Alas! Thara Balagopal

Field Institutes –Karnataka |Bayalu 1

Alas!

Thara Balagopal

Bright Blue skirt, new white shirt

Into a green satchel books, pencil, eraser insert

Eager to start I race to the gate

But my unshod feet make me wait

To the burly watchman I whisper ‘new student’

His frown asks me how could I be so imprudent

Gates finally open for me to see a huge play ground

‘Millions’ of children there abound

So different in color and speech

That I feel they are out of my reach

New teacher, bright classroom, tables and chairs

Evokes both happy and gloomy stares

Flurry of finding space leaves me standing uncertain

Until an empty space in the last row beckon

I timidly smile at the curious faces I pass

When from another end I hear ‘RTE alas’!

Karnataka Field Institutes April 2014 Issue No.: 20


Contents

Struggle of the Southpaws (English) By Asha Rai ..................................................................................................... 4

ನಾನು ಎಸ ಸ (Kannada), I am SC By Asharani ............................................................................................................ 5

Reflection from the hills (English) by Tapas Sutradhar ............................................................................................... 6

In the name of Religion – Multiple Dialogues (Multi Languages) By Priyanka .............................................................. 7

±ÉÆÃ¶vÀ vÀ¼ÀºÀ¢AiÀÄ°è zÀ°vÀ ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ (Kannada) Dalit The Opressed By Showrish Kudkuli .......................................... 9

ªÀÄÄzÀÄQ ªÀÄvÀÄÛ zsÀtÂ (Kannada Peom) Old woman and Landlord By Hameed manjeshwar .......................................................... 12

All are different but all are important (English) By Meera ......................................................................................... 13

The young crowd and my concern (English) By Girija Srinarayan .............................................................................. 14

C£ÀÄ¨sÀªÀ PÀ°¹zÀ ¥ÁoÀ (Kannada) A Lessoon from Expreince By Raviprakash ................................................................. 16

The meals (English )By Peri ..................................................................................................................................... 17

ತಾರತಮಯ ಜಞಾನ (Kannada) Knowledge of Discrimination By B Ramachandra Bhat ................................................................ 19

महनत कि अझमत (Hindi) By अततया िौसर ......................................................................................................... 19

§zÀ¯ÁzÀ PÁ®zÀ°è ¸ÀévÀB §gÉzÀÄPÉÆAqÀ ¨sÀ«µÀå (Kannada) Shaping career in vhanging times By Nazeevi .......................................... 21

vÁgÀvÀªÀÄå «ÄÃj ¤AvÀ ²PÀëPÀ (Kannada) A Teacher Overcoming Discrimination by Giridhar Vaidya ................................... 23

Politics, Cricket and Identity (English) By Shifa Syeda .............................................................................................. 24

ªÀÄ£ÉAiÉÆ¼ÀUÀt vÁgÀvÀªÀÄå (Discrimination in the Family) by Shridhar Rajnal .................................................................... 25

ªÀÄÄRªÁqÀzÉÆ¼ÀUÉÆAzÀÄ ªÀÄÄR (Kannada) A Face inside the Mask by Gopalakrishan I .................................................... 27

ಸಂಚನ ಪರದ ೇಶ (Kannada Poem) A Deceitful Region By Priyanka ...................................................................................... 30

D±Áé À£É (Kannada) An Assurance by Laxmi M .......................................................................................................... 30

ಈ ನವಲೂ ನರತಸಲ (Kannada) Let This Picocok Dance by Ranjan ................................................................................... 32

ಬದಲಾವಣ ಗ ಹಾತ ೊರ ದ ಎಳ ಯ ಮನಸು (Kannada) Young Mind Waiting for Change by Sunitha ............................................. 34


eÁwAiÉÆA¢V£À F ¥ÀAiÀÄt (Kannada) A Journey with caste by Srilatha K.N .................................................................. 35

When is the END for discrimination? (English) By Gurunathagouda .......................................................................... 37

MAzÀÄ ¨ÉQÌ£À DvÀäPÀxÉ (ªÀÄÄAzÀÄªÀgÉzÀ ¨sÁUÀ) (Kannada) Autobiography of Cat Par 3 by Ramakrishna ................................... 39

ನವ ತಾರತಮಯದ ಮೊದಲ ಪಾಠ (Kannada) A First Lesson of Neo-Discrimination by Shadakshari ............................................. 41

ಶಾಯಮಲ ಯೊಬಬಳ ಸವಗತ (Kannada) Soliloqy of Shamala By Usha Ambrose ......................................................................... 42

Cool clicks by Asif………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..44


Struggle of the Southpaws

-Asha Rai

I was a born left hander. I have inherited this mostly from my father’s ancestors. Though I could meet similar

folks from childhood to this age in life on various occasions, it was not so easy to find acceptance of this trait

everywhere.

On one hand it’s so thrilling and exciting when people identify us as left handers and have a surprise on their

face. On the other hand in some situations, we feel left out from

the majority of the people in the world.

The moment we start writing in front of people they will be

surprised and sometimes they will look at us as aliens, yet on

some occasions, they try to write like us and fail , but still they

would ask us to write in right hand and have fun. At times they

even get into our life history. On one of the occasions they were

curious to know as to, how I became a left hander, how I got this

habit and also if my parents or teachers didn’t guide me to

practice writing in right hand and so on and so forth.

However, having gone through all these in life, when I analyzed,

I could see that, there is a lot of discrimination against left

handers in the whole world that goes unnoticed, like how some

of the common layman’s problems in the world is left unnoticed and un-addressed most of the times. I feel that

they were unnoticed even by the left handers - because we always were treated in this way throughout life and

hence never felt this was some form of discrimination.

The discrimination starts right from home- most of the time parents scold or beat the child if it eats in left hand

or starts writing in left hand. They do this even without thinking once about the natural, biological scientific

reason as to why it uses left hand instead of right! If there are one or two more children at home, then the left

hander will be left out or is always taunted for using left hand for major work. No one bothers to think that

hygiene is important to keep the body safer than the left or right hand. No one bothers to think that it is the

person’s comfort level as to which hand he/she uses for writing.

The right handers are always asked to light the lamp in the puja room, as lighting the lamp using the left hand is

not considered auspicious. Entering the house with left leg is also considered as a sin. No one bothers to think

that it’s the individual’s heart and behaviour that are responsible for bringing happiness to the house.


Leave alone these beliefs at home, even in schools, colleges and conference rooms; I have hardly seen any

spaces that have furniture to accommodate left handers. We have to use the same desk which is designed for

other majority of people to write or work. In the conferences, we need to manage with same furniture and turn

ourselves to more than 180. We end up facing people in the row behind us, while we are supposed to face the

dais/stage or the presenter. There are hardly a few occasions where I could see left hander friendly furniture

during my journey to various parts of the country. I have also heard from my friends through social networking

sites that the situation is almost the same in other countries too but they are facing less or no discrimination

and stigma unlike us in this country.

If we look at the history and the present world, many of the global leaders and villains were and are left

handers… The well-known US president Barak Obama, flanked by other presidents of the US like - James

Garfield, Herbert Hoover, Henry Truman, Gerald Ford, Ronald Reagan, George H.W. Bush and Bill Clinton were

all south paws! The well-known scientist Albert Einstein too was one. There are also some sources that say that

Osama Bin Laden too was one.

However, the same people in the society who stigmatize and discriminate us on many occasions also say that

most of the left handers are smart and skillful… This somewhere leaves us a little relieved!

3. ನಾನು ಎಸ ಸ

-ಆಶಾರಾಣ

ನಾನು ಮೈಸೊರನಲಲ ಎಂಎ ಓದುತತರುವಾಗ ಹಾಸಟಲ ನಲಲ ಉಳದುಕ ೊಂಡದ . ಹಾಸಟಲ ಗ

ಕಟಟಬ ೇಕಾದ ಮಸ ಬಲ ಸಮಾಜ ಕಲಾಯಣ ಇಲಾಖ ಯಂದ ಬರುತತತು. ಒಂದು ದನ ನಾನು ತತಂಡ

ತತನನಲು ಹ ೊೇದಾಗ ಮಸ ನಡ ಸುವವರು ‘ಆಫೇಸ ನವರು ಎಲರು ಒಂದು ಕಡ ಬನನನ, ಇಲಲ ಸಹ

ಮಾಡಬ ೇಕದ ’ ಎಂದು ಹ ೇಳದರು. ನನಗ ಒಂದು ಕಷಣ ಗ ೊಂದಲವಾಗ, ‘ಆಫೇಸ’ ಎಂದರ

ಯಾರು? ಯಾರನುನ ನನೇವು ‘ಆಫೇಸ’ ನವರು ಎಂದು ಕರ ಯುವುದು ಎಂದು ಕ ೇಳದ . ‘ನನಮಮನ ನ’

ಎಂದರು. ನನಗ ಒಂದು ಕಷಣ ಆಶಚಯಯವಾಯತು. ಏಕ ಇರಬಹುದು? ನಮಮ ಹಣ ಸಮಾಜ

ಕಲಾಣ ಇಲಾಖ ಯಂದ ಬರುವುದಕ ಯೇ? ಅಥಾವ ಬ ೇರ ಏನಾದರು ಇರಬಹುದ ? ಎಂದು

ಮನಸನಲ ೇ ಲ ಕಚಾರ ಹಾಕದ . ನನನ ತಳಮಳ ನನಲದ ೇ ಏಕ ನಮಮನುನ ಹಾಗ ಕರ ಯುವುದು

ಎಂದು ಕ ೇಳದ . ‘ಎಸ ಸ ಎಸ ಟ ಎಂದು ಕರ ದರ ಅದು ನಮಗ ಪಾಪ, ನಾವು ಬಾರಹಮಣರು’

ಎಂದು ನನನ ಮುಖ ನ ೊೇಡುತಲ ಹ ೇಳದರು. ಅವರು ಮಾತತನಲಲ ನನಷುುರರೊ, ಮತು ನನನನುನ

ಪರತ ಯೇಕಸ ನ ೊೇಡುವುದೊ ತತಳದು ನನನ ಉದ ವೇಗ ಹ ಚಾಚಯತು. ‘ಅಯೊಯೇ ನಮಗ

ಸಂವಧಾನದಲ ೇ ಎಸ.ಸ ಎಸ.ಟ ಎಂದು ಕರ ಯುತಾರ ನನಮಗ ಇದು ಪಾಪವ ೇ? ನಾನು ಸಹ ಮಾಡುವುದಲ? ನನಗ ‘ಆಫೇಸ’ ನವರು ಎಂದು


ಕರ ಯುವುದು ಸರ ಇಲ. ನನನನುನ ಎಸ.ಸ. ಎಂದು ಕರ ದರ ಮಾತರವ ೇ ಸಹ ಮಾಡುತ ೇನ . ನನಮಗ ಎಸ.ಸ, ಎಸ.ಟ ಎಂದು ಕರ ಯುವುದು

ಪಾಪವಾದರ ಮನ ಯಲಲಯೇ ಇರ’ ಎಂದು ಉತರಸ ನನನ ಹಠ ಬಡದ ೇ ಬಂದ . ನನನ ಸಹ ಇಲವಾದರ ಅವರ ಕಛ ೇರ ಕಡತಕ ತ ೊಂದರ ಯಂದು

ಭಾವಸದರ ೇನ ೊೇ. ಮರುದನ ಅವರು, ‘ಆಯತು, ನಾನು ಇನುನ ಮುಂದ ಎಸ.ಸ.ಎಸ.ಟ ಎಂದು ಕರ ಯುತ ೇನ , ಬಂದು ಸಹ ಮಾಡ’ ಎಂದು

ಹ ೇಳದರು.

ಇದು ನನನ ಒಂದು ಅನುಭವ ಅಷ ಟೇ. ಇಂತಹ ಅನುಭವಗಳು ನಮಗ ಶಾಲ ಗಳಲಲ, ಹಾಸಟಲ ಗಳಲಲ ಕ ೊನ ಮೊದಲಲಲದಂತ ಆಗುತಲ ೇ ಬಂದದ .

ತಕಷಣದಲಲ ನನನ ಪರಜಞ ಗ ಬಾರದ ಅಸಪೃಶಯತ ಯ ಬ ೇಧಭಾವಕ ಒಳಪಡುವ ಪರಸಂಗಗಳೂ ಇವ . ಅಸಪೃಶಯತ ಆಚರಣ ಮಾಡಬಾರದು ಎಂದು

ಕಾನೊನುಗಳು ಇದರೊ ಅದು ಕ ೇವಲ ಕಾನೊನು ಮಾತರವ ೇ ಆಗ ಉಳಯುವ ಬಹಳ ಪರಸಂಗಗಳು ಇವ . ಅಸಪೃಶಯತ ಆಚರಣ ಯು ಹಂದನ

ಸತತಯಲ ೇ ಈಗಲೊ ಮುಂದುವರದದ ಎನನಲಾಗದಾದರು ಅದು ಸಂಪೂಣಯ ಹ ೊೇಗದ ಎಂಬುದಂತೊ ಸುಳುು.

Reflection from the hills

-Tapas Sutradhar

While spending the most important years of my life in different metros & then deciding to shift here to Almora, Uttarakhand was itself like romanticizing the imagination of mountains, rivers, greenery & beauty everywhere. But after joining APF, I realized the other side of my romantic thought when I experienced the tough life of these people during my field visit. Looking at the picture of mine walking at the narrow lane in some mountains seems so beautiful in facebook when friends like it and give comments like “how lucky I am” but the tough side of the daily walk can only be felt when we actually experience it. I got a shiver when I thought of bringing a pregnant lady or any ill person who cannot walk to the Hospital through this hilly routes; it is unimaginable to me. On one side we talk of shining India & on the other side I see girls getting married early, female children being sent to Govt. school & boys to private schools. For example, in Hokra Village a two room private school is running next to a public school. Interestingly all the private school students are enrolled in public school for getting the mid-day meal and among them mostly boys are put in private school and girls in public school. The most contradictory thing before me is that, I found the women of Uttarkhand to be the most empowered who are actually running the economy by their hard work but still they have no say in any decision making process. In the hills, women do most of work. 50% population of Uttarakhand are women and among them 80% control and support 100% of their families and economy. Gaura Devi is a renowned personality who started the Chipko Movement from Rani Village which later become an international movement and also played a very important role in many national and international policy frameworks.


I feel good when I see that the women of Uttarakhand are safe. I’ve not yet witnessed any such problems which hurt the dignity or self-respect of any women but at the same time I also see that how the people here look at those girls who try to cross the limit of their womanhood by smoking, drinking (I am not claiming that these are good practices but why only females are looked down if they practice this) or hanging with male friends. This brings before me the two faces of same sex; one stays in India & the other in Bharat!!! Uttarakhand is also known as a land of God where I also see a very contradictory image of women as compared to north-east India which is also situated mostly on the hills or having the similar kind of geographical characteristics and challenges. In Uttarakhand the percentage of school dropout among females in high school are due to early marriages. The percentage of females staying at metros like Mumbai, Pune or Delhi for education or work is mostly from higher caste. Hence, I feel good to see the focus and approach of our organization’s work. The only way to bring the desired change in our society is possible only through education. Now the question is how and what kind of education will be able to bring just, equitable, humane & sustainable society? May be after some more years of experience, we will be in a position to answer this with some evidence and examples of our own. Till then, let’s keep striving for it.

In the name of Religion – Multiple Dialogues

-Priyanka

Our gods are probably just like us, filled with prejudices and failings. It’s a Sunday morning and Dada is reading Dalit poetry to me;

थानो म परशराम बठा ह

सर काटन को दलितो का, सकिो म सरसवती वदना कक गज

रकत मागती ह मरी कववताए तमहार पास अगर हो तो -

(From the book Dalit Kavitha ki Sangharsh- Kaval Bharathi; Poem from

the collection Rakth mangthi hain meri kavitayein by Mohandas Memi

Sharayi)

Dalit dissent through poetry. When Literature has helped birth the

oppression or probably helped justify it; what better way to attack it but through literature.


Policies of course have helped; while some have been implemented some have failed. Ambedkar was forced to

sign in the Poona pact lest Gandhi lost his life in protest to the recommendation that Dalits, the depressed

classes as known then, be given separate electorates.

This, in a time when Dalits had to live outside the towns and had to wear black threads to identify themselves

to the dominant population. South Indian Dalit Women were compelled to go with their upper part of bodies

bare. Knowledge was to be gained by only a

choiced few, the Brahmans. (Manu and

Shudras- Dr BR Ambedkar). Goddess

Saraswathi was accessible to only few.

सिलो म सरसवती वदना कि गज

रकत मागती ह मरी िववताए Dissent through time has been seen in various forms - conversions, refusal to adhere, Sanskritization and some through the means of violence. ‘In an area largely populated by upper caste brahmin houses. The owner of my house asks

me “ಅವರು ನನಮಮ caste ಕ ೇಳದಾರ , ಏನು ಹ ೇಳಲಲ”, to which I reply ಏನಾದರು ಹ ೇಳ uncle, to which the twelve year old

child of the house says “ನನಮಮ caste ನನಮಗ ಗ ೊತತಲ ಅಕ?”

The internalization of the divide starts quite young. Although urbanization provides some respite. The undercurrents still run high. According to Rigveda Brahmans emerged from the mouth, Kshatriyas from the arms, Vaishya from the thighs and Shudras from the feet of Purusha, (Wikipedia, Varna). The Antyajas dint even picture. Manu Smriti goes a step further to say that “A Dalit’s dress will be the garments of the dead, their food shall be eaten from broken dishes and their ornaments shall be made of Iron “(The untouchable who were they and why they became- Dr Ambedkar) There exists a Devdasi rehabilitation center close to office. While in Mushtoora Doddi Giri speaks of bettele seve- nude worship in front of the school the other day.


This in the time when India is to be a super power; Girls in villages are largely being dedicated to Goddess Yellamma where it is socially accepted for them to be sex workers catering to the elite of the village . Studies suggest that around 95% of the girls are Dalits.

थानो म परशराम बठा ह

सर िाटन िो दललतो िा Parashuram was the son of Jamdagni and Renuka. It is said that Renuka was so pure that she could mould a pot when she went to fetch water. However one day the pot broke while she looked admiringly at the Gandharvas and her husband caught her in the alleged ‘act of adultery’. He ordered their son to behead his mother which was done dutifully by Parashuram. Happy with his act Jamadagni asked his son to ask for a boon and Parushuram asked for revival of his mother’s life. Jamadagni then brought his wife back to life, but in a hurry placed a Dalit woman’s head on her body. In order to make amends, he blessed her saying unmarried girls would worship her and would be dedicated to her by marrying her and would satisfy all the sexual needs of her son Parashuram. (Genesis of the Devdasi system in India Trafficking of Girls and Women by Religious and Social Sanction) Considered impure by the day, she is used in the most intimate act by the night.

“कौमदी म कशव अरन क कग ता क कक रकस रन कI ह. कशव कग कौमदी िौन दतक ..ककर कौमदी म कशव क अधककस कग परककश कक सपश ममलतक”. (From the play Kaumudi , Abhishek Majumdar)

±ÉÆÃ¶vÀ vÀ¼ÀºÀ¢AiÀÄ°è zÀ°vÀ ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ

-±ËjÃ±ï PÀÄzÀÄÌ½ ‘ÇÀàöÈ±ÀåvÉ’AiÀÄ ºÀÄlÄÖ MAzÀÄ ¹Ã«ÄvÀ ªÀUÀðzÀ CazÀgÉ ªÀtðªÀåªÀ¸ÉÜAiÀÄ°è CvÀÄå£ÀßvÀ ¸ÁÜ£ÀzÀ°ègÀÄªÀªÀgÀÄ ¥Àæ¸ÀÄÛvÀ¥Àr¹ DZÀj¹PÉÆAqÀÄ §AzÀ MAzÀÄ ¹zÁÞAvÀ JazÀÄ ¥ÀjUÀtÂ À®ànÖzÉ. EzÀÄ EAzÀÄ vÀ£Àß ¹Ã«ÄvÀ ªÀUÀðªÁå¦ÛAiÀÄ£ÀÄß »VÎ¹PÉÆAqÀÄ, ¸ÀªÀiÁdzÀ ºÉaÑ£À J¯Áè ªÀUÀðUÀ¼ÀÄ MAzÉqÉ ¸ÉÃj MAzÀÄ ‘ªÀUÀð’ªÀ£ÀÄß ªÀiÁvÀæªÉÃ ¸ÀÈ¶Ö¹PÉÆArzÉ. ¨sÁgÀvÀzÀ ªÀÄnÖUÉ F ªÀUÀðªÉÃ ‘zÀ°vÀ’ ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ. zÉÃ±ÀzÀ MlÄÖ d£À¸ÀASÉåAiÀÄ ±ÉÃPÀqÁ 15.5gÀµÀÄÖ sÁUÀªÀ£ÀÄß F ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ ºÉÆA¢zÉ. ¥ÀæªÀÄÄRªÁV ¥Àj²µÀÖ eÁw ªÀÄvÀÄÛ ¥Àj²µÀÖ ¥ÀAUÀqÀzÀªÀgÀ£ÀÄß zÀ°vÀ ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ JAzÀÄ ¥ÀjUÀtÂ À¯ÁUÀÄvÀÛzÉ. DzÀgÉ EwÛÃaUÉ, C®à ÀASÁåvÀgÀÄ, ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÀÄ CxÀªÁ ºÀ®ªÁgÀÄ PÁgÀÀtUÀ½AzÀ ¸ÀªÀiÁdzÀ°è ±ÉÆÃ¶ À®àqÀÄªÀ AiÀiÁªÀÅzÉÃ UÀÄA¥À£ÀÄß ‘zÀ°vÀ ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ’ JAzÀÄ PÀgÉAiÀÄ¯ÁUÀÄvÀÛzÉ.


¥Àæ ÀÄÛvÀ dUÀwÛ£À°è J®èªÀ£ÀÄß PÀtÄÚ©lÄÖ £ÉÆÃqÀÄwÛgÀÄªÀ £ÁªÀÅ NªÀð zÀ°vÀ£ÉÆA¢UÉ ¨ÉgÉAiÀÄ®Ä »AzÉ ªÀÄÄAzÉ £ÉÆÃqÀÄwÛzÉÝÃªÉ. DvÀ£À PÉÊ PÀÄ®ÄPÀÄªÀÅzÀÄ J®è ¸ÀAzÀ¨sÀðUÀ¼À°è ¸ÀºÀdªÁVzÉ JAzÀÄ ¥ÀjUÀtÂ À®Ä ÇÁzsÀå. DvÀ£À£ÀÄß D®AV¹PÉÆ¼ÀÄîªÀÅzÀAvÀÆ zÀÆgÀªÉÃ G½zÀ ªÀiÁvÀÄ. DzÀgÉ ºÀ½î-¥ÀlÖtªÉ£ÀßzÉ zÀ°vÀ PÉÃjAiÀÄ ªÀÄ»¼ÉAiÀÄ ªÉÄÃ°£À ªÀiÁ£À sÀAUÀ ªÀiÁvÀæ F ªÉÄÃ°£À J¯Áè CA±ÀUÀ½UÉ C¥ÀªÁzÀUÀÄvÀÛzÉ...! ¤©üðÃw¬ÄAzÀ ²æÃªÀÄAvÀgÀÄ ºÁUÀÆ ªÉÄÃ®éUÀðzÀ d£ÀvÉ F PÉ®¸ÀªÀ£ÀÄß ªÀiÁqÀÄvÁÛgÉ. ¥ÀæPÀgÀtUÀ¼ÀÄ ¨É¼ÀQUÉ §AzÀgÉ zÀ°vÀ ªÀÄ»¼ÉAiÀÄ ªÀiÁ£ÀªÉÃ ªÀÄÆgÁ§mÉÖAiÀiÁUÀÄvÀÛzÉAiÉÄÃ «£À:ºÀ ÀªÀtÂðÃAiÀÄ ¥ÀÅgÀÄµÀ£ÀzÀ®è...! sÀÆ«ÄAiÀÄ MqÉvÀ£À ªÀÄvÀÄÛ ¤Ãj£À §¼ÀPÉ

¥ÁæaÃ£À PÁ®¢AzÀ EA¢£ÀªÀgÉUÀÆ ¨sÀÆ«ÄAiÀÄ MqÉvÀ£À ªÀÄvÀÄÛ ¤Ãj£À §¼ÀPÉAiÀÄ §UÉÎ zÀ°vÀgÀ ªÉÄÃ¯É J°è®èzÀ PÀlÄÖ¥ÁqÀÄUÀ¼À£ÀÄß ªÉÄÃ®éUÀð ºÁQPÉÆAqÀÄ §A¢zÉ. CzÀ£ÀÄß ZÁZÀÆ vÀ¥ÀàzÉÃ F ªÀUÀðªÀÇ ¥Á°¹PÉÆAqÀÄ §A¢zÉ. ¥Àæw¨sÀn¸À®Ä §Ä¢Þ±ÀQÛ, DyðPÀ CqÀZÀuÉ, ªÀiÁ£À sÀAUÀ, ºÉÆmÉÖ¥Ár£À UÀw EvÁå¢ PÉÆgÀvÉUÀ¼ÉÃ ªÀÄÆ®PÁgÀt. C®èzÉÃ zÀ°vÀgÀÄ »AzÀÆ zsÀªÀÄðzÀ ¨sÁUÀªÁVzÀÝjAzÀ¯ÉÆÃ K£ÉÆÃ

EAzÀÆ CªÀjUÉ £ÁªÀÅ ‘PÉ¼ÀeÁwAiÀÄªÀgÀÄ’ ªÉÄÃ°£ÀªÀgÉÆqÀ£É eÁ¹ÛAiÀiÁV ¨ÉgÉAiÀÄ¨ÁgÀzÉA§ CAvÀgÀAUÀzÀ DvÀAPÀzÀ sÁªÀ£É ÀzÁ PÁqÀÄwÛgÀÄvÀÛzÉ..! EzÀÄ ±ÉÊPÀëtÂPÀªÁV CwÃ G£ÀßvÀ ¸ÁÜ£ÀzÀ°ègÀÄªÀ zÀ°vÀgÀ°è ¸Àé®à ©ü£ÀßªÁV UÉÆÃZÀj¸ÀÄvÀÛzÉ. EAvÀºÀ zÀ°vÀgÀ£ÀÄß ªÉÄÃ®éUÀðzÀ C¢üPÁjAiÉÆÃªÀð ºÉÆUÀ½zÀgÉAzÀgÉ, ‘FUÀ ÁzÀgÀÆ £ÀªÀÄä£ÀÄß CªÀgÀÄ UÀÄgÀÄw¹zÀgÀ Áè’ JAzÀÄ DAvÀjPÀªÁV §ºÀ¼À RÄ¶ ¥ÀqÀÄvÁÛgÉ. eÉÆvÉUÉ vÀ£Àß ¥Àæw¨sÀl£ÁvÀäPÀ zsÉÆÃgÀuÉUÀ¼À£ÀÄß §¢UÉ ¸Àj¹©qÀÄvÁÛgÉ. DzÀgÉ F C¢üPÁj DvÀ£À ªÀiÁ£À¹PÀ zË§ð®åªÀ£ÀÄß ZÉ£ÁßVAiÉÄÃ §¼À¹PÉÆArzÁÝ£É. F ‘zÀ°vÀ ¥ÀæeÁÕªÀAvÀ’ JA¢UÀÆ F C¢üPÁjAiÀÄ ªÀiÁvÀ£ÀÄß C®èUÀ¼ÉAiÀÄÄªÀÅ¢®è. CAzÀgÉ ZÁjwæPÀªÁV »AzÀÄ½¢zÀÝ F ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄPÉÌ ²PÀëtzÀ ºÉÆgÀvÁVAiÀÄÆ E£ÀÆß £ÁªÀÅ QÃ¼ÀÄªÀÄlÖzÀªÀgÉA§ ¨sÁªÀ£É ©zÀÄÝ ºÉÆÃV®è. ²PÀëtzÀ PÉÆgÀvÉ ºÉÆA¢zÀ §qÀ zÀ°vÀ ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ MAzÀÄ jÃwAiÀÄ°è ±ÉÆÃµÀuÉUÉ M¼ÀUÁVzÀÝgÉ, CvÀÄå£ÀßvÀ ²PÀët ¥ÀqÉzÀ zÀ°vÀ ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ F jÃwAiÀÄ ÀA¢UÀÞ ¸ÀAQÃtð ¥Àj¹ÜwAiÀÄ°è MzÁÝqÀÄwÛzÁÝgÉ.

C£Á¢PÁ®¢AzÀ®Æ F ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄªÀÅ ¨sÀÆªÀiÁ®PÀgÀ PÉÊPÉ¼ÀUÉ zÀÄrAiÀÄÄvÁÛ §AzÀªÀgÀÄ. CzÀgÀ°è ¥Àj²µÀÖ ¥ÀAUÀqÀPÉÌ ¸ÉÃjzÀªÀgÀÄ ±ÁjÃjPÀªÁV ªÀÄÄlÖ®Ä CºÀðgÁzÀjAzÀ¯ÉÆÃ K£ÉÆÃ ¨ÉlÖUÀÄqÀØUÀ¼À°è MA¢µÀÄÖ eÁUÀªÀiÁrPÉÆAqÀÄ §zÀÄPÀÄwÛzÀÝgÀÄ. ¸ÀgÀPÁgÀzÀ AiÉÆÃd£ÉAiÀÄAvÉ zÀ°vÀjUÉ CzÀgÀ®Æè ªÀÄÄRåªÁV ¥Àj²µÀÖ eÁwAiÀÄªÀjUÉ ¥ÀævÉåÃPÀªÁzÀ PÁ®¤ ªÀåªÀ¸ÉÜAiÀÄ£ÀÄß ªÁ¸À ¸ÁÜ£ÀPÁÌV EAzÀÄ «ÄÃ¸À°qÀ ÁVzÉ. DzÀgÉ CªÀgÀÄ vÀªÀÄä ¥ÀÇ«ðPÀgÀ PÁ®¢AzÀ

EA¢£ÀªÀgÉUÀÆ ªÉÄÃ®éUÀð zsÀ¤PÀgÀ CrAiÀiÁ¼ÁV, ÀvÀÛ ¥ÁætÂUÀ¼À ¸ÉÃªÀ£É ªÀiÁqÀÄvÁÛ §AzÀªÀgÀÄ. MAzÀÄ ªÀgÀ¢AiÀÄ ¥ÀæPÁgÀ ¨sÁgÀvÀzÀ £ÀUÀgÀUÀ¼À°è ¸ÀÄªÀiÁgÀÄ 7,00,000 zÀ°vÀgÀÄ ‘±ËZÁ®AiÀÄ vÉÆ¼ÉAiÀÄÄªÀªÀgÀÄ’ ªÀÄvÀÄÛ ‘gÀ¸ÉÛ UÀÄr¸ÀÄªÀ’ PÁAiÀÄPÀzÀ°è ¤gÀvÀgÁVzÁÝgÉ. CAzÀgÉ PÉ®¸ÀzÀ «zsÁ£À »A¢£ÀAvÉAiÉÄÃ EAzÀÆ ªÀÄÄAzÀÄªÀgÉzÀÄPÉÆAqÀÄ §gÀÄwÛzÉ..! PÀÄrAiÀÄ®Ä, ªÀÄ£É§¼ÀPÉ ºÁUÀÆ PÀÈ¶ GzÉÝÃ±ÀPÉÆÃ¸ÀÌgÀ ¤Ãj£À §¼ÀPÉ §UÉV£À ¤AiÀÄAvÀæt zÀ°vÀgÀ ªÉÄÃ°£À zËdð£ÀåzÀ E£ÉßAzÀÄ DAiÀiÁªÀÄ. E°è ÇÀàöÈ±ÀåvÉAiÀÄ PÀj£ÉgÀ¼ÀÄ C¢üPÀªÁV PÀAqÀÄ§gÀÄvÀÛzÉ. ªÀÄºÁgÁµÀÖçzÀ°è qÁ| ©. Dgï. CA¨ÉÃqÀÌgïgÀªÀjUÉ vÀ£Àß J¼ÀªÉAiÀÄ°è ¸ÁªÀðd¤PÀ ¨Á«PÀmÉÖUÉ ¥ÀæªÉÃ±À ¤gÁPÀj¹zÀ WÀl£ÉUÀ¼ÀÄ DUÁUÉÎ PÀ£ÁðlPÀzÀ°è ªÀÄgÀÄPÀ½¸ÀÄwÛªÉ. zÀ°vÀgÀÄ UÁæªÀÄzÀ ¸ÀªÀtÂðÃAiÀÄgÀÄ §¼À ÀÄªÀ £À½î


¤ÃgÀ£ÀÄß §¼À¸À®Ä EA¢UÀÆ AiÉÆÃUÀågÀ®è..! ¸ÁªÀðd¤PÀ ¨Á«PÀmÉÖ J¯Áè ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄzÀªÀgÀ£ÀÄß ¥ÀjUÀtÂ¹ ¤«Äð¹zÁzÀgÀÆ PÉ®ªÉqÉ ¥Àæ§®gÉÃ ¥ÀA¦£À ªÀÄÆ®PÀ AiÀiÁ E¤ßvÀgÀ ªÀÄÆ®UÀ½AzÀ ¤ÃgÀ£ÀÄß AiÀÄxÉÃZÀÑªÁV §¼À¹PÉÆAqÀÄ zÀ°vÀjUÉ vÀqÉAiÉÆqÀÄØwÛzÁÝgÉ. E£ÀÄß½zÀ ¥ÀæzÉÃ±ÀUÀ¼À°è ²æÃªÀÄAvÀgÉÃ F ¸ÁªÀðd¤PÀ ¨Á«UÀ½UÉ zÀ°vÀgÀÄ §gÀÄvÁÛgÉA§ PÁgÀtPÁÌV D ¨Á« PÀqÉ vÀ¯É ºÁPÀzÉÃ CzÀ£ÀÄß zÀ°vÀjUÉ ªÀiÁvÀæ «ÄÃ¸À°qÀÄvÁÛgÉ. zÀ°vÀ ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÀ ªÉÄÃ¯É ÀªÀtÂðAiÀÄ ºÀÄqÀÄUÀgÀ ±ÉÆÃµÀuÉ F ÀAzÀ¨sÀðUÀ¼À°è eÁ¹Û PÀAqÀÄ§gÀÄwÛzÉ. ZÀÄqÁ¬Ä¸ÀÄ«PÉ ºÁUÀÆ E¤ßvÀgÀ QgÀÄPÀÄ¼ÀUÀ¼À£ÀÄß EªÀgÀÄ ¸ÀzÁ ¤ÃqÀÄvÀÛ¯ÉÃ §A¢zÁÝgÉ. ºÀjd£À PÉÃjUÀ½UÉ eÁjAiÀiÁzÀ ºÀ®ªÁgÀÄ ¨Á« ºÁUÀÆ PÉÆ¼ÀªÉ ¨Á«UÀ¼À£ÀÄß ¥Àæ§® ªÀUÀðzÀªÀgÀÄ ¸ÀgÀPÁgÀzÀ ªÉÄÃ¯É MvÀÛqÀ ºÉÃj vÀªÀÄUÉ ¨ÉÃPÁzÀ ¸ÀÜ¼ÀUÀ½UÉ ªÀÄAdÆj ªÀiÁr¹PÉÆArzÁÝgÉ. E°è ÇÀàöÈ±ÀåvÉ ºÁUÀÆ ªÀtð ¹zÁÞAvÀUÀ½UÉ ¸ÀgÀPÁj C¢üPÁjUÀ¼ÀÆ ¥ÀÇgÀPÀªÁV PÉ®¸À ªÀiÁrzÁÝgÉ. GvÀÛgÀ PÀ£ÁðlPÀzÀ ºÀ®ªÀÅ ¨sÁUÀUÀ¼À°è ¸ÀªÀtÂðÃAiÀÄgÀ d«ÄÃ¤£À ªÀÄÄSÁAvÀgÀ zÀ°vÀgÀ PÀÈ¶ ¨sÀÆ«ÄUÉ ºÀjzÀÄ ºÉÆÃUÀÄªÀ £Á¯É ¤ÃgÀ£ÀÄß §¯ÁvÁÌgÀªÁV vÀqÉ»rAiÀÄÄvÁÛgÉ. zÀ°vÀgÉÃ£ÁzÀgÀÆ EzÀ£ÀÄß ¥Àæw¨sÀn¹zÀgÉ fÃªÀ¨ÉzÀjPÉAiÀÄ ¸ÀªÁ®ÄUÀ¼À£ÀÄß ¹éÃPÀj À¨ÉÃPÁUÀÄvÀÛzÉ..! fÃªÀ£À ±ÉÊ° £ÀªÀÄä zÉÃ±ÀzÀ°è zÀ°vÀ ¸ÀA§A¢üÃ «µÀAiÀÄUÀ¼À §UÉÎ ºÀ®ªÁgÀÄ ¸ÁA«zsÁ¤PÀ wÃ¥ÀÄðUÀ¼ÀÄ ºÉÆgÀ§A¢ªÉ. ‘ÇÀàöÈ±ÀåvÁZÀgÀuÉ’AiÀÄÄ ªÀiÁ£À¹PÀªÁV NªÀð ªÀåQÛAiÀÄÄ ªÉÄÃ¯É UÀºÀ£ÀªÁzÀ ¥ÀjuÁªÀÄ ©ÃgÀÄvÀÛzÉ JA§ÄzÀÄ F wÃ¥ÀÄðUÀ¼À MlÄÖ ¸ÁgÁA±À. EzÀÄ ¤zsÁ£ÀªÁV DvÀ AiÀiÁ DPÉAiÀÄ fÃªÀ£ÀzÀ J¯Áè ÀÛgÀUÀ¼À ªÉÄÃ¯É UÀA©üÃgÀªÁzÀ ¥ÀjuÁªÀÄªÀ£ÀÄß ©ÃgÀÄvÀÛzÉ. DzÀÄzÀjAzÀ ‘ªÀtðªÀåªÀ¸ÉÜ’ ÀªÀiÁdzÀ DAvÀjPÀ ¨sÁUÀzÀ°èzÀÝgÀÆ, CzÀÄ zÀ°vÀgÀ MlÄÖ PÁAiÀÄð ZÀlÄªÀnPÉAiÀÄ ªÉÄÃ¯É wÃªÀæ ¥ÀjuÁªÀÄªÀ£ÀÄß ©ÃgÀÄvÀÛzÉ. MAzÉqÉ PÉ¼ÀªÀÄlÖzÀ PÉ®¸ÀªÀ£ÀÄß ªÀiÁqÀ®Ä zÀ°vÀgÉÃ CºÀðgÉAzÀÄ ªÉÄÃ®éUÀðzÀªÀgÀÄ ¨sÁ«¹zÀgÉ, E£ÉÆßAzÉqÉ zÀ°vÀgÀÄ ºÉÃUÉÆÃ ¸ÀÄzsÁj¹PÉÆAqÀÄ EAvÀºÀ PÉ®¸ÀUÀ¼À£ÀÄß M¦àPÉÆ¼ÀÄîvÁÛgÉ. E°è DyðPÀ DzÁAiÀÄ §ºÀ¼À PÀrªÉÄ. eÉÆvÉUÉ ±ÁjÃjPÀªÁzÀ ºÀ®ªÁgÀÄ ¸ÀªÀÄ¸ÉåUÀ¼À£ÀÄß C£ÀÄ sÀ«¸À¯ÉÃ¨ÉÃPÁUÀÄvÀÛzÉ. §zÀ¯ÁV zÀ°vÀgÀ£ÀÄß £ÉÊ¥ÀÅtåAiÀÄÄvÀ PÉÊUÁjPÁ ªÀ®AiÀÄUÀ¼À°è, E¤ßvÀgÀ ¸ÉÃªÁ ªÀ®AiÀÄUÀ¼À°è vÉÆqÀV¹PÉÆ¼Àî®Ä AiÀiÁªÀ ¸ÀAWÀl£ÉUÀ¼ÀÆ ¥ÉæÃgÉÃ¦¸ÀÄªÀAvÉ EAzÀÄ PÁtÄwÛ®è. GzÁºÀgÀuÉUÉ M§â zÀ°vÀ AiÀÄÄªÀPÀ£À£ÀÄß M¼ÉîAiÀÄ E¯ÉQÖçÃ¶AiÀÄ£ï DV ¥ÀjªÀwð À®Ä ¸ÁzsÀåªÁUÀÄwÛ®è. DzÀÄzÀjAzÀ ¥ÀjtÂw PÉ®¸ÀUÀ¼À°è zÀ°vÀ AiÀÄÄªÀPÀ AiÀÄÄªÀwAiÀÄgÀ£ÀÄß EAzÀÄ vÉÆqÀV¹PÉÆ¼Àî¨ÉÃPÁzÀ

CªÀPÁ±ÀªÀ£ÀÄß CªÀjUÉ PÀ°à¹PÉÆqÀ¨ÉÃPÁVzÉ. 1997gÀ°è AiÀÄÆ¤¸É¥sï (UNICEF) vÀ£Àß ‘State of World’s Children’£À ªÀgÀ¢AiÀÄ°è ¨sÁgÀvÀzÀ°è EgÀvÀPÀÌAvÀºÀ ºÉaÑ£À J¯Áè ¨Á® fÃvÀzÁ¼ÀÄUÀ¼ÀÄ ‘¥Àj²µÀÖ eÁw’ ªÀÄvÀÄÛ ‘¥Àj²µÀÖ ¥ÀAUÀqÀ’¢AzÀ §AzÀªÀgÁVzÁÝgÉ JAzÀÄ G¯ÉèÃT ÀÄvÀÛzÉ. CzÀgÀ®Æè ºÉaÑ£À ¨sÁUÀ zÀ°vÀ ¨Á®QAiÀÄgÁVzÁÝgÉ JA§ ¨sÀAiÀiÁ£ÀPÀ CA±À ºÉÆgÀºÁQzÉ. EªÀgÀÄ PÀ¤µÀÖ PÀÆ° ºÁUÀÆ E¤ßvÀgÀ ªÀÄÆ® ¸Ë®¨sÀåUÀ½AzÀ ªÀAavÀgÁzÀªÀgÀÄ..! §qÀvÀ£À, ºÀ¹ªÉ, PÀµÀÖPÀgÀ fÃªÀ£À ¥ÀzÀÞwUÀ¼ÉÃ EAzÀÄ PÉ®ªÉqÉ zÀ°vÀ ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÀ£ÀÄß ¯ÉÊAVPÀ ZÀlÄªÀnPÉAiÀÄ°è vÉÆqÀV¹PÉÆ¼Àî®Ä ¥ÉæÃgÉ¦¸ÀÄwÛzÉ. DzÀÄzÀjAzÀ EªÀgÀ fÃªÀ£À fÃªÀ£ÀªÀÄlÖªÀ£ÀÄß ¸ÀÄzsÁj¸À®Ä £ÀªÀÄä°gÀvÀPÀÌAvÀºÀ ¸ÀA¥À£ÀÆä®UÀ¼À ¥ÁgÀzÀ±ÀðPÀ «vÀgÀuÉ ºÁUÀÆ §¼ÀPÉAiÀiÁUÀ¨ÉÃQzÉ. ÇÀàöÈ±ÀåvÉ, ªÀÄÆ®¨sÀÆvÀ ²PÀëtzÀ PÉÆgÀvÉ, ºÀ¹ªÀÅ, §qÀvÀ£À, C¥Ë¶ÖPÀvÉ EvÁå¢ ¸ÀªÀÄ¸ÉåUÀ½AzÀ §¼À®ÄwÛgÀÄªÀ F ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ EAzÀÄ ¤dªÁVAiÀÄÆ PÀtÂÚÃj£À fÃªÀ£ÀªÀ£ÉßÃ £ÀqÉ ÀÄwÛzÉ. F ªÀÄzsÉå CªÀgÀ ¸ÀAWÀl£ÉUÀ¼ÀÄ gÁdQÃAiÀÄ ¥ÀPÀëUÀ½UÉ zÁ¼ÀUÀ¼ÁUÀÄwÛªÉ. EzÀjAzÀ F ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄªÀ£ÀÄß ºÉÆgÀvÀgÀ¨ÉÃPÁzÀ C¤ªÁAiÀÄðvÉAiÀÄ CUÀvÀåvÉ £ÀªÀÄä ªÀÄÄA¢zÉ. DzÀÄzÀjAzÀ PÀ¤µÀ× ‘¹Ã«ÄvÀ PÉëÃvÀæ’UÀ¼ À°èAiÀiÁzÀgÀÆ ¤¥ÀÅt zÀ°vÀgÀ£ÀÄß ºÀÄlÄÖºÁPÀÄªÀ ¥ÀæAiÀÄvÀßªÀ£ÀÄß EAzÀÄ £ÁªÀÅ ªÀiÁqÀ¨ÉÃPÁVzÉ. £ÀAvÀgÀ MAzÀÄ DgÉÆÃUÀåPÀgÀ ‘gÁdQÃAiÀÄ ¸ÀAWÀl£É’AiÀÄ£ÀÄß §®¥Àr¹PÉÆ¼Àî§ºÀÄzÀÄ. CzÀÆ ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄzÀ »vÀzÀÈ¶×¬ÄAzÀ...!


ªÀÄÄzÀÄQ ªÀÄvÀÄÛ zsÀtÂ

-ºÀ«ÄÃzï ªÀÄAeÉÃ±Àégï MtPÉÆA¨ÉAiÀÄ ªÉÄÃ¯É PÀÄ½vÀ ªÀÄÄzÀÄQ

¨Á«AiÀiÁ¼ÀzÀ°è PÀAqÀ ¸ÀÆAiÀÄð¤UÉ

‘gÀhÄ¼ÀzÀ ¨ÁzsÉUÉ «ÄÃAiÀÄ®Ä §AzÀ£É’

JAzÀÄ

EtÄQ £ÉÆÃrzÀgÉ

¸ÀÄlÄÖ ºÉÆÃVzÀÝ ¸ÀÆAiÀÄð C¼ÀÄwÛzÀÝ

gÁvÉæUÉ É¼ÀPÀÄ PÉÃ½ ¹UÀzÀÝPÉÌ

zsÀtÂAiÀiÁ¼ÀÄUÀ¼ÀÄ ¸ÀÆAiÀÄð£À PÉÊPÁ®Ä PÀnÖ ¸ÀÄlÄÖºÁQzÀÝgÀÄ

HgÀ zsÀtÂ

£ÀqÀÄgÁwæAiÀÄ°è ¨É¼ÀPÀÄ PÉÃ½zÀÝ

ºÀUÀ®®Æè PÀvÀÛ®Ä ºÉÆzÀÄÝPÉÆAqÀ ªÀÄA¢AiÀÄ

PÀ£À¹UÉ

MA¢µÀÄÖ ¨É¼ÀPÀÄ ZÉ®è®Ä PÁ¢lÖ ¢Ã¥À

¤ÃqÀ®Ä ¸ÀÆAiÀÄð

UÀAlÄ ©ZÀÑ°®è.

HgÀ zsÀtÂAiÀÄ zÉÆA¢UÉ dUÀzÀ PÀvÀÛ¯É

¤ÃUÀ°®è

¨sÀAUÀ¯ÉAiÀÄ CAUÀ¼ÀzÀ°è GjªÀ eÁé¯É

ºÀnÖUÀ¼À vÀÄA¨Á ºÉÆUÉ ºÀgÀr

ªÀÄ¼É vÀgÀÄªÀ ªÉÆÃqÀPÉÌ G§â¸À §j¹zÀÄÝ ¤d

¨Á«AiÀÄ°è vÀÆjzÀ QgÀtPÉÌ

ªÀÄÄzÀÄQ ºÉÃ½zÀÄÝ PÉÆÃ½UÉ ‘PÀÆUÀÄ’


All are different but all are important

-Meera

The discourse on equality moves on unabated as people are vociferous on the subject and feel “equality” must

be practiced. It is easier said than done. As humans we are very unlike machine clones that are the same inside

and out and so are essentially “equal” in size, shape and functionality. We are so different from each other that

the adage “all fingers are not equal” applies aptly. But what is critical for us to understand is that though we are

different, we are all important. Discrimination starts from the perception of inequality that is transformed into

practice that is discriminatory. Such perception may stem from differences in gender, caste, religion, place of

birth etc. The constitution of our country is clear when it states that we have a fundamental right not to be

discriminated against on such basis. And most of these acts of discrimination are addressed by some legislation

or the other under which people can seek relief.

But like many malaises that plague our society, much of it begins at home. A boy “learns” that he belongs to a

superior gender by the way men folk treat women at home and equally the meek way women submit to such

treatment. Children at home “understand” they belong to the upper caste by the way domestic help are treated

and so caste becomes a cause of discrimination. They also “appreciate” they belong to a religious majority or

minority and so are arrogant accordingly. Once again legislative

protection is available to those facing the brunt of such abrasive

behaviors. There is always recourse to the long arm of the law, a

regulatory mechanism or an ombudsman before whom people can

place their woes and await redress.

But the discrimination that bothers me is how children are treated

at home. The basis of parental discrimination may be gender,

intelligence, hard-working nature, good looks, or just on the basis

of being the first or last born. When confronted, parents invariably

deny they ever behave in a discriminatory fashion with their

children. “To us they are all the same and we treat them equally” is a routine response. Ask the children, and

you will get a different answer. “I am not treated well because…. (I am a girl child, My skin is dark, I do not do

well at School, I am considered a dunce by all, I do not have talent to play, sing, draw, act, I am born under an

unlucky star…) you may simply take any segment to complete the sentence. And so some kids get good clothes

to wear, their favorite dishes prepared, a vacation to a place of their liking, an outing to their preferred movie,…

and again, the list could continue from here to there. One of my friends who had to undergo such torture on a

daily basis said she had no recourse. “What do I complain? That my mother served an additional helping of the

sweet dish to my brother?” or “My father always asked my sister which restaurant she would like to go out to

eat”? “That I was born under an unlucky star while my sister’s birth brought fortunes to the family?” And whom

should she complain to? She strongly felt parents have a “choice” to shower their affections since they have

many children, but “we have only one father and a mother”. No choice.


How do we raise issues of such discrimination without annoying parents or estranging them more permanently?

Silence ensues on such “issues”, and in this non communicative vacuum is the agony of growing up reposed,

stretching and sometimes snapping the fabric of what we proudly identify as “our family”. I long for an education

that informs parents their children may not be equal, but they are all important and so need to be treated as

such. There cannot be an ombudsman powered to peek through windows and set relationships right, despite

legislations that protect children from labor, marriage or sexual abuse. Parents need to tread carefully as they

go through life playing favorites. Children may love them to begin with, may even understand them as they grow

up, but can they ever condone them?

The young crowd and my concern

-Girija Srinarayan

One fine evening, I was travelling towards Bangalore from the outskirts. I managed to get a seat in the last row

meant for ladies, which was earlier occupied by a gentleman. He was kind enough to read the label and leave

the seat, though reluctantly. In the front row, ladies

possibly in their late forties were expressing their

concern over the ever increasing prices of essential

commodities. Though it was interesting to me, I

could not join the discussion as there was a lot of

noise from behind. The gentleman behind me was

managing his real-estate business over his mobile,

least realizing the quantum of disturbance caused

by him to his fellow passengers. Unable to bear

this, person sitting next to him, asked him to stop

talking for the moment and resume the business at

the right place, but in vain. The man was of the

opinion that, those who are travelling in and

around Bangalore, must get used to this and learn

to hear only what is meant for them.

Once you board a bus, one cannot predict at what time one can reach her/his destination. It is better we don’t

keep any work, pending.

The bus was moving with its usual speed. In the meantime a man who was asleep for quite some time woke up

just to find out that the bus has not made much progress and therefore, started demanding that it should move


faster. Soon many joined him and started sharing their grievances that they start their day very early and after

slogging the whole day are not able to make it to home early.

When so much was happening around, I was surprised to see a group of young people listening to music blissfully

and least bothered to know the happenings around. These youngsters are considered to be the future of

tomorrow, on whose shoulders lay a bundle of responsibilities and to carry forward our rich civilization. Many

times their expressions left me in confusion especially the smiles. I reciprocated it with a smile only to realize

that it’s not for me but to the person with whom they were conversing. The conversation was not amongst them

too, expressions and smiles may be deceiving in the public, be aware!

The bus now was slowly picking up its momentum which left many people with a sigh of relief. The troubles

were far from over. When we reached the signal, a truck just

bumped the crowded bus and added one more dent to the

already dented bus. By the time the passengers realized this, the

truck had moved past. The driver of the bus was also not serious

about this. Surprisingly, most of the passengers were more

furious than the driver and the conductor. They demanded that

the driver of the truck be taught a lesson and started shouting.

Passengers who were asleep also joined hands with the crowd

and then started finding out the reason for this disturbance. A

few ladies were also part of this scene. The passengers who were

hurrying the driver to reach home early, now had all the time on

the earth to wait until the driver got the truck driver so that they can beat him up. So the driver had to stop the

bus near the signal causing more woos to the already chocked traffic, got into another vehicle to fetch the

unfortunate driver of the truck.

I kept thinking whether it is the right way of punishing by taking the law in to our hands or just a way of

entertaining oneself? Is it the frustration that manifests itself in this manner, in public? Most of us do not even

realize that we can behave this way in public. Are we angry with ourselves, our colleagues, our superiors, our

subordinates, or the system as a whole we are put up with?

Individually we are all quite responsible, well judging and therefore, take right decisions at the right time. Our

behaviour changes when we are in a group. If we can channelize this energy for right causes we can dream of

big things and achieve them too.

The most surprising of all and the reason why I started narrating this experience of mine was the young crowd.

Most of them did not know what was happening as they were in their own world. They were quite indifferent

to the situation. Is this the way our young generation is going be? When are they going to express themselves?

Power of expression comes only when they observe, understand and analyze. I thought they should be awake,

observant and quite sensitive to the situation around. For this, they do not have to take law into their hands.


They only have to differentiate between right and wrong. If this happens, I feel, it may be small step but

definitely a huge step to realize the dreams that we have for our Great Nation!

C£ÀÄ sÀªÀ PÀ°¹zÀ ¥ÁoÀ

-gÀ«¥ÀæPÁ±À £Á£ÀÄ DZÁgÀ ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄrªÀAwPÉAiÀÄ PÀÄlÄA§zÀ°è ºÀÄnÖzÀgÀÄ £À£Àß PÁ¯ÉÃdÄ fÃªÀ£À¢AzÀ E°èAiÀÄªÀgÉUÉ AiÀiÁªÀÅzÉÃ ¨sÉÃzÀ ¨sÁªÀ JtÂ¹®è. £Á£ÀÄ ªÀÄzÀÄªÉAiÀiÁzÀ ºÀÄqÀÄV ¸ÀºÀ vÀÄA¨Á ªÀÄrªÀAvÉPÉAiÀÄ PÀÄlÄA§¢AzÀ §AzÀªÀ¼ÁVzÀÄÝ, ªÀÄzÀÄªÉAiÀiÁzÀ ºÉÆ¸ÀvÀgÀ°è ¨ÉÃgÉAiÀÄªÀgÀ ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è MAzÀÄ vÉÆlÄÖ ¤ÃgÀ£ÀÄß ¸ÀºÀ PÀÄrAiÀÄÄwÛgÀ°®è. AiÀiÁgÉÃ ªÀÄ£ÉUÉ §AzÀÄ Hl ªÀiÁr ºÉÆÃzÀ ªÉÄÃ¯É vÀmÉÖ vÉÆ¼ÉAiÀÄÄªÀ PÉ®¸À £À£ÀßzÁVvÀÄÛ. »ÃUÉ ¢£ÀUÀ¼ÀÄ PÀ¼ÉzÀAvÉ CªÀ¼À §zÀ¯ÁªÀuÉUÉ ÁPÀµÀÄÖ ¥ÀæAiÀÄwß¹zÉ. ªÀÄzÀÄªÉAiÀiÁV ªÀÄÄA¢£À ªÉÄÃ 20PÉÌ 25 ªÀµÀðªÁUÀÄvÀÛzÉ. MAzÀÄ ¢£ÀªÀÅ AiÀiÁªÀÅzÉÃ «µÀAiÀÄPÉÌ £À«Ää§âgÀ ªÀÄzsÉå ªÀÄ£À¸ÁÜ¥À §A¢®è. £Á£ÀÄ ¸ÀéAiÀÄA ¸ÉÃªÁ ¸ÀA¸ÉÜAiÀÄ°è PÉ®¸À ªÀiÁqÀÄwÛzÀÝjAzÀ J®ègÉÆqÀ£É ÉgÉvÀÄ J®ègÀ£ÀÄß ¸ÀªÀiÁ£ÀªÁV £ÉÆÃqÀ¨ÉÃPÉ£ÀÄßªÀ ¸ÀvÀåªÀ£ÀÄß ¤zsÁ£ÀªÁV CªÀ¼À°è CjªÀÅ ªÀÄÆqÀÄªÀAvÉ £ÉqÉzÀÄPÉÆ¼ÀÄîwÛzÉÝ.

£À£Àß ªÉÆzÀ® ªÀÄUÀ ºÀÄnÖzÀ ªÉÄÃ¯É vÀ«Ä¼ÀÄ£Ár£À FgÉÆÃqÀÄ f¯ÉèAiÀÄ ¸ÀvÀåªÀÄAUÀ®A vÁ®ÆQ£À UÉÃgÀÄªÀiÁ¼ÀA£À Vjd£À PÁ¯ÉÆÃ¤AiÀÄ°è £ÀªÀÄä ªÁ¸ÀÛªÀå. ªÀÄUÀÄ ªÀÄÄzÁÝV EzÀÄÝzÀjAzÀ CPÀÌ ¥ÀPÀÌzÀ J®èjUÀÆ D ªÀÄUÀÄªÀ£ÀÄß ªÀÄÄzÁÝqÀÄªÀ JwÛPÉÆ¼ÀÄîªÀ §AiÀÄPÉ. CªÀ½UÀÆ ªÀÄUÀÄ«UÉ ¸ÉÆÃAPÀÄ §gÀÄvÀÛzÉ J£ÀÄßªÀ ¨sÀAiÀÄ MAzÀÄ PÀqÉAiÀiÁzÀgÉ CªÀgÀ PÀqÉ ªÀÄUÀÄªÀ£ÀÄß ºÉÃUÉ PÉÆqÀ° J£ÀÄßªÀ ªÀÄ£À¹ì£À DvÀAPÀ. ¤zsÁ£ÀªÁV Vjd£ÀgÀ NqÀ£Ál ªÀÄvÀÄÛ CªÀgÀÄ vÉÆÃj¸ÀÄªÀ ¦æÃw CªÀ½UÉ PÀæªÉÄÃtªÁV CxÀðªÁUÀÄvÁÛ §A¢vÀÄ. £ÀAvÀgÀ £ÀªÀÄä PÀÄlÄA§ ªÁ¸ÀÛªÀå ºÀÆrzÀÄÝ ¸ÀvÀåªÀÄAUÀ®A vÁ®ÆQ£À vÁ¼ÀªÁr ¦üPÁðzÀ ªÀÄtÂ¥ÀÅgÀA UÁæªÀÄzÀ°è. £À£Àß PÀÄlÄA§ PÉ®¸ÀPÁÌV ZÀ¼ÀîPÉgÉ, ºÀ£ÀÆgÀÄ, PÉÆ£ÉAiÀÄzÁV ºÉUÀÎqÀzÉÃªÀ£À PÉÆÃmÉAiÀÄ°è ¸ÀÄªÀiÁgÀÄ ºÀvÀÄÛ ªÀµÀðUÀ¼À PÁ® ªÁ¹¹zÉªÀÅ. F J¯Áè PÀqÉAiÀÄ C£ÀÄ sÀªÀ £À£ÀUÉ ªÀÄvÀÄÛ £À£Àß PÀÄlÄA§PÉÌ vÀÄA¨Á vÉgÀ£ÁzÀ PÀ°PÉUÉ½UÉ D¸ÀàzÀ ¤ÃrvÀÄ.

MªÉÄä £À£Àß aPÀÌ ªÀÄUÀ£À£ÀÄß qÁPÀÖgï §½ PÀgÉzÀÄ PÉÆAqÀÄ ºÉÆÃzÁUÀ CªÀ£ÀÄ vÀÄA¨Á ¤±ÀåPÀÛ£ÁVzÀÝ£ÀÄ. qÁPÀÖgï ªÉÆmÉÖ PÉÆqÀ®Ä w½¹zÀgÀÄ. CªÁUÀ £À£Àß ºÉAqÀwUÉ CPÁ±ÀªÉÃ PÀ¼Àa ©zÀÝºÁUÉ EzÀÝgÀÄ. £Á£ÉÃ ¸ÀªÀiÁzsÁ£À ªÀiÁr £ÀªÀÄä vÀgÀ¨ÉÃw PÉÃAzÀæzÀ ªÉÄ¸ï£À°è ¨É¬Ä¹zÀ ªÉÆnÖAiÀÄ£ÀÄß w¤ß¸ÀÄªÀ ªÀåªÀ¸ÉÜ ªÀiÁqÀ¯Á¬ÄvÀÄ. £À£Àß »jªÀÄUÀ£ÀÆ ¸ÀºÀ

ªÉÆmÉÖAiÀÄ£ÀÄß w£ÀÄßªÀ ºÀoÀ ªÀiÁqÀvÉÆqÀVzÀ. E§âjUÀÆ ªÉÆmÉÖAiÀÄ ¸ÉÃªÉ ¤gÀAvÀgÀªÁ¬ÄvÀÄ. ªÀÄPÀÌ¼À ºÉaÑ£À «zsÁå¨sÁå¸ÀPÉÌ 2004 gÀ°è ªÉÄÊ¸ÀÆjUÉ £À£Àß PÀÄlÄA§ ¸ÀÜ¼ÁAvÀgÀªÁ¬ÄvÀÄ. C°è ªÉÆmÉÖ ¨É¬Ä¹ PÉÆqÀÄªÀªÀgÀÄ AiÀiÁgÀÄ EgÀ°®è. CzÀPÉÌ CªÀ¼ÉÃ ¸À®ºÉ PÉÆlÖ¼ÀÄ ¥Àæw ¨sÁ£ÀÄªÁgÀ ªÀÄ£ÉAiÀÄ ºÉÆgÀUÀqÉ É¬Ä¹ PÉÆqÀÄªÀAvÉ. CzÀPÁÌV ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è ¥ÀævÉåÃPÀ ¥ÁvÉæUÀ¼À£ÀÄß ªÀÄvÀÄÛ vÀmÉÖAiÀÄ£ÀÄß EnÖzÀÝ¼ÀÄ. ªÀÄPÀÌ¼ÀÄ É¼ÉzÀÄ zÉÆqÀØªÀgÁzÀgÀÄ £ÀAvÀgÀ £Á£ÀÄ PÉ®¸ÀzÀ ¤«ÄvÀÛ £Á£ÉÆ§â£É gÁªÀÄ£ÀUÀgÀzÀ°è G½zÀÄ PÉÆ¼ÀÄîªÀAvÁ¬ÄvÀÄ. FUÀ ªÉÆmÉÖ ¨ÉÃ¬Ä ÀÄªÀ PÉ®¸À ªÀÄPÀÌ¼ÀzÁ¬ÄvÀÄ. CªÀÄä£À£ÀÄß ªÀÄ£ÀªÉÇ°¹ ªÀÄ£ÉAiÀÄ ºÉÆgÀUÀqÉ ªÀiÁqÀÄwÛzÀÝ ªÉÆmÉÖAiÀÄ ªÀåªÀºÁgÀ CqÀÄUÉ PÉÆÃuÉUÉ §AzÀÄ ¤AwvÀÄ. FUÀ ¥Àæw ªÁgÀªÀÇ £À£Àß ªÀÄPÀÌ¼ÀÄ «zsÀ «zsÀªÁzÀ ªÉÆmÉÖAiÀÄ w¤ ÀÄUÀ¼À£ÀÄß vÁªÉÃ vÀAiÀiÁj¹ w£ÀÄßwÛzÁÝgÉ. CªÀ¼ÀÄ ÀºÀ F ¥Àj¸ÀgÀPÉÌ MVÎ PÉÆAqÀÄ AiÀiÁgÉÃ ªÀÄ£ÉUÉ §AzÀgÀÄ CªÀgÀÄ wAzÀÄ PÀÄrzÀ vÀmÉÖ ¯ÉÆÃlUÀ¼À£ÀÄß ¸ÀéZÀÑªÀiÁqÀÄvÁÛ¼É ªÀÄvÀÄÛ J®ègÉÆqÀ£É ºÉÆA¢PÉÆAqÀÄ AiÀiÁªÀÅzÉÃ vÁgÀvÀªÀÄå«®èzÉ £À£Àß ºÉUÀ°UÉ ºÉUÀ®Ä PÉÆlÄÖ £À£Àß ¸ÀA¸ÁgÀ ªÀÄÄAzÉ ¸ÁUÀÄwÛzÉ. CªÀ¼À §UÉÎ ºÉÃ½ PÉÆ¼Àî®Ä £À£ÀUÉ ºÉªÉÄä C¤¸ÀÄvÀÛzÉ PÁgÀtªÉÃ §zÀ¯ÁzÀ ªÀÄ£ÉÆÃ¨sÁªÀ ªÀÄvÀÄÛ zÀÈ¶ÖPÉÆÃ£À.


The meals

-Peri

“Now you go to school. In the evening you can go straight from your school to Beedu and have very good meals; Seethamma has invited all of us”. As per my mother’s instructions I went straight to Beedu to have the meals. I was asked to sit outside and I was enjoying the different side dishes. “You will have to lift the leaf and throw it away and clean the place with cow dung,” Seethamma said from inside. It took some time for me to understand that it was directed at me. When I became aware of this sentence, I became very uncomfortable. I could not continue eating. I stopped liking the meals to the extent of hating it. I was anxious. Spotting that everybody went inside, I got up and ran to my house. I did not speak a word about this to anybody and straight away went to play.

While returning from playing, hesitantly out of fear, I peeped in to Beedu-the only Bhramin house in my village. I was shocked to see that my mother was cleaning the space with cow dung where I had my meals and Seethamma was abusing me for running away like that leaving everything. My mother was silently cleaning the place. Seethamma had not stopped abusing me. As my mother was leaving, I heard her saying, “he is a child he does not know these things, he will learn as he grows. Don’t worry, I have cleaned it, now stop shouting.” This was one of the incidents that have remained with me till now. It had a very deep impact on me. I was feeling very bad for what had happened. I was feeling bad for being born in this family and more so in this caste. What hurt me the most is the fact that my mother had to go and clean the place. Everybody would say that Seethamma is a good person, but, I hated her. I stopped going to Beedu for meals after this incident. It took me quite some time to come out of this incident but I do not think that even today, I am free of this fear of humiliation. We had just finished our tenth standard and had joined college. The culture in St. Aloysius College, in Mangalore, was new for us, who came from the rural and poor background. Those days a very posh hotel – Moti Mahal had started and everybody in college was speaking of eating in that hotel. A few of us from the rural background gathered courage and planned to go to Moti Mahal and have a meal there. We saved some money from our daily expenses and one fine day went to this restaurant. It was very posh inside and we could see only rich people sitting around us. We ordered something and the dishes arrived. We had not used the spoon and fork till then. We tried to use it and created a lot of mess in the process. We could see that the people around were looking at us with contempt and disgust. First it was the look, and then it was the comments. We felt that even the waiters there were making fun of us. Hurriedly, we finished the meals,


paid the bill and came running out of the hotel. As a group we felt very bad about this incident. We were feeling bad about our background. I feel that the humiliation in both the incidents is the same. The humiliation comes from the discriminatory treatment. The Seethamma episode is a caste discrimination and the Moti Mahal episode is a class discrimination. In both the cases the effect is similar. You feel that you are not equal to them, there is something lacking in you and this lacking is bad. Ultimately you feel you are bad, your caste is bad, your background is bad and everything is bad. . It takes a lot of understanding, analysis, support from others and courage to come out of this humiliation. We as a group remember how Sunney Tharappen, our English professor, when told of this incident, took us to the same hotel to have a respectful meal. This incident brought us together and with Sunney we started a journey against discrimination.


ತಾರತಮಯ ಜಞಾನ

- ಬ.ರಾಮಚಂದರ ಭಟ.

“Discrimination” ಪದಕಕ ಸಂವಾದಯಾಗ ಕನನಡದಲ “ತಾರತಮಯ ಜಞಾನ” ಎನನನವ ಅರವೂ ಇದಕ. ನಾವು ಈ ಪದದ ಬಗಕ ಆಂಗ ಭಾಷಕಯಲಕೇ ಯೇಚಸನವುದರಂದ ನಮಗಕ ಒಡನಕಯೇ ನಕಾರಾತಮಕ ಚಂತನಕಗು ಆವರಕಕಕೂು ತತತವವಕ”. ಯಾರು, ಏನು, ಹೇಗ, ಎಲಲ, ಎಷುು, ಯಾಕ” ಎನನನವ

ಮೂಲಭೂತ ತಾರತಮಯ ಜಞಾನ ಇಲದದದರಕ ವಮರಕಯಾಗಲೇ, ವರಕೇಷಣಕಯಾಗಲೇ, ಸಾಧಯವಾಗದನ. ನಮಮ-ನಮಮ ಸವಭಾವಕಕ, ನಡವಳಕಕಗಕ ಕೇಮತಗಕೂಳಕ; ಸವವಮರಕಗಕ ನಮಮನನನ ನಾವಕೇ ಒುಪಡಕಕಕೂುದದದರಕ ಬಕೇರಕಯರಂದ ಬದಲಾವಣಕ ಬಯಸನವುದನ ಸಾಧನವಕೇ? ಮಕುಲ ತಾರತಮಯ ಜಞಾನವನನನ ಸೃಷಟಸನವುದೂ ರಕೈಕಷಣಕ ಮಲಯದ ಒಂದನ ಅವಭಾಯ ಅಂಗ. ಇದನನನ ರಾಷಟಟರೀೇಯ ಕಕಷ ೀೇರತ ಾಾಗೂ ಪಠಯಕರಮದಲ ಎರತತವ ಹಡಯಲಾಗದಕ. ಸಾಮಾಜಕ ಆಗನಾಕೂೇಗನಗು- ಪಟಭದರ ಹತಾಸಕತತವಗು- ಯಾವ ವಮರಕಗೂ ಒುಪಡದ ಸಾಮಾಜಕ ಕಟನಕಟಳಕಗು-ಯಾವುದಕೇ ವಕೈಜಞಾೀಕ ಾಾಗೂ ಪಾರಂಪರಕ ವಚಾರಣಕಗಕ ಒುಪಡದ ಭಾವನಕ ಮತನತವ ವಷಯ ವಸನತವಗು ಬಗಕ ನಮಮ ಮಕು ಒಂದಷನ ವಕೈಚಾರಕ ಹನಕನಲಕಯನನನ ಾಕೂಂದದದದರಕ ಕಕಷ ಅಷರ ಮಗಕ ತನನ ಅರವನನನ ಕಳಕದನಕಕೂು ತತತವದಕ. ವವಕೇಚನಕಯನನನ ಬಕಳಕಸನವುದಕೇ ಈ ವಮರಾ ಮನಕೂೇಭಾವಗು . ವವಕೇಚನಾಯನಕತವವಾಗ, ಕವೇಕಾರಾರ ಎಂದನ ಕಂಡನ ಬಂದಕರಕ; ಕವೇಕರಸಲ- ಸಕಾರ ವನನನ ಮನಂದಡನವ ವಕೈಚಾರಕತಕಯೂ ಬಕಳಕಯಲ. ವವಕೇಚನಾರಹತವಾಗದದರಕ-ಸಾಮೂಹಕ ಹತಾಸಕತತವಗಕ ಮಾರಕವಾಗದದರಕ

ಖಂಡಸನವ ಮತನತವ ತಕೂರಕಯನವ ದಕೈಯವೂ ಬಕಳಕಯಬಕೇಕನ. ಉಧಾ: ಲಂಗತಾರತಮಯದ ಬಗಕ ಜಞಾನ, ವವಕೇಕ ಇದದವರನ ಮಾತರ ಖಂಡಸಬರನದನ. ವಯೇಮಾನಕಕ ತಕಂತಕ- ಕಲಕಕಯೇ..? ಕಕಲಸವೇ...? ಸವಯಂ ರತೇಮಾೀಸಬರನದನ. ಇಲದದದರಕ; ಕಲತಕೇನನ ಪರಯೇನ? ಪುಸತವಕದ ಬದನಕ ಕಕೇವಲ ಓದಗಾದೇತನ; ಸಾರಗಲ. ಓದನ ಮರತಯನನನ ಬಕಳಕಸಬಕೇಕನ. ಕಕಷ - ಎಲರ ಅಭಪಾರಯಗುನನನ ಅರತನ, ಸವಯಂ-ೀಧರಸನವ ಶಕತತವ ದಕೂರಕತಕಕಕೂಡಬಕೇಕನ. ಇದಕಾಗ” ಡಸಕರಮನೇಶನ” ಪದದ ಸದಭಪಾರಯದ ಅರಥ ಸರಯಾಗ ಬುಕಕಯಾಗಬಕೇಕನ.

महनत कक अझमत

-अततया कौसर िफफल शाशी एि माह फन लोहार थ | जो चीज बनात नाददर ओ नायाब, लोग उनिी मसनआत महग दामो म खरीदत और अपन घरो म फखर स सजात थ | अपन शहर ही नही पर मलि म लोह िा सामान बनान म उनिा िोई सानी नही था | यहा ति ि बादशाह िो भी जब िोई उमदा चीज बनानी हो तो, वो िफफाल शाशी ि खखदमत म हालसल िरता | यही बजह थी ि िफफाल शाशी अपन फन पर बहत नाज था | लकिन एि ददन उनि फकर वो नाझ िा महल जमीन पर आ गगरा |


हआ य ि एि रोज उनहोन अपना तययार किरता एि बहतरीन एि सदि बादशाह कि खखतमद म पश किया | बादशाह िो सदि बहत पसद आया और वह बार-बार उस सदि िो दखता और उसिी तारीफ िरता | तारीफ िा यह लसललसला जारी था ि दरबार म ऐसा इनसान आया लजस दखिर बादशाह सदख और िफफाल शाशी िो छोडिर खडा हो गया और सार दरबारी भी ताजीम ि ललए खड हो गय | िफफाल शाशी जो अब ति अपन तारीफ सन-सन िर फल नही समा रह थ | उस शकस कि इस खदर ताजीम होत दखा तो लोगो स मालमात किया ि यह इनसान इस हनर िा माललि ह | बादशाह इस तरह मझ-स भी जयादा उसिी इजजत िर रह ह | किसी न बताया कि वो आलम दीन ह | िफफाल शाशी न सोचा कि अपन हनर कि वजहस खद िो इतना अजीज समझता था, लकिन आलम दीन ि मिाबल म मर हनर कि िोई हलसयत ही नही | कयो ना म भी इलम हालसल िर , ताकि लोग मझ भी इस शकस जसी इजजत द |

िफफाल शाशी न सीध आलम ददन ि पास गय और उनि शागगदद हो गए | अब वो थ कि किताब दतनया ओ माकफयत स बखबर, हर वकत किताबो िो पढन म डब रहत थ | इस तरह परा साल गजर गया, परा साल गजरन पर उनहोन अपन अहललयत िा जायजा ललया तो उनह बहत ही िम इलम हालसल हआ था | यह जानत हए उनह बहत अफसोस हआ, इतना अफसोस कि जी छोडिर बठ गय और अपन ददल म यह सोचिर पढन िा लसललसला छोड ददया ि बढ तोत िहा पढ सित ह | लकिन सवाल यह था कि िर तो कया िर ? लोहार िा िाम छोड एि साल हो गया था | उनिी तबीयत िाम पर भी माईल नही हो रही थी | मायसी ि वजहस, पढाई कि वजहस भी उनिा ददल िाम पर नही लग रहा था | वह घर छोडिर लसयासत तनिल पड िभी इस शहर म तो िभी उस शहर म तो िभी जगल म | उनहोन तो इलम हालसल िरन ि मामल म तो अपनी दहममत हारी थी | लकिन लजतना िछ इलम साल भर म हालसल किया था उस कि वजह स उनह गौर वो कफिर कि आदत पड गई थी | आखखरिर उनिी यह आदत उनि िाम आई |

एि ददन सफर ि दौरान किसी पहाड ि नीच बठ गए | उनिी नजर एि ऐस पथथर पर पड गई लजसपर पहाड कि बलदी स पानी िा एि-एि ितरा गगर रहा था | लगातार पानी ितर गगरन कि वजह स पथथर म गढा पड गया था | िफफाल शाशी न ददल म सोचा कि पथथर जसी सकत चीज ि मिाबल म एि ितर कि कया हलसयत? लकिन लगातार गगरत रहन कि वजहस बदो न इस सकत पथथर म गढा पदा िर ददया, कफर कया इलम पथथर स भी जयादा सकत और मरी िोलशश पानी ि बदो स भी िमतर ह? जो मन दहममत हार दी | अगर म भी महनत िर तो वह बिार हो सिती ह कया? नही!!! उनि ददल न जवाब ददया | नही खदा किसी कि महनत जाया नही फरमाता |


नािामी तो दहममत हारन िा दसरा नाम ह | महनत हर िालमयाबी कि ि जी ह | इस खयाल िा आना था ि िफफाल शाशी अपन वतन वापस आिर कफर स इलम हालसल िरन म वयसथ हो गय | पर तीस सालो म उनहोन लजनदगी कि तमाम ददलचसपीयो स बताललि रहिर पढन म लग रह | यहा ति ि वो इलम दीन स मादहर हो गय | उनही िो अललमा िफफाल शाशी िहा जान लगा | उनिा नाम मलि ि तमाम अमीर-गरीब इजजत स लन लग थ और मलि म उनिी मौजदगी िो अपन ललए इजजत समझत थ | अललमा िफफाल शाशी िो य शोहरत वो नामोरी महनत कि बरखत स हालसल हई | वाखई अललाह ताला किसी कि महनत िो जाया नही फमादता | िोई मलकिल ऐसी नही ह जो आसान ना हो सि | बस इनसान िो दहममत नही हारनी चादहए |

§zÀ¯ÁzÀ PÁ®zÀ°è ¸ÀévÀB §gÉzÀÄPÉÆAqÀ ¨sÀ«µÀå

-£ÁfÃ« CªÀvÀÄÛ ±Á ÉAiÀÄ UÀÄªÀiÁ¸ÀÛ gÀAUÀtÚ£À PÀtÚ°è ¤ÃgÀÄ zsÁgÁPÁgÀªÁV ºÀjAiÀÄÄwÛvÀÄÛ. PÉÊAiÀÄ°è ¥ÉÆÃ ÀÖªÀiÁå£ï PÉÆlÄÖ ºÉÆÃzÀ ¥ÀvÀæ«vÀÄÛ. ¥ÀÄ£ÀB ¥ÀÄ£ÀB D ¥ÀvÀæªÀ£ÀÄß JzÉUÉ C¦àPÉÆAqÀÄ ºÉªÉÄä¬ÄAzÀ ¥ÀvÀæPÉÌ ªÀÄÄwÛPÀÄÌwÛzÀÝ. ªÀÄ£ÉAiÀÄ ºÉÆgÀUÉ ¤AwzÀÝ DvÀ£À£ÀÄß £Á£ÀÄ CAUÀrUÉ ºÉÆgÀlªÀ£ÀÄ DPÀ¹äPÀªÁV UÀªÀÄ¤¹zÉ. D±ÀÑgÀåªÉ¤¹ CªÀgÀ ºÀwÛgÀ ºÉÆÃzÉ. £Á£ÀÄ §ºÀ¼À aPÀÌ ªÀAiÀÄ¹ì£À°èAiÉÄÃ HgÀÄ ©nÖ¢ÝjAzÀ E°è£À DUÀÄ ºÉÆÃUÀÄUÀ¼ÀÄ w½¢gÀ°®,è £Á£ÀÄ gÀeÉAiÀÄ ¸À®ÄªÁV HjUÉ §A¢zÀÝjAzÀ gÀAUÀ¥Àà£À F C¼ÀÄ £À£Àß£ÀÄß DvÀ£À §½¸ÁgÀÄªÀAvÉ ªÀiÁrvÀÄÛ. gÀAUÀtÚ K£ÉÆAzÀÄ ªÀiÁvÀ£ÁqÀzÉÃ D ¥ÀvÀæªÀ£ÀÄß £À£Àß PÉÊVvÀÛgÀÄ. £Á£ÀÄ D ¥ÀvÀæªÀ£ÀÄß G¹gÀÄ ©V »rzÀÄ N¢PÉÆAqÉ.

“§ºÀÄ±ÀB £Á£ÀÄ ¤ªÀÄä£ÀÄß F ¥ÀvÀæzÀ°è C¥Àà JAzÀÄ ¸ÀA¨ÉÆÃ¢¸À¨ÉÃPÀÄ JAzÀÄPÉÆAqÉ. CzÀgÉÃ £À£Àß C¥Àà J¤ß¹PÉÆAqÀªÀ£ÀÄ £À£ÀUÉ ªÀiÁqÀ¨ÉÃPÁVzÀÝQÌAvÀ ºÉaÑ£ÀzÀ£ÀÄß ¤ÃªÀÅ ªÀiÁr¢ÝÃj. £À£Àß C¥Àà £À£ÀUÉ ºÀ¢ªÀÄÆgÀÄ ªÀµÀð«zÁÝUÀ, “EªÀgÀÄ ¤£Àß CªÀÄä” JAzÀÄ ¨ÉÃgÉÆ§â ºÉAUÀ¸À£ÀÄß £À£ÀUÉ ¥ÀjZÀ¬Ä¹zÁUÀ £À£ÀUÉ DPÁ±ÀªÉÃ vÀ¯É ªÉÄÃ¯É ©zÁÝAvÁVvÀÄÛ. £Á£ÀÄ aPÀÌªÀ¤zÁÝUÀ CªÀÄä “¤Ã£ÀÄ qÁPÀÖgï DUÀ ¨ÉÃPÀÄ” JA§ PÀ£À¸À£ÀÄß ºÀaÑ CªÀ¼ÀÄ PÀtÄÚ ªÀÄÄaÑzÀÝ¼ÀÄ. £Á£ÀÄ D PÀ£À¸ÀÄ ºÉÆvÀÄÛ ±Á¯É ¸ÉÃjzÉÝ. C¥Àà £À£Àß N¢UÉ zÀÄqÀÄØ PÉÆqÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß AiÀiÁªÀvÉÆÛÃ ¤°è¹ ©nÖzÀÝ. £Á£ÀÄ CAUÀrUÀ½UÉ ¥ÉÆlÖt PÀlÄÖªÀÅzÀPÉÌ ÉÃjPÉÆAqÀÄ ºÀt ¸ÀA¥Á¢¸ÀÄwÛzÉÝ.

D ¢£À £Á£ÀÄ ±Á¯ÉUÉ ªÉÆzÀ® gÁåAPï vÉUÉzÀÄPÉÆAqÀÄ RÄ¶ ¥ÀqÀÄªÀ §zÀ®Ä C¼ÀÄ ªÀÄÄRzÀ°è ¤AwzÉÝ. ¤ÃªÀÅ £À£Àß PÀxÉ PÉÃ½ ©VzÀ¦à ¤£Àß£ÀÄß qÁPÀÖgï DV¸ÀÄªÀ ºÉÆuÉ £À£ÀßzÀÄ, £À£ÀUÀÆ ªÀÄPÀÌ½®è ¤Ã£ÀÄ £À£Àß ªÀÄUÀ£À ºÁUÉ, ¤Ã£ÀÄ £À£Àß ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è G½zÀÄPÉÆ JAzÀÄ ºÉÃ½¢Ýj.

£À£ÀUÉ FUÀ®Æ £É£À¦zÉ. £Á£ÀÄ J¸ï J¸ï J¯ï ¹ ¥ÀjÃPÉëAiÀÄ ºÉÆwÛUÉ PÁ®Ä ªÀÄÄjzÀÄ PÉÆAqÁUÀ ±Á ÉUÉ £À£Àß£ÀÄß ºÉUÀ® ªÉÄÃ¯É ºÉÆvÀÄÛPÉÆAqÀÄ ºÉÆÃV ¥ÀjÃPÉë §gÉ¹¢ÝÃj. ºÁUÉAiÉÄÃ GvÀÛªÀÄ ¥sÀ°vÁA±À §AzÁUÀ ¤ÃªÉ J®èjUÀÆ ¹» ºÀAa¢ÝÃj. £À£Àß£ÀÄß ¸Á® ªÀiÁr §ºÀÄzÀÆgÀzÀ PÁ¯ÉÃfUÉ ÉÃj¹ HjUÉ vÉgÀ½¢j.

ªÀÄÄAzÉ ¤ªÀÄUÉ zÉÆqÀØ DWÁvÀ PÁ¢vÀÄÛ. CzÉÃ£ÉAzÀgÉ ¤ªÀÄä ªÀÄUÀ ¸ÀªÀiÁ£À£ÁzÀ ºÀÄqÀÄUÀ PÁ¯ÉÃdÄ ¸ÉÃjzÀ JgÀqÀÄ wAUÀ½UÉ ¤ªÀÄUÉ MAzÀÄ ªÀiÁvÀÆ ºÉÃ¼ÀzÉ NrºÉÆÃzÀ. £À£ÀUÉ UÉÆvÀÄÛ ¤ÃªÀÅ £À£Àß PÁ¯ÉÃfUÉ ºÉÆÃV £À£Àß §UÉÎ «ZÁj¹zÁUÀ CªÀgÀÄ PÉÆlÖ GvÀÛgÀ ¤ªÀÄä ªÀÄUÀ


¹Ã¤AiÀÄgï ºÀÄqÀÄUÀ£ÉÆ§â¤UÉ ZÁPÀÄ ºÁQ Nr ºÉÆÃzÀ JA§ÄzÀÄ. C¥Àà £Á£ÀÄ EªÀvÀÄÛ 15 ªÀµÀðUÀ¼À £ÀAvÀgÀ MAzÀÄ ¸ÀvÀåªÀ£ÀÄß F ¥ÀvÀæzÀ ªÀÄÆ®PÀ ºÉÃ¼ÀÄwÛzÉÝÃ£É PÉÃ½. £Á£ÀÄ PÁ¯ÉÃfUÉ ¸ÉÃjzÀ ªÉÆzÀ® ¢£ÀªÉÃ £À£ÀUÉ PÉ®ªÀÅ »jAiÀÄ «zÁåyðUÀ½AzÀ gÁåAVAUï ±ÀÄgÀÄªÁ¬ÄvÀÄ. ªÉÆzÀªÉÆzÀ®Ä EzÉ Áè J¯Áè PÁ¯ÉÃdÄUÀ¼À°è PÁªÀÄ£ï JAzÀÄPÉÆAqÀÄ ¸ÀÄªÀÄä£ÁzÉ. DzÀgÉ MAzÀÄ gÁwæ CzÀÄ CwgÉÃPÀPÉÌ ºÉÆÃVvÀÄÛ. EzÀPÉÌ PÁgÀt £Á£ÀÄ CªÀwÛ£À É¼ÀUÉÎ ¥ÁæA±ÀÄ¥Á®jUÉ EªÀgÀ §UÉÎ zÀÆgÀÄ ¤ÃrzÀÄÝ. CzÀPÁÌV »jAiÀÄ «zÁåyðUÀ¼ÀÄ D gÁwæ ºÁ¸ÉÖ¯ï ºÉÆgÀUÉAiÉÄÃ PÀ¼ÉAiÀÄÄªÀAvÉ ªÀiÁrzÀgÀÄ. £Á£ÀÄ ªÀÄ£À¹ì£À°èAiÉÄÃ F «ZÁgÀUÀ½UÉ PÀÄ¢zÀÄ ºÉÆÃzÉ. DzÀgÉ £Á£ÀÄ K£ÀÄ ªÀiÁqÀÄªÀAwgÀ°®è. £Á£ÀÄ D gÁwæ PÉÆÃ¥ÀzÀ PÉÊUÉ §Ä¢Þ PÉÆmÉÖ. EzÀPÉÌ PÁgÀt£ÁzÀ gÁeÉÃ±À£À ªÀÄ£É ºÁ¸ÉÖ¯ï£À ¸À«ÄÃ¥À«vÀÄÛ. CªÀ¤UÉ ¸ÀjAiÀiÁV §Ä¢Þ PÀ°¸À¨ÉÃPÉAzÀÄ ªÀÄzsÀågÁwæ CªÀ£À ªÀÄ£ÉUÉ ºÉÆÃzÉ. CªÀ£ÀÄ ªÀÄ£ÉAiÀÄ ºÉÆgÀUÉ ¹UÀgÉÃlÄ ÉÃzÀÄvÁÛ PÀÄ½wÛzÀÝ. CªÀ£ÀÄ £À£Àß ªÀÄÄR £ÉÆÃr NqÀ®Ä ¥ÁægÀA©ü¹zÀ.

£Á£ÀÄ CªÀ£À£ÀÄß »A¨Á°¹ NrzÉ. CªÀ£ÀÄ ¹UÀgÉÃnUÉ C¦ÃªÀÄÄ ¸ÉÃj ¸ÉÃ¢zÀÝ C¤ß¸ÀÄvÉÛ ¸Àé®à zÀÆgÀ NrzÀ £ÀAvÀgÀ PÉ¼ÀUÉ ©zÀÝ. vÀ£Àß ¥ÁPÉÃn£À°è CqÀV¹nÖzÀÝ ZÁPÀÄ CªÀ£À ºÉÆmÉÖAiÀÄ£ÀÄß ¨ÉÃ¢ü¹vÀÄ. gÀPÀÛ zsÁgÁPÁgÀªÁV ¸ÀÄjAiÀÄvÉÆqÀVvÀÄ CªÀ£ÀÄ £ÉÆÃ«¤AzÀ PÀÆVPÉÆAqÀ. CzÀ£ÀÄß PÉÃ½zÀ CªÀgÀ vÀAzÉ £À£Àß£ÀÄß £ÉÆÃr CnÖ¹PÉÆAqÀÄ §AzÀgÀÄ £Á£ÀÄ NqÀºÀwÛzÉ. £À£ÀUÀÆ UÉÆwÛ®è, £Á£ÀÄ KPÉ NrzÉAiÉÄAzÀÄ. £Á£ÀÄ »AzÉ wgÀÄVAiÀÄÆ ¸ÀºÀ £ÉÆÃrgÀ°®è. ¸ÀÄªÀÄä£É Nr mÉæöÊ£ï ºÀwÛzÉÝ.

£Á£ÀÄ E½¢zÀÄÝ ªÀÄÄA¨ÉÊ£À gÉÊ®Ä ¤¯ÁÝtzÀ°,è PÉÆ¥Àà ¥ÀlÖt ©lÖgÉ £Á£ÀÄ EµÀÄÖ zÉÆqÀØzÁzÀ £ÀUÀgÀ £ÉÆÃrAiÉÄÃ EgÀ°®è ªÉÆzÀªÉÆzÀ®Ä £Á£ÀÄ ¤¯ÁÝtzÀ°è ©üPÉë ¨ÉÃr ºÉÆmÉÖ vÀÄA©¹PÉÆAqÉ MAzÀÄ ¢£À EzÀÝQÌzÀÝAvÉ ©üPÉë ¨ÉÃr w£ÀÄßwzÀÝªÀgÀ£ÀÄß zÉÆqÀØ ªÁºÀ£ÀUÀ½UÉ vÀÄA©PÉÆAqÀÄ ºÉÆÃV MAzÀÄ eÁUÀzÀ°è E½¹zÀgÀÄ. C°è£À PÉÆoÀrUÀ¼ÀÄ §ºÀÄ aPÀÌzÁVzÀÝªÀÅ. ªÀÄ®ªÀÄÆvÀæUÀ¼À£ÀÄß C°èAiÉÄÃ «¸Àfð¸ÀÄwÛzÀÝjAzÀ PÉlÖ ªÁ¸À£É §gÀÄwÛvÀÄÛ. MAzÀÄ ºÉÆvÀÄÛ Hl ¤ÃqÀÄwÛzÀÝgÀÄ CzÀÄ ¸ÀºÀ ¨Á¬ÄUÉ EqÀÄªÀAwgÀÄwÛ°®è. CªÉÄÃ¯É UÉÆvÁÛ¬ÄvÀÄ CzÀÄ ©üPÀëÄPÀgÀ ¥ÀÄ£ÀªÀð¸Àw PÉÃAzÀæªÉAzÀÄ. CªÀgÀÄ £ÀªÀÄä£ÀÄß ºÉÆgÀºÉÆÃUÀ®Ä ©qÀÄªÀÅ¢®è JA§ÄzÀÄ UÉÆvÁÛ¬ÄvÀÄ. £Á£ÀÄ ºÉÃUÉÆÃ C°èAzÀ vÀ¦à¹PÉÆAqÀÄ MAzÀÄ aPÀÌ ºÉÆÃmÉ¯ï£À ªÀiÁtÂAiÀiÁV

¸ÉÃjPÉÆAqÉ. PÉ®¸À §ºÀ¼À PÀµÀÖªÁVgÀÄwÛvÀÄÛ ¨É¼ÀUÉÎ £Á®ÄÌ UÀAmÉUÉ J©â¸ÀÄwÛzÀÝgÀÄ. gÁwæ ªÀÄ®UÀÄªÁUÀ 12 UÀAmÉAiÀiÁUÀÄwÛvÀÄÛ. ¨É¼ÀUÉÎ ¨ÉÃUÀ K¼À¢zÀÝgÉ ©¹¤ÃgÀÄ ªÀÄÄRzÀ ªÉÄÃ¯É ZÉ°è J©â ÀÄwÛzÀÝgÀÄ. MAzÀÄ ªÀµÀð C°è PÀµÀÖ ¥ÀlÄÖ zÀÄrzÉ CªÉÄÃ¯É £Á£ÉÃ KPÉ nÃ CAUÀr vÉgÉAiÀÄ¨ÁgÀzÀÄ? J¤ß¹vÀÄ. MAzÀÄ ªÀµÀð ¸ÀA§¼ÀzÀ C®à ªÉÆvÀÛ »rzÀÄ ¸ÀªÀÄÄzÀæ wÃgÀzÀ°è mÉAmïºÁQ nÃ CAUÀr vÉgÉzÉ, ªÉÆzÀªÉÆzÀ®Ä AiÀiÁgÀÄ £À£Àß CAUÀrUÉ §gÀÄwÛgÀ°è®è. £Á£ÀÄ ¸ÁªÀiÁ£ÀåªÁV nÃ CAUÀrUÉ §gÀÄªÀªÀgÀÄ £ÀÆå¸ï ¥ÉÃ¥Àgï ªÀÄvÀÄÛ ¹UÀgÉÃmïUÁV ºÀA§°¸ÀÄwÛzÀÝ£ÀÄß UÀªÀÄ¤¹zÉÝ. £Á£ÀÄ vÀA¨ÁPÀÄ ¥ÁåPÀÖjAiÀÄ ºÀwÛgÀ ºÉÆÃV £ÉÃgÀªÁV CªÀjAzÀ ¹UÀgÉÃlÄPÉÆAqÀÄ vÀAzÀÄ ªÀiÁgÁl ªÀiÁqÀ®Ä ¥ÁægÀA©ü¹zÉ. EzÀjAzÀ £Á£ÀÄ ¨ÉÃgÉ CAUÀrAiÀÄªÀjVAvÀ PÀrªÉÄ ¨É¯ÉAiÀÄ°è nÃ ¹UÀgÉÃlÄ ¤ÃqÀÄªÀAvÁ¬ÄvÀÄ. EzÀjAzÀ nÃ CAUÀrAiÀÄ ªÁå¥ÁgÀªÀÇ ºÉaÑvÀÄ. EzÀgÀ eÉÆvÉUÉ F »AzÉ £Á£ÀÄ ¸ÀªÀÄÄzÀæ wÃgÀzÀ°è ºÀqÀUÀÄ PÉ®¸ÀUÁgÀgÀ£ÀÄß UÀªÀÄ¤¹zÉÝ CªÀgÀ ºÀwÛgÀ ºÀt«zÀÝgÀÆ PÉ®¸ÀzÀ MvÀÛqÀ¢AzÀ ºÉÆgÀUÉ §AzÀÄ HlªÀiÁqÀ®Ä DUÀÄwÛgÀ°®.è ºÁUÁV £Á£ÀÄ CªÀjzÀÝ°èUÉ ºÉÆÃV HlPÉÆqÀ®Ä ¥ÁægÀA©ü¹zÉ. EzÀPÁÌV JgÀqÀÄ ºÀÄqÀUÀgÀ£ÀÄß £ÉÃ«Ä¹PÉÆAqÉ. ªÀÄÄA¢£À MAzÀÄ ªÀµÀðzÀ°è ¸ÀÄªÀiÁgÀÄ 1000 HlzÀ DqÀðgï £À£Àß PÉÊAiÀÄ°vÀÄÛ. ªÁå¥ÁgÀ «¸ÀÛj¸ÀÄªÀ ¸À®ÄªÁV £ÀUÀgÀzÀ°è MAzÀÄ zÉÆqÀØ ºÉÆÃmÉ¯ï vÉgÉzÉ. F GzÀåªÀÄ £À£Àß PÉÊ »r¬ÄvÀÄ. FUÀ £À£Àß ¥Àæw wAUÀ¼À ¸ÀA¥ÁzÀ£É 10 ®PÀë zÁnzÉ.

£Á£ÀÄ AiÀÄ±À¹ì£À MAzÉÆAzÉ ªÉÄnÖ®Ä KjzÁUÀ®Æ ¤ªÀÄä £É£À¥ÀÄ §gÀÄwÛvÀÄÛ. £ÉÆÃqÀ®Ä ºÉÆÃUÉÆÃt J¤ß¸ÀÄwÛvÀÄÛ. DzÀgÉ £Á£ÀÄ ¤ªÀÄä £ÀA©PÉAiÀÄ£ÀÄß ºÀÄ¹UÉÆ½¹zÀ ¥Á¥À¥ÀæeÉÕ £À£Àß£ÀÄß »AzÉ J¼ÉAiÀÄÄwÛvÀÄÛ. ªÉÆ£Éß CPÀ¹äPÀªÁV £ÀªÀÄä Hj£À ±ÁAvÁgÁªÀiï ¹QÌzÀÝgÀÄ. £Á£ÀÄ ¤ªÀÄä §UÉÎ «ZÁj¹zÁUÀ w½zÀzÀÄÝ aPÀÌªÀÄä¤UÉ Qrß ªÉÊ¥À®åªÉAzÀÄ D¸ÀàvÉæUÉ ÉÃj¸À®Ä ¤ÃªÀÅ PÀµÀÖ ¥ÀqÀÄwÛgÀÄªÀÅzÀÄ w½¬ÄvÀÄ. ¤ªÀÄä ÀºÁAiÀÄzÀ IÄt ¨sÁgÀ wÃj¸ÀÄªÀÅzÀÄ ÇÁzÀåªÁzÀ ªÀiÁvÀÄ. DzÀgÉ aPÀÌªÀÄä£ÀÄß E°è PÀgÉvÀgÀÄªÀÅzÀPÉÌ ªÀÄvÀÄÛ ¤ªÀÄä RaðUÉ F ºÀtªÀ£ÀÄß PÀ½¹gÀÄvÉ ÛÃ£É. ¤ªÀÄä §gÀÄ«PÉUÁV PÁ¢gÀÄªÀ ¤ªÀÄä ¦æÃwAiÀÄ ªÀÄUÀ....................”


gÀAUÀ¥Àà£À PÉÊAiÀÄ°è ZÉQÌvÀÄÛ. ¥ÀvÀæ N¢zÀ £À£Àß PÀtÚ®Æè ¤ÃgÀÄ f£ÀÄVvÀÄÛ................

vÁgÀvÀªÀÄå «ÄÃj ¤AvÀ ²PÀëPÀ

-VjzsÀgÀ ªÉÊzÀå £ÁªÀÅ w½zÀ ºÁUÉ ²PÀëPÀgÀÄ PÀ°¸ÀÄvÁÛgÉ ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄPÀÌ¼ÀÄ PÀ°AiÀÄÄvÁÛgÉ. DzÀgÉ PÀ°AiÀÄÄªÀ ªÁvÁªÀÀgÀt ¤ªÀiÁðt ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀÄ AiÀiÁgÀÄ JA§ ¥Àæ±ÉßUÉ £À£ÀUÉ PÀ°¹zÀ ²PÀëPÀgÁzÀ ²æ gÁªÀÄgÀrØ ¸Àgï »ÃUÉ ºÉÃ¼ÀÄvÁÛgÉ, “²PÀëPÀ£ÁzÀªÀ£ÀÄ ²PÀëPÀ ªÀÈwÛAiÀÄ£ÀÄß MAzÀÄ PÉ®¸ÀQÌAvÀ ºÉZÁÑV, £Á£ÀÄ M§â ¸ÀªÀiÁd ¸ÀÄzsÁgÀPÀ, ¸ÀªÀiÁd ¸ÀÄzÁj¸ÀÄªÀ ªÀåQÛUÀ¼À£ÀÄß vÀAiÀiÁj¸ÀÄªÀÅzÀÄ £À£Àß ªÀÄÆ® PÉ®¸ÀÀ JAzÀÄ w½AiÀÄ ÉÃPÀÄ. ªÀÄPÀÌ¼À PÀ°PÉUÁV ²PÀëPÀ vÀ£Àß ¨ÉÆÃzsÀ£Á ¸ÀªÀÄAiÀÄªÀ£ÀÄß ¸ÀA¥ÀÆtð G¥ÀAiÉÆÃV¸À ÉÃPÁUÀÄvÀÛzÉ ªÀÄvÀÄÛ vÀ£Àß ªÀAiÀÄåQÛPÀ ¸ÀªÀÄAiÀÄªÀ£ÀÄß PÀÆqÀ PÉÆqÀ¨ÉÃPÀÄ, CAzÁUÀ ªÀiÁvÀæ ²PÀëPÀ DzÀ±Àð£ÁV PÁtÄvÁÛ£É. EAvÀºÀ ªÀÄ£ÉÆÃ¨ÁªÀzÀ ²PÀëPÀgÀÄ ¨sÁgÀvÀPÉÌ CªÀ±ÀåPÀvÉ¬Äz É”. ºÀ¼ÉAiÀÄ «zÁåyðUÀ¼ÀÄ §AzÀÄ ¨ÉÃnªÀiÁr, AiÉÆÃUÀPÀëªÀÄ PÉÃ½, vÀªÀÄä PÀÄlÄA§zÀ §UÉÎ ªÀÄvÀÄÛ CªÀgÀÄ C©ªÀÈ¢Ý ºÉÆA¢gÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß PÉÃ½zÁUÀ EªÀjUÉ vÀÄA¨Á ¸ÀAvÉÆÃµÀªÁUÀÄvÀÛzÉ. EzÀjAzÀ £À£ÀUÉ ²PÀëPÀgÀ ªÀÄvÀÄÛ «zÁåyðUÀ¼À ¸ÀA§AzsÀ §ºÀ¼À G£ÀßvÀªÁzÀzÀÄÝ C¤¸ÀÄvÀÛzÉ.

»AzÉ £Á£ÀÄ E£ÀÆß ZÉ£ÁßV ¥ÁoÀ ªÀiÁqÀ§ºÀÄ¢vÀÄÛ, DUÀ J¯Áè ªÀÄPÀÌ½UÀÆ ¸ÀjAiÀiÁV PÀ°AiÀÄ®Ä CªÀPÁ±À ªÀiÁr PÉÆqÀ¨ÉÃQvÀÄÛ, J£ÀÄßªÀ ºÀA§® EªÀvÀÆÛ CªÀgÀ£ÀÄß PÁqÀÄwÛzÉ. ¤ªÀÈwÛAiÀiÁV 18 ªÀµÀð PÀ¼ÉzÀgÀÆ CªÀjUÉ «zÁåyðUÀ¼À eÉÆvÉV£À ÀA§AzsÀ ©qÀ®Ä DUÀÄwÛ®è. ²PÀëPÀ£ÁzÀªÀ£ÀÄ vÁ£ÀÄ ªÀÄPÀÌ¼ÉÆA¢UÉ ªÀiÁrzÀ PÉ®¸ÀzÀ (¥ÁoÀ) «±ÉèÃµÀuÉ ªÀiÁqÀÄvÁÛ EgÀ¨ÉÃPÀÄ. CªÀgÀÄ §zÀ¯ÁzÀ AiÀÄÄUÀzÀ°è ²PÀëPÀ£ÀÆ PÀÆqÀ §zÀ¯ÁUÀ®Ä, QæÃAiÀiÁ²Ã®£ÁUÀ®Ä ¹zÀÝ¤gÀ ÉÃPÀÄ ªÀÄvÀÄÛ ¸ÀzÁ NzÀÄvÁÛ, ºÉÆ¸À «µÀAiÀÄUÀ¼À£ÀÄß w½zÀÄPÉÆÃ¼ÀÄîvÁÛ EgÀ¨ÉÃPÁzÀ C¤ªÁgÀåvÉ EzÉ J£ÀÄßvÁÛgÉ. EzÀ£ÀÄß CjvÀÄ CªÀgÀÄ vÀªÀÄä ¨ÉÆÃzsÀ£Á ¸ÀªÀÄAiÀÄzÀ°è ºÀ®ªÀÅ «zÁåyðUÀ½UÉ G¥ÀAiÉÆÃUÀªÁVzÁÝgÉ. vÁ£ÀÄ ¤zsÀ£ÀªÁzÀ £ÀAvÀgÀ £À£Àß zÉÃºÀ ªÀÄuÁÚUÀÄªÀÅzÀÄ EµÀÖ«®è, £À£Àß zÉÃºÀ ªÉÊzÀåQÃAiÀÄ «zÁåyðUÀ½UÉ PÀ°AiÀÄ®Ä G¥ÉÆÃUÀªÁUÀ¨ÉÃPÀÄ JAzÀÄ ªÉÊzÀåQÃAiÀÄ PÁ¯ÉÃfUÉ zÉÃºÀªÀ£ÀÄß zÁ£ÀªÀiÁqÀ®Ä §gÉzÀÄPÉÆnÖzÁÝgÉ. EAvÀºÀ ²PÀëPÀgÀÄ EgÀÄªÀÅzÀjAzÁVAiÉÄÃ dUÀw£ÀÛ°è GvÀÛªÀÄ ¸Á»wUÀ¼ÀÄ, «eÁÐ¤UÀ¼ÀÄ, ¸ÀªÀiÁd ¸ÀÄzsÁgÀPÀgÀÄ, zÉÃ±ÀzÀ £ÁAiÀÄPÀgÀÄUÀ¼ÀÄ ¤ªÀiÁtðªÁVgÀ§ºÀÄzÀÄ. GzÁºÀgÀuÉUÉ: Cj¸ÁÖl¯ï, ªÀiÁºÁvÀä UÁA¢ü, C§ÄÝ¯ï PÀ ÁA, PÀ®à£ÁZÁªÀè, ¨sÀUÀvÀ¹AUÀ, «ªÉÃPÁ£ÀAzÀ ºÁUÀÆ E£ÀÄß C£ÉÃPÀgÀÄ ºÀÄnÖPÉÆ¼Àî®Ä ¸ÁzÀåªÁVgÀ§ºÀÄzÀÄ C¤¸ÀÄvÀÛzÉ. F J¯Áè «µÀAiÀÄUÀ¼À£ÀÄß UÀªÀÄ¤¹zÁUÀÀ DzÀ±Àð ²PÀëPÀgÀ£ÀÄß J®Æè ºÀÄqÀÄPÀ¨ÉÃPÁV®è, £ÀªÀÄä UÀÄgÀÄUÀ¼É £ÀªÀÄUÉ ªÀÄvÀÄÛ F ¸ÀªÀiÁdPÉÌ DzÀ±Àð ªÀåQÛUÀ¼ÀÄ JAzÀÄ ºÉÃ¼À®Ä ºÉªÉÄä J¤ ÀÄvÀÛzÉ.

E°è £À£Àß UÀÄgÀÄUÀ¼À PÉ®ªÀÅ «ZÁgÀUÀ¼À£ÀÄß ºÀAaPÉÆ¼Àî®Ä EµÀÖ¥ÀqÀÄvÉÛ£É; £À£Àß UÀÄgÀÄUÀ¼ÀÄ £ÀªÀÄä Hj£À »jAiÀÄ UËqÀgÀÄ, CAzÀgÉ ²æÃªÀÄAvÀgÀÄ. Hj£À J®è d£ÀgÀÆ UÀÄgÀÄUÀ¼À CtÚ vÀªÀÄäA¢gÀ£ÀÄß ‘UËqÀg’É JAzÀÄ PÀjAiÀÄÄªÀÅzÀÄ gÀÆrAiÀÄ°èvÀÄÛ. DzÀgÉ MªÉÄä £À£Àß ¸ÉßÃ»vÀgÉÆ§âgÀÄ UËqÉæ JAzÀÄ PÀgÉzÁUÀ £ÀªÀÄä UÀÄgÀÄUÀ½UÉ §ºÀ¼À PÉÆÃ¥À §AvÀÄ. CªÀjUÉ PÉÆÃ¥À §A¢zÀÄÝ AiÀiÁPÉ JAzÀÄ £À£Àß ¸ÉßÃ»vÀ¤UÉ CxÀðªÁUÀ°®è. DUÀ ²PÀëPÀgÀÄ “¤Ã£ÀÄ £À£Àß£Àß UËqÉæ JAzÀÄ PÀgÉzÀgÉ £À£Àß ªÀÄvÀÄÛ ¤ªÀÄä ¸ÀA§AzsÀ zÀÆgÀªÁzÀ ¨sÁªÀ£É PÉÆqÀÄvÀÛzÉ. UËqÉæ JA§ ¥ÀzÀzÀ CxÀðzÀ°è C¢üPÁgÀ, MqÀAiÀÄ, zÉÆqÀØªÀgÀÄ JA§ ¨sÁªÀ£É vÀÄA©PÉÆArzÉ. F ¥ÀzÀªÀ£ÀÄß ¤ÃªÀÅ §¼À ÀÄªÀÅzÀjAzÀ £À£Àß£ÀÄß CzÉÃ ¨sÁªÀ£É¬ÄAzÀ £ÉÆÃrzÀAvÁUÀÄvÀÛzÉ. ²PÀëPÀgÀ ªÀÄvÀÄÛ ¤ªÀÄä £ÀqÀÄ«£À ¸ÀA§AzsÀ ¸ÀªÀiÁ£ÀªÁVgÀÄªÀÅ¢®,è CzÀPÁÌV F ¥ÀzÀ §¼À ÀÄªÀÅzÀÄ £À£ÀUÉ EµÀÖ«¯Áè. ¤ÃªÀÅ ±Á¯ÉAiÀÄ°è £À£Àß£ÀÄß K£ÉAzÀÄ PÀgÉAiÀÄÄwÛ¢ÝgÉÆ CzÀ£Éß PÀgÉ¬Äj, ªÀÄ£À¹ìUÉ »vÀªÁUÀÄvÀÛzÉ. UËqÉæ J£ÀÄßªÀ «±ÉÃ±À UËgÀªÀ £À£ÀUÉ ¨ÉÃPÁV®”è JAzÀÄ ¸ÀàµÀÖªÁV ºÉÃ½zÀgÀÄ.


MAzÀÄ ¢£À ¥ÀgÀ²µÀÖ eÁwAiÀÄ ºÀÄqÀÄUÀ£ÉÆ§â ²PÀëPÀgÀ ªÀÄ£ÉAiÀÄ ªÀÄÄA¢gÀÄªÀ PÉÆ¼ÀªÉ ¨Á«AiÀÄ°è JvÀÄÛUÀ½UÉ ¤ÃgÀÄ PÀÄr À®Ä §A¢zÀÝ. DUÀ C°èAiÉÄÃ ¤AwzÀÝ LUÉÆÃ¼À (ªÉÄÃ®ÄeÁw) CfÓ D ºÀÄqÀUÀ¤UÉ PÉÆ¼ÀªÉ ¨Á«AiÀÄ£ÀÄß ªÀÄÄlÖzÀAvÉ vÀqÉzÀ¼ÀÄ. £ÁªÀÅ PÀÄrAiÀÄ®Ä F ¤ÃgÀ£ÀÄß §¼À ÀÄvÉÛÃªÉ, ¤ÃªÀÅ PÉ¼ÀeÁw d£À EzÀ£ÀÄß ªÀÄÄlÖ¨ÁgÀzÀÄ JAzÀÄ ¨ÉÊzÀ¼ÀÄ. zÀÆgÀ¢AzÀ UÀªÀÄ¤¸ÀÄwÛzÀÝ £ÀªÀÄä UÀÄgÀÄUÀ½UÉ EzÀ£ÀÄß PÀAqÀÄ §ºÀ¼À ¹lÄÖ §AvÀÄ. vÁªÉÃ §AzÀÄ, ºÀÄqÀÄUÀ¤UÉ PÉÆ¼ÀªÉ ¨Á«AiÀÄ ¤ÃgÀ£ÀÄß ºÉÆqÉAiÀÄ®Ä ºÉÃ½zÀgÀÄ. vÁªÀÅ ¤ÃgÀÄ PÀÄrzÀÄ CfÓAiÀÄ JzÀÄgÀÄ ¤AvÀÄ ªÀiÁvÀ£ÁrzÀgÀÄ. “CªÀ£ÀÄ ªÀÄÄnÖzÀ PÉÆ¼ÀªÉ ¨Á«AiÀÄ ¤ÃgÀ£ÀÄß £Á£ÀÄ PÀÄrzÉ£ÀÄ, £À£ÀUÉ K£Á¬ÄvÀÄ? £Á£ÉÃ£ÀÄ ¸ÀvÀÄÛ ºÉÆÃzÉ£É?” JAzÀÄ PÉÃ½, AiÀiÁPÉ ¤ÃªÀÅ F ªÀÄPÀÌ½UÉ ¸ÀÄªÀÄä£É eÁwAiÀÄ ºÉ¸Àj£À°è vÉÆAzÀgÉ PÉÆÃqÀÄwÛÃj JAzÀÄ CfÓUÉ §Ä¢Ý ºÉÃ½zÀgÀÄ. »ÃUÉ vÁgÀvÀªÀÄå «ÄÃj ¤AvÀ UÀÄgÀÄ £À£ÀUÉ EA¢UÀÆ DzÀ±ÀðªÁVzÁÝgÉ. EAvÀºÀ ªÀÄ£ÉÆÃ¨sÁªÀÀzÀ ²PÀëPÀgÀÄ £ÀªÀÄUÉ EAzÀÄ ÉÃPÁVzÉAiÀÄ®èªÉ?

Politics, Cricket and Identity

-Shifa Syeda

Being born and brought up in a country like India, where the constitution affirms every citizen of India a right to

be accepted equally, to maintain fraternity, and fundamental rights like right to speak, right against exploitation

etc… to every individual. But is it being followed? All these things I feel are not internalized

by many of my fellow citizens.

I deeply regret this attitude and ignorance of so many people around me, I had never faced

the discrimination besides gender, based on my religion or caste. The college I studied the

work I did initially I had never gone through this experience of having faced odd situations.

Probably because I never opinionated about politics or cricket before, I thought I never

understood politics then. And cricket of course studying in all girls’ college couldn’t have the

point in discussing that too much. As time passed and I happen to meet the real world

outside I felt my voice breaking and side lined for my “religion”. When I started talking to

my fellow citizens about politics they always looked at me like I support or disapprove of

certain things in politics because I belong to a RELIGION. That was not on my mind never, I

was thinking like any other individual for peace and development of country. I am also as much fed up as others

due to corrupt politicians and riots. In a recent experience when I was discussing politics, people directly said

“you of Course will support them as you are a ………….….” What does it mean? Why am I not being looked as an

individual who is just an Indian but being put in the frame of religion? When I strongly oppose of not following

the traditional party of “BJP or Congress”, I was framed to say that I have internal liking and am just saying for

the sake. My identity was surprisingly with Congress or some other party? Why? When did that happen? I

thought a lot couldn’t arrive at an understanding. Then I felt what a shame on people and laughed at it.

Cricket the religion of India, not just politics but me and my friends were targeted in sports too, people ask me

directly if I support India or Pakistan? Good lord! I am Indian, my forefathers were Indians. Why will I support

Pakistan or any other country that doesn’t give me food or Shelter? And if by mistake I am heard praising some

other person for their talent I am misunderstood for it. Why? Why can’t I be just seen like an Indian who just


loves her country and will stand for it when time comes? Why do me and few like me have to be framed under

some stereotypes made by stupid people around.

After 65 years of independence I still fear to express thoughts in my own motherland,

and sure to say that many of them like me are facing this problem. We don’t need a

big riot to show the communal differences! We can just understand by small actions

thoughts, forming judgments relentlessly, and comment openly saying “these set of

people behave like this” stereotype always.

Certain situations made me think and arrive at some conclusions. That in India few

people form identity by political parties and supporting cricket. Their patriotism rises

in leaps and bounds only during cheap party gimmicks and cricket. It made me

question as to be this how identity is formed? And such parties and people who

question others identity are sane enough or not? Sometimes the way my friends and

me get treated in public makes me think on my identity in India and the future here.

In my experience I can see that we feel a sheer pain when people look at us like aliens,

and it’s painful when our own citizens blame us for terrorism. Anyway this is another

sensitive issue. My point was only an eye opener that so many decades in my country I feel discriminated I feel

an outsider at times. But is this where India is moving towards? I feel this hatred increasing instead of being

tolerant! It may not turn to big riots but I am sure that people must believe and accept that Muslims, Christians,

Sikhs or Hindus of whatever caste belong to India, and we all love India equally. And definitely one must really

not judge people by their names, religion but logically analyse their thoughts. I am appealing to people who find

development and patriotism in cricket and politics to make India a TRULY SECULAR DEMOCRATIC REPUBLIC and

not just repeat it as oath and not understand the essence.

ªÀÄ£ÉAiÉÆ¼ÀUÀt vÁgÀvÀªÀÄå

-²æÃzsÀgÀ gÁd£Á¼À E¥ÀàvÉÛöÊzÀÄ ªÀµÀðUÀ¼À »AzÉ £ÀªÀÄäzÀÄ ¸ÀÄªÀiÁgÀÄ 30 d£ÀjzÀÝ C« sÀPÀÛ PÀÄlÄA§. £ÀªÀÄä CdÓ£ÀªÀjUÉ 6 d£À UÀAqÀÄ ªÀÄPÀÌ¼ÀÄ. EzÀgÀ°è E§âgÀÄ vÀªÀÄä ªÀÄzÀÄªÉ £ÀAvÀgÀ ÉÃgÉ ªÀÄ£É ªÀiÁrPÉÆArzÀÝgÀÄ. G½zÀ £Á®égÀÄ MAzÉÃ ÀÆj£Àr ªÁ¹¸ÀÄwÛzÀÝgÀÄ. »jAiÀÄ zÉÆqÀØ¥Àà ªÀÄÄRå¸ÀÜ£ÁVzÀÄÝ, CAwªÀÄ ¤tðAiÀÄUÀ¼À£ÀÄß PÉÊUÉÆ¼ÀîwÛzÀÝgÀÄ. £ÀªÀÄä vÀAzÉ J®èjVAvÀ QjAiÀÄgÀÄ.

C£ÉÆåÃ£ÀåvÉ ªÀÄvÀÄÛ £ÁªÀÅ £ÀªÀÄäzÀÄ JA§ ¨sÁªÀ£ÉUÀ¼ÀÄ £ÀªÀÄä PÀÄlÄA§zÀ°èè JzÀÄÝ PÁtÄwÛvÀÄÛ. ¥Àæw ªÀÄÄAeÁ£É MAzÀÄ zÉÆqÀØ ¥ÁvÉæAiÀÄ°è ¨É®èzÀ ZÀºÁ vÀAiÀiÁgÁUÀÄwÛvÀÄÛ. eÉÆÃ¼ÀzÀ gÉÆnÖ, C£Àß, ¸ÁA¨ÁgÀ £ÀªÀÄä ¥Àæw¢£ÀzÀ DºÁgÀ. ªÁgÀzÀ°è ¸ÉÆÃªÀÄªÁgÀ ªÀÄvÀÄÛ ±À¤ªÁgÀ ªÀiÁvÀæ ¨É¼ÀV£À G¥ÀºÁgÀPÉÌ G¦àlÄÖ E®è ¸ÀÄ¸À® ªÀiÁqÀÄwÛzÀÝgÀÄ. ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è J®ègÀÆ EgÀÄªÀ ¢£À £ÉÆÃr ªÀÄÆgÀÄ wAUÀ½UÉÆªÉÄä Erè, ªÀqÉ, zÉÆÃ¸É, EAvÀ «±ÉÃµÀUÀ¼À£ÀÄß ªÀiÁqÀÄwÛzÀÝgÀÄ. D ¢£ÀUÀ¼ÀÄ £ÀªÀÄUÉ ÀA¨sÀæªÀÄªÀ£ÀÄß MzÀV¸ÀÄwÛzÀÝªÀÅ. ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è ºÀ§â, zÉÃªÀgÀ PÁAiÀÄð, ªÀÄzÀÄªÉ ªÀÄvÀÄÛ HgÀ°è eÁvÉæUÀ¼ÀÄ £ÀqÉAiÀÄÄªÁUÀ £ÁªÀÅ ¥Á¯ÉÆÎ¼ÀÄîwÛzÀÝ jÃw £É£À¥ÁzÀgÉ EA¢UÀÆ ªÀÄ£À¹ìUÉ ¸ÀAvÀ ÀªÁUÀÄvÀÛzÉ. ªÀµÀðPÉÌ MAzÀÄ ¨Áj


¢Ã¥ÁªÀ½AiÀÄ°è, J®èjUÀÆ MAzÀÄ eÉÆvÉ ºÉÆ¸À §mÉÖUÀ¼À£ÀÄß ºÉÆ°¸ÀÄwÛzÀÝgÀÄ. CªÀÅ MAzÉÃ §tÚzÀªÀÅ ªÀÄvÀÄÛ MAzÉÃ UÀÄtªÀÄlÖzÀªÀÅ EgÀÄwÛzÀÝªÀÅ. »jAiÀÄ E®è QjAiÀÄ E®è PÀ°vÀªÀ E®è PÀ°AiÀÄzÀªÀ JA§ ¨ÉÃzsÀ¨sÁªÀzÀ ¸ÉÆÃAPÀÄ ªÀÄ£ÉAiÉÆ¼ÀUÉ EgÀ°®è.

PÀÄlÄA§zÀ ªÀÄÄRå GzÉÆåÃUÀ gÉÃ±Éä RtUÀ¼À £ÉÃAiÉÄÎ ªÀÄvÀÄÛ ªÀiÁgÁl. £ÀªÀÄäzÀÄ UÀÄ¼ÉÃzÀUÀÄqÀØ Rt £ÉÃAiÀÄÄªÀ ªÀÈwÛ. F PÁAiÀÄPÀzÀ°èè PÀÄlÄA§zÀ ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÁ¢AiÀiÁV ¥Àæw ¸ÀÀzÀ¸ÀågÀÄ ¨sÁVUÀ¼ÁUÀÄwÛzÉÝªÀÅ. vÀAzÉAiÀÄªÀgÀzÀÄÝ ªÀiÁgÁlzÀ dªÁ¨ÁÝj. £Á£ÀÄ ªÀÄvÀÄÛ £À£Àß CtÚ CªÀgÀ ¸ÀºÁAiÀÄPÀgÀÄ. EzÀgÀ°èè £ÁªÉµÀÄÖ ¥À¼ÀVzÉÝªÀÅ JAzÀgÉ MAzÀÄ ªÁgÀ PÉ®¸À¢AzÀ ¸ÀÆn ªÀiÁrzÀgÉ GvÁàzÀ£ÉAiÀiÁzÀ RtUÀ¼ÀÄ ªÀiÁgÁlªÁUÀzÉ G½zÀÄºÉÆÃUÀÄwÛzÀÝªÀÅ. »ÃUÁV £ÀªÀÄäzÀÄ gÀd«®èzÀ zÀÄrªÉÄAiÀiÁVvÀÄÛ. ªÀåªÀºÁgÀzÀ ºÀtPÁ¸ÀÄ ¤ªÀðºÀuÉ vÀAzÉAiÀÄ QjAiÀÄ CtÚ£ÀzÀÄÝ.

»jAiÀÄ zÉÆqÀØ¥Àà£À E§âgÀÄ ªÀÄPÀÌ¼À°è M¨ÁâvÀ PÁ¯ÉÃeÉÆAzÀgÀ PÁèPÀð, E£ÉÆß¨ÁâvÀ ¸ÀºÀPÁj ¨ÁåAPï£À KdAl¤zÀÝ. E§âgÀÆ wAUÀ¼ÉÆAzÀgÀ gÀÆ. 1000 ªÀÄvÀÄÛ 1500ªÀ£ÀÄß ªÀÄ£ÉªÉZÀÑPÉÌ vÀªÀÄä ¥Á¯ÉAzÀÄ ¤Ãr G½zÀ ºÀtªÀ£ÀÄß ¸ÀéAvÀ RZÀÄðªÀiÁqÀÄwÛzÀÝgÀÄ.

vÀAzÉAiÀÄªÀjUÉ £Á£ÀÄ, CtÚ, vÀAV ªÀÄvÀÄÛ vÀªÀÄä ªÀÄPÀÌ¼ÀÄ. £ÀªÀÄä ªÀÄvÀÄÛ zÉÆqÀØ¥ÀàA¢gÀ ªÀÄPÀÌ¼À ªÀAiÀÄ¹ì£À°è 20 ªÀµÀðUÀ¼À ªÀåvÁå À«vÀÄÛ. ªÀÄPÀÌ¼À°è J®èjUÀÄ QjAiÀÄgÀÄ £ÁªÉÃ DVzÉÝªÀÅ. £ÀªÀÄä ªÀAiÀÄ ÀÄì 10-12 DUÀÄªÀµÀÖgÀ°è CªÀgÀ ªÀÄzÀÄªÉ ªÀÄÄVzÀÄ ªÀÄPÀÌ¼ÀÄ DVzÀÝªÀÅ. CzÉ ªÉÃ¼É zÉÆqÀØ¥Àà£À ªÀÄPÀÌ¼À £ËPÀjAiÀÄÄ SÁAiÀÄA DzÀªÀÅ. CªÀgÀ DyðPÀ ¸À§®vÉ ¨É¼À¬ÄvÀÄ. CªÀgÀ ºÉtÄÚ ªÀÄPÀÌ¼À dªÁ¨ÁÝjUÀ¼ÀÄ ¥ÀÆgÉÊ¹zÀªÀÅ. CµÁÖUÀÄªÁUÀ EvÀgÀ ªÀÄPÀÌ¼À ºÁUÀÆ ¸ÀzÀ ÀågÀ eÉÆvÉ ªÀiÁvÀ£ÁqÀÄªÀ, CªÀgÀ CªÀ±ÀåPÀvÉUÀ¼À£ÀÄß PÉÃ¼ÀÄªÀ, ¥ÀÆgÉÊ¸ÀÄªÀ ªÀÄ£ÉÆÃ¨sÁªÀ£ÉAiÀÄ°è ªÀåvÁå ÀUÀ¼ÀÄ UÉÆÃZÀgÀªÁUÀ vÉÆqÀVzÀªÀÅ.

ªÉÆzÀ°UÉ EªÀÅ £ÀªÀÄä DvÀAPÀPÉÌ PÁgÀtªÁUÀ°®è. DzÀgÉ PÀæªÉÄÃt vÁgÀvÀªÀÄåUÀ¼ÀÄ £ÀªÀÄä EgÀÄ«PÉAiÀÄ£ÉßÃ ¥Àæ²ß¸ÀÄªÀ ªÀÄlÖPÉÌ ºÉÆÃzÀªÀÅ. wAr ZÀºÁ ¥ÀævÉåÃPÀ ªÀiÁr wAzÀÄ PÀÄrAiÀÄÄªÀ°èAzÀ ¥ÁægÀA¨sÀªÁzÀ vÁgÀvÀªÀÄå, GqÀÄUÉvÉÆqÀÄUÉ RjÃ¢, PÉ®¸ÀzÀ dªÁ¨ÁÝj ¤ªÀðºÀuÉ »ÃUÉ ¥ÀæwAiÉÆAzÀPÀÄÌ «¸ÀÛj¹vÀÄ. £ÀªÀÄäUÀ¼À §UÉÎ QÃ¼ÁV £ÉÆÃqÀÄªÀzÀÄ, HlPÉÌ ¤£ÉßAiÀÄ G½zÀ ¥ÀzÁxÀðUÀ¼À£ÀÄß £ÀªÀÄUÉ ¤ÃqÀÄªÀÅzÀÄ £ÀqÉ¬ÄvÀÄ. vÁeÁ Hl CªÀgÀ ªÀÄPÀÌ½UÉ ¹Ã«ÄvÀªÁ¬ÄvÀÄ. ªÀiÁPÉðmï¤AzÀ ¹»wAr, ©¸ÀÌvïUÀ¼À£ÀÄß £À«ÄäAzÀ¯É vÀj¹ CªÀgÀªÀgÀµÉÖ w£ÀÄßªÀÅzÀÄ C¨sÁå¸ÀªÁ¬ÄvÀÄ. CAwªÀÄ r¥ÉÆèÃªÀiÁ ¥ÀjÃPÉëUÉ vÀAiÀiÁj ªÀiÁrPÉÆ¼Àî¨ÉÃQzÀÝ CtÚ¤UÉ NzÀÄªÀÅzÀPÉÌ CªÀPÁ±À E®èzÀµÀÄÖ ªÀÄ£É ªÀÄvÀÄÛ ªÀåªÀºÁgÀzÀ PÉ®¸ÀUÀ¼À£ÀÄß ºÉÃgÀ¯ÁUÀÄwÛvÀÄÛ. vÀAzÉAiÀÄªÀgÀzÀÄ PÀAqÀÆ ªÀiË£ÀªÁVgÀÄªÀ ¸Àé sÁªÀ. vÁ¬ÄAiÀÄªÀgÀzÀÄ §®«®èzÀ «gÉÆÃzsÀ.

CtÚ mÉPïìmÉÊ¯ï r¥ÉÆèÃªÀiÁzÀ°è PÁ ÉÃfUÉ ªÉÆzÀ°UÀ£ÁzÀ. CªÀ£À AiÀÄ±À¹ì£À ¸ÀA¨sÀæªÀÄ vÁ¬Ä ªÀÄvÀÄÛ £À£ÀßzÀÄ ªÀiÁvÀæªÁVvÀÄÛ. DvÀ¤UÉ ¨ÉAUÀ¼ÀÆj£À°è ©E PÉÆÃ¸ÀÄð ªÀiÁqÀÄªÀ §AiÀÄPÉAiÀiÁzÀgÀÄ CzÀPÉÌ PÀÄlÄA§zÉÆ¼ÀUÉ §®«®èªÁ¬ÄvÀÄ. PÀÄlÄA§zÀ ªÁå¥ÁgÀªÀ£ÀÄß vÀAzÉ ªÀÄvÀÄÛ ªÀÄPÀÌ¼ÁzÀÀ £ÁªÉÃ ªÀÄÄAzÀÄªÀgÉ¸À ÉÃPÉA§ C¥ÉÃPÉë G½zÀªÀgÀzÀÄ. CzÉ PÀÄlÄA§zÀ ºÉaÑ£À ªÉZÀÑPÉÌ DzÁAiÀÄ ªÀÄÆ®ªÁVvÀÄÛ. £ÁªÀÅ G£ÀßvÀ «zÁå¨sÁå ÀPÉÌ ºÉÆÃUÀzÉ PÀÄlÄA§ ªÁå¥ÁgÀzÀ°è G½zÀgÉ CzÉ M¼ÉîAiÀÄzÀÄ JA§ ¸Àé»vÁ¸ÀQÛAiÀÄ wÃªÀiÁð£À zÉÆqÀØ¥ÀàA¢gÀzÀÄ. CtÚ¤UÉ zÀÄ:RªÁV, “£Á£ÀÄ ¨ÉAUÀ¼ÀÆj£À°è mÉPïìmÉÊ¯ï ¥ÁåPÀÖjAiÀÄ°è PÉ®¸À ªÀiÁqÀÄvÉÛÃ£É, DªÉÄÃ¯É ¤ªÀÄä£ÀÄß ªÀÄ£ÉAiÀÄ £ÀgÀPÀ¢AzÀ ¥ÁgÀÄ ªÀiÁqÀÄvÉÛÃ£É” JAzÀÄ ªÀÄ£ÉvÉÆgÉzÀ£ÀÄ. EzÀÄ 16 ªÀµÀðUÀ¼À »A¢£À PÀxÉ. D¢£À ºÉÆgÀl CtÚ J°èzÁÝ£É, K£ÀÄ ªÀiÁqÀÄwÛzÁÝ£É, ºÉÃVzÁÝ£É JA§ PÀÄgÀÄºÀÄ vÀ¦àºÉÆÃ¬ÄvÀÄ.

£À£ÀßzÀÄ ¦AiÀÄÄ¹, vÀAVAiÀÄzÀÄÝ 9 ªÀÄvÀÄÛ vÀªÀÄäAzÀÄ 7£ÉÃ vÀgÀUÀwAiÀiÁV £ÀªÀÄä ªÀÄÄA¢£À «zÁå sÁå¸ÀPÉÌ PÀvÀÛj ©Ã¼ÀÄªÀ À¤ßªÉÃ±À GAmÁ¬ÄvÀÄ. £Á£ÀÄ ¥ÀzÀ«UÉ ¥ÀgÀÆjUÉ ºÉÆÃUÀ¨ÉÃQvÀÄÛ. zÉÆqÀØ¥Àà ¸ÀgÀ¼ÀªÁV, “£À£Àß ªÀÄPÀÌ¼ÀÄ AiÀiÁgÀÆ ¨ÉÃgÉ HgÀ°è PÀ°w®è. ºÁUÁV ¤£Àß£ÀÄß PÀ½¸ÀÄªÀÅ¢®è” JAzÀÄ PÀrØªÀÄÄjzÀAvÉ ºÉÃ½zÀgÀÄ. CªÀgÀ ¤µÀÄ×gÀvÉ £À£Àß §zÀÄQUÉ MAzÀÄ GzÉÝÃ±ÀªÀ£ÀÄß vÀAzÀÄPÉÆnÖvÀÄ. vÁ¬ÄAiÀÄªÀgÀ®Äè


MAzÀÄ wÃªÀiÁð£À ºÀÄnÖvÀÄ. CªÀgÀÄ zsÉÊAiÀÄðvÀÄA©zÀªÀgÉ, “PÀ°, eÉÆvÉUÉ K£ÁzÀgÀÆ PÉ®¸À ªÀiÁqÀÄ. ¤£Àß ªÀZÀÑPÉÌ ¤Ã£É zÁj ºÀÄqÀÄQPÉÆÃ” JAzÀgÀÄ.

£Á£ÀÄ ¥ÀæxÀªÀÄ ªÀµÀðzÀ ¥ÀzÀ«UÉ ¸ÉÃj ¥Àæw¢£À ¨É½UÉÎ 7.30PÉÌ PÁ¯ÉÃfUÉ ºÉÆÃUÀvÉÆqÀVzÉ. ªÀÄvÉÛ 12.30PÉÌ §AzÀÄ C¥ÀgÁºÀß 2.00jAzÀ gÁwæ 9.30gÀ ªÀgÉUÉ «zÀÄåvï ªÀÄUÀÎzÀ°è £ÉÃAiÉÄÎ PÉ®¸ÀPÉÌ ¸ÉÃjPÉÆAqÉ. EzÀjAzÀ ¸ÀÄªÀiÁgÀÄ gÀÆ. 2500jAzÀ 3000zÀ ªÀgÉUÉ DzÁAiÀÄ ¥ÀqÉzÀÄ vÀAV ªÀÄvÀvÀÄ vÀªÀÄä£À NzÀ£ÀÆß £ÉÆÃrPÉÆAqÉ. ¥Àæw ªÀµÀð CPÉÆÖÃ§gï £ÀAvÀgÀ PÉ®¸À ©lÄÖ N¢UÉ ºÉaÑUÉ UÀªÀÄ£À ¤Ãr ªÀÄÆgÀÄ ªÀµÀðªÀÇ ¥ÀzÀ« ¥ÀjÃPÉëAiÀÄ£ÀÄß ¥ÀæxÀªÀÄ ±ÉæÃtÂAiÀÄ°è GwÛÃtð£ÁUÀÄvÁÛ §AzÉ. ªÀÄÆgÀ£ÉÃ ªÀµÀðzÀ CAwªÀÄ ¥sÀ°vÁA±À §AzÁUÀ PÀ£ÁðlPÀ «±Àé«zÁå®AiÀÄPÉÌ ÀªÀiÁdPÁAiÀÄð ¥ÀzÀ«AiÀÄ£ÀÄß ªÀÄÆgÀ£ÉÃ gÁåAPï ¥ÀqÉzÀÄ ¥ÀÆtðUÉÆ½¹zÉÝ.

ªÀÄÄAzÉ ¨ÁUÀ®PÉÆÃlzÀ°è ¸ÀéAiÀÄA¸ÉÃªÁ ¸ÀA¸ÉÜAiÉÆAzÀgÀ°è PÉ®¸ÀªÀiÁqÀÄvÁÛ £À£Àß ªÀÈwÛ fÃªÀ£À DgÀA¨sÀUÉÆArvÀÄ. eÉÆvÉUÉ vÀAzÉ, vÁ¬Ä ºÁUÀÆ vÀªÀÄäA¢gÀ£ÀÄß eÉÆvÉªÀiÁr ¨ÁrUÉ ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è ªÁ¹¸ÀvÉÆqÀVzÉ. F CªÀ¢üAiÀÄ°è £À£Àß vÀªÀÄä£À£ÀÄß rJqï PÉÆÃ¹ðUÉ ¸ÉÃj¹zÉ. DvÀ N¢ ¥ÀæxÀªÀÄ ±ÉæÃtÂAiÀÄ°è ¥Á¸ÀÄªÀiÁr ÀgÀPÁj ¥ÁæxÀ«ÄPÀ ±Á¯Á ²PÀëPÀ£ÁzÀ. PÉ®ªÀÅ ¸ÀªÀÄAiÀiÁ£ÀAvÀgÀ PÉ¦J¸ï¹ ¥Á¸ÀÄªÀiÁr PÉÆÃlð£À°è ¥ÀæxÀªÀÄ zÀeÉð ¸ÀºÁAiÀÄPÀ£ÁV £ÉÃªÀÄPÀUÉÆAqÀ. £À£ÀßzÀÄ zÉÆqÀØ AiÀÄ±À ÉìÃ£À®è. DzÀgÉ ¨ÉÃzsÀ sÁªÀUÀ½AzÀ PÀÄUÀÎzÉ §zÀÄPÀ£ÀÄß gÀÆ¦¹PÉÆ¼Àî§ºÀÄzÀÄ JA§ CªÀÄÆ®å C£ÀÄ sÀªÀ £À£ÀßzÀÄ.

ªÀiÁvÀÈzÉÃªÉÇÃ¨sÀªÀ

VjÃ±À ¥ÁnÃ®

ªÉÄÊ¸ÀÆgÀÄ ¸ÀA¸ÁÜ£ÀzÀ°è ¢ªÁ£À ¥ÀzÀ«UÉ ¸ÉÃgÀÄªÀ ¥ÀÇªÀðzÀ°è «±ÉéÃ±ÀégÀAiÀÄå£ÀªÀgÀÄ DqÀ½vÀ «¨sÁUÀªÉÇAzÀgÀ°è PÉ®¸À ¤ªÀð»¸ÀÄwÛzÀÝgÀÄ. CªÀgÀ zÀPÀëvÉAiÀÄ£ÀÄß PÀAqÀ £Á®ér PÀÈµÀÚgÁd MqÉAiÀÄgÀÄ `¢ªÁ£À’gÁUÀÄªÀAvÉ DºÁé£À«vÀÛgÀÄ. ¢ªÁ£ÀgÁUÀÄªÀÅzÉAzÀgÉ §ºÀÄzÉÆqÀØ UËgÀªÀzÀ «µÀAiÀÄ. ¢ªÁ£À ¥ÀzÀ«UÉ DºÁé£À«vÀÛ ¥ÀvÀæªÀ£ÀÄß ¥ÀqÉzÀ «±ÉéÃ±ÀégÀAiÀÄå£ÀªÀgÀÄ £ÉÃgÀªÁV vÀªÀÄä vÁ¬ÄAiÀÄ ºÀwÛgÀ ºÉÆÃUÀÄªÀgÀÄ. D ¥ÀvÀæªÀ£ÀÄß vÁ¬ÄAiÀÄ ¥ÁzÀzÀrAiÀÄ°è ElÄÖ `£À£ÀUÉ `¢ªÁ£À’ ¥ÀzÀ«UÉ gÁdgÀÄ DºÁé¤¹zÁÝgÉ’ JAzÀÄ ±ÁAvÀavÀÛ¢AzÀ ºÉÃ½zÀgÀÄ. EzÀ£ÀÄß PÉÃ½zÀ vÁ¬ÄAiÀÄ D£ÀAzÀ C¶ÖµÀÖ®è, CªÀgÀ PÀuÁÚ°UÀ¼ÀÄ vÀÄA© §gÀÄªÀªÀÅ. M¼ÉîAiÀÄzÁUÀ° JAzÀÄ ªÀÄUÀ£À£ÀÄß ºÀgÀ ÀÄªÀgÀÄ. DUÀ «±ÉéÃ±ÀégÀAiÀÄå£ÀªÀgÀÄ `CªÀÄä £Á£ÀÄ ¢ªÁ£À ¥ÀzÀ«UÉ ¸ÉÃgÀ ÉÃPÉAzÀgÉ £À£ÀUÉÆAzÀÄ ªÀiÁvÀÄ PÉÆqÀ¨ÉÃPÀÄ’ JAzÀÄ PÉÃ¼ÀÄªÀgÀÄ. vÁ¬Ä ºÉÃ¼ÀÄ JAzÁUÀ, `£Á£ÀÄ ¢ªÁ£À ºÀÄzÉÝUÉ ÉÃjzÀ £ÀAvÀgÀ vÁªÀÅ £ÀªÀÄä PÀÄlÄA§zÀªÀjUÁUÀ°, ¸ÀA§A¢üUÀ½UÁUÀ° GzÉÆåÃUÀ, PÁ¯ÉÃdÄUÀ¼À°è ¥ÀæªÉÃ±À CxÀªÁ E£ÁåªÀÅzÉÃ PÉÆr¸ÉAzÀÄ ²¥sÁgÀ¸ÀÄì ªÀiÁqÀ¨ÁgÀzÀÄ’ JAzÀgÀÄ. DUÀ CªÀgÀ vÁ¬ÄUÉ ªÀÄvÀÛµÀÄÖ ¸ÀAvÉÆÃµÀªÁV, D¬ÄvÀÄ JAzÀÄ ªÀiÁvÀÄPÉÆqÀÄªÀgÀÄ. `ªÀiÁvÀÈzÉÃªÉÇÃ¨sÀªÀ’ JA§ GQÛAiÀÄAvÉ vÁ¬ÄAiÀÄÄ PÉÃ½zÁUÀ ªÀÄUÀ£ÁzÀªÀ£ÀÄ E®èªÉ£Àß¯ÁUÀÄªÀÅ¢®è JA§ÄzÀÄ CªÀjUÉ w½¢vÀÄÛ. D £ÀAvÀgÀªÉÃ «±ÉéÃ±ÀégÀAiÀÄå£ÀªÀgÀÄ ªÉÄÊ¸ÀÆgÀÄ ¸ÀA¸ÁÜ£ÀzÀ ¢ªÁ£À ºÀÄzÉÝAiÀÄ£ÀÄß ¹éÃPÀj ÀÄvÁÛgÉ. 1912 jAzÀ 1918 gÀªÀgÉUÉ C£ÉÃPÀ C©üªÀÈ¢ÞUÀ¼À£ÀÄß ªÀiÁr, AiÀÄ±À¹éAiÀiÁV D ºÀÄzÉÝAiÀÄ£ÀÄß ¤¨sÁ¬Ä¹zÀgÀÄ.

ªÀÄÄRªÁqÀzÉÆ¼ÀUÉÆAzÀÄ ªÀÄÄR

-UÉÆÃ¥Á®PÀÈµÀÚ L. J®è ªÀÄgÉwgÀÄªÁUÀ E®è À®èzÀ £ÉªÀªÀ

ºÀÆr §gÀ¢gÀÄ ªÀÄvÉÛ ºÀ¼ÉAiÀÄ £É£À¥ÉÃ.... -PÉ. J¸ï. ¤¸Ágï CºÀªÀÄzï


EwÛÃZÉUÉ ªÀÄAUÀ¼ÀÆjUÉ PËlÄA©PÀ PÁAiÀÄðzÀ ¤«ÄvÀÛ ¥ÀæAiÀiÁt ¨É¼É¹zÉÝ. PÉJ¸ïDgïn¹ §¸ÀÄì ¥ÀæAiÀiÁtÂPÀgÀ£ÀÄß E½¸À®Ä ªÀÄAUÀ¼ÀÆj£À ¨ÉAzÀÆgïªÉ¯ï ªÀÈvÀÛzÀ°è ¤®ÄUÀqÉAiÀiÁ¬ÄvÀÄ. §¹ì£À QnQ¬ÄAzÀ EtÄQ JgÀqÀ£ÉÃ ªÀÄºÀrAiÀÄ PÉÆ£ÉAiÀÄ PÀZÉÃj £ÉÆÃrzÉ. C°è vÀÄPÀÄÌ »rzÀ vÀÄPÀgÁªÀiï gÁªï & PÀA¥É¤ ¨ÉÆÃqÀð£ÀÄß CªÀ¯ÉÆÃQ¹zÉ. DªÁUÀ £É£À¥Á¬ÄvÀÄ £À£Àß ªÉÆvÀÛ ªÉÆzÀ® zÀÄrªÉÄAiÀÄ ¥ÀAiÀÄtzÀ zÁj ¸ÀÄgÀÄ½ ¸ÀÄgÀ½AiÀiÁV £É£À¦£Á¼À¤AzÀ ºÉÆgÀ§A¢vÀÄ. ºÁVzÀÝgÉ D C£ÀÄ¨sÀªÀªÀ£ÀÄß ºÀAaPÉÆAqÀgÉ ZÉ£Àß C¤ß¹vÀÄ. D £É£À¥ÀÄUÀ¼À£ÀÄß ºÉÃVzÉAiÉÆÃ ºÁUÉAiÉÄÃ ¤ªÀÄä ªÀÄÄA¢qÀÄvÉÛÃ£É.

¥ÁæAiÀÄ±À: 1985£ÉÃ E¸À«, £À£ÀUÉ ¸ÀÄªÀiÁgÀÄ 17£ÉÃ ªÀAiÀÄ ÀÄì EgÀ¨ÉÃPÀÄ. £Á£ÀÄ DUÀ vÁ£ÉÃ ¢éwÃAiÀÄ ¦.AiÀÄÄ.¹ CAwªÀÄ ¥ÀjÃPÉë ªÀÄÄV¹zÉÝ. EzÀgÀ ¥sÀ°vÁA±À §gÀ®Ä JgÀqÀÄ wAUÀ¼À DªÀ¢ü EzÉ. F ÀªÀÄAiÀÄªÀ£ÀÄß C£ÁªÀ±ÀåPÀªÁV PÀ¼ÉAiÀÄÄªÀ §zÀ®Ä £À£Àß NzÀÄ ªÀÄÄAzÀÄªÀj À®Ä K£ÁzÀgÀÆ ªÀiÁqÀ¨ÉÃPÀÄ. DUÀ £ÉgÀ«UÉ §AzÀªÀ£ÉÃ £À£Àß »jAiÀÄ vÀgÀUÀwAiÀÄ ¸ÉßÃ»vÀ ºÀµÀðªÀzsÀð£À. CªÀ£ÀÄ ¤ÃrzÀ ¸À®ºÉ JAzÀgÉ ¯ÉPÀÌ ¥Àj±ÉÆÃzsÀPÀgÀ°è vÀgÀ ÉÃwUÉ ¸ÉÃjPÉÆ¼ÀÄîªÀÅzÀÄ. CzÀÄ AiÀÄ±À¹éAiÀiÁzÀgÉ PÉ®¸ÀPÉÌ ¸ÉÃj¹PÉÆ¼ÀÄîvÁÛgÉ. ºÁUÉ vÀÄPÀgÁªÀiï gÁªï & PÀA¥É¤UÉ £Á£ÉÆAzÀÄ Dfð UÀÄdgÁ¬Ä¹zÉ. PÉ®ªÉÃ ¢£ÀUÀ¼À°è ªÀÄgÀÄGvÀÛgÀ §A¢vÀÄÛ ºÁUÀÆ ¸ÀAzÀ±Àð£ÀPÉÌ ºÁdgÁUÀ®Ä PÉÆÃjzÀÝgÀÄ. £Á£ÀÄ ¸ÀAzÀ±Àð£ÀPÉÌ ºÁdgÁVzÀÄÝ ªÉÆvÀÛ ªÉÆzÀ® ¨Áj. £À£ÀUÀAvÀÆ CªÀåPÀÛ sÀAiÀÄ ºÁUÀÆ MvÀÛqÀ PÁqÀÄwÛvÀÄÛ. EªÀgÀ PÀZÉÃj EzÀÝzÀÄÝ ªÀÄAUÀ¼ÀÆj£À ¨ÉAzÀÆgïªÉ¯ï ªÀÈvÀÛzÀ JgÀqÀ£ÉÃ ªÀÄºÀrAiÀÄ PÉÆ£ÉAiÀÄ PÉÆoÀrAiÀÄ°è. E°èUÉ £Á£ÉÆ§â£ÉÃ ¸ÀAzÀ±Àð£ÀPÉÌ ºÁdgÁzÀzÀÄÝ £À£ÀUÉ D±ÀÑAiÀÄðªÀ£ÀÄßAlÄªÀiÁrvÀÄ. PÉ®ªÉÃ PÀëtzÀ°è vÀÄPÀgÁªÀÄ gÁAiÀÄgÀÄ §AzÀgÀÄ ºÁUÀÆ ¸ÀAzÀ±Àð£À ¥ÁægÀA©ü¹zÀgÀÄ.

¸ÀAzÀ±Àð£ÀzÀ ¥ÁægÀA¨sÀzÀ°è G¨sÀAiÀÄPÀÄ±À ÉÆÃ¥ÀjAiÀÄ £ÀAvÀgÀ MAzÀµÀÄÖ ¥Àæ±ÉßUÀ¼À£ÀÄß PÉÃ½zÀgÀÄ. £Á£ÉÆAzÀµÀÖ£ÀÄß GvÀÛj¹zÉ. £ÀAvÀgÀ PÀA¥É¤AiÀÄ §UÉÎ w½¸ÀÄvÁÛ, £ÀªÀÄäzÀÄ ¨É¼ÉAiÀÄÄwÛgÀÄªÀ PÀA¥É¤. ¸ÁPÀµÀÄÖ d£À GzÉÆåÃVUÀ½zÁÝgÉ. ¥Àæ sÁ« PÀA¥É¤UÀ½UÉ ºÀtPÁ¸ÀÄ ªÀåªÀºÁgÀ ¤ªÀðºÀuÉ ªÀiÁqÀÄvÉÛÃªÉ. »ÃUÉ CªÀgÀ ªÀgÁvÀ ªÀÄÄAzÀÄªÀj¬ÄvÀÄ... CAwªÀÄªÁV wAUÀ½UÉ ¸ÀA§¼À JµÀÄÖ PÉÆqÀ¨ÉÃPÀÄ? JA§ ¥Àæ±Éß PÉÃ½zÀgÀÄ. £À£ÀUÉÆÃ «¥ÀjÃvÀ ¸ÀAPÉÆÃZÀ, ªÉÆvÀÛ ªÉÆzÀ® ¨sÁjUÉ §A¢gÀÄªÀÅzÀÄ, ¤ÃªÉÃ ºÉÃ½ JAzÉ. £ÀªÀÄä°èUÉ §gÀÄªÀªÀjUÉ M¼ÉîAiÀÄ ªÉÆvÀÛªÀ£ÉßÃ ¸ÀA§¼ÀªÁV ¤ÃqÀÄvÉÛÃ£É. ¤£ÀUÉ gÀÆ.250£ÀÄß ªÀiÁ¹PÀ ªÉÃvÀ£À ¤ÃqÀÄvÉÛÃ£É. ªÀiÁvÀÄ ¸ÀgÀ¼À, £ÉÃgÀ ºÁUÀÆ ªÀÄ£ÀÄµÀå ¸À sÀågÀAvÉ PÁtÄvÁÛgÉ JAzÀÄ CªÀgÀ ªÀiÁvÀÄUÀ¼À£ÀÄß £ÀA©zÉ. ªÀÄÄA¢£À ÉÆÃªÀÄªÁgÀ¢AzÀ PÉ®¸ÀPÉÌ ¨Á JAzÀÄ DzÉÃ²¹zÀgÀÄ. vÀAzÉ vÁ¬ÄUÉ «µÀAiÀÄªÀ£ÀÄß CgÀÄ» M¦àUÉ ¥ÀqÉzÀÄ, ¤UÀ¢vÀ ¢£À ¸ÀªÀÄAiÀÄPÉÌ ¸ÀjAiÀiÁV GvÁìºÀ¢AzÀ¯ÉÃ PÉ®¸ÀPÉÌ ºÁdgÁzÉ. ºÉÆ¸À PÉ®¸À, ºÉÆ¸À PÀZÉÃj, ºÉÆ¸À ¨Á¸ÀÄ J®èªÀÇ ºÉÆ¸ÀzÀÄ. £À£ÀUÉ £À£ÀßzÉÃ DzÀ PÀ®à£É, PÀ£À¸ÀÄUÀ¼À£ÀÄß PÀnÖPÉÆArzÉÝ. ºÁUÉ PÀZÉÃjUÉ ºÉÆÃzÁUÀ MªÀð ªÀÄ»¼ÉAiÀÄ£ÀÄß sÉÉÃn ªÀiÁrzÉ. CªÀgÀÄ £À£ÀUÉÆAzÀÄ PÀÄ½vÀÄPÉÆ¼Àî®Ä ÀÜ¼À ¤ÃrzÀgÀÄ. ºÁUÉ PÀA¥É¤AiÀÄ ¯ÉPÀÌ ¥ÀvÀæUÀ¼ÀÄ, zÀ¥ÀàzÀ¥ÀàzÀ jf¸ÀÖgïUÀ¼ÀÄ ªÉÄÃdÄUÀ¼À£ÀÄß C®APÀj¹zÀªÀÅ. CzÀgÀ°è PÉærmï, qÉ©mï, RZÀÄð, ¯ÉPÀÌ¥ÀvÀæUÀ¼À ¸ÀªÀÄ¥ÀðPÀvÉAiÀÄ «ªÀgÀªÀ£ÀÄß ¥É¤ì¯ï£À°è UÀÄgÀÄvÀÄ ªÀiÁqÀÄªÀ PÉ®¸ÀªÀ£ÀÄß ºÉÃUÉ ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀÄ JAzÀÄ «ªÀj¹zÀgÀÄ. zÀÆgÀzÀ ¨ÉlÖ £ÀÄtÚUÉ JA§ £ÁtÄßrAiÀÄAvÉ £Á£ÀÄ PÀZÉÃjUÉ ºÉÆÃzÁUÀ¯ÉÃ PÀA¥É¤AiÀÄ §AqÀªÁ¼À CjªÁzÀzÀÄÝ. F PÀA¥É¤AiÀÄ MlÄÖ ¹§âA¢ £Á£ÀÄ ÉÃj JgÀqÀÄ. ªÀåªÀºÁgÀUÀ¼ÀÄ CµÀÖPÀÌµÉÖÃ. PÉÃªÀ® ÉgÀ¼ÉtÂPÉAiÀÄ PÀA¥É¤UÀ¼À ÉPÀÌ¥Àj±ÉÆÃzsÀ£É ªÀiÁvÀæªÉÃ ªÀiÁqÀÄwÛvÀÄÛ. ¤zsÁ£ÀªÁV C°è£À ªÁ¸ÀÛªÀ avÀæt CjªÁ¬ÄvÀÄ. £Á£ÀÄ PÉ®¸ÀPÉÌ ¸ÉÃjzÀ MAzÉÃ ªÁgÀPÉÌ CZÀÑjAiÀÄ WÀl£ÉAiÉÆAzÀÄ £ÀqÉ¬ÄvÀÄ. £ÀªÀÄä PÀZÉÃjAiÀÄ KPÀªÀiÁvÀæ ªÀÄ»¼Á ¹§âA¢ £Á¼É¬ÄAzÀ PÉ®¸ÀPÉÌ §gÀÄªÀÅ¢®è JAzÀÄ w½¹zÀ¼ÀÄ. ºÉÆÃUÀÄªÀ ªÉÆzÀ®Ä PÀA¥É¤AiÀÄ ªÀiÁ°PÀgÀ ¥ÉÆ¼ÀÄî ¨sÀgÀªÀ ÉAiÀÄ£ÀÄß «ªÀj¹, »vÀ ªÀZÀ£À £ÀÄrzÀÄ eÁUÀ SÁ° ªÀiÁrzÀgÀÄ. »ÃVgÀÄªÁUÀ £À£ÀUÉ MAzÀµÀÄÖ ¸ÀAvÉÆÃµÀ ºÁUÀÆ MAzÀµÀÄÖ ¨sÀAiÀÄ CªÀj¹vÀÄ. £Á¼É¬ÄAzÀ F PÀZÉÃjUÉ £Á£ÉÆ§â£ÉÃ ¹§âA¢ JA§ ¸ÀAvÉÆÃµÀ ºÁUÀÆ gÁAiÀÄgÀÄ ¤ÃrzÀ ¨sÀgÀªÀ ÉAiÀÄ£ÀÄß FqÉÃj¸ÀÄvÁÛgÉÆÃ E®èªÉÇÃ JA§ sÀAiÀÄ. K£ÁzÀgÀÆ DUÀ° MAzÀÄ wAUÀ¼ÀÄ PÉ®¸À ªÀiÁqÉÆÃt. ÉPÀÌ¥Àj±ÉÆÃzsÀ£ÉAiÀÄ ªÀÄÆ® «µÀAiÀÄUÀ¼À£ÀÄß w½AiÉÆÃt. EzÀjAzÀ ªÀÄÄA¢£À PÉ®¸ÀPÉÌ MAzÀµÀÄÖ G¥ÀAiÉÆÃUÀªÁUÀ§ºÀÄzÀÄ JA§ ¨sÀgÀªÀ É¬ÄAzÀ PÉ®¸ÀªÀ£ÀÄß PÀ°AiÀÄvÉÆqÀVzÉÉ. ªÀÄÄAzÉ PÁAiÀÄð ¨ÁºÀÄ¼ÀåzÀ°è EzÀ£ÀÄß §¼À¹PÉÆAqÉ.


CzÉÆAzÀÄ ªÀÄÄAeÁ£É. PÀZÉÃj ÁV®Ä vÀgÉzÀÄ PÉ®¸À ¥ÁægÀA©¸À ÉÃPÀÄ J£ÀÄßªÀµÀÖgÀ°è ªÀÄzsÀå ªÀAiÀÄ ÀÌ ªÀÄ»¼ÉAiÉÆ§âgÀÄ §AzÀgÀÄ. PÀÄ½vÀÄPÉÆ½î JAzÉ. AiÀiÁgÀ£ÀÄß ¨ÉÃnAiÀiÁUÀ¨ÉÃQvÀÄÛ? JAzÀÄ ¥Àæ²ß¹zÉ. £Á£ÀÄ E°è PÉ®¸À ªÀiÁqÀÄwÛzÉÝ. »A¢£À wAUÀ¼À ªÉÃvÀ£À ¤Ãr®è. CzÀ£ÀÄß ¥ÀqÉzÀÄPÉÆAqÀÄ ºÉÆÃUÀ®Ä §A¢zÀÄÝ JAzÀÄ w½¹zÀ¼ÀÄ. EzÀ®èzÉ ªÀiÁ®PÀgÀ ¸ÀvÁ¬Ä¸ÀÄªÀ PÀ Áåt UÀÄtªÀ£ÀÄß ºÉÃ½ ªÀÄÄV¸ÀÄªÀÅzÀPÀÆÌ gÁAiÀÄgÀÄ §gÀÄªÀÅzÀPÀÆÌ ¸ÀjAiÀiÁ¬ÄvÀÄ. ZÉÃA§gïUÉ PÀgÉ¹PÉÆAqÀÄ ©¹ ©¹ ªÁUÁézÀ £ÀqÉ¬ÄvÀÄ. £ÀAvÀgÀ ¥ÉZÀÄÑ ªÉÆÃgÉ ºÁQPÉÆAqÀÄ PÀZÉÃj¬ÄAzÀ ºÉÆgÀ£ÀqÉzÀ¼ÀÄ. DUÀ¯ÉÃ £À£ÀUÉ £ÉÊdvÉ CxÀðªÁVzÀÄÝ. E°èUÉ PÉ®¸ÀPÉÌ §gÀÄªÀªÀgÀ°è £Á£ÀÄ ªÉÆzÀ®£ÉAiÀÄªÀ£ÀÆ C®è. PÉÆ£ÉAiÀÄªÀ£ÀÆ C®è! ¯ÉPÀÌ ¥Àj±ÉÆÃzsÀ£ÉAiÀÄ MAzÀµÀÄÖ M¼À ªÀÄd®ÄUÀ¼À£ÀÄß gÁAiÀÄjAzÀ PÀ°vÀÄPÉÆAqÉ. «µÀAiÀÄªÀ£ÀÄß D¸ÀQÛzÁAiÀÄPÀªÁV ªÀiÁqÀÄªÀAvÉ ¥ÉÆæÃvÁì»¸ÀÄwÛzÀÝgÀÄ. £À£Àß MAzÀÄ wAUÀ¼À AiÀÄ±À¹é PÁAiÀÄðzÀ £ÀAvÀgÀ M¦àzÀAvÉ ¸ÀA§¼À ¤ÃqÀ¨ÉÃPÀÄ. gÁAiÀÄgÀÄ EzÀgÀ §UÉÎ ZÀPÁgÀ JvÀÛ°®è. £Á¤zÀÝ ¥Àj¹ÜwAiÀÄ°è ºÀtzÀ CªÀ±ÀåPÀvÉ¬ÄvÀÄÛ. zÀAzÀézÀ°è MAzÉgÉqÀÄ ¢£À PÀ¼ÉzÉ. CªÀgÀ£ÀÄß ¸ÀA§¼À ºÉÃUÉ PÉÃ¼À°? CzÀgÉ £Á¤zÀÝ ¥Àj¹ÜwAiÀÄ PÉÃ¼À¯ÉÃ¨ÉÃPÁzÀ C¤ªÁAiÀÄðvÉ¬ÄvÀÄÛ. CªÀgÀ ZÉÃA§gïUÉ ºÉÆÃV PÉÃ¼ÉÆÃtªÉAzÀgÉ zsÉÊAiÀÄð §gÀÄwÛgÀ°®è. F ¹Üw £À£Àß «gÉÆÃ¢üUÀÆ §gÀ¨ÁgÀzÀÄ ©r. PÉÆ£ÉUÀÆ UÀnÖ ¤zsÁðgÀ ªÀiÁr ¥Àæ²ß¹zÀgÉ, ªÀÄÄA¢£À wAUÀ¼ÀÄ ºÀvÀÛ£ÉÃ ¢£ÁAPÀzÀAzÀÄ PÉÆqÀÄvÉÛÃ£É. £À£Àß ¥Àj¹ÜwAiÀÄ£ÀÄß CªÀgÀ°è ¥Àj¥Àj ©£Àß»¹zÀgÀÆ CªÀgÀ ªÀÄ£À: PÀgÀUÀ°®è. DzÀgÉ £Á£ÉÆAzÀÄ ¤zsÁðgÀPÉÌ DªÀvÉÛÃ §A¢zÉÝ. gÁAiÀÄgÀÄ ºÉÃ½zÀ ªÀiÁw£ÀAvÉ £ÀqÉzÀÄPÉÆAqÀgÉ E°èAiÉÄÃ PÉ®¸À ªÀiÁqÀÄvÉÛÃ£É. E®èzÉÃ ºÉÆÃzÀgÉ ªÀÄÄA¢£À wAUÀ¼ÀÄ 10 ¢£ÁAPÀªÉÃ F PÀA¥É¤AiÀÄ°è £À£Àß zÀÄrªÉÄAiÀÄ PÉÆ£ÉAiÀÄ ¢£À. ºÁUÉ D ¢£ÀPÁÌV ZÁvÀPÀ¥ÀQëAiÀÄAvÉ PÁzÉ. CAzÀÄ CªÀgÀÄ gÀÆ.74gÀ ZÉPï ¤ÃrzÀgÀÄ. EzÀÄ ¤ªÀÄä wAUÀ¼À ¸ÀA§¼À JAzÀgÀÄ. ¤ÃªÀÅ ºÉÃ½zÀ ªÀiÁvÉÃ£ÀÄ, ªÀiÁqÀÄwÛgÀÄªÀÅzÀÄ K£ÀÄ? JAzÀÄ ¥Àæ²ß¹zÀgÉ KgÀÄzsÀé¤AiÀÄ°è GqÁ¥sÉAiÀÄ ªÀiÁvÀ£ÀÄß DrzÀgÀÄ. E£ÀÆß EªÀgÀ°è ªÀiÁvÁ£Ár ¥ÀæAiÉÆÃd£À«®èªÉAzÀÄ PÉ®¸ÀPÉÌ zÉÆqÀØ £ÀªÀÄ¸ÁÌgÀ ºÉÃ½zÉ. CzÀgÉ F ZÉPï£ÀÄß PÁåµï ªÀiÁrPÉÆ¼ÀÄîªÀÅzÀÄ ºÉÃUÉ? £À£Àß°è C°èAiÀÄ vÀ£ÀPÀ ¨ÁåAPï SÁvÉAiÉÄÃ EgÀ°®è. ZÉPï ºÁPÀ®Ä G½vÁAiÀÄ SÁvÉ ¨ÉÃPÀ®èªÉÃ? £À£Àß «ÄvÀæ£À ¸ÀºÁAiÀÄ¢AzÀ PÀ£ÁðlPÀ ¨ÁåAPï£À PÉÃAzÀæ PÀZÉÃj, PÉÆrAiÀiÁ¯ï ¨ÉÊ¯ï ±ÁSÉAiÀÄ°è SÁvÉAiÀÄ£ÀÄß vÉgÉzÉ. D SÁvÉ F PÀëtzÀªÀgÉUÀÆ dvÀ£À¢AzÀ G½¹PÉÆArzÉÝÃ£É. £Á£ÀÄ gÁAiÀÄgÀ ªÀiÁvÀÄUÀ¼À£ÀÄß ¸ÀA¥ÀÆtðªÁV £ÀA©zÉÝ. £ÀA©PÉUÉ ªÉÆÃ¸À DzÁUÀ DUÀÄªÀ DWÁvÀ ¸À»¸À®¸Á¸ÀzsÀå EzÀjAzÀ ZÉÃvÀj¹PÉÆ¼Àî®Ä MAzÀµÀÄÖ ¸ÀªÀÄAiÀÄ vÉUÉzÀÄPÉÆAqÉ. zÀÄBRzÀ £É£À¥ÀÄUÀ¼ÀÄ DUÁÎUÉÎ ªÀÄgÀÄPÀ½¸ÀÄvÀÛzÉ. PÁ® J®èªÀ£ÀÆß ªÀÄgÉ¸ÀÄvÉÛ JAzÀÄ »jAiÀÄgÀÄ ºÉÃ½zÀÄÝ ¤dªÀ®èªÉÃ?.


ಸಂಚನ ಪರದ ೇಶ

-ಪರರಯಾಂಕ

ಚನನ, ಇದು ಮೇಘಗಳ ಸಂಚು ನ ೊೇಡು ಹ ೇಗ ಕೊಡುವುವು ಭೊಮಯಲಲ ತನನ ಭಾರ ಸುರದು- ವಂಚಸ, ಬಚಚಟಟ ಶಕರಗಳನುನ ಬಯಲು ಮಾಡುವುವು ಚನನ, ಇದು ಸಣಣ ಜೇವಗಳ ಪರದ ೇಶ

ನ ೊೇಡು ಬಣಣ ಬಣಣದ ಹುಳು ಕ ಮಮಣುಣ ಸರದು ಹಕಗಳಗ , ಹುಳುವನುನ ಬಯಲು ಮಾಡುವುವು ಚನನ, ನ ೊೇಡು ಪಾರಜಾತ

ಎಲ ಗಳ ಇಲದ ಮರವನುನ ಸ ೇರ

ನ ೊೇಡುತತದ ದೊರದ ತತೇರ

ಇದು ಸಂಚನ ಪರದ ೇಶ

ಎಂದು ಹಂದುರುಗ ನನನನಲಲ ಹ ೇಳಲು ಬಯಸಲು

ನನೇನು ಕಾಣ ಬರೇ;

ನನನನ ಪಾದಧವನನ

ಬಯಲಾದ ನಾನು

D±Áé À£É

-®Qëöä.JA zÀÆgÀzÀ ¨ÉlÖ £ÀÄtÚUÉ J£ÀÄßªÀ ªÀiÁvÀÄ CPÀëgÀ±ÀB £À£Àß «ZÁgÀzÀ°è ¸ÀvÀå. F ªÀiÁvÀ£ÀÄß ºÉÃ¼À®Ä ¥ÀæªÀÄÄR PÁgÀt £À£Àß fÃªÀ£ÀzÀ°è dgÀÄVzÀ MAzÀÄ ªÀÈwÛ §zÀÄQ£À D±Áé À£ÉAiÀÄ ªÀiÁvÀÄ. ¨ÉAUÀ¼ÀÆgÀÄ JA§ÄzÀÄ CvÁåPÀµÀðuÉAiÀÄ MAzÀÄ vÁt. ¥ÀæwAiÉÆ§âjUÀÆ CAzÀgÉ F ¸ÀÄAzÀgÀ


£ÀUÀjAiÀÄ «ZÁgÀUÀ¼ÀÄ w½AiÀÄzÀªÀjUÉ ªÀiÁvÀæªÀµÉÖÃ DPÀµÀðuÉAiÀÄ vÁt, w½zÀªÀjUÉ ªÀiÁvÀæ F ¸ÀÄAzÀgÀ £ÀUÀgÀzÀ°è CqÀVgÀÄªÀ PÀÄgÀÆ¥ÀvÉAiÀÄ ¸ÀvÀå w½¢gÀÄvÀÛzÉ.

£Á£ÀÄ ©J ªÀÄÄV¹zÀ £ÀAvÀgÀ ©.Er ²PÀët ¥ÀqÉAiÀÄ®Ä ¹En ¥ÀjÃPÉë §gÉzÉ. CzÀgÀ ¥sÀ°vÁA±À §gÀ®Ä E£ÀÆß PÁAiÀÄ ÉÃPÁVzÀÝÀjAzÀ ¸ÀÄªÀÄä£É ÀªÀÄAiÀÄ PÀ¼ÉAiÀÄÄªÀÅzÀÄ ÉÃqÀ §zÀ°UÉ ÉAUÀ¼ÀÆj£À°è PÉ®¸ÀPÉÌ ÉÃjzÀgÉ £À£Àß «zÁå¨sÁå¸ÀPÉÌ ºÀtzÀ ÀºÁAiÀÄªÁUÀÄvÀÛzÉAzÀÄ AiÉÆÃa¹

ªÀiÁAiÀiÁ £ÀUÀjAiÀÄ°èzÀÝ £À£Àß aPÀÌªÀÄä£À ªÀÄ£ÉUÉ ºÉÆÃzÉ. £ÀAvÀgÀ PÉ®¸À ºÀÄqÀÄPÀ®Ä ¢£À¥ÀwæPÉAiÀÄ°è PÉ®¸À SÁ° EzÉ JA§ ²Ã¶ðPÉAiÀÄ°è §gÀÄªÀ eÁ»ÃgÁvÀ£ÀÄß £ÉÆÃr CzÀgÀ°ègÀÄªÀ zÀÆgÀªÁtÂ ¸ÀASÉåUÀ½UÉ PÀgÉ ªÀiÁr D «¼Á¸ÀPÉÌ ºÉÆÃV ¸ÀAzÀ±Àð£PÉÌÀ ºÁdgÁUÀÄwÛzÉÝ. CzÀgÀ°è £À£ÀUÉ MAzÀÄ PÀA¥À¤AiÀÄ°è PÉ®¸ÀªÀÅ ¹QÌvÀÄ. DUÀ £À£ÀUÉ DzÀ RÄ¶ C¶ÖµÀÖ®è. PÉ®¸À ¹PÀÌ RÄ¶ MAzÀÄ PÀqÉAiÀiÁzÀgÉ, £À£ÀUÉ CªÀgÀÄ PÉÆqÀÄvÉÛÃ£É JAzÀÄ ºÉÃ½zÀ ÀA§¼À MA¨sÀvÀÄÛ ¸Á«gÀ gÀÆ¥Á¬Ä ºÁUÁV £À£Àß ¸ÀAvÉÆÃµÀPÉÌ ¥ÁgÀªÉÃ EgÀ°®è.

MAzÀÄ wAUÀ¼À ªÀiÁ¹PÀ ¥Á¸À£ÀÄß vÉUÉzÀÄPÉÆAqÀÄ §ºÀ¼À ®UÀÄ§UÉ¬ÄAzÀ PÉ®¸ÀPÉÌ ºÉÆÃzÉ ºÁUÉAiÉÄÃ £À£Àß ¥Á°£À PÉ®¸ÀªÀ£ÀÄß §ºÀ¼À CZÀÄÑPÀmÁÖVAiÀÄÆ ªÀiÁqÀÄwÛzÉÝ. CzÀ£ÀÄß DUÁUÀ UÀªÀÄ¤¸ÀÄwÛzÀÝ PÀA¥À¤ ªÀiÁ°ÃPÀ gÀªÀgÀÄ £À£Àß PÉ®¸ÀzÀ §UÉÎ §ºÀ¼À ¥Àæ±ÀA¸À¤ÃAiÀÄ ªÀiÁvÀÄUÀ¼À£ÁßqÀÄwÛzÀÝgÀÄ. »ÃUÉ MAzÀÄ wAUÀ¼ÀÄ PÀ¼É¬ÄvÀÄ ¥ÀæwÃ wAUÀ½£À ¸ÀA§¼ÀªÀ£ÀÄß ªÀÄÄA¢£À wAUÀ¼À ºÀvÀÛ£ÉAiÀÄ vÁjÃT£ÀAzÀÄ PÉÆqÀÄªÀÅzÁV ªÉÆzÀ¯ÉÃ PÀA¥À¤AiÀÄªÀgÀÄ wÃªÀiÁð¤¹zÀÝgÀÄ. DzÀ PÁgÀt ªÉÆzÀ® wAUÀ¼À ¸ÀA§¼À ¥ÀqÉAiÀÄ®Ä §ºÀ¼À D¸É¬ÄAzÀ ¸ÀA§¼À

§gÀÄªÀ ¢£ÀªÀ£ÀÄß JtÂ ÀÄvÁÛ PÀ¼ÉzÉ. CAvÀÆ EAvÀÆ ¸ÀA§¼ÀzÀ ¢£À §AzÉÃ ©nÖvÀÄ.

CAzÀÄ £À£Àß ¥Á°UÉ ¸ÀÄ¢£ÀªÁVvÀÄÛ. AiÀiÁªÁUÀ PÉÆqÀÄvÁÛgÉÆÃ J£ÀÄßªÀÅzÀgÀ eÉÆvÉUÉ ¸ÀAeÉ JµÀÄÖ ¨ÉÃUÀ DUÀÄªÀÅzÉÆÃ JAzÀÄ PÁvÀgÀ¢AzÀ PÁAiÀÄÄvÀÛ ÉÃ CAzÀÄ £À£ÀUÉ ªÀ»¹zÀÝ J¯Áè PÉ®¸ÀªÀ£ÀÄß §ºÀÄ ÉÃUÀ¨ÉÃUÀ£ÉÃ ªÀÄÄV¹ DgÀÄ UÀAmÉUÉ ÀjAiÀiÁV ªÀÄ£ÉUÉ ºÉÆgÀqÀ®Ä À£ÀßzÀÝ¼ÁVzÉÝ. D ¸ÀªÀÄAiÀÄzÀ°è M¨ÉÆâ§âgÁV ºÉÆÃV ¸ÀA§¼ÀzÀ PÀªÀgï£ÀÄß ªÀiÁ°ÃPÀjAzÀ ¥ÀqÉzÀÄ ºÉÆgÀlgÀÄ. PÉÆ£ÉUÉ £À£Àß ¸ÀgÀ¢ §AvÀÄ ªÀiÁ°ÃPÀgÀÄ EzÀÄ ¤£Àß F wAUÀ¼À ¸ÀA§¼À vÉUÉzÀÄPÉÆ½î §ºÀ¼À ZÀÄgÀÄPÁV PÉ®¸À ªÀiÁqÀÄwÛÃgÀ DzÀÄzÀjAzÀ ¤£ÀUÉ £Á£ÀÄ F wAUÀ¼ÀÄ J®èjVAvÀ ºÉaÑ£À ¸ÀA§¼À ¤ÃrzÉÝÃ£É JAzÀÄ ºÉÃ½zÀgÀÄ. D ªÀiÁvÀÄ PÉÃ½zÀ £À£ÀUÉ RÄ¶AiÉÆÃ RÄ¶.

CzÉÃ ¸ÀAvÉÆÃµÀzÀ°è ªÀÄ£ÉUÉ ºÉÆÃV ¸ÀA§¼ÀzÀ PÀªÀgï vÉUÉzÀÄ £ÉÆÃrzÁUÀ £À£ÀUÁzÀ £ÉÆÃªÀÅ C¶ÖµÀÖ®è. PÁgÀt £À£ÀUÉ ºÉÃ½ ¤UÀ¢ü ªÀiÁrzÀ ¸ÀA§¼À MA¨sÀvÀÄÛ ¸Á«gÀ, DzÀgÉ £À£ÀUÉ CªÀgÀÄ PÉÆnÖzÀÝ ¸ÀA§¼À £Á®ÄÌ ¸Á«gÀ. D ¢£ÀªÉ®è £À£ÀUÁzÀ ¤gÁ±É ºÉÃ¼ÀwÃgÀzÀÄ. ¨É¼ÀUÉÎ ¨ÉÃUÀªÉÃ PÀbÉÃjUÉ ºÉÆÃzÉ JµÀÄÖ PÉÆÃ¥À«vÉÛAzÀgÉ AiÀiÁPÉ F jÃw ¸ÀÄ¼ÀÄî ºÉÃ½ ªÉÆÃ¸À ªÀiÁr¢j JAzÀÄ PÉÃ½ w½zÀÄPÉÆ¼Àî¯ÉÃ¨ÉÃPÉAzÀÄ ºÉÆÃzÉ£ÀÄ.

DUÀ D PÀA¥À¤ ªÀiÁ°ÃPÀ ¤ÃrzÀ GvÀÛgÀªÉAzÀgÉ ºÉÃ½zÉÝ PÉÆqÀÄvÉÛÃ£ÉAzÀÄ FUÀ £Á£ÀÄ PÉÆqÀÄªÀÅzÀÄ EµÉÖÃ ªÀÄÄA¢£À wAUÀ¼ÀÄ ¸ÁzsÀåªÁzÀgÉ £ÉÆÃqÉÆÃt JAzÀÄ §ºÀ¼À ¸ÀÄ®¨sÀªÁVAiÉÄÃ ºÉÃ½©lÖgÀÄ. £Á£ÀÄ ªÀÄgÀÄªÀiÁvÀ£ÁqÀzÉÀ ºÉÆgÀ§AzÉ. DzÀgÉ C°è £À£ÀUÉ E£ÉÆßAzÀÄ ¸ÀvÀå w½¬ÄvÀÄ CzÉÃ£ÉAzÀgÉ £À£ÀßAvÀAiÉÄÃ C°èzÀÝ PÉ®ªÀÅ ªÀÄA¢ ºÉÆ¸À§gÀÄ ªÀiÁ°ÃPÀgÀ D±Áé¸À£É £ÀA© ªÉÆÃ¸À ºÉÆÃVzÀÝªÀgÉÃ DVzÀÝgÀÄ. CªÀgÉ®ègÀÆ ¸ÀºÀ ªÀÄ£ÉAiÀÄ PÀµÀÖPÉÌ ¸ÀºÁAiÀÄªÁUÀ¯ÉAzÀÄ PÉ®¸ÀPÉÌ §AzÀªÀgÁVzÀÝgÀÄ. CªÀjUÉ ªÀiÁ°ÃPÀgÀÄ ¤ÃrzÀ ¸ÀA§¼À PÉÃªÀ® JgÀqÀÄ ¸Á«gÀ gÀÆ¥Á¬Ä D «µÀAiÀÄ w½zÀ £À£ÀUÉ §ºÀ¼À ÉÃ¸ÀgÀªÁ¬ÄvÀÄ.

EzÀÄ £À£Àß ªÀÄ£À¹ìUÉ JµÀÄÖ £ÉÆÃªÀÅ PÉÆnÖvÉAzÀgÉ »ÃUÉ D±Áé À£É PÉÆlÄÖ ªÉÆÃ¸À ªÀiÁqÉÆÃzÀÄ JµÀÄÖ Àj J¤¹vÀÄ. F jÃw ªÁåªÀºÁjPÀªÁV ªÉÆÃ¸À ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀjAzÀ PÉ®¸ÀªÀ£ÉßÃ £ÀA© fÃªÀ£À £ÀqÉ ÀÄªÀ d£ÀgÀ ¥ÁqÀÄ ±ÉÆÃZÀ¤ÃAiÀÄªÁVgÀÄvÀÛzÉ. »ÃUÉ ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀjAzÀ DUÀÄªÀ


¥ÀjuÁªÀÄUÀ¼À §UÉÎ ªÉÆÃ¸À ªÀiÁqÀÄªÀ d£ÀgÀÄ AiÉÆÃa ÀÄªÀÅzÉÃ E®è. ÉAUÀ¼ÀÆgÀÄ MAzÉÃ C®è J¯Áè PÀqÉUÀ¼À®Äè EAvÀºÀ ªÉÆÃ¸À ªÀiÁqÀÄªÀ d£ÀgÀÄ EgÀÄvÁÛgÉ CzÀ£ÀÄß DzÀµÀÄÖ ¸ÀÆPÀëöäªÁV CxÉÊð¹PÉÆAqÀÄ fÃªÀ£À ªÀiÁqÀÄªÀÅzÀÄ ¸ÀÆPÀÛªÁVgÀÄvÀÛzÉ. EzÀÄ £À£ÀUÁzÀ MAzÀÄ §UÉAiÀÄ aPÀÌ D±Áé À£ÉAiÀÄ £ÀA©PÉ ªÉÆÃ¸À. EAvÀºÀ ªÉÆÃ¸À AiÀiÁgÀ fÃªÀ£ÀzÀ®Äè DUÀ¢gÀ ÉA§ÄzÀÄ £À£Àß D±ÀAiÀÄ.

ಈ ನವಲೂ ನರತಥಸಲಲ

-ರಂಜನ

ಕಾವಕೇರ ನದ ಸನತನತವವರಕದನ ರರಯನವ ನಮೂಮರನಲ ಗಾರಮದಕೇವತಕ ರಬಬ ಬಲನಜಕೂೇರನ; ಹಬಬದಲಲ ಹ ಣುಣಮಕಳದು ವಶ ೇಷ ಸಡಗರ. ಎಲಾ

ಾಕ ನುಮಕು ಮನಕಯನನನ ಅಲಂಕರಕ, ಾಕೂಸಾಕೂಸ ಉಡನಪುಗುನನನ ಧರಕ, ದಕೇವರಗಕ ನಕೈವಕೇದಯವಾಗ ತಂಬಟನ ತಯಾರಕಡನತಾತವರಕ. ಮನ ಯಲಲ ಹಬಬದಡುಗ ಯ ತಯಾರ ಜ ೊೇರಾಗ ನಡ ಯುತತರುತದ . ರಬಬಕಕ ಅಣಯಾಗನವಂತಕ ಸಾರಲನ ಮಾದಯಯ, ಊರನ ಾಕಬಾಬಗಲೀಂದ ಊರನ ಕಕೂನಕಯ

ಬೇದಯವರಕಗಕ “ಎಲೂರ ತಂಬಟನ ಆರತ ಮಾಡಕೂಂಡನ ರಕಡಯಾಗರಪಪೇ..........” ಎಂದನ ತಮಟಕ ಬಾರಕಕಕೂಂಡನ ಕೂಗ ಸಾರನತಾತವನಕ. ಈತ ಸಾರದ

ತಕಷ ದಂದಲಕೇ ಎಣಕು ಬರತತವಗಳಂದ ಸಜಾಾಗರನವ ದೇಪಗುನನನ ಾಕೂರತತವಕ ಕಕೈಗುಲ ಹಡದ ಾಕ ನುಮಕು ತಮಮ ತಮಮ ಮನಕಯ ಮನಂಭಾಗಕಕ ಬಂದನ ದಕೇವಸಾಾನಕಕ ಾಕೂರಡಲನ ಅಣಯಾಗನತಾತವರಕ. ಅದಕೇ ಮಾದಯಯ ಮತಕತವ ತಮಟಕ ಬಾರಸನತಾತವ ಬಂದನ ಕಕೂನಕಯ ಬೇದಯಂದ ತನನ ಪಯ

ಆರಂಭಸನತಾತವನಕ. ಅವನ ಹಂದಕ ನಕರಕಯನವ ಾಕ ನುಮಕು ಒಬಬರಾದ ಮೇಲಕ ಒಬಬರಂತಕ ಸರದ ಪರಕಾರ ಬಂದನ ಸಕೇರಕಕೂು ತತಾತವ ದಕೇವರಗನಡಗಕ ಬರನತಾತವರಕ. ಊರನ ಎಲರೂ ಒಂದಕಡಕ ಸಕೇರ ದಕೇವರಗಕ ಆರರತ ತಕೂೇರಸನತಾತವರಕ. ಮರವಣಗಕಯ ಮೊಲಕ ಊರನ ಾಕೂರಭಾಗದಲ ರರಯನವ ಕಾವಕೇರ

ಾಕೂಳಕಯ ದಂಡಕಯಲ ದಕೇವರ ಮೂರತಯನನನ ಇಡನವುದರಕೂಂದಗಕ ಸಂಜಕಯವರಕಗನ ರಬಬದ ಪೂಜಾ ಕಾಯಗು ಕಕೂನಕಗಕೂು ತತತವವಕ. ಮತ ರಾತತರ ಒಂಬತು ಗಂಟಕಯ ಸನಮಾರಗಕ ಪಾರರಂಭಗಕೂು ತವ ಉತಸವದಲ ಾಕೂಳಕಯ ರತೇರದಂದ ದಕೇವರನನನ ಊರನ ಎಲಾ ಬೇದಗುಲ ಮರವಣಗಕಯ

ಮೂಲಕ ಕಕೂಂಡಕೂಯನಯವುದನ ಸಂಪರದಾಯ.

ಹೇಗಕ ಊರನ ಬೇದಗುಲ ದಕೇವರನನನ ಮರವಣಗಕಯಲ ಕಕೂಂಡಕೂಯನಯವ ಉತಸವವು ಬಾಯಂಡ ಸಕಟ ಮತನತವ ತಮಟಕ ವಾದಯಗು ನಾದದಂದ ಕಳಕಗಟತಕೂಡಗನತತವದಕ; ನರ ಉತಾಸರ ಮೇರಕಮೇರನತತವದಕ. ಬಾಯಂಡ ಸಕಟ ಮತನತವ ತಮಟಕ ಬಾರಸನವವರ ನಡನವಕ ನಮಮ ಊರನ

ಗಂಡನ ಮಕು ಗನಂಪು ಗನಂಪಾಗ ತಾುಕಕ ತಕಂತಕ ಾಕಜಕಾ ಾಾಕನತಾತವ ಕನಣಯನತಾತವ ಬರನತಾತವರಕ. ಪರತತ ವಷಯವೂ ಇದನನನ ನಾನನ ನನನ ಮನಕಯ ಮರಡಯ ಮೇಲಕ ೀಂತನ ಆಸಕಗಣುೀಂದ ನಕೂೇಡನತಕತವೇನಕ. ನಾನೂ ಆ ಗನಂಪನಲ ಸಕೇರ ಾಕಜಕಾಗೂಡಸಲನ ಾಾತಕೂರಕದನ, ಅಮಮನಕೂಂದಗಕ ಕಕೇು ರತತವದಕದ, “ನಾನೂ ಅವರ ಜಕೂತಕ ಕನಣದರಕ ಎಷನ ಚಕನಾನಗರನತಕತವ ಅಲವ”. ಆಗ ಅಮಮ ಾಕೇು ವುದನ,


“ೀೇನನ ಾಕ ನು. ಗಂಡನ ರನಡನಗರಂತಕ ಊರ ಮನಂದಕ ಕನಣದರಕ ನ ಆಡಕಕೂು ತತಾತವರಕ”. ಆ ಕಷ ಕಕ ಮನಸನಸ ಮನದನಡನರತತವತನತವ. ಅಮಮನ ಮೇಲಕ ನನನ ಮನಸನಸ ಅಸಮಾಧಾನಗಕೂು ತರತತವತನತವ. ಪರರತ ವಷ ಉತಸವದಲೂ ಈ ಕನಣತವನನನ ನಕೂೇಡನವ ವಕೇಳಕ ದಕೇವರನ ನನನನನನ ರನಡನಗನಾಗ ಸೃಷಟ ಮಾಡದದದದರಕ ನಾನೂ ಕನಣಯಬರನದತತವಲ ಎಂದನ ರಲನಬದೂದ ಇದಕ.

ಾಕಣಕೂುಬಬು ತನನ ಮನದಲ ಮೂಡನವ ಸ ು ಪುಟ ಆಸಕಗುನನನ ಸರವಾಗ ಅಭವಯಕತತವಸಲಾಗ ಕಟನಪಾಡನಗು ಕನರತನ ಆಲಕೂೇಚಸನವಾಗ ವಷಾದ ಆವರಸನತತವದಕ. ಈಗ ಕಾಲ ಬದಲಾಗದಕ; ಮಹಳಕಯರನ ಾಕಚನು ಾಕಚನು ಸಾಧನಕಗುನನನ ಮಾಡನರತತವದಾದರಕ ಎಂದನಕಕೂುತಲಾಗನರತತವದಕ. ಮನಂದಕ ಸಾಗನರತತವದಕದೇವಕಂದನ ನಾವು ಅಂದನಕಕೂಂಡಾಗಲೂ ಹಂದಕ ಗನವ ಈ ರೇರತಯ ಸ ು ಸಂಗರತಗು ನಮಮಲರನವ ಆತಮವರಾವಸವನನನ ಕಕಲವಮಮ ಕನಗಕಬಡನತತವದಕ. ಪರರತೇ ಬಾರ “ೀೇನನ ಾಕ ನು, ಾಾಗಾಗ ಇದನನನ ೀೇನನ ಮಾಡಲನ ಸಾಧಯವಲ” ಎನನನವ ಮಾತನಗು ಒಮೊಮಮಮ ನಮಮ ಬಕನನಟನತತವವಕ. “ಕೇತಕಯನ ಚಕ ವಯಕಸನಲ ಒಮಮ ಆಟವಾಡನರತತವದಾದಗ ಚಕಂಡನ ಉರನಳ ಇಂದರ ಧನನಕಸನ ಅಡಯಲ ಕಕತಕಕೂಂಡಾಗ ಆಕಕ ಅದನನನ ಸರಕ ಚಕಂಡನನನ ತಂದದದು . ಮನಂದಕ, ಅವುನನನ ಒಬಬ ‘ಾಕ ನು ಮಾತರ’ ಎಂದನ ಕಾ ನರತತವದದ ಸನತತವಮನತತವಲನ ಪರಸರದಲ ಅವು ಬಕಳಕದಂತಕಲಾ, ಅವುಲ ೀಸಾಾಯಕತಕ ರೂಪುಗಕೂಂಡನ, ರಾವ ಆಕಕಯನನನ ಕದಕೂದಯಾದಗ ಆ ಪರಕಾರತಯಂದ ತನನನನನ ತಾನನ ಬಡಕಕಕೂುತಲಾಗದಂತರ ಒಂದನ ಅಸಾಾಯಕತಕಗಕ ಅವುನನನ ತಳತತನ” – ಎಂದು ಹಂದ ಎಲಲಯೊೇ ಓದದು ನ ನಪಗ ಬರುತದ .

ಪುಟ ರನಡನಗಯಾಗದಾದಗೀಂದ ಕಾಡನರತತವರನವ ನನನ ಕನಸನ, ಪರರತೇ ವಷ ಅದಕೇ ಗಾರಮದಕೇವತಕ ರಬಬ, ನನನ ಮನಕಯ ಮನಂದಕ ದಕೇವರ ಮರವಣಗಕ ತಮಟಕಯ ತಾುಕಕ ತಕಂತಕ ಗಂಡನ ಮಕು ಾಕಜಕಾಯ ಕನಣತದಕೂಂದಗಕ ಸಂಭರಮದಂದ ಸಾಗ ಾಕೂೇಗನವಾಗ ನನನ ಆಸಕ ಗರಬಚುಕಕೂು ತತತವದಕ. ಬಚಚಕ ೊಂಡ ಆಸ ಯ ಗರಗಳು ಅಷಕೇ ವಕೇಗದಲ ಮನದನಡಕಕೂು ತತತವದಕ. ತಮಟ ಯ ನಾದ ದೊರವಾಗುತಾ ಹ ೊೇದಂತ , “ಹ ಣುಣಮಗಳು ಹಾಗ ಲಾ ಕುಣದರ ಜನ ಆಡಕ ೊಳುುತಾರ ” ಎನುನವ ಮಾತುಗಳು ಕವಯಲಲ ಮೊರ ಯುತವ . ಹಲವು ಸಲ ನಾನು ಯೊೇಚಸದದ . ನನನ ಅಮಮನ ಮಾತುಗಳಗ ಮೊಲಪ ರೇರಣ ಯಾವುದು? ಪರಂಪರ ಯಂದ ನಮೊಮಳಗ ಆಳವಾಗ ಬ ೇರುಬಟುಟ ನಡ ದುಬಂದರುವ ನಂಬಕ ಸಂಪರದಾಯಗಳು, ಅದಕ ಮೊಲನ ಲ ಯಾಗರುವ ಪುರುಷ ಪರಧಾನ ಮಲಯಗಳ ೇ ಅಲವ ೇ ಅಮಮನ ಮೊಲಕ ಈ ಮಾತುಗಳನುನ ಆಡಸುತತರುವುದು? ಅದು ಹಾಕಕ ೊಟಟರುವ ಸಾಮಾಜಕ ಕಟುಟಪಾಡುಗಳಂದಲ ೇ ಅಲವ ೇ ಹ ಣುಣಮಕಳ ಸಣಣಪುಟಟ ಅಸ ಗಳು ಗ ೊೇಚರಕ ೇ ಬರಲಾರದ ೇ ಇಂಗಹ ೊೇಗುತತರುವುದು? ಬ ಳ ಯುತಾ ದ ೊಡಡವಳಾದಂತ ಅಮಮನ ಮಾತುಗಳನುನ ಈ ನ ಲ ಯಂದ ಅರಯಮಾಡಕ ೊಳುಲು ಪರಯತತನಸದ ೇನ .

ಈ ಆಧನೀಕ ಯನಗದಲ, ಮಹಳಕಯರಗಕ ಸಮಾನ ಅವಕಾಶಗಳವಕ ಎನನನವುದನನನ ಎರತತವಹಡಯಲಾಗದಕ. ಮಹಳಕಯರ ರಕನಗಳಗಾಗ ರಲವು ಚು ವಳಗು ನಡಕದವಕ. ಈ ೀನಲ ರಲವಾರನ ಕಾನೂನನಗು ಜಾರಗಕ ಬಂದವಕ. ರಾಷಟಟರೀೇಯ ಮತನತವ ಅಂತಾರಾಷಟಟರೀೇಯ ಮಟದಲ ಸಾಕಷನ ಕಕಲಸಗಳಾಗನರತತವವಕ. ರಲವು ಪರಜಞಾವಂತರನ ಚಂತಕರನ ಈ ೀನಲ ಸಾಮೂಹಕ ಪರಜಞಕಯನನನ ರೂಪಸನವುದಕಾಗ ದನಡಯನರತತವದಾದರಕ. ಆದರಕ, ಾಕ ನುಮಕು ಅಂತರಾುದ ಸರ ಅಭವಯಕತತವಗಕ ಎಡಕ ಮಾಡಕಕೂಡಲಾಗದ ಸಾಮಾಜಕ ಸೀನವಕೇಶವಂದನ ನಮಮ ಸನತತವಲೂ ಇನೂನ ಇದಕ ಅನನನವುದೂ


ಅಷಕೇ ಸತಯ. ಈ ರೂಢಗತ ಸಂಪರದಾಯಗಳಗಕ ಕಾರ ವಾಗನವ ಸಾಮಾಜಕ ಮಲಯಗುನನನ ಪರಜಞಾಪೂವಕವಾಗ ವರಕೇಷಟಸನವ ನಮೊಮುಗನ ಸೂಕಷಮತಕ ಾಾಗೂ ನಮಮ ೀಲನವು ೀಧಾರಗಳಕೇ ರಲವು ಅವಕಾಶಗುನನನ ನಮಮದಾಗಕಕಕೂು ತವ ಕಡಕಗಕ ನಮಮನನನ ಮನನನಡಕಸನತತವವಕ.

ಬದಲಾವಣ ಗ ಹಾತ ೊರ ದ ಎಳ ಯ ಮನಸು

- ಸುನತಾ

ಆಗ ತಾನಕೇ ನನನ ಮದನವಕಯಾಗ ಮೂರನ ರತಂಗಳಾಗತನತವ, ಇನೊನ ಜವಾವಾರ ತತಳಯದ

ಹುಡುಗಾಟದ ವಯಸು. ಪಯು ಓದುತತದಾಗಲ ೇ ಮದುವ ಯಾದ ನಾನು ಅಮಮನ ಮನಕಯಂದ ಗಂಡನ ಮನಕಗಕ ಾಕೂೇಗದಕದ, ಅಮಮನ ಮನಕಯ ವಾತಾವರ , ಪರೇರತ-ವಾತಸಲಯ, ಕಾುಜ ಬಟನ ಾಕೂೇಗನವುದನ ಕಷವಾಗತನತವ. ಬಕುಗನ ಊಟದಲ ಅಪಪನ ತನತನತವ ಮರಕಯಲಾಗದನದ. ಗಂಡನ ಮನಕಗಕ ಾಕೂೇದ ಮೇಲಕ ಪರಕಾರತ ಾಾಗರಲಲ. ಇಲ ಎಲಾ ಅ ು ತಮಮಂದರನ ಮತನತವ ಚಕಮಮ ಚಕಪಪ ಬಕೇರಕ ಮನಕ ಮಾಡದದರನ. ನಮಗಕ ಬಕೇರಕ ಮನಕ ಇಲದಕಕ ನಾವು ಅಜಾ ಮನಕಯಲಕೇ ವಾಸವಾಗದಕದವು.

ಗಂಡನ ಮನ ಯಲಲ ಗಂಡನ ಮಕು - ಾಕ ನು ಮಕು ಎಂಬ ತಾರತಮಯ ತನಂಬಾ ಇತನತವ.

ಅಂದರಕ, ಗಂಡನ ಮಕು ಊಟ ಮಾಡದ ನಂತರ ಾಕ ನು ಮಕು ಊಟ ಮಾಡಬಕೇಕನ ಅಂತ. ಇದನ ನನಗಕ ಬರು ಬಕೇಸರ, ಕಟನ, ಅಸಮಾಧಾನ ಉಂಟನಮಾಡತನತವ. ನನಗಕ ಮನಕಯಲ ಬಕಳಗಕ ಬಕೇಗ ಊಟ ಮಾಡನವ ಅಭಾಯಸವತನತವ. ಜಕೂತಕಗಕ, ಏನಕೇ ಆಗಲ ಬಕಳಗಕ ತಯಾರಕದ ಆಾಾರವನನನ ಊಟ ಮಾಡನರತತವದಕದ. ಆದರಕ ನನನ ಗಂಡನ ಮನಕಯಲ ಬಕಳಗಕ ಅಡಗಕ ಮಾಡನವ ಅಭಾಯಸ ಇರಲಲ, ಜಕೂತಕಗಕ ಸಾಯಂಕಾಲ ಗಂಡನ ಮಕು ವಾಯಪಾರ

ಮನಗಕಕಕೂಂಡನ ಬರನವ ಾಕೂರತತವನಲ ಅಡಗಕ ಮಾಡನರತತವದದರನ. ಸಾಯಂಕಾಲ ಆಗನರತತವದಾದಗ ನನಗಕ ತನಂಬಾ ರಕವಾಗಲನ ಪಾರರಂಭವಾಗನರತತವತನತವ. ಹಸಯುವ ಹ ೊಟ ಟಯಲಲ ಮನ ಎದುರನ ಕಟ ಟಯ ಮೇಲ ಒಬಬಳ ೇ ಕುಳತುಕ ೊಳುುತತದ . ರಾರತರ 11 ಗಂಟಕಯವರಕಗಕ ಊಟ ಮಾಡದಕೇ ಇರನವುದಕಂದರಕ ದಕೂಡಡ ಕಸರತಾತವಗನರತತವತನತವ, ಮನರಂನಕ ಅರವಾ ಸಮಯ ಕಳಕಯನವ ಬಕೇರಕ ಯಾವುದಕೇ ಅವಕಾಶ ಇರಲಲ.

ಇನಕೂನಂದನ ಅಂಶವಕಂದರಕ ಗಂಡನ ಮಕಳಗಕ ಊಟ ಬಡಸನವುದನ. ಮೊದಲಕೇ ರಕವಾಗರನರತತವತನತವ. ಅದರ ಮೇಲಕ ಅವರಗಕ ಊಟ ಬಡಸಲನ ತಾಳಕಮ ಮತನತವ ಗಮನ ಕಕೇಂದರಕರಸಲನ ಮತನತವ ಒಂದನ ಕಡಕ ಕನಳತನಕಕೂಂಡನ ಬಡಸನವುದನ ಕೂಡ ನನಗಕ ಆಗದರನವ ಕಕಲಸವಾಗನರತತವತನತವ.

ಹೇಗಕ ಪರರತಯಂದನ ವಷಯಕಕ ಸಂಬಂಧಕದಂತಕ ಗಂಡನ ಾಕ ನು ಎಂಬ ತಾರತಮಯ ನಡಕಯನರತತವತನತವ.

ಾಕೂರಗಕ ಾಕೂೇಗಬಾರದನ, ಯಾರಕೂಂದಗಕ ಮಾತನಾಡಬಾರದನ. ಎಲದಕೂ ಗಂಡನ ಮಕಳಗಕ ಪಾರಶಸಯ. ರಬಬ ರರದನ, ಕಾಯಕರಮ ಏನಕೇ ಇರಲ ಅದರಲ ಅವರದಕೇ ಮನಂದಾುತವ, ನಾನನ ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದನ ಕಕಲಸ ಮಾಡಲ ಅಂದರಕ ಅದಕಕ ರತಾತವರನ ನರಂದ ಮಾತನ


ಕಕೇಳಕಕಕೂು ತವ ಕಕಷಕ ಅನನಭವಸಬಕೇಕಾಗನರತತವತನತವ. ಮನಕಯಲನ ಕಕಲವು ಹರಯ ಾಕ ನು ಮಕು ಕೂಡ ಾಾಗಕೇ ಇದದರನ. ಗಂಡನ ಮಕಳಗಕ ಾಕಚುನ ಪಾರಶಸಯ ಕಕೂಡನವುದನನನ ಮಾಡನರತತವದದರನ.

ಇದಕಕ ಸಂಬಂಧಕದಂತಕ ರಲವು ಘಟನಕಗು ಈ ಸಂದಭದಲ ನನನ ಮನಕಸನ ತಕರಕಯ ಮೇಲಕ ಾಾದನಾಕೂೇಗನತತವವಕ. ಈ ಎಲಾ ಸಂಗರತಗು ,

ಸೀನವಕೇಶಗು ಬಕಳಕಯನತಾತವ, ಅರಮಾಡಕಕೂು ತತಾತವ ಾಕೂೇಗನರತತವದದ ನನಗಕ ಪರರಕನಗಳಾಗ ಕಾಡನರತತವದದವು. ಅದಕಕ ನಾನನ ಸನಮಮೀರನವುದಕಕ ನನನ ಮನಸನಸ ಒಪುಪರತತವರಲಲ. ಮನಕಯ ಹರಯ ಾಕ ನು ಮಕಳಗಕ ಪರರಕನ ಮಾಡಲನ ಪಾರರಂಭಕದಕ. ಕಕಲವಂದನ ನನಗಕ ಸಾಾಯವಾಗನವಂತಕ ಬದಲಾವಣಕಗಳಗಕ ಕಕೈ ಾಾಕತದಕ. ಇದರಂದ ನನಗಕ ಸಮಯಕಕ ಸರಯಾಗ ಅಲದದದರೂ ಗಂಡನ ಮಕು ಊಟ ಮಾಡನವ ಮೊದಲನ ನಾನನ ಊಟ ಮಾಡಲನ ಪಾರರಂಭಕದಕ. ನನನ ಬಗಕ ಅಂದರಕ ಾಕ ನು ಮಕಳಗಕ ರಕವಾಗನತತವದಕ ಎಂಬ ಅಂಶ ಮನಕಯ ಪುರನಷರಗಕ ರತಳಯನವಂತಾಗಲನ ಪರಯತನ ನಡಕಸನರತತವದಕದ. ಪರಸನತವತ ತನಂಬಾ ಬದಲಾವಣಕಯಾಗದಕ ಎಂದನ ಾಕೇುಲಾಗದದದರೂ ಾಕ ನು ಮಕು ಕನರತನ ಕಾುಜ ಕಂಡನಬರತಕೂಡಗದಕ. ನಮಗಕ ನಮಮದಕೇ ಆದ ಸಾವತಂತರ ಇದಕ ಎನನನವುದನನನ ಎಲರೂ ಅರತನ ಅದನನನ ನಾವು ಪಡಕದನಕಕೂು ತವ ಪರಯತನ ಪಾರರಂಭವಾಗದಕ.

eÁwAiÉÆA¢V£À F ¥ÀAiÀÄt

-²æÃ®vÀ PÉ J£ï. UËqÀgÀ ªÀÄ£ÉAiÀÄ »vÀÛ® UÉÃmï vÉUÉzÀÄ CAUÀ¼ÀzÉÆ¼ÀPÉÌ §AzÀ DvÀ £ÉÃgÀªÁV ºÀÄ®Äè ºÉÆzÉ¹zÀ zÀ£ÀzÀ PÉÆnÖUÉAiÀÄvÀÛ £ÀqÉzÀ. C¯ÉèÃ ©¢j£À ¸ÀÆjUÉ ¹QÌ¹zÀÝ C®Æå«Ä¤AiÀÄA vÀmÉÖ ¯ÉÆÃlUÀ¼ÉÆA¢UÉ dUÀ°AiÀÄ CAaUÉ §AzÀÄ PÀÄ½vÀ. §r¸À®Ä §AzÀ ªÀÄ£ÉAiÉÆqÀwAiÀÄ PÀqÉUÉ

vÀmÉÖAiÀÄ£ÀÄß ZÁazÀ. ªÀÄÄnÖ¹PÉÆ¼ÀîzÀAvÉ JZÀÑgÀªÀ»¹zÀ ªÀÄ£ÉAiÉÆqÀw ªÉÄÃ°¤AzÀ¯ÉÃ MAzÀµÀÄÖ C£Àß ¸ÁgÀ£ÀÄß vÀmÉÖUÉ ÀÄjzÀÄ CqÀÄUÉ ªÀÄ£ÉAiÀÄ M¼À£ÀqÉzÀ¼ÀÄ. »vÁÛ¼ÉAiÀÄ ZÉA©£À°è vÀAzÀ ¤ÃgÀ£ÀÄß C®Æå«Ä¤AiÀÄA UÁè¸ï£ÉÆ¼ÀPÉÌ ªÉÄÃ°¤AzÀ¯ÉÃ ¸ÀÄjzÀ¼ÀÄ. CªÀj§âgÀ ªÀÄzsÉå UÀzÉÝPÉÆ¬Äè£À §UÉÎ ªÀiÁvÀÄPÀvÉ £ÀqÉ¢vÀÄÛ. DvÀ LvÀ, D ªÀÄ£ÉAiÀÄ PÀÆ°AiÀiÁ¼ÁVzÀÝ. Hl ªÀÄÄV¹, vÁ£ÀÄAqÀ vÀmÉÖ, ¯ÉÆÃlUÀ½UÉ ªÀÄ£ÉAiÉÆqÀw¬ÄAzÀ ¤ÃgÀÄ ºÁQ¹PÉÆAqÀÄ vÉÆ¼ÉzÀÄ PÉÆnÖUÉAiÀÄ°èlÄÖ ¤UÀð«Ä¹zÀ.

£Á£ÁvÀ£À£ÀÄß ªÀÄzÀÄªÉ ªÀÄ£ÉAiÀÄ ªÀÄÆ¯ÉAiÉÆAzÀgÀ°è ¤AvÀÄ ‘ªÁ®UÀ’ £ÀÄr ÀÄªÀÅzÀ£ÀÄß MªÉÄä £ÉÆÃrzÉÝ. ªÀÄzÀÄªÉ ªÀÄ£ÉAiÀÄ ¸ÀA¨sÀæªÀizÀ°è ªÀÄÄ¼ÀÄVzÀÝªÀgÀÄ, UÀAqÀ ÀgÀÄ ºÉAUÀ ÀgÉ£ÀßzÉÀ ªÁ®UÀzÀ «±ÉÃµÀ £ÁzÀPÉÌ ºÉeÉÓ ºÁPÀÄwÛzÀÝgÀÄ. £ÉgÉzÀªÀgÉ®ègÀ HlªÁzÀ £ÀAvÀgÀ ªÁ®UÀ £ÀÄr¹zÀ F UÀÄA¥ÀÄ Hl ªÀiÁqÀ®Ä »A¨ÁV® §¢¬ÄAzÀ vÉgÀ½, vÁªÀÅAqÀ JAd¯É¯ÉUÀ¼À£ÀÄß vÁªÉÃ JwÛzÀgÀÄ.

‘ªÁ®UÀ’À PÉÆqÀU ÀÄ f¯ÉèAiÀÄ°è ªÀÄzÀÄªÉ ºÁUÀÆ ±ÀÄ sÀ ¸ÀªÀiÁgÀA¨sÀUÀ¼À°è £ÀÄr¸À¯ÁUÀÄªÀ «²µÀÖÀ ¸ÁA¥ÀæzÁ¬ÄPÀ ªÁzÀåªÉÄÃ¼À. ªÁ®UÀzÀ ªÉÆÃr ªÀiÁqÀÄªÀ ªÉÆÃºÀPÀ £ÁzÀPÉÌ ºÉeÉÓ ºÁPÀzÀªÀj®è. ±ÀÄ¨sÀ ÀªÀiÁgÀA¨sÀUÀ½UÉ fÃªÀPÀ¼É ¤ÃqÀÄªÀ ªÁ®UÀPÉÌ ªÀÄrªÉÄÊ°UÉUÀ¼À ºÀAV®è. DzÀgÉ, F eÁ£À¥ÀzÀ ¸ÀAVÃvÀ PÀ Á«zÀgÀ ¸ÁªÀiÁfPÀ ¸ÁÜ£À ªÀiÁvÀæ ¤PÀÈµÀ×. EªÀgÀÄ EvÀgÀgÀ£ÀÄß ªÀÄÄnÖ¹PÉÆ¼ÀÄîªÀAwgÀ°®è. JA§vÀÛgÀ zÀ±ÀPÀzÀ°è £Á£ÀÄ PÉÆqÀV£À°è PÀAqÀ avÀæ EzÀÄ.

1986–87gÀ ¸ÀªÀÄAiÀÄ. ªÀÄAqÀå f¯ÉèAiÀÄ, ªÉÊgÀªÀÄÄr eÁvÉæUÉ ¥Àæ¹zÀÞªÁzÀ ªÉÄÃ®ÄPÉÆÃmÉAiÀÄ°è £É¯É¹zÉÝ. CAiÀÄåAUÁgï ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄ C°è£À zÉÃªÀ¸ÁÜ£ÀUÀ¼À CZÀðPÀ ªÀUÀð. ¥ÀlÖtzÀÀ ¸ÁªÀðd¤PÀ ©Ã¢UÀ¼À°è CAiÀÄåAUÁgï ÀªÀÄÆºÀPÉÌ ¸ÉÃjzÀ ªÀåQÛUÀ¼ÀÄ ºÁzÀÄ ºÉÆÃUÀÄwÛzÀÝ°è ±ÀÆzÀægÀÄ,


zÀ°vÀgÀÄ PÀÄVÎzÀ ªÉÄÊAiÀÄªÀgÁV §¢UÉ ¸ÀjzÀÄ PÀtÂÚUÉ ªÀÄgÉAiÀiÁV ¤®ÄèwÛzÀÝgÀÄ. ªÀiÁA¸ÁºÁgÀPÉÌ ªÀÄ£ÀßuÉ EgÀ°®è. ªÀiÁA¸ÁºÁjUÀ½UÉ ªÀÄ£ÉUÀ¼ÀÆ ¹UÀÄwÛgÀ°®è. ¥ÀæeÁ¥Àæ sÀÄvÀé ªÀåªÀ¸ÉÜAiÀÄ°è eÁwAiÀÄ ºÉ¸Àj£À°è ±ÉÆÃµÀuÉUÉ M¼ÀUÁUÀÄwÛzÀÝ ±ÀÆzÀægÀÄ, ÇÀàø±ÀågÀÄ ¨Á¬Ä PÀnÖzÀªÀgÁVzÀÝgÀÄ.

1987jAzÀ 1995gÀ vÀ£ÀPÀ ZÀ£ÀßVj vÁ®ÆèQ£À°è £ÁªÀÅ £É¯É¹zÁÝUÀ ¸ÁªÀðd¤PÀ £À°èAiÀÄ°è ¤ÃgÀÄ »rAiÀÄÄwÛzÀÝ MAzÀÄ ¢£À. £À£Àß £ÀAvÀgÀ ¤ÃgÀÄ »rAiÀÄ®Ä §AzÀ ªÀÄ»¼É £À°èAiÀÄ ¤ÃgÀ£ÀÄß ¸Àé®àPÁ® ºÀjzÀÄ ºÉÆÃUÀ®Ä ©lÄÖ, PÉÆqÀzÀ°è vÀÄA©zÀ ¤ÃgÀ£ÀÄß £À°èAiÀÄ ¸ÀÄvÀÛ®Æ ¸ÀÄjzÀÄ DªÉÄÃ¯É vÀ£Àß PÉÆqÀªÀ¤ßlÖ¼ÀÄ. ªÉÆzÀ® ¨ÁjUÉ £Á£ÀÄ £ÉÃgÀªÁV C£ÀÄ sÀ«¹zÀ ÇÀàø±ÀåvÁZÀgÀuÉ EzÀÄ. °AUÁ¬ÄvÀ ¸ÀªÀÄÄzÁAiÀÄPÉÌ ¸ÉÃjzÀ DPÉ £ÀªÀÄä ªÀÄ£ÉAiÉÆqÀw. D ¢£À £Á£ÀÄ «avÀæ CªÀªÀiÁ£À, ¹lÄÖ, vÀ¼ÀªÀÄ¼ÀPÉÌ M¼ÀUÁVzÉÝ. EAvÀºÀªÀgÉÆA¢UÉ ªÀåªÀºÀj¹zÀÝ £À£Àß ¸ÀAUÁwAiÀiÁVzÀÝ UÀAUÁzsÀgï CªÀgÀ°è £À£Éß¯Áè ¹lÄÖ, PÉÆÃ¥ÀvÁ¥ÀUÀ¼À£ÀÄß vÉÆÃrPÉÆAqÀÄ PÀÆqÀ¯ÉÃ D ªÀÄ£ÉAiÀÄ£ÀÄß SÁ°ªÀiÁqÀÄªÀAvÉ vÁQÃvÀÄ ªÀiÁrzÉÝ. ªÀÄvÉÆÛAzÀÄ ªÀÄ£É, CzÀÄ PÀÆqÁ °AUÁ¬ÄvÀgÀzÀÄÝ. CzÉÆAzÀÄ ¢£À gÁwæ £ÀªÀÄä CqÀÄUÉ ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è ºÀÄjzÀ «ÄÃ¤£À ªÁ¸À£É ÀÄvÀÛ®Æ ºÀgÀrvÀÄÛ. ¥ÀPÀÌzÀ ªÀÄ£ÉAiÀiÁPÉ ‘UÀ§Äâ ªÁ¸À£É’ JAzÀÄ ÉÊzÀÄPÉÆ¼ÀÄîwÛzÀÝ¼ÀÄ. PÉÆ£ÉUÉ, D ªÀÄ£ÉUÀÆ UÀÄqï¨ÉÊ ºÉÃ¼À®Ä ¤zsÀðj¹zÉ.

ªÀÄÄAzÉ, £Á£ÀÄ vÀÄªÀÄPÀÆgÀÄ f¯ÉèAiÀÄ°è, zÀ°vÀ ÀªÀÄÄzÁAiÀÄzÀ ªÉÄÃ¯É £ÀqÉAiÀÄÄwÛzÀÝ ±ÉÆÃµÀuÉ, zËdð£ÀåUÀ¼À «gÀÄzÀÞ PÉ®¸À ªÀiÁqÀÄwÛzÀÝ ¸ÀéAiÀÄA¸ÉÃªÁ ¸ÀA¸ÉÜAiÉÆAzÀgÀ°è £À£Àß ¥ÀAiÀÄt ¥ÁægÀA©ü¹zÉ. E°è, AiÀiÁªÀÅzÉÃ ¸ÀAzÀ sÀðzÀ®Æè ÀÖrAiÀiÁVzÀÄÝ, DeÉÕ ¥Á° À®Ä ¹zÀÞjgÀÄªÀ ¸ÉÊ¤PÀgÀ£ÀÄß eÁÕ¦¸ÀÄªÀ jÃwAiÀÄ°èvÀÄÛ £ÀªÀÄä PÉ®¸À. PÁgÀt«µÉÖÃ, “£ÀªÀÄä UÀÄr¸À®ÄUÀ½UÉ ¨ÉAQ ºÀaÑzÁÝgÉ, £ÀªÀÄUÉ §»µÁÌgÀ ºÁQzÁÝgÉ, £ÀªÀÄä ºÉt vÀUÉÆAqÀÄ ºÉÆÃUÀ®Ä ©qÁÛ E®è, ºÉÆÃmÉ®ß°è ¨ÉÃgÉ UÁè¸ï EnÖzÁÝgÉ, ¥Àæ±Éß ªÀiÁrzÀÝPÉÌ ºÉÆqÉzÁlªÁVzÉ, ¥ÉÆÃ°Ã ÀgÀÄ £ÀªÀÄä PÀA¥ÉèÃAmï vÉUÉzÀÄPÉÆ¼ÁÛ E®è, £ÀªÀÄä d«ÄÃ¤£À°è G¼ÀÄªÉÄ ªÀiÁqÀ®Ä ©lÄÖPÉÆqÁÛ E®è, ¨ÉÆÃgïªÉ¯ï¤AzÀ ¤ÃgÀÄ vÉUÉ¢gÀÄªÀÅzÀPÉÌ £ÀªÀÄä ºÉtÄÚªÀÄPÀÌ¼À ªÉÄÃ¯É PÉÊ ªÀiÁrzÁÝgÉ”, »ÃUÉ zÀÆgÀÄUÀ¼À£ÀÄß ºÉÆvÀÛ d£À AiÀiÁªÀÅzÉÃ ªÉÃ¼ÉAiÀÄ®Æè PÀbÉÃjAiÀÄ PÀzÀ vÀlÄÖwÛzÀÝgÀÄ. ¸ÀA¸ÉÜAiÀÄ ªÀÄÄRå¸ÀÜgÀ ªÀiÁw£À°è ºÉÃ¼ÀÄªÀÅzÁzÀgÉ “gÀPÀÛ ¸ÀÄj¹PÉÆAqÀÄ §gÀÄªÀªÀjUÁV ¨ÉªÀgÀÄ ¸ÀÄj¸ÀÄªÀ ¹§âA¢ £ÀªÀÄUÉ ¨ÉÃPÀÄ” J£ÀÄßwzÀÝgÀÄ. EzÀÄ ÇÀàø±ÀåvÉ, ±ÉÆÃµÀuÉUÀ¼À «gÀÄzÀÞ ºÉÆÃgÁl £ÀqÉ ÀÄwÛzÀÝ ¸ÀéAiÀÄA¸ÉÃªÁ ¸ÀA¸ÉÜAiÉÆAzÀgÀ ¢£ÀZÀjAiÀiÁVvÀÄÛ JAzÀgÉ ¸ÀªÀÄ¸ÉåAiÀÄ UÀA©üÃgÀvÉAiÀÄ CjªÁUÀ§ºÀÄzÀÄ.

ªÀÄÄAzÉ ºÁ¸À£À f¯ÉèAiÀÄ CgÀ¹ÃPÉgÉ vÁ®ÆèQ£À°è UÁæ«ÄÃt ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÀ£ÀÄß ¸ÀAWÀn¹ PÉ®¸À ªÀiÁqÀÄwÛzÀÝ ¸ÀªÀÄAiÀÄ. ªÀÄ»¼ÉAiÀÄgÀ UÀÄA¦£À ªÀÄzsÉå ¸ÀàµÀÖªÁV MAzÉgÀqÀÄ CrUÀ¼À ¥Áå¸ÉÃeï EgÀÄwÛvÀÄÛ. EzÉÃPÉ EµÀÄÖ CAvÀgÀ ºÀwÛgÀ §¤ß JAzÁUÀ¯ÉÃ CjªÁzÀzÀÄÝ, CzÀÄ ¸Àà±Àð, ÇÀàø±ÀåvÉAiÀÄ £ÀqÀÄ«£À ¨ÉÃ°AiÉÄAzÀÄ. ºÁUÉAiÉÄÃ £ÀªÀÄä PÁAiÀÄðPÀæªÀÄPÉÌ K£ÁzÀgÀÆ ¨ÉÃPÁzÀgÉ PÉÃ½ ¥ÀqÉAiÀÄ®Ä ªÉÄÃ¯ÁÓwAiÉÄAzÀÄ ºÉÃ½PÉÆ¼ÀÄîªÀªÀgÀ ªÀÄ£ÉUÀ½UÉ EvÀgÀgÀÄ ºÉÆÃUÀÄªÀÅzÀÄ ¸ÁzsÀå«gÀ°®è.

EzÀÄ £À£Àß ªÀÄvÉÆÛAzÀÄ C£ÀÄ sÀªÀ. PÉ®¸ÀzÀ ¤«ÄvÀÛ ªÀÄ£É ºÀÄqÀÄPÀ®Ä ºÉÆgÀmÁUÀ, ªÀiÁrzÀ ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è zÀ°vÀgÀ£ÀÄß ªÀÄ£ÉPÉ®¸ÀzÀ ÀºÁAiÀÄPÉÌAzÀÄ ElÄÖPÉÆAqÁUÀ - CzÀÄ ªÀÄvÉÆÛAzÀÄ jÃwAiÀÄ C£ÀÄ¨sÀªÀ. vÀÄªÀÄPÀÆgÀÄ, CgÀ¹ÃPÉgÉ, PÀÄªÀÄmÁ, UÀÄ®âUÀð, F J¯Áè PÀqÉUÀ¼À®Æè ‘eÁw AiÀiÁªÀÅzÀÄ? ¤ÃªÀÅ w£ÀÄßªÀªÀgÁ’? JAzÀÄ RavÀ¥Àr¹AiÉÄÃ ªÀÄÄA¢£À ªÀiÁvÀÄ. F C£ÀÄ¨sÀªÀ¢AzÁV, ‘¤ÃªÀÅ ªÀiÁA¸À, «ÄÃ£ÀÄ w£ÀÄßªÀªÀjUÉ ªÀÄ£É PÉÆqÀÄ«gÁ?’ JAzÀÄ £ÁªÁVAiÉÄÃ ªÀÄ£É AiÀÄdªÀiÁ£ÀgÀ£ÀÄß PÉÃ½ ªÀÄÄAzÀÄªÀjAiÀÄÄwÛzÉÝªÀÅ.

vÀÄªÀÄPÀÆgÀÄ f¯ÉèAiÀÄ ªÀÄzsÀÄVjAiÀÄ°è £Á«zÁÝUÀÀ ªÀÄ£ÉAiÉÆqÉAiÀÄ C¤jÃQëvÀªÁV ªÀÄ£ÉSÁ° ªÀiÁqÀÄªÀAvÉ vÁQÃvÀÄ ªÀiÁrzÀÝ. ªÀÄ£É DªÀgÀ ¸ÀéAvÀ §¼ÀPÉUÉ ¨ÉÃQvÀÛAvÉ. ªÀÄÄAzÉÆAzÀÄ ¢£À ¸ÀÄtÚ§tÚUÀ½AzÀ C®APÀÈv ÀªÁVzÀÝ D ªÀÄ£ÉAiÀÄ£ÀÄß £ÉÆÃr ¥ÀPÀÌzÀ ªÀÄ£ÉAiÀÄªÀgÉzÀÄgÀÄ ‘ªÁºï, §Æån¥sÀÄ¯ï’ JAzÀÄ GzÀÎj¹zÉÝ. ‘ºËzÀÄ, ¤ÃªÀÅ ºÉÆÃzÀ ªÉÄÃ¯É D ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è sÀlÖgÀ£Àß PÀgÉzÀÄ, ¥ÀÆeÉ ªÀiÁr, ÀÄtÚ§tÚ ºÉÆqÉ¹zÁÝgÉ, ªÀÄrªÉÄÊ°UÉ E®èzÀ ¤ÃªÀÅ ªÀÄ£ÉAiÀÄ°è ªÀÄÄnÖ¹PÉÆ¼Àî¨ÁgÀzÀªÀgÀ£ÀÄß ElÄÖPÉÆAqÀÄ, CªÀgÀÄ ¨ÉÃ¬Ä¹ ºÁPÉÆÃzÀ£Àß w£ÀÄßwÛ¢ÝgÀAvÉ’ JAzÀgÁPÉ.


ªÀåvÁå À w½AiÀÄzÀ £Á£ÀÄ UÉÆAzÀ®QÌÃqÁVzÉÝ. ‘¤ªÀÄä wªÀÄäPÀÌ E¢ÝzÀÝgÉ ¤ªÀÄUÉ vÉÆAzÀgÉAiÀiÁVÛgÀ°®è, CªÀ¼ÀÄ MPÀÌ°UÀ¼À®èªÉÃ?’ JAzÀÄ £À£Àß ªÀÄ£À¸ÀÄì w½zÀªÀgÀAvÉ DPÉ GvÀÛj¹zÀ¼ÀÄ. wªÀÄäPÀÌ MPÀÌ°UÀ¼ÉÃ, vÀlÖ£É ºÉÆ¼É¬ÄvÀÄ DPÉAiÀÄ vÀAvÀæUÁjPÉ.

§zÀÄPÀÄ½AiÀÄÄ«PÉUÁV ªÁ¸ÀÛªÀªÀ£ÀÄß ªÀÄgÉªÀiÁZÀÄªÀ ¥ÀæªÀÈwÛVAvÀ®Æ EgÀÄªÀ ªÁ¸ÀÛªÀªÀ£ÀÄß M¦à, JzÀÄgÁUÀÄªÀ ¸ÀªÁ®ÄUÀ¼À£ÀÄß JzÀÄj¸ÀÄªÀÅzÀgÀ°è ¸ÀÄR«zÉ C¤¹vÀÄ. EµÀÖPÀÆÌ, eÁw, zsÀªÀÄð, EvÁå¢UÀ¼ÀÄ £ÀªÀÄä DAiÉÄÌAiÀÄ®è. ºÀÄnÖ¤AzÀ¯ÉÃ £ÀªÉÆäA¢UÉ §gÀÄªÀ eÁw, zsÀªÀÄð, §tÚ, CAvÀ¸ÀÄÛ, zÉÊ»PÀ £ÀÆå£ÀvÉUÀ¼À §UÉÎ £ÁªÀÅ PÀÄ§ÓgÁUÀ¨ÉÃPÁzÀ CUÀvÀå«®è. PÀÄ§ÓgÁUÀ¨ÉÃQgÀÄªÀªÀgÀÄ F J¯Áè £ÀÆå£ÀvÉUÀ¼À ºÉ¸Àj£À°è ªÀiÁ£ÀªÀgÀ ªÀÄzsÉå PÀAzÀPÀUÀ¼À£ÀÄß K¥Àðr¸ÀÄªÀªÀgÀÄ, vÀÄ½ªÀªÀgÀÄ, vÁgÀvÀªÀÄåªÉ¸ÀUÀÄªÀªÀgÀÄ, CªÀiÁ£À«ÃAiÀÄ ªÀvÀð£ÉAiÀÄÄ¼ÀîªÀgÀÄ. ¥Àæ¸ÀÄÛvÀ ¸ÀAzÀ sÀðzÀ°è qÁ. ¨Á¨Á ¸ÁºÉÃ¨ï CA¨ÉÉÃqÀÌgï CªÀgÀÄ ºÉÃ½zÀ ªÀiÁvÀÄ ‘²PÀët, ÀAWÀl£É, ºÉÆÃgÁl’ «ªÉÆÃZÀ£ÉAiÀÄ ºÁ¢AiÀÄ°è ¨É¼ÀPÁV UÉÆÃZÀj¸ÀÄwÛzÉ. ¤£Éß, EAzÀÄ, £Á¼É JAzÉA¢UÀÆ EzÀÄ ¥Àæ ÀÄÛvÀ.

When is the END for discrimination?

-Gurunathagouda

To most, the imagination of an Indian village evokes a mental images characterized by stony pathways, fields

and farmers, bullock carts, separate colonies on caste basis. There exist multiple discriminations. Suralikall

village, where I was born and brought up, is no exception. The village is 8 km from Kamatagi, a city which 25km

from Bagalkot, a district place.

I do not want to go for analysis of the facts and incidents I am writing in this article. I leave the analysis part to

the readers.

What heightens the discrimination in my village is the separate

colonies based on the caste groups; Lingayats, Kurubas, Muslims and

Dalits. However, the Kurubas families are spread all over in the village.

For dalits, there is separate colony, outskirts of the village. This gives

the feeling that they are kept away from the village. They have very

small homes; some were thatched. The surrounding environment of

their houses is not healthy. The upper caste families will dump the

animal waste. It was the responsibility of the dalits to dispose it the

dead body of the animals in any home in the village. They used take

the skin off and throw the body in the open space. It was so much

pathetic to go around there. The condition was changed now.

In my village there are temples and a masjid. Anybody can access the

temples and masjid, except dalits. Till today, I have never seen a dalit has made a try to enter the temples or a

masjid. The dalits have separate goddess called Duragavva, but there is not temple built for Duragavva goddess.

The name of the Goddess itself has an image of dalit. For all the important festivals, the dalist are required to


beat the tamate (small drum) which symbolizes that the festival has taken initiation. The dalits stand in front of

the temples beating the tamate during the celebration of the festivals. On other common days, I have seen them

waiting outside the temple for someone to give them Prasadam.

There is an open well in the village. The water is salty. The people use the water cleaning the cloth, for bath. The

people wash domestic animals. You will see the women around the well in afternoon washing clothes. All the

community people can directly access the well. They can step on the well and pull the water out using the

thread. But there is no access for the dalits. They cannot even step on the well and pull the water out. They have

to wait for someone to pull the water out and pour the water into their bucket. I have personal experiences of

pouring the water into their bucket when I was a little boy. Back at home, I used to narrate the incident with my

mother and grand ma that I touched their bucket while

pouring water. I was gently convinced saying, “You

cannot touch their buckets”. I arrogantly asked, “What

happens if I touch”.

One more extreme example of discrimination is teashop.

A Muslim runs a tea shop in the village. Villagers and

passersby drink tea in the shop. Once I was drinking tea

with my friends in the same shop. It was in the evening,

a dalit named Dalappa (45 years old, he is called Dalya in

the village by the old and the young) came to the shop

to drink tea. Looking at me he said, “Goudru, when you

have come?” he was much submissive when he asked. His voice was very low. He took a tea cup which was kept

separately and washed it and stretched hands for tea. The Muslim poured tea into the cup. Dalappa finished

tea, washed it again and kept it in the same place. This cup is reserved for all the dalits who come to drink tea.

Recently, I have been invited for dinner in Gouda’s family on a function. It is 8:00pm. I was having dinner sitting

on the hallway along with other people in the village. At the same time, group of people, most of them were

women, came in front of the home. 2-3 elderly persons called the boys who were serving dinner, asked them to

bring the food for them. They sat on the muddy ground in the dark. Sweet, rice, sambar, chapathi, bhaji and etc.

was served into their plate (they had brought plates, bowls from their homes). They are required to contribute

their service of cleaning the plates, sweeping and etc. during the family functions. Reversely, I have not seen

any person attending their family functions and marriage.

In my village, there is no single dalit who has studied 5th grade. Of course, there 2-3 dalits in my class in the

lower primary. I do not know now where they have gone, what they are doing? I do not remember that they

have fought for equal social standing. This is not only evident in my village, it is still in practice in the neighboring

villages.


MAzÀÄ ÉQÌ£À DvÀäPÀxÉ (ªÀÄÄAzÀÄªÀgÉzÀ ¨sÁUÀ)

-gÁªÀÄPÀÈµÀÚ ¨sÁUÀ ªÀÄÆgÀÄ: PÀªÀÄÆå¤¸ïÖ ªÀiÁªÀ

ªÀÄÄAeÁ«£À ªÉÆzÀ® É¼ÀPÀÄ MqÉAiÀÄÄªÀ ªÉÆzÀ®Ä CªÀÄä JZÀÑgÁzÀgÀÄ. CªÀgÀÄ UÀqÀØzÀ C¥Àà£À PÀqÉ £ÉÆÃl ºÀj¸ÀÄwÛzÀÝAvÉ CªÀÄä£É PÉÃ¼À¨ÉÃQzÀÝ ¥Àæ±Éß ‘JZÀÑgÁ¬ÄvÁ’, CªÀjAzÀ §AvÀÄ. ‘E£ÀÆß MAzÀÆ ºÀQÌUÀ¼À ÀzÀÄÝ ºÉÆgÀ©¢Ý®è’ JAzÀÄ MAzÀÄ À® ºÉÃ½PÉÆAqÀ E§âgÀÆ UÀÄtÄUÀÄtÄ ¦¸À¦ À ºÀgÀlÄªÀÅzÀPÉÌ vÉÆqÀVzÀgÀÄ. ¨ÉPÀÄÌ ªÀÄ£ÉUÉ §AzÀ ¸ÀÄ¢ÝAiÀÄ£ÀÄß ªÀÄUÀ½UÉ ºÉÃ¼À ÉÃPÀÄ, ºÁUÁzÀgÀÄ CªÀ¼ÀÄ Nr ªÀÄ£ÉUÉ §AzÁ¼ÀÄ JAzÀÄ vÀªÀÄä C¥ÉÃPÉëAiÀÄ£ÀÄß £À£Àß£ÀÄß ElÄÖ ªÀiÁvÁrzÀgÀÄ. FVÃUÀ CªÀ¼ÀÄ ªÉÆzÀ®AvÉ ºÀA§°¹ ªÀÄ£ÉUÉ §gÀÄªÀÅ¢®è, É¼ÉAiÀÄÄvÀÛ, vÀ£ÀßAvÁUÀÄvÀÛ zÀÆgÁUÀÄwÛzÁÝ¼É JA§ ªÀåxÉAiÀÄ J¼ÉAiÀÄ°è ªÀiÁvÁrzÀgÀÄ. CzÉ ªÉÃ¼É JzÉ ªÉÄÃ¯É ªÀÄÄgÀÄn PÉÊZÁa CgÉUÀuÁÚV Q« JwÛlÄÖPÉÆAqÀÄ CªÀgÀ ªÀiÁvÀÄUÀ¼À£ÀÄß »rAiÀÄÄwÛzÀÝ £À£ÉßqÉUÉ ªÀÄUÀ¼À£ÀÄß ºÀÄqÀÄPÀÄªÀAwzÀÝ CªÀÄä£À £ÉÆÃl ºÀj¬ÄvÀÄ. ‘F ªÀÄjAiÀÄ£ÀÄß vÀAz ÀÄ CzÀgÀ CªÀÄä¤AzÀ zÀÆgÀ ªÀiÁrzÀ ºÁUÉ, CµÉÖ’ JAzÀÄ ªÀiÁvÀÄ vÀªÀÄUÀÆ UÀqÀØzÀ C¥Àà¤UÀÆ ªÀiÁvÀæ JA§AvÉ DrzÀgÀÄ. CªÀgÀ ªÀiÁvÀÄPÀvÉUÉ Q«AiÀiÁVzÀÝ £Á£ÀÄ CªÀgÀ ªÀÄÄR¨sÁªÀ PÁtÄªÀ EgÁzÉ¬ÄAzÀ PÀtÚ CgÀ½¸ÀÄwÛzÀÝAvÉ £ÀªÀÄä £ÉÆÃl ¸ÀA¢ü¹vÀÄ. £Á£ÀÄ ªÀÄUÀ¼À £É£À¦£À ªÀiÁzÀðªÀvÉAiÀÄ£ÀÄß C°è PÁtÄªÀÅzÀÆ, CªÀgÀÄ £À£Àß PÀtÄÚUÀ½UÉ «¸ÀäAiÀÄ¥ÀqÀÄªÀÅzÀÆ ¸ÀªÀÄªÁ¬ÄvÀÄ. ‘F ¨ÉQÌUÉ ¤zÉÝAiÀÄÆ JZÀÑgÀªÀÇ MAzÉ JA§AwzÉAiÀÄ®è’ JAzÀgÀÄ. £À£ÀUÉ ªÉÄÊ dÄªÀÄÄUÀÄnÖvÀÄ. gÁvÉæ E§âgÀ §UÉAiÀÄ°è £Á£ÀÄ AiÉÆÃa¹zÀÝ£ÀÄß £À£Àß §UÉAiÀÄ°è CªÀÄä DrzÀÝgÀÄ. CªÀgÀ PÉÊ ¤«ÄjzÀ £À£Àß PÀÆzÀ®£ÀÄß ¸ÀªÀgÀÄvÀÛ CªÀgÀ ªÀÄÄRzÀ ¸À¤ºÀPÉÌ £À£Àß£ÀÄß J¼ÉzÉÆ¬ÄåvÀÄ.

£À£Àß §¼ÀUÀPÉÌ®è ºÁUÉ, ¤zÉÝUÀÄ JZÀÑjPÉUÀÄ ªÀåvÁå¸ÀªÉ E®èzÀ ºÁUÉ. gÁvÉæ £Á£ÀÄ ¤¢æ¹zÀAvÉ EzÁÝUÀ®Æ ¢Ã¥ÀzÀ ¨É¼ÀQUÉ §AzÀÄ ºÁgÁqÀÄwÛzÀÝ ºÁvÉUÀ¼ÀÄ; CªÀ£ÀÄß ºÉÆAa £ÀÄAUÀÄwÛzÀÝ ºÀ°èUÀ¼ÀÄ; ¥Áè¹ÖPï ¥ÉÃ¥Àgï qÀ§âUÀ¼À ªÉÄÃ¯É ¸ÀgÀ¥ÀgÀ NqÁqÀÄwÛzÀÝ fgÀ¯ÉUÀ¼ÀÄ; dAw, ¸ÀA¢, ºÀAa£À ªÉÄÃ¯É £ÀqÉzÁr PÀZÁÑr gÀtgÀA¥À J©â¸ÀÄwÛzÀÝ E°UÀ¼ÀÄ, ªÀÄzsÉå JZÀÑgÁzÁUÉ®è MAzÉÆAzÀÄ ªÀiÁvÁrAiÉÄ ¤zÉÝUÉ eÁgÀÄwÛzÀÝ CªÀÄä ªÀÄvÀÄÛ UÀqÀØzÀ C¥Àà; WÀÆPï CAvÀ PÀÆUÀÄwÛzÀÝ PÉÆA©£À UÀÆ¨É; E°UÀ½UÉ ¸ÀªÀÄªÁV QgÀÄZÁr PÀZÁÑr ºÀÄ¬Ä¯É©â¸ÀÄwÛzÀÝ ¨ÁªÀ°UÀ¼ÀÄ; AiÀiÁªÀÅzÀÆ £À£Àß Q« PÀtÄÚUÀ¼À£ÀÄß vÀ¦à¹PÉÆ¼Àî°®è.

f£ÀÄVzÀ É¼ÀPÀÄ ºÀj¬ÄvÀÄ C£ÀÄßªÁUÀ UÀqÀØzÀ C¥Àà JzÀÝgÀÄ. ‘¨ÁgÉ, ªÀÄUÀ½UÉ ¥sÉÆÃ£ï ªÀiÁqÉÛÃ£É’ JAzÀÄ £À£Àß£ÀÄß ºÉUÀ°UÉÃj¹ ºÉÆgÀ £ÀqÉzÀgÀÄ. ªÀÄUÀ¼À eÉÆvÉ, ‘£À£ÀUÉÆAzÀÄ PÀ£À¸ÀÄ ©¢ÝzÉ, ºÉÃ¼ÉÛÃ£É PÉÃ¼ÀÄ’ JAzÀÄ PÀxÉPÀnÖ ªÀiÁvÁrzÀgÀÄ. ‘£Á£ÀÆ CªÀÄä£ÀÆ, ¤Ã¤ÃVÃUÀ ªÉÆzÀ°£À ºÁUÉ ¨ÉÃPÀÄ ¨ÉÃPÁzÀAvÉ ªÀÄ£ÉUÉ §gÀÄwÛ®è JAzÀÄ ªÀiÁvÁrPÉÆ¼ÁÛ, ¨ÉÃ¸ÀgÀ¥ÀqÁÛ, ¨ÉuÉÚºÀtÂÚUÉ ¨É®è ¨ÉgÉ¹ wAvÁ EzÉÝªÀÅ. £ÀªÀÄUÉ w£ÀÄßªÀ ºÀtÂÚ£À gÀÄaAiÉÄ w½AiÀÄzÀ ¨ÉÉÃeÁgÀÄ. DUÀ MAzÀÄ G¥ÁAiÀÄ ºÉÆ¼ÉzÀÄ ¨ÉuÉÚºÀtÂÚ£À ©vÀÛPÉÌ UÁ½ H¦ ªÀÄUÀ¼À£ÀÄß ªÀÄ£ÉUÉ §j¸ÀÄ JAzÀÄ ªÀÄ£ÉªÀÄÄAzÉ £ÉmÉÖªÀÅ. CªÀÄä£ÀÆ £Á£ÀÆ, ¤ÃgÀÄ JwÛ JwÛ vÀAzÀÄ, ºÀÄAiÀiÁÛºÀÄAiÀiÁÛ, ªÉÆ¼ÀPÉ§AzÀÄ, VqÀ DV, ªÀÄgÀ DV, ºÀÆªÀÇ DV, ºÀtÆÚ DV, ¤Ã£ÀÄ §AzÀ ªÉÄÃ¯ÉÃ w£ÉÆßÃzÀAvÀ EgÀÄªÁUÀ, ¤Ã£ÀÄ §AzÀÆ DAiÀÄÄÛ’ JAzÀgÀÄ. UÀqÀØzÀ C¥Àà EzÉ®è £ÀqÉzÀzÉÝ JA§AvÉ £ÀPÀÌgÀÄ. ‘§Az É§AzÉ, §AzÉ©mÉÖ, ºÀtÄÚ w£ÀÄßªÀ ªÉÆzÀ¯É PÀxÉ ºÉÃ¼ÉÆÃQzÉAiÀÄ®è’ JA§ ªÀÄUÀ¼À zsÀé¤ PÁvÀj¹ ¥ÀqÉzÀ CPÀÌgÉAiÀÄAvÉ ¥sÉÆÃ¤£ÉÆ¼ÀVAzÀ PÉÃ½¹vÀÄ. ‘JgÀqÀÄ ¨ÉQÌ£À ªÀÄjUÀ¼À PÀxÉ EzÉ, ¤Ã£ÀÄ §AzÀgÉ D PÀxÉAiÀÄ°è ¤£Àß ¥ÁvÀæªÀÇ ¸ÉÃgÀÄvÀÛzÉ. §gÀ°®è ºÀtÆÚ E®è ªÀÄtÆÚ E®è’ JAzÀÄ ¥sÉÆÃ¤j¹zÀgÀÄ.


UÀqÀØzÀ C¥Àà¤UÉ K£ÁzÀgÀÄ ¨ÉÃ¸ÀgÀ«zÉAiÉÄ, CzÀÄ £À£Àß PÀ®à£ÉAiÉÄ, CzÀÄ £À£Àß vÀªÀÄä £À£Àß°è ºÀÄnÖ¸ÀÄªÀ aAvÉAiÀÄAvÉAiÉÄ JAzÀÄ AiÉÆÃa¹zÉ. DUÀ ‘ªÉÇÃPï . . . ªÉÇÃPï . . . ªÉÇÃPï’ JA§ MAzÀÄ PÀÆUÀÄ ¤AiÀÄvÀªÁV PÉÃ¼ÀÄªÀÅzÀPÉÌ ¥ÁægÀA¨sÀªÁ¬ÄvÀÄ. UÀqÀØz À C¥Àà D PÀÆV£À £ÉÃgÀ »rAiÀÄÄªÀÅzÀPÉÌ, D PÀÆV£À fÃªÀ AiÀiÁªÀÅzÀÄ JAzÀÄ ¥ÀvÉÛ ºÀZÀÄÑªÀÅzÀPÉÌ ªÀÄÄAzÁzÀgÀÄ. D ªÀÄ£ÉAiÀÄ ¸ÀÄvÀÛªÀÄÄvÀÛ £Á£Á ªÀÄgÀUÀ¼ÀÄ ¨É¼ÉzÀÄ ¤AwzÀÝªÀÅ. JqÀ§®PÉÌ, £À£Àß ¥ÉÃmÉAiÀÄ ªÀoÁgÀzÀ°è EzÀÝAvÉ JgÀqÀÄ ªÀÄÆgÀÄ G¥ÀPÀlÖqÀUÀ½zÀÝªÀÅ. D zsÀé¤ ºÀQÌAiÀÄzÉÝ JAzÀÄ RavÀªÁV ¨sÁ«¸ÀÄvÀÛ CzÀgÀ ªÀÄÆ® AiÀiÁªÀ ªÀÄgÀzÀ°èzÉ JAzÀÄ UÀqÀØzÀ C¥Àà lPÁ¬Ä¸ÀÄvÀÛ ¸ÀÄvÀÛªÀÄÄvÀÛ ºÀÄqÀÄPÀÄ PÀuÁÚzÀgÀÄ. CªÀgÀÄ JqÀPÉÌ ºÉÆgÀ½zÁUÀ §®UÀqÉ¬ÄAzÀ JA§AvÉ, ªÀÄvÉÛ JqÀUÀqÉAiÉÄÃ JA§AvÉ, »AzÉAiÉÆÃ ªÀÄÄAzÉAiÉÆÃ JA§AvÉ, ©lÄÖ©lÄÖ MAzÉÃ ¸ÀªÀÄzÀ°è PÀÆUÀÄwÛzÀÝ ºÀQÌ

AiÀiÁªÀÅzÉÆÃ ºÉÆ¸ÀvÀÄ JA§ ±ÀAPÉAiÀÄ°è UÀqÀØzÀ C¥Àà ºÀÄqÀÄQzÀgÀÄ. ªÀÄgÀzÀ°è ªÀÄgÉAiÀiÁV JwÛ J¸ÉzÀAvÉ PÀÆUÀÄwÛzÀÝ ºÀQÌAiÀÄ zsÀé¤ CzÀgÀ UÀAl°AzÀ ºÉÆgÀqÀÄªÀÅzÀÆ, ¸ÀÄvÀÛ ªÀÄgÀ PÀlÖqÀUÀ¼À°è PÀAw C°èAzÀ E°èAzÀ JAzÀÄ JgÀqÀÄ ªÀÄÆgÀÄ PÀqÉ EgÀÄªÀAvÉ ¨sÀæªÉÄ ¥Àr¸ÀÄªÀÅzÀÆ D¬ÄvÀÄ. »¥ÀÄà£ÉÃgÀ¼É, ºÉÆAUÉ, vÉAUÀÄ, ªÀiÁ«£À ªÀÄgÀUÀ¼À°è PÀuÁÚr¸ÀÄvÀÛ PÉÆ£ÉUÉ zsÀé¤ ¨ÉÃ®zÀ ºÀtÂÚ£À ªÀÄgÀzÀ ªÉÄÃ°AzÀ¯ÉÃ JAzÀÄ CAzÁf¹zÀgÀÄ. D ªÀÄgÀ zÉÆqÀØzÁV J¯ÉªÀÄAiÀÄªÁV aPÀÌaPÀÌ PÉÆA¨ÉgÉA¨ÉUÀ¼À fUÁÎV DUÀ ÀPÉÌ ÇÀARå PÀArUÀ¼ÁV ¤AwvÀÄÛ. Àé®àºÉÆvÀÄÛ ¥ÀgÀzÁrzÀ UÀqÀØzÀ C¥Àà £À£Àß PÀtÂÚ£À £ÉÃgÀ »rzÀÄ £Á£ÀÄ PÀAqÀÄ zÀÈ¶Ö£ÉnÖzÀÝ ºÀQÌAiÀÄ£ÀÄß ¥ÀvÉÛºÀaÑzÀgÀÄ. vÀ£Àß ‘ªÉÇÃPï’ JA§ ¸ÀégÀªÀ£ÀÄß £Á®ÄÌ ¢QÌUÀÆ PÀ½¸ÀÄªÀAvÉ ºÀQÌ ªÀÄgÀzÀ vÀÄvÀÛvÀÄ¢AiÀÄ°è PÀÄ½wvÀÄÛ. CzÀÄ MªÉÄä JqÀPÀÆÌ MªÉÄä §®PÀÆÌ PÀvÀÄÛ PÉÆAQ¹, ªÀÄvÉÛ vÀ¯ÉAiÀÄ£ÀÆß ¥ÀÄPÀÌªÀ£ÀÆß JvÀÄÛwÛzÀÝAvÉ vÀ£Àß zsÀé¤AiÀÄ£ÀÄß J¸ÉAiÀÄÄwÛvÀÄÛ. PÀÆUÀÄªÀ ªÉÆzÀ°£À CzÀgÀ PÁAiÀiÁðZÀgÀuÉ¬ÄAzÁVAiÉÄ CzÀgÀ JgÀqÀÄ PÀÆV£À ªÀÄzsÉå CAvÀgÀ EvÀÄÛ. J¯É fVÎ£À ªÀÄzsÉåAiÀÄ aPÀÌ PÀArUÀ¼À°è ºÉÆAa ©½ PÀA¢£À ºÉÆmÉÖ, ©½ ºÀ¸ÀÄj£À gÉPÉÌ, ¤Ã¼À J¯ÉAiÀÄAvÀ ¥ÀÄPÀÌ«zÀÝ D ºÀQÌAiÀÄ ¥ÀÆtð avÀæªÀ£ÀÄß »rzÀÆ »rAiÀÄzÀAvÁV UÀqÀØzÀ C¥Àà ¥ÀgÀzÁrzÀgÀÄ.

CªÀgÀ ¥ÀgÀzÁl G®âtÂ ÀÄªÀAvÁ¬ÄvÀÄ. ªÀÄ£ÉAiÉÆ¼ÀVAzÀ §AzÀ CªÀÄä, ‘K£ÀÄ, ¨É¼ÀUÉÎAiÉÄ DPÁ±À £ÉÆÃqÀÄªÀ PÉ®¸À? zÀ£ÀPÀgÀÄUÀ¼À£ÀÄß PÉÆnÖUÉ¬ÄAzÀ ©aÑ ºÉÆgÀUÉ PÀmÁÖAiÀiÁÛ? £Á¬ÄUÀ¼À£ÀÄß ©mÁÖAiÀiÁÛ? »ÃUÁzÀgÉ £À£ÀUÉ ªÀåªÀ¸ÁAiÀÄªÀÇ ¨ÉÃqÀ, zÀ£ÀPÀgÀÄ £Á¬ÄUÀ¼ÀÆ ¨ÉÃqÀ. FUÀ ¸Á®zÀÝPÉÌ ¨ÉPÀÄÌUÀ¼À£ÀÄß vÀAzÀÄPÉÆAqÀÄ ºÉÆvÀÄÛ

wgÀÄUÀÄªÀÅzÀPÉÌ ºÉÆgÀn¢ÝÃj’ JAzÀÄ DPÉëÃ¦¸ÀÄvÁÛ UÀzÀÝ®ªÀ£Éß ªÀiÁrzÀgÀÄ.

§¹ì£À°è ¥ÀPÀÌ ªÀåªÀºÁgÀ¸ÀÜgÀAvÉ PÀAqÀPÀÖgÀ£À£Àß ¤¨sÁ¬Ä¹zÀªÀgÀÄ, gÉÆÃµÀzÀ £Á¬ÄUÀ¼À£ÀÄß vÀªÀÄä zsÀé¤ ªÀiÁvÀæ¢AzÀ ¤zÉÃð²¹zÀªÀgÀÄ, gÁvÉæ UÀqÀØzÀ C¥Àà£À fÃªÀzÀ°è fÃªÀªÁV EzÀÝªÀgÀÄ, FUÀ ¹r«Är¬ÄAzÀ K£ÀÄ ¸Á¢ü¸ÀÄªÀÅzÀPÉÌ ºÉÆgÀnzÁÝgÉ JAzÀÄ ¸ÀAPÉÆÃZÀ¥ÀmÉÖ. MªÉÄäUÉ §½§AzÀÄ UÀqÀØzÀ C¥Àà£À ºÉUÀ°AzÀ £À£Àß£ÀÄß JwÛ, ‘ºÀÄ®Äè ªÀiÁqÉÛÃ£É. ºÉÆgÉ JwÛ vÀgÉÆÃ¢PÉÌ §AzÀÄ©r. J®è PÉ®¸À DzÀ ªÉÄÃ¯É ºÀQÌUÀ¼À£ÀÄß £ÉÆÃqÀÄªÀÅzÀPÉÌ £Á£ÀÆ EzÉÝÃ£É’ J£ÀÄßvÀÛ zÀqÀzÀqÀ £ÀqÉzÀgÀÄ. CªÀÄä£À F PÉÆ£ÉAiÀÄ ªÀiÁvÀÄUÀ¼ÀÄ UÀqÀØzÀ C¥Àà¤UÉ UÉ®ÄªÀÅ PÉÆnÖgÀ¨ ÉÃPÀÄ JAzÀÄ CAzÁf¹ ªÀÄ£ÉAiÀÄ CAUÀ¼À¢AzÀ vÉÆÃlzÀ PÀqÉ E½AiÀÄÄwÛzÀÝ CªÀÄä£À vÉÆÃ½AzÀ CªÀgÀ PÀqÉ ªÀÄÄR wgÀÄV¹zÉ.

UÀqÀØzÀ C¥Àà£À ªÀÄÄR £À£ÀUÉ D±ÀÑAiÀÄð J¤ ÀÄªÀµÀÄÖ CgÀ½vÀÄÛ. CªÀgÀÄ UÉÃn£À PÀqÉUÉ £ÉÆÃqÀÄvÁÛ, ‘CªÀiÁä’ JAzÀÄ ªÀÄ£ÉAiÉÆ¼ÀVzÀÝ CfÓAiÀÄ£ÀÄß PÀgÉAiÀÄÄvÀÛ, ‘PÀªÀÄÆå¤¸ïÖ ªÀiÁªÀ §vÁð EzÁÝgÉ’ JAzÀÄ MªÉÄäUÉ L±ÀéAiÀÄðªÀAvÀgÁzÀAvÉ eÉÆÃgÁV PÀÆVzÀgÀÄ. £Á¬ÄUÀ¼ÀÄ ¨ÉÆUÀ½zÀªÀÅ. §ºÀ¼ÀªÉ ¸ÀÄvÁÛrzÀªÀgÀAvÉ ¸ÀtÚ fÃªÀzÀ, UÀ®èzÀ vÀÄ¢UÉ ªÀiÁvÀæ UÀqÀØ«zÀÝ M§âgÀÄ PÉÊAiÀÄ°è ¥ÀÄlÖ aÃ®ªÀ£ÀÄß C¯Áèr ÀÄvÀÛ £ÀUÀÄªÀÄÄRgÁV ªÀÄ£ÉAiÀÄvÀÛ §AzÀgÀÄ. £Á¬ÄUÀ¼ÀÄ ¨ÉÆUÀ¼ÀÄ«PÉAiÀÄ£ÀÄß vÀVÎ¹, CªÀgÀ£Éß £ÉÆÃqÀÄvÀÛ ¸ÀtÚUÉ, ‘¨ÉÆPï ÉÆPï’ JAzÀÄ ¨Á®ªÁr¹zÀªÀÅ. CªÀÄä §AzÀªÀgÀ£ÀÄß ¸ÁéUÀw ÀÄªÀÅzÀPÉÌ »ªÀÄÄäRgÁzÀgÀÄ.


ನವ ತಾರತಮಯದ ಮೊದಲ ಪಾಠ…

-±ÀqÀPÀëj

ನಾನಾಗ ನಾಲನ ೇ ತರಗತತಯಲಲದ . ಒಂದು ಸಂಜ ಅಮಮ ಯಾರದ ೊೇ ಮನ ಗ ಸತಯನಾರಾಯಣ ಪೂಜ ಗ ಂದು ಹ ೊೇಗದವರು ಕಣಣೇರಾಕುತಾ ಬಂದರು. ತಮಮ ಬದುಕಲಲ ನ ೊಂದು ಬ ಂದು ತುಂಬಾ ಗಟಟಗತತಯಾಗದ ನನನ ಅಮಮನ ಕಣಣಲಲ ಕಣಣರು ಸುಲಭಕ ಬರುವಂತದಲ. ತುಂಬಾ ಗಾಭರಯಾದ ನಾವ ಲಾ ಸುತುವರದು ಏನಾಯಂದು ಕ ೇಳದ ವು.

ಅಮಮ ಸಕಾಯರ ಉದ ೊಯೇಗಯಾಗದರಂದ ಆ ಊರನಲಲ ಕ ಲಸ ಮಾಡುವ ಎಲಾ ಸಕಾಯರ ನಕರರು ಪರಚಯವದರು. ಹೇಗರಲು ಅವರನುನ ಶಕಷಣ ಇಲಾಖ ಯಲಲ ಕ ಲಸ ಮಾಡುವ ಮಹಳ ಯೊಬಬರು ಅವರ ಮನ ಯ ಸತಯನಾರಾಯಣ ಪೂಜ ಗ ಆಹಾವನನಸದರು. ಇವರೊ ತುಂಬಾ ಖುಷಯಂದಲ ೇ ಹ ೊೇಗದರು.

ಅಲಲ ಆ ಮಹಳ ಯು ತುಂಬಾ ಅದೊೂರಯಂದ ಪೂಜ ಏಪಯಡಸದರಂತ . ತನನ ಬಂಧು ಬಳಗವನ ನಲಾ ಕರ ದದರಂತ . ಪೂಜ ಮುಗಯತಂತ . ಪರಸಾದ ಕ ೊಡುವಾಗ ಅವರ ನ ಂಟರಷಟರಗ ಸಟೇಲ ತಟ ಟಯಲಲ ಕ ೊಟಟ ಆ ಮಹಳ ಅಮಮನನಗ ಬಾಳ ಎಲ ಹುಡುಕ ತಂದು ಕ ೈಗಡದ ೇ ನ ಲದ ಮೇಲಲಟಟರಂತ .

ಅಮಮ ಭಕಪೂವಯಕವಾಗ ಆ ಪರಸಾದ ಸ ೇವಸದ ತಕಷಣವ ೇ ಕಾದದವರಂತ ಅಮಮನನಗ ಆ ಬಾಳ ಯಲ ಹ ೊರಗ ಬಸಾಡಲು ತತಳಸದರಂತ . ಅಮಮ ಬಸಾಡ ಕ ೈ ತ ೊಳ ಯಲು ನನೇರು ಕ ೇಳದರ ಅವರುಗಳು ಶಚಕ ಬಳಸುವ ಚ ೊಂಬು ಅಲ ೇ ಇದ ಬಳಸ ಎಂದರಂತ .

ಅಮಮ ಮನ ಯ ಹ ೊರಗ ಕ ೈ ತ ೊಳ ಯುತತರಬ ೇಕಾದರ ಅಮಮನ ಕಣಣಗ ಕಂಡ ಮತ ೊಂದು ದೃಶಯ ಅಲಲಯವರ ಗ ತಡ ದದ ಕಣಣರು ಸುರಸದ ೇ ಇರಲಾಗಲಲಲವಂತ . ಅಮಮ ಕುಳತತದ ಜಾಗಕ ಗ ೊೇಮೊತರ ಕ ೈಯಲಲ ಪರೇಕಷಣ ಮಾಡದ ಆ ಮಹಳ ತನನ ಕಾಲಲಲ ನ ಲ ಸಾರಸುವ ಬಟ ಟಯಂದ ಒರ ಸುತತದರಂತ .

ಅಮಮನ ೊಂದಗ ನಮಗ ಲ ಇಂದಗೊ ತುಂಬಾ ಕಾಡರುವ ಪರಶ ನಯೊಂದ ೇ! ನಾವು ಹುಟಟನನಂದ ಬಂದ ಸಾಮಾಜಕ, ಸಾಂಸೃತತಕ, ಭದತ ಗ ಶವನ ಪೂಜಸುವ ಲಲಂಗಾಯತ ಧಮಯದವರು, ಆಕ ಭಾರಹಮಣರು ಅಷ ಟೇ. ಅಮಮ ಅವರನುನ ಆಹಾವನನಸರ ಂದು ಕ ೇಳಕ ೊಂಡರಲಲಲ. ಆದರೊ ಕರ ದು ಈ ರೇತತಯ ಮಾನವ ವರ ೊೇಧೇ ಅಸಹಜತ ಮರ ದು ದ ೇವರ ಪೂಜ ಯ ಆಚರಣ ಮಾಡ ಅದರಂದ ಆಕ ಸಾಧಸದ ೇನ ಂದು ನಮಗಾರಗೊ ಇಂದಗೊ ಅರಯವಾಗಲ.

ನನಗೊ ಇದು ನನನ ಬಾಳನ ವಶವ ವದಾಯನನಲಯದಲಲ ಕವಯಾರ ಕ ೇಳದ ಮೊದಲ ಮಾನವ ತಾರತಮಯದ ಪಾಠ. ಅದೊ ಅಮಮನ ಕಣಣರ ಹನನಯ ಪಾರಕಟಕಲ ಮೊಲಕ. ಅಂದು ಕ ೇಳದ, ಕಣಾಣರ ಕಂಡ ಈ ನ ೈಜ ಪಾರಕಟಕಲ ಪಾಠ ಮಾನವ ಸಹಜವಾದ ಭಾವನ ಗಳ ೂಂದಗ ಹುಟಟದ ಹ ತಮಮನ ಪರತತಸುವ ಮಗನ ೊಬಬ ಮರ ಯೊೇದು ಹ ೇಗ ಸಾಧಯ?


ಶಾಯಮಲ ಯೊಬಬಳ ಸವಗತ

-ಉಷಾ

ಮನ ಯಲಲ ಸಡಗರ. ಕುಟುಂಬದ ಮೊದಲ ಮೊಮಮಗು ಹುಟಟದ ಖುಷ. ಸುತ ಲಾ ಸರಬರ, ಮಗು ನ ೊೇಡಲು ಬಂದ ನ ಂಟರಷಟರ ಓಡಾಟ, ಸಪಪಳ,

ಮಾತುಕತ . ಹ ೊರಗ ಜ ೊೇರು ಮಳ . ಹ ತು ಮಲಗದ ಬಾಣಂತತ, ಮಗುುಲಲ ೇ ಹಸುಗೊಸು. ತ ರ ದೊ ತ ರ ಯದ ಕಟಕ ಬಾಗಲ, ಎಲರಗೊ ಪರವ ೇಶ

ಇರದ ಚಣಮಣ ಬ ಳಕನ, ಸಾನನದ ಎಣ ಣ, ಸಾಂಬಾರಣ, ಔಷಧಗಳ ಪರಮಳ ತುಂಬದ ಪುಟಟ ಬಾಣಂತತ ಕ ೊೇಣ . ಮಗುವನ ೊಂದಗ ಆಡಲ ಂದು

ಕ ೊೇಣ ಯತ ಸುಳಯುವ ಬಾಣಂತತಯ ಕ ೊನ ಯ ತಮಮನನಗ ೊೇ ಪುಟಟ ಮಗುವನುನ ನ ೊೇಡುವ ಕುತೊಹಲ. ಒಳ ಬಂದು ಮಗುವನುನ ನ ೊೇಡದವನ ೇ

ಅವಾಕಾಗ ಕ ೇಳುತಾನ , “ಎಂತ ಬ ೇಬೇ ಇದು? ಒಳ ು ಇಲಲ ಮರ ಹ ತು ಬಟಡದಯಲಾ ನನೇನು?” ನಾನು ಹುಟಟದ ಸಂದಭಯವನುನ ಅಮಮ ಹೇಗ

ವವರಸುತಾರ .

ನಾನು ಹುಟಟದಾಗ ನನನ ಚ ಲುವ ಅಮಮನ ಬಳ ತ ೊೇಳನಲಲ ಕಪಪಗ ಮಲಗದ ನನನನುನ ಕಂಡ ನನನ ಮಾಮ ಆಶಚಯಯದಂದ ಹೇಗ ಉದಾುರ

ತ ಗ ದದರಂತ . ಅದುವರ ಗ ಕುಟುಂಬದಲಲ ಯಾರೊ ಕಪಪನವರರಲಲಲ. ಅಮಮನ ಮನ ಯಲಲ ಎಲರೊ ಬ ಳುಗದರು. ನನನ ಅಪಪ ನಸುಗಪುಪ, ಅಪಪನ

ಮೊವರು ತಂಗಯರ ೊೇ ಉದ ಜಡ ಯ ಬ ಳುಗನ ಸುಂದರಯರು. ಅಮಮನ ಕುಟುಂಬದಲಲ ನಾನ ೇ ಮೊದಲ ಮೊಮಮಗು. “ಕಪುಪ ಮೊಮಮಗಳು”.

ನನಗ ಬುದೂ ಬರುವ ಹ ೊತತಗ ನನನ ತಮಮ ತಂಗಯರು ಹುಟಟದರು. ನಾನು

ನನನ ಅಪಪ ಅಮಮ ತಮಮ ತಂಗಯರ ಜ ೊತ ಹ ೊರಗ ಹ ೊರಟಾಗ

ಹ ಚಚನವರು ನನನ ತಮಮ ತಂಗಯರ ಕ ನ ನ ತಟಟ ಮುದಸುತತದರು. ಮನ ಗ

ಬರುವ ನ ಂಟರಷಟರಾದರೊ ಅಷ ಟ. ನಾನು ಅಷಾಟಗ ಯಾರ ಕಣಣಗೊ

ಬೇಳುತತರಲಲಲ. ನಾನು ‘ಕಪುಪ’ ಎನುನವುದು ಇದಕ ಕಾರಣ ಎಂದು

ಅದಾಗಲ ೇ ನನನ ಪುಟಟ ಮನಸಗ ತತಳಯುತತತು. ಕುಟುಂಬದವರು,

ಮೊಮಮಕಳ ಲ ಒಟುಟ ಸ ೇರುವ ಹಬಬ ಆಚರಣ ಗಳ ಸಂದಭಯಗಳಲಲ

ನಾನ ೊಬಬಳು ಮಾತರ ಪರತ ಯೇಕ ಕಾಣಸುತತದ . ಇಂತಹ ಸಂಭಯಗಳಲಲ

ಯಾವಾಗಲಾದರ ೊಮಮ ನನನನುನ ಕೇಳರಮ ಕಾಡದುಂಟು.

ನಾವ ಲರೊ ಸ ೇರ ಕುಟುಂಬವಾಗ ಚಚಯಗ ಹ ೊೇಗುವಾಗ ಅಮಮನ ಓರಗ ಯ ಕ ಲವರು ಅಮಮನ ಹತತರ ಕ ೇಳುತತದರು, “ಎಂತ ಬ ೇಬ ಇದು? ಈ ಮಗಳು

ಕಪುಪ?” ನನನ ಬಾಲಯದ ದನಗಳಲಲ ಇದು ನನಗ ಅಭಾಯಸವಾಗಬಟಟತು. ಅಮಮನ ಜ ೊತ ಗ ಎಲಲಗಾದರೊ ಹ ೊರಗ ಹ ೊರಟಾಗ ಕ ಲವೊಮಮ “ಹದಾ?

ನನಮಮ ಮಗಳಾ?” ಎಂದು ನನನ ಮೈಬಣಣದ ಕಡ ಪರಶಾನರಯಕ ನ ೊೇಟ ಬೇರುತತದರು. ನನನನುನ ತುಂಬ ಪರೇತತಸುತತದ ನನನ ಅಜಜ, ನನನ ಅಮಮನ

ತಂದ ಯವರು, ನಾನು ಸಾನನ ಮಾಡ ಬರುವಾಗ “ಕಾಗ ಮೇಯಾ ಮಗ?” ಎಂದು ತಮಾಶ ಮಾಡುತತದರು. ವಶ ೇಷವ ಂದರ , ನನನನುನ ತುಂಬ ಪರೇತತ

ಮಾಡುತತದ ನನನ ಅಜಜ ಮಾಡುತತದ ತಮಾಶ ಯ ಮಾತುಗಳು ನನನನುನ ನ ೊೇಯಸುತತರಲಲಲ.


ಹಾಗ ಯೇ, ಅದು ನನನ ಶಾಲಾ ದನಗಳಲಲ ನನನನುನ ಎಂದೊ ಕಾಡರಲಲಲ. ನನನ ಯಾವುದ ೇ ಶಕಷಕರು, ಓರಗ ಯವರು ನನನನುನ ಹಾಗ ಕಂಡ ನ ನಪ ೇ

ನನಗ ಇಲ. ನಾನು ಶಾಲ ಗ ಸ ೇರುವ ಹ ೊತತಗ ನನನ ಅಮಮ ಐದನ ಯ ತರಗತತಯ ಮಕಳು ತತಳದರುವಷಟನುನ ನನಗ ಕಲಲಸಬಟಟದರು. ಚ ನಾನಗ

ಓದುತತದ . ಶಾಲ ಯಲಲ ನಾನು ಒಂದು ರೇತತಯಲಲ ‘ಫ ೇಮಸ’ ಇದ . ಹ ೈಸೊಲಲನಲಲ ಓದುವಾಗ ಮೇಲಲನ ತರಗತತಯ ಮಕಳಗ ನನನ ನ ೊೇಟ ಬುಕ

ಗಳನುನ ಮಾದರಯಾಗ ವಜಞಾನದ ಶಕಷಕರು ತ ೊೇರಸುವುದಕಾಗ ಸ ೈನ ಲಾಯಬ ನಲಲ ಇರಸಕ ೊಳುುತತದರು. ಹ ೊಸ ಪಾಠವೊಂದನುನ ಶುರು ಮಾಡುವ

ಮೊದಲು ಕನನಡ ಟೇಚರ ನನನನಂದ ಇಡೇ ಪಾಠವನುನ ಕಾಸನಲಲ ಒಮಮ ಓದಸುತತದರು. ಇವುಗಳ ಲಾ ನನನ ಆತಮ ಸಮಾಮನವನುನ ಹ ಚಚಸದವು. ನಾನು

ಬ ಳ ಯುವ ದನಗಳಲಲ ನನಗ ಕೇಳರಮ ಕಾಡಲಲಲ. ಇದಕ ಕಾರಣ ನನನನುನ ಪರೇತತಸುತತದ ನನನ ಶಕಷಕರು. ನನನ ಅಜಜಯಂದ ನಾನು ಕಲಲತ ಪುಸಕಗಳ

ಓದು.

ಮುಂದ , ತಮಾಶ ಯಂದರ , ನಾನು ಮದುವ ಯಾದ ಮೇಲೊ ನಾನು ನನನ ಅಮಮ ಮತು ನನನ ಸಂಗಾತತಯೊಂದಗ ಎಂದಾದರ ೊಮಮ ಹ ೊರಗ

ಹ ೊೇಗುವಾಗ ಹ ೊಸ ಪರಚಯಸರು ನನನನುನ

‘ಸ ೊಸ ’ಯಂದೊ ಅಮಮನಂತ ಬ ಳುಗರುವ ನನನ

ಸಂಗಾತತಯನುನ ನಮಮಮಮನ ‘ಮಗ’ನ ಂದೊ

ತತಳಯುವುದತು.

ಬಳ ಮೈಬಣಣದ ಶ ರೇಷುತ ಮತು ಕಪುಪ ಮೈಬಣಣ

ಕುರತ ಅಲಪ ಮಟಟಗನ ಕೇಳರಮ ಕುರತು ನನಗ

ಚಕಂದನಲಲ ಇದ ಅಸಪಷಟ ಗರಹಕ ಕರಮೇಣ ನಾನು

ಬ ಳ ಯುತಾ ಬಂದಂತ ನನನನಂದ

ಹ ೊರಟುಹ ೊೇಗತು. ಬಳ ಬಣಣವನುನ ಒಳತತಗೊ,

ಕಪುಪ ಬಣಣವನುನ ಕ ಡುಕಗೊ ಸಾಂಕ ೇತತಕವಾಗ

ಬಳಸುವುದರ ಕುರತು ನಾನು ಹಲವು ಬಾರ

ಚಂತತಸದದ . ಹಾಗ ಯೇ ಸಂದಯಯ ಕುರೊಪಗಳ ಮಾನದಂಡವನಾನಗಸುವುದರ ಕುರತು ಕೊಡ. ಕಪುಪಜನರ ಜನಾಂಗೇಯ ಹ ೊೇರಾಟದ ಘೊೇಷ

ವಾಕಯ “ಬಾಕ ಇಸ ಬೊಯಟಫುಲ ನನನ ಮನಸನುನ ಸೊರ ಗ ೊಂಡದದ . ಕಪುಪ ಜನರ ನಡುವನನಂದ ಹ ೊಮಮದ ಶ ರೇಷು ಸಾಹತಯ, ಕರೇಡ ಮತು ಸಂಗೇತ

ಕ ೇತರದಲಲ ಅವರು ಜಾಗತತಕ ಮಟಟದಲಲ ಮಾಡರುವ ಅನನಯ ಸಾಧನ ಯನುನ ಬ ರಗನನಂದ ಗಮನನಸದ ೇನ . ವವಧ ಬಗ ಯ ತಾರತಮಯಗಳ ವರುದೂ

ಹ ೊೇರಾಡದ ಹಲವು ಹ ೊೇರಾಟಗಾರರು ತಮಮನುನ ತಾರತಮಯ ಕೇಳರಮಗಳಗ ಗುರಮಾಡದ, ತಮಮಲಲನ ‘ಕ ೊರತ ’ಯಂದು ಗುರುತತಸಲಾದ

ಅಂಶಗಳನ ನೇ ತಮಮ ‘ಬಲ’ವನಾನಗ ಮಾಡಕ ೊಂಡು ಹ ೊೇರಾಡದ ಇತತಹಾಸದ ಕುರತು ಕ ೇಳದ ೇನ . ಅದರಂದ ಸೊಪತತಯಗ ೊಂಡದ ೇನ .

ಇವುಗಳಲ ಲ ನನಗ ಅತಯಂತ ಆಪವಾಗ ಕಂಡರುವುದು – “BLACK IS BEAUTIFUL” !


Bayalu Coordinators at your place for any query or support;

Bangalore: Asha Rai – [email protected] Yadgir: Guru Moger – [email protected]

Mandya: Gopalakrishna – [email protected] Gulbarga: Gururaj Nargund – [email protected]

Pls write to us with your feedback to [email protected]

Cool clicks

-Asif

mailto:[email protected]




Documents

Alas! Thara Balagopal