Marcelo Hilario del Pilar y GatmaitanPen Name: Plaridel, Pudpoh, Piping Dilat, Siling Labuyo, Kupang, Maitalaga and DoloresBorn: August 30, 1850, BulacanOccupation: Writer, Lawyer, JournalistSpouse: Marciana H. del PilarFather: Julian H. del PilarMother: Biasa Gatmaitan

Educational Background

1.Hermenigildo Flores2.Colegio de San Jose in

Manila3.Universidad de Santo Tomas

On August 1, 1882, he co - founded the “Diaryong Tagalog.” The first Philippine bilingual newspaper (Tagalog and Spanish) existed only from three to five months.

La Solidaridad (The Solidarity)was an organization created in Spain on December 13, 1888. Composed of Filipino liberals exiled in 1872 and students attending Europe's universities, the organization aimed to increase Spanish awareness of the needs of its colony, the Philippines, and to propagate a closer relationship between the colony and Spain.

Dr. José Rizal (Laong Laan at Dimasalang)

Marcelo H. del Pilar (Plaridel) Graciano Lopez Jaena (Diego

Laura) Antonio Luna (Taga-Ilog) Mariano Ponce

(Tikbalang,Kalipulako) Jose Maria Panganiban

(Jomapa)

Authors and Members of La Solidaridad

Other Members Pedro Paterno

Antonio Maria Regidor Isabelo de los Reyes Eduardo de Lete José Alejandrino Jose Luis Guerra Robert Lacamra Andres Bonifacio

Professor Ferdinand Blumentritt (Austrian ethnologist)

Dr. Miguel Morayta Sagrario (Spanish historian, university professor and statesman)

International Members

I ceased publication on November 15, 1895 with 7 volumes and 160 issues. In del Pilar’s farewell editorial, he said:

“we are persuaded that no sacrifices are too little to win the rights and the liberty of a nation that is oppressed by slavery”

"Viva España! Viva el Rey! Viva el Ejército! Fuera los Frailes!" (Long live Spain! Long live the King! Long live the Army! Throw the friars out!)was written by del Pilar

to the queen of Spain

Literary Works Of del PilarAng Pagibig sa Tinubúang Lupà

(Love of country) 1898-This poem which was first published in the Diariong Tagalog on August 20, 1882, subsequently in Heraldo de la Revolución, December 20, 1898, and again, in the supplement of that paper, resembles the theme of José Rizal's Amor Patria. As the title indicates, the theme is directed to the Filipinos in order to arouse their spirit of nationalism and self-dependence.

PAG-IBIG SA TINUBUANG LUPA Jose Rizal

Narito ang isang magandang paksa; at dahil din sa kanyang kagandahan ay napakadalas nang talakayin. Ang pantas, makata, makasining, manggagawa, mangangalakal, o mandirigma, matanda o bata, hari o alipin -- ang lahat ay nakapag-isip na tungkol sa kanya, at nakapaghandog ng pinakamahalagang bunga ng kanilang isip o ng kanilang puso. Buhat sa taga Europang mulat, malaya't mapagmalaki sa kanyang maluwalhating kasaysayan, hanggang sa negro sa Aprika, na hinango sa kanyang mga kagubatan at ipinagbili sa hamak na halaga; buhat sa matatandang bayang ang mga anino'y aali-aligid pa sa kanilang mga mapapanglaw ng guho, libingan ng kanilang mga kaluwalhatia't pagdurusa, hanggang sa mga bansang makabago't lagi ng kumikilos at puno, ng buhay, ay nagkaroon ay mayroong isang pinakamamahal na dilag, maningning, dakila, nguni't walang habag at malupit, na tinatawag na Inang-Bayan. Libu-libong dila ang sa kanya'y umawit, libu-libong kudyapi ang naghandog sa kanya ng kanilang mga makatang lalong matataas ang pangarap, ang naghain sa kanyang harap o sa kanyang alaala ng kanilang piankamaningning na katha. Siya ang naging sigaw ng kapayapaan ng pag-ibig at ng kaluwalhatian, palibhasa'y siya ang laman ng lahat ng pag-iisip, at katulad ng liwanag na nakukulong sa isang malinis na bubog, siya'y tumatagos hanggang sa labas, na parang mga sinag na buhay na buhay.

At ito ba'y magiging sagwil upang siya'y pag-ukulan natin ng panahon? At tayo ba'y hindi maaaring mag-ukol sa kanya ng anumang bagay, tayong walang ibang kasalanan kundi ang pagkakahuli ng pagsilang sa maliwanag? Nagbibigay ba ang dantaong ika-labinsiyam ng karapatang huwag kumilala ng utang na loob? Hindi. Hindi pa nasasaid ang mayamang mina ng puso; sagana pa tuwina ang kanayang alaala, at bahagya man ang pagkakapukaw ng kanyang alaala, at bahagya man ang pagkapukaw ng ating kalooban, ay makasusumpong tayo sa kaibuturan ng ating kaluluwa na kung di man isang masaganang kayamanan, ay abuloy na bagaman dahop ay puspos naman ng kasiglahan. Katulad ng mga matatandang ebreong nangag-alay sa templo ng mga kauna-unahang bunga ng kanilang pag-ibig, tayong mangingibang lupain ay nag-uukol ng mga kauna-unahang tinig sa ating Inang-Bayang nababalot ng mga panginorin at mga ulap ng umaga, lagi nang maganda at matulain, at sa tuwi-tuwina'y lalong sinasamba habang sa kanya'y nawawalay at nalalayo. At ito'y hindi nararapat pagtakhan sa dahilang ang pag-ibig sa inang-baya'y isang damdaming tunay na katutubo; sapagka't naroroon ang mga kauna-unahang alaala ng kamusmusan, isang masamang tulang awitin na ang kabataan lamang ang nakakikilala at sa mga bakas nito'y sumisibol ang bulaklak ng kawalang-malay at ng kaligayahan; sapagka't doo'y nahihimbing ang buong nakaraan at nababanaagan ang isang hinaharap;

sapagka't sa kanyang mga kagubatan at sa kanyang mga kaparangan, sa bawa't punungkahoy, sa bawa't halaman, sa bawa't bulaklak, ay nakikita ninyong nakaukit ang gunita ng isang nilikhang minamahal ninyo, gaya ng hininga niya sa mahalimuyak na simoy ng hangin, ng kanyang awit sa mga bulong ng bukal, ng ngiti niya sa bahaghari ng langit,o ng mga buntung-hininga niya sa magulong halinghing ng hangin sa gabi. Ang sanhi nito'y sapagka't doo'y nakakikita kayo, sa pamamagitan ng mga mata ng inyong gunita, sa ilalim ng tahimik na bubong ng matandang tahanan, ng isang angkang nag-aalaala at naghihintay sa inyo, nag-uukol sa inyo ng mga isipan at mga pagkabalisa nila; sa wakas, sapagka't sa kanyang langit, sa kanyang araw, sa kanyang mga karagatan at sa kanyang mga kagubatan ay nakakatagpo kayo ng tulain, ng paggiliw at ng pag-ibig, at hanggang sa libingan na ring pinaghihintayan sa inyo ng isang abang puntod upang kayo'y isauli sa sinapupunan ng lupa. Mayroon kayang isang kadiyusang nagtatali ng ating mga puso sa lupa ng ating inang-bayan, na nagpapaganda't nagpaparilag sa lahat, naghahandog sa atin ng lahat ng bagay sa ilalim ng isang anyong matulain at malambing, at nakararahuyo sa ating mga puso? Saapagka't sa papaano mang anyo humarap siya, maging nararamtan ng matingkad na pula, napuputungan ng mga bulaklak at laurel, makapangyarihan at mayaman; maging malungkot at nag-iisa, nababalot ng basahan, at alipin, nagmamakaawa sa kanyang mga anak na alipin din; maging anaki'y diwata sa isang halamang maalindog, naliligid ng mga bughaw na alon ng karagatan, nakahahalina at marikit, gaya ng pangarap ng napaglalalangang kabataan; maging natatakpan ng isang lambong ng yelo, nakaupong malungkot sa mga dulo ng daigdig, sa silong ng isang langit na walang araw at walang tala; maging anuman ang kanyang ngalan, ang kanyang gulang o ang kanyang kapalaran, siya'y lagi na nating minamahal, gaya ng pagmamahal ng anak sa kanyang ina sa gitna ng gutom at ng karalitaan.

At bagay na kataka-taka! Habang siya'y lalong aba't kulang-palad, habang lalong nagdurusa nang dahil sa kanya, ay lalo naman siyang sinasamba hanggang sa nagtatamo ng kaligayahan sa pagtitiis ng dahil sa kanya. Napansing ang mga naninirahan sa mga bundok at sa mga di-linang na kaparangan, at yaong mga isinilang sa lupang tigang o mapanglaw, ay siyang nag-aangkin ng lalong buhay na alaala ng kanilang bansa, at walang nasusumpungan sa mga lunsod maliban sa malabis na pagkainip na siyang pumipilipit sa kanilang magbalik sa kanilang tinubuang lupa. Ito kaya'y dahil sa ang pag-ibig sa inang-baya'y siyang pinakawagas, pinakamagiting at pinakadakila? Ang pagkilala kaya ng utang na loob, ang pagkalugod sa lahat ng nakapagpagunita ng ating mga kauna-unahang araw, ang lupa kayang kinahihimlayan ng ating mga nuno, ang templong kinadoroonan ng sinasamba nating Diyos sa pamamagitan ng katapatan ng walang malay na kamusmusan; ang tunog ng batingaw

Caiingat /Caiigat Cayó (Be like an eel)-published in Barcelona, 1888, and signed by Dolores Manapat, one of del Pilar's pseudonyms. This essay is a refutation of Fr. José Rodriguez's Cuestiones de Sumo Interés (Questions of Supreme Interest). The latter is an attack against the morality of the author of Noli Me Tángere (Rizal). In his essay, del Pilar recounts the fine qualities of Rizal, and as counter-attack, he accused the friars of carrying commerce in the church.

Dasalan at Tocsohan (Prayerbook and Teasing Game)Barcelona, 1888. This is a satire on the friars' hypocrisy, licentiousness and greed, which consists of parodies of the Sign of the Cross, the Act of Contrition, the Lord's Prayer, the Hail Mary, and the catechism. Rizal considers this as a model of classical prose and an excellent example of Tagalog humor, wit, and sarcasm.

Dasalan at Tuksuhanni Marcelo H. Del Pilar

Ang Tanda

Ang tanda ang kara’y kurus, ang ipag – adya mo sa amin, panginoon

naming prayle, sa mga bangkay naming, sa ngalan ng salapi at ng

maputing binti ang ispiritung bugay, siya nawa

Pagsisisi

Panginoon kong Fraile, Dios na hindi totoo at labis nang pagkataogumago at sumalakay sa akin: pinagsisihan kong masakit sa tanang loob ko ang dilang pag-asa ko sa iyo, ikaw ang dugo ko. Panginoon ko at kaaway na iniibig kong lalo sa lahat, nagtitika akong matibay na matibay na hindi na muli-muling mabubuyo sa iyo! At lalayuan ko na at pangingilagan ang anumang makakabakla ng loob ko sa pag – asa sa iyo, at makalilibat ng dating sakit ng mga bulsa ko at nagtitiyaga naman akong bambuhin ka rin alang alang sa mahal na pasyon at pangangalakal mo ng Krus, sa panggugulpi mo sa akin, Siya nawa.

Ang Amain Namin

Amain naming sumasakumbento ka, sumpain ang ngalan mo, malayo sa amin ang kasakiman mo, kitlin ang leeg mo dito sa lupa para nang sa langit. Saulan mo kami ngayon nang aming kaning iyon inaraw-araw at patawanin mo kami sa iyong pag-ungal para nang pag papatawa mo kung kami nakukuwaltahan; at huwag mo kaming ipahintulot sa iyong manunukso at iadya mo kami sa masama mong dila.Amen

Ang Aba Ginoong Barya

Aba ginoong Barya nakapupuno ka nang alkansya ang Prayle sumasainyo bukod ka niyang pinagpala’t pinahi higit sa lahat, pinagpala naman ang kaban mong mapasok. Santa Barya Ina nang Deretsos, ipanalangin mo kaming huwag ahitan ngayon at kami ay ipapatay. Siya nawa…

Ang Aba Po Santa BariaAba po Santa Bariang Hari, inagao nang Fraile, ikaw ang kabuhayan at katamisan. Aba bunga nang aming pawis, ikaw ang pinagpaguran naming pinapanaw na taong Anak ni Eva, ikaw nga ang ipinagbubuntong hininga naming sa aming pagtangis dito sa bayang pinakahapishapis. Ay aba pinakahanaphanap naming para sa aming manga anak, ilingon mo sa aming ang cara- i –cruz mo man lamang at saka bago matapos angpagpanaw mo sa amin ay iparinig mo sa amin ang iyong kalasing Santa Baria ina nang deretsos, malakas at maalam, matunog na guinto kami ipanalangin mong huwag magpatuloy sa aming ang manga banta nangFraile. Amen.

Ang Mga Utos ng Prayle (Ang Sampung Utos ng Prayle)

Ang nauna: Sambahin mo ang Prayle na lalo sa lahat.Ang ikalaua: Huwag kang magpapahamak o manumba ng ngalang deretsos.Ang ikatlo: Manalangin ka sa Prayle Linggo man at piyesta.Ang ikapat: Isanla mo ang katauhan mo sa pagpapalibing sa ama’t ina,Ang ikalima: Huwag kang mamamatay kung wala pang salapingpanlibing.

Ang ikanim: Huwag kang makiapid sa kanyang asawa.Ang ikapito: Huwag kang makinakaw.Anh ikaualo: Huwag mo silang pagbibintangan, kahit kamasinungalingan.Ang ikasiyam: Huwag mong ipagkait ang iyong asawa.Ang ikapulo: Huwag mong itangi ang iyong ari.Itong sampong utos ng Prayle’y dalawa ang kinauuwian.Ang isa: Sambahin mo ang Prayle lalo sa lahat.Ang ikalawa: Ihain mo naman sa kaniya ang puri mo’t kayamanan. Siyanawa.Ang mga kabuhungang asal, ang pangala’y tontogales ay tatlo.Igalang mo ……………Katakutan mo………… Ang PrayleAt pagmanuhan mo …..

Ang Cadaquilaan ng Dios(God’s Goodness).

Published in Barcelona, it was also like a catheticism sarcastically aimed against the parish priests but also contains a philosophy of the power and intelligence of God and an appreciation for and love for nature.

Ang Kadakilaan ng DiyosNi Marcelo H. del Pilar

“Di kailangan, kapatid ko ang magbukas ka’t bumasa ng pilosopiya o teolohiya at iba pang karunungan, upang maranasan mo ang kadakilaan ng Diyos.” “Sukat ang pagmasdan iyang di marilatang hiyas na inilaganap sa mundong pinamamayanan mo! Sukat ang pagwariin mo ang sarisaring bagay na rito sa lupa ay inihandog sa iyong kahinaan, pampawi sa iyong kalumbayan, panliwanag sa iyong karimlan, at aling makapangyarihang lumalang at namamahalang walang tigil sa lahat ng ito?” “Masdan mo ang iyong kaparangan, masdan mo ang mga halamang diya’y tumutubo, buhat sa hinahamak mong damo hanggang sa di-mayakap na kahoy na pinumumugaran ng ibon sa himpapawid; masdan mo’t pawang nagpapapahayag na ang kanilang maikli o mahabang buhay ay hindi bunga ng isang pagkakataon; wariin mo’t maranasan ang kamay ng Diyos, na naghahatid oras-oras sa mga halamang iyan ng dilig na ipinanariwa, ng init na nagbibigay lakas at pumipigil ng pagkabulok ng hangin at iba’t-iba pang kinakailangang ilago at ikabuhay hanggang sa dumating ang talagang takda nang paggamitan sa kanila.” “Tingnan ang pagkahalaylay nila’t isang malawak na harding wari’y simoy na naghahatid-buhay at nagsasabog ng masamyong bango ng kanilang bulaklak, ay isang halik wari na ikinikintal sa inyong noon ng lumalang sa atin, kasabay ang ganitong sabi, “Anak ko, ayan ang buhay, ayan ang ligaya, hayo’t lasapin mo’t ito’y handog na talaga ng aking ganap na pagmamahal; bundok, ilog at karagatan pawing may inimpok na yamang inilalaan ko sa iyo; paraparang kakamtan mo, huwag ka lamang padaig sa katamaran, gamitin mo lamang ang isip at lakas na ipinagkaloob sa iyo, huwag mong alalahanin ang dilim sa lupa; nariyan ang bituing mapanuntunan mo kung naglalayag ka sa kalawakan ng dagat; wala akong hangad anak ko, kundi ang kamtan mong mahinusay ang buong ginhawa, buong kasaganaan at mapayapang pamumuhay. Talastas kong kapos ang kaya mo sa pagganti sa akin, talastas kong salat ang lakad, salat ang buhay mo sa ikasusunod ng nais na matumbasan ang biyayang tinatanggap; kaya huwag kang lubahng mag-alala. Sukat na ang mahalin ang kapwa mo tao, alang-alang man lamang sa pagmamahal mo sa lahat; mahalin mo ang nilikha ko; mahalin mo ang minamahal ko at bukas makalawa’y may tanging ligaya pang pilit na tatamuhin mo.” “Diyan ay sukat mo nang mabanaagan, nanasang irog, ang kadakilaan niyang Diyos di nililingat sandalI man sa pagkalinga sa atin. Dakila sa kapangyarihan, dakila sa karunungan at dakila sa pag-ibig; sa pagmamahal at pagpapalagay sa kanyang mga anak dito sa lupa; at pantas man o mangmang, mayaman man at dukha ay walang mawawaglit sa mairog at lubos niyang paglingap.”

Sagot sa Espanya Sa Hibik ng Pilipinas(Answer to Spain on the Plea of the Filipinos)A poem pleading for change from Spain but that Spain is already old and weak to grant any aid to the Philippines. This poem is in answer to that of Hermenigildo Flores’ Hibik sa Pilipinas (A Plea from the Philippines).

La Soberanía Monacal en Filipinas (Monastic Sovereignty in the Philippines)Barcelona, 1888. Here he underscores the failure of government in making good the noble promises and aspirations of the first fruitful encounter between Spain and the Philippines

Pasióng Dapat Ipag-alab nang Puso nang Tauong Babasa (Passion That Should Inflame the Heart of the Reader)

-Barcelona, 1888. Here he recounts the abuses of the friars, and then concludes that the only time that the friars are kind and loving to the parishioners is when the latter are rich and submissive to them.

La Frailocracía Filipinas (Frailocracy in the Philippines)

Barcelona, 1889. This is an answer to a pamphlet entitled Los Frailes en Filipinas which was written by a Spaniard. The arguments were in five parts, namely, the much-mooted problem of filibusterism, the much-vaunted love of the friars for Spain, the disagreement of Filipino civilization by the friars, the influence of the friars on the Filipinos, and the aspirations of the Filipinos.

Dupluhan... Dalit... Bugtong• A poetic contest in narrative

sequence, psalms, riddles.• Compilation of poems on the

oppression by the priests in the Philippines.

Por Telefono(By Telephone)

Sa Bumabasang Kababayan (unpublished)

This is a leaflet the purpose of which is to teach the Filipinos of their duties and obligations towards others.

 He died of tuberculosis in abject poverty in Barcelona, Spain, July 4, 1896

Thank You!!!

Prepared by: Rheabeth RazonBSEd II - BReferences:http://en.wikipedia.org/wiki/Marcelo_H._del_Pilarhttp://www.plaridel302.org/marcelo-h-del-pilarhttp://prezi.com/4fnjb-jxofic/marcelo-h-del-pilar/#_=_http://en.wikipedia.org/wiki/La_solidaridad