View
229
Download
5
Category
Preview:
DESCRIPTION
The 1st anniversary issue featuring works of the following photographers: Piotr Andrews, Alfons Rodríguez, Colin Boyd Shafer, Damian Chrobak, Michal Przedlacki, Pascal Fellonneau, Piotr Idem and Yurko Dyachyshyn. Also including The Europeans - Germany presentation consisting of Georgie Jerzyna Pauwels, Mario Steigerwald, Björn Maletz, Roland Willaert and Fabian Schreyer. Due to drastic content of some pictures, this issue is intended for adult readers only.
Citation preview
D O C P H O T O M A G A Z I N E . C O MN O 1 3 – J U LY 2 0 1 3 | N R 1 3 – L I P I E C 2 0 1 3
A N D R E W S R O D R Í G U E Z P R Z E D L A C K I S H A F E R
I D E M D Y A C H Y S H Y N C H R O B A K F E L L O N N E A U
T H E E U R O P E A N S G E R M A N Y
ANNIVERSARY
ISSUE
1ST
L e n a A c h t e l i k T o m a s z A d a m o w i c z Y o u s s e f A m a a o u K e l i y A n d e r s o n - S t a l e y M a r i a J o ã o
A r c a n j o M a r c E r w i n B a b e j K a r o l B a g i ń s k i A n n a B e d y ń s k a N i n a B e r m a n M i c h a e l
B i a c h P e p B o n e t x A n d r e a B r u c e L e m u e l C h a n y u n g c o O r i o l C l a v e r a T h i e r r y C l e c h
A l e x C o g h e R o g e r C r e m e r s R o b b y C y r o n M a c i e j D a k o w i c z N a t h a l i e D a o u s t R e n a t a
D ą b r o w s k a L i n d a D o r i g o I r e k D o r o ż a ń s k i G i l e s D u l e y O l e E l f e n k ä m p e r I s a b e l E s t e v a
O r t i g a A l i x a n d r a F a z z i n a B o g d a n F r y m o r g e n E d y t a G a n c M i g u e l G a u d e n c i o T o m e k G o l a
S t a n l e y G r e e n e W o j c i e c h G r z ę d z i ń s k i A r t u r G u t o w s k i C l a u d i a H i n t e r s e e r M a r i u s z
J a n i s z e w s k i G e o r g i e J e r z y n a P a u w e l s K a r o l i n a J o n d e r k o M a r c i n K a c z o r T o m a s z
K a c z o r e k L a r a K a n t a r d j i a n H u g o K i n t z l e r F i l i p M a r e k K l i m a s z e w s k i P i o t r K o m a j d a L u c
K o r d a s L a u r a K o v a n s k a A n d r z e j K o z i o ł Y u r i K o z y r e v K r z y s z t o f K u c z y ń s k i E v e l i e n K u n s t
W o j t e k K u t y l a M i c h a e l L a n g e M a r e k L a p i s T o m a s z L a z a r V a s c o L e ã o J o a n n a L e m a ń s k a
E d y t a L e s z c z a k T h o m a s L e u t h a r d D a v i d C h r i s t i a n L i c h t a g K a d i r v a n L o h u i z e n J o n
L o w e n s t e i n A m y L y n e A d a m M a r e l l i K o s t a s M a r o s R a n i a M a t a r E l i s a b e t h M a u r i c e
A n n a M i r g o s R a p h a e l M o r g a n M a c i e j M o s k w a W o j t e k M o s k w a G r a t i a n e d e M o u s t i e r
A g n i e s z k a N a p i e r a ł a C h r i s N i e d e n t h a l N O O R P a o l o P a g n i n i J o h n P a l a t i n u s R u i
P a l h a M i k h a i l P a l i n c h a k J r . P a w e ł P i o t r o w s k i P i o t r P i w o w a r s k i P r z e m y s ł a w P o k r y c k i
I z a b e l a P o n i a t o w s k a J a c e k P o r e m b a A g n i e s z k a R a y s s E r i c R e c h s t e i n e r M a k s y m i l i a n
R i g a m o n t i T a d e u s z R o l k e B a r t e k S a d o w s k i F a t i m a S a l c e d o M a t e u s z S a r e ł ł o V i v i a n e
S a s s e n L i n c o l n K e n n e d y S c h a t z C r a i g S e m e t k o t h a n k y o u f o r b e i n g w i t h u s ! K n u t
S k j æ r v e n B a r t o s z S k o w r o n L a r r y K . S n i d e r B a r t o s z S o b a n e k B a r t e k S o l i k J a k u b
S t a n e k I l o n a S z w a r c P i o t r S z y m c z a k M a t h i e u T e s t a J e n n i f e r T r a u s c h A r m a n d U r b a n i a k
I z a b e l a U r b a n i a k Y v e s V e r n i n H i r o s h i W a t a n a b e O l i v e r W e b e r P i o t r W o j n a r o w i c z
D e v i n Y a l k i n P i o t r Z b i e r s k i J u s t y n a Z d u ń c z y k F r a n c e s c o Z i z o l a M a r e k Ż m u d z k i
L e n a A c h t e l i k T o m a s z A d a m o w i c z Y o u s s e f A m a a o u K e l i y A n d e r s o n - S t a l e y M a r i a J o ã o
A r c a n j o M a r c E r w i n B a b e j K a r o l B a g i ń s k i A n n a B e d y ń s k a N i n a B e r m a n M i c h a e l
B i a c h P e p B o n e t x A n d r e a B r u c e L e m u e l C h a n y u n g c o O r i o l C l a v e r a T h i e r r y C l e c h
A l e x C o g h e R o g e r C r e m e r s R o b b y C y r o n M a c i e j D a k o w i c z N a t h a l i e D a o u s t R e n a t a
D ą b r o w s k a L i n d a D o r i g o I r e k D o r o ż a ń s k i G i l e s D u l e y O l e E l f e n k ä m p e r I s a b e l E s t e v a
O r t i g a A l i x a n d r a F a z z i n a B o g d a n F r y m o r g e n E d y t a G a n c M i g u e l G a u d e n c i o T o m e k G o l a
S t a n l e y G r e e n e W o j c i e c h G r z ę d z i ń s k i A r t u r G u t o w s k i C l a u d i a H i n t e r s e e r M a r i u s z
J a n i s z e w s k i G e o r g i e J e r z y n a P a u w e l s K a r o l i n a J o n d e r k o M a r c i n K a c z o r T o m a s z
K a c z o r e k L a r a K a n t a r d j i a n H u g o K i n t z l e r F i l i p M a r e k K l i m a s z e w s k i P i o t r K o m a j d a L u c
K o r d a s L a u r a K o v a n s k a A n d r z e j K o z i o ł Y u r i K o z y r e v K r z y s z t o f K u c z y ń s k i E v e l i e n K u n s t
W o j t e k K u t y l a M i c h a e l L a n g e M a r e k L a p i s T o m a s z L a z a r V a s c o L e ã o J o a n n a L e m a ń s k a
E d y t a L e s z c z a k T h o m a s L e u t h a r d D a v i d C h r i s t i a n L i c h t a g K a d i r v a n L o h u i z e n J o n
L o w e n s t e i n A m y L y n e A d a m M a r e l l i K o s t a s M a r o s R a n i a M a t a r E l i s a b e t h M a u r i c e
A n n a M i r g o s R a p h a e l M o r g a n M a c i e j M o s k w a W o j t e k M o s k w a G r a t i a n e d e M o u s t i e r
A g n i e s z k a N a p i e r a ł a C h r i s N i e d e n t h a l N O O R P a o l o P a g n i n i J o h n P a l a t i n u s R u i
P a l h a M i k h a i l P a l i n c h a k J r . P a w e ł P i o t r o w s k i P i o t r P i w o w a r s k i P r z e m y s ł a w P o k r y c k i
I z a b e l a P o n i a t o w s k a J a c e k P o r e m b a A g n i e s z k a R a y s s E r i c R e c h s t e i n e r M a k s y m i l i a n
R i g a m o n t i T a d e u s z R o l k e B a r t e k S a d o w s k i F a t i m a S a l c e d o M a t e u s z S a r e ł ł o V i v i a n e
S a s s e n L i n c o l n K e n n e d y S c h a t z C r a i g S e m e t k o t h a n k y o u f o r b e i n g w i t h u s ! K n u t
S k j æ r v e n B a r t o s z S k o w r o n L a r r y K . S n i d e r B a r t o s z S o b a n e k B a r t e k S o l i k J a k u b
S t a n e k I l o n a S z w a r c P i o t r S z y m c z a k M a t h i e u T e s t a J e n n i f e r T r a u s c h A r m a n d U r b a n i a k
I z a b e l a U r b a n i a k Y v e s V e r n i n H i r o s h i W a t a n a b e O l i v e r W e b e r P i o t r W o j n a r o w i c z
D e v i n Y a l k i n P i o t r Z b i e r s k i J u s t y n a Z d u ń c z y k F r a n c e s c o Z i z o l a M a r e k Ż m u d z k i
5
F R O M T H E E D I T O R | O D W Y D A W C Y
4
F R O M T H E E D I T O R | O D W Y D A W C Y
Dear doc!-ers,
“Happy birthday to doc!” Yes, so we have already been with you for a year. Our first issue was published on July 9, 2012. We couldn’t suppose then that we would attract attention of so many readers in over 130 countries and territo-ries speaking over 100 languages. It is really inspiring that there are so many people who have in common a passion for documentary photography and curiosity for processes which go on in the world. Thank you for being with us!
During this year we had a pleasure to meet outstanding people, see hundreds of photos in materials you sent to us. Not always we are able to answer, so forgive us. But please, don’t give up sending to us and surprising us with your materials. We are hungry for your photographs!
The next pages have their own rules, different from the previous issues. It refers to the number of photos and the length of texts. But, it is a birthday issue :)
We are celebrating our birthday with 13 photographers, because traditionally once a quarter we publish the best pho-tographs from the successive national gallery of The Europeans project. This time we will be walking along German towns’ streets.
The main character of our birthday issue is Piotr Andrews, a Polish photojournalist working for one of the big-gest news agencies – the Reuters.The material we are publishing is a cross-sectional presentation of Piotr’s output from different conflicts which he was a witness to: from Georgia via Yugoslavia to Africa. We are warning you: this material is for people of strong nerves only. We are also inviting you to read an unusual interview with Piotr. We had a pleasure talk to him shortly before his trip to the Cup of America.
In this issue we are publishing the material which won at the PUOT EXPO 2013 competition. The Grand Prix of the contest went to Piotr Idem for his report about life in a small Polish village – Sobowidz.
Not to write any longer and not to keep you from getting on the following pages, we have only one piece of information perfectly matching this birthday issue: network of our regional offices has widened with one office more – this time in Johannesburg (South Africa) and it is run by Johann Ryno de Wet. Ryno, welcome on board! We hope that thanks to this office we will be able to present you materials made by great African photographers very soon.
Have a good visual reading!
LET’S TALK ABOUT DOC!
5
F R O M T H E E D I T O R | O D W Y D A W C YF R O M T H E E D I T O R | O D W Y D A W C Y
Drodzy doc!-ersi,
„100 lat, 100 lat!” Tak, to już rok jesteśmy z wami. 9 lipca 2012 roku ukazał się pierwszy numer naszego magazynu. Wtedy nie przypuszczaliśmy jeszcze, że do chwili obecnej dorobimy się wiernej rzeszy czytelników z ponad 130 państw i tery-toriów mówiących ponad 100 językami. To naprawdę budujące, że tylu ludzi łączy pasja fotografii dokumentalnej oraz ciekawość świata i procesów na nim zachodzących. Dziękujemy wam, że jesteście z nami!
W ciągu tego roku mieliśmy przyjemność poznać niesamowitych ludzi, obejrzeć setki zdjęć w materiałach, jakie do nas nadesłaliście. Nie na wszystkie wiadomości jesteśmy w stanie odpowiedzieć, musicie nam to wybaczyć. Jednak nie prze-stawajcie nas zaskakiwać kolejnymi materiałami. Jesteśmy głodni waszych zdjęć!
Kolejne strony rządzą się trochę innymi regułami niż w poprzednich numerach. Dotyczy to ilości zdjęć, jak również długości tekstów. Ale to w końcu numer urodzinowy :)
Nasze urodziny obchodzimy razem z 13 autorami, bo tradycyjnie, raz na kwartał publikujemy najlepsze zdjęcia z kolejnej narodowej galerii projektu „The Europeans”. Tym razem będziemy wędrować po ulicach niemieckich miast.
Głównym bohaterem numeru urodzinowego jest polski fotoreporter pracujący dla jednej z największych na świe-cie agencji informacyjnych Reuters – Piotr Andrews. Materiał, który publikujemy jest przekrojową prezentacją dorobku Piotra z różnych konfliktów, których był świadkiem: od Gruzji, przez byłą Jugosławię, po Afrykę. Ostrzegamy, że materiał ten jest tylko dla ludzi o mocnych nerwach. Zachęcamy także do lektury wyjątkowego wywiadu, jakiego Piotr udzielił nam na krótko przed wyjazdem na Puchar Ameryki.
W tym numerze publikujemy również zwycięski materiał w konkursie PUOT EXPO 2013. Grand Prix konkursu zdobył Piotr Idem za fotoreportaż przedstawiający codzienne życie w małej polskiej miejscowości – Sobowidzu.
Żeby się nie rozpisywać i nie zatrzymywać was przed przejściem do kolejnych stron, mamy dla was jeszcze jedną wia-domość, idealnie pasującą do opublikowania w numerze urodzinowym. Sieć naszych biur powiększyła się ostatnio o kolejne, tym razem zlokalizowane w Johannesburgu (RPA), a kieruje nim Johann Ryno de Wet. Ryno, witaj w naszym gronie! Liczymy, że dzięki otwarciu tego biura już wkrótce będziemy mogli wam zaprezentować materiały wykonane przez znakomitych afrykańskich fotografów.
Życzymy wam miłej wizualnej lektury!
LET’S TALK ABOUT DOC!
Publisher | Wydawca
BLOW UP PRESS
Editor-in-Chief | Redaktor naczelny
Grzegorz K. Kosmala
Contributing Editors | Współpraca redakcyjna
Marc Erwin Babej (Bureau Chief, Americas)
Johann Ryno de Wet (Bureau Chief, Africa)
Mariusz Janiszewski
Creative Director | Dyrektor kreatywny
Aneta Kowalczyk (BB Graphic)
Translator | Tłumaczenia
Aleksandra Duszyńska
Cover photo | Zdjęcie na okladce
Piotr Andrews
A young girl from Hazara tribe holding her brother and carefully watching the guests (the Reuters crew) in caves situated next to ruined Buddhist monuments in Bamian in Afghanistan.
Local people were forced to live in caves because the Taliban had destroyed their houses.
Trzymająca swojego brata młoda dziewczyna z plemienia Hazara przygląda się uważnie gościom (czyli ekipie Reutersa) w jaskiniach usytuowanych obok zniszczonych pomników buddyjskich w miejscowości Bamian w Afganistanie.
Miejscowa ludność była zmuszona do mieszkania w jaskiniach, ponieważ Talibowie zniszczyli ich domy.
Contact | Kontakt
doc@docphotomagazine.com
Advertising | Reklama
ad@docphotomagazine.com
Submissions | Zgłoszenia
submit@docphotomagazine.com
On the WEB | W internecie
ISSN
2299–2855
Address | Adres
BLOW UP PRESS
doc! photo magazine
31 Nowogrodzka Str., 00–511 Warsaw, Poland
All images and text published in doc! photo magazine are the sole property of the featured authors (photographers, contributors and editors) and subject to copyright. / No image or text may be reproduced, edited, copied or distributed without the express written permission of its legal owner. / No part of this publi-cation may be reproduced in any form, digital or mechanical, printed, edited or distributed without the prior written consent of the publisher. / All rights reseved.
Wszystkie zdjęcia oraz teksty opublikowane na łamach doc! photo magazine są wyłączną własnością poszczególnych autorów (fotografów, współpracowników i wydawców) i po dlegają ochronie praw autorskich. / Żadne zdjęcie lub żaden tekst nie może być reprodukowany, edytowany, kopiowany lub dystrybuowany bez pisemnej zgody jego prawnego właściciela. / Żadna część tej publikacji nie może być reprodukowana w jakiejkolwiek formie, cyfrowej lub mechanicznej,
drukowana, edytowana lub dystrybuowana bez uprzedniej pisemnej zgody wydawcy. / Wszystkie prawa zastrzeżone.
9Alfons Rodríguez
GOLD MINES. DEEP WAY OUT | KOPALNIE ZŁOTA. GŁĘBOKIE WYJŚCIE
35doc! interview
PIOTR ANDREWS IT IS OUR JOB TO MOVE PEOPLE
NASZYM OBOWIĄZKIEM JEST PORUSZAĆ LUDZI
50Piotr Andrews
THE EVIL OF WAR | ZŁO WOJNY
81Yurko Dyachyshyn
CARPATHIAN SHEPHERDS | KARPACCY PASTERZE
107Piotr Idem
SO IS LIFE IN SOBOWIDZ | TAK SIĘ ŻYJE W SOBOWIDZU
133Pascal Fellonneau
CANDIDATES | KANDYDACI
149Michał Przedlacki
THE UNTRAINED EYE | NIEWPRAWNE OKO
181Damian Chrobak
HOME | DOM
203Colin Boyd Shafer
THE PICNIC | PIKNIK
224The Europeans
GERMANY
245doc! reports
12TH INTERNATIONAL FESTIVAL OF PHOTOGRAPHY IN LODZ 12. MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL FOTOGRAFII W ŁODZI
255doc! recommends
A N D R E W S R O D R Í G U E Z
P R Z E D L A C K I S H A F E R
I D E M D Y A C H Y S H Y N F E
L L O N N E A U C H R O B A K
11
A L F O N S
Alfons Rodríguez (b. 1968) | based in Barcelona
(Spain) | works for newspapers and internation-
als magazines | teacher of photojournalism |
concentrates on documentary reporting and
anthropology | perceives photography as a tool
to express in a tangible way his gaze and his
perception of life | his pictures have been pub-
lished in several media around the world (e.g.
National Geographic, Der Spiegel, La Repub�
blica, Geo, El Mundo, El País, and Lens NYT)
and exhibited internationally | author of several
photo books | a real awards’ collector: REVELA
award, the Spain National Social Reportage
Award, and the Godó Award of Photojournal-
ism (one of the most important Spanish awards)
| his recent documentary work – The Third Rider
– is a deep insight into starvation and undernu-
trition around the world and has been honoured
by His Majesty the Prince of Asturias.
Alfons Rodríguez (ur. 1968) | mieszka w Barcelo-
nie (Hiszpania) | pracuje dla gazet i magazynów
międzynarodowych | nauczyciel fotoreportażu
| koncentruje się na relacjach dokumentalnych
i antropologii | fotografię traktuje jako narzędzie
do wyrażania togo co widzi i jak postrzega życie
| jego zdjęcia były publikowane w wielu tytułach
na całym świecie (np. „National Geographic”,
„Der Spiegel”, „La Repubblica”, „Geo”, „El Mun-
do”, „El País” czy blog „Lens NYT”) i wysta-
wiane w wielu krajach | prawdziwy kolekcjo-
ner nagród: nagroda REVELA, Spain National
Social Reportage Award oraz Godó Award of
Photojournalism (jedna z najważniejszych hisz-
pańskich nagród) | jego ostatni projekt doku-
mentalny – „Trzeci Jeździec” – jest pogłębionym
spojrzeniem na problem głodu i niedożywienia
na całym świecie i został uhonorowany przez
Jego Wysokość Księcia Asturii.
www.armphoto.com
www.thethirdrider.com
PH
OT
O |
FO
TO
: N
UR
IA G
RA
S
11
R O D R Í G U E Z
The great food crises have many faces in Africa. In Burkina Faso, it can be
seen one of these sad paradigms of the human incoherence. All along the
territory the handcrafted and illegal mines of gold multiply, an activity known
as orpaillage. It’s calculated that it can be up to seven hundred settlements
of such type around the country. Most, arisen in the last few years.
Big camps without services and under precarious conditions, grow up close
to the mines, inhabited by families who give up their lands, due to lack of
resources to harvest or because of long drought periods.
Men spend lots of hours in the dark and in a dense and unbreathable atmos-
phere, deep inside at dozens of meters underneath. Exposed dangerously
to cyanide and mercury used to separate gold from stone and dust. With
a scanty food, based on to (a sort of millet or sorghum paste) once or twice
a day. Submitted to the daily risk of get buried alive or suffering serious ac-
cidents.
Kryzys żywnościowy w Afryce ma niejedno oblicze. W Burkina Faso moż-
na zauważyć jeden ze smutnych paradygmatów ludzkiej niespójności.
Na całym terytorium kraju mnożą się prowizoryczne i nielegalne kopalnie
złota, zwane orpaillage. Oblicza się, że w całym kraju może być nawet sie-
demset takich miejsc. Większość powstała w ciągu ostatnich paru lat.
Wielkie obozowiska bez mediów i w zagrażających zdrowiu warunkach wy-
rastają w pobliżu kopalń, zamieszkane przez rodziny, które porzucają swoją
ziemię z powodu braku środków na zbiory lub przedłużającej się suszy.
Mężczyźni spędzają wiele godzin w ciemności i w gęstej, dusznej atmosfe-
rze, kilkanaście metrów pod ziemią. Narażeni są na cyjanek i rtęć używane
do oddzielania złota od głazów i pyłu. Ze skąpym wyżywieniem opartym na
to (rodzaj pasty z proso lub sorgo) spożywanym raz lub dwa razy dziennie.
Codziennie narażeni są na pogrzebanie żywcem lub ciężkie wypadki.
KO
PA
LN
IE Z
ŁO
TA.
GŁ
ĘB
OK
IE W
YJ
ŚC
IE
| G
OL
D M
INE
S.
DE
EP
WA
Y O
UT
2322
23
2524
25
WANT MORE? BUY IT!
A N D R E W S R O D R Í G U E Z
P R Z E D L A C K I S H A F E R
I D E M D Y A C H Y S H Y N F E
L L O N N E A U C H R O B A K
I N T E R V I E W
Piotr Andrews (b. 1961) | based in Warsaw (Po-
land) | studied photography at university in Otta-
wa (Canada) | made his debut as photojournalist
in 1984 working for local newspapers like Otta�
wa Citizens and Sunday Herald | photographed
the fall of Berlin Wall in 1989 which became the
beginning of his adventure with big agencies, the
Associated Press at first and, since 1991 until
now, with the Reuters | in the years 1990-1996,
documented collapse of the Soviet Union, war
in Chechnya and former Yugoslavia | a Reu-
ters’ correspondent in Africa since 1996 where
witnessed the end of Apartheid in South Africa
| currently in Warsaw as the main agency pho-
tographer for Poland (since 2000) | has photo-
graphed in Israel, Afghanistan, Iraq and in Africa
since then.
Piotr Andrews (ur. 1961) | mieszka w Warszawie (Polska) | studiował fotografię na uniwersytecie w Ottawie (Kanada) | jako fotoreporter debiu-tuje w 1984 roku pracując dla lokalnych gazet „Ottawa Citizens” i „Sunday Herald” | w 1989 roku fotografował upadek muru berlińskiego, co zapoczątkowało jego przygodę z dużymi agencjami, najpierw z Associated Press, a od 1991 roku do chwili obecnej z agencją Reuters | w latach 1990-1996 dokumentował rozpad Związku Radzieckiego, wojnę w Czeczenii oraz w byłej Jugosławii | od 1996 roku korespondent Reutersa w Afryce, gdzie m.in. obserwował upa-dek apartheidu w RPA | od 2000 roku w Warsza-wie jako główny fotograf agencji na Polskę | od tego czasu fotografował także w Izraelu, Afgani-stanie, Iraku oraz w Afryce.
www.andrewsfoto.com
PH
OT
O |
FO
TO
: K
AC
PE
R P
EM
PE
L
P I O T R
A N D R E W S
39
D O C ! I N T E R V I E W | P I O T R A N D R E W S
38
D O C ! I N T E R V I E W | P I O T R A N D R E W S
How come you are a photographer, and what is more a war photographer?
It was a complete coincidence. I planned that my cam-era would service me as a tool for travelling. I was convinced to do so by a friend of mine in 1982. I re-member that I phoned my mother who worked then as a photo editor in the Central Photographic Agency, where she was responsible for foreign photographs, and said: “Mom, I know what I would do in my life. I will become a photojournalist.” Then I heard: “Child, Jesus, you will be going to wars, they will send you to Beirut.” The Israeli-Lebanese war was going on those days. I answered: “No, not at all. I won’t be going to wars. I will be taking political pictures, sports, these sorts of things but never wars.” Well, it turned out com-pletely different.
But some photojournalists stuck at such decision and didn’t allow to be sent to wars.
It is true. Some people are too sensitive and it is not for everyone. A lot of people were busy with war problems occasionally, came to a certain place, took pictures and immediately left for their country. Others gave up this job as they had risen their families and children were born. They didn’t want to take part in such events any more as it was too dangerous, too absorbing for their rela-tives and responsibility was too big. Such life is for those being more independent. It allows you to take photo-graphs in an easier and more courageous way.
Is it possible to create a psychological profile of the war photojournalist?
I am not fully sure. What matters here is sensitivity. You must be sensitive to what is going on around and catch difficult situations. In a certain way, you have
Jak to się stało, że zostałeś fotoreporterem i to foto-reporterem wojennym?
To był kompletny przypadek. Mój plan zakładał, że apa-rat będzie mi służył jako narzędzie do podróżowania. Przekonała mnie do tego moja znajoma w 1982 roku. Pamiętam, że zadzwoniłem do mamy, która wtedy pracowała jako fotoedytorka w Centralnej Agencji Fo-tograficznej, gdzie odpowiadała za zdjęcia zagranicz-ne, i powiedziałem: „Mamo, już wiem, co będę robił w swoim życiu. Będę fotoreporterem”. Na to usłyszałem: „Dziecko, Jezu, na wojnę będziesz jeździł, do Bejrutu cię wyślą”. Wtedy akurat była wojna libańsko-izraelska. Odpowiedziałem: „Nie, w żadnym wypadku. Nie będę jeździł na wojnę. Będę fotografował rzeczy polityczne, sport coś w tym rodzaju, ale nigdy wojny”. Cóż, stało się zupełnie inaczej.
Niektórzy fotoreporterzy wytrwali w tej postawie i na wojny nie dali się wysyłać.
Zgadza się. Niektórzy ludzie są zbyt wrażliwi i to nie jest dla każdego. Wiele osób zajmowało się tematami wo-jennymi z doskoku, przyjeżdżali w dane miejsce, robili zdjęcia i natychmiast wracali do kraju. Inni zrezygnowali z tego zajęcia, bo założyli rodziny i urodziły im się dzie-ci. Nie chcieli już brać w tym udziału, bo było to zbyt niebezpieczne, zbyt absorbujące dla bliskich i odpowie-dzialność była już zbyt duża. Takie życie można wieść jeżeli jest się bardziej niezależnym. Pozwala ci to na ła-twiejszy i bardziej odważny sposób fotografowania.
Czy można stworzyć profil psychologiczny fotore-portera wojennego?
Nie jestem do końca pewien. Na pewno trzeba mieć dużą wrażliwość. Trzeba być wrażliwym na to, co się dookoła dzieje i wychwytywać wszystkie trudne
IT IS OUR JOB TO MOVE PEOPLE
NASZYM OBOWIĄZKIEM JEST PORUSZAĆ LUDZI
39
D O C ! I N T E R V I E W | P I O T R A N D R E W SD O C ! I N T E R V I E W | P I O T R A N D R E W S
Father, who probably made a bomb, is wiping a tear from his child’s eye wounded in the explosion.
During evacuation by American Medavac medical helicopter. Afghanistan, November 2010.
Ojciec, który prawdopodobnie konstruował bombę, wyciera łzę z oka swojego dziecka, rannego w wyniku eksplozji
ładunku. Podczas ewakuacji amerykańskim helikopterem medycznym Medevac. Afganistan, listopad 2010 r.
WANT MORE? BUY IT!
5150
TH
E
EV
IL
O
F
WA
R
P I O T R A N D R E W S
30 years ago, I made a decision: “I want to be a photo�journalist and travel all over the world to document what I see and what others should see too.” It didn’t cross my mind that I was to record cruel pictures for the next 20 years.
It is the coincidence that has played a crucial role in my life. Leaving Poland in 1981 I couldn’t predict that in 10 years time the Soviet Union would stop exist and the Cold War would turn into a series of smaller or bigger conflicts. The conflicts which were nothing more than elements in a great game for influences in the world.
I remember Lithuania and the demonstration in front of the Press House two days before the massacre at the TV tower. It was on January 11, 1991. I still remember, as this date got stuck in my memory. I remember how Soviet tanks, which came over to the demonstrators, fire at them while bombarding the building. I remember when totally deafened by an artillery fire I was lying on the ground. I will never forget that pang of fear which overcame me then. As I will never forget that picture I took that day. It shows a man, his hands up who seems to want to stop an armoured vehicle. It appeared on the front pages of numerous papers.
Later on there was a military coup in Moscow and the first photograph for the Reuters, published by the Herald Tribune. The next stops: Georgia, Azerbaijan, Armenia, Tajikistan... I hardly remember the places I worked then in.
After the ex-Soviet Union I went on to South Africa. This time with my friends from the famous Bang Bang Club I was recording the end of Apartheid.
Later on there was Sarajevo. It was just there, where on August 28, 1995, I took the most important photo in my life. This picture – I want to believe – contributed a little to the end of the war in former Yugoslavia. The last massacre at the bazaar in Sarajevo. For this photo my superior and friend, Kurt Shork, and I were
Trzydzieści lat temu podjąłem decyzję: „Chcę być fo�toreporterem i podróżować po świecie dokumentu�jąc wszystko co zobaczę i co powinni zobaczyć inni.” Nawet przez myśl mi wtedy nie przeszło, że przez blisko 20 lat przyjdzie mi utrwalać obrazy okrutne.
Tak naprawdę w moim życiu wielką rolę odegrał przy-padek. Wyjeżdżając z Polski w 1981 roku nie mogłem przypuszczać, że 10 lat później Związek Radziecki prze-stanie istnieć, a Zimna Wojna zamieni się w serię mniej-szych lub większych konfliktów. Konfliktów, które były tylko elementami w wielkiej grze o wpływy na świecie.
Pamiętam Litwę i demonstracje przed Domem Pra-sy na dwa dni przed masakrą pod wieżą telewizyjną. To było 11 stycznia 1991 roku. Pamiętam, bo ta data wryła mi się w pamięć. Pamiętam, jak radzieckie czoł-gi, które podjechały do małej demonstracji pod Domem Prasy otworzyły ogień do demonstrantów ostrzeliwując budynek. Pamiętam, jak całkowicie ogłuszony wystrza-łem pocisku armatniego leżałem na ziemi. Nie zapomnę uczucia strachu, jaki mnie wtedy ogarnął. Tak samo, jak nie zapomnę zdjęcia, które zrobiłem tego dnia. Przed-stawia ono mężczyznę z podniesionymi rękoma, który sprawia wrażenie, jakby chciał zatrzymać pojazd pan-cerny. Pojawiło się na pierwszych stronach wielu gazet.
Później był pucz wojskowy w Moskwie i pierwsze zdję-cie dla Reuters’a opublikowane przez „Herald Tribune”. Kolejne przystanki: Gruzja, Azerbejdżan, Armenia, Ta-dżykistan... Już prawie nie pamiętam miejsc, w których wtedy pracowałem.
Po byłym Związku Radzieckim pojechałem do RPA. Tam razem z kolegami ze słynnego w środowisku Bractwa Bang Bang rejestrowałem koniec apartheidu.
Dalej było Sarajewo. To właśnie tam, 28 sierpnia 1995 roku zrobiłem najważniejsze zdjęcie w moim życiu. Zdjęcie, które (jak chcę wierzyć) w minimalnym stopniu przyczyniło się do zakończenia wojny w byłej Jugosła-wii. Ostatnia masakra przed targiem w Sarajewie. Za tę fotografię wraz z moim przełożonym i przyjacielem
51
ZŁ
O
WO
JN
YA N D R E W S
nominated for the Pulitzer Prize. Kurt was killed some years later, in 2000, in Sierra Leone.
Sarajevo was, as always in my case, a starting point to other places, other horrors of war. From there I went to Chechnya, and finally to move on to Africa for some years, where human life meant nothing. South Africa, Congo, Angola, Rwanda, Uganda – the places where I witnessed historic events about which hardly any peo-ple remember.
From Africa, after 20 years, I came back to Poland and settled in Warsaw. Then I started travelling to Israel but on September 11, 2001 the world changed, my world too. Iraq and Afghanistan became my destinations, where I got into some very difficult situations.
My last trip to Afghanistan took place in 2010 and the time spent with the Medevac team let me contact with the soldiers who bring life instead of death. It was a very important experience for me, because it allowed me to think that there was some hope in that madness...
If only a lot from all those moments I photographed had never happened. But the fate wanted it otherwise. I have lost good friends and mates: Kurt Shork, Miguel Gil Moreno de Mora, and Taras Prodsiuk. Some of my friends were wounded, some badly.
My life went on as it did. I met wonderful people. I be-lieved that my photographs more or less could be able to change the world. Have they? It is not me to judge. But today, I sometime hardly believe in it though.
We, people, don’t want to learn, even though we can see evidence of terrible cruelty. The consciousness of the fact that greediness motivates us much more than the idea to live well and let others live so makes me depressed.
Kurtem Shorkiem, byłem nominowany do Nagrody Pulitzera. Kurt zginął kilka lat później, w 2000 roku, w Sierra Leone.
Sarajewo było, jak zawsze w moim przypadku, bazą wypadową w inne miejsca, inne wojenne koszmary. Stamtąd trafiłem do Czeczenii, by ostatecznie na kilka lat wyjechać do Afryki, gdzie życie ludzkie miało bardzo małą wartość. RPA, Kongo, Angola, Rwanda, Uganda – miejsca, w których byłem świadkiem zdarzeń historycz-nych, o których dziś już niewielu na świecie pamięta.
Z Afryki, po 20 latach wróciłem do Polski i zamieszka-łem w Warszawie. Wtedy zacząłem jeździć do Izraela, ale 11 września 2001 roku świat się zmienił, także i dla mnie. Krajami docelowymi moich wyjazdów stały się Irak i Afganistan, gdzie miałem kilka bardzo trudnych sytuacji.
Mój ostatni wyjazd do Afganistanu w 2010 roku i czas spędzony z zespołem Medevac pozwolił mi zetknąć się z żołnierzami, którzy zamiast śmierci niosą życie. To było dla mnie bardzo ważne doświadczenie, ponieważ pozwoliło mi pomyśleć, że w całym tym wariactwie jest jakaś nadzieja...
Bardzo bym chciał, by wiele z tych chwil, które utrwa-liłem nigdy się nie wydarzyło. Ale los chciał inaczej. Straciłem dobrych przyjaciół i kolegów: Kurta Shorka, Miguela Gil Moreno de Morę czy Tarasa Prodsiuka. Paru przyjaciół zostało rannych, niektórzy ciężko.
Mój los potoczył się tak, jak się potoczył. Spotkałem cudownych ludzi. Wierzyłem, że moje zdjęcia choć w małym stopniu będą mogły zmienić świat. Czy tak było? Nie mnie to oceniać. Jednak dziś chwilami tracę, co do tego złudzenia.
My ludzie nie chcemy się uczyć, nawet gdy mamy przed sobą dowody strasznych okrucieństw. Przygnębia mnie świadomość, że najbardziej napędza nas chciwość, a nie myśl o tym, by żyć dobrze i pozwolić innym tak żyć.
5756
57
The massacre in Sarajevo. An explosion of a mortar bomb in front of the covered
market in the town centre resulted in about 40 people killed and nearly 180
injured. It was the last attack on Sarajevo. The Serbian positions were bombed
by the NATO planes two days later.
Masakra w Sarajewie. W wyniku wybuchu pocisku moździerzowego przed
wejściem do hali targowej w centrum miasta zginęło około 40 osób, a blisko
180 zostało rannych. Był to ostatni atak na Sarajewo. Po dwóch dniach pozycje
serbskie zostały zbombardowane przez samoloty NATO.
6160
Members of the Hutu tribe, exiled from Rwanda, are passing by the bodies of killed soldiers,
while returning from the eastern Congo. 1996.
Wygnani z Rwandy członkowie plemienia Hutu mijają ciała zabitych żołnierzy
podczas powrotu ze wschodniego Kongo. 1996 rok.
61
About a million of refugees are coming back from the eastern Congo to Rwanda. A large part
of the Hutu tribe was exiled from Rwanda in 1994 after massacres of the Tutsi tribe. 1996.
Około miliona uciekinierów wraca do Rwandy ze wschodniego Kongo. Ogromna cześć plemienia
Hutu została wygrana z Rwandy w 1994 roku po masakrach na plemieniu Tutsi. 1996 rok.
WANT MORE? BUY IT!
A N D R E W S R O D R Í G U E Z
P R Z E D L A C K I S H A F E R
I D E M D Y A C H Y S H Y N F E
L L O N N E A U C H R O B A K
83
Y U R K O
Yurko Dyachyshyn (b. 1980) | based in Lviv
(Ukraine) | took up photography in 2002 | pho-
tographer for the Express newspaper (2004-
2007) | since 2007 – freelancer | collaborates
with Agence France Presse as a stringer in Lviv
(2009) | works as a photographer for Ukrain-
ian and international media, advertising and PR
agencies | privately, works on long-term docu-
mentary and art photographic projects.
Jurko Diacziszin (ur. 1980) | mieszka we Lwo-
wie (Ukraina) | zaczął fotografować w 2002 roku
| w latach 2004-2007 fotografował dla gazety
„Express” | od 2007 pracuje jako wolny strzelec
| okazjonalnie współpracuje z Agence France
Presse we Lwowie (2009) | pracuje jako fotograf
dla ukraińskich i zagranicznych mediów, agen-
cji reklamowych i PR | prywatnie pracuje przy
długoterminowych fotograficznych projektach
dokumentalnych i artystycznych.
www.dyachyshyn.com
PH
OT
O |
FO
TO
: M
AR
IIA
DY
AC
HY
SH
YN
83
D Y A C H Y S H Y N
This is a story about shepherds, Gutsuls, living in the Ukrainian Car-
pathian, their everyday’s life, household and seasonal work in the
Carpathian meadows, called polonynas. They ride herds high in the
mountains producing cottage and bryndza cheese, just like their an-
cestors did hundreds and hundreds years ago.
The job of a shepherd has always been considered an honourable
men’s trade. The exhausting work, household and natural conditions
at seasonal sheep breeding farmyards demand from shepherds not
only experience but also physical strength.
Progress and globalisation have also reached the highest Carpathian
peaks, changing their landscape, household and culture. However, in
some regions of the Carpathian sheep breeding still exists in its original
features.
To jest opowieść o pasterzach, Hucułach, mieszkających w ukraińskiej
części Karpat, ich codziennym życiu, gospodarstwie i sezonowej pra-
cy na karpackich halach, zwanych połoninami. Pędzą stada wysoko
w góry, produkują tam twaróg i bryndzę, dokładnie tak samo, jak ich
przodkowie robili to przed setkami lat.
Zawód pasterza zawsze był uważany za szlachetne męskie zajęcie.
Wyczerpująca praca, prowadzenie gospodarstwa i warunki natural-
ne sezonowego wypasu owiec wymagają od pasterzy nie tylko do-
świadczenia, ale także fizycznej siły.
Postęp i globalizacja dotarły także do najwyższych szczytów Karpat
zmieniając ich krajobraz, styl gospodarowania i kulturę. Jednakże
w pewnych częściach Karpat wypasanie owiec ciągle odbywa się
w tradycyjny sposób.
K
AR
PA
CC
Y P
AS
TE
RZ
E
| C
AR
PA
TH
IAN
SH
EP
HE
RD
S
8584
The shepherds live and work in polonynas high in the mountains often
with their whole families and children, who work no less hard. On aver-
age, the season lasts from 4 to 5 months.
The shepherds ride their herds in all weather conditions, milk the cat-
tle three times a day and produce cheeses: bryndza, urda and buts.
They take water from springs with buckets and cook dinner on fire.
Neglected cattle-runs overgrow with forest, and on slopes, where
once the sheep and horses grazed on, people build skiing resorts.
Instead of stables and wooden huts, where shepherds used to live
and make cheese, there remain only piles of rotten logs which remind
about people’s presence. Carpathian, Ukraine, 2005-2011.
Pasterze mieszkają i pracują na połoninach wysoko w górach, często
z całymi rodzinami i dziećmi, które wykonują lżejsze prace. Jeden se-
zon trwa przeciętnie od 4 do 5 miesięcy.
Pasterze pędzą swoje stada bez względu na pogodę, doją owce trzy
razy dziennie i produkują sery: bryndzę, urdę i bundz. Wodę czerpią
wiadrami ze źródełek i gotują na ogniu.
Zarzucanie pasterstwa rośnie szybko wraz z wyrębem lasów. Na sto-
kach, gdzie kiedyś pasły się owce i konie, ludzie budują ośrodki nar-
ciarskie. W miejsca stajni i drewnianych szałasów, w których pasterze
mieszkali i wyrabiali sery, leżą teraz sterty przegniłych bali, które przy-
pominają o ludzkiej obecności. Karpaty Ukraina, 2005-2011.
85
8786
87
WANT MORE? BUY IT!
featuring:
grzegorz przyborek
johann ryno de wet
karl burke
mateusz torbus
mikołaj drawski
dina goldstein
marcin owczarek
david kretschmer
contra doc! #2
coming:
15.07.2013at www.docphotomagazine.com/contradoc
c o n t r a d o c ! / f i n e a r t p h o t o g r a p h y / # 2
p r z y b o r e k / b u r k e / k r e t s c h m e r / d e w e t
g o l d s t e i n / t o r b u s / d r a w s k i / o w c z a r e k
cover photo: grzegorz przyborek
A N D R E W S R O D R Í G U E Z
P R Z E D L A C K I S H A F E R
I D E M D Y A C H Y S H Y N F E
L L O N N E A U C H R O B A K
109
P I O T R
Piotr Idem (b. 1992) | based in Sobowidz (Po-
land) | student of journalism at the jagiellon-
ian University in cracow | published in Gazeta
Wyborcza – Duzy Format, Tygodnik Powszech�
ny, Newsweek and Dziennik Baltycki | loves
photography and never parts with his camera
| winner of the Grand Prix in the PUOT EXPO
2013 competition.
Piotr Idem (ur. 1992) | mieszka w Sobowidzu
(Polska) | student dziennikarstwa na Uniwer-
sytecie Jagiellońskim w Krakowie | publikował
w „Gazecie Wyborczej – Duży Format”, „Ty-
godniku Powszechnym”, „Newsweeku” oraz
„Dzienniku Bałtyckim” | kocha fotografię i nigdy
nie rozstaje się z aparatem | zwycięzca Grand
Prix w konkursie PUOT EXPO 2013.
www.piotridem.pl
PH
OT
O |
FO
TO
: P
IOT
R I
DE
M
109
I D E M
Everyday life of Sobowidz, my hometown.
Sobowidz has fifteen hundred inhabitants and is located in Pomerania.
Życie codzienne Sobowidza, mojej rodzinnej miejscowości.
Sobowidz liczy półtora tysiąca mieszkańców i leży na Pomorzu.
SO IS LIFE IN SOBOWIDZ
TAK SIĘ ŻYJE W SOBOWIDZU
G R A N D P R I X
111110
111
123122
123
WANT MORE? BUY IT!
A N D R E W S R O D R Í G U E Z
P R Z E D L A C K I S H A F E R
I D E M D Y A C H Y S H Y N F E
L L O N N E A U C H R O B A K
135
P A S C A L
Pascal Fellonneau (b. 1968) | based in Paris
(France) | a French photographer exploring the
landscapes of Europe from Iceland to Spain,
from his hometown Bordeaux to Paris | impor-
tant part of his work questions the urban scene
as we inhabit it | his pictures depict strange yet
familiar landscapes often devoid of humanity |
after living in Iceland for a few years, was benefi-
ciary of a grant from French Ministry of Culture
in 2005, and began exhibiting in several coun-
tries across Europe (France, Greece, Germany,
Sweden) | his press and corporate assignments
include clients like Wallpaper City Guides, Elle,
The Guardian, TGV Magazine, Allianz, Total,
Australian Wine Selectors or Le Figaro Maga�
zine | his works have also appeared in various
art reviews like O.K. Periodicals, Standard Mag�
azine, Mouvement or Le Festin.
Pascal Fellonneau (ur. 1968) | mieszka w Pa-
ryżu (Francja) | francuski fotograf odkrywający
krajobrazy Europy od Islandii po Hiszpanię, od
rodzinnego Bordeaux po Paryż | ważna część
jego prac dotyczy tego, jak zamieszkujemy
przestrzeń miejską | jego zdjęcia pokazują dziw-
ne, acz znajome, często odczłowieczone krajo-
brazy | po dwuletnim pobycie w Islandii, w 2005
roku otrzymał stypendium francuskiego Mini-
sterstwa Kultury i zaczął wystawiać się w kilku
krajach Europy (Francja, Grecja, Niemcy, Szwe-
cja) | pracował na zlecenie wielu korporacji i ty-
tułów prasowych (np. „Wallpaper City Guides”,
„Elle”, „The Guardian”, „TGV Magazine”, Allianz,
Total, „Australian Wine Selectors” czy „Le Figaro
Magazine” | jego prace pojawiły się także w róż-
nych magazynach artystycznych (np. „O.K. Pe-
riodicals”, „Standard Magazine”, „Mouvement”
czy „Le Festin”).
www.pascal.fellonneau.free.fr
PH
OT
O |
FO
TO
: P
AS
CA
L F
EL
LO
NN
EA
U
135
F E L L O N N E A U
From Febuary till March 2012, Pascal Fellonneau was regularly wandering
the streets of Paris searching for electoral posters of French presidential
election. The series Candidates is the result of this work.
“Photographers have long been entranced by the effects of time, be it the
slow crumbling of a cathedral, or the erosion of time on a face. Pascal Fel-
loneau noticed that an image can quickly become the past without even
pausing in present time with his photographs of French political posters.
Architecture ages slowly but nothing ages faster than a political poster.
One moment, they are potent images of hope and persuasion, the next for-
lorn mockeries of ambition. Pascal’s images of various political candidates,
photographed weeks before the event, reveal how the erosion of weather
and time turns both victor and the vanquished into rueful souvenirs of the
past before the event has even occurred” – Mark Power in Simulacra.
Od lutego do marca 2012 roku Pascal Fellonneau regularnie przemierzał ulice
Paryża w poszukiwaniu plakatów wyborczych toczącej się we Francji prezy-
denckiej kampanii wyborczej. Cykl „Kandydaci” jest rezultatem jego pracy.
„Fotografowie od dawna są zachwyceni efektami przemijania, czy to po-
wolne rozsypywanie się katedry, czy to upływ czasu widoczny na twarzy.
Zdjęcia Pascala Felloneau z francuskich wyborów prezydenckich wska-
zują, że obraz szybko może stać się przeszłością, nawet bez chwilowego
zatrzymania się w teraźniejszości. Architektura starzeje się powoli, lecz
nic nie starzeje się szybciej niż plakat polityczny. W danej chwili są one po-
tężnymi obrazami nadziei i perswazji, w kolejnej – żałosnym szyderstwem
z ambicji. Zdjęcia różnych politycznych kandydatów wykonane przez Pas-
cala na kilka tygodni przed wyborami, ukazują jak pogoda i czas zmienia-
ją zarówno zwycięzcę, jak i pokonanego w ponurą pamiątkę przeszłości
zanim w ogóle doszło do wyborów” – Mark Power w „Simulacra”.
CA
ND
IDA
TE
S
|
KA
ND
YD
AC
I
137136
François Hollande
137
François Hollande Eva Joly
139138
François Hollande
139
Nicolas Dupont-Aignan
WANT MORE? BUY IT!
A N D R E W S R O D R Í G U E Z
P R Z E D L A C K I S H A F E R
I D E M D Y A C H Y S H Y N F E
L L O N N E A U C H R O B A K
151
M I C H A Ł
Michal Przedlacki (b. 1979) | based in Warsaw
(Poland) | graduate of the Poznan Universtity
of Economics | co-ordinator of immediate help
for affected by natural disasters and conflicts
regions | co-operates with Polish and foreign
humanitarian organisations | writer and pho-
tographer | has published in various magazines
and newspapers all over the world (e.i. National
Geographic Czech, La Repubblica, Newsweek
Polska, Le Monde or Moskovskij Komsomolec) |
his photographs has been presented on exhibi-
tions organised in Poland and Italy.
Michał Przedlacki (ur. 1979) | mieszka w War-
szawie (Polska) | absolwent Akademii Eko-
nomicznej w Poznaniu | koordynator pomocy
natychmiastowej w regionach dotkniętych klę-
skami żywiołowymi oraz konfliktami | współpra-
cuje z polskimi i zagranicznymi organizacjami
humanitarnymi | pisarz i fotograf | publikował
na łamach wielu magazynów i pism na całym
świecie (np. „National Geographic Czech”, „La
Repubblica”, „Newsweek Polska”, „Le Monde”
czy „Moskowskij Komsomolec”) | jego zdjęcia
można było oglądać na wystawach organizo-
wanych w Polsce oraz we Włoszech.
www.flickr.com/people/dziadek
PH
OT
O |
FO
TO
: T
AJ
MU
HA
MM
AD
151
P R Z E D L A C K I
I photograph to keep memories, and to be able to write, later
on. The Untrained Eye is a set of photographs taken “by the
way”, with different cameras, and of different subjects. It is
a result of observation and notice of the daily life, of situa-
tions that have brought into me a series of thoughts, and that
could disenchant the image of Afghanistan neatly designed
to our standards of understanding, through well trained eyes.
Fotografuję by zachować wspomnienia, by móc później pi-
sać. „Niewprawne oko” jest zbiorem zdjęć o różnej tematy-
ce, zrobionych „mimochodem” i różnymi aparatami. Jest to
wynik obserwacji i zapisu życia codziennego, sytuacji, które
wywołały we mnie różne refleksje i które mogły wykrzywić
obraz Afganistanu porządnie dopasowanego do naszych
standardów postrzegania, jaki wyrobiliśmy sobie dzięki
wprawnym oczom.
THE UNTRAINED EYE
NIEWPRAWNE OKO
155154
155
157156
(previous page) The approaching adolescence: On this step hill in Nadir Shah tomb area children relentlessly pursuit
the falling kites, kites lost in air duels, carried by wind wherever it wishes to blow. The hills have recently been planted
with trees and, if preserved, they will catch these kites themselves one day. Perhaps it is going to be already another
country to the one today. Maybe kite running will be forgotten. The cemetery is where these hills sides end. Just from
where a picture is taken. There, children run on the graves of their fathers, expressing some of the determination,
stubbornness and joy only children can have. A thin layer of soil isolates all good that is in life, from all bad that
comes with death. I often returned there, to observe. Kabul, Afghanistan. January 2011.
(poprzednia strona) Dorastanie: Na zboczu tego wzgórza na terenie grobowca Nadira Shaha, dzieci zawzięcie
ścigają spadające latawce, latawce zagubione w powietrznych pojedynkach, niesione przez wiatr dokądkolwiek
mu się chce. Ostatnio obsadzono wzgórza drzewami, które pewnego dnia, o ile przetrwają, będą same łapać te
latawce. Być może wtedy będzie to już inny kraj niż dzisiaj. Może bieganie za latawcami zaniknie. Tam, gdzie kończą
się wzgórza, zaczyna się cmentarz. Właśnie tam zrobiono to zdjęcie. Tutaj dzieci biegają po grobach swoich ojców,
pokazując typowe tylko dla dzieci determinację, upór i radość. Cienka warstwa ziemi oddziela całe dobro życia
od zła śmierci. Często tam wracam, by obserwować. Kabul, Afganistan. Styczeń 2011 r.
157
(next page) Home is a name: Charles Dickens once said: “Home is a name. A word, it is a strong one; stronger than
a magician ever spoke, or spirit ever answered to, in the strongest conjuration.” It is a performance of something
supernatural by means of a magic incantation or spell. Certain words in our languages – love, death – possess that
quality, and are able to summon powerful, vice-like emotions, feelings that hold you in their grip. I keep wondering
what the feeling of home will be to those children, like the one on a picture, trying perhaps to fly, or to stop the wind,
there in Nadir Shah area where boys chase falling kites running through the graveyard of their fathers. What home will
they remember? And have we tried to make their memories be better ones? Kabul, Afghanistan, January 2011.
(następna strona) Dom to imię: Charles Dickens kiedyś powiedział: „Dom jest imieniem. Silnym słowem;
silniejszym niż jakiekolwiek zaklęcie wypowiedziane przez maga albo odpowiedź ducha”. To przedstawienie czegoś
nadprzyrodzonego za pomocą magicznego zaklęcia lub czaru. Pewne słowa w naszych językach – milość, śmierć –
posiadają tę właściwość i są w stanie przywołać potężne, złe emocje, uczucia, które trzymają cię w swym uścisku.
Ciągle się zastanawiam, jakie poczucie domu będzie w tych dzieciach, jak tego na zdjęciu, może próbującego latać,
a może chcącego zatrzymać wiatr, tam na ziemi Nadira Shaha gdzie chłopcy gonią spadające latawce biegając po
cmentarzysku swoich ojców. Jaki dom będą pamiętali? I czy próbowaliśmy zmienić ich wspomnienia na lepsze?
Kabul, Afganistan, styczeń 2011 r.
159158
159
A N D R E W S R O D R Í G U E Z
P R Z E D L A C K I S H A F E R
I D E M D Y A C H Y S H Y N F E
L L O N N E A U C H R O B A K
183
D A M I A N
Damian Chrobak (b. 1977) | based in London
(United Kingdom) | started photographing in
2003 | member of the Association of Polish Art-
ists Photographers (since 2010) | founder of un-
posed, a street photography collective assem-
bling several leading artists of this stream who
were born in Poland but work in different coun-
tries in Europe and North America | his works
were published in The Guardian and many other
literary magazines in Poland and abroad | au-
thor of some covers for books and recordings
| participated in numerous individual and group
exhibitions.
Damian Chrobak (ur. 1977) | mieszka w Lon-
dynie (Wielka Brytania) | fotografować zaczął
w 2003 roku | członek Związku Polskich Arty-
stów Fotografików (od 2010 r.) | założyciel ko-
lektywu fotografii ulicznej un-posed zrzeszają-
cego kilkunastu czołowych artystów tego nurtu
urodzonych w Polsce, a działających w różnych
krajach Europy i Ameryki Północnej | jego foto-
grafie były publikowane m.in. w brytyjskim „The
Guardian” oraz w wielu magazynach literackich
w Polsce oraz poza jej granicami | autor okładek
kilku książek i płyt | ma na swoim koncie kilka-
naście wystaw grupowych i indywidualnych.
www.damianchrobak.com
www.un-posed.com
PH
OT
O |
FO
TO
: B
AR
BA
RA
BA
RT
Z
183
C H R O B A K
At home rules a clock whose the round eye is looking down on everything
around. Besides its ticking, there is peace and quiet. A woman is sitting on
the bed, stooping, with beads in hands. That is how her each day starts. She
is already 87 years old and she has been a widow for 46 years.
When strong, she cultivated her field, bred cows, horses, rabbits and hens.
Now most of her time she spends between four walls of her wooden cot-
tage with no running water, with a big tiled stove and some windows looking
out onto the world. From all the livestock there are only hens left, which – as
she says – she keeps for a company. Laid eggs she gives her neighbours.
I have never heard her complaining because of having nothing to do, dete-
riorating health or loneliness. She likes being visited and she can make you
mad with her hospitality. “Will you eat something?” “No, thank you.” “I will
warm you some chicken soup up.” “No, I am not hungry at all.” “How about
some fried chicken? No? So have some drink then...”
W domu panuje wiszący na ścianie zegar, jego okrągłe oko spogląda na
wszystko z wysoka. Poza jego tykaniem spokój i cisza. Na łóżku, pochylona,
siedzi kobieta, w dłoniach trzyma różaniec. Tak zaczyna się kolejny dzień jej
życia. A żyje już 87 lat. I 46 lat jak jest wdową.
Kiedy były siły, sama uprawiała pole, hodowała krowy, konie, króliki, kury.
Teraz większość czasu spędza w czterech ścianach drewnianego domu,
bez bieżącej wody, z wielkim kaflowym piecem i paroma oknami na świat.
Ze zwierząt zostało kilka kur, które, jak sama twierdzi, hoduje dla towarzy-
stwa. Zniesione jajka oddaje sąsiadom.
Nigdy nie słyszałem jej narzekającej na brak zajęcia, pogarszające się zdro-
wie, czy na samotność. Lubi, gdy ją odwiedzają, a swoją gościnnością po-
trafi doprowadzić do szału. „Może coś zjesz?”, „Nie, dziękuję”, „To ci rosołu
odgrzeję”, „Nie, naprawdę nie jestem głodny”, „A może ci kurę odsmażyć?
Nie? No to chociaż się czegoś napij…”
D
OM
|
HO
ME
185184
185
197196
197
WANT MORE? BUY IT!
A N D R E W S R O D R Í G U E Z
P R Z E D L A C K I S H A F E R
I D E M D Y A C H Y S H Y N F E
L L O N N E A U C H R O B A K
205
C O L I N
Colin Boyd Shafer (b. 1983) | based in London
(United Kingdom) | Canadian photographer and
teacher | his photographic work focuses mainly
on portrait projects and street photography |
currently completing an MSc in Violence, Con-
flict and Development at The School of Orien-
tal and African Studies in London | founder of
the TEDx-featured Everyone Has Hope project
in Malaysia with Malaysian students teaching
photography to Burmese refugees | his pho-
tographs have won a number of competitions,
including the 2013 Human Rights Watch Film
Festival’s Photography Competition in London
| his work has been featured on the cover of
Asian Photography Magazine and in many in-
ternational publications like The New Interna�
tionalist, Hype, and BBC News | his first book
Di Antara (2013) features photographs of Ma-
laysia and written contributions from influential
figures from this country.
Colin Boyd Shafer (ur. 1983) | mieszka w Lon-
dynie (Wielka Brytania) | kanadyjski fotograf
i nauczyciel | jego prace fotograficzne koncen-
trują się głównie na projektach portretowych
i fotografii ulicznej | obecnie kończy pracę ma-
gisterską „Przemoc, konflikt i rozwój” w Szkole
Studiów Orientalnych i Afrykańskich w Londynie
| założyciel prezentowanego w ramach TEDx
projektu „Każdy ma nadzieję” realizowanego
w Malezji wspólnie z malezyjskimi studentami
uczącymi fotografii uchodźców z Birmy | jego
fotografie wygrały szereg konkursów, w tym
konkurs fotograficzny towarzyszący Human
Rights Watch Film Festival w Londynie w 2013
r. | jego zdjęcia trafiły na okładkę „Asian Photo-
grahy Magazine” i wielu publikacji międzynaro-
dowych, jak „The New Internationalist,”, „Hype”
czy BBC News | w swojej pierwszej książce
„Di Antara” (2013 r.) zaprezentował zdjęcia zro-
bione w Malezji uzupełnione tekstami napisany-
mi przez wpływowe osobistości tego kraju.
www.colinshafer.com
PH
OT
O |
FO
TO
: A
BB
Y T
AY
LO
R
205
S H A F E R
Picnics are symbolic of our common humanity. They can be romantic,
relaxing, a precious moment in nature, or meaningful time with family.
I remember going on my first picnic with a girl I liked, and for some rea-
son that process meant a lot – no TV screen or distractions – just us.
It doesn’t matter where in the world you go, you can find people picnicking.
Parks, seem to be places where diverse peoples, of all socio-economic
backgrounds, can enjoy a nice day. In a city like London, green space
is a crucial element to making this place great, compounded by the fact
that most of the year is rather dreary, so when the sun is out London-
ers are going to take advantage of the opportunity to enjoy its’ rays. This
series is meant to capture the essence of the picnic and the relationships
it involves. To provide a capture of an intimate moment to the viewer,
taken from a rare angle. From a father teaching football to his son,
to a couple romancing under a flower tree – picnics are symbolic of our
common humanity.
This series will be followed with The Piknik featuring portraits of people
occupying Gezi Park in Istanbul.
Pikniki są symbolem naszego codziennego człowieczeństwa. Mogą być
romantycznym, relaksującym, bezcennym momentem na łonie natury
lub znaczącym czasem spędzonym z rodziną. Pamiętam swój pierwszy
piknik z dziewczyną, która mi się podobała, a cały ten proces wiele dla
mnie znaczył – żadnej telewizji czy zakłóceń – tylko my. Bez względu na
to dokąd się udasz, możesz trafić na piknikujących ludzi. Parki wydają się
być miejscem, gdzie rozmaici ludzie o różnych korzeniach socjo-ekono-
micznych mogą mile spędzić dzień. W takim mieście jak Londyn, prze-
strzeń zielona jest kluczowym elementem, który czyni to miejsce przy-
jemnym, co jest spotęgowane przez fakt, że większość roku jest tu raczej
ponuro, i gdy tylko pojawia się słońce, Londyńczycy chcą skorzystać
z okazji, by cieszyć się jego promieniami. Ten cykl ma pokazać isto-
tę pikniku i związane z nim relacje. Dostarczyć widzowi jego intymności
utrwalonej z różnych stron. Od ojca wprowadzającego syna w tajniki piłki
nożnej, po romansującą pod kwitnącym drzewem parę – pikniki są sym-
bolem naszego codziennego człowieczeństwa.
Seria znajdzie swój ciąg dalszy w materiale „The Piknik” z portretami ludzi
okupującymi Gezi Park w Stambule.
PIK
NIK
|
TH
E P
ICN
IC
221220
221
223222
223
WANT MORE? BUY IT!
TH
E E
UR
OP
EA
NS
G E R M A N Y
T H E E U R O P E A N S | G E R M A N Y
S T R E E T P H O TO G R A P H Y I N G E R M A N Y
F O TO G R A F I A U L I C Z N A W N I E M C Z E C H
Different from France and the U.S.A. there doesn’t seem to exist an explicit tradition of street photography in Germany.
German artists like Henri Cartier Bresson in France, Walker Evans, or Robert Frank in the United States are rare.
Germany, of course, has produced a lot of excellent photographers who took shots on public places. But these should
more be seen as representatives of the “New Objectivity” and photo journalism than members of today’s pure street
photography. From this point of view famous names like August Sander (1876- 1964), Erich Salomon (1886- 1944)
and Barbara Klemm (1939 until today) can be listed here.
One of the extraordinary exceptions as a real street photographer should be mentioned: the photographer Chargesheimer
(1924-1971). He has created some impressive documents about the post-war Ruhr area as well as photos of the many
different districts of his hometown Cologne.
As established museums and galleries still keep a considerably critical distance towards exhibitions of contemporary
street photography, present street photographers in Germany have found their way to the popular photo platforms
in the Internet, where you need quite a lot of effort to achieve your goal as an excellent photographer. But we are glad
to give a public stage to five extraordinary German talents from our project The Europeans.
W przeciwieństwie do Francji i USA, w Niemczech nie istnieje wyraźna tradycja fotografii ulicznej. Niemieccy artyści
pokroju Henri Cartier Bressona we Francji, Walkera Evansa czy Roberta Franka w Stanach Zjednoczonych, są rzadkości.
Oczywiście, Niemcy wychowały mnóstwo wspaniałych fotografów, którzy robili zdjęcia w miejscach publicznych.
Ale powinno się ich traktować prędzej jako przedstawicieli „Nowej Rzeczowości” i foto-dziennikarstwa niż dzisiejszej
prawdziwej fotografii ulicznej. Z tego punktu widzenia, można tu wymienić takie sławy, jak August Sander (1876-1964),
Erich Salomon (1886-1944) i Barbara Klemm (ur. 1939).
Jedynym fotografem należącym do niezwykłych wyjątków, którego powinno się tutaj wspomnieć jest Chargesheimer
(1924-1971). Stworzył on kilka imponujących dokumentów o powojennym okręgu Ruhry, jak również zdjęcia różnych
miejsc okalających jego rodzinną Kolonię.
Jakkolwiek uznane muzea i galerie ciągle z rezerwą podchodzą do wystaw współczesnej fotografii ulicznej, dzisiejsi nie-
mieccy twórcy prezentują ją w popularnych internetowych platformach fotograficznych, co wymaga od nich sporo wysił-
ku, by zaistnieć jako ceniony fotograf. Dlatego cieszymy się mogąc przedstawić pięciu niezwykłych niemieckich fotogra-
fów w ramach naszego projektu The Europeans.
FRIEDER ZIMMERMANN
On behalf of The Henri | W imieniu The Henri
Series initiated and run by Knut Skjærveni | Cykl zainicjowany i prowadzony przez Knuta Skjærvena
More information | Więcej informacji:
mail@theuropeans.eu
T H E E U R O P E A N S | G E R M A N Y
Björn Maletz (b. 1975) | based in Dort-mund (Germany) | salesman and market-ing specialist in photography wholesale | trained photographer dealing with street photography since 2009 | permanently looking for topics to photo series | pre-sented his works at two exhibitions in 2012 and 2013.
Björn Maletz (ur. 1975) | mieszka w Dortmundzie (Niemcy) | pracuje jako sprzedawca i specjalista ds. marketingu w hurtowni fotograficznej | z wykształ-cenia fotograf, który od 2009 r. działa w obszarze fotografii ulicznej | ciągle po-szukuje tematów do cykli fotograficznych | swoje fotografie prezentował na dwóch wystawach w 2012 i 2013 r.
www.bjoernmaletz.de
Georgie Jerzyna Pauwels (b. 1960) | based in Wuppertal (Germany) | an IT specialist during the day, after work – a photographer | her biggest passion is travelling with a camera in hand | fasci-nated with street life, spontaneously aris-ing situations, people that do not pose | attended photography workshops led by masters of street photography: Thomas Leuthard and Eric Kim.
Georgie Jerzyna Pauwels (ur. 1960) | mieszka w Wuppertalu (Niemcy) | za dnia informatyk, po pracy – fotograf | jej największą pasją są podróże z aparatem w ręku | zafascynowana życiem ulicy, sy-tuacjami, które powstają spontanicznie, ludźmi, którzy nie pozują | uczestniczyła w warsztatach fotograficznych prowadzo-nych przez mistrzów fotografii ulicznej: Thomasa Leutharda i Erica Kima.
500px.com/GeorgiePauwels
Fabian Schreyer (b. 1983) | based in Augsburg (Germany) | studied media and communication | worked in movie industry for a while | freelance PR agent for music business | started making street photography in 2007 | concentrates on candid scenes featuring human beings interacting with each other or their urban environment | his works were presented at various solo exhibitions and appeared in several print and online magazine | founding member of The Street Collec-tive, international group of street photog-raphers from Israel, Sweden, Poland, Eng-land, Holland, Ukraine, and Germany.
Fabian Schreyer (ur. 1983) | mieszka w Augsburgu (Niemcy) | studiował me-dia i komunikację | przez pewien czas pracował w branży filmowej | niezależny agent PR działający w branży muzycznej | fotografią uliczną zajął się w 2007 roku | koncentruje się na prostych sytuacjach pokazujących interakcję między ludźmi w przestrzeni miejskiej | jego prace były prezentowane na różnych wystawach in-dywidualnych i pojawiły się w kilku ma-gazynach drukowanych i internetowych | członek-założyciel The Street Collecti-ve, międzynarodowej grupy fotografów ulicznych z Izraela, Szwecji, Polski, Anglii, Holandii, Ukrainy i Niemiec.
www.shootingcandid.comwww.thestreetcollective.com
PHO
TO
| FO
TO
: MA
RIN
A P
OLI
AN
SKA
JA
PHO
TO
| FO
TO
: FR
IED
ER
ZIM
ME
RM
AN
N
PHO
TO
| FO
TO
: FA
BIA
N S
CH
RE
YE
R
T H E E U R O P E A N S | G E R M A N Y
229228
Mario Steigerwald (b. 1955) | based in Munich (Germany) | came to Europe from Uruguay in 1974 | a professional photographer | also involved in mak-ing installations and mobiles | believes was born as a photographer but without a camera at that time | studied photog-raphy at the École Supérieur Artistique “le 75” in Brussels (Belgium).
Mario Steigerwald (ur. 1955) | mieszka w Monachium (Niemcy) | przyjechał do Europy z Urugwaju w 1974 roku | za-wodowy fotograf | działa także na polu tworzenia instalacji i rzeźb kinetycznych | wierzy, że przyszedł na świat jako foto-graf, choć bez aparatu | studiował fotogra-fię na École Supérieur Artistique „le 75” w Brukseli (Belgia).
facebook.com/mario.steigerwald
Roland Willaert (b. 1950) | based in Großenbrode (Germany) | studied film and television in Brussels | has worked his entire life in film and television business as director of photography, director, pro-ducer and teacher at a film school | crea-tor of “The Entertainment Master Class” | works as consultant for film and televi-sion and art-photographer (since 2011) | receiver of several awards for his film and television works.
Roland Willaert (ur. 1950) | mieszka w Großenbrode (Niemcy) | studiował film i telewizję w Brukseli | przez całe życie zawodowe związany z filmem i te-lewizją pracując jako operator, reżyser, producent i nauczyciel w szkole filmo-wej | twórca „The Entertainment Master Class” | pracuje jako konsultant w filmie i telewizji oraz jako artysta fotografik (od 2011 r.) | zdobywca kilku nagród za swoje prace filmowe i telewizyjne.
www.photoprojects.de
PHO
TO
| FO
TO
: MA
RIO
ST
EIG
ER
WA
LD
PHO
TO
| FO
TO
: RO
LA
ND
WIL
LA
ER
T
T H E E U R O P E A N S | G E R M A N Y
229
Three glasses: Unna. Somewhere in Germany, October 2012.
Trzy pary okularów: Unna. Gdzieś w Niemczech, październik 2012 r
T H E E U R O P E A N S | G E R M A N Y | B J Ö R N M A L E T Z
235234
Loneliness at the subway station. Cologne, May 2012.
Samotność w metrze. Kolonia, maj 2012 r.
T H E E U R O P E A N S | G E R M A N Y | G E O R G I E J E R Z Y N A P A U W E L S
235
Loneliness at the subway station. Cologne, May 2012.
Samotność w metrze. Kolonia, maj 2012 r.
Munich, Dienerstraße. July 2012.
Monachium, Dienerstraße. Lipiec 2012 r.
T H E E U R O P E A N S | G E R M A N Y | F A B I A N S C H R E Y E R
WANT MORE? BUY IT!
R E P O R T S
247
P H O T O F E S T I V A L I N L O D Z | F O T O F E S T I W A L W Ł O D Z I
246
D O C ! P A R T N E R S H I P | D O C ! P A R T N E R E M
P A R T N E R
12TH INTERNATIONAL FESTIVAL OF PHOTOGRAPHY IN LODZ
12. MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL FOTOGRAFII W ŁODZI
We hear a lot about the crisis in the world of photography. Almost every day there is
some news on closing photographic sections in papers, budgetary cuts, layoffs... That
is why we should be pleased that despite of all those not supporting photography
conditions, it is still possible to organise such good events like the International Festi-
val of Photography which for 10 June’s days occupied Lodz for the 12th time. Although
one hardly saw any posters announcing the festival (with exception for the festival
centre), that what was presented during this photographic festivity became a great
adventure.
Most of the events and the most important exhibitions took place in the new, post-
industrial interiors of the OFF Piotrkowska centre. Arousing respect buildings which are
having now their renaissance, were a home for not only the exhibition of Grand Prix or
just overthrowing presentation of The New york Times Magazine, but for the shocking
and unforgettable exhibitions under a collective title I Artist, united by the name of the
curator – Joan Fontcuberty.
Wiele się mówi o kryzysie w świecie fotografii. Niemal każdego dnia docierają kolej-
ne informacje o zamykaniu działów fotograficznych w kolejnych pismach, o cieciach
w budżetach, zwolnieniach... Dlatego tym bardziej należy się cieszyć, że pomimo tak
mało sprzyjających fotografii warunkach udaje się zorganizować imprezy tak udane, jak
Międzynarodowy Festiwal Fotografii, który przez 10 czerwcowych dni już po raz
12. opanował Łódź. I choć na ulicach miasta na próżno było szukać plakatów rekla-
mujących festiwal (no, może poza centrum festiwalowym), to jednak to, co zaprezento-
wano podczas tego fotograficznego święta, było niesamowitą przygodą.
Najwięcej imprez oraz najważniejsze wystawy festiwalowe zostały zorganizowane
w nowym, mieszczącym się w pofabrycznych wnętrzach centrum OFF Piotrkowska.
Budzące respekt budynki, które obecnie przeżywają swój renesans, kryły w sobie nie
tylko wystawę Grand Prix czy powalającą wprost prezentację „The New York Times
Magazine”, ale także szokujące, zapadające w pamięć wystawy pod zbiorowym tytułem
„I Artist”, które łączy postać kuratora – Joana Fontcuberty.
247
P H O T O F E S T I V A L I N L O D Z | F O T O F E S T I W A L W Ł O D Z ID O C ! P A R T N E R S H I P | D O C ! P A R T N E R E M
(from top) The Harvest of Death v.2. Photo: Karl Burke. | Bahak: MD Rahamatulla, 50 years. Photo: Anja Bohnhof.
(od góry) Żniwa śmierci v.2. Zdjęcie: Karl Burke. | Bahak: MD Rahamatulla, 50 lat. Zdjęcie: Anja Bohnhof.
249
P H O T O F E S T I V A L I N L O D Z | F O T O F E S T I W A L W Ł O D Z I
248
D O C ! P A R T N E R S H I P | D O C ! P A R T N E R E M
Location of the most important exhibitions in one place decidedly allowed the festival
guests to see them much easier. The sightseeing was exciting itself because of the
building condition – at the same time there were allowed only 200 people on a floor,
which was strictly observed.
On the festival’s opening day (July 6), the winner of the Grand Prix was announced.
This year it is an Irish photographer Karl Burke for his project The Harvest of Death, v.2
which we will present in the second issue of our quarterly contra doc! (it will appear on
July 15). Karl’s material simply bewitched the jury of this year’s competition. In their notes
they emphasised its multi-layered concept, technique and touching both, the issue of
modern mediatisation of reality and the tradition of war photography in one series.
Zlokalizowanie najważniejszych wystaw w jednym miejscu zdecydowanie ułatwiło
gościom festiwalowym ich zwiedzanie, co samo w sobie również dostarczało dresz-
czyku emocji – ze względu na stan budynku, na jednym piętrze mogło jednorazowo
przebywać maksymalnie 200 osób, czego skrupulatnie przestrzegano.
W dniu otwarcia festiwalu, czyli 6 czerwca, ogłoszono także laureata Grand Prix. W tym
roku został nim irlandzki fotograf Karl Burke za projekt „The Harvest of Death, v.2”, który
zaprezentujemy w drugim numerze kwartalnika „contra doc!” (ukaże się już 15 lipca).
Materiał Karla wprost zaczarował jurorów tegorocznego konkursu. W swoich ocenach
podkreślali jego wielopoziomowość, technikę wykonania, jak również poruszenie w jed-
nym cyklu zarówno mediatyzacji rzeczywistości, jak i tradycji fotografii wojennej.
249
P H O T O F E S T I V A L I N L O D Z | F O T O F E S T I W A L W Ł O D Z ID O C ! P A R T N E R S H I P | D O C ! P A R T N E R E M
(from left) Bodies. 6 Women, 1 Man: Isley standing. Photo: Nadav Kander. | Palimpsest. Photo: Emilio Pemjean.
(od lewej) Ciała. 6 kobiet, 1 mężczyzna: Stojąca Isley. Zdjęcie: Nadav Kander.. | Palimpsest. Zdjęcie: Emilio Pemjean.
251
P H O T O F E S T I V A L I N L O D Z | F O T O F E S T I W A L W Ł O D Z I
250
D O C ! P A R T N E R S H I P | D O C ! P A R T N E R E M
Besides Karl there are some other finalists: Anja Bohnhof from Germany, Jan Brykczyn-
ski from Poland, Frank Herfort from Germany, Lucia Herrero from Spain, Nadav Kander
from the United Kingdom, Emilio Pemjean from Spain, and known from our pages Ilona
Szwarc (doc! #7) from Poland. Ilona received a honourable mention for her American
Girl series. We heartily congratulate them all!
Because of the documentary profile of our magazine, we extremely liked the exhibi-
tion presenting 30 years’ output of our older professional colleagues – The New York
Times Magazine Photographs Tearsheets. Its shape not only allowed to feast your eyes
on wonderful photographs by such photographers like Roger Ballen (contra doc! #1),
Sebastião Salgado, Nan Goldin, Paolo Pellegrin or Simon Norfolk, but learn about the
past years as well.
Poza Karlem do ścisłego finału dotarli także Anja Bohnhof z Niemiec, Jan Brykczyński
z Polski, Frank Herfort z Niemiec, Lucia Herrero z Hiszpanii, Nadav Kander z Wielkiej
Brytanii, Emilio Pemjean z Hiszpanii oraz znana z naszych stron Ilona Szwarc (doc! #7)
z Polski. Ilona za swój cykl „Amerykańskie dziewczyny” zdobyła wyróżnienie. Wszystkim
finalistom bardzo serdecznie gratulujemy!
Z racji dokumentalnego profilu naszego magazynu, szczególnie spodobała się
wystawa prezentująca dorobek 30 lat pracy naszych starszych kolegów po fachu,
czyli „The New York Times Magazine Photographs Tearsheets”. Jej forma pozwala-
ła nie tylko nacieszyć oczy fotografiami tak znakomitych fotografów jak Roger Ballen
(contra doc! #1), Sebastião Salgado, Nan Goldin, a także Paolo Pellegrin czy Simon
Norfolk, ale także dostarczyć sporej dawki informacji o minionych latach.
251
P H O T O F E S T I V A L I N L O D Z | F O T O F E S T I W A L W Ł O D Z ID O C ! P A R T N E R S H I P | D O C ! P A R T N E R E M
(from left) American Girls: Kayla, Massachusetts. Photo: Ilona Szwarc. Time in Between – Narrative Scenes. Photo: Frank Herfort.
(od lewej) Amerykańskie dziewczyny: Kayla, Massachusetts. Zdjęcie: Ilona Szwarc. Czas pomiędzy – sceny narracyjne. Zdjęcie: Frank Herfort.
253
P H O T O F E S T I V A L I N L O D Z | F O T O F E S T I W A L W Ł O D Z I
252
D O C ! P A R T N E R S H I P | D O C ! P A R T N E R E M
From all of the accompanying exhibitions we saw and which were presented in numer-
ous galleries all over Lodz, our special attention was attracted by photographs by Wo-
jciech Wieteska (I am from Poland), Rafal Milach (The Black See of Concrete), Dagmara
Bugaj (Latent Places) and the group exhibition I’m Going Back to the Paradise. It was
nice to see Jacek Poremba’s (doc! #8) photographs from the previously presented in
Warsaw exhibition 13 one more time.
The awards for the best Polish photographic publications of the year were handed dur-
ing the festival as well. The main prizes of the competition went to Sputnik Photos col-
lective for Distant Place, a photo album released by the Copernicus Science Centre (Book
of the Year 2013 category), and to Michal Luczak for the album Brutal (Self-Publishing
2013 category).
Very interesting supplements to the exhibition programme were meetings with authors,
workshops and portfolio review which we had a pleasure to participate having been
invited by Napo Images.
To sum up, the 12th International Festival of Photography in Lodz was a great oppor-
tunity for exposure to great photography and now we can’t help waiting for its next
edition. Bravo!.
Z wystaw towarzyszących, które zdążyliśmy zobaczyć i które ulokowane zostały w roz-
licznych galeriach na terenie niemal całej Łodzi, naszą uwagę zwróciły te przedstawiają-
ce fotografie Wojciecha Wieteski („Jestem z Polski”), Rafała Milacha („The Black Sea of
Concrete” – „Morze Czarne betonu”), Dagmary Bugaj („Miejsca utajone”) oraz wystawa
grupowa „Wracam do raju”. Miło było też raz jeszcze zobaczyć zdjęcia Jacka Poremby
(doc! #8) z prezentowanej wcześniej w Warszawie wystawy „13”.
W trakcie festiwalu wręczono również nagrody w konkursie na polską fotograficzną
publikację roku. Laureatami nagród głównych konkursu zostali kolektyw fotograficzny
Sputnik Photos za wydaną nakładem Centrum Nauki Kopernik pozycję „Miejsce odle-
gle” (w kategorii Książka Roku 2013) oraz Michał Łuczak za album „Brutal” (w kategorii
Self-Publishing 2013).
Bardzo ciekawym uzupełnieniem programu wystawienniczego były spotkania autor-
skie, warsztaty oraz przegląd portfolio, w którym mieliśmy przyjemność uczestniczyć
na zaproszenie Napo Images.
Podsumowując, 12. Międzynarodowy Festiwal Fotografii w Łodzi był doskonałą okazją
do obcowania z fotografią przez duże F i już teraz nie możemy się doczekać kolejnej
jego edycji. Brawo!
253
P H O T O F E S T I V A L I N L O D Z | F O T O F E S T I W A L W Ł O D Z ID O C ! P A R T N E R S H I P | D O C ! P A R T N E R E M
(from top) Species. Photo: Lucia Herrero. | Boiko. Photo: Jan Brykczynski.
(od góry) Gatunek. Zdjęcie: Lucia Herrero. | Boiko. Zdjęcie: Jan Brykczyński.
R E C O M M E N D S
257
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y
256
U N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E M
P A T R O N
LEICA GALLERYWARSZAWA
Mariusz Janiszewski (doc! #2 and #8) goes to known and
exotic places but not for their local attractions. Instead of
great metropolises and historic monuments, he prefers
outskirts. That is why he meets real people in their every-
day life.
Fascinated by Sebastião Salgado’s Workers, he creates
his own reports on work and places not contaminated by
any international corporations yet. While watching work-
ers in shipyard, brickyard or factory, he penetrates deeper
into their worlds. Factories are centres round which new
housing are being built, where people come to work, to
live, to have a good time, and relax. Janiszewski presents
us everyday life of workers trying to survive on two dollars
per day.
The Workers series is being created in many places,
mainly in Asia (India, Bangladesh, the Philippines). All
works are black and white. Janiszewski makes the frames
with a great precision, photographs people from near and
often seems to be where the action is. All these details
build up photo essays quite classic in their shape, remind-
ing of works by masters of the kind. However, Janisze-
wski wants to take pictures in his own manner. The idea
of the Robotnicy/Workers exhibition is the rhythm of
a working day with hard work followed by short moments
of recreation.
Mariusz Janiszewski
WORKERS
Leica Gallery Warsaw (Blue City level +1, 179 Jerozo-
limskie Av., Warsaw, Poland). Grand opening: July 18
at 7:00 PM. The exhibition will be open to the public
until August 21, 2013.
Mariusz Janiszewski (doc! #2 i #8) jeździ w miejsca zna-
ne i egzotyczne, lecz nie podąża za lokalnymi atrakcjami.
Zamiast wielkich aglomeracji i zabytków, wybiera pery-
ferie. Dzięki temu znajduje się wśród prawdziwych ludzi,
w ich dniu codziennym.
Zafascynowany dziełem Sebastião Salgado „Robotnicy”,
realizuje własne reportaże o pracy w miejscach jeszcze nie
skażonych międzynarodowymi koncernami. Podglądając
pracowników stoczni, cegielni czy fabryki, wnika głębiej
w ich światy. Fabryki to centra, wokół których powsta-
ją osiedla, do których przybywają ludzie by pracować,
mieszkać, bawić się i odpoczywać. Janiszewski pokazu-
je nam codzienność minimalnie opłacanych robotników
próbujących przeżyć za 2 dolary dziennie.
Cykl zdjęć „Robotnicy” powstaje w wielu miejscach, głów-
nie w Azji (Indie, Bangladesz, Filipiny). Wszystkie prace
są czarno-białe. Janiszewski bardzo precyzyjnie kompo-
nuje kadry, fotografuje ludzi z bliska i często wydaje się
być w centrum wydarzeń. Wszystkie te elementy budu-
ją dość klasyczne w formie fotoreportaże, przywołujące
na myśl prace mistrzów gatunku. Janiszewski stara się
jednak fotografować w swój własny sposób. Osią wy-
stawy „Robotnicy/Workers” jest rytm dnia pracy, w której
oprócz wysiłku fizycznego, następują krótkie momenty
wytchnienia.
Mariusz Janiszewski
ROBOTNICY
Leica Gallery Warszawa (Blue City poziom +1,
Al. Jerozolimskie 179, Warszawa). Uroczyste otwar-
cie: 18 lipca o godz. 19:00. Wystawa będzie otwarta
dla zwiedzających do 21 sierpnia 2013 r.
Photos: Mariusz Janiszewski
Zdjęcia: Mariusz Janiszewski
MARIUSZ JANISZEWSKI @ LEICA GALLERY WARSAW
257
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W YU N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E M
Photos: Mariusz Janiszewski
Zdjęcia: Mariusz Janiszewski
259
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y
258
U N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E M
P A T R O N
Photographs by Mateusz Hajman show naked models
in natural interiors - rented by students rooms. Although
the poses of the models seems to be accidental, they
are precisely arranged. Mateusz Hajman’s polaroid pho-
tos express the temporariness of situations, bring into the
foreground the specific suspension of a model in situa-
tional context, showing them as if they were caught with
a red hand at the same time. Hajman hides the pictur-
esqueness of these situations and puts some mystery
into them.
Hajman gets into interiors such as they are. He doesn’t
arrange them, leaving the mess, thrown round books,
not washed up plates, a TV-set on. There is no space
for an unused coincidence in his photographs. Often join-
ing a typical for the 1990s interior decorations with mod-
ern gadgets of their lodgers, Mateusz Hajman discreetly
shows us a going on change of generations.
Everything is setting in a precise whole made of coinci-
dences which happened while taking pictures.
Mateusz Hajman
EVERYTHING BEYOND THIS
Rondo of Arts (Gallery+, 1 Gen. Jerzy Zietek Rondo,
Katowice, Poland). Grand opening: August 1 at 6:00
PM. The exhibition will be open to the public until
August 25, 2013.
Fotografie Mateusza Hajmana przedstawiają nagie mo-
delki w naturalnych wnętrzach, czyli wynajmowanych
przez studentki stancjach. Choć ustawienie modelek wy-
daje się być przypadkowe, jest dokładnie zaaranżowane.
Polaroidowe fotografie Hajmana podkreślają tymcza-
sowość sytuacji, wydobywają na pierwszy plan swoiste
zawieszenie modelki w danym kontekście sytuacyjnym,
a jednocześnie pokazują je jakby były przyłapane na gorą-
cym uczynku. Hajman odkrywa malarskość tych sytuacji
i dodaje do nich element tajemnicy.
Hajman wchodzi do wnętrz i fotografuje je takimi, jakimi je
zastał. Nie układa scenografii, zostawia bałagan, rozrzu-
cone książki, niepozmywane naczynia, włączony telewi-
zor. Na jego zdjęciach nie ma miejsca na niewykorzystany
przypadek. Często łącząc w jednym kadrze typowy dla lat
90-tych wystrój mieszkań z nowoczesnymi gadżetami ich
obecnych lokatorek, Mateusz Hajman dyskretnie wska-
zuje nam zachodzący proces zmiany pokoleniowej.
Wszystko układa się w precyzyjną całość utkaną ze zbie-
gów okoliczności, jakie przytrafiły się podczas robienia
zdjęcia.
Mateusz Hajman
„WSZYSTKO POZA TYM”
Rondo Sztuki (Galeria+, Rondo im. gen. Jerzego
Ziętka 1, Kato wice). Uroczyste otwarcie: 1 sierp-
nia br. o godz. 18:00. Wystawa będzie otwarta dla
zwiedzających do 25 sierpnia 2013 r.
Photos: Mateusz Hajman
Zdjęcia: Mateusz Hajman
MATEUSZ HAJMAN @ RONDO OF ARTS
259
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W YU N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E M
Photos: Mateusz Hajman
Zdjęcia: Mateusz Hajman
261
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y
260
U N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E M
P A T R O N
Another interesting exhibition at the DCF “Roman House”.
This time thanks to Stefan Arczynski’s photographs we
are going to go on an unusual trip into time and space
and go to China of 1959. Stefan Arczynski recorded in his
pictures full of life streets of great cities, people occupied
with their everyday chores. There is the man in the centre
of his interests but he also photographed, with a lot of at-
tention, architectural details and nature. No matter what
was the subject of his photographs, every time we are
impressed with his precision in making all his presented
works, perfect in each of their details.
Stefan Arczynski’s life is as fascinating as his photographs.
Born in Essen (Germany) in 1916, he first contacted with
photography in 1934. During the World War II, he was in
the service of the Luftwaffe busy with air photographs.
He was stationed in France, fought at Stalingrad. At the
end of the war, he was in Latvia. He was taken prisoner
by the Soviets from where he was saved thanks to his fa-
ther’s activities in the Union of Poles in Germany. Handed
over to Polish authority, he got to a transitory camp near
Poznan. After having become a Polish citizen, he settled
in Kamienna Gora, where he started his first photographic
studio in 1946. In four years he moved to Wroclaw and
joined the Association of Polish Artists Photographers (ID
no. 119). He was photographing post-war damages in
Wroclaw and in Lower-Silesia, old and modern architec-
ture, waking up new cultural life. Then he photographed
all over Poland. He has traveled a lot, been to all the con-
tinents of the world, taken thousands of pictures. Stefan
Arczynski arranged hundreds of exhibitions and published
tens of books. His work characterises a workshop perfec-
tion and handcrafted accuracy. He was never followed
any temporary fashions or artistic streams. He shows the
beauty of the world. His photographs are the effects of
hard work, inexhaustible energy and talent.
Stefan Arczynski – CHINA
Lover-Silesian Centre of Photography “Roman
House” (8 Bp. Nankier Square, Wroclaw, Poland).
Grand opening: July 31 at 5:00 PM (on the artists’
97th birthday). The exhibition will be open to the public
until August 31, 2013.
Kolejna ciekawa ekspozycja w DCF „Domek Romański”.
Tym razem za sprawą zdjęć Stefana Arczyńskiego udamy
się w niezwykłą podróż w czasie i przestrzeni i trafimy do
Chin z 1959 roku. Stefan Arczyński na swoich fotogra-
fiach uwiecznił tętniące życiem ulice wielkich miast, ludzi
zajętych codzienną pracą. W centrum jego zainteresowa-
nia był człowiek, ale z dużą uwagą fotografował także de-
tale architektoniczne i naturę. Niezależnie od tego co było
tematem fotografii, za każdym razem uderza dopracowa-
ny w najdrobniejszym szczególe kadr oraz doskonałość
techniczna prezentowanych prac.
Życie Stefana Arczyńskiego jest równie fascynujące, co
jego zdjęcia. Urodzony w Essen (Niemcy) w 1916 roku
z fotografią po raz pierwszy zetknął się w 1934 roku. Pod-
czas II wojny światowej służył w Luftwaffe przy obróbce
zdjęć lotniczych. Stacjonował we Francji, walczył pod
Stalingradem. Koniec wojny zastał go na Łotwie. Trafił do
radzieckiej niewoli, z której wydostał się dzięki działalno-
ści ojca w Związku Polaków w Niemczech. Przekazany
władzom polskim, trafił do obozu przejściowego koło
Poznania. Po uzyskaniu obywatelstwa polskiego osiadł
w Kamie nnej Górze, gdzie w 1946 roku otworzył swój
pierwszy warsztat fotograficzny. Po czterech latach prze-
niósł się do Wrocławia, wstąpił do Związku Polskich Arty-
stów Fotografików (nr leg. 119). Fotografował powojenne
zniszczenia Wrocławia i Dolnego Śląska, starą i nową ar-
chitekturę, rodzące się życie kulturalne. Potem sfotogra-
fował prawie całą Polskę. Odbył wiele zagranicznych po-
dróży, był na wszystkich kontynentach świata, zrobił setki
tysięcy zdjęć. Stefan Arczyński zrealizował setki wystaw,
wydał dziesiątki albumów. Jego twórczość charakteryzuje
się perfekcją warsztatową i rzemieślniczą dokładnością.
Nigdy nie uległ chwilowym modom czy prądom artystycz-
nym. Pokazuje piękno otaczającego go świata. Fotografie
Stefana Arczyńskiego są wynikiem jego tytanicznej pracy,
niespożytej wręcz energii i talentu.
Stefan Arczyński – „CHINY”
Dolnośląskie Centrum Fotografii „Domek Romań-
ski” (pl. bpa Nankiera 8, Wrocław). Uroczyste otwar-
cie: 31 lipca br. o godz. 17:00 (w dniu 97. urodzin
artysty). Wystawa będzie otwarta dla zwiedzają-
cych do 31 sierpnia 2013 r.
STEFAN ARCZYŃSKI @ LOWER-SILESIAN CENTRE OF PHOTOGRAPHY
261
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W YU N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E M
Photos: Stefan Arczynski
Zdjęcia: Stefan Arczyński
263
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y
262
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y
As a part of the Goodbye to Yesterday, Honsberg Gro��Gro��
ARTigG artistic project, in one of the oldest part of Bergis-
ches Land, in Remscheid (Germany), an unusual exhibi-
tion will come into being, behind which is Georgie Jerzyna
Pauwels (doc! #3). The exhibition will be presented in an
empty house converted into a gallery. Besides the pre-
sented photographs, its uniqueness is based on the dura-
tion which is exactly 2 days.
Only True Faces, as the exhibition is titled, shows portraits
of people met by Georgie on the streets of India, Thai-
land, Lebanon and many other countries of Europe. They
are moving, original, without any unnecessary ornaments
portraits of real people, showing their beauty and feelings.
All the portraits were made between 2011 and 2013.
It will be possible to meet and have a talk with the author
of the photographs throughout duration of the exhibition.
Georgie Jerzyna Pauwels
ONLY TRUE FACES
House by Halskestraße 40 (40 Halske Street, Rem-Rem-
scheid, Germany). The exhibition will be open to the
public only on July 13 and 14, 2013.
W ramach projektu artystycznego „Goodbye to Yesterday,
Honsberg GroßARTigG”, w jednej z najstarszych części
Bergisches Land, w Remscheid (Niemcy), dojdzie do nie-
codziennej wystawy, za którą kryje się Georgie Jerzyna
Pauwels (doc! #3). Wystawa zostanie zaprezentowana w
pustym domu, który został przystosowany na potrzeby
galerii. Jej niezwykłość, poza prezentowanymi zdjęciami,
polega na czasie trwania, który wynosi dokładnie dwa dni.
„Tylko prawdziwe oblicza”, bo taki tytuł nosi wystawa,
to portrety ludzi napotkanych przez Georgię na ulicach
Indii, Tajlandii, Libanu oraz wielu krajów Europy. To wzru-
szające, oryginalne, pozbawione zbędnych ozdób por-
trety prawdziwych ludzi ukazujące ich piękno i uczucia.
Wszystkie portrety zostały wykonane pomiędzy 2011
a 2013 rokiem.
Przez cały czas trwania wystawy będzie można się spo-
tkać i porozmawiać z autorką zdjęć.
Georgie Jerzyna Pauwels
„TYLKO PRAWDZIWE OBLICZA”
Dom przy Halskestraße 40 (Halskestraße 40, Rem-
scheid, Niemcy). Wystawa będzie otwarta dla zwie-
dzających tylko 13 i 14 lipca 2013 r.
GEORGIE JERZYNA PAUWELS @ HOUSE BY HALSKESTRASSE 40
Photos: Georgie Jerzyna Pauwels
Zdjęcia: Georgie Jerzyna Pauwels
263
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W YE X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y
Photos: Georgie Jerzyna Pauwels
Zdjęcia: Georgie Jerzyna Pauwels
265
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y
264
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y
Nature, Stories, 1st Prize | Paul Nicklen, Canada, National Geographic magazine Emperor Penguins, Ross Sea. Even though they have evolved an incredibly advanced bubble physiology, the greatest challenge they face is the loss of sea ice that supports their colonies and ecosystem. New
science shows that Emperor Penguins are capable of tripling their swimming speed by releasing millions of bubbles from their feathers. These bubbles reduce the friction between their feathers and the icy seawater, allowing them to accelerate in the water. They use speeds of up to 30 kilometers per hour to avoid leopard
seals and to launch themselves up onto the ice. Ross Sea, Antarctica, November 18, 2011.
Przyroda, Fotoreportaż, 1. miejsce | Paul Nicklen, Kanada, magazyn „National Geographic”„Pingwiny Cesarskie, Morze Rossa”. Mimo że rozwinęły niezwykle zaawansowaną fizjologię bąbelkową, największym wyzwaniem z jakim się zmagają to kurcząca się pokrywa lodowa, która wspiera ich kolonie
i ekosystem. Nowe badania wskazują, że pingwiny cesarskie są w stanie potroić prędkość, z którą płyną, uwalniając miliony pęcherzyków z ich piór. Pęcherzyki te zmniejszają tarcie między piórami
i lodowatą wodą morską, co pozwala im przyspieszać w wodzie. Pingwiny mogą płynąć z prędkością do 30 kilometrów na godzinę, dzięki czemu mogą uciec lampartom morskim i wyskoczyć na lód.
Morze Rossa, Antarktyda, 18 listopada 2011.
CURRENT EXHIBITIONS | TRWAJĄCE WYSTAWY
11.07 National Museum of the Republic of Kosovo, Pristina, Kosovo
Muzeum Narodowe Republiki Kosowo, Prisztina, Kosowo
21.07 Goethe Galerie, Jena, Germany Galeria Goethe, Jena, Niemcy
25.07 Espace 400e Bell, Quebec City, Canada Espace 400e Bell, Québec, Kanada
28.07 State Library of New South Wales, Sydney, Australia
Biblioteka Stanowa Nowej Południowej Walii, Sydney, Australia
28.07 Sint-Pietersabdij, Ghent, Belgium Sint-Pietersabdij, Gandawa, Belgia
28.07 Smith & Caughey’s (level 6), Auckland City, New Zealand
Smith & Caughey’s (poziom 6), Auckland, Nowa Zelandia
01.08 Galerie d’Art Contemporain “Am Tunnel”, Luxembourg, Luxembourg
Fabryka Czekolady Czerwony Październik, Moskwa, Rosja
04.08 Tokyo Metropolitan Museum of Photography, Tokyo, Japan
Galeria Sztuki Współczesnej “Am Tunnel”, Luksemburg, Luksemburg
COMING EXHIBITIONS | NAJBLIŻSZE WYSTAWY
16.07 - 02.08 Palais de Glace, Buenos Aires, Argentina Pałac Lodowy, Buenos Aires, Argentyna
30.07 - 25.08 The Scottish Parliament, Edinburgh, United Kingdom
Parlament Szkocki, Edynburg, Wielka Brytania
01.08 - 02.09 Fundación Telefonica, Santiago, Chile Fundacja Telefonica, Santiago, Chile
01.08 - 21.08 Sala Municipal de Exposiciones, Arrecife, Canary Islands, Spain
Miejska Sala Wystawowa, Arrecife, Wyspy Kanaryjskie, Hiszpania
01.08 - 28.08 Canadian War Museum, Ottawa, Canada Kanadyjskie Muzeum Wojny, Ottawa, Kanada
03.08 - 25.08 Grote Kerk, Naarden, the Netherlands Grote Kerk, Naarden, Holandia
03.08 - 25.08 Telecom Central, Wellington, New Zealand Telecom Central, Wellington, Nowa Zelandia
06.08 - 15.08 Umeda Herbis B2F, Osaka, Japan Umeda Herbis B2F, Osaka, Japonia
265
E X H I B I T I O N S | W Y S T A W YE X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y
Nature, Stories, 1st Prize | Paul Nicklen, Canada, National Geographic magazine Emperor Penguins, Ross Sea. Even though they have evolved an incredibly advanced bubble physiology, the greatest challenge they face is the loss of sea ice that supports their colonies and ecosystem. New
science shows that Emperor Penguins are capable of tripling their swimming speed by releasing millions of bubbles from their feathers. These bubbles reduce the friction between their feathers and the icy seawater, allowing them to accelerate in the water. They use speeds of up to 30 kilometers per hour to avoid leopard
seals and to launch themselves up onto the ice. Ross Sea, Antarctica, November 18, 2011.
Przyroda, Fotoreportaż, 1. miejsce | Paul Nicklen, Kanada, magazyn „National Geographic”„Pingwiny Cesarskie, Morze Rossa”. Mimo że rozwinęły niezwykle zaawansowaną fizjologię bąbelkową, największym wyzwaniem z jakim się zmagają to kurcząca się pokrywa lodowa, która wspiera ich kolonie
i ekosystem. Nowe badania wskazują, że pingwiny cesarskie są w stanie potroić prędkość, z którą płyną, uwalniając miliony pęcherzyków z ich piór. Pęcherzyki te zmniejszają tarcie między piórami
i lodowatą wodą morską, co pozwala im przyspieszać w wodzie. Pingwiny mogą płynąć z prędkością do 30 kilometrów na godzinę, dzięki czemu mogą uciec lampartom morskim i wyskoczyć na lód.
Morze Rossa, Antarktyda, 18 listopada 2011.
www.docphotomagazine.com/contradoc
c o n t r a d o c ! / f i n e a r t p h o t o g r a p h y / # 2
p r z y b o r e k / b u r k e / k r e t s c h m e r / d e w e t
g o l d s t e i n / t o r b u s / d r a w s k i / o w c z a r e k
15.07.2013
contra doc
!
#2
is coming!
cover photo: grzegorz przyborek
P R E P A R E your materials – a maximum of 15 photos
(*.jpg, max. 1000 pixels along the longer side)
and a short (100 words) description
S E N D them to submit@docphotomagazine.com
(write your name in the subject field)
W A I T for approval – If your submission has been selected
for publication, we will contact you
P R Z Y G O T U J swój materiał – maksimum 15 zdjęć
(*.jpg, maksymalnie 1000 pikseli po większym boku)
oraz krótki (do 100 słów) opis
W Y Ś L I J go na adres submit@docphotomagazine.com
(w tytule maila podaj swoje imię i nazwisko)
O C Z E K U J na zgodę – jeżeli twój materiał znajdzie się wśród
wybranych do publikacji, skontaktujemy się z tobą
STEPS
KROKI3
ZGŁOŚSUBMIT
To buy this issue go to:www.docphotomagazine.com/doc-store
Recommended