1

The Puppet Opera of Mowlavi (Rumi)

Libretto by: Behrooz Gharbpour

Translated and subtitled by: Kaveh Pahlavan

English edited by: Austin O’Molley

Major Roles Shams Rumi Amir To’man Sheikh Attar Soltan al-Olama (Rumi’s father) Rumi’s wife Narrator Assistant narrator Old friend Shepherd Prince of Kharazm Executioner Other Roles Woman A mother Military leader Little girl A man Old man Young man Commander Judge Chief Justice

2

اپرای عروسکی مولوی

ليبرتو: بهروز غريبپور

نقشهای اصلی نقشهای ساير

3

First Scene: War Mongols destroy Iran In the darkness before anything appears in the stage, sounds of the cavalry raid, screams of the leaders in the middle of neighing of the horses and cries of children and women. Heavy drums followed by music combined by these voices create the image of a deadly atmosphere. With the sound of drums and horns the first scene is opened. In the depth of the scene a tall castle wall appears. The main part of this scene is an open field in which the Mongolian raid and the escape and capturing of the frightened people takes place. The Mongolian, Amir To’man, with tens of cavaliers fully equipped with weaponry enter this open field and with utmost brutality besiege the unarmed people and beat them with mace, sword and spear without any mercy. Fire appears everywhere in the scene and in one word this is inferno and there is no sign of mercy. They burned everywhere! They killed everyone! My God! My God! Amir To’man the Mongol invading Iran Amir To’man Hark! Destroy the town’s walls! Lead everyone astray, everywhere! The old, the children and the young, Spill their blood, and burn everywhere! Woman: Quarter! … Quarter! ... Quarter! Have mercy on the old and sick! Have mercy on the crying children!

4

صحنه اول : جنگ

مغوالن ايران را تار و مار می کنند.

در تاريکی و پيش از آن که صحنه ديده شود، صدای نعره های فرماندهان توأمان ،تاخت و تاز سواران

ضجه کودکان و زنان شنيده می و با شيهه اسب هاطبل ها و سپس موسيقی در شود. صدای کوبنده ی

ترکيب با صداهای آغازين فضايی مرگبار را مجسم می کنند .با به صدا در آمدن طبل ها و کرنا ها صحنه

ديده می شود. در عمق صحنه برج و بارويی بلند ديده می شود. بخش عمده ای از صحنه ميدانگاهی است

که تاخت و تاز مغوالن و گريز و به دام افتادن ن وحشت زده در آن صورت می گيرد.امير تومان مردما

مغول با ده ها سوارکار غرق در اسلحه به اين گاه وارد می شوند و با بی رحمی هر چه تمام ميدان

تر مردمان بی سالح را با گرز و شمشير و نيزه ضربات بی رحمانه خود می رکرده و زيمحاصره

ر يک دگيرند. آتش در جای جای صحنه ديده می شود و کالم جهنم است و از رحم خبری نيست .

امير تومان : هان حريم شهر را ويران کنيد

جمله را آن جای سرگردان کنيد پير و کودک يا جوان

خون بريزيد و بسوزانيد کران تا کران زن :

االمان ، االمان ، االمان بر ضعيفان بر ضعيفان رحم آر

کبار ان اش ر کودک ن ب م ک رح

5

Amir To’man (turns around over the horse) Don’t listen to the cries for “Quarter! Quarter!” Spill their blood, and burn everywhere! A cavalier runs towards the woman and kills her with the spear that he is holding in his hand Woman (on the verge of death) Woe is the people of Kharazm! Woe is the people of Iran! Amir To’man (pointing to the tower and ramparts deep in the scene) Destroy the ramparts with the catapult, So difference may vanish among this company! Laughs like a drunk Destroy the ramparts with the catapult! The screams of the “Quarter?” by people and crushing by the Mongols has reached to its peak. Soldiers use catapult to throw fire balls towards castle walls and destroy them gradually. A frightened crowed come out of the castle. A mother is escaping with her children; a military leader rushes towards them and starts whipping them all over their bodies. A mother (defending of her children) Woe unto you! … Woe unto you! You strike down the innocent! You strike down the nursing infants! You strike down the elderly and the weak?! Amir To’man rushes his horse towards them with his spear in his hand and suddenly a wall falls down. Amir To’man: We’ll rip you apart, incinerate you! We’ll rip off your noses, ears and lips!

6

مان ( با اسب چرخی می زند)امير تو گوش نسپاريد به فرياد االمان و االمان خون بريزيد و بسوزانيد کران تا کران

سوارکاری به تاخت به سوی زن آمده و با نيزه ای

که در دست دارد او را از پای در می آورد

زن ( در دم مرگ ) وای بر خوارزميان

وای بر ايرانيان

ه برج و باروی عمق صحنه اشاره می کند)امير تومان ( ب کنگره ويران کنيد از منجنيق

تا رود فرق از ميان فريق

مستانه می خندد کنگره ويران کنيد از منجنيق

سرکوب آنان از سوی ومردم فريادهای االمان

منجنيق سربازان بااوج گرفته است. مغوالن سوی برج و بارو ها ، گلوله های آتشين به

به تدريج آن را ويران می کنند کرده رتاب پ بيرون ِمي آيند . ز قلعه . جمعيتی هراسان ا

مادری با کودکانش در حال فرار ، سرداری به ازد و با شالق به جانشان می سوی آن ها می ت

افتد

ش )انمادر ( در دفاع از فرزند وای بر تو وای بر تو ، بی گناهان می زنی

را می زنیشير خواره کودکان پير ساالن و ضعيفان می زنی

امير تومان با نيزه اش و به تاخت به آن ها

و ناگهان ديواری فرو می ريزد.نزديک می شود .

امير تومان : ما شما را بر دريم ، آتش زنيم بينی و گوش و لبانتان بر کنيم

7

Military leader: We’ll use you as fire wood! We’ll turn your past joys to sorrow! The woman and her children crawl to the corner of a ruined wall. Amir To’man dismounts from his horse and while he is taking away the mother he makes his sword ready to kill her. Amir To’man: We’ll pull you off this stable in such a way, That from rod hits your ears and heads bleed! Mother: O Coward, what did we ever do to you!? The little girl, who is accompanying her mother, screams and falls down. Little Girl: Why are you casting to shed my blood? Wherefore are you thirsting for my blood? Military leader hits the mother and Amir To’man hits her children and they all fall down. Mother (with her last breath): Alas what a verdict, what a justice!

EndofPart1of17 A man (while running away) Perfumer’s trays are broken, souls are spilled. Good and evil are mingling together! The man runs away, cavalries chase him and go away from the scene. Fire and smoke covers the scene. An scaping old man in panic from this cruelty enters the scene with confusion.

8

سردار : ما شما را هيزم آتش کنيم

عيش رفته بر شما نا خوش کنيم

می ديوار فرو ريخته زن با کودکانش به گوشه ای از خزند . امير تومان از اسب پياده شده و با بيرون

می کند . کشتن او کشيدن مادر شمشير را آماده

امير تومان : آن چنان زين آخرت بيرون کنيم

رت پر خون کنيم کز عصا گوش و س

مادر :تو را ؟ما م يناجوانمردا چه کرد

دختر بچه ای که همراه مادر است جيغی می کشد و

می افتد .

دختر بچه : قصد خون من به چه رو می کنيد

از چه آخر تشنه خون منيد ؟ سردار با ضربه ای مادر ، و امير تومان با ضرباتی

ی آورند .ديگر فرزندان او را از پا در م

مادر ( دم مرگ ) واويال اين چه حکم است اين چه داد ؟

: ( در حال فرار) مردی ت و جان ها ريختند .سطبله ها بشک

نيک و بد در همدگر آميختند

مرد می گريزد ، سوارکاری در تعقيب او خارج گرفته است . ار.آتش و دود صحنه را فشده

شت زده از اين بی گريختن و وحپيرمردی در حال وارد می شود . رحمی سرآسيمه

9

Old man: I see smoke and fire on the horizon! Military leader (while attacking him): Spill their blood and burn everywhere! One of the soldiers hits the old man with his spear. Old man: He who is not acting like human is a wolf , And killing defenseless deer is a great sin! The old man dies, the blood of a young man watching this scene boils and he attacks the military leader. Young man: Wild dog always attacks helpless, As it can inflicts wound on helpless! Commander (while turning his mace) Being enemies, we make war and get revenge! Young man: You are right, you are honestly right: This came from you, and you deserve it! Commander aims his mace at him and hits him so hard that he die immediately. The raid of the cavalries continues. The scene light diminishes but the sound of screaming and groaning and raid and neigh of the horses is still heard from the near and far distances. Death overcomes the Nation: In the same scene Death bodies are laid on the ground, the sound of wolves and vultures howling come from the near and far distances. The Mongolian cavalries with harmonized drunken (sounding) screams march over the dead bodies. An angelic voice like a thunder is heard from the sky.

10

پيرمرد : دود می بينم و آتش از کران

سردار ( در حال حمله به او :

خون بريزيد و بسوزانيد کران تا کران

يکی از سربازان با نيزه اش ضربه ای به پير مرد وارد می کند .

پير مرد :

آن کس که نه آدمی است ، گرگ است آهو کشی آهوئي بزرگ است

د جوانی با ديدن اين صحنه پير مرد جان می سپارد ، مر

سردار حمله ور می شود خونش به جوش می آيد و به

جوان : سگ هماره حمله بر مسکين کند

تا تواند زخم بر مسکين زند

سردار ( در حال گرداندن گرز ) ما عدوئيم ، کار ما جنگ است و کين

جوان :

راست گفتی ، راست گفتی صادقی اين را اليقی از تو اين آيد تو

سردار با گرزش او را نشانه می گيرد و چنان ضربه

تاز تاخت و .ای می زند که مرد در جا می ميرد مه می يابد . صحنه در تاريکی فرو سوارکاران ادا

می رود اما صدای فرياد و ناله ها و تاخت و تاز و ه اسبان از دور و نزديک شنيده می شود. هشي

چيره می شود : مرگ بر مردمان

همان صحنهاجساد بر زمين افتاده اند ، صدای زوزه گرگ و

کفتار از دور و نزديک می آيد ، سوارکاران مغول با نعره های مستانه و موزون بر اجساد رژه می

روند . صدايي آسمانی چون رعد می غرد.

11

DeathOvercomestheNation,angelicsoulsobserveit.

Shams: Your ego is a Dragon! .. Dragon! .. Dragen! When is it dead? When is it dead? One moment a wolf appears inside Man, One moment a Joseph-faced, like the moon! Passes from bosoms to bosoms, By a secret path, righteousness and hatred, Your ego is a Dragon, Dragon, when is it dead? Drunken (like) screaming of the victorious Mongols is heard. Moon is shining on the death scene. A group of males and females are searching for the dead bodies of their loved ones in the ruins. Sheikh Attar with a torn robe and disheveled and uncombed hair goes from one corner to the other. Sees the dead body of the children and goes on his knees with sorrow. Sheikh Attar (with sorrow): My spirit is tired of Pharaoh and his tyranny; I yearn for that civilizing light of Mosses. With sealed mouth, I yearn to lament: “I’m tired of devil and beast, I yearn for Man.” Someone: He is not to be found, we have searched! Sheikh: That who can’t be found, is who that I yearn for! Wind blows and spreads the leftover ashes. A few cypress trees get uprooted and fall into the scene. The voice of chanting crowd with the roaming sky is heard. A group of people moaning and beating their chests enter.

12

: شمس اژدرهاست ، اژدرهاستنفست اژدرهاست ، او کی مرده است ؟ او کی مرده است؟

گی در آيد در بشرساعتی گر ساعتی يوسف رخی ، همچون قمر

می رود از سينه ها در سينه ها از ره پنهان ، صالح و کينه ها

نفست اژدرهاست ، اژدرهاست او کی مرده است

. صدای نعره های مستانه مغوالن پيروز شنيده می شودماه بر صحنه مرگ می تابد . گروهی از زنان و

ها به دنبال جسد عزيزانشان مردان در ميان خرابههستند . شيخ عطار با جامه ای پاره و موی ژوليده و آشفته اين سو و آن سو می رود . جسد کودکان را

زانو می زند غمگسارانه در کنار آنان می بيند و

( با سوز ) : عطار شيخ جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او

آن نور موسی عمرانم آرزوست بر دهانم و افغانم آرزوست مهر است

کز ديو و دد ملولم و انسانم آرزوست

يکی : يافت می نشود جسته ايم ما

شيخ :

آن که يافت می نشود آنم آرزوست

باد می وزد و خاکسترهای به جا مانده را می پراکند .چند درخت سرو از ريشه کنده شده در صحنه فرو می

ام با غرش آسمان به زاری مردمان تو یافتند. صداگوش می رسد. جمعيتی در حال عزاداری و سينه زنی

وارد می شوند.

13

Crowd (while chanting): Again,I yearn for the homeland, the home With sealed mouth, I yearn for speech. Again, I yearn for speech, for speech With sealed mouth, I yearn for speech.. Again, I yearn for the homeland, the home.

EndofPart2of17 Sheikh Attar prefers death over humiliation A field which is surrounded by sitting and standing people with torn dress and abused looks appears. On a platform in the middle of the ruins, the Mongolian Amir Tooman riding on a sedan, while he is drunk (from the taste of) victory and laughing loudly enters. Mongolian soldiers with drawn swords are seen all over the field. With the sound of drum and horn one of the Kharazm princes in heavy chain enters and with his entrance people either turn their face or cover their face to avoid seeing such a humiliation.

The Khwarizm prince in panic stays in a point in front of the Amir Tooman and frightened to be killed cries loudly. Amir Tooman leaves his sedan and moves towards the platform in the middle of the square.

SheikhAttar'sinterferencewithexecutionofPrinceofKhwarizm

The Khwarizmian Prince: Why are you casting to shed my blood? Wherefore are you thirsting for my blood? Where is the wisdom in this? What is the purpose of killing me?

Amir To’man (happy to see the humiliation of the Prince): In the realm of war, utmost joy is: To see your enemy defeated every moment! Even if hundred ditches were full of heads Severing one more would give me absolute joy.

14

جمعيت( مويه کنان ) : باز هوای وطنم وطنم آرزوست

مهر بود بر دهنم سخنم آرزوست باز هوای سخنم سخنم آرزوست

بر دهنم سخنم آرزوستبود مهر باز هوای وطنم ، وطنم آرزوست

بر مذلت ترجيح می دهد .را شيخ عطار مرگ ميدانگاهی که دور تا دور آن مردمان پاره پوش و

ديده می شوند . بر صفه هايستاد ده نشسته ومحنت زرا سوار بر ای در دل خرابه ها ، امير تومان مغول

قهقهه سر مست پيروزی در حالی که او و تخت روان جای .سربازان مغول در جای می دهد ، وارد می شود

با نواختن طبل ميدان ، شمشير کشيده ديده می شوند.خوارزم را با کند و ها و کرناها اميری از اميران

زنجير وارد کرده با ورود او مردمان يا رو بر می که اين خفت را گردانند يا دست بر صورت می گذارند

و مولوی نبينند. سلطان العلماء ( پدر مولوی ) خردسال آرام به جمع تماشاگران افزوده می شوند. امير خوارزم وحشت زده در نقطه ای روبروی امير

رع فرياد تضايستد ترسيده از مرگ و با تومان میامير تومان از تخت روان پياده شده و به .می زند

سوی صفه ای می رود که در مرکز ميدانگاه است .

امير خوارزم : می کنيد؟ رو قصد خون من به چه

از چه آخر تشنه خون منيد چيست حکمت ؟

چه غرض از کشتنم ؟

ونی امير ) : امير تومان ( خوشحال از زب در جهان جنگ ، شادی اين بس است

شکست که ببينی بر عدو هر دم هر سر مقطوع ، اگر صد خندق است

پيش روی من مزاح مطلق است

15

Gives a signal to the executioner to get ready to cut the head of the Kharazm Prince. Soldiers bring the Kharazm Prince to the front. Executioner goes on top of the platform. Kharazm Prince (resists): In this situation, is there a Man in the world Who would sacrifice his life for me today? O Iranians, I am the ruler the King! Suddenly Sheikh Attar with a holy face appears in the middle of the crowd. Sheikh Attar (pointing to Kharazm Prince): Behold! Do not despair! Lights from sky, Appears in an instant - when God wills! And immediately goes to the platform on his knees in front of the executioner so that he can cut his neck. Crowed: Oh! How wondrous! This is Sheikh Attar! He buys the execution with his own life! Sheikh Attar (towards Amir To’man): O King, behead me first That my eyes don’t have to see this humiliation! It has never been, and it may never be That earth becomes the sky, and sky the earth. Amir To’man is shocked and confused. Mongolian soldiers step forward to attack to Sheikh Attar. Amir To’man orders them to hold on. Amir To’man: Who are you? Sheikh: Who are you?!

16

به مير غضب اشاره می کند که آماده گردن زدن امير خوارزم بشود. سربازان امير خوارزم را

ه قرار می فبه جلو می رانند . مير غضب روی ص گيرد .

امير خوارزم ( مقاومت می کند ) کو در اين حال مردی در جهان

امروز جان دکنمن تا فدای من اميرم پادشاهم ای همه ايرانيان

هان شيخ عطار با سيمايی روحانی در وسط ناگ

معرکه ظاهر می شود

شيخ عطار ( و خطاب به امير خوارزم ) هين مشو نوميد ، نور از آسمان

حق چه خواهد می رسد در يک زمان

مير غضب زانو جلوی و بالفاصله روی صفه رفته می زند تا گردنش را بزنند.

: مردم

ی عجبشيخ عطار است اين هان ا قتلگه را او به جان خود خرد

خطاب به امير تومان ) شيخ عطار (

گردن بزن اخسروا اول مر تا نبينند اين مذلت چشم من

خود نبوده است و مبادا اين چنين گردون زمين ،که زمين گردون شود

امير تومان جا خورده و بر آشفته است . سربازان

کنند . شيخ حمله مغول گام پيش می گذارند که به امير تومان اشاره می کند که دست نگه دارند.

امير تومان : کيستی تو ؟

شيخ :

کيستی تو ؟!!

17

Amir To’man: I lead an army, and I’ll crash your army Then I crash your name, your disgraced name.

Sheikh: Gnostics are always content Since they have passed through a sea of blood Truth is beyond body and I am meshed in body Since this is how it is, you must kill me! The Price of Kharazm becomes shameful, bend his head down and goes on his knees. As a respect to Sheikh Attar the crowd go on their knees. Amir To’man: No doubt, my wishes have come true! Sheikh: You’ll be overthrone and fumbled from the sky Just like a dog in battle by the blow of a spear! Amir To’man stands up and puts his foot on the shoulder of the Sheikh Amir To’man: Say whatever you want to me, O Foul-mouth! No doubt, my wishes have come true. Sheikh Attar (screams): East and west have seen many like you Whose heads have been cut from their bodies. Amir To’man kicks him and pushes him away. Amir To’man: O May your lips, throat and mouth be cut off!

Sheikh: Falsehood is like a thorn, and heart like a mouth A thorn can be hidden inside the mouth!

18

امير تومان : يک منم سرهنگ ، هنگت بشکنم نک به نامت نام ننگت بشکنم

شيخ :

عارفان زآنند دائم آمنون که گذر کردند از دريای خون حق منزه از تن و من با تنم چون چنين بايد ببايد کشتنم

امير خوارزم شرمنده ، سر به زير می افکند و زانو

رام شيخ عطار زانو می می زند . همه مردمان به احت زنند .

امير تومان ( بر آشفته ) :

من مراد خويش ديدم بی گمان

شيخ : سرنگون از چرخ زير افتی چنان

که سگی(شقی؟) در جنگ از زخم سنان

امير تومان بر خاسته پايش را روی شانه ی شيخ می گذارد

امير تومان :

هر چه خواهی گو مرا ای بد دهان مراد خويش ديدم بی گمان من

شيخ عطار ( فرياد می زند )

مشرق و مغرب چو تو بس ديده اند که سر ايشان ز تن ببريده اند

امير تومان با لگد او را پس می زند

امير تومان :

ای بريده آن لب و حلق و دهان

شيخ : کذب چون خس باشد و دل چون دهان

در دهان هرگز نهان خس نگردد

19

The executioner raises his cleaver to behead Sheikh that Soltan Al-Olama screams from the middle of the crowd. Soltan Al-Olama (Rumi’s father): It is not right to cut off his head It is not right to tie a rope around his neck. That neck wears the necklace of freedom It would be a shame to cut it with a steel blade! A wave of motion circulates in the crowd. Mongolian soldiers with drawn swords try to control the mob. Someone: O God! … O God! … O God! May fire be blown onto his harvest! Sheikh (toward the mob): Egoism is a ladder which people climb And in the end, this ladder will fall. The higher one climbs, the dumber he is And the worse his bones will break. Amir To’man gives a signal to his executioner to behead Sheikh Attar ….. Amir To’man: Even if hundred ditches were full of heads Severing one more would give me absolute joy. The executioner hits down. Suddenly the mob rushes towards the platform. Mongolian soldiers massacre the people. The sound of walls falling and the thunder roaming is heard. People (with wrath and bravely): A tremor will shake the universe! O God! … O God! … O God! May fire be blown onto his harvest!

20

د ساطورش را باال می برد تا گردن شيخ را بزند که جالاز ميان جمعيت فرياد بر می آورد العلماءسلطان

: العلماء ( پدر مولوی ) سلطان

گردن نزنش که اين روا نيست در گردن او رسن روا نيست

آن گردن طوق بند آزاد افسوس بود به تيغ پوالد

د . سربازان مغول با موجی در ميان مردم ديده می شوها را پس می زنند .ن شمشيرهای آماده فرود آمادن آ

يکی :

ابار الها بار الها بار اله باد آتش را به کشت او بران

شيخ ( رو به مردم ) :

نردبان خلق اين ما و منی استبان افتادنی است دعاقبت اين نر

هر که باالتر رود ابله تر است خواهد شکست کاستخوان او بتر

امير تومان به جالد اشاره می کند که گردن شيخ

عطار را بزند ...

امير تومان : هر سر مقطوع اگر صد خندق است

پيش روی من مزاح مطلق است

جالد ضربه رافرود می آورد.ناگهان جمعيت به سوی صفه حمله می کنند . سربازان مغول مردم را به خاک

فرو ريختن آوار و رعد و برق و خون می کشند. صدای شنيده می شود .

: ( مردم خروشان و شجاعانه ) مردم

زلزله افتد در اين کون و مکان ابار الها بار الها بار اله

باد آتش را به کشت او بران

21

Mongolians kill some of the mob and the rest escape away. Dust covers the entire scene. The sound of moaning and crying is heard from distances…..

Soltan Al-Olama’s Will: “Love and Only Love” Soltan Al-Olama and young Mowlavi (Rumi) while migrating. Dead bodies are fallen over the ground. Soltan Al-Olama starts searching among the dead bodies to see if someone is still alive to rescue him. Rumi looks over everywhere with surprise.

TheadviceofRumi’sfather:“LoveandonlyLove”

Corus: Passing through the city on a journey, A caring and humane child Saw the city through the smoke and fire. He never forgot this scene of war. He heard their bones lamenting Their spirits crying blood like dewdrops! Soltan Al-Olama goes on his knees and hugs his son and with hatred says:

Soltan al-Olama: O Jalal al-Din Mohammad! If you want cruelty to diminish

EndofPart3of17Strive to intensify your love.. When you consider, this world is all at strife Every bit, as religion is in conflict with infidelity. The outer strife is the result of inner strife Know this discord from that discord.

Rumi : Hence, strife was the root of Man. So he became a warrior for his own benefit?

22

مغوالن برخی را از دم تيغ م ی گذرانند و غبار همه جا را برخی پا به فرار می گذارند.

از دور دست فرا می گيرد . صدای ناله و شيون به گوش می رسد ...

: » عشق فقط عشق « وصيت سلطان العلماء

و مولوی خردسال در حال کوچ. اجساد العلماءسلطان در ميان اجساد العلماءبر زمين افتاده اند. سلطان

به جستجو می پردازد تا مگر نيم جانی را ببيند و نجات دهد . مولوی حيران به همه جا می نگرد.

کر : در گذر از شهر هنگام سفر

کودک غمخوار و نوع بشر ميان دود و تفت شهر ديد اندر

هيچ گاه اين جنگ از يادش نرفت ز استخوانهاشان شنيد او ناله ها اشک خون از جانشان چون ژاله ها

را در آغوش فرزندش زانو می زند و العلماءسلطان با بغض می خواند . گرفته

: العلماء سلطان

ای جالل الدين محمد گر تو خواهی که شقاوت کم شود

تا عشق تو افزون شود جهد کن اين جهان جنگ است چون کل بنگری

ذره ذره همچو دين با کافری جنگ فعلی هست از جنگ نهان

زين تخالف آن تخالف را بدان

مولوی : خلق از اضداد بود (بنای) پس نيای

الجرم جنگی شدند از بهر سود؟

23

Soltan al-Olama: True,True. If you want cruelty to diminish Strive to intensify your love. Strive to intensify your love. A group of chanting women beating themselves in head and face and singing pass by in the depth of the scene. Women: Death is deaf – it doesn’t hear laminating Otherwise, it has wept tears of liver-blood. Death, the executioner, has no heart For if it had a stone heart, it would have wept. Our Sheikh, Attar, has gone and who Weeps for that pride of humanity? If the heavens were aware of this departure The stars, the Sun, and the Moon would weep! If the heavens were aware of this departure, The stars, the Sun and the Moon would weep! The silent Soltan Al-Olama and Rumi while crying to the extend that their shoulders shakes, watch the (group of) women. Wind is blowing. Dust covers the scene. Mongolian with sharp and shining swords enter in dense rows. Slota Ol Olma, Rumi and their attendance leave quickly. More Mongols with shaking flags join the rest. They face the audience with marching and screaming with an scary voice to signal their readiness to attack. A wave of blood is seen as the pattern behind the Mongols. Amir To’man (with a scaring laughter) Blood flowed like flood from left and right Dust of battle-field made mountains in the sky. I unleashed bloody blades Since I became master of demonic acts. Not every despicable intellect endures In the hour of strife, wrath, and in the combat.

24

سلطان العلماء :

آری آری گر تو خواهی که شقاوت کم شود

جهد کن تا عشق افزونتر شود جهد کن تا عشق افزونتر شود

گروهی از زنان مويه گر بر سر و روی می زنند و می

خوانند و از عمق صحنه می گذرند .

زنان : ود ناين اجل کر است و ناله نش ورنه با خون جگر بگريستی

ارد هيچ اين جالد مرگدل ند جر بگريستی حدلش بودی رو

رفت و کو کسی عطار شيخ ما تا بر آن فخر البشر بگريستی آسمان گر واقفستی زين فراق

انجم و شمس و قمر بگريستی آسمان گر واقفستی زين فراق

انجم و شمس و قمر بگريستی

ان و مولوی بی صدا در حالی که شانه هايش العلماسلطان از شدت گريه می لرزد، زنان را نظاره می کنند. باد می

وزد. غباری صحنه را فرا می گيرد. مغوالن در صف های رد می شوند. سلطان شمشيرهای تيز و براق وا پيوسته با

، مولوی و همراهان آنها به سرعت خارج می العلماءشوند . مغوالن ديگر با بيرق های در اهتزاز به آن ها

ندند . آن ها رو بروی تماشا گران ، با يک گام می پيوی و با صدای مهيب فرياد جمعی به نشانه حمله م

ايستند.موج خون در پس زمينه مغولها ديده می شود.

خنده ای مهيب ) : اامير تومان ( ب خون روان شد هم چو سيل از چپ و راست کوه کوه اندر هوا زين گرد خاست ای آبداربر کشيدم تيغ ه چون شدم در خوی ديوی استوار نيست هر عقل حقيری پايدار و وقت خشم و کارزار (حرص) وقت جنگ

25

Women: If the heavens were aware of this departure The stars, the Sun, and the Moon would weep. Women: If the heavens were aware of this departure The stars, the Sun, and the Moon would weep. Amir To’man laughs like a drunk and some of the Mongol leaders raise their glasses for a toast and the soldiers scream for the victory. A bazaar in a remote town in Iran: A story teller staying in front of a large painting and narrates. The painting is a remembrance of the Mongolian attack to Iran. The victorious Mongols laughing and the defeated Iranian with their heads down are throwing themselves on their feet with humiliation. The story teller’s assistant sometimes helps him in narratives. Soltan al-Olama and the young Rumi join the gathering to watch the narrative. The narrator points his sticks to different Mongolian leaders and sings. Narrator: Beware! Death will come to your world, too. Beware! The prosperity of your era will pass, too! This owl of misery, in the pursuit of destruction, Will come to your nest of fortune, too. The miserable days of garden in the autumn Will come to your garden and orchard, too. Assistant narrator (excited from the situation): Drink of death that fills the throat of everyone, Will pass through your throat and mouth. too! The narrator (with an increased excitement): As justice of righteous didn’t remain in the world The injustice of you tyrants will pass by too!

26

زنان:مان گر واقفستی زين فراقآس

انجم و شمس و قمر بگريستی

زنان: آسمان گر واقفستی زين فراق انجم و شمس و قمر بگريستی

امير تومان مستانه می خندد و برخی از فرماندهان مغول جام هايشان را باال می برند و سپاهيان غريو

پيروزی می کشند.

: ايران دور دست بازاری در يکی از شهرهایپرده خوانی کنار پرده ايستاده و نقل می کند .

است . به ايران تصوير پرده ياد آور حمله مغوالن پيروزمندان مغول خندان و شکست خوردگان ايران در

خفت خواری در برابر آنان سر فرو آورده به پای آنها افتاده اند .هم خوان پرده خوان گاه پرده

و مولوی العلماءن سلطا خوان را همراهی می کند.جوان به جمع ملحق شده و به تماشای پرده خوانی می

ايستند. پرده خوان چوبدستش را بر تصاوير يکايک اميران مغول نشانه می رود و می خواند.

پرده خوان :

هم مرگ بر جهان شما نيز بگذرد هم رونق زمان شما نيز بگذرد

محنت از پی آن تا کند خراب بوموين دولت آشيان شما نيز بگذرد بر

باغ خزان نکبت ايام ناگهان بر باغ و بوستان شما نيز بگذرد

هم خوان ( به وجد آمده ) :

آب اجل که هست گلوگير خاص و عام بر حلق و بر دهان شما نيز بگذرد

پرده خوان ( با شور بيشتر ) :

چون داد عادالن به جهان در بقا نکرد شما نيز بگذرد بيداد ظالمان

27

Assistant narrator: The wind, which killed many candles in the past Will pass by your lantern stand too! Narrator: The turn of your clan, will pass by too! The turn of you ignoble, will passes by too! (with people whispering) From your cruelty arrows I shield myself with patience Until the (time for) strength of your bows passes by too Everybody: Wealth and status are standing water in a spot, This standing water of yours, will flow away too. Soltan al-Olama steps forward and sings. Soltan al-Olama: Everyone is a plant, planted by God, Don’t pluck or snap any of these shoots The Lord of Garden of Humanity cares for all The straw and thorn as well as rose and lily.

EndofPart4of17 If you don’t want anyone to spill your blood, Why do you call for the blood of someone else? Only love lasts Turn away from everything but love! The narrator throws himself over the feet of the Soltan al-Olama and Soltan al-Olama goes on his knees. Soltan al-Olama: I have lived long in this aged house Till it has aged me All this talk of November and December. I have lived long - for sixty years And I will depart one of these days or nights. Light candle of wisdom in your heart and hasten,

28

هم خوان : بادی که در زمانه بسی شمع ها بکشت

هم بر چراغدان شما نيز بگذرد

پرده خوان : اين نوبت از کسان شما نيز بگذرد

نوبت ز ناکسان شما نيز بگذرد

( با زمزمه مردم ) بر تير جورتان ز تحمل سپر کنم

تا سختی کمان شما نيز بگذرد

همه :ن خانه مال و جاه آبی است ايستاده در اي

اين آب نا روان شما نيز بگذرد

گامی به پيش می گذارد و می خواند العلماءسلطان

: العلماء سلطان خلق همه يک سره نهال خدايند

هيچ نه بر کن تو زين نهال و نه بشکندست خداوند باغ خلق دراز است

بر خسک و خار هم چو بر گل و سوسن

که خون تو ريزند گر نپسندی همه خون دگر کس چرا کنی تو به گردن

عشق است پايدار هر چه جز عشق بشکن

می افتد . العلماء پرده خوان به پای سلطان

زانو می زند العلماءسلطان

: العلماء سلطان دير بماندم در اين سرای کهن من

تا کهنم کرد صحبت دی و بهمن

اندم دير بماندم که شصت سال بم تا به شبانروزها همی بروم من

شمع خرد برفروز و در دل و بشتاب

29

With an illuminated heart Towards the world of illumination! …… Hasten!

Crowd goes on their knees in front of the Soltan al-Olama. Soltan al-Olama puts his hands on the Rumi’s shoulder and with his last breaths tells Rumi:

Soltan al-Olama: The world has been changing and it will always change A clever man doesn’t tie his heart to this world. For a while you grew until your puberty You became a tall cypress with silvery cheeks. You then grew to become a renown man Master of the riding ground, the hunt and battle. What you saw did not remain What you see will not remain, either. Fear not demons, they don’t mingle with human But, fear people with demonic behavior! If you want cruelty to diminish The truth should not be said, but openly Strive to intensify your love. Place this advice on your ear like an earring: All of this is nothing, for it passes away Wealth and fortune and power and authority.

Soltan Al-Olama lies on the ground. Rumi gets scared and comes close to him and the crowd gathers around them in a half circle. Someone checks the Soltan Al-Olama’s pulse. Rumi: Leave his hand aside and examine his heart His ailment is outside of the norm of medicine It is not yellow or black bile, not colic or dropsy! In our town, because of this incident In every corner hundreds are screaming! He dosn’t eat or sleep; he is nourished by love There is no drug or medicine for love’s calamity.

30

با دل روشن به سوی عالم روشن

.. بشتاب د.سلطان نزانو می زن العلماء يت بر سلطان جمع

دست بر شانه مولوی می گذارد و با آخرين العلماء .نفس های زندگی مولوی را مورد خطاب قرار می دهد

: العلماء سلطان

بس بگرديد و بگردد روزگار دل به دنيا در نبندد هوشيار

مدتی باال گرفتی تا بلوغ سرو بااليی شدی سيمين عذار

هم چنين تا مرد نام آور شدی فارس ميدان و صيد و کارزار

آن چه ديدی بر قرار خود نماند وين چه بينی هم نماند برقرار

ديو با مردم نياميزد مترس بل بترس از مردمان ديو سار

گر تو خواهی از شقاوت کم شود حق نبايد گفت اال آشکار

جهد کن تا عشق تو افزون شود وش کن چون گوشوارپند من را گ

اين همه هيچ است چون می بگذرد تخت و بخت و امر و نهی و گير و دار

بر زمين دراز می کشد . مولوی هراسان العلماء سلطان

نيم حلقه ای آن دو جمعيت اطراف شده به او نزديک را می گيرد . العلماء . يکی نبض سلطان می زنند

مولوی :

دستش بهل ، دل را ببين، رنجش برون از قاعده است

صفراش نی ، سوداش نی ، قولنج و استسقاش نی زين واقعه در شهر ما هر گوشه ای صد عربده است

نی خواب دارد نی خورش ، از عشق دارد پرورش کاندر بالی عاشقان دارو و درمان بيهده است

31

Soltan Al-Olama: I went to that doctor of soul I said: “take my pulse For I am heart-sick and ill I am drunk and in love.” He said: “aren’t you dead?” I said: “yes … but When I smelled your aroma I jumped out of the grave I downed a hundred goblets I tried a hundred ways I spilled a hundred glasses I broke a hundred vases.” Again that spiritual king Was calling me in secret: Raise me up gloriously From this lowly form of mine.

EndofPart5of17Today, I am so drunk That I have jumped outside of myself. O Beloved! .. O Beloved! .. O Beloved O Beloved take my hand to draw me To that place where you are. Take me! … Take me!... Take me From this lowly form of mine. Soltan Al-Olama dies immediately and everyone comes around his dead body. Rumi suddenly drops his handkerchief and moans. Everyone follows him. Rumi: Alas!... Alas! … Alas! That such a moon is veiled behind the fog The house lies now in ruins, lies in ruins, alas!

ThirteenyearspassesbetweenthedeathofRumi’sfatherandemergenceofShamsinhislife.

32

سلطان العلماء : رفتم به طبيب جان ، گفتم که ببين دستم هم بی دل و بيمارم هم عاشق و سر مستم

گفتا که : نه تو ُمردی گفتم که بلی اما

چون بوی تو بشنيدم از خاک برون جستم

صد جام بنوشيدم صد گونه بکوشيدم صد کاسه بريزيدم

صد کوزه در اشکستم ، باز آن شه روحانی

می خواند به پنهانی بر می کشدم باال شاهانه

از اين پستم

امروز چنان مستم کز خويش برون جستم

ای يار ، ای يار ، ای يار ای يار بکش دستم ،

آن جا که تو آنجايی برکش بر کش برکش

از اين پستم

در دم جان می دهد همه بر نعش او سلطان العلماءولوی ناگهان دستار می افکند و گرد مي آيند . م

. همه با او هم آواز می شوند . زاری می کند

مولوی : ای دريغا ، ای دريغا ، ای دريغ کانچنان ماهی نهان شد زير ميغ

خانه ويران گشت ، ويران گشت ای دريغ

33

Shams Appears: Shams in a cloak with long hair and an illuminating spiritual face appears at the end of the scene and gets closer to the crowd. Crowd out of respect open an alley for this new comer so that he can get close to Rumi. Shams gets close to the crying Rumi and goes to his knees and puts his hand on his shoulder. Rumi turns to Shams with astonishment. Shams: Every moment this world renews and we Unaware of changes, assume it is permanent. Every instant is a death and resurrection for you Mostafa declared, world lasts only for a moment I have experienced, life is death for me If I can escape from this life, I will live eternally. Rumi (astonished): Who are you? Shams : Who are you? Rumi: A drop of heavenly wine! Shams : This world is a prison and we are the prisoners Tunnel through the prison and liberate yourself! Rumi : Who are you?

Shams : Mankind is concealed under language, This tongue is a veil hiding the court of the soul Rumi : Who are you?

34

شمس ظاهر می شود : شمس با ردا و موهای بلند با سيمايي روحانی

نورانی در انتهای صحنه ظاهر و به جمع نزديک شده جمعيت به احترام اين تازه وارد ماورايي شکافته شده راه باز می کنند .که شمس به مولوی نزديک

بشود .شمس به مولوی گريان نزديک شده کنار او دست بر شانه او می گذارد . زانو می زند و

مولوی حيرت زده به سوی شمس بر می گردد .

شمس : هر زمان نو می شود دنيا و ما

بی خبر از نو شدن اندر بقا پس تو را هر لحظه مرگ و رجعتی است

مصطفی فرموده دنيا ساعتی است آزمودم مرگ من در زندگی است

زندگی ، پايندگی است چون رهم زين

) : تحيرمولوی ( م کيستی تو؟

شمس :

کيستی تو؟

مولوی :قطره ای از باده های آسمان

شمس : اين جهان زندان و ما زندانيان حفره کن زندان و خود را وارهان

مولوی :

کيستی تو؟

شمس : آدمي مخفی است در زير زبان ين زبان پرده است بر درگاه جان ا

مولوی :

کيستی تو ؟

35

Shams : See the arrow flying, and the bow not insight The souls are visible, but soul of souls is hidden. Rumi : Who are you?

Shams : I am a mentor, I’ll accompany you, my friend, I am the vanguard on this subtle path.

Rumi : Who are you? Show some empathy, O Friend!

Shams (stands up): With Solomon-like love I converse with the birds I have jinn-like love and I summon the jinn’s presence too. The more someone is like a jinn The faster I put him in the bottle. I summon him and charm him By rubbing fire-stones.

Shams gradually starts Sama dance of swirling dervishes’

Shams: I am speaking, and I am silent too And I am the tablet of the silent ones too. I am blood, and I am milk too, I am a child, and I am old too.

Cries of O’ the Truth, O’ the Truth and O’ Allah from the distances can be heard. Rumi turns back in confusion. Crowd open an Alley for him. Rumi : Who am I? … Who am I? … What am I?

36

شمس : مان نا پيدا ک و بين انرتير پ جان ها پيدا و پنهان ، جان جان

مولوی :

کيستی تو ؟

شمس : ره نمايم همرهت باشم رفيق من قالووزم در اين راه دقيق

مولوی :

کيستی تو ؟ همدلی کن ای رفيق

: (بر می خيزد) شمس

در عشق سليمانی من همدم مرغانم

هم عشق پری دارم هم مرد پری خوانم هر کس که پری خوتر در شيشه کنم زودتر بر خوانم و افسونش ، حراقه بجنبانم

شمس به تدريج حالت سماع می کيرد

شمس :

هم ناطق و خاموشم هم لوح خموشانم

هم خوم و هم شيرم هم طفلم و هم پيرم

از دور ناله های هو حق ، هو حق و هی هللا شنيده می شود و مولوی سرگشته بر می خيزد . جمعيت حلقه را

باز می کنند .

مولوی : چيستم من ؟ کيستم من، ،کيستم من

37

Shams: Until you have become pure-hearted Like (Angle) Gabriel, Even though you are a treasure of knowledge You won’t be content in the world!. Pack your goods Pack your goods, and catch the caravan. A human is like a sailboat, Waiting for the wind Waiting for the wind to be brought By that wind master By that wind master.

EndofPart6of17In the sky roaming and thunders appears. The corpse of the Soltan Al-Olama and the crowd disappear. Rumi falls on the feet of the Shams.

Rumi: I think only of that which you long for.. I think only of that which you long for.

In a blink Shams disappears. Rumi swirling in the middle of the scene and the background image shows sky, sea, desert and mountain indicating that Rumi is passing through the stage of the path (of Sufism). Sometimes in the these images image of Shams dissolves.

Rumi: Thanks God that I saw thy face That I suddenly found a path towards you. My eyes were weak of weeping But found light in your bewitching eyes. I asked many times, many times “Where is union? Where is salvation?” This “Where? Where?”, took me to your alley. You set my heart searching And that search brought me to your stream. Would there be any clamor on the earth If it were not for the allure of your clamor? If it were not for, if it were not for The allure of your clamor?

38

شمس : تا نگردی پاک دل

چون جبرييل گر چه گنجی

در نه گنجی در جهان رخت بر بند و ، در رخت بر بند

رخت بر بند و برس در کاروان آدمی چون کشتی است و بادبان تا کی آرد باد را

تا کی آرد باد ران را دآن با

ن را دآن با

می زند . جسد سلطان العلما در آسمان رعد و برقیمی شوند .مولوی پيش پای شمس می و جمعيت ناپديد

افتد.

مولوی : هيچ نيانديشم به جز دلخواه تو هيچ نيانديشم به جز دلخواه تو

در يک چشم به هم زدنی شمس نا پديد می شود .

در مرکز صحنه است و تصاوير پس مولوی چرخ زنانگويای آن است که دريا ، کوير و کوهزمينه آسمان

مولوی طی طريق می کند . گاه در تصاوير تصوير شمس ديزالو می شود.

مولوی :

شکر ايزد را که ديدم روی تو يافتم ناگه رهی من سوی تو چشم گريانم ز گريه کند بود يافت نور از نرگس جادوی تو

بس بگفتم وصال و کو نجاح بس بگفتم کو

برد اين کو کو مرا در کوی تو جست و جويی در دلم انداختی

تا ز جست و جو روم در جوی تو خاک را هايي و هويي کی بدی ؟گر نبودی جذب های هوی تو گر نبودی گر نبودی:

جذب های هوی تو؟

39

Voice of Shams: Open the treasure of “Verily We opened ...” Repeat the secret of Mostafa’s soul. The prayer of lovers are answered O you who pray, repeat that prayer, O you who pray, repeat that prayer.

Rumi: When my mouth tasted his sweetness My eye became enlightened and I saw him. I step boldly on my way home My legs don’t tremble, and I do not go blindly. While swirling, Rumi passes by the sea and mountain and desert. The roaming of flood thunder and lightning is heard once in a while. In the background images of different cities with different architectures is seen and you feel he is moving away from his homeland and getting close to Konya. Sound of trumpet and drum and heavenly music as well as lightning and thunder creates an atmosphere of mixed joy and panic. Rumi’s exodus: An alley in Konya. Rumi appears in Sama dance and whispering while people are standing to watch him and the children are following him with mocking and laughter. Rumi does not pay attention to people and children. Rumi’s wife arrives crying and goes to her knees. Rumi’s sad friends are on their knees next to him.

AfterRumi’sexodus: analleyinKonya,TurkeyYoung boy : Sheikh has become insane Another one: He has become the clown of this house

The old friend pushes them away.

An old friend: If a gentle soul takes an ugly one As a follower, as a follower It makes a mockery of him! It makes a mockery of him!

40

صدای شمس : مخزن انا فتحنا بر گشا سر جان مصطفی را باز گو مستجاب آمد دعای عاشقان گو آن دعا را باز گو دعا ای گو آن دعا را باز گو ای دعا

مولوی :

چون دهانم خورد از حلوای او چشم روشن گشتم و بينای او

پا نهم گستاخ چون خانه روم نه کورانه روم پا نلرزانم

مولوی بر دريا و کوه بيابان چرخ زنان می گذرد .

غرش طوفان و صدای رعد و برق هر از چند گاهی شنيده می شود . در پس زمينه تصاوير شهر هايی با

از معماری گوناگون ديده شده احساس می کنيم که اووادی و موطن خود دور می شود و به قونيه نزديک

و ن.اهای آسمانی با صدای رعد و صدای دف و دهل . برق صحنه ای از شادمانی و هراس پديد می آورند.

هجرت مولوی :

مولوی در حال سماع و کوچه ای در قونيهتماشای او ايستاده اند زمزمه است . مردم به

و کودکان از پس مولوی در حال خنده و ريش مولوی بی اعتنا به کودکان خند او می آيند .

ردمان است . همسر مولوی پس از چند لحظه و م وارد شده و گريان می افتد . ياران مولوی

غمگين در کنار او زانو می زند .

شيخ ديوانه شده است پسر بچه : دلقک اين خانه شده استيکی ديگر :

يار کهنسال آنها را دور ميکند.

يار کهنسال :

گر لطيفی زشت را نددر پی ک ، در پی کند

تسخری باشد که او بر وی کند تسخری باشد که او بر وی کند

41

Rumi’s wife: Alas, the realm of people’s understanding Is very narrow; they have no throat for truth. O light of Truth, with the council of your intellect, The people bestow your sweetness to a stone.

EndofPart7of17Rumi: Ahh, how crazy I have become Searching for a hierarchy and order That in the sadness of this world At every moment I set loose a tumult. Every morning, I put a desert beneath my feet I give the blood of my liver Searching for a caravan.

The sad sound of Cora is heard. The scene goes to darkness.

Note: the following part was misplaced in my original copy

and I moved it in the same place as in the video (Kaveh) Meeting of Shams and Rumi: In a corner of the Rumi’s house Shams and Rumi sitting in front of each other.

MeetinginShamsandRumiinacornerofRumi’shouse

Rumi: The way you came out of nothing into existence Tell me now! How did you come? Did you come drunken? Shams: I cannot remember the way I came But I will tell you a secret allegory. Let your mind go, and then listen carefully Close your ear, and then be mindful. …….

42

همسر مولوی ( زار می گريد ) ای دريغا عرصه افهام خلق

سخت تنگ آمد ندارد خلق حلق ای ضياء الحق به حذق رای تو

خلق بخشد سنگ را حلوای تو

مولوی :

آه چه ديوانه شدم در طلب سلسله ای

در غم گردون فکنم هر نفسی غلغله ای زير قدم می سپرم هر سحری باديه ای

می سپرم خون جگر در طلب قافله ای

صدای کر سوزناک به گوش می رسد . صحنه تاريک می شود

ديدار شمس و مولوی :گوشه ای از خانه مولوی شمس و مولوی روبروی هم

نشسته اند

مولوی : آن چنان کز نيست در هست آمدی

هين بگو ، چون آمدی ؟ مست آمدی ؟

شمس :

ماند راه های آمدن يادم ن ليک رمزی بر تو ما خواهيم خواند

هوش را بگذار و آن گه گوش دار گوش را بر بند و آن گه هوش دار

....

43

No, I will not tell you, since you are still unripe You live in spring, you, have not seen July heat. This world is like a tree, O noble ones And we are like unripe fruits upon it. The unripe fruit cling hard to the branch As that which is unripe, is not fit for the palace. When it ripes and becomes lip-teasing sweet Then it is ready and it clings softly to the branch.

Shams (stands up): Another thing remains to be said Bur the Holy Spirit will tell you, without me!

Shams disappears and Rumi searches for him.

Rumi: The Sun ... The Sun … The Sun! What am I seeing? … Am I dreaming?

Dialog between Rumi and his wife: The same scene as before, Rumi is dispersing his books, booklets and documents. Rumi’s wife is watching him surprisingly and wants to bring him to the normal behavior, but Rumi resists. Dialog between Rumi and his wife

Rumi: Don’t speak, So that you can hear from that Sun That which does not came In book or in sermon Don’t speak, so that the spirit can speak for you. Leave off swimming in Noah’s ark! Rumi’s wife : You will become destitute You will cut yourself off from your friends. You will be despised and you will regret it!

44

نی نگويم ز آنکه خامی تو هنوز در بهاری تو نديدستی تموز

اين جهان هم چون درخت است ای کرام ما بر و چون ميوه های نيم خام

سخت گيرد خام ها مر شاخ را ز آن که در خامی نشايد کاخ را چون بپخت و گشت شيرين لب گزان سست گيرد شاخ ها را بعد از آن

) : شمس ( بر می خيزد

چيز ديگر ماند اما گفتنش با تو روح القدس گويد بی منش

شمس ناپديد می شود و مولوی به دنبال او می گردد

مولوی :

آفتاب ، آفتاب ، آفتاب اين چه می بينم مگر هستم به خواب

گفتگوی مولوی و همسرش :

صحنه همان صحنه پيش است ، مولوی در حال ا و اوراق است . پراکندن کتاب ها ، دفتره

همسر مولوی شگفت زده به او خيره شده است و می خواهد او را به راه بياورد اما مولوی

مانع او می شود

مولوی : دم نزن

تا بشنوی ز آن آفتاب آن چه نامد

در کتاب و در خطاب دم مزن تا دم زند بهر تو روح

آشنا بگذار در کشتی نوح

همسر مولوی : گردی ز ياران وا ُبریبی نوا

خار گردی و پشيمانی خوری

45

Rumi : My fortune was ripped apart by his fortune My throne was toppled by his throne.

Rumi’s wife: Slanderers will slander you! Rumi: I don’t know who is well-wisher or slanderer. I don’t know! Rumi’s wife : Does that concealed face Give you signs with his eyebrows? Rumi: I don’t know winks or eyebrow-signs. I don’t know! I am Jacob and he is Joseph The scent of his face brings sight to my eyes Even though I don’t know where it comes from. I don’t know! Rumi’s wife: From arm and hand of your power A blade is slicing every moment!

EndofPart8of17Rumi: Even when the world has a sour face For me, it laughs like moon. Because, except that moon-faced prince. I know nothing, I know nothing I know nothing, I know nothing!

Rumi’s wife: O God! O God! O God! Save him from vain imagination, fancy and illusion Save him from the well, and the tyranny of the rope!

46

مولوی :

بخت ما را بر دريد آن بخت او تخت ما شد سرنگون از تخت او

همسر مولوی : د گويان بدت گويند ب

مولوی :

نکو گو را و بد گو را نمی دانم ، نمی دانم

همسر مولوی :

تو را آن صورت غيبی به ابرو نکته می گويد؟

مولوی :

که غمزه چشم و ابرو را نمی دانم نمی دانم

منم يعقوب و او يوسف که چشمم روشن از رويش

اگر چه اصل اين بو را نمی دانم نمی دانم

همسر مولوی :

ز دست و بازوی قدرت به هر دم تيغ می برد

مولوی : جهان گر رو ترش دارد چو مه بر روی من خندد

که من جز مير مهر و را نمی دانم ، نمی دانم ،

نمی دانم ، نمی دانم

همسر مولوی : بارالها ، بارالها ، بارالها

از خيال و وهم و ظن بازش بدار جور رسن بازش رهاناز چه و

47

Rumi (pushes away the wife): I am in the middle of a recitation session What do you want? .. What are you saying? Reciting with him gives me a new outlook. The righteous mind says: “leave aside loving the charming ones!” I would never commit such a sinful act I have enough sense to know that: eversince image of Shams al-Din’s face became my soul companion, I think not of the sun; I care not for the moon. The sad and confused wife of Rumi leaves. The echo of the voice of Soltan al-Olama: If you want the cruelty to diminish Strive to intensify your love! The echo of the voice of Attar: Gnostics are always content because They have passed through a sea of blood! The echo of the voice of Shams: In the slaughterhouse of Love, They only butcher the good. They don’t butcher the scrawny and ill-natured. If you are a sincere lover Don’t flee from the butchering. If you are a sincere lover Don’t flee from butchering. For the one who is not butchered is carrion For the one who is not butchered is carrion. A group with white shirt and distracted hairs while swirling and dancing Sama enter and after a lively group song exit. Rumi gradually enters their circle.

48

مولوی ( همسر را می راند ) : ، به دام حلقه ذکرم

چه می خواهی چه می گويی ؟ مرا با حلقه ذکرش که بازاری دگر دارم

صواب انديش می گويد که ترک عشق خوبان کن

من اين کار خطا هرگز کنم ؟ عقل اين قدر دارم

خيال روی شمس الدين مرا تا مونس جان شد نه پروای قمر دارم نه در انديشه شمسم ،

همسر مولوی ماتم زده و حيران خارج می شود

طنين صدای سلطان العلماء :

گر تو خواهی که شقاوت کم شود جهد کن تا عشق افزونتر شود

طنين صدای عطار :

عارفان ز آنند دائم آمنون که گذر کردند از دريای خون

طنين صدای شمس : در مسلخ عشق

را نکشند جز نکو الغر صفتان زشت خو را نکشند

گر عاشق صادقی ز کشتن مگريز

گر عاشق صادقی ز کشتن مگريز

مردار بود هر آن چه او را نکشند مردار بود هر آن چه او را نکشند

گروهی با جامه های سفيد و موهای پريشان در حال

سماع و چرخ زنان وارد شده و پس از هم خوانی شور ان خارج می شوند . مولوی به تدريج در انگيزش

حلقه آن ها قرار می گيرد.

49

Group: That hidden heart-ravisher Is telling me in secret: Give me your soul. give me your soul Why do you resist to give your soul? In an instant, become a wandering dervish Conquer that wandering realm! Become a salamander, become a salamander Enter the fire with ease. Enter the fire, enter the fire Enter our furnace with joy, Since fire with our intimate companion Looks like a rose garden! Don’t you know that our thorn Is the emperor of flowers. Don’t you know that our soul Is the soul of submission to God. Executioners, executioners, Beheading, beheading! Muslims, Muslims, Submission to God, submission to God! Now the era of the Soul has come To swallow the sea. Praise to this era, praise to this company, Praise to this era of kinghood! Rumi I the circle of his objecting followers: Gathering section of a mosque Rumi’s friends have gathered around him. Rumi in the middle of recitation. One of the strict admonisher friends points at him.

Rumiincircleofobjectingfriends The old friend : Your fire is moving to the people. The flames that spring from it Is rushing towards the people!

Rumi : I am in love with the art of insanity

50

گروه :

مرا آن دلبر پنهان همی گويد به پنهانی

به من ده جان به من ده جان چه باشد اين گران جانی

يکی لحظه قلندر شو ، قلندر را مسخر شو

سمندر شو سمندر شو در آتش رو به آسانی

در آتش رو در آتش رو در آتش دان ما خوش رو

که آتش با خليل ما کند رسم گلستانی

ی دانی که خار ما نم بود شاهنشه گل ها

نمی دانی که جان ما بود جان مسلمانی

سراندازان ، سراندازان ، سراندازی ، سراندازی

مسلمانان ، مسلمانان ، مسلمانی ، مسلمانی

کنون دوران جان آمد ، که دريا را در آشامد زهی دوران زهی حلقه

زهی دوران سلطانی

پيروان معترض خود : مولوی در حلقه شبستان مسجد

ياران مولوی گرد او جمع شده اند .مولوی در حال ذکر است .يکی از ياران موکد و ناصحانه

او را مورد خطاب قرار می دهد .

يار کهنسال : آتش تو قصد مردم می کند

نار کز وی زاد بر مردم زند

مولوی :

عاشقم من بر فن ديوانگی

51

EndofPart9of17I am done with being cultured and wise!

Another old person: Because of a thought that enters the mind, A hundred worlds collapse at once! Rumi : Explaining these words needs a commentary But, I am scared of old thoughts.. Old and short-sighted thoughts Bring a hundred evil fancies into the mind.

The old friend : Carnal nature is a peacock and it tempts you He speaks to pull you down from your position.

Shams appears in the corner of gathering place in the mosque. Rumi without looking at Shams screams on his old follower. Rumi : O Councilor, stop asking “how” for a while! Stop advising, since advising is very hard here! Your advice made my bonds more grievous Your expertise does not recognize love.

Another one : Know that this fire is a burning wind It is a ray of fire, but not its essence. Shams : Asking, I went from this city to that city Searching, I went from this sea to that sea, From the Sindi and the Hebrew, The Sabean and Materialists, I heard answers. (Turns towards Rumi’s friends) If these are jurists, then Satan is a jurist!

52

سيرم از فرهنگی و فرزانگی

کهنسالی ديگر :

از يک انديشه که آيد در درون صد جهان گردد به يک دم سرنگون

مولوی :

شرح می خواهد بيان اين سخن ليک می ترسم از افهام کهن

فهم های کهنه کوته نظررکَ در فِ صد خيال بد در آرد

يار کهنسال :

طبع طاووس است و وسواست کند دم زند تا از مقامت پر کند

. مولوی شمس در گوشه ای از شبستان ظاهر می شود

اندارد بر سر مريد پير بی آن که به شمس نگاهی بيد شفرياد می ک

مولوی :

آه ای ناصح خمش کن چند چند پند کم ده ز آن که بس سخت است پند

سخت تر شد بند من از پند تو عشق را نشناخت دانشمند تو

يکی ديگر :

باد سوزان است اين آتش بدان پرتو آتش بود نه عين آن

شمس :

پرسنده همی رفتم از اين شهر بدان شهر جوينده همی گشتم از اين بحر به آن بحر

عبری زوز سندی و و پاسخ بشنيدم صابی و وز دهری ور

رو به ياران مولوی می کند ) (

ابليس فقيه است گر اين ها فقهايند

53

Rumi (sings with joy) If these are jurists, then Satan is a jurist!

The old friend of Rumi attacks him in anger and Rumi falls in the ground. Old friend : Hark! Close your mouth, for a mischief has started!

Rumi stands up without looking into his old friend

Rumi : I am not offended by this, but that kick Rips out the heart of an innocent.

One of the Rumi’s friends gets close to him with sympathy.

Rumi’s friend : You will be destitute, friends will abandon you You will be despised, and you will regret it! Rumi : If that friendly face sheds my blood Dancing, I will sacrifice my life for him. I have experimented, life is death for me If I can escape from this life, I will live eternally! When Hallaj was raised onto the gallows Nothing but “I am the Truth” came to his tongue. Because they did not recognize his language They chopped of his hands and his feet. Shams : Why is love bloody from the start? To run away he who focuses on externals! The reed-pipe tells of a path full of blood And recounts stories of the passion of Majnun. The old friend goes on the platform in the gathering place and with a loud voice talks about Shams.

54

مولوی ( می خواند و می خندد ) : ابليس فقيه است گر اين ها فقهايند

يار کهنسال خشمگين به او حمله می کند و مولوی بر

زمين می افتد .

يار کهنسال : هين دهان بربند فتنه لب گشاد

مولوی بر می خيزد بی آن که به يار کهنسال

نگاه کند

مولوی : اين لگد من نمی رنجم از اين ليک

خاطر ساده دلی را پی کند

يکی از ياران مولوی دلجويانه به او نزديک می شود

يار مولوی : بی نوا گردی ز ياران وا ُبری

خوار گردی و پشيمانی خوری

مولوی : گر بريزد خون من آن دوست رو

پای کوبان جان برافشانم بر او آزمودم مرگ من در زندگی است

ين زندگی ، پايندگی است چون رهم ز چون که شد حالج بر دار آن زمان جز اناالحق می نرفتش بر زبان

چون زبان او همی نشناختند چار دست و پای او انداختند

شمس :

عشق از اول چرا خونی بود ؟ تا گريزد آن که بيرونی بود نی حديث راه پر خون می کند قصه های عشق مجنون می کند

کهنسال بر بلندی شبستان می رود و با بانگ يار

بلند شمس را مورد خطاب قرار می دهد

55

Old friend: O Muslims! O Muslims! Protect your religion! Because Shams al-Din of Tabriz Was a Muslim and became an infidel!

Some of the Rumi’s friend take out their daggers and go towards Shams. However, Shams has stayed so sturdy and strong that they stop.

Shams (dancing Sama and singing) : The mosque and the tavern And the house and the idol-house, all are one. O you who are lost in our alley It is the same as our house! Even though the defective eye Erroneously sees one as two, It is clear that The lover, heart-ravisher, and beloved are one. Rumi (also in Sama dance) : For me, your call is the call of God! Lover should never be separated from beloved?

Rumi looks at his friends with drawn daggers and in one second they change to Mongolians while they are killing Sheikh Attar

Sheikh Attar: Their eyes and ears have been closed Except for those who have liberated their souls!

EndofPart10of17What opens eyes, except for grace? What quiets anger, except for love? With love, thorns become flowers; With love, bitter drinks become wine; With love, bitter becomes sweet; With love, copper becomes gold; With love, the dead are brought back to life; With love, kings are made slaves.

56

يار کهنسال : مسلمانان مسلمانان نگه داريد دين خود

که شمس الدين تبريزی مسلمان بود کافر شد

برخی از ياران مولوی خنجر کشيده به سوی شمس

حمله می برند . اما شمس آن چنان استوار ايستاده است که آن ها دست نگه می دارند

شمس ( می خواند و سماع می کند ) :

مسجد و می کدهبت خانه يکی است و خانه و

ای غلط کرده ره کوچه ما ، خانه يکی است

چشم احول ز خطا گر چه دو بينند يک را

روشن است اين که دل و دلبر و جانانه يکی است

مولوی ( او نيز در حال سماع ) :

پيش من آوازت آواز خداست عاشق از معشوق حاشا کی جداست

وی به ياران خنجر کشيده نگاه می کند و مول

در يک لحظه آنان به مغوالنی تبديل می شوند که در حال کشتن شيخ عطارند

شيخ عطار :

چشم ها و گوش ها را بسته اند جز مر آنها را که از خود رسته اند

جز عنايت که گشايد چشم را ؟ جز محبت که نشاند خشم را ؟

ود از محبت خارها گل می ش از محبت تلخ ها ُمل می شود از محبت تلخ ها شيرين شود

از محبت مس ها زرين شود از محبت مرده زنده می کنند از محبت شاه بنده می کنند

57

Mongolians hit with their swords. Screams are heard. The scene gets dark. The sound of Muslim call for prayer, sound of the church bell, sounds of Hindu prayer, Zoroastrians’ and ….. that has astonished Rumi and positioned him in the center of this unity as well as a spiritual sound which is mixed by these sounds. Spiritual sound and mosque and ….

Rumi’s first dream:”The Shepherd” Everywhere is green. The sound of flowing water and birds is heard. A shepherd with disheveled hair, holding a bundle of flowers on his chest is walking full of life and butterflies are flying around him. The shepherd goes on top of a bump covered with grass and flowers and sings towards the sky.

Shepherd Where’re you? Where’re? Where’re you ? Where are you, so that I can be your servant? And sew your boots, and comb your hair? I’d kiss your little hand, and rub your little foot When bedtime comes, I’d sweep your little bed. May all of my goats be a sacrifice for you On remembrance of you Is all my shepherd’s songs! Shepherd sleeps on the bump and the sound of a singing group of women is heard. The voice is heavenly and spiritual.

Women consonantly: I’d kiss your little hand, and rub your little foot When bedtime comes, I’d sweep your little bed. May all of my goats be a sacrifice for you On remembrance of you Is all my shepherd’s songs! The shepherd stands up in fascination and sings like a lover. Shepherd Where’re you? Where’re? Where’re you ? Where are you, so that I can be your servant? And sew your boots, and comb your hair? I’d kiss your little hand, and rub your little foot.

58

مغوالن شمِشرها را فرو می آورند . صدای فريادی شنيده صدای اذان ، صدای می شود . صحنه در تاريکی فرو می رود

زنگ کليسا ، صدای اورادخوانی هندوان ، زرتشتيان و ... که مولوی را حيرت زده کرده است و در مرکز اين وحدانيت

قرار می گيرد و نوای روحانی که آميخته با اين نواها.نوای روحانی مسجد و .. است .

اولين خواب مولوی :

همه جا سبز است . صدای پرندگان و صدای آب شنيده می شود . چوپانی ژوليده مو ، يک بغل گل به سينه

سرمست پيش می رود و پروانه ها گرداگرد او هفشرددر پروازند . چوپان بر بلندايی انباشته از گل و

به آسمان می خواندسبزه می ايستد و رو

چوپان : تو کجايي ، تو کجايی ، تو کجايی

تو کجايی تا شوم من چاکرت چارقت دوزم کنم شانه سرت دستکت بوسم بمالم پايکت

وقت خواب آيد بروبم جايکت ای فدای تو همه بزهای من

ای به يادت هی هی و هی های من

وانی چوپان بر بلندی دراز می کشد و صدای همخ

زنان شنيده می شود . صدا آسمانی و روحانی است

زنان همخوان :

دستکت بوسم بمالم پايکت وقت خواب آيد بروبم جايکت ای فدای تو همه بزهای من

ای به يادت هی هی و هی های من

چوپان دوباره شيفته بلند می شود و مجنون وار می خواند

چوپان : و کجايی تو کجايي ، تو کجايی ، ت

تو کجايی تا شوم من چاکرت چارقت دوزم کنم شانه سرت دستکت بوسم بمالم پايکت

59

Thunder and lightning breaks out. An armed man with a sword prepares himself to attack and stands with astonishment in front of the shepherd. The face of the man is righteous and faithful but he behaves like a warrior. Commander: Who are you talking to? Hey, who are you talking to? Shepherd scares and throws the bundle of flower on the ground. Butterflies fly away. Shepherd: Oh, to the One who created us From whom this earth and sky came into being! The man (in anger) : Boot and legging are made for you How can they suit the Sun? You are shameless, O Shepherd Truly you are not a Muslim, You have become an infidel! What nonsense! What blasphemy and raving! Stuff some cotton in your mouth If you can’t close your throat to these words, A fire comes, a fire comes! A fire comes to burn the people! Shepherd: Oh! … Oh!... Oh! You stitched my lips together And burned my soul with regret! Sheikh Attar appears

Sheikh Attar: That is He who blows in us For we are the reed, and He is the reed player. What may the poor reed lament for?

60

ی مسلح با شمشيری مرد رعد و برق می زندحيرت زده آماده حمله می شود و رو به چوپان

، سيمای مرد سيمای مردی پرهيزکار و می ايستد به جنگجويان می ماند.مومن است اما رفتارش

سردار :

با که استی با که استی ؟ ای فالن !

چوپان وحشتزده دسته گل را رها می کند . پروانه

ها می گريزند .

چوپان : آه ، با آن کس که ما را آفريد

اين زمين و چرخ از او آمد پديد

( خشمگين ) : مرد چارق و پاتابه اليق مر تو راست

را چنين ها کی رواست آفتابی آی ای چوپان خيره سر شدی

خود مسلمان ناشده کافر شدی

ژاژ است چه اين اين چه کفر است و فشار

پنبه ای اندر دهان خود فشار گر نبندی زين سخن تو حلق را

آتشی آيد،آتشی آيد آتشی آيد بسوزد خلق را

چوپان :

آی ، آی ، آی دهانم دوختی

تو جانم سوختی وز پشيمانی

شيخ عطار ظاهر می شود

شيخ عطار : خود اين او می دمد در ما

ا نائيم و او نايی م که چه نالد نای بيچاره

61

EndofPart11of17Except that which the reed player plays.. Shams appears. Shams: Look at those broken reeds, When you walk to the graveyard The breath of the reed player has vanished And no spirit or speech has remained in them. The tongue of their states says that: “Look, now egoism has left us” “Look, now egoism has left us!” Rumi joins their group. Friends of Rumi stay behind the man. Rumi/Attar/Shams: He does not look at language and speech He looks at the spirit and the states of feeling. He observe the heart to see if it is humble Even if the words uttered are not meek. Light a fire of love in your soul Burn away thoughts and expressions entirely! A heavenly voice is heard again. The man, shepherd and Rumi’s friends are puzzled. Wind dust takes over the stage and the sound of cavalry raid and scream of the Mongols is heard. Voice of the Women: Do not seek any ritual or rule, Say whatsoever your lonely heart desires! The man throws his sword and the Mongolians arrive from behind the Rumi’s friends. Amir To’man leads them. Amir To’man: O May your lips, throat, and mouth be cut off!

62

نايیجز آنک در دمد

ر می شود شمس ظاه

شمس : ببين نی های اشکسته ، بگو رستان چو می آيی

نمانده از دم نايی نه جان مانده نه گويايی

زبان حالشان گويد که رفت از ما من و مايی که رفت از ما من و مايی

مولوی به آن ها ملحق می شود . ياران مولوی

قرار مي گيرند مرد پشت

مولوی/عطار / شمس : و زبان را ننگرد و قال را ا

او درون را بنگرد و حال را ناظر قلب است اگر خاشع بود گر چه گفت لفظ نا خاضع بود آتشی از عشق در جان برفروز

ت را بسوز رسر به سر فکر و عبا

، چوپان و مردصدای آسمانی دوباره به گوش می رسد .رد و ياران مولوی حيرانند. غباری صحنه را فرا می گي

. از سواران و فرياد مغوالن شنيده می شودصدای تاخت و ت

صدای زنان : هيچ آدابی و ترتيبی مجو

هر چه می خواهد دل تنگت بگو

مغوالن از فضای پشت سر ياران شمشير می اندازد درمش آن هاست وارد می شوند .امير تومان پيشاپي مولوی

امير تومان : و دهان ای بريده آن لب و حلق

63

One of the friends: A tremor will shake the universe!

Rumi: No doubt, my wishes have come true Say whatever you want to me, O foul-mouth one! The neigh of the horses who cannot march forward. The screams of Amir To’man and his angry friend and suddenly silence and darkness take all over the stage.

Meeting of Shams and Rumi: In the corner of Rumi’s house, Rumi is kneeling down ( in prostration) and suddenly takes his head off the ground. The heavenly voice of the women is heard.

Meeting of Shams and Rumi after prayer in Rumi’s house

Women voice: Listen to the reed flute, as it tells a tale It complains from the pains of separations. Saying “since I was cut from the reed-bed Men and women have moaned with my lament. I seek a bosom, torn with severance So that I can describe the story of love desires.”

Shams appears.

Rumi: Who are you for? … Who are you for? … Who? Shams: One moment I am in a jinni’s form And one moment I call the jinni’s presence. I am the soot, and the light too I am attentive, and baffled too. Except for the harp of happiness My plectrum does not bother anything. Rumi: Since that I have become bewildered I don’t know the way home.

64

يکی از ياران : زلزله افتد در اين کون و مکان

مولوی :

من مراد خويش ديدم بی گمان واهی گو مرا ای بد دهان هر چه خ

نمی توانند پيش بروند . ه صدای شيهه اسبان ک

فرياد امير تومان و ياران خشمگين و ناگهان سکوت و تاريکی همه جا را فرا می گيرد .

مالقات شمس و مولوی :

در گوشه ای از خانه مولوی ، مولوی سر به سجده برده و ناگهان سر از زمين بر می دارد . صدای

آسمانی زنان شنيده می شود

صدای زنان : بشنو از نی چون حکايت می کند

وز جدايی ها شکايت مي کندکز نيستان تا مرا ببريده اند

از نفيرم مرد و زن ناليده اند سينه خواهم شرحه شرحه از فراق

شرح و وصف اشتياق متا بگوي

شمس ظاهر می شود مولوی :

کرايیکرايی تو کرايی تو

شمس : يک لحظه پری شکلم ، يک لحظه پری خوانم هم دوده و هم نورم

هم جمع پريشانم جز چنگ سعادت را از زخمه نرنجانم

مولوی : زان روی که حيرانم من خانه نمی دانم

65

Where is home? Show me! I don’t know the way home! I scream! …I scream! …., I scream! I scream because, in this state, I don’t know how to scream. As my nature brings me to insanity I will shake my chains! Shams: Don’t veil your spirit Lest I don’t close the entrance curtain Lest I don’t close the entrance curtain! With Solomon-like love I converse with the birds! With Solomon-like love I converse with the birds! Rumi: I am baffled from this incident I am conscious and unconscious O Master! O Master, give me a name That I can call myself with!

EndofPart12of17Shams: I am the Sun of Truth, pouring passion I associate with no one but you I associate with no one but you! I fall down and I get up And I don’t know the way home! I am the sugar-pouring sun And the passion-pouring land! I am the cupbearer, and the drunk too I am famous, and unknown too. I am the cupbearer, and the drunk too I am famous, and unknown too!

66

کو خانه نشانم ده من خانه نمی دانم

! فرياد ! فرياد ! فرياد فرياد کزين حالت فرياد نمی دانم

طبعم چو جنون آرد ، زنجير بجنبانم

شمس :

در پرده ميا با خود پرده مگردانم تا

تا پرده مگردانم در عشق سليمانی

نم امن همدم مرغ در عشق سليمانی من همدم مرغانم

مولوی :

زين واقعه بدهوشم ، باهوشم و بی هوشم

ای خواجه ای خواجه تو نامم ده تا خويش بدان خوانم

شمس : شمس الحق تبريزم ، جز با تو نياميزم جز با تو نياميزم

می افتم و می خيزم من خانه نمی دانم هم شمس شکر ريزم

هم خطه تبريزم هم ساقی و هم مستم هم شهره و پنهانم

هم ساقی و هم مستم هم شهره و پنهانم

67

Both Rumi and Shams dancing Sama.

Rumi: In the house of water and clay This heart is ruined without you. O beloved, either enter the house Or I will leave the house. O beloved, either enter the house Or I will leave the house. I would be your disciple Even though I am slow and ugly, So that from your laughing lips So that from your laughing lips, I can learn a subtle point I can learn a subtle point. O Fountain of Awareness Don’t you need a disciple? What trick can I play To sew myself to you?

Shams (while disappearing) : Either become a frenzied lover Or stay away from me. Don’t veil your spirit Lest I don’t close the entrance curtain Don’t veil your spirit Lest I don’t close the entrance curtain!

Shams is watching from a corner. Rumi falls on the floor in ecstasy. The sound of his screaming friends from outside wakes him up. Rumi’s wife enters in confusion.

Rumi: What is that clamor and uproar from the field In fear of which jinn and demons flee?

Rumi’s wife: Like companions in mourning, their voices Are coarsed from lamentating and crying. Their hair and beards are ripped out Their faces are torn They have thrown dust on their hairs And their eyes are full of blood

68

مولوی و شمس هر دو در حال سماع

مولوی :در خانه آب و گل

بی توست خراب اين دل يا خانه درآ جانا يا خانه بپردازم

يا خانه درآ جانا يا خانه بپردازم

شاگرد تو می باشم گر کودن و کژ پوزم

زان لب خندانت تا تا زان لب خندانت

بياموزم نکته يک يک نکته بياموزم، يک نکته بياموزم

ای چشمه آگاهی ، شاگرد نمی خواهی

چه حيله کنم تا من خود را به تو در دوزم

شمس ( در حال ناپديد شدن ) :

يا عاشق شيدا شو يا از بر ما وا شو

در پرده ميا با خود دانمتا پرده نگر

در پرده ميا با خود تا پرده نگردانم

شمس در گوشه ای نظاره می کند . مولوی در حال خلسه بر

زمين می افتد .صداهای فريادهای ياران مولوی از بيرون او را به خود می آورد . همسر مولوی سرآسيمه وارد می شود

مولوی :

از سوی ميدان چه بانگ است و غريو جّنی و ديو کز نهيبش می رمد

همسر مولوی : هم چو اصحاب عزا آوازشان

بد گرفته از فغان و سازشان ريش و مو برکنده ، رو بدريدگان

خاک بر سر کرده ، خون پر ديدگان

69

Rumi’s wife throws herself on Sham’ feet (to beg help). Rumi’s wife: Alas, the realm of people’s understanding Is very narrow: they have no throat for truth. O Light of the Truth, with council of your intellect The people give your sweetmeat to a stone. Shams: What is there to fear from beggars’ craft?

Confused and turbulent friends with butcher knife and daggers rush inside. The old friend attacks Shams.

Old friend: What is the purpose of making a plan And planting the seeds of corruption inside it,

Another (friend): To light the fire of oppression and corruption To burn the mosque and those prostrating in it?

Shams: Thy prophet said: “Enmity with wisdom Is better than affection from an ignorant one.” Old friend (to Rumi): Because many devils have human faces So not every hand is worthy of a handshake. Rumi (thrown on the feet of Shams): Forgive the friends’ anger and this wickedness!

One : You have seen a mirage from afar And you have fallen in love with that vision. Rumi: When he calls me I reflect: Do I deserve this attraction, or am I misshapen?

70

همسر مولوی به پای شمس می افتد

همسر مولوی : عرصه افهام خلق ای دريغا

سخت تنگ آمد ندارد خلق حلق ای ضياء الحق به حذق رای تو

خلق بخشد سنگ را حلوای تو

شمس : آی از علم گدايان ترس چيست ؟

ياران بر آشفته با قمه ها و خنجرها و سر آسيمه

وارد می شوند . يار کهنسال به شمس حمله می برد .

يار کهنسال : نقشی ساختن اين چه مقصود است

واندر او تخم فساد انداختن

ديگری : آتش ظلم و فساد افروختن

مسجد و سجده کنان را سوختن شمس :

گفت پيغمبر عداوت از خرد بهتر از مهری که از جاهل رسد

يار کهنسال ( به مولوی ) :

چون بسی ابليس آدم روی هست پس به هر دستی نشايد داد دست

ه پای شمس افتاده ) :مولوی ( ب

در گذر از خشم ياران اين بدی

يکی : دور می بينی سراب و می روی

عاشق آن بينش او می شوی

مولوی : او چو می خواند مرا من بنگرم

اليق جذب ام و يا بد پيکرم

71

Old friend: If a gentle soul takes an ugly one as a follower He makes a mockery of him! Shams: When weapon and ignorance are united A cruel pharaoh is born to burn the world! I know well who I am I am not a vulture, and I don’t care for carrion! Shams attempts to leave. Rumi tries to prevent him from leaving.

Old friend: It’s just his looks and brags, it’s worth nothing It’s just an illusion, so let him go!

Rumi : Hey, attend my calls and hurry back The world is covered with snow, don’t go away!

Shams disappears

EndofPart13of17 Old friend: Whoever weights the same as evildoers Falls into deficiency and becomes confused! Rumi releases himself from the circle of his friends.

Rumi: Henceforth, I don’t seek a path to heaven I seek a master, I seek a master, an old master! The master is the ladder to the sky By whom is the arrow made to fly? By the bow!

Rumi’s friends leave in anger and disappointment.

72

يار کهنسال :

در پی کند گر لطيفی زشت را تسخری باشد که او بر وی کند

شمس :

چون سالح و جهل جمع آيد به هم گشت فرعونی جهانسوز از ستم

خويش را من نيک می دانم کيم رم و کرکس نيم فارغ از مردا

شمس قصد رفتن می کند. مولوی می خواهد که مانع

رفتن او شود.

يار کهنسال : ديده و الف است می نايد به کار جز خيالی نيست دست از وی بدار

مولوی :

هين بيا اين سو بر آوازم شتاب عالم از برف است روی از من متاب

شمس ناپديد می شود

: يار کهنسال

هر که با ناراستان هم سنگ شد در کمی افتاد و عقلش دنگ شد

مولوی خود را از حلقه ياران می رهاند

مولوی :

من نجويم ، زين سپس راه اثير پير جويم ،پير جويم، پير پير

باشد نردبان آسمان پير تير پران از که گردد ؟ از کمان

شوند ياران مولوی مأيوس و خشمگين خارج می

73

Rumi: I am in love with the art of madness I am tired of being cultured and wise. Place those chains on my feet For I have broken the bonds of propriety! Rumi’s wife quickly closes all the widows and the apertures (to see inside).

The second Rumi dream: A large field similar to the field we saw when Attar was killed. The sound of kettledrum and music is heard. Crowd is sitting and standing around the field. Some of the Rumi’s friends bring Shams with chained feet and haltered neck to the central platform. Happiness of Rumi’s friends looks like clown plays who are celebrating that they have captured an infidel.

Rumi’ssecondnightmare:“Shams’Persecution” One of them (while dancing): Beat him like a hollow-stomach drum So, like a drum, he will inform us . The same person: Hey, let’s kick this thorn now Until this thorn loses his mouth and eyes!

Now Shams is standing powerful and sturdy on the platform. An executioner come to the platform and raises his cleaver as a assign of his readiness to kill Shams.

Executioner: I will inflict a blow on your body As a lesson for this people. I’ll shoot my arrow of wrath at your wing I’ll tear off your useless wings and feathers!

From every direction stones are thrown to Shams.

74

مولوی :

ديوانگی عاشقم من بر فن سيرم از فرهنگی و فرزانگی

پيش نه بر پايم آن زنجير را که دريدم سلسله تدبير را

همسر مولوی به سرعت همه پنجره ها و روزنه ها را

می بندد .

خواب دوم مولوی : ميدانی فراخ همچون ميدانی که پيش از آن و هنگام

د صدای ساز و نقاره مي آيکشتن عطار ديده ايم ... . جمعيت گرداگرد ميدان نشسته و ايستاده اند .

برخی از ياران مولوی شمس را با پاهای در زنجير و پالهنگ بر گردن به سوی صفه مرکزی ميدان مي آورند .شادمانی ياران مولوی به بازی دلقکها می ماند که

از شکار کردن يک مرتد شادمانند

يکی ( رقص کنان ) : ل اشکم تهی می زنيدش چون ده

تا دهل وار او دهدمان آگهی

همان مرد : اين خس را زنيم اکنون لگدهان

تا دهان و چشم از اين خس وارهد

اکنون شمس روی صفه است و با قدرت و ايمان جالدی روی صفه می آيد و ساطورش را .ايستاده است

آمادگی برای کشتن شمس باال می برد به نشانه جالد :

م بر تن تو ضربتی من بران عبرتی را که بود اين مردمان

تير قهر خويش بر پّرت زنم

پّر و بال مرده ريگت برکنم از هر طرف به سوی شمس سنگ پرتاب می کنند

75

One: We beat your head so long, O Evil one, That you renounce deceit and nonsense! Another person (from the crowd): O! Be shameful before the God! You are killing this innocent in misery!

Old friend: At first a devil was your teacher Afterward, Satan was nothing compared to you!

Many of observing crowd scare from his talk.

One: Your business is trickery and witchcraft You deal in deceit and lead people astray. Trickery and witchcraft are your business You deal in deceit and lead people astray. The chief justice and a group of his companions arrive. The judge goes to the justice podium.

Judge: He has boasted everywhere that he is a Sheikh, He has claims that he attained the rank of Bayazid., And that he travels the Sufi path alone And that he reached union with God. He has opened an assembly And a propaganda house. He says: “I am fire, I am fire! (with humiliation) I am fire,.....I am fire!”

The chief justice signals the executioner and as he attempts to bring down his cleaver, the ghosts of Soltan al-Olama and Sheikh Attar appear in the crowd.

Soltan al-Olama: If anyone spits on the God’s candle Would that candle die? It would burn his muzzle!

76

يکی : بر سرت چندان زنيم ای بد صفات

که بگويی ترک شيد و ترهات

ديگری ( از ميان جمعيت ) : های آخر از خدا شرمی بدار

می کشی اين بی گنه را زار زار

يار کهنسال : اول ابليسی تو را استاد بود

بعد از آن ابليس پيشت باد بود

می روند ريسهبسياری از شاهدان از اين سخن

يکی : حيله و افسون گری کار تو است

کار تو دستان و از ره بردن است

قاضی القضات با جمعی از همراهان وارد می شوند .قاضی بر مسند قضا می نشيند

قاضی :

الف شيخی در جهان انداخته خويشتن را بايزيدی ساخته

شده هم ز خود سالک واصل شده

محفلی وا کردهو دعواکده

گويد او آتش منم آتش منم ( با لودگی )

آتش منم ... آتش منم

قاضی القضات به جالد اشاره می کند و جالد وقتی می العلماءخواهد ساطورش را فرود آورد ، روح سلطان

د نو شيخ عطار در جمعيت ظاهر می شو

: العلماء سلطان بر شمع خدا آرد تفوهر که

کی ميرد ؟ عشم بسوزد پوز او

77

Sheikh Attar: You are puffing on God’s candle, O Old man! You and your head will be burnt O Foul-mouthed one!

Shams: Hark, come towards me, my friends For my nature has partaken of God’s nature, For my nature has partaken of God’s nature! Chief Justice (confused and turbulent): Your nature? Has partaken of God’s nature? You’re right! He is so drunk such that He cannot distinguish Heaven from Earth! Shams (towards the judge) : Man receives light from God He is venerated by the angles, Because he is chosen . I am fire; if you are dubious or suspicious Test it and touch me with your hand. I am fire,.. I am fire,.. fire! Chief justice signals the executioner. Silence takes over the entire field. Executioner brings down the chopper. Fire takes over the platform and smoke and screaming and fire turns the stage to an inferno. In the middle of the fire and smoke gradually everything disappears. The confused Rumi’s wife enters.

Rumi’s wife : There is bloodshed under that beautiful tree Shams has been killed by that evil-fortune one!

Confused Rumi joins her. Rumi: The righteous left and the tradition remain.

78

شيخ عطار : شمع حق را پف کنی تو ای عجوز

هم تو سوزی هم سرت ای گنده پوز

شمس :

سوی من هين بياييد ای رفيقان که گرفت از خوی يزدان خوی من که گرفت از خوی يزدان خوی من

قاضی القضات ( بر آشفته ) :

که گرفت از خوی يزدان ؟ خوی تو ؟ راست گويی !

حد مست است اين چنين کو نداند آسمان را از زمين

: ( رو به قاضی ) شمس

آدمی چون نور گيرد از خدا هست مسجود ملک

جتبا ءاز ا آتشم من ، گر تو را شک است و ظن

آزمون کن ، دست را در من بزن آتشم من ... آتشم ... من آتشم

قاضی القضات به جالد اشاره می کند . سکوت همه جا را فرا می گيرد . جالد ساطور را فرود می آورد . صفه ُگر می گيرد دود و فرياد و آتش صحنه را به

در ميان دود و آتش به تدريج جهنمی بدل می کند .همه ناپديد می شوند . همسر مولوی هراسان وارد می

شود .

همسر مولوی : خون شده است اندر بر آن خوش درخت

شمس را کشته است آن منحوس بخت

مولوی پريشان به او ملحق می شود

مولوی : نيکوان رفتند و سنت ها بماند

79

From the accursed, tyranny and curses remain. Until the Ressuraction, Whoever with a wicked substance, That comes to existence - faces the same fate. Vein by vein is this sweet water and salty water And they flow separately in creatures of God Until the blast of trumpet at the Resurrection.

EndofPart14of17Now, I see the world like a womb For amid this fire I have seen tranquility. For amid this fire I have seen a world And in it, little by little, The life giving breath of Jesus. In the middle of the same dust white dressed spread hairs enter, while singing and dancing Sama. Rumi is in the center of that circle. Group : O Inhabitant of my soul Where did you finally go? Did you hide in the house Or did you go up into the sky? When you saw the pledge of my heart You turned away from the pledge. You flew like a bird O Friend, where did you go? You looked inside the soul, And you traveled away like a ghost. Like the fragrance of the rose You left with the morning breeze You were of the God’s light And you went into the light of God. O Master of this house Like the candle before the house, Disgraced by such a house, You sent smoke to ceiling of the sky.

80

، ظلم و لعنت ها بماند نالعينوز

تا قيامت آن بدان جنسهر که

ر وجود آيد ، بود رويش بدان د يرين ، آب شور رگ رگ است اين آب ش

در خالئق می رود تا نفخ صور

من جهان را چون َرحِم ديدم کنون چون در اين آتش بديدم اين سکون

چون در اين آتش بديدم عالمی ذره ذره اندر او

عيسی دمی

در ميان همان غبار سفيد پوشان موی افشان ، در حال سماع وارد می شوند و می خوانند. مولوی در

رکز حلقه سماع است م

گروه : ای ساکن جان من

آخر به کجا رفتی در خانه نهان گشتی

يا سوی هوا رفتی چون عهد دلم ديدی

از عهد بگرديدی چون مرغ بپّريدی

ای دوست کجا رفتی در روح نظر کردی چون روح سفر کردی مانندة بوی گل ، با باد صبا رفتی از نور خدا بودی

خدا رفتی در نور ای خواجة اين خانه

چون شمع در خانه وز ننگ چنين خانه بر سقف سما رفتی

81

Sufi Temple : After many years Rumi with a spiritual face wearing an all white dress sitting in the circle of his friends.

ManyyearslaterinRumi’sSufiTempleOld Friend (aged and wrecked) : Again, what secret is this, what sovereignty! O Lord of lords of mystry! We knew not, forgive us! Senseless were the words which we spoke. Another: Like blind people, we hit the ground with canes Inevitably we will break the lamps. Rumi : Alas, alas: after all that talk and palaver I let you go, you are pardoned for that. My secret was that I asked from God And indeed, he showed me the right path. Weeping cloud turns branch green and fresh Like candle that gets brighter as it weeps wax.. Both the infidel and believer say “God” but There is a real difference between the two: That beggar says “God” for the sake of bread Shams would say “God” for care of the soul!

Old friend : If we spoke in fault, you correct it You’re the correcto, O King of words! You know alchemy to transmute it If it is a blood stream, you can make it the Nile. Ghost of the Shams dancing Sama appears in the depth of stage. Rumi’s followers are in the circle of chanting and the beheaded head of Shams rolls from one side to the other and in the peak of chanting Shams disappears.

82

خانقاه

سال ها گذشته است مولوی با سيمای روحانی و سراپا سفيد در حلقة مريدانش نشسته است

يار کهنسال ( پير و شکسته تر ) :

؟اين چه سلطانی است باز اين چه سّريست ای خداونِد خداوندان راز

ما ندانستيم ما را عفو کن َبس پراکنده که رفت از ما سخن

ديگری :

ما که کورانه عصاها می زنيم الجرم قنديل ها را بشکنيم

مولوی : آه آه با آن همه گفتار و قال

شما را ، آن حالل کردم من به حل سّر من آن بود کز حق خواستم

الجرم بنموده راه راستم ، شاخ ، سبز و تر شود ز ابر گريان

ز آنکه شمع از گريه روشن تر شود کافر و مومن خدا گويند ليک

در ميان هر دو فرقی هست نيک آن گدا گويد خدا از بهر نان

شمس می فرمود خدا از عين جان

يار کهنسال : گر خطا گفتيم ، اصالحش تو کن مصلحی تو ، ای تو سلطان سُخُن

بديلش کنی کيميا داری که ت کنی گر چه جوی خون بود نيلش

شمس در حال سماع در عمق صحنه ظاهر می شود روح

پيروان مولوی در حلقه ذکرند سر بريده شمس از .سويی به سوی ديگر می غلتد و در اوج آواز شمس از

.نظر پنهان می شود

83

Shams : There is no end to our desert There is no rest for our heart and soul. A world of images and faces forms the World. Which one is it? Which one of these images is ours? If you see a severed head, on the road Rolling towards our field

EndofPart15of17 Ask it! Ask it about our hidden secret! Ask it about our hidden secret!

Rumi stands up in joyfully. His followers join him.

Rumi : Today I am not unhappy, I am cheerful I have thrown away all my sorrows. I am beyond an unhappy man, wherever he is Even if he is my lord and teacher. Today, I have girded myself for pleasure I have removed the veil from the moon-face. Followers : I am drunk without cupbearer and wine! I am King Ghobad without throne and crown!

Rumi: Last night I had such a wonderful dream That today I feel great and satisfied You said: “Go, for you are the king!" True, and may I be merry and glad!

Followers : I am drunk without cupbearer and wine! I am King Ghobad without throne and crown!

84

شمس :

کرانی ندارد بيابان ما قراری ندارد دل و جان ما

جهان در جهان نقش و صورت گرفت کدام است؟

ام است از اين نقش ها آن ماکد بريده سری یچو در ره ببين

که غلطان رود سوی ميدان ما

از او پرس از او پرس سّر پنهان ما

از او پرس سّر پنهان ما

مولوی شادمان بر می خيزد. مريدان به او می پيوندند

مولوی : شادم ، امروز نيم ملول

غم را همه طاق بر نهادمهر کجا ملولی است بر سبلت

گر مير من است و اوستادم امروز ميان به عيش بستم رو بند ز روی مه گشادم

مريدان :

بی ساقی و بی شراب مستم بی تخت و کاله و کی قبادم

مولوی :

من دوش عجب چه خواب ديدم کامروز عظيم و با مرادم

گفتی تو که رو که پادشاهی دم آری که خوش و خجسته با

مريدان :

بی ساقی و بی شراب مستم بی تخت و کاله و کی قبادم

85

The walls of Sufi temple disappears. The circle of Sama dance is around and in the depth of the stage Mongolians with shining sharp swords are standing. The Sama dance groups adds to the gathering of the followers. The entire stage becomes full of men and women performing Sama dance. The group chant sounds like an epic. As if the weapon of these people against the enemy is the message of love of the God and their power looks fiercely for the enemy.

All : When you raise a clamor And the army sees you, Everyone know that You are an empty drum and a fraud. If you are the son of Caliph, Take that drum off your neck And remove your armor and dagger Then you are a glorious commander! The Mongolian Amir To’man steps out from the middle of the soldiers and screams.

Amir To’man The old, the children and the young, Spill their blood, and burn everywhere! Soldiers hesitate. Everyone (with much more strength) What can guards and watchman, Say to the rivals of the king? Everyone fall on his face before you For you posses such admirable qualities! Mongolians step back. Amir To’man in panic looks at the crowd that is growing all the time, mirrors fall down from the sky.

Everyone: O Love , scatter your essence on our fortune!

86

ديوارهای خانقاه ناپديد می شوند . گرداگرد حلقه سماع و در عمق مغوالن با شمشيرهای

بّران و براق ايستاده اند . گروه سماع به جمع مريدان افزوده می شوند. تمام صحنه پر از مردان و زنان در حال سماع است . لحن همخوانی حماسی است .

ر سالح اين مردمان در برابر دشمن پيام عشق به انگا خدا است و نيرويشان دشمن شکن است .

همه :

چو هياهوی بر آری ببينند سپاهت و

بشناسند همه کس که تو طبلی و دوالی

چو خليفه پسری تو بنه آن طبل ز گردن

نخنجر و جوش بستان که سپهدار جاللی

ازان گامی به پيش می امير تومان مغول از ميان سرب

گذارد و نعره می زند

امير تومان : پير و کودک يا جوان

خون بريزيد و بسوزانيد کران تا کران

سربازان مرددند

همه ( با نيروی بسيار بيشتر ) : عسس و شحنه چه گويند

حريفان ملک را همه در روی درافتند

که بس خوب خصالی

د. امير تومان وحشت زده به مغوالن پا پس می گذارنجمعی که هر بار بيشتر می شوند می نگرد آينه

هايی از آسمان فرود آيند .

همه : هله ای عشق بر افشان گهر خويش بر اختر

Break the tyrannical opponent

87

Break the enemy and unbeliever! What can guards and watchman, Say to the rivals of the king? O Love , scatter your essence on our fortune! For everything is like stars and Moon, But you have the beauty of the Sun You are the glorious commander! Everyone fall on his face before you For you posses such admirable qualities! A distinguished image of Shams with uncombed hair and open hands appears above them.

Come! Let us begin to be Lovers again! Let us gild this world of dirt with gold! Come! Let us be the early spring of Love! And smell the breeze of ambergris and musk! To cover the earth, mountain, plain and garden Of the soul, all in green silk! Let us learn submission to God from him, To take a hundred glories from his light! To take a hundred glories from his light! Come! Let us begin to be Lovers again! Let us gild this world of dirt with gold! Come! Let us be the early spring of Love! And smell the breeze of ambergris and musk! To cover the earth, mountain, plain and garden Of the soul, all in green silk! Let us learn submission to God from him, To take a hundred glories from his light! To take a hundred glories from his light! Mongolians disappear one by one. Suddenly a fire appears in the place that Amir To’man is standing and takes over him. A mirror drops and covers that section. Sama dance continues and a complete spiritual joy and happiness is observed in this dance, the light of themirror, candle, flowers and anything

88

بشکن خصم ستمگر بشکن دشمن و کافر

عسس و شحنه چه گويند حريفان ملک را

هله ای عشق بر افشان گهر خويش بر اختر که همه اختر و ماه اند

و تو خورشيد جمالی که سپهدار جاللی

همه در روی در افتند که بس خوب خصالی

نقش برجسته ای با سيمای شمس با موهای افشان و

دستان گشوده بر فراز آنها قرار می گيرد .

بيا تا عاشقی از سر بگيريم جهان خاک را در زر بگيريم بيا تا نوبهار عشق باشيم

نسيم از مشک و از عنبر بگيريم کوه دشت و باغ جان را زمين و

همه در حله اخضر بگيريم بياموزيم از وی یمسلمان

که ما از نور او صد فر بگيريم که ما از نور او صد فر بگيريم

جهان خاک را در زر بگيريم بيا تا نوبهار عشق باشيم

نسيم از مشک و از عنبر بگيريم زمين و کوه دشت و باغ جان را

ر بگيريم همه در حله اخض مسلمانی بياموزيم از وی

که ما از نور او صد فر بگيريم که ما از نور او صد فر بگيريم

مغوالن يک به يک ناپديد می شوند. در نقطه ای که

امير تومان قرار گرفته ناگهان آتشی شعله می کشد و او را در بر می گيرد . آينه ای فرود آمده آن

تمام ماع ادامه دارد بخش را نيز می پوشاند . س شادمانی و سرور روحانی در اين سماع ملکوتی ديده

89

that escalates this happiness is added to this dance. A Sama dance that illustrates love, compassion, glory and believe.

EndofPart16of17

90

ه می شود ، نور آيينه ، شمع ، گل و هر آن چه کاين شادمانی را به اوج می رساند به سماع افزوده می شود. سماعی که مهربانی ، عشق و شکوه و ايمان

را به نمايش می گذارد .