doc! photo magazine #10 April 2013

D O C P H O T O M A G A Z I N E . C O M

C O G H E M A R O S C Y R O N K A N T A R D J I A N

S C H A T Z M A R E L L I C L A V E R A K O M A J D A

NO 10 – APRIL 2013 | NR 10 – KWIECIEŃ 2013

T H E E U R O P E A N S P O R T U G A L

let’s talkabout doc!

To buy this issue go to:www.docphotomagazine.com/doc-store

5

F R O M T H E E D I T O R | O D W Y D A W C Y

4

F R O M T H E E D I T O R | O D W Y D A W C Y

Dear doc!-ers,

Against all the odds caused by the weather, we are giving you the April issue of doc! photo magazine. The unusual issue because not only are we continuing the two cycles in it (The Europeans and America) but we are announcing something totally new.

As you know, together with The European group we are going to celebrate the 65th anniversary of Henri Cartier-Bresson’s book publication under the same title. Within these celebrations, once a quarter we present the most interesting portfolios from a chosen national gallery run by the Europeans on the Facebook and Flickr and this time we went to Portugal.

From Portugal we are moving on to America which we are trying to explore from opposite perspectives. This time there is a little on politics and there are some portraits of key people in Washington administration by Lincoln Schatz, a very esteemed American photographer. Let us add, this set is a part of the Smithsonian National Portrait Gallery’s permanent collection. Within the same project, and thanks to Piotr Komajda we will visit some small American towns too.

What’s next? An interview, as usual. Our April interviewee is an Italian photographer living in Mexico – Alex Coghe. We are talking not only about photography, including the street one, but about the role of colour and addressee to whom photographs should be taken.

OK, but what we are announcing? We decided to enlarge our photographic interests. While our work over successive doc! photo magazine editions, different materials were coming to us which could not be published as they were hardly con-nected with documentary photography. Nevertheless, we wanted to show them and simultaneously we wanted to stand by our main focus – photo stories. So we decided to start to publish special issues of our magazine fully focused on fine art photography. Well – hear the fanfares playing – get ready for April 15 when our quarterly contra doc! is to debut! You may find its cover within this issue.

But it is not the only announcement we have for you this month. Well, we have decided to establish a group of pho-tographers we are going to cooperate more often. Our invitation has already been accepted by Marc Erwin Babej (doc! #9) and Mariusz Janiszewski (doc! #2 and #8). What is more, Marc has become a head of our... New York Bureau which will be a place of contact and representation for both Americas. If you want to contact him, his address is on the masthead page. Such offices will start in different parts of the world. Would you like to become a part of our staff, please send us your extended portfolio.

It is enough! We have written awfully a lot! Have a nice visual reading!

LET’S TALK ABOUT DOC!

5

F R O M T H E E D I T O R | O D W Y D A W C YF R O M T H E E D I T O R | O D W Y D A W C Y

Drodzy doc!-ersi,

Nie zważając na przeciwności losu, jakie płata nam ostatnio pogoda, oddajemy do waszej dyspozycji kwietniowy numer „doc! photo magazine”. Numer wyjątkowy, ponieważ nie tylko kontynuujemy w nim dwa cykle (The Europeans i Ameryka), ale także zapowiadamy coś kompletnie nowego.

Jak wiecie, wspólnie z grupą The Europeans przygotowujemy się do uczczenia 65 rocznicy wydania książki Henri Cartier--Bressona pod tym samym tytułem. W ramach tychże obchodów raz na kwartał prezentujemy najciekawsze portfolia z wybranej galerii narodowej prowadzonej przez The Europeans na Facebooku oraz w serwisie Flickr i tym razem zawitaliśmy do Portugalii.

Z Portugalii przenosimy się do Ameryki, którą staramy się poznać z kilku odmiennych perspektyw. Tym razem zahacza-my trochę o politykę i prezentujemy cykl portretów kluczowych osób w waszyngtońskiej administracji w wykonaniu cenionego amerykańskiego fotografa Lincolna Schatza. Dodajmy, że seria ta stanowi część stałej kolekcji Smithsonian National Portrait Gallery. W ramach tego samego cyklu, za sprawą Piotra Komajdy odwiedzimy także amerykańskie małe miasteczka.

Co poza tym? Jak zwykle wywiad. Naszym kwietniowym rozmówcą jest włoski fotograf mieszkający w Meksyku – Alex Coghe. Rozmawiamy z nim nie tylko o fotografii, w tym ulicznej, ale także o roli koloru i adresacie, dla którego fotograf powinien robić zdjęcia.

No dobrze, ale co zapowiadamy? Postanowiliśmy rozszerzyć nasz krąg fotograficznych zainteresowań. Podczas prac nad kolejnymi wydaniami „doc! photo magazine” zaczęły do nas trafiać materiały, których w żaden sposób nie mogliśmy opublikować, ponieważ wyłamywały się spod kategorii fotografii dokumentalnej. A że chcieliśmy je pokazać, a jednocze-śnie chcieliśmy pozostać wierni naszemu głównemu nurtowi jakim jest fotoreportaż, zapadła strategiczna decyzja o roz-poczęciu wydawania specjalnych numerów naszego magazynu w całości poświęconych fotografii artystycznej. A zatem – tutaj grają fanfary – przygotujcie się na 15 kwietnia, kiedy zadebiutuje nasz kwartalnik „contra doc!” Jego okładkę znajdziecie wewnątrz tego numeru.

To nie jedyna zapowiedź, jaką mamy dla was w tym miesiącu. Otóż postanowiliśmy stworzyć grupę fotografów, z któ-rymi będziemy współpracować nieco częściej. Nasze zaproszenie do tej grupy jako pierwsi przyjęli Marc Erwin Babej (doc! #9) oraz Mariusz Janiszewski (doc! #2 i #8). Co więcej, Marc został również szefem naszego... nowojorskiego biura, które będzie pełnić rolę punktu kontaktowego i reprezentacyjnego dla obu Ameryk. Jeżeli chcecie się z nim skontaktować, jego adres znajdziecie w stopce redakcyjnej. Takie bura powstaną także w innych częściach świata, a jeżeli chcielibyście wejść w skład naszych stałych współpracowników, nadeślijcie swoje rozszerzone portfolio.

I to tyle, bo strasznie się tym razem rozpisaliśmy. Życzymy wam miłej wizualnej lektury!

LET’S TALK ABOUT DOC!

Publisher | Wydawca

BLOW UP PRESS

Editor-in-Chief | Redaktor naczelny

Grzegorz K. Kosmala

Contributing Editors | Współpraca redakcyjna

Marc Erwin Babej (Bureau Chief, Americas)

Mariusz Janiszewski

Creative Director | Dyrektor kreatywny

Aneta Kowalczyk (BB Graphic)

Translator | Tłumaczenia

Aleksandra Duszyńska

Cover photo | Zdjęcie na okladce

Alex Coghe

Contact | Kontakt

[email protected]

Advertising | Reklama

[email protected]

Submissions | Zgłoszenia

[email protected]

On the WEB | W internecie

docphotomagazine.com

facebook.com/DocPhotoMagazine

pinterest.com/docphotomag

plus.google.com/115509682667439122343

ISSN

2299–2855

Address | Adres

BLOW UP PRESS

doc! photo magazine

Nowogrodzka 31 Str., 00–511 Warsaw, Poland

All images and text published in doc! photo magazine are the sole property of the featured authors (photographers, contributors and editors) and subject to copyright. / No image or text may be reproduced, edited, copied or distributed without the express written permission of its legal owner. / No part of this publi-cation may be reproduced in any form, digital or mechanical, printed, edited or distributed without the prior written consent of the publisher. / All rights reseved.

Wszystkie zdjęcia oraz teksty opublikowane na łamach doc! photo magazine są wyłączną własnością poszczególnych autorów (fotografów, współpracowników i wydawców) i po dlegają ochronie praw autorskich. / Żadne zdjęcie lub żaden tekst nie może być reprodukowany, edytowany, kopiowany lub dystrybuowany bez pisemnej zgody jego prawnego właściciela. / Żadna część tej publikacji nie może być reprodukowana w jakiejkolwiek formie, cyfrowej lub mechanicznej,

drukowana, edytowana lub dystrybuowana bez uprzedniej pisemnej zgody wydawcy. / Wszystkie prawa zastrzeżone.

9Robby Cyron

BURMA | BIRMA

35doc! interview

ALEX COGHE WE SHOULD MAKE PHOTOS FOR OURSELVES

ZDJĘCIA POWINNIŚMY ROBIĆ DLA SIEBIE

48Alex Coghe

REALITY REMADE

71Adam Marelli

BLOODLINE | WIĘZY KRWI

95Lincoln Kennedy Schatz

THE NETWORK | SIEĆ

119Piotr Komajda

REAL AMERICA DOES NOT EXIST | PRAWDZIWA AMERYKA NIE ISTNIEJE

141Lara Kantardjian

WANDERINGS: THE CITY AND THE SUBLIME MIEJSKIE WĘDRÓWKI: MIASTO I JEGO UROKI

165Kostas Maros

THE JOURNEY | PODRÓŻ 北京-УЛААНБААТАР-ИРКУТСК-МОСКВА

189Oriol Clavera

LOW SEASON [HiberNation] | POZA SEZONEM [HiberNacja]

208The Europeans

PORTUGAL

231doc! talks

TADEUSZ ROLKE

235doc! recommends

C O G H E C Y R O N C L A

V E R A M A R O S K A N T

A R D J I A N S C H A T Z

M A R E L L I K O M A J D A

11

R O B B Y

Robby Cyron (b. 1970) | based in Warsaw (Po-

land) | likes travelling, eating and observing | learnt

to photographs in a classical German studio of

advertising photography | witnessed not just

a political but also technological change of the

1990s, in the end of which he was document-

ing Berlin’s artistic avant-garde | gives analogue

atmosphere to his works, often made digi-

tally | co-author of guide books IN in which he

showed 20 world metropolises in a different

way | his camera took him to the USA, Italy,

France, Spain and South Africa | his works were

published in magazines like Maxim, Gala, Cos-

mopolitan, Elle, Playboy, Joy, Music Express,

Glamour, Marie Claire or Twoj Styl.

Robby Cyron (ur. 1970) | mieszka w Warszawie

(Polska) | uwielbia podróżować, jeść i obserwo-

wać | fotografii nauczył się w klasycznym nie-

mieckim studiu fotografii reklamowej | przeżył

nie tylko zmiany polityczne, ale także techno-

logiczne, lat dziewięćdziesiątych, pod koniec

których dokumentował berlińską awangar-

dę artystyczną | swoim pracom, które często

powstają techniką cyfrową, nadaje klimat zdjęć

analogowych | współautor serii przewodników

IN, w których w inny sposób pokazał 20 świa-

towych metropolii | aparat poprowadził go do

USA, Włoch, Francji, Hiszpanii oraz Południowej

Afryki | jego prace były publikowane w takich

magazynach jak „Maxim”, „Gala”, „Cosmopoli-

tan”, „Elle”, „Playboy”, „Joy”, „Music Express”,

„Glamour”, „Marie Claire” oraz „Twój Styl”.

www.robbycyron.com

PH

OT

O |

FO

TO

: B

AR

TŁ

OM

IEJ

SO

ŁT

YS

IAK

11

C Y R O N

When you are landing the Rangoon Airport and you are passing through passport

control, everything looks like in typical airport. Only when you go outside, you can see

that, what you have been waiting for so long – greyness and monotony.

I often wondered: did I really wait for that? Rusty New York becomes this New York

which we want to watch and which we love only when it is coated with black paint.

What was Burma to be like? Grey?

Once Silesia was grey, Poland was grey but why in my mind Burma was grey? May-

be it was caused by George Orwell’s 1984 who joined the Indian Imperial Police in

Burma in November 1922?

However, having come back and selected all the material, I realised that Burma

wasn’t monotonous at all. In my monitor different colours appeared which I hadn’t

seen there.

Fortunately, the political condition in this rich in amazing raw materials country is get-

ting better and in spite of poverty, which we met there almost everyday, people are

smiling. I wonder what Burma will look like in 10 years and if the global consumption

will swallow this beautiful piece of yet undiscovered land.

Kiedy lądujesz na lotnisku w Rangun i przechodzisz przez kontrolę paszportową,

wszystko wygląda jak na każdym normalnym lotnisku. Dopiero kiedy wyjdziesz na

zewnątrz, widać to, na co tak długo czekałeś – szarość i monotonię.

Często zadawałem sobie pytanie: czy ja naprawdę na to czekałem? Zardzewiały

Nowy Jork staje się tym Nowym Jorkiem, który chcemy oglądać i który kochamy,

dopiero wtedy gdy jest przykryty kilkoma warstwami czarnej farby. A jaka miała być

Birma? Szara?

Śląsk był kiedyś szary, cała Polska była szara, ale dlaczego Birma w mojej głowie była

szara? Może było tak za sprawą lektury książki „Rok 1984” George’a Orwella, który

w listopadzie 1922 r. wstąpił do Królewskiej Policji Imperialnej w Birmie.

Jednak po powrocie i przy selekcji materiału, doszedłem do wniosku że Birma wcale

nie jest taka monotonna. Z mojego monitora zaczęły wychodzić kolory, których na

miejscu nie widziałem.

Na szczęście sytuacja polityczna w tym bogatym w niesamowite surowce natural-

ne kraju idzie ku dobremu, a ludzie mimo tej biedy, którą doświadczyliśmy prawie

codziennie, uśmiechają się. Jestem ciekaw, jak Birma będzie wyglądać za 10 lat

i czy ogólnoświatowa konsumpcja połknie również ten piękny skrawek jeszcze nie-

odkrytej ziemi.

B

IRM

A

| B

UR

MA

1918

19

2322

23





I N T E R V I E W

Alex Coghe (b. 1975) | based in Maxico City

(Mexico) | Italian photojournalist whose profes-

sional activity ranges from editorial photography

to events | his style is marked by raw street pho-

tography images with an obsession of the deci-

sive moment and the surreal aspect, but always

with a documentary eye | well known internation-

ally for his commitment to the spread of street

photography giving workshops to the University

of Communication and through Skype in Ital-

ian, English and Spanish | his activity already in-

cludes many publications, prestigious collabora-

tions (Leica, Chicago Photographic Society) and

important exhibitions (Barcelona, Los Angeles,

Miami).

Alex Coghe (ur. 1975) | mieszka w mieście Meksyk (Meksyk) | włoski fotoreporter, którego działalność zawodowa rozciąga się od fotografii prasowej do relacji z wydarzeń | jego styl jest naznaczony surową fotografią uliczną z obsesją uchwyce-nia decydującego momentu z surrealistycznym aspektem, ale zawsze widzianą okiem dokumen-talisty | dobrze znany w skali międzynarodowej ze swojego zaangażowania w promowanie fotografii ulicznej w ramach włosko-, angielsko- i hiszpań-skojęzycznych warsztatów organizowanych na University of Communication czy w Skypie | jego działalność to również szereg publikacji, presti-żowych projektów realizowanych we współpracy z Leiką oraz Chicago Photographic Society, a także ważne wystawy (w Barcelonie, Los Ange-les oraz Miami).

www.alexcoghe.com

PH

OT

O |

FO

TO

: A

LEX

CO

GH

E

A L E X

C O G H E

39

D O C ! I N T E R V I E W | A L E X C O G H E

38

D O C ! I N T E R V I E W | A L E X C O G H E

If anybody would asked: Who is Alex Coghe? – what would you say?

I am a photojournalist. Blogger. Photo editor. Photog-raphy trainer. I consider important all these activities for my profession. I am not afraid if someone defines me as a street photographer, but I consider myself a photogra-pher. Street photography is a label that always lessens the meaning. But I consider myself really lucky when important brands contact me to ask about my “street style.”

Do you remember your first photograph which drew the world’s interest in you?

I can’t say there is such a photograph in particular. I think all my works have contributed slowly to my name becoming known in the world. Slowly, because although some people think I am a “new born child” I am in this world for a while and nothing is by chance.

I think more than a photograph there are various goals achieved in my career. My first exhibition, my experience in Los Angeles, my personal website that has given me the tools to introduce myself in a better way to my audi-ence, my work for Leica... I don’t think about images. I think about milestones. I am a result of hard work of all these years. Today, a photographer is a professional ca-pable of moving in different fields: marketing, account-ing, time management or computer skills. An interview or some comments on Flickr don’t make you a photog-rapher.

You are shooting in colour and B&W. Which kind of photography is closer to you?

Both. For me they are two different languages, and I want to speak both.

Gdyby ktokolwiek zapytał: kim jest Alex Coghe? – co byś powiedział?

Jestem fotoreporterem. Blogerem. Foto edytorem. Na-uczycielem fotografii. Wszystkie te aktywności uważam za ważne dla mojej pracy. Nie boję się, gdy ktoś nazwie mnie fotografem ulicznym, chociaż ja postrzegam siebie po prostu jako fotografa. Fotografia uliczna to etykieta, która zawsze zawęża znaczenie. Ale uważam się także za prawdziwego szczęściarza, gdy ważne marki zwra-cają się do mnie i pytają o mój „uliczny styl”.

Czy pamiętasz swoje pierwsze zdjęcie, które zwró-ciło na ciebie światową uwagę?

Nie mogę powiedzieć, że jest takie szczególne zdjęcie. Myślę, że wszystkie moje prace powoli przyczyniły się do tego, że jestem znany w świecie. Powoli, ponieważ choć niektórzy myślą, że jestem „nowo narodzonym dzieckiem”, to w istocie jestem już na tym świecie przez jakiś czas i nic nie dzieje się przypadkiem.

Wydaje mi się, że bardziej niż zdjęcie moją karierę wy-znaczają osiągnięte cele. Moja pierwsza wystawa, moje doświadczenie z Los Angeles, moja strona internetowa, która dała mi narzędzia do przedstawienia siebie mojej publiczności w lepszy sposób, moja praca dla Leiki... Nie myślę o obrazach, myślę o krokach milowych. Je-stem efektem wielu lat ciężkiej pracy. Dzisiaj fotograf to zawodowiec zdolny poruszać się w różnych obszarach: marketing, księgowość, zarządzanie czasem czy umie-jętności komputerowe. Wywiad czy kilka komentarzy na Flikrze nie robią z ciebie fotografa.

Robisz zdjęcia kolorowe, jak również czarno-białe. Który rodzaj fotografii jest ci bliższy?

Obydwa. Dla mnie to dwa odmienne języki i chcę wyra-żać się w obu.

WE SHOULD MAKE PHOTOS FOR OURSELVES

ZDJĘCIA POWINNIŚMY ROBIĆ DLA SIEBIE

39

D O C ! I N T E R V I E W | A L E X C O G H ED O C ! I N T E R V I E W | A L E X C O G H E

WANT MORE? BUY IT!

4948

Reality Remade is a project to show daily life in Mexico City

filtered through a dreamlike atmosphere. The fast life of peo-

ple in the street assumes in this way a representation of

a reality remade, where life is so fast that it becomes too

short, elusive, fleeting... People pass away quickly in the front

of me, rapidly becoming visions, ghosts of lives never known.

„Reality remade” to projekt, który pokazuje codzienne życie

w mieście Meksyk przefiltrowane przez jego zjawiskową at-

mosferę. Tempo życia ludzi na ulicy przybiera w ten sposób

postać przetworzonej rzeczywistości, w której życie jest tak

szybkie, że staje się za krótkie, iluzoryczne, nieuchwytne...

Ludzie przemykają przede mną szybko zmieniając się w zja-

wy, duchy nigdy niepoznanych żywotów.

REALITY REMADE

49

5554

55

Do you like layout of doc! photo magazine? Need a new website lo

go

bro

chur

e

al

bum

ad...

? If

ye

s, clic

k at our logo. If not, change your mind :

c o n t r a d o c !f ine art photography magazine

FEATURING

ROGER BALLEN

ANITA ANDRZEJEWSKA | PAWEŁ ŻAK | KRZYSZTOF PRUSZKOWSKI ROBERT MACNEIL | VINCCI HUANG | WACŁAW WANTUCH

KONRAD ADAM MICKIEWICZ

15.04.2013at www.docphotomagazine.com/contradoc





73

A D A M

Adam Marelli (b. 1980) | based in New York City,

NY (USA) | graduated from New York Univer-

sity (sculpture & photography) | apprenticeships

with a master builder (10 years) and zen monks

(7 years) before opening his studio | exhibits

sculpture and photography internationally (rep-

resented by Invisible-Exports) | resident pho-

tographer at Leica Akademie (NYC) | runs in-

ternational photography workshops where he

teaches the lost lessons of classical design |

works and writings featured in New York Times,

GQ, Forbes, The Gothamist, Leica Blog, Phaid-

on Press, Origin Magazine.

Adam Marelli (ur. 1980) | mieszka w Nowym

Jorku (USA) | ukończył Uniwersytet Nowojorski

(rzeźba i fotografia) | zanim otworzył własne stu-

dio praktykował u mistrza budowlanego (10 lat)

i u mnichów zen (7 lat) | swoje rzeźby i fotogra-

fie prezentuje w różnych miejscach na świecie

(jest reprezentowany przez Invisible-Exports)

| stały fotograf Leica Academy w Nowym Jor-

ku | prowadzi organizowane na całym świecie

warsztaty fotograficzne, podczas których uczy

zapomnianych zasad klasycznego wzornictwa |

jego prace oraz artykuły były publikowane przez

„New York Times”, „GQ”, „Forbes”, „The Go-

thamist”, „Leica Blog”, „Phaidon Press”, „Origin

Magazine”.

www.adammarelli.com

PH

OT

O |

FO

TO

: S

TA

CY

BE

RM

AN

73

M A R E L L I

Shogun Iemitsu slammed the doors of Japan to European trade in 1637. Tired

of the undermining missionaries, he banned all ships from Europe. When a Por-

tuguese vessel failed to respect the ban, he had the entire crew decapitated.

This period of isolation, known as sakoku had dual consequences. On the one

hand, Japanese craftsmen were deprived of access to European technologies.

While on the other hand, this isolation bred a climate of refinement that became

a way of life. The challenge was no longer about making the perfect object, but

brining it into existence without it appearing to require any effort.

Almost four hundred years later, one sword rests in a silent glass case below the

faded pictures of Yasuhiro Hirakawa’s family. The eternal shine of its blade is re-

minder of an unbroken family lineage. For five generations the Hirakawa clan has

shaped steel ranging from swords to bonsai scissors in the seaside town of Sakai.

As a cell phone vibrates on the tatami we are reminded that we are not in the

1600‘s, rather it is 2012. The workshop, known as Sasuke-Smith, is not a historic

site but a living entity. It’s contents and practices highlight the elastic nature of time

as it blurs the boundaries between past, present, and future.

Szogun Iemitsu zatrzasnął drzwi Japonii przed europejskim handlem w 1637 roku.

Znużony nawracającymi misjonarzami, zakazał wpływania wszystkim statkom

z Europy. Gdy portugalska łódź nie uszanowała jego zakazu, kazał ściąć głowy

całej załodze. Ten okres izolacji, znany jako sakoku, mial dwojakie skutki. Z jed-

nej strony, rzemieślnicy nie mieli dostępu do europejskich technologii, a z drugiej –

izolacja stworzyła klimat wyrafinowania, który stał się sposobem na życie. Wyzwa-

niem nie było już wyprodukowanie idealnego przedmiotu, ale stworzenie go bez

ponoszenia specjalnych wysiłków.

Prawie 400 lat później, jeden miecz spoczywa w ciszy szklanej gabloty pod

płowiejącymi obrazami rodziny Yasuhiry Hirakawy. Wieczny błysk jego ostrza jest

wspomnieniem ciągłości jego rodziny. Od pięciu pokoleń klan Hirakawa z nadmor-

skiego miasta Sakai nadaje kształt stali począwszy od mieczy po nożyce do bon-

sai. Jedynie wibracje telefonu komórkowego leżącego na tatami uzmysławia nam,

że nie tkwimy w latach 1600-nych, a w roku 2012. Warsztat, znany jako Sasuke-

-Smith, nie jest zabytkowym miejscem, ale żywym bytem. Jego wyposażenie oraz

działalność podkreśla elastyczną naturę czasu, ponieważ zaciera granice pomię-

dzy przeszłością, teraźniejszością i przyszłością.

WIĘ

ZY

KR

WI

|

BL

OO

DL

INE

7776

77

78

(previous page) Knife templates passed down five generations. | (above) Each blade

is engraved by hand. | (right) Staircase leading to the tatami floors.

(na poprzedniej stronie) Wzory noży przetrwały pięć pokoleń. | (powyżej) Każde ostrze

jest ręcznie grawerowane. | (po prawej) Schody prowadzące na piętra wyłożone tatami.

(previous page) Knife templates passed down five generations. | (above) Each blade

is engraved by hand. | (right) Staircase leading to the tatami floors.

(na poprzedniej stronie) Wzory noży przetrwały pięć pokoleń. | (powyżej) Każde ostrze

jest ręcznie grawerowane. | (po prawej) Schody prowadzące na piętra wyłożone tatami.





97

L I N C O L N K E N N E D Y

Lincoln Kennedy Schatz (b. 1963) | based in

Chicago, Illinois (USA) | attended Bennington

College | recipient of Museum of Fine Arts Hou-

ston CORE Fellowship | pioneer of generative

video portraiture | created portraits of individu-

als, high-rise tower construction, aerial land-

scapes, and public gatherings | collected by

Smithsonian National Portrait Gallery, Art Insti-

tute of Chicago, San Jose Museum of Art, US

State Department, and numerous private col-

lections.

Lincoln Kennedy Schatz (ur. 1963) | mieszka

w Chicago w stanie Illinois (USA) | uczęszczał

do Bennington College | zdobywca stypendium

CORE w Muzeum Sztuk Pięknych w Houston

| pionier w fotografii portretowej generowanej

z materiałów video | twórca portretów ludzi, wy-

sokościowców, zdjęć lotniczych i zgromadzeń

publicznych | jego prace znajdują się w zbio-

rach Smithsonian National Portrait Gallery, Art

Institute of Chicago, San Jose Museum of Art,

Departamentu Stanu USA i wielu kolekcjach

prywatnych.

www.lincolnschatz.com

PH

OT

O |

FO

TO

: JA

ME

S M

UR

RA

Y

97

S C H A T Z

Lincoln Schatz’s The Network was recently unveiled at the Smithsonian’s Na-

tional Portrait Gallery as part of its permanent collection. This video portrait

project features 89 luminaries including: Nancy Pelosi, Vint Cerf, Karl Rove, Eric

Cantor, George Mitchell, Dr. Anthony Fauci, General Martin Dempsey, Vernon

Jordan, Cokie Roberts, Steve Case and others. These images are created from

composited video stills, the analog translation of this unique portrait project.

The Network extends far beyond the traditional notion of portraiture and illus-

trates the power of art to address multifaceted social and political issues us-

ing new technologies. Each video portrait consisted of a 45-minute conversa-

tion in which the sitter and Lincoln Schatz discussed his/her legacy, challenges

and aspirations. In the conversations Schatz was looking for the ideological

threads that tie his/her life together. He had no set questions, however, he did

extensive research in order to follow the sitter into whatever terrain he/she

chose. Schatz’s custom software continuously recombines sections the video

portraits based on topic discussed, linking each sequence to the next. Unlike

a typical film, there is no loop point. The software is constantly threading con-

versations.

„Sieć” Lincolna Schatza została ostatnio zaprezentowana jako część stałej ko-

lekcji Smithsonian National Portrait Gallery. Ten projekt portretów video składa

się z 89 zdjęć takich luminarzy, jak Nancy Pelosi, Vint Cerf, Karl Rove, Eric Can-

tor, George Mitchell, dr Anthony Fauci, generał Martin Dempsey, Vernon Jor-

dan, Cokie Roberts, Steve Case i innych. Te obrazy powstały z połączenia fo-

tosów, analogowego tłumaczenia tego wyjątkowego projektu portretowego.

„Sieć” wychodzi daleko poza tradycyjnie pojmowany portret i ilustruje potę-

gę sztuki w rozwiązywaniu wieloaspektowych problemów socjalnych i poli-

tycznych dzięki wykorzystaniu nowych technologii. Każdy portret składa się

z 45-minutowej rozmowy, podczas której rozmówca Lincolna Schatza mó-

wił o jego/jej spuściźnie, wyzwaniach i aspiracjach. Podczas rozmów Schatz

starał się odszukać ideologiczne wątki, które spajają jego/jej życie. Choć nie

miał przygotowanych pytań, każda rozmowa była poprzedzona dokładnym

poznaniem rozmówcy, aby móc prowadzić z nim/nią rozmowę bez względu

na wybrany temat. Opracowane przez Schatza oprogramowanie nieustannie

miesza poszczególne wątki portretu video na podstawie omawianego tematu,

łącząc każdą sekwencję z kolejną. W odróżnieniu od typowego filmu, nie ma tu

stałej pętli. Oprogramowanie bez przerwy zakłóca rozmowy.

S

IEĆ

|

TH

E N

ET

WO

RK

9998

The Network (Jay Carney), 2012. A former journalist, Jay Carney honed his skills reporting for Time from Moscow and,

later, Washington, D.C., where he covered the Clinton White House. He worked as the magazine’s Washington bureau

chief from 2005 to 2008. After serving as Vice President Joe Biden’s director of communications, he became President

Barack Obama’s second press secretary in 2011.

99

„Sieć (Jay Carney)”, 2012 r. Były dziennikarz, Jay Carney doskonalił swoje umiejętności reporterskie w magazynie

„Time” będąc korespondentem w Moskwie, a później w Waszyngtonie, gdzie za prezydentury Billa Clintona był

akredytowany przy Białym Domu. W latach 2005-2008 był szefem waszyngtońskiego biura magazynu. Po zakończeniu

funkcji dyrektora ds. komunikacji wiceprezydenta Joe Bidena, w 2011 roku został drugim sekretarzem prasowym

prezydenta Baracka Obamy.

101100

The Network (Francis Collins), 2012. Physician and geneticist Dr. Francis S. Collins, director of the National

Institutes of Health, oversaw the sequencing of the human genome as director of the Human Genome Project

(1993–2008). Dedicated to using research to combat disease, he helped identify the genetic causes of cystic fibrosis,

neurofibromatosis, and Huntington’s disease.

„Sieć (Francis Collins)”, 2012 r. Lekarz i genetyk dr Francis S. Collins, dyrektor Narodowych Instytutów Zdrowia,

był w latach 1993-2008 szefem Projektu Poznania Ludzkiego Genomu, który sekwencjonował ludzki genom.

Oddany badaniom nad zwalczaniem chorób, pomógł zidentyfikować genetyczne przyczyny mukowiscydozy,

nerwiakowłókniakowatości i choroby Huntingtona.

101

„Sieć (Francis Collins)”, 2012 r. Lekarz i genetyk dr Francis S. Collins, dyrektor Narodowych Instytutów Zdrowia,

był w latach 1993-2008 szefem Projektu Poznania Ludzkiego Genomu, który sekwencjonował ludzki genom.

Oddany badaniom nad zwalczaniem chorób, pomógł zidentyfikować genetyczne przyczyny mukowiscydozy,

nerwiakowłókniakowatości i choroby Huntingtona.

WANT MORE? BUY IT!





121

P I O T R

Piotr Komajda (b. 1990) | based in Zamosc

(Poland) | photographer and cultural activist |

vice-chairman of the Zamosc Photography So-

ciety | holder of a scholarship from the Marshal

of the Lubelskie Voivodship (2009) | member of

artistic council of photographic Ratusz Gallery

in Zamosc | studies geodesy at the University

of Science and Technology in Cracow (Poland)

| graduate from the Academy of Photography in

Cracow (2010) | runs workshops in a “Negat-

yw” photo studio in Zamosc | always takes

documentary photographs | mostly it is a very

subjective interpretation of particular topic | his

works showed on individual and group exhibi-

tions | took part in the Polska.doc project by the

Association of Creative Initiatives “ę” (2011).

Piotr Komajda (ur. 1990) | mieszka w Zamościu

(Polska) | fotograf i animator kultury | wicepre-

zes Zamojskiego Towarzystwa Fotograficz-

nego | stypendysta Marszałka Województwa

Lubelskiego (2009 r.) | członek rady artystycz-

nej galerii fotografii Ratusz w Zamościu | stu-

diuje geodezję na Akademii Górniczo-Hutniczej

w Krakowie (Polska) | ukończył Akademię Fo-

tografii w Krakowie (2010 r.) | prowadzi zajęcia

w Pracowni Fotografii „Negatyw” w Zamościu |

od zawsze fotografuje w sposób dokumentalny

| najczęściej jest to bardzo subiektywna inter-

pretacja danego tematu | swoje prace prezento-

wał na wystawach indywidualnych i grupowych

| w 2011 r. brał udział w projekcie Polska.doc

Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę”.

www.piotrkomajda.com

PH

OT

O |

FO

TO

: K

AR

OL

INA

JO

ND

ER

KO

121

K O M A J D A

Before going to a different country or town we always prepare “clichés”

through which we will be watching that reality. Television, film, photography

or literature build up a certain picture of that, what we want to see before

we see it. It is necessary to keep distance to such clichés. Lack of criticism

in looking at the surrounding can cause severe consequences. Not a long

time later we can say that we were mistaken towards surrounding, people

and ourselves.

The United States is believed to be a country of prosperity. It seems that life

goes on there manly in great towns, full of skyscrapers, film stars and musi-

cians. That it is easy to get all kinds of drugs. But great towns are a part of the

American map. Another part is small towns whose everyday life is far from

that shown in TV serials or other media. After all, the US is a puritan country

where tradition mattes.

In my project I am not concerned in this country but rather in stereotypical

way of thinking. Related not to the places where once we can be but to the

reality surrounding us here and now.

Przed wyjazdem do innego kraju lub miasta prawie zawsze przygotowuje-

my sobie „klisze”, przez które będziemy oglądali tamtejszą rzeczywistość.

Telewizja, film, fotografia czy literatura budują pewien obraz tego, co chcemy

zobaczyć, nim jeszcze to zobaczymy. Do takich klisz koniecznie jednak trze-

ba mieć dystans. Bezkrytyczne przyjmowanie otoczenia pociąga za sobą

poważne konsekwencje. Po pewnym czasie możemy dojść do wniosku, że

myliliśmy się nie tylko w stosunku do samego otoczenia czy ludzi, ale także

co do swojej osoby.

Stany Zjednoczone utożsamiane są z krajem dobrobytu. Wydaje się, że życie

toczy się tam przede wszystkim w wielkich miastach, pełnych wieżowców,

gwiazd telewizji, muzyków. Powszechny wydaje się też dostęp do wszelkich

używek. Tymczasem wielkie metropolie to jedynie fragment amerykańskiej

mapy. Druga część to małe miasteczka, w których życie codzienne jest bar-

dzo dalekie od tego prezentowanego w serialach telewizyjnych czy innych

mediach. Ameryka to przede wszystkim kraj purytański, przywiązany do tra-

dycji.

W moim projekcie nie chodzi jednak o ten konkretny kraj, ale raczej ogólnie

o stereotypowe myślenie. Odnoszące się nie tylko do miejsc, w których kie-

dyś się znajdziemy, ale też do rzeczywistości otaczającej nas tu i teraz.

P

RA

WD

ZIW

A A

ME

RY

KA

NIE

IS

TN

IEJ

E

| R

EA

L A

ME

RIC

A D

OE

S N

OT

EX

IST

123122

123

125124

125

WANT MORE? BUY IT!





143

L A R A

Lara Kantardjian (b. 1968) | based in London

(United Kingdom) | fine art photographer and

artist | works predominantly with traditional film

photography, including medium format | studied

fine art painting and photography at the London

University of the Arts | member of ACAVA (Asso-

ciation for Cultural Advancement through Visual

Art) and resident artist at Palace Wharf Studios

since 1998 | has exhibited both, paintings and

photographs, in solo and group exhibitions | her

work is housed in public collections as well as

numerous private collections throughout Eu-

rope.

Lara Kantardjian (ur. 1968) | mieszka w Londy-

nie (Wielka Brytania) | artysta fotograf | przeważ-

nie pracuje na tradycyjnej kliszy fotograficznej,

w tym średnioformatowej | studiowała malar-

stwo i fotografię na London University of the

Arts | członkini stowarzyszenia ACAVA (Asso-

ciation for Cultural Advancement through Visual

Art – Stowarzyszenie na rzecz Postępu Kulturo-

wego przez Sztuki Wizualne) i artysta-rezydent

w Palace Wharf Studios od 1998 roku | swoje

obrazy i fotografie prezentowała na wystawach

indywidualnych i zbiorowych | jej prace są czę-

ścią zbiorów publicznych, jak również licznych

kolekcji prywatnych w całej Europie.

www.larakantardjian.com

facebook

sublimeaesthetic

PH

OT

O |

FO

TO

: L

AR

A K

AN

TA

RD

JIA

N

143

K A N T A R D J I A N

city

Cities

PARIS / LONDON / BERLIN

They are timeless observers. Their hearts and streets filled with life and drama. I am drawn to

them for this reason and for their sameness, their difference, their complementary and compet-

ing mood that rivals something magical. They are the theatre of my wanderings.

Searching for the sublime in the city equates with looking for art in the city streets. For me it is

everywhere. A solitary figure on a rainy night in Paris is art to me. A woman in heels passing by to

catch a train in Berlin is also art. A sublime form of art.

They inspire me in black and white. I walk aimlessly through side streets in search of the ordinary,

the extraordinary, with a desire to discover their poetic voice, their cinematic-like scenes, and

record a moment of reality in a certain light, a certain mood – the sublime state. Clarity doesn’t

matter. Details can dissolve into blur. I turn course, admire, connect to everything that speaks to

me and sometimes violate respectfully. I leave without saying goodbye as I always come back.

miasto

Miasta

PARYŻ / LONDYN / BERLIN

Są wiecznymi obserwatorami. Ich serca i ulice są wypełnione życiem i dramatem. Oprócz tego,

porywa mnie ich podobieństwo, różnorodność, ich uzupełniający się i konkurujący z czymś ma-

gicznym nastrój. To są miejsca moich miejskich wędrówek.

Poszukiwanie uroków miasta równa się poszukiwaniom sztuki na ulicach metropolii. Ja dostrze-

gam ją wszędzie. Samotna postać w deszczową noc w Paryżu jest dla mnie sztuką. Kobieta na

obcasach przechodząca obok aby zdążyć na pociąg w Berlinie, też jest sztuką. Wysublimowa-

ną formą sztuki.

Inspirują mnie w czerni i bieli. Włóczę się po ulicach w poszukiwaniu zwykłości i niezwykłości,

z pragnieniem odkrycia ich poetyckiego głosu, scen wyjętych z filmów i uwiecznienia momentu

rzeczywistości w pewnym świetle, pewnym nastroju – wzniosłym stanie. Przejrzystość nie ma

znaczenia. Detale mogą tracić kontury. Zmieniam trasę, podziwiam, łączę wszystko, co do mnie

przemawia i czasem naruszam zachowując szacunek. Odchodzę bez pożegnania, ponieważ

zawsze wracam.

Written with | Napisane z Franz / François René Collaboration blog | Wspólny blog thesublimevoid.wordpress.com

WANDERINGS: THE CITY AND THE SUBLIME

MIEJSKIE WĘDRÓWKI: MIASTO I JEGO UROKI

151150

Merge. Paris, May 2011.

Zlewanie. Paryż, maj 2011 r.

151

Merge. Paris, May 2011.

Zlewanie. Paryż, maj 2011 r.

153152

Still am Tresen II, London, February 2012.

„Still am Tresen” II. Londyn, luty 2012 r.

153

Still am Tresen II, London, February 2012.

„Still am Tresen” II. Londyn, luty 2012 r.

WANT MORE? BUY IT!





167

K O S T A S

Kostas Maros (b. 1981) | based in Basel (Swit-

zerland) | former lawyer transformed into pho-

tographer | first exhibition the minimalist black &

white in the Kulturverein Hinterhof Basel (2010)

| among finalists of the Prix de la Photographie

Paris (2011) | travelled through Asia reporting

about the trip for various online magazines and

Swiss newspapers (2012) | winner of Fujifilm on-

line photo contest and nominee at International

Black & White Spider Award, honourable men-

tion at International Photography Award with

the series Bodies in Urban Spaces and Water-

worlds, a Vietnam Study, finalist at Travel Pho-

tographer of the Year, section Wild Planet (all in

2012) | his work has been published in news-

papers and magazines: View Stern, Fotocom-

munity Plus, Basler Zeitung, Tageswoche etc.

Kostas Maros (ur. 1981) | mieszka w Bazylei

(Szwajcaria) | były prawnik, który został fotogra-

fem | pierwszą wystawę pt. „minimalista czerni

i bieli” otworzył w Kulturverein Hinterhof Basel

w 2010 r. | był wśród finalistów konkursu Prix de

la Photographie Paris (2011 r.) | jeździł po Azji

relacjonując swoją wyprawę dla różnych ma-

gazynów internetowych i szwajcarskich gazet

(2012 r.) | zwycięzca internetowego konkursu

fotograficznego Fujifilm i nominowany do na-

grody International Black & White Spider Award,

zdobył wyróżnienie w International Photography

Award za cykle „Człowiek w przestrzeni miej-

skiej” oraz „Wodne światy, studium wietnam-

skie”, finalista konkursu Travel Photographer

of the Year w sekcji Dzika Planeta (wszystko

w 2012 r.) | jego prace były publikowane w ta-

kich gazetach i magazynach, jak „View Stern”,

„Fotocommunity Plus”, „Basler Zeitung”, „Ta-Ta-

geswoche“ i innych.

www.kostasmaros.com

PH

OT

O |

FO

TO

: A

NA

RIS

TIC

167

M A R O S

On this trip I visited four cities, where I have never been before: Beijing,

Ulan Bator, Irkutsk and Moscow. I started the journey in Beijing where

the legendary Trans-Siberian Railway took me through the mountains, to

the Mongolian capital and desert, and later across the Mongolian border,

to the Russian forests and the biggest agglomeration of Europe, Moscow.

During this journey I documented the mood in the train and from the windows.

When the train stopped I communicated with people: at train stations, in the

cities and in the countryside. I wanted to record the evolution, the differences

between people and places as I advanced through this sparse landscape.

I discovered unknown customs and unfamiliar sceneries. While I crossed

two borders and made a huge distance in a slow pace, I developed a picto-

rial diary in my mind.

Podczas tej podróży odwiedziłem cztery miasta, w których nigdy przed-

tem nie byłem: Pekin, Ułan Bator, Irkuck i Moskwę. Podróż rozpocząłem

w Pekinie, skąd legendarna Kolej Transsyberyjska powiodła mnie przez

góry do mongolskiej stolicy i pustyni, a następnie, przez granicę mongolską

do rosyjskich lasów i największej aglomeracji w Europie - Moskwy.

W czasie podróży dokumentowałem nastrój panujący w pociągu oraz to,

co było za oknami. Kiedy pociąg się zatrzymywał, rozmawiałem z ludźmi:

na dworcach kolejowych, w miastach i na wsiach. W miarę jak przemierza-

łem tę rozległą przestrzeń, chciałem zapisać ewolucję, różnicę pomiędzy

ludźmi i miejscami. Odkryłem nieznane zwyczaje i niewidziane krajobrazy.

Przekraczając nieśpiesznie dwie granice, tworzyłem w pamięci fotograficz-

ny dziennik.

THE JOURNEY | PODRÓŻ

北京-УЛААНБААТАР-ИРКУТСК-МОСКВА

171170

171

173172

The Sükhbaatar statue, named after Damdin Sükhbaatar, leader of Mongolia’s 1921 revolution.

The statue is located right in front of the Government Palace in Ulan Bator, Mongolia.

Statua Damdina Suche Batora, lidera mongolskiej rewolucji z 1921 roku. Pomnik znajduje się

dokładnie naprzeciwko Pałacu Rządowego w Ułan Bator, Mongolia.

Homeless man living in the pipes coming up to the ground level. Ulan Bator, Mongolia 2012.

Bezdomny mieszkający w rurze kanalizacyjnej wychodzi na powierzchnię. Ułan Bator, Mongolia 2012 r.

173

The Sükhbaatar statue, named after Damdin Sükhbaatar, leader of Mongolia’s 1921 revolution.

The statue is located right in front of the Government Palace in Ulan Bator, Mongolia.

Statua Damdina Suche Batora, lidera mongolskiej rewolucji z 1921 roku. Pomnik znajduje się

dokładnie naprzeciwko Pałacu Rządowego w Ułan Bator, Mongolia.

Homeless man living in the pipes coming up to the ground level. Ulan Bator, Mongolia 2012.

Bezdomny mieszkający w rurze kanalizacyjnej wychodzi na powierzchnię. Ułan Bator, Mongolia 2012 r.

WANT MORE? BUY IT!





191

O R I O L

Oriol Clavera (b. 1978) | based in Barcelona,

Catalonia (Spain) | freelance photographer pre-

viously working in a news agency | usually pub-

lishes his work in Catalan and Basque newspa-

pers and magazines | also published in foreign

publications in USA, Norway, Mexico, France

and Poland | his work was presented in several

individual and group exhibitions.

Oriol Clavera (ur. 1978) | mieszka w Barcelonie,

Katalonia (Hiszpania) | fotograf-freelancer wcze-

śniej pracujący dla agencji informacyjnej | swoje

prace publikuje głównie w katalońskich i baskij-

skich gazetach i magazynach | publikował także

zagranicą, w USA, Norwegii, Meksyku, Francji

oraz Polsce | jego prace były prezentowane na

kilku wystawach indywidualnych i zbiorowych.

www.oriolclavera.com

PH

OT

O |

FO

TO

: M

AR

IA S

OL

ER

191

C L A V E R A

Along kilometres of Catalan coast emptiness fills the streets,

aqua-parks, apartments, hotel complexes and even real cities.

Decades of intense urban development, land speculation and

political corruption in the name of tourist industry have radical-

ly changed our landscape, to the extent of turning it into a big

mass of asphalt, swimming pools and purposely placed palm

trees. In the summer, the promenades, bars, terraces, hotels

and apartments are constantly full of swimsuits and towels,

cars and bicycles, “paellas” and beers. The rest of the year, the

majority of the year, there is Nothing. Emptiness. Blinds down.

Closed for (non) holiday. Low season.

Wzdłuż kilometrów katalońskiego wybrzeża pustka wypełnia

ulice, parki wodne, apartamenty, kompleksy hotelowe, a nawet

prawdziwe miasta. Dziesięciolecia intensywnego rozwoju urba-

nistycznego, spekulacje gruntami i korupcja polityczna prowa-

dzona w imieniu branży turystycznej radykalnie zmieniła oblicze

naszego krajobrazu zmieniając go w ogromną masę asfaltu,

basenów i umyślnie posadzonych palm. Latem promenady,

bary, tarasy, hotele i apartamenty są bez przerwy pełne strojów

kąpielowych i ręczników, samochodów i rowerów, „paelli” i piw.

Przez resztę roku, większą jego część, nie ma tu Nic. Pustka.

Opuszczone żaluzje. Zamknięte na (nie)wakacyjny okres. Poza

sezonem.

PO

ZA

SE

ZO

NE

M [

Hib

erN

ac

ja]

|

LO

W S

EA

SO

N [

Hib

erN

ati

on

]

193192

193

195194

195

WANT MORE? BUY IT!

TH

E E

UR

OP

EA

NS

P O R T U G A L

T H E E U R O P E A N S | P O R T U G A L

S T R E E T P H O TO G R A P H Y: T H E P O RT U G U E S E T R A D I T I O N

The interest for photography in Portugal has been significant and growing since mid of the 19th century. In those

earlier years, photographers such as Carlos Relvas, Domingos Alvão and Joshua Benoliel, documented both city

and country life.

In the 20th century, this interest continued to expand and a stream of photographers that included Gérard Castello-

Lopes, Eduardo Gageiro, Carlos Dias, Homem Cardoso, Fernando Ricardo and others, built on previous work

and focused attention on documenting the human condition, often inspiring themselves on French photographers

such as Cartier-Bresson. Although they produced works of high significance and beauty that fit the classification

of street photography, the origin and focus of their work was of a wider nature, encompassing portraiture and

photojournalism.

Street photography per se, in Portugal, is of more recent interest. With Rui Palha at the helm, street photography

found its national relevance. Palha participated in many exhibitions and received many awards for his purist street

photographs of impeccable aesthetics. In 2010, he also published his book Street Photography.

Palha’s work also served to attract a string of younger generation photographers such as José Fangueiro, Alfredo

Cunha, Francisco Almeida and Vasco Leão, as well as innovative street photography collectives such as GO UP

– Grupo Olhares Unidos do Porto, focusing on telling stories of urban life and human condition. Rui Pires also

follows a humanist approach, focusing on rural people.

The variety and richness of life in the streets all over Portugal promises a bright future for street photography

in the country.

JOSE SALCED

On behalf of The Henri

Series initiated and run by Knut Skjærven

To obtain more information, mail to: [email protected]


F O TO G R A F I A U L I C Z N A : T R A D Y C J A P O RT U G L A S K A

Już od połowy XIX wieku w Portugalii obserwuje się znaczące i stale rosnące zainteresowanie fotografią.

W tamtych wczesnych latach, tacy fotografowie jak Carlos Relvas, Domingos Alvão oraz Joshua Benoliel,

dokumentowali zarówno życie w mieście, jak i na wsi.

W XX wieku to zainteresowanie nieustannie rosło, a grupa fotografów, jak Gérard Castello-Lopes, Eduardo

Gageiro, Carlos Dias, Homem Cardoso, Fernando Ricardo i inni, tworzyła w oparciu o prace swoich

poprzedników i koncentrowała uwagę na zapisywaniu kondycji człowieka, często inspirując się francuskimi

fotografami, takimi jak Cartier-Bresson. Choć tworzyli dzieła o wyjątkowym znaczeniu i pięknie, które mieściły się

w kategorii fotografii ulicznej, ich zakres był szerszy i obejmował portret i foto-dziennikarstwo.

Fotografia uliczna jako taka budzi w Portugalii coraz większe zainteresowanie. Wraz z Rui Palhą na czele, odnalazła

swoją narodową właściwość. Palha brał udział w wielu wystawach i otrzymał szereg nagród za jego doskonałe

zdjęcia uliczne o nieskazitelnej estetyce. W 2010 roku wydał także książkę pod tytułem „Fotografia uliczna”.

Twórczość Palhy przyciąga także młodsze pokolenie fotografów, takich jak José Fangueiro, Alfredo Cunha,

Francisco Almeida czy Vasco Leão, jak również innowacyjne kolektywy fotografii ulicznej, jak na przykład

GO UP – Grupo Olhares Unidos do Porto, koncentrujących się na opowiadaniu historii o miejskim życiu

i kondycji człowieka. Rui Pires reprezentuje także humanistyczne podejście, koncentrując się na mieszkańcach wsi.

Rozmaitość i bogactwo życia ulic w całej Portugalii dają nadzieję na świetlaną przyszłość dla fotografii ulicznej

w tym kraju.

JOSE SALCED

W imieniu The Henri

Cykl zainicjowany i prowadzony przez Knuta Skjærvena

Aby uzyskać więcej informacji, wyślij maila na adres: [email protected]

213

Maria João Arcanjo (b. 1950) | based in Cascais (Portugal) | retired teacher | comes from family dedicated to arts and literature | without formal training in im-aging, photography allows her to express herself and share her vision of the world | photographs with respect to people to record their everyday attitudes, habits and expressions | her photographic inter-ests cover street photography and docu-menting life of women and children from PALOP.

Maria João Arcanjo (ur. 1950) | miesz-ka w Cascais (Portugala) | emerytowa-na nauczycielka | pochodzi z rodziny o artystycznych i literackich związkach | bez formalnego wykształcenia w obra-zowaniu, fotografia pozwala jej wyrazić siebie i dzielić się jej wizją świata | foto-grafuje z szacunkiem dla ludzi, aby zapi-sać ich codzienne postawy, nawyki oraz ekspresje | jej zainteresowania fotogra-ficzne obejmują fotografię uliczną oraz dokumentowanie życia kobiet i dzieci z portugalskojęzycznych państw afrykań-skich (PALOP).

facebook500px

Rui Palha (b. 1953) | based in Lisbon (Portugal) | photography has been his hobby since he was 14-year old | since 2001, almost every moment is devoted to street photography and long term so-ciological projects in problematic neigh-bourhoods of Lisbon | tries to be a story teller using images | 90% of his photo-graphs were shot in Lisbon | always look-ing for the moment | likes to photograph in low light conditions, rainy days and problematic places | winner of the Por-tuguese Society of Authors award for the Best Work of Photography with the Street Photography book (2011).

Rui Palha (ur. 1953) | mieszka w Lizbonie (Portugalia) | fotografia jest jego hobby od 14. roku życia | od 2001 roku niemal każdy moment poświęca fotografii ulicz-nej i długoterminowym projektom socjo-logicznym w trudnych okolicach Lizbony | stara się być gawędziarzem posiłkującym się obrazami | 90% jego zdjęć powstało w Lizbonie | zawsze szuka decydujące-go momentu | lubi fotografować przy kiepskich warunkach oświetleniowych, w deszczowe dni i w problematycznych miejscach | laureat nagrody Portugalskie-go Stowarzyszenia Autorów w kategorii Najlepsza Praca o Fotografii za książkę „Fotografia uliczna” (2011 r.).

www.ruipalha.com1xflickrfacebookfacebook

Fatima Salcedo (b. 1956) | based in Porto (Portugal) | amateur photographer with a love for people and human condition | her passion is to capture unique moments and stories of life in black and white pres-entations | her works were presented in group and individual exhibitions.

Fatima Salcedo (ur. 1956) | mieszka w Porto (Portugalia) | amatorka fotogra-fii obdarzona miłością do ludzi i kondy-cji człowieka | jej pasją jest rejestrowanie wyjątkowych momentów i historii z życia wziętych w czarno-białych prezentacjach | jej prace były prezentowane na wysta-wach zbiorowych i indywidualnych.

500pxfacebook

PHO

TO

| FO

TO

: MA

RIA

JO

ÃO

AR

CA

NJO

PHO

TO

| FO

TO

: FE

RN

AN

DO

JO

RG

E

PHO

TO

| FO

TO

: JO

SE A

NT

ON

IO S

ALC

ED

O

T H E E U R O P E A N S | P O R T U G A L T H E E U R O P E A N S | P O R T U G A L

213

Mathieu Testa (b. 1982) | based in Lisbon (Portugal) | working in renewable energy sector | started photographing in 2011 to observe people and the world | tries to catch moments | not interested in making photo stories but sometimes story is be-hind photographed moments.

Mathieu Testa (ur. 1982) | mieszka w Li-zbonie (Portugalia) | pracuje w sektorze energii odnawialnej | fotografować zaczął w 2011 roku, aby móc obserwować ludzi i świat | stara się rejestrować momenty | nie interesuje go tworzenie fotograficz-nych opowieści, ale czasami jakaś opo-wieść kryje się za sfotografowanymi mo-mentami.

www.mathieutesta.pixu.com

Vasco Leão (b. 1980) | based in Lisbon (Portugal) | felt in love with photography when 16 | loves to create images show-ing people around him and never ending life of the streets | believes the heart and passion may lead one to become good photographer, the school is not needed | mostly photographs in B&W, but also ad-mires street photography in colour as in Martin Parr or Bruce Davidson images | prefers candid images.

Vasco Leão (ur. 1980) | mieszka w Li-zbonie (Portugalia) | zakochał się w fo-tografii gdy miał 16 lat | uwielbia tworzyć obrazy, które pokazują ludzi wokół niego i niekończące się życie na ulicach | wierzy, że serce i pasja mogą uczynić z każdego dobrego fotografa, a szkola nie jest do niczego potrzebna | fotografuje głównie w czarno-bieli, ale uwielbia kolorową fo-tografię uliczną w wykonaniu Martina Parra czy Bruce’a Davidsona | woli zdjęcia niepozowane.

www.vascoleao.comflickr.comfacebook

PHO

TO

| FO

TO

: SO

FIA

CU

RV

ELO

PHO

TO

| FO

TO

: VA

SCO

LE

ÃO


215

215

Lisbon 1910. Lisbon, Portugal, June 2010.

Lizbona z 1910 roku. Lizbona, Portugalia, czerwiec 2010 r.

T H E E U R O P E A N S | P O R T U G A L | M A R I A J O Ã O A R C A N J O

217216

Bride and groom. Lisbon, Portugal, March 2011.

Państwo młodzi. Lizbona, Portugalia, marzec 2011 r.


Shhhhh... Lisbon, Portugal, March 2011.

Szzzz... Lizbona, Portugalia, marzec 2011 r.

217

Bride and groom. Lisbon, Portugal, March 2011.

Państwo młodzi. Lizbona, Portugalia, marzec 2011 r.

Shhhhh... Lisbon, Portugal, March 2011.

Szzzz... Lizbona, Portugalia, marzec 2011 r.


WANT MORE? BUY IT!

T A L K S

233

D O C ! T A L K S

232

D O C ! T A L K S

T A D E U S Z R O L K E

Apri l 23 , 2013, 7 :00 PMWrzenie Świata , 7 Gałczyński Str. , Warsaw (Poland)

O R G A N I Z E R S

T A L K S

233

D O C ! T A L K SD O C ! T A L K S

TADEUSZ ROLKE

His photographs have been accompanying us since the

1950s of the last century. Thanks to them we can see Po-

land and Europe which neither exist nor it is easy to find,

but also that modern one. He is a real legend of Polish

photojournalism. A teacher and endless source of knowl-

edge about documentary photography.

Tadeusz Rolke

April 23, 2013, 7:00 PM

Wrzenie Swiata, 7 Galczynski Str., Warsaw (Poland)

doc! talks meetings are organised in collaboration with

the Institute of Reportage Foundation. Their aim is to pro-

mote photojournalism and contemporary documentary

photography.

* * *

Tadeusz Rolke (b. 1929) | based in Warsaw (Poland) |

member of the Association of Polish Artists Photogra-

phers | pioneer of modern Polish photojournalism | start-

ed in such magazines like Stolica and Polska | arrested

by communist security forces, could not graduate from

history of art | in Germany since 1970 | published in Stern,

Die Zeit, Der Spiegel and Art | author and co-author of

numerous exhibitions, series and photographic albums |

honoured with the “Merit to Culture – Gloria Artis” Gold

Medal in 2010 | still takes photographs.

Jego zdjęcia towarzyszą nam od lat 50. ubiegłego wie-

ku. Dzięki nim możemy oglądać Polskę i Europę, której

albo już nie ma, albo bardzo trudno odnaleźć, ale także tę

całkiem współczesną. Prawdziwa legenda polskiego fo-

toreportażu. Nauczyciel i nieprzebrana skarbnica wiedzy

o fotografii dokumentalnej.

Tadusz Rolke

23 kwietnia br. o godz. 19:00

Wrzenie Świata, ul. Gałczyńskiego 7, Warszawa

Spotkania doc! talks są organizowane we współpracy

z Fundacją Instytut Reportażu. Ich celem jest promowa-

nie fotoreportażu i współczesnej fotografii dokumentalnej.

* * *

Tadeusz Rolke (ur. 1929) | mieszka w Warszawie (Polska)

| członek Związku Polskich Artystów Fotografików | pio-

nier współczesnego polskiego fotoreportażu | pierwsze

reporterskie kroki stawiał w takich pismach jak „Stolica”

i „Polska” | aresztowany przez komunistyczne służby bez-

pieczeństwa nie mógł dokończyć studiów z historii sztuki

| od 1970 roku na emigracji w Niemczech | publikował

na łamach takich pism jak „Stern”, „Die Zeit”, „Der Spie-

gel” oraz „Art” | autor i współautor wielu wystaw, cykli

oraz albumów fotograficznych | w 2010 roku odznaczony

Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” | nadal

fotografuje.

R E C O M M E N D S

237

E X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y

236

U N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E M

TOMASZ TOMASZEWSKI @ LEICA GALLERY WARSAW

P A T R O N

LEICA GALLERYWARSZAWA

Indonesia, Java. Steam machines are rolling with gear

wheels as big as four men. It is a sugar factory based on

technology from more than a hundred years ago. Planta-

tions of sugar cane started by Dutchmen almost three

hundred years ago. Today, from more than 200 factories

there are only a dozen or so left. Although the labour is

relatively cheap, it seems to be cheaper in Brazil or Suri-

nam. Sugar industry is collapsing and Indonesia is forced

to import sugar. Seasonal character of the manufacturing

cycle marks the life style of the adjoining factory towns.

The exhibition show 40 black and white photographs

commissioned by the Noorderlicht Foundation within the

project whose aim is to document the production of sug-

ar in former Dutch colonies. This record is rather a story

about people living in the shadow of factories than pro-

duction itself.

Tomasz Tomaszewski – Sugar town

Leica Gallery Warsaw

(Blue City level +1, 179 Jerozolimskie Av., Warsaw,

Poland). The exhibition will be open to the public until

May 15, 2013.

Indonezja, Wyspa Jawa. Parowe maszyny obracają koła-

mi zębatymi wielkości czterech mężczyzn. To fabryka cu-

kru oparta na technologii sprzed ponad 100 lat. Plantacje

trzciny założyli tu Holendrzy prawie 300 lat temu. Dzisiaj,

z ponad dwustu fabryk zostało kilkanaście. Chociaż siła

robocza jest stosunkowo tania, okazało się, że w Bra-

zylii czy Surinamie robią to jeszcze taniej. Cukrownictwo

na wyspie upada, a Indonezja zmuszona jest do importu

cukru. Sezonowość cyklu produkcyjnego wyznacza rytm

życia przyfabrycznych miast.

Wystawa prezentuje 40 czarno-białych fotografii wykona-

nych na zlecenie Fundacji Noorderlicht w ramach projek-

tu mającego na celu udokumentowanie produkcji cukru

w byłych koloniach holenderskich. To zapis nie tyle o pro-

dukcji cukru, ale przede wszystkim opowieść o ludziach

żyjących w cieniu fabryk.

Tomasz Tomaszewski – „Sugar town”

Leica Gallery Warszawa

(Blue City poziom +1, Al. Jerozolimskie 179, Warsza-

wa, Polska). Wystawa będzie dostępna dla zwiedza-

jących do 15 maja 2013 r.

Photo: Tomasz Tomaszewski

Foto: Tomasz Tomaszewski

237

E X H I B I T I O N S | W Y S T A W YU N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E M

Photo: Tomasz Tomaszewski

Foto: Tomasz Tomaszewski

239


238


KAROLINA JONDERKO @ EL GALLERY

P A T R O N

Every year in Poland disappears without a trace more

than 15 thousand people. Their families never lose hope

and often, despite the passage of years, are still looking

for their loved ones, and their rooms look like they just left

them. Karolina Jonderko’s Missing is a journey through

such rooms, rooms of missing people where time stood

still.

Photos by Karolina (doc! #1) it’s an amazing game on

emotions. The game takes place through very simple

means, but always absolutely hitting the sensitive points

of the recipients. It is no different in the case of this exhibi-

tion.

The exhibition is presented as a part of the Loss project.

* * *

Karolina Jonderko – Missing

EL Gallery (6 Kusnierska Str., Elblag, Poland). Grand

opening: April 10, 2013 at 6:00 PM. The exhibition will

be open to the public until May 5, 2013.

Co roku w Polsce znika bez śladu ponad 15 tysięcy osób.

Ich rodziny nigdy nie tracą nadziei i często, mimo upływu

lat, nadal szukają swoich bliskich, a ich pokoje wygląda-

ją tak, jakby przed chwilą je opuścili. „Zaginieni” Karoliny

Jonderko to wędrówka po takich właśnie pokojach, po-

kojach ludzi zaginionych, w których czas stanął w miej-

scu.

Zdjęcia Karoliny (doc! #1) to niesamowita gra na emo-

cjach. Gra prowadzona za pomocą bardzo prostych środ-

ków, ale zawsze bezwzględnie trafiająca w czułe punkty

odbiorców. Nie inaczej jest w przypadku tej wystawy.

Wystawa jest prezentowana jako część projektu „Utrata”.

* * *

Karolina Jonderko – „Zaginieni”

Galeria EL (Kuśnierska 6, Elbląg, Polska). Uroczyste

otwarcie: 10 kwietnia 2013 r. o godz. 18:00. Wystawa

będzie dostępna dla zwiedzających do 5 maja 2013 r.

239

E X H I B I T I O N S | W Y S T A W YU N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E M

Missing: Aleksy Jakoniuk. Photo: Karolina Jonderko

Zaginiony: Aleksy Jakoniuk. Foto: Karolina Jonderko

241


240


ADAM MARELLI @ IMPOSSIBLE PROJECT NYC SPACE

Lost Ceremony is part of Adam Marelli’s multi year study

on the uncertain future of ancient traditions. Personally

fascinated by the philosophy behind Japanese craft,

Marelli sought to combine his experience as a builder with

his artistic training to reveal the shy personalities that nor-

mally remain inside of their workshops. The misty images

hint at the delicate balance needed for these studios to

survive as they contend with an ever expanding global

market obsessed with novelty.

Adam Marelli

Lost Ceremony. Ghosts In The Workshop.

Impossible Project NYC Space (425 Broadway, New

York City, NY, USA). The exhibition will be open to the

public until April 17, 2013.

„Utracona ceremonia” jest częścią wieloletniego studium

Adama Marellego nad niepewną przyszłością dawnych

tradycji. Osobiście zafascynowany filozofią japońskiego

rzemiosła, Marelli starał się połączyć swoje doświadcze-

nie budowlańca z jego naukami artystycznymi by ujawnić

nieśmiałe osobowości, które normalnie pozostają we-

wnątrz swoich warsztatów. Mgliste zdjęcia wskazują na

delikatną równowagę tak potrzebną tym warsztatom, by

przetrwać w starciu z coraz bardziej rozwijającym się ryn-

kiem globalnym ogarniętym obsesją nowości.

Adam Marelli

„Utracona ceremonia. Duchy w warsztacie”.

Impossible Project NYC Space (Broadway 425, Nowy

Jork, NY, USA). Wystawa będzie otwarta dla zwiedza-

jących do 17 kwietnia 2013 r.

Photo: Adam Marelli

Foto: Adam Marelli

241

E X H I B I T I O N S | W Y S T A W YE X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y

Photo: Adam Marelli

Foto: Adam Marelli

243


242


COMING EXHIBITIONS | NAJBLIŻSZE WYSTAWY

15.04 - 21.04 Plaza de Armas, Querétaro, Mexico Plac Paradny, Querétaro, Meksyk

26.04 - 23.06 De Oude Kerk, Amsterdam, the Netherlands Stary Kościół, Amsterdam, Holandia

02.05 - 23.05 Cultural Centre Zamek, Poznan, Poland Centrum Kultury Zamek, Poznań, Polska

02.05 - 26.05 University Square, Bucharest, Romania Plac Uniwersytecki, Bukareszt, Rumunia

03.05 - 26.05 Museu da Electricidade, Fundação EDP, Lisbon, Portugal

Muzeum Elektryczności, Fundacja EDP, Lizbona, Portugalia

03.05 - 24.05 SEE New Perspectives, Galerija KARAS, Zagreb, Croatia

SEE New Perspectives, Galeria KARAS, Zagrzeb, Chorwacja

03.05 - 26.05 Museo di Roma in Trastevere, Rome, Italy Muzeum Rzymskie na Zatybrzu, Rzym, Włochy

03.05 - 26.05 Sihlcity – Folium, Zurich, Switzerland Sihlcity – Folium, Zurych, Szwajcari

05.05 - 02.06 Galleria Carla Sozzani, Milan, Italy Galeria Carla Sozzani, Mediolan, Włochy

09.05 - 09.06 Cultureel Centrum Scharpoord, Knokke-Heist, Belgium

Centrum Kultury Scharpoord, Knokke-Heist, Belgia

World Press Photo of the Year 2012 | Paul Hansen, Sweden, Dagens Nyheter Two-year-old Suhaib Hijazi and his older brother Muhammad were killed when their house was destroyed by an Israeli missile strike. Their father, Fouad, was also killed and their mother was put in intensive care.

Fouad’s brothers carry his children to the mosque for the burial ceremony as his body is carried behind on a stretcher. Gaza City, Palestinian Territories, November 20, 2012.

World Press Photo Zdjęcie Roku 2012 | Paul Hansen, Szwecja, „Dagens Nyheter”Dwuletni Suhaib Hijazi i jego starszy brat Muhammad zginęli, gdy ich dom został zniszczony w trakcie

izraelskiego ataku rakietowego. Ich ojciec, Fouad, także zginął, a matka została umieszczona na oddziale intensywnej terapii. Bracia Fouada niosą jego dzieci do meczetu na ceremonię pogrzebową. Za nimi, na

noszach niesione jest ciało Fouada. Gaza, Terytoria Palestyńskie, 20 listopada 2012 roku.

WORLD PRESS PHOTO 2013

243

E X H I B I T I O N S | W Y S T A W YE X H I B I T I O N S | W Y S T A W Y

World Press Photo of the Year 2012 | Paul Hansen, Sweden, Dagens Nyheter Two-year-old Suhaib Hijazi and his older brother Muhammad were killed when their house was destroyed by an Israeli missile strike. Their father, Fouad, was also killed and their mother was put in intensive care.

Fouad’s brothers carry his children to the mosque for the burial ceremony as his body is carried behind on a stretcher. Gaza City, Palestinian Territories, November 20, 2012.

World Press Photo Zdjęcie Roku 2012 | Paul Hansen, Szwecja, „Dagens Nyheter”Dwuletni Suhaib Hijazi i jego starszy brat Muhammad zginęli, gdy ich dom został zniszczony w trakcie

izraelskiego ataku rakietowego. Ich ojciec, Fouad, także zginął, a matka została umieszczona na oddziale intensywnej terapii. Bracia Fouada niosą jego dzieci do meczetu na ceremonię pogrzebową. Za nimi, na

noszach niesione jest ciało Fouada. Gaza, Terytoria Palestyńskie, 20 listopada 2012 roku.

245


244


WRZENIE SWIATA – APRIL 2013

WRZENIE ŚWIATA – KWIECIEŃ 2013 R.

PROGRAM

P A T R O N

9.04 South Andrzej Muszynski, author of the book, will talk about borders of the South as a geographic, politic, economic and lifestyle idea.

„Południe” Andrzej Muszyński, autor książki, będzie mówił o granicach Południa jako pojęciu geograficznym, politycznym, ekonomicznym, a także lifestylowym.

10.04 13 Wars And One Meeting with Krzysztof Miller, photojournalist and author of a book about his professional experience gained during documenting wars.

„13 wojen i jedna” Spotkanie z Krzysztofem Millerem, fotoreporterem i autorem książki o swoich zawodowych doświadczeniach zdobytych przy dokumentowaniu wojen.

15.04 Prof. Holda’s reads Meeting with Helena Kowalik, Malgorzata Wasylczuk and Beata Czechowicz devoted to the book Criminal Warsaw containing judicial reportages.

Lektury prof. Hołdy Spotkanie z Heleną Kowalik, Małgorzatą Wasylczuk oraz Beatą Czechowicz o książce „Warszawa kryminalna” zawierającej reportaże sądowe.

16.04 Kicks from jail Prison – a place beyond time and space? Premiere of draki-z-paki.pl blog with participation of Monika Platek and Marina Hulia. Presentation of watercolours created in a prison cell.

„Draki z paki” Więzienie – miejsce poza czasem i przestrzenią? Premiera bloga draki-z-paki.pl z udziałem Moniki Płatek oraz Mariny Hulii. Prezentacja akwareli powstałych w celi więziennej.

17.04 Diamonds Do Not Shine Forever Screening of a documentary film on Botswana, African welfare state struggling with effects of globalisation, and meeting with its director – Robert Luczak.

„Diamenty nie świecą wiecznie” Pokaz filmu o Botswanie, afrykańskim państwie opiekuńczym zmagającym się z efektami globalizacji oraz spotkanie z reżyserem filmu – Robertem Łuczakiem.

23.04 doc! talks: Tadeusz Rolke Meeting with Tadeusz Rolke, a legend of Polish press photography and pioneer of contemporary photojournalism.

doc! talks: Tadeusz Rolke Spotkanie z Tadeuszem Rolke, legendą Polskiej fotografii prasowej i pionierem współczesnego fotoreportażu.

24.04 The Queen Arrives Tomorrow Meeting with Maciej Wasilewski, author of the book on Pitcairn, a mysterious island inhabited by tens of people, including descendants of the Bounty ship mutineers.

„Jutro przypłynie królowa” Spotkanie z Maciejem Wasilewskim, autorem książki o tajemniczej wyspie Pitcairn, zamieszkałej przez kilkudziesięciu ludzi, w tym przez potomków buntowników z okrętu Bounty.

Wrzenie Swiata, 7 Galczynski Str., Warsaw, Poland

All meetings start at 7:00 PM.

www.instytutr.pl

Wrzenie Świata, ul. Gałczynskiego 7, Warszawa, Polska

Wszystkie spotkania zaczynają się o godzinie 19:00.

www.instytutr.pl

245

U N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E MU N D E R O U R P A T R O N A G E | P O D N A S Z Y M P A T R O N A T E M

P R E P A R E your materials – a maximum of 15 photos

(*.jpg, max. 1000 pixels along the longer side)

and a short (100 words) description

S E N D them to [email protected]

(write your name in the subject field)

W A I T for approval – If your submission has been selected

for publication, we will contact you

P R Z Y G O T U J swój materiał – maksimum 15 zdjęć

(*.jpg, maksymalnie 1000 pikseli po większym boku)

oraz krótki (do 100 słów) opis

W Y Ś L I J go na adres [email protected]

(w tytule maila podaj swoje imię i nazwisko)

O C Z E K U J na zgodę – jeżeli twój materiał znajdzie się wśród

wybranych do publikacji, skontaktujemy się z tobą

STEPS

KROKI3

ZGŁOŚSUBMIT

To buy this issue go to:www.docphotomagazine.com/doc-store

Documents

doc! photo magazine #10 April 2013