A Starbucks Love Story

8/12/2019 A Starbucks Love Story

http://slidepdf.com/reader/full/a-starbucks-love-story 1/242

A

STARBUCKS

LOVE

STORY(TAGALOG)(Started 2012, Finished 2014)

J.L. David



(A/N)

This is...well, you'll see. Read at your own risk. Pero sana may magtiyagang tumapos;) Once you start, please finish?

Pretty please?:) Hihi.

Partly dedicated to that someone God designed just for me. (Kung meron man at nagawa ba siya)

ALL kinds of comments, harsh and fine, are appreciated ;)

Salamat!:)

Created: AUGUST 2012 – MARCH 2014



CAST

Brenda Louise “Ellie” Ronquillo (Julie Lee) Luther Louis Fernandez (Lee Min Ki)

Bernice De Guzman (laila boonyasak) Jeremy Mendoza (Junichi Okada)



Claire Althea Vasquez (Lee Bo Young) Jason Lee Vasquez (Bobby Lee)

Dawn Faye Hernandez (Son Hye Jin) Daryl Delos Santos (Song Joong Ki)



Jasmine Clarize H. Vasquez (Go Ara) Jacob Ezekiel “Kiel” Sarte (Dennis Oh)

Jackson Clyde H. Vasquez (Jirayu Laongmanee) Laverne Eleanor R. Fernandez



Bryce Louis R. Fernandez (Kim Ki Bum) Janise Cyndrei H. Vasquez (Jarinporn Joonkiat)



PROLOGUE

Coffee is a drug.

A drug anyone can be addicted to.

Some can live without coffee.

But some cannot.

Transformed into many flavors to complement our own tastes.

Just like love.

Many flavors, many kinds.

But NO ONE can sure live without it.

We are all made capable to love.

Even the hardest of hearts.

There is always that one special space in our hearts, destined to be occupied by someone.

No matter how old or young we are, we love.

No matter what gender we have, gay or lesbian, we love.

No matter what we look like, fat or skinny, we love.

No matter what complexion we have, black or white, we love.

As long as we have a heart that feels, we love.

We all have different recipes on making our coffee.

Just like the only difference we have when it comes to love.

WHEN and HOW does it go our way?



PART 1:

"Sorry, I'm late"

Yan agad ang bungad ko sa barkada ko na pihadong kanina pa nagiintay. Late na naman kasi ako sa 'get-together'

namin sa Starbucks. As usual, work ang dahilan.

"Hmm, you're improving naman eh. Kung dati, 30 minutes late, ngayon 25 na lang. Konti pa, Ellie" sagot sakin ni

Bernice bago humigop sa frappe niya.

"Haaaay Ellie, how many times do we have to tell you na bawas bawasan mo naman pagka-workaholic mo? Duh girl,

may buhay ka din" sagot naman ni Claire.

Tumingin naman ako kay Faye. She just shrugged and mouthed "It's okay" before plunging into her Coffee Jelly.

"Sorry na, guys. Dinaanan ko lang yung newly hired nating chef sa QC branch. Sinigurado ko lang kung ayos siya"

sabi ko at binaba na ang chanel bag ko sa bakanteng upuan sa left side ko.

Bernice: "Anyway, we're here to chill, diba? Kwentuhan na lang tayo"

May dahilan naman kasi ako kung bakit lagi ako late.

Kaming apat, we've been best friends since highschool. Since then, pangarap na namin ang magkaron ng business

together. Kaya naman we strived hard to reach our goals.

And we were blessed. Natupad ang mga pangarap namin. Bernice became an Engineer, Claire is now a Medical

Technologist, si Faye ay isa nang magaling na Manager, at ako naman ay Chef;)

We own one of the biggest restaurants in the country: The Achievers.

And since this is a food business, kaming dalawa ni Faye ang hands-on.

Boss si Faye, she organizes lahat ng branch namin all over the nation. At ako naman, toka sa lahat ng hahawak ng

pagkain na lalabas sa lahat ng restaurant namin.

Claire: Ay, may kwento nga pala ako.

Faye: Ano yun?

Claire: Erm, naninibago ako kay Jason, parang umiiwas siya sakin these past few days. Yung parang di sya

komportable pag ako ang kasama niya. Oh God, I don't want to think bad pero I can't help overthinking.

Ako: Baka paranoia mo lang yan?



Claire: No Ellie, I know him. And he's not like that.

Bernice: Wag mo pangunahan ng conclusion, look for signs. Or better, kausapin mo.

Faye: Tsaka naman Claire, highschool pa lang tayo, sweethearts na kayo.

Claire: That's my point na nga. What if sawa na siya?

Ako: That can't be. Remember, kaming dalawa ni Faye ang tulay ni Jason sayo, and we know how much he loves

you.

Claire: Haaaay. Maiba, kamusta na kayo ni Jeremy, Bernice?

Bernice: Ayun, going strong;)

Faye: Kayo na. Mas sweet naman kami ni Daryl. Hahaha

Oooookay, ako na OP ulet. Did I tell you guys? Na ako nga lang pala ang walang lovelife sa amin ngayon?

Claire: Ehem, someone's out of place again!

Ako: Ang sama niyo talaga.

Bernice: Eh pano naman kasi, 23 years old ka na ateng, wala ka pa ding boyfriend! Ilang taon na din ba nung nag-

break kayo ni Donny? 8 years! 8 fcking years!

Faye: You know what Ellie, you should go out often and fish some good fish out there!

Claire: At please lang teh, pwede naman siguro wag masyadong hapit sa trabaho hano? Di naman namin sinabing

isubsob mo sarili mo sa business natin. The restaurant already came a looong way and much of it is your effort. Dun

pa lang grateful na kami. Now, isipin mo naman sarili mo.

Bernice: Sige ka, tatanda kang dalaga niyan. So find somebody to love!

----------------------------------------------------------------------------------------

Somebody to love.

.............

...........

.........



I need somebody to loooooove!

Psh, go away Justin Bieber!

Yan ang naglalaro sa isipan ko habang nagpapaikot ako sa swivel chair sa loob ng Office ko sa Main Branch ng

Restaurant namin. Si Faye, nakipag-meet sa isang client.

Kagabi ko pa iniisip yung sinabi sakin ng barkada. Oo nga, matagal na rin akong di nagboboyfriend.

8 years. Highschool pa kami nun. Si Donny, ang best friend ni Jason na boyfriend ni Claire. Ang first love ko. Di ko na

rin masyadong matandaan kung bakit kami nagbreak. Siguro dahil bata pa kami nun. Napagkasunduan lang namin.

And there, napagisipan ko din na hindi pa talaga time para pumasok ako sa serious relationship noon.

Pero iba na ngayon.

I'm 23. And heck, I don't even have a suitor! Wala naman kasi ako ine-entertain kahit isa. Focused sa work since

grumaduate kami. Masyado ako na-obsessed>.<

Bago pa kung saan mapunta ang utak ko, nag-ring naman ang phone ko.

*Riiiing~~~*

Si Claire

I touched the answer button.

"Hello?"

*Eeeeeelliiiiiiieee!!!!*

"Aray! Ang sakit sa tenga ha! Ano ba nangyari?!"

*Starbucks! Right now! No buts! Asap!*

*call ended*

What the--? Ano kayang problema nun?

Dali-dali naman akong nag-ayos ng sarili at kinuha ang susi ng kotse ko at bag.

Nagpaalam ako saglit sa secretary ko.

"Hanna, ikaw muna bahala. Call me kapag may problema. I gotta go."



Mabilis akong nag-drive papuntang Starbucks. Ito na kasi ang naging official meeting place namin ng barkada.

Nanlaki naman ang mata ko nung makita kong andun din sila Faye at Bernice na may frappe na!

"What's this? Bakit nandito din kayo? *to Faye* I thought you're with a client?"

Faye: Hay nako, etong si Claire biglang tawag eh nataranta ako. So, I lost the client.

*tingin kay Bernice*

Bernice: I was at my condo lang kanina pa. Procastinating, the usual.

Then there is Claire na galing yata sa may cashier.

Claire: Brenda Louise Ronquillo! Ang tagal mo!

Taka kayo kung bakit Ellie? Nickname ko kasi yon.

Ako: Hello? Nagmadali na po ako ng pagpunta dito?

Claire: Sit! May announcement kasi ako at hindi na to makakapaghintay ng matagal!

Upo naman ako. Teka, baka buntis----?

"I'm getting married"

O-M-G. A future wife in the barkada!

Napahiyaw naman kami sa tuwa. Pinagtinginan na nga kami dun eh.

"Congrats!" sabi ko kay Claire.

Bernice: Gosh, I'm so happy for you!

Faye: Me too!

Claire: Turned out, proposal jitters lang pala kaya di komportable si Jason sakin! Oh my God, I can't believe it!

Ikakasal na ako!"

And there goes the unending kwento about how and where did Jason proposed.

One friend down for marriage...

And I still got no boyfriend.





Oh great.

Just great.

Yung lalaki kanina, nagkapalit kami. Luminga ako sa shop, at saktong nakita ko siyang paalis na may kasamang isa

pang lalaki. And guess what?

Hawak hawak niya yung Frappe niya, na dapat ay sakin.

Sakto pang nakaharap sa side ko yung pangalan ko na nakalagay dun: Ellie

Mukhang di naman din niya napansin. Ayos na yun. Pareho lang naman ng flavor eh.

----------------------------------------------------------------------------------------

Faye's POV

Yeah, it's me! The ever so best friend ni Ellie.

Hay nako talaga yang Ellie na yan. Simula nung nagbreak sila ni Donny, biglang naging dedicated sa pag-aaral. At

nung naka-graduate na kami, sa trabaho naman siya nagpaka-santo.

Lumago nga at lumaki ang business namin na tinatag sa sobrang tiyaga niya, kaya lang naman, tingnan nyo siya

ngayon, SINGLE! At natatangi sa barkada!

Kung iniisip nyong pangit ang kaibigan ko, NAGKAKAMALI KAYO.

Rank 3 yata yan sa University's prettiest face ng school nila nung college! Scholar pa!

Kaya wag nyo sabihing walang maipagmamalaki yang si Ellie, dahil matalino, maganda at napakabait pa niyan!

Wala na nga yatang kulang sa buhay nun. Boyfriend at mapapangasawa na lang.

Kaya naman halos lahat na ng lalaki na kakilala ng barkada, naipakilala na sa kanya. Para lang magka-boyfriend ang

Manang.

Pero ang bruha, kahit isa, walang inentertain! Pinagpalit lahat sa trabaho! Kami na nga lang yata at ang pamilya niya

ang di niya nakakalimutan bukod sa trabaho eh.

Eh buong pamilya niya, naka-migrate na sa America. As in siya lang ang nandito sa pinas. Including yung ibang

relatives niya.

Free siya to date and mingle. Ayaw lang bigyan ng panahon ni Ellie.

Pero nagulat ako nung nakita ko yung lalaking nakapalitan niya ng Frappe.



Wait, I know that guy from somewhere..

Ah! Kabarkada nung college ng boyfriend kong si Daryl!

Yung guy na blind date ni Ellie dati, kaya lang di siya sinipot ng luka!

Oh my, Oh my, what a coincidence!

Ako yung nag-introduce kay Ellie sa kanya. Ang tanda ko nga eh binigyan ko pa siya ng picture ni Ellie nun.

Nagandahan nga si Kuya eh. Kaya lang, na-turn off yata ng bongga at hindi man lang kinibot nitong si Ellie!

Mukha naman mabait si Kuya. Prim and proper pa. Palibhasa, mayaman. Apo kasi ng may-ari ng Fernandez Group

of Companies. Sa kanila lang naman ang mga luxury hotels dito sa bansa! Good catch na! Pinakawalan pa ni Ellie.

Tsk.

Hmm, namukhaan kaya niya si Ellie? And to think na may pangalan ni Ellie yung Frappe na nakuha niya..

Naalala pa kaya niya si Ellie?

----------------------------------------------------------------------------------------

*TWO MONTHS LATER*

(September)

Ellie's POV

Two weeks na lang at big day na nila Jason at Claire. Kaya naman heto kami sa regalong bahay ni Jason para kay

Claire.

Bongga noh? Kaya pala masyado ang jitters nito bago magpropose kay Claire! Ang dami pa lang pinlanong pakulo!

Inggit naman kami nila Bernice at Faye.

At eto nga kami, at ang iba pang mga abay ng future husband and wife, kinukuhanan na kami ng measurements para

sa gown at suit.

Bernice: Havey na havey tong bahay nyo Claire ha! Bongga yang si Jason!

Faye: Kaya pala napansin kong lumiit yung mata, todo siguro pagpoprogram na ginawa para makaipon!

Tawa kami nila Bernice.



Claire: Walangya talaga kayo. Pati mata napansin!

Ako na nga pala yung sinusukatan. Nahihilo na nga ako kasi pa-ikot ng pa-ikot si Ate na nagsusukat.

Saktong dating naman nitong si Jason. Naku, napaka mapangasar niyan. Dati nung highschool kami, di mo iisipin na

magkakatuluyan yang sila Jason at Claire.

Jason: *sa aleng nagsusukat* Ate Mina, pakilakihan po yung kanya para matago yung taba.

Tawanan naman sila tatlo pati na yung mga tagasukat.

Ako: Hoy! Ang kapal mo! Anong taba?! Sexy kong to! FYI, 35-26-35 vital stat ko noh!

Tawa na naman sila.

Jason: Eh bakit kasi hanggang ngayon, wala ka pa ding boyfriend? Bahala ka, baka santa ninang ka na lang ng mga

anak namin for life.

Bernice: Di maka-move on kay Donny.

Sinamaan ko ng tingin si Bernice.

Ako: T@ngina, pag ako nagkaboyfriend, tae, hintay lang kayo.

Tawa pa din sila. Mga bwiset.

Claire: Speaking of Donny, nandito siya kanina, kinailangan nga lang umalis agad. Office works daw.

Faye: Lagi naman ganun yun eh. Minsan nakasalubong ko sa Mall, ngumiti lang, di man lang ako nakausap!

Ako: Baka busy.

Faye: Busy? Nasa mall?! Ano yun, dun office niya?!

Jason: Maiba, Hon dito daw magdinner sila Mama. Magluluto ka ba o order na lang tayo?

Tiningnan ako ni Claire.

Claire: Ako na bahala. I've got someone to manage.

Oh great. A tiring day for me: check.

--------------------------------------------



Since nagluto pa ako para kay Claire, ako lang ang naiwan sa bahay nila. Ang future mag-asawa, bumili pa ng ice

cream cake. Pumunta pa ng Mall para lang dun. Hay. Favorite daw kasi yun ng Mama ni Jason.

Chineck ko muna kung kumpleto na yung mga paluto ni Claire.

Special Kaldareta: check.

Special Kare-kare: check.

Adobong pusit: check.

Cordon Bleu: check.

Pansit Bihon: check.

Nagluto din ako ng sisig para parang natikman na din nila yung bagong labas ng The Achievers.

Nagsaing din ako ng sangkaterba.

Bigla akong nakaramdam ng ihi.

Teka, asan nga ba yung cr dito? Naku ang laki kasi ng bahay na to. Mukhang tototohanin ni Jason yung plano niyang

mala-Soccer team na dami ng anak niya.

Umakyat ako sa second floor. Pumasok ako sa isang kwarto at voila, there it is!

Nakaihi na din ako sa wakas!

Itataas ko na yung pants ko nang may biglang nagbukas ng pintuan.

"Sh*t!"

"Put@ng!n@!"

Demonyo! Sino yun?! Ako lang ang tao dito diba?! Kaya nga di ko na nilock eh!

Nangatog naman ako bigla at di makalabas dun sa loob. Umikot ikot muna ako dun sa banyo.

Sh*t. Wala naman siya nakita, diba? Naka-panty na ko nun---ay pucha! Nakakahiya pa din!



Sino ba kasi yung hayup na yun?!

*TOK TOK TOK!*

Napalundag ako sa gulat. Aba at pucha, siya pa tong galit na kumakatok ha! Ako na nga tong nasilip----

Ah! Tae naman o!

Humanap ako ng pwede ipang-hambalos kung sakaling magnanakaw to.

Ayun! Yung pang-tanggal ng bara sa inidoro! Sapul to sa mukha niya, subukan lang niya.

Dahan dahan kong binukas yung pinto....

pero bago pa ako makaporma, pumasok ng mabilis yung lalaki at itinulak ako palabas.

*bagsak ng pinto*

Ah putaragis! Ang kapal ha!

Teka, mukhang taeng tae yata siya..

"Ellie!"

Huh, dumating na sila Claire!

Dali dali akong tumakbo pababa.

Ako: *hingal na hingal* May tao! M-may tao sa taas! S-sa b-banyo! Taeng, t-taeng-tae yata

Claire: Tao? Sinong tao? Anong taeng-tae?

Takang taka si Claire. Bumukas naman ang two-door front door at pumasok si Jason.

Jason: Nauna na pala si Luther. San kaya nagpunta yun.





Ah basta, I'll act na lang na parang walang nangyari.

Pero pagpasok nung loko sa dining area, naka-smirk ang hinayupak!

Ay nilecheng leche flan. Nangaasar yata to e.

Kanya kanya na silang upo. Hinila naman ako ni Claire sa tabi niya.

Potek lang. Katapat ko pa hinayupak.

At ngayon ko lang natingnan mabuti si kuya.

Kung di lang ako nasilipan nito, gwapo to sa paningin ko. Para ngang familiar mukha niya eh.

Naka-smirk pa din siya sakin. Sinamaan ko siya ng tingin.

Manyak na hinayupak na mahalay na to! Arggggg!!!

Tita Helen(Mommy ni Jason): The food looks wonderful! Who's the cook?

Ngumiti naman si Claire at hinawakan ang braso ko.

Claire: Si Ellie po Tita.

Tita Helen: Oh yeah! How could I forget! The Chef behind The Achievers! Aah, hija anak, dun na ang official

restaurant na kinakainan namin tuwing sunday dinner ng pamilya. Very good business you've got there!

Jason: Ma, save the compliments for later. Let's eat and prepare to be amazed!

At nagkainan na nga kami.

Mali, sila lang pala. Di ako nakakain mabuti kasi bawat puri nila sa luto ko, thank you naman ako.

Eh si Tito Eric(Jason's Dad) bawat subo yata may sinasabi.

At isa pang dahilan ay yung katapat ko. Bawat subo naman niya, tinitingnan ako.

Yung tingin niya, nakakaloko eh! Parang hinuhubaran ako sa sobrang titig!

Pagkatapos ng dinner, napagdesisyunan nila Jason na sa may living area na lang kainin yung Ice cream cake na

binili nila.



Tito Eric: Kamusta ang byahe, Luther?

Luther: Ayos naman, Tito. Shockingly no hassle po.

Aba at may pangalan pala si kuya. Luther. Luth----LUTHER?!

Kaya pala pamilyar ang mukha!

Yung lalaki sa Starbucks!

----------------------------------------------------------------------------------------

Sa Batangas gagawin ang kasal nila Claire. Hindi naman siya beach wedding, nandun kasi yung simbahan na gusto

nila.

Kaya heto ako ngayon sa aking office at subsob sa trabaho. Lahat ng dapat na gagawin ko sa dalawang araw na

mawawala ako, ginagawa ko na.

Takot ko lang matambakan with all these stressing paper works. Haay!

*door opens*

"Psst, I've got another joooob"

Tiningala ko si Faye na umupo sa tapat ng desk ko at naglapag ng coffee sa lamesa ko.

Kape na naman. Naalala ko na naman yung hinayupak na yun. Psh, erase erase! Panira ng work mood eh!

Ako: Ano yun? Gosh Faye, malayo pa ko sa katotohanan dito, and yet you're giving me, what? Another load?

Faye: Gaga. Malayo pa naman to noh. Atsaka di talaga ako pwede sa araw na yun. Second Anniv namin ni Daryl yun

e. Pleeeeeease?

Ako: Eh ano pa bang magagawa ko? Ano ba yun?

Naglagay siya ng isang orange na folder sa desk ko.

Faye: Ayan ha, sa favorite color mo pang folder ko nilagay yan. Personal Data yan nang isa nating client. Magtatayo

daw sila ng luxury hotel sa Cebu. At gusto nila tayong kapartner as their official Caterer. Actually, for formality na lang

yung meet-up na yan. Nakausap ko na kasi sila.

Ako: Eh ano sasabihin ko dun?

Faye: Kakausapin mo lang. Sabihin mo na okay tayo at i -confirm mong pumapayag tayo sa request nila.



Ako: Okay. Lagay mo na lang dyan. Kelan nga?

Faye: 2nd week of October.

Ako: Copy. So, if you please, marami pa kong gagawin?

Nag-action pa ako na tinuturo yung pinto. Inirapan naman niya ako.

Faye: Whatever. Work-geek. Sige, I have to meet another client pa. Medyo nagsisisi ako that I dumped the other one.

Hay. Geh, bye. Goodluck. Sana matapos ka. *smirks*

And oh, inumin mo na yung coffee, lalamig yan.

I just smiled at her.

--------------------------------------------

--------------------------------------------

Claire's POV

So, napag-alaman ko na si Luther at ang lalaking nakapalitan ng Frappe ni Ellie ay iisang lalaki.

At nung dinner, pansin na pansin ko ang sobrang pagtitig ni Luther kay Ellie.

Kung ako si Ellie, nalusaw na ko sa kilig!

Ang gwapo naman kasi! At sabi din ni Jason, mayaman! Apo ng may-ari ng FGC! OMG! Eto na ang para kay Ellie!

Pero nagulat, as in ever so gulat din ang barkada nung kinwento ni Ellie na aksidenteng nasilipan siya ni Luther.

Sign itooo! At kailangan managot si Luther! Kailangan sila na! Bwahaha

At dito nagsimula ang plano naming tatlo nila Bernice at Faye.

Ang oplan Luther for Ellie operation.

Nag-meet up kami ngayon sa Starbucks. Alam ko namang dapat busy na ko para sa kasal ko. Pero hindi ko din

naman basta hahayaan na lang si Ellie na forever alone ang peg!

Kaming dalawa ni Bernice pa lang at hinihintay namin si Faye.



Minutes after, dumating na din si Faye.

Ako: Nasan ang prinsesa?

Faye: Ayun, nagpapaka-wonderwoman sa dami ng gustong tapusin.

Bernice: Sure na hindi maiisipang mag-frappe?

Faye: Nah, kulang na lang magdikit yung ilong niya at mga papeles dun. Tsaka binigyan ko na din ng coffee. Tiyak

na di na iinom ulit ng kape yun, alam niyo naman, health concsious na chef yun.

Ako: Okay, good. Let's get to business. Ano yung sasabihin mo Faye? About Luther?

Faye: Yeah, about Luther. I know him. He's a friend of Daryl's. At nailakad ko na din siya kay Ellie. But like the other

blind dates na inarrange natin para sa kanya, di niya sinipot.

Bernice: Hmm, this is like connecting dots. Seems like laging nagpo-pop ang prinsipe sa buhay ng prinsesa.

Claire: Faye, nagawa mo na yung pinag-usapan pa natin?

Faye: Yep, did it smooth like my skin.

Claire: Good. And now, I have another plan.

----------------------------------------------------------------------------------------

*A day before Jason and Claire's Wedding*

Ellie's POV

"Elliiiie! We're done! Let's get going!"

I gave the room one last look.

Okay, wala na siguro akong naiwan.

If you're wondering, nandito kami ngayon sa condo ni Bernice. Nakitulog kami ni Faye kagabi kasi mas malapit sa

bahay nila Claire tong condo niya. Sabay sabay kasi kami pupunta sa Batangas. Ako ang natokang magda-drive.

Binitbit ko na yung travelling bag ko at sinukbit yung shoulder bag.

Paglabas ko ng kwarto,



Faye: Tara na, we're ready.

Bernice: Baka may naiwan ka pa?

Ako: Wala na. I've checked. Leggo.

Bumaba na kami sa parking lot at sumakay sa Audi Q7 ko.

Heck, ilang branch din ang natayo bago ko to nabili. Although mas gusto ko talaga yung Audi R8 V10. Kaya lang ang

mahaaaaaal ;'(

Nung nasakay na lahat ng gamit at settled na din kami, I started the engine.

Hinanda naman ni Faye yung Iphone niya.

Faye: GPRS. In case we get lost.

Napangisi ako. Mabuti na nga yung sigurado.

Ilang oras din kaming nagbibiyahe. Tong dalawa kong sakay, grabe! Tulog all the way! Kaya naman ako lang ang

namaraan para makarating kami dun sa resort na pagiistayan daw namin hanggang bukas.

Before lunch nang makarating kami. I drove to the parking lot.

Ang dami nang sasakyan. Mukhang kami na lang yata ang wala.

Just when I spotted the perfect place to park my Audi.

Pumorma na ko mag-park.

0.0 0.0 0.0

May asungot na umagaw sa place ko!

Sh*t. Audi R8 V10! Yung dream car koooooooo! Red pa!

*drools*

Pero teka, ungas naman yung driver eh! Psh, dapat sa mabubuting loob lang yan pinagkakatiwala! Sakin na lang!

No choice ako kundi ibilad ang sarili kong Audi. Badtrip.

Niyugyog ko na yung dalawa.



"Hoy, gising! Gising na! Ano ba? Nandito na tayo!"

Gumising naman sila. At nag-inat pa!

Bumaba na kami ng sasakyan.

Aray. My body. It aches. Grabe naman kasi! Stressed na ko from work tapos nagdrive pa! Ayt!

Lumakad na kami papasok sa resort. Nadaanan namin yung dream Audi car ko.

Wala na yung ungas na driver. Baka pumasok na. Bastos na yun. Nauna ko sa pwesto na yun eh!

"Finallyyyyy! Akala ko kung napano na kayo! Andito na ang lahat, kayo na lang ang wala" bungad samin ni Claire.

Hinigit niya kami sa may reception area.

Claire: Para masaya, kayo kasama ko sa kwarto! But wait, we have to register your names in pa. Sign here.

Pagkatapos namin magpirma ng kung ano ano dun, dumiretso na kami sa room.

Malaki yung room ni Claire. Two master beds at may balcony pa. May dressing room pa nga bukod sa banyo eh.

Binaba ko sa may couch yung gamit ko at humiga sa isang kama.

Ang lambooot! Parang marshmallow! Hmm!

Bernice' POV

Nagaayos lang kami ng gamit sa may dressing room. Paglabas namin, bumulaga samin ang tulog na tulog nang si

Ellie.

"Plan successful"

Faye: Ang prinsipe? Tulog na din?

Claire: Yup. Just like her, pagod na pagod kaya tulog agad.

Ako: Tara na kaya, baka magising pa eh. Kailangan matapos tayo maglunch before sila magising.

And from there, we left the sleeping beauty, Ellie.

Ellie's POV



Ang saraaaaaap ng tulog ko!

Inat paaaaaaa!

*tingin sa paligid*

Nasan na sila?

"Faye! Bernice! Claire!"

I stood up from the bed at hinanap sila sa kwarto.

WALA.

Nasan na ba yung mga yun? Teka, anong oras na ba?

Kinuha ko yung phone ko.

0.0

5:30 na?! Sh*t! I've been sleeping for hours!

Di man lang ako ginising nung mga yun! Pagkatapos ko silang ipagmaneho, naku lagot sakin yung mga yun!

Lumabas na ko sa room namin at bumaba sa reception area.

Ako: Ahh, excuse me? Alam mo ba kung san nagpunta sila Mr. Jason Vasquez?

Receptionist: Ma'am, nagpunta po sila sa Sacred Mountain. Dun po ang dinner before the wedding.

Ako: Sacred Mountain? How can I get there?

Receptionist: Sasakay ng ATV po. Sagot po namin ang driver. Sakto po meron pong papunta din dun ngayon. Di po

kasi kami nagpapapunta dun nang isa lang ang pasahero. Malayo layo din po kasi yun.

Ako: Okay, ayos nga yun may makakasama a---

Biglang may bastos na sumingit sa usapan namin.

"Miss, wala pa ba akong makakasabay? Parang wala naman akong hinihintay"

Receptionist: Sir meron na po. Si Ma'am po.





What?! Nagkatinginan kami nung hinayupak. Agad naman ako umiwas.

Sumakay na ako sa ATV. Pucha. Bukod sa upuan ng driver, isang medyo mahabang upuan lang ang meron.

Don't tell me magtatabi kami nun?

Umuna na ako umupo. Sinakop ko lahat.

Nung pasakay na siya..

Siya: Huy, asog!

Di ko siya pinansin.

Siya: Huy ano ba?! Asog! Di ako kasya!

Driver: Ma'am, Sir, sakay na po. Pagabi na po at mukhang uulan pa. Baka maabutan pa po tayo.

Hay nako. Nakakainis naman! No choice ako kundi umasog. Tumabi naman siya sakin. Arg! Bwiset!

Umandar na yung ATV.

Palayo kami ng palayo, palubak ng palubak yung daan.

*PUK*



Aray! Nagkauntugan kami! Leshe! Ansakit!

"Aray! Ano ba?!"

Ako: Eh kasalanan ko bang malubak?!

"Psh"

Maka-psh to. Parang si Kenji. Hmp.

Maya maya pa, kumidlat. Sinundan ng malakas na buhos ng ulan. Saglit lang basang basa kami.

Itinabi nung driver yung ATV sa parang isang bahay. Bumaba kami at sumilong.

Driver: Ma'am, hinto muna po tayo. Delikado na po pag tumuloy tayo ng ganyan kalakas ang ulan.

Di na ko sumagot. Pucha. Ang malas naman! Naku lagot talaga sila Faye sakin! Dahil sa kanila to eh kung ginising

nila ko?!

Yung mokong naman, ayun at nakatingin sa langit. Parang mapapahinto niya yung ulan. Psh.

In no time, nanginginig na ko sa lamig. Simple shirt at shorts lang kasi suot ko, basang basa pa. At hindi pa tumitigil

ang ulan.

Driver: Sir, Ma'am, mabuti pa po pumasok muna kayo sa loob. Ganito po talaga purpose nito. Kapag stranded.

May kinuha siya sa bulsa niya na maraming susi. At binuksan yung maliit na bahay.



Leshe si Kuya. May susi naman pala di pa kami kanina pinapasok.

Pumasok na kami. Maganda naman yung bahay. Bigla ko nga naisip yung bahay nung seven dwarfs. Ang liit kasi

niya. May mini fireplace pa.

Sinindihan ni kuya driver yung fireplace.

Agad akong pumunta sa harap nun nung nagliyab na.

Woaaaah. Ang init! Ang sarap! Matutuyo na din tong suot ko.

"Asog"

Ano na naman? Tsk. Asungot na to.

"Nauna ako dito"

"Gusto mong pulmonyahin ako?"

"Pakealam ko"

Hindi nakuntento ang hinayupak. Binuhat ako atsaka inasog!

"Leche! Ano ba problema mo?!"

"Nakikishare lang! Ang damot mo kasi!"

"Haist!"



Tahimik lang kami. Si kuya driver naman binabantayan ata yung ATV. Badtrip, parang sigurado siyang aabutan kami

ng ulan. Complete gear si kuya e!

Kinuha ko yung Iphone ko sa bulsa ko.

Great. Almost 7pm na. Sigurado akong nagdidinner na yung mga yun. Tawagan ko nga.

*Network connection problem*

Sh*t namaaaaaaan!!!!

Nilingon ko yung katabi ko. Nakatitig lang siya sa apoy.

Hmm. Ang gwapo nga niya. Kung di lang to pervert eh.

"It's rude to stare"

Umiwas na ko ng tingin.

"May phone ka bang dala? Wala akong signal e"

"Isip naman. Kung wala kang signal, malamang wala din ako"



Aba at ano nangyari dito? Bakit biglang nagsungit?

Hindi ko na lang pinansin. Tumitig na lang din ako sa apoy at inisip kung pano magandang kitchen design para sa

itatayong branch namin sa Cavite.

I was already drawing a kitchen in my head when he started speaking.

"It was raining like this. Gabi din non kaya wala akong makita. We were lost at the forest. Kung di lang sana kami

humiwalay sa mga classmate namin, di mangyayari yun. Trauma took away my sight during the dark. Kaya ngayon,

bulag ako sa dilim "

Hindi ko alam kung ano magiging reaksyon ko. Nakatingin lang ako sa kanya.

Bakit bigla siyang nagoopen up ng ganun?

Sino naman yung sinasabi niya?

"Wag ka ngang tumitig polka"

Nagitla ulit ako. Ano ba to? Bipolar?! Ang bilis mag-shift ng mood!

"Aist! Ikaw tong biglang magoopen up sakin tapos susundan mo ng tukso?!"

Tumahimik lang siya. At ngumiti sa apoy.



"Sakit ko kasi yun. Kapag di ko na kayang dalin sa isip ko, sinasabi ko kahit walang nakikinig."

"Ano ka? Baliw? Mentally disoriented?"

"Tange. Hinde. Hindi pala sakit. Parang habit. Ganun"

Tahimik ulit.

Ako: Hoy

"May pangalan ako"

Ako: Tsk, Luther

"Ano?"

A: Pahiram na ng phone? Dali na. Try ko lang.

L: Tsk. Ang kulit!

Kinuha na niya yung phone niya sa bulsa niya at ibinigay sakin. Medyo basa pa.

Bah. Naka-O2 si koya. Mayaman!

Buti na lang at naka-O2 din si Faye kaya sanay ako mag-operate. Haha!

Badtrip. Tama nga siya, wala din.

Sinoli ko na sa kanya.

Luther: See? Ang kulit eh



Ako: Tinry ko lang.

Tahimik ulit. Ang tanging naririnig ko lang ay yung ulan sa labas. Sana tumigil na. Gutooooom na ko. Di pa ko

naglulunch!

*brrrrrrrr*

Ayan na nga ang tiyan ko. Hay.

A: Gutom na ko. Huhu.

Narinig kong tumawa yung katabi ko.

A: Problema mo?

L: Seriously? Sa lahat ng babae ikaw lang di nahihiya sakin. *smirks*

A: Bat naman ako mahihiya sayo?

He suddenly looked scandalized.

L: Hindi mo alam kung sino ako?!

A: Eh bukod sa pangalan mo, sino ka ba?

L: Tss. Seryoso?

A: Eh oo nga! Ang kulit mo din ha

Bumukas yung pintuan sa harap.



Driver: Ma'am, Sir, mahina na po ulan. Pwede na po tayo tumuloy.

----------------------------------------------------------------------------------------

Bernice's POV

Kagabi, naabutan namin yung dalawa na kumakain sa restaurant nung resort. At ansabeh! Magkahiwalay pa ng

table! Ang aarte!

Hindi na kasi sila aabot sa dinner namin sa Sacred Mountain. Kaya bumalik na lang daw sila dito at dito na lang

kumain.

Plan Successful! Ha!

Sa susunod, magsheshare na kayo ng table. Ha!

So ngayon nga, ayos na kami ni Faye at ready to walk down the aisle na. Ako kasi bridesmaid. Kaya nauna ako

ayusan.

Si Ellie naman, ayun at nasa loob pa. Ang tagal niyang ayusan ha.

Faye: Ano kaya itsura ni Claire?

Ako: Siguradong kabog yun! Ang tagal naman ni Ellie, kanina pa yun ah.

Faye: Naku napagkatuwaan nung make-up artist.

Ako: More like sinabihan ni Claire yung make-up artist. *winks*



Faye: Hmm, oo nga noh. *nods*

Bumukas na yung pinto sa kwarto.

Lumabas ang isang magandang babae.

Ay, si Ellie pala to! Grabe. Nagiiba talaga itsura niya pag may make-up! Lalong gumaganda si teh!

Feel ko na! Feel na feel ko na magkakaboyfriend na siya!

Ako: Aba ha, ang ganda ganda naman natin ngayon!

Ellie: Ngek. Bolera. Tara na. Nasan mga boyfriend niyo?

Faye: Nasa labas na. Kanina pa nga naka-ready eh.

Pumunta na kami sa sasakyan at pumunta sa simbahan. Muntik pa nga kami mabangga at yung driver kasi, tingin ng

tingin sakin.

Boyfriend ko nga pala yung driver.

Si Jeremy my love! (^_^)

Pagdating namin sa simbahan, marami nang tao. Pinaayos na kami nung organizer. Oh God, I want to see Claire na!



Kumapit na ko sa braso ni Jeremy. Special nga eh, may partner ang bridesmaid. Haha. Di kasi ako papayag na hindi

kasama my love ko.

Nasa bandang likod namin, si Faye at boyfriend niyang si Daryl.

Ay wait! Muntik ko na naman makalimutan!

Another Luther for Ellie plan.

Bwahahahaha!

Ellie's POV

Oh great. Just great.

Oras na pinaayos kami nung organizer, nagkapitan na yung dalawa sa mga boyfriend nila at umayos na.

Sino kaya pinartner sakin ni Claire? Di nasabi sakin eh. Tsk.

Buti na lang, lumapit sakin yung organizer.



"Brenda Louise Ronquillo?" tanong niya sakin.

I nodded.

"Luther Louis Fernandez ang partner mo. *looks around* there! Luther! Dito!"

Great! Great talaga! Siya kapartner ko?! Naku! Di na yata magtatagal ang buhay ng soon-to-be Mrs. Jason Vasquez!

Arg!

Paglapit niya sakin..

"So you're my partner. Nice, polka. You look good"

Good? My God, I'm VERY good!

Sh*t. Shut up brain!

Inirapan ko na lang siya.

"You put your left hand to his right arm, alright?" sabi nung organizer sakin.

Tumango ulit ako.

Sinipat pa kami nung organizer. "Hmm, yeah, you look good together nga"

Ano raaaaaw? Hay nako ha.

Nung nakaalis na yung organizer,



"Feel na feel mo naman, ang gwapo ko kasi"

Kunwari nandiri ako.

"Kapal, please."

Tumingin na lang ako kila Faye. Buti pa sila masaya at kasama bf nila. Hay.

Me?

Stuck lang naman ako kasama tong peeper na to.

Nagsimula na ang wedding march.

Lumakad na kami.

I was smiling my way down the aisle nang kausapin ako ng partner ko.

Yuck. Did I just say that?

"How old are you?"

"Pake mo"

"Eto naman. Me, I'm 25"

"Tinatanong?"

"Tsk, kung ganyan ka lagi kasungit, tatanda kang dalaga. Baka hanggang abay ka na lang, sige ka"



Natigilan naman ako. Madalas naman ako tuksuhin nila Faye ng ganun pero bakit pag siya ang nagsabi, mas

kinakabahan ako?

Di na kami nag-imikan hanggang sa maghiwalay kami sa dulo.

Pano nga kaya kung tumanda akong dalaga? Habang sila Faye, Bernice at Claire ay may kanya kanyang pamilya?

Mas lalo kong narerealize..

Na takot pala ako mag-isa.

Bridal March na. Kaya nawala saglit yung malalim kong iniisip.

Bumukas yung pintuan ng simbahan at pumasok si Claire.

She's so beautiful.

Para siyang nageemit ng glowing effect.

Sa halos isang dekada ko siyang kakilala, ngayon ko lang siya nakitang ganito kasaya.

Tiningnan ko naman si Jason sa may altar.



Aba at naiiyak si Kuya.

Parang kelan lang nung 4th year highschool kami, nagpapalakad siya sakin kay Claire. Nung una nga akala ko joke

lang. Turned out, patay na patay pala kay Claire ang loko.

Masaya ako para sa kanila. Kahit papano, naging dahilan ako para makaabot sila dito.

Pero di ko mapigilang mapaisip. Ano kaya ang feeling nang ikaw ang bride na lumalakad sa aisle. Habang

naghihintay sa altar ang lalaking makakasama mo habang buhay.

Claire smiled at me tearfully nung dumaan siya sa side namin.

Sinenyasan ko siya ng thumbs up.

Nung nagabot na sila ni Jason, napasigh ako.

Napalingon naman ako sa kabilang side ng simbahan.

And there is Luther,





Sa paglalakad ko, napunta ako sa palaisdaan.

Astig! Ang ganda! May wooden terrace pa sa gitna yung palaisdaan!

Dahan dahan akong tumulay dun sa tulay at pumunta sa may parang terrace.

Ahh, sa tingin ko, para to sa mga bisitang gusto mag-fishing. May mahahabang upuan kasi na nakalinya sa palibot

nung terrace.

Ganun na nga siguro yun.

Nagmuni muni na lang ako habang nakatingin sa malawak na bukid sa likuran ng resort.

Nasabi ko na ba sa inyo na hilig ko yung ganito.

Ang dami kong pwedeng isipin. Katulad na lang nung design ng kitch---

"Huy, pambura"

Oh geez. Bakit siya nandito?

Isa lang ang tumatawag sakin nun.



Nilingon ko siya, and there he is in his suit. Smiling at me.

Donny, my first love.

Although ngayon, parang wala na ko maramdaman. Ang tagal na rin kasi.

"Kamusta?" sabi niya habang umupo sa tabi ko.

Ako: Ayos ayos naman. Stressed.

He grinned.

Donny: Relax, parang day off lang to.

Ako: Ikaw? Kamusta ka na? How's job?

He smiled at me. "Ayos din naman. Had to work harder. Lalo na ngayon. Kaya pasensya na kung di na ko masyado

nakakasama pag may mga batch reunion."

"Ayos lang yun. Busy naman tayo lahat. Hmm, may pinagiipunan ka or something?"

"Actually, meron..

My wedding."

Oh.

Ganito ba yun? Yung sa mga pelikula? Na kapag single ka pa din at sinabi ng ex mo na ikakasal na siya sa iba eh

meron pa ding konting sakit?

Oh I guess, ganito nga yun.



I tried to manage a small smile and said "Wow, congrats in advance. Gusto mo na rin pala lumagay sa tahimik"

He smiled again. But this time, may lungkot sa mata niya.

"Nang biglaan"

Kumunot ang kilay ko. "What do you mean?"

"She's pregnant"

I managed to hide my gasp just in time na di naman niya nahalata. S-so, nabuntis niya kaya sila magpapakasal?

"Hey, congrats pa din. Blessing from God yun"

Natawa siya. "Yun nga eh. At ginawa ko to, so I have to deal with it"

"Don't just 'deal' with it. Fulfill it. There's some point in time na kailangan mong marealize ang pagkakaiba ng

ginagawa mo ang isang bagay because you have to sa bagay na ginagawa mo because you want to. Iba ang

responsibility sa duty. And besides, that's your kid, man. Your genes"

He nodded. "I know! Di ka pa rin talaga nagbabago. Ang lalim mo pa rin mag-isip, pambura"

I laughed. "Tanda mo pa rin yang endearment na yan, lapis?"

We both laughed. "Oo naman. Sa lahat yata ng tawagan yun ang di ko makakalimutan. Sana di tayo magbago. I

mean, sana maging taga-ayos ka pa din ng mali ko. Ikaw ang pambura, ako lapis. Parang ngayon, na-enlighten mo

na naman ako"

Nginitian ko siya. "Sure. Friends?"

I held my hand, he shook it.



"So, hindi naman sa bitter ako pero, oo, ang gwapo nga nung Luther."

"Sus" bigla ko na lang nasabi. "Yung pang-asar na yun? Malayo nga ang naging pakikitungo ko sayo nung tayo pa sa

pakikitungo ko ngayon dun sa mokong na yun e"

Natawa ulit siya. "Hay, Ellie. Minsan, yung pagkakaiba ang mas masaya."

"Naku, di ko talaga alam. Bakit ba simula nung makilala ko yun kung magsalita na kayo parang maiinlove ako dun?"

He grinned again. "Nakakatawa ka talaga.

Di mo din kasi masasabi. Magugulat ka na lang sa mangyayari."

----------------------------------------------------------------------------------------

Habang nagdadrive ako, yung sitwasyon pa din ni Donny ang naiisip ko.

Magpapakasal sila kasi buntis yung babae.

Ayoko nang ganun. Kung ganun lang din naman ako, wag na lang. Di baleng matandang dalaga ako.

Hiling ko na lang sa kanila, sana marealize nila na magsasama sila para sa anak nila. At kahit sa ganun, maging

masaya pa din sila.

Papunta nga pala ako dun sa client na pinapakausap ni Faye sakin. Nasa tabi ko yung orange folder na kahit silipin

di ko nagawa. Bahala na mamaya.



Sabi ni Faye, sa Starbucks daw nakikipag-meet yung client.

Shoot. Namimiss ko nang mag Choco Cream Chip Frappe.

Makapag-venti!

I parked my Audi Q7 perfectly. Ha. I'm so damn better at driving now. I grabbed my keys and bag atsaka yung folder.

Pagbaba ko, napansin kong andito na naman yung Audi R8 V10.

Hmm, baka iba may-ari niyan. Wow ha, bakit sila afford yun? Ako hindi? Hmp.

I entered the shop. I looked at the wall clock sa may cashier. I'm 15 minutes early. Wow. I'm getting punctual na ha!

"Good morning Ma'am! Welcome to Starbucks!:)" bati sakin nung cashier. I smiled at her.

"Choco Cream Chip Frappe, Venti, please" sagot ko.

"Cake, Ma'am?"

"Uh, no thanks"

"One hundred and forty five po, Ma'am"

*bigay ng 200 peso bill*

"I received 200 pesos, Ma'am"

*kuha ng change*

"Ma'am here's your cup"





"Tsk, you know what, I am about to meet an important client now. Kaya wag kang mang-inis dyan, please" sabi ko sa

kanya.

Nagsmirk naman siya. "Grabe ka naman, inaano ba kita? Tsaka for your information, may imi-meet din akongimportante ngayon. Akala mo ikaw lang busy"

I just sighed and didn't argue back any further. Hahaba lang ang usapan.

I checked my watch.

Aba at 10minutes na siyang late. 10 o'clock daw ang sinabi ni Faye e.

Hmm, baka karma ko na to kasi lagi ako late. Ganito pala feeling ng naghihintay. Nakakabanas.

Samahan mo pa ng asungot na pang-asar.

"Di ka na sisiputin nun, baka nung nakita ka, umatras na. Ayaw na makipag-deal sayo. Hahahahaha" asar nung

alitangya sa kabilang table.

"Nagsalita ang sisiputin. Eh yung ka-meet mo ba? Nasan na? O baka imaginary lang yan?" I answered back.

Medyo pahiya ng onti si kuya dun. Haha.

"Late lang 'yon. At least dadating. Eh yung sayo mukhang hindi"

"Shut up. Baka mag-backfire yang sinasabi mo"

Tik tok. Tik tok. Tik tok.



10:45 na, wala pa din siya?! Grabe to ha. Nilingon ko yung alitangya, at aba, mukhang di rin sisiputin to ah.

"See, kakasabi mo ng di sisiputin, pati ikaw di na sisiputin. Hahahaha"

Inirapan lang niya ako. Natawa ko. Parang bakla!

Tapos bigla siyang tumingin ulit sakin. Tiningnan niya yung pangalan sa Frappe ko. Nanlisik yung mata niya. Nagitla

naman ako.

"You're not Brenda Louise Ronquillo, are you?"

"And how the hell did you know m----"

Dali dali kong hinablot yung orange folder na muntik ko nang makalimutan na nandun.

I roughly opened it.

Client's Data

Client's name: Luther Louis Fernandez

Occupation: Senior Business Manager at Fernandez Group of Companies.

(Request attached at the back)

This is great. Fvck.

Binagsak ko yung folder sa lamesa.

Eh siya pala yung hinayupak kong client!



Kanina pa ko naghihintay sa nandito na pala!

PUT@NG!N@ NAMAAAAAAN!!!!!!

Kinalma ko ang sarili ko tsaka ko siya nilingon.

"Mr. Fernandez, ako po si Brenda Louise Ronquillo" then I smiled the fakest smile I've done in my entire life!

Hinampas niya yung lamesa niya at lumipat sa lamesa ko.

He sat opposite me.

"Alam mo ba na sobrang precious ng oras ng katulad kong apo ng may-ari ng Fernandez Group of Companies?" take

note, emphasized na emphasized yung 'apo' at 'may-ari'

SIYA NA! SIYA NA TALAGA!

Pero Ellie, calm down. Malaking deal to, and you won't lose it. Remember ang pangarap mong Audi.

I sighed deep.

Drama Actress mode: ON

"Sir, sorry po talaga. Hindi ko naman po akalain na kayo pala ang client ko. Masyado po kasi kayong gwapo"

Guys, pa-remind ako na susuka ako after nito.

He smirked and crossed his arms.

"Why the sudden change of mood, Ms. Ronquillo? Parang kanina lang ang bitchy mo. You think papayag pa ako sadeal na to after how you talked to me earlier?"

Konti na lang sasabog na ko. Umuusok na tenga't ilong ko sa lalaking to.

"Sir pasensya na po talaga. Pero hahayaan niyo na lang po ba na malugi ang isang maliit na negosyo kumpara sa

napakalaki na tulad ng inyo? Maawa naman po kayo sa amin, Sir" sabi ko. Swerte siya at nakakapagpigil pa ako,

kundi inupakan ko na to.



He smiled maliciously.

"I'll agree with this deal sa isang kondisyon."

"Anything, Sir. Anything"

Siguraduhin mong business-related yan, kung hindi, sasakmalin na kitang kutong lupa ka.

"Date me."

"ANO?!"

He grinned. "Manners, Ms. Ronquillo. Remember, the deal. Simple lang naman ang kondisyon ko. Habang hindi pa

tapos yung luxury hotel namin na itatayo sa Cebu, you will date me."

Eh sira ulo pala tong mokong na asungot na hinayupak na alitangyang kutong lupa na to eh!

DATE?!

SA KANYA?!



Oh good Lord! Kunin Nyo na po akoooo!

"Ms. Ronquillo?" he said.

Tiningnan ko siya. He's smiling widely at me na lalong nagpapakulo sa dugo ko.

NO. That can't be.

I grabbed my bag and the folder.

"In your dreams, Mr. Fernandez"

I said in his face.

----------------------------------------------------------------------------------------

Nung gabi ding yon, tinawagan ko yung tatlo. Nag-conference ako kaya naikwento ko sakanila ang buong pangyayari

simula nung kasal.

Nagulat nga din sila nung sinabi ko yung tungkol kay Donny. Akala ko naman alam ni Jason, at sinabi na din kay

Claire. Turned out, ako pala unang sinabihan ni Donny. May pinagsamahan din naman kami, after all.



Pero mas benta sa kanila nung sinabi kong inaaya ako makipag-date ni Luther. Sobrang pagalit naman ang

natanggap ko nung sinabi ko naman kung ano ginawa ko.

Nag-susupervise ako sa kitchen namin sa main branch nang tumawag bigla si Faye sakin.

"Hello? Bakit?"

*Ano ginagawa mo ngayon?*

"Dito sa kitchen natin. Asan ka ba?"

*Nasa Office ko. Tara nga dito, may problema tayo*

"Huh? Ano? Sige sige, punta na ko dyan, saglit lang"

I ended the call.

Dumaan muna ako sa Office ko.

"Hanna, padeliver ng Ice cream sa Office ni Ma'am Faye. Ikaw na bahala sa flavor."

"Yes, Ma'am"

Umakyat na ako sa Office ni Faye.

Pagbukas ko ng pinto, isang nakasambakol na mukha ni Faye ang bumungad sakin.

Umupo ako sa tapat ng desk niya at itinaas ang dalawa kong paa sa lamesa.

"What's the problem?" ako



"We need clients." Faye

"Bakit, wala nang nagre-request?" ako

"Unfortunately, yes. I've ditched two clients already and that was an accident lang naman. And the others, di sila

enough para mapaandar ang continuous progress natin.

And you ditched FGC. Di mo ba alam, that deal is worth millions! Pwede na tayong magtayo ng branch na tayo din

ang magmamanage sa Davao kung nagkataon. I heard in demand tayo dun."

"But he was asking for something out of the job. Unfair naman."

"Ellie, I know you've done so much sa business nating apat. Pero is this gonna end just like this?"

Di ako sumagot. Nakakainis naman kasi yang Luther na yan. Ang lakas mantrip eh. Tsk. I looked at Faye. Marami na

din kaming napagdaanan para dito. Ngayon pa ako susuko?

"Look Ellie, date lang naman yun. He's not asking you to marry him naman. Why don't you get to know him? You've

been single for years, Ellie. And I know, yung age na to mas malakas ang impulse na maging in a relationship na.

Lalo na sa tulad natin na stable na at may trabaho."

Nagisip-isip ako.

Oo nga, date lang naman. Sobrang paranoid ko yata sa ni-react ko nun.

After all, sino bang takot mag-isa for life?

"May number ka ni Luther?" tanong ko kay Faye.

--------------------------------------------

Faye's POV



I watched Ellie go out of my office.

PLAN SUCCESSFUL AGAIN, BABY!

After namin malaman nila Bernice at Claire na tumanggi itong manang sa paanyaya ni Papa Luther, meeting agad!

After ng confe with Ellie that night, kaming tatlo naman ang nagusap-usap.

At napagplanuhan namin na magkukunwari akong nagkakaproblema ang business (which is waaaaaaay far to

happen kasi we're beyond stable pa! Wapak ang lahat ng branch at di matapos ang dating ng client!)

Eto namang si Manang, worry agad. Kilala ko yun, lalo na sa ganitong alam niya na pinaghirapan namin bago namin

marating.

Nung hiningi niya number ni Luther, bigay agad!

Tinext ko na agad yung dalawa.

To: Claire Althea Vasquez ; Bernice De Guzman

Mission accomplished! Pang-famas ang naging acting ko mga teh! Hahaha!

Wala pang isang minuto reply agad ang dalawa.



From: Claire Althea Vasquez

Well done! Konti na laaaang!

From: Bernice De Guzman

Woohoo! Galiiiiiiiiing talaga! Luther for Ellie!

Okay, alam ko we're being quite unfair kay Ellie but heck, para sa kanya din naman to noh! Partner in life niya ang

pinaguusapan dito!

--------------------------------------------

Ellie's POV

Lahat na yata ng santo natawag ko para humingi ng lakas para madial yung number ng mokong na yun. Ay nako

naman!

Pindutin ko na nga! Mangyayari din naman eh, patatagalin ko pa!

I nervously put my phone on my right ear.

*phone ringing*

*Hello? Who's this?* came the voice of none other than Luther.

"Erm, good morning! S-si Brenda Louise Ronquillo to. A-are you free this lunch?"

Sh*t. Why do I have to stammer?

*Oh, it's you. Thought of it thoroughly?* I heard him smirk * sure, I'll clear my schedule for you."*



"Okay, san ka ngayon? I'll just get you"

*At FGC.corp Alam mo naman siguro to?*

"Y-yeah, sure I know"

*Lunch it is, gotta go*

"B-bye"

When the call ended, I sank at my swivel chair. Grr, kinakabahan akooo.

And I hate this feeling.

--------------------------------------------

I waited near the building's front. I didn't dared na bumaba ng sasakyan. Ayoko ngang makita nila akong susunduin

ang apo ng may-ari nito.

I decided to just text him.

To: Lucipero Luther

I'm here

*sent*

*phone rings*



Ookay, ang tamad lang magtext ha.

I answered it.

*Nasan ka? Palabas na ako*

"Just go out and get in my car. Audi Q7, familiar ka naman siguro?"

*Of course! I once had a car like that. Saw you.*

Call ended.

Nakita ko siya sa side mirror ko na palapit sa kotse ko. Napansin kong pinagtitinginan siya nung mga dumadaan.

Lalo na yung mga babae.

He got into my car. He sat beside me.

"Nice ride. But mine's cooler" pangaasar pa niya.

"Ikaw na APO ng MAY-ARI ng FGC"

Natawa siya. "Kasalanan ko bang pinanganak akong apo niya?"

Di na lang ako sumagot. Sobrang humangin sa loob ng sasakyan, SWEAR!

Maya maya pa..





Nung naubos ko na yung akin, tiningnan ko siya.

Eh mukhang mas gutom pa sakin to eh. Simot lahat!

L: Hmm, ang sarap pala dito.

A: What? You've never ate here before?

Umiling siya.

A: Ever?

Umiling ulit siya.

Tiningnan ko siya ng nagtataka.

L: Ang kulit, sabing hindi pa eh. Puro luto ng yaya kinakain ko dati kahit nung bata pa ako. O kaya sa mga fine dining

resto. Maiba, bat mo ko inaya mag-lunch?

A: A-ah eh, kasi..

L: Tsk. Stammer pa oh. Ano nga? About sa date ba?

A: Y-yeah. I mean, date lang naman eh diba. S-sige, let's try.

Ngumiti siya.

L: Just what I thought so.

A: Hoy, I'm doing this for the deal! Baka kung ano iniisip mo dyan.

L: Yeah, right. The deal, whatever. Then prepare yourself, Miss. I'll make you fall HARD for me *winks*

--------------------------------------------

--------------------------------------------



THE END.

Joke!

The end ko lang toh noh! Kasi naman, parang nagsisisi ako na pumayag ako dun. Ay! Ellie!

Bahala na nga. Wala pa naman nangyayari.

Goodluck talaga sakin.

Di pa naman ako maalam sa mga date echos na yan.

Bahala siya. Basta ako relax lang. I'm doing this for the deal.

Yeah, for the deal.

Nagluluto ako ngayon sa kitchen ng Restaurant. Matagal tagal na din ako di nakakapagluto dito dahilan na rin sa

maraming gawain sa office. At kadalasan, may lakad ako.



"Saffron"

Bigay naman ng saffron yung assistant chef ko dito.

Masarap nga ang buhay kapag co-owner ka ng restaurant at Head Chef ka din. \m/

Nung lunchtime na, bumalik na ako sa office.

San kaya makapag-lunch?

Aayain ko na lang si Faye. Baka subsob na naman yun sa computer niya.

Naghahanap na naman ng pwedeng location namin.

Pagtingin ko sa Iphone ko,

0.o

57 missed calls and 45 msgs?!!

Sinong baliw ang tatawag at magtetext ng ganito kadami?!

Shoot.

Sino pa nga ba?



Edi si Luciperong Luther.

Nagbukas ako ng isa nyang message.

From: Luciperong Luther

I've changed my mind! Di na kita ide-date!!!!

Aba at ang drama ha! Tawagan ko nga.

Isang ring palang, sinagot na niya agad.

*Why the hell aren't you answering my calls?!*

Nilayo ko pa yung phone ko sa tenga ko. Makasigaw ha?!

"I'm at work! And I don't allow phones while working!"

*Then at least check it! Pano kung emergency?!*

"I have my secretary to inform me of emergencies, thanks! Bakit ka ba tumatawag?!"

*Puntahan mo ko ngayon dito, let's have lunch together--*

"I can't. Kakasabi ko lang, I'm at work. Let's see each other next time. BYE"

I ended the call.

Hmp. Bahala na nga siya. Kitang busy ako eh.

Sa huli, nagpadeliver na lang ako ng pizza. At kami nila Faye at ng secretary ko ang kumain.



Kinabukasan, naalimpungatan ako sa ingay.

Teka, bakit parang bukas yung tv sa labas?

Tumayo ako sa kama ko at idinikit yung tenga ko sa pintuan ng kwarto ko.

Bukas nga!

Imposibleng naiwan ko yung bukas, di naman ako nanuod kagabi.

Hala, ako lang mag-isa dito sa unit ko. Baka magnanakaw yun?!

Hinanap ko agad yung samurai sword na bigay pa sakin ni Bernice.

Malilintikan siya kung sino man siya. Pugot ang ulo niya sakin.

Unti unti kong binuksan yung pinto. At dahan dahang tumungo sa may sala set.

0.0



^_^ "Good morning! Ang tagal mo magising, kanina pa kita iniintay. What's with the samurai sword?"

"A-anong ginagawa mo dito?!"

Ngumiti ulit siya ng malapad sakin. Panong napunta yung lucipero na to sa condo ko?!

"To have breakfast" sabi pa niya.

"Ikaw nga wag mo ko utuin! How the hell did you enter?! Akyat-unit member ka ba?!"

"Ako?! Akyat bahay?! Gwapo kong to?! I asked for your spare keys sa may reception area."

"And they gave it to you?!"

"Yeah, I told them I'm your fiancee"

"WHAT?! Sira talaga ulo mo! Arrrrgg!"

Sinunggaban ko na siya. Takbo naman siya.

"He-he-he-hey! hey! hey! That thing could slice me off!"

"Pake ko?! Ikaw tong trespassing dito!"

"Trespassing?! Eh may susi ako! And besides, ikaw tong nag-agree na makipag-date!"

"Aaaaaaaaarrrrrrggggg!"

"Hey! R-remember the deal! You need the deal!"

Yun lang ang nakapagpahinto sakin. Yeah, the deal, Ellie. The deal, don't forget about it.

No choice ako kundi itabi yung samurai sword ko.

"Ayos ka na?" tanong niya. Sinamaan ko siya ng tingin.

"Pwede na tayo mag-breakfast?" tanong ulit niya.

"Just shut your mouth, you poop"





Sh*t! Manipis nga lang pala tshirt kong sinuot! Kita tuloy yung bra ko!

Hinampas ko siya "You pervert! Gusto mo bang kumain o papalayasin kita?!"

"Eto naman, I'm just joking!"

"Then stop it, di nakakatawa"

*pabulong habang umupo ulit sa upuan* "Sungit, polkadots"

Sinamaan ko ulit siya ng tingin.

Pagkatapos ko magluto, pinaghain ko na siya.

Abot naman ang subo niya.

"Hmm, ang sarap! What did you do with the eggs?"

"Tomato-Cheese Omelette"

"Ang layo ng sagot mo. San mo binili yung wheat bread?"

"I made it"

"Woah, talaga? Impressive! Ang sarap mo magtimpla ng kape. Parang mas gusto ko na to kesa sa Starbucks"

"Chef ako baka nakakalimutan mo"

"I know, di kasi halata sayo"

Nauna akong umayaw sa kanya. Grabe to, hanggat meron, di tumitigil sa pagsubo.

"Peyboditmonintsokochimtsip?"

"Ano?! Lunukin mo muna nga yan! Kadiri to!"

Lumunok muna siya ng malaki. Hay! Grabe to!



"Sabi ko, favorite mo din Choco Cream Chip ng Starbucks?"

"Di ba obvious? Yun lang inoorder ko dun"

"Ah, pareho pala tayo"

Nang matapos na siya kumain, pinagurong ko naman siya. Di pa din siya umaalis.

"Di ka ba papasok sa work?"

"Nope. Ikaw din eh"

"Anong sinasabi mo? Papasok kaya ako. Kaya kung di ka papasok, bahala ka"

"I already informed your secretary na hindi ka makakapasok ngayon coz your fiance wants to take you out for a date"

Ay anak ng alitangyang taong to! Sinasagad talaga ako! Hinagis ko sa kanya yung hand towel.

"Ano ba problema mo?! Anong fiance?! Anong date?!"

"Date! You and I are gonna date! Sabi naman ng secretary mo, sabi daw ni Faye she'll manage."

"What?!" talagang yung babaeng yun, nako!

"Kaya Miss, maligo ka na at magbihis. It's a long day we have"

I looked at him desperately.

"AAAARRRRRRRRRGGGGGGGG!!!!!"

Bumalik ako sa kwarto ko ng padabog.

This guy, he's driving me CRAZY!

Pagkaligo ko, nagbihis na ako.



I just put on a jeans and a loose sleeveless blouse.

I don't care how the heck I look. Nag-ayos ako ng pang-karaniwan lang.

Matapos lang yung araw na to.

Pagkalabas ko, he stood up from MY couch and said "Okay, good. Shall we?"

Inirapan ko lang siya at lumakad na palabas ng unit ko.

Pagkababa namin sa parking lot,

"Am I gonna bring my car?"

"What are you, really? How many times do I have to tell you this is OUR DATE. Of course you'll ride with me"

"Then what's your car?"

"Audi like yours, but waaay cooler"

Patuloy kaming naglakad hanggang sa matanaw ko ulit yung dream Audi car ko.

"Wait, your car's not Audi R8 V---"

He stopped at my precious dream car and opened the door to the passenger's side.

"This is yours?!"



"Yep, the one and only"

I can't believe it! Kaya pala tuwing nakikita ko tong asungot na to nandun din yung Audi na to!

Tsk. Parang ayaw ko na tuloy nito. Bwiset na lucipero.

Sumakay na ko. Nginitian pa niya ko ng todo. Then nagulat ako nung siya pa naglagay ng seatbelt ko.

"I can do that myself"

"You're my date"

Nung yumuko siya sakin, naamoy ko yung pabango niya.

Hmm, saktong amoy na gusto ko sa lalaki.

Seconds after, nasa driver seat na siya.

"San tayo pupunta?"

"Tagaytay"

"Tagaytay?!"

"Yep, gusto ko sana foodtrip tayo. Dun ang start."

Di na lang ako kumibo.

Habang biyahe..

"Okay, dating. It's about getting to know each other, tell me about yourself" sabi niya with his eyes fixed on the road.

"Interesado ka ba talagang malaman ang tungkol sakin?"

"Tsk, ikaw naman, I'm trying to build a dating atmosphere here"

"Tsk. That way's boring. Ganito na lang, magtanungan tayo, kahit anong random question, pag tama yung sagot,

magsasabi tayo ng isang impression natin sa isa't isa"





I felt my face burn red. I hastily looked outside the window.

"Wag ka nga. You're just making fun of me"

He grinned. "Wrong answer, Miss. I'm not"

"Hmp. Bolero. Turn mo na"

"Wait, seriously? Bakit ayaw mo tumanggap ng compliment? You deserve it!"

"Ayoko lang lumaki ang ulo. I love my feet always on the ground."

"Hmm, that's one fact about you"

Hmm. Statement. Nahuhulog na ako sa patibong nito ah.

"Eh ikaw? One fact about you?"

"Fact about me? I like your scent"

"Edward Cullen the fvck?!"

Natawa siya. "And I like the sound of you cussing, that's another"

"Tsk. Pinagtritripan mo na lang ako eh. Tsk. Bahala ka dyan. Matutulog na lang ako"

Sa may side ako ng window humarap at pumikit. Tumawa lang siya pero di na din ako kinulit.

After almost an hour I think, naramdaman ko siyang marahan akong ginigising.

"Huy, gising na, andito na tayo"

Gumising na ako. Maraming puno sa paligid. Sa di kalayuan, may mga tiangge na umuusok.

"Nasan na tayo?" tanong ko.

"Basta. Tara na." Bumaba na siya, bago pa siya makarating sa side ko, bumaba na rin ako.

Tiningnan nya na naman ako.

"What now?" sabi ko

"You should wait for me to open the door for you" sabi niya



"Tsk, no need. I can manage naman. And besides, di kita alalay. So don't do shitty things like carrying what I carry,

not unless I asked for help." I said again.

"Okay, okay. Kakaiba ka talaga. Of all the girls I've met, ikaw lang ang may ayaw sa 'sweetness'."

Di na lang ako sumagot.

Pero napaisip na naman ako, ilang babae na nga kaya ang na-date nito? I mean, he's a bachelor. Gwapo, mayaman,

he possess the two major characteristics of an Ideal guy.

Psh. Ano ba pake ko dun? I just followed him walk on the street.

I've been all over Asia just to taste and experience different native cookery.

Thailand, South Korea, Singapore, Malaysia, Hong Kong.. Name anywhere in Asia, I've been there.

Ang habol ko lang dun, to be honest, is the night tiangge of foods. Yung kadalasan, ihaw-ihaw.

Kaya naman gulat na gulat talaga ako ng makita ko kung san kami pumunta.

The heck I've come so far eh dito lang pala sa Pinas, meron na! Bakit kasi di ko to alam?!

"May ganito pala sa Pilipinas?!" gulat kong sabi sa katabi ko.

"Actually, matagal na. Di lang broadcasted. Nasa pasig lang to but due to demands here in the north, they decided to

visit." -Luther

God! It's food everywhere! Ihaw-ihaw, gotohan, putohan, carinderia, pancakes and crepes, fried noodles, Ice cream

parlor...LAHAT yata meron!



"Oh My, parang gusto ko i-try lahat!" -ako

"We will, don't worry. I guarantee you, lahat yan masarap. So, where to start?"

Hinila ko siya sa Ihawan. Eh grabe pag-crave ko dito! Di ko lang ma-satisfy kasi walang time.

Kumain ako ng kumain. Ganun din naman yung kasama ko. Hay, ansarap!

"Huy, hinay lang. Save space, di lang to kakainan natin." sabi niya putting more suka to my isaw.

"Sakin ka pa nag-doubt. Bitukang kalabaw to noh. Thanks" sagot ko pagkalagay niya ng suka.

Luther: "Bitukang kalabaw? Seriously? Kaya mong sabihin yan sa mukha ko?"

Ako: "What? Anong sama?"

L: "I mean, di ka ba nahihiya? Lahat yata ng babaeng nameet ko, ganun eh."

A: "Eh ibahin mo kasi ako. I'm not your typical type of girl. Anyway, how many girls have you already lured?"

Tiningnan niya ako ng masama. Patay malisya naman ako.

L: Hoy, di ko sila ni-lure noh. Sila lumapit, di ako. Hmm, countless eh. Di na mabilang.

A: HAH! Sabi ko na eh, womanizer ka.

L: I'm NOT! Kung alam mo lang.. Anyway, ikaw? How many guys have you blinded? *smirks*

A: Sira ulo! Anong binulag? Isa lang. *points one finger up*

L: Ahh, let me guess. Was he the one with you in the fish pen?

A: Fish p--hey, nandun ka?

L: Well, unfortunately yes. I was looking for the comfort room nang mapadpad ako dun. Nakakita pa ako ng lovebirds

na nanghuhuli ng isda.





"Tsk, sige na. You have to try before saying no. Masarap kaya!"

Tiningnan niya yung skin na parang nandidiri.

"Come on, TRY." sabi ko.

Dahan dahan niyang sinubo yung skin.

*nguya*

*nguya*

*nguya*

*lunok*

*kilabot*

Matatawa na sana ako, pinigilan ko lang.

"See? Not bad, right?"

Diring diri pa din yung itsura ng mukha niya.

"Yeah, not that bad. Pero ayoko pa din. Just go on continue eating that. Baka mailuwa ko pa lahat ng kinain ko"

Di ko na napigilan ang tawa ko. Tawa ako ng tawa.

"Arte mo!" sabi ko sa kanya.

Inirapan lang niya ako na lalo ko pa ikinatawa.

Tuloy tuloy lang kami ng inom ng soju. Nung busog na busog na ko, tsaka lang ako tumigil dun sa pig's skin.

Kwentuhan lang kami tungkol sa business, buhay buhay. Nagdedebate pa nga kami kapag di kami magkasundo sa

isang bagay.



Ayos din naman pala tong Luther na to. Masaya din pala kasama.

Paglabas namin nung parang tent, napansin kong madilim na pala.

I peeked at my watch. Shoot, 8:30 na pala nun? Di ko namalayan ah.

"Ginabi na pala tayo. Tara na." aya ko. Lumakad na ako nang mapansin kong napakadilim pala. Kinuha ko yung

phone ko and used it as a flashlight.

"Hey, anong oras pasok mo bukas?" tanong ko.

Walang sumagot. Lumingon ako.

0.0

Hala, nasan na yun?

Bumalik ako dun sa may tent. Andun siya. Nakahawak sa may stand nung tent.

"Huy! Ayaw mo pa ba umuwi?!"

Nilapitan ko ulit siya.

He just looked at me.

"I-I can't see"



Ha? Ano daw? He can't see?!

Maghi-hysterical na sana ako nang may bigla akong maalala na sinabi niya sakin nung nastranded kami nun.

Bulag nga pala siya sa dilim.

Hinawakan ko siya sa braso at ipinatong sa balikat ko. Umakbay naman siya sakin.

Inalalayan ko na siya.

"Sorry, nakalimutan ko. Humawak ka lang sakin. Tara"

Tahimik lang siya nung naglalakad na kami.

Kung ano ano tuloy naiisip ko. One thing I don't like about boys, mataas ang pride.

Bakit di nila matanggap na minsan helpless din sila?

Malayo layo pa kami sa pinagparkan ng kotse niya at ayoko mapanis laway ko.

"Hoy, magsalita ka naman"

"Tsk. Ninanamnam ko yung moment, wag ka magulo."

"Ha?! Ano pinagsasabi mo na naman?!"

"This feels nice."



*kroo kroo*

"Anong feels nice ka dyan"

"Being with you, guiding me like this when I can't see"

"Hoy, Fernandez, umayos ayos ka kundi iiwan kita dito."

"Eto naman. Nag-eexpress lang ako dito. Nagtataray ka na naman."

Di na lang ako kumibo at nagpatuloy kami sa lakad. Akala ko naman kasi yung silence niya has something to do with

his pride. Naku naman.

"Hey" sabi niya ng mahinahon. Kinakabahan yata ako?

"Why don't we date each other for real?"

"Tsk, ano ba Luther. Pinagtritripan mo na naman ako e."

"Tsk, di ako nantritrip. Minsan kasi buksan mo yang pang-unawa mo. Tapos magtataka ka kung bakit ikaw na lang

ang walang boyfriend sa barkada mo? Hay nako."

Haaaa? Pano niya nalaman yung nasa isip ko? Minsan talaga ang creepy lang. Ganun ba talaga ako ka-transparent

sa kanya o he has the ability to read minds? Aisht!



"Ano? Let's try it. Ikaw na din nagsabi you have to try before saying no..

Date me for real."

Aba, aba. At pride ko pa ang natest ha.

But wait, wala namang masama kung idedate ko siya diba? Lalo na ngayon na mabait naman pala siya at masaya

kasama.

"Okay. Let's try."

He halted suddenly.

"TALAGA?!" sigaw niya.

"Oo nga. Ayaw mo?"

"G-gusto syempre! Nanigurado lang sa sinabi mo."

"Ayun naman pala e."

"Wow, ayos pala talaga ang desisyon kong busugin ka dito"

Natawa naman ako. Nang maramdaman kong humigpit ang akbay niya sakin.

"Hoy, chancing."

I felt his body shaked a bit. I guess that means he grinned.



"Hey, give me your keys. I'll drive."

"NO WAY! Walang humahawak kay Sunny kundi ako!"

"Sunny? Seriously? May pangalan kotse mo? Huh! Then better junk that rule 'cause I'm not letting you drive! Baka

maaksidente pa tayo or something! You choose, mababanga yung kotse mo kasi you can't see o I'll drive it tosafety?"

Just like how I want, he lost it.

"Just make sure you drive SAFELY."

"I will" I answered with a big smile.

Hah! Madadrive na din kita, Audi R8 V10! Hello, Sunny! XD

------------------#

The day after, busy na naman sa work. But for an unknown reason, ang light ng feeling ko.

Paglabas ko nang office ko, nakita ko yung secretary ko na parang stressed na nakahawak sa ulo niya.

I peeked at my watch.

"Hanna, go and have a break first."



Nagulat naman siya at biglang tayo.

"M-Mam, pasensya na po."

"Okay lang. Mukang stressed out ka na eh. Sige na, kumain ka muna sa kitchen. Sige, kahit ano gusto mo, kunin mo.

Sabihin mo na lang na ako nag-utos."

"T-thank you po Mam. Iba po talaga pag-in love hano? Inspired"

Nginitian pa niya ako.

Buti na lang, umalis na siya kundi, nabawi ko pa yung sinabi ko sa kanya.

In-love raw? >.<

Pumasok na ulit ako ng office ko. Saktong nagri-ring yung phone ko.

*Luciperong Luther calling....*

Problema nito?

"Hello?"

*Hi, aayain sana kita mag-lunch. Free ka ba?*

"Yeah, I'm free."





Pagsakay namin sa kotse ni Luther, I sighed in relief.

Pero di pa pala dun natatapos yun.

Pagdating namin sa Brother's Burger kung san kami magla-lunch, pinagtitinginan pa din kami.

Lalo naman tong kasama ko. Ayyy nako. Ang hirap pala kasama nito pag gusto mong hindi mapansin.

Nung kumakain na kami..

Luther: Ang tahimik mo?

A: H-ha. W-wala lang. Kumakain tayo e. Teka nga, ano ba yung sasabihin mo?

L: Ah yes, about that. Gagawin na yung kitchen sa upcoming hotel. Pwede mo nang ayusin.

A: Erm, pano?

L: Pupunta kang Cebu. Or should I say, sasama ka sakin sa Cebu.

Nabilaukan ako sa sinabi niya. Pupunta ako ng Cebu?! With him?!

A: What?!

L: Oh, ba't bigla kang agit dyan. Yeah, pupunta tayo ng Cebu. Syempre kailangan nandun din ako. Di ko lang alam

kung gano katagal tayo dun. So prepare for leave na.

A: I'm going to Cebu with you? For a long time?

Kumunot yung noo niya.

L: Yeah. Hey, bakit parang ayaw mo?

A: No! Nabigla lang ako. It's just..so sudden.





"Ano ka ba, nakahalata yun malamang! We know you, girl. You tend to shut your mouth when you're thinking deeply

of things." sabi naman ni Faye while she munch on an apricot bread.

"At siguro, naisip niya na you don't like the idea of being with him" singit naman ni Claire.

"But I agreed on dating him for real! Understood na dapat yun diba?" -ako

"Yun na nga e. You agreed. But you act different from what you said. Hindi yun mind reader para mahulaan yung

iniisip mo, Ellie. Sa ginagawa mo siya nakadepende and your actions should define your words." -sabi ni Bernice

Natahimik ako at napaisip na naman.

Ignorante talaga ako sa mga ganung bagay. Hmp.

---------------#

The day to go to Cebu, came. At heck, hindi ko alam kung ano na naman ang nagtulak sakin na maunang pumunta

sa Cebu kahit ang usapan namin ni Luther ay sabay kami.

Sobrang kinabahan kasi ako ng maisip ko bago ako matulog kagabi na we'll be together the whole ride to Visayas.

I have no idea what the heck is wrong with me.

Pagka-in ko sa hotel, diretso tulog ako kahit alanganin na yung oras. Di ko talaga maintindihan sarili ko.

Pagkagising ko, nakaramdam ako ng gutom. Bumaba ako sa ground floor at kumain sa may food center.



Nang mabusog na ako, I decided to head back my room.

Pero bago pa ako makasakay sa elevator, may biglang humila sakin.

"What the--?"

My intruder faced me. Hindi ako nakapagsalita. Si Luther.

Matagal kaming nagtitigan bago siya nagsalita.

"I know I couldn't get angry to you for coming here without sending me a word kahit na ang usapan ay sabay tayo.

Because heck, I don't have the right. Tell me, you don't like being with me, do you?"

I looked at him intently. Kapag wala siya sa harap ko, hindi ko alam ang iniisip at nararamdaman ko. But right now, it

seemed like I've known the answer for so long already.

"Look, I'm sorry for acting like this lately. It's just a whole lot of confusion and that does not mean na ayaw kong

kasama ka."

He clutched his forehead. "You made me worry so much, you know. Ang risky ng mindset mo"

"Wala naman nangyari sak---"

"No, kahit na. Pano na lang kung meron nga? Ano na lang gagawin ko? Look, Ellie. Iba na ngayon, okay? You're in

my life now. At kahit ayaw mo akong magalala, I'd still be worried, 100%."

I felt my face burn red. Yumuko ako para di niya makita.

"Kumain ka na?" random na tanong niya.

I nodded. "Ikaw?"

"Not yet. Mind giving me company?"

"No problem"



Tumalikod na siya papunta sa food centre. Then, bigla ko naalala yung madalas na bilin sakin ng deceased lola ko.

"Say it, before it's too late"

"Luther"

He stopped then turned back to me.

"I-I..."

Shit. Why is this so damn hard?

"I'm sorry. And please, wag mo isipin na ayaw ko sayo. Just keep on worrying about me, please?"

Slowly, a smile formed in his face. Nilapitan niya ulit ako at inakbayan.

"Tara na nga, Fiance. Gutom na ako e"

Pinalo ko naman siya. But he kept on laughing.

And the rest happened.

---------------#

The next day, I woke up very late. Napag-usapan namin ni Luther na isasabay niya ako papunta sa site but I

declined. Nagmagaling pa ako na maaga ako pupunta dun.

But my alarm clock defied me once more. Okay, kasalanan ko. Tatlong beses na ako nagising sa alarm but I kept on

going back to sleep. Sa pang-apat na gising ko, late na. Hay.

Nag-taxi na lang ako papuntang site. Pagdating ko dun..

"So, this is what you call early? Well, let me tell you that you're exactly 1 hour and 4 minutes late, Ms. Ronquillo"

bungad sakin ni Luther na nakasuot na ng helmet at may blueprint na hawak.



"Please, Mr. Fernandez, promise bukas di na mauulit." sagot ko

"Talagang di na. Dahil sasabay na kita starting tomorrow. Oh, magsuot ka na ng helmet bago ka pa mauntog at

makatulog ulit."

Siniringan ko na lang siya at sinuot yung helmet. Hay, akala ko ba 'exclusively dating for real' kami? Hmp!

Buong araw kaming naka-focus sa work. Good thing na kapag trabaho ang usapan, pareho kami ng dedication.

Tuwing break namin, sabay kami kumakain. Madalas naman akong binubusit ni Luther kaya laging nauuwi sa

harutan. Sayang saya naman siya kapag naaasar ako.

Magsi-six na ng hapon nang makauwi kami. Hinila na naman niya ako bigla papunta sa isang 2013 Dodge Dart Car.

"Huy! San ba tayo pupunta?"

"Basta! Sumakay ka na lang"

"Sayo to?!"

"Oo naman! Tingin mo sakin? Carnapper?"

"Pwede din"

"Tange! Hindi! Sakay na, bilis! Baka di natin abutan!"

Sumakay na lang ako at sumama sa kanya.

Within just minutes, nasa harap na kami ng isang Cafe. Bumaba na kami ng kotse niya.

"Seriously? Gabing gabi, kape?"



"Pwede naman mag-decaf diba. Atsaka di naman kape habol ko dito."

"Eh ano?"

"You'll see" sabay hatak sa kamay ko.

Pagpasok namin, di ko naiwasang ma-amaze sa ambiance. Talagang sobrang pleasant. Samahan pa ng 1960's na

theme.

Sa bandang gitna, may parang stage. Sa malapit na table dun kami naupo. Marami rami din ang tao.

May lumapit agad na waiter samin.

"Sir Louis! Long time no visit po ah!" sabi sa kanya nung waiter.

"Oo nga e. Ngayon lang nagka-opportunity. Dalawang hazelnut coffee tsaka dalawang chocolate souffle order namin"

sagot ni Luther.

"Coming, Sir! Pero teka sir, di nyo ba ako papakilala sa girlfriend nyo"

"Ah, yeah. This is Gary, Ellie. He's the owner of this Cafe at dati kong guard. Gary, siya naman si Ellie, fiance ko."

"What? Oh no, Gary. Hindi niya ako fiance. I'm Ellie, co-worker niya."

"Hey, we're dating!"

"Yes but I'm not your fiance!"

"YET"

Natawa naman silang dalawa. Hay nako tong mga lalaking to.

"Nice meeting you po, Mam Ellie. Naku, ngayon lang po nagpakilala ng fiance yang si Sir. Malay naman natin, kayo

na talaga. Sige Cher, Mam, kunin ko na order niyo."



Pagkaalis niya, binato ko si Luther ng tissue.

"Sira ka talaga! Anong fiance?!"

"Bakit? Ano ba sa tingin mo ang gustong ma-achieve ng dalawang taong nagdedate?"

"I don't know. To get to know each other?"

"To get to kno----?!"

Naputol naman ang pagaaway namin nang may mga pumwesto na sa may stage.

Mukhang banda sila na tumutugtog dun. Ang mas kapansin-pansin, ay yung vocalist nilang kamukhang kamukha ni

Luther.

"Hey, related b---"

"Yeah. He's what we came here for"

Pinagmasdan ko ulit yung lalaki. Kamukha siya ni Luther pero mas cool ang dating niya. Pormang rockstar ba. Si

Luther kasi, formal ang dating.

Nung mapatingin sa gawi namin yung lalaki, napangiti siya kay Luther. Kumaway pa. Nag-salute naman tong katabi

ko.

Mayamaya pa, nagsimula na silang tumugtog.

Girl I'm in love with you



This ain't the honeymoon

Past the infatuation phase

Right in the thick of love

At times we get sick of love

It seems like we argue everyday

I know i misbehaved

And you made your mistakes

And we both still got room left to grow

And though love sometimes hurts

I still put you first

And we'll make this thing work

But I think we should take it slow

We're just ordinary people

We don't know which way to go

Cuz we're ordinary people

Maybe we should take it slow (Take it slow oh oh ohh)

This time we'll take it slow (Take it slow oh oh ohh)

This time we'll take it slow



Nagpalapakan yung mga tao pagkatapos nila. Syempre, kasama ako dun. Ang galing nila. May Southborder feel sa

kanila. Lalo na sa boses nung lalaki.

Ilang kanta pa ang tinugtog nila habang kami ni Luther ay inuubos yung order namin. Pati pagkain nila, ang sarap!Heavenly yung chocolate souffle! Business is running through my head again.

"Erm, if you don't mind, what specific relation does you two have?" tanong ko kay Luther.

Inubos muna niya yung coffee niya bago sumagot.

"He's my brother. Tatlo kaming magkakapatid. He's the eldest, I'm second. At yung third, grade six ngayon."

"Dito siya nakatira?" realizing my 'makulit' aura, I added "Sorry, just curious."

"I know. Okay lang. Si Kuya, he's considered as the rebel of our family. My typical CEO Dad wants him to follow his

footsteps but Kuya has bigger dreams than just being stuck in an office doing paperworks. He's very adventurous at

di niya matitiis yun. So, he ran away from home and lived by himself."

"Wow, ang bigat nun ah. Hm, bakit ikaw? Don't you have other dreams?" tanong ko ulit.

"I'm living it. Ewan pero Dad has got me interested in the same stuffs he likes. Kaya ako ang naging heir niya.

Napasa lang siguro niya from Lolo to me."

I stared at him interestingly. Pang-teleserye buhay nito!

"Erm, wala naman kayong arranged marriage or something?"

Natawa naman siya. "Grabe ka naman! Ginawa mo nang teleserye buhay ko! Syempre hindi ako papayag dun. Alam

nila Lolo at Dad yun. I get to choose the girl I'd like to marry. And they have to accept that"

Medyo nahiya naman ako so I didn't push through the subject. Consider the fact that I'm the one he's dating.

The awkward silence broke when someone approached our table.

"Sa lahat ng magkakasamang customers, kayo lang ang tahimik"

Napalingon ako sa nagsalita. Yung Kuya pala ni Luther. Nginitian niya ako then held his hand.



"I'm Kitch, Louis' elder brother"

"Ellie" sabi ko naman while returning his smile.

"Nice meeting you"

"And you"

At umupo na kami. Nagyakapan naman yung magkapatid. I suddenly miss my sisters Gab and Anne. Ako naman

kasi ang eldest sa amin.

"Akala ko nilimot mo na ko!" sabi ni Kuya Kitch kay Luther.

"Busy lang, Kuya. Kamusta Brazil?"

"Ayos na ayos! Daming hot chicks! And like you, I met an amazing girl named Brianna."

Tumawa naman si Luther.

"So I guess, babalik ka dun?"

"Oo naman. Ikaw lang ba ang may karapatang magpursue ng babae? Syempre ako din. Maiba, kwentuhan mo

naman ako sa girlfriend mo. Nako Ellie, marami kang dapat malaman tungkol dito"

"Kuya naman" sabi ni Luther na nagpuppy eyes.

And that was my turn to laugh.

Buong gabi kaming nagkwentuhan. Marami na palang napuntahan si Kuya Kitch na bansa. Ang dami na niyang na-

experience. Adventurous nga siya tulad ng sabi ni Luther.

--------------#

Days passed and we're halfway through with the proposed kitchen design na gusto ko. Kaya lang, hindi talaga

maiiwasan ang magkaron ng problema.



Naharang yung mga Raw materials na dapat para sa storage area ng kitchen. At yung dapat na magdadala sa amin,

naiwan daw sa Luzon yung license for pass nun. Ngayon, namomroblema kami at hanggang bukas na lang daw

makukuha or else, hindi na talaga namin makukuha.

"Hindi na pwedeng maiba ang materials. Maiiba din ang magiging itsura nito." sabi ni Luther na kausap yung

foreman. Ako naman, nakikinig na lang sa kanila.

"Pero Sir, di po ba pwede yun--?"

"No" Luther cutted through. "Kung ano yung gusto ni Ellie, yun ang masusunod. Pupuntahan namin to."

"Teka, saan ba naharang yung mga materyales?" singit ko na. Nagiiba na kasi ang aura ni Luther.

"Sa Samar po, Mam. Masama daw po panahon ngayon dun e" sagot sakin nung Foreman.

Tumingin ako sa may labas ng building na kasalukuyang hindi pa tapos. Medyo madilim na. Malayo ang Samar at

siguradong gagabihin na kami.

"Tara, I'll drive us there" biglang sabi ni Luther.

Tinitigan ko si Luther na nagtataka. Then I motioned my head outside para ituro sa kanya na magdidilim na. "Are you

sure?"

"Hell sure. At kung magdilim naman, I have you." sabi ni Luther. Namula na naman ako. Buti na lang, madilim na

nga.

-----###

We were on our way straight to Samar nang dumilim na ng lubusan. Tumabi muna kami ni Luther to switch positions.

This time, ako na ang nagdadrive. Nakapikit lang siya sa tabi ko.

"Is the dark really bad that you have to close your eyes like that?"

"Yeah. Parang kinakain nila yung light e. I hate seeing it continously."

"Itulog mo na lang."

"No, I don't want to. I'll be awake with you"

Tumahimik ulit ako. Sinusulyapan ko siya ng tingin every now and then.

Unti-unti ko tuloy naiisip,



parte na talaga siya ng buhay ko.

I was staring alternately at him and the road for almost two hours at nasa Samar na kami. When suddenly, the rain

pour down hard.

It was almost impossible to see the road sa lakas ng buhos. Buti na lang, I managed to drive us hanggang sa isang

Traveller's Inn sa tabi ng highway. He obliged to check in. Baka kung mapano pa nga naman kami.

Kung gaano kahirap humanap ng parking area dahil punong puno na, mas lalo kaming nahirapan sa pagcheck-in.

"Sir, Mam, we only have one room left and it's for singles lang. So take it or leave it na lang po." sabi nung

receptionist.

"She'll take it." sabi ni Luther. "I'll just stay on the lobby"

Hindi naman ako nakakibo nung binigay na sakin yung susi.

"Good night, see you tomorrow." sabi niya sakin bago siya tumalikod na naman papunta sa lobby.

The next thing I knew, I was dragging him with me to the room.

Pagpakapasok namin..

L: Are you actually serious?

A: I am! Don't be ridiculous, ang daming tao sa lobby. You won't be able to sleep there.

L: Hey, you are aware that I'm a single man with needs.

A: I know.

L: And you're a single woman. With needs, too.



A: I know.

L: Tsk. Teka Ellie, seryoso ka b---

A: Luther, Luther, Luther, stop. Please just stop overthinking. I trust you, okay? Simple as that.

Hindi naman na siya kumibo. I looked around the small room. May isang single bed, isang single armchair at bedside

table na may lamp lang ang meron.

Namaluktot na si Luther sa may armchair. Obvious na obvious na malaking tao siya para dun matulog.

L: I'll sleep here.

A: Wag ka ngang magpatawa, sakit ng katawan ang hanap mo diyan.

L: Then what? Hindi naman ako papayag na ikaw ang matutulog dito. You were driving for hours, masakit ang

katawan m---

A: Here. *naupo sa may kama* We'll sleep here.

There was a sudden horror look on Luther's face.

L: Are you fuckin' kidding me, Ellie?

A: HINDI NGA ANO BA?! Ang kulit kulit mo, nagtitiwala nga ako sayo! We won't do anything! Matutulog lang tayo,

Luther---

L: Raging hormones ring a bell?

A: If you're scared of me, wag kang magalala. I won't bite you or something. Hindi ako manggagapang noh!

Humiga na lang ako. Bahala na nga siya. Kung ano ano kasi iniisip e. Kainis.

Maya maya pa, I felt him climb the bed. Hindi siguro nakatiis dun sa upuan. Para kasing sira e.

Sinilip ko siya. Nakatalikod siya sakin. Nakatulog kami ng ganun ang pwesto.

In the middle of the night, hindi ko alam kung nananaginip ako. But I felt someone hug me from behind then

whispered "You trust me, but I don't trust myself"



And the weird thing is, hinayaan ko siyang makatulog nang nakayakap sakin.

-----***

Kinabukasan, dumiretso na kami agad para maibalik yung mga materyales. Luckily, nadaan sa pakiusapan at nakuha

na din namin.

Pabalik na kami sa Cebu nang maalala ko na naman yung kagabi. Hindi ko talaga sure kung nangyari ba yun o

panaginip lang. Paggising ko kasi kanina, gising na din siya.

Tiningnan ko siya.

Wow, fixated sa road si Kuya. Maasar nga.

"Ako pa inakusahang manggagapang, e siya pala manggagapang" sabi ko habang nakasmirk.

"What?" sagot naman niya. Aba, patay malisya.

"Raging hormones ring a bell?"

Parang instant noodles yung biglang pagpula ng mukha niya. Hahaha! Pinipigilan ko lang tumawa.

"Oh? Mainit ba? Lakasan natin yung aircon, namumula ka e" pangaasar ko pa.

The effect was really instant. Pulang pula na siya. Hahaha!

"H-hey. D-di ko alam sinasabi mo" dire-diretso niyang sabi.

Hmm, from how it looks like, nangyari nga yung kagabi. Niyakap niya nga ako.

Swerte niya.



Hindi ako nagpapayakap kung hindi ka special sakin.

Hindi na lang ako kumibo at tahimik na ngumiti na lang.

Buti na lang at naisipan niyang dumaan kami sa Starbucks at kumain ng breakfast.

Nagtake-out na lang kami. Naiwan na ako sa loob ng kotse at pabalik na siya nang maalala kong hindi ko pala nasabi

na Choco Cream Chip Frappe na Venti ang gusto ko.

Pagkabalik niya, nilabas na niya yung mga binili niya.

A: Hey, I forgot to tell you, Choc---

L: Choco Cream Chippe Frappe with extra whipped cream, Venti, for the two of us.

Binigay niya sakin yung akin. Inabutan pa niya ako ng Banana Cake.

Ako: You remember?

Ngumiti siya sakin.

L: Always. Favorite natin yan e, at dyan tayo nagkakilala.

Nangiti naman ako. I looked down my cup. At nakalagay dun,

Luther's Fiance.

Usually, I'd be pissed to him pushing that I'm his fiance. But this time, I actually smiled upon reading it.

I turned to look at him again, and he was already smiling at me.



"Hey, I was thinking, kahit matapos pa yung building, we'd still date?" tanong ko sa kanya nang nakangiti.

"Hmm, to be honest, formality lang yun. Di naman ako papayag na hindi na kita makakasama."

We smiled at each other.

"Just what I thought so."

There, I realized that since the day we accidentally swapped our Frappes..

Our love story has started..

***

END OF PART 1.



PROLOGUE:

Survey Question: When you're dating someone, does it always mean you'll end up as lovers?

Correspondent 1: Hindi, kasi minsan hanggang date lang talaga. Kaya ka nga nakikipagdate kasi kinikilala mo munayung tao kaya kapag nagustuhan mo, itutuloy mo. Pero pag di mo nagustuhan, bat mo pa itutuloy?

Correspondent 2: Ang dating parang marketing. Hahanap at hahanap ka ng product or bagay na magiging swak sa

standard mo para ma-satisfy ka.

Correspondent 3: Para sakin, kaya mo dinedate ang isang tao kasi nakitaan mo siya ng potential na maging lover

mo. So, to know them further, nagdedate muna kayo.

This is exactly their stage.

Now, the other question is, will they be lovers? Or will they go back to being strangers again?





Lumayo na lang ako ng konti sa kanya. Nako talaga tong lalaking to. He just came from a business trip in Florida, at

kung naaalala niyo pa, kapag inaatake siya ng jetlag, kasabay ang pag-aalsa ng pwet niya. Siya lang ang kilala kong

ganun, sa totoo lang.

Actually, sa iba siya nagpapasundo kapag babalik na siya dito sa pinas. Kaya lang sadyang makulit ako kaya ako

ang sumusundo sa kanya. Wala lang, trip ko lang. Hahaha

Lagi naman siyang di namamansin kapag tapos na siya sa CR. Ewan ko sa lalaking to, pero pag kinabukasan na,

daig pa linta kung kumapit!

Sumakay na kami sa Audi Q7 ko. Ako ang magdadrive, syempre. Since nakahawak siya sa humihilab niyang tiyan.

Ako: "San ba kita ihahatid?"

Di siya sumasagot. Sa totoo lang talaga, naiinis ako kapag ganito siya. Tuwing ako makikita niyang sumusundo sa

kanya sa airport, sumasama na mukha niya. Sinasamahan ko naman sana siya kapag nagaalburuto na tiyan niya.

Kaya hinatid ko na lang siya sa Condo Unit niya. Siguradong pagod to kaya gusto nitong mamahinga.



Dumiretso na akong bumaba pagka-park ko. Naiinis talaga ako, parang ayaw niyang ako ang sumusundo sa kanya.

Okay, last na to. Di ko na siya susunduin pa sa susunod.

Binuksan ko na yung compartment sa likod para makuha na niya yung maleta niya. Aalis na ko pagkakuha niya.

Hmp.

Nagulat naman ako nung di niya agad kinuha yung maleta niya.

Ako: Talagang dito ka pa nagbuklat ha? Luther naman, aalis na ko

Di niya na naman ako pinakinggan. Naghalungkat lang siya dun hanggang sa kuhanin niya yung pabango at dali-

daling nag-spray sa buong katawan niya. Pagkatapos nun, niyakap niya ako.

Luther: Namiss kita!

Ako: Che! Ang bipolar mo! Di ka mamamansin tapos yayakapin mo ko?

Bumitaw na siya.

L: Kasi naman, nakakainis ka. Parang di mo alam na nagtatae ako kapag may jetlag eh.

Ako: So?

L: .....

Ako: Oh I get it, kaya ka nagpabango kasi nahihiya kang baka mabaho ka? Kaya lagi mong sinasabi 'don't touch and

sniff me' chos?



Di siya ulit sumagot. Nakatingin lang siya sakin.

Ako: Para kang ewan! Okay lang yun!

L: Eh bakit ba gustong gusto mong sunduin ako? Sa totoo lang, kanina naisip kong sesantihin na yung driver ko, ikaw

ang sinusunod, hindi ako e

Ako: Wag naman, ano ka ba! Di mo alam kung pano ginagawa kong pilit dun noh!

L: Eh bakit nga kasi gusto mo kong sunduin?

Teka, bakit nga ba gusto ko siyang sinusundo???

Ako: Gusto ko lang. Oy, ikaw ha. Nakakahalata na ako, nililibang mo ako para makalimutan ko pasalubong mo hano?

Hala, you're wrong, dude!

L: Hoy hindi ah! Tara sa taas, tatabunan pa kita ng pasalubong kung gusto mo

*****************#

"Di ka naman masyadong hayok dyan noh?"

Tiningnan ko na lang ng masama si Bernice. Ang sarap kasi nitong Toasted Siopao na uwi nila galing Bicol!

Ako: Ang sarap kaya! Kahit siguro dalawang kilo kaya kong ubusin to eh.

Faye: Grabe. Dapat pala talaga sumama ka samin, siguro ikaw ang kasama ni Daryll na pabalik balik dun sa bakery

nyan.

Ako: Sayang talaga, nasabay pa kasi sa seminar ko. I just can't lose that seminar, ang mahal eh!

As usual, nagkita-kita na naman kami ng barkada. Yun nga lang, madalang na kami sa Starbucks. Dito na kami sa

bahay nila Claire at Jason. Nasa trabaho ang lalaki kaya walang pang-asar.



Sa sobrang busog ko, nadighay ako ng malakas.

Claire: Eew, Ellie. That's so gross! I hate the smell of that thing!

Ako: Arte nito! Palibhasa nagsawa ka na dun sa siopao kaya ayaw mo na! Ako ngayon ko pa lang nakain yun noh!

Claire: Whatever

Bernice: Maiba, kamusta naman kayo ni Luther?

Ako: Huh? Parang isang linggo lang kayo nawala, makatanong kayo parang taon ang lumipas ah? Edi ganun pa din

Faye: Weh? Nothing new?

Ako: Wala nga, ano ba.

Bernice: Eh ano na ba kayo?

Binuksan ko muna yung garapon ng Pili nuts at kumain nun bago sumagot.

Ako: Date-mates. We're exclusively dating.

Claire: Ikaw ang maarte! Damal mo, may dating-dating chos ka pang alam!

Ako: Hoy, Claire. Ano bang nakain mo dun at ang taray taray mo? Ngudngod kita dyan e

Claire: Don't open your mouth! Naaamoy ko yung kinain mo! I really hate that smell! Para akong masusuka!

Susungal-ngalin ko na sana si Claire pero pinigilan lang ako ni Faye.

Faye: *whispers* Hayaan mo na, nung nasa Bicol pa kami ganyan na yan. Pati nga si Jason inaaway eh

Hindi ko na lang pinansin. Pasalamat siya at nasa bahay niya kami. Umbagan ko tong kaibigan kong to e.

********#



At dahil na-inspire ako dun sa toasted siopao na kinain ko, tinry kong gumawa ng sarili kong version.

Nasa loob lang ako ng food testing lab at nag-iisa. Hinihintay ko na lang maluto yung siopao sa loob ng oven.

Nang may walangyang nanggulat sakin. The flour I was holding slip through my hands and fell. *Burst of laughter

from the intruder*

Ako: Shit!

Luther: HAHAHAHA!!! You're face was epic!

A: Seriously?! Why the hell did you have to do that?!!

L: *laugh subsides* Gusto ko lang. *behlat* So what's for eating?

A: *inirapan siya* Eat your face. Pagkatapos mong itapon tong flour ko--

L: Wait, ikaw may hawak nyan ah, so ikaw ang nagtapon, di ako! *behlats again*

A: Ginulat mo kaya ako! *oven rings* tabi nga! Baka masunog pa yung siopao ko!

Kumunot yung noo ng mokong.

L: Siopao? Sa oven?

Di ko na lang siya pinansin at nilabas na ang siopao sa oven. Hmm, ang bango! May bago na naman yatang product

ang The Achiever's ah.

L: Wooow! Mukhang ang sarap nyan! Patikim!

A: Magtigil ka nga! Umuwi ka na lang! Tsaka ba't ba nandito ka?



L: Wala lang. Sige na please, Ellie, patikim na nyan, pleeeeease?

A: Ewan ko sayo. Ayan oh *abot nung baking sheet na may siopao* I just tried that recipe, actually, inimbento ko lang

yan, ginaya ko yung toasted siopao sa Bicol.

Kumuha na siya ng isa. Hinipan hipan pa nga niya bago isubo eh. Medyo kinabahan naman ako sa magigingexpression niya. To my surprise...

Luther: Mm! Ansarap! *takes another one* kaya pala toasted siopao, siopao na in-oven.

A: Exactly. At dahil nasarapan ka, ikaw ang unang nakatikim ng bagong labas ng The Achievers. Swerte mo no?

Ngumisi naman siya ng malapad.

L: Then it should be named after me! Ako ang tumikim eh

A: Asa ka pa. Baka di bumenta kapag pinangalan ko sayo, no way!

L: Kainis to. Samantalang ako pinangalan ko sayo yung bago kong project na Villa.

A: Ano?! Pinangalan mo sakin?!

L: Yes, what's wrong with Brenda Louise Villa? Bagay naman diba.

Pinukpok ko yung ulo niya nung cling wrap.

L: *namumungalan ng siopao* Awray! Anoma?

Ako: Adik ka talaga! Bakit pangalan ko pa? Pano kung sumikat yun? Edi pangalan ko din sisikat?

L: Ano naman? Your name sounds good, why not diba? Penge pa nga

Naubos na pala niya yung isang buong baking sheet nung siopao.

Ako: Wala na, yun lang yun! Teka, matanong nga kita. Seryoso ha. How awkward will it be kapag di na tayo

naguusap tapos sakin mo pinangalan yun?

L: Bakit naman di tayo maguusap? Uy, panulak naman, ayaw bumaba nung siopao eh

Napaka-naive talagang magdesisyon ng lalaking to. Inabutan ko muna siya ng tubig.

Ako: Pano kapag we don't work out? Tapos tuwing mababanggit yung Villa na yun, maaalala mo ako?

Tinitigan niya ako pagkatapos niyang uminom. Lumapit siya sakin pero umatras ako kaya hinigit niya ako.



Luther: Ellie, you think too much. Di pa nga tayo eh hiwalay na agad iniisip mo---

Ako: T-that's not my point, ang ibig kong sabihin pan---

He put his finger to my mouth to shut me.

Luther: Wag mo ngang sinasabi yun. Naiinsulto ako. I won't let that happen, okay?

Nagkatitigan kami. Ewan ba, pero bumilis tibok ng puso ko. Palapit na ng palapit mukha niya, pero di ako makagalaw

kasi parang kinakabahan yung feeling ko na ewan.

His lips was only half an inch away from mine ng bigla na lang niya ako niyakap.

Luther: I really don't trust myself, you know? I don't want to take advantage of you hangga't di pa kita napapa-oo but

you're making it really hard.

Ako: Di mo naman kasi ako tinatanong eh

Mukhang nagulat siya kaya humiwalay siya bigla. Para naman akong sinuntok at natauhan nang bigla kong

marealize yung sinabi ko.

Luther: Are you saying---

Biglang bumukas yung pinto at nagulat kaming dalawa kaya napahiwalay ako sa kanya.



Si Hanna, ang secretary ko. Hiyang hiya yung itsura niya nung makita kaming dalawa ni Luther.

Hanna: S-sorry po, Ma'am Ellie, k-kailangan po kayo sa kitchen.

Ako: I-it's okay. Sige, papunta na ko.

Nang makaalis na si Hanna,

Ako to Luther: G-gusto mong shake? Tara sa labas, gagawan kita.

***********#

Nasa loob ako ng office ko nang biglang pumasok si Faye na tuwang tuwa. What's with these people always bursting

through the door?

"Oh my God, Ellie! Kaka-email lang sa akin ng Fernando Group of Companies! They're giving us extra credit kasi

malakas cater service and guess what? Matutupad na yung Davao dream natin!"

Masakit sa tenga yung tili ni Faye na yan pero dahil sa sinabi niya, nagtatatalon din ako sa tuwa! Gosh! Abot

hanggang Davao na business namin kung saka-sakali! OMG talaga!

Ako: I-celebrate na toooo!

Faye: *biglang tingin ng malalim* in all fairness ha, consistent yang si Luther. Di ka pinapabayaan kahit saan!



Ako: Sira, walang kinalaman yun sa business natin noh.

Faye: Sus, wala daw. When I said nag-email sakin ang FGC, I meant it's Luther's personal account! At oy ah, wag

kang in-denial dyan. Baka akala mo nakalagpas sa pansin ko yung pangalan ng bago nating food!

Hindi na lang ako kumibo. Kunwari na lang may hinanap ako sa drawer ko. Pero bago makalabas si Faye, narinig ko

yung bulong niya.

Faye: *whispers* Lucifer's Siopao pang nalalaman..

------#

Tuwing gigising ako ng umaga, tadtad na ng text yung phone ko. Noon, all business at kadalasan yung secretary ko

lang ang nagtetext o kaya naman ang barkada.

Pero iba na talaga ngayon. Madalas, puro si Luther ang text. Di lumalagpas ng sampu ang text niya.

Katulad na lang ngayon. 16 messages. 2 from my secretary and the rest sa kanya na.



I opened his text first.


Goodmorning Ellie.. :( (sent twice)

Work k b ngayn? (sent thrice)

Punta k dto condo pleease? (sent 4 times)

Uy Ellie.. :'( (sent 5 times)

Anong problema nun? Bakit puro sad face yata? Hay nako. Malamang niloloko lang ako nun. Wag ko na nga lang

pansinin. May malaking Cater kami ngayon at dun muna attention ko.

Di muna ako nagreply. He can wait. I put my phone to silent.

Malelate na ako kung dadaan pa ako sa main resto kung nasan yung office ko kaya dumiretso na ako sa location ng

cater namin.

Bachelor's Party kaya malaki yung party at bongga. Kailangan nandun ako para ayos yung mga pagkain at walang

masabi yung client.





He grinned too.

Siya: Oo naman. Salamat talaga ha.

Ako: You're very welcome, Sir. Sige po, alis na po ako, may kailangan pang puntahan e

Siya: O-o sige. Ingat ka, Ellie, right?

Tumango na lang ako at sumakay na sa sasakyan ko. Bago ko maisara yung pinto, humirit pa siya.

Siya: Ellie?

I slid down my window at dumungaw na lang sa kanya.

Ako: Sir?

Siya: There IS a next time. I'm sure of that.

Ngumiti na lang ako at tuluyan nang umalis.

-----------#

I was driving home to my condo nang maalala kong naiwan ko pala sa loob ng sasakyan ko yung phone ko the whole

day.

Shutay na! Nakalimutan kong replyan ang Lucipero. Siguro umuusok na naman ilong nun at sasabihin na namanghindi na siya makikipag-date sakin!

Itinabi ko muna yung sasakyan ko sa gilid ng kalsada bago in-unlock yung phone ko.



I was expecting a LOT of texts pero ang meron lang ay yung dalawang text ng secretary ko na nakalimutan ko na din

i-open kanina at isang galit na galit na all caps na text galing kay Faye.

I opened the message from my secretary first.

From: Sec. Hanna

Good morning po Ma'am Ellie, Manager Faye is clearing your schedule for today po. Wag na daw po kayo pumunta

sa cater.

Ma'am Ellie, good morning po ulit. Mr. Fernandez left messages for you through fax po.

From: Dawn Faye Hernandez

ELLIE, WHERE THE HELL ARE YOU?!!

Anong problema nun? Shit naman kasi bakit di ko pa binuksan yung message ni Hanna eh! Kainis! Dali-dali kong

tinawagan muna si Hanna at ipinasend na lang through SMS yung Fax. At habang hinihintay ko naman, si Faye

naman tinawagan ko.

*ring----*

"Where the hell are you, Ellie?! Hilo na ako kakatanong kung nasan ka at cannot be reached pa yang phone mo!"



Ako: Look, Faye. Calm down. Let me explain. Ngayon ko lang nabasa na clinear mo yung sched ko for today. So

dumiretso ako sa cater natin. I was there the whole day at naiwan ko tong phone sa loob ng sasakyan ko----

"Then get your ass out there at puntahan mo si Luther! I'm sorry to break this out to you pero tinawagan niya ako

kanina and he doesn't sound okay. Bigla pang naputol yung line and I don't have any clue kung nasan siya ngayon---

"

Ako: Shit. Sige punta na ko. Bye

Hinarurot ko na yung sasakyan ko at pumunta na sa condo ni Luther. Ang alam ko lang eh yung pangalan ng

Condominium niya. Bahala na pagdating dun kung pano ko matutunton unit niya. Di ko alam pero nanginginig ako.

Ano kaya nangyari dun? Nakakainis bakit hindi ko siya nireplyan.

Pagdating ko sa front desk..

Ako: Uhm, condo unit ni Mr. Luther Louis Fernandez?

Receptionist: Pangalan po at ano pong relation nila kay Sir?

Ako: Erm, I'm Brenda Louise Ronquillo. Could you please, please just tell me his unit number at kung anong floor?

Something might have happen---

R: Okay, Ma'am. Calm down po. He already called us this morning na baka nga daw po may bisita siya ngayon. 15th

floor po, unit 1514. Here's the key, Ma'am.

Hinablot ko na yung key at nagpasalamat. What the heck happened to you, Luther?

Saglit lang, nahanap ko yung unit niya. I quickly slide the card key at pumasok na.



The first thing I noticed was the color black and white. Lahat ay color either black or white. I remember choosing this

as the color scheme sa condo ko. But I didn't pursue it. Nauwi ako sa lively colors. Parang ang lungkot pag black and

white lang.

That's exactly what I felt when I entered. Halatang halata mo na nag-iisa ang nakatira sa unit na yun. Very plain.

Except sa may table dun na puno ng blueprints at folder. Sa tabi ng window ay may isang diorama.

Curiosity filled me kaya nilapitan ko yun. Nagulat naman ako sa nakita ko.

Model siya ng isang Villa. At ang nakalagay dun ay Brenda Louise Villa Diorama. Hindi ko alam pero may kakaiba

akong naramdaman. Kaya tumakbo na ako sa obvious naman na pinto ng kwarto.

Nakahiga si Luther sa kama niya na namamaluktot sa kumot. Walang kakalat-kalat yung kwarto. Dahan-dahan ko

siyang nilapitan kasi mukhang tulog.

Nagulat na naman ako sa nakalagay sa bedside table niya. May tatlong picture frame. Isang picture nang buong

pamilya niya na minsan ko nang nakita sa magazine ng The Bachelor.



Yung pangalawa ay picture nung nagiisang babae sa family picture. Mukhang ito yung Mommy niya. Pero dun talaga

ako sa sumunod na picture nagulat.

It was a picture of me almost one year ago. Naaalala ko pang si Faye ang nagpicture sakin nun. Nasa Starbucks

kami kasi birthday ko kaya tinreat ko sila. Napaka-tipid ng ngiti ko dun. Halatang hindi ganun kasaya.

Luther stirred from his sleep so I hold his hand. He opened his eyes a bit and smiled at my sight.

Just as my phone rang. Dumating na yung pinapapasa ko kay Hanna na fax. It read:

Fiance, tinatrangkaso ako:'( Can you take care of me kahit ngayon lang? Please?

-Your Fiance, Luther :)

My eyes automatically darted to him. Nakatingin pa rin siya sakin at mukhang hirap magsalita.

Ako: Sure. Anytime.

I smiled at him. :)





Ako: Oh, so? Hindi ka pa rin first! *behlats*

Luther: Grabe to! Alam mo, sa lahat lahat talaga ng babaeng nakilala ko, ikaw ang natatangi! You're the only one

who could resist me! Watch and see, mas dadalasan ko pa workout nang wala ka nang masabi!

Ako: Whatever! Kumain ka na nga lang dyan, mabibinat ka pa nyan eh!

Luther: Eh sino kaya nagpapasigaw sakin? Atsaka ano naman sakin kung pang-3rd lang ako? Number 1 naman ako

sa puso mo *ngiti sabay kindat sakin*

Ako: *pinipigil ang tawa* Kapal mo, ang mga type ko katulad ni Oliver Jackson Cohen noh!

Luther: *Kinikiliti na ako* Wooh! Kunwari ka pa, sobrang alala mo nga sakin e! Kita mo, pinagluto mo pa ako! And I

don't remember having this on my fridge, pinag-grocery mo pa ko! Hahaha!

Ako: *tawa na ng tawa* ano ba, Luther! Magtigil ka na nga! Hahaha!

Natigil naman ako sa kakatawa nung bigla siyang huminto sa pangingiliti at niyakap na naman ako.

Luther: *kisses my head* Thank you, Ellie. You're the perfect woman a man could ever have..

Buti na lang, di niya kita yung mukha ko, ngiting-ngiti kasi ako. :"> Taong to, lakas magpangiti!

Ako: *kunwari di na-touch, hampas ng mahina sa ulo (may sakit eh)* ewan ko sayo! Bolero! Hala, kain na!

At inasikaso ko na siya. Partida, lakas mambola eh. :")))

----------#

Naglilinis kami ng iba kong crew sa pantry nang magtawag si Claire ng urgent meeting ng barkada sa Starbucks. Ano

na naman kaya ang problema ng babaeng yun?

As expected, ako na naman ang pinakahuling dumating.



Ako: Hi! May problema?

Faye: *nanlalaki ang mata sakin* Wow, ibang-iba aura mo teh ah.

Ako: Huh? Ba't napunta sakin, si Claire ang topic, right?

Bernice: Seriously Ellie, you look different. Ang vibrant ng ngiti mo, what's up?

Anong problema nitong mga to? Ba't pansin na pansin ako? I looked at Claire for save na nagets naman niya.

Claire: Guys, are we going to talk about Ellie na lang? Don't you want to hear the news?

Kaming tatlo: What news?

Claire: I'm pregnant!

Ako: Sabi na eh!

Bernice: Oh My God!

Faye: Told ya!

Claire: Yeah, you're right, Faye. Kung di mo pa ko sinabihang mag-pt, I won't know.

Ako: Honestly, I had a hunch na. Lagi mo ako inaaway eh!

Bernice: Nako, Ellie. Alam na yan, ikaw ang pinaglilihihan!

Claire: I know! Kaya Ellie, hangga't hindi umaatake ngayon ang pregnancy hormones ko, I'm sorry in advance. Di ko

alam kung bakit sa dinami-dami ng mapapansin, ikaw pa!

Faye: Haba kasi ng buhok mo, Teh! I heard dun ka natulog sa condo ni Luther ha!

Ako: Oh hush, guys. Walang nangyari. Dun ako sa guest room natulog noh.

Bernice: Weak mo! Kung ako sayo, I made the move already!



Claire: Gaga! Hayaan mo siya! Take it slow, Ellie. If it's meant to be, it will be.

Bernice rolled her eyes.

Bernice: Pregnancy hormones attacking. In favor naman kay Ellie ngayon!

Claire: Sira! Nakwento lang sakin ni Jason kung anong ugali ni Luther and you know what he said? Di niya hahayaan

si Ellie makipag-meet dun kung hindi ayos si Luther.

Faye: Exactly. Ganyan din sabi ni Daryll. He's a good guy, Ellie. Kaya kung ako sayo, pursue him!

Ako: Wag niyo ngang iniiba usapan! Umiiwas lang kayo sa Ninang topic, if I know!

Claire: OMG! I almost forgot! Ninang kayong lahat! And ninong din si Daryll at Jeremy.....

Tuloy-tuloy na si Claire about dun sa Ninong at Ninang. Siniringan naman ako nung dalawa. I just winked at them.

-------#

Hanna: Ma'am Ellie, wala daw po si Ma'am Faye ngayon, emergency daw po. May iniwan po siya sa inyo.

Ako: Wala siya? Anong emergency?

Hanna: Ma'am, hindi po niya nasabi e. Eto po yung folder na pinapabigay niya sa inyo.

Langyang babae yun ah. Ano naman kayang emergency? Di man lang ako tinawagan.

Ako: Sige, pakibaba mo na lang sa lamesa ko sa office.

Lumabas na ako sa kitchen at tinawagan agad si Faye. It's my turn to say where the hell is she. Bwahahaha

Ako: Hello, Faye? Where the hell are you?!

"Ang sakit sa tenga ha! Nagkasakit si Daryll eh and I really really need to take care of him. Please, Ellie? Remember,

I cleared your sched nung nagkasakit si Luther---"

Ako: Oo na, oo na. Defensive nito! Ano bang gagawin ko dun sa iniwan mo?



"Oh about that, yan yung sa Davao dream natin. Imi-meet mo yung magma-manage dun para satin. You know what?

Duda talaga ako sa nagpresintang client na yun. Alam mo ba, he's the owner of Crest bank--!"

Ako: Crest Bank?! Yung leading bank sa buong bansa?!

"Mismo! Pero wag ka mag-alala, good naman ang intention niyang tumulong sa atin. Although, di ko pa siyanamemeet, through phone ko lang siya nakakausap---"

Ako: Eh teka, baka scam to?

"I thought of that already. Don't worry, na-trace ko na siya at hindi siya nagsisinungaling or anything. Masyado lang

talaga hectic ang sched kaya di ako mameet kahit informal lang"

Ako: Are you sure about this?

"Hell sure, Ellie. Hindi naman ako susuba nang mapapahamak tayo eh. I'm sure of that"

Ako: Okay, sige.

"11 sharp ha! Dyan siya pupunta. Pakainin mo na lang sa resto"

Ako: Oo, ako na bahala. Galingan mo diyan.

"Thanks, love. Sige, goodluck girl! Muah!"

*Call ended*

So, I prepared myself for the client. Ayoko na maulit yung nangyari sa amin ni Luther. Kaya pagpasok ko sa office,

binasa ko yung personal data niya.

Crest Bank Chief Executive Officer

Jacob Ezekiel Tino Sarte

23 years old December 3 1***

Representing to be the holder of the future franchise of The Achiever's Restaurant at Davao City, Philippines.............



Hmm, ang bata naman niyang owner ng isang napaka-successful na banko sa bansa? Mas bata pa siya sakin ng 4

months! Oh well, wala naman impossible sa mayayaman ngayon.

Before 11, nasa may dining area na ako. Nagpahanda na din ako ng mga kakainin niya. Sabi ni Faye hectic daw

sched nun kaya dapat on-time ako.

Sa kaba ko, nagitla ako nung nag-ring yung phone ko.

*Luciperong Luther calling....*

Ako: Hello?

"Hi. Musta?"

Lalaking to talaga, parang di kami magkatawagan kagabi.

Ako: Okay lang. May imi-meet akong client maya-maya lang and I'm heck nervous!

"Don't be. Kaya mo yan. Just don't panic, you can do that. Naaral mo na ba yung data niya?"

Ako: Yep. I already did. Ewan ko ba, pero iba yung kaba ko ngayon.

"Kaya mo yan. Isipin mo lang ako yung kinakausap mo---"

Ako: Eh! Ayoko! Baka masigawan ko yun pag ganun!

Natawa siya. Ako din naman, wala lang sound. XD

"I miss you.."

:"> Napapangiti na naman ako ng lalaking to oh!

Ako: *kunwari ulit di natouch* Gutom lang yan



"Kainis to. Totoo yun noh. I really miss you. Kita tayo mamaya?"

Ako: You know we can't. Maaga ka pa bukas, mapupuyat ka.

"Haaay. Okay. Ayaw mo lang ako makita e---"

Ako: Ayan ka na naman

"Joke lang po, joke lang po. Alam ko po nagaalala lang kayo sakin."

Ako: Sige na, baka may ginagawa ka pa. Padating na din siguro yung client, I have to prepare.

"Okay po, Fiance. Bye"

Ako: Bye

Wew. Nawala naman ang kaba ko ng konti. Kainis talagang magpangiti yun. Gaganti ako, kaya tinext ko siya.

To: Luciperong Luther

I'm glad you called.. :)

*sent*

Segundo lang nung nagreply agad siya.


It's always my pleasure, Fiance.. :*

Ayaw na tuloy mawala nung ngiti ko sa mukha:">

"Ma'am Ellie, eto na po yata bisita nyo."

Sabi nung guard namin na si Kuya Danny. Nawala naman ako sa daydream ko. Buti na lang prepared na ang lahat at

wala pang masyadong diners.

Okay, aral ko naman yung data niya kaya kaya ko to.



Hindi ko alam kung hihintayin ko na lang umupo yung client o sasalubungin ko pa siya, in the end, inabutan niya

akong nakatayo sa gilid ng lamesang kakainan niya.

Laglag ang panga ko ng literal nung nakita ko siya.

Siya ay walang iba kundi yung lalaking bachelor sa pinag-cater-an namin last week lang!

Ngiting-ngiti siya nung nakita niya na ako. I smiled back.

Ako: Good afternoon po, Mr. Sarte. I wasn't expecting it was you.

Totoo naman yun. Iba kasi yung itsura niya dun sa Data.

Siya: I prefer Kiel. Sabi ko naman sayo Ellie, may next time pa.

Tumawa na lang ako atsaka pinaupo siya. Napansin ko naman yung ibang mga diner na nandun na na tingin ng

tingin sa kausap ko. Di ko na lang pinansin. Sino ba naman ang hindi titingin sa gwapong to noh?

Ako: Erm, I was told na you represented as holder of our franchise in Davao. It's really nice of you, Mr. Sarte.

Ngumiti ulit siya sakin. Hindi naman sa nagmamaganda ako ha, pero titig na titig siya sakin. Nakaka-uneasy tuloy

kumilos. May dumi yata ako sa mukha!



Siya: Sobrang formal mo naman. Kiel na lang itawag mo sakin. And yes, I represented. Don't get me wrong but I

really have good intentions para matulungan ang business niyo. Nahalata ko kasing tinrace din ako ni Ms.

Hernandez.

Ow. Nalaman pala niya yung ginawa ni Faye! How powerful is he?

Ako: Please do understand, we also have safety precautions to follow

Kiel: Wala naman akong problema dun.

Grabe. Yung ngiti sa mukha niya di nawawala at kung pwede lang na sabihing sa iba naman siya tumingin, sinabi ko

na sana. Pero okay lang. Gwapo naman eh.

Nag-usap usap kami tungkol dun sa project. Hanggang sa matapos na din niya yung whole meal niya hanggang

dessert. Di nga siya pumayag na hindi ako sasabay sa kanyang kumain e. Kaya napakain din ako ng di oras.

Kiel: I'd be honest to you, Ellie. Nabalitaan ko kasing mahirap kang imbitahin kahit friendly date lang. Is there a

reason?

Oooh. Echosero din siya no. Pero ayos lang. Sanay naman na ako sa ibang mga tao na interesado din sa buhay ko.

Ako: Nothing in particular. Feeling ko kasi, awkward ako.

Kiel: Oh no, you're not. Masarap ka kayang kausap.

Natawa ako dun.

Ako: Salamat

Kiel: Sooo, you hoped for a next time, and I granted it. Baka pwede mo namang i-grant kung hihingi ako ng next time

ng ganito?

Ako: Another franchise you'll hold, you mean?

Kiel: Pwede din. But I was referring to another dining with you.

Ako: O-oh. Another dine..



Hmm, baka matulungan niya kaming umabot hanggang ibang bansa ang The Achievers ah. Since powerful siya.

Ako: Sure. Contact me lang po.

Kiel: Good! I'm very looking forward to that.

Ngumiti na lang ako. In no particular reason, naalala ko bigla si Luther.

Kiel: It's really nice meeting you, Ellie. Basta sure na macocontact kita?

Ako: Oo naman. Nice meeting you too, Kiel.

Nung nakaalis na siya, nakahinga na ako ng maluwag. At last, natapos din.

Pero teka, sabi niya kokontakin niya ako, pero di naman niya kinuha number ko? As if on cue, nag-ring yung phone

ko.

From: Unknown number

Hi Ellie. Kiel here. :-) save my number hehe

Hindi na ako nagreply. I just saved his number. San niya kaya nakuha number ko? Gosh, ang dami siguro niyang

connections!

---------#

"You're going to Davao"



Ako: What?!

Rest day ko sa trabaho kaya tanghali na ako dapat gigising pero nangbulabog bigla tong si Faye! At ngayon, sinasabi

niyang pupunta daw ako sa Davao! Ang sarap sarap ng tulog ko e!

Faye: *umupo sa kama ko* Yun ang gustong mangyari ni Mr. Sarte. Ako dapat ang kasama niya but he insisted.

Ako: Ako?! Bakit ako?

Faye: I don't know, Ellie! You know what, tingin ko interesado sayo yun e

Ako: Don't just assume like that, Faye. Siguro kasi ako yung nakausap niya personally. Hindi mo naman sinabi na

siya rin yung sa cater natin last week na bachelor.

Faye: I didn't know! Diba nga I told you sa phone lang kami nakakapagusap. Di rin naman niya sinabing siya rin pala

yun! Eh iba yung pangalan na nakalagay nung nagpa-cater sila. Surprise yata kay Mr. Sarte kasi yun

Ako: Kelan ba niya gusto umalis? And how long?

Pinanlakihan naman niya ako ng mata.

Ako: What?

Faye: Are you saying na sasama ka sa kanya?

Ako: Oo! What's the problem? Atsaka para naman to sa Davao dream natin diba. Okay lang

Faye: Ikaw ba yan, Ellie?

Ako: Ano?! Ano bang problema kung sasama ako sa kanya? It's all business naman, diba?

Faye: B-but what about Luther?

Ako: What about him? May kanya-kanya kaming trabaho---

Faye: No I mean, will he be okay with that? You're going to spend time with the nation's hottest bachelor and he's

single!

Ako: So? It's not like I'm going to take advantage of him or anything naman---

Faye: Kahit na. I mean, I trust you, it's him I don't trust.



-------------#

Sobrang hectic ng sched ni Luther, kaya madalas, kapag may biglaang pangyayari lang na pwede kaming magkita

tsaka lang kami nagkikita.

Minsan kasi, maaga pasok niya because he has to go somewhere far at balikan din yun. Ayoko siya mapressure na

magdemand akong lagi kaming nagkikita, pressured na nga sa trabaho yung tao e.

Ako lang talaga ang medyo maluwag ang schedule. Kaya ngayon, papunta ako sa condo unit niya. Supposedly tulog

na dapat yun kasi may flight siya papuntang hongkong bukas ng 4AM. But i have a hunch na di pa siya kumakain.

I rang his doorbell several times before niya nabuksan. He's still wearing his tie hanging loose. Mukhang patulog na

to ah. Surprised na surprised naman mukha niya nung makita niya ako.

Luther: E-Ellie? Is that really you?!

I rolled my eyes.

Ako: Hindi. Picture lang. Why do you look so surprised? May babae ka sa loob noh?

Mas lalong nanlaki mata niya.

Luther: Babae?! Wala noh! For your information, ikaw lang ang babaeng pinapasok ko dito besides to Mom. Come in.

Pumasok na ako at sinara naman niya yung pinto sa likod ko.

Ako: Have you already eaten? May dala akong Beef Stroganoff. Do yo---



Napahinto ako sa pagsasalita kasi niyakap niya ako sa likod. Para na namang dumadagundong sa dibdib ko. Sheez!

Luther: I really missed you. I'm very happy you came to see me. Akala ko di na naman kita makikita before I leave for

Hong Kong tomorrow.

I put my hands to his face kahit nakatalikod ako. Sheez with this loud thumping in my ears.

Ako: Gutom ka na, here, eat.

Hindi na siya yumakap pero hinawakan niya yung bewang ko. Binuksan ko na yung styro na dala ko sa may

countertop at inabutan siya ng spoon and fork.

Nakangiti naman siya sakin. Magkatabi kami sa bar seat at nakaharap naman siya sakin. What's with this guy? Buti

na lang, komportable ako sa kanya. Minus the rolling drums in my chest.

Ako: Ako nagluto niyan, eat.

Luther: *smiles even more at me* Thank you. Ellie, can I ask you something?

Hala, mas lalo akong kinabahan ah. Pucha, anyare na sakin?

Ako: A-ano yun?

Luther: Will you wait for me until I go back from Hong Kong? I've got to ask you something after that business trip.

Ako: O-oo naman. Bakit naman hindi. And besides, I need to go to Davao. Remember the Davao dream I told you?

Luther: Pupunta kang Davao? Sino kasama mo?

Ako: Our new business partner. 1 week lang din yun. Diba you'll be at Hong Kong for 1 week lang din? Then siguro

sabay tayo babalik dito.

Luther: Ganun ba. I was expecting you to fetch me up pa naman. Teka, sino ba yung business partner niyo na yun?

Ako: Surely you know Crest Bank?

Luther: Yeah, I know.

Ako: Yung own---

*rrrriiiiing rrriiiiiing!!*



Biglang may nag-ring na phone. We both reached for our phone pero sa kanya pala yung nag-ring.

Luther tapped his phone and the ringing stopped.

Ako: Bakit di mo sinagot?

Luther: No, it was just an alarm. Nag-alarm kasi ako para enough yung tulog ko. I should be sleeping right now---

Ako: Naku, bilisan mo na kumain---

Luther: No, okay lang. I want to spend time with you pa---

Ako: You need to sleep, Luther. *touches his eyes* baka lalong lumaki eyebags mo oh

Luther: *closes his eyes at my touch* I love it when you say my name. Promise me, ako pa din ang date mo pagbalik

ko ha?

Ako: Promise. Bakit ba parang feeling mo di na ako babalik?

Luther: *holds my hand* Ewan ko ba. Iba yung feeling ngayon eh. Kung pwede ko lang sabihin na sayo ngayon,

sinabi ko na. But no, it's got to be special.

Ako: Ano ba kasi yung sasabihin mo?

Luther: Kain na ko. Late na oh

Tinuro pa niya yung relo ko. Sige na nga. I'll let it pass.

Kinain na niya yung beef stroganoff. If you like to know, wala yata siyang specific na favorite food. Sabi nga niya,

basta luto ko, favorite niya. Echosero talaga e noh? :)

Nung matapos na siyang kumain, umuwi na ako. Nangungulit pa nga siyang ihahatid na daw niya ako, pinigilan ko

lang. Kaya ko naman kasi atsaka mapapagod pa siya. I just kissed him at his cheeks na nagpapayag sa kanya.



Pahiga na ako para matulog nang makatanggap ako ng text sa kanya.


That was my first kiss from you.. You surely know how to make me say yes.. I really hope I know how to make you

say yes too.. I'm going to really miss you, Ellie. Wait for me. Goodnight, Fiance.. :*

I replied:

:"> goodnight din, Luther.. :)

Ang sarap lang matulog ng mahimbing.. :')

Sasakay na lang talaga ako sa eroplano pero may humarang sa akin na mukhang official ng Airport.

"Ms. Ronquillo, you are to board a private plane to Davao, Ma'am"

Ako: *kunot ang kilay* No, I'm scheduled to board Cebu Pacific Airline Flight 734---

"Ma'am sumama na lang po kayo sakin. Napagutusan lang po ni Mr. Sarte"

Ako: You're with Mr. Sarte?

Hindi talaga ako sasama talaga pero kasama niya pala si Kiel, kaya sumama na din ako.

"Nasa loob na po ng plane si Sir, Ma'am"

Nung nakita ko yung eroplano, parang nag-hesitate na ko. Bakit naman ba kasi saksakan ng yaman pa yung nakuha

naming holder eh! Pero no choice talaga ako ngayon, gusto ko din naman maayos yung sa Davao.



As usual, ngiting-ngiti na naman sakin si Kiel nung makita ako. Pinipilit ko na lang din ngumiti. Kelan kaya ako

masasanay sa kanya? Business partner na namin siya mula ngayon. Nakaka-intimidate naman kasi yung yaman nyae. But honestly, I don't care about his riches.

Kiel: Welcome aboard, Ellie! Buti sumama ka kay Walter. I just can't let you board that public plane alone.

Ako: May iba namang pasahero

Tumawa siya. Ngumiti na lang ako.

Kiel: Smart mouth you've got there huh. Here, feel at ease. We'll be in Davao in no time. Less hassle na to compare

dun sa iniwan mong flight.

Konting oras pa bago kami nag-take off. Imposible akong ma-at ease dito, promise. Para akong VIP dito eh, lahat

binibigay samin nung flight attendant kahit hindi ko naman hinihingi.

Lumingon naman ako sa katabi ko at mukhang sanay na sanay na siya sa ganun. Di yata ako bagay dito ah.

All the way, puro siya kwento. About sa kung ano-ano. Ako naman, I reply with pilit na 'gusto' but I still make sure na

may sense pa din yung sagot ko.

Hanggang sa limosine na sinakyan namin papuntang hotel, lalong di ako mapakali. Pati yung binook ko na hotel,

mababalewala kasi gusto ni Kiel dun na lang din ako sa hotel na titirhan niya.



Eh diusmiyo naman kasi presyo dun sa hotel na yun. Di na praktikal! Sobrang mahal! Sinabi ko yun kay Kiel pero

tinawanan niya lang ako. Sabi niya, siya daw bahala.

Pagod na pagod na katawan ko sa byahe, pati na din utak ko kakausap sa kanya. Gusto ko nang magpahinga kaya

sinabi ko din sa kanya yun. Hinatid pa niya ako dun sa room na pagiistayan ko.

Ako: Salamat, Kiel. Sige, tulog na ko. Marami pa tayong gawain bukas.

Papasok na sana ako pero pinigilan pa niya ako.

Kiel: Salamat din at sumama ka sakin dito. Erm, goodnight Ellie. See you tomorrow.

Gusto ko sana siyang i-correct na 'di' ako sumama sa kanya dahil gusto ko. Sumama ako kasi kailangan.

Binuklat ko agad yung phone ko pagkalinis ko ng katawan, hoping to read a text na magpapagaan sa loob ko. Ang

nagtext lang ay sila Faye, Bernice at Claire na sabi mag-ingat daw ako and that I still got a Luther to come back to.

Eh yun na nga. There's no message from him. Mas lalo akong napagod. Ewan ko ba, pero may iba na naman akong

nararamdaman ngayon. Parang gusto ko na siya ulit makita.

So I texted him:

To: Luciperong Luther



About to sleep here at Davao.. I hope you're okay.. Goodnight.

---------------#

Isang araw pa lang na kasama kong magtrabaho si Kiel, parang gusto ko nang umuwi.

Don't get me wrong, okay naman siya kasama. Pero sadyang may mga bagay siyang ginagawa na hindi ako

kumportable. Isang malaking part na dun yung lagi kaming pinagtitinginan kahit san kami magpunta.

Okay. I know he's considered as the country's hottest bachelor. As in rank 1 siya. But is it really necessary na

sobrang interesado ang mga tao sa kanya? I mean, ano bang magegain mo sa isang taong mayaman at single?

Lalo na yung mga babae sa paligid ng lalaking to. Napansin ko lang ha, all they want is to get his attention. Wala

naman ako pake dun kaya lang nakakadistract din.

Bottom line: Nakakastress kasama si Kiel.



Kiel: Masarap daw dito yung kinilaw na tuna.

Dinner time na at supposedly, sa hotel na lang dapat ako kakain. Pero hinatak ako ni Kiel sa isa sa mga restaurant

dito.

Have I already told you guys that I super really hate raw foods? To the max! Di ko maatim kainin yung mga hilaw napagkain. Especially Japanese Food! I hate sushi. Dun kami nagkakasundo ni Luther. Pareho naming ayaw ng hilaw.

Never ever in my restaurant's history would I serve something raw. Never.

Hindi ko lang talaga masabi kay Kiel dahil nahihiya ako. Isa pang nakadagdag ay yung bulungan nung ibang mga

kumakain dun.

"Oh my gosh girl, look over there! Si Jacob Ezekiel Sarte!!!"

"Oh shit, oo nga no? Girl ang hot hot niya!"

"Have you seen the last issue of The Bachelor Magazine? Single daw siya as of now!"

Seriously, kailangan talaga magusap ng kunwaring pabulong pero dinig na dinig mo naman?

And again, nung tiningnan ko si Kiel, mukhang sanay na din siya sa ganun.

Umorder siya nung Kinilaw daw na Tuna at nung tinanong niya ako kung may iba akong gusto, I didn't hesitated na

sabihing I want anything 'Sinugba' o sa tagalog, inihaw. Yun lang naman available eh.



Oh how I wish I was home!

Kwento dito, kwento dun. At ayun na naman ako, sagot lang ng sagot. And to satisfy him, I also share some of my

own opinions.

Nung dumating na yung order, nagpadala na ako sa usapan. Para di niya na din mahalatang hindi ko kinakain yung

hilaw na tuna na yun. Kadiri!!!

Sobrang hinga na sana ako ng maluwag nung pabalik na kami sa hotel pero biglang may nagsiklab na mga ilaw.

Sunod sunod na kislap kaya sobrang silaw ko.

Wala akong maaninag kaya niyuko ko na lang yung ulo ko. I felt Kiel hugged me and urged me to move forward.

Nakakasilaw talaga kaya yukong-yuko na lang ako.

Hanggang sa makarating na kami sa loob nung sasakyan ni Kiel at hinarurot na niya to.

Ako: What's that?

Kiel: Paparazzi's. I totally forgot about them, di ko naalalang masusundan nila tayo dun.

Ako: E-eh sila Walter?



I'm referring to his body guard. Yun pa pala ang isang hindi ako kumportable. May body guard si Kiel wherever he

goes. Prince William ang peg, yes, ganun na nga.

Kiel: Sila na bahala sa paparazi para di na tayo masundan.

Ako: Wait. No offense ha. But I seriously didn't know that you're so famous like this. What? Am I going to be on thenews already?

He grinned and looked at me sideways.

Kiel: No, don't worry. Exclusive lang yung mga yun sa The Bachelor. Of course you know about that magazine, right?

Ako: Konti lang. Basta alam ko rank 1 ka.

He grinned again.

Kiel: May pakiramdam akong may papalabasin silang balita sa nakuha nilang picture natin.

Ako: Like what?

Tanong ko nang kinakabahan. Hindi ko inasam na maging laman ng magazine ever in my entire life! Although na-

fefeature ako dahil sa The Achiever's but other than that, wala na.

Kiel: We'll see.

Higa agad ako sa kama pagpasok ko sa hotel room ko nung dumating kami. 5 more days to go. Tatagal kaya ako?

Instantly, I fell asleep.

------------#



I woke up to 28 missed calls from Luther. Daig ko pa ang pinukpok ng kaldero sa ulo sa pagkabasa ko nun.

Shit. Sa pagod ko kahapon, nakatulog agad ako and I didn't had the chance to even text him.

May tatlong message din siya bukod sa 28 missed calls. It read:


I was trying to reach you nung last text mo. But I can't. Lying alone in my bed, thinking of you.. I miss you, Ellie. :'(

Why aren't you answering my calls?

Where are you, Ellie? I'm heck worried.

Shit talaga. I quickly dialled his number..cannot be reached. Why in the hell he can't be reached?!

Nakakainis naman! Siguradong nagaalala na yun.



Hanggang sa makarating ako sa site na napili namin kahapon, hindi ko siya tinitigilang tawagan. Cannot be reached

talaga yung phone niya. Pati ba naman yung mga nasa Luzon na sila Faye, cannot be reached? What is happening?!

Naguusap usap na kami ni Kiel at nung mga engineer tungkol sa mangyayaring floor plan ng The Achiever's Davao,

pero wala ako sa sarili. I'm there, but my mind is absent. Ano na kayang ginagawa ni Luther? At ano naman kayang

nangyari dun sa mga nasa Luzon?

"-----Ellie? ELLIE!"

Ako: *snaps out of thoughts* H-huh? Sorry, what's that again?

Nagkatinginan sila Kiel at yung mga engineer.

Kiel: Guys, iwan niyo muna kami.

Sumunod naman yung dalawang engineers. I heaved a deep sigh.

Kiel: Ellie, are you okay? What's bothering you?

Ako: W-wala, I was just----

Kiel: Ellie, what's wrong? You seemed to be out of your mind.

I looked at Kiel. He was looking at me intently. Sasabihin ko ba?

Kiel: Look, ikaw na din ang may sabi, pangarap mo talaga tong Davao. If you want this to be successful, keep your

thoughts with me. Let's deal with our problems later. Okay ba yun?

I sighed again. Siguro nga nag-ooverthink lang ako. Okay naman siguro yung mga yun, baka nasa trabaho lang. As

of Luther, baka nasa meeting na or something. I better focus here para matapos na din to at makabalik na ako.



And so, nagtrabaho na lang ako the whole day. I resisted to looking at my phone kahit gustong-gusto ko. I need to

finish everything para kung pwede, mas maaga na ako makabalik ng Luzon.

Nung gabing yun, nagaaya naman si Kiel mag-libot sa may night market dun sa may bayan dun. I wasn't up for it

kaya sabi ko na lang nahihilo ako. Nagpadala pa nga siya ng gamot sa kwarto ko.

Once na nahiga ako, binuksan ko agad yung phone ko. I was really surprised na walang kahit ano.

I tried calling him again.

Wala pa din. Nag-ring nung una, pero cannot be reached na din nung sumunod.

Siguro, galit na sakin si Luther. Siguro, nakahanap na siya ng may oras para sa kanya dun. Or maybe I was wrong to

think na nagalala siya ng sobra nung hindi ako nakasagot sa mga tawag niya. Siguro nga nakahanap na siya ng iba.

The thought depresses me. Imbis na makatulog agad ako, mas lalong di ako makatulog. Walang ibang tumatakbo sa

isip ko kundi si Luther. I badly want to see him and confirm it myself.



My eyes suddenly watered. Pinigilan ko lang tumuloy. Ngayon ko lang naramdaman to. Ngayon lang. Even when I

was still with Donny.

-------------#

The next day, pinilit kong wag magisip ng kung ano-ano. I started to hate looking at my phone because everytime I

do, wala kahit isa mang text galing kay Luther.

I know I couldn't be like this dahil hindi naman kami. Wala akong karapatan. Alam ko yun. But this is the only time na

nagsusupress ako ng mga ganitong pakiramdam. Hindi ko mainindihan.

Bago ulit ako pumasok sa hotel room to end the day, hinabol ulit ako ni Kiel.

Kiel: Ellie, tara sa night market?

Ako: I'm sorry I---

Kiel: Oh come on, balita ko marami talaga mabibili dun. Tara na, malibang man lang tayo.

Wala na ako nagawa nung hinila niya ako. Okay na din to. Para na din maiba naman mga iniisip ko.



Bago kami bumaba ng sasakyan, tiningnan ko ulit yung phone ko.

Nothing. Wala pa ding kahit anong galing kay Luther.

I just ignored it and walked with Kiel.

Yung night market palang sinasabi niya, ay yung mismong night market na pinuntahan namin ni Luther. Nandito

naman sila ngayon sa Davao.

Kung ano yung pwesto nila dun sa Tagaytay, yun din yung pwesto nila ngayon. How the heck can I get Luther off my

mind? Eh kahit saan ako tumingin, siya naaalala ko?

Hinayaan ko na lang na hatak-hatakin ako ni Kiel. Pero di ko inaasahan na huli niya akong dadalin dun sa inuman ng

soju.

Unlike Luther, kumakain si Kiel nung pig skin.



Kiel: Ellie, try this. Masarap to, super lambot!

Gusto ko sanang sabihin sa kanya na kumakain talaga ako nun. Pero wala talaga ako sa mood. Sinubo ko na lang

yung sinusubo niya sakin.

Kiel: Good, eh?

Pinilit ko na lang ngumiti. Pano ba niya ako napapakisamahan, eh halatang halata namang wala ako sa mood?

Kiel: You know what, alam kong may problema ka. If you don't want to spill, magjojoke na lang ako. Game ka?

Joke? Sige nga. Tumango na lang ako.

Kiel: Paano ilagay yung elepante sa ref?

Huh? Elepante?

Ako: Hindi pwede. Hindi kasya.

Kiel: Pwedeeee! Bubuksan mo lang yung pinto ng ref, tsaka mo ipapasok yung elepante.

Tumawa siya. Medyo nangiti naman ako.

Kiel: Eh yung giraffe pano ilagay sa ref?

Ako: Edi bubuksan yung pinto ng ref tsaka ipapasok yung giraffe---

Kiel: HINDEEEE!!! Syempre tatangalin mo muna yung elepante bago mo ipasok sa loob!

This time, natatawa na ako.

Kiel: Eh nag-birthday yung Lion, invited lahat ng hayop sa gubat. Sino di naka-attend?

Ako: Hmm, yung Lion?

Kiel: Mali pa din! Yung giraffe, syempre! Kasi nasa loob siya ng ref! Hahahahaha!

Natawa na talaga ako nun. Although, saglit lang nag-subside na din agad.





Kiel: I'm sorry I'm late. May inasikaso lang ako---

Ako: Kiel, I'm going back. Tinanong ko na sila Engineer kung kailangan pa ako and they said I could leave.

Tiningnan muna niya sila Engineer bago sumagot sakin.

Kiel: But Ellie, kailangan sabay tayo bumalik dun, I-I---

Ako: It's okay. I can handle myself. See you in Luzon.

Kiel: Ellie, wait---

Tumakbo na ako palabas ng site. Hindi ko na pinansin yung paghabol sakin ni Kiel. All I know is that I badly need to

go back in Luzon. Or maybe, go straight to Hong Kong.

Pagdating ko sa hotel, inimpake ko agad lahat ng gamit ko. I dragged my trunk and went down the elevator.

I was halfway through the exit nang may napansin akong nakatayo sa lobby ng hotel.

I know that figure well enough para makilala ko siya.

"Luther!"

Without any hesitation, I ran towards him.



Pero laking gulat ko nang yayakapin ko na siya pero umatras siya palayo.

I looked at his face at nun ko lang napansin na maluha-luha yung mga mata niya. I suddenly felt ache in my chest.

Why is he crying?

Ako: W-what's the matt---

Luther: I was so excited to get here and surprise you. But heck, pati ako nasorpresa. I cancelled everything in Hong

Kong because I badly want to see you, thinking you'd be happy to see me too. I was wrong. Masaya ka na pala dit---

Ako: Teka, Luther. What are you saying? I'm on my way to get to you just now, ano bang sinasabi mo?

Inabot niya sakin ang isang magazine na The Bachelor. Mukhang nakuha niya yun sa loob ng lobby. It was opened

to the pages bearing a face I knew---

My picture beside a picture of Kiel.

The headline reads:

Jacob's found love with a Chef



Sa kabilang page,nakalagay mga picture namin ni Kiel. Mula dun sa nakayuko ako, sa paghatid niya sakin sa hotel

room ko, yung pagsubo niya sakin ng pig's skin, yung natawa ako sa mga joke niya, pati na din yung hinalikan niya

yung kamay ko dun din sa harap ng hotel room ko.

My heart sank. It sank even lower nung tiningala ko si Luther. He was looking at me with an expression I can't read.

Luther: You promised you'd wait. I was ready to be official with you since the very first. But I guess, I'm not the one

you like.

Pagkasabi niya nun, umalis na siya. Hinabol ko siya pero hindi niya ako pinansin. Tears started to flow down my face.

Bakit kailangan mangyari to?

Ang sakit sakit ng pakiramdam ko. Napaupo na lang ako dun at wala akong pakialam sa mga tumitingin sakin.

Then I felt hands on my shoulder.

"Ellie, stand up. Pinagtitinginan ka na nila---"

Ako: I don't care! I don't care the hell they're thinking!

Lumingon ako and saw Kiel.

Ako: You're the reason of all this! This is all a misunderstanding! Hindi mo ako girlfriend and you have to fucking

confess that to this magazine of yours!



Kiel: Ellie, I didn't know---

Ako: No! I'm leaving and this is the end of all our business connections. I don't care how rich you are, kaya kong

itaguyod ang negosyo ko ng wala ka!

Then I walked out on him. Sobrang naiinis ako sa kanya. Sa lahat lahat ng may konekta sa kanya. Hindi sana

magkakaganito kung hindi ko siya nakilala.

I grabbed my things and headed out the hotel. Kailangan kong makausap si Luther. Kailangan niyang malaman yung

totoo ang I have to explain.

Buong byahe bilasa ako. I tried reaching Luther's phone pero nakapatay na to. 8PM na ng makabalik ako at FGC

agad ang pinuntahan ko. Pasara na din pala at buti na lang naabutan ko yung secretary ni Luther. I was expecting a

hot beautiful girl pero lalaki ang tumambad sakin.

Ako: Uuh, are you Mr. Fernandez's secretary? I mean, Luther Fernandez?

Siya: Yes, Ma'am Ellie. I am.

Kilala niya ako?

Ako: Erm, paano mo ko nakilala? Atsaka pwede bang malaman kung nasan si Luther? Please, I just really need to

talk to him---

Siya: I know you so well, Ma'am. You've got a picture in Sir's desk.And Ma'am, pasensya na po talaga. Nasabihan

niya na po ako na kung pumunta kayo dito, sabihin ko daw pong hindi nya kayo makakausap. Ma'am sige na po,

galing pa po kayo ng Davao, you need rest po.

Iiyak na sana ako sa kanya pero pinigilan ko lang. Nakakainis ka Luther, bakit ayaw mo man lang ako pakinggan?



Wala akong nagawa kundi dumiretso sa Condo ko. There I found Faye, Bernice and Claire na naghihintay sakin.

They stared at me at first. Unang lumapit sakin si Faye na niyakap ako. It was like she possesed a tear magnet.

Automatic akong naiyak na nung mga oras na yun.

Lumapit na din sakin sila Bernice at Claire para paupuin ako sa sofa.

Faye: Hush, Ellie. Tell us what happened?

Nung kaya ko na, sinabi ko na sa kanila lahat lahat. They were shocked just as I am nung sabihin kong hindi man

lang ako pinag-explain ni Luther.

Bernice: He went back here yesterday. Tinanong niya kaming tatlo tungkol sa lahat ng gusto mong mga bagay. Mula

sa flowers, chocolates at kung pano mo gustong magpropose sayo ang isang lalaki.

Claire: He was really happy and excited about it. He said he even cancelled all his meetings sa Hong Kong kasi gusto

ka na niya makita. Matagal na pala niyang plano na magpro-pose sayo, humahanap lang siya ng tamang tiempo.

Faye: Ellie, just for once, answer us truthfully. Ano o sino ba si Luther sa buhay mo?



Ano nga ba siya sa buhay ko? Sino nga ba siya sa buhay ko?

Siya lang naman yung lalaking inis na inis ako nung una kong makilala. Siya lang din naman yung lalaki na laging

nagkakataon na makita ko kahit ayaw ko.

Higit pa dun, siya lang yung lalaking tumatak sa isipan ko. Yung nanatili sa diwa ko. It was like I've met someone I

knew would be a part of my life kahit late ko na na-realize. Siya lang yung naisipan kong bigyan ng pag-asa. Sa

kanya ko lang din hinayaang i-risk yung sarili ko. Pati na yung nararamdaman ko.

Sa kanya ko lang naramdaman yung mga bagay na alam na alam kong di ko pa nararamdaman noon. It was even

different with what I had with Donny. Sobrang mature na nitong nararamdaman ko kay Luther and it's a hundred

miles different. Ngayon lang ako nagkaganito.

"I can't live without him. Di ko kayang basta na lang siya mawawala sa buhay ko. I'm so used to him at hahanap-

hanapin ko siya. Just like how I miss him nung nasa Davao ako. Wala akong ibang naisip kundi siya..."

Faye: Then tell him that, Ellie. Tell him exactly what you feel for him.

LUTHER'S POV (OMG, first time!!!)



Naniniwala ba kayo sa love at first sight?

Sa totoo lang, ako hindi e. Imposibleng mahalin mo agad ang isang tao sa unang kita mo sa kanya. Di pwede yun.

Kalokohan yun.

Pero alam niyo ba, kinain ko lahat ng pangangatwiran ko na yun nung nakilala ko si Ellie. Si Brenda Louise Ronquillo.

I first knew about her sa isang magazine na nabasa ko sa lobby ng isang hotel na pinag-stayan ko somewhere in

Visayas. Featured lang yung restaurant niya kaya konti ang nakalagay tungkol sa kanya.

Kayo ba naramdaman niyo na yung feeling na kapag tiningnan mo ang isang picture na maraming babae, (kasi lalaki

ako) may nag-iisang mas makaka-angat sa iba. Kaya kapag tinanong ka kung sino ang pinakamaganda, yun agad

yung ituturo mo.

Yun yung naramdaman ko nung nakita ko yung picture ni Ellie. There was something about her smile na nagpaisip

sakin na hindi siya masaya.

Ang korni no? Ewan ko ba bat ko naisip yun.

Kaya nung nireto siya sakin nung kabarkada ko nung college na si Daryll, (turned out, girlfriend pala niya yung isang

kaibigan ni Ellie na si Faye) naging sign sakin yun na kailangan ko siyang makilala.

Alam mo yung destiny? Takte parang ganun yun e nung pinakita ni Daryll sakin yung picture ni Ellie! Oo agad ako!

Sa isip isip ko, chance ko na yun. Sobrang kabado talaga ako nung araw na magkikita na dapat kami.

Kaya lang alam nyo ba kung anong nangyari? Di niya ako sinipot. Nung una nga akala ko nang-trip lang si Daryll e.

Pero hindi pala. Nag-sorry pa nga sakin si Faye nun kaya naisip ko hindi siya interesado.



Marami nang lumapit sakin na babae, oo, sila yung lumalapit sakin hindi ako. Madalas yung karelasyon ko, wala

lang. Di nauwi sa seryosohan kahit gusto ko.

Bakit nung naisipan kong ako naman ang lumapit, ako naman ang hindi pinansin? Badtrip kaya yun, kaya siguro

hindi ko siya nakalimutan nun. Kunwari ko pang tinapon sa trash can sa kwarto ko yung picture niya eh, pero alam na

alam ko naman na display lang yung trash can na yun at hindi pinagtatapunan.

Eto na, araw na hinatak akong mag-Starbucks ng kapatid kong si Kuya Kitch. Paalis na siya nun pabalik ng Cebu.

Itatry lang daw niya kung ano mas masarap. Yung kape sa pinagtatrabahuhan niya o Starbucks.

Isang flavor lang ang lagi kong inoorder dun. Ang favorite kong Choco Cream Chip Frappe. Madalang na ako

mapunta dun kaya laging Venti.

Eto yun eh, gusto niyo ng flashback?

*flashback*

"Choco Cream Chip Frappe for Luther and Ellie!"

"Oh ayun na yung iyo, pahuli-huli ka pa kasi!"

Sinuntok ko na lang ng mahina si Kuya sa balikat pagtayo ko sa upuan.

Natameme naman ako dun sa babaeng palapit din sa may counter. Teka, si Ellie yun ah?

Hindi ko inalis yung tingin ko sa kanya hanggang makuha na nya yung order niya. Pareho pa kami ng inorder ha.

Potek ang ganda pala niya sa personal! Bakit ganun, ang dami ko nang babaeng nakilala pero siya yung feeling ko

pinakamaganda.

Tiningnan niya ako pagkakuha niya nung Frappe niya. Parang na-freeze yung mukha ko kaya di ako naka-ngiti sa

kanya. Nung nakatalikod na siya, tae naman, nakakasisi!



"What took you so long, bro?"

"A-ah eh, wala."

Na-shock yata ako, di ko masabi kay kuya eh. Siguro ganito yung feeling kapag yung tao sa picture biglang gumalaw.

Tae, nabuhay naman yung sakin!

Gusto ko sanang lapitan si Ellie kaya lang nag-aya na si Kuya at malelate daw siya sa flight niya. Pag-gawi namin

dun sa table nila, kasama niya pala yung Faye atsaka dalawa pang kaibigan din siguro niya.

On the way na kami ni Kuya sa Airpot nung may napansin siya. Ewan ko ba pero di ko maubos ubos yung Frappe ko.

Parang bigla akong nabusog.

"Oh, akala ko ba single ka. Sino yang Ellie na yan?"

Nanlamig ako nung narinig ko pangalan ni Ellie. Putcha san ba nakuha ni Kuya yun.

"H-ha?" na lang nasabi ko.

"Ayan sa cup mo, uto. Utal-utal ka pa dyan"

Inikot ko agad yung cup ko.

Shit, oo nga. Nagkapalit pa kami ng Frappe! Tae sayang yung pagkakataon na yun!

*end*

Hindi yun ang huli naming pagkikita. Nagkita ulit kami nun sa bahay nila pareng Jason. Siya yung kababata ko na

palagi kong kalaro. Dati kasi sa kanila ako iniiwan ni Mommy kapag nag-aabroad siya. Ikakasal na daw kasi siya at

kinukuha akong groom's men. Icocongratulate ko sana.

Nung una nun hindi ko alam na si Ellie yun sa sobrang hilab ng tiyan ko. Tangida naitulak ko pa nga siya nun sa

sobrang pagka-tae ko.

Oo na, mukha nang ewan na nagkasakit pa ko ng ganun. Tangida.



Nung naliwanagan ako at nakita kong siya pala yun, di ko napigilang matawa sa pagkakakita ko sa kanya na

nakapanty. Polkadots pa! Hahaha, na-putangida pa kasi siya eh, natatawa ako sa mga babaeng napapamura. XD

Simula nun, nagsunod-sunod na yung pagkikita namin. Never kong inasam na sa una, mahangin ang magiging

dating ko sa kanya. Akala ko talaga magiging sobrang gentle ako sa kanya.

Kaya lang inis na inis kasi siya sakin, sumakay na lang ako. At kita niyo naman, mas enjoy at exciting diba?

Pero di ko kinalimutan yung mga gusto kong gawin para sa kanya. Pinilit ko talagang makipag-date siya sakin. Kahit

na umabot sa puntong parang binlack-mail ko siya. Tae, sensya nadesperado ako e.

Hanggang sa tumagal at mas nakilala namin ang isa't-isa. Mas narealize ko nun na hindi lang siya basta babae para

sakin. Sobrang tumatatak sa puso ko yung mga ginagawa niya para sakin. Sa ganung paraan, mas nagustuhan ko

siya.

Hanggang sa ngayon na mahal ko na siya.

Pakipot man pakinggan pero hindi talaga ako kumilos na angkinin siya bilang girlfriend ko hangga't hindi ko pa yun

nararamdaman. Pero hindi siya naging mahirap mahalin. She complements me in every way.

And my rule in love, is to look for someone who goes well with me.



Si Ellie, she is everything a man would want and need. Mali pala, she is everything I want and need.

Iba yung saya ko nung nakilala ko siya. Parang wala na akong ibang gusto pa. At wala na rin siguro akong ibang

gugustuhin pa.

Nung nasa Hong Kong ako, wala na akong ibang naiisip. Basta biglaan ko na lang naramdaman yung kagustuhan

kong maipagsigawan ko nang girlfriend ko siya at sa akin siya.

Hindi talaga ako nagdalawang isip na ikansela lahat lahat ng meeting ko sa Hong Kong. Bahala na makagalitan ni

Dad, pero hindi na ko makakapaghintay pa.

Pinuntahan ko sila Faye at tinanong na kung ano mga gusto ni Ellie. Kahit ano gagawin ko para mapa-oo siya sa

magiging tanong ko sa kanya. Hinanda ko na talaga yung mga yun kaya mabilis akong nagpunta ng Davao.

Hinihintay ko si Ellie nun na makabalik sa hotel kaya nandun lang ako sa may lobby. Nakakita naman ako ng kopya

ng latest issue ng The Bachelor, mas lalo kong naalala si Ellie.

Simula nung sinabi niyang hindi siya impressed sa abs ko, nag-double work out ako. Kung dating thrice a week lang

ang workout, pinilit kong mag-five times despite my hectic sched. Kaya nung nag-pictorial nung The Bachelor para sa

top 10 hottest bachelor of the country, nagulat talaga yung production team ng magazine sakin.

Hindi nga lang nila sinabi kung anong rank na ako. So, excited akong binuklat yung magazine. Muntik ko na ngang

makalimutan yun buti na lang nakita ko yung magazine.

Hinanap ko agad yung mukha ko, at nag-level up naman pala ng isang step. Rank 2 na ako ngayon. Okay lang, konti

na lang 1 na ako. Wala nang masasabi pa si Ellie.



Tiningnan ko kung sino yung rank 1. As usual, yun pa ring may-ari nung Crest Bank na si Jacob. Minsan ko na

siyang nameet pero di ko talaga siya tipong kaibiganin.

Pero mas nagulat ako nung nakita ko yung picture ni Ellie.

Parang di ako nakahinga nun. Nanikip dibdib ko nung makita ko pa yung mga picture nila. Ang saya nila tingnan.

Ganun pala ang ginawa dito ni Ellie samantalang ako halos mabaliw na sa kakaisip sa kanya.

Di ko na din napigilang mapaluha. Sobrang sakit sa pakiramdam. Ayoko na lang alalahanin yung nasabi ko nung

dumating na siya.

Siguro nga, walang-wala ako sa mga tipo niya..

----------#

ELLIE'S POV (Back to her-.-)

Pagkamulat na pagkamulat ng mata ko nung sumunod na araw, gumayak na ako para pumunta sa condo ni Luther.

Nakatulog na pala ako nang hindi namamalayang nakaalis na yung tatlo.



Pagdating ko sa front desk, alam ko na ang gagawin ko. I really need to talk to him. Kahit ano pang kailangan kong

gawin.

Receptionist: Ma'am good morning po, can I help you?

Ako: A-ah, key to Condo Unit 1514.

Receptionist: Uuh, Ma'am saglit lang po tingnan ko lang sa list kung nandito kayo. Pangalan po, Ma'am?

Ako: Brenda Louise Ronquillo.

Receptionist: Kaano-ano po si Mr. Fernandez?

Hinahanap pa din niya yung pangalan ko. I didn't hesitated to say

Ako: I'm his Fiance.

With that, binigay na agad sakin yung key.

I entered Luther's unit as quiet as possible. I was surprised to see na hindi pa niya inaalis yung Diorama sa may

window. Yun ay kung nandito na ba siya.

I slowly opened his bedroom door, and there I found him asleep in his armchair still wearing the clothes when I last

saw him.

Nagkalat ang alak sa paligid. Hindi man lang nga niya nahubad yung sapatos niya.



Seeing him wasted like this, gives shots of pain in my heart. Hindi ko napigilang umiyak habang inaayos yung

nagkalat na bote ng alak.

Kung hinayaan niya lang akong i-explain yung sarili ko, hindi na sana to nangyari pa. Kailanman hindi ko naging

intensyon na masaktan siya. He's the last person I'd hurt.

Sana lang talaga pakinggan niya ako. Kasi I swear to God hindi ko alam gagawin ko kapag di siya nakinig sakin.

Pagkaayos ko ng kwarto niya, di pa din siya nagigising. Gusto ko sana siya palitan ng damit but I thought otherwise.

Lumabas muna ako para ipaghain siya ng umagahan niya. I silently pray na sana, sana talaga makinig siya sakin.

Hindi ako lalabas dito ng hindi kami nagkakaintindihan.

Naayos ko na dun sa countertop yung mga pagkain nang marinig kong bumukas na yung pintuan sa kwarto niya.

I composed myself quickly. Pinunasan ko yung luha kong hindi tumitigil sa pagpatak.



He was clutching his head as he looked around. His eyes darted around the room hanggang sa makita niya ako. He

looked so stressed and wasted.

"How did you get in?" tanong niya nang mataray. Hindi siya tumitingin sakin, at mas lalo akong nasasaktan.

"I-I asked for your spare keys in the front desk."

"Just like that? They gave it to you just like that?"

Konti na lang maiiyak na ako sa pagtataray niya. Hindi ako sanay ng ganito siya, ngayon ko lang siya nakitang ganito

sakin.

"I said I'm your fiance" sabi ko na lang. He always say that I'm his fiance but I never confirmed it. Ngayon lang.

He didn't say anything. Hindi pa din siya tumitingin sakin.

"K-kumain ka na, I prepared foo---"

"Sa labas ako kakain"

Bigla niyang sabi at kinuha niya yung susi ng kotse niya sa may desk dun.

Papunta na siya palabas ng pintuan pero hinabol ko siya.

I hugged him from behind his back. Di ko na napigilan ang luha ko, wala na akong pakialam kahit mahikbi pa ko.



"I-I'm sorry, Luther. H-hindi ako g-guilty kaya ako n-nag-sosorry. I-I'm sorry for making you act like this, please,

please pakinggan mo naman muna ako. Let me explain, please?"

Hindi siya kumikilos sa pagkakayakap ko sa kanya. I have no plans on letting go of him. No, not ever.

"I-It's not like what you think, wala akong anumang nararamdaman kay Kiel---"

"Hindi mo sinabi sakin na siya ang kasama mo---"

"I was about to tell you! Pero na-interupt kaya hindi ko natuloy. That was the last time I was here. Nag-alarm yung

phone mo, remember? It was all business for me"

Hindi na siya ulit kumibo. That was a sign na magsalita ulit ako.

"It was a whole lot of mistakes. Yung mga nakita mong pictures, hindi ko gusto yun. He was dragging me the whole

time---"

"And you let him drag you?"

"Because I was lost! I was missing you so bad at hindi pa nagtatagpo yung oras natin everytime I try to call you!"

"So you found comfort to him---?"

"No! Never! I just found him as company. Hindi comfort, no. Sayo ko lang mahahanap yun."

Hindi ulit siya sumagot. Mas lalo kong hinigpitan yung yakap ko sa kanya.

"Luther, I know you thought upon seeing those pictures that I like him more than you because he's my type. But no,

YOU're my type, no one else..just you....



I love you, Luther. Please wag kang mawala sakin.."

He pulled away in my hug and turned to me. He kissed me so sudden I just grabbed his neck for support.



(PLAY HERE: 2nd Moon - Dah Ji Mot Han Ma Eum [Acoustic Version] search sa youtube pag naka-mobile, dali! :) )

Pag online, PLAY MULTIMEDIA:)---------->

I was like continuosly being electrified. In a good kind of way. From that moment, I knew, or rather, I've always knew,

na wala na akong mapagbibigyan ng sarili ko kundi kay Luther lang....

Sa kanya lang..

After an eternity of kissing and caressing, he pulled away.

Our foreheads touch as he look at me.

"I love you too Ellie, I love you so much more"

I smiled at him. "Am I forgiven?"



"Not yet. At least until you say yes." Kinuha niya yung dalawa kong kamay at nilagay to sa tapat ng bibig niya. He

looked straight into my eyes.

"Ellie, will you be my girl?"

I laughed. "Sira, kanina pa! Yes!"

Then, he kissed me again.

------------#

"Kanina ka pa tahimik. May problema ba?"

On the way kami ngayon sa ancestral house namin. Di ko na lang sasabihin kung saan:) If you remember, ako na

lang sa pamilya ko ang nandito sa Pinas. Lahat sila nasa America na. To be specific, California.

As in mula nung napunta sila dun, once in a bluemoon na lang sila makabalik dito.



Nagtext sakin sila Faye, Bernice at ang malapit nang pumutok na si Claire na nandun na daw sila. Naghanda kasi

ako ng parang 'welcome back party'. Kami-kami lang din naman.

"I'm nervous" sagot sakin ni Luther na fixated ang mata sa kalsada.

"Bakit naman?" Medyo natatawa kong tanong. Alam ko naman kasi kung bakit. Ipapakilala ko na kasi siya kila Mama.

At nakukwento ko sa kanya na medyo may pagkasuplada si Mama.

"Ipapakilala mo na kasi ako. Pareho lang tayo, kinakabahan ka din nung pinakilala kita kila Mommy"

Ay nako. Pinaalala na naman niya yun. Pinakilala niya na kasi ako sa pamilya niya. Ang sabi pa nga niya nun eh

Mommy, Daddy at yung bunsong kapatid lang niya yung nandun. Eh buong pamilya pala! As in pati yung extended

family niya!

Hiyang-hiya ako nun, sobra. Naghanda pa sila para lang sa akin. Pero nawala din naman yung kaba ko nung

nakausap ko na sila. Sobrang hospitable at ang babait nila. Lalo na yung Mommy ni Luther na si Tita Carmen pati na

din si Tito Francis. Poker faced nga lang yung bunsong kapatid na si Matt. Binata kasi na highschool. Hahaha.

Ngayon, regular basis na yung pagsama ko kay Luther ng family dinner kasama ang pamilya niya tuwing sunday

nights. Since wala naman ako pamilya dito sa pinas, sumama na din ako.



At eto na nga, first time to. Almost a year na nung huli naming kita nila Mama. Pumunta lang ako dun sa California for

a vacation. Siguradong may pasalubong na namang dala yun.

Sinakyan ko na lang ang pagiging tahimik ni Luther hanggang sa makapag-park kami sa harap ng bahay namin.

"Let's go" sabi ko na excited. Ayaw lang mahawa ng excitement ko si Luther.

Bumaba na kami ng sasakyan niya, and by the way, we're riding his R8 V10. :P Kinuha pa niya yung carrot cake na

ginawa ko sa compartment sa likod. Dun ko ma siya nilapitan.

"Hey" I said as I put my hands in his arms. "Everything's gonna be alright. Wag ka naman masyadong kabahan."

Hinarap niya ako at tumingin sa mata ko.

"What if they don't like me? What if they push you away from me? Di ko alam gagawin ko---"

Natatawa na lang ako sa paranoia niya. Masyado ko yata natakot kay Mama to eh.

"Then take me away. Kung di ka nila tanggap, I have no plans of ignoring you." sabi ko na lang. I pecked him on the

lips na nagpabago ng aura niya.

"You should do that a lot of times, you know" ngiti niya sakin.

"Ewan ko sayo" hinila ko na lang siya papasok sa loob.



Pagpasok pa lang namin ng front door, dinig ko na yung tawanan sa may dining area. Dun ang madalas tambayan

ng pamilya, I grew up with food around.

"Hello! Welcome back!" bati ko sa kanila. Binaba ko pa yung carrot cake sa lamesa.

Nandun na nga sila Faye, kasama pa sila Daryll at Jeremy. Syempre yung mag-asawa nandun din. Sobrang close na

namin sa mga pamilya namin kaya we're like a family as well.

Wait, let me introduce you to my family.

Meet Mama Jane, sooobrang strict niyan. Teacher kasi siya nung bata pa ako. Bawal nga ako magboyfriend

hanggang makagraduate ako ng college kaya secret lang yung kay Donny e. Bata pa kasi ako nun. XD

Meet my Papa Jer. Kabaligtaran siya ni Mama. Sobrang bait naman niya pero strict din sa lalaki.

Meet Gabrielle ang pangalawa sa amin. 11months lang ang tanda ko sa kanya kaya sobrang close kami niyan.

Programmer siya sa LA at may asawa na. Naunahan pa talaga ako niyan! Pero wala pang anak.

And last but never the least, Si Anne. Ang bunsong kapatid namin. Grade Four na siya ngayon at dun din nagaaral.

Lumaki naman siyang tagalog kaya makakausap naman.

Hinila ko na si Luther na namumutla na.

"Ahh, Ma, Pa, this is Luther. Boyfriend ko po" sabi ko ng proud.

"G-good morning po" sagot naman ni Luther. Hindi siya bumibitaw sa kamay ko kaya ramdam na ramdam kong

kabado talaga siya.

Tiningnan ko si Mama at Papa na natatawa.

"Eh bakit natatakot ka yata?" sabi ni Mama na nangingiti. "Di ka naman namin kakainin!"

Nangiti na din si Luther pero di siya sumagot.



"Halika't feel at home na iho! Wag ka matakot sa amin at kami'y tuwang-tuwa. Ngayon lang nag-uwi ng lalaki si Ellie

sa buong buhay niyan, tara ka't kumain!" masayang sabi ni Mama. Si Papa naman, natatawa na lang.

Haaaay. Alam ko namang magiging ayos lang sa kanila, nag-worry lang masyado si Luther.

"Graaabe, nakakapanibago! Si Ellie may boyfriend na!" Panunukso ni Jason. "Akalain mo yun, Tita. Kababata ko langpala katapat niya!"

Tawanan naman silang lahat. Unti-unti, naging okay na si Luther. Nakadagdag pa dun na barkada pala niya si Daryll

nung college at kababata naman si Jason.

Ngayon ko lang napag-isip isip. Ang lapit lapit na pala namin sa isa't-isa noon pa man din. Ngayon lang talaga siguro

yung right time na magkita kami.

Today, June 14, sa first monthsary namin, naging officially legal kami. :)

----------#

I went shopping groceries para sa condo ko at sumama naman si Bernice. She said she needed some groceries for

her condo too.

"I was at Claire's yesterday, naka-schedule na daw ang pagputok niya" sabi sakin ni Bernice habang tumitingin kami

sa fish section.

"Oo nga daw, tinawagan niya ako nung isang araw. Ang lakas niya kasi kumain, ayan cesarian tuloy."

"Eh sino ba nagpapakain, ha? Ewan ko ba sayo kung pano mo napagtiisan pregnancy hormones nun! Ikaw na nga

ang napapag-initan, pinadadalan mo pa ng pagkain!"

Natawa na lang ako. "Kaya nga suhol diba, sosyal nga yung baby na yun e. Naka-ilang balot yun ng red velvet

cupcakes na luto ko! Dun yata pinag-lihi ni Claire"

"Naku, hindi dun! Sayo! Alam mo ba, walang ibang bukang-bibig yun kundi ikaw! Kesyo ganito ka daw, ganoon, ang

creepy kaya-----"



The rest of Bernice words was lost. Hindi ko na naintindihan yung mga sinabi niya kasi may nakita ako sa may fruit

section.

Si Kiel. Kahit naman naka-disguise siya, nakikilala ko pa din siya. Hindi maganda yung naging huli naming paguusap.

Ako din naman ang may kasalanan, I didn't calmed down. Eh pano ko naman kasi gagawin yun eh nagalit sakin si

Luther?

"-----Ellie! Nakikinig ka pa ba?"

"H-Ha?"

"Sino ba yung tinitingnan mo?"

"Si Kiel, ayun oh."

Sinipat naman niya yung tinuturo ko.

"Siya ba yun?"

"Hell sure. Wait, kausapin ko kaya? I mean, not to open things up pero ayoko naman ng may iniiwasan. Kahit pa

hindi kami masyado nagkikita."

"Hmm, ikaw bahala. Pero ayaw ko talaga diyan sa Kiel na yan. I don't know why. Just make sure na saglit lang ha? I'll

wait outside. Akina na yan, I'll pay for you"

Binigay ko yung card ko pang-bayad sa mga pinamili ko. "Thanks, Bern"

Lumapit na ako kay Kiel. Gusto ko lang naman magpasensya. Wala nga naman siya kamalay-malay samin ni Luther.

Kung titingnan, naging dahilan din naman siya para maamin ko yung totoo kong nararamdaman.

Kapag di ako pinansin nito, okay, dedma na lang kami for life.



"Kiel?"

Lumingon agad siya sakin. Naka-beanie siya na kulay gray at aviator shades. White shirt lang at keds ang suot niya

pero ang gwapo pa din. Tama nga, siya yung tipo ko. Pero si Luther ang mahal ko.

"E-Ellie" sagot niya. I slightly smiled at him.

"Kamusta?" I grinned. "Sorry, I really don't know what to greet you. After cutting all the ropes---"

"Okay lang. I understand. No need to feel guilty or anything" ngiti niya sakin. Pero may something sa ngiti niya,

parang malungkot.

"I'm so sorry na nasigawan kita at sa lahat ng nasabi ko sayo last time. Ikaw lang yung napagbuntunan ko ng galit

kahit alam kong wala ka naman din kasalanan"

Naglakad kami papunta sa may mga lemons. I looked around, baka may paparazzi na naman eh magkagalit ulit kami

ni Luther.

"Honestly, it was partly my fault too. Siguro kailangan mo din malaman, kahit alam kong wala naman na to

patutunguhan.."

I stared at him picking some lemons and checking it.

"You were the reason I connected with your business. Akala ko ikaw talaga mismo ang may hawak nun, I was quite

disappointed na may ibang manager, so I really insisted na ikaw ang makasama ko sa Davao...

I was fascinated by you. Since that time that I saw you working on that cater on my bachelor party. Si Ms. Faye, I can

tell she's actually hesitant to accept me as your holder. She thinks I'm too big for it. But I was doing it all for you.."

Di ko alam kung anong dapat na maging reaksyon ko sa mga sinasabi niya, di na lang ako kumikibo na nakatingin sa

kanya.



"First time kong hindi magustuhan ng isang babae, I mean, I know I've got almost everything, and it makes other girls

go ballistic on me. You were the exception, you were calm and cool in front of me. You didn't pretended to be

someone I'd like. You were just yourself, maybe that's why I like you.. Sawa na din ako sa mga taong iniiba yung kilos

nila para ma-impress ako. Tao din naman sana ako."

Sa totoo lang, medyo naaawa ako sa kanya. You really can't have everything all at once, siya ang proweba nun.

"Pasensya na sa naging abala. Pasensya na sa kahit anong na-idulot ko. Nakausap ko na yung production ng

magazine, ico-correct na nila sa susunod na issue, to clear your name na din."

"Salamat, at sorry din talaga. Hindi pa naman huli ang lahat, we can still be friends, if you'd like to?"

Nginitian niya ako. "Not yet, Ellie. To be really honest with you, it hurts to see someone you'd love to own but you just

can't. Maybe next time when I've moved on, but don't worry, I'm still willing to continue the partnership regarding our

business."

I sighed. Bakit naman kasi sa lahat pa ng babae, ako ang nagustuhan niya? "Mahahanap mo din yung para sayo,Kiel. Someone who's worth of you will come your way, just believe."

He smiled back at me. "Nakakainis, bakit kasi taken ka na." He laughs. "Anyway, ang sarap nung Lemon Icebox Pie

nung party, but I can't be friends with you right now kaya di ako pwede magpaturo. Do you serve it at The

Achiever's?"

Tumango ako. "Yes, we do. But I can always send you the recipe kung gusto mo."

Ngumiti ulit siya. "Thanks. Sige, I'm leaving. Bye"

I raised my hand for farewell. "Bye."

Mas okay sana kung naging mag-kaibigan kami. Pero mahirap din yun lalo na sa part niya na higit pa dun ang gusto

niya sakin. Okay na din to, at least nagkaron ng closure.

-------#





"Wala daw kasi siyang anak na babae. She even asked me to shop things with her. Wala pa lang daw siya free time.

Basta sabi ko na lang I'll make time for her"

"You both get along well, nakakatuwa naman." I smiled. Buti na nga lang puro sila lalaki.

"Another thing, I know you don't read The Bachelor Magazine. Pero FYI, rank 2 na ako ngayon, konti na lang, top 1na ako!"

I laughed, pero sa totoo lang, medyo awkward na pag-usapan namin yun dahil kay Kiel. I don't know why he's

bringing it up now.

"I saw an interview. Kinausap mo pala si Jacob?"

I quickly looked at him. Wala naman akong plano na magsinungaling sa kanya. "Yes, I did. Galit ka?" tiningnan ko

siya.

He smiled. "No, I'm not. Alam mo ba, he wished us 'the best' daw. You even told him daw na makikita niya din yungpara sa kanya, basta maniwala lang siya"

I nodded again. "Oo, sinabi ko sa kanya yun."

Nilapit niya yung mukha niya sakin at bumulong. "Buti na lang ako unang nakilala mo"

"Luther, ayan ka na naman"

He smiled again at inakbayan pa ako. "Nai-insecure kasi ako minsan. I feel like I don't deserve y---"

I shut his mouth with my forefinger. "Shush. You deserve me more than anybody, okay? Don't you say that again,

ever and don't feel insecure." Mas nilapit ko pa sa kanya yung mukha ko. "Ikaw kasi yung minahal ko"

With that, ngiting-ngiti na naman siya. Mas gusto niya talaga sakin mismo nanggagaling.

"Hindi na nga pala single ang status ko dun sa magazine. You know what it stated? 'You girls might don't want to

hear it but Luther isn't single anymore. He is actually the 'real' boyfriend of the once mistaken girl of Jacob, Brenda

Louise Ronquillo---"

"Talagang kabisado mo ha?!" natatawa ko pang sagot.

"Syempre, ilang beses ko kayang binasa yun! At last, alam na nang lahat na sakin ka lang!"

Haaaay nako. Ang boyfriend ko, possesive! Pero okay lang naman..

Pagkakain namin, siya nag-urong. Pinanuod ko naman siya habang ginagawa niya yun.

"What? May mali ba?" natatawa niyang tanong sakin nung nakita niya akong pinapanuod siya.



I grinned. "Wala lang, ang sarap mo panuorin na naguurong. You don't look like an executive."

Natawa naman siya. He dried his hands with the towel hanging on the fridge.

"Boyscout kaya ako." Lumapit siya sakin at niyakap sa likod. He is a big hugger.

"Where are you going to sleep?"

"Where do you want me to?"

"Syempre dito!"

"Then, dito"

He kissed me on the cheeks.

"I'm so lucky you're my girlfriend"

Nahihiya akong humiga na agad sa kama niya nang hindi pa siya lumalabas sa CR. Nauna kasi akong magbihis kasi

naghanap pa kami ng tshirt niyang sakto lang sakin. I'm also wearing his boxershorts and it feels very weird. Dapat

siguro magdala ako ng ibang gamit ko dito since lagi niya akong gusto dito matulog.

Okay guys, don't think green. Walang nangyayari sa amin. Honestly, nung nagkaaminan na kami, muntik na. But he

was always the one na nagpipigil. Handa naman akong ibigay sa kanya pero lagi niyang sabi ikakasal muna kami

bago mangyari yun.

Yun din naman ang gusto ko. Humarap sa altar na 'pure' pa ako. Swerte ko at ganun din ang gusto ni Luther para

sakin.



So, habang di pa siya lumalabas sa CR, nagikot muna ako sa kwarto niya. Yung mga picture sa bedside table niya,

nadagdagan ng isa. At yun ang pinakamalaking frame. Picture naming dalawa nung nagbakasyon kami sa CamSur.

Masasabi kong ibang-iba talaga yung ngiti ko dun. I am very very happy.

"Oh, waiting for me?"

"Just thinking, have you noticed?" humiga na siya sa kama at humarap sakin. "Iba yung ngiti ko before sa ngiti ko

ngayon"

"Kaya nga kita kinilala eh"

Lumingon ako sa kanya. "Huh?"

"Di ko pa pala nasasabi sayo, remember yung magazine na fineature yung restaurant mo? May picture ka din dun e"

"Ah yeah! I remember that! What about it?"

"Dun kita unang nakita. You look unhappy there and something urged me to know you. Para pasayahin ka. So tell

me, napapasaya ba kita?"

Humiga na din ako at tinabihan siya. I rested my head in his chest. "I feel like I am the happiest woman alive"

He kissed my head and hugged me back. "I'm glad.. I love you, Ellie"

"I love you too, Luther"

Then we both drifted to sleep with the happiest smiles in our faces.

After waiting for so long, who would have thought na sa Starbucks ko lang pala makikita ang tunay na magpapasaya

sakin?

No one really knows what the future holds. Only God has the knowledge of it.

So, if you still haven't seen your love, just patiently wait. Don't rush. Trust that it will come..in ways you will never

expect.

***

END OF PART 2.



PROLOGUE:

I'm laughing.

Masaya akong nakikipag-kwentuhan sa buong pamilya ko. Si Mama, si Papa, ang mga kapatid kong si Anne at si

Gabrielle.

I looked around and there's also Bernice, Faye and Claire.

We are all laughing happily and I'm feeling very light.

Then, all of a sudden, everything turned black.

Biglang tumanda si Mama at si Papa. I tried reaching them but failed. Then, they disappeared to nowhere.

Dumating ang asawa ni Gabrielle, he took her hand. Sumama siya dito ng hindi man lang ako tinitingnan.

Another guy came, I don't know him. But he did the same to Anne and they both disappeared as well.

Sumunod na dumating si Jason na may dalang dalawang bata. Claire looked at me but turned her back to be with

Jason and the kids. They too, suddenly disappeared.

Dumating din si Jeremy. I looked at Bernice with a pleading look on my face. She shook her head and disappeared

with her boyfriend.

This time, I clutched Faye's hands. She is my best and closest friend of all my friends. My eyes are clouding, I want to

speak but I have no voice.

Dumating si Daryll. He happily looked at Faye without regarding that I'm also there.

He held his hands on Faye. I gripped her arms tightly.

"No, Ellie. I love him" she removed my hands on her gently. She too, disappeared with Daryll, like everyone.

Everything just got blacker. Hindi ko na napigilan pang umiyak.

Iniwan nila akong lahat.

Lahat sila na importante sa buhay ko.

And now I am alone..

Crying miserably with no one by my side..

This is my biggest and worst fear.



Ang mag-isa.

Nangyari na ang pinaka-kinatatakutan kong mangyari.

I felt my body shaking.

Seconds past before I realized that I was shaking on purpose.

Someone is shaking me.

"Ellie, Ellie! Ellie, wake up!"

I woke up with a start.



PART 3:

ELLIE'S POV

"Ellie!"

I snapped back to reality.

"Nakikinig ka ba?" nakakunot ang noo na sabi sa akin ni Faye.

"S-sorry"

"What's bothering you? Kanina ka pa tulala."

I stirred from my chair. Nasa office nya kami at pinag-uusapan ang first international franchise ng restaurant naming

The Achievers nang bigla na lang akong nawala sa isip ko. Naalala ko na naman kasi yung panaginip ko. Damn that

nightmare.

"You know what, sa tingin ko hindi mabuti pakiramdam mo, umuwi ka na muna kaya?" seryosong sabi sa akin ni

Faye.

"N-no, I'm fine. May bigla lang ako naalala. Anyway, where were we?"

She resumed on explaining the franchise.

Noon pa man din naman, alam ko nang takot ako mabuhay ng mag-isa. Pero iba pala talaga kapag napanaginipan

mo, it felt so real. Sobrang affected ako nung panaginip na yun. It made me see things different. It made me look at

everyone in my dream so different from before.

I realized so many things. Katulad na lang nila Mama at Papa. They WILL grow old. At kahit gaano ko pa hilingin na

sana forever silang mabuhay, it just couldn't be like that.

Sila Gab at Anne. They will eventually have their own families. Of course, they'll survive without me. Same goes to

Claire, Faye and Bernice. I'm just a piece on their lives. They can survive without me.

Arggg!!! I hate that dream! It made me this emotional!

I clutched my head in exasperation. Nadiinan ng siko ko yung phone ko and it lighted on.

It showed my lock screen wallpaper: Luther in his duck face.

Buti na lang talaga, he came to my condo that morning. I woke up crying and I'm automatically on his arms. He was

so curious about my dream pero hindi ko pa din sinabi sa kanya kung ano yun.

We've known each other for almost a year already. We're nearing our first anniversary and I have to say that it's the

happiest period of my life.



Ngayon ko lang naisip, sya kaya? Kaya nya kaya akong iwan?

I'm sure I've shown enough to make him realize how much important he is in my life already. But given a different

circumstance, will he survive without me?

I suddenly thought, wala sya dun sa panaginip ko. I'm really wondering why.

---

"To Jasmin Clarize Vasquez" malakas na bigkas pa ni Luther habang sinusulatan yung card nung regalo nya para sa

anak nila Claire at Jason. Today is her christening and I'm at Luther's unit to fetch him pero inabutan ko pa syang

kakatapos lang i-balot yung regalo.

Of course, ninang kami nila Faye at Bernice. At dahil childhood friends sila Jason at Luther, ninong din sya.

"Ano ba kasi laman nyan? It looks big for a six month old baby." I said to Luther while I'm trying to clean up the mess

he made.

"Sikretong malupet. Sila Jason lang ang unang makakaalam kung ano to. Besides, the size doesn't matter. Yung

cake mo nga five layers pa e. Hamak na mas malaki yun dito"

"It's different, cake yun and I want the best for my inaanak." I picked up the last piece of wrapper and threw it at the

trash bin. "Bakit kasi di mo na lang pinabalot yan?"

He taped the ribbon at the top of the gift. "I didn't have the time. I'm done with this, tara na"

Then we headed out of his unit.

-

The Achievers syempre ang cater service ni Clarize. Sa mala-mansion na bahay nila Jason at Claire ginanap ang

reception.

Umuwi from Dubai ang parents ni Claire. They migrated there right after Claire's wedding. Pumunta din syempre ang

buong family ni Jason. Tito Eric and Tita Helen greeted Luther and I warmly. Nandun sila nung gabing nakilala ko si

Luther.

Tita Helen: Who would have thought that you two would make a lovely couple?

Tito Eric: Oo nga mga anak. Parang kailan lang nung nag-dinner tayo dito.

Luther and I just smiled and thanked them.

They're right. Who would have thought?



Maya-maya pa, nagtawag si Jason na pumunta sa may living room to take pictures. After the family of both Jason

and Claire's side, kami namang godparents.

Bernice: Oh, dapat may solo ang mga ninang kasama si Clarize! Ako muna, ako muna!

Nag-solo pic nga sila with Clarize hanggang sa natira na lang kami ni Luther na walang solo.

Jason: Magkasama na kayong dalawa, dali na. May opening of gifts pa mamaya.

Nilapitan ako ni Claire at akmang ibibigay sa akin si Clarize.

Claire: Kay Ninang Ellie ka muna, baby. For the picture.

Ako: Oh My God, Claire. Kaya ko ba?

Claire: Ano ka ba, you'll just carry her, wag ka kabahan.

She gently placed the baby on my arms.

Tumabi sa akin si Luther at hinimas pa nya yung ulo ni Clarize.

This is not the first time I'm holding a baby. But this time, ang weird lang ng feeling.

Inakbayan ako ni Luther then we both smiled for the camera.

After the picture was taken, napansin namin na naka-ngiti sa amin ang lahat.

Tita Helen: Indeed a lovely couple *sighs*

Jason: Kampana ba yung naririnig ko?

Tawanan silang lahat. What IS with these people???

Later on, habang kumakain kami ng cake, nag-opening of gifts na. Yung mismong cake ang gift ko kaya wala akong

gift na mabubuksan nila. I made a five layer cake at bawat layer composed of chocolate, walnut and carrot cake. Sabi

nga ni Claire, overkill daw. But I received so many compliments about the cake kaya worth it naman. Gusto ko talaga

the best ang kahit anong para kay Clarize.

Akala ko, yung kay Luther na yung pinakamalaki. Pero kinabog lang naman yun nung life size teddy bear na bigay ni

Faye. Set of very cute sanrio hello kitty milk bottles naman yung kay Bernice. The gift was countless kasi may galing

din sa family nila Jason at Claire.

Excited talaga akong makita kung ano yung gift ni Luther. He let it slipped one time na customized daw yung gift nya

at wala pang nakaka-imbento.



Claire: "From Tito Luther" *opens the gift with Jason*

Jason: Wooowww. Parang ngayon lang ako nakakita nito ah!

Isang portable crib na may parang hand-painted na pangalan ni Clarize yung gift. Then may design din na mga

flowers in different colors. Wow. Sobrang feminine yung itsura kaya ang ganda.

Luther: I designed that Bro. I'm sure magiging sobrang useful yan.

Claire: And you paint?! Oh my God, ang ganda, Luther! Thank you, I love it!

He paints? Di ko alam yun ah. I gave him a quizzy look. Nginitian lang nya ako.

--

As we head home sakay ng Audi R8 V10 slash Sunny ni Luther, naalala ko na naman yung dream. What is it with

that dream that makes me take it so serious?

He cupped my left hand and gave it a squeeze.

"Okay ka lang? Ang tahimik mo"

I just smiled at him and changed the subject. "Nagpe-paint ka pala, I didn't know"

He grinned. "Pass time ko lang since bata pa ako"

Oh yeah. Unlike me, Luther is very artistic. He has a very unique kind of eyes for art. He designs all his dioramas.

That's one thing I really admire kasi I'm nowhere near artistic.

"You okay?" tanong ulit nya.

I nod and gave his hand a squeeze in return. "Yep"

"I love you"

And there's that feeling again. Yung tipong parang kinakabahan ako. Yung parang nakatayo ako sa ituktok ng isang

building at kailangan kong tumalon. He's the only one who can make me feel like that.

He smiled at me first before turning back to the road.

"Gutom ka na naman" I jokingly replied while grinning. He made the duck face again and it eased a bit of my feels.

---

"What's up, Ellie? Bakit ang tahimik mo yata ngayon?"



Nagitla na naman ako sa pagkakatulala ko. Siniringan naman ako ni Claire.

Faye: "You know what Ellie, I've noticed. You seem to be bothered these past days. Ano bang meron?"

Today is sunday and as usual, nandito kami sa bahay nila Claire. She's busy cuddling Clarize at hindi ko naman

namalayan na nakatingin pala ako ng malayo sa labas nung bintana.

Ako: "W-wala. Naisip ko lang yung franchise natin sa California" pagpapalusot ko na lang.

Bernice: "Sigurado ka? Baka buntis ka kaya ka ganyan?"

Ako: "Heck NO! Hindi ah! Eto talaga"

Nagtawanan silang tatlo.

Claire: "Wala pa bang nangyayari?" *gives me a meaningful look*

Ako: "W-wala noh. H-he respects me"

I flushed. Echosero talaga tong mga to. Luther and I sleep together but we both abstain from any intercourse.

Faye: "Okay! Wala na kaming sinabi"

Lumapit sakin si Claire at ibinigay sa akin si Clarize.

Claire: "Hold her for me, magtitimpla lang ako ng gatas"

Natitig naman ako sa tulog na tulog kong karga. It definitely feels weird to be holding her but it feels so nice at the

same time.

Faye: "Alam mo, bagay na bagay talaga kayo ni Luther. Naalala nyo guys nung binyag ni Clarize? When Luther and

Ellie posed for a pic?"

Claire: "Oh my God, oo! You looked like a family nun, Ellie! And you know what, botong-boto sa inyong dalawa sila

Mommy Helen. As in lagi nya kayong nababanggit na dalawa."

Bernice: *in a singsong voice* "I hear wedding bells ringiiiing"

Hindi ako kumibo. Eto talaga yung naiisip ko since that dream.

Luther can be the light to my darkest fear. Just like how he was there comforting me while I cried. But I'm not sure if

he feels the same.

Pinanlakihan ako ng mata ni Claire.



Claire: "Oh my God, Ellie. You love him already! As in you love him like he's the one naaa!"

Bernice and Faye gasp. I neither confirmed nor denied it. Kahit wala pa akong sinasabi, itsura ko pa lang alam na

nila. Isa-isa ko silang tiningnan sa mukha.

Ako: "Is that even possible? I mean, wala pa kaming one year..." I tranced.

Bernice: "Oh my God, Ellie. You seriously have got it bad"

Faye: "Sabi ko na e. See, kakaiwas mo sa kanya dati ikaw pa tong mas nagmamahal sa kanya ngayon"

Claire: "Karma surely does hit you right, babe"

Ano ba? Sasabihin ko na ba? Ang tagal ko na ring tinatago nito and I'm seriously tired of thinking. Bakit nga ba sa

kanila pa ako maglilihim.

Ako: "I had a bad dream one night. Iniwan nyo daw ako lahat. Mama and Papa died. You chose your partners over

me, pati na din mga kapatid ko. I hate being alone, you guys know that. At kahit bali-baligtarin ang mundo, you will all

eventually have families. Iiwan nyo din ako, you all can survive without me. Nagising ako nang umiiyak. I think

pangatlong beses pa lang nangyayari yun. But Luther was there. He held me while I cried. I think that was the time

when I realized, ayoko nang mag-isa. I want to be with him for the rest of my life"

Claire: "Oh my God. I know napaka-redundant na ng oh my God expressions natin pero hindi ako makapaniwalang

sinasabi mo yan, Ellie!"

Bernice: "Brenda Louise Ronquillo, the only one who could resist guys in our circle has finally fallen deeply in love. I

can't believe it!"

I clutched my face.

Ako: "Oh My God, hindi ko alam gagawin ko! What if he's not the same? Pano kung isa lang pala ako sa mga girls sa

buhay nya?"

Faye: "Stop being so nega for pete's sake! Teka, alam mo na ba yung mga naging past relationship ni Luther?"

Napatingala ako dun. Teka, wala nga akong alam sa nakaraan nya ah. Then I realized, never naming napag-usapan

yung past namin. Although nasabi ko na sa kanya yung kay Donny.

Eh sa kanya ba? May alam ako?

I shook my head slowly.

Faye: "Ayun. Sabi ko na eh. Pareho kayong into each other. Sobrang enjoy nyo ang company ng isa't-isa kaya may

nai-skip kayong mga ganong bagay"

Bernice: "Pero teka Faye, diba si Donny lang naman ang past ni Ellie? So, there's not much to give away on her side"



Claire: "Exactly. It's a bit unfair na wala kang alam sa kanya, Ellie"

Bukod sa bulag sya sa dilim, ano pa nga bang sikreto ang di pa nya nasasabi sa akin?

Clarize suddenly cried on my arms.

Ako: "Claire, bilis! Yung gatas nya!"

Nataranta tuloy si Claire sa pagtitimpla ng gatas ng anak nya.

---

Every first wednesday of the month, naka-schedule na ang date namin ng Mommy ni Luther na si Tita Carmen.

She insisted that we have at least once a month to hang out. Gusto nga nya every week but her schedule made it

impossible. She works for their company din kasi.

We usually shop for things na kailangan nya or trip lang nya bilin para sa aming dalawa. I don't buy the things I need

when I'm with her. Sigurado kasing ipipilit nyang sya na ang magbabayad.

"What do you like to eat, Hija?"

I looked up for the menu. After looking for the turqoise dress she said she wanted to buy me, nakaramdam kami ng

gutom. Napadaan naman kami dito sa Auntie Anne's Pretzels.

Ako: "Plain Pretzels lang po with caramel dip"

Tita: "Ako almond crusted pretzel tsaka Caramel dip na din"

Kahit na alam kong di sya papayag, I always insist on paying pa din. Pero syempre, talo ako lagi.

Ako: "The best ang caramel dip noh, Tita"

Tita: "Sinabi mo pa! Favorite ko to dito" tawa nya. "Ay anak, by the way, may itatanong sana ako sayo"

Ako: "Ano po yun?"

Tita: "Will you spend Christmas with us? I mean, since nasa abroad naman ang family mo and if wala ka pang ibang

plano, I'm inviting you to our simple gathering for Noche Buena"

Ayan na naman yang 'simple' na yan. Simula nung maging kami na ni Luther, ang dalas ko nang biktima ng simple

gathering na yan. Akala ko talaga 'simple' lang pero tuwing dadating na kami, halos lahat yata ng angkan nila

nandun.

Ako: "Wala pa naman po akong plano. Actually po, kayo yung unang nag-invite"



Tita: "Good! Then sure nang sa amin ka this Christmas ha"

Ako: "K-kaya lang po Tita wala pa kaming napaguusapan na ganung arrangement ni Luther---"

Tita: "Oh, don't worry about him! He was actually the one who asked me to invite you. Sabi ko pa nga sa kanya bakit

hindi sya ang magsabi sayo, kesyo he's afraid daw that you'll decline"

Natawa ako. Si Luther talaga, napaka-arte. Alam naman nyang mag-isa ako this Christmas eh!

Ako: "Ganun po ba. O-o sige po, payag na po ako"

Tita: "Great! It'll be much more fun this year for sure!"

Then it dawned on me. First Christmas namin ni Luther together. I seriously need to think of a gift already.

Pero bago yun, may isa pa akong mission. At yun ay ang magtanong tungkol sa past relationships nya.

How the hell am I going to start that conversation?

---

I usually close the curtains in my bedroom every night bago ako matulog. Pero last night, I left it on one side, gusto ko

kasi paggising ko sa umaga na yun, makikita ko yung sinag ng araw.

And just like I wanted to, nagising ako sa sinag ng araw. I looked over at my bedside clock and it read 6:28AM,

December 23. I smiled widely, remembering something I‟m very excited about.

Today, is my birthday.

Hinablot ko yung phone ko na katabi nung alarm clock then clutch it in my chest like an excited teenager. I put it on

silent last night para di ako magigising sa tunog nun. Sigurado kasi ako na tadtad ng birthday greetings ang

matatanggap ko.

I finally peeked at it and found so many messages already. I read messages from my family and it made me cry.

They always do. Dati nalulungkot ako talaga na hindi na ako nagcecelebrate ng birthday kasama nila katulad ng dati

pero nakasanayan ko na din. But that doesn‟t mean I‟m any less close to them already.

And as usual, yung greetings nila Faye, Bernice at Claire ang nagpatawa sa akin. Their messages read like this:

From: Claire Althea Vasquez

Happy Birthday, Ellie! You‟re one year old enough to marry! Mag -asawa ka na, please? Hahaha! Pinapasabi ni

Jason, magpapayat ka na daw! Hahaha! Clarize sends her hugs and kisses too! We love you!

Damn that Jason. Lagot sakin yun sa Sunday.



From: Dawn Faye Hernandez

Happy happy birthday bestfriend! 24 ka na! This is probably the first time na hindi ka magcecelebrate ng birthday with

us, but don‟t worry! I‟m sure you‟ll enjoy this day just as much! Isipin mo na lang, na tumatanda ka na talaga. Hahaha!

Tumatanda na tayo! Lol! Mahal na mahal ka namin, and we only want all the best for you, remember that! Muah!

What? Anong sinasabi ni Faye? Napagusapan na namin na sa Starbucks ulit ako magcecelebrate, just like before.

But when I read Bernice message, I had a hunch.

From: Bernice De Guzman

Manang! Happy Birthday! Pakiusap, makipag-sex ka na kay Luther! (I actually cursed Bernice on that) Hahaha! Hindi

joke yun! LOL! Girl 24 ka na, oras na para mag-isip isip okay? We‟re not getting any younger! Enjoy the day with him

and don‟t think about us, just this once, intiende? I wish that you‟d finally act on what your heart truly desires. It‟s the

only way towards happiness. I love you!

Dun ko naisip na first birthday ko nga pala na kasama si Luther. I‟m not really sure kung alam nya, hindi naman ako

yung type na pinagkakalat yung birthday ko. I am really not expecting anything kasi alam ko naman busy sya. I think

that being with him would be more than fine.

There were other messages from work-mates, including my secretary Hanna. Pero may isang text na kinagulat ko

talaga. I never erased his number, in case kailangan ko syang kontakin and to be honest, nakalimutan ko nang may

number nya pa pala ako.

From: Jacob Ezekiel Sarte

Hey, Ellie. Remember me? :) Kiel here. Just wanted to greet you a happy, happy birthday. Would never forget to

greet my friend. :)

In reading the word „friend‟, I actually smiled. This message only mean one thing for sure, handa na syang makipag -

kaibigan sa akin. Kahit na months ago, he wouldn‟t even consider it.

I scrolled even lower on the messages and clicked the one I‟ve been wanting to read simula nung gumising ako.

Hindi ko pa nababasa, para na kong ewan na nakangiti.

From: Mon Amour <3

Happy happy birthday to the love of my life... To my most f avorite girl... To the light of my world... Jet‟aime tellement,

Ellie. See you later:)

Luther got me in every word. The French part totally melted me. Gusto ko na syang makita! So I jumped out of my

bed and went straight to the bathroom.

Birthday ko ngayon, so syempre, red ang isusuot ko. I wore the dress I bought when I turned 21. Pero never akong

nagka-guts na isuot yun. Pano naman kasi, low cut sa neckline at sobrang igsi. Ewan ko ba kung bakit ko binili yun.

Pero ngayon, I feel something special about me. Na parang kahit ano kaya ko nang isuot. I looked at myself in the



mirror and dubbed make up on my face. Pagkatapos kong mag-red lipstick, I grinned at myself. Halos di ko na

makilala sarili ko!

Then my doorbell rang. Dali-dali akong tumakbo sa pintuan, thinking it‟s Luther pero package delivery pala para sa

akin. Turned out, nagpadala pala ng regalo sa akin sila Mama. Muntik pa ako maiyak ulit kasi ang ganda nung gift.

It‟s a white-gold plated necklace ang it really summed up my look when I put it on.

Bumalik ako sa bedroom para mag-shoes pero bago ko pa man din ma-suot yung black pumps ko, I heard a faint

voice singing happy birthday. When I turned, Luther is entering my room holding a cake. Pero nakatingin sya dun sa

candle, obviously trying to keep it alight.

“Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday, happy birthday... Happy birthday to you. Happy

Birthday, El---“ he suddenly stopped nung tumingin sya sa akin. He stood so still, staring at me and I noticed the cake

slowly sliding out of his hands so I instinctively run towards him. Kinuha ko agad sa kanya yung cake.

“Huy! Anong nangyari sayo?!”

Hindi sya sumagot, but the way his eyes darted from my head to my toes and back again, I knew I‟ve made

something in him move.

I smirked and crossed my arms to my chest that pushed it higher.

“Do I look like a need satisfier now?” tukso ko sa kanya. Nilapag ko yung cake sa may bedside table ko at dahan -

dahan ko syang nilapitan.

I snaked my arms around his neck pero pumikit sya ng mariin.

“Shit, Ellie. Stop. Please.”

Natawa na ako ng tuluyan. I never thought na ganito magiging reaction nya! So instead, niyakap ko na lang sya.

“I was just joking! Eto talaga! Thank you for the cake” then I pecked him on the cheeks.

Nung tumingin ulit ako sa kanya, nakadilat na sya.

“You‟re breathtaking, Ellie. You look so damn hot I‟m not sure anymore kung papalabasin kita dito nang nakaganyan”

Before, I would have agreed with him. Never akong nagsuot ng sexy dati, ngayon lang. But I‟m feeling extra confident

today so I pouted to him and said “Sige na, please? Ngayon lang. Birthday ko naman eeee”

Luckily, he agreed. So sinuot ko na yung pumps ko.

“Tara na nga, baka hindi pa tayo makaalis at lumobo ka ng siyam na buwan” sabi ni Luther nung hinatak na nya ako

palabas, natawa naman ako. Kahit deep inside, I was saying “That would be awesome” ;)

Nung nakasakay na kami kay Sunny, may kinuha sya sa may bandang likod nung headrest ko. I gasped when I saw

that it‟s a bouquet of Sunflowers. Inabot nya yun sa akin.



“Wow. Did you know? These are my favorite flowers”

He winked at me but did not reply. He started the engine and we rode.

Tinanong ko sya kung saan kami pupunta, pero ayaw nyang sabihin. Kahit kulitin ko sya ng sobra, ayaw pa din nya

sabihin. Sabi nya, surprise daw.

Okay, he wants a game. So I started playing one.

Sa ikli nung dress ko, the hem slides waaay up my thigh in a sitting position. Nasa lap ko yung bouquet kaya

natatakpan. But I had the crazy idea to put the bouquet above the dashboard and I stretch my legs a little wider.

Hindi ako tumitingin kay Luther pero alam kong nakikita nya. If Bernice is seeing what I‟m doing now, she‟ll probably

start throwing rose petals on me while shouting “More! More!”

Ang tagal na nakaganun lang ako pero hindi kumibo si Luther! Nung tumingin ako sa kanya, nakatingin lang sya sa

daan but he‟s smiling!

Argggg, he‟s totally playing my game!!! So I backed off at binalik na yung bouquet sa lap ko. What the hell are you

thinking, Ellie?

Later, we entered SCTEX. Kinulit ko ulit si Luther pero ayaw pa rin nya sabihin. We rode farther north hanggang sa

maging familiar na ako dun sa lugar. Sa dami ng puno sa paligid, I know we‟re somewhere in Clark.

Nag-park na kami pero hindi agad lumabas si Luther. Tumingin sya sa akin at naglabas ng bandana dun sa loob ng

dashboard.

“I need you to wear this”

“What?! Blind fold?”

Nginitian nya ako. “Please? Surprise to, Ellie. It‟s got to be very special”

I sighed then agreed. Ano naman kaya ang pakulo nitong Luther na „to?

Nung nakalabas na kami ng sasakyan, hinawakan nya ako sa bewang then he started guiding me to walk slowly.

“Oh my God, Luther kinakabahan ako. Ano ba kasing gagawin natin?”

“Just trust me, okay? Careful, we‟re climbing steps” then naramdaman kong umakyat kami three -steps papasok sa

isang building.

“Todd, okay na?” dinig kong sabi ni Luther. Todd? Yun yung pangalan nung secretary nya sa work ah. Ano kayang

ginagawa nya dito?

“Okay na po, Sir.”



“Good. Salamat”

Biglang lumakas yung hangin and I knew we were out of the building. Parang lumambot din yung tinatapakan ko so I

had a feeling na field yung nilalakaran namin.

“People are staring at your legs right now and you don‟t know how much I want to punch them in their face” sabi niLuther na ikinatawa ko.

“Hanggang tingin lang naman sila” I grinned at him.

Maya-maya pa, huminto na kami sa paglalakad at parang may kinausap ulit si Luther.

“Ellie, stay still. May ikakabit sayo na harness, okay?”

Harness?! Shit! Ano ba talaga gagawin namin?!

“Oh my God Luther, are we going Sky Diving?!”

“No. Not now. But it‟s so much better than Sky Diving, I think”

Tapos may nagkabit na sa akin ng harness. Kinakabahan ako! I feel my adrenaline running in my ears. We‟re going

somewhere high!

I yelped when someone suddenly lifted me off my feet at sinakay ako sa kung saan.

“Ako „to” sabi nung boses ni Luther. Naramdaman kong umakyat din sya at pumunta sa likod ko.

„Sir, ikakabit ko na po yung harness nyo” dinig kong sabi ng isa pang boses.

Luther touched my shoulders. Then I felt someone tug behind my harness and I heard a loud click. Feeling ko,

pinagkabit yung harness namin, my back on his front.

“Remember the safety rules, Sir. If something goes wrong, jump and pull the parachute out”

“Alright, thanks” sagot ni Luther. Kinakabahan na talaga ako! Ano ba „toooo!

Then, I suddenly felt a nauseating feeling, like the floor we‟re standing on is now airborne. It took a while before ako

masanay, but when Luther hugged me from my behind, I automatically calmed.

I hear a constant sound of something boosting, na parang yung sound ng Nitro Boost sa Need for Speed. May

something na mainit din sa paligid, like something is on fire. Palakas ng palakas yung hangin, at pakiramdam ko,

pataas din kami ng pataas.

“Ellie!” Luther shouted against the wind. “I‟m removing the blind fold but keep your eyes closed until I say open them,

okay?”

“Okay!” sagot ko, tapos tinanggal na nya yung blinfold pero nakapikit pa din ako. Oh shit, kinakabahan na talaga ako!





We happily sent messages to them. Then after, biglang tumahimik si Faye.

Ako: "Oh? Bakit bigla ka namang natahimik dyan?"

She looked at me like she's searching my face.

Faye: This means one of us is going to America.....for good.

That stopped me.

Oo nga pala. How will the restaurant run kung walang isa sa amin na kabisado ang mechanics ng sistema namin ang

nandun mismo?

Alam namin pareho na hindi pwede si Claire. She already has a family here. She has Clarize at hindi nya pwede

itong basta na lang iwanan.

Bernice, on the other hand is an Engineer sa leading Construction Company sa bansa. The restaurant only serves as

her investment.

It all comes down to Faye and I. After all, kaming dalawa naman talaga ang hands on at utak sa negosyo namin na

'to.

We looked at each other at sa totoo lang, we both didn't know what to say.

Faye's family is all here in the Philippines. Isama nyo pa si Daryll.

And me? Nasa California lang naman ang buong family ko. Ibig sabihin, I'm the perfect fit.

Para kaming sila B1 at si B2 na nagkaintindihan agad sa tingin pa lang.

Faye: "Will you do it, Ellie? For us?"

Siguro kung noon na ang priority ko lang ay yung restaurant, walang alinlangan kong sasabihin na oo. Oo, gagawin

ko. Oo, iiwan ko ang lahat ng nandito sa Pilipinas.

But this time, something strong is holding me back.

Nandito na ang buhay ko.

Nandito na si Luther.

---

Text message from:

Luther Louis Fernandez



Girlfriend, got a day off tomorrow. I want to be with you.. Pwede po? :)

I quickly looked at my calendar.

Sakto, off ko din bukas. And shit, monthsary pala namin bukas. How come I lost track of time? But we don't celebrate

monthsaries naman talaga.

Sa sobrang busy sa trabaho naming dalawa, almost two weeks na din pala kaming di nagkikita. Sunod-sunod yung

business trip nya these past days at ako naman ay busy din because of the Cali Franchise.

Ah, the Cali Dilemma. Hindi pa nga ako nakakapagsimula dun tungkol sa past nya, may dilemma na naman agad.

To: Luther Louis Fernandez

I'll surprise you;)

Then so, I headed to his condo unit. I'm sure he had two weeks of stale breads and instant noodles dahil hindi kami

nagkikita. I'll make him a sumptuous dinner tonight.

He had his unit re-painted already. Lively colors na din ang in-apply just like mine.

Yung diorama ng Villa na ipinangalan nya after me, still stands on the big window overseeing the city.

The place I like the most here, is the kitchen. Unlike my unit's kitchen, malaki itong kitchen ni Luther.

I was so against the idea of sunflowers painted on its walls kasi hindi babagay kay Luther. But he was so pushy on it,

wala na akong nagawa.

And yes, sunflowers ARE my most favorite flowers. Tuwing pumupunta tuloy ako dito, naaalala ko yung Hot Air

Balloon gift ni Luther. That was just so....ugh. No word could ever explain it.

I entered his bedroom and looked for something messy. Though I know he's always organized. Mas organized pa

nga sya kesa sa akin e. I just straightened his bed sheets.

"I'm home!"

I peeked at my watch. Luther's arrived.

"Sabi ko na nga ba nandito ka e" he said with 'beautiful' eyes.

Lumapit sya sa akin at niyakap ako.

Luther: "Oh, I've missed you so much"

I smiled widely kahit hindi nya nakikita.



Ako: "Kain na tayo? Gutom ka na, alam ko"

Tumawa sya.

L: "Eto talaga, na-miss nga kita, hindi lang 'to gutom"

We entered the kitchen with his arms around my shoulder.

L: "That smells so good! What's for dinner?"

Ako: "Cordon Bleu in white sauce. Remember the Graham Balls na tinag mo pa sakin sa FB? I made them too"

L: "Wooow, ang sarap naman! Finally, a decent meal! Purga na ko sa noodles!"

I laughed. Purga talaga ha.

Inasikaso ko na yung pagkain namin, the usual thing. Hindi naman matapos ang compliments nya even while he's

chewing.

Ako: "Tsk, just keep on eating. Pinasarap ko yan talaga. You look like you lost some weight"

Hinawakan ko yung mukha nya.

Ako: "See? Tama ako. Pati eyebags mo lumaki"

L: "I'm sleep deprived because of work. Pati nga pagtetext ko sayo, nakakatulugan ko na"

Hmm, true. But I totally understand. I am not the demanding type. Naiintindihan ko ang trabaho nya.

Ako: "Wag mo inaalala yun. What's important is you sleep well and full"

He stared at me suddenly.

Ako: "Oh, bakit? Something wrong?"

Kinain muna nya yung natitirang pagkain nya bago humarap sa akin. We're besides each other at his bar counter, as

usual.

L: "I am so wondering why hindi ka nagagalit sa akin every time na nakakatulugan kita. Now I know why"

He playfully smiled at me before cupping my face.

L: "Alam ko naman talaga na naiintindihan mo, but it feels so overwhelming every time na maiisip ko. Thank you,

you're very perfect"



He gave me a smack on the lips and smiled with all his teeth showing.

Then, my instincts just controlled me and I am kissing him, deep.

His both hands transferred to my waist while I huddled his neck. The surprise Graham Balls left forgotten.

I poured all my frustrations and dilemmas into the kiss. I kissed him like I'm never going to see him again. I kissed him

like I'm already leaving him.

As he led me into the couch on the living room, I knew. I knew so damn well that I'm deeply in love with this man. The

no doubts, no hesitations kind of love.

The answer to my dream was here along.

Ayokong mag-isa not just because I'm afraid.

But because I want to grow old and die beside this guy. This guy I've known to love even if I've just known him for a

short time.

As we both lie in the couch, I felt myself shake a bit. He stopped kissing me and stared at my eyes.

"Oh shit. Ellie, I'm sorry---"

"No-no, don't be, it's not like that---"

He buried his face to my neck.

"I love you, I love you so much, Ellie. You know what I want for you"

"I know, I know" I replied caressing his hair.

We just stayed like that into each other's arms savoring that moment we have. Ni hindi importante ang oras na

lumilipas nun para sa akin. As long as I'm with him and he's with me, I am beyond satisfied and happy.

Ayoko sanang sirain yung mood but I really feel like this is the right time.

"Luther?"

"Hmm?" he stayed buried in my neck. His breath gives electric vibes through my body.

"I want to know your past relationships"

He looked up at my face.



Ako: "It's not because I have doubts on you, I just want to know. Besides, alam mo na ang lahat sa akin. I want to be

the same with you"

He continues burying his face in my neck.

L: "Are you sure?"

It's my turn to look at him.

Ako: "Sure of what?"

L: "Are you sure gusto mong marinig?"

My eyebrows curled but I know I'm sure.

Ako: "Yes. I am sure"

He inhaled sharply and it tickled me.

L: "Wag mo akong iiwan ha? Here it goes. Focused ako sa study ko nung student days ko so I really had no time to

pursue a girl. It only begun after college grad, when I started working for Dad. I had five girlfriends. They're all very

different except for one thing. Guess what it is"

Ako: "Not the same gender?"

He laughed. As in super tawa.

L: "I almost made love to you, Ellie and you're thinking I'm gay?" tawa nya. Natawa na din ako.

Ako: "Eh ikaw naman kasi. Tinanong mo kung sure ako kung gusto ko marinig tapos sabi mo pa wag kita iiwan"

Luther: *laugh subsides* "Kasi baka magbago ang isip mo sakin. I don't want you to think you're like them---"

Ako: "I'm most definitely not, noh! I believe I am different" at pagkasabi ko nun, I suddenly wanted to kick my own

butt. That’s a lie, Ellie. Doubtful ka nga e. I thought to myself.

L: "Yeah, you are. In a very good way"

He kisses my neck. I flinch because it tickles but he stay huddled on me.

L: "The one thing they've got in similar is they all went up after me, not the other way around; far from how I went

after you. First girl is a model. Her name is Dayann. I met her on a fashion show a friend of Mom's invited me to

attend to. Merong victory party after the show at hinila din ako para umattend dun. I was shit bored but I enjoyed the

view kasi ang daming chicks. So I stayed instead of leaving. Uminom na lang ako sa may bar counter. And while I

was drinking, lumapit sya sa akin. She's honestly not my type but she sparked the conversation. She's sexy as hell

kaya kumagat ako"



Pinalo ko sya ng malakas sa braso.

Ako: "Pervert!"

Tumawa ulit sya.

L: "I'm a single man with needs!"

Ako: "Lagi naman yan ang dahilan mo"

He laughed again and continues.

L: "Second girl is a journalist. Her name's Kath---"

Ako: "You mean, Kath Aguinaldo??"

Tumingala ulit sya sa akin.

L: "Kilala mo sya?"

A: "Hindi. Madalas ko lang mabasa yung name nya sa dyaryo"

L: "Ah, yes. She writes for a newspaper" *huddles in my neck again* "so ayun, she interviewed me for an article. Dad

always says na dapat cooperative kami sa media so I cooperated very well with her. Nung hiningi nya yung personal

number ko, I gave it to her without hesitation. Not knowing na she'll take advantage of it. Then, next thing I know,

she's asking for a date---"

Ako: "Seriously?!"

L: "Yup. Ganun sya katapang. That explains why she's a journalist. That was a month after my break-up with girl one

and in all honesty, nakaka-tigang pala. Kaya ayun, pumatol ulit ako--oops, remember, single man with needs"

Ako: "I can't believe you. Oo na, single man with needs na!"

He grinned.

L: "Third girl is an interior designer. Ang pangalan nya ay Sheena. As a BA graduate, wala pa kong alam sa

designing nun although I love making art. I was struggling with my first project to Dad which is a Condominium. Lahat

na ng designs na pinasa sa akin nun, hindi pumasa sa taste ko. I was looking for something I can't figure out pero

alam kong ako lang ang makakagawa. So I asked my secretary to look for the best interior designer he could find at

si Sheena nga ang nahanap nya. I don't know kung sinadya nya pero she asked me to just meet her at her place.

Ako naman, hungry for interior designing infos---"

Ako: "And sex" di ko na napigilang sabihin.

Natawa ulit si Luther.



L: "Yeah, and sex because that's two months after girl two. Ayun nga, nagpunta ako. And guess what she was

wearing to see me?"

Ako: "Lace sleeping dress?"

L: "No! Worse than that! Fucking bra and panties only!"

Ako: "For real?!!!" I gasped.

L: "For real! So, I didn't only have the design I want. My needs were satisfied as well, just like that!"

Ako: "Graaaabe!"

L: "Grabe talaga. I can't believe na dati, I let my dick beat my brain in deciding what to do"

"Girl four is named Sarah. She's french. I asked Dad for a vacation kasi nagsisimula pa lang akong masanay sa

trabaho ko at nastress talaga ako, so he gave me one month to seek solitude. You know, away from any kind of

work. I didn't had any party nung 21st birthday ko kaya yun na lang daw yung kapalit. So, I went to France, south of

France"

Ako: "Wow, one day I'll go there, too"

L: "Gusto mo din dun?"

Ako: "Oo, simula pa nung HS days ko"

L: "Talaga..going on, naaalala ko pa na nage-experiment ako ng paglilibot when I got lost of my tracks. Natakot

akong magtanong sa iba so I just entered the first shop I came to. Pottery shop ang napasukan ko and I saw her

shaping a pot when I entered. Ang hot nya, swear and my dick was magnetized again. Buti na lang, gwapo ako kaya

napa-kagat ko din sya---"

Ako: "You're impossible!"

L: "I know! I was at that time. I didn't tell her that I'm foreign. Sabi ko lang, bago ako dun sa place. The sex was

enough to make her believe kahit na I look very asian. Ewan ko ba dun. She was my girlfriend that entire month na

nandun ako. Oh diba, tour-guide na---"

Ako: "Need satisfier pa. San ka pa?"

He laughed. He played with the strands of hair near my ears.

L: "Moving on, kay girl number five na tayo. Her name is Jill. 6 months na akong walang, like how you put it, need-

satisfier and it was the longest time. I was so desperate I can't even believe myself. Kaya sinubukan ko yung speed

dating. Dun ko nalaman na hindi naman pala mahirap humanap ng babae. You just have to go online---"

Ako: "Oh my God, di ka natakot na maloko?"



L: "Nope, I did background checks before ko sya i-meet. I discovered that she's a model like Dayann. Magka-iba lang

sila ng handler. I just gave the date a try but she's throwing herself at me. Ako naman, having that purpose in the first

place, pumatol na. And you know what happened next"

Tumingala ulit sya sa akin.

"What are you thinking?"

I grinned.

Ako: "You sounded like a jerk before"

He grinned, too.

L: "I know. An a-hole, even"

Ako: "No, not an a-hole. Pero...bakit kayo naghiwalay? I mean, ano yung reason?"

L: "Dayann is my first girlfriend. I had many firsts with her. First kiss, first sex, she's more experienced than me so she

served like a tutor. But I think she wants to be a tutor for her whole life. Kaya nung wala na syang ma-ituro sa akin

dahil alam ko na lahat, she broke up with me. That's the first break up I had"

Ako: "Masakit?"

L: "Not really, honestly. Kahit sya ang nanligaw sa akin, she became a reason of who I am today. It was a friendly

break up"

A: "Mmm..eh si Kath Aguinaldo?"

L: "Kath and I seldom see each other even if we've agreed to a commitment. We were too distant and she fell in love

with another"

Ako: "Aww. Did it hurt?"

L: "I hadn't really established a close relationship with her coz we're too distant nga so it was easy. The easiest of all"

Ako: "How 'bout undies girl?"

L: "Madali mag-sawa si Sheena. Losing something she gained so fast is also very easy for her to let go. She wasn't

serious like I was, too"

Ako: "French girl?"

L: "I know you have an idea"



Ako: "Kasi hindi ka french at hindi mo sinabi sa kanya?"

L: "Exactly. Sabi pa nga nya, ayaw nya ng foreigner. Maka-bayan sya masyado"

Ako: "And Jill?"

L: "Well, let's just say she's the one I got to know very well of all five. Sa totoo lang, I was on the verge of getting

serious with her. I was ready to accept everything, even the bullshit that comes with her dramatic life. Alam mo yun,

fashion life, insecurities, mga ganun. I even hired a designer for myself para lang maka-sunod sa trend nya. Pero

para sa kanya, display lang ako. Like she pursued me just to be her doll...and that hurt"

Hindi ako nakakibo agad. This is too much to take in one line. Oo, naisip ko nang panigurado, experienced sya,

marami na syang naging past. But now that he told me everything...I feel meh. But it definitely doesn't change how I

feel for him.

L: "Ellie?"

A: "Hmm?"

L: "Tell me what you're thinking, please?"

A: "You're ton times more experienced than me. I mean totally"

He laughed again.

L: "I won't deny it. But please, never feel that you're just one of them. You're very different, Ellie"

Ako: "When did Jill broke up with you?"

L: "More than three years ago. Bakit?"

Ako: "So it means more than three years na din ang sexual abstinence mo?" natatawa kong sabi. Natawa din sya.

L: "Roughly, yeah"

A: "I'm giving it to y---"

He put his index finger in my lips to stop me.

L: "Ssh. No, not yet"

Tinanggal ko yung daliri nya.

A: "I want to---"



L: "No. Gusto ko sobrang sure ka na. Gusto ko sa right time mo ibibigay yun. It's something I don't want you to lose

just easy. That's why I trust you more than myself"

I looked down on his face and he's looking up at me.

L: "You are different, Ellie. I love you more than anyone. Ton times than the past five. Promise me, you'll keep it safeuntil the right time?"

A: "Promise, I'll keep it...for you"

--

I spent Christmas Eve at Fernandez' household. Every Christmas pala, may reunion sila.

Sabi ni Tita Carmen, it's just a simple gathering. But I know better. Alam kong buong angkan nila, nandun at isa yung

malaking party.

That's why I wore a decent dress. Tita Carmen also texted me na kung pwede, red ang isuot ko. Too bad, nasuot ko

na yung red dress ko kaya nag-white sleeveless blouse na lang ako at red skater skirt. Sinuot ko ulit yung plaited

necklace ko.

Napansin ko din na nung nag-pumps ako nung birthday ko, I'm height level with Luther. Kaya nag-flesh-colored flats

na lang ako.

Masaya yung party nila, I got to meet Luther's extended family again. Almost lahat ng anak ng kapatid ng daddy nya,

lalaki. So I really had no girls to talk to besides sa mga tita.

Luther never left my side. I'm glad that he's a very warm company when it comes to parties of their family. Sobrang

mag-kaiba kasi talaga ang lifestyle ng pamilya naming dalawa.

But what I can't forget is yung sinabi sa akin nung mga kapatid ni Tita Carmen before kami umalis ni Luther.

"We really think you're the perfect match for Luther, anak. Carmen said so herself. In-love na in-love sayo

ang pamangkin namin! He can't get his eyes off of you all evening!"

I looked up at Luther that time and he was blushing. Hindi ko makalimutan yung mukha nya nun.

Until now na nasa bahay kami nila Claire for New Year's Eve. Napag-kasunduan ng barkada na dito kaming lahat

magce-celebrate.

Nandito na kaming lahat except for Luther. May dadaanan pa daw kasi sya.

I went out to the balcony overseeing the front of the house to wait for him. Nang lapitan ako nila Claire, Bernice at

Faye.

Bernice: "Huy! Nage-emote ka na naman dyan"





Luther: "To our first New Year's Eve together and the next New Years' to come" he clinked his glass to mine.

"Cheers"

He drinks from his glass and I just stare at him. Pagtingin nya sa akin, he gave me a kiss in between my eyebrows.

Jason: "30 seconds before twelve!" he peeks at his watch.

I looked at Luther's eyes.

Ako: "Luther, I just want to say thank you"

Luther: "For what?" nakakunot ang kilay nyang sabi.

Ako: "For this, for everything---"

"Ten! Nine! Eight!---" sigaw nila.

Ako: "For pursuing me. For having the willingness to be with me"

"Five! Four!---"

Ako: "Kahit anong mangyari, lagi mong tatandaan,"

"Three! Two!"

My eyes suddenly watered.

Ako: "Mahal na mahal na kita"

"One! HAPPY NEW YEAR!!!"

A tear fell down my cheek. What I'm feeling for him overwhelms me very much that I had to tell him that. He smiled

before giving a very soft kiss on the lips. I kissed him back just as much.

Oblivious of the other people around us, we kept on kissing each other. My body pressed against his.

I'm breathless when he releases me.

Luther: "I love you so much more, Ellie, always.." he replied and gave me a chaste kiss again. I just closed my eyes

knowing that it's me who loves him more than he knows.

"Guys, Happy New Year! Tama na tongue hockey!" biro sa amin ni Daryll. We both laughed. I looked at Faye,

Bernice and Claire. I can't read their expressions. Happy and sad at the same time, I guess. Ganun din naman ang

nararamdaman ko.



Luther: "Oops, we need a remembrance"

He transferred his one arm around my shoulders and raised his phone. We both smiled for his camera.

---

As I walk out of the Embassy, huminga ako ng malalim.

Konti na lang, konting proseso na lang at makaka-alis na ako. Sa totoo lang, hindi ko talaga alam kung anong dapat

kong maramdaman.

Should I be happy kasi at last, makakasama ko na ang pamilya ko after years of separation from them? Or should I

be worried sick na iiwan ko na ang nakasanayan kong buhay dito sa Pilipinas?

Some part of me really wants to finally be with my family again. Sa panahon na wala sila sa tabi ko, naisip ko ding

mahirap pala. Mahirap pala kapag wala sila.

Pero paano kaya kapag si Luther na ang nawala?

Iniisip ko pa lang, parang di ko na kaya. Hindi lang sila Claire, Bernice at Faye ang mamimiss ko ng sobra.

Oo, pwede namang daanin namin sa Long Distance Relationship. Pero ayokong pahirapan sya. Alam ko kung gaano

kahirap at kung gaano kalaking tiwala ang kailangan namin sa isa't-isa to survive that. Sanay naman kami talaga na

hindi araw-araw nagkikita. But these past few days, he always drops to the restaurant just to see me. I can't help but

notice, baka nakakaramdam sya.

Nasakto naman na pupunta sya ng Ilocos for three days para sa bagong project nya nung tinawagan ako ng

Embassy. I hate not saying anything to him about this pero hindi pa ito ang tamang oras.

I walked my way to my car. Sa sobrang occupied ng utak ko, nagulat na lang ako sa malakas na busina.

Shit. Muntik na akong masagasaan. Nakalimutan kong tumatawid nga pala ako to get to the parking area. Huminto

yung black chevy na binusinahan ako.

The car door opened and I don't know why I am rooted to the spot. Na-shocked yata ako.

"Ellie?"

Tiningnan ko yung bumaba sa kotse.

Si Kiel. Dali-dali syang lumapit sa akin at hinawakan ang mga braso ko.

Kiel: "Are you okay? Hindi ka ba nasaktan? You just jumped out of nowhere kaya napa-busina ako ng malakas, I'm

sorry"

Ako: "N-no, no. Okay lang ako. A-ako dapat yung mag-sorry, I was out of my mind"





Kiel: "Yup. I'm getting married in Australia"

My eyebrows automatically raised and I looked at him.

Ako: "Really?? Congrats!"

Tumawa siya. "Thanks. Tama ka nga, everything goes in its right places when you believe"

Ako: "Is she australian?"

Kiel: "Citizen sya dun pero she's filipino. I met her on a fashion show. Siya yung guest model"

Ako: "Wow, that's good to hear. Congrats talaga, buti ka pa"

Kiel: "Why? Ikaw? Kamusta kayo ni...Luther, right?"

Tumango ulit ako pero di ako naka-sagot agad.

Ako: "Actually may problema ako. He doesn't know I'm leaving"

Hindi ko alam kung bakit ko sinabi sa kanya yun. I just felt like I need to let everything out.

Kiel: "Ha? Bakit?"

Ako: "Ayaw ko kasi maging pang-pagulo sa kanya. Nandito kasi yung buhay nya, sa kompanya ng Daddy nya.

Nandito din yung pamilya nya whereas me, simula nung nag-migrate yung family ko sa California, originally dapat

nandun na din yung buhay ko. But I insisted on staying for a little longer"

Kiel: "Ahh. I guess this is because of the franchise?"

I turned to face him.

A: "How did you know?"

K: "Nabalitaan ko lang. You know, I've got many contacts"

A: "Ah, oo nga pala"

K: "Alam mo, I didn't just decided on migrating at Australia that easy. Marami muna akong pinagdaanan bago ako

magdesisyon na sundan yung girlfriend ko. Before she went back to Australia, nakipag-break sya sa akin. She didn't

believed in LDR. That's when I realized na pagod na akong mag-isa. Na hindi ko na kaya ng wala sya. You wouldn't

believe but I gave up everything just to be at her side"

A: "What do you mean, 'gave up everything'?"



K: "Binitawan ko ang Crest Bank"

I gaped at him, dumbfounded.

A: "You're joking"

Umiling sya.

K: "No, I'm not. I looked for a deserving heir and gave him everything I owned. I'm willing to start anew sa Australia"

Hindi ako nakasagot sa kanya. Natawa ulit sya nung nakita nya yung expression ko.

K: "You wouldn't feel any hindrances to leave if you don't love him. As to what I see, hindi mo sya kayang iwan. Wow,

I never thought na dadating ang panahon at ako naman ang maga-advice sayo..

Love don't come easy, Ellie. Saksi ako dyan at ganun din yung pagiging masaya habangbuhay. If you really want to

stay happy forever, a lot of times, you sacrifice first. Nobody said it's easy but it should really be all worth it after.

Alam mo, sasabihin at sasabihin mo din sa kanya yan, sooner or later. You can't delay it for long"

I sighed. Everything he said is right.

---

Alam kong kailangan ko nang sabihin kay Luther ang balak kong pag-alis. Everyone around me also says so.

Natatakot na din ako na baka sa iba pa nya malaman. It isn't impossible na makarating sa kanya galing sa iba. Kung

si Kiel, nalaman dahil sa mga connection nya, hindi ako magtataka na pwede din si Luther.

Lagi kong sinasabi sa sarili ko tuwing magkikita kami, sasabihin ko na sa kanya. Pero kapag kaharap ko na sya, I

don't know why pero parang nawawalan ako ng boses para masabi yun.

Hanggang sa tumagal nang tumagal na lagi akong ganun. I never had the courage to tell him.

I was browsing through my e-mails sa office ko nang maka-tanggap ako ng tawag. It's from the Embassy.

Ako: "Hello?"

"Hello, good morning! This is Karen from the Embassy of America. May I speak to Ms. Brenda Louise

Ronquillo, please?"

"Speaking, Ma'am"

"Good day to you, Ma'am. We would just like to inform you that your Visa Application has been approved.

The Embassy requires you to report here this coming Tuesday"



Hindi ako nakasagot agad. I am not yet expecting this.

"Hello, Ma'am are you still there"

"A-ah, yes, yes, I will report on Tuesday, Ma'am. Thank you very much"

"You're welcome, Ms. Ronquillo. Good bye"

I breathed deep first before steadying myself.

What am I going to do now? Sigurado akong matter of weeks na lang and I'm ready to go.

Bullshit, Ellie. Hindi mo pa nasasabi kay Luther.

I grabbed my phone and dialled Faye's number. Nasa isang VIP cater sya ngayon kaya wala sya dito sa restaurant.

"Ellie"

"Faye"

"Oh bakit? May problema ba dyan? Malapit na matapos cater, I'm going back there na"

"Walang problema dito, konti pa lang yung mga diners"

"Napatawag ka?"

"Faye, my Visa has been approved"

I heard a clashing sound on the other line. Hindi sya sumagot.

"Hello, Faye?"

"Oh my God, Ellie. You're really leaving already"

This time, ako naman yung hindi nakasagot.

"Ellie, I got to go. Let's talk later"

She hang up. My phone fell on the table with a clatter. I clutched my forehead in frustration.

Ano nang gagawin ko?

---



That night, tinawagan ko sila Mama sa States via Skype. I‟ve already told them about the Cali Franchise at proud na

proud sila sa akin. Sinuggest pa nga nila na much better kung malapit sa place nila yung itatayo dun na Achievers‟

para dun na lang din ako sa kanila tumira. I really didn‟t mind kaya nagpahanap talaga si Faye na site na malapit kila

Mama.

“Kelan punta mo dito?” tanong sa akin ni Mama after kong sabihin na na-approve na yung Visa ko.

“Sabi ng Embassy naka-schedule ako this Sunday” I was actually shocked nung sinabi nila yun. Hindi ko kasi ine -

expect na ganun kabilis ako aalis.

“Finally, makakapunta ka na din dito, Ellie. Ayos na din yung naging stay mo dyan, dito ka naman talaga dapat mag-

stay kasi nandito kami”

I really wanted to argue with that. Gusto ko sanang sabihin na malaki na ako, na pwede nang mabuhay ako sa sarili

ko nang hindi sila kasama. Pero they‟re my family. And you just don‟t give up and turn away from your family no

matter how much you want it. Kasi pamilya mo sila, they‟re the first in everything unless may pamilya ka nang sarili.

Hindi na lang ako sumagot. Mukhang nabasa ni Mama yung iniisip ko kasi tinanong nya ko. “Hindi mo pa nasasabi

kay Luther hano?”

I slowly nodded. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Birthday na nya sa Wednesday and I just can‟t tell him

now. First birthday nya na magkasama kami and I never want to ruin that.

“Naku Ellie, sabihin mo na sa kanya, mahirap yung bibiglain mo sya”

“In time, Ma” I replied. “Sasabihin ko din sa kanya”

---

April 4

(Luther's 26th Birthday)

I smiled as I stand outside Luther's office. I lighted up the candle to the cake I've made for him. Sigurado akong

matatawa sya kapag nakita nya 'tong cake.

Wala syang kaalam-alam na pupunta ako dito sa office nya. Ang alam lang nya ay magdi-dinner kami sa restaurant

mamaya. I told him I'm closing the restaurant just for the two us.

But no, today's got to be very special.

First time ko actually na pumasok sa office nya. Ang unfair noh, samantalang sya, labas-masok lang sa office ko.

Todd gave me the sign behind his desk near the door of the office. Pwede na daw ako pumasok.

I opened the door achingly slow.





What the hell.

Mga painting ng mukha ko!

May naka-ngiti, nagbla-blush, may naka-pikit na parang natutulog ako at may tumatawa.

A: "Oh my, Luther! Ako ba yang mga yan?!" I asked him, shocked.

Tumingala naman sya at tiningnan din yung mga tinitingnan ko.

He grinned.

L: "Yup. That's you. I painted all of that"

Tumayo ako bigla at nilapitan yung painting na nakatawa ako. I suddenly felt my face go red.

Ako: "Oh my God Luther! Nakikita 'to ng lahat ng pumapasok dito?!"

He laughed then I felt him hug me from behind.

L: "Yes and everytime they see them, they always smile. They're a breath of fresh air here inside my office"

Ako: "Nakakahiya! And to think na lumakad ako sa labas nang may mga painting pala ako dito?! Oh my God Luther!"

Tumawa na sya ng malakas. He kisses my neck.

L: "It's okay. You're too pretty to be hidden. Dapat sayo ipinagmamalaki. Besides, naging stress reliever ko na ang

mukha mo. I dream of you almost every night and I never want to forget your face and your every expression. So I

decided to paint them"

Something leapt at my chest again. Parang kinakabahan na naman ako. Alam na alam nya talaga kung paano ako

pakabahin.

I turned to face him and lifted the paperbag I brought to his face.

A: "I bought you clothes. I want you to wear them. Bilis, aalis na tayo"

--

Pagka-labas nya dun sa may CR, I gave him a satisfied smile.

Bumili ako ng couple shirts, but not the ones with lame prints on it. Plane royal blue lang sya na blouse type yung sa

girl at polo type naman yung sa boy. I also asked Tita Carmen kung anong size ng pants ni Luther then I bought the

two of us jeans with the exact same shade.



Before he could even say anything, hinila ko na sya palabas. Di ko na kaya pang indahin yung mga tumitingin na

empleyado sa amin.

Isinakay ko na sya sa Audi ko.

L: "You are---"

I put my index finger in his lips.

Ako: "Mamaya na tayo mag-salita"

I started the engine and drove. Dinala ko na sya sa dating place namin na hirap na hirap akong pag-isipan.

Nung pumasok na kami sa parking area, he started laughing. Hindi ko na napigilang tumawa na din.

I parked the car to the first spot I saw and halted it to a stop.

Ako: "So, welcome to the mall" natatawa kong sabi.

L: "That's what I thought, too" he replied half-laughing.

Ako: "But seriously, there's more to this than you're thinking. Can't afford man ako para pantayan yung gift mo sa akin

nung birthday ko, I want to share some first things with you"

L: "Dating on a mall?"

A: "Exactly!" I started pouting "Please? Never ko kasi na-experience yung manood ng sine kasama ang boyfriend,

lagi kasi tayong MoMa sa condo. Yung mag-pa-picture sa studio o kaya sa sticker picture wearing couple shirts, yung

maglaro sa archade and all of the things na madalas gawin ng Highschool couples. I know we're too old for it pero we

can do it pa naman, diba?"

L: "Anything, Ellie. I'm willing to do anything basta kasama kita"

Ako: "Yaaay! Then tara na!"

And I excitedly got out of my car.

---

"Tingnan mo itsura mo dito oh, mukha kang pusit! Hahahaha!" tawa ko habang tinitingnan yung sticker picture namin.

Luther: *tinuro yung isa pang pic* "Ikaw naman dito, kamukha mo si Gru! Hahahaha!"

Pinalo ko sya sa braso.



A: "Ang sama nito! Hindi kaya!"

Tawa pa din sya ng tawa. Pumasok na kami pareho sa elevator paakyat sa unit ko. Ni-request kasi nya na sa condo

nya ako matulog pero sabi ko sa unit ko na lang. I pushed the button 15.

L: "Pero di ko talaga makalimutan yung sa arcade. Shooter ka pala!"

A: "I told you! Basket ball player ako back in HS. Rebounder pa nga ako e"

L: "But that toy dispenser really frustrated me. Para talaga tayong nadaya! Sunod-sunod yung nakuha nung sumunod

na naglaro sa atin?"

I laughed.

A: "May balat ka yata sa pwet eh"

Inipit nya yung leeg ko using his arm.

L: "At pano ka naman nakakasiguro, ha?" tukso nya.

The elevator doors opened and I struggled to get out of his grip. Tumakbo na ako sa main door ng unit ko to open it.

Ako: "May X-ray kaya mata ko" kindat ko sa kanya.

L: "Really, Ellie. Tatawa ba ko o hindi?"

I laughed.

Ako: "Bwisit!"

Pumasok na kami sa loob.

Then something stopped me.

I remembered..my real gift for him.

This is the reason why I insisted that we sleep here on my unit and not at his. I know how much he resist doing

anything beyond his limits. But every time that happens, I suddenly feel willing to give it to him. Kinakabahan lang

ako.

This morning when I woke up, I had a plan in my mind. I'll do it here sa unit ko para hindi nya maramdaman na he's

violating me. It will all mean that it's on my will.

L: "Something wrong?"



Ako: "N-no, wala. Tara sa kwarto, let's find you something to wear. Ang alam ko may boxers ako dito"

L: "Boxers?! Kanino??"

Ako: "Sa akin. Gift sa akin ni Bernice nung highschool pa kami"

I tried breathing long and slow so I could act normally but the moment we entered my bedroom, my chest started

hammering.

But no. I'm not going to back out. I really want him to have my gift.

Tinuro ko sa kanya yung drawer kung saan nakalagay yung boxers at kinuha na nya. Kinuha ko naman sa cabinet

yung malaking shirt na pwede nyang isuot. Iniabot ko sa kanya yun. Then, he stared at me.

L: "Hmm, magbibihis ba ako nang nandito ka or lalabas ka? You choose" tukso nya with a hint of smile in his lips.

But I didn't smiled.

This is it, Ellie.

Your gift.

I leapt to him and kissed him full, in the mouth.

The boxers and shirt fell from his hands automatically. He grabbed my face and gently pulled my face away from his.

"Ellie---"

I kissed him again. But again, he pulled away.

"Ellie, no---"

"Luther, please. I want you to have this. There's no other right time but now. Wala na akong ibang mapag-bibigyan

nito kundi ikaw lang, no one else. You're the only one I love, ikaw lang talaga"

"But Ellie, I'm not asking you to do this. I'm not keeping you for this. Mahal kita, mahal na mahal kita---"

"Please? Luther, this is my only way to show you how much I love you"

I stared into his eyes and I really can't read his expression. So slowly, I started kissing him again.

---

He didn't move. He didn't respond to my kiss.





He repeats the sweet process again and again, transferring from one, to the other. I hold onto his head for dear life

until I can't take it anymore. I felt my body tensed and shake, I convulsed in his arms and he kissed my mouth again.

All this feelings are alien to me. My body responses to his every touch in a way I never thought I could do.

His kisses trailed down my body again. To my neck, to the length of my sternum, down to my belly and to thecircumference of my hips, sucking very gently all the way.

He undoes the button of my pants and slid it down my feet. His hands skimmed my ankle, moving up to my thighs. I'm

just staring at his every move.

His eyes found mine before inserting both his thumbs in the hem of my panties. Oh so slowly, he slid them down. I

arched up my knees and gave him easy access.

He resumed trailing wet kisses to my belly, down to the apex of my thighs, down to my private. I inhaled sharply,

gripping the sheets tight and he stopped.

"Luther"

His name is the answer and he continues kissing me there.

Holding my hips steady, he inserted his tongue inside and moved it in a circular motion. The feeling is driving me wild.

I pulled gently on his hair and I felt myself climbing again.

"Ahh," I groaned. I pushed my hips towards his mouth. Before I can even stop myself, I pulled his hair hard back up to

the level of my face. I kissed him with my tongue searching his, tasting my own self.

He pinned me down the bed again and I reached for his briefs. Holding its hem, I yanked it down his knees with his

pants.

His erection springs free and I had to manage a gasp at the sight of it. He kisses me hard in return. I grabbed his

shoulders and exchanged position with him, I pinned him down the bed this time, without breaking our heated kiss.

I mirrored the way he trailed kisses down my body, to his neck, down his chest. I sucked both his nipples quickly and

I continue all the way down his hips, to his pubic hair and into his---

He suddenly grabbed me by the shoulder.

"Ellie, no"

I ignored his protest. I gently shook his hold from my shoulder and stared at him before holding him to my hands. Its

thickness fitted my hands perfectly, its length almost the length of my whole hands.

He closed his eyes and I put him in my mouth. I started sucking the tip.



This is my first time doing it and I must admit, naging kalokohan din namin nila Claire ang manood ng porn. Just for

the heck of it.

I copied the way the girl swallows his guy. After the tip, I sheet my teeth and suck up and down to him fast, the tip

touching my throat.

Up, down, up, down harder.

"Ahh, Ellie"

He clutched my head helping me move the rhythm and I felt his body harden.

"No---"

He suddenly grabbed my shoulder again and pinned me back down the bed.

He leaned his body to mine, his erection touching my thigh and his elbows on the sides of my head. We stared into

each other and he put his length to the entrance of my sex. He looks straight into my eyes, reflecting our own desires,

his nose touching mine.

He slowly fills me in.

I felt a sharp pain and I closed my eyes tight. He stopped moving.

When I got used to the feeling, he slowly fills me again, breaking through my flesh inch by inch, waiting for me to

adjust to the fullness until he's fully inside me. He stills for a moment and I watch him close his eyes.

"Ahh," he groans. "Oh, Ellie"

"Luther" I answered then he started moving slowly.

Slowly in, slowly out and repeats the rythym until it's only but sensation and pleasure I could feel.

He picks up the rythym and I mirrored his hips, moving in contrast to his every trust.

I felt myself climbing and his body hardens above me.

We kept on moving fast, looking into each other with our parted lips softly touching until we both find our climax.

He stills and pours himself into me while I exploded beneath him.

"I love you, Ellie..I love you"

As I regain my consciousness, I slowly opened my eyes.





Todd peaked inside his office. “Sir Luther?”

Again, hindi sya napansin ng boss and Luther kept on smiling at the paintings.

“Sir Luther!” mas malakas nitong tawag sa kanya. Luther slowly turned to Todd, his smile still etched on his face.

“You‟re seeing the Vice President in the ECR in five minutes, Sir” sabi ni Todd sa kanya na nakakunot ang noo.

“Alright”

Then it hit him. Kailangan nya nga pala i-present sa Daddy nya ang site plan ng itatayo nilang resort sa Ilocos. He

quickly rummaged under his desk to look for the plan. Hindi nya mapigilang matawa, thinking that Ellie is not the only

one cramming at this time.

“Good morning, Dad” bati nya sa tatay pagpasok nya ng ECR. He put the folder with the site plan in the table in front

of his father and sat adjacent to his seat.

“Sabi ni Todd baka daw naka-drugs ka” sabi nito sa kanya na nakatitig mabuti sa mukha nya. “He said you‟re smiling

like a kid simula nung pumasok ka”

Natawa lang si Luther. “Mmm, can Ellie be considered as a drug?” pabiro nyang sagot sa Tatay. Natawa na din ito sa

kanya.

“Just what I thought so. Are you in love?”

Luther smiled dreamily at himself first before answering “Yes, Dad. I am”

“May...plano na ba kayong dalawa?”

“What do you mean, Dad?”

“To...finally settle together, to marry”

Nginitian nya ulit ang Daddy at tumango. “Don‟t you think it‟s too early? I mean...wala pa kaming one year --”

“It‟s not about how long you‟ve known a person, son. It‟s about the feeling of finality, that‟s what I‟ve been trying to

teach you, kahit sa trabaho. If you‟re sure of it, dapat wala nang doubt. Kasi kung meron pang doubt, then you‟re not

yet sure. You‟ve changed, Luther. Hindi lang ako nakapansin. Even your Mom and now even Todd. You‟re always

happy and positive, hindi katulad ng dati. Konting pressure ko lang sayo, naistress ka na. But now...you‟re completely

different.”

Natahimik ng panandalian si Luther. Kahit sya sa sarili nya, alam nyang binago sya ni Ellie. Malayo sya sa Luther dati

na laging hindi sigurado sa sarili nya. Like he always doubts himself at kulang sya sa self-esteem. Pero ngayon, he‟s

sure of anything he decides. Lalo na kapag involve si Ellie, alam na nya at sigurado na sya sa gagawin. Actually, ever

since he met Ellie, the idea of marriage frequently crosses his mind. Iba talaga si Ellie, she makes him think of things



he never even considered doing before. In just a few months, pakiramdam nya, he‟d already known her for a long

time.

“She‟s the one for me, Dad. I know it...and I‟m sure of it”

“Then act on it, son. I‟ve been telling you your whole life: it‟s better now than later”

He can‟t help but wonder, ano kayang magiging reaction ni Ellie kung magpopropose na sya dito? Would she agree?

Alam ni Luther na hindi sya perfect at hindi rin sya ang tipo ni Ellie pero, nakita nya kung paano sya mahalin ng

babae. Kahit na sobrang dalang sabihin ni Ellie sa kanya ang „I love you‟, alam nyang there‟s more to it than he

knows. Would she be willing to spend the rest of her life with him, like how Luther wants her for the rest of his life?

Luther didn‟t say anything, but on his mind, he totally agrees to his father.

---

Ellie’s POV

That afternoon, ewan ko ba. Pero ang nasa isip ko lang ay makita na ulit si Luther. I tried hard not to make things fast

para lang makauwi ng maaga, I feel like I‟m being silly na makakasama ko naman talaga sya mamaya pero gusto ko

na sya agad makita.

I was busy with the cater service nang maramdaman kong nag-vibrate yung phone ko. I quickly pulled it out of my

pocket.

From: Mon Amour <3

Miss you already. :x

I giggled silently like a highschool girl texting his football player boyfriend. It was only when I saw my crew smiling at

me that I put my phone back inside my pocket. Hay, Ellie. Bata lang?

Other than that, I had a wonderful day. Ni hindi man lang ako nakaramdam ng stress kahit na nakaka-pressure yung

demands ng VIP client namin. Everything about me feels really light. I am not exaggerating, pero eto talaga yung

nararamdaman ko.

But it only took just one call to put everything back to where they really are. Right before I drive home, nakatanggap

ako ng tawag from my Condominium‟s Reception. At pakiramdam ko, fantasy lang yung buong araw na yun, at yung

tawag na yun ang nagbalik sa akin sa reality.

“Good evening, this is Margo from Prime Luxury Condominium, may I speak to Ms. Brenda Louise Ronquillo

please?”

“Yes, Ma‟am speaking”

“Ma’am, inform lang po namin kayo na may dumating na letter from Immigration. We can’t hold letters in our

possession lalo na po kapag confidential. Are you in your unit po, Ma’am?”



Pano ba „to, bakit ba kasi may letter pa eh nagreport naman na ako sa kanila?

I peeked at my watch. 5:30PM. Luther usually goes out of his office at 6, 30 minutes drive mula sa FGC hanggang sa

condo ko. I‟ll only be driving for 15 minutes so mauuna ako sa kanya.

“Erm, Ma‟am? Pwede po ba paki-slide na lang yung letter under my unit‟s door? I‟m just about to drive home pa langkasi e”

“Okay po, Ma’am no problem. We’ll inform you na lang po kapag nagawa na namin”

“Okay, thank you ha”

“You’re welcome Ma’am, ingat po”

So I drive home quickly. Mukhang eto na yung sign na sasabihin ko na kay Luther yung tungkol sa pagalis ko.

There‟s no denying it anymore. I‟ll do it tonight.

Pagkapasok ko sa condominium, sinalubong ako nung bellman at sinabing na-insert na nila sa ilalim ng door ko yung

letter. I said my thanks and headed up my unit.

Paglabas ko ng elevator, I peeked at my watch again, saktong 6. I sighed because probably, ngayon pa lang pauwi si

Luther. I slide the key and entered my unit.

Tumingin ako sa ibaba agad para hanapin yung letter. Wala. I closed the door to look behind it pero wala din.

Akala ko ba nandito na? Nasan na yun?

“Are you looking for this?” sabi ng nasa likod ko. My whole body automatically chilled. Hindi ko na kailangang

lumingon para malaman kung sino yun.

Si Luther.

And it‟s so fuck ironic na of all the days na maaga sya uuwi...ngayon pa.

--

He's standing in the living room, still fully dressed. Hawak hawak nya yung letter, and it's already opened.

Titig na titig sya sa akin. I feel like all the blood on my face is being drained. I can't help but scold myself. How can I

be so stupid?

"Iiwan mo na 'ko?" he whispered just enough for me to hear.

Umiling ako ng umiling.



"No, no, hindi naman sa ganun---"

Binitawan nya yung letter sa glass table. He slumped himself on the couch, his elbows on his knees and he covers

his eyes with his palms. There‟s a grocery bag beside his feet, a bottle of wine peek ing out of it. I suddenly felt guilty.

It seemed like he was supposed to surprise me.

"This sunday?" mahina nya ulit na sabi. "This sunday ka na aalis at di ka na babalik tapos ngayon you're telling me

you're not leaving me? Fuck Ellie, niloloko mo lang ba ako?!"

Hindi ko na napigilan pang umiyak. Lumapit ako sa kanya at umupo sa tabi nya. I hugged him tight, willing to never

let go.

"Luther please, okay lang na magalit ka pero pakinggan mo muna ako...alam mo naman diba? Alam mo naman na

pangarap namin to..na ito yung goal talaga namin kaya namin tinayo ang The Achievers'. We were approved to have

a franchise in California, we grabbed it. You know business, I know. At alam mong kailangan hands on if we want to

be successful. Nandun sila Mama, sila Papa, ang buong pamilya ko...I'm the only one fit to be there---"

"Paano naman ako?" hikbi nya. I saw tears flowing down his thighs.

Shit. He's crying.

Humigpit lalo yung yakap ko sa kanya. This is the reason why I can't tell him. Ayoko syang masaktan. But from what

I'm seeing now, mas lalo ko yatang pinalala ang sitwasyon.

When he started to sob, I cried even more. Every teardrops falling to his thigh gives shots of pain in my whole being.

"Luther, don't...don't do this"

He removes my grip from his waist. Niyakap nya ako ng sobrang higpit.

"Wag kang umalis, please. Please Ellie, wag mo kong iwan..." he cried. Mas lalo akong nanghihina sa bawat salita

nya. "Pakiusap, parang awa mo na, wag kang umalis.." he cried even more.

Sobrang higpit ng yakap nya sa akin. Ang sakit sakit sa pakiramdam na nakikita ko syang ganito. Pero alam ko,

kailangan kong panindigan ang desisyon ko. Paulit-ulit ko nang sinasabi na I've been through so much already para

makarating dito.

Hindi ko kakayaning umalis nang ganito sya. Ayokong pahirapan namin ang isa't isa.

"Luther, alam mo kung gaano ko 'to kagusto. I've already made my decision. Papanindigan ko kung ano yung

desisyon ko..."

I know I am hurting myself with this. Okay lang kung ako lang yung masasaktan. But seeing Luther like this, I can't

afford to put him in misery when I leave without breaking the tie between us.

"Let's break up, Luther. Ayokong mahirapan ka"



He sobbed harder this time, tightening his grip on me even more. I closed my eyes and silently succumbed. This is

too much to bear.

He started kissing my neck, up to my lips, tears flowing down our faces. I felt his need and wanting in each kiss. I

responded to his every move, pouring everything out in each touch.

And we were lost...

Lost again in each other...

---

"Oh, mag-iingat kayo dito ha. Don't have too much fun pag wala na ako" I laughed at the three of them.

Pero umiiyak silang tatlo.

"Huy! Ano ba?! Nakakainis naman kayo e, sabi ko walang iyakan!"

Pero tuloy pa din sila ng iyak.

Then, parang movie na nag-playback sa isip ko yung pagkakaibigan naming apat.

13 years. 13 years na kaming magka-kaibigan. And in that 13 years, sobrang dami na naming pinagdaanan. Halos

lahat yata naranasan na namin. We were always together through thick and thin. Sa saya, sa lungkot, sa tagumpay,

we were always at each other's side. We grew up and matured together.

Hindi ko man laging nasasabi sa kanila, but they are the best friends I have. I am too lucky that I have them.

Mamimiss ko ang lahat ng nakasanayan naming gawin. Our date every sunday. Starbucks, movie marathon, pagbe-

bake ng kung ano-ano. Our silly laughs and the endless stories. I will definitely miss everything..

Faye: "Wag mong papabayaan sarili mo dun ha, always eat. Wag mo iniintindi lagi yung figure mo. Always eat"

Claire: "Oh, Ellie" for the hundreth time, niyakap nya ako ng mahigpit. "Mamimiss ka namin ng sobra sobra, sobraa!"

Hindi ko na napigilan na maiyak din. "Ayan! Naiyak na din tuloy ako!"

Lumapit din sila Faye at Bernice at niyakap na din ako.

"Last call for the passengers of Philippine Airlines Flight 214 boarding to San Francisco, California"

"That's me. Oh pano, alis na ako. Wag kayong ganyan, makayakap kayo parang di na tayo magkikita-kita"

I each gave them hugs then waved to Jason holding Clarize.



Jason: "Ingat ka dun, Ellie. Mamimiss ko taba mo"

Ako: "Wow, ha! Aalis na lang ako mangaasar ka pa!" tawa ko. "O sige na, alagaan mo si Clarize ha!" I gave Clarize a

kiss on the cheeks. "Papadalhan kita ng mga aviator shades at LV bags, inaanak. Tiba-tiba ka na sakin every

Christmas" Clarize giggled.

Bernice: "Hindi ba sya talaga dadating?" biglang tanong nya.

The way they all went silent, alam ko na agad kung sino yung 'sya'.

I suddenly remembered that night na nakikipag-break ako. He was gone right the moment the sun rise.

That was the last time I saw him. In the last three days, hindi na sya nagpakita sa akin. I chose not to find him

anymore. I thought, mas mapapadali ang lahat kung hindi na kami ulit magkikita bago ako umalis. Ayaw ko syang

masaktan, but it seemed like ako yung mas nasasaktan.

Maybe I was just like the other five, all along. Maybe I wasn't different for him at all.

I just shook my head at them and said no more. Tama na yung wala na akong tulog mula nung araw na yun. Suko na

din ang tear ducts ko kakaiyak. I raised my hand for my last wave then I started walking.

I guess if I'm leaving Philippines, it would be a lot better to leave everything else behind as well.

---

"Ate, sigurado kang hindi ka nagda-drugs? Ang payat mo!" sabi sa akin ni Gab na kapatid ko, first morning ko sa US.

I arrived last night at pagod na pagod akong nakatulog agad. I guess it was because wala akong kinain the last three

days. Puro inom lang ng tubig ang gawa ko.

"Wag kang kumain ng kahit ano, papayat ka ng ganito" pabiro kong sagot. Ngayon pa lang Sunday dito kaya wala

silang pasok sa mga trabaho nila.

Gab: ""Naku konting panahon ka lang nandito, sigurado tataba ka na. Dadalin kita sa mga Diners na dati sa Food

Network lang natin nakikita. Hala ka, good bye sexy figure ka na ulit"

Mama: "Kita mo yang kapatid mo, walang tigil sa pagkain yan dito"

I laughed. "Kaya pala ang taba taba mo"

Dinilaan nya ako. Parang kailan lang, ako yung lagi nyang tinutukso ng mataba.

Mama: "Teka 'nak, si Luther nga pala? Ano say nya?"

As usual, hindi ako nakasagot agad. Hindi ko pa kasi nasasabi sa kanila yung pakikipag-break ko. Lahat sila,

tumingin sa akin.



Ako: "Wala na po kami, Ma. Mahirap ang long distance relationship" I managed to say casually.

I looked down my fingers pero alam kong nagtitinginan sila.

I changed the subject.

Ako: "Ah Ma, kailangan ko nga pala puntahan yung restaurant mamaya. Kailangan kasi maayos yun ng mabuti bago

mag-opening"

Gab: "NO!" malakas na sabi ni Gab. Napatingin ako sa kanya "ang ibig kong sabihin, ate naman, unang araw mo pa

lang dito, trabaho na agad. Ipapasyal ka muna namin"

I hesitated. Plano ko na talaga puntahan yun, nasa pilipinas pa lang ako. Pero oo nga, ngayon ko lang ulit nakasama

sila Mama, bukas panigurado may pasok na sila.

Ako: "O sige na nga, bukas ko na lang aasikasuhin yun"

Gab: "Good! Then gumayak na kayo, may itenerary na akong nagawa"

---

Kung saan-saan kami nagpunta na sikat na pasyalan dito. (INSERT EFFIN PLACES HERE) ang dami din nilang

kwento kung ano na mga experiences nila sa mga lugar dun.

Tapos, nung pauwi na kami, parang may naalala akong hindi pa namin napuntahan.

Ako: "Teka, hindi ba tayo pupunta sa San Francisco Bridge? Yun yung gusto ko talagang puntahan"

Nagtinginan silang lahat. Walang sumagot sa akin. Anong problema dun?

Ako: "Huy! Sabi ko sa San Francisco Bridge bakit di tayo pumunta?"

Gab: "Y-yun na nga pupuntahan natin, wag ka mag-alala" she peeks at Jao na nagmamaneho. Tumingin naman ito

sa orasan nya.

What is with these people?

Ako: "Baka pagod na kayo? Umuwi na lang tayo" di ko napigilang magtampo. Para kasing ayaw na nila ako dalin

dun-__-"

Gab: "Wag ka magtampo dyan, eto na tayo. Ikaw mauna bumaba"

Ako: "Ha? Eh bakit ako mauuna?"

Gab: "Bilis na! May kasabihan kasi dito na kapag first timer, kailangan ikaw mauna bumaba"



Ako: "Bakit? Hanggang dito ba naman sa America, may pamahiin?"

Papa: "Anak, bumaba ka na lang. Dali na"

I rolled my eyes before opening the car door sa tabi ko. Once I stepped out of the car, sinara ni Gab yung door at

umandar na yung sasakyan.

Hinabol ko sila.

Ako: "Huy! Bakit nyo ko iniwan?! Gaaaaab!!!"

Pinagtinginan tuloy ako ng masama nung mga Amerikano na nagdadaan. Bakit nila ko iniwan?!!

Then, a lady bumped into me.

"Oh, I'm sorry" sabi nya.

"It's okay" sagot ko at inangat pa yung kamay ko.

Nginitian nya ako at napansin ko bigla yung hawak nya.

Starbucks Frappe.

Pero ang mas nakakuha ng atensyon ko, eh yung pangalan na nakalagay dun.

Ellie. Pareho kami ng pangalan!

Tumuloy na sya lumakad palayo.

Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko. Baka kasi tinitrip lang ako nila Gab at bumalik din agad kaya dito na lang ako

maghihintay.

Then, someone bumped into me again. A guy this time. And funny thing is, may hawak din syang Starbucks. He said

a meek 'sorry' and continued walking.

Siguro may malapit na Starbucks store dito. Di ko alam, mahilig din pala mag-Starbucks ang mga kano.

I looked around.

Everyone I see is holding a cup of Starbucks. Ultimo yung mag-jowa na naka-upo sa bench sa kabila nung kalsada.

This is really getting weird!

Nagulat naman ako nung may kumalabit sa akin na batang lalaki, may hawak din syang Starbucks coffee.



"What is it?" I kindly asked him. Tinuro nya yung arrow na nakadrawing dun sa cup nya. Tapos tumuro sya dun sa

direksyon kung san nakaturo yung arrow.

"Go that way, someone's waiting for you" ngiti nya sa akin.

"Who?" I curiously asked.

"You'll see" tapos ngumiti ulit sya sa akin.

Weird! Kaya lumakad na ako dun sa tinuturo nung arrow.

Then as I walk, biglang may nagtabi-tabi na mga americano na may hawak ng Starbucks Frappe na may drawing na

arrow. Iisang direksyon naman yung tinuturo ng arrow.

Lahat sila, naka-ngiti lang sa akin. Weird talaga, shit!

Sinundan ko na lang hanggang dun sa last na may hawak na cup.

It lead me right to the spot where I can see the whole San Francisco Bridge. Walang ibang tao except for a guy na

naka-tingin dun sa bridge.

Nakatalikod sya sa akin and he seemed to be holding two frappes of Starbucks.

Then slowly, lumingon sya sa akin.

Hindi ako nakahinga. Kahit sobrang lakas nung hangin, parang hindi sapat yun para makahinga ako.

Nanikip bigla yung dibdib ko.

Hindi ako makapaniwala. Namamalik-mata yata ako?

Si Luther?

I closed my eyes and shook my head. This can't be. Sa sobrang pagka-miss ko sa kanya, nakikita ko na sya kahit

saan.

But when I opened my eyes, he's closer to me.

Napasigaw ako.

Shit, si Luther nga. The only difference is, mukhang pumayat sya.

I can't believe it. Luther is here. Luther is actually here!!!

He smiles at me. My eyes automatically started watering.



"Sorry, I didn't see you off yesterday. Naisip ko kasi, makikita naman kita ngayon"

Gusto ko nang maluha kasi nandito talaga sya, pinipigil ko lang. Buong akala ko, ayaw na nya akong makita.

"A-anong ginagawa mo dito?" pinilit kong sabihin. Iniipit ko kasi yung boses ko, baka ako mahikbi.

He smiled sadly at me.

"Akala mo ba, kaya ko pang mabuhay ng wala ka?"

Hindi ko na napigilang umiyak ng tuluyan. Humagulgol na ako! Wala na akong pakialam sa mga kano na yan!

"Iniisip ko pa lang yung hindi na kita makakasama ulit, hindi na ako makahinga. Tatlong araw nga lang tayo di

magkita, miss na miss na kita. Hindi ko kayang mamiss ka ng habang buhay noh"

Lumapit na sya sa akin. Then the next thing he did, completely blew my mind.

He suddenly knelt on his one knee, grabbed a red box in his pocket and opened it to me.

Inside is a diamond ring.

"Ellie, wala na akong ibang gusto pang makasama habangbuhay. Ikaw na lahat ang hinahanap ko. Will you spend

the rest of your life with me? Will you marry me, Ellie?"

I clumsily wiped the tears on my cheeks and laughed.

"Oui! Hai! At kahit anong language mo pa gusto, yes, Luther! Yes! Yes! YES!" I happily answered.

Tumayo sya bigla at nagtatalon sa tuwa. Nagpalak-pakan naman yung mga taong nakakakita sa amin. Then, he

gently grabbed my ring finger and slowly puts the ring on it.

He grabbed my waist as I grabbed his neck.

"Kiss! Kiss!" the people demanded.

Who are we to say no to them?

I held his face and gave him a kiss and he deepens it.

We laughed when we released each other.

"I'm sorry for leaving you---" I started but he just kissed me again.

"Shush. What's important is kasama na ulit kita. At kahit saan ka pa magpunta, wala kang magagawa kasi susundan

kita kahit magpunta ka pa sa buwan"



I laughed at him.

"I realized, I don't get to say this to you often but I really do love you, Luther. More than you'll ever know"

"I know...I know" he kisses my forehead and linked it to mine, just like he usually do. "And I love you so much more,

Ellie. So. Much. More."

---

Who would have thought na kahit wala pa kaming isang taon ni Luther, he would already pop that question?

Pero in all honesty, I've already know it a long time ago. Na he's the one I'd like to be with for the rest of my life.

Although I really hadn't had a big selection of guys para makapili ako ng mabuti, Luther always had this something

that can make me say yes.

After that day sa San Francisco Bridge, inamin nya sa akin na sinadya nyang hindi magpakita after that night na

nakikipag-break na ako so that he could fix everything up para masundan ako.

And it resulted to both of us loosing so much weight. He said he's spending a week here at US to be with me and

also, as he puts it, to 'fix' things up.

But we all know na hindi na ako pwedeng umatras sa pagiging Immigrant or else I'll be blacklisted. Ano na nga ba

ang mangyayari sa aming dalawa?

According to Luther, his older brother Kuya Kitch, the one I met in Cebu na naglayas, went back home with his fiance.

The day before I left, they were married. He was too lonely then, so hindi sya nakapagsaya with his family. That's

when Kuya Kitch approached him daw and told him that he's going to work on their company as well. Leaving him

with the chance to follow me.

'Namanhikan' ang Mommy at Daddy ni Luther via Skype. Tita Carmen was crying and she even said na matagal na

nyang inuudyukan si Luther na pakasalan ako. But the part where I'm leaving, she didn't expect. I left so sudden that I

didn't had the chance to say goodbye to her.

Though I can't read Luther's Dad's expression. I was almost shaking nung nag-request sya na kausapin ako na mag-

isa. Our conversation went like this:

I was fumbling with my fingers, not looking at the screen. Hindi ko alam kung bakit but I'm sensing something. I

looked across the room to Luther and he gave me a reassuring smile.

"Ellie, Luther is a very good son to me and I really have to let you know that I got favoritism on him. Sya ang

inaasahan kong susunod sa mga yapak ko, matagal ko nang alam yun"

Kinakabahan na talaga ako. Saan kaya to papunta?

"Pero you're taking him away from me and I can't do anything about it. Tututol sana ako kaya lang, the moment I saw

him crying because of you, I knew wala na talaga akong magagawa. So let me ask you of one thing..."





"Oo, Pa. Ready na" pagpapalakas ng loob ni Ellie.

The wedding march started. All smiles na lumakad sila Luther kasama ang parents nya. Nawala na ang kaba ni

Luther once he saw the car with Ellie inside.

Sumunod naman sila Bernice, Faye at Claire together with their corresponding partners.

Lumakad na din ang parents ni Ellie na huminto half-way the aisle. Sumunod naman ang little bridesmaid na si

Clarize. All smiles ito habang naghahagis ng orange and blue petals sa dadaanan ni Ellie.

Then finally, it's Ellie's time to walk. Sa totoo lang, hindi sya nagpractice maglakad. Kahit pa bago ang shoes nyang

isusuot. Natatakot kasi syang ma-jinx ang kasal or something.

She was wearing a very white gown that fitted her body perfectly. May hawak din syang orange and yellow tulips

draped in a royal blue ribbon.

Ayaw niya ng ibang kanta sa march nya kaya naman violin version ng traditional wedding march ang tumutugtog saere.

Everyone was watching her intently and by their looks, halatang amazed sila sa ganda ng ayos ni Ellie.

The moment she reached her parents' side, hindi napigilang maluha ng mama nya. She just clutched her mother's

hands and squeezed it.

Sa kabilang dulo naman ng aisle ay hindi na mawala ang tingin ni Luther kay Ellie. Flashbacks of how he had met

Ellie runs through his mind. Pati na din kung paano nya ito ginusto ng sobra. Sino nga bang mag-aakala na ang

masungit na babaeng yun ang papakasalan nya?

The moment they reached each other, their eyes were locked together. Wala nang ibang nakikita si Luther kundi si

Ellie.

Ang sabi ni Ellie, hindi sya iiyak. Never syang iiyak sa special day nya na yun. But when Luther and her exchanged

vows, hindi na nila napigilan ang maluha. Kasabay nito, ay ang unti-unting pag-lubog ng araw sa likuran nila.

-----------



EPILOGUE

Nung teenager pa si Ellie, masasabi nyang nasa „average‟ stage lang sya. Hindi engot at hindi rin naman sobrang

talino. Hindi „loser‟ pero hindi din sikat. Sakto lang, nasa average lang, katulad din ng karamihan. Pero never syang

nasangkot sa kahit anong trouble, katunayan nga, kilala sya bilang sobrang bait.

Si Luther naman, matalino, top 3 sa buong year level nila. Pero hindi katulad ni Ellie, hindi sya sobrang bait, at

minsan din syang napapa-trouble dulot na din ng barkada. Dahil mayaman ang pamilya nila, sikat sya. Kabilang sa

barkada na namumuno at nangunguna sa school. Kumbaga, member sya ng F4, pero sa case ni Luther, F10 sila.

Parang keyboard lang.

Akala nila, iikot lang sa mga katangian nila ang mamamana ng mga anak nila. Kaya hindi na sila nag-expect ng kahit

anong iba. But they were wrong. Boy, they were so wrong.

Nagsimula nilang mapansin yun nang mag-16 years old na ang first born nilang si Bryce at nang magsimula na ito sa

tenth grade. Namana nya kay Luther ang natural na pagiging matalino. Palabasa, at favorite nitong panoorin ang

Discovey Channel at National Geographic. Pero laking gulat nila nang umuwi ito nang isang araw na may dalang

baseball bat, at bigla na lang nagpapabili ng baseball gears. Wala kila Ellie at Luther ang „sports‟. Wala silang alam

na sports kundi ang mag-jogging. They have no idea kung saan makukuha ni Bryce ang interest sa Sports. Naisip na

lang nila na baka influence yun ng mga kaibigan ni Bryce.

The same goes to their 14 year old daughter Laverne. Mahilig din itong magbasa, isang reason na din dun ang

paglalagay nila Ellie at Luther ng mini-Library sa bahay nila. In fact, they just discovered na sikat palang writer ang

anak nila sa isang fan fiction writing site. They saw with their own eyes via internet na umaabot ng libo-libong views

ang mga sulat ni Laverne. Minsan pa nga, million pa. And of course, wala kila Ellie at Luther ang nangarap na

maging writer, so that‟s one characteristic na hindi nila ineexpect. Laverne is very bookish, period. Book-nerd, writer

and nothing else.

Walang nakamana ng hilig sa painting ni Luther, lalo naman ang hilig sa pagluluto ni Ellie. So they therefore

concluded na hindi porke‟t sariling genes nila ang mga anak, ang lahat ay mamamana na ng mga ito.

Luther works for his brother in their company at home. Sya din ang nag-aasikaso kapag may business transactions

na sa US gaganapin. Kapag wala naman syang ginagawa, he helps Ellie manage The Achievers‟. Ngayon ay meron

na din silang branch sa New York. And guess what, si Bernice ang hands-on sa branch na „yun. Jeremy and her gota job at a firm in Brooklyn. So part time nya ang bisitahin ang restaurant.

Faye, on the other hand, is enjoying her single life again. Daryl didn‟t turn out to be the right guy for her. Too bad

dahil friends pa naman sila ni Luther, at isa ito sa mga naging bridge sa love story nila ni Ellie.

Claire and Jason already have three kids. Clarize, Jackson and Cyndrei. In fact, uuwi sila Luther sa Pilipinas to attend

Clarize‟s debut. 15 years old pa lang kasi si Clarize, kinukulit na nya sila Ellie na hindi sila pwedeng mawala kapag

nag-debut si Clarize. Jackson is 16 like Bryce. Habang si Cyndrei naman ay bata lang kay Laverne ng isang taon.

“Mom?” tawag ni Laverne kay Ellie habang nasa eroplano na sila pabalik ng Pilipinas. Tinaas pa nito ang eyeglass

nya. “I just remembered, I forgot my books. Did you happen to keep some books at Dad‟s flat?”

“Oh Laverne dear, you‟ve already packed every single book home the last time we went back there. I don‟t think

there‟s any left”

“Why don‟t you just borrow some from Jackson?” suggested Luther, pertaining to Claire and Jason‟s second child.

“He‟s even into the same genre, right?”

“Right, Dad. And I bet he‟ll be more than willing to lend Laverne some” tukso ni Bryce sa kapatid. Laverne turned so

red she buried her face inside the magazine she was holding. Bata pa lang kasi sila, tinutukso na sya nila Claire kay

Jackson. Ang hindi alam ni Laverne, may crush talaga sa kanya si Jackson.



“Shut up, Kuya. I didn‟t ask for your opinion”

“Whatever”

“Psst, itigil nyo yan” bawal ni Ellie sa mga anak. Bryce and Laverne turned silent right away. Iba na kasi kapag nag-

tagalog na ang nanay nila.

--

Jasmine Clarize’s Debut

Minutes before program

Bago magsimula ang program, nilapitan nila Ellie, Bernice at Faye si Claire na obvious na hindi mapakali sa mga

arrangement ng party. Sya ang mother ng debutante, natural lang na sya din ang punong-abala sa party ng anak.

Hinatak ni Bernice si Claire at kinorner nila ito.

“Calm the fuck down, Claire. Daig mo pa si Tita Helen sa kakadada nung kinasal kayo ni Jason!”

Natawa sila Ellie at Faye, pero si Claire, sambakol pa din ang mukha.

“Nag-aalala kasi ako, alam nyo naman na hindi ako nag-party nung debut ko diba? Kaya gusto ko perfect „to para sa

anak ko”

“Ano ka ba Claire, tingin mo ba hahayaan naming hindi maging perfect „to?” sabat ni Faye. “Parang anak na din

namin si Clarize noh”

“Oo nga, Claire. Relax lang, you‟ll see, this is going to be beyond successful” reassure naman ni Ellie sa kaibigan.

They all turned to the stage that was fixed elegantly to match the classy theme na gusto ni Clarize.

“Hindi lang ako makapaniwala na may 18 years old na ako. Alam nyo yun? Parang kailan lang ako yung nag-18 sa

hospital dahil na-dengue ako. But now....my daughter....she‟s a lady now”

Lumapit na sila kay Claire at niyakap ito. They all huddled close together habang tinitingnan ang stage.

“Oo nga noh, tapos ako din pala made-dengue at mage-18 din na naka-confine” alala ni Ellie, reminiscing the time na

na-ospital din sya bago sya mag-18.

They all grinned.

Claire sighed. “I‟m just so thankful na nandito kayong tatlo”

“Sus! Given na yun noh! Best friends for life nga, diba?” tawa ni Bernice.

“Hanggang kamatayan” supplemented Faye.

“And beyond” Ellie added.

Then the emcee went up the stage, indicating na simula na ng party.

--

“Luther, san ba talaga tayo pupunta? We can‟t stay too late, susunduin pa natin yung mga bata”

Nginitian lang ni Luther si Ellie. It was already evening at iniwan muna nila sila Bryce at Laverne kila Claire to have

some lone time together. Sabi ni Luther, it‟s a date to reminisce their past. Kakagaling lang nila mag-dinner sa fine-

dining restaurant na kung saan dapat nangyari yung blind date na sinet sa kanila ni Faye years ago. Ang tagal nilang



nag-kwentuhan, reminiscing their good times at hindi na nila napansin ang oras. Pero humirit pa si Luther na may

nakalimutan daw silang puntahan.

After minutes, they finally parked. Dahil gabi na, kitang-kita ni Ellie yung loob ng store na pinuntahan nila.

“Starbucks?” amused nyang tanong sa asawa. Suddenly, Luther grabbed Ellie‟s hand.

“Remember the day we accidentally swapped our frappes?”

“What about it?”

“We‟re re-enacting it” ngiti sa kanya ni Luther. Sa sobrang amusement ni Ellie, natawa na lang sya.

“Tara!” aya nya kay Luther.

Then so, sabay silang um-order ng favorite Choco Cream Chip Frappe nila and they both sat at different tables. They

were both giggling like highschoolers habang hinihintay nilang tawagin ang pangalan nila.

Maya-maya pa...

“Choco Cream Chip Frappe Venti, for Luther and Ellie!” sigaw nung nasa counter. They both went for the counter.

Luther even straightened his shirt before approaching.

Pagdating nila sa counter to get their frappes, sinadya nilang magdikit yung mga kamay nila. Then oh so slowly,

turned to each other.

They were aware that they‟re making a scene. In fact, nahalata na din nung mga crew kung ano yung ginagawa nila.

When the crew laughed, hindi na din nila napigilan tumawa.

“Happy 25th Anniversary, Ellie” bati ni Luther sa asawa. “I hope willing ka pang gawin ulit „to for years to come”

Ellie giggled. “Kahit araw-araw pa” she agreed.

Then right there, in front of the whole store, they kissed. At nagpalakpakan ang lahat ng tao na nakakita sa kanila.

“I love you, Luther”

“I love you too, Ellie...I love you so, much, more”

THE END. :)



SIDE STORIES

LUTHER & ELLIE PAST ENCOUNTERS

(LUTHER)

“Arcade”

4th year high school

Every Friday, 3PM lang ang dismissal nila Luther. Naging gawi na nila ng barkada nya na mag-arcade sila right after

school sa mall na malapit sa school nila. Luther studies at an exclusive all-boys school, at katabi ng school nila ay isa

namang exclusive all-girls school.

Bukod sa bonding time nila ng mga kaibigan nya ang Arcade, nakaka-meet sila ng mga girls na tinetyempuhan talaga

ng barkada ni Luther. In fact, maraming crush si Luther na mga babae from the all-girls school. At dahil sa sikat ang

barkada nila, marami ding babaeng nagkakagusto sa kanya.

But he wasn‟t that interested in having a girlfriend yet. He entertains, but he doesn‟t court. Para kasi sa kanya, mas

ma-appeal ang enjoyin ang kabataan nya bago mag-seryoso sa isang relasyon. He wants to live young, wild and free

hangga‟t pwede pa.

So everytime na nasa Arcade na sila, diretso na agad sya sa Need For Speed. He‟ll race cars as long as he want,

hanggang sa mag-sawa sya.

“Sabi ko na nga ba at nandito ka e” sabi ng isang maputing babae na tumabi sa kanya. Si Eloisa. Sa totoo lang, dati

pa nahahalata ni Luther na may gusto sa kanya si Eloisa. Tuwing maga-arcade kasi sila, nilalapitan sya nito at

kinakausap. Then she‟ll play beside him hanggang sa mainip na ito ng kakahintay sa kanya.

“Kamusta?” tanong nya dito. He really just want to be polite and make conversations. Kahit na alam naman nyang

tuwing tatabi ito sa kanya, yun lagi ang sinasabi nya.

Eloisa seemed not to mind it, kasi lagi din sya nitong sinasagot ng parehong sagot. “Okay lang naman”

Then, maglalaro na ulit si Luther. Okay lang naman kung magco-counter question si Eloisa, kaya lang para kayLuther, mas okay na din yung hindi na nasusundan yung usapan nila. He‟s more fascinated with the cars he‟s driving

than to talk to a girl na never nag-counter question.

Maya-maya pa, umalis na din si Eloisa. Just like always, hindi ito nagpapaalam sa kanya. He‟s not that

knowledgeable about girls but he just let it be. After all, hindi nya naman talaga alam ang gagawin.

After winning his nth race, he stretched his arms. Out of the corner of his eye, he saw a flash of a neon green color.

That caught his attention. It came from the running shoes of the girl who‟s struggling so hard to shoot balls inside the

ring. Kahit anong gawing hagis nung babae, dumadaplis at hindi nasho-shoot yung bola. Mukha na itong inis na inis

kaya pinanood muna ni Luther.

After so many attempts, natapos na yung time. The girl stomped one foot in the floor and threw the ball she was stillholding hard against the ring.

It hit her head that made Luther laugh silently. May lumapit naman na tatlo pang ibang babae dun sa girl at tinawanan

din sya ng mga ito.

*Ping* the monitor chimed, indicating another race. So Luther, while smiling, went back to his game.



(ELLIE)

“Mini Stop”

3rd

year college

To say that she hates Math is an understatement. She always prefers to say that she loathes Math. Sagad hanggang

sa inner core ng earth ang hatred ni Ellie sa Math kaya kahit anong gawin nyang pag-aaral dun, hindi nya talaga ma-gets.

Kung meron nga lang course na walang Math, siguradong yun na ang kinuha ni Ellie. Pero alam nya na kahit anong

major ang puntahan nya, susundan at susundan sya nito.

“Bern? Hindi ko pa „rin gets” malungkot na sabi ni Ellie kay Bernice one time na pinuntahan sya nito par a turuan sa

Accounting. “Baka mawalan na ako ng Scholarship nito” maiyak-iyak pa nyang dagdag.

Tiningnan muna sya saglit ni Bernice kasi naaawa na „rin talaga ito sa kanya. “No, I think kulang din ako sa pagtuturo

e. You know what? May kakilala akong magaling magturo ng Math. Naging classmate ko sya dati sa Advanced

Statistics. Do you want to try?”

Nag-hesitate saglit si Ellie. Si Bernice lang kasi talaga ang pag-asa nya dahil Engineering ang course nito atmaraming mathematical subject na tine-take. “Baka naman nakakahiya?”

“Girl, desperate situations calls for desperate moves. Ah basta, itetext ko na sya para maturuan ka nya”

--

The next day, dumiretso agad si Ellie ng Mini Stop dala-dala ang lahat ng materials nya sa Accounting. Sabi kasi ni

Bernice, dun nya pinapunta yung magtuturo kay Ellie.

“Hi, are you Lyndon?” tanong ni Ellie dun sa lalaki na nag-iisa. Sabi din kasi ni Bernice, Lyndon ang pangalan nito.

Tumango yung lalaki kaya nakipag-kilala na si Ellie. “I‟m Ellie, thank you talaga ha, pumayag ka na i-tutor ako”

“Okay lang, nagtu-tutor naman talaga ako”

So the tutor session began. Tama nga si Bernice, sa isip-isip ni Ellie. Magaling nga magturo si Lyndon dahil madali

na nyang ma-gets yung mga equation. Marami ding alam na mga shortcut techniques si Lyndon kaya mas nadalian

na si Ellie intindihin.

Meanwhile, Luther is already dating his first girlfriend Dayann that time. Mayroon itong photo-shoot malapit sa school

nila Ellie at ihahatid ni Luther ang girlfriend.

“Can we stop by somewhere? I need to pee” sabi sa kanya ni Dayann while they were driving to go to the photo-

shoot place. Sakto naman na may dadaanan silang Gas Station kaya lumiko na dun si Luther.

“Bili lang ako dun sa may Mini Stop” paalam ni Luther then they parted ways paglabas nila ng kotse.

The tutor session, in the other hand, ay natapos na. Masaya na si Ellie kasi na-gets na nya at feeling nya, hindi lang

pasang-awa ang magiging grade nya.

“Wait, I‟ll buy you lunch. Ano bang gusto mo?” tanong nya kay Lyndon.

“Naku, wag na okay lang—“



“I insist! Sasakalin ako ni Bernice kapag nalaman nyang wala man lang ako binigay sayo. Wait here, I‟ll just buy you

some” so umorder si Ellie ng Fried Chicken with Rice at Kariman sa may counter. Pina-init din nya ito para makakain

ng mabuti si Lyndon.

Nung tapos ng iinit yung fried chicken, tinawag na si Ellie nung cashier. May kasabay pa syang pumunta sa counter

na lalaking may hawak ng dalawang mineral water at isang malaking oreo.

Napansin agad ni Ellie yung lalaki kasi naka-suot ito ng favorite nyang color: orange. Hindi nya masabi kung gwapo

ang lalaki kasi naka-aviator shades ito na blue at natatakpan ang mata. Hindi naman sya nito napansin dahil may

kausap ito sa telepono.

“Miss, eto na po yung order nyo” sabi sa kanya nung cashier. So she got her order and went back to Lyndon.

“Good morning Sir, welcome to Mini Stop” dinig pa nyang bati nung cashier dun sa lalaki.

--



(JACKSON & LAVERNE)

“Percy Jackson”

Every other two years ang uwi ng Fernandez Family sa Pilipinas. Laging July hanggang mid-August ang uwi ng mga

ito kaya saktong-sakto sa bakasyon nila Jackson from School. Dahil dun, almost every day nasa kanila sila Bryce at

Laverne.

It all started nung 12 years old na si Jackson. 10 years old na nun si Laverne. Laverne has always been like a little

sister to him. Dahil magkalapit lang sila ng age ng kapatid nyang si Cyndrei, he had always treated her like his own

sister.

Pero nung time na „yun, bigla na lang nag-iba ang ihip ng hangin. The moment Laverne entered their front porch,

parang bigla na lang nya napansin kung gaano ito kaganda.

Her hair is light-brown. Jet black ang buhok ng Tito Luther at Tita Ellie nya. Pero sabi ng Tita Ellie nya, it must be the

weather in US na nagpa-light brown ng buhok ni Laverne. Her skin is pearl white, at nakuha din nito ang bilugang

mata ng Tito Luther nya.

Since then, crush na nya si Laverne. At kahit hindi naman nya sinasadya, he was drawn to the things Laverne likes

doing. Isa na dun ang sobrang pagkahilig ni Laverne sa pagbabasa ng Fantasy novels. Kaya tuwing sasabihin ngMommy ni Jackson na uuwi ang mga Tita Ellie nya, pumupunta agad si Jackson sa bookstore para bumili ng mga

bagong labas na fantasy novels. Tapos, babasahin nya lahat yun hanggang sa dumating na sila Laverne.

(Jackson-12, Laverne-10)

“Woooow, you read Percy Jackson too, Cyndrei?” sabi ni Laverne nang makita nya ang Percy Jackson and the

Lightning Thief na libro sa may countertop sa kusina ng bahay nila Jackson. They were snacking on some chilled

cookies na ginawa ng Mommy ni Laverne at nakaupo sa may dining table sila Jackson at Bryce.

“Oh no, not mine” sagot ni Cyndrei. 9 years old pa lang ito kaya hindi pa masyadong nakakapag-english.

Nakakaintindi naman ng tagalog sila Laverne at Bryce kaya lang, hindi sila fluent mag-salita.

“Then Ate Clarize must be the one reading this” Laverne said, flipping through the pages of the book. Wala namang

nakapansin na medyo namumula na ang mukha ni Jackson. Nun pa lang kasi nagsisimula ang pagka-crush nya kay

Laverne kaya nahihiya pa sya.

“Hey Jackson, that‟s the book you were reading last night, right? Just before we went to sleep” sabi naman ni Bryce

na busy sa pagpili ng cookies na kakainin nya. This time, buking na si Jackson.

“U-uh, yes. Yes, that‟s mine” he managed, and then he swallowed a whole cookie.

Hindi na sumagot si Laverne. All this time kasi, nahihiya pa din sya kay Jackson. Noong bata pa man din kasi sya,

sobrang bait na nito sa kanya. Mas mabait pa nga ito sa kuya Bryce nya na walang ginawa kundi asarin sya.

--


“Laverne, we‟re going mall-hopping. Aren‟t you done with your book yet?” tanong ni Ellie kay Laverne na busy-ing

busy sa pagbabasa ng Percy Jackson and the Titan‟s Curse. Nakila Claire sila nun at kabisado na ni Ellie ang anak

kapag nagbabasa ng libro. As much as possible, gusto nitong natatapos ang libro bago gumawa ng kahit ano.

Matagal na nila itong pinagtatalunan pero suko na si Ellie sa anak. In the end, hinahayaan na lang nila itong

magbasa na lang.

“I‟m not yet finished with this, Mom. Can I just stay here?”





Laverne suddenly smiled at him. “Oh I love it! I can‟t wait to read the next book...” at tuloy tuloy na ang pagkwe-

kwento ni Laverne ng mga favorite nyang part nung book.

In the end, the cabinet lay open, forgotten. At si Jackson, naka-upo na din sa bed, at masayang kausap si Laverne.

--


“Oh my God, Laverne! You look so pretty!” bati ni Claire kay Laverne nang umuwi ulit sila sa Pilipinas. “Naku Ellie,

siguradong habulin „to ng boys sa US hano?”

Tumawa lang si Ellie at ibanaba na ang mga pasalubong nila kila Claire. Hindi naman makatingin ng diretso si

Jackson ng marinig ang pangalan ni Laverne.

“May boyfriend ka na ba, Laverne?” tanong pa ni Claire. That caught Jackson‟s attention kaya napatingin na sya kay

Laverne. Totoo nga, sa isip-isip nya. Kung maganda na dati si Laverne, mas lalong gumanda sya ngayon. Bumagay

pa sa kanya yung eyeglasses nya. Sa sobrang hilig kasi magbasa ni Laverne, medyo lumabo na din ang mata nito.

Umiling naman ng nahihiya si Laverne sa Tita at ngumiti lang. Napa-hinga ng maluwag dun si Jackson. Buti na lang,

wala pa, sa isip isip nya.

“Ang tanungin mo yung isa,” sabi ni Ellie kay Claire at sumenyas sa direksyon ni Bryce. “may inuwi na”

“Talaga?! Edi, puti?” curious na tanong ni Claire. Sa sobrang hiya naman ni Bryce, kunwari may kinalikot sya sa

phone nya.

Tumango si Ellie. “Sobrang bait” sabi lang nito na ikinatawa ni Claire. “Eh si Jackson ba, may girlfriend na din?”

Natingin naman si Jackson sa Tita Ellie nya at napakamot na lang sya ng ulo.

“Naku wala pa, inuudyukan ko na ngang manligaw, eh mukhang ayaw” sagot ni Claire. “Mukhang gusto talaga si

Laver —“

“Mommy!” sigaw ni Jackson at tiningnan ng masama ang Mommy nya.

Natawa silang lahat, bukod kay Jackson at Laverne.

“Gusto ko lang naman sabihin na magaling ka talaga pumili, anak. At botong-boto ako sa gusto mo” tukso pa sa

kanya ni Claire. Hindi na lang sya sumagot at inaya na si Bryce maglaro ng Xbox para makatakas sa kahihiyan na

ginawa ng Mommy nya.

--

Simula nung araw na tinanong ng Mommy nya si Laverne kung may boyfriend na ba ito, laging naaalala ni Jackson

ang relief nyang naramdaman nang sabihin nitong wala pa. Hindi na mawala sa isip nya ang pangambang baka sa

susunod na uwi nila Laverne, ay may nobya na ito sa America.

Madalas din magkwento sa kanya si Bryce tungkol sa girlfriend nito sa America. Pinakita pa nga ni Bryce sa kanya

ang picture ng gf at hindi maikakailang sobrang ganda nga nito.

“There are lots of pretty women in the States, man. And most of them are very willing to be taken” kwento pa sa

kanya ni Bryce habang tinutulungan sya nitong linisin ang Subaru Forrester na niregalo sa kanya ng Mommy at

Daddy nya nung mag-18 sya.

“Then there are lots of hot guys too, for sure?” di na nya napigilang itanong.





Huminga muna ng malalim si Jackson bago sya nagsalita.

“I like you, Laverne. I‟ve always liked you even when we‟re little kids. I can‟t tell you all the reason why because I‟m

sure it‟d take one round trip from here to the United States. I‟d be damned if I‟m going to let another chance to pass

without telling you. I like you, I really do” dire-diretsong sabi ni Jackson hanggang kapusin sya sa hininga sa sobrang

kaba.

Hindi nya talaga inisip kung ano yung magiging reaction ni Laverne. She just stared at him, like she‟s seeing him for

the first time in her life.

“Laverne? We need to go” tawag na ni Ellie sa anak. Laverne glanced at her mother and turned to Jackson again.

Documents

A Starbucks Love Story