Guy De Mey - Sylvia Traey - Raphaella SmitsA recital o f English Songs

21 februari 93L i e d e r

Guy De Mey, tenor - Sylvia Traey, piano Raphaella Smits, gitaar

P ro g ra m m a

Five Elisabethan Songs John Dowland (1563-1626)

Come again Flow my tears W hat if I never speed

AnoniemThe Willow Song

John Bartlet (17e eeuw)All my wits hath will enwrapped

Joseph Haydn (1732-1809)Five original Canzonettas- Piercing eyes- She never told her love• Up in the morning early- Fidelty- Sailor’s Song

William Walton (1902-1983)Four Lyrics- O stay, sweet love- Lady, when I behold the roses- My love in her attire

To couple is a costumeMichael Tippett f 1905)

Songs for Ariel- Come unto these yellow sands- Full fathom five- Where the bee sucks

P auze

Benjamin Britten (1913-1976)Songs from the Chinese, opus 58 ■ The big Chariot (from ‘The Book of Songs’)- The old Lute (Po-Chii-i)- The Autumn Wind (Wu-ti)- The Herd-Boy (Lu Yu)- Depression (Po Chu-i)- Dance Song (from ‘The Book of Songs’)

Folk Song Arrangements- The Plough Boy- O can ye sew cushions?- The Lincolnshire poacher- The foggy, foggy dew- The brisk young Widow- The Ash Grove- Little Sir William- Sweet Polly Oliver- The Salley Gardens- Oliver Cromwell

inleidend gesprek door Magda de Meester Foyer Rode Zaal 19.15 uur

aanvang concert 20.00 uurpauze 20.45 uureinde concert 21.45 uur

Guy De Mey

De Belgische tenor Guy de Mey behoort internatio- naal tot een der meest aangezochte zangers van de jongere generatie. Hij studeerde bij Stella Dalberg, Erna Spoorenberg, Sir Peter Pears en Eric Tappy. Als opera- en concertzanger was Guy de Mey te gast op de belangrijkste Europese muziekfestivals en maakte hij uitgebreide concertreizen naar Japan, Israel en de Verenigde Staten.Als barokmuziekvertolker verkreeg Guy de Mey in­ternationale vermaardheid en werkt hij samen met T.Koopman, G.Leonhardt, S.Kuijken, R.Jacobs, J.Van Immersed, R.Norrington, J.E.Gardiner, F.Brüggen, W.Christie en A.Curtis.Tot op heden realiseerde hij reeds een 50-tal plaatopnamen waarvan verscheidene werden be- kroond met internationale prijzen (o.a. Diapason d’Or, Deutscher Schallplattenpreis, Grand Prix du Disque). In 1990 ontving Guy de Mey de driejaarlijkse VTB ‘Hendrik Caspeele’ Operaprijs omwille van zijn natio­nale en internationale artistieke uitstraling, alsook de Ceciliaprijs van de Vereniging van de Belgische Muziekpers.In 1986 maakte Guy de Mey met Monteverdi’s ‘Orfeo’ o.l.v. Roger Norrington zijn opvallend Lon- dens debuut in de Royal Albert Hall gedurende ‘The Proms’. In 1987 vertolkte Guy de Mey met unaniem succes de titelrol in de opera ‘Atys’ van Lully aan de Opera van Parijs en te Florence. Met de integrale plaatopname van ‘Atys’ behaalde hij zowat alle prijzen die aan een grammofoonplaat kunnen worden toege- kend.

Gedurende het seizoen 1987-1988 gasteerde Guy de Mey regelmatig aan de Munt te Brussel. Zo zong hij met buitengewoon succès naast Teresa Stratas in de ophefmakende ‘Lulu’ productie van Alban Berg in een regie van Ruth Berghaus, en in ‘Boris Goedonov’ van Moessorgsky naast José van Dam in de titelrol. Het seizoen 1990 omvatte de wereldcreatie van de opera ‘Un malheureux vêtu de noir’ van Jan van Vlijmen in het Holland Festival, ‘Die Zauberflöte’ van Mozart o.l.v. Roger Norrington in de Royal Albert Hall te Londen, een liedrecital in de Koninklijke Muntschouwburg te Brussel en een nieuwe reeks plaatopnamen: Mozart ‘Die Zauberflöte’ (EMI/ Norrington), Mozart ‘Requiem’ (Erato/Corboz), Bach ‘M attheuspassion’ (Erato/Koopman), Gluck ‘La rencontre imprévue’ (Erato/Gardiner).In het seizoen 1991-1992 stonden op het programma ondermeer een toernee door Californie met Händels ‘Judas Maccabaeus’ (titelrol) met het Philharmonia Baroque Orchestra o.l.v. Nicholas Mc Gegan, een toernee door Japan met Mozarts ‘Requiem’ met Ton Koopman, ‘Il ritorno d’Ulisse in patria’ van Monteverdi met de Vlaamse Opera te Gent en ‘La finta semplice’ van Mozart op de Festwochen für Alte Musik te Innsbruck. Voor 1993 Staat reeds de Mattheus­passion geboekt met het Koninklijk Concertgebouw- orkest Amsterdam, een tournee doorheen Israël met het Mozart 'Requiem1, Monteverdi’s 'Combattimento' aan de Nederlandse Opera, Monterverdi’s 'Orfeo' (titelrol) bij het Holland Festival en een optreden bij het Festival van Aix-en-Provence.

Sylvia Traey

Sylvia Traey begon haar muzikale studies bij haar vader Eugène Traey en studeerde nadien aan het Conservatorium van Antwerpen en te Wenen bij Jörg Demus. Als laureate van verschillende wedstrijden zoals de Tenuto-westrijd, Annie Rutzky en Alex De Vries, begon zij in 1971 aan haar internationale car­rière met concerten in het Mozarteum te Salzburg, in het Schumann-huis te Endenich. In 1978 werd ze laureate van de Koningin Elisabeth Westrijd, waarna ze concerttournees maakte door de Verenigde Staten, Europa en Japan. Sylvia Traey nam muziek op van Clara en Robert Schumann, Stravinsky’s ‘Sacre du printemps’ (met Robert Groslot) en liederen van Mozart, Beethoven, Schubert, Britten en Poulenc met Guy de Mey. Momenteel doceert zij aan het Conser­vatorium van Gent en specialiseert ze zieh in muziek van Robert Schumann en zijn tijdgenoten. Als studente van Leon Fleischer, bij wie ze zieh in 1976- 1977 vervolmaakte in Baltimore, zet Sylvia Traey de traditie van Schnabel voort, wat vooral tot uiting komt in haar benadering van de partituur en de diepgaande interpretatie ervan. Voor Sylvia Traey gaat haar rol echter veel verder dan deze van een geprezen pianiste; ze wil ook door mondelinge toe- lichting de dieper liggende betekenis vertalen. Ze wil een tolk zijn voor de inspirane van de componisi en dit niet alleen op de traditionele podia. Sylvia Traey draagt haar muzikale boodschap ook uit in hospita- len, scholen en universiteiten om ook daar de waarde- ring voor de muzikale taal aan te moedigen.

Raphaëlla Smits

Raphaëlla Smits werd geboren te Mortsel in 1957. Zij groeide op in een muzikaal milieu en volgde de klas- sieke opleiding aan de Koninklijke Conservatoria van Antwerpen (eerste prijs 1978) en Brussel (Hoger Di­ploma 1981). Nadien specialiseerde zij zieh aan de Cátedra Andrés Segovia bij José Tomas in Spanje. Zij was prijswinnaar in verscheidene internationale gitaarwedstrijden, waarvan Andrés Segovia en Narciso Yepes juryvoorzitters waren.Raphaëlla Smits begon haar carrière in 1975 en ver- wierf spoedig een schitterende internationale reputa­ne. Zij trad ondermeer op in Amsterdam, Parijs, Ma­drid, Los Angeles en San Francisco. Als pleitbezorgster van de achtsnarige gitaar omvat haar repertoire een waaier aan renaissance en barokwerken, evenals klas- siek, romantisch, impressionistisch en modem oeuvre. Naast een intensief concertleven als soliste en chambriste is zij een regelmatige gaste in radio- en televisiepro- gramma’s. Raphaëlla Smits is bovendien een erg gewaar- deerde gitaarpedagoge.

A Recital of English Songs

Het vertrekpunt voor deze wandeling doorheen het Engelse repertoire zijn de welluidende liederen van John Dowland en John Bartlet, twee componisten die als het ware aan het einde en aan het hoogtepunt staan van een eeuwenlange liedtraditie. Naar het einde van de zestiende eeuw toe was Engeland op artistiek vlak niet langer een eiland en assimileerde het gretig de invloeden van de Italiaanse renaissance, die zieh vooral manifesteerde in een hele waaier aan profane muziekvormen. Deze gouden eeuw van de Engelse muziek, die algemeen als de ‘Elisabethan Age’ wordt aangegeven, omvat het einde van de regering van Elisabeth, en strekt zieh uit over de heerschappij van James I tot aan de eerste Stuarts. Gedurende de pe- riode van 40 jaar (1855-1625) bracht Engeland een zeer groot aantal eminente componisten voort: William Byrd, Thomas Morley, Thomas Weelkes, John Wilbye, John Bull, Orlando Gibbons en niet in het m instjohn Dowland.

Ook Dowland ging zijn licht opsteken in het buiten- land en op zeventienjarige leeftijd trok hij naar Parijs, waar hij het typisch Franse straatchanson hoorde, dat model zou worden voor zijn eigen aires en dat hij zou combineren met de Engelse lyriek. Toen in 1597 de luitspeler van Queen Elisabeth overleed, solliciteerde Dowland tevergeefs voor deze plaats, maar verbitterd om de afwijzing trok hij opnieuw weg, ondermeer naar Denemarken, waar hij luitist werd aan het hof van koning Christian IV. Dowlands roem berust hoofdzakelijk op de 87 gepubliceerde liederen met

luitbegeleiding; Dowland is ook de eerste die een volledige publicatie wijdt aan sololiederen met luitbegeleiding. Hierin verbindt Dowland met een uitgesproken voorkeur voor treurige en melancholische teksten - op een ongeevenaarde wijze poezie, melodie en harmonie. De relatief beperkte tessituur en de sobere onversierde stijl diende ertoe vooral de poezie tot uiting brengen. De Elisabethaanse toehoorder was immers zeer gevoelig voor de nieuwe taal van ondermeer Shakespeare. Een andere, vrijwel onbekende maar schitterende componist uit deze tijd is John Bartlet, een Bachelor of Music van de University of Oxford. Een aanzienlijk aantal liederen met luitbegeleiding werd in een manuscript overgeleverd, zonder even- wel enig spoor van de componist zelf achter te laten. Ook zijn liederen kenmerken zieh door een slanke, sobere muzikale lijn en zijn een voorbeeld hoe de Elisabethaanse componist erin slaagde in de eenvou- dige vocale melodie en de karige begeleiding een diepgaande emotie te leggen.

Jospeh Haydn schreef zijn Engelse liederen naar aan- leiding van een reis naar Londen in 1790 en publi- ceerde er bij zijn tweede bezoek in 1794 ‘VI Original Canzonettas’, waarop eenjaar later een tweede reeks volgde. De gedichten zijn van de hand van Anna Hunter, aan wie de bundel ook opgedragen is. On- danks hun typische Engelse pastorale sentimentele stijl, zijn ze van een veel hoger literair niveau dan de Duitse teksten die Haydn toonzette en inspireerden ze de componist tot composities met een zeer persoon- lijke toets en een rijke gevoelswereld. De tekenende evolutie, de volle ontplooiing in zijn late levensjaren die - aangespoord door de Londense ervaringen - in

Haydn stijl te hören is, is ook in de Engelse liederen waarneembaar, die zelfs een aanzet tot Schubert wor­den. Nochtans schreef Haydn deze liederen met het- zelfde doel als de Duitse, namelijk voor het huiselijke musiceren onder amateurs, met gemakkelijk zingbare partijen en een op zieht speelbare klavierpartij. De structuur en het muzikale materiaal van deze Engelse liederen ondergingen echter wezenlijke veranderin- gen: terwijl de zangpartij in de Duitse liederen steevast parallel met de rechterhand van de begeleider voort- schreed, zondert ze zieh in de Engelse Canzonetta’s meer en meer af, wat een notatie in drie notenbalken noodzakelijk maakte. De piano krijgt aldus een veel zelfstandigere rol, met belangrijke voor- en naspelen, becommentarieert en vervolledigt de vocale lijn en verwerkt de motieven. Van klank wordt ze ook steeds voller en bevat ze talrijke orkestrale elementen, zoals hoornimitaites, strijkersbegeleidingfiguren, akkoord- herhalingen en octaaf- en tertsloopjes in de melodie, die het dramatisch effect in grote mate verhogen.

Ook William Walton wijdde zieh relatief laat - na zijn zestigste - aan de compositie voor solostem. Voordien had hij zieh voornamelijk geconcentreerd op symfonische en koormuziek. Paradoxaal is evenwel dat de ‘bei canto’ vooral zijn instrumentale muziek en in het bijzonder de concerti kenmerkt, terwijl zijn vocale muziek, precies zoals die van Bach, haast instrumentaal opgevat is. Het was eigenlijk na de ‘verzoening’ met Benjamin Britten, de grootmeester van de Engelse song, dat Walton deze liedercyclus schreef. De opdracht kreeg hij van het Aldeburgh Festival en de cyclus ‘Anon in Love’ werd opgedragen aan Peter Pears en Julian Bream. Het ontstaansjaar

1960 is ook dat van Brittens ‘A Midsummer Nights Dream’, een opera die in de anonieme 16de en 17de- eeuwse lyriek een schitterende aanvulling vindt. ‘Anon in Love’ herschept op een wonderlijke wijze de Elisabethaanse periode van de luitspelers met hun spontane'iteit. Nochtans is de muziek niet archaisch of ook geen pastiche; het is door en door Walton, met een mengeling van melancholie en scherpe expressiviteit.

Michael Tippett en zeker Benjamin Britten leverden wellicht de belangrijkste bijdrage tot het Liedreper­toire van deze eeuw. ‘Songs of Ariel’, op tekst van Shakespeare, componeerde Tippett oorspronkelijk als gelegenheidsmuziek voor een opvoering van ‘The Tempest’.Benjamin Britten schreef zijn ‘Songs from the Chinese’ voor Peter Pears en Julian Bream, die de cyclus creeer- den op het Aldeburgh Festival in 1957. Britten, die een brede waaier van dichters toonzette, deed voor deze cyclus een zeer gewaagde tekstkeuze: hij nam gedich- ten uit een Chinese verzameling, die in 1946 -vertaald door Arthur Waley- versehenen onder de titel ‘Chinese poems’. Britten, die ook cycli van Rimbaud, Michel­angelo, Hölderlin en Pushkin - in de originele talen - op een virtuoze wijze had getoonzet, componeerde dit Chinese kleinood met een grote zin voor dramatiek. Het eerste lied is een waarschuwing: stijg niet in de triomfwagen, want je zal volledig onder het stof gerä­ken. Het tweede verhaalt over een oude luit, vergeten en gebroken, en in het derde lied ontmoeten we de herfstwind, - onze gedachten zijn de herfst van ons leven. Daarna brengt Britten ons naar een boerendorp, waar we een jonge herder en een os treffen. Het vijfde

lied, met als titel ‘Depression’ schetst de ouderdom en moedeloosheid, die in het zesde en laatste lied op- nieuw plaats maakt voor een intense vreugde.Britten voelde zieh steeds erg aan getrokken tot het bewerken van volksliederen, een voorliefde die Percy Grainger hem had ingegeven,en waartoe Britten op zijn beurt componisten zoals Aaron Copland inspi- reerde. Hierbij wilde hij het nationale erfgoed met de gesofisticeerde hand van de ‘kunstlied’-schrijver weer tot leven brengen. Britten benadrukte ook steeds dat zijn versie van het Volkslied slechts één van de moge- lijkheden was, niet de defmitieve. Bewerkingen zoals ‘The Ashgrove’, met zijn subtiele maanlicht harmonie en de delicate begeleiding, worden soms verweten te intellectualistisch te zijn. Britten haalde de liederen inderdaad uit de sfeer van de school, en gaf ze een passende begeleiding die de zanger moet inspireren, inhoudelijke aanknopingspunten biedt en de interpre- tatie nog ondersteunt.

John Dowland Come again

Come again!Sweet love doth now invite Thy graces, that refrain To do me due delight,To see, to hear, to touch, to kiss, to die With thee again in sweetest sympathy.

Come again!That I may cease to mourn Through thy unkind disdain.For now left und forlorn I sit, I sigh, I weep, I faint, I die In deadly pain and endless misery.

Gentle Love,Draw forth thy wounding dart,Thou canst not pierce her heart;For I, that do approve,By sighs and tears more hot than are thy D id tempt, while she fo r triumph laughs.

Flow my tears

Flow, my tears, fa l l from your springs.Exiled fo r ever let me mourn.Where night’s black bird her sad infamy sings,There let me live forlorn.Down, vain lights, shine you no more.No nights are dark enough fo r those That in despair their last fortunes deplore.Light doth but shame disclose.

Never may my woes be relieved, since pity is fled;A nd tears and sighs and groans my weary days o f all joys have deprived.From the highest spire o f contentment my fortune is thrown; A ndfear and grief and pain fo r my deserts are my hopes, since hope is gone.

H ark!you shadows that in darkness dwell,Learn to contemn light.Happy, happy they that in hell Feel not the world’s despite.

W h a t i f I n e v e r sp e e d

What i f I never speed?Shall I straight yield to despair,A nd still on sorrow feed That can no loss repair ?Or shall I change my love?For I f in d power to depart,A nd in my reason prove I can command my heart.But i f she will pity my desire and my love requite, Then ever shall she live my dear delight.Come, while I have a heart to desire thee,Come, fo r either I will love or admire thee.

Oft have I dreamed o f joy,Yet I never fe l t the sweet;But, tired with annoy,M y griefs each other greet.Oft have I left my hope As a wretch by fa te forlorn;But love aims at one scope,And, lost, will still return.He that once loves with a true desire never can depart, For Cupid is the king o f every heart.Come, while I have a heart to desire thee,Come, fo r either I will love or admire thee.

AnoniemT h e W illo w Song

A poor soul sat sighing By a sycamore tree;Sing all a green willow,With his hand on his bosom; A nd his had on his knee

Sing willow, willow, willow! Sing willow, willow, willow! M y garland shall be;Sing all a green willow,Willow, willow, willow,Sing all a green willow,M y garland shall be.

H e sighed in his singing A nd made a great moan,I am dead to all pleasure,M y true love she is gone.

The mute bird sat by him Was made a tame by his moans. The true tears fe llfrom him Would have melted the stones.

Come all you forsaken,A nd mourn you with me;Who speaks o f a false love, M ine’s fa lser than she.

John BartletA ll m y w its h a th w ill e n w ra p p e d

A ll my sense Desire entrapped;A ll my Faith to Fancy fixed;A ll my Joys to Love amixed.A ll my love I offer thee;Once fo r all yet look on me.

Let me see thy heavenly feature 0 Heavens what a heavenly creature!A ll the powers o f heaven preserve thee Love himself is sworn to serve thee.Princess in a goddess’ place;Blessed be that angel’s face.

Look how Love, thy servant dieth;Hark how Hope fo r comfort crieth.Fake some pity on poor Fancy;Let not Fancy prove a frenzy.Comfort this poor heart o f mine;Love and I and all are thine.

Joseph HaydnF ive o r ig in a l C a n z o n e tta s

P ie r c in g eyes

Why asks my fa ir one i f 1 love?Those eyes so piercing bright Can ev ’ry doubt o f that remove A nd need no other light.

Those eyes fu l l well do know my heart A nd all its workings see E ’er since they p la y’d the conq’ror’s part A nd I no more was free.

She n e v e r to ld h e r love

She never told her loveBut let concealment, like a wormIn the bud, feed on her damask cheek.

She sat like patience on a monument Smiling, smiling at grief...

Up in the m o r n i n g early

Cauld blows the win ’frae north to south, The drift is driving sairly,The sheep are couring in the heugh,0 ! Sirs, ’tis winter fairly

Now up in the mornings no fo r me, up in the morning early;I ’d rather gae supper less to my bed, than rise in the morning early.

A cosey house and canty wife Are blessings late and early.A pantry stowd’ w i’ meal and mout.I t answers unco rarly.

B ut up in the mornings no fo r me, up in the morning early;The gowans moan glent on bank and brae, When I rise in the morning early.

Fidel ty

While hollow burst the rushing winds A nd heavy beats the show ’r,This anxious, aching bosom finds No comfort in its pow V.

For ah, my love, it little knows What thy hard fa te may be,What bitter storms o f fortune blows, What tempests trouble thee.

A waywardfate hath spun the thread On which our days depend,A nd darkling in the checker’d shade, She draws it to an end.

But whatsoe ’er may be our doom The lot is cast fo r me,For in the world, or in the tomb M y heart is f i x ’d on thee.

B ut whatsoe’er may be our doom,The lot is cast fo r me,For in the world, or in the tomb M y heart is f i x ’d on thee.

S a i l o r ’s Song

High on the giddy bending mast,The seaman furls the rending sail, Andfearless o f the rushing blast,H e careless whistles to the gale.

Rattling ropes and rolling seas Hurly burly,War nor death can him displease hurly burly.

The hostile foes his vessel seeks High bounding o ’er the raging main, The roaring cannon loudly speaks: ‘“t is Britain’s glory we maintain. ”

Rattling ropes and rolling seas Hurly burly,War nor death can him displease hurly burly.

William Walton Four Lyrics

O stay, sweet lo ve

0 stay, sweet love; see her the place o f sporting; These gentle flowers smile sweetly to invite us, A nd chirping birds are hitherward resorting, Warbling sweet notes only to delight us;Then stay dear love, fo r , tho ’ thou run from me, Run ne’er so fa st, yet I willfollow thee.

1 thought, my love, that I should overtake you; Sweet heart, sit down under this shadow ’d tree, A nd I will promise never to forsake you,So you will grant to me a lover’s fee.Whereat she smiled, and kindly to me said - 7 never meant to live and die a m aid’.

Lady, w h en I b eh o ld the roses

Lady, when I behold the roses, sprouting Which clad in damask mantles deck the arbours,A nd then behold your lips where sweet love harbours, M y eyes present me with a double doubting:For viewing both alike, hardly my mind supposes Whether the roses be your lips, or your lips the roses.

My Love in her attire doth shew her wit, I t doth so well become her:For every season she hath dressings f i t , For Winter, Spring and Summer.No beauty she doth miss When all her robes are on;But Beauty’s s e f she is When all her robes are gone.

My lo ve in her at tire

To couple is a custom:A ll things thereto agree.Why should not I then love Since love to all is fre e ?

But I ’ll have one tha t’s pretty, Her cheeks o f scarlet dye,For to breed my delight When that I lig her by.

Fho ’ virtue be a dowry,Yet I ’ll chuse money store:I f my love prove un-true With that I can get more.

The fa ir is oft un-constant,The black is often proud,I ’ll chuse a lovely brown:Come, fiddler, scrape thy crowd.

Come, fiddler, scrape thy crowd, For Peggy the brown is she M ust be my bride, God guide That Peggy and I agree.

To couple is a costume

Michael Tippett Songs for Arie l

Come unto these y e l l o w sands

Come unto these yellow sands,A nd then take hands:Curtsied when you have and kissed - The wild waves whist:Foot itfeatly here and there A nd sweet sprites the burthen bear. H ark! hark!Bow-wow!The watch-dogs bark:Bow-wow! H ark! hark! I hear The strain o f strutting chanticleer Cry -Cockadiddle-dow!

Full f a th o m f ive

Fullfathom fiv e thy father lies,O f his bones are coral made;Those are pearls that were his eyes. Nothing o f him that doth fade,But doth suffer a sea-change Into something rich and strange... Sea-nymphs hourly ring his knell. Ding-dong.H ark! now I hear them - Ding-dong bell.

W h er e the bee sucks

Where the bee sucks, there suck I.In a cowslip’s bell I lie.There I couch, while owls do cry.On the bat’s back I do f ly After summer merrily...Merrily, merrily, do I live nowUnder the blossom that hangs on the bough.

Benjamin BrittenSongs from the Ch inese , opus 58

The big Chariot (from ‘The Book of Songs’)

Don 7 help on the big chariot;You will only make yourself dusty.Don 7 think about the sorrows o f the world;You will only make yourself wretched.Don 7 help on the big chariot;You won 7 be able to see fo r dust.Don 7 think about the sorrows o f the world;Or you will never escape from your despair.Don 7 help on the big chariot, the big chariot;You ’ll be stifled with dust, be stifled with dust.D on’t think about the sorrows o f the world... think about the sorrows o f the world... the sorrows o f the world;You will only load yourself with care.

The old Lute (Po-Chii- i)

O f cord and cassia wood is the lute compounded; Within it lie ancient melodies.Ancient melodies - weak and savourless,Not appealing to present men’s taste.Light and colour are faded from the jade stops; Dust has covered the rose-red strings.Decay and ruin came to it long ago,B ut the sound that is left is still cold and clear... I do not refuse to play it i f you want me to;But even i f I play people will not listen.How did it come to be neglected so?Because o f the Ch’iangflute... and the zithern o f Ch ’in.

The A u tu m n W in d (Wu-ti )

Autumn wind vised; white clouds fly .Grass and trees wither; geese go south.Orchids all in bloom; chrysanthemums smell sweet. I think o f my lovely lady; I never can forget. Floating pagoda boat crosses Fen River;Across the midstream white waves rises.Flute and drum keep time, keep time to sound o f rowers ’ song;Amidst revel and feasting sad thoughts come; Youth’s years how few , age how sure!Youth’s years how few , age how sure!how sure! age how sure, age how sure, how sure!

The Her d-Boy (Lu Yu)

In the southern village the boy who minds the ox With his nakedfeet stands on the ox’s back. Through the hole in his coat the river wind blows; Through his broken hat the mountain rain pours. On the long dyke he seemed to be f a r away;In the narrow lane suddenly we were face to face The boy is home and the ox is back in its stall; A nd a dark smoke oozes through the thatched roof.

Turned to jade are the boy’s rosy cheeks;To his sick temples the frost o f winter clings. Do not wonder that my body sinks to decay; Though my limbs are old, are old, my heart is older, older, older yet.

Dep res s ion (Po Chii-i)

Dance Song ( from ‘The Book of S o n g s ’)

The unicorn’s hoofs! The unicorn’s hoofs!The duke’s sons throng, the duke’s sons throng.Alas fo r the unicorn! Alas fo r the unicorn! Alas!The unicorn’s brow! the unicorn’s brow!The duke’s kinsmen throng, the duke’s kinsmen throng. Alas fo r the unicorn! Alas fo r the unicorn! Alas!The unicorn’s horn! The unicorn’s horn!The unicorn’s horn!The duke’s clansmen throng, the duke’s clansmen throng. Alas fo r the unicorn! Alas fo r the unicorn! Alas!Alas!

Folk Song Arr an gem en ts

The P lo ug h Boy

A flaxen-headed cowboy, as simple as may be,A nd next a merry plough boy, I whistled o ’er the lea; But now a saucy footman I strut in worsted lace,A nd soon I ’ll be a butler, and whey my jolly face.When steward I ’m promoted I ’ll snip the tradesman’s bill, M y master’s coffers empty, my pockets fo r to fill.When lolling in my chariot so great a man I ’ll be,You ’ll forget the littleploughboy who whistled o ’er the lea. I ’ll buy votes at elections, and when I ’ve made the pelf, I ’ll stand pollfor the parliament, and then vote in myself. Whatever’s good fo r me, sir, I never will oppose:When all my ayes are sold off, why then I ’ll sell my noes. I ’ll joke, harangue and paragraph, with speeches charm the ear,A nd when I ’m tired on my legs, then I ’ll sit down a peer. In court or city honour so great a man I ’ll be,So great a man, so great a man so great a man I ’ll be, You llforget the little ploughboy who whistled o ’er the lea, You ’ll fo r get the little ploughboy who whistled o ’er the lea,

O can ye sew cu sh ions?

0 can ye sew cushions and can ye sew sheets,A nd can ye sing ballulow when the bairn greets? And hie and baw, birdie, and hie and haw lamb, A nd hee and baw birdie, my bonnie wee lamb.

Hie-o wie-o what will I do w i’y e ?Black’s the life that I lead w i’ye Many o ’you, little fo r to g i ’ye,Hie-o wie-o, what will I do w i’ye?

I ’ve placed my cradle on yon hilly top A nd aye as the wind blew my cradle did rock.0 hushaby, babie, 0 baw lily loo,Ands hee and baw birdie, my bonnie wee doo.

Hie-o wie-o, what will I do w i’ye?Black’s the Ife that I lead w i’ye Many o ’you, little fo r to g i ’ye,Hie-o wie-o, what will I do w i’ye?

The L in co ln sh ir e Poacher

When I was bound apprentice in famous Lincolnshire, Full well I served my master fo r more than seven year, Fill I took up to poaching as you will quickly hear;0 ’tis my delight on a shining night, in the season ofthe year.

As me and my companions were setting o f a snare, ’Fwas there we spied the gamekeeper, fo r him we did not care, For we can wrestle and fight, my boys, andjump o ’er anywhere; 0 ’tis my delight on a shining night, in the season ofthe year.

As me and my companions were setting fo u r or five , A nd taking on 'em up again, we caught a hare alive. We took the hare alive, my boys, and thro ’the woods did steer,0 ’tis my delight on a shining night, in the season ofthe year.

1 threw him on my shoulder, and then we trudged home, We took him to a neighbour’s hous and sold him for a crown, We sold himfor a crown, my boys, but I did not tell you where, 0 ’tis my delight on a shining night, in the season ofthe year.

Success to every gentleman that lives in Lincolnshire, Success to every poacher that wants to sell a hare,Bad luck to every gamekeeper that will not sell his deer, 0 ’tis my delight on a shining night, in the season ofthe year.

When I was a bachelor I lived all alone, and worked at the weaver’s trade,A nd the only, only thing that L ever did wrong, was to woo a fa ir young maid.1 wooed her in the winter time, and in the summer too.A nd the only, only thing that I did that was wrong, was to keep herfrom the foggy, foggy dew.

One night she came to my bedside when I lay fa s t asleep.She laid her head upon my bed and she began to weep.She sighed, she cried, she damn ’ near died, she said: What shall I do?So I hauled her into bed and I covered up her head,

ju s t to keep herfrom the foggy, foggy dew.

Oh I am a bachelor and I live with my son, and we work at the weaver’s trade.A nd e v ’ry single time that I look into his eyes, he reminds me o f the fa ir young maid.H e reminds me o f the winter time, and o f the summer too,A nd o f the many, many times that L held her in my arms,

ju s t to keep her from the foggy, foggy dew.

The foggy, foggy dew

In Chester town there liv ’d a brisk young widow,For beauty and fin e clothes none could excel her,She was proper stout and tall,Her fingers long and small,She’s a comely dame withall, she’s a brisk young widow.

A lover soon there came, a brisk young farmer,With his hat turn’d up all round, seeking to gain her.M y dear, fo r love o f youThis wide world I ’d go throughI f you will but prove true, you shall wed a farmer.

Says she: I ’m notfor you, nor no such fellow,I ’m fo r a lively lad with lands and riches,’Tis not your hogs and yowes Can maintain furbelows,My silk and satin clothes are all my glory.

0 madam, don’t be coy fo r all your glory, fo r fea r o f another day and another story.I f the world on you shouldfrownYour top-knot must come downTo a Lindsey-woollen gown, where is then your glory?

A last there came that way a sooty collier,With his hat bent down all round, he soon did gain her; Whereat the farm er swore:"The widow i mazed, I ’m sure.I ’ll never court no more a brisk young widow!”

The brisk y o u n g W id o w The Ash Grove

Down yonder green valley where streamlets meander, When twilight is fading, I pensively rove,Or at the bright noontide in solitude wander Am id the dark shades o f the lonely Ashgrove.’Twas there while the blackbird was joyfully singing.I first met my dear one, the joy o f my heart;Around us fo r gladness the bluebells were ringing.A h! then little thought I how soon we should part.

Still glows the bright sunshine o ’er valley and mountain, Still warbles the blackbird his note from the tree;Still trembles the moonbeam on streamlet andfountain, But what are the beauties o f nature to me.With sorrow, deep sorrow, my bosom is laden.A ll day I go mourning in search o f my love.Ye echoes, 0 tell me, where is the sweet maiden ?She sleeps ‘neath the green tu r f down by the Ashgrove.

Litt le Sir W i l l i a m

Easter day was a holiday O f all days in the year,A nd all the little schoolfellows went out to play But Sir William was not there.

Mamma went to the School wife house A nd knocked at the ring,Saying, “Little Sir William, i f you are there, Pray let your mother in. ”

'The School wife open ’d the door and said:“H e is not there today.

H e is with the little schoolfellows out on the green Playing some pretty play. ”

Mamma went to the Boyne water That is so wide and deep,Saying “Little Sir William, i f you are there,0 pity your mother’s weep. ”

“How can I pity your weep, mother,A nd I so long in pain ?For the little pen knife sticks close to my heart, A nd the School wife hath me slain.

“Go home, go home, my mother dear,A nd prepare my winding sheet,For tomorrow morning before eight o ’clock,You with my body shall meet. ”

“A nd lay my Prayer Book at my head,A nd my grammar at my feet,That all the little schoolfellows as they pass by M ay read them fo r my sake. ”

Sweet Pol ly O l iv e r

As sweet Polly Oliver lay musing in bed,A sudden strange fancy came into here head.“Nor father nor mother shall make me false prove,I ’ll list as a soldier and follow my love. ”

So early next morning she softly arose,A nd dressed herself up in her dead brother’s clothes. She cut her hair close, and she stained her face brown, A nd wentfor a soldier to fa ir London Town.

Then up spoke the sergeant one day at his drill.“Now who’s goodfor nursing? A captain he’s ill”.“I ’m ready”, said Polly. To nurse him she’s gone,

A ndfinds i t ’s her true love all wasted and wan.

The fir s t week the doctor kept shaking his head,“No nursing, young fellow, can save him, ” he said.

B ut when Polly Oliver had nursed him back to life H e cried, “You have cherished him as i f you were his w ife”.

0 then Polly Oliver, she burst into tears A nd told the good doctor her hopes and her fears A nd very shortly after, fo r better or fo r worse,The captain took joyfully his pretty soldier nurse.

The S al le y Gardens

Down by the Salley gardens my love and I did meet, She passed the Salley gardens with little snow-white feet. She bid me take love easy, as the leaves grown on the tree, B ut I being young and foolish with her did not agree.

In a fie ld by the river my love and I did stand,A nd on my leaning shoulder she laid her snow-white hand; She bid me take life easy as the grass grows an the weirs, But I was young andfoolish, and now am fu l l o f tears.

O liv e r C ro m w e ll

Oliver Cromwell lay buried and dead, Hee-haw, buried and dead,There grew an old apple tree over his head, Hee-haw, over his head.

The apples were ripe and ready to fa ll; Hee-haw, ready to fa ll;There came an old woman to gather them all. Hee-haw, gather them all.

Oliver rose and gave her a drop,Hee-haw, gave her a drop,Which made the old woman go hippety hop. Hee-haw, hippety hop.

The saddle and bridle, they lie on the shelf, Hee-haw, lie on the shelf,I f you want any more you can sing it yourself. Hee-haw, sing it yourself.

Het volgende liedrecital heeft plaats op dinsdag 16 maart 93 om 20 uur

Mitsuko Shirai, mezzo Hartmut Hôll, piano

Franz SchubertLieder op tekst van verschillende dichters

deSingel wordt betoelaagd door de Vlaamse Gemeenschap en geniet de sterni van de

Provincie Antwerpen.Ook dit jaar wordt de artistieke werking

mede mogelijk gemaakt door Agfa-Gevaert, Gemeentekrediet van Belgié, Knack, De Morgen,

de Nationale Loterij en S.W.I.F.T.

deSingelI N T E R N A T I O N A A LK U N S T C E N T R U M