~ Home Is In My Head ~~ Home Is In My Head ~

IntroIntro

Dit dagboek wordt gemaakt door :

Svenja Simstone & Piper_Halliwel.

Hopelijk genieten jullie van ons gezamenlijke 2e dagboek  !

P.S.: Het forum topic op desims2.nl

OpmerkingOpmerking

Als er 2 tekstvakken in een dia staan, lees je best eerst

De tekst die rechtsboven staat en dan pas de tekst onder de foto.

Anders zou er wel eens verwarring kunnen optreden. ;)

Toen ik een uurtje later terug thuis was en de boodschappen had weggezet, bedankte ik de buurvrouw om op Kayleigh te passen en ging ik naar boven om tegen Kayleigh te vertellen wat ik zonet had meegemaakt.

"En toen moest mammie door, om boodschappen te doen."

"Mammie?"

"Wat zei je zonet?!"

Kayleigh keek me vragend aan.

"Ik dacht even dat je "mama" zei..."

"Mama?""Nu zei je het weer! Komaan je kan het! Zeg het nog eens! Ma-ma!""Mama!""Aaaah! Je kan het echt! Je kan praten! Goed zo Kayleigh!"

En na nog wat te oefenen kon ze al heel wat woorden zeggen en zelfs korte zinnetjes! Wat werd ze snel groot...

Omdat ik nergens een bureau had gevonden werd er een nieuwe aangeschaft die ik in de woonkamer zette en waar de computer mooi op paste.

Ik zette de computer op en checkte mijn mail. Ik had een bericht van Thom!

*Hey schat, hoe gaat het met het mooiste meisje op de wereld? Kan je me je telefoonnummer nog eens geven, ik denk dat ik het verkeerde heb?Xx Thom*

Ik stuurde terug dat ik dat dan maar eens moest gaan nakijken en dat hij zijn nummer maar moest geven.

Terwijl zat Kayleigh boven braaf te tekenen. Tekenen was echt haar favoriete bezigheid, en ze werd er alsmaar beter in. Wie weet zou ze ooit nog een kunstenares worden!

Ik kreeg even later een bericht terug van Thom met daarin zijn telefoonnummer.

Na even te hebben getwijfeld liep ik naar de telefoon en toetste het nummer in...

"Heb je misschien zin om samen eens iets te gaan doen?""Euhm...Ja...Waarom niet?""Wat dacht je ervan als ik vanavond langskwam?"*Paniek! Hierheen komen?! En Kayleigh zien?!*"Euhm...Weet je, dat ligt nogal moeilijk...Kunnen we niet ergens anders afspreken?""Oh, komaan, waarom niet? Ik zal braaf zijn!"*Ja dat geloof ik graag!*"Euhm..."

De telefoon ging over...*Biep-Biep*"Hoihoi, u bent erin geslaagd Thom te bereiken!""Euh...Hoi, Thom...Met Ginny...""Hey schoonheid! Hoe gaat het met je?""Oh, z'n gangetje he..."

Zo ging het gesprek nog een tijdje door en uiteindelijk...

Het draaide er uiteindelijk op uit dat ik naar hem zou gaan en ik ging eerst Kayleigh klaarmaken om te gaan slapen, dan een babysit bellen en vervolgens mezelf wat optutten.

Eerst moest ze op het potje. Zo zou de babysit hopelijk niet al te snel haar luier moeten verversen en zo leerde ze ook wat bij!

Ze keek een beetje bedroefd, alsof ik haar strafte door haar op het potje te zetten, ik glimlachte in mezelf toen ze me zo vragend aankeek.

Even later zag ze er al wat blijer uit nadat ik haar in bad had gezet. Ze zat daar maar te lachen terwijl ze de hele badkamer en mij erbij nat maakte!

Een halfuurtje later was de badkamer terug helemaal droog en zag Kayleigh er behoorlijk slaperig uit. Een geluk dat ze haar pyjama al aan had.

Toen was het de hoogste tijd om te gaan slapen! Ik legde haar in haar bedje, stopte haar in en gaf haar nog een nachtzoen.

Terwijl ze sliep verhuisde ik haar tekentafel van haar kamer naar de woonkamer, anders zat ze altijd maar alleen boven te tekenen en dat wilde ik niet!

In de plaats van een babysit te bellen belde ik een goede vriendin van me, Mona.

"Je had me al bij 'Ik heb een afspraakje'!""Dankjewel, je bent een schat! Wanneer ben je hier?""Ik kan binnen een kwartiertje daar zijn.""Ok, perfect! Tot zo meteen!""Bye!"

"Mona? Met Ginny, hoe gaat het?""Goed, goed, met jou?""Z'n gangetje he. Wat ik wou vragen: ik heb vanavond een afspraakje met een jongen die ik onlangs tegen het lijf ben gelopen en ik wou vragen of jij misschien een paar uurtjes op Kayleigh kon komen passen? Ze ligt al in haar bedje, dus je moet haar alleen wat in de gaten houden en voor de rest zijn de tv en de koelkast voor jou!"

Nog geen minuut later stond ik met een bedenkelijk gezicht voor mijn kast. Wat moest ik aantrekken?

Het werd uiteindelijk een kleedje uit jeans stof, dat wel iets weg had van een salopet met een t-shirt van een pinguïn, een zwarte kralen ketting en mijn zwarte handtas.

Ik was net klaar toen ik de bel hoorde. Mona was er al. Ik begroette haar en ze wenste me veel geluk met de 'date'. Ik bedankte haar op voorhand al om op Kayleigh te passen.

En toen ging ik op weg. Naar Thom voor onze 'date' zoals Mona het noemde, de zenuwen gierden door mijn lijf!

Niet veel later stond ik voor zijn deur, nummer 123. Ik was nog steeds erg zenuwachtig, was dit wel zo een goed idee? Ok, nu niet flauw doen, ik stond er en nu zou ik binnen gaan ook!Ik belde aan...Terwijl ik wachtte keek ik nog eens goed rond en er was een trap, vlak naast me, ik vroeg me af waar die naartoe ging?

Nog geen halve minuut later stond hij aan de deur. Toen ik hem zag begon ik meteen te glimlachen, mijn twijfels smolten weg, de zenuwen bleven.

Hij liet me met een glimlach binnen en begroette me met een kus. Hij nodigde me uit om in de zetel te gaan zitten en dat deed ik. Daar zaten we dan, allebei nogal onwennig, niet wetende wat te zeggen...

Ik probeerde wat te zeggen, maar kraamde eigenlijk alleen maar onzinnig gestotter uit. Hij vond het wel schattig en schoof dichter naar me toe.

"Wel euh...mooi huis heb je hier! Het is euh...een stuk groter dan het mijne...""Je bent zo aandoenlijk als je zenuwachtig bent, weet je dat?"

De telefoon ging over.

*Tring...Tring...*"Moet je niet opnemen?""Nah, laat maar rinkelen."

Hij nam me in zijn armen en een glimlach verscheen op mijn gezicht.

Het gesprek kwam wat op gang en ik keek hem gelukkig aan.*Ja dit kan wel eens wat worden*, dacht ik.

Hij trok me op zijn schoot en keek me lief aan.

"Je bent het mooiste meisje dat ik ooit heb gezien."

Ik begon te blozen en wist niet goed wat zeggen.

We begonnen mekaar wat te plagen en ik gaf hem kusjes in zijn nek, wat hij absoluut niet erg vond!

Hij legde zijn hand op mijn dij en schoof die langzaam naar boven.Ik twijfelde even of ik dit wel wou, maar liet hem toch begaan.

Hij drukte me tegen de zetel en we lagen wat te vrijen. Hier had ik dan weer absoluut geen probleem mee.

Hier is, denk ik, geen verdere uitleg bij nodig...

*Kuchkuch*

Even later lag het grootste deel van onze kleren verspreid over de vloer van de slaapkamer en woonkamer en waren we al knuffelend op bed beland.

Hij duwde me zachtjes op mijn rug en begon me weer te kussen.Eerst lieve zachte kusjes, maar daarna werden ze steeds langer en passioneler.

"Thom, stop.""Mmmm, wat?""Ik zei : Stop!""Wat scheelt er nu eigenlijk? Laat je gewoon meegaan...""Thom! Laat me los!"

Geschrokken kroop ik vanonder de lakens uit bed, zocht mijn kleren bij elkaar en zette het op een lopen!

Even later trok hij me mee onder de dekens.Ik schrok! Wie had gezegd dat ik hier klaar voor was? Ik wilde dit helemaal niet! Ik dacht aan Kayleigh en kon hier gewoon niet mee verder gaan!

Toen ik de deur uit liep botste ik tegen iemand aan. Ik keek op en schrok opnieuw!Deze jongen leek als 2 druppels water op Thom!

Hij keek me glimlachend aan.

De gelijkenis was echt treffend! Hij had dezelfde kleur haar, en dan nog in hetzelfde model geknipt, dezelfde kleur ogen en exact hetzelfde gezicht! Dit was gewoon eng.

Nog steeds met een glimlach op zijn gezicht keek hij me aan en zei:

"Hoi! Ik ben Taylor, wie ben jij?"

Maar nog voor hij zijn zin had afgemaakt, draaide ik me om en liep weg!Verbaasd keek hij me na.

Taylor stond net op punt om terug naar boven te gaan toen Thom woedend de deur uit kwam gestormd.

Hij keek Taylor kwaad aan en brulde:

"Waar is ze?!""Wie?""Die rooie die zojuist naar buiten liep!""Ooh! Je bedoelt dat knap meisje dat je hoogst waarschijnlijk zonet te ver hebt gepusht, waardoor ze is weggelopen? Je hebt haar net gemist."

Taylor wilde zich terug omdraaien en weer naar boven gaan toen Thom op hem af liep.

"Jij denkt echt dat je alles weet, he broertje! Bemoei jij je eens niet met mijn zaken!"

Thom duwde Taylor waardoor hij bijna zijn evenwicht verloor en tegen de trap viel.

Ik liep door zonder nog 1 keer om te kijken en was zó ongelofelijk opgelucht toen ik mijn appartement zag!Ik kon niet wachten om Kayleigh te zien en onder de wol te kruipen.