297370890 Kryfa Apo Oloys Tori Carrington

8/16/2019 297370890 Kryfa Apo Oloys Tori Carrington

1/319


2/319

Τόρι Κάρινγκτον

Γϊίσω από το ψευδώνυμο Τόρι Κάρινγκτον κρύβονται ο Τόνι

και η Λόρι Καραγιάννη, αντρόγυνο και συγγραφικό δίδυμο

εδώ και χρόνια. Ο Τόνι γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας και

μεγάλωσε στην Αθήνα, ενώ η Λόρι κατάγεται από το Οχάιο.

Ζουν στο Τολίντο του Οχάιο, αλλά επισκέπτονται συχνά την

Ελλάδα.

Από την πρώτη τους κιόλας εμφάνιση στα Άρλεκιν

ξεχώρισαν για την πρωτότυπη πλοκή τους, την έντονη

ερωτική ατμόσφαιρα και τη δύναμη των συναισθημάτων.

Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί στα ελληνικά τα βιβλία τους νας Αδάμ yia την Εύα, με ηρωίδα μια Ελληνοαμε-ρικανίδα,

Μια Υπόθεση Πολύ Προσωπική, Ο Ντετέκτιβ που την

Αγάπησε, Για τα Μάτια της Μόνο, Αγαπάς Μονάχα Μια

Φορά, Ποτέ μην Ξαναπείς Ποτέ, Μια Ντετέκτιβ στο Κρεβάτι

μου, Ακαταμάχητο Θηλυκό και Νικόλ η Ριψοκίνδυνη -όλα

στη σειρά Desire. Ενώ στη σειρά Blaze έχουν κυκλοφορήσει

τρία ακόμη έργα τους, τα Εκρηκτική Συνάντηση, Το Άγγιγμα

Ενός Ξένου και Πέρα από τα Όρια.

Μπορείτε να γράψετε στον Τόνι και στη Λόρι, στη διεύθυνση

P.O. BOX 12271, Toledo, OH 43612, ή να επι-σκεφθείτε το siteτους, www.toricarrington.com.


3/319


4/319

Παναγιωτίδου Διόρθωση: Ρήγας Καραλής

ΤΕΥΧΟΣ 41

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή του συνόλου του

βιβλίου, η αναπαραγωγή ή μετάδοσή του με οποιοδήποτε

μέσο, χωρίς την άδεια του εκδότη. Όλοι οι χαρακτήρες είναι

φανταστικοί. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά

γεγονότα ή πρόσωπα που ζουν ή έχουν πεθάνει είναι εντελώςσυμπτωματική.

Αφιερώνουμε αυτό το βιβλίο με όλη μας την καρδιά σ’

αυτούς που ονειρεύονται μαζί μας.

σοι ονειρεύονται τη νύχτα, μέσα στις σκονισμένες κόγχες

του μυα),ού τους, ξυπνούν το πρωί και διαπιστώνουν πως

ήταν άσκοπο και μάταιο. Μα όσοι ονειρεύονται τη μέρα είναι

άνθρωποι επικίνδυνοι, γιατί βλέπουν τα όνειρά τους με τα

μάτια ανοιχτά, και τα κάνουν πραγματικότητα.

- Τ. Ε. Αόρενς


5/319

Κεφάλαιο 1

Χόλιγουντ Εμπιστευτικό -13 Δεκεμβρίου, 2003

«...όσο πιο πολλά τα λεφτά, τόσο πιο μεγάλη κι η επιτυχία. Ή

τουλάχιστον αυτό πίστευε ο υποφαινόμενος, ως τη στιγμή

που είδε το ντοκιμαντέρ της ανερχόμενης δημιουργού

Μάλορι Γούντραφ για τον πόλεμο των συνόρων μεταξύ

Ηνωμένων Πολιτειών και Μεξικού. Προσωπικά ανυπομονώα δω την επόμενη δουλειά ζ?/ς ταλα\πούχας σκηνοΘέ-

τριας. Φανταστείτε τι θα έκανε, αν είχε και λεφτά!»

Α, δεν ξέρω, σκέφτηκε σαρκαστικά η Μάλορι Γούντραφ,

πίνοντας το δεύτερο φλιτζάνι καφέ της ημέρας. Μάλλον θαπλήρωνα το νοίκι μου.

Δίπλωσε την εφημερίδα και, γέρνοντας στην πλάτη της

καρέκλας της, έριξε μια αφηρημένη ματιά στο φρε-

σκοβαμμένο, καινούριο ζαχαροπλαστείο Σούγκαρ & Σπάις

της φίλης της, της Ράιλι. Παρ’ ότι η ώρα ήταν οκτώ, για να

ξυπνήσει χρειαζόταν ακόμα πολύ χρόνο ή τουλάχιστον τρία

φλιτζάνια καφέ.

«Αοιπόν;»

Η Μάλορι επέστρεψε στην πραγματικότητα και κοίταξε το

όμορφο πρόσωπο της Ράιλι. Ή, τουλάχιστον, προσπάθησε.

ταν η Λέιλα, μια άλλη απ’ τον κύκλο των τεσσάρων φίλων,


6/319

την είχε ξυπνήσει πριν από μισή ώρα, ενώ κοιμόταν σαν

κούτσουρο, την είχε τρομάξει η ιδέα ότι κάτι τους είχε συμβεί.

Σε μια πόλη όπου η λέξη «φίλος» αναφερόταν χωρίς πολλή

σκέψη, είχε ανακαλύψει με ανακούφιση πριν από τρία χρόνια,

όταν είχαν διασταυρωθεί οι δρόμοι τους, ότι η Ράιλι

Κουντόφσκι, η Λέιλα Χόλιστερ και ο Τζακ Ντάνιελς ήταν

πραγματικοί φίλοι.

Τώρα όμως άλλο ήταν το θέμα. Ο λόγος που καθόταν σ’ ένα

γωνιακό τραπεζάκι κι έβλεπε από την τζαμαρία του

ζαχαροπλαστείου τη Γουίλσιρ Μπούλεβαρντ, ενώ θα

προτιμούσε να κοιμάται μετά τη χτεσινοβραδινή κραιπάλη με

κοκτέιλ μαργαρίτες, ήταν ότι η Λέιλα είχε μιλήσει για κάτιπολύ επείγον.

Παίρνοντας υπόψη το γεγονός ότι η Λέιλα ήταν έτοιμη να

παντρευτεί την επομένη τον κούκλο, πρώην πλαστικό

χειρούργο Σαμ Λάβτζοϊ, η Μάλορι δεν ήξερε τι έπρεπε να

περιμένει, ακούγοντας τη λέξη «επείγον».

Πάντως σίγουρα δεν ήταν αυτό που μόλις είχε διαβάσει στο

Χόλιγουντ Εμπιστευτικό.

«Λοιπόν... τι;» ρώτησε με τη σειρά της κακόκεφα. «Αυτό τοπράγμα λέτε εσείς επείγον;»

Η Λέιλα και η Ράιλι την κοίταξαν εμβρόντητες, ενώ ο Τζακ


7/319

έκανε μια γκριμάτσα, χωρίς να δείχνει ξαφνιασμένος, και

κούνησε το κεφάλι του.

«Τίποτα δε σ’ εντυπωσιάζει πια;» ρώτησε η Ράιλι, φανερά

απογοητευμένη.

«Πώς!» Η Μάλορι άπλωσε το χέρι της στο τραπέζι και

άρπαξε το μισοφαγωμένο μελωμένο κρουασάν της Λέιλα.

«Μ’ εντυπωσιάζουν κάθε μέρα οι άντρες». Έριξε μια ματιάστον Τζακ κι έχωσε στο στόμα της το γλυκό για να ξεγελάσει

το στομάχι της, που γουργούριζε. «Μ’

εξαίρεση εσένα φυσικά, Τζακ. Πρέπει ν’ αποκτήσεις ένα σκοπό

στη ζωή σου».

Ο Τζακ ήταν ο πιο ελκυστικός άντρας που είχε δει στη ζωή

της. Ήταν ο Μπραντ Πιτ, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ και ο Τζορτζ

Κ,λούνεϊ μαζί, σ’ ένα σαγηνευτικό πακέτο.

Βέβαια, καλό θα ήταν να είχε και κάποια μικρή φιλοδοξία..

Ο Τζακ άρπαξε την εφημερίδα από τα χέρια της.

«Έι, τη χρησιμοποιούσα για τα ψίχουλα», διαμαρτυ-ρήθηκε η

Μάλορι μ’ ένα χαμόγελο.

«Έτσι που καταβροχθίζεις τα γλυκά, δεν προλαβαίνουν να

σου πέσουν ψίχουλα», της αποκρίθηκε ο Τζακ.


8/319

Η Ράιλι ακούμπησε τους αγκώνες της στο τραπέζι. «Αυτό το

δημοσίευμα δε θα σε βοηθήσει να τραβήξεις την προσοχή

κάποιου μεγάλου στούντιο; Μπορεί να σου δώσουν τα λεφτάπου λέει ο δημοσιογράφος».

Η Μάλορι έκανε μια γκριμάτσα κι έκλεψε τη χαρτοπετσέτα

του Τζακ για να σκουπίσει τα σιροπιασμένα χέρια της.

«Πρώτον, δεν είναι ένα ολόκληρο δημοσίευμα, αλλά μόνο

μια αναφορά. Και δεύτερον... όχι».

Η Λέιλα έβγαλε έναν αναστεναγμό. «Θεέ μου, μερικές φορές

είσαι εντελώς αρνητική».

Η Μάλορι ανασήκωσε τους ώμους της για να εκφρά-σει τηναδιαφορία της, παρ’ ότι το σχόλιο την πείραξε λίγο. Ήταν

πραγματίστρια, όχι απαισιόδοξη. Και η πραγματικότητα ήταν

ότι οι δημιουργοί ντοκιμαντέρ περνούσαν τον περισσότερο

χρόνο τους κυνηγώντας δάνεια και χρηματοδότηση, κάτι που

σήμαινε ότι είχαν την εξυπνάδα να μην ενθουσιάζονται με

μερικά τυχαία σχόλια, τα οποία δεν είχαν κανένα

αποτέλεσμα.

Βέβαια, η στάση της οφειλόταν και στο γεγονός ότι

δυσκολευόταν πολύ να συγκεντρώσει τα χρήματα πουχρειαζόταν για να κάνει το τελευταίο της ντοκιμαντέρ, σχετικά

με τον διαβόητο άντρα που πριν από είκοσι πέντε χρόνια είχε


9/319

δολοφονήσει μια νεαρή ηθοποιό, την οποία αποκαλούσαν

Κόκκινη Γαρδένια. Αλλη μια σκοτούρα ήταν το νοίκι της. Κα

σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την προηγουμένη ο οπερατέρείχε απειλήσει να την αφήσει στα κρύα του λουτρού, αν δεν

του έδινε τα χρήματα του μήνα που του χρωστούσε.

Η Μάλορι έξυσε τον αυχένα της. Ήταν και το χρονικό

περιθώριο που είχε δώσει στον εαυτό της, όταν είχε

πρωτοέρθει στο Λος Άντζελες. Πέντε χρόνια. Αυτό το

διάστημα πίστευε ότι χρειαζόταν για να πετύχει στη

μεγαλούπολη. Και τα πέντε χρόνια τέλειωναν σύντομα. Πολύ

σύντομα.

Αλλά, ποτέ δε θα το έλεγε αυτό στη Λέιλα, γιατί θα τηναποκαλούσαν πάλι αρνητική. Σήμερα είχε μπροστά της ένα

σωρό νέες ευκαιρίες. Και εκεί προτιμούσε να διοχετεύσει την

ενεργητικότητά της: στο μέλλον και σ’ όλες τις δυνατότητες

που ανοίγονταν μπροστά της.

χι ότι δεν ήθελε να ρίξει και μια μπηχτή στη φίλη της.

«Εσύ δεν έπρεπε να εξετάζεις κάποιο λαιμό ή καρδιά τέτοια

ώρα, δόκτορ Χόλιστερ;» ρώτησε.

Η Ράιλι έσκασε στα γέλια, αλλά σταμάτησε απότομα, όταν ηΛέιλα την κοίταξε αυστηρά. «Μα ήταν αστείο».

Η Λέιλα πήρε την τσάντα της απ’ τη ράχη της καρέκλας και


10/319

την κρέμασε στον ώμο της. «Έχω άδεια απ' την κλινική μέχρι

την Πρωτοχρονιά, αν θυμάσαι».

«Λ, τότε να το διορθώσω. Εσύ κι ο Τζακ πρέπει να γίνετε λίγο

φιλόδοξου), είπε η Μάλορι.

«Εγώ έχω φιλοδοξίες», της αποκρίθηκε η Λέιλα.

Η Μάλορι ανασήκωσε τα φρύδια της. «Ο γάμος δεν είναιφιλοδοξία. Θάνατος είναι».

Ο Τζακ μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο και σηκώθηκε απ’ το

τραπέζι. «Πάω να γεμίσω το φλιτζάνι μου με

καφέ».

«Φέρε μου κι εμένα έναν ακόμη», φώναξε πίσω του η

Μάλορι.

Η Ράιλι κι η Λέιλα κοιτάχτηκαν, πριν στρέψουν πάλι το

βλέμμα τους πάνω της.

«Ο Τζακ είναι πιο βαρύς απ’ ό,τι συνήθως ή κάνω λάθος;»

ρώτησε η Λέιλα.

Η Μάλορι έξυσε τη μύτη της. «Δεν το πρόσεξα».

«Εγώ συμφωνώ με τη Λέιλα», είπε η Ράιλι.


11/319

Η Μάλορι ανασήκωσε τους ώμους της. «Μπορεί να τον

πιέζει η προθεσμία για κάποιο άρθρο του».

Η Λέιλα κούνησε το κεφάλι της. «Όχι... όχι. Κάτι άλλο είναι.

Το βλέπω. Κάτι τον απασχολεί».

«Μια χαρά είναι», επέμεινε η Μάλορι. «Πάντα είναι μια

χαρά».

Αυτό ήταν μεγάλο ψέμα. Και ήταν ψέμα, επειδή η Μάλορι

είχε προσέξει πόσο ευερέθιστος και ενοχλητικός ήταν τον

τελευταίο καιρό ο Τζακ. Δεν μπορούσε όμως να το

παραδεχτεί, επειδή, όταν είχε τηλεφωνήσει η Λέιλα, ήταν

ξαπλωμένος δίπλα της στο κρεβάτι, με το ένα πόδι τουτυλιγμένο γύρω απ’ το δικό της και το χέρι του στο στήθος

της.

Και η Μάλορι δεν μπορούσε να το ομολογήσει αυτό. Η Λέιλα

και η Ράιλι θα τη σκότωναν αν μάθαιναν ότι είχε αθετήσει την

πόσχεση που είχαν δώσει πριν τρία χρόνια, να διατηρήσουνκαι οι τρεις πλατωνική σχέση με τον παίδαρο Τζακ Ντάνιελς.

Αν απέφευγαν τη σεξουαλική εμπλοκή, θα μπορούσαν να

κρατήσουν και τη φιλία τους.

Η Μάλορι είχε κρατήσει την υπόσχεσή της. Για περίπου έξιώρες. Ώσπου έσκισε τα ρούχα του, για ν’ απολαύσουν την

πραγματοποίηση φαντασιώσεων, που ούτε η ίδια δεν ήξερε


12/319

ότι είχε.

Βέβαια, αυτό είχε συμβεί μόνο μία νύχτα. Ή μάλλον και άλλη

μία, τρεις μήνες μετά. Και μετά, κάθε δυο μήνες, σαν

κουρδισμένο ρολόι, ο Τζακ κι εκείνη κατέληγαν στο κρεβάτι.

Μέχρι πριν από τρεις μήνες, τουλάχιστον. Από τότε

περνούσαν τρεις με τέσσερις μέρες την εβδομάδα είτε στο

σπίτι του είτε στο δικό της.

Αλλά αν το μάθαιναν ποτέ η Ράιλι κι η Λέιλα...

«Να θυμάστε ότι πρέπει να είστε εκεί στις έξι», είπε η Λέιλα,

έτοιμη να φύγει.

Η Μάλορι ανασήκωσε το κεφάλι της παραξενεμένη. «Πού να

είμαστε;»

«Στο αποψινό γαμήλιο δείπνο».

«Α, ναι. Θα είμαι στην ώρα μου».

Η Λέιλα μισόκλεισε τα μάτια της απειλητικά. «Το καλό που

σου θέλω να είσαι σίγουρα στην ώρα σου, Μάλορι. Το

τελευταίο πράγμα που μου χρειάζεται είναι να έχω το νου μου

σ’ εσένα».

«Σου είπα ότι θα έρθω και θα έρθω».


13/319

Ο Τζακ επέστρεψε στο τραπέζι και μοίρασε τους καφέδες. «Θα

φροντίσω εγώ να είναι στην ώρα της», υπο-σχέθηκε.

Η Λέιλα ηρέμησε αμέσως. «Ευχαριστώ, Τζακ».

Η Μάλορι αναστέναξε. «Γιατί, όταν λέει ο Τζακ κάτι, το

θεωρείτε σίγουρο, αλλά αμφισβητείτε οτιδήποτε βγαίνει απ’

τα δικά μου χείλη;»

Η Ράιλι χαμογέλασε. «Όχι οτιδήποτε. Μόνο ό,τι σχετίζεται με

εκδηλώσεις που θα προτιμούσες να αποφύγεις>>.

«Όπως τον αρραβώνα μου», είπε η Λέιλα.

«Ή τα εγκαίνιά μου πριν από δυο εβδομάδες», πρό-σθεσε ηΡάιλι.

«Δεν ήταν αναγκαία η παρουσία μου ούτε στο ένα ούτε στο

άλλο», διαμαρτυρήθηκε η Μάλορι.

«Δεν ήταν αναγκαία, αλλά σε θέλαμε κοντά μας», απάντησε

η Λέιλα.

Η Μάλορι σκέφτηκε πόσο της άρεσε να τη χρειάζονται αυτοί

οι τρεις άνθρωποι, παρ’ ότι καμιά φορά την έκαναν ν’

ασφυκτιά. Δεν καταλάβαιναν ότι στη ζωή της είχε μάθει ναφροντίζει τον εαυτό της και μόνο τον εαυτό της; Δε γνώριζαν

ότι, μεγαλώνοντας, ήταν τόσο βάρος, που η μητέρα της δε


14/319

θα την έψαχνε, ακόμα κι αν χανόταν στο δρόμο για το

διαμέρισμα του τελευταίου συζύγου της;

Και βέβαια δεν το γνώριζαν. Δεν τους είχε μιλήσει ποτέ για τα

παιδικά της χρόνια. Και ο λόγος ήταν ότι δεν ήθελε να

σκαλίσει το παρελθόν. Άλλωστε της άρεσε ν’ ασχολείται

μόνο με το μέλλον.

«Συγνώμη», είπε ανάλαφρα.

Γ έλασαν όλοι.

«Καλά, δεν το εννοούσα κιόλας», ομολόγησε η Μά-λορι.

«Αλλά δεν είναι ότι δε σας αγαπώ. Το τελευταίο πράγμα που

θα ήθελα είναι να σας πληγώσω».

Η Λέιλα έγειρε κοντά της και την αγκάλιασε. «Τώρα μ’

έπεισες».

Ακόμα κι ο Τζακ την κοιτούσε πιο εξεταστικά.

Η Μάλορι άπλωσε το χέρι της για να πάρει το τελευταίο του

κρουασάν, αλλά εκείνος το απομάκρυνε.

Η Λέιλα χαμογέλασε. «Θα σας δω στις έξι, παιδιά. Ακριβώς.

Ούτε ένα λεπτό νωρίτερα ή αργότερα».

Η Μάλορι χαιρέτησε στρατιωτικά τη φίλη της, κάτι το οποίο


15/319

παρεμπιπτόντως ταίριαζε με την περιβολή της. Φορούσε

φόρμα αγγαρείας, κοντά μαύρα μποτάκια και ένα μπλουζάκι,

που έγραφε: Τα Τρία Στάδια Του Γάμου: Πόθος, Πλήξη,Θάνατος.

«Μάλιστα, κυρία μου».

«Θα μου το πληρώσεις», της αποκρίθηκε η Λέιλα.

Παίρνοντας υπόψη όσα συνέβαιναν την τελευταία μιάμιση

μέρα, η Μάλορι δεν είχε καμιά αμφιβολία γΓ αυτό.

Δώδεκα ώρες αργότερα, στο δείπνο της Λέιλα και του Σαμ, ο

Τζακ παρακολουθούσε τη Μάλορι σαν να την έβλεπε για

πρώτη φορά. Η γυναίκα δεν είχε ιδέα για τα αισθήματά του

απέναντι της.

Βέβαια, το θέμα ήταν ότι, κάθε φορά που βρίσκονταν με τη

Λέιλα και τη Ράιλι, έπρεπε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, για

α φαίνεται αδιάφορος.

Παρατήρησε το στόμα της Μάλορι και αναρωτήθηκε γιατί

ήθελε πάντα να τη φιλήσει την ώρα που μιλούσε.

Για μια στιγμή, μια τόση δα στιγμούλα, ο εκνευρισμός του

τελευταίου καιρού έκανε φτερά και ο Τζακ μπόρεσε να

θαυμάσει τη Μάλορι ως γυναίκα. ΓΓ αυτή τη μικρή στιγμή, η

Μάλορι δεν ήταν πια μόνο η αποφασιστική, προσηλωμένη


16/319

σκηνοθέτρια ντοκιμαντέρ. Κατά κάποιο τρόπο, φάνταζε πιο

ανθρώπινη.

Η στιγμή πέρασε όμως και ο Τζακ βρέθηκε να κοιτά-

ζει τη σέξι, δυναμική γυναίκα που ήθελε όσο δεν είχε θελήσει

καμιά άλλη στη ζωή του.

Μια γυναίκα που είχε αρχίσει να τον εκνευρίζει φοβερά.

Αφύσικο δεν ήταν; Πώς μπορούσε να ποθεί σεξουαλικά

κάποια και ταυτόχρονα να του έρχεται να τη σκοτώσει;

«Νιώθω γυμνή», έλεγε η Μάλορι στη μητριά της Λέιλα, η

οποία έδειχνε πιο νέα από τη Λέιλα -και πολύ

χαζή·

Ο Τζακ παρατήρησε το απλό μαύρο παντελόνι και το σακάκι

της Μάλορι. Σίγουρα δεν ήταν γυμνή, αλλά δε φορούσε το

συνηθισμένο τζιν της με κάποιο μπλουζάκι, που κατά κανόνα

είχε πάνω μια επιγραφή με κάποιο υβριστικό σύνθημα. Το

ερώτημα ήταν πώς η Μάλορι θ’ άντεχε σήμερα και αύριο

χωρίς να εκφράσει τα συναι-σθήματά της με τα ρούχα της.

Βέβαια η Σάρον Χόλιστερ φορούσε κάτι σαν νεγκλιζέ, με τημορφή ενός ριχτού ροζ φορέματος, κι αυτό σή-μαινε ότι

μπορούσε να ταυτιστεί με τη Μάλορι. Δε θα είχε καμιά


17/319

διαφορά αν εμφανιζόταν ολόγυμνη στο δείπνο.

Ο Τζακ αναρωτήθηκε πόσα έπρεπε να δώσει στη Μάλορι για

α φορέσει ένα τέτοιο ρούχο...

«Με συγχωρείς, αλλά νομίζω ότι μου κάνει νόημα ο άντρας

μου», είπε ευγενικά η γυναίκα-τρόπαιο, με τα ε-νισχυμένα

χείλη και τα αφύσικα φρύδια. Την επόμενη στιγμή

απομακρύνθηκε όσο μπορούσε περισσότερο από τη Μάλορι.

Ο Τζακ κοίταξε γύρω του την πολυτελή αίθουσα του

ξενοδοχείου Γουίλσιρ στο Μπέβερλι Χιλς, όπου έκαναν τη

δεξίωση οι Χόλιστερ. Στη μηνιαία στήλη του επέ-

κρίνε συχνά την παράλογη σπατάλη και τις υπερβολές των

πλουσίων, κυρίως επειδή ήταν κάτι που είχε ζήσει άπειρες

φορές, μεγαλώνοντας στην εύπορη οικογένεια Ντάνιελς.

Αλλά η Λέιλα μάλλον δε θα τον συγχωρούσε αν

αποδοκίμαζε τον πατέρα και τη μητριά της για την επιθυμίατους να ξοδέψουν το ετήσιο εισόδημα πέντε οικογενειών για

ένα γάμο. Και σίγουρα η ίδια η Λέιλα δεν ενέκρινε τόση

χλιδή. Με τον Σαμ ήθελαν να κλεφτούν και να πάνε στο Λας

Βέγκας, όπου θα έκαναν μια πεντάλεπτη γαμήλια τελετή

μπροστά σ’ ένα σωσία του Έλβις Πρίσλεϊ.

Ο Τζακ έστρεψε το βλέμμα του στη μια πλευρά της αίθουσας

με τους φοίνικες, εκεί που η διακόσμηση ήταν καλαίσθητη


18/319

και χωρίς υπερβολές. Η Λέιλα στεκόταν και μιλούσε με την

πραγματική μητέρα της, η οποία έδινε την εντύπωση ότι

ένιωθε τόσο άβολα όσο υποτίθεται ένιωθε κι η Μάλορι.

Ο Τζακ είδε τη Μάλορι να μετακινείται από το ένα πόδι στο

άλλο, εκφράζοντας τη δυσφορία της για τα ρούχα που

φορούσε, και μετά έστρεψε το βλέμμα του στους άλλους

είκοσι καλεσμένους. Σκέφτηκε αμέσως ότι σίγουρα κανείς δε

θα τους έψαχνε. Τουλάχιστον για μερικά πολύτιμα λεπτά.

γειρε πίσω και μισάνοιξε την πόρτα υπηρεσίας. Όλοι είχαν

φάει, η πρόβα της τελετής του γάμου είχε πάει περίφημα και,

εκτός απ’ την μπαργούμαν, το υπόλοιπο προσωπικό δε

φαινόταν πουθενά.

πιασε τη Μάλορι απ’ τον καρπό και την τράβηξε μαζί του

στο διάδρομο.

Η Μάλορι αιφνιδιάστηκε, αλλά τραβήχτηκε αμέσως μακριά.

«Τρελός είσαι;» τον κατηγόρησε, με τα σγουρά μαλλιά της

α πλαισιώνουν ατίθασα το στρογγυλό, αξιολάτρευτο

πρόσωπό της και τα ανοιχτόχρωμα καστανά μάτια της να

πετούν χρυσαφιές σπίθες.

Αυτές οι σπίθες του έδωσαν να καταλάβει ότι την ερέθιζε κι

εκείνη η ιδέα να ξεμοναχιαστούν.


19/319


20/319

Οταν στάθηκε μπροστά του με τα μαύρα ασορτί εσώρουχά

της, ο Τζακ γέλασε. Η Μάλορι τελικά είχε καταφέρει να

περάσει κι απόψε ένα μήνυμα με την ενδυμασία της. Μόνοπου αυτή τη φορά ήταν με το πονηρό

σατέν μαύρο εσώρουχο, το οποίο έγραφε μπροστά: Δά-

γκωσέ Με.

Ο Τζακ την έπιασε απ’ τους γοφούς και την τράβηξε κοντά

του. Δε χρειαζόταν παρότρυνση για να τη δαγκώσει. Για αρχή.

«Δε γδύθηκες», παραπονύθηκε εκείνη, καθώς τα χέρια της

γλιστρούσαν στους γλουτούς του κι από κει στη μέση του.

«Πρέπει ο ένας απ’ τους δυο να μείνει ντυμένος και

συγυρισμένος», της εξήγησε.

«Α, ναι;» ρώτησε η Μάλορι, ενώ ανέβαζε τα χέρια της στα

μαλλιά του και τα ανακάτευε. «Για πες μου πώς το έπαθεςαυτό μ’ ένα τσιγάρο», μουρμούρισε και κόλλησε το γεμάτο,

χυμώδες στόμα της στο δικό του για να τον φιλήσει

παράφορα.

«Απ’ τον αέρα». Ο Τζακ κατέβασε το χέρι του στο λάστιχο

του εσωρούχου της και κάλυψε τη γλυκιά σάρκα της.

Η Μάλορι ήταν τουλάχιστον δεκαπέντε πόντους πιο κοντή


21/319

από εκείνον, κάτι που στην αρχή τον δυσκόλευε, αλλά πλέον

ήταν αδιάφορο. Όταν ήταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, το ύψος

δεν είχε καμιά σημασία.

Τώρα που ήταν όρθιοι κι οι δυο, χωρίς τη δυνατότητα ν’

αποκαταστήσουν τη διαφορά ύψους, ο Τζακ είχε

στραβολαιμιάσει. Μόνο που, όσο η Μάλορι έγλειφε το λαιμό

του και πίεζε το παλλόμενο κέντρο της θηλυκό-τητάς της

πάνω του, μέσα του φούντωνε η φλόγα του πόθου.

«Γρήγορα», τον πρόσταζε με βραχνή φωνή, ξεκουμπώνοντας

το παντελόνι του για να ελευθερώσει τη στύση του.

Ο Τζακ τέντωσε το λαιμό του κι έσφιξε τα δόντια, νιώθονταςτα δάχτυλά της γύρω του. Όσες φορές κι αν τον άγγιζε, ήταν

πάντα σαν την πρώτη. Τον ξάφνιαζε η δύναμη που είχε πάνω

του αυτός ο δαίμονας.

Την ήθελε κάθε στιγμή της μέρας επί τρία χρόνια. Στην αρχή,

κατάφερνε να ελέγχει την έλξη του για εκείνη -τουλάχιστον σεκάποιο βαθμό. Τώρα, όμως, ήταν σκλάβος της.

ταν εξαρτημένη προσωπικότητα. Αυτό του είχε πει ένας

ακριβοπληρωμένος ψυχίατρος, όταν ήταν δεκαεννιά χρονών

και σπούδαζε κι έπινε τόσο πολύ, που σπα-νίως ήτανξεμέθυστος.

Κάνοντας μια ζωή στην οποία μπορούσε να στηριχτεί σε λίγα


22/319

πράγματα -οι κοσμικοί γονείς του ταξίδευαν συνέχεια και

ήταν πολύ απασχολημένοι για να δεθούν με το παιδί τους-, ο

Τζακ είχε συντροφιά μόνο το ουίσκι. Άδειαζε το μπουκάλι;Κανένα πρόβλημα. Με είκοσι δολάρια αγόραζε άλλο.

Με τη Μάλορι, όμως...

Με τη Μάλορι ήταν σαν αλκοολικός μπροστά σε άδειο

μπουκάλι. Εκτός από κάτι τέτοιες στιγμές.

ταν ένιωθε τις θηλές της μέσα στις παλάμες του.

ταν άκουγε την κοφτή ανάσα της και τις ψιθυριστές

διαταγές της μέσα στο αυτί του.

ταν αισθανόταν την ανάγκη της, τη στιγμή που ο δικός του

φλογερός πόθος κορυφωνόταν.

Γα δάχτυλα της Μάλορι πίεσαν τη στύση του σε οδυνηρό

σημείο και μετά κινήθηκαν παλινδρομικά.

Ο Τζακ θα τη δάγκωνε αργότερα...

«Κρατήσου απ’ τους ώμους μου», της υπέδειξε με σφιγμένα

δόντια, κατεβάζοντας τα χέρια του στους μηρούς της για να

τη σηκώσει, ώστε τα πόδια της να τυλιχτούν στους γοφούςτου.


23/319

ιώθοντας την υγρή ζεστασιά της πάνω στη σάρκα του,

βόγκηξε.

«Προφυλακτικό», ψέλλισε. «Στην πίσω...»

«Τσέπη», ολοκλήρωσε την πρότασή του η Μάλορι,

κουνώντας μπροστά του την αλουμινένια συσκευασία.

Το άνοιξε με τα δόντια της και του το φόρεσε επιδέξια.

Μόνο που η στάση τους δεν ήταν καλή.

«Κράτα με», του ζήτησε με έντονο ύφος, ανυπόμονη όσο κι

εκείνος.

Θα έλεγε κανείς ότι είχαν να κάνουν έρωτα έξι εβδομάδες, όχ

μερικές ώρες.

«Είσαι πολύ αυταρχική. Το ξέρεις;»

Εκείνη χαμογέλασε και τα μάτια της σκοτείνιασαν,

καρφωμένα στο στόμα του. «Το ξέρω». Τον φίλησε. «Π

ροχώρα».

Ο Τζακ υπάκουσε.

γειρε την πλάτη της πάνω στην πόρτα και η Μάλο-ρι

κόλλησε τις παλάμες της πάνω στο ξύλο για να κρατηθεί. Ο

Τζακ κοίταξε κάτω για να μπει μέσα της και βρήκε την


24/319

ερεθισμένη σάρκα της έτοιμη, σαν ανθισμένο μπουμπούκι.

Για όνομα του Θεού, αυτή η γυναίκα τον τρέλαινε.

σφιξε τους γοφούς της κι ακούμπησε την άκρη της στύσης

του στο σημείο ανάμεσα στους μηρούς της, επιτρέποντας στο

γλυκό αίσθημα της προσμονής να τον κα-τακλύσει. Να το

μπουκάλι με το ουίσκι. Η Μάλορι. Και η στιγμή ακριβώς

πριν...

Η Μάλορι έσπρωξε μπροστά τους γοφούς της και τον πήρε

βαθιά μέσα της.

Ο αναστεναγμός της έγινε ένα με τον δικό του.

Ω, ναι...

«Ω, όχι», ψιθύρισε η Μάλορι, με μάτια πελώρια από το

ξάφνιασμα και τον πανικό.

Κεφάλαιο 2

Η Μάλορι ξεροκατάπιε. Ήταν αδύνατον... Απίστευτο...

Η πόρτα του δωματίου για τα ασπρόρουχα δονήθηκε

πάλι.

«Παρακαλώ;» ακούστηκε μια γυναικεία φωνή απέξω. «Είναι


25/319

κανείς εκεί μέσα;»

«Θεέ μου», ψιθύρισε η Μάλορι. «Θεέ μου, Θεέ μου,

Θεέ μου».

Ετοιμάστηκε να κατεβάσει τα πόδια της.

Αλλά ο Τζακ την έσφιξε πιο δυνατά πάνω του.

«Τζακ, εγώ...» Η Μάλορι πήρε μια βαθιά ανάσα. Εκείνος

έκλεισε το στόμα της με τα χείλη του και μετά την κοίταξε με

μια πονηρή έκφραση στα καστανά μάτια του. «Σουτ».

Λικνίστηκε μέσα της. Ήταν μια υπέροχη κίνηση που θα τηνέκανε ν’ αναστενάξει, αλλά η Μάλορι κατάφερε να

συγκρατηθεί, όσο κι αν το στόμα της ήθελε ν’ ανοίξει για ν’

αφήσει τον αναστεναγμό να βγει.

Ο Τζακ δεν ήταν... Δεν...

Εκείνος λικνίστηκε πάλι, έντονα και βαθιά, θολώνοντας το

μυαλό της.

Η Μάλορι δεν έδινε δεκάρα, αν απέξω στέκονταν η Λέιλα κι

η Ράιλι. Δεν την ενδιέφερε αν ήταν έτοιμη να εισβάλει στοχώρο η αστυνομία του Λος Αντζελες. Το μόνο που τη

συγκινούσε αυτή τη στιγμή ήταν το πόσο καλά ένιωθε με τον


26/319

Τζακ βαθιά μέσα της.

«Ω! Ω! Ω!» αναφώνησε βραχνά, προσπαθώντας να κρατηθεί

απ’ την πόρτα, καθώς ο οργασμός της πλησίαζε

καλπάζοντας.

«Αυτό είναι», είπε ο Τζακ, γέρνοντας για να φιλήσει το λαιμό

της με πάθος. «Αυτό είναι».

αι, αυτό ήταν.

Ο οργασμός της κράτησε τόση ώρα, που το κορμί της δεν είχε

ηρεμήσει ακόμα, όταν ο Τζακ μαρμάρωσε στα πρόθυρα του

δικού του.

στερα από μερικές στιγμές, και ενώ η καρδιά της χτυπούσε

ακόμα σαν ταμπούρλο, η Μάλορι άνοιξε τα μάτια της και

κοίταξε τον άντρα που της χάριζε πιο συγκλονιστικούς

οργασμούς από δέκα άντρες μαζί. Ήταν δυνατό να κάνουν

κάθε φορά και καλύτερο σεξ;

«Ποιος είναι μέσα;» ήχησε πάλι η φωνή πίσω απ’ το ξύλο,

αυτή τη φορά συνοδευόμενη από ένα δυνατό χτύπημα.

«Ανοίξτε αμέσως την πόρτα».

Η Μάλορι ξεροκατάπιε, καθώς ο Τζακ την άφηνε να

γλιστρήσει από πάνω του και ν’ ακουμπήσει τα πόδια της

κάτω. Το κορμί της ρίγησε, καθώς το μυαλό της


27/319

αντιλαμβανόταν το μέγεθος της κατάστασης.

Η Λέιλα και η Ράιλι θα τη σκότωναν.

Βόγκηξε, καθώς φορούσε το εσώρουχό της. Και

συγκεντρώθηκε για να μπορέσει να βάλει γρήγορα το

παντελόνι της και να αναζητήσει το σακάκι της.

«Τι θα πούμε;» ψιθύρισε στον Τζακ, ο οποίος συγυριζόταν μετο ένα χέρι, ενώ κρατούσε με το άλλο κλειστή την πόρτα.

Κοιτάχτηκαν καλά καλά.

«Γιατί να μην πούμε την αλήθεια;»

Της κόπηκε η ανάσα. Ο Τζακ της πρότεινε σοβαρά να

ομολογήσουν ότι κοιμόντουσαν μαζί;

«Τρελός είσαι;» τον ρώτησε.

«Σουτ».

Η Μάλορι συνειδητοποίησε ότι φώναζε.

Ο Τζακ ακούμπησε την πλάτη του στο ξύλο που τους χώριζε

από το επίμονο άτομο, το οποίο βρισκόταν από την άλλη

πλευρά της πόρτας. Σταύρωσε τα χέρια του στο πλατύ,

εντυπωσιακό στέρνο του και πήρε μια αναιδή έκφραση, που

την ενόχλησε.


28/319

«Να σου πω την αλήθεια, το σκέφτομαι πολύ καιρό τώρα και

ομίζω ότι ήρθε η ώρα να τους αποκαλύψουμε το μυστικό

μας».

Οι κινήσεις της έγιναν πιο αργές, καθώς η Μάλορι κούμπωνε

το σακάκι της. «Α, είσαι τρελός με στάμπα».

«Γιατί το λες αυτό;»

Εκείνη ίσιωσε το σακάκι της και άρχισε να χτενίζει με τα χέρια

τα μαλλιά της. «Έλα τώρα, Τζακ, τα έχουμε πει αυτά. Δε

συμφωνήσαμε πως ό,τι δεν ξέρουν,, δεν τις

πληγώνει;»

«Εσύ βλέπεις έτσι τα πράγματα, όχι εγώ».

Η Μάλορι τον κοίταξε εξεταστικά, προσπαθώντας να

καταλάβει τι σχέση είχε ο άντρας που έκανε σεξ πριν από λίγο

μαζί της με τον άντρα που στεκόταν τώρα μπροστά της.«Δηλαδή, εσύ πώς τα βλέπεις τα πράγματα;»

Αποφασίζοντας ότι δεν είχε άλλα περιθώρια συγυρίσματος,

σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος και στάθηκε πρόσωπο με

πρόσωπο απέναντι από τον Τζακ.

«Εγώ λέω να πούμε στις φίλες μας -στις καλύτερες φίλες

μας- ότι είμαστε μαζί».


29/319

Η Μάλορι κόντεψε να πέσει. «Είμαστε μαζί; Τζακ, δεν είμαστε

μαζί. Σεξ κάνουμε μαζί».

Της φαντασίας της ήταν ή τον είδε να μορφάζει πο-νεμένα;

λυσε τα χέρια της κι έκανε μια σπασμωδική χειρονομία.

«Θέλω να πω, αν ήμασταν μαζί, θα έπρεπε να βγαίνουμε

κιόλας. Και εμείς δε βγαίνουμε. Δεν έχουμε βγει ποτέ μαζί. Δε

μου έχεις τηλεφωνήσει ποτέ να πάμε στον κινηματογράφο».

«Φέρνω DVD, όμως στο σπίτι», της θύμισε.

«Και αυτό είναι σχέση; Συνήθως δε βλέπουμε τις ταινίες,

επειδή καταλήγουμε να κάνουμε σεξ».

Αλλος ένας πονεμένος μορφασμός.

Οχ, όχι. Δεν ήταν δυνατόν να συμβαίνει αυτό.

Η Μάλορι πέρασε το χέρι της πίσω από την πλάτη του για να

πιάσει το πόμολο. Είχε ανάγκη να βρεθεί κάπου αλλού και

μάλιστα γρήγορα. Αναρωτήθηκε αν ήταν δυνατόν να είχε

κλειστοφοβία, χωρίς να το ξέρει, και ξαφνικά κινδύνευε να

πέσει θύμα της.

«Θα τους πούμε ότι... έχυσα κρασί στο σακάκι μου και μεβοήθησες να βρω κάτι να το καθαρίσω. Και... κόλλησε η

πόρτα», του πρότεινε.


30/319

«Και μετά φύσηξα το λεκέ, τον στέγνωσα κι εξαφανίστηκε;»

τη ρώτησε σαρκαστικά, χωρίς να την αφήσει να βγει απ’ το

δωμάτιο.

Η Μάλορι σήκωσε το κεφάλι της για να τον κοιτάξει μέσα

στα μάτια. Μέσα στα σκοτεινά, πανέμορφα μάτια του, που

την παρατηρούσαν σαν να είχε διαπράξει κάποιο ειδεχθές

έγκλημα.

«Τι;» τον ρώτησε, ολοένα πιο μπερδεμένη με την ανεξήγητη

συμπεριφορά του.

Και ολοένα πιο κλειστοφοβική.

Ο Τζακ ανασήκωσε τους ώμους του, χωρίς να λύσει τα χέρια

του.

«Είναι απλό, Μάλορι. Αν δεν το πούμε στη Λέιλα και τη

Ράιλι, και όταν λέω να το πούμε, εννοώ ν’ αποκαλύ-ψουμε

όλη την αλήθεια, τότε η σχέση μας -συγνώμη, το σεξ-τελειώνει εδώ και τώρα».

Η Μάλορι έμεινε με το στόμα ανοιχτό.

«Δεν είναι δυνατόν... να μιλάς σοβαρά».

Ο Τζακ κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. «Μιλάω πιο

σοβαρά από ποτέ».


31/319

«Ποιος είναι μέσα;» ακούστηκε πιο δυνατή η φωνή απέξω.

Η Μάλορι ποτέ δεν αντιδρούσε καλά στα τελεσίγραφα. Είχε

μεγαλώσει με μια μητέρα που διαρκώς έλεγε: «Μάλορι Μαρί,

κάθισε φρόνιμα, γιατί θα σε στείλω να μείνεις με τον παππού

σου στο Πόρτλαντ».

Και τώρα τελευταία όλοι της πετούσαν στα μούτρα

τελεσίγραφα. «Πλήρωσε το νοίκι, αλλιώς θα σε πετάξωέξω», την είχε απειλήσει ο σπιτονοικοκύρης της την

προηγούμενη εβδομάδα.

«Πλήρωσέ μου το τελευταίο μηνιάτικο, αλλιώς πα-

ραιτούμαυ>, της είχε πει ο οπερατέρ της.

«Το ίδρυμα χρειάζεται την τελική έγκριση, αλλιώς δεν

παίρνετε λεφτά», είχε ακούσει το πρωί, όταν χτυπούσε τη μια

πόρτα μετά την άλλη για να βρει το μηνιάτικο του οπερατέρ.

Κανένα όμως άλλο τελεσίγραφο δεν της είχε προκα-λέσειαυτία. Η καρδιά της πονούσε μ’ έναν τρόπο που την

τρόμαζε, καθώς κοιτούσε τον Τζακ, ξέροντας ότι της μιλούσε

σοβαρά.

Ωστόσο, δεν ήταν δυνατόν να της μιλάει σοβαρά. Δεν είχε

χρόνο για σχέση. Δεν ήξερε πού έστεκε στον τομέα καριέρα.

Βρισκόταν πέντε χρόνια στο Λος Αντζελες, αλλά ακόμα δεν

ήξερε τι έπρεπε να κάνει για να πετύχει, σε μια πόλη όπου το


32/319

μεγάλο ψάρι έτρωγε το μικρό.

Τα πράγματα πήγαιναν μια χαρά μεταξύ τους. Και τώρα

εκείνος ήθελε να τα αλλάξει όλα.

Για όνομα του Θεού, ο Τζακ Ντάνιελς δεν ήταν ο τύπος της.

Η Μάλορι ξανασκέφτηκε αυτή τη γελοία παρατήρηση. Στην

πραγματικότητα, δεν προτιμούσε κάποιον τύπο στους άντρες.Αν επιθυμούσε κάποιον τύπο όμως, ο Τζακ Ντάνιελς σίγουρα

θα πληρούσε όλα τα κριτήρια.

Ακούστηκε άλλο ένα χτύπημα στην πόρτα του δωματίου.

«Θα φέρω την ασφάλεια!» απείλησε η φωνή απέξω.

Η Μάλορι ξερόβηξε, για να καθαρίσει το λαιμό της. Δεν

ήξερε τι να πει, γι’ αυτό επανέλαβε: «Θα φέρει την ασφάλεια».

Ο Τζακ την κοίταξε έντονα για λίγο.

«Αυτή είναι η απάντησή σου;»

Το μέτρο του φόβου της Μάλορι ανέβηκε άλλη μια γραμμή.

«Τι; Ότι αυτή η γυναίκα θα φέρει την ασφάλεια;»

«Μμμ».

«Ε, ναι, λοιπόν». Κούνησε χωρίς λόγο το κεφάλι της. «Αυτή

είναι η απάντησή μου. Επειδή... επειδή... επειδή η ερώτησή


33/319

σου είναι άσχετη, Τζακ».

Η απάντησή της τον ξάφνιασε τόσο πολύ, που ο Τζακ την

άφησε να πλησιάσει την πόρτα.

Η Μάλορι την άνοιξε, αλλά δε βρήκε ούτε τη Λέιλα ούτε τη

Ράιλι απέξω, ούτε και κανέναν άλλο γνωστό της. Είδε μια

γυναίκα, που προφανώς ανήκε στο προσωπικό του

ξενοδοχείου και μάλλον ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένη, επειδήδεν μπορούσε να μπει στο δωμάτιο με τα ασπρόρουχα.

«Συγνώμη», είπε η Μάλορι, περνώντας από μπροστά της,

πριν η γυναίκα προλάβει να βγάλει άχνα.

Βέβαια, δε θα ομολογούσε ποτέ ότι η ανάγκη της να το βάλει

στα πόδια είχε σχέση με τα δάκρυα που έκαιγαν τα μάτια της.

Μέσα σε πέντε λεπτά, μπορούσαν ν’ αλλάξουν όλα.

Ο Τζακ στάθηκε στην άκρη της αίθουσας δεξιώσεων,παρατηρώντας το σαματά γύρω του, ανίκανος να πιστέψει ότι

απ’ την ίδια αίθουσα είχε φύγει πριν από λίγο με τη Μάλορι.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή όλοι μιλούσαν πολιτισμένα,

χαμογελώντας και πίνοντας πρόσχαρα τα ποτά τους (ή

τουλάχιστον όσο πρόσχαρο μπορούσε να είναι αυτό το

παράταιρο συνονθύλευμα), ενώ τώρα η αίθουσα είχε

μετατραπεί σε πεδίο μάχης με αντιπάλους την πλευρά της

ύφης ενάντια στην πλευρά του γαμπρού.


34/319

«Ακυρώνεται», είπε η Λέιλα, με το ίδιο ύφος που είχε και η

Μάλορι στο δωμάτιο των ασπρορούχων, ενώ σταύρωνε τα

χέρια στο στήθος της και κοιτούσε αυστηρά το γαμπρό, τονΣαμ Λάβτζοϊ. «Ο γάμος ακυρώνεται».

Ο Σαμ χαμογέλασε βεβιασμένα, χωρίς να χάσει τη γοητεία

του. «Λέιλα, μη λες ανοησίες. Θα τα βρούμε αύριο, μετά την

τελετή». Ανασήκωσε τα φρύδια του με νόημα. «Ξέρεις, στο

δρόμο για το μήνα του μέλιτος».

I I Λέιλα πήρε μια έκφραση, σαν να της είχε πει ο

οδοντίατρος ν’ ανοίξει πιο πολύ το στόμα της. «Το ταξίδι του

μέλιτος; Το ταξίδι του μέλιτος;» Πίεσε το δείκτη της στο

φαρδύ στέρνο του Σαμ. «Δεν κατάλαβες, δόκτορ Λάβτζοϊ.Δεν πρόκειται να γίνει ταξίδι του μέλιτος».

Δε χρειαζόταν να είναι κανείς πυρηνικός φυσικός για να

καταλάβει ότι είχε συμβεί κάτι συνταρακτικό. Ο Τζακ

παρατηρούσε σχολαστικά τις λεπτομέρειες, γι’ αυτό ήταν και

τόσο καλός αρθρογράφος. Και πίστευε ότι ήταν κατάλληλα

εξοπλισμένος για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κατάσταση.

γειρε ξαφνιασμένος κοντά στη Ράιλι, η οποία στεκόταν

μπροστά του.

«Τι έγινε;» της ψιθύρισε.

Η Ράιλι γύρισε και τον κοίταξε έκπληκτη.


35/319

«Τζακ, πού βρισκόσουν τόση ώρα; Ξέσπασε ο Τρίτος

Παγκόσμιος Πόλεμος και δεν ήσουν εδώ να δεις τις πρώτες

ανταλλαγές πυροβολισμών».

Ο Τζακ αντιστάθηκε στην ανάγκη να χαλαρώσει το γιακά του,

καθώς παρατηρούσε απέναντι τη Μάλορι. Ούτε εκείνη ήξερε

τι είχε συμβεί, αλλά έδειχνε έτοιμη να παρέμβει υπέρ της

Λέιλα, όποτε το χρειαζόταν εκείνη.

Συνειδητοποίησε επίσης ότι η απουσία του είχε κινήσει την

περιέργεια της Ράιλι.

«Πού βρισκόσουν;» τον ξαναρώτησε.

Ο Τζακ έχωσε τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού του,

παρακολουθώντας τη Λέιλα να βγάζει το διαμα-ντένιο

δαχτυλίδι των αρραβώνων της. «Στο μπάνιο. Τι έγινε;»

Κάποια γυναίκα -μια απ’ τις ξαδέρφες της Λέιλα μάλλον-

γύρισε και τους έκανε νόημα να σωπάσουν.

Η Ράιλι την αγνόησε και τον πλησίασε για να ψιθυρίσει στο

αυτί του: «Θυμάσαι τότε που ο Σαμ ήταν ο πιο διάσημος

πλαστικός χειρούργος του Αος Άντζελες; Η αφρόκρεμα των

ειδικών γιατρών;»

Ο Τζακ έγνεψε καταφατικά. «Ναι, αλλά μετά έγινε διευθυντής

προσωπικού στο Ιατρικό Κέντρο Τράιντεντ, όπου δουλεύει με


36/319

τη Λέιλα».

«Μμμ. Επειδή δε θέλει ν’ απολύει κόσμο, είπε στη Λέιλα

απόψε ότι σκοπεύει να ξανανθίζει το ιατρείο του, όταν

επιστρέψουν απ’ το ταξίδι του μέλιτος».

Ο Τζακ έκανε έναν πονεμένο μορφασμό. «Οχ».

«Δε λες τίποτα. Νομίζω ότι η Λέιλα δεν έχει χωνέψει ακόμαότι τα χέρια του έχουν αγγίξει τα μισά στήθη στο Λος

Άντζελες».

Ο Τζακ ανασήκωσε τα φρύδια του.

Η Ράιλι έκανε μια χειρονομία. «Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.Πάντως η Λέιλα έγινε θηρίο μόλις άκουσε ότι ο Σαμ σκοπεύε

α συνεχίσει να φτιάχνει τέλεια στήθη και στητούς

γλουτούς».

Ο Τζακ έτριψε το πιγούνι του. Αυτό που είχε καταλάβει ωςτώρα ήταν ότι, στο ξεκίνημα της σχέσης της με τον Σαμ, ο

αυτοσεβασμός της Λέιλα σε σχέση με το κορμί της έπασχε

σοβαρά. Η κατάσταση γινόταν ακόμα χειρότερη, αν

σκεφτόταν κανείς ότι η Λέιλα ήταν υπέρ της ιατρικής

περίθαλψης για όλους, ενώ το προσωπικό σύνθημα του Σαμ

ήταν «τέλειο στήθος για όλες».

Γελικά όμως είχαν λύσει τα προβλήματά τους.


37/319

τουλάχιστον έτσι νόμιζε ο Τζακ.

Περιεργάστηκε τον Σαμ και τη Λέιλα, που μάλωναν σαν

χωρισμένο ζευγάρι. Άραγε η αρμονία μεταξύ τους

πήρχε ως τώρα μόνο και μόνο επειδή ο Σαμ είχε αποφασίσει

α εγκαταλείψει την πλαστική χειρουργική;

Ο Τζακ αποστασιοποιήθηκε συναισθηματικά κι ευχήθηκε ναμπορούσε να το κάνει και σωματικά. Δεν ά-ντεχε άλλη

αναστάτωση μέσα σ’ ένα βράδυ, ειδικά ύστερα απ’ αυτό που

είχε συμβεί στο δωμάτιο των ασπρορούχων με τη Μάλορι.

Η Ράιλι ξερόβηξε διακριτικά. «Παρεμπιπτόντως, σου είπα ότι

τσακώθηκα με τον Μπεν;»

Ο Τζακ την κοίταξε σαν να είχε κόψει το κεφάλι της και το είχε

ξαναβάλει στη θέση του.

Αχ, όχι.

Ως εδώ και μη παρέκει.

πρεπε να φύγει.

Αμέσως.

Η Ράιλι κούνησε το κεφάλι της καταφατικά, για να


38/319

επιβεβαιώσει τα λόγια της.

«Θέλει να κλείσω το Σούγκαρ & Σπάις και να δουλέψω μαζί

του. Ξέρεις, να μετατρέψουμε το εστιατόριό του, το

Μπενάρντο’ς Χάιντγουεϊ, και να το κάνουμε το Στέκι του

Μπεν και της Ράιλι».

Ο Τζακ αντιστάθηκε στην παρόρμηση να ρωτήσει: «Και

λοιπόν;»

Μήπως είχε πέσει κάποιος καταστροφικός ιός στις σχέσεις

και δεν το ήξερε;

Αρχισε να πισωπατάει, κάτι που λαχταρούσε να κάνει από

ώρα.

«Πού πας;» τον ρώτησε η Ράιλι, ενώ εκείνος συναντούσε το

βλέμμα της Μάλορι απέναντι.

«Στο... μπάνιο», απάντησε.

Η Ράιλι πήρε ένα μπερδεμένο ύφος. «Μα είπες ότι μόλις

γύρισες από κει».

Ο Τζακ έτριψε αφηρημένα το στομάχι του, που έκαιγε. «Ναι,

κάτι τέτοιο». Κοίταξε την πόρτα. «Φώναξέ με, όταν περάσει η

μπόρα», είπε αφηρημένα.


39/319

Και βγήκε απ’ την αίθουσα όσο πιο γρήγορα μπορούσε χωρίς

α τρέξει.

Κεφάλαιο 3

«Κανονικά θα έπρεπε να είμαι στην εκκλησία αυτή τη

στιγμή», κλαψούρισε το επόμενο πρωί η Λέιλα, μιλώντας στο

τηλέφωνο με τη Μάλορι.

Τώρα που είχε περάσει η συναισθηματική ένταση, προφανώς

η νύφη δεν πολυήθελε ν’ αφήσει το γαμπρό.

Εκτός αν έκλαιγε για το νυφικό.

«Έχω την εικόνα πεντακάθαρη στο μυαλό μου», συνέχισε η

Λέιλα, χωρίς παρότρυνση της Μάλορι, η οποία ήταν χωμένη

κάτω απ’ τα σκεπάσματα κι ευχόταν να χαθούν ο κόσμος και

η Λέιλα. «Η μητέρα μου θα στεκόταν δίπλα μου και θα

τακτοποιούσε το πέπλο μου. Εσύ θα με βοηθούσες να σφίξω

τις ζαρτιέρες και να σιγουρευτώ για τα σέξι εσώρουχα απόκάτω, ενώ η Ράιλι θα φρόντιζε να καλμάρει τα νεύρα μου με

καφέ χωρίς καφεΐνη και μελωμένα κρουασάν».

Η Μάλορι στάθηκε στη λέξη «καφές». Πέταξε τα

σκεπάσματα από πάνω της και σηκώθηκε.

ταν δέκα το πρωί και δεν είχε καλοξυπνήσει ακόμα. Έβαλε

το κινητό τηλέφωνο στο άλλο αυτί της και βγήκε απ’ την


40/319

κρεβατοκάμαρα στο μικρό καθιστικό και τραπεζαρία του

διαμερίσματος της για να καταλήξει στη μικροσκοπική

κουζίνα, κλοτσώντας ρούχα, σημειωματάρια καιτσαλακωμένα χαρτιά καθώς προχωρούσε.

«Τότε τηλεφώνησε στον Σαμ να τα βρείτε», πρότεινε

κακόκεφα στην απαρηγόρητη Λέιλα.

Τουλάχιστον η φίλη της μπορούσε να το συζητήσει. Εκείνηόμως ήταν αναγκασμένη να κρατάει μέσα της τις έγνοιες για

τη δική της σχέση.

Καφέ.

Χρειαζόταν επειγόντως καφέ.

Πήρε τη βρόμικη κανάτα απ’ την καφετιέρα, κοίταξε το παλιό

περιεχόμενο και το έχυσε στο νεροχύτη.

«Δεν μπορώ», απάντησε η Λέιλα.

«Γιατί δεν μπορείς;» ζήτησε να μάθει η Μάλορι, βάζοντας

ερό στην καφετιέρα.

πειτα έβγαλε το μικρό κουτί του καφέ απ’ το πολύ μικρό

ψυγείο, άνοιξε το καπάκι, κοίταξε τους ελάχιστους κόκκουςκαφέ που κάλυπταν τον πάτο, και το κούνησε. Έφτανε για μια

κούπα. Και μια κούπα αρκούσε, μέχρι να πάει στο μαγαζί της


41/319

Ράιλι.

«Δεν... μπορώ, σου λέω», είπε στο αυτί της η Λέιλα.

Η Μάλορι έψαξε στο άδειο ντουλάπι για φίλτρα, αλλά βρήκε

ένα μισοάδειο πακέτο με χαλασμένα τάκος κι ένα εντελώς

άδειο βαζάκι φιστικοβούτυρου.

«Γιατί είναι τόσο δύσκολο, Λέιλα; Το μόνο που έχεις νακάνεις είναι να σηκώσεις το ακουστικό, να πατήσεις τη μνήμη

και να πεις: “Γεια σου, Σαμ”».

Η Λέιλα γέλασε με πικρία. «Συγνώμη, αλλά, αν δεν κάνω

λάθος, ήσουν στο δείπνο χθες βράδυ και είδες τι έγινε. Δεν

μπορώ να του τηλεφωνήσω!»

Τελικά η Μάλορι δεν μπορούσε να φτιάξει καφέ.

«Τότε μην του τηλεφωνάς. Τι με νοιάζει εμένα;» μουρμούρισε

κακόκεφα.

Σιωπή.

Ωραία. Σαν να μην της έφταναν όλα τα άλλα, τώρα είχε

τσαντίσει τη θλιμμένη φίλη της. Μισόκλεισε τα μάτια της

κάτω απ’ τον ήλιο, που έμπαινε απ’ το παράθυρο τηςκουζίνας, και κατέβασε το λεκιασμένο στόρι. Θλιμμένη; Όχι

ότι η Λέιλα είχε χάσει κάποιο συγγενή. Ένα γάμο είχε


42/319

ακυρώσει. Ξέροντας πολύ καλά τι έκανε.

«Φίλτρο», είπε αφηρημένα.

«Τι πράγμα;» ρώτησε η Λέιλα.

Η Μάλορι κούνησε το κεφάλι της και γύρισε στο καθιστικό,

ψάχνοντας οτιδήποτε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για

φίλτρο.

«Τίποτα. Λέιλα, γιατί δεν κάνεις μια βόλτα; Πήγαινε στης

Ράιλι. Θα φύγω σε είκοσι λεπτά από δω. Θα συναντηθούμε

εκεί».

Ακούστηκε ένας βαθύς αναστεναγμός. «Μπορεί να έχειςδίκιο. Δεν πρέπει να κάθομαι εδώ να μυξοκλαίω. Έχω κάνει

όσες ακυρώσεις μπορούσα. Άλλωστε όλοι ξέρουν τι έγινε. Αν

δεν το γνωρίζουν... θα το μάθουν, φτάνοντας στην εκκλησία,

έτσι δεν είναι;»

Η Μάλορι άκουσε ένα κοφτό χτύπημα στην πόρτα της.

Κοίταξε τον ενισχυμένο σύρτη και φαντάστηκε στην άλλη

πλευρά του τον Τζακ μ’ ένα μεγάλο φλιτζάνι καφέ. Δεν ήξερε

τι έκανε το στομάχι της να σφιχτεί. Ο Τζακ ή ο καφές;

τρεξε στην πόρτα και την άνοιξε διάπλατα.

Δεν ήταν ο Τζακ.


43/319

Δεν ήταν ούτε ένας καφές.

ταν η γειτόνισσά της, η Κάντι Κέιν, που στεκόταν στο

κατώφλι βαμμένη, με τα ξανθά μαλλιά της κρεπαρι-σμένα και

φορώντας την κόκκινη ρόμπα της σε στυλ κι

μονό. Μάλλον μόλις είχε γυρίσει απ’ τη νυχτερινή της

βάρδια.

«Α, εσύ είσαι», είπε η Μάλορι.

Η Κάντι χαμογέλασε πλατιά. Ήταν γύρω στα σαράντα και δεν

απολογούνταν ποτέ για το γεγονός ότι εκδι-δόταν για

χρήματα. Η Μάλορι τη συμπαθούσε γι’ αυτό.

Δυστυχώς η Κάντι ήταν πρωινός τύπος και η Μάλορι δεν τη

συμπαθούσε καθόλου γι’ αυτό.

«Ζάχαρη;» ρώτησε η Κάντι, με μια άδεια πορσελάνι-νη

κούπα του καφέ κρεμασμένη στο δάχτυλό της, με το τέλειομανικιούρ.

«Φίλτρα;» ρώτησε η Μάλορι.

«Ποιος είναι;» ζήτησε να μάθει η Λέιλα απ’ την άλλη άκρη

του τηλεφώνου.

«Η Κάντι. Ένα λεπτό», απάντησε η Μάλορι κι απομάκρυνε το


44/319

τηλέφωνο απ’ το αυτί της. «Ανταλλάσσω ζάχαρη για ένα

φίλτρο».

Η Κάντι σούφρωσε τη μύτη της κι έγινε ακόμα πιο

χαριτωμένη, αν αυτό ήταν ποτέ δυνατόν. «Δεν πίνω ποτέ

καφέ. Ξέρεις τι ζημιά κάνει στο δέρμα σου;»

«Δε με νοιάζει τι ζημιά κάνει στο δέρμα μου. Το μόνο που μ’

ενδιαφέρει είναι ότι με ξυπνάει».

Η Κάντι κούνησε το κεφάλι της αποδοκιμαστικά, μπήκε στην

κουζίνα της Μάλορι, πήρε τη ζάχαρη και ξα-ναγύρισε στην

πόρτα. «Ευχαριστώ, γλύκα», είπε μ’ ένα πλατύ χαμόγελο.

«Καλύτερα να πίνεις εκείνον το στιγμιαίο αρωματικό καφέ.Μου αρέσει κι εμένα».

Η Μάλορι έκανε μια γκριμάτσα και βρόντησε πίσω της την

πόρτα. Τι σόι άνθρωποι ήταν αυτοί που δεν έπιναν καφέ;

Αλλά τι σόι πόρνη θα μάζευε όλα τα αδέσποτα, από ζώαμέχρι ανθρώπους, στο σπίτι της;

«Μάλορι; Μάλορι; Με ακούς;»

Οχ. Η Λέιλα.

Η Μάλορι ξανάφερε το τηλέφωνο στο αυτί της. Τι έλεγαν; Α,

αι, να βρεθούν στης Ράιλι, για να βοηθήσουν να ξεπεράσει η


45/319

Λέιλα τον διαλυμένο γάμο της.

«Σ’ ακούω. Και χαίρομαι που είπες ότι θα μπουν όλα σε μια

σειρά. Έτσι είναι η Λέιλα που ξέρω και αγαπώ».

Η Μάλορι κοίταξε γύρω της το διαμέρισμα. Εφημερίδες, το

φόρεμα της παρανύμφου σε πλαστική σακούλα, το ασορτί

καλσόν...

Καλσόν...

Σήκωσε την τετράγωνη συσκευασία, παρ’ ότι μια ενοχλητική

φωνή μέσα της της έλεγε ότι δεν ήταν σωστό. Γιατί;

απάντησε. Αφού δε θα γινόταν γάμος, δεν το χρειαζόταν πια.

σκισε το πλαστικό, έβγαλε βιαστικά τις μεταξωτές κάλτσες

και γύρισε στην κουζίνα.

«Είσαι η φωνή της λογικής. ΓΓ αυτό σε πήρα τηλέφωνο»,

είπε η Λέιλα.

Η Μάλορι έκανε μια γκριμάτσα. Η φωνή της λογικής; Εβγαλε

ένα ψαλίδι απ’ το συρτάρι κι έκοψε το μπροστινό μέρος της

κάλτσας. Στερέωσε μ’ ένα λαστιχάκι το αυτοσχέδιο φίλτρο

στην καφετιέρα και έριξε τους τελευταίους κόκκους του καφέ

μέσα.

«Θα σε δω σε λίγο στης Ράιλι. Εντάξει;» ρώτησε η Μάλορι.


46/319

«Έγινε», απάντησε η Λέιλα.

Η Μάλορι έκλεισε το τηλέφωνο, το άφησε στον πάγκο και

παρακολούθησε την καφετιέρα να παράγει μια ανεκτίμητη

κούπα καφέ.

Το βλέμμα της έπεσε πάλι στο κινητό τηλέφωνο. Το σήκωσε

και πάτησε τη μνήμη.

Στην άλλη άκρη του Κάλβερ Σίτι, ο Τζακ καθόταν στο μικρό

τραπέζι της κουζίνας του, φορώντας τζιν και πίνοντας

ωχελικά τον καφέ του, με την πρωινή εφημερίδα στο χέρι. Το

διαμέρισμά του δεν ήταν πολύ μεγαλύτερο απ’ της Μάλορι.

Αλλά ήταν πολύ καλύτερα οργανωμένο. Και πολύ πιοτακτοποιημένο. Αν υπήρχε ένα πράγμα που απεχθανόταν στη

Μάλορι ήταν η έλλειψη νοικοκυροσύνης της.

Κακό αυτό. Οι αρνητικές σκέψεις δεν αρκούσαν για να

βγάλουν απ’ το μυαλό του την ανάμνηση του προσώπου της,

τη στιγμή του οργασμού της στο δωμάτιο με τ’ ασπρόρουχατο προηγούμενο βράδυ.

Ανάθεμα.

Κοίταξε πάνω απ’ την εφημερίδα το ημερολόγιο τοίχου, όπου

ο αριθμός 26 ήταν κυκλωμένος με κόκκινο στυλό. Ήταν η

προθεσμία για την παράδοση του άρθρου του, για το τεύχος

του Ιανουάριου.


47/319

Σήκωσε πάλι ψηλά την εφημερίδα για να κρύψει το

ημερολόγιο.

Τι να έκανε τώρα η Μάλορι;

σμιξε τα φρύδια του. Μάλλον θα κοιμόταν.

Μάλλον πίστευε ότι όλα ήταν μια χαρά μεταξύ τους.

Μάλλον είχε επιλέξει να ξεχάσει όλη τη χτεσινοβρα-δινή

συζήτηση.

Ταρακούνησε την εφημερίδα, για να συγκεντρωθε στις λέξεις,

αλλά δεν μπορούσε να συνδέσει ούτε δύο, για να συντάξει

πρόταση.

Ο Μπούμερ σήκωσε το κεφάλι του και τον κοίταξε με τα

πεσμένα στις άκρες μάτια του, κλαψουρίζοντας.

«Τι έπαθες, Μπούμερ;» Ο Τζακ κοίταξε τα γεμάτα πιάτα του

σκύλου κι έστρεψε πάλι την προσοχή του στην εφημερίδα.

Ο Μπούμερ αναστέναξε βαθιά και ξανακατέβασε το κεφάλι

πάνω στα μπροστινά του πόδια.

Στα δέκα χρόνια του -κάτι που σήμαινε ότι ήτανΜαθουσάλας για λαγωνικό- ο Μπούμερ γινόταν ολοένα πιο

οκνηρός. Αν ήταν ποτέ δυνατόν αυτό. Ένα πρωί ο Τζακ τον


48/319

είχε χρονομετρήσει και ο σκύλος δεν είχε κουνηθεί επί πέντε

συνεχόμενες ώρες, ούτε για να ουρήσει στο γρασίδι, που

τελούσε χρέη αυλής. Τίποτα.

πρεπε να τηλεφωνήσει στον κτηνίατρο για να μάθει αν ήταν

φυσιολογική αυτή η συμπεριφορά. Από την άλλη πλευρά,

είχε πάει τον Μπούμερ πριν από δυο μήνες στον κτηνίατρο

για το ετήσιο τσεκ-απ του και ήταν υγιέστατος.

Ο σκύλος ζωντάνευε μόνο όταν βρισκόταν μαζί τους η

Μάλορι.

Ο Τζακ εγκατέλειψε τις προσπάθειες να διαβάσει την

εφημερίδα και ξεφύσησε. Αν ήταν να τηρήσει την απειλή τουα μην ξανακάνει σεξ με τη Μάλορι, έπρεπε να σταματήσει να

τη σκέφτεται κάθε δύο λεπτά.

Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο στον τοίχο. Ο Τζακ

γύρισε το κεφάλι του προς τα εκεί, υπολόγισε την απόσταση

του ενός μέτρου, που απείχε, και, σπρώχνοντας την καρέκλατου πίσω, άρπαξε το ασύρματο ακουστικό.

«Ναι», είπε, κατεβάζοντας πάλι τα μπροστινά πόδια της

καρέκλας του στο πάτωμα.

«Στης Ράιλι. Γρήγορα. Έλα να με πάρεις».

Ο λαιμός του έκλεισε. Ήταν η Μάλορι. Και του είχε


49/319

πει μόνο αυτές τις λέξεις.

«Και φέρε καφέ για κατάσταση εκτάκτου ανάγκης»,

πρόσΟεσε εκείνη κι έκλεισε το τηλέφωνο.

Ο Τζακ έμεινε να κοιτάζει το ακουστικό. Όπως το περίμενε, η

Μάλορι φερόταν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα το

προηγούμενο βράδυ.

κλεισε το τηλέφωνο και το άφησε στο τραπέζι. Ξανασήκωσε

την εφημερίδα και την τίναξε, σκοπεύοντας αυτή τη φορά να

τη διαβάσει.

Δώδεκα λεπτά αργότερα, διάβαζε το δέκατο άρθρο, όταν

χτύπησε το τηλέφωνο.

«Στο δρόμο είσαι;» ρώτησε η Μάλορι αντί να χαιρετήσει.

«Όχι».

«Τζακ! Τι σ’ έχει πιάσει; Έλα αμέσως. Δεν έχω καφέ και

κοντεύω να πεθάνω».

«Να τηλεφωνήσω στο χαράκτη για την ταφόπλακά σου».

«Χα, χα. Πολύ αστείο. Είναι νωρίς για αστεία».

«Δέκα και μισή είναυ>.


50/319

«Παραείναι νωρίς για αστεία».

Ο Τζακ μετέφερε το ακουστικό στο άλλο αυτί κι έκλεισε πάλι

την εφημερίδα. Ό,τι κι αν νόμιζε η Μάλορι, είχε δουλειές. Είχε

χάσει ήδη αρκετό χρόνο, προσπαθώντας να διαβάσει την

εφημερίδα. Αλλά για να κάνει τις υπόλοιπες σημερινές

δουλειές του, έπρεπε να σιγουρευ-

τεί ότι θα λειτουργούσε φυσιολογικά, χωρίς να σκέφτεται τηΜάλορι κάθε πέντε λεπτά.

«Τζακ;»

«Χμ;»

«Νόμιζα ότι το έκλεισες»·

«Όχυ>.

«Ελπίζω να γεμίζεις το θερμός με καφέ και να παίρνεις τα

κλειδιά σου».

«Όχι».

«Μας χρειάζεται η Λέιλα».

Ο Τζακ έσμιξε τα φρύδια του. «Και γιατί μας χρειάζεται η

Λέιλα, παρακαλώ;»


51/319

«Χρειάζεται στοργή και φροντίδα. Περιμένει στο μαγαζί της

Ράιλι, τώρα που μιλάμε».

Ο Τζακ έτριψε το μέτωπο και τα μάτια του, ενώ σκεφτόταν

αφηρημένα ότι έπρεπε να ξυριστεί.

«Θα κινήσουμε υποψίες, αν δεν πάμε», συνέχισε επίμονα η

Μάλορι.

«Πάρε το μετρό».

Παύση. «Κι εσύ;»

«Θα πάω μόνος».

«Θα κινήσουμε ακόμα περισσότερες υποψίες, αφού πάμε

πάντα μαζί».

Ο Τζακ συλλογίστηκε το σαράβαλο που ήταν παρκα-ρισμένο

στο πεζοδρόμιο έξω απ’ το σπίτι της. «Τότε να φτιάξεις το

δικό σου αυτοκίνητο».

«Ξέρεις ότι δεν μπορώ να το φτιάξω».

αι, το ήξερε και δεν του άρεσε καθόλου αυτό.

πιασε την κούπα του και ανακάλυψε ότι ήταν άδεια. Ο

Μπούμερ είχε σηκώσει το κεφάλι του, παρακολουθώντας

μάλλον την τηλεφωνική συνομιλία.


52/319

«Δώσε μου δέκα λεπτά καιρό», της είπε.

Η Μάλορι έκλεισε αμέσως το τηλέφωνο.

Η επόμενη μία ώρα ήταν σαν μια αιωνιότητα για τη Μά-λορι,

παρά την ατέλειωτη κατανάλωση δυνατού, ζεστού καφέ και

μελωμένων κρουασάν. Στο νεροζούμι που είχε φτιάξει στο

σπίτι επέπλεε μια κηλίδα λίπους, απομεινάρι απ’ τα βρόμικα

σκεύη.

Ο Τζακ δεν της είχε πει κουβέντα σε όλη τη διαδρομή κι αυτό

ήταν πολύ κακό, επειδή σήμαινε ότι το τελεσίγραφο ήταν

σοβαρό κι εκείνη δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει.

Η Λέιλα είχε περάσει προφανώς όλη τη νύχτα κλαί-γοντας,

γιατί το πρόσωπό της ήταν γεμάτο κόκκινες κη-λίδες.

Η Ράιλι δε φαινόταν να είναι σε καλύτερη κατάσταση, με τη

σοβαρή έκφρασή της και τις μεγάλες σιωπές της.

Η Μάλορι ανακάθισε και, προς μεγάλη της δυσφορία,

ομολόγησε στον εαυτό της ότι τα τρία κρουασάν είχαν πέσει

βαριά στο στομάχι της. Τουλάχιστον έτσι όπως τα έφτιαχνε η

Ράιλι, δηλαδή μεγάλα και πολύ μελωμένα.

Πολύ πιθανόν όμως να της είχε πέσει βαριά η ιστορία της

σχέσης της με τον Τζακ.


53/319

Είχ

Documents

297370890 Kryfa Apo Oloys Tori Carrington