Türkiye PsoriasisDeri Hastal›klar› ve Frengi Arﬂivi - Archives of the Turkish Dermatology and Venerology 2016 CİLT-VOLUME 50 A-III ‹çindekiler 01ürkiye Psoriasis Tedavi

ISSN

101

9-21

4XTürkd

erm-D

eri Hastal›klar› ve Fren

gi Arflivi / Tu

rkderm

-Arch

ives of th

e Turkish

Derm

atolo

gy an

d V

enero

log

yC

ilt / Vo

lum

e : 50 Özel Say› / Su

pp

lemen

t : 1 Sayfa / Page: 1-56

1Deri Hastal›klar› ve Frengi Arflivi - Archives of the Turkish Dermatology and Venerology

50

2016

CİLT

-VO

LUM

Ewww.turkderm.org.tr

Türkiye PsoriasisTedavi Kılavuzu-2016

Turkish Guideline for the Treatment of Psoriasis-2016

Özel Sayı / Supplement

Dergide yay›nlanan makalelerin, dergi standartlar›na uygunlu€unun kontrolü, dizimi, ingilizce makale ve özetlerin, kaynaklar›n kontrolü, düzeltilmesi, derginin yay›na haz›r hale getirilmesi ve bask›s› Galenos Yay›nevi Tic. Ltd. fiti. taraf›ndan gerçeklefltirilmifltir.

Reviewing the articles’ conformity to the publishing standards of the Journal, typesetting, reviewing and editing the manuscripts and abstracts in English and publishing process are realized by Galenos.

Deri Hastal›klar› ve Frengi Arflivi - Archives of the Turkish Dermatology and Venerology

50

2016

CİLT

-VO

LUM


A-I

Dan›flma Kurulu / Editorial Board

Yaz›flma Adresi / Address for CorrespondenceTÜRKDERM

Cerrahpafla Mahallesi Kocamustafapaşa Caddesi No:106 D:1 Cerrahpaşa, Fatih, İstanbul, TürkiyeTel./Faks: +90 212 589 63 36 e-posta: [email protected]

Yay›nevi / Publishing HouseMolla Gürani Mah. Kaçamak Sk. No: 21 34093 F›nd›kzade-‹stanbul-TürkiyeTel.: +90 212 621 99 25 Fax: +90 212 621 99 27 E-mail: [email protected]ı: Özgün Ofset Matbaacılık Reklamcılık San. ve Tic. Ltd. Şti.Aytekin Sk. Yeşilce Mh. No:21 34418 4.Levent-İstanbul-Türkiye Tel.: +90 212 280 00 09 (pbx)Bas›m Tarihi: Ağustos 2016 Yay›n Türü: Yerel Süreli Yay›nISSN 1019-214X Online ISSN 1308-6294

Tülin Akan, Ankara, TürkiyeAynur Akyol, Ankara, Türkiye

Nuran All›, Ankara, TürkiyeSibel Alper, ‹zmir, Türkiye

Erkan Alpsoy, Antalya, TürkiyeNilgün Atakan, Ankara, Türkiye

Ertu€rul H. Aydemir, ‹stanbul, TürkiyeGülsevim Azizlerli, ‹stanbul, Türkiye

Can Baykal, ‹stanbul, TürkiyeSeher Bostanc›, Ankara, Türkiye

Vahide Baysal Akkaya, Isparta, TürkiyeZeynep Demirçay, ‹stanbul, Türkiye

Cuyan Demirkesen, ‹stanbul, TürkiyeMeral Ekflio€lu, Ankara, Türkiye

Sezer Erboz, ‹zmir, TürkiyeTülin Ergun, ‹stanbul, Türkiye

Ayla Gülekon, Ankara, TürkiyeAli Tahsin Günefl, ‹zmir, Türkiye

Ali R›za Gür, Ankara, TürkiyeOya Gürbüz, ‹stanbul, Türkiye

Mehmet Ali Gürer, Ankara, TürkiyeYavuz Harmanyeri, ‹stanbul, Türkiye

Güliz ‹kizo€lu, Mersin, TürkiyeNilsel ‹lter, Ankara, Türkiye

Mukaddes Kavala, ‹stanbul, TürkiyeRebiay K›ran, Kocaeli, Türkiye

Agop Kotogyan, ‹stanbul, TürkiyeZafer Kurumlu, Ankara, TürkiyeM. Cem Mat, ‹stanbul, Türkiye

Hamdi R. Memiflo€lu, Adana, Türkiye‹nci Mevlito€lu, Konya, Türkiye

Güzin Özarma€an, ‹stanbul, TürkiyeSedat Özçelik, Sivas, TürkiyeFezal Özdemir, ‹zmir, Türkiye

fiebnem Özkan, ‹zmir, TürkiyeGünseli Öztürk, ‹zmir, TürkiyeDeniz Seçkin, Ankara, TürkiyeSedef fiahin, Ankara, Türkiye

Oktay Taflkapan, ‹stanbul, Türkiyefiükran Tunal›, Bursa, Türkiye

Ahmet Yaflar Turanl›, Samsun, TürkiyeSerap Utafl, Kayseri, TürkiyeSoner Uzun, Adana, Türkiye

‹dil Ünal, ‹zmir, Türkiyefiahin Yazar, Antalya, Türkiye

Ertan Y›lmaz, Antalya, Türkiye

Türkderm’de yay›nlanan yaz› foto€raf ve flekillerin yay›n hakk› Deri ve Zührevi Hastal›klar Derne€i’nin yaz›l› izni ile Galenos Yay›nevi Tic.Ltd.fiti.’ne aittir. ‹zin al›nmadan kullan›lamaz, mikrofilme çekilemez, teksir veya baflka bir teknikle ço€alt›lamaz. ‹lanlar›n sorumlulu€u ilan sahiplerine aittir. Türkderm dergisi Mart, Haziran, Eylül ve Aral›k aylar›nda olmak üzere y›lda dört say› yay›nlan›r. Haziran ve Aral›k aylar›nda olmak üzere y›lda iki kez özel say› yay›nlan›r. Türkderm bas›n meslek ilkelerine uymaya söz vermifltir.

The publishing rights for photographs and figures printed in the Turkderm Journal are the property of Galenos Publishing Industry and Marketing Company Ltd, with the written permission of the Association of Dermatology and Venereal Diseases. They may not be used, microfilmed, or reproduced by duplication or any other technique without obtaining previous permission . Responsibility for notices lies with the notice owners.The Turkderm Journal is published in four editions annually, in March, June, September and December. Two special editions are published in June and December. Turkderm is committed to abide by the principles of the publishing profession.

Bu dergide kullan›lan ka€›t ISO 9706: 1994 standard›na uygundur. (Requirements for Permanence) National Library of Medicine biyomedikal yay›nlarda asitsiz ka€›t (acid-free paper/alkalin ka€›t) kullan›lmas›n› önermektedir.

The paper used to print this journal conforms to ISO 9706: 1994 standard (Requirements for Permanence). The National Library of Medicine suggests that biomedical publications be printed on acid-free paper (alkaline paper).

‹mtiyaz SahibiOwner President

Ertu€rul H. Aydemir, ‹stanbul, Türkiye

Editör / EditorEkin Şavk, Aydın, Türkiye

Biyoistatistik Dan›flman› Biostatistical Consultant

Mustafa fienocak, ‹stanbul, Türkiye

‹ngilizce Dil Editörü English Language Editors

‹lke Erkeskin, ‹stanbul, Türkiye

Özel Sayı Editörü / Supplement EditorErol Koç, İstanbul, Türkiye

50

2016

CİLT

-VO

LUM

E www.turkderm.org.tr

A-II

Amaç ve Kapsam

Türkderm Dergisi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Derneği’nin bilimsel içerikli süreli yayın organı olup, deri hastalıkları konulu, yayın dili Türkçe ve ingilizce olan, bağımsız ve önyargısız çitf-kör hakemlik (peer-review) ilkelerine dayanan uluslararası, periyodik bir dergidir. Türkderm Dergisi Mart, Haziran, Eylül ve Aralık aylarında olmak üzere yılda 4 sayı çıkar. Ayrıca Haziran ve Aralık aylarında 2 özel sayı yayınlar.

Türkderm Dergisi, Deri ve Zührevi Hastal›klar Derne€i’nin bilimsel içerikli süreli yay›n organ› olup, deri hastal›klar› konulu, yay›n dili Türkçe olan, özet yay›n dili hem Türkçe ve hem ‹ngilizce olan, ba€›ms›z ve önyarg›s›z çitf-kör hakemlik (peer-review) ilkelerine dayanan uluslararas›, periyodik bir dergidir. Türkderm Dergisi Mart, Haziran, Eylül ve Aral›k aylar›nda olmak üzere y›lda 4 say› ç›kar. Ayr›ca Haziran ve Aral›k aylar›nda 2 özel say› yay›nlar.

Türkderm Dergisi, Emerging Sources Citation Index (ESCI), Excerpta Medica/EMBASE, EBSCO Database, CINAHL, Index Copernicus, DOAJ, Gale/Cengage Learning, Türk Medline-Ulusal Atıf ‹ndeksi, Türkiye At›f Dizini ve TÜB‹TAK/ULAKB‹M Türk T›p Dizini taraf›ndan indekslenmektedir.

Abone ‹fllemleriTürkderm Dergisi ülkemizde görev yapan dermatoloji uzman ve akademisyenlerine ücretsiz olarak da€›t›lmaktad›r. Derginin tüm say›lar›na ücretsiz olarak www.turkderm.org.tr adresinden tam metin ulafl›labilir. Dergiye abone olmak isteyen kifliler Deri ve Zührevi Hastal›klar Derne€i’ne baflvurmal›d›r.

Adres : TÜRKDERM Cerrahpafla Mahallesi Kocamustafapaşa Caddesi No:106 D:1 Cerrahpaşa, Fatih, İstanbul, TürkiyeTel./Faks : +90 212 589 63 36E-posta : [email protected] Sayfas› : www.turkderm.org.tr

Bask› ‹zinleriBask› izinleri için baflvurular Editör ofisine yap›lmal›d›r.Editör : Prof. Dr. Ekin ŞavkAdres : TÜRKDERM Cerrahpafla Mahallesi Kocamustafapaşa Caddesi No:106 D:1 Cerrahpaşa, Fatih, İstanbul, TürkiyeTel./Faks : +90 212 589 63 36E-posta : [email protected] Sayfas› : www.turkderm.org.tr

ReklamReklam ile ilgili baflvurular Yay›nevi’ne yap›lmal›d›r.Yay›nevi : Galenos Yay›nevi Tic .Ltd. fiti. Adres : Molla Gürani Cad. 22/2 34093 F›nd›kzade, ‹stanbul, TürkiyeTel. : +90 212 621 99 25Faks : +90 212 621 99 27E-posta : [email protected] Sayfas› : www.galenos.com.tr

Yazarlara BilgiYazarlara Bilgi dergi sayfalar›nda ve www.turkderm.org.tr web sayfas›nda yay›nlanmaktad›r.

Materyal Sorumluluk ReddiTürkderm Dergisi’nde yay›nlanan tüm yaz›larda görüfl ve raporlar yazar(lar)›n görüflüdür ve Editör, Editöryel Kurul üyeleri ya da Yay›nc›’n›n görüflü de€ildir; Editör, Editöryel Kurul üyeleri ve Yay›nc› bu yaz›lar için herhangi bir sorumluluk kabul etmemektedir.

Dergimizde acid-free ka€›t kullan›lmaktad›r.



50

2016

CİLT

-VO

LUM


A-III

‹çindekiler

01 Türkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016 Türkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu Hazırlama Grubu Melih Akyol, Sibel Alper, Nilgün Atakan, Emel Bülbül Başkan, Mehmet Ali Gürer, Erol Koç, Nahide Onsun, Güzin Özarmağan, Nilgün Şentürk, Savaş Yaylı,

Sivas, İstanbul, Ankara, Bursa, Samsun, Trabzon, Türkiye

02 PSORİASİS GİRİŞ Mehmet Ali Gürer, Ankara, Türkiye

04 HASTALIK ŞİDDETİNİN TANIMLANMASI Emel Bülbül Başkan, Bursa, Türkiye

07 TOPİKAL TEDAVİ Savaş Yaylı, Trabzon, Türkiye

13 FOTOTERAPİ Melih Akyol, Sivas, Türkiye

18 METOTREKSAT Nilgün Şentürk, Samsun, Türkiye

22 SİSTEMİK RETİNOİDLER Güzin Özarmağan, İstanbul, Türkiye

26 SİKLOSPORİN Nahide Onsun, İstanbul, Türkiye

29 PSORİASİSTE BİYOLOJİK AJAN KULLANIMI Erol Koç, İstanbul, Türkiye

33 ETANERSEPT Sibel Alper, İstanbul, Türkiye

37 İNFLİKSİMAB Mehmet Ali Gürer, Ankara, Türkiye

40 ADALİMUMAB Nilgün Atakan, Ankara, Türkiye

43 USTEKİNUMAB Erol Koç, İstanbul, Türkiye

46 SEKUKİNUMAB Nilgün Atakan, Ankara, Türkiye

48 PSORİASİSTE KOMBİNASYON TEDAVİLERİ Erol Koç, İstanbul, Türkiye

52 ÖZEL DURUMLARDA TEDAVİ ALGORİTMALARI Emel Bülbül Başkan, Bursa, Türkiye

www.turkderm.org.tr

Türkderm-Deri Hastalıkları ve Frengi Arşivi Dergisi, Galenos Yayınevi tarafından basılmıştır.Turkderm-Archives of the Turkish Dermatology and Venerology, published by Galenos Publishing.

Psoriasis toplumda %2-3 oranında sıkça görülen, iyileşme ve alevlenme dönemleriyle seyreden, kronik, enflamatuvar bir hastalıktır. Etiyolojisinde birçok faktör suçlanmaktadır. Genetik ve çevresel faktörler hastalık patogenezinde birlikte rol alırlar. Psoriasiste anormal keratinosit diferansiyasyonu ile beraber olan epidermal hiperproliferasyon ile sonuçlanan kompleks immünolojik reaksiyon vardır.Psoriasisin immünopatogenezinde; keratinositler ve dendritik hücreler gibi immün sistem elemanlarının aktivasyonunu takiben, özellikle deriye göç eden T hücrelerinin aktivasyonu, interlökin (IL)-12 ve 23 gibi sitokinlerin etkisiyle Th1 ve Th17 gibi bazı fonksiyonel T hücre subpopülasyonlarının gelişimi vardır. Bunlar da tümör nekrozu faktörü-alfa, IL-17 ve 22 gibi pro-enflamatuvar sitokinlerin salgılanmasına yol açarlar. Adezyon molekülleri ve diğer mediyatörlerin salgılanmasıyla psoriasisteki enflamatuvar proçesin artmasına yol açarlar. Bu döngünün sonucunda tipik epidermal mikroapse oluşumu ile sonuçlanan aşikar nötrofil göçü ortaya çıkar. Artmış proliferatif aktivite ve keratinositlerin anormal maturasyonu, psoriasis için karakteristik olan hiper ve parakeratoza yol açar. Psoriasiste deri tutulumu tipiktir. Eritemli zeminde beyaz sedefi renkte skuamlarla tipik klinik görüntüsü ile tanı konması kolaydır. Ayrıca deri tutulumu yanında tırnak ve eklem tutulumu ile de seyretmektedir. Ayrıca metabolik sendrom, kardiyovasküler hastalık, artrit, enflamatuvar barsak hastalığı gibi bazı ko-morbiditelerin psoriasise eşlik etmesi altta yatan enflamatuvar sürecin birçok organa zarar verdiğinin kanıtı olarak karşımıza çıkmaktadır. Ayrıca başkaca daha önemli bir konu da psoriasisin hastaların yaşam kalitesini ciddi derecede olumsuz etkilemesidir. Yapılan araştırmalarda psoriasiste hastaların yaşam kalitesinin fiziksel ve psikolojik değerlendirmelerde kanser ve diyabet gibi diğer temel kronik hastalıklar kadar etkilendiğini ortaya koymuştur. Yapılan çalışmalarda psoriasisli hastalarda özgüven eksikliği, anksiyete, depresyon, kendini değersiz hissetme gibi durumlarla kişinin aile ve sosyal yaşamında ve iş hayatında bozulmalar olduğunu ortaya çıkarmıştır. Psoriasiste yaşam kalitesinde düşme ve fizikososyal eksiklik nedeniyle uygun etkili tedaviye ve uzun süreli hastalık kontrolüne ihtiyaç duyulduğu kesindir. Bu ve benzer sebeplerle psoriasis hastalarının tedavi ile ilgili ortak sorunları, tedaviye güvenlerinin kalmamış olmasıdır. Hastalar genellikle tedavi olmak istemezler, verilen tedavileri yetersiz bulurlar ve bir şekilde kendi başlarının çaresine bakarlar. Bu davranış modelinde; uygulanan tedavilerin zor, zahmetli ve yan etkilerinin olmasının da rolü olduğu açıktır. Hastaların sadece %25’i kendilerine uygulanan tedavilerden memnun iken, geri kalan büyük çoğunluğu tedaviyi yetersiz bulmaktadır. Psoriasiste tedavi seçenekleri arasında topikal tedaviler, sistemik konvansiyonel tedaviler olarak bilinen metotreksat, asitretin ve siklosporin, fototerapi (psoralen ultraviyole A, dar band ultraviyole B) bulunmaktadır. Ayrıca psoriasisin immünopatogenezinin son yıllarda daha net olarak ortaya konmasıyla birlikte biyolojik tedaviler olarak bilinen monoklonal antikorlar ya da reseptör füzyon proteinleri hastalığı kontrol altına almada iyi seçilmiş olgularda çok iyi bir seçenek olarak karşımıza çıkmakta ve özellikle hastaların bozulmuş yaşam kalitelerini yükselterek sosyal yaşamın içine tekrar sokmakta oldukça başarılı görünmektedir. Ortaya çıkardığımız bu kılavuz, Türkiye’deki dermatoloji uzmanlarına yönelik psoriasiste uygun tedavinin seçimi konusunda bir yol gösterici olmayı hedeflemektedir. Daha önce 2012 yılında yine aynı dergide yayımlanan bu kılavuz, 2016 yılı itibariyle yeni bilgiler eklenerek ve daha da genişletilerek siz değerli meslektaşlarımızın yararlanması için güncellenmiştir. Bu kılavuzla birlikte hastaya uygun tedavi seçiminde göz önünde bulundurulması gereken hastalık şiddetinin belirlenmesi, tedavi fazlarının tanımlanması ve tedavi hedeflerinin tanımlanması yapılmış, tedavi seçenekleri tarafsız irdelenmiş, özel durum algoritmaları ele alınmış ve bunun sonucunda kullanılacak tedavi yöntemleri güncel kılavuzlar, meta-analitik çalışmalar ve Türkiye’deki deneyimlerden de yararlanılarak ortaya konmuştur.

Türkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu Hazırlama Grubu AdınaProf. Dr. Erol KOÇ

Editöryal Editorial

www.turkderm.org.tr

KISALTMALAR

PAŞİ=PASI: Psoriasis Alan Şiddet İndeksi=Psoriasis Area Severity Index

DYKİ=DLQI: Dermatoloji Yaşam Kalite İndeksi=Dermatology Life Quality Index

DGD=PGA: Doktorun Global Değerlendirmesi=Physicians Global Assessment

VYA=BSA: Vücut yüzey alanı=Body surface area

HRQol: Sağlıkla ilişkili yaşam kalitesi

MTX: Metotreksat

ADA: Adalimumab

Anti-TNF: Anti-tümör nekroz faktörü

ETA: Etanersept

INH: İzoniyazid

İGST: İnterferon gama salınım testi

İNF: İnfliksimab

LTBE: Latent tüberküloz enfeksiyonu

RİF: Rifampisin

TB: Tüberküloz

TDT=PPD: Protein purifiye derivate=Tüberkülin deri testi

BCG: Basil Calmet Guerrin

TNF-alfa: Tümör nekroz faktörü-alfa

CRP: C-reaktif protein

NYKB: New York Kalp Birliği

PUVA: Psoralen ultraviyole A

UVB: Ultraviyole B

dbUVB: Dar band ultraviyole B

MED: Minimal eritem dozu

MS: Multipl skleroz

FDA: Food Drug Administration (Amerikan Gıda ve İlaç Dairesi)

DSÖ=WHO: Dünya Sağlık Örgütü=World Health Organization

EMEA: European Medicine Agency

HBV: Hepatit B virüs enfeksiyonu

HCV: Hepatit C virüs enfeksiyonu

HIV: Human immunodeficiency virus

NSAİ: Nonsteroid anti-enflamatuvar

IgG: İmmünglobulin G

IL: İnterlökin

Th: T helper hücresi

IFN: İnterferon

MACE: Major Cardiovascular Events=Majör kardiyovasküler olaylar

ALT: Alanin aminotransferaz

AST: Aspartat aminotransferaz

GGT: Gama glutamil transferaz

LDH: Laktat dehidrojenaz

ALP: Alkalen fosfataz

KC: Karaciğer

PIIINP: Prokollajen III aminoterminal peptid

TE: Transient elastografi

1

www.turkderm.org.tr

Turkderm - Arch Turk Dermatol Venerology 2016;50(Suppl 1):1

TÜRKİYE PSORİASİS TEDAVİ KILAVUZU-2016

Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Sivas, Türkiye

*İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye

**Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye

***Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Bursa, Türkiye

****Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye

*****Bahçeşehir Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye

******Bezmialem Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye

*******İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye

********Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Samsun, Türkiye

*********Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Trabzon, Türkiye

Türkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu Hazırlama GrubuMelih Akyol, *Sibel Alper, **Nilgün Atakan, ***Emel Bülbül Başkan, ****Mehmet Ali Gürer,

*****Erol Koç, ******Nahide Onsun, *******Güzin Özarmağan, *******Nilgün Şentürk, ********Savaş Yaylı

Psoriasis; kronik, tekrarlayıcı, etiyolojisi kesin olarak bilinmeyen, enflamatuvar, hiperproliferatif bir deri hastalığıdır. Deri tutulumu yanında sıklıkla eklem tutulumu ile seyretmekte ancak metabolik sendrom, kardiyovasküler hastalık, psikolojik/psikiyatrik bozukluklar, enflamatuvar barsak hastalığı gibi komorbiditelerin psoriasise eşlik etmesi, altta yatan enflamatuvar sürecin birçok organa zarar verdiğini göstermektedir. Bunun yanı sıra psoriasis, hastaların yaşam kalitelerini de önemli derecede etkilemektedir. Psoriasis hastalarında yaşam kalitesi, fiziksel psikolojik değerlendirmelerde kanser ve diyabet gibi diğer temel kronik hastalıklar kadar etkilenmektedir. Hastalığın kendisi ve tedavisi itibarıyla kişinin iş hayatında, günlük yaşamında zaman ve iş gücü kaybı nedeni ile büyük performans kaybına neden olmaktadır. Psoriasisin topikal ya da sistemik birçok tedavi seçeneği vardır. Hafif şiddetli psoriasis olgularında topikal tedaviler yeterli ve başarılı olurken, orta ve şiddetli olgularda artmış enflamatuvar etki nedeniyle komorbiditeleri engellemek ve artrit ile başa çıkabilmek için sistemik tedaviye gecikmeden başlanması önerilmektedir. Topikal tedavi genel olarak hafif psoriasisli olgularda tek başına, orta ya da şiddetli olgularda ise sistemik tedaviye ya da fototerapiye ek olarak kullanılır. Sistemik tedavi endikasyonları ise eritrodermik psoriasis, jeneralize püstüler psoriasis, psoriatik artrit ve topikal tedaviler ya da fototerapiye yanıtsız-uyumsuz, yaşam kalitesinde ciddi azalmaya neden olan orta-şiddetli plak psoriasistir. Psoriasisin patofizyolojisinde immünolojinin rolünün giderek daha iyi anlaşılması psoriasisin oluşumundaki moleküler mekanizmaları etkileyen yeni kuşak biyolojik tedavilerin geliştirilmesini sağlamıştır. Günümüzde psoriasis tedavisinde sistemik olarak siklosporin, metotreksat veya asitretin; biyolojik tedavi olarak etanersept, infliksimab, adalimumab veya ustekinumab kullanılmaktadır. Bu kılavuz Türkiye’deki dermatoloji uzmanları için psoriasis hastalarında uygun tedavinin seçimi konusunda kanıta dayalı bir yol gösterici olmayı hedeflemektedir. Bu kılavuzla hastaya uygun tedavi seçiminde göz önünde bulundurulması gereken hastalık şiddetinin belirlenmesi, tedavi fazlarının ve tedavi hedeflerinin tanımlanması yapılmış ve uygun tedavi yöntemleri hakkında güncel kılavuzlar, meta-analitik çalışmalar ve Türkiye’deki deneyimler ışığında konsensus önerileri ortaya konulmuştur. 2012 yılında yayımlanan bu kılavuz, 2016 yılında yeni bilgiler eklenerek yeniden gözden geçirilmiştir.Anahtar Kelimeler: Psoriasis, kılavuz, tedavi, topikal tedavi, sistemik tedavi

Psoriasis is a common, chronic, recurrent, inflammatory disease of the skin with unknown etiology. In addition to skin involvement, joint involvement is often seen in psoriasis; however as comorbidities including metabolic syndrome, cardiovascular diseases, psychological/psychiatric disorders and inflammatory bowel disease accompany psoriasis, the inflammatory process underlying has been shown to damage several organs. It is also known that the risk of mortality is increased in patients with severe psoriasis. What’s more, psoriasis significantly affects the patients quality of life. According to physical/psychological examinations, the quality of life is affected from psoriasis as much as other chronic diseases like cancer or diabetes. Psoriasis leads to massive performance loss because of time and work loss at business and daily life as a result of either disease itself or its treatment. Psoriasis has several treatment modalities either topical or systemic. Topical treatment is sufficient and successful for mild psoriasis but early systemic therapy is recommended for moderate and severe psoriasis to prevent comorbidites due to increased inflammatory effect and to manage psoriatic arthritis. Topical treatment is usually applied alone for mild cases and in combination with systemic therapy or phototherapy for moderate or severe cases. Indications for the systemic therapy includes erythrodermic psoriasis, generalized pustular psoriasis, psoriatic arthritis and moderate-severe plaque psoriasis that causes serious decrease at quality of life which is irresponsive-incompatible to topical modalities or phototherapy. As the role of the immunology in pathophysiology of psoriasis is better understood, new generation of biological therapies affecting molecular mechanisms which take role at onset of psoriasis have been developed. Today, cyclosporine, methotrexate, and acitretin are used systemically; etanercept, infliximab, adalimumab or ustekinumab are used for biologic therapy for treatment of psoriasis. In this guideline severity of psoriasis has been determined, treatment phases and treatment goals have been identified and consensus recommendations have been proposed about appropiate treatment modalities in the light of recent guidelines, meta-analytic studies and experiences in Turkey. This guideline, published in 2012, have been updated in 2016 by adding new information.Keywords: Psoriasis, guideline, treatment, topical treatment, systemic treatment

Öz

Summary


www.turkderm.org.tr

2Turkderm - Arch Turk Dermatol Venerology 2016;50(Suppl 1):2-3

PSORİASİS GİRİŞ

Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye

Mehmet Ali Gürer

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Mehmet Ali Gürer, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Ankara, TürkiyeTel.: +90 533 424 42 62 E-posta: [email protected]


Psoriasis toplumda sık görülen, ataklarla ve remisyon dönemleri ile kronik olarak seyreden, enflamasyonla karakterize bir hastalıktır. Genel popülasyonda prevalansının %1,5-2 olduğu kabul edilmektedir1,2. Psoriasis, multifaktöriyel etiyolojiye sahiptir. Genetik ve çevresel faktörler hastalık patogenezinde rol oynar. Yapılan çalışmalarda kromozom 6p21 üzerinde bulunan PSORS1 geni ile birliktelik saptanmıştır. Bu bölgede lokalize olan HLA-CW 602 alleli ile psoriasis arasında kuvvetli birliktelik vardır. Psoriasis olmak için bu allelin heterozigot taşıyıcıları 9 kat, homozigot taşıyıcıları ise 23 kat kadar artmış riske sahiptirler3. Psoriasisde görülen doku reaksiyonu şiddetli enflamatuvar komponent ve anormal keratinosit diferansiyasyonu ile beraber olan ve epidermal hiperproliferasyon ile sonuçlanan kompleks immünolojik reaksiyonu kapsar. Keratinositler ve dendiritik hücreler gibi immün sistem elemanlarının aktivasyonunu, özellikle deriye göçen T hücrelerinin aktivasyonu takip eder. İnterlökin (İL)-12 ve İL-23 gibi bazı sitokinlerin etkisiyle Th1 ve Th17 gibi bazı fonksiyonel T hücre subpopülasyonları gelişir. Bunlar da tümör nekrozu faktörü-alfa, İL-17 ve İL-22 gibi pro-enflamatuvar sitokinlerin salgılanmasını sağlarlar. Adezyon molekülleri ve diğer mediatörlerin salgılanması psoriasisdeki enflamatuvar proçesin artmasına yol açar. Bu kaskadın sonucunda tipik epidermal mikroapse oluşumu ile sonuçlanan aşikar nötrofil göçü ortaya çıkar. Proliferatif aktivitenin artması ve keratinositlerin anormal maturasyonu, psoriasis için karakteristik olan hiper-parakeratoza yol açar3. Psoriasis deri yanında sıklıkla eklem tutulumu ile seyretmekte ancak metabolik sendrom, kardiyovasküler hastalık, psikolojik/psikiyatrik bozukluklar, enflamatuvar barsak hastalığı, insülin direnci gibi ko-morbiditelerin psoriasise eşlik etmesi altta

yatan enflamatuvar sürecin birçok organa zarar verdiğini göstermektedir. Şiddetli psoriasis hastalarında toplam mortalite riskinin artmış olduğu da bilinmektedir. Bunun yanı sıra psoriasis, hastaların yaşam kalitelerini önemli derecede etkilemektedir. Psoriasis hastalarında yaşam kalitesi fiziksel ve psikolojik değerlendirmelerde, kanser ve diyabet gibi diğer temel kronik hastalıklar kadar etkilenmektedir. Yapılan çalışmalar psoriasisli hastalarda ortaya çıkan kendini çekici bulmama, özgüvende azalma ve depresif yapı nedeniyle aile yaşamında ve iş hayatında bozulmalar olduğunu ortaya çıkarmıştır. Bu psikolojik sorunlar psoriasisli hastalarda “damgalanma” etkisini ortaya çıkarmaktadır. Psoriasisli hastalarda aşikar olarak artmış yaşam kalite bozukluğu ve fizikososyal eksiklik nedeniyle uygun etkili tedaviye ve uzun süreli hastalık kontrolüne ihtiyaç vardır. Hastaların yalnız %25’i kendisine uygulanan tedavilerden memnun iken %50’den fazlası tedaviyi orta derecede yeterli ve %20’si ise az yeterli bulmaktadırlar1-4. Hafif şiddetli psoriasis olgularında topikal tedaviler yeterli ve başarılı olurken, orta ve şiddetli olgularda artmış enflamatuvar etki nedeniyle ko-morbiditeleri engellemek ve artrit ile başa çıkabilmek için sistemik tedaviye gecikmeden başlanması önerilmektedir1-4. Psoriasis Dünya Sağlık Örgütü tarafından 2014 yılı Mayıs ayında kronik, bulaşıcı olmayan bir hastalık olarak kabul edildi. Hastalığın en fazla “damgalanma” şeklinde ortaya çıkan psiko-sosyal yüküne ek olarak psoriasisli pek çok kişinin bilinçlenme konusundaki eksiklikler ve yeterli tedaviye erişimde yaşadıkları sıkıntılardan dolayı olumsuz etkilendikleri de tespit edildi. Bu değerlendirmeler psoriasis tedavi kılavuzlarının önemini bir kez daha vurgulamış oldu. 2012’de Türkderm Dergisi’nde yayınlanmış olan Türkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu’nun

3

www.turkderm.org.tr

yeni bilgiler ve deneyimler ışığında güncellenmesiyle ortaya çıkarılan

bu kılavuz Türkiye’deki dermatoloji uzmanlarına psoriasiste uygun

tedavinin seçimi konusunda kanıta dayalı bir yol gösterici olmayı

hedeflemektedir. Bu kılavuzla hastaya uygun tedavi seçiminde göz

önünde bulundurulması gereken hastalık şiddetinin belirlenmesi, tedavi

fazlarının tanımlanması ve tedavi hedeflerinin tanımlanması yapılmış ve

bunun sonucunda kullanılacak tedavi yöntemleri güncel kılavuzlar, meta

analitik çalışmalar ve Türkiye’deki deneyimlerden de yararlanılarak

ortaya konulmuştur.

Kaynaklar1. Alper S, Atakan N, Gürer MA, Onsun N, Özarmağan G: Güncellenmiş Türkiye

Psoriasis Biyolojik Ajan Kullanım Kılavuzu. Turkderm 2010;44:105-12.2. Pathirana D, Ormerod AD, Saiag P, et al: European S3-guidelines on the

systemic treatment of psoriasis vulgaris. J Eur Acad Dermatol Venereol 2010;24:117-8.

3. Nast A, Rosumeck S, Sammain A, Erdmann R, Sporbeck B, Rzany B: S3-guidelines for the treatment of psoriasis vulgaris methods report. J Dtsch Dermatol Ges 2011;9(Suppl 2):64-84.

4. Mrowietz U, Steinz K, Gerdes S. Psoriasis: to treat or to manage? Exp Dermatol 2014;23:705-9.

Turkderm - Arch Turk Dermatol Venerology2016;50(Suppl 1):2-3

Mehmet Ali GürerTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

www.turkderm.org.tr


HASTALIK ŞİDDETİNİN TANIMLANMASI

Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Bursa, Türkiye

Emel Bülbül Başkan

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Emel Bülbül Başkan, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Bursa, TürkiyeTel.: +90 533 257 57 77 E-posta: [email protected]


Giriş

Psoriasis şiddetinin değerlendirilmesi çok yönlüdür ve maalesef hastalığın şiddetini her yönüyle değerlendirebilen tek bir araç yoktur1. Bu amaçla kılavuz yazarları literatür bilgileri, benzer rehberler ve deneyimleri ışığında konsensus halinde yapılandırılmış önerilerini paylaşmaktadır. Psoriasis şiddetinin tanımlanmasında en çok kullanılan ölçeklerden biri hastalığın eritem, kepek ve endürasyon/infiltrasyon gibi semptomlarını anatomik lokalizasyonlarına göre derecelendiren Psoriasis Alan Şiddet İndeksi’dir (PAŞİ). PAŞİ yetişkin plak tipi psoriasisinde güvenilir ve tekrar edilebilir bir skorlama yöntemidir1,2. Hastalık şiddetini değerlendirmede sık kullanılan diğer bir ölçek hastalık şiddetini doktorun global değerlendirmesidir (DGD). Temizden çok şiddetliye 5, 6, 7 basamakta derecelendirilen DGD iyileşmeyi ölçmek için kullanılabileceği gibi (dinamik DGD), belirli bir zaman dilimindeki şiddetini belirlemede kullanılabilir (statik DGD). Klinik araştırmalarda PAŞİ ile korelasyon gösteren DGD daha kolay ve pratik bir ölçek olması nedeniyle günlük pratikte tercih edilebilir3,4. Tutulum gösteren alanların % dağılımını gösteren vücut yüzey alanı (VYA) PAŞİ uygulanamadığı durumlarda kullanılabilecek diğer bir basit ölçektir.Psoriasis sosyal damgalamadan fiziksel disabiliteye ve emosyonel bozukluklara kadar birçok alanda olumsuz etkileri olabilen kronik bir hastalıktır. Dolayısıyla günümüzde psoriasis şiddeti tanımlanırken hastalığın yaşam kalitesi üzerine etkisini hasta tarafından değerlendiren ölçeklere de yer verilmektedir ki bunların arasında, her ne kadar ülkelerarası farklılıklar göz ardı edilse de, halihazırda en sık kullanılanı ve en çok kabul göreni Dermatoloji Yaşam Kalite İndeksi'dir (DYKİ)1,2. Hasta

gözünden bakıldığında hastalık kontrol altında tutulamaz veya tedavilere yanıtsız hale geldiğinde şiddetli olarak kabul edilmektedir. Ancak salt ölçeklerle değil çok yönlü ve ayrıntılı bir değerlendirme ile bireysel hastalık şiddeti ve tedavi hedefleri belirlenebilir. Psoriasis şiddeti aşağıdaki gibi tanımlanabilir5:

Hafif plak Psoriasisi

VYA ≤10 / PAŞİ ≤10 / DGD ≤2 ve DYKİ ≤10

Hafif plak tip psoriasiste tedavi seçenekleri topikal tedavi veya dirençli durumlarda fototerapidir.

Orta-Şiddetli Plak Psoriasisi

VYA ≤10 / PAŞİ ≤10 / DGD >2 ve DYKİ >10

VYA ve PAŞİ skoru 10’un altında olmasına rağmen DYKİ’nin 10’un üzerinde olması hastalığın hasta üzerindeki negatif etkisini yansıtır ve bu durum genellikle aşağıdaki belirtilerin varlığında ortaya çıkmaktadır. Dolayısıyla bu belirtilerin varlığında hastalık orta şiddetli olarak tanımlandırılır5. Bu özellikler:- Görünür alanların tutulumu,- Saçlı deride şiddetli tutulum,- Genital tutulum,- Avuç içi/ayak tabanı tutulumu,- En az iki tırnakta onikoliz veya onikodistrofi,- Kaşıntı, ağrı, yanma gibi şikayetlerin varlığı,- Rekalsitran plakların varlığı,- Artrit varlığı.Orta şiddetli psoriasiste tedavi seçenekleri fototerapi, sistemik konvansiyonel tedaviler veya kombinasyon tedavileridir.

5

www.turkderm.org.tr

VYA >10 / PAŞİ >10 / DGD >2 ve DYKİ >10

Orta-şiddetli plak psoriasisinde tedavi seçenekleri sistemik konvansiyonel tedaviler, kombinasyon tedavileri veya biyolojik tedavilerdir.

Tedavi Fazlarının Tanımlanması

Günümüzde birçok kronik hastalıkta olduğu gibi psoriasis tedavisi de iki fazlı olarak kabul edilmektedir5. İlk fazında lezyonlarda tam veya tama yakın iyileşme/silinme, ikinci fazında ise sağlanan iyileşmenin/silinmenin devamlılığı, korunması hedeflenmektedir.

İndüksiyon Fazı

Optimum klinik cevabın ortaya çıkması için gerekli ortalama süredir. Psoriasis tedavisinde kullanılan ajanların etki hızına bağlı olarak klinik etkinin ortaya çıkış süresi farklılıklar gösterir. Örneğin; siklosporin, infliksimab ve adalimumab gibi tedavi ajanları ile etkinlik ilk 10 hafta içinde görülebilirken metotreksat tedavisinde bu süre biraz daha uzamaktadır. İndüksiyon fazı 10-16 hafta arasında değişmektedir, bazı durumlarda 24 haftaya kadar uzatılabilir.

İdame Fazı

İndüksiyon fazı sonunda elde edilen klinik etkinliğin devamlılığını sağlamak için geçen süredir. Bu süre içinde hasta belirli aralıkla ilaçların etkinliği ve güvenliği açısından takip edilir. Bu vizitler sırasında PAŞİ, DYKİ ile değerlendirmeler yapılır. Bu aralıklar konvansiyonel sistemik ajanlar için ortalama iki ayda bir, biyolojik ilaçlar için üç ayda birdir. Bu fazda klinik seyre göre ilaçların dozu azaltılabilir, arttırılabilir, kombinasyonlar uygulanabilir. İdame fazının ne kadar sürdürülmesi gerektiği tam olarak belli değildir. Psoriasis tedavisi kesildiğinde hastaların birçoğunda nüks hatta bazen rebound görülebilmektedir. Bu fazın süresi hastalığın seyri, kişisel faktörler, komorbiditelerin varlığı, ilaç ve hasta güvenliği gibi faktörlere bağlı olarak değişkenlik gösterebilir.

Tedavi Hedeflerinin Tanımlanması

Psoriasis tedavisinde hedeflerin tanımlanması hastalığın etkin bir şekilde kontrol edilebilmesi ve yaşam kalitesinin yükseltilmesini için uygun tedavilerin seçilmesine olanak sağlar. Ayrıca tedavi hedefine beklenen sürede ulaşılamadığı takdirde hangi uygulamaların yapılması gerektiğini de belirler. Psoriasis tedavisinde minimum hedef PAŞİ skorunda %50 değişim olması yani PAŞİ50’ye ulaşılmasıdır. PAŞİ50’ye ulaşılmadığı takdirde DYKİ ne olursa olsun tedavi modifiye edilmelidir. DYKİ’nde minimum anlamlı iyileşme için kabul edilen ise tedavi ile en az 5 puan azalma olmasıdır. Bu ölçekler dışında kaşıntı, ağrı, gibi semptomlarda düzelme, fonksiyonellik, günlük hayata dönüş ve tedavi yükünün azalması gibi parametrelerin de çok yönlü değerlendirilmesi önerilir6,7.

İndüksiyon Fazı Sonunda Tedavi Başarısının Tanımı

İndüksiyon fazı sonunda PAŞİ skorunda %75 ve üzeri gerileme olması diğer bir değişle en az PAŞİ75’e ulaşılması halinde (veya DGD ≤2, PAŞİ ≤5) tedaviye devam edilir.

İndüksiyon Fazı Sonunda Kısmi Yanıtın Tanımı

İndüksiyon fazı sonunda PAŞİ sokurunda %50 ile %75 arasında bir gerileme olması durumunda (veya PAŞİ ≤10) DYKİ’ye bakılır ve DYKİ ≤5

ise veya en az 5 puan gerileme varsa tedaviye devam edilir, DYKİ >5 ise

tedavinin modifiye edilmesi önerilir.

İndüksiyon Fazı Sonunda Başarısızlığın Tanımı

İndüksiyon fazı sonunda PAŞİ skorunda %50 ve üzeri iyileşme

sağlanamadığı yani PAŞİ50’ye ulaşılamadığı takdirde (veya DGD

>2, PAŞİ >10) DYKİ’ye bakılmaksızın yanıtsızlık kabul edilerek tedavi

modifikasyonu önerilir. Bu durum primer tedavi başarısızlığı olarak

tanımlanır ve ilaç dozu ve uygulama sıklığı, ilacın kendisi değiştirebilir

veya adjuvan eklenebilir8.

İdame Fazında Tedavi Başarısının Tanımı

İndüksiyon fazında elde edilen tedavi başarısının devamlılığının

sağlanması, diğer bir deyişle PAŞİ75’in (veya DGD ≤2, PAŞİ ≤5)

korunması durumunda minimum etkili dozda tedaviye devam edilir.

İdame Fazında Kısmi Yanıtın Tanımı

İdame tedavisi sırasında PAŞİ değişiminin %50 ile 75 arasında seyretmesi

durumunda (veya PAŞİ ≤10) DYKİ’ye bakılır. DYKİ <5 ise tedaviye devam

edilir, DYKİ ≥5 ise tedavi modifiye edilir.

İdame Fazında Başarısızlığın Tanımı

İdame tedavisi sırasında başlangıç (indüksiyon öncesi) PAŞİ’ye göre

iyileşme oranının %50 veya altına inmesi durumunda diğer bir deyişle

PAŞİ50’ye düşülmesi halinde (veya DGD >2, PAŞİ >10) sekonder tedavi

başarısızlığı olarak kabul edilir ve tedavi modifiye edilir8.

Rebound

Tedavi bitiminden sonraki üç ay içinde başlangıç PAŞİ skorunda %125

artış veya psoriasis morfolojisinde değişim (eritrodermik veya jeneralize

püstüler) rebound olarak kabul edilir8.


Emel Bülbül BaşkanTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

Orta şiddetli psoriasiste tedavi hedefleri

1. İdeal tedavi hedefi;

- PAŞİ 90,

- DGD ≤1, veya topikal tedavilerle kontrol altında minimal hastalık (DGD ≤2 ve PAŞİ <5),

- DYKİ ≤1,

- Etkinlik kaybı olmadan uzun süreli remisyonlar,

- Komorbiditelerin stabil seyretmesi.

2. Tedavi başlangıcı ve altı aydan uzun süre boyunca uygun yanıt için aşağıdakilerden en az biri olmalıdır;

- PAŞİ75,

- PAŞİ <5,

- DGD ≤1,

- DYKİ <5.

3. Minimum etkinlik kriteri;

- PAŞİ50,

- PAŞİ <50 ve DYKİ <5

Daudén ve ark.’dan alınmıştır8.

www.turkderm.org.tr

6

Kaynaklar1. Paul C, Gourraud PA, Bronsard V, et al: Evidence-based recommendations

to assess psoriasisseverity: systematic literature review and expert opinion of a panel of dermatologists. J Eur Acad Dermatol Venerol 2010;24(Suppl 2):2-9.

2. Langley RG, Ellis CN: Evaluating psoriasis with Psoriasis Area and Severity Index, Psoriasis Global Assessment, and Lattice System Physician’s Global Assessment. J Am Acad Dermatol 2004;51:563-9.

3. Nast A, Schmitt J: Physician Global Assessment (PGA) and Psoriasis Area and Severity Index (PASI): why do both? A systematic analysis of randomized controlled trials of biologic agents for moderate to severe plaque psoriasis. J Am Acad Dermatol 2013;68:1040-1.

4. Radtke MA, Reich K, Spehr C, Augustin M: Treatment goals in psoriasis routine care. Arch Dermatol Res 2015;307:445-9.

5. Mrowietz U, Kragballe K, Reich K, et al: Definition of treatment goals for

moderate to severe psoriasis:a European consensus. Arch Dermatol Res

2011;303:1-10.

6. Warren RB, Kleyn CE, Gulliver WP: Cumulative life course impairment in

psoriasis: patient perception of disease-related impairment throughout the

life course. Br J Dermatol 2011;164(Suppl 1):1-14.

7. Reich K, Mrowietz U: Treatment goals in psoriasis. J Dtsch Dermatol Ges

2007;5:566-74.

8. Daudén E, Puig L, Ferrándiz C, et al: Consensus document on the evaluation

and treatment of moderate-to-severe psoriasis: Psoriasis Group of the

Spanish Academy of Dermatology and Venereology. J Eur Acad Dermatol

Venereol 2016;30(Suppl 2):1-18.



7

www.turkderm.org.tr

Turkderm - Arch Turk Dermatol Venerology 2016;50(Suppl 1):7-12

TOPİKAL TEDAVİ

Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Trabzon, Türkiye

Savaş Yaylı

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Savaş Yaylı, Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Trabzon, TürkiyeTel.: +90 505 540 85 05 E-posta: [email protected]


Giriş

Psoriasis hastalarının %70-80’i sınırlı/lokalize hastalığa sahip olup yalnızca topikal tedavi ile yönetilmektedir1,2. Böylece topikal tedavi, hastaların büyük çoğunluğunda kullanılan en yaygın tedavi şekli olup, etkin uygulama büyük önem taşımaktadır. Ayrıca topikal tedavi, fototerapi veya sistemik tedavi alan hastalardaki dirençli lezyonlarda da kombinasyon şeklinde kullanılabilmektedir.

Genel Prensipler

Psoriasis hastalarının büyük çoğunluğunda deri lezyonları, vücut yüzey alanının %5’inden azında yerleşmiştir3. Bu hastalar, doğrudan lezyonu hedefleyen, etkili ve güvenli topikal ilaçlarla tedavi edilebilir. Uygulamanın zaman alıcılığı ve zahmetli oluşu, uzun idame tedavi gereksinimi, kısmi tedavi yanıtı, tedavi etkinliğine duyulan güvensizlik, negatif yaşantılar, net olmayan kullanım şekli, ilaç formülasyonunun yarattığı zorluklar ve yan etki korkusunun beslediği uyum problemleri topikal tedavinin temel dezavantajlarını oluşturur4,5. Topikal tedavide kömür katranı, ditranol ve salisilik asitin kullanıldığı uzun yılların ardından, psoriasis topikal tedavisinde günümüzdeki ilk seçenek ilaçlar kortikosteroidler, D vitamini analogları, kortikosteroid/D vitamini analoğu kombine preparatı, tazaroten, takrolimus ve pimekrolimustur (Tablo 1)4. Psoriasis topikal tedavisi ile ilgili güncel en geniş Cochrane sistematik derlemesinde, en etkin ilaçlar olarak bildirilen topikal kortikosteroidler ve vitamin D analogları, gövde lezyonlarında benzer etkinlik gösterirken, saçlı deride topikal kortikosteroidler daha etkili bulunmuştur. Bu iki ilacın kombinasyonu, tek başına etkinliklerinden daha

üstündür6. Saçlı deri, intertrijinöz bölgeler veya genital bölge tutulumunun, topikal tedavide özel yaklaşımlar gerektirdiği de unutulmamalıdır (Tablo 2). Psoriasis topikal tedavisi iyi tolere edilse de mutlaka dermatolog izleminde olmalıdır4. Psoriasis hastalarında topikal tedavinin başarısı, hastanın tedaviye uyumu ile yüksek oranda ilişkilidir. Hastaların çoğunda topikal tedaviye uyum zayıftır. Topikal tedaviye uyumun arttırılması ile ilgili öneriler Tablo 3’te özetlenmektedir. Topikal tedavilerin kombinasyonlar şeklinde kullanımı da oldukça yaygındır. Bu kullanımları değerlendiren geniş bir sistematik literatür taraması, kortikosteroidlerin D vitamini analogları ile kombinasyonunun etkinliği arttırdığını ortaya koyarken, kalsinörin inhibitörleri veya tazaroten ile kombinasyonlarının ise katkı sağlamadığını bildirmektedir7.

1. Kortikosteroidler

Lokalize ve hafif şiddette psoriasiste ilk tedavi seçeneğidir1,4,8. Topikal kortikosteroidler vazokonstrüktif yeteneklerine göre Stoughton-Cornell sınıflandırmasıyla yedi güç sınıfına ayrılır.

Tablo 1. Psoriasiste topikal tedavi seçenekleri*

Birinci seçenek ilaçlar

KortikosteroidlerD vitamini analogları**Kalsipotriol+BetametazondipropionatKalsinörin inhibitörleri Tazaroten***

İkinci seçenek ilaçlar

Salisilik asitAntralin

Destek tedavi Nemlendiriciler

*Menter ve ark.’nın1 çalışmasından uyarlanmıştır, **Ülkemizde yalnızca kalsipotriol mevcuttur, ***Ülkemizde bulunmamaktadır

www.turkderm.org.tr

8

Çeşitli kortikosteroidlerin, krem, merhem, losyon, jel, köpük, sprey ve şampuan gibi birçok farklı formülasyonu mevcutsa da, ne yazık ki ülkemizde bu form zenginliği yoktur.

Etki Mekanizması

Anti-enflamatuvar, antiproliferatif, immünsüpresif ve vazokonstrüktif etkilerini, hücre içi kortikosteroid reseptörlerine bağlandıktan sonra pro-enflamatuvar birçok sitokinin kodlanmasını sağlayacak çeşitli genlerde, birçok gen transkripsiyonunu düzenleyerek gerçekleştirirler8-10.

Doz Rejimi

Lokal ve sistemik yan etkileri nedeniyle en yüksek güce sahip ilaçlarla en uzun süreli tedavinin 2-4 hafta olması savunulmaktadır1. Çok güçlü ve güçlü sınıftan kortikosteroidlerin kullanımı dört haftayı geçmemeli, kontrol altına alınan hastalıkta, haftada 1-2 keze inen sıklıkta, daha zayıf kortikosteroidlerle devam edilmelidir4. Psoriasis topikal tedavisi üzerine güncel meta analizlerin birinde kesintisiz kullanımda maksimum 8 haftaya kadar, aralıklı kullanımda ise 52 haftaya kadar uygulanabilecekleri belirtilmektedir11. Uygun güçte kortikosteroidin ve formülasyonun seçiminde, hasta yaşı, hastalığın şiddeti, tedavi edilecek bölgenin yanında hasta tercihi de önemlidir. Kortikosteroidlerin daha düşük güce sahip olanları, yüz ve intertrijinöz bölgeler ve bebeklerde sınırlı süre ile kullanılmalıdır. Erişkinlerde, orta ve üzeri güçte kortikosteroidler ilk seçenek olarak uygulanmalıdır. Kronik kalın plakları olan hastalar yüksek güçteki kortikosteroidlerle tedaviyi gerektirir.

Etkinlik

Topikal kortikosteroidlerle yapılan çalışmalar daha çok kısa dönem etkinliği gösterirken, uzun dönem etkinlik ve güvenlilik verileri sınırlıdır. Güç sınıfları farklı olan topikal kortikosteroidlerle %41’den %92’ye değişen oldukça farklı etkinlik oranları bildirilmiştir1. Klobetazol ile yapılan 81 ve 279 hasta içeren ikişer haftalık çalışmalarda, tamamen veya tama

yakın düzelme oranları, sırasıyla %58 ve %68 olarak saptanmıştır12,13. Formülasyon ve oklüzyon varlığı etkide belirgin değişimlere yol açar. Oklüzyon, sınıf 5 bir kortikosteroid olan flurandrenolid %0,1’i, sınıf 1 etkinlik sağlar hale dönüştürebilir14. Düşük güce sahip kortikosteroidler ile klasik plak tip psoriasis tedavisinde sınırlı fayda sağlanabilmektedir. Uzun dönem kullanıma ait sınırlı veri nedeniyle, etkinlik kaybı ‘taşiflaksi’ yalnızca teorik bir risk olarak görünmektedir. Tedaviye uyumsuzluk etki kaybının bir başka önemli nedeni olarak gösterilmektedir6,15.

Yan Etkiler

Topikal kortikosteroidlerin kullanımında temel sınırlayıcılar özellikle sınıf 1 kortikosteroidlerle görülebilen atrofi ve sistemik emilim riski olup yüz ve intertrijinöz bölgeler yan etkiler için en yatkın alanlardır1,4. Her ne kadar güncel Cochrane sitematik derlemesi atrofi ve sistemik yan etkilerin kayda değer bulunmadığını bildirse de, uzun dönem kullanıma ilişkin verilerin sınırlılığı ve bunlar içerisinde olası atrofinin detaylıca değerlendirilmemiş olmasının altını çizmektedir. Topikal kortikosteroidler, D vitamini analoglarına göre daha az irritasyon oluştururlar6. Başlıca yan etkiler Tablo 3’te listelenmektedir. Klinik yanıt gerçekleştikten sonra daha düşük etkide bir kortikosteroide geçip idame tedavisi oluşturma, hafta sonları aralıklı kullanım, diğer kortikosteroid dışı preparatlarla kombinasyon yan etkilerin önüne geçmek için gereken stratejilerdir1.

Gebelerde ve Çocuklarda Kullanım

Tüm topikal kortikosteroidlerin gebelik kategorisi C’dir. Bununla birlikte zayıf ve orta etkili kortikosteroidler, nemlendiricilerle birlikte gebelik ve laktasyondaki lokalize psoriasis olgularında ilk seçenek topikal tedavi olarak gösterilmektedir16-18. Bebekler ve çocuklarda lokal yan etkiler yanı sıra büyüme gelişme geriliği gibi sistemik yan etkiler açısından yakın izlem gereklidir. Topikal kortikosteroidlerle ilgili özet bilgiler Tablo 4’te listelenmektedir.

2. D Vitamini Analogları

Sentetik D vitamini analogları, 1990’ların başından beri psoriasisin tedavisinde kullanılmaktadır. Kalsipotriol, kalsitriol ve takalsitol, topikal kortikosteroidlerle birlikte lokalize, hafif şiddette psoriasis tedavisinde ilk sıra tedavi seçeneğidir19.

Etki Mekanizması

D vitamini reseptörlerine bağlanarak keratinosit proliferasyonunu inhibe edip farklılaşmayı normal seyrine çevirir1. Çok güçlü kortikosteridlerden daha az etkili olmakla birlikte, kortikosteroid kombinasyonu ile etkinliği arttırıp, atrofi gibi uzun dönem yan etkilerini de azaltmaktadır.

Doz Rejimi

Günde iki kez önerilen D vitamini analogları yönetimi yanında, kombinasyon rejiminde, zamanla hafta sonu kortikosteroid, hafta içi D vitamini analogları kullanımına geçilerek, uzun dönemde kortikosteroidlere bağlı gelişebilen atrofi riski azaltılabilmektedir4.

Etkinlik

Ülkemizdeki tek preperat olan kalsipotriolün etkinliğini değerlendiren 277 psoriatik hastayı içeren randomize plasebo kontrollü sekiz haftalık


Savaş YaylıTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

Tablo 2. Lezyonların lokalizasyonuna göre topikal tedavi öncelikleri*†

Gövde ve ekstremiteler Güçlü etkili kortikosteroidlerKalsipotriol+BetametazondipropionatD vitamini analogları

Saçlı deri Güçlü etkili kortikosteroidlerD vitamini analogları

Yüz ve kıvrım bölgeleri Zayıf-orta etkili kortikosteroidlerKalsinörin inhibitörleri

*Mason ve ark.’nın6 çalışmasından uyarlanmıştır, †Etkinlik sıralaması değildir

Tablo 3. Topikal tedaviye uyum: Nasıl arttıralım?

Topikal uygulamalar ile ilgili etkili bilgilendirme yapılmalıOrta-şiddetli hastalıkta (öz. VYA >%10) monoterapi olarak önerilmemeliLezyonların lokalizasyonuna ve morfolojik özelliklerine göre uygun formlar seçilmeli Akral alanlar başta olmak üzere infiltre lezyonlarda oklüzyon değerlendirilmeliTedavi olabildiğince basitleştirilmeli; uygulaması kolay ilaçlar (mümkünse günde tek uygulama) seçilmeli

*Menter ve ark.1 ile Puig ve ark.’nın5 çalışmalarından uyarlanmıştır, VYA: Vücut yüzey alanı

9

www.turkderm.org.tr

bir çalışmada tedavi sonucunda hastaların %70’inde, %75’in üzerinde

başarı tanımlanmıştır20. Ultraviyole A (UVA) ile inaktive olduğundan,

UVA uygulamasından önce kullanılmamalıdır1.

Yan Etkiler

Lezyonel ve perilezyonel iritasyon, yanma hissi ve kaşıntı en sık rastlanan

yan etkiler olup tedavinin devamında giderek azalır. Sistemik yan etkiler

oldukça nadirdir. Kontrendikasyon ve başlıca yan etkiler Tablo 4’te

listelenmektedir.


Gebelik kategorisi C’dir. Çocuklardaki kullanımının hafif iritasyonlar

dışında etkili ve tolere edilebilir olduğu gösterilmiştir21. D vitamini

analogları ile ilgili özet bilgiler Tablo 5’te sıralanmaktadır. Kalsipotriol

dışındaki sentetik D vitamini türevleri takalsitol ve kalsitriol halen

ülkemizde bulunmamaktadır. Kalsitriol, intertrijinöz alanlar ve yüz için

daha az irritatif bir seçenek sunmaktadır4.

3. Kalsipotriol-Betametazon Dipropionat

D vitamini analoglarının, özellikle uzun süreli kullanımda gerekli kortikosteroid miktarını azaltıcı etkileri, her iki grup ilacı tek preparatta toplayan bir molekülün psoriasis tedavisinde kullanımını gündeme getirmiştir.

Etkinlik/Doz Rejimi/Yan Etkiler

Dört haftalık tedavi sonucunda etkinliğin değerlendirildiği 1,603 hastalık bir çalışmada kalsiptriol ve betametazondan oluşan sabit kombine preparatı kullanan hastaların %48’inde başarı elde edilirken, bu oran yalnızca kalsipotriol kullananlarda %16,5, yalnızca betametazon kullananlarda ise %26,3 olarak saptanmıştır22. Elli iki haftalık uzun süreli kullanımın araştırıldığı, 828 hasta içeren bir çalışmada, hastaların %69-74’ünde tamamen veya tama yakın düzelme tanımlanırken, herhangi bir yan etkiye rastlanmamıştır23. Güncel topikal tedavi kılavuzlarının değerlendirildiği bir başka çalışma da etkinlik ve güvenliğine dikkat çekmektedir19. Merhem formundaki bu ilaca farklı bir seçenek olarak, jel formundaki aynı içerikteki ürün, 1,795 hasta üzerinde 8 hafta boyunca günde tek uygulama ile etkin ve tercih edilir bulunmuştur24. Özellikle gövde tutulumunda kalsipotriol/betametazon kombine preparatı ile hasta uyumunu arttıran daha kullanışlı bir tedavi ile başlamak iyi bir seçenek olarak belirmektedir22.

4. Tazaroten

Oral retinoidler uzun yıllardır psoriasis tedavisinde etkin olarak kullanılırken topikal bir retinoid olan tazarotenin psoriasiste kullanımı görece yenidir.

Etki Mekanizması

Henüz ülkemizde bulunmayan tazarotenin keratinosit farklılaşmasını normalleştirdiği, hiperproliferasyonu sınırladığı ve enflamatuvar belirteçlerin salınımını azalttığı düşünülmektedir1.

Doz Rejimi

Günde bir kez kullanılması önerilmektedir.



Tablo 5. D vitamini analogları: Özet*

Endikasyon Hafif şiddette plak tip psoriasiste monoterapiOrta ve şiddetli psoriasiste kombine terapi

Doz Günde iki kez

En etkin kullanım Topikal kortikosteroidler ile kombinasyon

Kontraendikasyon/yan etkiler

Renal yetersizlik ve kalsiyum metabolizma bozukluklarında kontrendikeLezyonel veya perilezyonel geçici irritasyon>100 gr/hafta üzerinde kullanımda serum Ca artışıFotosensitivite; ancak UVB ile kombinasyonu kontrendike değil

Gebelik/laktasyon Kategori C

Çocuklarda kullanım Güvenli olduğu düşünülmekte

*Menter ve ark.1 ile van de Kerkhof ve Nestle8 çalışmalarından uyarlanmıştır, UVB: Ultraviyole B, Ca: Kalsiyum

Tablo 4. Topikal kortikosteroidler: Özet*

Endikasyon Hafif şiddette plak tip psoriasiste monoterapiOrta ve şiddetli psoriasiste kombine terapiYüz ve intertrijinöz bölgelerde zayıf etkili formları ile monoterapi veya kombine terapi

Doz Günde 1-2 kezTopikal ve sistemik ilaçlar, UV kombinasyonu mümkün

Güç sınıfı, doz, süre ilişkisi

Sınıf 1: Eldeki verilere göre 2-4 haftaDaha düşük güçtekiler: Optimal son nokta bilinmemekteKlinik yanıt sağlandıktan sonra aşamalı azaltım gerekliKontrolsüz uzun süreli kullanım önerilmezKlobetazol ve halobetazol: Maksimum doz haftada 50 gr

Yan etkiler Uzun süreli ve sık kullanımda yan etki riskinde artışLokal: Atrofi, telanjiektazi, stria, purpura, rozasea, kontakt dermatitSistemik: Orta ve güçlü sınıfla hipotalamik-pituiter-adrenal aks baskılanması, aralıklı ve lokalize kullanım ile azaltılabilirCushing sendromu: NadirenFemur başı avasküler nekrozu: NadirenGlokom, katarakt, intraoküler basınç artışı: Göz çevresinde kullanımUzun süreli kullanımda enfeksiyon riskinde artış?

Gebelik/laktasyon Kategori C: Zayıf-orta etkilileri güvenli olarak değerlendirilmekte

Çocuklarda kullanım Emilime bağlı büyüme gelişme geriliği dahil sistemik etkiler açısından dikkatli olunmalı

Başlangıçta testler Yok

Uzun süre kullanımda izlem

Çocuklarda büyümenin değerlendirilmesiAtrofi açısından değerlendirme

*Menter ve ark.1 ile van de Kerkhof ve Nestle8 çalışmalarından uyarlanmıştır, UV: Ultraviyole

www.turkderm.org.tr

10

Etkinlik

Çok merkezli çift-kör randomize plasebo kontrollü bir çalışmada 1,303 plak tip psoriasis hastasının 12 haftalık tazaroten %0,1 ve %0,05 krem formlarına verdiği yanıtlar %40-51 arasında gerçekleşmiştir25.

Yan Etkiler

Tazarotenin en sık yan etkisi lokal irritasyon olup, yalnızca lezyon üzerine kullanıma özen gösterilmesi, kortikosteroid veya nemlendirici kombinasyonu, günaşırı kullanım, 30-60 dakikalık kısa kontakt tedavi şeklinde kullanım gibi stratejilerle aşılabilir26.


Gebelik kategorisi X olan teratojen bir ilaç olup, gebelik ve laktasyonda kullanılmamalıdır17. Çocuk psoriasis hastalarında kullanımına dair yeterli veri yoktur. Tazaroten ile ilgili özet bilgiler Tablo 6’da listelenmektedir.

5. Takrolimus-Pimekrolimus

Topikal kalsinörin inhibitörleri olan takrolimus ve pimekrolimus, iki yaş üzerindeki çocuklar ve erişkinlerde atopik dermatitte onaylıdır. Psoriasis hastalarında, yüz ve intertrijinöz alanlarda önemli bir topikal tedavi seçeneğidir.

Etki mekanizması

Bu ilaçlar, psoriasis patogenezinde rol alan başta interlökin-2 olmak üzere çeşitli enflamatuvar sitokinleri baskılayarak etkisini göstermektedir1.

Doz rejimi

Günde iki kez önerilmektedir1.

Etkinlik

Klasik plak tip psoriasiste etkinliği düşük olup, oklüzyonla artan etkisi penetrasyon sorununu işaret etmektedir. Atrofi oluşturma yan etkisi bulunmadığından yüz ve intertrijinöz bölgelerdeki lezyonlarda, uzun süreli tedavide ilk sırada seçilmesi gereken ilaçlardır1. Takrolimus %0,1 etkinliğini gösteren en önemli çalışma, çift kör randomize plasebo kontrollü 167 yüz ve intertrijinöz psoriasis hastası içeren çalışma olup, sekiz haftada hastaların %65’inde tamamen veya tama yakın düzelme bildirilmiştir27,28. Çift kör randomize plasebo kontrollü 57 intertrijinöz psoriasis hastası içeren bir çalışmada pimekrolimus %1, sekiz haftada hastaların %71’inde tamamen veya tama yakın düzelme sağlamıştır27,29.

Yan Etkiler

Topikal takrolimus ve pimekrolimusun en sık yan etkisi kaşıntı ve yanma hissi olup, bu yan etki takrolimusla daha sık bildirilmektedir. UV ile birlikteliğinde artmış karsinojenite riski, insanlar üzerinde gösterilmiş olmasa da, fototerapi alan psoriasis hastalarında dikkate alınmalıdır.


Gebelik kategorisi C olan her iki ilaç gebelik ve laktasyonda önerilmez1. Çocuklarda başarılı kullanımlarına ilişkin sınırlı sayıda olgu ve olgu serileri mevcuttur30,31. Topikal takrolimus ve pimekrolimus ile ilgili özet bilgiler Tablo 6’da listelenmektedir.

6. Nemlendiriciler

Yaygın olarak önerilmekle birlikte etkinlikleri ile ilgili veri sınırlıdır. Bir emolyen krem veya losyonla betametazon kremin kombine kullanımı, daha az kortikosteroid uygulanımı gerektirmiştir32. Özellikle intertrijinöz bölgelerde, friksiyon ve irritasyon önemli tetikleyiciler olabildiğinden banyo sonrası petrolatum bazlı nemlendiricilerin kullanımı hasta eğitiminin önemli bir bileşenidir. Psoriasis hastalarında günlük deri bakımının bir bileşeni olarak da önerilmektedir4.


Gebelik ve laktasyondaki hafif şiddette psoriasis hastalarında topikal kortikosteroidlerle birlikte ilk seçenek olarak gösterilmektedir17. Çocuklarda kullanımı güvenli bulunmaktadır. Nemlendiriciler ile ilgili özet bilgiler Tablo 7’de listelenmektedir.



Tablo 6. Topikal takrolimus ve pimekrolimus: Özet*

Endikasyon Yüz ve intertrijinöz psoriasiste endikasyon dışı kullanım

Doz Günde iki kez

Kontraendikasyon/yan etkiler Özgül kontrendikasyon yokKaşıntı ve yanma hissi

Gebelik/laktasyon Kategori C, önerilmez

Çocuklarda kullanım Sınırlı sayıda olgu ve olgu serileri var

*Menter ve ark.’nın1 çalışmasından uyarlanmıştır

Tablo 7. Topikal tedavide diğer seçenekler: Özet*

Salisilik asit Antralin Tazaroten Nemlendiriciler

Doz Günde 1 kez Günde 1 kez Kısa temas tedavi

Günde 1 kez Günde 1-3 kez

KontrendikasyonYan etkiler

VYA† >%20Hepatik/renal yetmezliktetoksisite riski

İritasyonBoyama

KaşıntıYanma hissi

Yok

Gebelik/laktasyon Lokalize psoriasiste güvenli Kategori C Kategori XÖnerilmez

Güvenli

Çocuklarda kullanım Önerilmez Dikkatle kullanım Yeterli veri yok Güvenli†VYA: Vücut yüzey alanı, *Menter ve ark.’nın1 çalışmasından uyarlanmıştır

11

www.turkderm.org.tr

7. Salisilik Asit

Topikal bir keratolitik olarak yıllardır psoriasis tedavisinde kullanılmaktadır.

Etki Mekanizması

Korneum tabakasında pH’ı düşürerek ve keratinositlerin birbirine bağlanmasını zayıflatarak etki gösterdiği düşünülmektedir33.

Etkinlik

Tek başına kullanımı ile ilgili veri bulunmayan salisilik asit, sıklıkla kortikosteroidlerle kombine olarak kullanılmakta, salisilik asitin keratolitik etkisi ile emilimi artan kortikosteroidlerin daha yüksek etkinlik gösterdiği düşünülmektedir1. Ditranol, kömür katranı ve salisilik asiti içeren klasik topikal tedavileri kombinasyonlar açısından değerlendiren bir sistematik derleme, salisilik asitin kortikosteroidlerle kombinasyonunu, hakkında en fazla veri olan ve önerilen kombinasyon olarak göstermektedir34.

Yan Etkiler

Hepatik ve renal yetersizliği olanlarda, vücut yüzey alanı %20’nin üzerinde olanlarda ve sistemik salisilat kullananlarda toksisite riski vardır. UV filtre edici etkisinden dolayı, fototerapiden önce uygulanmamalıdır1.


Lokalize hastalığı olan gebelerde güvenli bir seçenek olduğu düşünülmekle birlikte, çocuklarda sistemik emilim ve toksisite riski nedeniyle kaçınılmalıdır1. Salisilik asit ile ilgili özet bilgiler Tablo 7’de sıralanmaktadır.

8. Antralin

Psoriasis hastalarının topikal tedavisinde yıllarca ilk sırada seçilen tedavilerden olan antralin, artık yerini kozmetik olarak daha kabul edilebilir ilaçlara bırakmıştır.

Etki Mekanizması

Tam olarak bilinmemekle beraber, T lenfosit aktivasyonunu önlediği ve keratinosit farklılaşmasını normalleştirdiği düşünülmektedir35.

Etkinlik/Doz Rejimi

Plasebo kontrollü 27 hastalık bir çalışmada, %2 ditranol pomadın 3 hafta boyunca 1 dakikalık kısa temas şeklinde uygulanması etkili bulunmuştur36. Kozmetik sorunlar ve uyum problemleri nedeniyle antralin %1’lik konsantrasyonda, 20-30 dakikalık kısa temas tedavileri şeklinde başlayan ve toleransa göre artan konsantrasyonlarla uygulanımı en sık tercih edilen uygulama şeklidir1.

Yan Etkiler

En sık yan etki irritasyon, komşu deri alanları ve giyecekler dahil tüm temas alanlarının boyanmasıdır1.


Gebelik kategorisi C olup, çocuklarda dikkatle uygulanım gereklidir1. Antralin ile ilgili özet bilgiler Tablo 7’de sıralanmaktadır.

Kaynaklar1. Menter A, Korman NJ, Elmets CA, et al: Guidelines of care for the

management of psoriasis and psoriatic arthritis. Section 3. Guidelines of care for the management and treatment of psoriasis with topical therapies. J Am Acad Dermatol 2009;60:643-59.

2. Carrascosa JM, Vanaclocha F, Borrego L, et al: Update of the topical treatment of psoriasis. Actas Dermosifiliogr 2009;100:190-200.

3. Pariser DM, Bagel J, Gelfand JM, et al: National Psoriasis Foundation clinical consensus on disease severity. Arch Dermatol 2007;143:239-42.

4. American Academy of Dermatology Work Group; Menter A, Korman NJ, et al: Guidelines of care for the management of psoriasis and psoriatic arthritis: section 6. Guidelines of care for the treatment of psoriasis and psoriatic arthritis: case-based presentations and evidence-based conclusions. J Am Acad Dermatol 2011;65:137-74.

5. Puig L, Carrascosa JM, Belinchón I, et al: Adherence and patient satisfaction with topical treatment in psoriasis, and the use, and organoleptic properties of such treatments: a Delphi study with an expert panel and members of the Psoriasis Group of the Spanish Academy of Dermatology and Venereology. Actas Dermosifiliogr 2013;104:488-96.

6. Mason AR, Mason J, Cork M, Dooley G, Hancock H: Topical treatments for chronic plaque psoriasis. Cochrane Database Syst Rev 2013;3:CD005028.

7. Hendriks AG, Keijsers RR, de Jong EM, Seyger MM, van de Kerkhof PC: Efficacy and safety of combinations of first-line topical treatments in chronic plaque psoriasis: a systematic literature review. J Eur Acad Dermatol Venereol 2013;27:931-51.

8. van de Kerkhof PCM, Nestle FO: Psoriasis. In: Bolognia JL, Jorizzo JL, Schaffer JV, editors: Dermatology. 3rd ed. Philadelphia, Elsevier Saunders; 2012. p.135-56.

9. Cornell RC, Stoughton RB. Correlation of the vasoconstriction assay and clinical activity in psoriasis. Arch Dermatol 1985;121:63-7.

10. Jackson SM, Nesbitt LT: Glucocorticosteroids. In: Bolognia JL, Jorizzo JL, Schaffer JV, editors. Dermatology. 3rd ed. Philadelphia, Elsevier Saunders; 2012. p. 2075-88.

11. Samarasekera EJ, Sawyer L, Wonderling D, Tucker R, Smith CH: Topical therapies for the treatment of plaque psoriasis: systematic review and network meta-analyses. Br J Dermatol 2013;168:954-67.

12. Lebwohl M, Sherer D, Washenik K, et al: A randomized, double-blind, placebo-controlled study of clobetasol propionate 0.05% foam in the treatment of nonscalp psoriasis. Int J Dermatol 2002;41:269-74.

13. Gottlieb AB, Ford RO, Spellman MC: The efficacy and tolerability of clobetasol propionate foam 0.05% in the treatment of mild to moderate plaque-type psoriasis of nonscalp regions. J Cutan Med Surg 2003;7:185-92.

14. Krueger GG, O'Reilly MA, Weidner M, Dromgoole SH, Killey FP: Comparative efficacy of once-daily flurandrenolide tape versus twice-daily diflorasone diacetate ointment in the treatment of psoriasis. J Am Acad Dermatol 1998;38:186-90.

15. Feldman SR: Tachyphylaxis to topical corticosteroids: the more you use them, the less they work? Clin Dermatol 2006;24:229-30.

16. Chi CC, Kirtschig G, Aberer W, et al: Evidence-based (S3) guideline on topical corticosteroids in pregnancy. Br J Dermatol 2011;165:943-52.

17. Bae YS, Van Voorhees AS, Hsu S, et al: Review of treatment options for psoriasis in pregnant or lactating women: from the Medical Board of the National Psoriasis Foundation. J Am Acad Dermatol 2012;67:459-77.

18. Lin HC, Hunnicutt JN, Moustafa FA, et al: Pharmacological treatments in pregnant women with psoriasis in the U.S.A. Br J Dermatol 2015;172:807-10.

19. van de Kerkhof PC. An update on topical therapies for mild-moderate psoriasis. Dermatol Clin 2015;33:73-7.

20. Highton A, Quell J: Calcipotriene ointment 0.005% for psoriasis: a safety and efficacy study. Calcipotriene Study Group. J Am Acad Dermatol 1995;32:67-72.

21. Oranje AP, Marcoux D, Svensson A, et al: Topical calcipotriol in childhood psoriasis. J Am Acad Dermatol 1997;36:203-8.

22. Kaufmann R, Bibby AJ, Bissonnette R, et al: A new calcipotriol/betamethasone dipropionate formulation (Daivobet) is an effective once-daily treatment for psoriasis vulgaris. Dermatology 2002;205:389-93.

23. Kragballe K, Austad J, Barnes L, et al: A 52-week randomized safety study of a calcipotriol/betamethasone dipropionate two-compound product (Dovobet/Daivobet/Taclonex) in the treatment of psoriasis vulgaris. Br J Dermatol 2006;154:1155-60.



www.turkderm.org.tr

12

24. Reich K, Zschocke I, Bachelez H, et al: Efficacy of a fixed combination of calcipotriol/betamethasone dipropionate topical gel in adult patients with mild to moderate psoriasis: blinded interim analysis of a phase IV, multicenter, randomized, controlled, prospective study. J Eur Acad Dermatol Venereol 2015;29:1156-63.

25. Weinstein GD, Koo JY, Krueger GG, et al: Tazarotene cream in the treatment of psoriasis: Two multicenter, double-blind, randomized, vehicle-controlled studies of the safety and efficacy of tazarotene creams 0.05%and 0.1% applied once daily for 12 weeks. J Am Acad Dermatol 2003;48:760-7.

26. Veraldi S, Caputo R, Pacifico A, Peris K, Soda R, Chimenti S: Short contact therapy with tazarotene in psoriasis vulgaris. Dermatology 2006;212:235-7.

27. Kalb RE, Bagel J, Korman NJ, et al: Treatment of intertriginous psoriasis: from the Medical Board of the National Psoriasis Foundation. J Am Acad Dermatol 2009;60:120-4.

28. Lebwohl M, Freeman AK, Chapman MS, et al: Tacrolimus ointment is effective for facial and intertriginous psoriasis. J Am Acad Dermatol 2004;51:723-30.

29. Gribetz C, Ling M, Lebwohl M, et al: Pimecrolimus cream 1% in the treatment of intertriginous psoriasis: a double-blind, randomized study. J Am Acad Dermatol 2004;51:731-8.

30. Brune A, Miller DW, Lin P, Cotrim-Russi D, Paller AS: Tacrolimus ointment is effective for psoriasis on the face and intertriginous areas in pediatric patients. Pediatr Dermatol 2007;24:76-80.

31. Canpolat F, Cemil BC, Tatlican S, Eskioglu F, Oktay M, Alper M: Pimecrolimus

1% cream is effective in the treatment of psoriasis in an infant. Eur J

Dermatol 2009;19:168-9.

32. Watsky KL, Freije L, Leneveu MC, Wenck HA, Leffell DJ: Water-in-oilemollients

as steroid-sparing adjunctive therapy in the treatment of psoriasis. Cutis

1992;50:383-6.

33. Lebwohl M: The role of salicylic acid in the treatment of psoriasis. Int J

Dermatol 1999;38:16-24.

34. Hendriks AG, Keijsers RR, de Jong EM, Seyger MM, van de Kerkhof PC:

Combinations of classical time-honoured topicals in plaque psoriasis: a

systematic review. J Eur Acad Dermatol Venereol 2013;27:399-410.

35. McGill A, Frank A, Emmett N, Turnbull DM, Birch-Machin MA, Reynolds NJ:

The anti-psoriatic drug anthralin accumulates in keratinocyte mitochondria,

dissipates mitochondrial membrane potential, and induces apoptosis

through a pathway dependent on respiratory competent mitochondria.

FASEB J 2005;19:1012-4.

36. Jekler J, Swanbeck G: One-minute dithranol therapy inpsoriasis: a placebo-

controlled paired comparative study. Acta Derm Venereol 1992;72:449-50.



13

www.turkderm.org.tr


FOTOTERAPİ

Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Sivas, Türkiye

Melih Akyol

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Melih Akyol, Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Sivas, TürkiyeTel.: +90 505 744 51 95 E-posta: [email protected]


Genel İlkeler ve Mekanizmalar

Fototerapi psoriasis remisyonunu sağlamak için uygun bir tedavi yöntemidir. Uygulamanın sadece kliniklerde yapılabilmesi hasta uyumunu bozabilir ama gelecekte özellikle düşük emisyonlu “ev tipi” fototerapi cihazlarının geliştirilmesiyle, kolay ve güvenli fototerapi uygulamaları yapılabilecektir.Fototerapini etki mekanizması aşağıdaki gibi özetlenebilir: 1- Antiproliferatif etki: Keratinosit apoptozisi yoluyla ortaya çıkar.2- Anti-enflamatuvar etki: Lenfosit ve dendritik hücre apoptozisi ile ortaya çıkar.3- İmmünsüpresif etki: Ürokanik asit artışı ile sağlanır.4- İmmünmodülatör etki: Th1/Th2 şifti, Th17 baskılanması ve regülatör T hücre indüksiyonu ile ortaya çıkar1.

Ultraviyole B Fototerapisi

Etkinlik

Tablo 1’de psoriasiste fototerapi uygulamaları için etkinlik karşılaştırmaları verilmektedir1-5.

Dozaj ve Tedavi Şeması

Fototerapiden önce hastalara genel bir bilgilendirme yapılmalı ve yaş, bireysel ultraviyole duyarlılıkları, ultraviyole kabininde durup duramayacağı, önceki fototerapi seansları ve alınan yanıtlar ve kümülatif doz değerlendirilmelidir1,5.Pembe renkte farkedilebilir bir eriteme yol açan en düşük ışıma dozu minimal eritem dozu (MED) olarak adlandırılır ve mJ/cm2 olarak ölçülür. Nonsteroidal anti-enflamatuvar

ilaçlar, kalsiyum kanal blokerleri ve fenotiazinler gibi ilaç kullanımı MED’i etkileyebilir3,6. Fotosensitivitenin değerlendirilmesi için sırtın alt bölümünde ya da kalçada 1 (bir) cm çapındaki küçük dairesel alanlara (genellikle 6-8 alana), 10 mJ/cm2 ya da √2 oranında (1.41) artışlarla ultraviyole B (UVB) ışıması uygulanır. UVB’ye bağlı pik eritem 12-15. saatte belirdiği için değerlendirme, ışıma uygulandıktan 20±4 saat sonra yapılmalıdır. UVB’nin başlangıç terapötik dozu, yanık oluşum riskini azaltmak için MED’in %35-70’i olabilir1. Deri tipine göre tedavi dozunun belirlenmesi de mümkündür ve uygulamada daha kullanışlı olabilir. Her iki yöntemde de etkinlik benzerdir5,7-10. Tablo 2’de deri tipine göre önerilen başlangıç dozları verilmektedir. Psoriasiste etkin tedavi için haftada 2-3 kez uygulama yapılmalıdır3. En yüksek düzeyde UVB eritemi, 24 saatten daha kısa sürede ortaya çıktığı için, artışlar her bir başarılı tedavi sonrasında yapılabilir. Doz artışının amacı, optimal bir klinik doz belirteci olarak, saptanabilir düzeyde minimal bir eritemi sağlayabilmektir1. Suberitemojenik dozda tedavi de etkilidir ama tedavi süresi uzar. Eritemojenik dozda ortalama tedavi sayısı 15-20 iken, suberitemojenik dozda ortalama tedavi sayısı 25’tir3. Her bir tedavide ideal doz artışı, mevcut çalışmalardan elde edilen verilere göre %10-20’dir11,12. Dar bant ultraviyole B (dbUVB) fototerapisinde ulaşılabilecek maksimum dozlar farklıdır; deri tipi 1 ve 2 için 2000 mJ/cm2, deri tipi 3 ve 4 için 3000 mJ/cm2 ve deri tipi 5 ve 6 için 5000 mJ/cm2 olmalıdır10,13. dbUVB tedavisi alan bir hasta tedaviye 4-7 gün gelmemişse son uygulama dozuyla, 1-2 hafta gelmemişse %25 azaltarak, 2-3 hafta gelmemişse %50 azaltarak ya da baştan başlayarak, 3-4 hafta gelmemişse baştan başlayarak tedaviye devam

www.turkderm.org.tr

14

edilebilir. Doz artımı sonucunda eritematöz bir reaksiyon olmuşsa doz

%50 azaltılır ve bundan sonraki doz artışları %10 ile sınırlanır13,14.

Tedavi etkinliği 4-6 haftada bir değerlendirilmelidir. Ayrıca 200

tedaviden fazla uygulama yapılan hastaların tüm hayatları boyunca,

rutin deri karsinomu muayenesi yapılmalıdır14.

Ultraviyole B Kombinasyon Tedavileri

Konvasiyonel sistemik tedavilerle fototerapi kombinasyonunda hasta

memnuniyeti daha yüksektir16. UVB ile topikal ya da sistemik tedavi

kombinasyonları Tablo 3’te özetlenmektedir15-18.

Yan Etkiler ve Toksisite

dbUVB tedavisindeki yan etki ve toksisite Tablo 4’te özetlenmektedir13.

dbUVB fototerapisinin, aşılama üzerine etkisi olduğuna dair bir veri

mevcut değildir. UVB ile hayat boyu tedavi 350 seansı aşmamalıdır.

Kontrendikasyonlar

UVB fototerapisinin kontrendikasyonları Tablo 5’te verilmektedir13.

Gebelikte ve Emzirme Döneminde Ultraviyole B Fototerapisi

dbUVB fototerapisi, gebelerde ve emzirme döneminde güvenli ve

etkilidir. Emzirme döneminde dar ve geniş band fototerapi eşit oranda

güvenilirdir19.

Çocukluk Döneminde Ultraviyole B Fototerapisi

Çocuklarda toplam doz olabildiğince düşük tutulmalı ve ilk tedavi

seçeneği olarak düşünülmemelidir. UVB fototerapisi verilen çocuklarda

karsinojenite riski açısından uzun dönem takip yapılmalıdır20,21.

Çocuklarda tedaviye uyumu artırmak için, fototerapiye alınırken ailesi

ve yaşına uygun olarak çocuk ayrıntılı şekilde aydınlatılmalı, fayda

ve riskleri hakkında bilgilendirilmeli ve fototerapi yapılacak ünite

tanıtılmalıdır.


Melih AkyolTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

Tablo 1. Psoriasiste fototerapi türlerine göre etkinlik karşılaştırması

Klinik veya tedavi yönetimi tipi

Etkinlik

Plak tipi psoriasis dbUVB >UVBPUVA >dbUVB ve geniş band UVB

Seans sayısı PUVA seans sayısı (17-19) <UVB seans sayısı (25-30)

PAŞİ75’e ulaşma oranı Oral PUVA (%75-100) >Banyo PUVA (%64-100) >dbUVB (%38-100) >Geniş band UVB (%50-75)

Remisyon Remisyonda kalan hasta sayısı açısındanPUVA >dbUVB

Remisyon süresi açısındandbUVB >PUVA

Palmoplantar psoriasis PUVA >dbUVB

Püstüler psoriasis PUVA >dbUVB

Lokal uygulamalar Lokal psoralenle dbUVB >Lokal psoralenle UVA

Hasta uyumu dbUVB >PUVA

Lezyon yaygınlığı Lokalize lezyonlarda dbUVB >PUVA

İdame Tüm fototerapi uygulamalarında idame tedavi tartışmalı

>: Üstün, dbUVB: Dar band ultraviyole B, UVB: Ultraviyole B, PUVA: Psoralen ultraviyole A

Tablo 2. Deri tipine göre önerilen başlangıç dozları

Fitzpatrick deri tipi Doz (mJ/cm2)

1 100-200

2 200-300

3 300-400

4 400-500

5 500-600

Tablo 3. Topikal ya da sistemik ilaçlarla kombine ultraviyole B fototerapisi

Topikal steroidlerYanıt zamanını kısaltabilir, klinik düzelmede anlamlı artış beklenmez

KalsipotriolUVB tedavisinden 2 saat önce ya da sonra uygulanır

Antralin Önerilir

Kömür katranı Etkili ancak hasta uyumu zayıf

Asitretin Güçlü önerilir

Metotreksat Önerilir

Siklosporin Önerilmez

Biyolojik ajanlarDirençli olgularda sınırlı süre ile kullanılabilir Etanersept ile yüksek düzeyde, diğerleri için sınırlı düzeyde kanıt

UVB: Ultraviyole B

Tablo 4. Dar band ultraviyole B tedavisinde toksisite ve yan etkiler

Akut yan etki ve toksisiteler Kronik yan etki ve toksisiteler

Eritem, kaşıntı, yanma-batma hissiHerpes simpleks reaktivasyonuKserosisNadiren bül

DermatoheliosisErkeklerde genital tümörler (korunmaksızın 300 tedaviden fazla uygulananlarda)Gebelerde melasma ve folik asit eksikliğiKarsinojenite (?)

Tablo 5. Ultraviyole B fototerapisinin kontrendikasyonları

Mutlak kontrendikasyonlar Görece kontrendikasyonlar

Kseroderma pigmentozum Deri tipi 1 ve 2

Lupus eritematozus Fotosensitiv ilaç kullanımı

Diğer fotosensitif hastalıklar Daha önceki iyonize ışın (Grenz ray, X-ray) tedavisi

Arsenik alımı hikayesi

Kişisel ya da ailesel melanoma hikayesi

15

www.turkderm.org.tr

Geriatrik Dönemde Ultraviyole B Fototerapisi

Yaşlı popülasyon için geliştirilmiş özel bir protokol olmamasına karşın dar ya da geniş bant fototerapi etkin ve güvenli bir şekilde kullanılabilir22.

Evde Ultraviyole B Fototerapisi

Evde UVB fototerapisi seçilmiş olgularda, hasta izlemi uygun yapıldığı takdirde güvenle kullanılabilir23.

Hedefe Yönelik Fototerapi

Lezyon bulunmayan deri alanları korunarak, lokalize psoriasisin tedavisini sağlar. Fototoksik ve karsinojenik riskin daha düşük olması beklenir. 308 nm excimer lazer, 308 nm excimer nonlazer ve non-excimer cihazlar psoriasis tedavisinde etkilidir. Farklı türlerde aletler bulunması nedeniyle tedavi dozu standardizasyonu yapmak kolay değildir. Hedefsel fototerapide delil düzeyi yüksek çalışma sayısı sınırlıdır. Topikal tedavilerle kombine edilebilir. Çocuklarda da güvenlidir24. Uzun süreli sistemik tedavilere hedefe yönelik fototerapi eklenmesiyle etkinlik artırılabilir25. Hedefsel fototerapinin en önemli yan etkileri eritem, bül oluşumu ve hiperpigmentasyon gelişimidir14,16.

Psoralen Ultraviyole A

Etkinlik

Psoriasis Alan Şiddet İndeksi’nin yüksek olduğu olgularda, dbUVB tedavisine yanıtın az ya da olmadığı durumlarda, indüksiyon tedavisi olarak tercih edilebilir3. Topikal ya da banyo psoralen ultraviyole A (PUVA) uygulamaları, sistemik toksisitenin önlenmesi açısından uygun olabilir. Topikal PUVA, oral PUVA kadar etkili ve toplam doz ise 2-6 kat daha az olabilir13,14,26.


PUVA tedavisinde farklı uygulama yöntemleri kullanılabilir. Tablo 6’da bu yöntemler özetlenmektedir13,14. Tablo 7’de psoriasiste deri tipine göre PUVA uygulamasının temel özellikleri verilmektedir26,27. Deri tipine göre PUVA tedavi rejimi ise Tablo 8’de verilmektedir13. Topikal PUVA tedavisi için görece olarak uygun hastalar Tablo 9’da verilmektedir14,28. Uzun dönem yan etkileri dikkate alındığında PUVA ile idame tedavisi önerilmemektedir1.

Psoralen Ultraviyole A Kombinasyon Tedavileri

Kombinasyon tedavileri PUVA’nın etkinliğini artırarak yan etkileri aza indirebilir. Tablo 10’da topikal ya da sistemik ilaçlarla PUVA kombinasyon tedavileri özetlenmektedir.

Yan Etkiler ve Toksisite

PUVA tedavisinin kısa dönem yan etkileri UVB tedavisindeki gibidir. PUVA’nın yan etkileri Tablo 11’de verilmektedir1,13,16,29,30. PUVA ile hayat boyu tedavi 200 seansı aşmamalıdır13.

Kontrendikasyonlar

Tablo 12’de PUVA’nın kontrendikasyonları yer almaktadır5,14.

Gebelik ve Emzirme Döneminde Psoralen Ultraviyole A

Kesin kontrendikedir.



Tablo 6. Psoralen ultraviyole A uygulama yöntemleri

Oral PUVA (oral 8-MOP 0,6-0,8 mg/kg; uygulamadan 1,5 saat önce, maksimum 40 mg)

Banyo PUVA (8-MOP 0,5-1 mg/L; geniş lezyonlarda; uygulamadan 30 dk önce)

İmmersiyon PUVA (su içinde 8-MOP 0,5-1 mg/L; el ve ayak lezyonlarında; uygulamadan 30 dk önce)

Krem PUVA (losyon ya da merhem içinde 8-MOP %0,0006-0,005 cold krem içinde; el ve ayak lezyonlarında; uygulamadan 30 dk önce)

MOP: Methoxypsoralen, PUVA: Psoralen ultraviyole A

Tablo 7. Psoriasiste deri tipine göre oral psoralen ultraviyole A tedavisinin temel özellikleri

Haftalık tedavi sayısı 2-3

UVA doz artışı Sabit

İyileşme oranı (ortalama) %88

Tedavi sayısı (ortalama) 25

İyileşme süresi (ortalama) 12,7 hafta

Kümülatif UVA dozu (ortalama) 245 J/cm2

UVA: Ultraviyole A

Tablo 8. Deri tipine göre psoralen ultraviyole A tedavi rejimi

Deri tipi Başlangıç dozu (J/cm2)

Doz artışı (J/cm2)

En yüksek doz (J/cm2)

1 0,5 0,5 8

2 1 0,5 8

3 1,5 1 12

4 2 1 12

5 2,5 1,5 20

Tablo 9. Topikal psoralen ultraviyole A tedavisi için görece olarak uygun olan hastalar

Gastrointestinal sistem patolojisi olanlar

Kataraktı olan hastalar

Gözlerin korunmasında uyum sorunu olan hastalar

Warfarin gibi psoralen etkileşimi olan ilaç kullananlar

El ve ayak psoriasisi gibi lokalize olgular (immersiyon ya da krem PUVA)

Çocuk ve erişkinlerde geniş lezyonu olan hastalar (banyo PUVA)

PUVA: Psoralen ultraviyole A

Tablo 10. Topikal ya da sistemik ilaçlarla psoralen ultraviyole A ve kombinasyon tedavileri

Topikal tedavilerKortikosteroidler, antralin ve katranla önerilir Kalsipotriolle önerilir ancak hasta uyumu zayıf

Asitretin Güçlü önerilir

Metotreksat Önerilmez

Siklosporin Önerilmez

Biyolojik ajanlar Önerilmez

www.turkderm.org.tr

16

Çocukluk Döneminde Psoralen Ultraviyole A Fototerapisi

Yalnızca 12 yaşından büyük, geniş lezyonları olan ve dbUVB ya da

geniş band fototerapiye yanıt vermeyen çocuklarda PUVA tedavisi

uygulanabilir31. Bununla birlikte çocukluk çağında dbUVB tedavisi ilk

tercih edilecek fototerapi türüdür.

Geriatrik Dönemde Psoralen Ultraviyole A

Yaşlı popülasyonda çoklu ilaç kullanımı nedeniyle PUVA yerine UVB

tercih edilmelidir21.

HIV ile Enfekte Kişilerde Psoralen Ultraviyole A

Mevcut bilgiler ışığında UVB ve PUVA tedavisinin HIV pozitif hastalarda güvenilir olduğu kabul edilmektedir1.

Kaynaklar1. Hönigsman H, Tanew A, Morison WL: Photo (chemo) therapy for psoriasis. In:

Krutmann J, Hönigsmann H, Elmets CA (eds), Dermatological Phototherapy and Photodiagnostic Methods, 2nd edition, Springer-Verlag, Berlin, 2009. p.79-101.

2. Chen X, Yang M, Cheng Y, Liu GJ, Zhang M: Narrow-band ultraviolet B phototherapy versus broad-band ultraviolet B or psoralen-ultraviolet A photochemotherapy for psoriasis. Cochrane Database Syst Rev 2013;10:CD009481.

3. Ibbotson SH, Bilsland D, Cox NH, et al: An update and guidance on narrowband ultraviolet B phototherapy: a British Photodermatology Group Workshop Report. Br J Dermatol 2004;151:283-97.

4. Boztepe G, Karaduman A, Sahin S, Hayran M, Kölemen F: The effect of maintenance narrow-band ultraviolet B therapy on the duration of remission for psoriasis: a prospective randomized clinical trial. Int J Dermatol 2006;45:245-50.

5. Racz E, Prens EP: Phototherapy and Photochemotherapy for Psoriasis. Dermatol Clin 2015;33:79-89.

6. Taylor DK, Anstey AV, Coleman AJ, et al: Guidelines for dosimetry and calibration in ultraviolet radiation therapy: a report of a British Photodermatology Group workshop. Br J Dermatol 2002;146:755-63.

7. Parlak N, Kundakcı N, Parlak A, Akay BN: Narrowband ultraviolet B phototherapy starting and incremental dose in patients with psoriasis: comparison of percentage dose and fixed dose protocols. Photodermatol Photoimmunol Photomed 2015;31:90-7.

8. Haddican MM, Bhutani T, McClelland PB, Koo JY: Why are there significant differences in published narrowband ultraviolet B dosimetry recommendations? The need for national standardization of phototherapy treatment. J Am Acad Dermatol 2011;65:411-4.

9. Seckin D, Fototerapi Çalışma Grubu, Yılmaz E: Türkiye’de foto(kemo)terapi uygulamaları anket sonuçları. Turkderm 2010;44(Suppl 2):131-7.

10. Carretero-Mangolis C, Lim HW: Correlation between skin types and minimal erythema dose in narrowband UVB (TL-01) phototherapy. Photodermatol Photoimmunol Photomed 2001;17:244-6.

11. Boztepe G, Akinci H, Sahin S, et al: In search of an optimum dose escalation for narrowband UVB phototherapy: is it time to quit 20% increments? J Am Acad Dermatol 2006;55:269-71.

12. Altiner DD, Ilknur T, Fetil E, Günes AT, Ozkan S: Comparison of weekly and daily incremental protocols of narrowband ultraviolet B phototherapy for psoriasis. J Eur Acad Dermatol Venereol 2006;20:1076-80.

13. Menter A, Korman NJ, Elmets CA, et al: Guidelines of care for the management of psoriasis and psoriatic arthritis. Section 5. Guidelines of care for the treatment of psoriasis with phototherapy and photochemotherapy. J Am Acad Dermatol 2010 ;62:114-35.

14. Pathirana D, Ormerod AD, Saiag P, et al. European S3-guidelines on the systemic treatment of psoriasis vulgaris. J Eur Acad Dermatol Venereol 2009;23(Suppl 2):1-7.

15. Callis Duffin K, Yeung H, Takeshita J, et al: Patient satisfaction with treatments for moderate-to-severe plaque psoriasis in clinical practice. Br J Dermatol 2014;170:672-80.

16. Lapolla W, Yentzer BA, Bagel J, Halvorson CR, Feldman SR: A review of phototherapy protocols for psoriasis treatment. J Am Acad Dermatol 2011;64:936-49.

17. Ozdemir M, Engin B, Baysal I, Mevlitoğlu I: A randomized comparison of acitretin-narrow-band TL-01 phototherapy and acitretin-psoralen plus ultraviolet A for psoriasis. Acta Derm Venereol 2008;88:589-93.

18. Cather JC, Vrowley JJ: Use of biologic agents in combination with other therapies for the treatment of psoriasis. Am J Clin Dermatol 2014;15:467-78.

19. Murase JE, Heller MM, Butler DC: Safety of dermatologic medications in pregnancy and Lactation Part I. Pregnancy. J Am Acad Dermatol 2014;70:401.

20. Pavlovsky M, Baum S, Shpiro D, Pavlovsky L, Pavlotsky F: Narrow band UVB: is it effective and safe for paediatric psoriasis and atopic dermatitis? J Eur Acad Dermatol Venereol 2011;25:727-9.



Tablo 11. Psoralen ultraviyole A’nın yan etkileri

Akut yan etkiler Kronik yan etkiler

Eritem

Ödem

Yanık

Kaşıntı

Bül oluşumu

Ağrı

Makülopapüler raş

Fotodermatozların

provokasyonu

Fototoksik reaksiyon

Fotoonikolizis

Bulantı-kusma ve baş dönmesi

(5-MOP ya da topikal PUVA

tedavisine geçilebilir)

Follikülit

Subungual hemorajiler

Tırnak pigmentasyonu

Katarakt gelişimi (psoralen alımında

12 saat sonrasına kadar UV

absorban gözlükler kullanılmalı)

Aktinik keratoz

Lentigo

Fotoyaşlanma

Dermatoheliozis

Deri karsinomu gelişimi (100

seanstan sonra bazal hücreli

karsinom, 200 seanstan sonra

melanom riski)

Erkeklerde genital bölge karsinomları

UV: Ultraviyole, MOP: Methoxypsoralen, PUVA: Psoralen ultraviyole A

Tablo 12. Psoralen ultraviyole A’nın kontrendikasyonları

Kesin kontrendikasyonlar Görece kontrendikasyonlar

Kseroderma pigmentozum Yaşın 12’nin altında olması

Gorlin sendromu -Önceki ya da mevcut nonmelanoma deri karsinomu

Herediter displastik nevus sendromu

Arsenik ve iyonize radyasyona maruziyeti

Sistemik lupus eritematozus Premalign lezyonların varlığı

Dermatomyozit -Eşlik eden immünsüpresif tedavi

Trikotiodistrofi -Porfiria

Bloom sendromu -Katarakt

Cockayne sendromu -Büllöz pemfigoid

Melanom hikayesi Önceki ya da eşlik eden metotreksat tedavisi

Gebelik -Önemli derece hepatik disfonksiyon

Laktasyon -Klostrofobi

-Siklosporin kullanımı

-Displastik nevus varlığı

-Deri tipi 1

17

www.turkderm.org.tr

21. Holme SA, Anstey AV. Phototherapy and PUVA photochemotherapy in children. Photodermatol Photoimmunol Photomed 2004;20:69-75.

22. Powell JB, Gach JE: Phototherapy in the elderly. Clin Exp Dermatol 2015;40:605-10.

23. Hung R, Ungureanu S, Edwards C, Gambles B, Anstey AV: Home phototherapy for psoriasis: a review and update. Clin Exp Dermatol 2015;40:827-2.

24. Pahlajani N, Katz BJ, Lozano AM, Murphy F, Gottlieb A: Comparison of the efficacy and safety of the 308 nm excimer laser for the treatment of localized psoriasis in adults and in children: a pilot study. Pediatr Dermatol 2005;22:161-5.

25. Park KK, Swan J, Koo J: Effective treatment of etanercept and phototherapy-resistant psoriasis using the excimer laser. Dermatol Online J 2012;18:2.

26. Henseler T, Wolff K, Hönigsmann H, Christophers E: Oral 8-methoxypsoralen photochemotherapy of psoriasis. The European PUVA study: a cooperative study among 18 European centres. Lancet 1981;1:853-7.

27. Melski JW, Tanenbaum L, Parrish JA, Fitzpatrick TB, Bleich HL: Oral methoxsalen photochemotherapy for the treatment of psoriasis: a cooperative clinical trial. J Invest Dermatol 1977;68:328-35.

28. Halpern SM, Anstey AV, Dawe RS, et al: Guidelines for topical PUVA: a report of a workshop of the British photodermatology group. Br J Dermatol 2000;142:22-31.

29. Stern RS; PUVA Follow up Study: The risk of melanoma in association with long-term exposure to PUVA. J Am Acad Dermatol 2001;44:755-61.

30. Stern RS, Nichols KT, Vakeva LH: Malignant melanoma in patients treated for psoriasis with methoxsalen (psoralen) and ultraviolet A radiation (PUVA). The PUVA Follow-Up Study. N Engl J Med 1997;336:1041-5.

31. Pugashetti R, Koo J: Phototherapy in pediatric patients: choosing the appropriate treatment option. Semin Cutan Med Surg. 2010;29:115-20.



www.turkderm.org.tr


METOTREKSAT

Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Samsun, Türkiye

Nilgün Şentürk

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Nilgün Şentürk, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Samsun, TürkiyeTel.: +90 533 725 68 30 E-posta: [email protected]


Giriş

Metotreksat ciddi, tedaviye dirençli, orta-şiddetli plak psoriasisin yanı sıra püstüler, eritrodermik formlar ve psoriatik artrit tedavisinde kullanılmaktadır1,2.

Etki Mekanizması

Bir folik asit analoğu olan metotreksat dihidrofolat redüktaza bağlanarak timidilat, purin sentezini ve hücre proliferasyonu azaltır3. Aynı zamanda 5-aminoimidazole-4-carboxamide ribonükleotide transformilaz gibi folat bağımlı diğer enzimleri de inhibe ederek, adenozin birikimi ile lenfosit proliferasyonu, interlökin (IL) IL-1, interferon-γ ve tümör nekrozu faktörü-α gibi enflamatuvar sitokinlerin salınımını, polimorfonükleer hücrelerden serbest radikal oluşumu, bu hücrelerin adezyonunu ve nötrofil kemotaksisini baskılayarak anti-enflamatuvar etki oluşturur4. Ayrıca IL-22 düzeylerini azaltarak keratinosit proliferasyonu ve dermal enflamatuvar infiltrasyonu baskılar5. Doku hasarına neden olan poliaminlerin (spermin ve spermidin) inhibisyonu da anti-enflamatuvar etkiden sorumlu olan diğer bir mekanizmadır6.

Etkinlik

Metotreksatın etkinliği ile ilgili veriler bugünkü metodolojik standartların olmadığı 1960-1970’li yıllarda yapılan çalışmalardan kaynaklanmaktadır ama metotreksatla olan klinik deneyimler çalışmalardan daha fazladır. Metotreksat monoterapi olarak kullanıldığında etkisi geç başlar, siklosporine eşdeğer ya da daha düşük düzeydedir, deri lezyonlarında %50-75 oranında iyileşme gözlendiği bildirilmiştir7,8. Siklosporin ile karşılaştırıldığında 16. haftada hastaların %40’ında %90

[Psoriasis Alan Şiddet İndeksi (PAŞİ) 90], %60’ında %75 (PAŞİ 75) iyileşme gözlenirken, iki ilaç arasında etkinlik açısından anlamlı fark olmadığı da bildirilmiştir9. Başka bir çalışmada da etkinliğin daha düşük olduğu ve 12. haftada hastaların sadece %24’ünün PAŞİ 75 yanıtına ulaştığı gösterilmiştir10. Metotreksat biyolojik ajanlar veya fototerapi ile kombine edildiğinde etkinliği artmaktadır11-13.

İzlem

Metotreksat tedavisi planlanan hastalarda tedavi öncesinde hastalığın şiddeti, artrit varlığı, daha önceki tedavilere yanıt, kontrendikasyon oluşturan durumların varlığı, renal, hepatik fonksiyonlar ve enfeksiyon varlığı değerlendirilmelidir. Metotreksat kullanacak hastalar risk faktörlerinin varlığına göre (alkol tüketimi, anormal karaciğer fonksiyon testleri, kronik karaciğer hastalığı, diyabet, obezite, hepatotoksik ajanlara maruz kalma, folat desteğinin olmaması, hiperlipidemi) iki gruba ayrılır. Karaciğer hasarı için düşük risk grubundaki hastalarda karaciğer (KC) enzimleri her 1-3 ayda bir tekrarlanır, 12 ay içinde aspartat aminotransferaz düzeyi 9 taneden 5 tanesinde yüksekse veya iyi kontrol edilen hastalık varlığında albümin seviyesi normalin altındaysa karaciğer biyopsisi yapılmalıdır14. Karaciğer hasarı için düşük risk grubundaki hastalarda 3,5-4 g kümülatif metotreksat dozuna ulaşılıncaya karaciğer biyopsisi yapılması ya tedavinin kesilmesi ya da başka bir ilaca geçilmesi gerekir15. Bir ya da daha fazla risk faktörü taşıyan hastalarda ise öncelikle diğer sistemik ajanların kullanılabilirliği değerlendirilmelidir. Eğer uzun dönemli tedavi planlanıyorsa risk faktörü olanlarda başlangıç (ya da 2-6 ay içinde gecikmiş başlangıç) biyopsisi yapılması ve kümülatif doz 1-1,5 g olunca biyopsinin

19

www.turkderm.org.tr

tekrarlanması önerilir. KC biyopsisi KC hasarını değerlendirmede altın

standarttır16. Serum prokollajen III aminoterminal peptid (PIIINP)

seviyeleri hepatik fibrojenik aktivite ile paralellik gösterir ve biyopsi

ihtiyacını azaltır ama seviyesi karaciğer hasarının derecesi ile orantılı

değildir16,17. Karaciğer hasarını değerlendirmede kullanılan geçerliliği

kanıtlanmış diğer bir yöntem transient elastografidir (TE, FibroScan).

Metotreksat alan psoriasis hastalarında yapılan TE ve PIIINP

ölçümünün, vücut kitle indeksi 30’un altında olanlarda KC biyopsisi

ihtiyacını belirgin olarak azalttığı gösterilmiştir18,19. Renal fonksiyon

bozukluğu, ileri yaş, folat desteğinin olmaması, ilaç etkileşimleri ve

tedavi hataları hematolojik toksisite için risk faktörleridir. Ortalama

eritrosit hacminde yükselme olması folat eksikliğine bağlı hematolojik

toksisite gelişmesinin bir bulgusudur ve metotreksat tedavisine ara

verilmesini gerektirir. Trombositopeni, lökopeni veya anemi gelişmesi

durumunda doz azaltılır ya da şiddetine göre tedavi sonlandırılabilir,

bu yan etkiler klinik olarak belirginse folinik asit ile kurtarma tedavisi

yapılır20. Metotreksat kullanan hastalarda kontrol tetkikleri ikinci

dozdan hemen önce tekrarlanmalı, yaşlılarda ve renal fonksiyon

bozukluğu olanlarda daha dikkatli olunmalıdır. Tedavi öncesi ve

sırasında yapılması gereken testler Tablo 1’de gösterilmiştir1,2.

Yan Etki/Güvenilirlik

Metotreksat tedavisi sırasında karşılaşılan yan etkiler Tablo 2’de

gösterilmektedir.

Dozaj/Tedavi Şeması

Psoriasis hastalarında metotreksat uygulama şeması Tablo 3’te

gösterilmektedir. Metotreksat kullanan hastalarda tedaviye folik asit

eklenmesi etkinliği değiştirmeden toksisiteyi azaltmaktadır. Metotreksat

uygulanmasından 24 saat sonra başlanıp 3 gün süreyle 5 mg şeklinde

verilmesi önerilmektedir21.

Kontrendikasyonlar/Önemli Kısıtlamalar

Metotreksat kullanımını kısıtlayan kesin ve göreceli durumlar Tablo 4’de

gösterilmektedir.

İlaç Etkileşimi

Birçok ilaç metotreksat metabolizmasını etkileyerek ilacın toksik dozlara

ulaşmasına neden olmaktadır. Metotreksat düzeyini arttıran ilaçlar

Tablo 5’te gösterilmektedir.


Nilgün ŞentürkTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

Tablo 1. Metotreksat tedavisi sırasında yapılması gereken laboratuvar testleri

Parametre Tedavi öncesi İzlem

Tam kan sayımı* x İlk 2 hafta için haftada bir kez, sonraki 2-3 ay için 2 haftada bir kez, daha sonra 1-3 ayda bir kez

Karaciğer enzimleri** x 4-12 haftada bir kez

Böbrek fonksiyonları x 2-3 ayda bir kez

Gebelik testi x

Karaciğer USG x ***

HIV x

PPD x

Akciğer grafisi x

PIIINP x Her 3 ay****

Transient elastografi***** x

Klinik bulgu, riskler, ve maruz kalınan faktörlere bağlı olarak daha ileri spesifik testler yapılabilir,

USG: Ultrasonografi, HIV: Human immunodeficiency virus, PPD: Protein purifiye derivate, PIIINP: Prokollajen III aminoterminal peptid, *Hemoglobin, hematokrit, eritrosit, lökosit, trombosit, **Alanin aminotransferaz, aspartat aminotransferaz; alkalen fosfataz, gama glutamil transferaz, albümin, bilirubin, laktat dehidrogenaz, ***≥15 mg/hafta dozda yılda 1 kez, ****Tedavi öncesi ve ilk yıl her 3 ayda bir, daha sonra yılda bir, *****Takipte kullanımı ile ilgili veriler yeterli değil

Tablo 2. Metotreksat tedavisi sırasında karşılaşılan yan etkiler

Sık karşılaşılan yan etkilerGastrointestinal sistem problemleri (bulantı, mide rahatsızlığı, yumuşak dışkı)Stomatit veya ağızda yaraKaraciğer fonksiyonlarında bozulma, transaminazlarda yükselmeEkstremitelerde maküler punktat döküntüSantral sinir sistemi semptomları (baş ağrısı, halsizlik, konsantrasyon bozukluğu)AlopesiAteşHematolojik değişiklikler (makrositoz, kemik iliği süpresyonu)

Ciddi yan etkilerHepatotoksiste (hepatik steatoz, fibrozis, siroz)Pulmoner değişiklikler (interstisiyel pnömonit, alveolit)EnfeksiyonKemik iliği süpresyonuLenfoproliferatif hastalıklarNefrotoksisite

www.turkderm.org.tr

20

Kombinasyon Tedavisi

Metotreksatın siklosporinle kombine edilmesi her iki ajanın da düşük

dozlarda kullanılarak metotreksata bağlı daha düşük total doz ve

hepatotoksisite ve siklosporine bağlı daha az nefrotoksisiteye neden

olmaktadır22,23. Metotreksatın, dar band ultraviyole B (UVB), geniş

band UVB ve psoralen ultraviyole A ile kombinasyonu da oldukça

etkili bulunmuştur11,12. Düşük doz asitretin metotreksatla kombine

edilebilir24. Metotreksat aynı zamanda psoriasis ve psoriatik artrit

tedavisinde onaylanan bütün biyolojik ajanlarla kombine edilebilir13.

İnfliksimab tedavisi alan hastalarda eş zamanlı metotreksat kullanılması

antikor gelişme riskini azaltmaktadır25.

Pediatrik Kullanımı

Çocuklarda metotreksatın 0,2-0,5 mg/kg/hafta dozda kullanılması önerilmektedir. Acil olmayan durumlarda 1,25-5 mg doz ile test yapılıp 1 hafta sonra erken toksisitesi laboratuvar testlerle takip edilir. Tedaviye yanıt alınana kadar konservatif doz artımı (1,25-5 mg/hafta) yapıldıktan sonra etkili en düşük tedavi dozuna kadar yavaşça azaltılır26.

Gebelik ve Erkek Fertilitesine Etkisi

Metotreksat düşük indükleyici ve teratojeniktir (gebelik kategorisi X). Metotreksat kullanan kadın ve erkeklerde ilaç kesildikten 3 ay sonrasına kadar kontrasepsiyon önerilmelidir1.

Aşırı Dozaj

Akut metotreksat toksisitesinin en önemli nedenleri bozulmuş renal fonksiyon ve tedavi hatalarıdır. Herhangi bir nedenle metotreksat aşırı dozundan şüphe edilirse, hastaya acilen folinik asit (kalsiyum lökovorin) 20 mg (10 mg/m2) intravenöz veya intramüsküler yolla, takip eden dozlar 6 saatte bir (parenteral veya oral) hastanın tolere edebileceği şekilde verilmelidir21.

Kaynaklar1. Pathirana D, Ormerod AD, Saiag P, et al: European S3-guidelines on the

systemic treatment of psoriasis vulgaris. J Eur Acad Dermatol Venereol 2010;24:117-8.



Tablo 3. Metotreksat uygulama şeması

Uygulama ve doz şemasıHaftada tek doz oral (gastrointestinal yan etkileri azaltmak için 24 saat içinde 12 saatlik aralarla 3 bölünmüş doz şeklinde) intramüsküler veya subkutan enjeksiyon 5-10 mg/hafta doz ile başlanır (test dozu)Klinik yanıta göre 7,5-20 mg/hafta olacak şekilde doz ayarlanırEtkinliğin ortaya çıkması için 4-8 hafta beklenmelidirRemisyon sağlandıktan sonra uzun dönem tedavi en düşük etkili doz ile devam ettirilir

Tablo 5. Metotreksat düzeyini arttıran ilaçlar1

Nonsteroid anti-enflamatuvar ilaçlar

Antibiyotikler Diğer ilaçlar

SalisilatlarNaproksenİbubrofenİndometazinFenilbütazon

Trimetoprim-sulfametaksazolSulfonamidlerPenisilinlerTetrasiklinlersiprofloksazin

BarbitüratlarKolşisinDipiridamolEtanolFenitoinProbenesidSulfonilüreTiazid diüretiklerFurosemid

Tablo 4. Metotreksat kulanımını kısıtlayan durumlar

Kesin kontrendikasyonlarÇocuk sahibi olmayı planlayan erkek ve kadınlarGebelik, laktasyonYetersiz kontrasepsiyonİlaca karşı hipersensitivite (örneğin; pulmoner toksisite)Ciddi karaciğer hastalığıRenal yetmezlikTüberküloz öyküsü veya diğer ciddi enfeksiyonlarAktif peptik ülserHematolojik değişiklikler (lökositopeni, trombositopeni, anemi)

Göreceli kontrendikasyonlarBöbrek yetmezliğiKaraciğer hastalığıHepatit öyküsüKonjestif kalp yetmezliğiDiabetes mellitusHasta uyumsuzluğuÜlseratif kolitDiareGastrit

KANITLAR IŞIĞINDA TEDAVİ ÖNERİLERİTedavi Öncesinde Yapılması GerekenlerTedaviye başlamadan önce ayrıntılı öykü alınmalı ve fizik muayene yapılmalı,

Hastalar risk faktörlerinin varlığı açısından değerlendirilmeli,

Enfeksiyon varlığı ekarte edilmeli,

Hastalar ilacın kullanımı ve erken dönemde ortaya çıkabilecek yan etkiler konusunda bilgilendirilmeli,

Tedavi öncesi gerekli tetkikler (Tablo 1) yapılmalıdır.

Tedavi Sırasında Yapılması GerekenlerMetotreksat tedavisi alan hem kadın hem de erkeklerde kontrasepsiyon sağlanmalı,

Tedavi sırasında önerilen laboratuvar tetkikleri her enjeksiyon öncesi yapılmalı (Tablo 1),

Doz artışı durumları ya da metotreksat seviyesinin artmasına neden olan (dehidrasyon, renal fonksiyon bozukluğu, yeni ilaç kullanımı) durumlarda laboratuvar testleri daha sık yapılmalı,

Akut ateş, öksürük, dispne ve siyanoz gelişmesi durumunda metotreksata bağlı alveolit gelişme riski nedeni ile akciğer grafisi çekilmeli,

Toksisiteyi azaltmak için folat desteği yapılmalıdır.

Tedavi Sonrasında Yapılması GerekenlerHem erkek hem de kadın hastalarda 3 ay kontrasepsiyon sağlanmalıdır.

21

www.turkderm.org.tr

2. Kalb RE, Strober B, Weinstein G, Lebwohl M: Methotrexate and psoriasis: 2009 National Psoriasis Foundation Consensus Conference. J Am Acad Dermatol 2009;60:824-37.

3. Yamauchi PS, Rizk D, Kormeili T, Patnaik R, Lowe NJ: Current systemic therapies for psoriasis: where are we now? J Am Acad Dermatol 2003;49(Suppl 2):66-77.

4. Strober BE, Menon K: Folate supplementation during methotrexate therapy for patients with psoriasis. J Am Acad Dermatol 2005;53:652-9.

5. Meephansan J, Ruchusatsawat K, Sindhupak W, Thorner PS, Wongpiyabovorn J: Effect of methotrexate on serum levels of IL-22 in patients with psoriasis. Eur J Dermatol 2011;21:501-4.

6. Bath RK, Brar NK, Forouhar FA, Wu GY: A review of methotrexate-associated hepatotoxicity J Dig Dis 2014;15:517-24.

7. Weinstein GD, Frost P: Methotrexate for psoriasis. A new therapeutic schedule. Arch Dermatol 1971;103:33-8.

8. Nyfors A, Brodthagen H: Methotrexate for psoriasis in weekly oral doses without any adjunctive therapy. Dermatologica 1970;140:345-55.

9. Heydendael VM, Spuls PI, Opmeer BC, et al. Methotrexate versus cyclosporine in moderate-to-severe chronic plaque psoriasis. N Engl J Med 2003;349:658-65.

10. Flytström I, Stenberg B, Svensson A, Bergbrant IM: Methotrexate vs. ciclosporin in psoriasis: effectiveness, quality of life and safety. A randomized controlled trial. Br J Dermatol 2008;158:116-21.

11. Asawanonda P, Nateetongrungsak Y: Methotrexate plus narrowband UVB phototherapy versus narrowband UVB phototherapy alone in the treatment of plaque-type psoriasis: a randomized, placebo-controlled study. J Am Acad Dermatol 2006;54:1013-8.

12. Morison WL, Momtaz K, Parrish JA, Fitzpatrick TB: Combined methotrexate-PUVA therapy in the treatment of psoriasis. J Am Acad Dermatol 1982;6:46-51.

13. Zachariae C, Mork NJ, Reunala T, et al: The combination of etanercept and methotrexate increases the effectiveness of treatment in active psoriasis despite inadequate effect of methotrexate therapy. Acta Derm Venereol 2008;88:495-501.

14. Erickson AR, Reddy V, Vogelgesang SA, West SG: Usefulness of the American College of Rheumatology recommendations for liver biopsy in methotrexate-treated rheumatoid arthritis patients. Arthritis Rheum 1995;38:1115-9.

15. Thomas JA, Aithal GP: Monitoring liver function during methotrexate therapy for psoriasis: are routine biopsies really necessary? Am J Clin Dermatol 2005;6:357-63.

16. MacDonald A, Burden AD: Noninvasive monitoring for methotrexate hepatotoxicity. Br J Dermatol 2005;152:405-8.

17. Chalmers RJ, Kirby B, Smith A, et al: Replacement of routine liver biopsy by procollagen III aminopeptide for monitoring patients with psoriasis receiving long-term methotrexate: a multicentre audit and health economic analysis. Br J Dermatol 2005;152:444-50.

18. Bray AP, Barnova I, Przemioslo R, Kennedy CT, et al: Liver fibrosis screening for patients with psoriasis taking methotrexate: a cross-sectional study comparing transient elastography and liver biopsy. Br J Dermatol 2012;166:1125-7.

19. Friedrich-Rust M, Ong MF, Martens S, et al: Performance of transient elastography for the staging of liver fibrosis: a metaanalysis. Gastroenterology 2008;134:960-74.

20. Gan EY, Chong WS, Tey HL: Therapeutic Strategies in psoriasis patients with psoriatic arthritis: focus on new agents. Bio Drugs 2013;27:359-73.

21. Nast A, Boehncke WH, Mrowietz U, et al: S3 - Guidelines on the treatment of psoriasis vulgaris (English version) Update. J Dtsch Dermatol Ges 2012;10(Suppl 2):1-95.

22. Aydin F, Canturk T, Senturk N, Turanli AY: Methotrexate and ciclosporin combination for the treatment of severe psoriasis. Clin Exp Dermatol 2006;31:520-4.

23. Clark CM, Kirby B, Morris AD, et al: Combination treatment with methotrexate and ciclosporin for severe recalcitrant psoriasis. Br J Dermatol 1999;141:279-82.

24. Lowenthal KE, Horn PJ, Kalb RE: Concurrent use of methotrexate and acitretin revisited. J Dermatolog Treat 2008;19:22-6.

25. Maini RN, Breedveld FC, Kalden JR, et al: Therapeutic efficacy of multiple intravenous infusions of anti-tumor necrosis factor alpha monoclonal antibody combined with low-dose weekly methotrexate in rheumatoid arthritis. Arthritis Rheum 1998;41:1552-63.

26. Kaur I, Dogra S, De D, Kanwar AJ: Systemic methotrexate treatment in childhood psoriasis: further experience in 24 children from India. Pediatr Dermatol 2008;25:184-8.



www.turkderm.org.tr


SİSTEMİK RETİNOİDLER

İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye

Güzin Özarmağan

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Güzin Özarmağan, İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, TürkiyeTel.: +90 532 373 58 58 E-posta: [email protected]


Giriş

Genel Bilgiler

Retinoidler A vitamininin (retinol) metabolitleri ve sentetik analoglarıdır. Psoriasiste ilk kullanılan retinoid etretinattır. Asitretin etretinatın aktif metabolitidir. Asitretinin lipofilik özelliği etretinata göre 50 kez daha azdır ve yarılanma ömrü 48 saat gibi kısa bir süredir1. Etil alkol varlığında asitretin esterleşerek etretinata dönüşür ve alkol miktarına göre etretinat konsantrasyonu artar. Alkol olmaksızın asitretinin etretinata dönüşümünü gösteren veri bulunmamakta ve dönüşüm için gereken minimum alkol miktarı bilinmemektedir. Ancak günlük yiyecek ve içeceklerin yanı sıra reçetesiz satılan bazı ilaçlarda bulunan alkolün etretinata dönüşüme yol açacağı varsayımı ile yarılanma ömrü açısından asitretin de etretinat gibi değerlendirilmektedir. Aynı dozlarda etretinat asitretinden daha etkilidir buna karşın farmokokinetik özellikleri nedeniyle 1988’den itibaren Avrupa ülkelerinde, 1997’den itibaren ise ABD’de kullanımdan kaldırılmış, yerini asitretine bırakmıştır2. Ülkemizde psoriasiste kullanılan tek retinoid 1995’de ruhsatlanmış olan asitretindir.

Etki Mekanizması

Retinoidlerin psoriasisteki etkilerini açıklayan moleküler mekanizmalar tam bilinmemektedir. Antipsoriatik etkisini; keratinosit proliferasyonunu baskılayarak, keratinosit diferansiyasyonunu sağlayarak, vasküler endotelyal büyüme faktörü yapımını baskılayarak (antianjiojenik etki), polimorfonükleerlerin kemotaktik yanıtı ve aktivasyonunu baskılayarak (anti-enflamatuvar etki) ve T lenfosit yanıtını

modülasyon (interlökin-6 tarafından yönlendirilen Th 17 hücrelerinin indüksiyonunu baskılama) yoluyla gösterir3. Histolojik olarak asitretin kullanımı ile stratum korneumun inceldiği, epidermis ve dermisdeki enflamasyonun azaldığı görülür. Asitretin diğer sistemik antipsoriatik ajanların aksine immünsüpresif ve sitotoksik değildir.

Etkinlik

Psoriasiste asitretinle yapılan klinik çalışmaların çoğu, lokalize veya generalize püstüler, şiddetli ve eritrodermik gibi farklı klinik tiplerde gerçekleştirilmiştir. Plak tip psoriasiste tek başına kullanıldığı tek randomize kontrollü çalışma Olsen ve ark.’na4 aittir. Başlangıç olarak 25-50 mg/gün olan asitretin dozunun daha sonra hastaya göre ayarlandığı çalışmada 8 hafta sonunda eritem (%28), skuamlanma (%33) ve plakların indürasyonunda (%38) anlamlı azalma gösterilmiştir. Murray ve ark.’nın5 açık çalışmasında günlük 50 mg ile başlayıp 40 mg’ye azaltılan asitretinle Psoriasis Alan Şiddet İndeksi (PAŞİ) de başlangıca göre ortalama %76 azalma kaydedilmiştir. “Intend to treat” analizle ortalama 267 günde PAŞİ 75 oranı %46, PAŞİ 50 ise %76 bulunmuş, 63 hastanın 14’ü yan etki nedeniyle tedaviyi kesmek zorunda kalmıştır. Gollnick ve ark.’nın6 112 hastasının %23’ünde %75 iyileşme, Meffert ve Sönnichsen7 olgularının %10’unda %90 iyileşme kaydedilmiştir. Geiger8; bu 3 çalışmayı günümüzde geçerli olan kriterlerle retrospektif olarak tekrar incelemiş ve per protokol analiz sonucu ortalama 40 mg/gün asitretin ile 12 hafta sonra PAŞİ 75 oranını %52, PAŞİ 50 oranını ise %85 olarak değerlendirmiştir. Plak psoriasiste asitretin monoterapisinin etkisinin geç oluşu ve hastaların toleransı göz önüne alınarak genellikle kombine

23

www.turkderm.org.tr

tedaviler uygulanırken püstüler psoriasiste retrospektif değerlendirmeler ve olgu bildirimlerine dayanılarak asitretin monoterapisi ilk seçenek olmaktadır. Eritrodermik psoriasiste asitretinin etkili olduğu yönünde kanıt olmamakla beraber retrospektif çalışmalara dayanılarak etkili olduğu ileri sürülmektedir9.

İzlem

Tedavi öncesi geçmiş ve/veya halen mevcut karaciğer ve böbrek hastalığı veya her iki organ için toksisitesi olan ilaç kullanıp kullanmadığı, lipid metabolizması bozukluğu, iskelet sistemine ait hastalık öyküsü, diyabet, alkol bağımlılığı ayrıntılı sorgulanmalıdır. Güçlü teratojenik etkiden dolayı doğurganlık yaşlarında olan kadınlarda kullanılmamalı, kullanılma zorunluluğunda tedavi süresi ve sonraki 3 yıl boyunca mutlak kontrasepsiyon sağlanmalıdır. Asitretin oral kontraseptiflerin etkisini azalttığından kontrasepsiyon için düşük doz progesteronlu preparatlar kullanılmamalıdır. Tedavi öncesi gebelik testi uygulanmalı, tedaviye menstruel siklusun iki veya üçüncü günü başlanmalıdır. Tedavi öncesi tam kan sayımı, karaciğer fonksiyon testleri, serum kreatinin, üre, açlık kan şekeri, trigliserit, kolesterol, yüksek yoğunluklu lipoprotein (HDL) ölçümleri yapılmalı, önce aylık daha sonra üç aylık aralarla ayrıca doz artışlarını takiben ölçümler yinelenmelidir. Gebelik testi ise her ay tekrarlanmalıdır. Karaciğer fonksiyon testlerinde normalin iki katı artış olursa doz azaltılmalı, üç katı artış olursa tedavi kesilmelidir. Gerekirse tedaviye bir süre ara verip daha sonra düşük dozda tekrar başlanabilir. Lipidlerdeki artış durumunda lipid düşürücülere başlanmadan önce diyet ve yaşam tarzı değiştirilmelidir. Etretinata dönüşme olasılığına karşı tedavi süresince ve tedavi bitiminden sonraki 3 yıl boyunca asitretin alan hastalar kan bağışında bulunmamalıdır. Tedavi süresince alkolden uzak durulmalı, kesildikten sonraki iki ay boyunca kadın hastalar alkol almamalıdır. Asitretin ile tedavide yapılacak laboratuvar tektikleri Tablo 1’de gösterilmektedir.

Yan Etki ve Güvenilirlik

Tüm retinoidler güçlü teratojeniktir, gebelik kategorisi X’tir. Postmenapozal kadın ve erkek hastalarda tercih edilmelidir. Erkek hastalarda semene geçen miktar klinik açıdan anlamlı bulunmamıştır. Laktasyon döneminde süte geçen miktarın az olmasına karşın Amerikan Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) bu dönemde de kullanılmasını tavsiye etmemektedir10,11.Asitretin tedavisi alanlarda %15 oranında transaminazlarda artış görülür. Tedavinin 2-8. haftalarında izlenen bu artışlar genellikle geçicidir ve dozla ilişkilidir. Roenigk ve ark.12 iki yıl süre ile günde 25-50 mg asitretin alan hastalarda tedavi öncesi ve sonrası karaciğer biyopsisi ile karaciğer toksisitesi varlığını gösterememişlerdir. Tedavi sırasında

transaminazlarda ciddi artış varlığında hepatotoksisiteden kuşkulanılırsa tedavi sonlandırılmalı ve hepatologlarca değerlendirilmelidir. Hiperlipidemi yüksek dozlarda daha sıktır. Trigliserid artışı hastaların %20-40’ında, kolesterol düzeyindeki artış ise %10-30’unda görülür. Çok düşük yoğunluklu lipoprotein ve düşük yoğunluklu lipoprotein fraksiyonlarındaki artışa ek olarak HDL düzeyinde düşüş olması kardiyovasküler hastalık açısından risk oluşturacağından asitretin alanların lipid değerleri düzenli kontrol edilmelidir. Gerektiğinde atorvastatin verilebilir ancak rabdomyoliz riskini arttıracağından gemfibrozillerle kombinasyondan kaçınılmalıdır. Balık yağından zengin diyetin olumlu etkisi ve statinlere omega-3 eklenmesi ile trigliserid düzeylerinin kontrol altına alındığı kaydedilmiştir13,14.Retinoidlerin iskelet toksisitesi tartışmalıdır. Konuyla ilgili yayınlarda belirtilen etkiler heterojen olup, tedavi öncesi durum hakkında bilgi yoktur15-17. Asitretinle iskelet toksisitesi kanıtlanamadığından radyolojik izlem önerilmemektedir18. Sistemik retinoid kullanımı ile idiyopatik intrakranyal hipertansiyon olguları bildirilmiş olmakla beraber asitretin monoterapisi ile psödotümör serebri ilişkisini destekleyen kanıta dayalı veri bulunmamaktadır19. Asitretin kullanımı sırasında tetrasiklin grubu antibiyotik verilmemeli, şiddetli baş ağrısı, bulantı, kusma, görme bozuklukları gibi yakınmalarda göz dibi muayenesi yapılmalıdır.En sık görülen etkiler deri ve mukozalardaki kuruluk sonucu olanlardır. Keilit, burunda kuruluk, burun kanaması, kseroz, derinin nemli yapışkan hal alması, avuç ve tabanlarda soyulmalar, ağız kuruluğu, gözde kuruluk, konjuktivit, tırnaklarda incelme, tırnak etrafında pyojenik granülom, saçlarda seyrelme gibi istenmeyen durumlar dozla ilişkili olan önlenebilir ve kalıcı olmayan etkilerdir20.

Dozaj

Retinoidlerin psoriasis tedavisinde etkinliğine yönelik randomize kontrollu çalışma sayısı sınırlıdır. Çalışmalarda genellikle yan etkiler irdelenmiştir, uygulanan asitretin dozu ve süresi çok farklıdır, bundan dolayı sonuçları karşılaştırmak, yorum yapmak mümkün değildir. Asitretin 1996’da, psoriasiste 8 hafta çift kör, 16 hafta açık etiketli günlük 25-50 mg’nin plasebo ile karşılaştırıldığı çalışma sonucu FDA tarafından bu dozlar için onay almıştır. Aynı çalışma 10 yıl sonra retrospektif olarak tekrar değerlendirilmiş ve asitretinin günlük 25 mg’lik dozunun 24 hafta sonrasında 50 mg kadar etkili ve yan etkilerin 50 mg’ye göre daha az olduğu saptanmıştır21. Doz ayarlamaya yönelik çalışmalarda dozlara göre oluşturulan gruplardaki hasta sayıları azdır, değerlendirmeler ise 8 hafta gibi kısa bir süre sonunda yapılmıştır22-24.Düşük dozlarda (10-25 mg/gün) asitretinin etkinliği plaseboya göre anlamlı bulunmamıştır, 50-75 mg/gün gibi dozlarda ise yan etki riski artmakta, hasta toleransı azaldığı için tedaviye devam edilememektedir. Bu nedenle uygulanacak doz, etki, yan


Güzin ÖzarmağanTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

Tablo 1. Asitretin tedavisinde yapılacak laboratuvar tetkikleri

Tedavi öncesi 4. hafta 8. hafta 12. hafta 16. hafta

Tam kan sayımı + + + +

ALT, AST + + + + +

Serum kreatinin, BUN +

Açlık kan şekeri +

Trigliserid, kolesterol, HDL + + + + +

Gebelik testi + + + + +

ALT: Alanin aminotransferaz, AST: Aspartat transaminaz, HDL: Yüksek yoğunluklu lipoprotein, BUN: Kan üre azotu

www.turkderm.org.tr

24

etki ve tedaviye uyumu optimize edecek şekilde hastaya göre ayarlanmalı ve klinik değerlendirme tedavinin 12. haftasından sonra yapılmalıdır25.

Mutlak Kontrendikasyonlar

- Orta ciddi karaciğer fonksiyon bozukluğu,- Ciddi böbrek yetmezliği,- Gebelik ve laktasyon,- Üç yıl kontrasepsiyon sağlanamayacak üreme çağındaki kadın hasta,- Alkolizm.

Göreceli Kontrendikasyonlar

- Diabetes mellitus,- Hiperlipidemi (özellikle hipertrigliseridemi),- Hasta kooperasyonunun olmaması,- Eşlik eden hepatotoksik ilaç kullanımı.

İlaç Etkileşimleri

Asitretin tedavisindeki ilaç etkileşimleri Tablo 2’de gösterilmektedir.


Retinoidler sinerjistik klinik etki ve/veya yan etki riskini azaltma amacı ile topikal, fototerapi veya sistemik ajanlarla bir arada kullanılmaktadır. Asitretin tedavisindeki kombinasyon önerileri Tablo 3’te gösterilmektedir. Diğer sistemik tedavileri almakta olan hastalarda asitretine veya asitretinden diğer sistemik tedavilere geçiş durumlarında uygulanacak

dozlarla ilgili kanıta dayalı veri bulunmamaktadır. Psoriasis tedavisinde zorunlu olarak yapılan bu geçişlerde uygulanacak ajana göre klinik ve laboratuvar incelemeleri yapılmalıdır. Metotreksattan asitretin geçişte olası hepatotoksisite açısından takibin yanı sıra asitretinin başlangıç dozunun düşük tutulması önerilmektedir. Siklosporinden asitretine geçişte ise siklosporin dozu azaltılarak kesilirken asitretinle idame sağlamak amaçlanmaktadır. İki ajanın birlikte kullanımının hiperlipidemi açısından olumsuzluğuna karşın asitretinin malignite gelişimini önleme özelliği bu rotasyonun olumlu yönünü oluşturmaktadır33,34.

Pediatrik Kullanım

Pediatrik hasta grubunda klinik çalışma yapılmadığından bu yaşlarda asitretin etki ve güvenliğini gösterir kanıt bulunmamaktadır. Uzun süreli kullanım sonucu epifizlerin erken kapanması, hiperostoz gibi iskelet toksisitesi riski açısından pediatrik olgularda radyolojik değerlendirme önerilmektedir35.

Kaynaklar1. Lee CS, Koo J: A review of acitretin, a systemic retinoid for the treatment of

psoriasis. Expert Opin Pharmacother 2005;6:1725-34.2. Saurat JH, Kuenzli S: Retinoids. In: Bolognia J, Jorizzo J, Rapini R:

Dermatology’de. 1.st. London, Mosby Elsevier; 2003:1991-2006.3. Booij MT, Van De Kerkhof PC: Acitretin revisited in the era of biologics. J

Dermatolog Treat 2011;22:86-9.4. Olsen EA, Weed WW, Meyer CJ, Cobo LM: A double-blind, placebo-

controlled trial of acitretin for the treatment of psoriasis. J Am Acad Dermatol 1989;21:681-6.

5. Murray HE, Anhalt AW, Lessard R, et al: A 12-month treatment of severe psoriasis with acitretin: results of a Canadian open multicenter study. J Am Acad Dermatol 1991;24:598-602.

6. Gollnick H, Bauer R, Brindley C, et al: Acitretin versus etretinate in psoriasis. Clinical and pharmacokinetic results of a German multicenter study. J Am Acad Dermatol 1988;19:458-68.



Tablo 3. Asitretin tedavisindeki kombinasyon önerileri

Öneri Sonuç

Fototerapi26-28 ++ Etkinliğin artması Toplam UV dozunda azalma (karsinojenite riskinde azalma)

Metotreksat29 - Hepatotoksisite riski?

Siklosporin - Etkinlik artışı?

Etanersept30 + Asitretinle kombine 1×25 mg/hafta etanersept vs 2×25 mg/hafta etanersept benzer etki (randomize kontrollü çalışma)

Diğer biyolojik ajanlar31,32

+/- ?

UV: Ultraviyole

Tablo 2. Asitretin tedavisindeki ilaç etkileşimleri

Sorumlu ilaç Etki

Tetrasiklin Psödotümor serebri olasılığı

Metotreksat Karaciğer toksisitesi riski

Düşük doz progesteron Kontraseptif etki azalması

Lipid düşürücüler Rabdomyoliz riski

Glibenclamide Glikoz düşürücü etkinin artışı

A vitamini Hipervitaminoz

Fenitoin Asitretin fenitoinin proteine bağlanmasını azaltır, klinik anlamı bilinmiyor

Kortikosteroid Hiperlipidemi riski artar

KANITLAR IŞIĞINDA TEDAVİ ÖNERİLERİ- Doğurganlık çağındaki kadınlarda başka seçenek yoksa, kontraseptif önlemler alınarak kullanılmalıdır,

- Başlangıç için önerilen doz ≤25 /mg/gün kadar olmalıdır,

- Doz keilit ve kseroz gelişene kadar iki haftada bir artırılarak optimal doza (25-50 mg/gün veya 0,3-0,5 mg/kg/gün) ulaşılmalıdır,

- Klinik yanıtı artırmak için topikal tedaviler (steroid, vitamin D analogları) veya fototerapi eklenebilir,

- Yaygın püstüler psoriasis tedavisinde ilk seçenek olarak 0,5-1 mg/kg/gün verilerek alevlenmeye karşı idame ettirilmesi önerilir,

- Plak psoriasiste diğer tedavilerle kombinasyon monoterapiden daha etkilidir,

- Klinik yanıt >3 ay değerlendirilmeli,

- Asitretin tedavisinin süresini sınırlayan, toplam doz kısıtlaması yoktur,

- İskelet toksisitesi riskinde artış kanıtı olmadığından radyografik kontrol gereksizdir.

25

www.turkderm.org.tr

7. Meffert H, Sönnichsen N: Acitretin in the treatment of severe psoriasis: a randomized double-blind study comparing acitretin and etretinate. Acta Derm Venereol Suppl (Stockh) 1989;146:176-7.

8. Geiger JM: Efficacy of acitretin in severe psoriasis. Skin Therapy Lett 2003;8:1-3.

9. Warren RB, Griffiths CE: Systemic therapies for psoriasis: methotrexate, retinoids, and cyclosporine. Clin Dermatol 2008;26:438-47.

10. Gollnick HP: Oral retinoids efficacy and toxicity in psoriasis. Br J Dermatol 1996;135(Suppl 49):6-17.

11. Bae YS, Van Voorhees AS, Hsu S, et al: Review of treatment options for psoriasis in pregnant or lactating women: from the Medical Board of the National Psoriasis Foundation. J Am Acad Dermatol 2012;67:459-77.

12. Roenigk HH Jr, Callen JP, Guzzo CA, et al: Effects of acitretin on the liver. J Am Acad Dermatol 1999;41:584-8.

13. Davidson MH, Stein EA, Bays HE, et al: Efficacy and tolerability of adding prescription omega-3 fatty acids 4 g/d to simvastatin 40 mg/d in hypertriglyceridemic patients: an 8-week, randomized, double-blind, placebo-controlled study. Clin Ther 2007;29:1354-67.

14. Ashley JM, Lowe NJ, Borok ME, Alfin-Slater RB: Fish oil supplementation results in decreased hypertriglyceridemia in patients with psoriasis undergoing etretinate or acitretin therapy. J Am Acad Dermatol 1988;19:76-82.

15. DiGiovanna JJ, Helfgott RK, Gerber LH, Peck GL: Extraspinal tendon and ligament calcification associated with long-term therapy with etretinate. N Engl J Med 1986;315:1177-82.

16. Okada N, Nomura M, Morimoto S, Ogihara T, Yoshikawa K: Bone mineral density of the lumbar spine in psoriatic patients with long term etretinate therapy. J Dermatol 1994;21:308-11.

17. Halkier-Sørensen L, Andresen J: A retrospective study of bone changes in adults treated with etretinate. J Am Acad Dermatol 1989;20:83-7.

18. Van Dooren-Greebe RJ, Lemmens JA, et al: Prolonged treatment with oral retinoids in adults: no influence on the frequency and severity of spinal abnormalities. Br J Dermatol 1996;134:71-6.

19. Starling J, Koo J: Evidence based or theoretical concern? Pseudotumor cerebri and depression as acitretin side effects. J Drugs Dermatol 2005;4:690-6.

20. Katz HI, Waalen J, Leach EE: Acitretin in psoriasis: an overview of adverse effects. J Am Acad Dermatol 1999;41:7-12.

21. Pearce DJ, Klinger S, Ziel KK, Murad EJ, Rowell R, Feldman SR: Low-dose acitretin is associated with fewer adverse events than high-dose acitretin in the treatment of psoriasis. Arch Dermatol 2006;142:1000-4.

22. Sbidian E, Maza A, Montaudié H, et al: Efficacy and safety of oral retinoids in different psoriasis subtypes: a systematic literature review. J Eur Acad Dermatol Venereol 2011;25(Suppl 2):28-33.

23. Kragballe K, Jansén CT, Geiger JM, et al: A double-blind comparison of acitretin and etretinate in the treatment of severe psoriasis. Results of a Nordic multicentre study. Acta Derm Venereol 1989;69:35-40.

24. Gollnick H, Bauer R, Brindley C, et al: Acitretin versus etretinate in psoriasis. Clinical and pharmacokinetic results of a German multicenter study. J Am Acad Dermatol 1988;19:458-68.

25. Menter A, Korman NJ, Elmets CA, et al: Guidelines of care for the management of psoriasis and psoriatic arthritis: section 4. Guidelines of care for the management and treatment of psoriasis with traditional systemic agents. J Am Acad Dermatol 2009;61:451-85.

26. Carlin CS, Callis KP, Krueger GG: Efficacy of acitretin and commercial tanning bed therapy for psoriasis. Arch Dermatol 2003;139:436-42.

27. Lauharanta J, Geiger JM: A double-blind comparison of acitretin and etretinate in combination with bath PUVA in the treatment of extensive psoriasis. Br J Dermatol 1989;121:107-12.

28. Saurat JH, Geiger JM, Amblard P, et al: Randomized double-blind multicenter study comparing acitretin-PUVA, etretinate-PUVA and placebo-PUVA in the treatment of severe psoriasis. Dermatologica 1988;177:218-24.

29. Lowenthal KE, Horn PJ, Kalb RE: Concurrent use of methotrexate and acitretin revisited. J Dermatolog Treat 2008;19:22-6.

30. Gisondi P, Del Giglio M, Cotena C, Girolomoni G: Combining etanercept and acitretin in the therapy of chronic plaque psoriasis: a 24-week, randomized, controlled, investigator-blinded pilot trial. Br J Dermatol 2008;158:1345-9.

31. Smith EC, Riddle C, Menter MA, Lebwohl M: Combining systemic retinoids with biologic agents for moderate to severe psoriasis. Int J Dermatol 2008;47:514-8.

32. Conley J, Nanton J, Dhawan S, Pearce DJ, Feldman SR: Novel combination regimens: biologics and acitretin for the treatment of psoriasis a case series. J Dermatolog Treat 2006;17:86-9.

33. Maryles S, Rozenblit M, Lebwohl M: Transition from methotrexate and cyclosporine to other therapies including retinoids, ultraviolet light and biologic agents in the management of patients with psoriasis. J Dermatolog Treat 2003;14(Suppl 2):7-16.

34. Koo J: Systemic sequential therapy of psoriasis: a new paradigm for improved therapeutic results. J Am Acad Dermatol 1999;41:25-8.

35. Halkier-Sørensen L, Laurberg G, Andresen J: Bone changes in children on long-term treatment with etretinate. J Am Acad Dermatol 1987;16:999-1006.



www.turkderm.org.tr


SİKLOSPORİN

Bezmialem Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye

Nahide Onsun

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Nahide Onsun, Bezmialem Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, TürkiyeTel.: +90 532 396 52 36 E-posta: [email protected]


Giriş

Genel Bilgiler

Siklosporin, immünsüpresyon sağlayan, oral yolla kullanılan

bir kalsinörin inhibitörüdür. Psoriasis tedavisinde ilk kez 1979

yılında kullanılmış ancak psoriasis tedavi onayı 1990’lı yılların

başında verilmiştir1.

Etki Mekanizması

Siklosporin, T hücrelerinin interlökin-2 yapımını bloke eden

bir kalsinörin inhibitörüdür. Siklosporinin limfokin sentezini

azaltarak T hücre aktivasyonu engellediğine ve dolaylı yoldan

keratinosit proliferasyonunu inhibe ettiğine inanılmaktadır.

Siklosporin lipofilik bir molekül olup konvansiyonel biçimde

hazırlanmış oral preparatların emilimi son derece zayıftır.

Hidrofilik özelliği artırılmış mikroemülsiyonların emilimi ve

biyoyararlılılığı çok daha fazladır2.


Psoriasis tedavisinde önerilen başlangıç dozu 2,5 mg/

kg/gündür. Günde iki kez 1,25 mg/kg olarak kullanılır.

Gerekirse, doz 2. haftadan itibaren 0,5-1,0 mg/kg şeklinde

artırılabilir. Beklenen yanıt en az %50 Psoriasis Alan Şiddet

İndeksi düzelmesidir. Uzun süreli remisyon için 3 mg/kg/gün

dozun daha etkili olduğu kabul edilmektedir. İntermittan kısa

dönem kullanımda en fazla 12 hafta etkili dozda kullanılır

daha sonra azaltılıp kesilir veya hafta sonu tedavisi şeklinde

devam edilebilir. Kümülatif toplam sürenin 2 yılı geçmemesi

önerilmektedir3.

Etkinlik

Siklosporinin psoriasis tedavisindeki etkinliği randomize klinik çalışmalarla kanıtlanmıştır1,4-6. Bu çalışmalar, 2,5-5 mg/kg/gün dozla 12-16 haftalık tedavi sonunda siklosporinin süratli bir remisyon sağladığını göstermiştir. Siklosporin etkinliğinin metotreksatla eşdeğer olduğu belirlenmiştir7. Siklosporin, plak psoriasis dışında püstüler psoriasis, eritrodermik psoriasis ve tırnak psoriasisinde de etkili bulunmuştur8-10.

Gebelikte Kullanım

Gebelikte kullanım güvenirlik düzeyi C olup, şiddetli püstüler psoriasisde kullanılabileceği bildirilmiştir11.

Pediatrik Kullanım

Çocuklarda dirençli psoriasis olgularında maksimum doz 3,5 mg/kg/gün şeklinde kullanılabilir12. On iki haftalık kürlerle aralıklı (intermitan) tedavi hem etkin hem de güvenilir bulunmuştur13,14.

Rotasyon-Kombinasyon-Ardışık Tedavilerde Siklosporin

Siklosporin güçlü immünsüpresif etkisinden dolayı kombinasyondan çok rotasyonel ve ardışık tedavinin temizleme aşamasında tercih edilir. Fototerapi ile kombinasyon kontrendikedir. Asitretin ile kombinasyon ardışık tedavinin geçiş fazında kullanılabilir. Metotreksatla kombinasyon ise immünsüpresif etkinin artmasına yol açar. Biyolojik ajanlarla kombinasyonu da pek önerilmemektedir. Tablo 1’de siklosporinin asitretin ile ardışık tedavisi özetlenmektedir.

27

www.turkderm.org.tr

İzlem/İlaç Reaksiyonları/Güvenlik

Siklosporin tedavisinin en önemli yan etkileri nefrotoksisite, hipertansiyon ve immünsüpresyondur. Diğer yan etkileri; hiperlipidemi, gingival hiperplazi, hipertrikoz, bulantı, kusma, karın ağrısı, baş ağrısı, enfeksiyon ve malinite gelişimidir. Nefrotoksisite, süre ve yüksek dozla ilişkili olup süre uzadıkça toksisite riski artar. Siklosporin, renal fonksiyonlarda akut değişikliklere neden olabilir. Böbreklerde afferent arteriollerde vazokonstriksiyona neden olarak glomerül filtrasyon oranını azaltır; serum üre, kreatinin düzeyleri yükselirken kreatinin klirensi azalır15,16. Siklosporin dozunun düşürülmesi veya tedaviye ara verilmesiyle genelde değerler normale döner. Ancak sıklıkla görülmese de proksimal tübül veya afferent arteriolde düzelmesi mümkün olmayan yapısal değişikliklere neden olabilir. Hipertansiyon siklosporin tedavisi sırasında gelişebilecek diğer önemli bir yan etkidir. Hipertansiyon gelişme riski doz ve tedavi süresi ile yakından ilişkilidir17. Hipertansiyon genellikle ilacın kesilmesiyle geriler. Hipertansif tedavi gerekirse, siklosporinle birlikte anjiyotensin dönüştürücü enzim (ACE) inhibitörleri ve tiazid grubu diüretikler tercih edilmemelidir. Önerilen antihipertansif ajanlar kalsiyum kanal antagonistleridir (örneğin; nifedipin), ancak diltiazem, nikardipin ve verapamil gibi bazı kalsiyum kanal blokerleri siklosporin metabolizmasında değişikliğe yol açabilir. Siklosporin tedavisi sırasında magnezyum (Mg+2) ve potasyum (K+) düzeyleri izlenmeli, Mg eksikliği durumunda takviye yapılmalıdır. K+ düzeyi 5,5 mg üzerine çıkarsa tedaviye ara verilmelidir.

Ayrıca P-450 sitokrom enzim düzeyini etkileyen ilaç ve yiyecek içecekler (örneğin; greyfurt suyu) ile birlikte alınmamalıdır. Bir immünosüpresif olan siklosporin, enfeksiyon ve malinite riskini artırabilir. Siklosporin kullanan hastalar deri kanserleri ve lenfoproliferatif hastalıklar açısından takip edilmelidir18,19.

Kaynaklar1. Ellis CN, Fradin MS, Messana JM, et al: Cyclosporine for plaque-type

psoriasis. Results of a multidose, double-blind trial. N Engl J Med 1991;324:277-84.

2. Colombo D, Egan CG: Bioavailability of Sandimmun® versus Sandimmun Neoral®: a meta-analysis of published studies. Int J Immunopathol Pharmacol 2010;23:1177-83.

3. Maza A, Montaudie H, Sbidian E, et al: Oral cyclosporin in psoriasis: a systematic review on treatment modalities, risk of kidney toxicity and evidence for use in non-plaque psoriasis. J Eur Acad Dermatol Venereol 2011;25(Supp 2):9-27.

4. Christopher E, Mrowietz U, Henneicke HH, Farber L, Welzel D: Cyclosporine in psoriasis: a multicenter dose-finding study in severe plaque psoriasis. The German Multicenter Study. J Am Acad Dermatol 1992;26:86-90.

5. No authors listed: Cyclosporin versus etretinate: Italian multicenter comparative trial in severe plaque-form psoriasis. Italian Multicenter Study Group on Cyclosporin in Psoriasis. Dermatology 1993;187(Suppl 1):8-18.

6. Laburte C, Grossman R, Abi-Rached J, Abeywickrama KH, Dubertret L: Efficacy and safety of oral cyclosporin A (CyA; Sandimmun) for long-term treatment of chronic severe plaque psoriasis. Br J Dermatol 1994;130:366-75.

7. Heydendael VM, Spuls PI, Opmeer BC, et al: Methotrexate versus cyclosporine in moderate-to-severe chronic plaque psoriasis. N Engl J Med 2003;349:658-65.

8. Reitamo S, Erkko P, Remitz A, Lauerma AI, Montonen O, Harjula K: Cyclosporine in the treatment of palmoplantar pustulosis. A randomized, double-blind, placebo-controlled study. Arch Dermatol 1993;129:1273-9.

9. No authors listed: Management of erythrodermic psoriasis with low-dose cyclosporin. Studio Italiano Multicentrico nella Psoriasis (SIMPSO). Dermatology 1993;187(Suppl 1):30-7.

10. Feliciani C, Zampetti A, Forleo P, et al: Nail psoriasis: combined therapy with systemic cyclosporin and topical calcipotriol. J Cutan Med Surg 2004;8:122-5.


Nahide OnsunTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

İlaç etkileşimleri

Etkiyi artıranlar Etkiyi azaltanlar

-Eritromisin -Fenobarbital

-Metil prednisolon -Orlistat

-Amiodaron -St. John’s wort

Tablo 1. Siklosporinin asitretin ile ardışık tedavi şeması

Faz 1 (1 ay) Faz 2a (2-3 ay) Faz 2b (4-7ay) Faz 3

Siklosporin maksimum 5 mg/kg/gün Siklosporin+asitretin (düşük doz) Siklosporin dozu azaltılır+asitretin (normal doz) Asitretin ile devam

KANITLAR IŞIĞINDA TEDAVİ ÖNERİLERİSiklosporin-Orta-şiddetli psoriasis olgularında etkili bir immünsüpresiftir,

-2,5-5 mg/kg/gün doz aralığında kullanılır,

-En önemli yan etkisi renal toksisite ve hipertansiyondur,

-Obez, hipertansif, böbrek yetmezliği olan yaşlı hastalarda kullanılmamalıdır,

-ACE inhibitörleri ve tiazid grubu diüretiklerle birlikte kullanılmamalıdır,

-Fototerapi ile birlikte kesinlikle kullanılmamalı, yaz aylarında tercih edilmemelidir,

-Kısa sürede etkisi başladığından hızlı etki beklenen durumlarda tercih sebebidir,

-Enfeksiyon ve malinite açısından hastalar dikkatli takip edilmelidir,

-İntermitan tedavi, sürekli kullanımdan daha güvenlidir,

-Sürekli tedavide tedavi süresi 2 yılı geçmemelidir.

www.turkderm.org.tr

28

11. Hazarika D: Generalized pustular psoriasis of pregnancy successfully treated with cyclosporine. Indian J Dermatol Venereol Leprol 2009;75:638.

12. Perrett CM, Ilchyshyn A, Berth- Jones J: Cyclosporin in childhood psoriasis. J Dermatolog Treat 2003;14:113-8.

13. Ho VC, Griffiths CE, Albrecht G, et al: Intermittent short courses of cyclosporin (Neoral®) for psoriasis unresponsive to topical therapy: a 1-year multicenter, randomized study. The PISCES Study Group. Br J Dermatol 1999;141:283-91.

14. Chaidemenos GC, Mourellou O, Avgoustinaki N, et al: Intermittent vs. continuous 1-year cyclosporin use in chronic plaque psoriasis. J Eur Acad Dermatol Venereol 2007;21:1203-8.

15. Zachariae H, Kragballe K, Hansen HE, Marcussen N, Olsen S: Renal biopsy findings in long-term cyclosporin treatment of psoriasis. Br J Dermatol 1997;136:531-5.

16. Maza A, Montaudie H, Sbidian E, et al: Oral cyclosporin in psoriasis: a systemic review on treatment modalities, risk of kidney toxicity and evidence for use in non-plaque psoriasis. J EurAcad Dermatol Venereol 2011;25(Suppl 2):19-27.

17. Feutren G, Abeywickrama K, Friend D, von Graffenried B: Renal function and blood pressure in psoriasis patients treated with cyclosporine. Br J Dermatol 1990;122(Suppl 36):57-69.

18. Jensen P, Hansen S, Moller B, et al: Skin cancer in kidney and heart transplant recipients and different long-term immunosuppressive therapy regimens. J Am Acad Dermatol 1999;40:177-86.

19. Paul CF, Ho VC, McGeown C, et al: Risk of malignancies in psoriasis patients treated with cyclosporine: a 5 y cohort study. J Invest Dermatol 2003;120:211-6.


Nahide OnsunTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

29

www.turkderm.org.tr


PSORİASİSTE BİYOLOJİK AJAN KULLANIMI

Bahçeşehir Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye

Erol Koç

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Erol Koç, Bahçeşehir Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, TürkiyeTel.: +90 532 353 18 25 E-posta: [email protected]


Giriş

Genel Bilgiler

Tümör nekroz faktörü-alfa (TNF-α), psoriasis patogenezinde merkezi rol oynayan bir pro-enflamatuvar sitokindir. Günümüzde TNF-α’nın bloke edilmesiyle psoriasis başarıyla tedavi edilebilmektedir1,2. Biyolojik ajanlar; siklosporin, asitretin, metotreksat veya fototerapi/fotokemoterapi gibi sistemik tedavilere cevap vermeyen, bu tedavilerin kontrendike olduğu veya tolere edilemediği orta ve şiddetli plak psoriasis, stabil olmayan psoriasis ve psoriatik artritli yetişkin hastaların tedavisinde kullanılırlar3,4. Ülkemizde anti-TNF ajanlardan monoklonal antikor olarak adalimumab ve infliksimab, reseptör blokeri olarak etanersept ile anti-(interlökin-12/23) monoklonal antikoru olarak ustekinumab, psoriasis tedavisinde onaylıdır. Biyolojik ajanların (anti-TNF ajanlar ve ustekinumab) kullanımı için uygunluk ölçütleri, biyolojik tedaviye uygun psoriasis hastalarının tanımlandığı, ülkemizde de genel kabul görmüş olan bir değerlendirme ölçütüdür. Biyolojik ajan tedavisi için uygun psoriasis hastalarının tanımlanması Tablo 1’de gösterilmektedir2,3,5.

Biyolojik Tedavi Öncesinde ve Tedavi Sırasında Değerlendirme

Biyolojik tedavi başlanmadan önce hastalarda olası risk faktörlerini saptamak için ayrıntılı anamnez, fizik muayene, daha önce kullandığı ilaçların değerlendirilmesi ve gerekli laboratuvar tetkiklerinin göz önünde bulundurulması gerekmektedir3. Psoriasisin tipi, süresi ve seyri, artrit varlığı, daha önce kullandığı tedaviler, dozları, süreleri, varsa yan etkileri, etkinlikleri ve varsa ilacın kesilme nedenleri

sorgulanmalıdır. Ayrıca eşlik eden diğer hastalıklar, düzenli olarak kullandığı ilaçlar ve hastalığın yaşam kalitesine etkisi sorgulanmalıdır. Hastanın boy-kilo ölçümleri yapılmalı, vücut kitle indeksi hesaplanmalıdır. Anamnezde akut ve kronik enfeksiyonları, tüberküloz (TB), kendisinde ve ailesinde, 1. derecede akrabalarında demiyelinizan hastalık ya da malignite olup olmadığı sorgulanmalıdır. Ayrıca kadın hastalar gebelik açısından sorgulanmalı, anamnez ve gebelik testleriyle gebelik dışlandıktan sonra biyolojik tedavi başlanmalıdır6,7. Biyolojik tedavilerle tedavi sırasında hastalar, ilk üç ay ayda bir, sonra üç ayda bir detaylı fiziki muayene ile kontrol edilmelidir. Tedaviye devam kararı, ortalama 12. haftada değerlendirilmeli, yanıt varsa devam edilmeli, ardından üç ayda bir izlenmelidir.

Laboratuvar Tetkikleri

Tam kan sayımı, tam idrar testi, karaciğer fonksiyon testleri, hepatit belirteçleri, C-reaktif protein, anti-HIV testi, gebelik testi, akciğer filmi, öncelikle interferon gama salınım testi (İGST; quantiferon tbc testi), yapılamıyorsa tüberkülin deri testi, protein purifiye derivate (TDT, PPD) yapılmalıdır3,7,8. Tedavi sırasında da bu tetkikler belli aralıklarla ve gerekli hallerde daha sık aralıklarla tekrarlanabilir3. Ancak klinik duruma, risk ve maruziyete göre daha detaylı testler gerekebilir9. Biyolojik tedavi öncesinde ve tedavi süresince yapılması gereken laboratuvar tetkikleri Tablo 2’de özetlenmiştir9,10.

Biyolojik Tedavi Kesin Kontrendikasyonları

Aktif enfeksiyonlar,Aktif TB,İmmünosüpressif tedavi,

www.turkderm.org.tr

30 Turkderm - Arch Turk Dermatol Venerology2016;50(Suppl 1):29-32

Erol KoçTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

Malignite varlığı (tedavi edilmiş melanom dışı deri kanserleri ve 5 yıl önce tedavi almış olan maligniteler hariç),Demiyelinizan hastalıklar,Konjestif kalp yetmezliği [New York Kalp Birliği (NYKB) derece 3 ve 4],İlaca hipersensitivite.

Biyolojik Tedavi Göreceli Kontrendikasyonları

İki yüz seanstan fazla psoralen ultraviyole A (PUVA) tedavisi, 350 seanstan fazla ultraviyole B (UVB), özellikle arkasından siklosporin kullanmış hastalar,HIV pozitif veya AIDS’li hastalar,Hepatit B veya C pozitif hastalar,Konjestif kalp yetmezliği (NYKB derece 1 ve 2),Rekürren enfeksiyonlar,Canlı aşılar.

Enfeksiyon

Biyolojik tedavi adayı hastalar tedaviden önce ve tedavi sırasında periyodik olarak ciddi sistemik (akut veya kronik) veya lokal (örneğin; apse) enfeksiyonlar açısından değerlendirilmelidir3,11. Aktif enfeksiyon tespit edildiği durumlarda enfeksiyon tedavi edildikten sonra biyolojik ajanlar uygulanabilir3. Biyolojiklerle tedavide enfeksiyon riskinde salmonella ve listeriya enfeksiyonlarına karşı da dikkatli olunmalıdır2.

Tüberküloz

Biyolojik ajan kullanacak hastalarda TB açısından değerlendirme anamnez, fizik muayene, akciğer filmi, PPD testi (TDT testi) ve spesifik interferon-gama (quantiferon tbc testi) (İGST) analizini içermelidir. Akciğer filminde TB sekelinin olması, akciğer TB olan bir hastayla son bir yıl içinde yakın temas içinde bulunulması (aynı oda havasını 24 saat boyunca solumak), TB açısından yüksek riskli sağlık personeli olunması, tedavi öncesi yapılan spesifik interferon-gama (quantiferon tbc testi) testinin pozitif veya ilk TDT değerinin ≥5 mm olması durumlarında TB’ye karşı koruyucu tedavi yapılmalıdır. Koruyucu tedavi biyolojik tedaviden bir ay önce başlamalı ve herhangi bir nedenle biyolojik edavi kesilse bile 9 ay boyunca 300 mg/gün izoniazid (İNH) verilmelidir3. İNH’nin kullanamadığı durumlarda 4 ay boyunca rifampisin kullanılabilir. Anti-TNF tedavisi başlanan hastalar asemptomatik olsalar bile TB hastalığı açısından (anamnez, fizik muayene, radyolojik kontrol) 6 ayda bir kontrol edilmelidir. Bununla birlikte semptomatik olan olgular süresine bakılmaksızın ilgili uzman tarafından TB hastalığı açısından incelenmelidir. Anti-TNF tedavisi öncesinde akciğer filminde saptanan sekel lezyonlar nedeni ile koruma tedavisi verilen hastalar aktif TB hastalığı açısından izlenmelidir. Latent tüberküloz enfeksiyonu (LTBE) taramasında TDT veya İGST kullanılabilir. Her iki testinde yanlış negatif ve pozitif sonuçları olabilir. Bu testler aktif TB hastalığında ve LTBE’de pozitif olabilir. Bu nedenle herhangi birinin pozitifliği aktif TB hastalığı

Tablo 2. Biyolojik tedavi öncesinde ve tedavi süresince yapılması gereken laboratuvar tetkikleri*

Zaman (ay) →Tetkik ↓

Tedavi başlangıcı 3. ay 6. ay 9. ay 12. ay

Tam kan sayımı X X X X X

Tam idrar testi X X X X X

Sedimentasyon X X X X X

ALT, AST X X X X X

Üre, kreatinin, glukoz X X X X X

PPD testi X - - - -

Akciğer grafisi X - - - X

Quantiferon tbc gold testi X - - - gerektiğinde

CRP X - - - -

Gebelik testi X - - - -

Hepatit B ve C testi X - - - X

Anti-HIV testi X - - - -

CRP: C-reaktif protein, ALT: Alanin aminotransferaz, AST: Aspartat amino transferaz, PPD: Protein purifiye derivate, *Bu tetkikler, hekimin uygun gördüğü durumlarda ve gerekli hallerde daha sık aralıklarla tekrar edilebilir

Tablo 1. Biyolojik tedaviler için uygunluk ölçütleri

Orta-şiddetli psoriasis varlığında;

A) Hızlı kötüleşme, görünür alanların tutulması, fonksiyonel yetersizlik (plamoplantar, genital tutulum gibi), ağır eritrodermik veya jeneralize püstüler psoriasis veya eklem tutulumu varlığı,

B) Bu koşulların varlığında; (asitretin metotreksat, siklosporin, fototerapi ile)-Konvansiyonel sistemik tedavilere yanıtsız hastalar (monoterapi veya kombinasyon tedavileri ile uygun sistemik ajanlarla kontrol altına alınamayan),-Konvansiyonel sistemik tedavilere kontrendikasyon veya yan etki gelişen hastalar (etkin dozlarda toksisite veya yan etki gelişmesi, kümülatif toksisite, yaş, cins, komorbidite, potansiyel ilaç etkileşimleri gibi bireysel faktörler nedeniyle toksisite riski yüksek hastalar),-Hızlı relaps gösteren hastalar (tedavi devam ederken ya da tedavi bitiminden sonra 3 ay içinde)

31

www.turkderm.org.tr



ve LTBE ayrımında yardımcı olmaz. LTBE taramasında ilk test olarak TDT tercih edildiğinde 5 mm ve üzeri endürasyon pozitif kabul edilir ve koruma tedavisi verilir. Endürasyonu 5 mm’nin altında olan olgularda İGST veya 1-3 hafta sonra TDT tekrarı (booster) yapılır. İGST sonucu pozitif veya ikinci TDT sonucunda endurasyon 5 mm ve üzerinde ise koruma tedavisi başlanır. İkinci test negatif ise koruma tedavisi için klinik karar verilir. LTBE taramasında ilk test olarak İGST tercih edildiğinde sonuç pozitif ise koruma tedavisi verilir. Sonucun belirsiz olduğu durumlarda İGST tekrarı veya TDT yapılması önerilir. Sonucun negatif olduğu durumlarda koruma tedavisi için klinik karar verilir. Anti-TNF tedavi kararı verilen psoriasis hastalarında LTBE taramasında İGST öncelikli tercih edilmelidir. LTBE saptanmayan hastalarda yıllık LTBE taraması uygundur. LTBE saptanan hastalarda tekrar LTBE taraması yapılmaz. LTBE test sonuçları negatif olan hastalarda, uzman hekim hastanın risk durumunu göz önüne alarak koruma tedavisi kararı verebilir. Anti-TNF tedavi sırasında TB hastalığı saptanırsa ulusal TB tanı ve tedavi rehberine uygun olarak tedavi başlanır. Anti-TNF tedavi kesildikten sonra TB riski devam edebilir. Bu nedenle hastaların TB yönünden en az 6 ay daha takip edilmesi uygundur. Biyolojik tedavi alan hastaların her 3 ayda bir ve tedavi kesildikten sonra 6 ay sonrasına kadar TB açısından klinik olarak izlenmesi önerilmektedir2,3. Ayrıca TB’nin sadece primer değil, ekstrapulmoner, atipik ve dissemine formları da dikkate alınmalıdır2. Türkiye’de anti-TNF tedavi ve ustekinumab uygulanan hastalar için üç ayda bir “Güvenlik İzlem Formu” doldurulması ve Sağlık Bakanlığı’na iletilmesi zorunludur. TB için yılda bir akciğer grafisi ve gerektiğinde quantiferon tbc testi ile hasta izlenir. Eğer bu tetkiklerde şüpheli durumlar oluşursa tomografi vs. gibi daha detaylı tetkikler yapılmalıdır. Ayrıca rutin kontrollerde sebebi bilinmeyen ateş, gece terlemeleri konusunda hekim uyanık olmalıdır.

Malignite

Psoriasiste geniş ölçekli ve uzun dönem çalışmalar eksik olmasına rağmen, malignite riski dışlanamamaktadır3,7,12. Biyolojik tedaviye başlamadan önce hastalar mutlaka malignite açısından değerlendirilmeli, bu amaçla dikkatli öykü alınmalı ve detaylı fizik muayene yapılmalıdır10. Öncesinde 200 seans PUVA, 350 seans UVB ile iki yıldan fazla aralıksız siklosporin almış olan hastalarda malignite riski artmış olduğundan daha dikkatli olunmalıdır9. Ailesel malignite öyküsü olan hastalarda da yine daha dikkatli olunmalıdır. Tedavi öncesinde 5 yıldan uzun kür sağlanmış solid organ tümörü, melanom dışı deri kanseri olan olgularda biyolojik ajan kullanılabilir. Biyolojik tedavi kullanan psoriasisli hastalar her vizitte öykü ve detaylı fizik muayene ile özellikle lenfoma ve diğer maligniteler açısından izlenmelidir. Biyolojik ajan ile tedavi sırasında malignite gelişirse tedavi derhal kesilmelidir7.

Gebelik

Anti-TNF ajanlar ve ustekinumab için gebelik kategorisi B’dir. Ancak gebelik ve laktasyon döneminde biyolojik ajan kullanımı ile ilgili randomize klinik çalışmalar mevcut olmadığı için bu hastalarda biyolojik ajan kullanımı önerilmemektedir. Gebe kalma potansiyeli olan kadınlarda biyolojik tedavi sırasında ve sonrasında 6 ay boyunca kontrasepsiyon uygulanmalıdır2,3,7. Biyolojik tedavi altında iken gebelik saptanırsa ilgili uzmana yönlendirilerek daha detaylı değerlendirme yapılmalı; biyolojik tedavinin devamı konusunda birlikte karar verilmelidir. Bu durum,

yarar/zarar oranı dikkate alınarak hasta bazında değerlendirilmelidir2. Gebelikte anti-TNF kullanan annelerin bebeklerinde aşıya bağlı ciddi enfeksiyonlar görülebileceğinden, bebeklerde Basil Calmet Guerrin dahil canlı aşıların yapılması 6. aydan sonraya ertelenmelidir. Biyolojik ajanların anne sütüne geçişi konusunda kesin bilgiler olmamakla birlikte yarar/zarar oranı gözetilerek emzirme durumunda ilacın kullanımı sürdürülebilir. Biyolojik ajanların sperm kalitesine etkisi bulunmadığından erkek hastalarda kontrasepsiyon gerekmez.

Aşılanma

Aşılanmaya ihtiyaç duyulan psoriasis hastalarında tüm aşılar biyolojik tedaviye başlamadan en az 15 gün önce yapılmalıdır. Biyolojik tedavi adayı hastalarda tedaviden önce pnömokok ve influenza aşılarının yapılması önerilmektedir. Biyolojik tedaviye başlandıktan sonra canlı aşılar uygulanmamalıdır3.

Konjestif Kalp Yetmezliği

Orta ve şiddetli konjestif kalp yetmezliğinde (NYKB 3-4 derece) anti-TNF ajanlar kontrendikedir. Hafif konjestif kalp yetmezliğinde (NYKB 1-2 derece) dikkatli kullanılmalıdır3. Ekokardiyografi ile izlenmeli, ejeksiyon fraksiyonu %50’nin altında ise verilmemelidir. Yeni semptom gelişimi veya semptomların kötüleşmesi durumunda tedavi kesilmelidir2.

Demiyelinizan Hastalıklar

Biyolojik tedavi ile demiyelinizan hastalıkların gelişimi arasında bir ilişki olabileceğinden biyolojik ajanlar, multipl skleroz (MS) ve diğer demiyelinizasyon hastalıklarında kullanılmamalıdır. MS’li hastaların birinci derece akrabaları da MS gelişimi için artmış riske sahip oldukları için bunlarda da anti-TNF ajanlar kullanılmamalıdır2,3,6,7.

Hepatit

Biyolojik ajan tedavisi başlamadan önce hepatit B ve C taraması yapılmalıdır7. Eşzamanlı hepatit B ve C enfeksiyonu olan hastalarda anti-TNF tedavi verilmemesi gerektiği yönünde bir Amerikan Gıda ve İlaç Dairesi uyarısı mevcuttur3. Hepatit C virüs enfeksiyonu varlığında düzenli takiple tedavi verilebilirken, Hepatit B virüs enfeksiyonu varlığında kullanım zorunlu ise, karaciğer fonksiyon testleri yanında ek olarak viral yükün de tedaviden önce, tedavi sırasında ve tedaviden üç ay sonrasına kadar izlenmesi gerektiği bildirilmiştir13,14.

HIV

Biyolojik tedavi başlamadan önce HIV yönünden tarama yapılmalıdır3.

Kronik Böbrek Yetmezliği

Yeterli veri olmamakla birlikte güncel literatür bilgileri ışığında zorunlu durumlarda böbrek yetmezliği olan hastalarda biyolojik ajanların dikkatli bir izlemle kullanılabileceği değerlendirilmektedir15.

Cerrahi Müdahale

Majör cerrahi müdahale durumunda biyolojik ajanlar, geçici olarak kesilir, hasta normale döndükten sonra tedaviye tekrar başlanabilir. Yine acil cerrahi müdahalelerde ajan kesilerek cerrahi operasyon yapılır, hasta normale dönünce tedaviye tekrar devam edilir. Majör yanık ve travmalarda biyolojik ajanlar hasta normale dönene kadar kesilmelidir. Minör yanık ve travmalarda ise, tedaviyi kesmeye gerek yoktur. Diş çektirmek veya diş tedavisi için; müdahale majör bir girişim ise, ilaç kesilmeli, minör bir girişim ise ilacın kesilmesine gerek olmadığı

www.turkderm.org.tr



değerlendirilmektedir. Bu durum klinisyenin görüşüne bağlı olarak hasta bazında değerlendirilmelidir.

Çocuklarda ve Yaşlılarda Kullanım

Günümüzde ülkemizde pediatrik psoriasiste onaylı anti-TNF ajan etanersepttir. Adalimumab ise onay aşamasındadır. Diğer anti-TNF ajanların pediatrik yaş grubundaki kullanımları, henüz olgu serileri düzeyindedir, ancak çalışmaları devam etmektedir. O yüzden bu ajanlarla pediatrik aş grubu psoriasis tedavisi, endikasyon dışı onayı ile yapılmalıdır. Biyolojik tedaviler için psoriasiste bir üst yaş sınırı olmamakla birlikte bu ilaçların yaşlı hastalarda kullanımı ile ilgili çalışmalar henüz mevcut değildir.

İlaç Etkileşimi

Anti-TNF ajanlarla birlikte glukokortikoidler, nonsteroid anti-enflamatuvar ilaçlar, analjezikler ve metotreksat kullanıldığında etkileşim

bildirilmemiştir. Ancak ciddi enfeksiyon ve nötropeni riskinden dolayı anti-TNF ajanlarla birlikte anakinra kullanılmamalıdır.

Kaynaklar1. Mrowietz U, Kragballe K, Reich K et al: Definition of treatment goals for

moderate to severe psoriasis: a European consensus. Arch Dermatol Res 2011;303:1-10.

2. Smith CH, Anstey AV, Barker JN, et al: British Association of Dermatologists' guidelines for biologic interventions for psoriasis 2009. Br J Dermatol 2009;161:987-1019.

3. Alper S, Akyol M, Atakan N, ve ark: Türkiye psoriasis tedavi kılavuzu-2012. Turkderm 2012;46:1-36.

4. Nast A, Boehncke WH, Mrowietz U, et al: S3-Guidelines on the treatment of psoriasis vulgaris (English version) Update. J Dtsch Dermatol Ges 2012;10(Suppl 2):1-95.

5. Puig L, Carrascosa JM, Carretero G, et al: Spanish evidence-based guidelines on the treatment of psoriasis with biologic agents, 2013. Part 1: on efficacy and choice of treatment. Actas Dermosifiliogr 2013;104:694-709.

6. Menter A, Gottlieb A, Feldman SR, et al: Guidelines of care for the management of psoriasis and psoriatic arthritis: Section 1. Overview of psoriasis and guidelines of care for the treatment of psoriasis with biologics. J Am Acad Dermatol 2008;58:826-50.

7. Nast A, Gisondi P, Ormerod AD, et al: European S3-Guidelines on the systemic treatment of psoriasis vulgaris - Update 2015 - Short version - EDF in cooperation with EADV and IPC. J Eur Acad Dermatol Venereol 2015;29:2277-94.

8. Lebwohl M, Bagel J, Gelfand JM, et al: From the Medical Board of the National Psoriasis Foundation: monitoring and vaccinations in patients treated with biologics for psoriasis. J Am Acad Dermatol 2008;58:94-105.

9. Pathirana D, Ormerod AD, Saiag P, et al: European S3-guidelines on the systemic treatment of psoriasis vulgaris. J Eur Acad Dermatol Venereol 2010;24:117-8.

10. American Academy of Dermatology Work Group, Menter A, Korman NJ, et al: Guidelines of care for the management of psoriasis and psoriatic arthritis: section 6. Guidelines of care for the treatment of psoriasis and psoriatic arthritis: case-based presentations and evidence-based conclusions. J Am Acad Dermatol. 2011;65:137-74.

11. Nast A, Kopp I, Augustin M, et al: German evidence-based guidelines for the treatment of Psoriasis vulgaris (short version). Arch Dermatol Res 2007;299:111-38.

12. Patel RV, Clark LN, Lebwohl M, Weinberg JM: Treatments for psoriasis and the risk of malignancy. J Am Acad Dermatol 2009;61:1059.

13. Nathan DM, Angus PW, Gibson PR: Hepatitis B and C virus infections and anti-tumor necrosis factor-alpha therapy: guidelines for clinical approach. J Gastroenterol Hepatol 2006;21:1366-71.

14. Carrol MB, Bond MI: Use of tumor necrosis factor-alpha inhibitors in patients with chronic hepatitis B infection. Semin Arthritis Rheum 2008;38:208-17.

15. Reich K, Burden AD, Eaton JN, Hawkins NS: Efficacy of biologics in the treatment of moderate to severe psoriasis: a network meta-analysis of randomized controlled trials. Br J Dermatol 2012;166:179-88.

BİYoLojİK AjANLARIN SEçİmİBiyolojik ajanlardan hangisinin seçileceği klinik ihtiyaca, risklerin dikkatli belirlenmesine, yarar/zarar oranına, hekim ve hasta tercihine göre bireysel olarak belirlenir. Biyolojik ajan tercihinde hastanın tedaviye uyumu, kendi kendine enjeksiyon yapabilme veya infüzyon ile ilacın kullanılabilirliği, daha sık aralıklarla uygulama veya daha seyrek aralıklarla uygulama gerektirmesi ajanların tercihi için belirleyici faktörler olabilmektedir. Başlangıç Psoriasis Alan Şiddet İndeksi skoru, biyolojik ajan seçiminde belirleyici bir kriter değildir. Belirli bir biyolojik ajanın daha şiddetli hastalarda ya da ikincil ajan olarak kullanılacağına dair kanıta dayalı bir veri mevcut değildir. Kronik stabil plak psoriasiste etanersept, infliksimab, adalimumab veya ustekinumab, biyolojik ajan kullanma uygunluk ölçütü prensipleri dahilinde bireysel olarak tercih edilebilir. Hastalığın hızlı kontrol altına alınması gereken durumlarda, stabil olmayan psoriasiste ve generalize püstüler psoriasiste infliksimab, adalimumab veya ustekinumab ilk seçenek olarak önerilir. Aralıklı tedavinin gerekli olduğu durumlarda etanersept, adalimumab veya ustekinumab tercih edilebilir. Çocuk hastalarda etanersept veya adalimumab, obez hastalarda mg/kg/doz hesabı yapılabildiği için infliksimab veya ustekinumab seçilebilir.

33

www.turkderm.org.tr


ETANERSEPT

İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye

Sibel Alper

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Sibel Alper, İstanbul Bilim Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, İstanbul, TürkiyeTel.: +90 532 347 09 44 E-posta: [email protected]


Giriş

Genel Bilgiler

Etanersept, tümör nekroz faktörü (TNF)-alfa’nın hücre

yüzey reseptörleri ile etkileşimini yarışmacı olarak baskılayan

recombinant insan reseptör füzyon proteinidir. TNF-alfa aracılı

hücresel yanıtı engeller ve TNF-alfa’nın etkilediği diğer pro-

enflamatuvar sitokinlerin aktivitelerini düzenler1. Etanersept;

artrit, Crohn hastalığı ve psoriasis gibi birçok enflamatuvar

hastalıkta önemli bir sitokin olan TNF-alfa’yı bağlayıp nötralize

ederek sistemik konvansiyonel tedavilere yanıt vermeyen,

bu tedavilerin kontrendike olduğu veya tolere edilemediği

orta-şiddetli psoriasis hastalarının tedavisinde kullanılır. Eylül

2004’te psoriasis tedavisi için onay almıştır2.

Etki Mekanizması

Etanersept, Fc immünoglobulin G1 reseptörünün insan

dimerik füzyon proteini ve TNF-alfa reseptörünün hücre dışı

alanıdır. Dolaşımdaki TNF-alfa’nın hücre yüzey reseptörleri ile

etkileşimini yarışmacı olarak baskılar3. Enjeksiyon bölgesinden

yavaşça emilir, mutlak biyoyararlanma %60’tır, maksimum

konsantrasyona ulaşma zamanı 51 saat, yarılanma ömrü 68

saattir. Tüm dokulara yayılır ve 12 haftadan önce sabit duruma

erişir. Haftada 2 kez 25 mg’lik doza kıyasla, haftada iki kez 50

mg kullanıldığında, 12. hafta sonunda, serum konsantrasyonu

iki kat fazla olarak saptanır. Dolaşıma yeniden katılmadan,

safra kesesi veya idrarla atılmadan önce, büyük olasılıkla

proteolitik süreçlerle metabolize olmaktadır4. Etanerseptin

dimerik yapısı, proteinin iki, serbest veya reseptöre bağlı, TNF-

alfa molekülüne bağlanmasına olanak verir2.


- İndüksiyon dozu (0-12 hafta): Haftada 2x25 mg veya 2x50 mg,- İdame dozu (13-24 haftalar): Eğer 12. haftada Psoriasis Alan Şiddet İndeksi (PAŞİ) 75 elde edilmişse 2x25 mg/hafta, 50 mg/hafta,- Eğer PAŞİ 75 elde edilememiş, minimum PAŞİ 50 yanıtı mevcutsa 2x50 mg/hafta.Etanersept aralıklı tedavide de etkin bulunmuştur. Bir çalışmada 12. haftada iyi yanıt elde edip, 24 hafta sürekli kullanan olgularda, yanıtın ardından 16. ve 20. haftalarda gereksinim duyulduğunda tedavi alan olgulara oranla, etkinlik daha yüksek bulunmuştur5. Aralıklı tedavide kümülatif doz daha düşüktür. Düşük doz aralıklı tedavi, düşük doz sürekli tedavi veya yüksek doz aralıklı tedaviden daha ekonomiktir6.

Etkinlik

Lucka ve ark.7 tarafından etkinlik ile ilgili yapılan meta-analizde, 27 çalışmada, toplam aktif tedavi alan 6,575 hastayı kapsayan 33 makale değerlendirilmiştir. Yirmi dört haftalık tedavi sonrasında infliksimab ve ustekinumab (12 saatte bir 90 mg) en etkili, adalimumab farklı dozlardaki etanersept ile benzer etkinlikte bulunmuştur (etanersept 50 mg/hafta, etanersept 25 mg haftada 2 kez, etanersept 50 mg haftada 2 kez, 12. haftaya kadar etanersept 50 mg haftada iki sonra 25 mg haftada 2 kez). Yirmi dört hafta sonra infliksimab, adalimumab ve etanersept etkinliğinde düşüş gözlenmiştir. Etanersept için PAŞİ 75 cevabı doza bağlı olarak %25-75,3 arasında değişmiş, haftada 2 kez 50 mg %59, haftada 2 kez 25 mg %44-57 etkinlik göstermiştir. Puig ve ark.’nın8 yaptığı meta-analiz sonuçlarına göre 24 hafta sonunda PAŞİ 75 yanıt

www.turkderm.org.tr


Sibel AlperTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

oranı: İnfliksimab %78; ustekinumab 90 mg, %77; ustekinumab 45 mg, %70; adalimumab %60; etanersept 12 hafta boyunca 100 mg/hafta, sonra 50 mg/hafta %50; etanersept 50 mg/hafta, %45 bulunmuştur. Meta-analize göre, PAŞİ 75 yanıtı için 24 hafta sonunda en etkili ajan ustekinumab, izleyen ajanlar ise sırasıyla infliksimab, adalimumab ve etanersepttir9. Çalışmalarda anti-etanersept antikorlarının düzeyi farklı bildirilmektedir. Üç çalışmada %1,1-1,6 oranında belirlenmiş, tedavi yanıtı ile ilişkili bulunmamıştır. Yine bir çalışmada 50 mg haftada 2 kez kullanımda oran %18,3 bulunurken, antikorların non-nötralizan olduğu, etkinlik ve yan etki ile ilişkisiz olduğu belirlenmiştir10. Etanersept 50 mg haftada 2 kez kullanıldığında, haftada bir kullanıma oranla daha hızlı PAŞİ 75 yanıtı elde edilmiştir. Baş ve boyunda etki daha hızlıdır ve en çok desküamasyon ve infiltrasyonda düzelme gözlenmiştir11. İndüksiyon dozunun ardından haftada bir 50 mg idame dozuna düşüldüğünde topikal kortikosteroid eklemenin etkinliği ve güvenirliği araştırılmıştır. Faz 3b, çok merkezli, randomize, açık etiketli çalışmada hastalar 12 hafta haftada 2 kez 50 mg aldıktan sonra iki kola ayrılmıştır. On iki hafta boyunca bir grup haftada iki 50 mg alırken, diğer gruba haftada bir 50 mg ve ihtiyaç duyulduğunda topikal tedavi verilmiştir. Haftada bir 50 mg etanersept ve ihtiyaç durumunda topikal tedavi alanlar ile, haftada 2 kez 50 mg almaya devam edenlerde 24 hafta sonunda klinik etkinlik aynı şekilde devam etmiş ve PAŞİ skorlarında dikkat çekici fark gözlenmemiştir12. Farklı bir çalışmada 287 hasta randomize edilmiş, 144 etanersept, 143 etanersept+topikal tedavi almıştır. Yirmi dört hafta sonunda Sağlık İlişkili Yaşam Kalitesi ölçümleri numerik olarak, haftada 2 kez 50 mg alanlar ile haftada bir kez 50 mg+topikal tedavi alanlarda benzer bulunmuştur13. Aralıklı kullanımı değerlendiren bir araştırmada ise, önceki kullanımda haftada iki kez 50 mg etanersepte yanıt veren hastaların tedaviyi bıraktıktan sonra relaps durumunda haftada 2 kez 25 mg etanersepte benzer yanıt verdiği gözlenmiştir. Hastaların çoğunda etki daha kısa sürede ortaya çıkmıştır. Ancak her hastada bu sonuç söz konusu değildir. Tekrar etkinlik gözlenmemesi, tek başına antikor oluşumu ile açıklanamaz çünkü, etanerseptin immünojenite oluşturma olasılığı düşüktür. Enflamasyonda rebound, ilaca karşı T hücre yanıtı ve etki için yeterli süre tanınmaması söz konusu olabilir. Sonuç olarak önceki tedavide haftada 2 kez 50 mg etanersept ile hızlı ve yüksek etkinlik elde edilen hastalar aralıklı tedavi için uygun adaylardır14.

İzlem

Hastalar her muayenede enfeksiyon açısından değerlendirilmelidir. On iki haftalık tedaviden sonra PAŞİ ve/veya Dermatoloji Yaşam Kalite İndeksi ile belirlenen etki görülmemişse etanersept tedavisi kesilmelidir2,15. Etanersept tedavisi öncesi ve süresince yapılması gereken laboratuvar incelemeler için giriş ve genel bilgiler bölümüne bakınız.

Yan Etki/Güvenlik

Etanersept rehberlere uyularak kullanıldığında güvenli bir biyolojik ajandır. Böbrek ve karaciğer yetmezliği riski etanersept tedavisinde ender görülür. Biyolojiklerin güvenirliğinin değerlendirildiği ve en fazla hastanın etanersept gurubunda olduğu 173 olguluk prospektif 5 yıllık izlem çalışmasında deri maligniteleri dışında malignite, ciddi enfeksiyon ve ciddi kardiyovasküler yan etki sıklığı toplum ile benzer bulunmuştur. Toplamda 169 olguda 1,530 yan etki bildirilmiştir. Dört ölüm olgusunun ikisi etanersept tedavisinin 12 ve 15. aylarında kardiyak arest sonucudur. Olguların birinde hipertansiyon, inme öyküsü vardır,

diğerinde kronik obstrüktif akciğer hastalığı mevcuttur. Bir olguda etanersept tedavisinden 4 gün sonra otopside miyokard infarktüsü tespit edilmiştir. Uzun sureli ultraviyole B/psoralen ultraviyole A (PUVA) tedavisi öyküsü olan bir olguda etanersept tedavisinin birinci yılında skuamöz hücreli karsinom gözlenmiştir. Yine etanersept alan 66 yaşında kadın hastada invaziv duktal karsinom, 76 yaşında erkek hastada kolon kaynaklı metastatik kanser bildirilmiştir. Etanersept tedavisinden 8 yıl önce meme kanseri tanısı alan bir olgu 3 ay ilacı kullanmış, yine mesane kanseri tanılı bir hasta 2,7 yıl etanersept almış, iki olguda da rekürrens gözlenmemiştir. Bir olguda tedavi sırasında latent tbc saptanmış, tedavi kesilmiş ve isoniazid başlanmıştır. Bir olguda 10 aylık etanersept tedavisinin ardından perimezensefalik kanama gelişmiştir. İki olguda ise var olan hidradenitis suppurativa şiddetlenmiştir. Etanersept alırken üç doğum gerçekleşmiştir. İkisinde baba tedavi altındadır, birinde ise anne ilacı kullanmaktadır. Kadın hastada tedaviye gebeliğin 4. haftasında son verilmiştir. Bir erkek hastanın bebeğinde patent ductus arteriosus görülmüştür ve çocuk tamamen iyileşmiştir. Tedavinin 3,8 yılında bilateral üveit gözlenen olguda ilaç ile ilişki bulunmamıştır. Sonuç olarak ilaca bağlı yan etkiler açısından etanerseptin düşük riskli olduğu kanısına varılmıştır16. Otuz sekiz etanersept klinik çalışması ve 4 kohort çalışmada değerlendirilen 17,696 hastada (1,283 psoriasis olgusu) histoplasmosis gözlenmemiştir. Psoriasis tanısı ile etanersept kullanan 14 yaşında bir olguda kutanöz kriptokokus bildirilmiştir. Çalışmalar değerlendirildiğinde etanersept alan psoriasis hastalarında derin mantar enfeksiyonlarının gözlenmediği söylenebilir17.

Gebelikte Kullanım

Gebelik kategorisi B’dir. Ancak gebelik ve laktasyon döneminde kullanımı ile ilgili randomize klinik çalışmalar mevcut olmadığı için bu hastalarda biyolojik ajan kullanımı önerilmemektedir. Gebe kalma potansiyeli olan kadınlarda biyolojik tedavi sırasında ve sonrasında 6 ay boyunca kontrasepsiyon uygulanmalıdır. Bu durum, yarar/zarar oranı dikkate alınarak hasta bazında değerlendirilmelidir15. Etanersept kullanırken izlene 500 gebede teratojenite bildirilmemiştir, düşük riskinde artış gözlenmemiştir. Etanerseptin plasentadan fetal dolaşıma geçişi düşük orandadır. Göbek kordonunda anne serum düzeyinin %6’sı oranında saptanmıştır18,19. Emzirme döneminde kullanımı kabul edilebilir çünkü anne sütüne geçen miktar ihmal edilebilir düzeydedir ve bebekte sindirim sisteminden emildiğinde etkili değildir. Ancak premature bebeklerde risk söz konusudur. Malformasyon ilişki kanıtlanmamıştır, ancak organogenez döneminde etanersept kullanıldığında detaylı ultrason inceleme yapılmalıdır. İkinci ve 3. timestreede kullanımı ile ilgili deneyim kısıtlıdır. Bebeğin bağışıklık sistemine etki ile enfeksiyon riski artabilir. Etanercept kullanan annelerin bebeklerine 4 aydan önce canlı aşı uygulanmamalıdır18. Etanerseptin fertilite üzerine etkisi yoktur, çalışmalarda spermiogam parametrelerinde değişiklik gözlenmemiştir20,21.

Pediatrik Kullanım

Etanerseptin etkinlik ve güvenirliği, topikal tedavi, fototerapi veya sistemik konvansiyonel tedavi sırasında veya sonrasında, orta-şiddetli plak psoriasisli 211 çocuk ve ergende (yaş: 4-17) değerlendirilmiştir. Hedef 12. hafta sonunda PAŞİ 75 olarak belirlenmiştir. Etanersept plaseboya kıyasla belirgin olarak üstün bulunmuştur (PAŞİ 75, %57 ve %11). İleri dönemde, 36 hafta sonunda önceden plasebo alıp

35

www.turkderm.org.tr



etanersepte geçen çocuklarda PAŞİ 75 oranı %65, başından beri etanersept alanlarda %68 bulunmuştur. Kırk sekiz hafta sonunda PAŞİ 75 oranı %80 olmuştur22. Beş yıl süreli, açık etiketli bir çalışmaya, 4-17 yaş arası pediatrik ve adölesan hastalar alınmıştır. Yan etkiler ve PAŞİ 75-90 yanıtı gözlenmiştir. Çalışmaya dahil edilen 182 hastadan 181’i etanersept kullanmış, 69’u 264 haftayı tamamlamıştır. Hastaların 161’inde yan etki gözlenmiştir. En sık üst solunum yolu enfeksiyonu ortaya çıkmış (%37,6), onu nazofarenjit (%26), baş ağrısı (%21,5) izlemiştir. Yedi hastada 8 ciddi yan etki bildirilmiştir. Bunların arasında sadece biri (sellülit) ilaç ile ilişkili bulunmuştur. Fırsatçı enfeksiyon ve malignite bildirilmemiştir. PAŞİ 75 yanıtı (%60-70) ve PAŞİ 90 yanıtı (%30-40) 264 hafta boyunca korunmuştur23. Ocak 2007 ve Mart 2014 tarihleri arasında, PubMed, Excerpta Medica Database, Cochrane Kontrollü Klinik Çalışma Kayıtları taranarak pediatrik psoriasisde tüm sistemik tedavilerin etkinlik ve güvenirliği araştırılmıştır. Etanersept en fazla veriye sahip ajandır ve 96 haftalık izlemde etkin ve güvenli görülmüştür. En sık görülen yan etki enfeksiyondur24. Pediatrik psoriasis tedavisinde onay için başvuru yapılmış, Amerikan Gıda ve İlaç Dairesi’nde değerlendirme aşamasındadır.

Kontrendikasyonlar

Bakınız biyolojik ajanların kontrendikasyonları.

İlaç Etkileşimi

Anakinra ile alındığında nötropeni ve ciddi enfeksiyon, immünsüpresif ilaçlarla birlikte kullanıldığında immünsüpresyonda artış, PUVA ile birlikte ise deri kanseri riski bulunur2.


Metotreksat ile kombinasyonu etkinliği arttırabilir25. Asitretin ile kombinasyonu, asitretinin tek başına kullanımından daha etkili bulunmuştur ve ek toksisite gözlenmemiştir26. Siklosporin ile birlikte kullanımı önerilmemektedir. Etanersept ve dar band ultraviyole B birlikte kullanıldığında, etanerseptin monoterapisinden daha etkili bulunmuştur, ancak deri kanseri riski artışı göz önünde bulundurulmalıdır, dirençli olgularda sınırlı süre için eklenebilir27. PUVA ile birlikte kullanımı önerilmemektedir.

Geçiş

Kombine tedavilerde, biyolojik ajana konvasiyonel ajan en düşük dozdan eklenmelidir (örneğin; metotreksat 5-10 mg/hafta). Etanersept için tedavi aralıklarını uzatmak söz konusu olabilir. Etkisizlik nedeniyle biyolojikler araşında geçiş temizlenme süresini beklemeden bir sonraki planlanan tedavi zamanında standart indüksiyon dozunda yapılmalıdır. Eğer güvenirlik sorunu nedeniyle geçiş yapılıyorsa güvenlik parametreleri normale dönene kadar beklenmelidir. Primer ve sekonder cevapsızlıkta etanersept dozu 50 mg/haftadan 2x50 mg/hafta doza çıkılmalıdır. Etanerseptten diğer biyolojik ajana geçerken, adalimumab, infliksimab ve ustekinumab, son dozdan 1 hafta sonra yeni ajanın indüksiyon dozu ile verilebilir28.

Kaynaklar1. Ettehadi P, Greaves MW, Wallach D, Aderka D, Camp RD: Elevated tumour

necrosis factor-alpha (TNF-alpha) biological activity in psoriatic skin lesions. Clin Exp Immunol 1994;96:146-51.


3. Chong BF, Wong HK: Immunobiologics in the treatment of psoriasis. Clin Immunol 2007;123:129-38.

4. Nestorov I, Zitnik R, DeVries T, Nakanishi AM, Wang A, Banfield C: Pharmacokinetics of subcutaneously administered etanercept in subjects with psoriasis. Br J Clin Pharmacol 2006;62:435-45.

5. Moore A, Gordon KB, Kang S, et al: A randomized, open-label trial of continuous versus interrupted etanercept therapy in the treatment of psoriasis. J Am Acad Dermatol 2007;56:598-603.

6. Woolacott N, Hawkins N, Mason A, et al: Etanercept and efalizumab for the treatment of psoriasis: a systematic review. Health Technol Assess 2006;10:1-233.

7. Lucka TC, Pathirana D, Sammain A, et al: Efficacy of systemic therapies for moderate-to-severe psoriasis: a systematic review and meta-analysis of long-term treatment. J Eur Acad Dermatol Venerol 2012;26:1331-44.

8. Puig L, Carrascosa JM, Carretero G, et al: Spanish evidence-based guidelines on the treatment of psoriasis with biologic agents, 2013. Part 1: on efficacy and choice of treatment. Spanish Psoriasis Group of the Spanish Academy of Dermatology and Venereology. Actas Dermosifiliogr 2013;104:694-709.

9. Puig L, Lopez A, Vilarrasa E, Garcia I: Efficacy of biologics in the treatment of moderate-to-severe plaque psoriasis: a systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials with different time points. J Eur Acad Dermatol Venerol 2014;28:1633-53.

10. Carrascosa JM, van Doorn MB, Lahfa M, Nestle FO, Jullien D, Prinz JC: Clinical relevance of immunogenicity of biologics in psoriasis: Implications for treatment strategies. J Eur Acad Dermatol Venerol 2014;28:1424-30.

11. Griffiths CE, Sterry W, Brock F, et al: Pattern of response in patients with moderate-to-severe psoriasis treated with etanercept. Br J Dermatol 2015;172:230-8.

12. Papp KA, Barber K, Bissonnette R, et al: A Randomized, blinded assessor study to Evaluate the efFIcacy and safety of etanercept 50 mg once weekly plus as Needed topical agent vs. Etanercept 50 mg twice weekly in patients with moderate to severe plaque psoriasis (REFINE). J Eur Acad Dermatol Venerol 2015;29:361-6.

KANITLAR IŞIĞINDA TEDAVİ ÖNERİLERİEtanersept- Siklosporin, metotreksat veya PUVA dahil diğer sistemik tedavilere cevap vermeyen, kontrendike olan veya bu tedavileri tolere edemeyen hastalarda, orta-şiddetli psoriasis ve psoriatik artrit tedavisinde kullanılır,

- İndüksiyon dozu (0-12 hafta): Haftada 2x25 mg veya 2x50 mg,

- İdame dozu (13-24 haftalar): Eğer 12. haftada PAŞİ 75 elde edilmişse 2x25 mg/hafta, 50 mg/hafta,

- PAŞİ 75 elde edilememiş, minimum PAŞİ 50 yanıtı mevcutsa 2x50 mg/hafta 12. haftada etkinlik değerlendirme, etkinse tedaviye sürdürülebildiği kadar devam,

- Etanersept aralıklı tedavide de etkin bulunmuştur,

- Tedavi sırasında etkinliğin artırılması için düşük doz (7,5 mg/hafta) metotreksat ile kombinasyon yapılabilir,

- Başka bir biyolojik ajana geçişte temizlenme süresi beklenmeden bir sonraki planlanan tedavi zamanında geçilecek ajanın standart indüksiyon dozunda devam edilir.

www.turkderm.org.tr



13. Papp KA, Barber K, Bissonnette R, et al: Improvements in patient-reported outcomes in patients with psoriasis receiving etanercept plus topical therapies: results from REFINE. J Eur Acad Dermatol Venerol 2015;29:1555-61.

14. Griffiths CE, Luger TA, Brault Y, Germain JM, Mallbris L: Retreatment in patients with psoriasis achieving response with etanercept after relapse due to treatment interruption: results from the CRYSTEL study. Eur Acad Dermatol Venerol 2015;29:468-73.


16. van Lümig PP, Driessen RJ, Berends MA, Boezeman JB, van de Kerkhof PC, de Jong EM: Safety of treatment with biologics for psoriasis in daily practice: 5-year data. Eur Acad Dermatol Venerol 2012;26:283-91.

17. Jourabchi N, Adelzadeh L, Wu JJ: The risk of deep fungal infections during biologic therapy for psoriasis. Eur Acad Dermatol Venerol 2014;28:1277-85.

18. Grunewald S, Jank A: New systemic agents in dermatology with respect to fertility, pregnancy, and lactation. J Dtsch Dermatol Ges 2015;13:277-89.

19. Ostensen M: Safety issues of biologics in pregnant patients with rheumatic diseases. Ann N Y Acad Sci 2014;1317:32-8.

20. Villiger PM, Caliezi G, Cottin V, Förger F, Senn A, Østensen M: Effects of TNF antagonists on sperm characteristics in patients with spondyloarthritis. Ann Rheum Dis 2010;69:1842-4.

21. Micu MC, Micu R, Surd S, Gîrlovanu M, Bolboacă SD, Ostensen M: TNF-alpha inhibitors do not impair sperm quality in males with ankylosing spondylitis after short-term or long-term treatment. Rheumatology (Oxford) 2014;53:1250-5.

22. Paller AS, Siegfried EC, Langley RG, et al: Etanercept treatment for children and adolescents with plaque psoriasis. N Engl J Med 2008;358:241-51.

23. Paller AS, Siegfried EC, Pariser DM, et al: Long-term safety and efficacy of etanercept in children and adolescents with plaque psoriasis. J Am Acad Dermatol 2016;74:280-7.

24. van Geel MJ, Mul K, de Jager ME, van de Kerkhof PC, de Jong EM, Seyger MM: Systemic treatments in paediatric psoriasis: a systematic evidence-based update. J Eur Acad Dermatol Venerol 2015;29:425-37.

25. Driessen RJ, van de Kerkhof PC, de Jong EM: Etanercept combined with methotrexate for high-need psoriasis. Br J Dermatol 2008;159:460-3.


27. Gambichler T, Tigges C, Scola N, et al: Etanercept plus narrowband ultraviolet B phototherapy of psoriasis is more effective than etanercept monotherapy at 6 weeks. Br J Dermatol 2011;164:1383-6.

28. Mrowietz U, de Jong EM, Kragballe K, et al: A consensus report on appropriate treatment optimization and transitioning in the management of moderate-to-severe plaque psoriasis. J Eur Acad Dermatol Venerol 2014;28:438-53.

37

www.turkderm.org.tr


İNFLİKSİMAB

Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye

Mehmet Ali Gürer

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Mehmet Ali Gürer, Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Ankara, TürkiyeTel.: +90 533 424 42 62 E-posta: [email protected]


Giriş

Genel Bilgiler

İnfliksimab, tümör nekroz faktörü-alfa (TNF-α) antagonisti olan şimerik (fare/insan) bir monoklonal antikordur. TNF-α’ya yüksek afinite ve spesifite göstererek psoriasis ve TNF-α’nın aşırı üretimi ile seyreden diğer enflamatuvar hastalıkların patomekanizmalarını inhibe eder. TNF-α’nın bloke edilmesi psoriatik hastalık gelişimindeki merkezi enflamatuvar yolağı inhibe eder. İnfliksimab çözünebilir TNF-α’yı bloke etmenin yanı sıra, transmembran TNF-α’ya bağlanabilir ve kompleman fiksasyonu ve antikor aracılı sitoliz oluşturur. Aynı zamanda TNF-α ile stabil kompleksler meydana getirir. Bu da infliksimabın hızlı etkisini açıklar. İnfliksimab selektif immünsüspresif ajanlar grubunun bir üyesi olarak klasifiye edilir1,2. Konvansiyonel tedavilere yanıt vermeyen, bu tedavilerin kontrendike olduğu veya tolere edilemediği orta-şiddetli plak psoriasis ve psoriatik artritli yetişkin hastaların tedavisinde kullanılır1.

Etki Mekanizması

İnfliksimab TNF-α’yı antagonize ederek ve muhtemelen TNF-α üreten hücreleri azaltarak;

-Psoriasisde görülen vasküler değişikliklerin ve endotelyal hücrelerdeki adezyon moleküllerinin gelişimini önler,

-Antijen sunan hücreler ve T hücrelerinden pro-enflamatuvar sitokinlerin salınımını inhibe eder,

-Keratinositlerin aşırı proliferasyon ve artışını inhibe eder, -Sinovyal doku hasarı oluşumunu engeller3. TNF-α çözünebilir bir sitokindir. TNF-α üreten hücrelerin yüzeyinde genellikle homotrimer olarak aktif iken, monomer,

dimer ve trimer olarak da bulunabilir. Antijen fazlalığında bir infliksimab molekülü iki farklı TNF trimeri bağlarken, antikor fazlalığında ise üç infliksimab molekülü bir TNF trimeri bağlar. Membrana bağlı TNF’ye yüksek seçicilikle bağlanma yeteneği, infliksimabın; apoptoz, kompleman lizisi ve antikor ilişkili sellüler sitotoksisite ile karakterize hücre azaltıcı etkileriyle ilişkili olabilir. Bu özelliğin infliksimabın klinik etkilerine katkıda bulunduğu öne sürülmektedir3.


İnfliksimab 100 mg’lik şişelerde dondurulmuş kuru pudra halinde saklanır. Bu şekilde 2-8 0C arasında saklanmalıdır. Kullanılacak total doz 250 ml serum fizyolojik içerisinde hazırlandıktan sonra bir filtre sisteminden geçirilerek infüzyonla verilir. Solüsyon hazırlandıktan sonra hemen veya en fazla üç saat içerisinde uygulamaya başlanılması tavsiye edilmektedir3. İnfliksimab kilogram başına 5 mg olarak hesaplanarak iki saatin üzerinde kısa süreli infüzyonla verilir. 0, 2 ve 6. haftalarda yapılan indüksiyon periyodundan sonra her sekiz haftada bir tekrarlanan idame tedavisine geçilir1,3. Tedavi sırasında klinik yanıtın azalması durumunda doz aralıkları kısaltılabilir. Ancak bu süre de dört haftadan kısa olmamalıdır4.

Etkinlik

İnfliksimabın psoriasis tedavisindeki etkinliği yapılan çeşitli randomize kontrollü çalışmalarda kanıtlanmıştır. Üç yüz yetmiş sekiz hastanın katıldığı EXPRESS çalışmasında haftada 5 mg/kg infliksimab alan hastalarda Psoriasis Alan Şiddet İndeksi (PAŞİ) 75 cevabı 10. haftada %80 iken, bu oran 50. haftada %61 olarak tespit edilmiştir. Hastaların %73,6’sı ise 10. haftadaki

www.turkderm.org.tr



PAŞİ 75 yanıtını 50. haftaya kadar korumuştur. Hastaların %57’si ise 10. haftada PAŞİ 75 cevabını vermiştir. Bu çalışma ayrıca infliksimabın tırnak psoriasisinde de anlamlı iyileşme sağladığını göstermiştir5. Menter ve ark.6 tarafından yapılan EXPRESS II çalışmasında 835 psoriasisli hastada benzer PAŞİ 75 sonuçları elde edilmiş ve 5 mg/kg ile yapılan düzenli tedavinin epizodik tedaviye oranla daha başarılı olduğu tespit edilmiştir. İnfliksimab ile yapılan iki çalışmada tedavi sonunda Dermatoloji Yaşam Kalite İndeksi (DYKİ) parametrelerinde anlamlı iyileşmeler olduğu tespit edilmiştir7,8. Orta ve şiddetli psoriasis hastalarında infliksimab ve metotreksatın etkinlik ve güvenilirlilikleri randomize, paralel grup, açık etiketli ve çok merkezli bir çalışmada karşılaştırılmış ve 16. haftada metotreksat grubunda %42 ve infliksimab grubunda ise %78 hastada PAŞİ 75 yanıtına ulaşılmıştır9. Hastalık süresi ortalama 18-22 yıl arasında olan psoriasis hastaları ile yapılmış 20 çalışmanın meta-analizinde indüksiyon fazı sonunda infliksimab ile PAŞİ 50 oranı %93, PAŞİ 75 oranı %80 ve PAŞİ 90 oranı %54 olarak tespit edilmiş ve en etkili biyolojik ajan olarak değerlendirilmiştir10. Avrupa ve Kanada’dan 11 araştırmacının katıldığı, orta ve şiddetli psoriasisli hastalarda tırnak psoriasisi tedavisinin DELPHİ prosedürü kullanılarak değerlendirildiği öneri çalışmasının sonuçlarına göre infliksimab etkinlik ve güvenilirlik açısından en sağlam dataya sahip olarak bulunmuştur11. Yedi randomize, kontrollü çalışmanın değerlendirildiği bir meta-analizde 24 haftalık süre boyunca %82’lik PAŞİ 75 yanıtı ile infliksimab en etkili biyolojik olarak değerlendirilmiş, 50. haftada ise PAŞİ 75 yanıtının ortalama %61 olduğu belirtilmiştir12. Schmitt ve ark.13 tarafından yapılan orta-şiddetli psoriasisli hastalarda sistemik tedavilerin etkinlik ve güvenilirliklerinin 48 randomize kontrollü çalışmada değerlendirildiği bir meta-analizin sonuçlarına göre; infliksimab psoriasisin indüksiyon tedavisinde tüm sistemik ajanlar içerisinde %68 ile %88 arasında değişen PAŞİ 75 yanıtı ile en etkili olarak bulunmuş ve en hızlı yanıt veren ajan olarak değerlendirilmiştir. Meta-analitik sonuçlara göre yan etki oranlarının plaseboya göre aşikar olarak farklı olmadığı da tespit edilmiştir.

İzlem

İnfliksimab tedavisi öncesi ve süresince yapılması gereken laboratuvar incelemeleri diğer anti-TNF ajanlarla aynıdır. Hastalar infüzyon sırasında ve infüzyondan sonraki 1-2 saat boyunca dikkatle takip edilmelidir. Hastalar her vizitte enfeksiyon riski açısından değerlendirilmelidir. On iki haftalık tedaviden sonra PAŞİ ve/veya DYKİ ile belirlenen etkinlik devam ettiği ve yan etki gelişmediği sürece tedaviye devam edilebilir1.

İnfüzyon Reaksiyonları/Güvenlik

Klinik çalışmalardan elde edilen verilere göre infüzyon esnasında veya infüzyonu takip eden bir saat içerisinde görülen yan etkileri kapsayan infüzyon reaksiyonları tedavinin kesilmesi için en sık görülen sebeptir. Bu reaksiyonlar hastaların yaklaşık %18’inde ortaya çıkmaktadır. İnfüzyon reaksiyonları genellikle 2. veya 3. infüzyonda ortaya çıkar4. İnfüzyon reaksiyonu ilk 24 saat içerisinde ortaya çıkan akut reaksiyon şeklinde görülebildiği gibi, infüzyondan sonraki 24 saat ile 14 gün arasında görülebilen gecikmiş tip aşırı duyarlık reaksiyonu şeklinde de olabilir14. Düzenli aralıklarla idame tedavisi alan hastalarda infüzyon reaksiyonu gelişme riski daha azdır. Plak tip psoriasisli hastalarda infüzyon reaksiyonu gelişme riskinin daha az olduğu (%10) düşünülmektedir. İnfliksimaba karşı nötralizan antikor gelişme riski yaklaşık %10-30 arasında olup, antikor gelişen hastalarda reaksiyon riskinin daha

fazla olduğu bilinmektedir4. İnfliksimab tedavisi esnasında enfeksiyon gelişme veya latent enfeksiyon reaktivasyon riski, tüberküloz ve diğer fırsatçı enfeksiyonlarda reaktivasyon riski, multipl skleroz ve diğer demiyelinizasyon hastalıklarının gelişmesi veya kötüleşmesi, alerjik reaksiyonlar, otoantikor gelişimi, konjestif kalp yetmezliğinin ağırlaşması, alanin aminotransferaz ve aspartat aminotransferaz düzeylerinde artış, lenfoma ve başta deri kanserleri olmak üzere diğer maligniteler nadir olarak görülebilir4. Schmitt ve ark.13 tarafından yapılan, 48 araştırmanın sonuçlarının değerlendirildiği meta-analitik çalışmada, infiliksimab tedavisi esnasında ortaya çıkan yan etki oranları plaseboya göre farklı bulunmamıştır. İnfliksimab tedavisi alanların %50 kadarında antinükleer antikorlar gelişebilir. Bunlar genellikle geçici yapıdadır. Bu antikorlar ekseri düşük titrededir ve genellikle klinik bulguya sebep olmaz ancak çok nadiren genellikle deriye sınırlı lupus-benzeri sendrom gelişebilir ve tedavinin kesilmesi gerekebilir. Klinik semptomlar gerektirmediği sürece infliksimab tedavisi öncesinde veya sırasında hastaların antinüklear antikorlar açısından değerlendirilmesi veya diğer serolojik testlerin gerçekleştirilmesi gerekli değildir3,4. İnfliksimabın anne sütüne geçişi konusunda deliller sınırlı olmakla birlikte emzirme önerilmez15. İnfliksimabın çocuk hastalarda kullanımı ile ilgili deneyimler olgu takdimleri ile sınırlıdır. Bu konuda yapılmış kontrollü çalışma mevcut değildir. Hekim, pediatrik kullanım için fayda/risk oranını gözeterek olgu bazında kendi kararını vermelidir16.

Kontrendikasyonlar

Bakınız biyolojik ajanlar kontrendikasyonları.


İnfliksimabın diğer ilaçların metabolizması ile etkileşimine dair kesin bulgular yoktur. Ortalama eliminasyon yarı zamanı 8,5-9 gündür. Ancak kullanılan doz ve kullanım süresine bağlı olarak serumda 28 haftaya kadar tespit edilebilir. Siklosporin ile beraber kullanımı immünsüpresyonda artışa neden olur. İnfliksimabın düşük doz metotreksat ile kombinasyonu uzun dönem etkinliğini korumak için önerilir. Ancak bu durumda güvenlik profili tek başına infliksimab kullanımına göre daha düşük olacaktır. Retinoidlerle beraber kullanımına dair deneyimler sınırlıdır. Psoralen ultraviyole A ile kombinasyonu deri kanseri riskini artırabilir. Başka bir biyolojik ile birlikte kullanımı enfeksiyon riskini artırdığı için önerilmez3,4.


İnfliksimabın diğer tedavilerle kombinasyonu klinik çalışmalarla araştırılmamıştır. Topikal steroidler ve toikal vitamin D3 analogları gibi ilaçlarla gerektiğinde kombine edilebilir. Düşük doz metotreksat ile kombinasyonu klinik gereklilik halinde, artrit varlığında ve immünojenesite gelişimini önlemek amacıyla yapılabilir. Diğer antipsoriatik ilaçlara kombinasyon olgu takdimleri ile sınırlıdır ve olgu bazında karar verilmelidir3.

39

www.turkderm.org.tr



Kaynaklar1. Alper S, Akyol M, Atakan N, ve ark: Türkiye psoriasis tedavi kılavuzu-2012.

Turkderm 2012;46:1-36.2. Boehncke WH, Kaufmann R: Evidence based therapy of psoriasis: focus on

biologics. UNI-MED Verlag AG, International Medical Publishers, London, 2008.


4. Nast A, Gisondi P, Ormerod AD, et al: European S3-Guidelines on the systemic treatment of psoriasis vulgaris--Update 2015--Short version--EDF in cooperation with EADV and IPC. J Eur Acad Dermatol Venereol 2015;29:2277-94.

5. Reich K, Ortonne JP, Kerkmann U, et al: Skin and nail responses after 1 year of infliximab therapy in patients with moderate-to-severe psoriasis: a retrospective analysis of the EXPRESS Trial. Dermatology 2011;222:4.

6. Menter A, Feldman SR, Weinstein GD, et al: A randomized comparison of continuous vs. intermittent infliximab maintenance regimens over 1 year in the treatment of moderate-to-severe plaque psoriasis. J Am Acad Dermatol 2007;56:31.

7. Feldman SR, Gordon KB, Bala M, et al: Infliximab treatment results in significant improvement in the quality of life of patients with severe psoriasis: a double-blind placebo-controlled trial. Br J Dermatol 2005;152:954-60.

8. Reich K, Nestle FO, Papp K, et al: Improvement in quality of life with infliximab induction and maintenance therapy in patients with moderate-to-severe psoriasis: a randomized controlled trial. Br J Dermatol 2006;154:1161-8.

9. Barker J, Hoffmann M, Wozel G, et al: Efficacy and safety of infliximab vs. methotrexate in patients with moderate-to-severe plaque psoriasis: results of an open-label, active-controlled, randomized trial (RESTORE1). Br J Dermatol 2011;165:1109-17.

10. Reich K, Burden AD, Eaton JN, Hawkins NS: Efficacy of biologics in the treatment of moderate to severe psoriasis: a network meta-analysis of randomized controlled trials. Br J Dermatol 2012;166:179-88.

11. Langley RG, Saurat JH, Reich K; Nail Psoriasis Delphi Expert Panel. Recommendations for the treatment of nail psoriasis in patients with moderate to severe psoriasis: a dermatology expert group consensus. J Eur Acad Dermatol Venereol 2011;26:373-81.

12. Lucka TC, Pathirana D, Sammain A, et al: Efficacy of systemic therapies for moderate-to-severe psoriasis:a systemic review and meta-analysis of long-term treatment. J Eur Acad Dermatol Venereol 2012;26:1331-44.

13. Schmitt J, Rosumeck S, Thomaschewski G, Sporbeck B, Haufe E, Nast A. Efficacy and safety of systemic treatments for moderate-to-severe psoriasis: meta-analysis of randomized controlled trials. Br J Dermatol 2014;170:274-303.

14. Puig Sanz L, Sáez E, Lozano MJ, et al: Reactions to infliximab infusions in dermatologic patients: consensus statement and treatment protocol. Working Group of the Grupo Español de Psoriasis de la Academia Española de Dermatología y Venereología. Actas Dermosifiliogr 2009;100:103-12.

15. Nast A, Rosumeck S, Sammain A, Erdmann R, Sporbeck B, Rzany B: S3-guidelines for the treatment of psoriasis vulgaris--methods report. J Dtsch Dermatol Ges 2011;9(Suppl 2):64-84.


KANITLAR IŞIĞINDA TEDAVİ ÖNERİLERİİnfliksimab-İnfliksimab fototerapi ve konvansiyonel sistemik ajanlara cevap vermeyen veya bu ajanların tolere edilemediği ya da kontrendike olduğu orta-şiddetli psoriasisli hastaların indüksiyon tedavisinde önerilmektedir.

-Bunun yanında stabil olmayan psoriasis ve generalize püstüler psoriasis tedavisinde sınırlı datalara göre başarılı sonuçlar alınmaktadır.

-Bu ilacın avantajı hızlı ve belirgin klinik yanıt göstermesidir.

-Düzensiz infüzyonlar antikor gelişim riskini ve buna bağlı olarak infüzyon reaksiyonu gelişme olasılığını artırır.

-Eklem tutulumunda, etkinliği artırmak amacı ile ve antikor gelişim riskini azaltmak için tedaviye düşük doz metotreksat eklenebilir.

www.turkderm.org.tr


ADALİMUMAB

Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye

Nilgün Atakan

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Nilgün Atakan, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Ankara, TürkiyeTel.: +90 532 651 73 42 E-posta: [email protected]


Giriş

Genel Bilgiler

Adalimumab, fototerapi ve geleneksel sistemik tedavilere yanıt vermeyen veya bu tedavilerin kontrendike olduğu orta ve şiddetli kronik plak tip psoriasis tedavisinde endikedir. Avrupa İlaç Ajansı topikal tedavi ve fototerapiye yanıt vermeyen veya bu tedavilerin kontrendike olduğu 4 yaş ve üzeri şiddetli kronik plak tip pediatrik psoriasis tedavisi için onay vermiştir1.

Etki Mekanizması

Tamamı insan monoklonal antikoru olan adalimumab spesifik olarak tümör nekroz faktörü (TNF)-alfa ile p55 ve p75 TNF-alfa hücre-yüzey reseptör ilişkisini bloke ederek, TNF-alfa’nın biyolojik aktivitesini baskılar2. Tedavi sırasında periferik kanda regülatör T (Treg) lenfosit sayısı arttığı, buna karşılık hafıza (memory) B lenfosit sayısının değişmediği gösterilmiş, nedeni adalimumabın lenfotoksin (TNF-beta) blokajı yapmamasına bağlanmıştır3. Psoriatik plaklarda ise Langerhans hücrelerinde (LH) sayıca artış olduğu gösterilmiş, beklenmeyen bu durumun ise muhtemelen adalimumabın TNF ile indüklenen LH migrasyonunu engellemesi sonucu ortaya çıkmakta olduğu ileri sürülmüştür4. Yapılan farmakokinetik ve farmakodinamik çalışmalarda ortalama yarılanma süresinin 0,5 mg/kg doz sonrasında 11,8 gün olduğu gösterilmiştir5.


Adalimumab subkutan enjeksiyonlar şeklinde uygulanmaktadır. Psoriasis tedavisinde ilk uygulamada 80 mg ve 1 hafta sonra 40 mg ile indüksiyon yapılır ve daha

sonra tedavi düzenli aralıklarla 2 haftada bir 40 mg subkutan adalimumab uygulaması ile sürdürülür. Aşırı kilolu, obez hastalarda sabit doz uygulaması geçerlidir2,5. Adalimumabın doz ayarlaması gerekmeden aşırı kilolu ve obez hastaların da dahil olduğu, farklı ağırlık gruplarında etkinliğinin eşit olduğu gösterilmiştir6.

Etkinlik

Adalimumabın etkinliğini gösteren başlıca çalışmalardan Gordon ve ark.’nın7 yaptığı ve 147 hastanın katıldığı çok merkezli, randomize ve plasebo kontrollü faz 2 çalışmada adalimumabın kronik plak tip psoriasisli hastalarda klinik etkinlik, güvenilirlik ve tolerabilitesi araştırılmıştır. Bu çalışmada bir grup 2 haftada bir 40 mg adalimumab, bir grup her hafta 40 mg ve diğer grup plasebo almıştır. Bu gruplarda 12. haftada Psoriasis Alan Şiddet İndeksi (PAŞİ) 75 yanıtına ulaşım sırasıyla %53, %80, %4 olmuştur. Aynı çalışmada 12 haftayı tamamlayan hastalardan 137‘si 48 hafta daha adalimumab kullanmışlar (bir grup haftada 40 mg, bir grup 2 haftada bir 40 mg adalimumab; plasebo grubu ise 12. haftadan itibaren 2 haftada bir 40 mg adalimumab kullanmak üzere) ve 60. haftada PAŞİ 75 yanıtına ulaşım sırasıyla %64, %56 ve %45 olmuştur. Adalimumabın hastaların yaşam kalitesinde ise belirgin bir gelişme sağladığı gösterilmiştir. Menter ve ark.8 tarafından yürütülen 52 haftalık çok merkezli, randomize ve plasebo kontrollü faz 3 çalışmada (REVEAL) adalimumabın kısa ve uzun dönem klinik etkinlik, güvenilirlik ve tolerabilitesi araştırılmıştır. Psoriasisli 1,212 hastanın randomize edilerek gerçekleştirildiği bu çalışmada 16. haftada PAŞİ 75 yanıtına ulaşım adalimumab ve plasebo kullanan grupta sırasıyla %71 ve %7 olmuştur. Aynı çalışmada

41

www.turkderm.org.tr


Nilgün AtakanTürkiye Psoriasis Tedavi Kılavuzu-2016

52 haftayı tamamlayan ve adalimumab tedavisine devam eden 840 hasta uzun dönem etkinlik ve güvenlik çalışmasına dahil edilmiştir9. Üç yıllık tedavi sonunda PAŞİ 75,90,100 yanıtına ulaşım yüzdeleri sırasıyla 100. haftada %83, %59 ve %33; 160. haftada ise %76, %50 ve %31 olmuştur. Saurat ve ark.’nın10 yaptığı bir diğer faz 3 klinik çalışmada (CHAMPION) ise 271 psoriasisli hastada adalimumab, metotreksat ve plasebo etkinlik ve güvenilirlik açısından karşılaştırılmış, tedavinin 16. haftasında PAŞİ 75 yanıtına ulaşım sırasıyla %80, %36 ve %19 olarak bulunmuştur. Bu çalışmada yaşam kalite indeksinde de 9 puanlık iyileşme gözlenmiştir. Adalimumab psoriatik artritte de başarılı bir şekilde kullanılmaktadır. Aktif psoriatik artriti olan ve diğer tedavilere dirençli 51 hastada yapılan bir çalışmada 12 hafta boyunca 2 haftada bir 40 mg subkutan adalimumab uygulanmış ve 12. haftanın sonunda plasebo ile karşılaştırıldığında adalimumab alan hasta grubunda artrit semptomları, yaşam kalitesi ve psoriasis lezyonları anlamlı düzeyde düzelmiştir11. Gladman ve ark.12 tarafından psoriatik artritte yapılan bir başka çalışmada 48 hafta boyunca adalimumab kullanılmış ve bu endikasyonda uzun dönemde güvenli ve etkin bulunmuştur. Tedavinin 48. haftasında ACR20 %56, ACR50 %44 ve ACR70 %30 bulunurken PAŞİ 75 %58, PAŞİ 90 %46 ve PAŞİ 100 %33 olarak saptanmıştır. Bir diğer çalışmada (ADEPT) psoriatik artrit hastalarında adalimumab tedavisinin etkinliğinin 2 yıl boyunca devam ettiği gösterilmiştir13. Ayrıca radyolojik görüntülemede saptanan eklem hasarını inhibe edici etki göstermekte ve bu etkinin 144 hafta boyunca devam ettiği görülmektedir. Thaçi ve ark.’nın14 730 hasta ile gerçekleştirdikleri BELIVE çalışmasında ise 366 hasta adalimumab ile birlikte topikal olarak kalsipotriol ve betametazon; 364 hasta ise sadece adalimumab tedavisi kullanmışlar ve PAŞİ75 yanıtına ulaşma süreleri değerlendirilmiştir. Kombinasyon tedavisi alan grupta 2. hafta ve 4. haftada PAŞİ 75 yanıtına ulaşım sadece adalimumab kullanan gruba göre belirgin olarak yüksek iken 16. haftada her iki grupta benzer olarak bulunmuştur. REVEAL çalışmasına katılan ve PAŞİ75 yanıtı sağlayan 460 hasta 33. haftada randomize edilerek açık etiketli, uzatılmış devam etmişlerdir. Bu hastalardan 233 kişi adalimumab tedavisini aynı protokolle aralıksız sürdürmüş veya 227 kişi plasebo kullanıp yanıtın PAŞİ50 altına düşmesiyle tekrar tedaviye alınmışlardır. Papp ve ark.’nın15 aralıklı veya devamlı uzun süreli tedavinin etkinlik ve güvenilirliğine yönelik yaptıkları bu çalışmada uzun süreli ilaç tedavisinin 33 haftalık tedaviye benzer etki ve güvenlikte olduğu bildirilmektedir. Ayrıca sürekli tedavi kullanan grupla kıyaslandığında 19 haftalık bir ara verildikten sonra tekrar tedaviye başlayan grupta çok benzer etkinin görüldüğü ve özellikle aralıklı tedavide PAŞİ 50 yanıtına inmeden başlanan yeni tedavi periyotlarında elde edilen yanıtın çok daha iyi olduğu belirtilmektedir. Adalimumab palmoplantar tutulumu olan kronik plak tip psoriasiste de kullanılmış ve 72 hastalık bir prospektif bir çalışmada tedavinin 28. haftasında %80 hastada tam yanıt alınmıştır16.

İzlem

Adalimumab tedavisinin 12. haftasında PAŞİ 75 yanıtına ulaşılması etkinliğin en önemli göstergesidir. Etkinlik devam ettiği ve yan etki gelişmediği sürece tedaviye devam edilebilir.

İlaç Reaksiyonları/Güvenlik

Tedavi sırasında en sık gözlenen yan etki enjeksiyon bölgesindeki ağrı ve eritemdir. Plasebo kontrollü çalışmalarda plasebo grubunda %14,

adalimumab grubunda ise %15 sıklıkta görüldüğü bildirilmektedir17. Sık gözlenen diğer yan etkiler ise üst solunum yolu enfeksiyonları, sinüzit, baş ağrısı ve morbiliform deri döküntüleridir. Ürtiker, transaminazlarda yükselme, püstüler dermatit gelişimi, kaşıntı, anjiyoödem, trombositopeni, lökopeni nadiren görülür. Konjestif kalp yetmezliğinde kötüleşme, malignite riskinde artış ve tüberküloz reaktivasyonu çok nadir olarak bildirilmiştir2,11. Gordon ve ark.’nın7 yaptığı çalışmada adalimumab ile tedavi edilen grup ve plasebo alan grup arasında enfeksiyon gelişmesi açısından önemli bir farklılık görülmemiş, sadece bir hastada tüberküloz gelişimi bildirilmiştir. Menter ve ark.8 ise 1,212 hastalık REVEAL çalışmasında adalimumab kullanan hastalarda %2 oranında hafif ve orta şiddette yan etki olduğunu bildirmiştir. Gordon ve ark.’nın9 2012’de yayınladıkları bir diğer makalede ise REVEAL çalışmasındaki hastalardan tedaviye devam ederek 3 yıl aralıksız adalimumab kullananlarda güvenlik açısından farklı bir durum oluşmadığı bildirilmektedir. ESPRİT adalimumabın uzun dönem etkinlik ve güvenlik verilerini kayıt sistemi ile izleyen, faz 4, çok merkezli, 10 yıldır devam eden gözlemsel bir çalışmadır. Çalışmanın 2015’te yayınlanan 5 yıllık verilerine göre tedavide adalimumabın etkinlik kaybının olmadığı ve güvenlik açısından daha önceki verilere göre bir değişiklik olmadığı bildirilmektedir18. Tedavi sırasında ortaya çıkan yan etkiler daha çok yaşlı hastalarda görülmekte ve daha ciddi seyretmektedir. Gebelerde ve laktasyon döneminde kullanımı önerilmemektedir2. Psoriasis ve hepatit C birlikteliğinde adalimumab tedavisi için kontrendike bir durum söz konusu değildir ancak bir gastroenteroloji uzmanı eşliğinde takip ve tedavi süresince viral yük monitorizasyonu gereklidir19.

Kontrendikasyonlar

Bakınız; biyolojik ajanların kontrendikasyonları.


Adalimumab diğer anti-TNF’ler, anakinra (interlökin-1R antagonisti)

ve abatacept ile birlikte ciddi enfeksiyon riskini artırdığından

kullanılmamalıdır.

Pediatrik Kullanım

Adalimumab Avrupa’da, Avrupa İlaç Ajansı tarafından kronik plak tip

pediatrik psoriasis tedavisi için onaylanmıştır1. Yapılan klinik çalışmalarda

tedavide adalimumab 0,8 mg/kg dozda metotreksata göre belirgin

olarak üstün bulunmuş, 16 haftalık tedavi sonunda hastaların yaklaşık

1/3’ünde PAŞİ 90 değeri elde edilmiştir. Çocuklarda 1 hafta ara ile

0,8 mg/kg (maksimum 40 mg olacak şekilde) 2 kez ve daha sonra 2

haftada bir aynı dozda subkutan olarak devamı önerilmektedir.

Kombinasyon Tedavileri

Adalimumab ile kombinasyon tedavisi için kontrollü çalışmalar

olmamakla birlikte düşük doz (7,5-10 mg/hafta) metotreksat ile birlikte

kullanıldığında etkinliğin arttığı ileri sürülmektedir20.

www.turkderm.org.tr



Kaynaklar1. EMA/CHMP/148113/2016 Committee for Medicinal Products for Human

Use (CHMP) 25 February 2016.2. U.S. Food and Drug administration. Full prescribing information, Humira

(adalimumab). 2008. Available at:www.fda.gov3. Anolik JH, Owen T, Barnard J, Sanz I: Anti-tumor necrosis factor therapy

in rhematoid arthritis alters. B lymphocytes dynamics. Arthritis Rheum 2005;52:677.

4. Gordon KB, Bonish BK, Patel T, Leonardi CL, Nickoloff BJ: The tumour necrosis factor-alpha inhibitor adalimumab rapidly reverses the decrease in epidermal Langerhans cell density in psoriatic plaques. Br J Dermatol 2005;153:945-53.

5. Tracey D, Klareskog L, Sasso EH, Salfeld JG, Tak PP: Tumor necrosis factor antagonist mechanisms of action: a comprehensive review. Pharmacol Ther 2008;117:244-79.

6. Lafuente-Urrez RF, Perez-Pelegay J: Impact of obesity on the effectiveness of adalimumab for the treatment of psoriasis: A retrospective study of 30 patients in daily practice. Eur J Dermatol 2014;24:217-23.

7. Gordon KB, Langley RG, Leonardi C, et al: Clinical response to adalimumab treatment in patients with moderate to severe psoriasis: double-blind, randomized controlled trial and open-label extension study. J Am Acad Dermatol 2006;55:598-606.

8. Menter A, Tyring SK, Gordon K, et al: Adalimumab therapy for moderate to severe psoriasis: A randomized, controlled phase III trial. J Am Acad Dermatol 2008;58:106-15.

9. Gordon K, Papp K, Poulin Y, Rozzo S, Sasso EH: Long-term efficacy and safety of adalimumab in patients with moderate to severe psoriasis treated continuously over 3 years: results from an open-label extension study for patients from REVEAL. J Am Acad Dermatol 2012;66:241-51.

10. Saurat JH, Stingl G, Dubertret L, et al: Efficacy and safety results from the randomized controlled comparative study of adalimumab vs. methotrexate vs. placebo in patients with psoriasis (CHAMPION). Br J Dermatol 2008;158:558-66.

11. Genovese MC, Mease PJ, Thomson GT, et al: Safety and efficacy of adalimumab in treatment of patients with psoriatic arthritis who had failed disease modifying antirheumatic drug therapy. J Rheumatol 2007;34:1040-50.

12. Gladman DD, Mease PJ, Ritchlin CT, et al: Adalimumab for long-term treatment of psoriatic arthritis: forty-eight week data from the adalimumab effectiveness in psoriatic arthritis trial. Arthritis Rheum 2007;56:476-88.

13. Mease PJ, Ory P, Sharp JT, et al: Adalimumab for long-term treatment of psoriatic arthritis: 2-year data from the Adalimumab Effectiveness in Psoriatic Arthritis Trial (ADEPT) Ann Rheum Dis 2009;68:702-9.

14. Thaçi D, Ortonne JP, Chimenti S, et al: A phase IIIb, multicentre, randomized, double-blind, vehicle-controlled study of the efficacy and safety of adalimumab with and without calcipotriol/betamethasone topical treatment in patients with moderate to severe psoriasis: the BELIEVE study. Br J Dermatol 2010;163:402-11.

15. Papp K, Menter A, Poulin Y, Gu Y, Sasso EH: Long-term outcomes of interruption and retreatment vs. continuous therapy with adalimumab for psoriasis: subanalysis of REVEAL and the open-label extension study. J Eur Acad Dermatol Venereol 2013;27:634-42.

16. Leonardi C, Langley RG, Papp K, et al: Adalimumab for treatment of moderate to severe chronic plaque psoriasis of the hands and feet: efficacy and safety results from REACH, a randomized, placebo-controlled, double-blind trial. Arch Dermatol 2011;147:429-36.

17. Humira (Adalimumab) Sağlık Bakanlığı onaylı kısa ürün bilgisi 2014.18. Menter A, Thaçi D, Papp KA, et al: Five-year analysis from the ESPRIT 10-year

postmarketing surveillance registry of adalimumab treatment for moderate to severe psoriasis. J Am Acad Dermatol 2015;73:410-9.

19. Domm S, Cinatl J, Mrowietz U: The impact of treatment with tumour necrosis factor-alpha antagonists on the course of chronic viral infections: a review of the literature. Br J Dermatol 2008;159:1217-28.

20. Schiff MH, Burmester GR, Kent JD, et al: Safety analyses of adalimumab (HUMIRA) in global clinical trials and US postmarketing surveillance of patients with rheumatoid arthritis. Ann Rheum Dis 2006;65:889-94.

KANITLAR IŞIĞINDA TEDAVİ ÖNERİLERİAdalimumab- Siklosporin, metotreksat veya psoralen ultraviyole A dahil diğer sistemik tedavilere cevap vermeyen veya kontrendike olan veya tolere edemeyen erişkin ve 4 yaş üzeri çocuk ve erişkin hastalarda orta ve şiddetli psoriasis ve erişkinlerde psoriatik artrit tedavisinde kullanılır,

- Tedavi erişkinlerde 0. haftada 80 mg, 1. haftada 40 mg ile indüksiyon fazından sonra 2 haftada bir 40 mg dozda ve çocuklarda 0. ve 1. haftada 0,8 mg/kg ile indüksiyon fazından sonra 2 haftada bir aynı dozda subkutan olarak uygulanır. Kiloya göre doz ayarlamasına gerek yoktur,

- Etkinliği 12. haftada değerlendirilir ve etkin ise tedavi sürdürülebildiği kadar devam etmelidir,

- Stabil kronik plak tip psoriasis tedavisi dışında hızlı etki istenilen durumlarda ve palmoplantar psoriasiste tercih edilebilir,

- Aralıklı tedavide PAŞİ 50 yanıtın altına düşülmeden tekrar başlandığında daha önceki tedavi etkinliği sağlanabilmektedir,

- Tedavi sırasında etkinliğin artırılması için düşük doz (7,5-10 mg/hafta) metotreksat ile kombinasyon yapılabilir.

43

www.turkderm.org.tr


USTEKİNUMAB


Erol Koç



Giriş

Ustekinumab; tamamen insan immünoglobulin G1 (IgG1) rekombinant monoklonal antikoru olarak interlökin (İL) İL-12 ve İL-23 sitokinlerin ortak p40 alt birimlerini yüksek spesifisite ve benzerlikle bağlayarak psoriasis tedavisinde etkilidir1,2. Ustekinumab, Amerikan Gıda ve İlaç Dairesi ve Avrupa İlaç Ajansı tarafından psoriasis için 2009’da, psoriatik artrit için 2013’te ve 12 yaş ve üstü adölesan psoriasis tedavisi için 2015’te onay almıştır. Ülkemizde ise 2013 yılından itibaren orta-şiddetli psoriasis ve psoriatik artrit tedavisinde onaylıdır.

Etki Mekanizması

İL-12 ve İL-23, T hücre immün cevabının regülasyonunda merkezi rol oynayan sitokinlerdendir. Ustekinumab, İL-12 ve İL-23’ün p40 alt ünitesine bağlanır, İL-12Rß1 reseptörünün doğal öldürücü hücreler ve T lenfositleri ile etkileşimi önlenir ve böylece Th1 ve Th17 hücrelerin İL-12 ve İL-23 kaynaklı sinyallere bağlı olgunlaşma ve dağılması gerçekleşmez. Dolaylı olarak Th1 ve Th17 hücrelerinden tümör nekroz faktörü (TNF)-alfa, interferon-gama, İL-2, 6, 17, 21, 22 salınımı da baskılanmış olur1-3.


Ustekinumabın farmakokinetik profili, vücut ağırlığından etkilenir. Kronik plak psoriasiste 45 mg, 100 kg üzeri hastalar için ise 90 mg dozunda kullanılır. 0. ve 4. haftalarda bir enjeksiyon, sonrasında 12 haftada bir enjeksiyon subkutan olarak yapılır1,2,4,5.

Etkinlik

Yedi yüz altmış altı hastanın katıldığı, faz 3, paralel, çift kör plasebo kontrollü bir çalışma olan PHOENIX-1 çalışmasında, 0., 4. ve sonrasında her 12 haftada bir 45 mg (n=255) veya 90 mg (n=256) subkutan enjeksiyon ile ustekinumab alan hastalar ile plasebo (n=255) alanlar karşılaştırılmış; 12 hafta sonra 45 mg ustekinumab alanların %67’sinde, 90 mg ustekinumab alanların %66’sında ve plasebo alanların %3’ünde Psoriasis Alan Şiddet İndeksi (PAŞİ) 75 değerine erişilmiştir. Yirmi sekiz hafta sonrasında 45 mg ile hastaların %71’i, 90 mg ile hastaların %79’u PAŞİ 75 yanıtına ulaşmışlar, plasebo grubundaki 255 hasta da 12. haftadan itibaren ustekinumab ile tedavi edilmiş, bu grupta 16 haftalık tedavi sonrasında hastaların %65,9’unda PAŞİ 75 yanıtına erişilmiştir6. Ustekinumab ile yapılan diğer bir faz 3, çok merkezli, çift kör, plasebo kontrollü çalışma olan PHOENIX-2 çalışmasında 1,230 hasta 45 mg (n=409) veya 90 mg (n=411) ustekinumab ile ya da plasebo (n=410) ile tedavi edilmiş; 12 hafta sonrası 45 mg’lik dozda hastaların %66,7’sinde; 90 mg’lik dozda ise %75,7’sinde, plasebo grubunda ise %3,7’sinde PAŞİ 75 yanıtına erişilmiştir. Yirmi sekiz hafta sonra bu değerler 45 mg için %70 ve 90 mg için %79 olarak saptanmıştır7. Dokuz yüz üç psoriasisli hastanın ele alındığı ACCEPT çalışmasında ustekinumabın etkinliği etanersept ile karşılaştırılmış; hastalara 45 mg veya 90 mg ustekinumab, 0 ve 4. haftalarda, etanersept ise haftada iki kez 50 mg subkutan olarak verilmiş, 12. haftada PAŞİ 75 erişimi, 45 mg ustekinumab için %67,5, 90 mg ustekinumab için %73,8 ve etanersept için %56,8 olarak bulunmuştur. Yan etkiler ise tüm gruplar için benzerdir8. PHOENIX-1 ve 2’de ustekinumabın

www.turkderm.org.tr



klinik etkileri değerlendirilirken 100 kg üzeri vücut ağırlığında kullanılan 90 mg dozun önemli ölçüde daha iyi etkinliği görülmüş; vücut ağırlığı 100 kg’nin altında olan hastalarda ise her iki dozun aynı düzeyde etkili olduğu değerlendirilmiştir1. PHOENIX-1 çalışmasının uzun dönem etkinliklerinin değerlendirildiği başka bir çalışmada; 76. haftada 45 mg için %61,2, 90 mg için %72,4; 3 yıl sonunda ise 45 mg için %62,7, 90 mg için %72,2 PAŞİ 75 erişimine ulaşılmıştır9. PHOENIX-1 çalışmasındaki hastaların 5 yıllık takibinde hastaların %68,7’si 244 haftayı tamamlamış, genel olarak başlangıçtaki klinik yanıtlar korunmuştur (PAŞİ 75; 45 mg için %63,4, 90 mg için %72)10. Toplam 179 Danimarkalı ve 35 Japon hasta ile yapılan iki farklı klinik çalışmada, anti-TNF ajanlarına karşı oluşan yanıtsızlığın ustekinumabın etkinliğini etkilemediği gibi11,12, ustekinumabın birincil biyolojik tedavi olarak uygulanabileceği belirtilmiştir12. Yaşları 12 ila 17 arasında 110 hastanın katıldığı faz 3 randomize CADMUS çalışmasında hastalar standart dozlama (SD), 60 kg altı: 0,75 mg/kg, 60-100 kg: 45 mg, 100 kg üstü: 90 mg) veya standart dozun yarısı (YSD, 60 kg altı: 0,375 mg/kg, 60-100 kg: 22,5 mg, 100 kg üstü: 45 mg) ustekinumab ile 0., 4. ve takip eden her 12. haftada bir; ya da 0 ve 4. haftalarda plasebo ve 12. haftada standart ya da yarı standart doza geçiş ile tedavi edilmişlerdir. Çalışmaya katılan hastaların standart doza verdikleri yanıtın yetişkin hasta yanıtlarına benzer olduğu (12. hafta PAŞİ 75: SD %80,6; YSD %78,4; plasebo %10,8; PAŞİ 90: SD %61,1; YSD %54,1; plasebo %5,4; p<0,001) ve birinci yılın sonunda beklenmedik advers etki görülmediği bildirilmiştir13.

İzlem

Tedavi öncesinde tam kan sayımı, karaciğer fonksiyon testleri, viral serolojik tetkikler, anti-HIV, gebelik testi yapılmalı ve akciğer grafisi çekilmelidir. Ustekinumab ile tedavide tedavi öncesi ve tedavi sırasında yapılması gereken laboratuvar tetkikleri, TNF antagonisti ajanlarla benzerdir. Bakınız; biyolojik ajanlar genel bilgiler.


Ustekinumabın yan etkileri, anti-TNF ajanlarla benzerdir. Sık rastlanan yan etkiler; üst solunum yolu enfeksiyonları, nazofarenjit, artralji, öksürük, baş ağrısıdır4. Nadiren enjeksiyon yeri reaksiyonları (%1-5) ve nötralizan antikor gelişimi (%5) gözlenir. Malignite ve nonmelanoma deri kanserleri gelişimi olgu bildirileri ile sınırlıdır. Ustekinumab ile tedavi edilen hastalarda bildirilen bu malignite insidansı, genel popülasyonda beklenene yakındır4,5,14-17. Dört yıllık süre ile ustekinumab kullanımı ile majör kardiyovasküler olaylarda (MACE) genel psoriatik popülasyona kıyasla bir benzerlik görülmektedir16. Beş yıllık takipte ustekinumab kullanan hastalarda 100 hasta yılı için MACE oranları 45 mg ve 90 mg için sırasıyla 0,52 ve 0,13 bulunmuştur. PHOENIX-1 çalışmasındaki hastaların 5 yıllık takibiyle oluşan 3,104 hasta yılında her iki dozda da toplam advers olay, ciddi advers olay, ciddi enfeksiyon, malignite ve MACE olaylarının oranı benzer ve sabit kalmıştır10. Toplam 12,093 hastanın (40,388 hasta yılı) katıldığı PSOLAR çalışmasında, ustekinumab kullanımının MACE olaylar, ciddi enfeksiyon, malignite veya mortalite risklerini arttırmadığı gösterilmiştir18.

Enfeksiyon

Ustekinumab, enfeksiyon ve latent enfeksiyon reaktivasyon riskini artırır. Hastalar, şiddetli ve atipik enfeksiyonlar açısından yakından izlenmeli ve şüpheli durumlarda tedavi kesilmelidir2,19,20.

Kontrendikasyonlar ve Önemli Kısıtlamalar

Ustekinumab için kontrendikasyonlar ve kısıtlamalar, anti-TNF ajanlarla aynıdır19. Bakınız: Biyolojik ajan kontrendikasyonları.

İlaç Etkileşimi

Ustekinumabın farmakokinetiğine ilişkin, diğer ilaçlarla ya da hepatik-renal yetmezlikle ilişkili bir veri mevcut değildir. Ustekinumabın sitokrom P450 sistemi üzerinden etkileşimi yoktur1.


Kombinasyon tedavisi için kontrollü çalışma yoktur. Topikal ajanlarla kombine edilebilir1. Biyolojik ajanlar da dahil olmak üzere, diğer immünosüpresif ajanlar veya fototerapi ile birlikte uygulandığı durumdaki etkinliği ve güvenliliği değerlendirilmemiştir, dolayısıyla bu kombinasyonlarda dikkatli olunmalıdır2.

Pediatrik Kullanımı

Ustekinumabın pediatrik kullanımı ile ilgili herhangi bir veri mevcut değildir.

Kaynaklar1. Nast A, Boehncke WH, Mrowietz U, et al: S3-Guidelines on the treatment

of psoriasis vulgaris (English version) Update. J Dtsch Dermatol Ges 2012;10(Suppl 2):1-95.

2. Croxtall JD: Ustekinumab: a review of its use in the management of moderate to severe plaque psoriasis. Drugs. 2011;71:1731-53.

3. Luo J, Wu SJ, Lacy ER, et al: Structural basis for the dual recognition of IL-12 and IL-23 by ustekinumab. J Mol Biol 2010;402:797-812.

KANITLAR IŞIĞINDA TEDAVİ ÖNERİLERİUstekinumab-Siklosporin, metotreksat veya psoralen ultraviyole A dahil diğer sistemik tedavilere cevap vermeyen, kontrendike olan veya bu tedavileri tolere edemeyen erişkin hastalarda, orta-şiddetli psoriasis tedavisinde kullanılır.

-Tedavi 0. ve 4. haftada indüksiyon tedavisi sonrası her 12 haftada bir subkutan enjeksiyon şeklindedir. Doz; vücut ağırlığı 100 kg’den az olan hastalar için 45 mg, 100 kg üzeri hastalar için 90 mg’dir.

-Etkinliği 16. haftada değerlendirilir ve etkin ise tedaviye devam edilir.

-Avantajı 12 haftada bir (ilk yıl yılda 5 kez, daha sondaki yıllarda yılda 4'er kez) subkutan yolla uygulanabilen bir tedavi seçeneği olmasıdır.

-Uzun dönem idame tedavisi için etkili ve uygun bir seçenek olduğu kanıtlanmıştır.

-Vücut ağırlığına göre doz seçimi yapılabildiğinden obez hastalarda da tercih edilebilir.

-Hastalığın hızlı kontrol altına alınması veya aralıklı tedavinin gerekli olduğu durumlarda da önerilmektedir.

45

www.turkderm.org.tr




5. Nast A, Gisondi P, Ormerod AD, et al: European S3-Guidelines on the systemic treatment of psoriasis vulgaris - Update 2015 - Short version - EDF in cooperation with EADV and IPC. J Eur Acad Dermatol Venereol 2015c;29:2277-94.

6. Leonardi CL, Kimball AB, Papp KA, et al: Efficacy and safety of ustekinumab, a human interleukin-12/23 monoclonal antibody, in patients with psoriasis: 76-week results from a randomised, double-blind, placebo-controlled trial (PHOENIX 1). Lancet 2008;371:1665-74.

7. Papp KA, Langley RG, Lebwohl M, et al: Efficacy and safety of ustekinumab, a human interleukin-12/23 monoclonal antibody, in patients with psoriasis: 52-week results from a randomised, double-blind, placebo-controlled trial (PHOENIX 2). Lancet 2008;371:1675-84.

8. Griffiths CE, Strober BE, van de Kerkhof P, et al: Comparison of ustekinumab and etanercept for moderate-to-severe psoriasis. N Engl J Med 2010;362:118-28.

9. Kimball AB, Gordon KB, Fakharzadeh S, et al: Long-term efficacy of ustekinumab in patients with moderate-to-severe psoriasis: results from the PHOENIX 1 trial through up to 3 years. Br J Dermatol 2012;166:861-72.

10. Kimball AB, Papp KA, Wasfi Y, et al: Long term efficacy of ustekinumab in patients with moderate-to-severe psoriasis treated for up to 5 years in the PHOENIX 1 study. J Eur Acad Dermatol Venereol 2013;27:1535-45.

11. Clemmensen A, Spon M, Skov L, Zachariae C, Gniadecki R: Responses to ustekinumab in the anti-TNF agent-naïve vs. anti-TNF agent-exposed patients with psoriasis vulgaris. J Eur Acad Dermatol Venereol 2011;25:1037-40.

12. Takahashi N, Noda S, Taniguchi T, Adachi M. Efficacy comparison of ustekinumab between anti-tumor necrosis factor-ă drug-naïve and anti-tumor necrosis factor-ă drug-resistant Japanese psoriasis cases. Int J Dermatol 2015;54:1194-8.

13. Landells I, Marano C, Hsu MC, et al: Ustekinumab in adolescent patients age 12 to 17 years with moderate-to-severe plaque psoriasis: results of the randomized phase 3 CADMUS study. J Am Acad Dermatol 2015;73:594-603.

14. Warren RB, Smith CH, Yiu ZZ, et al: Differential Drug Survival of Biologic Therapies for the Treatment of Psoriasis: A Prospective Observational Cohort Study from the British Association of Dermatologists Biologic Interventions Register (BADBIR). J Invest Dermatol 2015;135:2632-40.

15. Gniadecki R, Bang B, Bryld LE, Iversen L, Lasthein S, Skov L: Comparison of long-term drug survival and safety of biologic agents in patients with psoriasis vulgaris. Br J Dermatol 2015;172:244-52.

16. No authors listed: Abstracts of the Third International Congress on Psoriasis. July 1-4, 2010. Paris, France. J Eur Acad Dermatol Venerol 2010;24(Suppl 4):1-83.

17. Hugh J, Van Voorhees AS, Nijhawan RI, et al: From the Medical Board of the National Psoriasis Foundation: The risk of cardiovascular disease in individuals with psoriasis and the potential impact of current therapies. J Am Acad Dermatol 2014;70:168-77.

18. Papp K, Gottlieb AB, Naldi L, et al: Safety surveillance for ustekinumab and other psoriasis treatments from the psoriasis longitudinal assessment and registry (PSOLAR). J Drugs Dermatol 2015;14:706-14.

19. Meng Y, Dongmei L, Yanbin P, et al: Systematic review and meta-analysis of ustekinumab for moderate to severe psoriasis. Clin Exp Dermatol 2014;39:696-707.

20. Molina-Leyva A, Husein-Elahmed H, Naranjo-Sintes R, Ruiz-Carrascosa JC: Safety and effectiveness of ustekinumab for treatment of moderate to severe psoriasis: a prospective study in a clinical setting. J Drugs Dermatol 2014;13:971-4.

www.turkderm.org.tr


SEKUKİNUMAB

Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye

Nilgün Atakan

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Nilgün Atakan, Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Ankara, TürkiyeTel.: +90 532 651 73 42 E-posta: [email protected]


Giriş

Genel Bilgiler

Sekukinumab, geleneksel sistemik tedavilere yanıt vermeyen veya bu tedavilerin kontrendike olduğu orta ve şiddetli kronik plak tip psoriasis tedavisi için endikedir. Bu endikasyon için 2015 yılında Amerikan Gıda ve İlaç Dairesi ve Avrupa İlaç Ajansı tarafından onay almış olup, ülkemizde halen onay aşamasındadır.

Etki Mekanizması

Sekukinumab; interlökin (İL)-17A’ya selektif olarak bağlanarak nötralize eden, immünoglobulin G1/κ izotipinde rekombinan, yüksek afiniteli, insan monoklonal antikorudur. İL-17A’yı hedef alarak ve keratinositler dahil çeşitli hücre tiplerinde eksprese olan İL-17 reseptörü ile etkileşimini inhibe ederek etki gösterir. Bunun sonucu olarak sekukinumab pro-enflamatuvar sitokinlerin, kemokinlerin ve doku hasarı aracılarının salımını inhibe eder1.


Önerilen doz subkutan enjeksiyon yoluyla 300 mg sekukinumab olup başlangıç dozları 0, 1, 2 ve 3. haftada olup, bunu takiben 4 haftada bir aylık idame dozu şeklinde uygulanır. Her 300 mg doz, 150 mg’lik iki subkutan enjeksiyon halinde verilir.

Etkinlik

Sekukinumabın etkinlik ve güvenliliği, orta-şiddetli plak psoriasisli sistemik tedavi adayı olan hastalarda 4 adet

randomize, çift kör, plasebo kontrollü faz 3 çalışma ile

değerlendirilmiştir (ERASURE, FEATURE, JUNCTURE, FIXTURE

çalışmaları). Çalışmalarda 12. hafta Psoriasis Alan Şiddet

İndeksi (PAŞİ) 75, 90, 100 yanıtları sırasıyla sekukinumab 300

mg ve plasebo için;

ERASURE’da (%81,6, %59,2, %28,6 ve %4,5, %1,2, %0,8),

FEATURE’da (%75,9, %60,3, %43,1 ve %0,0, %0,0, %0,0),

JUNCTURE’da (%86,7, %55,0, %26,7 ve %3,3, %0,0, %0,0),

FIXTURE’da ise (%77,1, %54,2, %24,1 ve %4,9, %1,5,

%0,0 ve etanersept için %44,0, %20,7, %4,3) olmuştur2-4.

ERASURE ve FIXTURE çalışmalarının uzatılmasına dayalı 2.

yılda (104. haftada) sekukinumab 300 mg ile PAŞİ 75 yanıtı

%88,2, PAŞİ 90 yanıtı %71 olmuş ve yeni veya beklenmedik

bir güvenlilik bulgusu tespit edilmemiştir.

CLEAR çalışmasında toplam 676 hasta değerlendirilmiş

ve sekukinumab tedavisi için randomize edilen hastalar

0, 1, 2 ve 3. haftada 300 mg doz almış, bunun ardından,

4. haftadan başlanılarak aynı doz ayda bir uygulanmıştır.

Ustekinumaba randomize edilen hastalara ise ürün etiketinde

belirtildiği üzere (başlangıçta ≤100 kg olan hastalar için 45

mg; başlangıçta >100 kg olan hastalar için 90 mg) tedavi

uygulanmıştır. Çalışmanın 16. hafta sonuçlarında PAŞİ 90

yanıtı açısından sekukinumab tedavisi ustekinumaba göre

üstün bulunmuştur (sırasıyla %79,0, %59,6; p<0,0001).

Dermatoloji Yaşam Kalite İndeksi skoru 0/1 (16. haftada)

olan hastaların yüzdesi, ustekinumaba (%57,4) kıyasla

sekukinumab ile (%71,9) anlamlı derecede daha yüksek olarak

saptanmıştır. Sekukinumab güvenlilik profili, ustekinumaba

benzer ve temel faz 3 sekukinumab çalısmaları ile uyumlu

olarak değerlendirilmiştir5.

47

www.turkderm.org.tr



İzlem

Tedavide 16 haftaya kadarki sürede yanıt vermeyen hastalarda tedavinin kesilmesi düşünülmelidir. Sekukinumab tedavisinin 12-16. haftasında PAŞİ 75-90 yanıtına ulaşılması etkinliğin en önemli göstergesidir. Etkinlik devam ettiği ve yan etki gelişmediği sürece tedaviye devam edilebilir.


Çeşitli endikasyonlarda (plak psoriasis, psoriatik artrit, ankilozan spondilit ve diğer otoimmün hastalıklar) kör ve açık etiketli klinik çalışmalarda toplamda 6,200 hasta sekukinumab ile tedavi edilmiştir. Bu hastalardan 3,671’i en az bir yıl süreyle sekukinumaba maruz kalmış olup, 6,267 hasta yılı maruziyet elde edilmiştir. Tedavi başlangıcından sonra 12 haftaya kadar sekukinumabın güvenliliğini plasebo ile karşılaştırmalı olarak değerlendirmek üzere, 4 plasebo kontrollü faz 3 plak psoriasis çalışmasının sonuçları birleştirilmiş ve toplamda 2,076 hasta değerlendirilmiştir.En sık bildirilen advers reaksiyonlar üst solunum yolu enfeksiyonu (ÜSYE) (nazofarenjit, rinit) olmuştur. Yaygın olarak görülen diğer yan etkiler herpes labialis, rinore ve diyaredir. Yaygın olmayan yan etkiler ise oral kandidiyazis, tinea pedis, otitis eksterna, nötropeni, konjonktivit ve ürtikerdir. Enfeksiyonlar, plak psoriasis klinik çalışmalarının plasebo kontrollü döneminde (12 haftada) sekukinumab ile tedavi edilen hastaların %28,7’sinde bildirilirken aynı oran plasebo uygulanan hastalarda %18,9 olmuştur. Enfeksiyonların çoğu nazofarenjit gibi hafif veya orta dereceli ÜSYE şeklindedir ve tedavinin sonlandırılmasını gerektirmemiştir. Etki mekanizması ile uyumlu olarak mukozal veya kutanöz kandidiyazisde artış görülmüştür. Ancak bu olgularda şiddetli seyretmemiş standart tedaviye yanıt vermiş, tedavinin kesilmesini gerektirmemiştir. Ciddi enfeksiyonlar, sekukinumab uygulanan hastaların %0,14’ünde ve plasebo uygulanan hastaların %0,3’ünde görülmüştür.Nötropeni, plaseboya kıyasla sekukinumab ile (%0,5) daha sık gözlenmiştir, fakat olguların çoğu hafif, geçici ve geri dönüşümlü olmuştur. Aktif Crohn hastalığı olan hastalara sekukinumab reçete edilirken dikkatli olunmalıdır. Klinik çalışmalarda gerek sekukinumab gerekse plasebo gruplarında, Crohn hastalığında şiddetlenmeler gözlenmiştir. Klinik çalışmalarda sekukinumab kullanan hastalarda nadir anafilaktik reaksiyon olgusu gözlenmiştir. Anafilaktik ya da başka bir ciddi alerjik reaksiyon ortaya çıkarsa, sekukinumab uygulaması derhal durdurulmalı ve uygun tedavi başlatılmalıdır. İmmünojenisite, sekukinumab ile tedavi edilen hastaların %1’inden azında görülmüştür. Anti-ilaç antikorlarının yaklaşık yarısı nötralizan yapıdadır, ancak bu durum etkililik kaybı ya da farmakokinetik anormallikler ile ilişkilendirilmemiştir1.Gebelik kategorisi B olarak belirtilmektedir.


Canlı aşılar, sekukinumab ile eşzamanlı uygulanmamalıdır. Sekukinumab alan hastalar eş zamanlı olarak inaktive ya da canlı olmayan aşıları

alabilir. İnsanda herhangi bir etkileşim çalışması gerçekleştirilmemiştir.

İL-17A’nın CYP450 enzimlerinin ekspresyonu üzerinde rolüne ilişkin

doğrudan bir kanıt bulunmamaktadır. Bazı CYP450 enzimlerinin

oluşumu, kronik enflamasyon sırasında artan sitokin düzeyleri

tarafından baskılanmaktadır. Bu nedenle terapötik indeksleri dar olan ve

dozun birey bazında ayarlandığı CYP450 substratları (örneğin; varfarin)

üzerinde klinik açıdan anlamlı bir etki olasılık dışı bırakılamamaktadır.

Bu tip ilaçlarla tedavi edilen hastalarda sekukinumab tedavisine

başlanılırken terapötik izlem göz önünde bulundurulmalıdır. Artrit

çalışmalarında (prosiatik artrit ve ankilozan spondilitli hastalar dahil)

sekukinumabın metotreksat ve/veya kortikosteroidler ile eş zamanlı

kullanımında herhangi bir etkileşim saptanmamıştır1.

Kontrendikasyonlar

Bakınız biyolojik ajanların kontrendikasyonları.

Kaynaklar1. Patel DD, Lee DM, Kolbinger F, Antoni C: Effect of IL-17A blockade with

secukinumab in autoimmune diseases. Ann Rheum Dis 2013;72(Suppl 2):116-23.

2. Langley RG, Elewski BE, Lebwohl M, et al: Secukinumab in plaque psoriasis - results of two phase 3 trials. N Engl J Med 2014;371:326-38.

3. Blauvelt A, Prinz JC, Gottlieb AB, et al: Secukinumab administration by pre-filled syringe: efficacy, safety and usability results from a randomized controlled trial in psoriasis (FEATURE). Br J Dermatol 2015;172:484-93.

4. Paul C, Lacour JP, Tedremets L, et al: Efficacy, safety and usability of secukinumab administration by autoinjector/pen in psoriasis: a randomized, controlled trial (JUNCTURE). J Eur Acad Dermatol Venereol 2015;29:1082-90.

5. Thaçi D, Blauvelt A, Reich K, et al: Secukinumab is superior to ustekinumab in clearing skin of subjects with moderate to severe plaque psoriasis: CLEAR, a randomized controlled trial. J Am Acad Dermatol 2015;73:400-9.

KANITLAR IŞIĞINDA TEDAVİ ÖNERİLERİSekukinumab- Sistemik tedavi adayı erişkin hastalarda orta-şiddetli plak psoriasis tedavisinde endikasyonu vardır,

- Başlangıç 300 mg doz 0, 1, 2 ve 3. haftalarda ve takiben 4. haftada bir aylık idame dozu şeklinde uygulanır. Her 300 mg doz, 150 mg’lik iki subkutan enjeksiyon halinde verilir,

- Etkinliği hızlı ve yüksektir, yanıt 16. haftada değerlendirilir ve yeterli ise tedaviye aralıksız devam etmelidir,

- ‘Gerektikçe yeniden tedavi’ rejiminde yeterli yanıtın devamlılığı sağlanamamıştır ve dolayısıyla sabit aylık idame rejimi önerilmektedir.

www.turkderm.org.tr


PSORİASİSTE KOMBİNASYON TEDAVİLERİ


Erol Koç



Topikal Tedaviler

Topikal kortikosteroidler ve vitamin D analogları; basit ve güvenilir olarak diğer topikal tedavilerle, sistemik tedavilerle ve biyolojik ajanlarla kombine edilebilir.

Metotreksat

Metotreksatın etkisi, ultraviyole B (UVB) veya psoralen ultraviyole A (PUVA) ile artırılabilir. Ancak uzun dönem sonuçlarında fototoksisite artışı kaçınılmazdır. PUVA ile fototoksisite gözlenmiş, ancak UVB ile gözlenmemiştir1. Tedaviye dirençli psoriasiste oral metotreksata kısa süreli siklosporin eklenebilir. Hepatotoksisite ve nefrotoksisite gibi yan etkiler daha düşük dozlarla daha kolay kontrol edilebilir2. Bir biyolojik ajan yetersiz kaldığında tedaviye klasik sistemik bir ajan eklenmesi gerekiyorsa ilk sırada düşünülmesi gereken ajan, metotreksattır. Çünkü biyolojik tedavi kombinasyonuna en uygun ajan, aynı zamanda immünojenisiteyi azalttığı için metotreksattır2.

Siklosporin

Siklosporin, topikal kortikosteroidler, antralin ve vitamin D analogları ile kombine edilebilir2. Siklosporin güçlü immünsüpresif etkisinden dolayı kombinasyondan çok rotasyonel ve ardışık tedavinin temizleme aşamasında tercih edilir. Fototerapi ile siklosporinin kombinasyonu kontrendikedir. Asitretin ile kombinasyon ardışık tedavinin geçiş fazında kullanılabilir. Metotreksatla kombinasyon ise immünsüpresif etkinin artmasına yol açar. Biyolojik ajanlarla kombinasyonu da pek önerilmemektedir.

Retinoidler

Asitretinin fototerapi ile (hem UVB, hem PUVA) ile birlikte kullanımı, sinerjistik etkiye sahiptir3. Asitretin, etanersept ile kombine edilebilir1.

Fototerapi

Fototerapi ile topikal tedavi kombinasyonu uygun bir kombinasyondur. UVB tedavisi, topikal katran ve antralinle kombine edilebilir. Şiddetli, kalın plaklarda UVB’nin yalnız başına penetrasyon yetersizliğini azaltmış olur4. Dar band UVB (dbUVB) tedavisi, tümör nekroz faktörü anti-(TNF) tedavilerden etanersept ve adalimumab ile kombine kullanılmış ve etkili bulunmuştur5,6.

Biyolojik Ajanlar

Biyolojik ajanlar için monoterapi olarak kullanıldığında izlenmesi önerilen tüm parametreler klasik sistemik tedavilerle kombinasyon tedavisi için de değerlendirilmelidir. Pratik bir rehber olarak, izlem aralığı en sıkı izlem gerektiren ilacın izlem aralığına göre tanımlanmalıdır. Sinerjik toksisite beklendiğinde, izlem aralığı kısaltılabilir ve izlemek üzere bazı parametrelerin eklenmesi gerekebilir. Geleneksel sistemik tedavilerden biri (metotreksat, asitretin) biyolojik ile monoterapinin etkinliğinin artırılması, optimal risk-yarar profilinin sağlanması, immünojenisite riskinin azaltılması ya da uzun süreli hastalık tedavi yönetimi amacıyla biyolojik tedaviye eklenebilir. Geleneksel sistemik tedavi önerilen en düşük doz ile başlanarak eklenmelidir; örneğin 5-10 mg/hafta metotreksat. Siklosporin ile kombinasyon güvenirlilik açısından uygun değildir. Başka

49

www.turkderm.org.tr



bir biyolojik ilaca geçiş yapılabilir7. Etanersept ile metotreksatın, etanersept ile asitretinin kombinasyonları, etkinlik artışı yanında ek bir toksisite yaratmadan kullanılan uygun kombinasyonlardır8,9. İnfliksimab ile metotreksatın kombine kullanımı ile ilgili bir çalışma yoktur. Ancak çalışmalarda 7,5 mg/hafta düşük dozlarda eklenen metotreksatın; infliksimabın nötralizan antikor oluşumunu baskılayarak etkinlik kaybını önlediği ve etkinliğin devamını sağladığı şeklinde görüşler bulunmaktadır. Adalimumab ile metotreksat kombinasyonu da yine immünojenisiteyi azaltarak etkinliği artırır10. Ustekinumab ile metotreksat kombinasyonunun anektodal olarak etkinliği artırdığı, özellikle psoriatik artritte etkinliği arttırdığı bilinmektedir. Anti-TNF ajan ile fototerapi kombinasyonu fototoksisitede artış doğuracağından sakıncalıdır10. Ancak; etanersept ile dbUVB kombinasyonunun ve adalimumab ile dbUVB kombinasyonunun etkinliği artırdığına dair çalışmalar mevcuttur5,6. Bir TNF antagonistine yetersiz cevap varsa diğer bir TNF antagonistine geçilebilir; bu ajana antikor gelişmesini önlemek için metotreksat eklenebilir; ya da ustekinumab tedavisine geçilebilir3. Ustekinumab ile tedavide anti-TNF tedavi ile aynı prosedür uygulanır. Kombine tedavide ustekinumaba topikal tedaviler ya da metotreksat eklenebilir. Psoriasiste tedavi kombinasyonlarını içeren kanıta dayalı literatür verilerine dayanan tablo; Tablo 1’de özetlenmiştir11.

Rotasyonel Tedavi

Sistemik tedaviler ve fototerapi, kümülatif toksisiteyi azaltması ve tedavi süresini kısaltması bakımından rotasyonel olarak önerilmektedir. Siklosporin ile metotreksatın rotasyonel tedavisi, yan etkileri azaltması bakımından önerilmektedir. Düşük dozlarda hem hepatotoksisitenin hem de nefrotoksisitenin önüne geçilmiş olur. Ancak fototerapi sonrasında siklosporin, fotokarsinojeniteyi artırabileceğinden pek önerilmez. Psoriasis tedavisinde standart tedavilerden biyolojiklere, bir biyolojikten başka bir biyolojiğe ya da biyolojik tedaviden standart tedaviye geçiş her zaman mümkündür. Biyolojik tedaviler arası geçişte uygulanan ajanın bir sonraki dozunun uygulama zamanında yeni biyolojik ajana geçilebilir.

Konvansiyonel Sistemik Tedaviden Biyolojik Tedaviye Geçişlerde Öneriler

Güvenlik nedeniyle tedavi değişikliği yapıldığında, güvenlik parametreleri normal düzeye dönene kadar tedavisiz bir dönem gerekebilir. Etkisizlik

nedeniyle tedavi değiştirilirken, tedavinin doğrudan değiştirilmesi ya da iki tedavinin birlikte uygulandığı bir periyotla geçiş düşünülebilir. Asitretin tedavisinden TNF antagonistlerine veya ustekinumaba geçiş arınma periyodu olmaksızın veya iki tedavinin birlikte uygulandığı bir periyotla geçilebilir. Ancak asitretin kullanmış olduğu için 3 yıl boyunca kontrasepsiyona devam edilmelidir. Siklosporin tedavisinden TNF antagonistlerine veya ustekinumaba geçiş arınma periyodu olmaksızın yapılabilir. Siklosporin tedavisinden TNF antagonistlerine veya ustekinumaba geçişte rebound riskini azaltmak için 2-8 haftalık kısa bir birlikte kullanım düşünülebilir. Bu süre minimumda tutulmalı ve siklosporin dozu mümkün olduğunca hızlı azaltılmalıdır. Metotreksat tedavisinden TNF antagonistlerine veya ustekinumaba geçiş arınma periyodu olmaksızın yapılabilir. Metotreksat, TNF antagonistleri ile veya ustekinumab ile eş zamanlı olarak kullanılabilir7.

Biyolojik Tedaviler Arasında Geçişler ile İlgili Öneriler

Etkisizlik sebebi ile biyolojik ajanlar arasında geçiş yapılmasına karar verilen durumlarda, arınma periyodu beklenmeden, planlanan diğer doz süresinde, standart yükleme dozu sonrasında idame dozu takip edilerek geçiş yapılması önerilir. Güvenlik nedeniyle geçiş yapılması gerekiyor ise, güvenlik parametreleri normale dönene veya stabil olana kadar ilaçsız bir dönem gerekebilir. Adalimumabtan etanersept/infliksimab/ustekinumaba geçişte adalimumabın planlanan bir sonraki dozunda uygulama yapılabilir (tipik olarak 2 hafta sonra). Etanerseptten adalimumab/infliksimab/ustekinumaba geçişte etanerseptin planlanan bir sonraki dozunda uygulama yapılabilir (tipik olarak 1 hafta sonra). İnfliksimabdan adalimumab/etanersept/ustekinumaba geçiş-özellikle etkisizlik durumlarında- mümkün olduğunca erken, son infliksimab dozundan 2-4 hafta sonra uygulanabilir. Ustekinumabdan adalimumab/etanersept/infliksimaba geçiş, 8-12 hafta sonrasında yapılmalıdır. Ancak tedavi başarısızlığı durumunda 2-4 hafta gibi bir sürede mümkün olduğunca erken başlanması düşünülebilir7.

Biyolojik Tedaviye Ara Vermek veya Sonlandırmak ile İlgili Öneriler

Biyolojik tedaviye ara vermek genellikle önerilmemektedir. Orta ve şiddetli psoriasis hastalarında, hastalığın tekrarlanma riski olmadan veya tekrar başlanan tedavideki etkinlikte azalma riski açısından, biyolojik tedaviye aralık vermek oldukça güçtür. Biyolojik tedavinin

Tablo 1. Psoriasiste tedavi kombinasyonları*

Siklosporin Metotreksat Retinoid Adalimumab Etanersept İnfliksimab Ustekinumab UVB PUVA

Siklosporin + + - - - - - -

Metotreksat + + + + + + + +

Retinoid + + (+) + (+) ? + +

Adalimumab - + (+) ? ? - + -

Etanersept - + + ? ? - + -

İnfliksimab - + (+) ? ? - ? -

Ustekinumab - + ? - - - ? ?

UVB - + + + + ? ? +

PUVA - + + - - - ? +

+: Faydalı, ?: Kanıt yok, (+)/(-): Olgu raporları ile faydalı/ya da değil, -: Önerilmez, UVB: Ultraviyole B, PUVA: Psoralen ultraviyole A, *Domm S, Mrowietz U: J Dtsch Dermatol Ges 2011’den uyarlanmıştır

www.turkderm.org.tr



sürekli, aralıksız bir tedavi protokolü ile uygulanması önerilmektedir. Ancak, örnek olarak minimum 1 yıl sonrasında, uzun süre korunan iyi bir yaşam kalitesi sonuçları ile temizlenme sağlandığı görüldü ise dikkatli takiple ve hasta ile hemfikir kalınarak biyolojik tedavinin sonlandırılması düşünülebilir. Hasta kararı ile, önceden hastalıksız dönem geçirmiş veya stabil plak psoriasisi olan hastalar, belirgin komorbiditesi olmayanlar, eklem tutulumu bulunmayanlar, yaşam kalitesi üzerine düşük etkisi olan hastalık, önceki doz azaltmaları veya tedavi aralıkları süreçlerinde hastalıkta kötüleşme yaşamayanlarda tedavi sonlandırılabilir. Ancak, biyolojik tedaviler sıklıkla orta-şiddetli psoriasis olan hastalarda tercih edildiğinden ve sistemik tedavilere yanıtsızlık sonrasında kullanıldığından biyolojik ajanları kullanan hastalar yukardaki kriterleri genellikle karşılamazlar. Bununla birlikte, yanıtsızlık sonrasında tedaviye yeniden başlama aşamasında bu hastalar için tedavi seçenekleri sınırlı sayıdadır7. Aralıklı tedavi ile biyolojiklere karşı antikor gelişme riski olabilmektedir. Bu özellikle monoklonal antikor yapısındaki biyolojik ajanların monoterapi kullanımında önem kazanmaktadır. Aralıklı tedavide enjeksiyon ve infüzyon reaksiyonları riskinin arttığı gözlemlenmiştir.

Biyobenzerler

Biyobenzer ilaçların psoriasis tedavisinde de kullanılmaya başlanması bazı çekinceleri ve sorunları da beraberinde getirmiştir. Öncelikle biyobenzer ilaçlar, orijinal ilacın özdeşi değildir ve bu ilaçların kullanımı sonucu ortaya çıkacak etkinlik ve yan etkiler henüz tam olarak bilinmemektedir. Bunların farklı etki, yan etki ve güvenlik profilleri olması kaçınılmazdır. Ayrıca biyobenzerlerin adlandırma ve takiplerinin ne şekilde yapılacağı ve bu ilaçların birbiri yerine kullanılması ya da değiştirilmesinin nasıl olacağı henüz kesin olarak belirlenememiştir. Bu tür ilaçların birbirinden farklı adlandırılması gerekmektedir. Dünya Sağlık Örgütü, biyobenzerlerin takip edilebilir olması için özgün kimlikleri olması gerekliliği üzerinde durmaktadır. Özellikle yan etki takibinde biyoteknolojik ilacın uluslararası patentsiz ismine “International Non-Proprietary Names” (INN) ek olarak marka adı, üretici firmanın ismi, lot numarası ve üretildiği ülke bilgilerinin de sağlanması istenmektedir. Ayrıca referans ürünle biyobenzer ürünün prospektüslerinde ürüne özgü güvenlik, pozoloji, kontrendikasyonlar, uyarılar ve yan etkilerin de ayrı ayrı belitilmesi beklenmektedir. Biyobenzer ilacın özgün bir isme sahip olması şu nedenlerle önemlidir: Herşeyden önce biyobenzer ürünler, adında da belirtildiği gibi referans ürünle özdeş değildir. Özdeş olmayan iki ilacın aynı ismi taşıması bu iki ilacın hatalı bir şekilde birbirinin aynı gibi kabul edilmesi ve otomatik olarak değiştirilebilmesi anlamına gelir ki bu durum ciddi sorunlar doğurabilir. Örneğin; birbirinin aynı olmayan iki ilacın etki ve yan etkilerinin takibi ancak bunların farklı isimlerle isimlendirilmeleri sayesinde gerçekleştirilebilir. Diğer türlü birinde ortaya çıkacak yan etki ya da etki azlığı haksız yere diğer ilaca da mal edilmiş olacak ve bu şekilde doğru bir takip gerçekleşemeyecektir. Bunun dışında bu ilaçların farklı INN’ler ile adlandırılması ilacın reçetelenmesi, hastaya uygulanması ve doktorlar ya da bilim adamları tarafından ilaçla ilgili iletişim kurulup bilgi alışverişi yapılmasını da daha kolay bir hale getirecektir. Bir ilacın değiştirilebilir olması, tedavi devam ederken tedavide kullanılan bir ilaçtan hekimin insiyatifi ile eşdeğer olan başka bir ilaca geçilebilmesidir. Bu karar yalnızca hekim tarafından verilebilir. Yerine kullanılabilme ise hekim tarafından özellikle belirtilmediği sürece aynı INN ile

adlandırılan ilaçların hekimin rızasına gerek duyulmadan eczane ya da hastanede birbirinin yerine verilebilmesidir. Değiştirilebilme ve yerine verilme durumları birçok kimyasal ilaç için mümkündür ve sıkça yapılmaktadır. Ancak biyoteknolojik ürünlerde durum farklıdır. Avrupa İlaç Ajansı başta olmak üzere çeşitli Avrupa ülkeleri enstitü ve ajansları biyoteknolojik ilaçların hekimin onayı ile değiştirilebilir olabileceğine, hekimin insiyatifi dışında yerine kullanılamayacağına karar vermiştir. Çünkü referans ilaçla biyobenzer ilacın birbiri yerine kullanılabilmesi için bunların hem yapıca özdeş olması hem de biyolojik olarak kanıtlanmış eşitliklerinin olması gerekmektedir. Aynı moleküler yapıya sahip olan ilaçların birbiri yerine kullanılabilmeleri kimyasal ilaçlar için mümkün olabilir. Çünkü bu durumda orjinal ve jenerik ilaçlar etkinliği aynı olan özdeş ilaçlar olarak kabul edilir ki bu ilaçlarda bile aynı kimyasal bileşik olmalarına rağmen bazı hastalar tarafından tolere edilebilememe durumu söz konusudur. Birbirinden bağımsız olarak üretilen biyoteknolojik ilaçlar ise protein sekansı, moleküler yapısının katlanma şekli, glikolizasyon paterni, fonksiyon ve immünojenitesi açısından diğerinden farklıdır. Bu nedenle uygun düzenlenmiş geniş katılımlı klinik çalışmalarla desteklenmediği sürece bu ilaçlar birbiri yerine kullanılamaz. Aslında bir biyoteknolojik ürünün hekimin onayı dahilinde bile biyobenzeri ile değiştirilmesi kaçınılması gereken bir durum olmalıdır. Çünkü bir biyolojik üründen diğerine geçmek antikor üretim riskini ciddi şekilde arttırmaktadır. Bu nedenle uygun çalışmalardan geçmiş ve onaylanmış ürünler bile olsa bunların değiştirilerek birbiri yerine kullanılması uygun değildir. Eğer bir değişiklik yapılacaksa bu durum hastanın tedavi sürecindeki bir değişiklik olarak kabul edilmeli ve bu değişim yalnızca kesin tıbbi nedenler varsa yapılabilmelidir. Eğer referans ilaç yerine biyobenzer ilaç kullanımı planlanıyorsa bunun tedavi başlamadan önce belirlenmesi ve o şekilde kullanılması daha uygun olacaktır. Bu şekilde hem etkinlik ve yan etkiler daha güvenli ve doğru olarak takip edilebilecek hem de biyobenzerle ilgili veri birikimi sağlanıp bu iki ürünün birbiri ile karşılaştırılması mümkün olabilecektir. Biyobenzer ilaçların referans ilaçlar gibi güvenli olduğunu kanıtlayan yeterli veri bulunduğu durumlarda bile bu ürünlerin birçoğunun referans ilaca göre çok daha az hastada kullanılmış olduğu bilinmektedir. Ayrıca biyobenzer ilaçların onay alma süreci daha kısadır ve bu ilaçların etkinliği ve yan etkileri kısıtlı sayıda hastada denenmiştir. Bu nedenle özellikle belirli bir klinik tecrübenin henüz oluşmadığı biyobenzer ilaçlarla ilgili olarak bazı doktor ve hastalarda güvensizlik durumu söz konusu olabilmektedir12. Bu nedenle ilacın değiştirilebilir ya da yerine kullanılabilir olması, bu konuda endişesi olmayan hekimin insiyatifinde olmalıdır. Biyobenzer ilaç üretmek için o ürünün klinik araştırmaları dahil tüm araştırmalarının yapılması gereklidir. Biyobenzer ürünün klinik çalışmasının başka bir hastalık için yapılmış olması, biyobenzer ürünün o hastalığa ait klinik çalışması olduğu anlamını taşımaz13. Biyobenzerlerin kullanımı ve takibi ile ilgili esasların sağlık otoritesi tarafından bir an önce belirlenmesi, bu ürünlerin birbirinden ayrımının sağlanması ve bu ilaçların birbirinin yerine kullanım ve değiştirilebilme yetkisinin hekime bırakılması hasta sağlığı ve takibi açısından uygun olacaktır12,13.

Kaynaklar1. Pathirana D, Ormerod AD, Saiag P, et al: European S3-guidelines on the systemic

treatment of psoriasis vulgaris. J Eur Acad Dermatol Venereol 2010;24:117-8.

51

www.turkderm.org.tr



2. American Academy of Dermatology Work Group, Menter A, Korman NJ, et al: Guidelines of care for the management of psoriasis and psoriatic arthritis: section 6. Guidelines of care for the treatment of psoriasis and psoriatic arthritis: case-based presentations and evidence-based conclusions. J Am Acad Dermatol 2011;65:137-74.

3. Tran B, Feldman SR: Insight into psoriasis management: commercial perspectives for the U.S. psoriasis market. J Dermatolog Treat 2011;22:18-26.

4. Staidle JP, Dabade TS, Feldman SR: A pharmacoeconomic analysis of severe psoriasis therapy: a review of treatment choices and cost efficiency. Expert Opin Pharmacother 2011;12:2041-54.

5. Gambichler T, Tigges C, Scola N, et al: Etanercept plus narrowband ultraviolet B phototherapy of psoriasis is more effective than etanercept monotherapy at 6 weeks. Br J Dermatol 2011;164:1383-6.

6. Bagel J: Adalimumab plus narrowband ultraviolet B light phototherapy for the treatment of moderate to severe psoriasis. J Drugs Dermatol 2011;10:366-71.

7. Mrowietz U, de Jong EM, Kragballe K, et al: A consensus report on appropriate treatment optimization and transitioning in the management of moderate-to-severe plaque psoriasis. J Eur Acad Dermatol Venereol 2014;28:438-53.

8. Zachariae C, Mork NJ, Reunala T, et al: The combination of etanercept and methotrexate increases the effectiveness of treatment in active psoriasis despite inadequate effect of methotrexate therapy. Acta Derm Venereol 2008;88:495-501.



11. Domm S, Mrowietz U: Combination therapy in the treatment of psoriasis. J Dtsch Dermatol Ges 2011;9:94-8.

12. Yalçın B, Atakan N, Kundakçı N, Artüz F: Biyobenzerler: Biyolojik tedavilerde yeni bir boyut. Turk J Dermatol 2014;2:104-7.

13. Nast A, Gisondi P, Ormerod AD, et al: European S3-Guidelines on the systemic treatment of psoriasis vulgaris - Update 2015 - Short version - EDF in cooperation with EADV and IPC. J Eur Acad Dermatol Venereol 2015;29:2277-94.

www.turkderm.org.tr


ÖZEL DURUMLARDA TEDAVİ ALGORİTMALARI

Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Bursa, Türkiye

Emel Bülbül Başkan

Yazışma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Emel Bülbül Başkan, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı, Bursa, Türkiye Tel.: +90 533 257 57 77 E-posta: [email protected]


Doğurgan Çağda Gebe Kalmak İsteyen Kadınlarda/Gebelikte/Laktasyonda

Doğurgan çağda korunmayan ve gebe kalmak isteyen kadınlarda gebelik ve laktasyon dönemine benzer şekilde tedavi yaklaşımı önerilir. Hastaya gebelik sırasında %10-20 oranında psoriasisde kötüleşme olabileceği söylenmelidir. Bezer şekilde doğumdan sonraki ilk 6 hafta içinde de %50 oranında psoriasis tablosunda alevlenme görülebilir1. Bu dönmelerde psoriasis tedavi ajanlarına karşı potansiyel problem doğabileceği unutulmamalıdır ve özellikle sistemik tedavi endikasyonu doğduğunda potansiyel riskler anlatılmalı ve hasta onamı alındıktan sonra tedaviye başlanmalıdır. Doğurgan çağda ve korunmayan kadın hastada konsepsiyonun ne zaman gerçekleşeceği tahmin edilemeyeceğinden ve birçok ilaca ait riskler özellikle ilk trimestirde yüksek olduğundan bu döneme özellikle dikkat edilmelidir. Topikal yüksek potentli steroidler ve topikal kalsipotriol kullanımı bu dönemde önerilmezken özellikle 3. trimestirden itibaren kullanılabilirler ancak kalsipotriol ve kalsipotrienin topikal olarak emilimi az olsa da güvenliği ile ilgili veri bulunmadığından kullanımı konusunda çekinceler vardır1,2. Teratojenik etkisi iyi bilinen retinodlerin gerek topikal gerekse sistemik kullanımı gebeliğin hiçbir döneminde ve laktasyon döneminde önerilmez. Mutajenik, teratojenik ve abortojenik olan metotreksatta hem gebelik hem de laktasyon döneminde kaçınılması gereken ajanlardan biridir. Psoralen ultraviyole A (PUVA) tedavisi de mutajenik potansiyeli nedeniyle hem gebelik hem de laktasyon döneminde tercih edilmemelidir. Ancak topikal PUVA tedavisinin özellikle 3. trimestirden itibaren göreceli olarak daha güvenli olabileceği ileri sürülmektedir3. Bu dönemlerde topikal tedaviden sonra en uygun tedavi ultraviyole B (UVB) fototerapisidir. Ancak UVB fototerapisine

53

www.turkderm.org.tr



yanıt alınamayan durumlarda özellikle 3. trimestirde görülen impetigo herpetiformis tablosu varlığında sistemik steroidler kullanılabilinir. Ancak sistemik steroidlerin ilk trimestirde kullanıldığında yarık damak/dudak tablosu, diğer dönemlerde de düşük doğum ağırlığı ve büyüme gelişme geriliği yapabileceği unutulmamalıdır4. Ayrıca tedavi kesilirken rebound tablosu da gelişebilmektedir2. Laktasyon döneminde kullanırken yarı ömrü nedeniyle alımından 4 saat sonrasına kadar emzirmeden kaçınılması gerekir. Amerikan Gıda ve İlaç Dairesi (FDA) gebelik C kategorisinde olmasına rağmen siklosporin dirençli olgularda bu dönemde kullanılabilecek diğer bir seçenektir. Teratojen değildir ancak transplant olgularında düşük doğum ağırlığı ve prematürite ile ilişkili bulunmuştur5. Laktasyon döneminde süte geçiş oranı değişkenlik gösterdiğinden kullanımı önerilmez2. Gebelik ve laktasyonda anti-tümör nekroz faktörü kullanımına dair literatürde farklı öneriler bulunmaktadır. FDA gebelik B kategorisinde olmalarına rağmen VACTERL (vertebral anomali, anal atrezi, kardiyak anomaliler, trakeaözofagial fistül, özofagial atrezi, renal anomaliler, ekstremite anomalileri) gibi anomalilerle görülebileceğine dair bildiriler6,7 bulunmakla beraber henüz kesin bir kanaata ulaşmak için yeterli veri yoktur2. Benzer koşullar ustekinumab tedavisi için de geçerlidir6. Monoklonal antikor yapısında ve uzun yarılanma ömürlü biyolojiklerin 16. haftadan itibaren plasentadan geçtiği bilinmektedir. Gebeliğin son trimestrinde bu grup tedavilerin kullanımından kaçınmak ve tercihen füzyon proteini olan ve kısa yarı ömürlü etanersepti tercih etmek önerilir8,9. Biyolojik kullanılan gebelerden doğan bebeklerde canlı aşılardan kaçınılmalıdır9. Biyolojik ajanların laktasyonda kullanımı orta derecede güvenli olarak kabul edilmektedir10.

Kaynaklar1. Weaterhead S, Robson SC, Reynolds NJ: Management of psoriasis in

pregnancy. BMJ 2007;334:1218-20.2. Bae YS, Van Voorhees AS, Hsu S,et al: Review of treatment options for

psoriasis in pregnant or lactating women: from the Medical Board of the National Psoriasis Foundation. J Am Acad Dermatol 2012;67:459-77.

3. Pham CT, Koo JY: Plasma levels of 8-methoxypsoralen after topical paint PUVA. J Am Acad Dermatol 1993;28:460-6.

4. Reinisch JM, Simon NG, Karow WG, Gandelman R: Prenatal exposure to prednisone in human and animals retards intrauterine growth. Science 1978;202:436-8.

5. Lamarque V, Leleu MF, Monka C, Krupp P: Analysis of 629 pregnancy outcomes in transplant recipients with Sandimmune. Transplant Proc 1997;29:2480.

6. Carter JD, Valeriano J, Vasey FB: Tumor necrosis factor-alpha inhibition and VATER association: a causal relationship. J Rheumatol 2006;33:1014-7.

7. Carter JD, Ladhani A, Ricca LR, Valeriano J, Vasey FB: A safety assessment of tumor necrosis factor antagonists during pregnancy: a review of the Food and Drug Administration database. J Rheumatol 2009;36:635-41.

8. Marchioni RM, Lichtenstein GR: Tumor necrosis factor-alpha inhibitor therapy and fetal risk: a systematic literature review. World J Gastroenterol 2013;19:2591-602.

9. Nast A, Gisondi P, Ormerod, AD, et al: European S3-Guidelines on the systemic treatment of psoriasis vulgaris-Update 2015-Short version-EDF in cooperation with EADV and IPC. J Eur Acad Dermatol Venereol 2015;29:2277-94.

10. Murase JE, Heller MM, Butler DC: Safety of dermatologic medications in pregnancy and lactation Part I. Pregnancy. J Am Acad Dermatol 2014;70:401.

Pediatrik Psoriasisde

Çocuk psoriasis olgularında tedavi yaklaşımlarına yönelik literatür verileri yetişkinlere nazaran daha azdır ve güvenlik verileri sıklıkla kısa dönem kullanımına aittir1. Pediatrik olgularda topikal tedavi seçenekleri arasında özellikle yüz ve invers bölge tutulumunda takrolimus kullanımının etkiniliğine dair bildiriler vardır2,3. Dar band ultraviyole B fototerapisi adölesan hastalarda güvenli bir seçenek olmakla beraber uzun dönemde karsinogenez riski göz ardı edilmemelidir ve açık tenli sarışın çocuklarda kullanımında dikkatli olunmalıdır4. Ayrıca kabin ortamına bağlı olarak anksiyete de tedaviyi güçleştirebilir5. Guttat psoriasiste antibiyotik kullanımına dair veriler çelişkilidir1. Pediatrik olgularda özellikle püstüler ve eritrodermik psoriasis formlarında sistemik olarak kullanılabilen asitretin tedavisinin uzun dönemde iskelet sistemi üzerine toksik etki gösterebileceği unutulmamalıdır6. Pediatrik olgularda 0,2-0,4 mg/kg/gün dozlarında metotreksat etkili bulunmuştur7. Siklosporin tedavisinin bir yıla kadar pediatrik olgularda etkili ve güvenli olduğu bildirilse de henüz kanıt derecesi yeterli değildir8. Diğer tedavilere dirençli olgularda anti tümör nekroz faktörü ajanlar arasında en çok kanıt etanersepte aittir ve 12 yaş üzeri çocuklarda 0,8 mg/kg/hafta dozlarında kısa süreli etkili olduğu ve hatta romatoid artrit olgularında 8 yıla kadar güvenle kullanıldığı bildirilmiştir9,10. 2015 yılında Avrupa İlaç Ajansı adalimumabı 4 yaş ve üzeri orta şiddetli pediatrik psoriasis hastalarının tedavisinde onaylamıştır11.

Kaynaklar1. de Jager ME, de Jong EM, van de Kerkhof PC, Seyger MM: Efficacy and

safety of treatments for childhood psoriasis: a systematic literature review. J Am Acad Dermatol 2010;62:1013-30.

www.turkderm.org.tr



2. Brune A, Miller DW, Lin P, Cotrim-Russi D, Paller AS: Tacrolimus ointment is effective for psoriasis on the face and intertriginous areas in pediatric patients. Pediatr Dermatol 2007;24:76-80.

3. Steele JA, Choi C, Kwong PC: Topical tacrolimus in the treatment of inverse psoriasis in children. J Am Acad Dermatol 2005;53:713-6.

4. Stern RS, Nichols KT: Therapy with orally administered methoxsalen and ultraviolet A radiation during childhood increases the risk of basal cell carcinoma: the PUVA follow-up study. J Pediatr 1996;129:915-7.

5. Jury CS, McHenry P, Burden AD, Lever R, Bilsland D: Narrowband ultraviolet B (UVB) phototherapy in children. Clin Exp Dermatol 2006;31:196-9.

6. Brecher AR, Orlow SJ: Oral retinoid therapy for dermatologic conditions in children and adolescents. J Am Acad Dermatol 2003;49:171-82.

7. Kaur I, Dogra S, De D, Kanwar AJ: Systemic methotrexate treatment in childhood psoriasis: further experience in 24 children from India. Pediatr Dermatol 2008;25:184-8.

8. Harper JI, Ahmed I, Barclay G, et al: Cyclosporin for severe childhood atopic dermatitis:short course versus continuous therapy. Br J Dermatol 2000;142:52-8.

9. Lovell DJ, Reiff A, Ilowite NT, et al: Safety and efficacy of up to eight years of continuous etanercept therapy in patients with juvenile rheumatoid arthritis. Arthritis Rheum 2008;58:1496-504.

10. Paller AS, Siegfried EC, Langley RG, et al: Etanercept treatment for children and adolescents with plaque psoriasis. N Engl J Med 2008;358:241-51.

11. Sanclemente G, Murphy R, Contreras J, García H, Bonfill Cosp X: Anti-TNF agents for paediatric psoriasis. Cochrane Database Syst Rev 2015:CD010017.

Obez Hastada

Psoriasis ile obezite arasında multifaktöriyel bir ilişki vardır ve vücut kitle indeksi 30’un üzerinde olan obez hastalarda tedaviye yanıt daha düşüktür1.

Dahası obez hastalarda ilaca bağlı yan etkiler daha sık görülmektedir. Obez hastalarda kiloya göre ayarlanabilen tedavilerde (metoksipsoralen, infliksimab gibi) etkinlik azalması beklenmemektedir. Obez hastalarda sadece düşük kalorili diyetin 4 hafta uygulanması ile psoriasis semptomlarında azalma gözlenmiştir2. Dolayısıyla obez hastalarda tedaviye başlamadan önce sağlıklı beslenme ve egzersiz hatta diyet uygulamaları da önerilmelidir. Obez hastalarda lipid yüksekliği nedeniyle asitretin tedavisi, hepatotoksite riskinde artış nedeniyle metotreksat tedavisi ve nefrotoksite riskinde artış nedeniyle siklosporin tedavisi sınırlı kalmaktadır. Metotreksat tedavisi alan obez psoriasis hastalarında hepatosteatore riski artmaktadır ve özellikle diyabeti olan obez hastalarda karaciğer sirozu gelişme riski artmaktadır3,4. Bundan dolayı metotreksat kullanan obez ve diyabet eşlik eden psoriasis hastalarının dikkatli izlenmesi ve kümülatif dozu beklemeden daha erken bir dönemde karaciğer biyopsisi ile takibi önerilir1. Siklosporin tedavisi sırasında doz hesaplaması ideal kiloya göre yapılmaktadır ancak tedavi süresi ve doza bağlı olarak nefrotoksite riski artış gösterir ve hiperkolesterolemi ve hipertrigliseridemi gibi diğer yan etkilere de yol açabilmektedir5. Anti tümör nekroz faktörü (TNF) tedavileri sırasında hastalar 1,5-2,5 arasında kilo almaktadır6 fakat bu durum anti-TNF tedavinin kullanılmasına engel değildir. Obez hastalarda kiloya göre dozu ayarlanan infliksimab tedavisi ile etkinlikte değişiklik olmadığı gösterilmiştir7, sabit doz uygulaması yapılan adalimumab ile de etkinlikte anlamlı bir azalma gözlenmemektedir8. Ustekinumab tedavisinde kiloya göre iki farklı doz uygulaması ile etkinlikte değişim belirgin değildir9. Etanersept tedavisinde ise obez hastalarında etkinlikte bariz bir azalma gözlenmiştir10,11.

Kaynaklar1. Bremmer S, Van Voorhees AS, Hsu S, et al: Obesity and psoriasis: from the

Medical Board of the National Psoriasis Foundation. J Am Acad Dermatol 2010;63:1058-69.

2. Rucevic I, Perl A, Barisic-Drusko V, Adam-Perl M: The role of the low energy diet in psoriasis vulgaris treatment. Coll Antropol 2003;27(Suppl 1):41-8.

3. Roenigk HH Jr, Bergfeld WF, St Jacques R, Owens FJ, Hawk WA: Hepatotoxicity of methotrexate in the treatment of psoriasis. Arch Dermatol 1971;103:250-61.

4. Rosenberg P, Urwitz H, Johannesson A, et al: Psoriasis patients with diabetes type 2 are athigh risk of developing liver fibrosis during methotrexate treatment. J Hepatol 2007;46:1111-8.

5. Griffiths CE, Dubertret L, Ellis CN, et al: Ciclosporin in psoriasis clinical practice: an international consensus statement. Br J Dermatol 2004;150(Suppl 67):11-23.

6. Gisondi P, Cotena C, Tessari G, Girolomoni G: Anti-tumour necrosis factor-alpha therapy increases body weight in patients with chronic plaque psoriasis: a retrospective cohort study. J Eur Acad Dermatol Venereol 2008;22:341-4.

7. Reich K, Gottlieb AB, Kimball A, Li S: Consistency of infliximab response across subgroups of patients with psoriasis: integrated results from randomized clinical trials. J Am Acad Dermatol 2006;54(Suppl 1):AB215.

8. Menter A, Tyring SK, Gordon K, et al: Adalimumab therapy for moderate to severe psoriasis: a randomized, controlled phase III trial. J Am Acad Dermatol 2008;58:106-15.

9. Papp KA, Langley RG, Lebwohl M, et al: Efficacy and safety of ustekinumab, a human interleukin-12/23 monoclonal antibody, in patients with psoriasis: 52-week results from a randomised, double-blind, placebo- controlled trial (PHOENIX 2). Lancet 2008;371:1675-84.

10. Gordon K, Korman N, Frankel E, et al: Efficacy of etanercept in an integrated multistudy database of patients with psoriasis. J Am Acad Dermatol 2006;54(Suppl 2):101-11.

11. Strober B, Gottlieb A, Leonardi C, Papp K: Levels of response of psoriasis patients with different baseline characteristics treated with etanercept. J Am Acad Dermatol 2006;54(Suppl 1):AB220.

55

www.turkderm.org.tr



Yaşlı Hastada

Yaşlı hastalarda psoriasis tedavisi potansiyel problem taşır. Bu grup hastayı tedavi edebilmek için yaşa bağlı değişikliklerin iyi bilinmesi gerekir. Örneğin; yaşlıların aynı anda birden çok hastalığı ve ilaç kullanımı vardır ve bu durum ilaçların yan etkilerinin ve ilaç etkileşimlerinin görülme olasılığını arttırır1. Yaşlılıkta birçok organın fonksiyonel kapasitesi azalır, vücudun su içeriği azalırken yağ içeriği artar2,3. Yaşlılıkta en önemli farmakokinetik değişiklik böbreklerin atılım kapasitesinde azalmadır4. Bu açıdan bakıldığında yaşlı hastalar renal yetmezlikli olarak kabul edilebilir. Bundan dolayı yaşlılarda doz ayarlaması bireysel olarak yapılmalı, düşük dozdan başlayarak ve yan etkiler izlenerek doz artımı yapılmalıdır. Sistemik yan etkilerden kaçınmak için yaşlılarda daha sıklıkla topikal tedaviler tercih edilmekle beraber uygulama zorluğu ve kutanöz yan etkiler hasta uyumunu güçleştirebilir5. Asitretin tedavisi hipertrigliseridemi ve deri kuruluğuna neden olsa da yaşlılarda uygun bir tedavi seçeneğidir. Renal fonksiyonlarda azalma nedeniyle metotreksat tedavisi uygulanırken dozu yetişkinlerden düşük tutulmalıdır ve miyelosüpresyon riskinde artış olabileceği akılda tutulmalıdır. Ancak metotreksat tedavisinin kardiovasküler komorbiditeler üzerinde olumlu etkisi vardır1,2. Yaşlılarda siklosporin tedavisi hipertansiyon, renal disfonksiyon ve ilaç etkileşimleri önemli problemlerdir. Renal fonksiyonlarda azalmadan dolayı tedaviye başlamadan önce bu grup hastada glomerüler filtrasyon oranının bakılması ve bozuk olması halinde tedaviye başlanmaması önerilir6. Biyolojiktedavi uygulanan yaşlı hastalarda enfeksiyon ve malignite riskinde artış olduğu unutulmamalıdır1. Bu grup hastada enfeksiyon, operasyon gibi travmaların riski artış gösterdiğinden yarı ömrü kısa olan etanersept ilk tercih edilebilir.

Kaynaklar1. Grozdev IS, Van Voorhees AS, Gottlieb AB, et al: Psoriasis in the elderly:

From the Medical Board of the National Psoriasis Foundation. J Am Acad Dermatol 2011;65:537-45.

2. Yosipovitch G, Tang MB: Practical management of psoriasis inthe elderly: epidemiology, clinical aspects, quality of life,patient education and treatment options. Drugs Aging 2002;19:847-63.

3. Bressler R, Bahl JJ: Principles of drug therapy for the elderly patient. Mayo Clin Proc 2003;78:1564-77.

4. Turnheim K: Drug dosage in the elderly: is it rational? Drugs Aging 1998;13:357-79.

5. Parslew R, Trauslen J. Efficacy and local safety of a calcipotriol/betamethasone dipropionate ointment in elderly patients with psoriasis vulgaris. Eur J Dermatol 2005;15:37-9.

6. Lebwohl M, Ellis C, Gottlieb A, Koo J, et al: Cyclosporine consensus conference: with emphasis on thetreatment of psoriasis. J Am Acad Dermatol 1998;39:464-75.

Viral Enfeksiyonlarda

Kronik viral hastalıkların varlığında psoriasis tedavisi sınırlıdır. Psoriasis tedavisinde kullanılan birçok ajanın immünbaskılayıcı özelliğinden dolayı enfeksiyonu alevlendirme ve İnsan bağışıklık yetmezliği virüsü (HIV) enfeksiyonunda oportunistik enfeksiyonlara yol açma riski taşımaktadır. Ayrıca HIV enfeksiyonu varlığında ortaya çıkan psoriasis tablosu geleneksel tedavilere dirençlidir1. Bu durumda topikal tedaviler dışında en çok tercih edilebilecek tedavi dar band fototerapisidir. Psoralen ultraviyole A tedavisi hepatit C enfeksiyonunda bir yıla kadar minimal hepatotoksisite ile kullanılabilmektedir2. HIV hastalarında tek başına antiretroviral tedavi alan hastaların psoriasis tablolarında düzelme görüldüğünden CD4 düzeyi 350/mm3 altında olmayan HIV hastalarında bile kullanımı önerilmektedir3-5. Asitretin immünbaskılayıcı özelliği olmamasından dolayı sistemik tedavi gereksinimi olan

www.turkderm.org.tr



hastalarda öncelikle tercih edilir ve uzun dönem tedavi ile kronik hepatit olgularında anlamlı bir hepatotoksisite gözlenmemiştir6. Asitretin tedavisine dirençli seçili HIV olgularında antiretroviral tedavi ile beraber siklosporin, metotreksat veya anti-tümör nekroz faktörü (TNF) ajanlar, ustekinumab kullanılabilir1,7. Kronik hepatit enfeksiyonu olan hastalarda hepatotoksisite nedeniyle metotreksat ve immünbaskılama nedeniyle mikofenolat mofetil kesin kontrendike, siklosporin tedavisi ise rölatif olarak kontrendikedir8. Hepatit B taşıyıcılarında profilaktik lamivudin tedavisi virüs reaktivasyonu baskılayabilmektedir. Bundan dolayı immün baskılayıcı veya anti-TNF tedavi başlamadan 2-4 hafta önce lamivudin tedavisi başlanmalı ve tedavi bitiminden 3-6 ay sonrasına kadar devam ettirilmelidir9. Hepatit C enfeksiyonunda anti-TNF tedavi ribavirin ve interferon tedavisi ile beraber uygulandığında da başarılı sonuçlar vermektedir10. Ustekinumab kullanımı ile hepatit B veya C aktivasyonu ile ilgili çelişkili sonuçlar mevcuttur11.

Kaynaklar1. Menon K, Van Voorhees AS, Bebo BF Jr, et al: Psoriasis in patients with HIV

infection: from the medical board of the National Psoriasis Foundation. J Am Acad Dermatol 2010;62:291-9.

2. Nyfors A, Dahl-Nyfors B, Hopwood D: Liver biopsies from patients with psoriasis related to photochemotherapy (PUVA): findings before and after 1 year of therapy in twelve patients; a blind study and review of literature on hepatotoxicity of PUVA. J Am Acad Dermatol 1986;14:43-8.

3. Duvic M, Crane MM, Conant M, Mahoney SE, Reveille JD, Lehrman SN: Ziduvudine improves psoriasis in human immunodeficiency virus-positive males. Arch Dermatol 1994;130:447-51.

4. Fischer T, Schwörer H, Vente C, Reich K, Ramadori G: Clinical improvement of HIV-associated psoriasis parallels reduction of HIV viral load induced by effective antiretroviral therapy. AIDS 1999;13:628-9.

5. Vittorio Luigi De Socio G, Simonetti S, Stagni G: Clinical improvement of psoriasis in an AIDS patient effectively treated with combination antiretroviral therapy. Scand J Infect Dis 2006;38:74-5.

6. Roenigk HH Jr, Callen JP, Guzzo CA, et al: Effects of acitretin on the liver. J Am Acad Dermatol 1999;41:584-8.

7. Paparizos V, Rallis E, Kirsten L, Kyriakis K: Ustekinumab for the treatment of HIV psoriasis. J Dermatolog Treat 2012;23:398-9.

8. Frankel AJ, Van Voorhees AS, Hsu S et al: Treatment of psoriasis in patients with hepatitis C: from the Medical Board of the National Psoriasis Foundation. J Am Acad Dermatol 2009;61:1044-55.

9. Calabrese LH, Zein NN, Vassilopoulos D: Hepatitis B virus (HBV) reactivation with immunosuppressive therapy in rheumatic diseases: assessment and preventive strategies. Ann Rheum Dis 2006;65:983-9.

10. Zein NN; Etanercept Study Group: Etanercept as an adjuvant to interferon and ribavirin in treatment-naive patients with chronic hepatitis C virus infection: a phase 2 randomized, double-blind, placebo-controlled study. J Hepatol 2005;42:315-22.

11 Chiu HY, Chen CH, Wu MS, Cheng YP, Tsai TF: The safety profile of ustekinumab in the treatment of patients with psoriasis and concurrent hepatitis B or C. Br J Dermatol 2013;169:1295-303.

Documents

Türkiye PsoriasisDeri Hastal›klar› ve Frengi Arﬂivi - Archives of the Turkish Dermatology and Venerology 2016 CİLT-VOLUME 50 A-III ‹çindekiler 01ürkiye Psoriasis Tedavi