Upload
lethu
View
213
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
TABLEOFCONTENTS
Frontispice1.Copyright©2016byTammyFalkner2.Pourmamère3.Emily4.Logan5.Emily6.Logan7.Emily8.Logan9.Emily10.Logan11.Emily12.Logan13.Emily14.Logan15.Emily16.Logan17.Emily18.Logan19.Emily20.Logan21.Emily22.Logan23.Emily24.Emily25.Emily26.Logan27.Emily28.Logan29.Emily30.Logan31.Emily32.Logan33.Emily34.AutresoeuvresdeTammyFalkner
SECRÈTE,SEXY,ETSPIRITUELLETAMMYFALKNER
NIGHTSHIFTPUBLISHING
Tabledesmatières
1.Copyright©2016byTammyFalkner2.Pourmamère3.Emily4.Logan5.Emily6.Logan7.Emily8.Logan9.Emily10.Logan11.Emily12.Logan13.Emily14.Logan15.Emily16.Logan17.Emily18.Logan19.Emily20.Logan21.Emily22.Logan23.Emily24.Emily25.Emily26.Logan27.Emily28.Logan29.Emily30.Logan31.Emily32.Logan33.Emily34.AutresoeuvresdeTammyFalkner
S
COPYRIGHT©2016BYTAMMYFALKNER
ecrète
,Sexy,etSpirituellePremièreEditionNightShiftPublishingDesignCouverture:TammyFalknerPhotodeCouverture:YuriArcurs-Fotolia.comTousdroitsréservés.Aucunepartiedecettepublicationnepeutêtrereproduitenitransmisesoustoute
formeetpartoutmoyen,électroniqueoumécanique,ycomprisphotocopie,enregistrement,oustockagedanstoutebasededonnéessanslapermissionexpressedel’auteur,saufdispositionscontrairesdelaloi.
Celivreestuneœuvredefiction.Lesnoms,personnes,lieuxetévénementssontlefruitdel’imaginationdel’auteuroufictifs.Touteressemblanceavecdeslieux,événementsoupersonnesréelles,existantesouayantexisté,n'estquepurecoïncidence.
P
POURMAMÈRE
ourmamère,RebeccaSwitzer,justeparcequ'elleditquejepouvais.
EMILY
MonpèreneveutpasquejeretourneàNewYork.Ilestcomplètementopposéàcetteidée.Maismon
cœurestàNewYork.IlestlàoùestLogan.Etencemoment-même,noussommesdansl’avionquinousyemmène.
J’airencontréLogancetautomne.Ilaprissoindemoiquandj’aieubesoind'unabri,etj’aiprissoindeluiquandsonfrèreaeulecancer.Mattavaitbesoind'untraitementmédicalcoûteux,etlaseulefaçond'obtenirl'argentétaitdeprendresurmoietdemesacrifier.Alors,jel'aifait.JesuisretournéeenCalifornie,enlaissantàNewYorkleseulhommequej’aiejamaisaimé,etjesuisretournéeverslafamilleavecquij’avaiscoupétoutcontact,cellequej’avaisfuie.Mattapuavoirletraitement,payéparmonpère,etLoganacontinuésaviedesoncôté.
J’aisouventvoululecontacter.Maisledialogueestdifficileentrenous.Loganestsourd,etilcommuniqueparécrit.Jesuisdyslexique,etj’aidumalàlire.Donc,leslettresetlescoupsdefilnesontpaspossiblepournous.LafamilleReedestpauvre,etilsn’ontmêmepasd'ordinateur.J’aipenséleurenacheterunetleleurenvoyerpourqueLoganetmoipuissionsparlerenlangagedessignessurSkype,maisilssontpauvresetfiers,cequiestunesacréecombinaison!
Ҫafaitpresquetroismoisquejen’aipasvuLogan.Ҫafaittoutaussilongtempsquejeneluiaipasparlé.Jeveuxleregarderdanslesyeux.J’aibesoindelevoir.Bientôt.
Dansl’interphone,lepiloteannoncequenousarriveronsàNewYorkdansvingtminutes.Mamanetpapamejettentuncoupd’œil.Mamansourit;Papanon.Legardeducorpsdepapapoussesonjournalsurlecôtéetbouclesaceinturedesécurité.Monpèreadel'argent.Pleind'argent.Mamamandépensedel'argent.Pleind'argent.Jesuistrèsheureusequemamèreaitépousémonpère,caraucunautrehommesurlaterren’auraitpufinancersesdépenses.
PapapossèdeMadisonAvenue.Paslarue-lalignedevêtementsetd'accessoireshautdegamme.C’estunemarqueconnuedeproduitsvraimentchersquiadémarréenCalifornieets’estdéveloppéeàl'échellenationale.MesparentssontplusrichesqueCrésus.
«Es-tuexcitée,Emily?»demandemamèrealorsquelesrouestouchentlesol.Jeprendsunegrandeinspiration.Jerespiredéjàmieuxrienquedesavoirquejesuisdanslamêmevillequelui.
Jelaregardedirectementdanslesyeuxparcequ'ellesaitcombienj'aimeLogan,etqu’elleapprouvelefaitqu’onsoitensemble.«Plusquetunepeuxl’imaginer.»
«Jenesaispaspourquoituressenslebesoind’alleràl’université,Emily,»aboiemonpère.«Tuauraisputemarieretvivreuneviefacileetprivilégiée.»
L'annéedernière,monpèreaessayédememarieraufilsd'undesespartenairesd’affaires.C’estpourçaquej’aiquittélaCaliforniesansrienetprisunbuspourNewYork.Jen’aipasprisunsoudemonpère,etjemesuispriseenchargeenjouantdelaguitaredanslemétropourgagnerunpeud’argent.Monpèrenesaitriendelaviequej’aivécueloindelui.Parexemple,quandj’aidormidansdesrefugesparcequej’étaisàcourtd’argent.Etcommentjesuisrestéedesjourssansmanger.Ilpréfèrepenserquej’aimenéunevieconfortabletoutcetemps-là.Maiscen’estpaslecas.C'étaitdifficile.Pourtant,jeneregrettepaslemoinsdumondecetteexpérience.Parcequec’estcequim'afaitrencontrerLogan.
MonDieu,j’aitellementenviedelevoir!J’aienviequemesparentspartent,aussi,maisilsveulentmevoirinstalléedansmonnouvelappartement.Ilestàdeuxpasdel'universitéoùjevaisaller,l’universitédeJuilliard.J'aitoujoursvouluétudierlamusique,etmaintenantjepeuxlefaire.Grâceàmamère.
Mamèretapotelebrasdemonpère.C’estlégermaisçaattiresonattention.«Nousavonsdéjàdiscutédecela,chéri.Elleneveutpassemarier.EncoremoinsaveclejeuneM.Fields».
Jerenifle.Jen’épouseraispascetânemêmes’ilétaitledernierhommesurterre.«Fieldsestunjeunehommetrèsbien»,ditmonpère.Lepire,c’estqu'illecroit,mêmesiTripn’est
qu’unconnardopportunistequiveutgravirl’échelledelafinance,etquiveutseservirdemoicomme
échelonsupérieur.Ilnegrimperajamaiscetéchelon,çajepeuxl’affirmer.«Mmmmmm»,fredonné-jeévasivement.«Fieldsestunâne,chéri»,ditmamère.Elleprendsonsacàmain,etnousdébarquonsdel'avion.La
limousinenousattendàl'extérieur,etnousmontonstousdedanspendantquequelqu'unquejeneverraijamaisdéchargelesbagages.
«Ilsemoucheenpermanence,papa»,dis-je.«Etilnesedouchepasaprèsavoirjouéaubasket.»Etilm'atraitéed’idiotedevanttoussesamis.Maisneparlonspasdeça.
Leslèvresdemonpèretressaillent.«Cegarçonabeaucoupdepotentiel.Uneexcellentevision.Ilferaitunmariparfait.»
Cequ'ilveutdire,c’estquenouspourrionsassociernosdeuxfamillescommepourunetransactioncommerciale,cequiaugmenteraitlavaleurnettedesdeux.Çanem’intéressepasd’êtreplusriche.Enfait,lesplusbeauxmomentsdemavie,c’étaitquandjevivaisavecLoganetsesfrères.Ilenaquatre–deuxplusvieuxetdeuxplusjeunes.Ilsviventseulsdepuisqueleurmèreestmorteetqueleurpèreestparti.Ilsn’ontpasgrand-chose,maisilss’aimentcommedesfous.
Mesparentsm’aiment,maiscen’estpaslamêmechose.Loindelà.«Tudevraistemarieraveclui,papa.Parcequemoijeneleferaijamais.»grommelé-je.Jene
comptepluslenombredefoisoùj’aieucetteconversation,cesderniersmois.Monpèresoupire.Ilesttrèsfortenaffaires,maisdanslesrelations,iln’yconnaîtrien.«Tuasl’intentiond’allervoircegarçonpendantquetuesici,Emily?»demandemonpère.Seulementàchaquefoisquejelepourrais,s’ilestd’accord.«Jenepensepasqu'ilvoudramevoir.
Jel'aiquittésansunmotetjeneluiaipasparlédepuis.»Ilestcertainementencolèrecontremoi.Tellementencolèrequ'ilestpasséàautrechose.Moncœurvacillerienqued’ypenser.
Jesavaisquej’abandonnaisLoganquandmonpèreapayépourletraitementdesonfrère,maisjenepensaispasqueceseraitdéfinitif.Jeregardeletatouageàl’intérieurdemonavant-bras.Monpèreledéteste;moijel’'adore.C’estuneclésurlatigedelaquelleestinscritlenomdeLogan.Loganadéverrouillémonmonde.Ilm’aacceptéeetm’aaiméeexactementpourcequejesuis,oudumoinspourcequ’ilpensaitquej'étais.J’espèrejustequec’esttoujourslecas
Letrajetjusqu’àmonappartementdureuneéternité.JedoisécoutermonpèrependanttoutcetempsparlerdeTripetàquelpointilseraitunbonmari.Mamèremefaitunegrimace.Ellemefaitrire.Nousavonsunenouvellecomplicitédepuisquejemesuisconfiéeàellequandjesuisrentréeàlamaison.Jepensequ'elleacomprisetqu’elleestdemoncôté.Maiscelan’arrangepasleschosesavecmonpère.
«Sicegarçonestintelligent,ilresteraloin,trèsloindetoi»,grognemonpère.Ilestcatégoriquementopposéàcequejesoisavecquelqu'und’aussipauvre.
Loganestrichedelafaçondontjevoudraisl’être.Ilestrichedesafamille,imprégnéed'amouretdecompassion,etilaimesontravail.Loganestunartisteincroyable,etiltravailleausalondetatouagedesafamille,oùilmetsesœuvresfabuleusessurlapeaudesgens.Ladernièrefoisquejeluiaiparlé,ilvoulaitretourneràlafac.Ilaobtenuuneboursed'études,maisiladûdemanderàreportersonannéequandMattesttombémalade.IlsontfaitbeaucoupdeprêtspourpayerlepremiertraitementdeMatt,etquandMattn’aplusétéenétatdetravailler,Loganaquittél'écoleetl’aremplacé.
«Sicegarçonauntantsoitpeudebonsens»,ditmaman,«ilestsimplemententraind’attendrequetureviennesàNewYork».
Jel’espère.Maisilpeutsepassertantdechosesentroismois.LesfemmessejettentàlatêtedeLogantouslesjours.C’estvraimentbeaucoupluidemanderd’attendretroislongsmoisquejerevienne.
Mamantapotelegenoudepapa.«Commentvasonfrère,chéri?Jesaisquetuasdesnouvelles».Jefileversleborddusiège.Jet’enprie,dis-moiqu’ilvabien.Jet’enprie.Jeluiaidemandéçaun
nombreincalculabledefois,etilrefusedemerépondre,cequimerappellelemarchéqu’onapassé.«Bien.»C’esttoutcequ’ildit.Unseulmot.Jem’enfoncedenouveaudansmonsiège.«Desdétails,s’ilteplait»ditmamanensouriantàmonpère.«Letraitementmarchemaisiln’estpastiréd’affaire.Ilfautqu’ilpassedesscannerstouslesmoiset
ensuiteilscommencerontàlesespacer.»Moncœurseserredansmapoitrine.Mattvamieux.Monsacrificen’apasserviàrien.Leslarmes
commencentàbrûlermesyeux,etmamantendlebrasversmoietserremongenou.«C’estbien,chéri,»dit-elleàpapa.«Jesuistellementcontentequetuaiesétéenmesuredel'aider.»
«Jel'aifaitpourqu'ellerevienneàlamaison»,dit-il.Ilmefusilleduregard.«Notreaccordétaitqu'ellerentreàlamaison,etpasqu’elleailleàJuilliard.»
Mamantapoteànouveausongenou.«Elleestrentréeàlamaison,chéri.Etmaintenant,ellevaà
Juilliard.»«J’espèrejustequ'ilsetiendraloind'elle»,marmonnePapa,pluspourluiquepourmoioumaman.
Noussavonstousquiilest.Etilferaitmieuxdenepassetenirloindemoi.Pasunejournée.Pasuneheure.Pasuneminute.
Nousarrivonsàmonappartement,etmonpèreprendunairrenfrogné.«C’estcequetuasputrouverdemieux?».Ilfusillemamèreduregard.
«Ilestparfait»,dis-je.C’estjoli,avecunpetitjardinsurledevant.Jesuisaudixièmeétage,etçameconvientparfaitement.Ilyaunportier,unhommeâgé,etilmesourit,saluantchacund'entrenousquandnousrentronsdanslebâtiment.
«Ah,M.Madison»,dit-il.Ilsaitquiestmonpère.Ilneluiserrepaslamain,maisilprendlamiennequandjelaluitends.Jenesuispasmieuxquecethomme,etjeveuxqu'illesache.«MlleMadison»,dit-ilenmesouriant.«MonnomestHenry.»
«M.Henry»,dis-jeenluiserrantlamain.«Henryferal’affaire.»Illèvelesyeuxverslevisageméprisantdemonpère.«Neteliepasd’amitiéaveclepersonnel»,m’avertitmonpère.Levisaged’Henryseferme.Jeluifaisunclind'œil.«Jen’oseraisjamaismelierd’amitiéavecHenry»,dis-je.«Ilestbeaucoup
tropbienpourdesgenscommenous.»Lessourcilsdepapasefroncent.«Qu'est-cequeçasignifie?»«Lagentillessel’emportesurl'argent,papa»,dis-je.Jel’aiapprisàladure.Etmêmesij’aides
difficultésàlire,jemesenstellementplusintelligentequemonpèreencetinstant.Jetapedanslamaind’Henry,etilmesourit.
Illèveundoigtetsedirigeversuneboîteverrouilléeàcôtédesonbureau.Ilrécupèreuneclé.«Jevaism’assurerquevosbagagesontbienétélivrés,MlleMadison.»
«Merci,Henry.»Jeluifaisànouveauunclind’œiltandisquemafamillesedirigeversl'ascenseur.Ilmesouritavecunevéritablegentillesse.
Mesparentssontsilencieuxpendantletrajetjusqu’enhaut.Monpèretapotesonpoucesurlabarre,etmamansetait.
«Jenesaispaspourquoivousavezvouluvenir.Jepouvaistrèsbienm’installertouteseule.»«Jenet’enverraijamaistouteseuledansunevilleétrangère.»Ilmefoudroieduregard.Ilsaitqueje
mesuisdébrouilléetouteseuledanscettevillel'annéedernière.«C’étaittonchoix»,dit-ilcalmement.«Paslemien.»
Jem’avancesurlapointedespiedsetl’embrassesurlajoue.Ilbaisselesyeuxversmoi,cequimefaitsourire.«Jesuiscontentequevoussoyezlà.»Jesouhaitejustequ'ilsnerestentpastroplongtemps.JeveuxallervoirLogan.Onestvendredisoir,etilestsurementauclubentraindetravailler.Ilestvideur.
Monpèresepromènedansmonnouvelappartement,ill’inspecteavecunœilcritique.Onl’alouémeublé,etilestvraimentsympa.Ildisposededeuxchambres,etd’unsystèmed'alarmequemêmeHomelandSecuritynepourraitpasbattre.
Jevoulaisvivresurlecampus,maisPapaapenséqueceseraitunemauvaiseidée.Aumoins,jesuisprèsdel'école.
Mamèremefaitunclind’œiletsetourneensuiteverspapa.«Chéri,jepensequenousnedevrionspastarderàrentreràl'hôtel.»
Ilhausseunsourcil.«Déjà?»«Oui.»Ellen’enditpasplus.Justeoui.Papapousseunsoupir.Puisilembrassemonfront,prenantmatêtedanslecreuxdesonavant-bras
musclé.«Onseverrademainàlapremièreheure.»J'acquiesce.«Jeserailà.»«Tuessûrequetun’asbesoinderien?»s’inquiète-t-il.Trop.J’aibesoindeLogan.C'esttoutcedontj'aibesoin.Jesecouelatête.Mamèremechuchoteàl’oreille,«Protège-toi,machérie.»Unsourirememonteauxlèvres.«Oui,maman.»Laporteserefermederrièreeux.J’aibesoind'unedouche,etj’aibesoindetrouverLogan.J’aibesoin
deluiautantquej’aibesoind'air.
LOGAN
Unemainseposesurmondos,etdesdoigtslégersetmalicieuxdessinentunhuit.Jeregardepar-
dessusmonépauleettressailleintérieurementenapercevantTrish.Jeprendssamainetlaretiredemondos,puisjelarepousseleplusgentimentpossible.
«Oh,Logan»,dit-elle,leslèvresretrousséesenungrandsourire.Jesuisvraimentheureuxdenepaspouvoirentendreparcequesisonrireluiressemble,ildoitêtreaussiénervantquesonfauxsourire.C’estundecessouriressansvéritablejoiederrière.Elleposesamainsurmontorse,etpressefortsesdoigtscontremoi.«Combiendetempsvas-tuencoreattendrecettefille?Ilyapleind'autrespoissonsdanslamer».
Jepeuxparler,maisparfoisjechoisisdenepaslefaire,etlesgensl’acceptentparcequejesuissourd.J’aiperdul’ouïequandj’étaispresqueadolescent.Jetapotelecadrandemamontreetlaregardeenhaussantlessourcils.Elleestattenduesurscènedansdeuxminutes.
Ellepousseunsoupirets’envaversl’estrade.Sij’avaisétéforcéderépondreàsaquestion,j’auraisdit«pourtoujoursetàjamais.»Emilypeut
reveniràNewYorkàtoutmomentmaintenant,étantdonnéquelescoursdeprintempsdémarrentàJuilliard.JeviensdecommencermesproprescoursàNYU,etellenedevraitpastarderàcommencerlessiens.Enfin,siellevient.Jeneluiaipasparlédepuislejouroùelleestpartieetc’étaitilyadesmois.
Parcontre,j’aipulavoirdanslestabloïds.Elles’estrendueàdeslunchs,desclubsetdesévénementssociauxavecsonex-petitami,TripFields.Lesmédiasnecessentdeparlerdelafaçondontilssesontséparéspuissesontremisensemble.Maisquandjelesvoisdanslesjournaux,ellen'apasl'airheureuse,pascommequandellevivaitavecmesfrèresetmoi.J’aimeàpenserquecen’estqu’uneruse.J’espèretellementquecen’estqu’uneruse.J’aimalaucœuràl’idéequeçanelesoitpas.
Emilys’estvendueàsonpère,enéchangedelaviedeMatt.C’estmonfrère,etilesttoutpourmoi.Mattvitgrâceausacrificed’Emily.Jesuiscontentqu'ellel'aitfait,maisdepuisqu'elleestpartie,c’estcommesil'oxygèneétaitabsentdel'airquejerespire.Ellememanquetellement.
Jen'airegardéaucuneautrefilledepuisqu'elleestpartie.Pasune.Jenepensequ’àelle.LorsquelesfillescommeTrishmetouchentetdisentallons-yavecleursyeux,jen’arrivepasàimaginerquoiquecesoitquipourraitmedonnerenviedefranchirlepas.Ouàmesouvenirdecequimedonnaitenviedelefranchirparlepassé.Jenepenseàriend’autrequ’àEmily.
JeregardeverslaporteoùFord,l'undesautresvideurs,barrel'entrée.Bone,levoyouduquartier,estàlaporteetFordsaitques’ils’approcheàmoinsde5mètresdemoi,jerisquedeletuerdemespropresmains.Monplusjeunefrère,Pete,vafinirpars’attirerdesennuisàtraîneravecBone.Jelesaisurprisàparlerensembledanslarueilyaquelquesjours,etçanemeplaîtpas.Boneattirelesennuis,etjeluiaiditlasemainedernièrequ’ilavaitintérêtàsetenirloindemafamille.PetenesemblepascomprendreàquelpointBoneattirelesproblèmes.
Jefaisunpasverslaporte,maisMattestsoudainenfacedemoi,etsetiententreBoneetmoi.Çan’envautpaslapeine,medit-ilenlangagedessignes.
Pourmoi,si,réponds-je.J'aiessayédecoincercesalaudtoutseuldepuisladernièrefoisquejel'aivuavecPete.Notrepetitfrèreasoudainuntéléphone,etilasoudaindel'argent.Biensûr,ilaunemploi,maisilnegagnepasassezpoursepayerleschosesqu'ilamaintenant.Etilmetchaquesouqu'ilgagnelégitimementdanslacagnottedelafamillepourpayerlesfactures.
C’estuneracaille.J’agitelesmainsdanstouslessensenparlant,cequiattirel'attentiondeplusieurspersonnesautourdenous.Jesais,répondMatt.Onsechargeradeça,maisonnepeutpaslefaireici.Ilmeregardedansles
yeux.Tusaisqu’ilestarmé.Raisondepluspourlefairepartird'ici.Mattsecouelatête.Pascesoir.
Merde.FordsemetsurlecôtéetlaisseentrerBoneaumoment-mêmeoùlepropriétaireduclubarrivepourréglerleproblème.IlfusilleFordduregard.
Fordestunbonami,etilsaitcequejeressensàproposdeBone.Toutbienconsidéré,jeneveuxpasmettreForddanslalignedemiredeBone,luiaussi,doncfinalementjesuiscontentqu'illelaissepasser.
Bonemesouritenmeregardantdanslesyeuxtandisquejelesuisduregardàtraverslapièce.Puisilseglissesurunebanquetteetbriselecontactvisuel.
Unebagarrecommenceàl'avantdubar.Jetapedesmainspourattirerl'attentiondeMatt.Ilnetravaillepascesoir.Iln’estpasencoreassezenformepourreprendreceboulot,maisilesticientantqueréserviste,enquelquesorte.
Jevois,medit-ilenlangagedessignes.Legrosestbourré.Lesgrostombenttoujourspluslourdement.Etc’estuneplaiedelesramasserausol.Mattrit.Jesuisvraimentcontentqu'ilsoitderetouràlanormale.Jem’occupedupetitsitut’occupesdugros.Ilfaitcraquersesdoigtsetmesourit.T’esqu’unechiffemolle,dis-jeenlangagedessignes.Ettunepeuxmêmepasprétendrequec’estla
fautedelachimioparcequet’étaisdéjàunechiffemolleavantdetombermalade.Jeluisouris.Ilhausselesépaulesetmesouritaussi.Çamerendtellementheureuxdelevoircommeça.Jel'aivu
sedétériorerl'automnedernieraupointquenousavonsfiniparpenserqu'ilnes’ensortiraitpas.Ilesttoujourspossiblequ’ilnes’ensortepas,maismaintenantnousavonsdel'espoir.Aumoins,jepeuxmefairedesfillessij’essaie.Illanceunregardversl’entrejambedemonjean.Par
contre,toi,taqueuevapourrirparmanqued'utilisation.Jen’ypeuxriensijesuisl’hommed’uneseulefemme.Ilposeunemainsurmonépauleetlaserre.Quandpenses-tuqu’elleseraderetour?Jedoisla
remercier.Ellenevoudraitaucunremerciement.Jehausselesépaules.Siseulementjelesavais.Mattpointesondoigtverslabagarre,quiestsurlepointdedégénérerenbaindesang.Lepetitgars
estassezstupidepourpousserlegros.Iltombesurunefemmederrièrelui,alorssonpetitamicommenceàsebattreluiaussi.
Maintenant,ditMatt.Maintenant.J’adorecettepartiedutravail.Ondoits’ymettreàquatre.Matt,Ford,unautrevideur,et
moinouslançonsdanslamêléeetnousreprenonsrapidementlecontrôle.Maislegrosestausoletilalesyeuxfermés.Ilsourit.Ilmurmurequelquechose,maisjen’arrivepasàliresurseslèvres.
Jepensequ'ilchante,ditMatt,enhaussantinterrogativementlessourcils.Girlyoumakemyspeakersgoboomboom?
Jeris.Lesgensseretournentpourmeregarderquanddessonss’élèventdemagorge,maisjen’enairienàfaire.Ҫafaitdubienderire.Emilym'aappriscela.Aide-moiàlerelever.
Mattprendunbraspendantquejeprendsl'autre,etnouslehissonssursesjambestremblotantes.Sapetiteamie,quin’estpastrèsstablenonplus,dit:«Ilnousfaudraituntaxi.»
Mattetmoiletraînonsjusqu’àlastationdetaxisavantdelejeteràl’arrièredel’und’eux.Sapetiteamiesefaufilederrièrelui.J’aidelapeinepourlechauffeurdetaxiquidevrajetersongrosculsurletrottoir.
J’époussettemesmains.Voilàunebonnechosedefaite.Laneigetombesurnous,etjepasseunemaindansmescheveux.Soudain,jesensqueMattsecrispeà
côtédemoi.Quoi?Demandé-je.Ilsourit,metapesurl'épauleetdit,tupeuxprendrelerestedelanuit.Puisilpointedudoigtquelque
chosederrièremoi.Jemeretourneetrestesaisi.Mespoumonsrefusentdefaireleurtravail,etjemetienslà,sans
respirer,sansbouger,essayantdenepasressentirquoiquecesoit.Maiselleestlà.Emilyestdeboutsurletrottoiretmeregarde.
Ellesebalanced’unpiedsurl’autre,nerveusecommejamais.Laneigetombesursescheveux,etelleneportepasdemanteau.Pourtantellepeutsepayerunmanteau.Safamilleestmilliardaire.Ellen’apluslescheveuxnoirsavecunemèchebleuequ'elleavaitquandjel'airencontrée,aujourd’huisescheveuxsontblondsfoncésettombentjusqu’aumilieudesondos,etellelesapoussésderrièresesoreilles.Elleneportepaslegenredevêtementsqu’onporteici.ElleestentièrementhabilléeenMadisonAvenue.
Maislameilleurechosec’estque...elleestàmoi.Mattluiditquelquechose,maiselleneluiparlepas.Ellenecoupepaslecontactvisuelavecmoi,et
j’ail’impressionqu’ilyaunlieninvisibleentrenousdeux.
JeregardeMattpourluidirequejevaispartiravecelle.Ilsourit.Jesupposequenousn’auronspasànoussoucierdumanqued’utilisationdetaqueue,aprèstout.Onsevoitplustard.J’endoute,dit-il.Maisilarboretoujourscesourireniais.J’aimeraisallerl’embrasser,maisje
supposequelapremièretournéeestpourtoi.Etladernièretournéeaussi.Ettouteslesautrestournéesentrecesdeux-là.Illuifaitunsignedelamainetsignelesmotsàplustard.Ellehochelatête,luienvoieunbaiserduboutdesdoigts,puissedirigeversmoi.Sesbotteslaissent
desempreintesdanslaneige,etjemeforceàresterimmobile.Jerentremesmainsdanslespochesdemonjeanpourlesempêcherdel’étreindre.
Salut,signe-t-elle.Jenepeuxpasmeretenirpluslongtemps.Jel’attrapesirapidementqueçalasurprend,maiselleme
rendmonétreinte.Jelaserrecontremoi,j’aibesoindesentirsoncœurbattrecontrelemien.Sonsouffleeffleuremonoreilleetdesmauditeslarmesmepiquentlesyeux.Jeplongemonvisage
danssoncouetrespiresonodeur.Elleenroulesesbrasautourdemataille,etsesmainsseglissentdansmespochesarrière.Nousrestonslàdanslaneige,commeça,jusqu'àcequejesentel'humiditésurmachemise.Jerelèvesonvisageversmoipourpouvoirlaregarder.
«Jesuistellementheureuxquetusoisrentrée.»Jemesersdemavoixparcequejeneveuxpasretirermesmainsd’elle.
«Moiaussi»,dit-elle.Unelarmecoulesursajoue.Jel'essuieavecmonpouce.«Tuesvraimentderetour?»demandé-je.Elleacquiesce,tournantlatêtepourembrasserlapaumedemamain.«Pourcombiendetemps?»«Pourtoujours.»Ellesourit.Mondieu,ellepourraitmedétruireaveccesourire.«Promis?»Moncœurbatlachamade.Ellehochelatêteetdessineunecroixsursapoitrine.«Jelejure.»«Ettonpère?»Ellesecouelatête.«Jeneveuxpasparlerdemonpèrepourlemoment.»«Jenesurvivraispassitumequittaisencore.»J’essayederavalerlabouledansmagorge.«Peux-turentreràlamaisonavecmoi?»demande-t-elle.Sijerentreàlamaisonavecellemaintenant,nousnepourronspasparlerparcequejeresteraicouché
surelle.«Allonsmangerunetarte»,dis-je.Ҫavautmieux.Ellechanged’expression.«Tuesfâchécontremoi.»«Jet'aimecommeunfou,mabelle.Commentpourrais-jeêtrefâchécontretoi?»Jelacontemple
depuislacourbedeseslèvresjusqu’àlamanièredontsesyeuxparaissentpresquenoirsdansl'obscuritédelanuit.
Elleserremesmains.«Est-cequeMattvabien?»J'acquiesce.«Grâceàtoi,oui.»Elleinspire,etc’estcommesiunballonavaitétévidéàl'intérieurd'elle.«Quefaisons-nous
maintenant?»demande-t-elle.«Tarte!»nousécrions-nousenmêmetemps.Jeprendssamaindanslamiennepourlamenerau
restaurantoùnousavonsprisnotrepremierrepasensemble.Latarte,c’estsécurisant.Latarte,c’estbon.Latartem’accorderaassezdetempspourêtresûrqu'ellem’aimetoujoursautantquejel'aime.
EMILY
«Jesupposequejen’aipasàtedemandersituasmangéaujourd’hui»,plaisanteLogan.Lorsquenous
noussommesrencontrés,ilressentaitlebesoindemenourrirtoutletemps.Lanourritureétaitrare,maisjemedébrouillaistoujours.
«J’étaistropnerveusepourmangeraujourd'hui»,avoué-jeenposantunemainsurmonventre,quisemetsoudainàgrogner.Jesuiscontentequ'ilnepuissepasl'entendre.
«Pourquoinerveuse?»demande-t-ilenseglissantsurunebanquette.ParfoisLoganoubliequ'ilnesignepasetutiliselemoinsdemotspossible.Çanemedérangepas.
J’ouvrelabouchepourluidirecombienj’avaispeurqu'ilmedéteste,quandAnnie,laserveuse,arriveàlatableetdemande:«Avez-vousbesoind'unmenu?»
Logansecouelatêteetmefaitsignedecommander.Ilprendralamêmechosequemoi.«Deuxmorceauxdetarteauxpommesetdeuxracinettes»dis-je.
Ellehochelatêteetmâchesonchewing-gumenmeregardant.«J’ail’impressiondevousconnaître»,dit-elleenmescrutant.
Loganprenduneservietteettireunfeutredesapoche.Ilnerestejamaissansstylo.Ilécrittrèslentementlesmotsmapetite-amie.C’estassezlentetleslettressontassezespacéespourquejepuisseleslire.Puisilmemontredudoigt.
Anniesoulèvelessourcils.Elletordlabouched’unairincrédule,maisellehausselesépaulesets’éloigne.
«Pourquoituneluiaspasparlé?»demandé-je.«Tuasunevoix.»«Jeneparlepasàtoutlemonde.»«Mmmmmm»,fredonné-je.«Parfois,jepensequetuaimestonmondedusilence.»«Biensûr,jel’aimedumomentquetuenfaispartie.»Ilprendmamaindanslasienneetglisseson
poucesurmapeau.Ilretournemonbrasetregardeattentivementmontatouage.Illèvelesyeuxversmoi.«Tusavaisdéjàquetuallaispartirquandtut’esfaitfaireça.»
Jesavaisquecesquestionsallaientarriver.Etilfautquej’yréponde.«J’avaisdéjàappelémonpèreetjeluiavaisditquejereviendraisàlamaisons’ils’occupaitdeMatt.Oui.»
Ilfaitglissersondoigtdemonpoignetàl’intérieurdemoncoude,etlespoilssurmesbrassehérissentquandilretraceleslettresdesonnom.Cen’estpasunpetittatouage.Iloccupetoutl’intérieurdemonavant-bras.«Tuasappelétonpèredel'hôpitalcejour-làquandilsontditqu'iln'yavaitplusd’espoirpourMatt.»
J'acquiesce.«Ilsontditqu'ilpourraitavoirunechances’ilavaitassezd'argent.Etj’avaisaccèsàassezd’argent.»
Ilfroncelessourcils.«Pourquoitunemel’aspasdit?Tum’aslaissémeréveillertoutseul,ettuétaispartie.»
«Tum’auraislaisséepartir?»Ilpasseunemainsursonvisage,commes’ilétaitfatigué.«J’ensaisrien.»«Jenevoulaispasmedisputeravectoi.C’étaitlaviedeMattoumaliberté.»Jehausselesépaules.
«J’aichoisilaviedeMatt.»Sesyeuxbleusfixentintensémentlesmienstandisqu’ilsepencheetprendmoncoudanssamain.Il
metireverslui.Sonsouffletouchemeslèvrestrèsdoucement,puissaboucheeffleurelamienne.Jenesaispasàquoijem’attendais,maispasàça.Illècheleborddemeslèvres,etjemesoulèvepourmerapprocherdelui,dépliantlesgenouxpourpouvoirmepencherpar-dessuslatable.Salangueestunerâpedevelourscontrelamienne.Quandilseretire,jesuisàboutdesouffle.
«Nemequitteplus»,dit-il.«D’accord.»Ilmeserrelecou,m’embrassetrèsrapidement,etserassoit.Jevoudraisallerm’asseoirdumême
côtéqueluipourpouvoirletoucher,maisilnepourrapasliremeslèvressijefaisça.Jetapotesonbraspourqu’ilmeregarde.«Jeveuxtemontrerquelquechose.»
Ilhausselessourcils,etlesremuemalicieusement.«Tuferaismieuxd’êtreprêteàtoutmemontrer.»Jesuffoque.Jeluimontreraitoutleresteaprès.«Demande-moiquelquechoseenlanguedessignes.»Quandjesuispartie,j’étaisnoviceenlanguedessignes.Jepouvaissuivrecertaineschoses,maispas
tout.J’aiprisdescourspendantquej’étaispartie.Maintenant,jesuisassezbonne.Ilmefixeetcommenceàsigner.J’aicommencémescoursàNYUlundi,dit-il.JecommenceàJuilliardlundiprochain.Ilsourit.Pasmal.Tuaspratiqué?J’aiprisdescours.Ilrestebouchebée.Pourmoi?Non,idiot.Pourmoi.Ilsourit.«Idiot»estuntermeaffectueuxdanssafamille.Ilsutilisentplein
d’autresmots,etaucund’euxn’estflatteur,maisilss’aimentcommedesfous.Mesfrèresveulenttevoir,surtoutMatt.Jehochelatête.Jeveuxlesvoiraussi.Jeprendssamaindanslamienneetretournesonpoignetpourpouvoirvoirmontatouagesursapeau.
Jel’avaisdessinéquandjemesentaisdésespéréeetperdue.Ill'atatouéàl'intérieurdesonpoignet,etilaajoutéuntroudeserrurepourmedonneruneissue.Enquelquesorte,çavaaveclaclésurmonbras.Jepassemondoigtsursontatouage.C'estbeau.Beaucommelui.
Ilsedéplacedanssonsiège,ajustantsabraguette.Jehausselessourcils.«Quelquechosenevapas?»demandé-je.J’utilisemavoixparcequejeneveuxpaslâchersamain.
«Misàpartlefaitquejesuisexcitéàmort,non.»Ilritetlachaleurenvahitmonvisage.«Parlonsdelaneigeoudelarivièregeléeoujeneseraijamaiscapabledemeleverdemonsiège.»
Annieposedeuxassiettesdetarteetdeuxracinettessurlatable.Loganluisourit.Jeluidismerci,enessayantdemedécontracter.IlyaquelquechosequejedoisdemanderàLogan.Iln’estpasobligédemerépondre,etçanedevraitpasmeturlupiner,maisj’aienviedesavoir.
Ilsoulèvemonmentonavecsondoigtreplié.«Qu’est-cequ’ilya?»demande-t-il.«Logan»,commencé-je.J’inspireprofondément.«Jet'aiquitté.Etjecomprendraisquetusoispassé
àautrechose.Jeveuxjusteêtresûrequetumeveuxencore.Cequetuasfaitetquituasvuquandjesuispartienemeregardepas.»Leslarmesmepiquentlesyeux.Jeluipardonnepourtoutcequ'ilapufaireetjem’yprendstrèsmal.
«Maisenfin,Emily!»dit-il.Iljettesaserviettesurlatable.«Pose-moilaquestion.»Sonregardestintense,etjemedégonfleunpeu.«Demande-moisij’aibaiséquelqu'und'autrependantquetuétaispartie.C’estcequetuveuxsavoir,non?»
«Non.Cequejeveuxdire,c’est…»Merde.Jenesaispluscequejedis.«Situl’asfait,c’estdemafaute.»Jepousseunsoupiretfermelesyeux.Sonregardesttroppassionnépourmoi.
Savoixestcalme,maisclaire,etjelaperçoisàtraversmespaupièresfermées.«Jen’aibaisépersonnedepuislanuitoùj’aifaitl’amouravectoi.»Iltapebruyammentsamainsurlatable.«Tupensesvraimentquejepourraisarrêterdet’aimercommeça?»
«Est-cequelesexeavaitunrapportavecl’amourpourtoiauparavant,Logan?»J’ouvrelesyeux,etilsemblesurpris.
«Pasavantquejeterencontre»,admet-il.Sesépaulessedétendentunpeu.«Ladernièrepersonneàm’avoirenelle,c’étaittoi,Em»,dit-il.«Toietseulementtoi.»
Moncœurs’affole.«Iln’yaeupersonned’autrepourtoi?Toutcetemps?»«Commentpourrait-ilyavoirquelqu’und’autre,brillantepetiteidiote?demande-t-il.Iladoucitle
mot«idiote»parcequ’ilm’ablesséunefoisenledisant.Madyslexiemerendlalecturedifficile,etlesgenspeuventêtrecruels.
«Idiotetoutcourtsuffira»,dis-jecalmement,etunsourireémergeaumilieudemeslarmes.«Ettoi?»demande-t-il.Sonregardestintense.Moncœurestsilégerquejemerappelleàpeinedequoinousparlions.«Moiquoi?»demandé-je.«Tum’asdemandésij’aiétéfidèle»,merappelle-t-il.«Jen’aipasvraimentdemandé.Jetedisaisjustequejepourraiscomprendresitunel’avaispasété.
Tunesavaismêmepassij’allaisrevenir.»«Si,jelesavais.Maisj’auraisfaitlamêmechosesijenel'avaispassu.»Sesyeuxseplissent.«Tu
essayesd’évitermaquestion?»«Quellequestion?»
«Merde,Emily.»Iltapedupoingsurlatable.«Tuasbaiséavecquelqu’und’autreounon?»Lesgenssurlesautresbanquettessetournentversnous,etjemetsundoigtsurmeslèvres.«Parleplus
bas»,dis-je.Ilparlepluscalmement.«Alors?»Jeposeunemainsurmapoitrine.«Oh,monDieu,non!»soufflé-je.Commentpeut-ilimaginerune
chosepareille?«J’aivudesphotosdetoidanslestabloïdsavectonancienpetitami.Beaucoup.»Sonregardestde
nouveauintense.«C’estlesgensduservicePublicitédemonpèrequiontmisçasurpied.Ilsveulentquelemonde
pensequenoussommestoujoursd’heureuxfiancés.»Jenesavaismêmepascequisepassaitquandj’aiassistéaupremierévènementetqueTrips’estapprochédemoi.Lespaparazzissontdevenusfousetnousontprispleindephotos.«Jesuisdésoléequetuaiesdûvoirtoutçaetquetutesoisposédesquestions.»
«Tun’espasfiancéeaveclui,n’est-cepas?»Ilalefrontsoucieux,etjemesensmalpourtoutcequejeluiaifaitpasser.
«Non.Plusdepuisquej’aiquittélaCalifornielapremièrefois.»«Etilestaucourant?»demandeLogan.«Toutàfait».Illesait.Jenesuispassûrequ'ils’ensoucie,maisillesait.«Ilsaitquejesuis
amoureusedetoi.»Logansouritinnocemment.«Ilsaitpourmoi?»«Ilsaittoutsurtoi.»Jeprendssamain.«Jet'aime,Logan.»«Tantmieux.Parcequejeprévoisdetepasserlabagueaudoigtdèsquetuserasprête.»"Iltiremon
annulairejusqu’àseslèvresetl'embrassedoucement.Moncœurs’emballe.«Unebague?»Ilhochelatête.«Oui,unebague.»«Tupeuxm’entatouerune?»demandé-jesuruneimpulsion.«Parcequejevoudraisnejamais
l’enlever.»Ilsourit.«Jevaisyréfléchir.»Ilmontrematartedudoigt.«Mange»,dit-il.«J’entendstonestomac
gargouilleretpourtantjesuissourd.Imaginecommeçadoitgênerlesautrespersonnes.Ilsveulentjustemangerleursoupe,ettonestomacfaitlebruitd’unF-350.»
«Commenttuconnaislebruitd’unF-350?»rié-je.Ilm’atropmanqué.«Tuasunautreexempled’unechosequigrognebruyamment?»demande-t-il.«Toi,toutàl’heure.»Ilsefige.«Mangetaputaindetarte.»Jeporteunebouchéedetarteauxpommesàmabouche.Jesuischezmoi.
LOGAN
Lamaind'Emilyestenfouieentoutesécuritédanslamienne,etc’estunebonnechoseparcequeje
voudraisnejamaislalaisserpartir.«Tupeuxveniràlamaisonavecmoi?»demande-t-ellepourladeuxièmefois.Laneigetombe
abondammentmaintenant,etsescheveuxserecouvrentdefloconsblancsdèsquenousfranchissonslaportedusnack.J’enlèvemonsweatetleluienfile,enlepassantpar-dessussatête.J’enrouleunemèchedesescheveuxautourdemondoigt,etjesenssadouceursoyeusecaressermaphalange.Jeporteunsous-pullàmancheslonguesetunjean,maisriend'autre.Jecourbeledosfaceaulevent.
Emilysoulèvemonsweatjusqu'àsonnezpourlerenifler.«Tunelerécupéreraspeut-êtrepas»,prévient-elle.
«Tantpis.»Jesuistellementheureuxqu’ellesoitlà.«Alors,tuveuxvenirchezmoi?»demande-t-elle.Satêteestpenchéesurlecôtételleunpetitchiot
curieux.Ilyaunequestiondanssonregard,unequestionpleinedemalentendus.«Oùc’estcheztoi?»demandé-je.«J’aiunappartementàquelqueskilomètresd’ici.»«Pourquoisiloin?»demandé-je.Ellehausselesépaules.«C’estmamèrequiachoisi.C’estprèsducampus.»«Tupréféreraispasveniràlamaisonavecmoi?»demandé-je.Jesaisquemesfrèresveulentlavoir.
Elleleuramanquépresqueautantqu’àmoi.Ellesecouelatête.«Jepréféreraist’avoirrienquepourmoi.»«Tuvisseule?»Jenesuispassûrquecesoitprudent.Ellehochelatêteettiresurmesdoigts.«Viensavecmoi.»Ellelèveunemainpourhéleruntaxi.Il
s’arrête,etellemeregarded’unairinterrogateur.«Trèsbien»,dis-je.Jel'aideàmonterdansletaxienposantmamainsurlebasdesondosetjeme
glissederrièreelle.Elledébiteuneadresse,maisjenepeuxpaslireseslèvresdansl'obscurité.Ses«quelqueskilomètres»ressemblentplutôtàvingtkilomètres,etjeregardelecompteurdutaxi
augmenterdeminuteenminute.Jenesaispascombienj’aid'argentdansmonportefeuille.Merde.C'estpasbon.
«Laprochainefois,nousprendronslemétro»,lancé-je.Jefrottemonvisageavecmamain.«Pasàcetteheure-làdelanuit»,raille-t-elle.«Jeteprotégerai.»Jesoulèvesonmenton.«LaEmilyquiestpartied’icineconnaissaitpaslapeur.
Qu’est-cequis'estpassé?»«LaEmilyquiestpartied’icicrevaitladalle.Jen’avaispasd’autrechoixquedeprendrelemétroà
touteheuredelanuit.Maintenant,j’ailechoix.»Ellemeregardedanslesyeux.Jehochelatête.J’oublieparfoisqu'ellevientd’unmilieuprivilégié.Contrairementàmoi.Nousétions
égaux,nousnelesommesplus.Elletendlamainetappuieentremessourcilsavecleplatdesonpouce,etjeréalisequej’ail’air
renfrogné.Jeserresamainpourlarassurer.Sonparfumm’enveloppe,etj’aienvied’enfouirmonvisagedanssescheveuxetdel’aspirertoute
entière.Elleestsijolieetsentsibonquejenepeuxpasm’empêcherdetirersesjambespar-dessuslesmiennes,defaçonqu’elleseretrouvepresquesurmesgenoux.Elleposesatêtesurmapoitrineetseblottitcontremoi,latêtesousmonmenton.Jerespireànouveausonparfumetmedélectedelasensationdelatenirdansmesbras.
Jesoulèveunpandesachemiseetglissemesmainscontresapeau.Ellecouineetattrapemamain,lamaintenantcontresonventre.«Tuaslesmainsgelées»,dit-elledansunéclatderire.
«Jesais»,avoué-je.«Ettoi,tueschaude.Alors,réchauffe-moi.»Àvraidire,jesuissichaudàcetinstantquejepourraisexploser.Sesfessessontposéessurma
cuisse,etj’aitellementenvied’êtreenellequejesenssongoûtdansmabouche.Ellelâchemamainetlapresseàplatcontresonventre,puislapousseunpeuverslehaut.Jevoislechauffeurdetaxinousregarderdanslerétroviseuretredescendmamain.Ellegémit.Jepeuxsentirlavibrationdanssonventre.
«Patience»,taquiné-je.Letaxis’arrêteenfin,etjesorsunbilletdevingtpourledonnerauchauffeur.Désolé,pasde
pourboire.Maintenant,monportefeuilleestvidepuisquej’aipayélatarteetletaxi.Jesuiscontentd'avoireuassez.
Jem’arrêteet,àtraverslesflocons,jejetteuncoupd’œilàsonimmeuble.Ҫaneressemblepasdutoutàchezmoi.Lafaçadeestenverrebrillant,etilyaunportierquisortencourantdel'immeubleavecunparapluie.«Bonsoir,MlleMadison»,dit-il,enpositionnantleparapluieau-dessusdesatêtepourlaprotégerdelaneige.
«Bonsoir,Henry»,répond-elle.Elleluisourit,etlevieilhommesouritencoreplus.«Avez-vouspasséunebonnejournée?»demande-t-elle.
Sonsourireaugmenteencoreetildit:«Oui,surtoutmaintenantquejevousairevue!»Emilyserresonépaule.«VousêtesunDonJuanincurable,n’est-cepas,Henry?»taquine-t-elle.Son
visagedevienttoutrose.«Mafemmemejetteraitdehors,MlleMadison,sijamaisjedraguaisuneseuleautrefemme.»«Depuiscombiendetempsêtes-vousmarié,Henry?»demandeEmily.Ilsegrattelementon.«Environtrente-sixans?»«Vousmeposezlaquestion?»plaisanteEmily.Ilsecouelatêteetluiouvrelaporte.«C’étaiten1978.Jen’arriveplusàcalculercommeavant.»Elles’arrêtedansl’encadrementdelaporteetposesamainsurmonbras.«Henry,voicimonami,
LoganReed.»Ellesigneenparlant,etHenrymeregardedehautenbas.Maislorsquejeluitendslamain,ilmela
serrerapidement.J’appréciesapoignefermeetfranche.«Henry»,demandeEmily,«Pouvez-vousfairefaireuneclépourLogan?Etvérifierqu’ilsoitsurla
listedespersonnesquipeuvententreretsortirlibrement?»Henryfroncelessourcils.«Êtes-voussûrequevotrepèreapprouverait?»demande-t-il.Chaquefoisqu’ilparle,Emilytraduitpourmoi.Jen’enaipasvraimentbesoin,tantquejepeuxvoir
seslèvres.«Jesuissûrequemonpèren’approuveraitpas»,ditEmilyenéclatantderire.Ellepassesonbras
souslemien.«Maisjeprévoisd'épousercethomme».Ilhausselessourcils.«Alors,ilfautquejevousprésentemesfélicitations?»Ellesepencheversluicommesielleallaitluidireunsecret,maisjepeuxvoirseslèvresclairement.
«Iln’apasencorefaitsademandeofficielle,maisjedévoilemesplansàl'avancepourqu’ilsachecequejeressens.»
Henrysourit.«Jevois.»Ilsepencheversmoi,cettefois.«Ellesauravousfairemarcherdansledroitcheminenunriendetemps.»IlmontreEmily.«Regardez-la.Elleestmagnifique.»
«Elleestàmoi»,dis-jeenpassantmesbrasautourd'elle.«Alors,nevousfaitespasdesidées.»Jeluisourisetregardelesyeuxbrunsd’Emily.Elleclignedesyeuxversmoi.MonDieu,qu’elleestjolie!
«Sij’avaisquelquesannéesdemoins,jemebattraisavecvouspourelle»,prévient-il.Puisilpouffederire.IlregardeEmilyetfaitunclind'œil.«Jevaisvousfairefairelaclé.Etjevaisl'ajouteràlaliste.»
Elleluidemande,«Henry,pensez-vousqu'onsoitobligésdeparleràmonpèredelaclédeLogan?»Ilserreleslèvresuninstant,puissecouelatête.«Quelleclé?»Ellesourit,maismoncœurseserre.Elleneveutpasquesonpèresachequejepeuxentreretsortirde
sonappartement?Maispourquoi?Henryévaluemestatouagesd’unairapprobateur.Jenesuispassûrqu'ilapprouve,maisjem’enfiche.
Jeremontelesmanchesdemonsous-pullpourqu'ilpuissevoirlereste.Ilvautmieuxqu’ilaitunaperçucompletavantdedécidersijesuisdigned'êtreavecEmilyounon.Jesuisunhommetravailleurquiaimel'art,etjesuisamoureuxdecettefille.Voilàlaseulechosequ'ilabesoindesavoir.
«Mercipourvotreaide»,dis-je.JelaisseEmilymetirerversl'ascenseur.EllefaitunsignedelamainàHenry,etilfaitdemême…enrougissant.
Jem’appuiecontrelaparoidel'ascenseuretcroiselesjambes.«Pourquoituneveuxpasquetonpèresachequ’onsevoit?»
Ellerougit.«Jeveuxqu'ilsachetoutdetoi,idiot!»dit-elleengrimaçant.«Maisjeneveuxpasqu'ilsachequetudorsavecmoi.»
«Dormir?»demandé-jeenremuantlessourcilsàsonintention.«Ҫam’étonneraitqu’ondormebeaucoup!»
Lesportess’ouvrentetellesort,metirantderrièreelle.Ellemeregarde.«Tuseraisd’accordpourrencontrermesparents?»demande-t-elle.«Ilssontencoreenville.»
Jem’arrêtetandisqu’elleouvrelaporte,ettendlebraspourtoucherlehautdel’encadrementdelaporte,tandisqu’elleentredansl'appartement.«Tuveuxquejerencontretesparents?»Jen’étaispascertainqu'ellevoudraitça.
Ellejettesescléssurunetableprèsdelaporte,fermeleloquetderrièreelle,puisentreuncodedesécuritédansleclavierprèsdel’entrée.Sescheveuxpendentetrecouvrentunepartiedesonvisage.Jelespousseenarrière.«Em»,dis-jedoucement.«Tuveuxquejerencontretesparents?»
Ellepousseunsoupir.Jelesenspassersurmonmenton.«Jeveuxquemesparentsterencontrent.Maisjenesuispassûrequejeveuillequetulesrencontres.»Ellepousseunsoupirdefrustration.«Monpèrepeutêtreunpeu...condescendant.J’aipeurdecequ'ilpourraittedire.»Ellesecouelatête.«C’esttout.»Ellemeregardedanslesyeux.«C’estàcausedelui.Pasàcausedetoi»
«Donc,tuneveuxpasquejelesrencontre.»Jelaissetombermesmainslelongdemoncorps.«Si»,sehâte-t-ellederépondre.«Jeveuxquetulesrencontres.»«Quand?»J’aibesoindesavoir.Ellehausselesépaulesetgrimace.«Demain?»Jenepeuxm’empêcherdesourire.«Vraiment?»Ellesourit.«Oui,vraiment.»Elletapotemonsous-pull.«Tuesmouillé.Tudevraisenleverça.»Ellen'apasàmelediredeuxfois.Jelancemamainderrièrematêteetretiremonsous-pullàla
manièredesmecs.Jeneporterienen-dessous.Emilysefige,regardantfixementmapoitrine.«Bontédivine!Regardez-moiça!».Elleselècheles
babines.«Situtrouvesqueceux-làsontbien»,plaisanté-jeendésignantlestatouagesquirecouvrentma
poitrineetmesépaules,«Attendsdevoirceluiquej’aisurlecul.Ilestpourtoi.»«Tut’esfaittatouerlesfessespourmoi?»demande-t-elle.J'acquiesce.«Tuveuxvoir?»taquiné-je.«Plutôtdeuxfoisqu’une!»
EMILY
Aulieud’enleversonpantalonafinquejepuissevoirsesfesses,Loganmarcheversmoi,lesyeux
plisséstandisqu’iltiresalèvreinférieureentresesdentsetlamord.Sesmainsseposentfermementdechaquecôtédematête,etilsepencheprèsdemonvisage,siprèsquejepeuxsentirsonsouffledansmonoreille.Ilappuietendrementseslèvressurmonfrontetprenduneprofonderespiration,lesyeuxfermés.
Jetendslesbrasverslui,explorantsapoitrinenueduboutdemesdoigts.Maisilgémitetlèvemesmainsau-dessusdematête,lespoussantcontrelemur.«Tutrembles»,dit-ilenpassantsesdoigtsentrelesmiens.
Jepousseunlongsoupir,etilrit.«Pourquoitutrembles,Em?»demande-t-ildoucement.Ilinclinelatêteetsepenche.Sesdents
attrapentleboutonduhautdemachemiseetlelibèrentdélicatementdesaboutonnière.Machemises’entrouvre,exposantladentellequibordemonsoutien-gorge.Sesdentss’occupentdesboutonsdemachemisejusqu'àcequ'ellesoitentièrementouverteduhautenbas,etjerentreleventrequandilplongesalanguedansmonnombril.Ilmeregardeetsourit.«Pourquoitutrembles?»demande-t-ilànouveau.
«Parcequetuesici»,avoué-je.J’appuiematêtecontrelemur,tandisqu’iltientencoremesmainsau-dessusdematête.Illesrapprochel’unedel’autreetprendmespoignetsdansunedesespaumes.Ilpassel'indexdesamainlibredansmonsoutien-gorgeetletireverslebas,mapoitrinesoudainementlibreetpousséeverslehautparmonsoutien-gorge.Mesmamelonsfrémissentdansl’airfrais,etilselècheleslèvres.
«S'il-te-plaît»,soufflé-jeencambrantmondosverslui.Maisilnepassepassalanguesurmesmamelons.Jenesuismêmepassûrequ'ilsachecombienj’aienviequ’ilmetouche.
D’ungesterapide,ildéboutonnemonjeanetmafermetureéclairdescendlentement,dansuncliquetismétallique.Notrerespirationetlesbattementsdemoncœursontlesseulssonsquirésonnentdanslapiècejusqu'àcequeleclic,clic,cliccommence.Samainglissesousl’élastiquedemaculotte,etillaposesurmonmontdeVénus.Ilnebougepas,mêmequandjebasculemeshanches,essayantdeforcersamainàglisserentremeslèvres.OhmonDieu!S’ilteplait,touche-moi!
Aulieudeça,samainrestefermeettranquilletandisquesabouchetouchelamienne.Sonbaiserestdouxetdélicatcommelapaumedesamain.Monclitorispalpiteetsetendverslui.Jemurmurecontreseslèvres.Illèvelatêteetmeregarde,salanguetaquinantencoremalèvreinférieure,meléchantàl’intérieuretàl’extérieur.Ilserecule,souriantd’unairconfiant.«Quelquechosenevapas?»demande-t-il.Sespaupièressontàmoitiébaissées,commes’ilsomnolait.Maisjesaisqu'ilnesomnolepas.Ilestenétatd'alerte...etilm’attend.
Jepousseunsoupiretmemordslalèvre.«Mesmainssontoccupées,doncjenepeuxpaslibérertalèvre»,dit-ilenrianttandisqu’ilouvrema
boucheavecsalangueetsucemalèvreinférieure.Jenepeuxpassuivre.Jenepeuxpas.«Ҫavamieux?»demande-t-il.
Jelaissematêtetombercontrelemuravecunbruitsourd.«Non,çavapasmieux.»Jesuisdeboutdanslesalonavecmachemiseouverte,messeinsoffertscommesurunplateau,samaindansmaculotteet...rien.
«Tuesunabruti»taquiné-je.Mestétonsmefontmaltellementilssontdurs.Maculotteesttrempée,j’ensuissûre.Etlui,ilrestezen.
«Tuasenviedemoi,non?»demande-t-ilenfronçantlessourcils.«Non».Jemens.Loganglisseundoigtentremeslèvressousmaculotte,etjerespirebruyamment.
Maisilretiresamaindemaculotteavantd’avoirtouchémonclitoris.Uneseulecaresse?C’esttoutcequej’ai?
Illâchemesmainsletempsd’enlevermachemisedemesépaules.Ilmetourneverslemuretdétachemonsoutien-gorge,quitombesurlesolàcôtédenous.Sesmainsglissentdanslaceinturedemonjean
desserré,etparcourentmesjambesetmaculotte.«PasdeBettyBoop?»demande-t-il.JemettaisdesculottesBettyBoopavant.MaisMadisonAvenue
nefaitpasdesous-vêtementsavecdespersonnagesdedessinsanimés.Ils’arrêtepourôtermesbottesetfaitglissermonjeanetmaculottejusqu’àmespieds.Seslèvres
touchentl'arrièredemongenou,etjesuisétourdieparcettesensation.Ҫafaisaitsilongtemps.Ilmeretourne,etjeneperdspasuneseconde.Jesauteetpassemesjambesautourdeseshanches,
accrochantmespiedsderrièresondos.«Oùestlelit?»demande-t-ilensouriantcontremeslèvres.Jenepeuxpasattendred’allerjusqu’aulit.Lecanapéestplusproche.«Canapé»,dis-je.Ilnevoit
pasmeslèvres,alorsjemontrelecanapé.Ilestassis,etjesuisàchevalsurlui.Jemesoulèvejusteassezpourouvrirlaboucledesaceinture.Il
melaissefaire,etilparaîtunpeuamuséenregardantmestâtonnementsfrénétiques.Ilesttoutdursoussafermetureéclair,etsij’arrivejamaisàlafairedescendre,jepourraileprendreàl'intérieurdemoi.Logansoulèveseshanchesquandjeréussisenfinàdéfaireleboutonetlafermetureéclair,etilbaisseunpeusonjean.Pastrop.Jeneluienlaissepasletemps.
«Em»,dit-iltandisquejemepositionneau-dessusdelui.Ilpincemonmenton.«Avons-nousbesoind'unpréservatif?»
MonDieu.Ilapenséàça.Ilestsimplementparfait.«Onenapasutiliséladernièrefois»,luirappelé-je.Nilafoisd’avant.
«Tuavaisditquec’étaitokàl’époque»,merappelle-t-il.Ilprendsabitedanssamainetlafrottelelongdemafente,lacalantàl’endroitoùelletouchemonclitoris.«C’esttoujoursok?»
«Jen’arrivepasàpenserquandtufaisça»,dis-jeenessayantdecompterlesjours.Mesrèglesontfiniilyaquelquesjours,maisensuitejemesouviensquejeprendslapilule.Mamèrem'aemmenéechezlemédecindèsquejesuisrentréechezmoi.Jeneveuxpaspenseràmamèreencemoment.Jetapotesesépaulesetrebondissursesgenoux.«C’estok»,dis-je.
Dèsquelesmotssortentdemabouche,ilprendmeshanchesnuesdanssesmains,etmetireverslebassursaqueue.Ilgémitàhautevoix,toutenmeremplissantlentement,tandisqu’ilmeregardedanslesyeux.«MonDieu,quejet’aime!»
Monestomacseserre,danslebonsens,àlasimplevuedel’émotionsursonvisage.Ilsepenche,mepousseenarrière,réalignantnoscorps.Jem’accroche,mepenchantenarrière,lesmainsposéessursesgenoux,etjepoussemesseinsenavant.Avecunelueurpresquesauvagedansl'œil,illèchemontéton,puisl’aspirerapidementdanssabouche,tirantfortsurlachairturgescente.Ilpoussesonpantalonjusqu'àseschevilles,sedébarrassedeseschaussuresd’uncoupdepied,etremuesesjambesjusqu'àcequesonpantalonetsoncaleçontouchentlesol.Ilmeroulesurlecôté,puissurledos,m’allongeantdélicatementsurlecanapé,sonbraspasséderrièremondos.Ilneseretirepasdemoi.S’ilseretiraitàcetinstant,jehurlerais.
Loganrepoussemescheveuxdemonvisaged’ungestedélicat.«J’aimequandtuesdessus,maistuvastropvite»,dit-il.Ilmeregardedanslesyeux,attendantmonaccord.
Nousavonsseulementfaitl'amourdeuxfois,etc’étaitdeuxfoisdanslamêmenuit,lanuitavantquejeparte.Pourtant,j’ail’impressionqu’ilm’afaitl’amourtoutemavie.Jeluifaisuneconfianceabsolue,etjeluidonneabsolumenttout.J’acquiesceettiresatêteverslamienne.Ilm’embrassetandisqu’ilcommenceàbougerlentemententremescuisses,etjem’ouvreencoreplusàlui.Loganinclinemeshanches,prendmesfessesdanslespaumesdesesmains,ets’enfonceplusprofondément.Marespirationseprécipitetandisqu’ilglissededansetdehors,dedansetdehors,dedansetdehors.Satêtesedéplacejusqu’àmapoitrine,etils’occupedemestétonscommeils’estoccupédemeslèvres.
«MonDieu,Em»,dit-ilenhaletant.«Onpourraitallerunpeuplusvitemaintenant».Ilfermefortsesyeuxetserreleslèvres.«J’aienviedejouirentoi».
Sesyeuxbleuss’ouvrent,etilmeregardeàtraversunnuagedepassion.Jepeuxàpeinepenser,encoremoinsparler.Logansoulèvemajambeetlapressecontremapoitrine,pesantdetoutsonpoidssurelle,etnouschangeonsbrusquementdeposition.Monsoufflequittemoncorps.Jetournelatêteverssonavant-bras,quiestàcôtédemonvisage,etpincesonpoignetavecmesdents.Ilrit.
«Commeça?»demande-t-il.Ilseredresseunpeuetregardeversenbas,àl’endroitoùnousnousrejoignons,maintenantmajambeprèsdesapoitrine.Sescoupssontlentsetprofonds.Puisassezrapidespourquejeperdemonsouffle.Puislents.Puisrapides.
«DouxJésus,Logan»,crié-je.«Arrêtedemetourmenter».J’ouvrelesyeuxetregardedanslessiens.«Soispatiente.Jevaism’occuperdetoi»,gronde-t-il
gentiment.Ilregardenoscorpscommes’ilsn’étaientqu’un,etilpassesondoigtsurmonouvertureettout
autourdesabite.«Siétroite!»souffle-t-il.Jen'aijamaispartagéunetelleintimitéavecquelqu'un.Jamais.Etjesaisquejeneretrouveraijamaisunetellesensationavecunautrequelui.C’estplusquedusexe.
Ilsepenche,couvrantmoncorpsdusien,etseshanchessesoulèventrapidement,enfonçantsaqueueàl'intérieurdemoi.Jeleserrefortparcequejecrainsdemebriserenmillemorceaux.Ilroulesurlecôté,etsamainglisseentrenous.Iltouchemonclitoris,sondoigtencoremouilléparcequ’ilvientdemecaresser.Ilfrottemonclitoris.Unefois.Deuxfois.Troisfois.Etlà,j’explosedansungémissementdeplaisir.
Illâchemajambe,etelleretombesurledossierducanapé.MaisLogann’enapasfini.Ilmassemonclito,metirantjusqu’àmondernierfrissonetmonderniertremblement,memanœuvrantjusqu’àcequejen’enpuisseplus.Jeretiresamaind’entrenous,engémissantetensecouantlatête.Ilpousseunedernièrefois,puisilgrognedansmonoreille,etjouitàl'intérieurdemoi,trempantmaparoidansuneéjaculationfinale.Enmoi.
Logans’effondresurmoi,crevé,lesoufflecourt.Mesyeuxsontfermésparcequejen’aipasassezdeforcepourlesouvrir.Maisjesenssesmainsdélicatesquiinclinentmatêtepourquejeleregarde.«Regarde-moi»,insiste-t-il.Savoixesthésitante.«J’aibesoinquetumedisesquetoutvabiensepasser.»
Jenesaispascequ'ilveutdire.Jesuisderetour,non?Jesecouelatête.«Toutvabien.»Ilscrutemonvisage.«Tulejures?».Ilfroncelessourcils.«Tuenessûre?»Jepoussesonépaulepourqu’ilseredresseunpeu.«Sûredequoi?»demandé-je.Ilseretiredemoi,etjemeretrouvehumideetlasse.Mesbrasetmesjambessontmous,etj’arriveà
peineàréfléchir.«Tumedemandessijevaisencorepartir?»Ilhochelatête.«Entreautres.»«Entreautresquoi?»Ilselève,et...Bontédivine,qu’ilestbeaunu!Ilestbeauhabilléaussi,maisnu...OhMonDieu.
C’estuneœuvred'art.«Em,jeveuxmemarieravectoi,bordel!»dit-il.Moncœurtressaille.«Ehbien,voilàlapiredemandeenmariagequej’aiejamaisentendue»,
plaisanté-je.«Dis-moiquetoutçaestréel»,supplie-t-il.Jeprendssamainetregardedanssesyeuxbleus.«C’estlaréalitévraie»dis-je.Ilmetiresurmespieds.«Bien.»«Tupasseslanuitici,n’est-cepas?»demandé-je.Ilaintérêt.Ilmesourit.«Etpourquoi?»«Parcequejeseraismalheureusesitupars.»Jesuishonnête,etsonexpressionseradoucit.«Biensûrquejereste,idiote!»Jesuisraviequ’ilemploiecepetitmot.Ilfutuntempsoùcegenrede
motmeblessait,maispasvenantdelui.«Tuveuxallerprendreunedouche?»demandé-je.Ilsecouelatête,enfouissantsabarbed’unjourdansmoncou.«Jeprévoisdetefoutrelapagaille
encoreunpeu»,prévient-ilenagitantsessourcilsàmonintention.«Jevaischercherungantdetoilettedanslasalledebainpournettoyer.»Ilmepincelenez.«Commeçatudormirasmieux.»
Ilseretourne,etjevoislesmotstatouéssursahanche:Jem’appelleEmily.C’estmonécriture,commes’ilavaitprislemotetl’avaitphotocopiésursapeau.C’étaitlapremière
foisquejeluidisaismonnom.Jeleluiavaisécritpourluifairesurprise.«Tut’esmismonmotaucul.»«Jevoulaism’ensouvenirpourtoujours»,dit-il.Ilmeregardeaufonddesyeux,etdeslarmes
piquentledosdemescils.«Tul’asfaitaprèsmondépart.»Jen’aipasbesoindeposerlaquestion.Jeconnaisdéjàlaréponse.Ilhochelatête.«Jet’aimaisàl’époque.Etjet’aimemaintenant».Jeprendssontee-shirtAC/DCdansmonplacard.Jel'avaisdéballéunpeuavantd’allerauclub.«Tuasgardémontee-shirttoutcetemps?»demande-t-il.«C’estpastontee-shirt»,râlé-je.«C’estlemien».Jel'avaisprisavecmoiquandjesuispartieet
j’aidormidedanstouslessoirsdepuis.«Lapossessionn’estpasunefinalitéensoi»dis-je.Maisilsourittandisquejetirelescouverturesetmeglisseentrelesdraps.
«Qu’est-cequec’estquecesdraps?»demande-t-ilenglissantsonpoucesurlatrame.Desdrapsvraimentchers.«C’estjustedesdraps.»Jen’aipasenviedeparlerdunombredefilsou
autre.Jeveuxjustequ'ilmetienne.Iltendunchiffonhumideverslehautdemescuisses,etjel'intercepte.«Jepeuxlefaireseule.»
Illetientfermementpendantuneseconde.«J’aimem’occuperdetoi»,dit-il.Jerougis.«Donne-moiunpeudetempspourquejem’habitueàcequetusoislà,tuveuxbien?»
C’esttoutnouveaupourmoi,ceniveaud'intimité.Jen’aijamaisconnuçaauparavant.Sesyeuxseplissent.«Tuferaismieuxdet’yhabituerrapidement.»Iltapotesapoitrinetatouée.
«Parcequecequetuvois,c’estcequetuvasobtenir».Ilesttellementplusquecequelesgensvoient.Jesouhaiteraissimplementqu’ils’enrendecompte.Logans’allongeetmetiresursapoitrine.Seslèvrestouchentmescheveux.Jeportesontee-shirtet
riend'autre,etlui,ilestnu.Jelesenstendusousmoi,etsonventretressaillequandjemetslamaindessus.Ledrapbouge.Jeregardelàoùlacouverturecouvrelamoitiéinférieuredesoncorps.Jenepeuxpasm’enempêcher.Jelasoulèveetjetteuncoupd’œilen-dessous.Sabitesecambreversmoi.
«Tuveuxdormir?»demandé-je.Ilsecouelatêteetmeretourne.Ilestàl'intérieurdemoienuneseconde,etjenemesuisjamaissentie
aussibien.
Lelendemainmatin,letéléphonesonne,metirantdemonétatléthargique.Loganestprofondémentendormi,unedesesjambesjetéesurmesfessesnues.Sonbrasestenroulésiétroitementautourdemondosquejedoisdémêlersesmembresdesmienspourattraperletéléphone.
«Allo»,marmonné-je.Loganlèvelatêteetfroncelessourcils.«MlleMadison?»ditunevoix.«Oui?»Jemerelèveetm’appuiesurmescoudes,écartantlescheveuxdemonvisage.«MlleMadison,c’estHenry.»Jefrottemesyeuxensommeillés.«Mmmmmm»,murmuré-je.Jemelaisseretombersurl’oreiller.
LeslèvresdeLogantaquinentmatempe.«MlleMadison»,ditHenry.«Jepensaisquevousaimeriezsavoirquevosparentsviennentd'arriver.
Ilssontentraindemonter.»
LOGAN
Emilyseredressesursesgenouxetrampeàpoilsurlelit.MonDieu!Elleestjolie,mêmeavecses
cheveuxenbataillecommesielleétaittombéedansunsèche-lingeetmêmesisajoueestmarquéeparleplidesdraps.Jeremuemonbras.Ilestengourdiàl’endroitoùelleétaitappuyée.J’aidespicotementsduboutdesdoigtsauxaisselles.
Qu'est-cequinevapas?Signé-jequandjepeuxànouveausentirmesdoigts.Mesparentssontici,répond-elleensignant.Elleraccrocheletéléphoneetcourtverssonplacard.Merde.Sesparentssontici?Cen’estpascommeçaquej’avaisprévudelesrencontrer.Nerestepascommeça.Ellepoussemajambe.Habille-toi.Ellecourtjusqu’ausalonetrevientavecmesvêtementsetmeschaussures,etmelesjettedessus.Je
lancemeschaussuresausolcommesijechassaisuninsectededevantmonvisage.Emilyroulesimplementlesyeuxetmelanceunregardnoir.Jesauteenl’airetcommenceàmettremesvêtements.Jemesuisdéjàretrouvédansdessituations
bizarres,maislàc’esttrèsembêtant.Cen’estpascommeçaquejevoulaislesrencontrer.Jevoulaisêtrebienhabillé,rasé,etressembleràquelqu'unquipourraitconveniràleurfille.Jepassemonsous-pullsurmatêteetserrelesdents.Merde.Ilvafalloirquej’enprennemonparti.
Jesautedansmonjean,etEmilyseprécipiteverslasalledebainpoursedébrouillerlescheveux.Jemerhabillecomplètement,chaussurescomprises,parcequejeneveuxpasêtrepieds-nuspourrencontrersesparents.J’aiperduunechaussette,maisjen’aipasletempsdelachercher.Jelasuisetmemetunpeudedentifricesurledoigtpourpouvoirme«brosser»lesdents.Jepassemondoigtsurmesdents,etellemesouritpar-dessussabrosseàdents.
Jecracheetmerincelabouche,etellefaitdemême.Ellepasserapidementdevantmoi,maisjepassemonbrasautourdesatailleetlatireversmoi.Elleneprotestequ’àmoitiéetsemetàrirecontremeslèvres.Tienstoibien!gronde-t-elle.Ellemetducaféàchauffer,etjeposeunetassesouslebecverseuràlaplacedurécipient,puisjela
remplacerapidementparlerécipientvideetmeprécipiteàlatabledelacuisinedèsqu'ilestplein.J’ouvresonjournaletchercheàtoutevitesselagrilledesmots-croisés.Jelaremplisdemotsquiferontcroirequej’ytravailledepuisuncertaintemps.
Moncrayonestpointésurlejournalquandsesparentsfranchissentlaporte.Ilsontfrappéaumoins?signé-jeàEmily.Ellesecouelatêteetgrimace.Heureusementqu’Henryaappelé.Sonpèrehausseunsourcildèsqu'ilmevoitàlatable.Puisilplisselesyeuxetilmeregardefixement.
Sesyeuxsuiventmestatouages,quivontjusqu'àmoncouetredescendentversmespoignets.Jeneveuxjamaislescacher,etenvérité,lefaitqu’ilmescrutemedonneenviederetroussermesmanchesafinqu'ilpuisselesadmirerjusqu'audernier.Maisquelquechosemeditqu'ilneserapasimpressionné.
«Maman.Papa.»Emilyfaitunsigneversmoi.«C’estLogan.»Ensuite,ellelesdésignedudoigt.Ellesigneenparlant,etj’aiplutôtenviequ'ellearrête.
Samèreseprécipite.«Logan,moncher»,crie-t-elle.«Nousavonsbeaucoupentenduparlerdevous.»
Moncœurbonditàlapenséequ’Emilyaparlédemoiquandellen’étaitpaslà.Peut-êtrequejeluimanquaisautantqu’ellememanquait.«Jesuistrèsheureuxdevousrencontrer»,dis-jeentendantlamain.
Elleignoremamainetpassesesbrasautourdemoi.Ellemeserrefermementpendantunbonmoment.Puisellefaitunpasenarrière,sesmainsencoreposéessurmesbras.Ellelespresse.«MonDieu,quelhommesolide!»,dit-elleensouriant.Ellemefaitunclind’œil.«JecomprendspourquoiEmilyestsi
amoureuse.»Monvisages’empourpre.Lepèred'Emilyenfoncesesmainsdanssespochesetsebalancesursestalons.Ilmefaitunsignede
latête,etjepensequ'ilgrogne.Jenepeuxpassavoirsiunsonestsortidesabouche,maisjesuissûrqu'ilvientdefaireunbruit.Ungenredebruitquejen’apprécieraispassijepouvaisl'entendre.
Jeluitendslamain.«M.Madison»,dis-je.Àcontrecœur,ilsaisitmamainetlaserrefermement.Jemeforceànepasrépliquer,quandillaserre
unpeutropenguised’avertissement.Aulieudecela,jelaissefaire.Jelelaissegérerparcequec’estsonpère,bordel!Ҫanemeplaîtpas,maisjelaissefaire.
«Loganestvenuprendrelepetitdéjeuneravecnous»,lanceprécipitammentEmily.Ellemetsesmainspar-dessuslesnôtresetdesserrelesdoigtsdesonpère.Illalaissefaire.Jesecouemamainendoloriequandillalibère.
Ilregardelepliquelesdrapsontfaitsursajoueetvoitqu’ellen’estpasmaquillée.«J’ensuissûr»,dit-il.
Samèreposedessachetsdepâtisseries,debagels,etd’autresalimentspourpetit-déjeunersurlatable.Emilycommenceàdéballerlessachets,ensautillantsursesorteilscommeàsonhabitude.Ellesebaladeenchaussettes,etjenepeuxpasm’empêcherdepenserqu’ilmemanqueunechaussette.Jemedirigeverslesalonoùjelavoiscoincéeentredeuxcoussinsducanapé.Jelametsrapidementdanslapochedemonsweat.Samèremesuitdanslapièceetmesourit,puislèvesondoigt.«Vousnepartezpas,n’est-cepas?»
Pasderisque.«Non,MmeMadison»,dis-je.«Jecherchaisjustequelquechose.»"Elleplisselesyeux.«Etvousl’aveztrouvée?»Jepensequ’ellenemeparlepasvraimentdema
chaussette,là.Jetoussedansmonpoingfermépouréclaircirmagorge,quiestsoudainserrée.Jenesaispas
pourquoi.«Oui,madame.»Ellehausseunsourcilpourm’inciteràcontinuer.«J’aitoutcedontj’aibesoinmaintenantqu’Emilyestrevenue.»Jelaregardedanslesyeux.«Soyezfort»dit-elle.Puisellemefaitunclind’œil.Ellesursauteetregardeverslaporte.Emilyentredanslapièce,lesyeuxplissés.Sonpèresetientderrièreelleavecunsourirenarquois.
Quelqu'undoitavoirfrappéàlaporte.Elleseprécipite,regardeparlejudas,etreculeenmurmurantquelquechose.Jen’arrivepasàlireseslèvres.
Emilyouvrelaporte,etunhommeentre.Ilporteunechemiseboutonnée,unecravate,etdeschaussuresquiontcoûtépluscherquemonloyermensuel.Ilposesavalise,serrelamaindeM.Madison,etsetourneversEmily.Ilsedirigeverselle,lesbrastendus.Jefaisunpasenavantpourmemettreentreeux,maisMmeMadisonattrapemonbras.«Nefaitespasça!»,prévient-elle.«Ҫavas’arranger.»
Emilylelaisselaserrerdanssesbras,maisellenel’étreintpas.Aulieudeça,ellegrimace.Ҫameréchauffelecœur.
Ellesetourneversmoi,etjevoisquelquechosequejenecomprendspastrèsbiendanssonregard.Est-cedelapitié?Pourmoi?Elleapeurquejenepuissepasrivaliseraveccethomme?Quidiableest-il,detoutefaçon?
Jedessineuncercleautourdemeslèvres,pourluidemanderquic’est,sansquepersonnenemevoie.Ellecourbesonindexpourreprésenterlalettrex.C’estsonex?Sérieusement?
Lepasséd’Emilyvientd'entrerparlaporte.Etsij’encroissonregard,ilneveutplusfairepartiedupassé.Ilveutplusqueça.
Jeregardesonpère,quiarboreunsourirenarquoisettientsesbrascroiséssursapoitrine.Luinonplusneveutpasquecetabrutisoitcantonnéaupassé.
Bien.Jevaisluifairesafête.Voilàlaseulefaçondontilferapartiedesonavenir.Jefaisunpasenavantetfermelepoing.Ilestaussigrandquemoi,maisjesuissûrquesamâchoire
estensucre,toutcommesesfesses.
EMILY
Cen’estpasbon.Pasbondutout.Tripn’estpascenséêtreici.IlestcenséêtreàLosAngeles.Maisil
estici.Ilmarcheversmoicommesinousétionsdevieuxamis.Commesiilyaquelquesmois,ilnem'avait
pastraitéed’idiote,entreautres.Commesijenel'avaispasplaquéàlaveilledesnocesavantmonderniervoyageàNewYork,quandj’airencontréLogan.Commesij’allaisacceptersonétreinte.
Ilmeserre.Ilmeserredetropprès.Jerepoussesapoitrine,deplusenplusfortjusqu'àcequ'ilsoitobligédemelâcher.Loganestentraindetraverserlapièce.JepousseTripetglissemamaindanslecreuxdubrasdeLogan.J’écartelescheveuxdemonvisage.«Qu’est-cequetufaisici,Trip?»dis-jeenserrantlesdents.
Logancontractesesdoigts,ouvrantetfermantsonpoingàplusieursreprises.Ondiraitqu'ilpourraitétranglerTripàmainsnues.
Tripregardemonpère.Ilprendunfauxairincrédule.«Vousneluiavezriendit,M.Madison?»«Jen’enaipasencoreeul’occasion»,ditPapaensouriant.«Maisjepensequec’estlemoment.»Il
faitsigneàTripdecontinuer.«Tonpèrem’installeicitemporairement.Iln'aimaitpasl'idéedetesavoirseuleenville.»Trip
regardemonpère,commes’ilavaitbesoind’êtrerassuré.Papaacquiesce.Tripsouritetfaitminedemeserrerànouveau,maisLoganl’arrêteenposantunemainsursapoitrine.TripregardeLogancommes’ilsentaitmauvais.«Quidiableêtes-vous?»demande-t-il.IlobservelafaçondontjetienslebrasdeLogandetoutesmesforces,etilsembleresterbouchebéeuninstant.Illaisseéchapperunpetitsoupir.«C’estlui?»demande-t-ilàlacantonade.«C’estlefameuxmec?»Puisiléclatederire.
JesenslebrasdeLogansecontractersousmamain.Jeleserrefermement,plantantmesonglesdanssapeaupourattirersonattention.Ilmeregardeenfin,etjeleregardedanslesyeuxetarticulelesmotsjet’aime.
Ilhochelégèrementlatête,etilparaîtunpeumoinstendu.«Donc,tuveuxhabiteràNewYork?»demandé-jeàTrip.Ilregardemonpère,quihochelatête.«N’est-cepasmerveilleux?»lance-t-il.«M.Madisonveut
quejedirigelebureaudeNewYork.»Jeregardemonpère,etscrutesonvisage.«NousavonsunbureauàNewYork?»Ilsourit.«Depuisaujourd’hui.»«Félicite-moi,Em!»crieTrip.«Tun’espasunpetitpeucontentedemevoir?»Ilestabsolument
excitéetçamedégoûte.«Oh,Ralph!»soufflemamèrequandelleréaliseenfincequisepasse.«Tun’aspasfaitça!»Elle
enfouitsonvisagedanssesmainsetgémit.Ellelèvelesyeuxversmoi.«Jen'étaispasaucourant.Jesuisdésolée.»ElleregardeLogand’unairnavré.
Jesensqueleschosessontsurlepointd'empirer.Monestomacseserreetmonpoulscommenceàs’emballer.
«Pourquoionnes’assiedpas?»ditpapa.Ilmontrelecanapéàmamère,etTripselaissetombersurunfauteuildel’autrecôtédelapièce.JepousseLoganparlahanchejusqu'àcequ'iltombesurunfauteuil,luiaussi,etjem’assiedssurlebrasdecelui-ci.Ilenroulesonbrasautourdemesfesses,samainposéesurmahanche.MonpèreetTripfroncentlessourcilsenvoyantça.Jecouvresamainaveclamiennepourqu’ilnebougepas.
«Qu'est-cequisepasse,papa?»demandé-je.JeregardeTrip.Ilestsouriant.«Pourquoies-tuici,Trip?»
Tripselèverapidementetfrappedanssesmains.«Jesuistonnouveaucoloc!»crie-t-il.LamaindeLoganseresserresurmataille,etjeleregardeenlevantundoigtpourluidemanderde
patienter.«Jen’aipasdecolocataire»,dis-je.«Etjen’enveuxpas.»
«Jenepeuxpascroirequetuaiesfaitça,Ralph»,ditmamère.Ellesautesursespieds.«Jenepeuxpascroirequetuaiesfaitçasansm’enparler.»
Lapièceestsoudainsilencieuse,etl’onentendseulementlecliquetisdestalonsdemamèrequiarpentelapièce.
«Jeneveuxpasquetusoisenvilletouteseule»,ditpapa.Ilal'airbeaucouptropcontentdelui.«EtpuisnousavonsréaliséqueTripallaitveniràNewYork,etnousavonspenséqueçaallaitvousaidertouslesdeux.Ilyadeuxchambres,aprèstout.Etmaintenant,tuneserasplusseule.»
«Jen’allaispasêtreseule»,commencé-je.MaisLoganserremahanche.J’arrêtedeparler.Monpèrefroncelessourcils.«Queveux-tudireexactement,Emily?»demande-t-il.«Je…»Jem’arrête,nesachantpascommentcontinuer.«Je…»Jerefermelabouche.«Laisse
tomber»,marmonné-je.«NewYorkestunendroitdangereux,Em»,ditTrip.Ilesttoujoursaussisouriant.Commeunvendeur
devoituresd'occasion.Ouunrequin,justeavantdemordreunnageurpeuméfiant.IlregardeLogancommes’ilétaitlaconfirmationdudangerdelaville.«Onnesaitjamaisquelgenredepersonnesonpeutrencontrer».
Jeregardeleplafondetcomptejusqu’àdix.Loganestsilencieux.Unpeutropsilencieux.Ilestplustenduquelescordesdemaguitare.«Ҫava?»
demandé-je.Jesigneenmêmetempsquejeparle.Tripsefrappelefrontaveclapaumedesamain.«OhmonDieu!»s’écrie-t-il.«J’avais
complétementoubliétonhandicap!»Ilsemetàparlerenponctuantchaquemotd’unepause.«Tu.As.Besoin.Qu’on.Parle.Lentement?»
«J’arriveàsuivre»,ditLogan.«Maismercidetaproposition.»«Dis.Nous.Si.Nous.Devons.Parler.Pluslentement.»Tripsourit,etj’aienviedeluibalancerun
coupdepoingdanslafigure.Loganrelèvelatête,etjesaisquesonsourireestforcé.«Merci.»«Papa»,commencé-je.«Tripnepeutpasresterici.»PaparegardeTrip,etilsprennenttouslesdeuxunfauxairétonné.«Pourquoi?»demandeTrip.Papadésignedudoigtlaporteouvertedelachambre.«Tuasdeuxchambres.Etpleindeplace.»Il
mefixe.«Tum’asdittoi-mêmequevousétiezencoreamisquandtuesrevenueàlamaison.Cen’estpaslecas?»
Ilfaitl’idiot.Jeconnaismonpère.Etjesaisquandilcomprendounecomprendpasquelquechose.Là,ilcomprendtropbien.«Tripestmonex-petitami,papa.Tunepensespasqueceseraitunpeubizarre?»
Papabalayemesdoutesd’ungestedelamain.«Non.Vouspouvezalleretvenircommevousenavezenvie,touslesdeux.Etjemesentiraimieuxquandjeseraidel'autrecôtédupays,s’ilesticiavectoi.»
«Ilnepeutpasresterici.»Jemelève.Jenevaispasmelaisserfaire.Jenevaispaspermettreça.«Jepartirai,papa.JejuredevantDieuquesituessayesdemefaireça,jedisparaîtraiànouveau.»
Papaserassoit,etprendunairsuffisant.«Tusais,j’aieuunappeldumédecindeMatt,l'autrejour.»PaparegardeLogandanslesyeux.«Ilsontditquetonfrèreestprêtpourladeuxièmephasedutraitement.Etilsontdemandésijepourraifournirlesfonds».
LebrasdeLoganlâchemataille,etilselèvetrèslentement.Ilmeregardeetappuieundoigtsurmeslèvres.Sondoigttremble.«M.Madison»,dit-il.Ilfaitunsignedelatêteàmonpère,puisàmamère.«MadameMadison.C’étaitmerveilleuxdevousrencontrer.Jedoisvousdireaurevoirmaintenant.»Ilsedirigeverslaporte.«Etencequiconcerneletraitement,silalibertéd'Emilyenestleprix,vouspouvezprendrevotreargentetvouslemettreaucul.»Ils’arrêteàlaporte.JesuisaccrochéeàsonbrascommeunsingeàVelcro.
«S'ilteplaît,neparspas»,supplié-je.«Pascommeça.Jepeuxarrangerça».Ilmeforceàlâchersonbras.«Jesaisquetulepeux.»Ilembrassemonfront,appuyantseslèvresen
inspirantprofondément,lesyeuxfermés.Puisilmerepousse.«Jedoisyaller»,dit-il.Savoixestrauque.«Jeteparleraiplustard.»
«Jevaism’occuperdeça,etjereviendraitechercher.Jetelepromets.»Ilhochelatête.Puisilsortetfermelaportedoucementderrièrelui.Ilyaunbruitdel'autrecôtédu
muretjesaisqueLoganaattendud’êtreàl'extérieurpourcasserquelquechose.«Bondébarras»,ditTrip,ensefrottantlesmainscommes’ilvoulaitlesdépoussiérer.
LOGANJesoupèseleseind'unefemmedansmamain,imaginantcommentletatouagequ'elleveutenhautde
celui-cipendradansvingtans.«Jenepensepasquecesoitlemeilleurendroit»,dis-je.Jeportedesgants,etjesuisderrièrelerideaudel'arrière-boutique,quiestl'endroitoùnousfaisonstouslestatouagesprivés.J’aiessayédepersuaderPaul,monfrèreaîné,defairecelui-ci,maisiln'avaitpasletemps.Safille,Hayley,estchezlababy-sitter,etildoitallerlachercher.J’aiproposéd’yalleràsaplace,maisilari,asecouélatête,etilestparti.
Jesoupèsedenouveaulapoitrinedelafemme.Jeluiaifaitmettredespatchessursesmamelonsavantmêmedelatoucher.Donc,çan’ariendesexuel.Pourmoi.Maispourelle,cen’estpaslamêmechanson,apparemment,puisqu’elleessayed’attraperlaboucledemaceinture,etjedoisrepoussersesmainsensoulevantmongenoupourlabloquer.Jen´aipasbesoindeça.Jeluipassesontee-shirt.«Mettezça,s'ilvousplaît.»
Salèvreinférieures’avancedansuneexpressionqu'ellepensesansdoutesexy.Moi,jepensequ’elleestpathétique.«Tuétaisplusamusantavant»,boude-t-elle.
Oui,àl'époquejen’étaispasamoureuxd’unefemmequejenepouvaispasavoir.Jen’aipasencoredigéréleplandesonpèrepourfaireinstallerTripavecelle.Ceconnardnem’avait
mêmepasditbonjour.Toutcequ'ilafaitc’estdemeprendredehautcommesij’étaisunidiot.Es.Tu.Un.Connard?Oui.Tu.Es.Un.Connard.Maisc’estunconnardquivitmaintenantavecmapetite-amie.Lerideaubouge.C’estcommeçaquelesgensmedemandentlapermissiond'entrerdansl'espace
privédelaboutique.Jecrie«Entrez!»Emilypassesatête.Tuesoccupé?demande-t-elle,ensignantenmêmetemps.J’adorequandellefaitça.
Malgrécequiestarrivéplustôt,jesuisvachementcontentdelavoir.Elletraverselapiècelentement,puism’embrassetendrement.J’aienviedem'attardersurseslèvrestoutelajournéeettoutelanuit.Jamaistropoccupépourtoi.Jesuiscontentquelafemmesurlatableaitremissontee-shirt.
«Etmoi?»demandema«cliente».«Jepensequevousdevriezfaireletatouagesurlecôté.Ouendessousdevotrepoitrine,plutôtque
surlehaut»,suggéré-je.Ellefaitremuersesseinssoussontee-shirt.«Ilssonttropgrospouruntatouage?»J’aivuçaunmilliondefois.Aprèsquelquesannéesetunoudeuxenfants,sesseinsplongeront
dangereusementverssonnombril.Cen’estpasforcémentunemauvaisechose-touteslesfemmessontbelles-maisc’estmauvaispourlestatouages.
«Jepensequ'iltiendraitmieuxsinouslemettonssousvotrepoitrine.C’estpourvotrepetitami,non?»Jeregardeletatouage.C’estlenomd'unhomme.Ellehochelatête.Pauvreconquinesedoutepasquec’estuneputequimeferaitmonaffaireàlavitessedel’éclair.Jevaislatatouerlégèrementparcequej’ailesentimentqu'ellevabientôtvouloirlecacher.
Ellehochelatêteetjesorsmonmatériel.«Tupeuxattendrequejefinisse?»demandé-jeàEmily.Nousdevonsparler.Jedoissavoircequis’estpasséaujourd'hui,aprèsmondépart.Jenepouvaispas
rester.Jenepouvaistoutsimplementpas.PastantquesonpèreluifaisaitduchantageavecletraitementdeMatt.Siellem’avaitdemandémonavis,jenel’auraisprobablementpaslaisséefairemêmelapremièrefois,etplutôtcreverquelalaisserfaireànouveau.Cen’estpasdubétailqu’onpeutnégocier.C’estunêtrehumain,putain!Etjel'aime,àlavie,àlamort.
«Jepeuxattendre»,dit-elle.Ellesortpours’asseoiravecFriday,lafillequis’occupedelacaisse,pendantquejetravaillesurletatouage.Unedemi-heureplustard,elleestentrainderireavecFridayquandjesorsaveclafilleetsonnouveautatouage.Emilymeregardeenclignantsesjolisyeuxmarron.Ellem’atellementmanqué,etjesuistellementheureuxqu’ellesoitderetour.Maisjesuisunpeuinquiet.
LajeunefillevapayerFridayetglissesonnumérodansmapocheenpassantàcôtédemoi.Jelejettedanslapoubelledèsqu'elleadisparu.Emilyhausselessourcils.«Dois-jem’inquiéter?»demande-t-elle,maisellesourit.
Jen’aipasenviedesourire.«Etmoi?»répliqué-je.Jeluifaissignedemesuivreàl'arrièredelaboutique.Ellemepermetdel'aideràsereleveretmesuit.
«Tuasfinipouraujourd’hui?»demande-t-elletandisquejenettoiemesinstruments.J'acquiesce.«Qu’est-cequis’estpasséquandjesuisparti?»Elleprendunairsérieux.Elleregardeunpeupartout.Merde.C’estmauvaissigne.«Pasgrand-
chose»,dit-elleengrimaçant.Jesoulèvesonmentonavecmondoigtetlaforceàmeregarder.«Jenetelaisseraipastevendre
encoreunefoispourletraitementdeMatt.»Ellefaitnondelamain.«Net’inquiètepaspourça.Mamèreluiaditqu'ellepayeraitelle-mêmes’il
lefallait.Ellet’aimedéjà.»Ellemesourit.«Touscesgrandsmecsblancstatoués…Lesfemmesâgéesaimentça.»
Unrireéclatedansmagorge.Emilysourit,puisellesecrispeànouveau.«Allez.Dis-moi»,insisté-je.«Ҫanepeutpasêtrepirequecequej’aiimaginétoutelajournée.»«Tripvaresterchezmoienattendantdesetrouverunappartement.»Elleattendquejeréagisse.Je
prendsuneprofondeinspiration,essayantdenerienmontrer.«Tuesencolère?»Jelarepousse.«Tutefousdemagueule?»demandé-je.Jesuistellementencolèrequemavisionse
brouille.Ellefaitunpasenarrière,etjemerendscomptequ'ellenem'ajamaisvraimentvumemettreencolère.Ellem'avuénervéausnackquandellem'aposédesquestionssurquij’avaisbaisé.Ellem’avupleurer.Ellem’avusouffrir,commequandnouspensionsqueMattallaitmourir.Maisellenem'ajamaisvraimentvumemettreencolère.J’essayedemecalmer.«Jesuisencolèrecontreeux.EtsijamaisjecroiseceTrip,jevaiscertainementluifaireunetêteaucarré.»
«Jepourraisregarder?»demande-t-elleensouriant.«Letruc,c’estque…»,dit-elleavechésitation.«PendantqueTripsechercheunappart,j’espéraisquepeut-êtretuvoudraisbienquejerestecheztoi».Elleretientsonsouffleenattendantmaréponse.
«Tutefousdemagueule?»demandé-jeànouveau.Maiscettefois,jepassemesbrasautourd'elleenlefaisantetjelafaistournerautourdemoi.Elleglousse,jepeuxsentirlescontractionsdesonventre.Ellenecherchepasàmerepoussercommeellel'afaitavecTripcematin,quandilaessayédel’étreindre.Biensûr,cen’étaitpasl'hommeleplusheureuxdumondeentierquandill'afait.Jesupposequeçacompte.
«Biensûrquetupeuxresterchezmoi!»Jeluipincelenez.«Idiote.»Jeveuxqu'elleresteavecmoichaqueminutedechaquejour.«Ҫanedérangerapastesfrères?»demande-t-elle.«Ilsvontêtreravis»,dis-je.Jepousseunemèchedecheveuxderrièresonoreille.«Tuleuras
manqué.»«Est-cequevotreappartementsentleschaussettessalesetlapizzarassise?»demande-t-elle.Jegrimace.Probablement.Jetiensmonpouceetmonindexàuncentimètred'intervalle.«Peut-êtreun
peu.»Elleseblottitcontremoi,enroulantsesbrasautourdemataille.Elleditquelquechosecontrema
poitrine,maisjenepeuxpasvoirseslèvres.Jesoulèvesonvisage.«Quoi?»demandé-je.«Jet'aime»,dit-elle.Puiselleleditencoreetencoreetencore,etmoncœursegonfle.Jel'embrasse
commesic’étaitladernièrefois,jusqu'àcequenoussoyonstouslesdeuxàboutdesouffle.Leslumièress’éteignent.
«Jepensequeçaveutdirequ’ilfautpartir»,dis-je.Jetirelerideau,etFridaynousregarde,sonsacjetésursonépaule.
«Vousvenezdefairel’amourlà-dedans?»demandeFriday,impassible.«OhmonDieu!Non!»dis-je.Jepoussegentimentl'épauledeFriday,unpeucommejeleferaisavecmasœur,sij’enavaisune.«Cen’estpashygiénique»,prévient-elle.Emilymetlamainsursabouchepours’empêcherderire.«Sivousl'avezfait,allezpulvériserunpeudeproduitlà-bas,ok?Del’antiseptiqueouquelquechose
decegenre.»Ellesefrottelenez.«Onl’apasfait»,grogné-jeenessayantd’attraperFriday.Elledétestequandjefrottemonpoingsur
satête.Ellesemetàcrierets’éloignedemoi.«Ehbien,quandvousleferez,nemettezpasdesmicrobespartout.Mettezdupapierouquelque
chose.»Elleestsérieuse,maisçamefaitquandmêmerire.Maintenant,jenevaisplusarriveràchasserl'idéed'avoirdesrelationssexuellesavecEmilyquandjevaisêtreautravail.
«Jem’assureraiqu'ildésinfectebien»,ditEmily.Jepassemonbrasautourd'elle,latirantàmescôtés.Jel'embrasse,etsinousnesortonspasvited'ici,jevaisêtreobligédelaramenerderrièrelerideauetdedésinfecter.
NoussuivonsFridayverslasortie,etelleseretourneetverrouillelaporte.«Bonnenuit»,crie-t-elle.C’estsamedisoiretilestencoretôt,alorsjeneluiproposepasdelaraccompagner.Ellesetournepourpartir,puissetourneànouveauversnous.«Jesuiscontentequetusoisrevenue,Emily»,dit-elleenseservantdesesmainscommed’unporte-voix.Puiselles’enva.
«C’estquelquechose,cettefille,n’est-cepas?»,demandeEmily.
Oui,c’estcertainementquelquechose.Maisonnesaitpasquoi.«Tuveuxallerchercherquelquechoseàmanger?»demande-t-elle.Jemerendscomptequ'elleason
sacdetoilenoiresursonépaule.Jeleluiprendsetlemetssurlamienne.«Tuastoutpréparé,hein?»demandé-je.«Jesentaisquetun’allaispasmerenvoyer.»Ellemesourit.Jenepourraispaslarenvoyer,mêmesi
jelevoulais.«Rentronsàlamaisonetcommandonsunepizza»,suggéré-je.Jeregardemamontre.«Hayleyn’est
pasencorecouchée.Jesuissûrqu'elleveuttevoir.»«Emmène-moiàlamaison»,dit-elle.Alorsjelefais.
EMILYNouspassonslaportedel'appartementqueLoganpartageavecsesquatrefrères,etjefaisunbonden
arrièrequandilssemettentàcrierenchœur:«Surprise!»JeregardeLoganquisecouelatêteetsignelemotdésolé.Puisilmetireverslui,serrantsesbras
autourdemoi,maisçanedurequ’uninstant.Sesfrèresseprécipitentsurmoi.SametPete,lesplusjeunesdelafamille,m’attrapentenpremier.Lesjumeauxm’attaquentchacund’uncôté,m’écrasantentreeux,commesij’étaisunegarnituredesandwich.Ilsmeserrent,etilspressentleurslèvrescontrechacunedemesjoues.
«Sivousmeléchez…»avertis-je.Samadéjàsortisalangue,maisillarentretrèsrapidementetmesourit.
«Bienvenueàlamaison»,ditSam.Ilfaitunpasenarrière,etlesbrasdePetem’enlacent.Ilmeserrefort,pressantmatêtecontresapoitrine,tandisquesesmainsdécoiffentmescheveux.
«Veux-tubienarrêter?»rouspété-je,enessayantd'aplatirmescheveux.Peteritetfaitunpasdecôté.«Bienvenueàlamaison»,ditPaulavantdemeprendredanssesbras.Ilestvraimentgrand,encore
plusgrandqueLogan,etjepensequ'ilpourraits’enroulerdeuxfoisautourdemoi.«Merci»,murmuré-jecontresapoitrine.Jepeuxàpeinerespirer,maisçavautlecoup.Ensuite,ilyaMatt.Ilestappuyécontrelecomptoirdelacuisine,lesbrascroisésdevantsapoitrine.
Ilnesouritpas.Sesyeuxsonthumides,etilbatdescilsàtoutevitesse.«Viensici,mongrand»,dis-je,enluifaisantsignedudoigt.Ilpousselecomptoiretsedirigevers
moi.«Jevaisembrassertapetite-amie,Logan»,prévient-il.LessourcilsdeLogansesoulèvent,maisilne
ditrien.Ilsouritethausselesépaules.Matts’arrêteenfacedemoietsoulèvemonvisageverslesien.Ilmeregardedanslesyeuxetsoutient
monregard.«Merci»,dit-il.J’aisoudainunebouledanslagorgeetjedéglutispourlafairepasser.J’essaiedeparaîtredésinvolte.
«Dequoi?»demandé-jeenfaisantungestedelamain.Ilnemelaissepasdétournerleregard.Iltientmonvisageentresesmainsetmefixe.
«D’avoirsauvémaputaindevie»,dit-il.«Merci».Ilsepencheetm’embrassesurlajoueavecungrossmack.«Oh,jen’airienfait»,commencé-je.Ilmeregarde,etsonregardestsigravequemesentraillesfrissonnent.«Si,tuasfaitquelquechose»
dit-il.«Jenel'oublieraijamais.»IlregardeLogan.«Jenesuispasleseulquetuassauvé»,chuchote-t-il.Labouledansmagorgedevientdixfoisplusgrosse.«Situasbesoindequelquechose,viensmevoir,d'accord?Jeferaisn’importequoipourtoi.»
«Pourrais-tutuerunhommepourmoi?»demandé-je.IlpourraitaumoinsbriserlesrotulesdeTrip.Ilfroncelessourcils.«Ilyasansdouteunehistoirelà-dessous.J’espèrequetumelaraconterasplus
tard.»J'acquiesce.«Tuvasmieux,non?»demandé-je.Jeretiensmonsouffleenattendantlaréponse.Ilsourit.«Jenesuispasmort.»«Ehbien,c’estdéjàundébut»,intervientPaul.«Onauraitdûécrireçasurlegâteau.»Ilouvreune
petiteboîteàgâteauetilyamarqué«Bienvenuecheztoi»surleglaçage.«Pourl'invitéed'honneur»dit-ilavecungestemajestueux.
«Onpeutmangerlapizzamaintenant?»gémitSam.«Ouilfautcontinuerlaréunion?»
Paultapel'arrièredelatêtedesonpetitfrère.«Elleasauvésaputaindevie,têtedenœud!»PeteimitelesgémissementsdeSam.«Onpeutmangerlapizzamaintenant?»Jerisetm’ensersunmorceauquejefourredansmabouche.«Dieumerci»,gémitPaulenseservantaussiunmorceaudepizza.Iltapeaupassagelesmainsde
Samquiestaumilieu.«Jecrevaisdefaim.»Jesuistellementtouchéeparleurfêteimproviséequejenepeuxpasarrêterdesourire.Jesaisquej’ai
cesourireniaissurlevisage,maisjesuistropheureused'êtreici.Logantireunechaiseetmefaitsignedem’asseoir.Maisjesenssoudaindespetitsdoigtstirersurlajambedemonjean.JeregardeHayley,quiclignesesjolisyeuxbleusdansmadirection.Hayleyatroisans,etnousavonspasséunpeudetempsensembleladernièrefoisquej’étaisici.
«Bienvenueàlamaison»,dit-elle.Jemetsmapizzasurlecomptoiretluitendslesbras.«OhmonDieu»,soufflé-je.Jemepencheetlasoulève.Ellem’enveloppedesespetitsbrasetmeserrefort.Enfin,ellerelâchesonétreinteetchuchoteàmonoreille.«Turestespourdebon?»Ellemordillesondoigtenattendantmaréponse.
«Jevaisresterpourtoujours.»C’estvrai.Jenerepartiraijamais,adviennequepourra.Toutcedontnousavonsbesoin,nouspourronsnousdébrouillerenfamillepourl’avoir.CegroupehétéroclitedegarçonsavecHayleyreprésentemafamille,autantmesparents:ilssontmonfoyer.
JeposeHayleysurlebordducomptoiretluicoupeunmorceaudegâteau.Sesyeuxbrillent,etellesourittimidementàsonpère.
«D’abordlerepas»,prévientPaul.Jeplanteunefourchettedanslegâteauetprendsunegrossebouchée,puisendonneunepetitebouchéeàHayley.Paulfroncelessourcilsetdit:«Trèsbien.Unebouchée.»Illèveundoigtensigned'avertissement.
Hayleysourit,etjeluifourrelemorceaudegâteaudanslabouche.«C’estvraimentbon»,murmuré-jedevantmongâteau.PetetapeSamsurl'épaule.«Tuvois,jet’avaisditqu'elleadorerait»,dit-il.Samrougitetdit:«C’estjusteungâteau.»Jemontrelegâteau.«C’estpastoiquiasfaitcegâteau!»LecoudeSamdevientcramoisi.«Jecuisineparfois.»Ilmetsesmainssurseshanchesetmedéfie.
«Lesvraishommesfontdesgâteaux.Etdestartes.Etdesbiscuits.Etd'autresconneries.»Ilagitesamaindanslesairscommes’ilmegrondait.JenesavaispasqueSamcuisinait.C’estvraimentl'undesmeilleursgâteauxquej’aiejamaismangé.
«Lesvraishommesavecdevraiespetitesbites»,ditPete,entenantsesdoigtsàuncentimètred'intervalle.Samluidonneuncoupdepoingdansl’épaule.
«Demandeàtacopinesij’aiunepetitebite»,rétorqueSam.«Ellesemblaitbeaucoupl’apprécierlanuitdernière.»
«Arrête»,grondePaulensoulevantHayleyducomptoirpourlaposerparterre.«Ilyadesfillesàlamaison.»
«Ellesnecomptentpascommedesfilles»,ditSamenavalantunebouchéedepizza.«Ehbien,merci»,ronchonné-je.«Tusaiscequejeveuxdire.»Samparlelabouchepleine.Loganglissesesbrasautourdematailleetposesonmentonsurmonépaule.«Ҫameparaîtbienêtre
unefille»,dit-il.Ilgrogneetmordillelecôtédemoncou.MonDieu,commej'aimeêtreiciaveceux!J’airatépleindechosesquandjen’étaispaslà,etjeveux
toutsavoiràlafois.Pouvons-noussortirdiscrètementd'icietfilerdanslachambre?signeLoganaprèsm’avoirfait
tournerpourquejeleregarde.Ceseraitimpoli.Jesecouelatête.Onvientd’arriver.Tusavaisqu’ilsavaientpréparéça?Ilhausselesépaulesetsourit.Jesavaisqu'ilyavaitdugâteau.Lapizza,c’estjusteledîner,je
pense.Ilsnesavaientpasquandtuarriverais.Tuauraispumeprévenir.Oùseraitleplaisirdanstoutça?Ildésignelachambredupouce.Pouvons-nousalleraulit
maintenant?Ilagitelessourcilsdansmadirection.Oùseraitleplaisirdanstoutça?demandé-je.Mapochevibre,etjesorsmontéléphone.C’estma
mère,dis-jeàLogan.«Allo»,dis-jecalmement.JemarcheverslachambredeLoganpourpouvoirentendremamère.
«Toutvabien?»demandemamère.«Biensûr.Pourquoi?»J’entredanslachambredeLogan.
«Jevoulaisjusteêtresûre.Tripaappelétonpèreetaditquetun’étaispasàl’appartement».«Maman»,commencé-je.«Jesais,jesais»,m’interrompt-elle.Jepeuxpresquel’imaginerlevantlesmainsensignede
reddition.«Es-tuchezLogan?»Savoixestpresquechantante.Unsouriretirelecoindemeslèvres.«Oui,ilsontorganiséunefêtepourmoi»,avoué-je.«C’était
trèschouette.»«EtLogan?»demande-t-elle.«Commentva-t-il?»Cequ'elleveutvraimentsavoirc’ests’ilestvraimentencolèrecontremonpère.«Ilvabien.»«Tonpèrevas’habitueràlui»,dit-elle.«Ilfaudrabien.»J’ail’airdésinvolte,maisjenelesuispas.Jedislavérité.«Emily»,prévient-elle.Elleprenduneprofondeinspiration.«Mêmetoi,tupeuxcomprendrequ’il
n’estpaslegenred’hommequetonpèreenvisageaitpourtoi.»Iln’estpasnonplusl’hommequej’envisageaispourmoi.Jen’avaisjamaisespérétrouverquelqu'un
d'aussibonetgénéreuxqueLogan.«Jesais.N’est-cepasformidable?»Mamèrepousseunsoupir.«Ilyaunesoiréedemainàl'hôtel.C’esttonpèrequiinvite.Onviendrate
chercheràtroisheures.»«Attends»,dis-je.«Pourquoijedoisyaller?»«C’estunévénementfamilial»,dit-elle.«TupeuxfairevenirLogan.Cen’estpastenuedesoirée
exigée,maisc’estplutôtformel»,prévient-elle.«Maman»,dis-jeengeignant.JesuissûrequeLogann’apasdecravate,etencoremoinsunecravate
noire.«Jeneveuxpasyaller».J’aipeut-êtrel’airdepleurnichercommeunenfantdedeuxans,maisjem’enfiche.
«Tun’aspaslechoix.Tonpèreprésentesanouvellecampagnepublicitaire,etilyauradesgrandspontesdelavilledeNewYork.»
«JevoulaispasserlajournéededemainavecLogan»,dis-jecalmement.«Jet’aiditquetupouvaislefairevenir».«Iln'arienàsemettre»,avoué-je.«Oh»,gazouillemamère.«Pasdeproblème.Jevaism'enoccuper.Jevaisluifaireenvoyerdes
affaires.Etàtoiaussi.Vouspourrezchoisircequevousvoulezmettreetrenvoyerlereste.Oulegarder.Ҫam’estégal.»
JepeuxtrèsbienimaginerLogandansunesoiréehuppée.Ilnedépareraitpas.J'ensuiscertaine.«Trèsbien»,soupiré-je.«Envoie-les.»
«Jevaislesenvoyeràtonappartement.»Ellearrêtedeparleretmelaisseletempsd’absorbersesparoles.«C’estbienlàquetuhabites,n’est-cepas?»demande-t-elle.Jepeuxpresquesentirsonsourireàtraversletéléphone.
«Ouimaman.Amonappartement.»Jeréfrèneungémissement.«Nousvousprendronstouslesdeuxàtroisheures»,dit-elle.«Jet'aime.»Ellearaccrochéavantquejepuisserépondre.Loganpassesatêtedanslachambre.Toutvabien?J'acquiesce.Mamèreditquemaprésenceestexigéepourunefêtedemain.Jesoulèveunsourcil
danssadirection.Ilyaunechancequetuviennesavecmoi?Ilreculelatête,sonmentonpoussantverssapoitrine,tandisqu’ilmeregardefixement.Quelgenrede
fête?Legenredistingué.Ilregardeverssonplacard,etjelevoisdéjàessayerdecalculer.Mamèreaditqu'elleallaitenvoyerdesvêtementspournousdeux.Jeretiensmonsouffleen
attendantsaréponse.Moiaussi,j’aibesoindevêtements.C’estimportantpourtoi?L’est-cevraiment?Non,c’estimportantpourmonpère.Jedoisyaller.Etsitunevienspas,jevais
êtrecoincéetoutelasoiréeavecTrip.Jepeuxvoirdanssonregardquec’estréglé.Jeviens.Tun’espasobligé.Jeviens.Ilmefaitsignedevenirpourallerrejoindresesfrères.J’oubliemescraintespourdemain.Jesaisis
soncoudequandilpasseàcôtédemoi,etjeletire.Ilenroulesesbrasautourdemoietjepensequ’ilvameserrerrapidementdanssesbras,maissesmainsglissentversmesfessesetilmesoulève.Jepassemesjambesautourdesatailletandisqu'ilmepoussecontrelemur.
«Ouah»,soufflé-je.Maisilnepeutpasm’entendre.Seslèvrestouchentlesmiennes,m’embrassantavecforce,commes’iln’avaitpaspassélanuitdernièredansmonlit.Illèchel’intérieurdemabouche,etjeglissemalanguecontresalanguedouceetrâpeuse.Jeperdsunpeupluslaraisonavecchaquebaiser.Etchaquefoisqu’ilmetouche,jeperdsmonsouffle.
Illèvelatêteetfrottesonnezcontrelemien,dedroiteàgaucheetdegaucheàdroite.Sesbrassontarc-boutéscontrelemuràcôtédematête,etjemetournepourappuyermeslèvres
contreletatouagedel’intérieurdesonavant-bras.C’estletatouagequej’aidessiné,etilreprésentetouteunepartiedenotreamourl’unpourl'autre.J’aidessinélaguitareaveclescordescassées,lesmenottes,etlesépines,quandj’étaisperdue.EtLoganaajoutéletroudeserrureaucentre.Iladéverrouillémonmonde.Etjenesuisplusperdue.
Jesoulèvesonvisageverslemien,pourqu'ilpuissevoirmeslèvres.«N’allonspasàlafête»,proposé-je.
Ilpousseunsoupir.«Onestobligés.»Ilenfouitsonvisagedansmoncouetinhaleprofondément.Puisildécrochemesjambesdesataille.«Ilsontlouéunfilm.»
J’imaginedespoursuitesenvoitureetdesarmes.Cesontdesmecs,aprèstout.«Demongenreoudevotregenre?»demandé-je.
«Iln'yapasdedifférenciationdesgenresici»,taquine-t-ilensecouantsondoigtversmoi.Ilmeprendlamainetmetirehorsdelapièce.PaulestdanslefauteuilavecHayleysursesgenoux;illuilitunlivre,etSametPetesontassissurl'undescanapés.Mattestseulsurl'autre,alorsjem’assiedsàcôtédeluietm’appuiesursonépaule.Iltendlebraspourébouriffermescheveuxetmesourit.
«Jesuiscontentequetusoisderetour,petite»,dit-il.Jem’appuieunpeuplusfortsurlui,etilposesonbrassurledosducanapépourquejepuissemeblottircontrelui.Jelerespire.IlesttellementplusdouxqueLogan.Maislecancerluienafoutuuncoup.Ilaperdudupoids,etiladescernessombressouslesyeux.
«Tuessûrquetuvasbien?»luimurmuré-je.IlmeregardeetmepinceleneztandisqueLogantiremespiedssursesgenoux.
JeposematêtesurlacuissedeMattetilsepenchepourmechuchoteràl’oreille:«Arrêtedet’inquiéterpourmoietprofitedetonretour.»Samaincaressedistraitementmescheveuxtandisquequelqu'unappuiesur"play"pourdémarrerlefilm.J’adorecedouxgéant.
Lefilmcommence,etcen’estpasunthrillerniunepoursuiteenvoiture.Iln'yapasdecoupsdefeu.C’estunehistoired'amour.Mesyeuxseremplissentdelarmes,etjelesessuiesurlajambedeMatt.
«Riennevautladouceurdufoyer»,dis-jecalmement.
Jemeréveilleaveclasensationd'êtreélevéedanslesairs.JetendslesmainsverslecoudeLogan,etilpouffe.«Jetetiens»,dit-ilpourmerassurer.
«Nelafaispastomber»,prévientMatt.«Jet’ailaissétecolleràellependanttoutlefilm»,ronchonneLogan.Maisjesaisqu'iln’estpasen
colère.«Maisc’estmapetite-amie.Etjenevaispasfairetombermapetiteamie.»IldésignelachambredeMattd’unsignedetête.«Tuvastecoucher?»demande-t-il.
Matts’étireetgeint.«Dansuneminute.»Ilétendsajambedroitdevantdeluietremuesespieds.«Putain,j’aidesfourmisdanslespieds!»
«Ҫat’apprendraàpiquermacopine»,grogneLogan.Mattrit.«Ҫaenvalaitlapeine.».Puis,ils’adresseàmoi:«Jet’aime,petite!»«Jet’aimeaussi»réponds-je.LavoixdeMattestmalicieuse,maisillepensevraiment.Ilm’aime
vraiment.Jesuisdevenulasœurhonorairequ'iln'ajamaisvoulue.Oudumoins,c’estcommeçaquejemevois.J’espèrequ'ilmevoitdelamêmefaçon.
Leslumièresclignotent,etLoganregardepar-dessussonépaule.Sesfrèresfontçapourattirersonattentionquandilneregardepas.«Quoi?»demandeLogan.Ilmesoulèveunpeuplushaut.
Paulmontreletiroirpleindepréservatifsetsoulèveunsourcil.C’estunemaisonpleined'hommes,etilsontuntiroirdecuisinepleindepréservatifs.C’estnormalpoureux,maislachaleurenvahitmonvisagequandPaulfaitremarquerqueLogandoitenprendreun.
«Jereviens»,ditLogan.Ilmeportejusqu’àlachambreetdéfaitlescouvertures.«JedoisallerparleràPaul»,dit-il.Ilse
pencheavecl'intentiondem’embrasser.
«Parlerdepréservatifs?»demandé-je.Ilsourit.«"Entreautres.»«Entreautresquoi?»Ilhausselesépaules.«Jenesaispas.Maisilavaitl’aird’avoirbesoindemeparler.»Seslèvres
effleurentrapidementlesmiennes.«Jerevienstoutdesuite.»Ilsortdelachambre,etjenepeuxpasêtreencolèrecontrePaul,parcequ’ilessaiesimplementde
préserverlasantédeLogan.Ilfaittoujourscegenredechoses.
LOGAN
JesuisénervéquePaulaitmisEmilymalàl'aise,maisj’essaiedenepaslemontrerenmedirigeant
verslesalonpourleretrouver.IlestassissuruncanapéetMattsurl'autre.«Jen’aipasbesoindepréservatif»,lancé-je.
Paulsoulèveunsourcil.«C’estquoicettehistoire?»dit-il.Ilsecouelatête.«Vaprendreunpréservatif.Nesoispasstupide.»
«Jenesuispasstupide»,dis-je.Jenelesuispas.Pasdutout.Oulesuis-je?Mattpousseunsoupir.«Tudevraisluidemanderpourquoiilpensequ'iln'enapasbesoin»dit-il.Il
secouelatêtecommesinousétionstouslesdeuxtrèsbêtes.«Pourquoias-tubesoindetemêlerdetout?»demandé-je.J’aivingt-et-unans,putain!Jenesuis
plusungamin.«Parcequec’estcequefais»,prévientPaul.Iltapotesapoitrine.«Jem’occupedetoi,crétin.»Matttoussedanssonpoing.«Alors?Pourquoitun’aspasbesoindepréservatif?»demande-t-il
doucement.IllèveunemainpourarrêterlaprochainetiradedePaul.«Jesuissûrqu'ilyaunebonneraison.»
Jefrottemonvisageavecmamain.Ellen’aimeraitpasquejediscutedeçaaveceux,maisilsnemelâcherontpastantquejeneleurexpliqueraipas.«Elleprendlapilule»,soufflé-je.
Paulritetmontresachambredudoigt.IlamisHayleyaulitquandelles’estendormie,quelquesminutesaprèsledébutdufilm.«Lamèred’Hayleylaprenaitaussi.Etregardelerésultat.»J’ouvrelabouchepourparler,etillèvelamainpourm’arrêter.«J'aimecettepetitefilleplusquetout,etjeneregretteriensurlafaçondontelleestarrivée,maislapiluleestefficaceàquatre-vingt-quatorzepourcent,andouille.»Ilmejetteuncoussindessus.
«Jevaisl'épouser»,dis-je.C’estcommesij’avaisladiarrhéedelabouche.«Tuferaisbien»,murmureMatt.«Jeleferai!»Jeluidonneuncoupdansl'épaule.«Jedoisd’abordpersuadersonpère,etaprèsje
l’épouserai.»Unpointc’esttout.«Elleveutdesenfants?»demandeMatt.Ilposetoujourslesquestionsdifficiles.«Elleapeurdenepasêtreunebonnemère»,avoué-je.«Maisellesetrompe.»«Maisdequoielleapeur?»demandePaul.Jenepeuxrienleurdireausujetdesesdifficultésenlecture.Sadyslexierendvraimenttoutdifficile
pourelle,etelleadumalmêmeavecdesphrasessimples.«Elleajustequelquescraintes,c’esttout.»Cen’estpasmonsecret,donccen’estpasàmoid’enparler.Mêmeàeux.
Paulestcommeunchienquiatrouvéunos.«Tuveuxterminerlafac,non?»demande-t-il.Jeveuxunecigarette.J’aiarrêtédefumerquandMattaeulecancer,maisj’enaiencoreenviedans
lesmomentscommecelui-ci.J'acquiesce.«Alors,dépêche-toid’allerprendreunecapote!»Ilfroncelessourcilsetprendunairgrave.
«Merde.Vousl'avezdéjàfaitsans!»Jeréprimeungrognement.«Elleprendlapilule,merde!Arrêted’êtreaussicon».«Situn’enutilisespas,tuasenviron94%dechancedefinirl'université.94%dechanced'obtenir
unbonemploiquivaimpressionnersonpèreetluifairemenerunevieagréable.94%dechancedenepaslamettreenceinte!»
«94%,c’estdanslepiredescas».Jesuisunadulterationnel.Ok?Paulgrogneetfaitminedes’arracherlescheveux.«Écoute-moi»,dit-ilensepenchantenavant.«Je
saisquetul’aimes,etmoiaussijel’adore.EtMatttejetteraitduhautd'unponts’ilpensaitqu'ilpouvaittelapiquer».Paulglousseetsouritmalgrélui.
«Hum»grommelleMatt.«Jenel'aimepasdecettefaçon-là.»Ilpointeundoigtdevantmonvisage.
«Maisjetejetteraisduhautd'unpontsituluifaisaisdumal.»Jerepoussesamaindedevantmonvisage.«Jeneluiferaijamaisdemal.»Jetapemonpoingserré
contremapoitrine.«J’avaisl’impressionqu’ilmemanquaitunepartiedemoi-mêmequandelleestpartie.»Jesecouelatête.«JelejuredevantDieu,jenesuispassûrquejepourraisvivresanselle.»
Jeregardeversmachambreetjesuisleroidumondeparcequ'elleestlàentraindem’attendre.«Tunevaspasm’écouter,n’est-cepas?»,demandePaul.Jevoismaportes’ouvrir,etEmilysortdelachambre.Elleportemontee-shirt,etilluiarriveaux
genoux.Elles’avancedanslacuisine,etjevoisseslèvresbouger,maisjenecomprendspascequ’elledit.Ellesedirigeversletiroir,prendunepoignéedepréservatifsetlesemporteenmarmonnantquelquechosepourelle-même.Quandellearriveàlaporte,ellelesbranditcommeuntrophée,etdit:«Tucroisqu’ilyenauraassez?»Puisellepartdanslachambreetclaquelaportederrièreelle.
«Ehbien,disdonc!»s’exclamePaul.Ilselaisseretomberlourdementdanslecanapé.«Jenevoulaispasqu'ellem’entende.Pourquoiest-cequ'ellem’entendtoujoursquandilnefautpas?Merde!»souffle-t-il.
Mattestpliéendeuxderire.«C’étaittropdrôle.»IlmontrePaul.«Elleestfurieuse.»Ilpoussemonépaule.«Tuaurasdelachancesituarrivesàtireruncoup.»Ilritcommeunmalade.Jenecomprendspaspourquoic’estsidrôle.Ilsviennentcertainementdegâchermanuit.
«Tun’espasmarrant»,dis-je.Maisjenepeuxpasm’empêcherdesourire.Merde,elleétaitencolère!Maisellevientderésoudremonproblème.«Maintenant,nousavonsdespréservatifs.Onenaassezpourtoutelavie.Tuescontent?»
Paulmelance:«Jeseraiscontentsitulesutilisais»Sonvisageseradoucit.«J’essayejustedeprendresoindetoi.JeferaislamêmechosepourSamouPeteouMatt.»
Matthochelatêted’unairthéâtral.«Nousavonstousdroitaudiscoursdupréservatif.Ilm’enaapportéunjusquedanslelitunefois,quandilaréaliséqu'ilnem’avaitpasvuallerautiroir.»
«Etheureusement!»s’écriePaul.«ParcequesituavaismisAprilenceinte,queferais-tumaintenant?»
Mattrépondcalmement.«Jem’occuperaisdemonenfant.Cequiestunechosequejeneferaijamais.»Ilselève.«Jevaismecouchermaintenant»,dit-il.Jepeuxsentirlepoidsdesonlourdsoupirquis’élèvedanslapièce.
«Merde,maintenanttumefaisregretterdenepast’avoirlaissélamettreenceinte»,ditPaul.Parfois,nousoublionsàquelpointlaviedeMattachangé.Iln’aurapeut-êtrejamaisd’enfants.Il
n’aurapeut-êtremêmepasdevie.Sonavenirestindécis.Maisbon,aucundenousn’auneduréedevieprédéterminée.Lasienneestjusteplusprécaire.
PaulsaisitlepandelachemisedeMatt.«Jesuisdésolé»,dit-ilquandMattseretourne.Mattpressel’épauledePauletsourit.«Pourquoi?Tum’asdonnélecancer?Non.Lecancerestle
seulresponsable.»Ilmesourit.«Maintenant,vamettreEmilyenceinte,Logan.Dépêche-toi!».Iltapedanssesmains.«Etqueçasaute!»
«Espècedeconnard»,ditPaul.«Sijenet'aimaispasautant,jetehaïrais.»Mattregardesamontre.«Tuperdsdutemps»,prévient-il.Jeris.Jenepeuxpasm’enempêcher.LeregarddePaulvautsonpesantdecacahuètes.Paulglisseànouveauunemainsursonvisage.«Soisprudent»,dit-il.«Soyezprudents.»Ilsecouela
têtecommes’ilallaitdireautrechose,maisilsetait.Jemepencheetcognemonpoingcontrelesien.«Merci»,dis-je.«Jet’aime.»«Ouais,ouais»,ditPaul,enfaisantglissersamaindanslesairscommepoureffacernotre
conversation.Ilal'airvaincu,etjeneveuxpasqu'ilaitcetteimpression.Mattfermelaportedesachambre,etjem’assiedsenfacedePaul.
«Jen’aijamaisressentiçaavant»,dis-je.«Jesais»,répond-t-il.«C’estcequim’inquiète.»«C’estlaseuleetunique.»«Jesais.»Ilestcalmeetsongeur.«J’aipeur»,laissé-jeéchapper.«D'elle?»«Biensûrquenon.Pasd’elle.»Jemontremachambre.«Tuasvuàquoielleressemblemaintenant?
Sesbouclesd'oreillescoûtentpluscherquenotreloyerannuel.»«Raisondepluspourutiliserunpréservatif.Terminertesétudespourtrouverunbonemploiqui
pourral’entretenir.»Ilsoupirebruyamment.«Jeprêchedanslevide.»Illèvelesmainsenl’air.«Ils’estpassétellementdechosesentrenousdepuisqu’ons’estrencontrés»dis-je.Jen’aipasenvie
d’enparleraveclui.J’enparleraiavecelle.«Jenepeuxpasl'expliquer.»«Jecomprends.»Ilsaisitmongenouetleserre.«Jecomprendstrèsbien.Tuasfiniparla
récupérer.»«Ellevasûrementm’obligeràenutiliserunjusteparpuremesquineriequandjevaisretournerlà-bas.
Tucroisqu'elleestencolère?»Jeregardeanxieusementlaporte.Paulsecontentederire.«Sonpèrenem’aimepas.»«Ilneteconnaîtpasencore.»«Ilsaitquejesuissourdettatoué.»Jeregardemesbras.Chaquetatouagesignifiequelquechosepour
moi.Jenevoudraispasleseffacer,mêmesijelepouvais.Paulhausselesépaules.«Etaucunedecesdeuxchosesnefaitdetoiunmauvaispartipoursafille.»
Ilhausseunsourcil.«Parcontre,lamettreenceinte…»Ilnefinitpassaphrase.«Ilaamenésonex-petitamiàNewYorkpourqu’ilviveavecelle.C’estpourçaqu’elleestvenue
cheznous.»Paulpinceleslèvres,commes’ilsifflait.«Désolé»,dit-il,quandilsesouvientquejenepeuxpas
entendrelebruitqu’ilvientdefaire.«Quelmerdier!»«Ellearefuséderesterlà-bas.»«Bravefille»,dit-ilavecunsourire.«Jesavaisquejel'aimais.»«Sonpèrevaposerunproblème.»«Essayedetelemettredanslapoche,andouille!»dit-il.«Tuesintelligent.Tuveuxréussir.Tuasun
talentd'enfer.Ettuaimessafille.Iloublieralestatouagesetlasurdité.»Ildésignedistraitementsesoreilles.Jesuissourddepuissilongtempsquemafamillenelevoitpascommeunhandicap.Moinonplus.
Jesautesurmespieds.«Jevaismecoucher».Paulhausselessourcils.«Mêle-toidetesaffaires»,grogné-je.Maisjefrottesatêteenpassant,etilmedonneuncoupdanslahanchepourm’éloignerdelui.«Jet’aime,andouille»,dis-je.
«Jet’aimeencoreplus»,répond-il.Ҫamefaitsourire.J’aitoujourslesourireauxlèvresquandj’entrouvrelaportedemachambreetpasselatêteà
l’intérieur.Jesuisprêtàm’enfuirsiunechaussureouunelampevolentdansmadirection.Maislaseulechosequejevois,c’estEmilyassisesurmonlitavecsaguitaresurlesgenoux.Sesdoigtsgrattentdistraitementlescordes,etelletournelespetitstrucsenhautdelaguitare.Jenesaispascommentonappelleçanicequ'ellefait,maiselleal’airabsorbéeparlatâche.
Ellelèvelesyeuxquandjem’approchedulit,etunsourireretrousseseslèvres.«Maguitarem’amanqué»,dit-elle.
Elleavaitlaissésaguitarechezmoiquandelleétaitrepartiechezelleilyatroismois.«Tuluiasmanquéaussi»,dis-je.
Jem’assiedsauborddulitetl’observe.Sescheveuxsontrepoussésderrièresesoreilles,etsesjambessontécartées.Jepeuxvoirunmorceaudesaculotteroseentresesjambes,etjemelècheleslèvres.Jemepencheetlatireversmoi,mamainsoutenantsanuque.Jel'embrasserapidement.«DésolépourPaul»,dis-je.
Ellehausselesépaules.«Ils’inquiètepourtoi.Jetrouvequec’estgentil.»Ellegrimace.«C’estindiscret»,dit-elle.«Maisc’estgentil.»
«Jeluidiraidemainquetuasditqu’ilétaitgentil.Ilavaitpeurquetusoisencolèrecontrelui.»Avantqu’elleparte,ilyaeuunefoisoùelleestarrivéederrièreluipendantqu’ilmedisaitquejedevraislabaiseretenfinir.Etmaintenant,cettenouvelleerreur.
J’enlèvemonjean,m’allongedecôtésurlelitetlaregarde.J’appuiematêtesurmamain,moncoudepointéverslemur.«Qu'est-cequetujouais?»demandé-je.
«Rienpourl'instant»,sourit-elle.«Jepeuxprendredesdemandes.»Jesecouelatête.C’estundomaineoùjenepeuxpasmeconnecteravecelle.«Jeneconnaisrienen
musique»,dis-je.«Désolé.»Jesaisquec’estimportantpourelle.Unpeucommeunpilierdanssavie.«Tun’entendsrienquandjefaisça?»demande-t-elle.Sesdoigtsgrattentdenouveaulescordes.Jesecouelatête.Jevoudraispouvoirl'entendre,maisjenepeuxpas.«Ilyadesmusiquesquetupeuxentendre?»Elleestcurieuse.J'aimeça.J'acquiesce.«Jepeuxentendrelesgroupesderockauclub.Ouplutôt,jepeuxsentirlerythmedela
chansonquandc’estdurock».«Tupeuxdanser?»Jeroulelesyeux.«Sijepeuxdanser?Tuplaisantes?»Jedésignemoncorps.«J’ailerythmedans
lapeau.»Sesjouesrosissent.Jeneparlaispasdecerythme-là,maissiçal’intéresse…«Quelqu'unades
penséescoquines»taquiné-je.J’essayed’attrapersonorteil,maiselleleretireavantquejepuissetirerdessus.«Jesuisdésolé,je
nepeuxpasappréciertamusique»,avoué-je.«Iln'yarienquejesouhaiteraisplusquedet'entendrejouer.Jevoudraisgoûteràtoutcequiterendheureuse.»Jesecouelatête.D’habitudejenemesensjamaisexcludequoiquecesoit,maismaintenantc’estlecas.
Elleposesaguitaresurlesol.«Mercid’avoirgardémaguitare»,dit-elleensepenchantversmoi.Ellesemetàquatrepattesetrampeversmoi.
«Pourquoil’avaistulaissée?»demandé-jetandisqu’elleserouledansmesbras.«Jesavaisquejereviendrai.Mêmesijenesavaispasquand»,dit-elle.«Jevoulaisêtresûrequetu
lesachesaussi.»«Jelesavais.Alaminuteoùtuasfaittagrandeannonceàlatélé,jel’aisu.»Quandelleestrepartie
chezelle,ilyaeuuneconférencedepresse,ettoutettout.Elleaannoncéqu'elleallaitreveniràNewYork.Revenirversmoi.
Jeglissemamainsoussontee-shirtpourtenirsataille,etjedessinedepetitscerclesau-dessusdesaculotte.Jesoulèvesonbrasetl’embrassejusqu'àsontatouage,celuioùilyamonnom.«Letatouageaaidé.»
«TupeuxremercierPaulpourça»,dit-elleengloussanttandisquejechatouilledoucementsonventre.Jeglissemamainsouslereborddesaculotte,etellesefigedansmesbras.«Ҫava?»demandé-je.
Ellehochelatête,tirantsalèvreinférieureentresesdents.«Tuveuxessayerundecespréservatifsparfumésàlacerise?»demande-t-elle.
«Jen’aipasvraimentenviequemonattirailsentelatarte»,dis-je.Ellesemarre.Jerecourbemesdoigtsettirelentementsaculottejusqu’enbasdesesjambes.Jesenssonsoufflesur
monfrontquandellelaisseéchapperunprofondsoupir.Elleagitelespiedsquandj’arriveàseschevilles,etsaculottes’envoledanslesairs.
Jeremontesontee-shirtau-dessusdesonventre,endéposantdepetitsbaiserssurtoutelapeauquejedécouvre.Sonventrefrissonnequandjelècheledessousdesapoitrine.D’uncoupsec,elletendlamainettireletee-shirtpar-dessussatête.Elleestnue.Complètement,délicieusement,merveilleusementnue.
«Merde,quec’estbeau!»dis-je.Elleglousse,etsonestomacondule.Sestétonssontrosesetdursetcherchentmabouche,alorsjen’hésitepasàlécherl'unedespointes
turgescentes.J’écartesesjambesetm’installeentresescuisses.Ellemetapesurl'épaule,etjelaregarde,sanslâcherletétonquej’aidanslabouche.Seslèvress’ouvrent,etj’imaginequ’unsonensort,maisjen'aiaucuneidéedecequec’est.Jehausselessourcilsd’unairinterrogateur,enmedemandantpourquoiellem'atapésurl’épaule.
Emilyattrapeledosdemontee-shirtetlepassepar-dessusmatête.J’écartemonvisagedesapoitrinejusteassezlongtempspourl’aider.Elleaimemonbody-art,etsesmainsglissentsurmesépaulestandisqu’elleexploremestatouagesavecsesdoigts.
Sesmainstraînentsurmapoitrine,etellefaitroulerlesbarresquipercentmesmamelons.J’enfouismatêtedanssonépauleetrespirecontresapeau.Jel’aieuelanuitdernière,maisj’aiencorebesoindel’avoir.Etj’enauraiencorebesoin.Jepensequejenemelasseraijamaisd'elle.
Sesmainssedéplacentlelongdemoncorps,etellefaitglissermoncaleçonverslebasdemeshanches.Sapetitepaumegourmandes’enrouleautourdemabite,etjeréfrèneimmédiatementmonenviedejouir.Jereculemeshanchesensigned'avertissement.Ellemelaissefaire,maisellefaitlamoue.J’aspiresalèvreinférieuredansmaboucheetlalèche,toutenlamordillantdoucement.Sarespirationestirrégulière,etsesjambess’ouvrentencoreplusgrandpourquejepuisseappuyermabitecontresonhumidité.Ellebasculeseshanches.
«Pasencore»,grondé-je.Ellegémit,etlegrondementdesapoitrinesetransmetàlamienne.Jeglissemesdoigtsdansson
humidité,écartantseslèvresinférieurespourpouvoirtouchercedouxjusquireprésentesondésirpourmoi.Jepassemesdoigtsautourdesonclitoris,etellesecambrecontremamain.Sesdoigtss’emmêlentdansmescheveux,etellelestirejusqu'àcequejelaregarde.«Maintenant»,supplie-t-elle.
J’aiétéavecbeaucoupdefemmes,maisjen'aijamaisétéavecunefemmequiessayeautantdecommuniqueravecmoi.Ellesaitquejenepeuxpasentendresescris,sesgémissementsnimêmeseshalètements,maisjenemesensjamaisdéconnectéd’elle.
«Tuveuxquejemetteunpréservatif?»demandé-jeenécartantmeslèvresdessiennesassez
longtempspourvoirsonvisage.Ellesecouelatête.«Tuenessûre?»Sesyeuxcroisentlesmiens.«Situenasbesoin,jesuisd'accord.Maisnelefaispaspourmoi.»Jesouris.Dieumerci.Jen'aijamaisressentiçaavant,etjenetienspasàavoirquelquechoseentre
nousdeux.Emilypoussemonépaule,merenversesurledos,ets’installeàchevalsurmoi,lesjambesécartées
au-dessusdemoi.Ellebasculeseshanches,glissantd’avantenarrièrelelongdemabite.Sondésirm’aspire,etjenepeuxplusattendre.Jetendsmamainverslebasetsoulèvemabitepourlafaireglisserenelle.Ellesecoulesurmoi,meprenantlentementdanssesentrailles.Elleesttellementétroitequejepeuxàpeinerespirer,etencoremoinsbouger.Maiselleesttellement,tellement,tellementhumide,etaprèsqu’ellesesoitlevéeetbaisséedeuxfoissurmoi,lavoieestlibre.Jeprendsseshanchesdansmesmainsetluifaitunpeuaccélérersesmouvements,maiselleagitesondoigtdevantmonvisageetmegronde.Jetendslesbrasenl’airetplacemesmainssousmatête.Iln’yaquecommeçaquejepeuxm’empêcherdetoutdiriger.J’aitellementenvied'elle.Jelèvelesyeuxverselle,cambrantmeshanchesàchacundesesva-et-vient.
Emilybasculesurmapoitrine,sesmainsàplat,tandisqu’ellefaitroulermespiercingsavecsespouces.Salèvreinférieureestcoincéeentresesdents,etellelamord.Sesyeuxbrunscroisentlesmiens,etellearticulelesmotsjet’aime.
Sesmouvementscommencentàfaiblir,etsonrythmedevientmoinsrégulier.Ellejettesatêteenarrière,sescheveuxtombantsursesépaules.Jelatireversmoi,changeantsapositionafinquemonpubisfrottecontresonclitoris.Ellecrie,sij’encroislespetitssoufflescoquinsquejesenssurmonmenton.Elleesttellementmouillée,etsongantdeveloursm’aspire.Jevaisjouiravantelle.
Jetendsmamainverslebasettapotesonclitorisavecmonpouce,etellesepenchelégèrementenarrièrepourmefaciliterleschoses.Ellesourit,etelleaccélère.Jeregardesonvisageetjevoissesyeuxsefermer.Sesjambescommencentàtrembler,maisellen’arrêtepas.Ellemechevauche,etsesseinsrebondissent.Leurrondeurparfaitemerenddingue.J’attrapesontétonavecmamainlibre,l’allongeantentirantfortdessus.
Emilysepencheenavant,basculantsonpoidssurlespaumesdesesmains,etellecommenceàtrembler.Ellejouitentremblantau-dessusdemoi.Jen’arrêtepasdefrottersonclitoris.Jelemanipule,toutenregardantsonvisageauplusfortdelatempête.Jen’arrêtepastantqu’ellenerepoussepasmamainensecouantlatêtepourm’avertir.Elleestsensiblecarellevientjustedejouir.Ellem’obligeàretirermamain,maisellenecessepasdebougerau-dessusdemoi.Jeprendsseshanchesdansmesmainsetaccélèresesmouvements,poussantfortchaquefoisqu'elleretombe.Jelatirebrusquementcontremapoitrineetlarenverse,monbrasderrièresondos.Maintenant,elleestendessousdemoi,etc’estmoiquidirige.
Jepousseenavantetenarrière,etellesaisitmatête,sesmainsébouriffantmescheveuxtandisqu’ellem’embrasse.C’estpassionnéetdouxetsipleind’enviequejenepeuxplusmeretenir.Sesjambess’enroulentautourdemataille,changeantlégèrementsaposition,etjevoissonregard.Ellechercheundeuxièmeorgasme,etbondieu,jevaisleluidonner.
Jeretiensmonproprebesoindejouir,etjepoussesesjambesverssapoitrine.Sesfessessesoulèvent,etjepeuxprendrechaquecentimètred’elledanscetteposition.Satêteremued’avantenarrièresurl'oreilleretcen’estquequandjesensquesonorgasmel’atotalementenvahiequejelaisseretombersesjambesetquejejouisàl'intérieurd'elle.Jebougeenelle,grognanttandisqu’ellemelaisserfinir,melaissefairedenousunseulêtre,melaissetoutcequ'elleest.
Jesuistoujoursau-dessusd'elleetjecommenceàroulersurlecôté,maissesbrasm’enveloppentetmeserrentcontreelle.Jem’appuiesurmescoudes,tellementcrevéquejepeuxàpeinebouger.Jem’appuieunpeupluslourdementsurelleetécartelescheveuxdesonvisage.Elleestensueur,elleestbelle,etelleestàmoi.
Ellegémitquandjebouge,essayantdem’attirerverselle,maisj’aienviedetirerlescouvertures.Puisjelatireverslehautdulitetmeglisseàsescôtés.Jenouscouvretouslesdeuxetpassemesbrasautourd'elle.Elletendlebrasetéteintlalampe.J’aiuneveilleusepourlesconfidencessurl'oreiller,etçanesemblepasladéranger.Ellesetourneversmoipourquejepuissevoirseslèvres.
«Faut-ilparlerdepréservatif?»demandé-je.Elleclignesesjolisyeuxbrunsversmoi.«Jeprendslapilule.Donc,jepensequeçava.»J’embrassesonépaule.«Etsiçanevapas?»«Alorsçairaquandmême.».Ellemesourit.
Oui,çaira.
EMILY
JeréveilleLoganendéposantdespetitsbaiserssursapoitrinenue.Ildortcommeunloir,caril
n’entendrien.Engénéral,rienneleréveillemais,apparemment,làçamarche.Ledrapsetendrapidement,pousséparsavirilitématinale,avantmêmequesesyeuxneclignent.
Sonbrass’enrouleautourdemondosnu,etsesyeuxbleuscroisentlesmiens.«Bonjour»,dit-ilenmeregardant.«Pourquoies-tusifraîcheetdisposedebonmatin?»demande-t-il.Ilmetsamainsoussatêtepourpouvoirvoirmonvisage.
«Jepeuxt’assurerqu'iln'yariendesuspect».Jesuissimplementenformeparcequejesuisavectoi.Jerisquandilsemetàpoufferetgrognerenmefaisantroulersouslui.Iljettelescouverturessursatêteetdescendlelongdemoncorps.
«Qu’est-cequetufais?»demandé-je.Jemerendscompterapidementqu'ilnepeutpasm’entendre,etjetapotesonépaule.Ilrejettelescouverturesetmeregarde.«Qu’est-cequetufais?»demandé-jeànouveau.
«Jen’enaipasassezprofitélanuitdernière.»Ilsouritetm’ouvreduboutdesdoigts,scrutantlapartielaplusprivéedemoncorpsenseléchantlesbabines.«C’esttrèsjoli»,dit-il.«Unpeuhumide,néanmoins.»Ilglisseundoigtàl'intérieurdemoi.«Vraiment,vraimenthumide.»Unautredoigtrejointlepremier,etillesécarte.
Seslèvresappuientjusteau-dessusdutriangleoùsetrouveraientmespoilssijenevenaispasdem’épileretilm’embrassedoucement.Jemetortilleparcequecequ'ilfaitestvraimentbon,maisjesuiségalementgênéeparl'intimitédecequ’ilfait.Ilagitcommesimoncorpsluiappartenaitdepuislanuitdestemps.Commeiln'yavaitpasd’indécencenidegêneentrenous.J'aimeça.J'aimebeaucoup.Jepeuxnousimagineraveccettemêmeintimitéquandnousauronstouslesdeuxlescheveuxgris.Quandnousnousaideronsànouslaversousladoucheplutôtqued'yavoirdesrapportssexuels.Quandnousseronsmaladesdanslelitaulieud’yfairel’amourjusqu’àplussoif.Jepeuxdéjàimaginerça.Etçameplaît.
Oui,çamefaitpeurparfois.Quellefemmesained'espritn’auraitpaspeurd'unhommequipeutlafairevibrercommelefaitLogan?Aucune.
J'aimecethomme.J’adorechaquepetitboutdelui.Etapparemment,ilaimechaquepetitboutdemoi,sij’encroissesdoigtscurieuxetsonsourireniais.
Jetapotesonépaule.«Tuvasdevoirmelaissermelever.»Ilfroncelessourcils.«Pourquoi?»Ilécartemeslèvresinférieuresetsouffledansmonintimité,et
mespiedss’arcboutenttoutseuls.Jerougis.C’estridiculed’êtregênéeparcequesesdoigtssontàl'intérieurdemoi,maisjedois
vraimentfairepipi.«Jedoisallerauxtoilettes.»Ilsouritetmerenverse.Jepensequ'ilvam’aideràmerelever,maiscen’estpasça.Ilmonteàcheval
surmescuisses.Ilpoussemescheveuxdecôtéetembrassemoncou.Ilécartemesfesses,etjesenslatêtedesabitesondermonhumidité.«Essayonsçapendantquetuasenviedefairepipi»,dit-il.Jesuismortifiéeàcetteidée-même.«Tupourraisjouirencoreplus».Ilentrecomplètementàl'intérieurdemoi.Jeveuxprotester,maisc’esttropbondemesentirrempliedetoutesalongueur.
Ilnepeutpasvoirmabouchedanscetteposition,maisilpeutvoirmesmains.Sijejouisencoreplusquelanuitdernière,ilvafalloirallerchercherunmédecinpourmeranimer.
Ilrit.Jel'aimetellement.Ilcommenceàbougeràl'intérieurdemoi,etjesuissûrequ'ilaatteintunpointquin'ajamaisététouchéavant.«Tuasencoreenviedefairepipi?»demande-t-il.
Jesecouelatête.Jen’aiplusdutoutenviedefairepipi.Loganbasculemahanchepourpouvoirglissersamainsousmoi,etiltouchemonclitoris,puism'aplatitsursonavant-bras.Jesoulèvemonbassinpourqu'ilpuissebougersesdoigts,poussantversluitandisqu’ilmemontelentement,poussantetseretiranttoutenfrottantmonclitorisenfaisantdetoutpetitscerclesdélicieux.
«Tuasdéjàutiliséunvibromasseur?»demande-t-il.Sarespirationestprofondedansmonoreilleet
sonbrastrembleàcôtédemonépaule,maisilcontinueseslentespoussées.«Alors?Tul’asfait?»demande-t-il.
Jesecouelatête.«Tonclitoestsisensible»,dit-il,lavoixdouce,lisseetluisante.«Jepensequeçateplairait.»Ilme
frottetrèslentement,etjenepeuxpasm’empêcherdegémir.Ilsouritcontremonépaule.«Tumelaisseraisl’utilisersij’enachetaisun?»
Jelelaisseraisfaireàpeuprèstoutàcetinstant,tantqu'ilcontinueàfairecequ'ilfait.Jenerépondspas.«Jepensequetuaimeras.Tudémarrerastrèsvite.Encoreplusvitequed’habitude.»Sesdoigtssont
carrémentdiaboliques,etseshanchescontinuentàpomper,lepoussantlentementdansmoiethorsdemoi.Jepoussemesfessesenarrière,etils’enfonceencoreplusprofondenmoi.Jetentedelefaireaccélérer,parcequej’aitropenviedejouir.Maisilrestelentetméthodique.Sesdoigtssurmonclitobougentplusrapidement.Ilsaitcequejeveux,etilmeledonne.«Sisensible»,dit-il.
J’éclatedansuncriétouffé,monvisageenfoncédanslesdrapspourm’empêcherdehurler,etilcontinueàfrottermonclito,tirantdemoncorpslemoindrefrissonetlemoindretremblementdeplaisir.Ils’immobiliseàl'intérieurdemoitandisquejejouis.
«MonDieu,j’aimetafaçondemeserrersifortquandtujouis»,dit-il.Sesparolesmerendentfolleetillesait.Jefrissonneetm’effondresurlelit.Jesuiscrevée.Avoirenviedefairepipinem'apasfaitjouirplus,signé-je.Justepourinfo.«Ҫan’améliorepascegenred'orgasme»,dit-il,etjesenssonriregrondercontremondos.«Ҫa
améliorecegenre-là.»Ilpoussemajambedroitesurlecôtéenlasoulevant.Puisilécartemesfessesetcommenceàbouger.
Monsoufflequittemoncorps.Jen’arrivepasàpenser.Jen’arrivepasàrespirer.Jen’arrivepasàfaireautrechosequem’accrocherfermementauxdrapstandisquejemecambre,luioffrantchaquecentimètredemoi,etjeprendstoutcequ'ilaàmedonner.Jenemesuisjamaissentiecommeça,jen’aijamaiseucegenredestimulation.Iln’amêmepastouchémonclito,etilmerendfolle.Ilfrotteunendroitàl'intérieurdemoidontj’ignoraisl’existence.
Sesgrognementssourdsdansmonoreillem’indiquentqu'ilestprochedejouir.Maisj’ensuisencoreplusproche.Cetorgasmen’estpascommeledernier.Ilestcomplètementdifférent,etilestplusintensequetoutcequej’aiconnu.«Jouisavecmoi»,grogne-t-il.Ilgrossitenmoi,sic’estencorepossible,etilnes’arrêtepas.Iln’arrêtepasjusqu'àcequejejettematêteenarrière,jouissantsurlui.C’estunedouchedepurplaisir,pasdutoutcommelebouleversantterribleorgasmeclitoridiendeladernièrefois.Ilgrogneetcriemonnomencoreetencore,enjouissant,etjem’étiredanslesdraps.Jenepeuxpasbouger.Jenepeuxpaspenser.Jenepeuxpasparler.Ilseretiredemoientremblantetilselaissetomberàcôtédemoi.Sonsouffleestrauque,etilaautantdemalàrefairesurfacequemoi.
«Tuastoujoursenviedefairepipi?»demande-t-ilavecunpetitrire.«Peut-être,sijepouvaisbouger»,dis-je.Ilpincemonnezetrit.C’estunsonguttural,etçamerend
siheureusedel'entendre.«Oùas-tuapprisça?»demandé-je.Jemerendscomptetoutdesuitedemonerreur.
Ilhausselesépaulesetévitemonregard.Jetendslamainverslui,sorspeuàpeudematorpeurpost-coïtale,etgrimpesursapoitrine.Jeluidonnedescoupsdecoudepourqu'ilgrimaceetquejepuisseluifaireoubliermonerreur.Jeneveuxpasqu'ilsesentecoupabledesonpassé.Jenepeuxpaslechanger.Etmaintenant,jesuissacrémentheureusequ’ilenaitunparcequejen’aijamaisvécuuneexpériencecommeça.Qu’est-cequej’auraismanqué!
«Tuaslescoudespointus»,dit-ilenrepoussantmesbrassurmescôtés,etducoupjetombeàplatsursapoitrine.Jecollemonmentonsurluietrit.«Etlementon,aussi.»Ilébouriffegentimentmescheveux.«Mortparempalementducoude»,dit-il.Ilaignorémonmomentdefolieavecmaquestionstupide.Ouf!
«Désolée,j’aiétéindiscrète»,dis-jecalmement.«Tupeuxmedemandertoutcequetuveux»,dit-il.Ilmeregardedanslesyeux.«Maistunedoispas
t’énervercontremoiquandjetedonnelesréponses.»Ilhausseunsourcilblond.«Tuveuxvraimentsavoiroùj’aiapprisça?»
Jem’écartedelui.«Non.»Ilrit.«Attends»,dit-ilenmetirantau-dessusdelui.«Jel'aiapprisdansunmagazinepourhommes,
idiote.»Ilrit.«Jenesavaismêmepassiçafonctionnerait.»Sonrirerésonnedanslachambre.C’estunsonmerveilleux.Ilmeregarde.«Ҫaafonctionné?»
«Ohqueoui!»soufflé-je.Çaamarché.Ilm’embrasse.«Bien.»
LOGAN
JesuisEmilydanssonappartementetm’arrêtenetquandjevoisTripallongésursoncanapé,vêtu
d’unsimplecaleçon.Ilaunemaindanslaceinturedesoncaleçonetl'autrederrièresatête.Ilsembleignorerquenoussommeslà.Putain,c’estquoi?,signé-je.Ilnesavaitpasquenousvenions.Jemefichedesavoirs’ilsavaitquenousvenionsounon.Ilnevitpasici.Etilnevitpasseul.Ҫa
craint.«Trip»,appelleEmily.Elleprenduncoussinducanapéetleluijetteàlatête.«Metsdes
vêtements.»Ilseredresse.«Oh»,dit-ilavecungrandsourire.Puisilmevoitderrièreelle.Sonsouriredisparaît.
«Bonjour».Ilmefaitunsignedelatêteetunsourirefauxetcrispé.«Logan»,dit-il.«Trip»,dis-jeavecunhochementdetête.Emilysedirigeverslacuisine.Ill’appellealorsqu’ellea
ledostourné.«Unlivreurestvenuilyaquelquesheuresavecdesvêtements.Jelesaimissurtonlit».Elletournebrusquementlatête.«Machambreestinterdite»,dit-ellesèchement.Tripsourit.J’ai
enviedeluipétersasalegueule.«C’estpascommesij’étaisjamaisallédanstachambre»,dit-il.Ilsourittoujours,etcettefois,je
commenceàmedirigerverslui.Emilytraverselapièceencourantetm’arrêteenposantsesmainssurmapoitrine.«Allonsvoirce
quemamèreaenvoyé.»Jelaregarde.J’iraiavecelledèsquej’enauraifiniavecTrip.«Vas-yenpremier.J’arrivedansune
minute.»Jelapousseparl’épauleendirectiondesachambre.«Logan»,dit-elle.Arrête!Arrêtequoi?Jevaism’asseoirsurlecanapéàcôtédeTrip,croisemonpiedsurmongenou,etpose
mesbrassurledossierducanapé.«Vaprendretadouche.Jeterejoinsdansuneminute.»Emilytapedupied,etjeluisouris.Jenebougeraipas.Pasjusqu'àcequej’aieditàTripuncertain
nombredechosesqu’ildoitsavoir.Tupeuxyaller.Tripetmoiavonsdeschosesànousdire.«Cettechosequevousfaitestouslesdeuxestassezgrossière»,déclareTripsuruntonsarcastique,
ennousregardanttouràtour.«Tuveuxdireparler?»demandé-je.Jeluisouris.JesigneàEmily,Vas-y.Jenevaispasluifairede
mal.Jelepromets.Tulejures?Jedessineunxaucentredemapoitrine.Elleroulelesyeuxetsedirigeverssachambre.«C’esttoujoursaussigrossierqueçal'étaittoutàl’heure»,dit-il.Jesupposequ'ilgrogne,maisje
n’ensuispassûr.Ilregardelatéléetpasdansmadirection,maisjepeuxquandmêmevoirseslèvres.«Cequiestgrossierc’estderamenermacopineàlamaisonetdetrouversonex-petitamiencaleçon
danssonappartement.»Jeluisouris.Jemeforceàavoirl'airdétendu,maisjenelesuispas.«Elleaétémapetiteamieenpremier»,dit-il.IlmerappelleHayleyquandelleestvraimentfatiguée
etqu’onnelalaissepasfairecequ’elleveut.«C’estdel’histoireancienne.»Jegrincedesdents.Ilhausselesépaules.«Onnesaitjamais.L’histoireestunéternelrecommencement.»«Tutrahiscomplètementlecodedebonneconduiteentrepotes»,dis-je.«Entrepotes?»demande-t-il.«Encorefaudrait-ilquenoussoyonsPotes»-ildessinedesguillemets
danslesairs-«pourqueçasoitunproblème.»Jepoussesonépauleaveclamiennedemanièreludique...etpuissante.«Oh,onestpotes.Tunele
saispasencore,c’esttout.Jepeuxêtretonmeilleuramioutonpireennemi.Maisjenepeuxpasêtretonmeilleuramitantquetuvisavecmacopine.Outantquetuesencaleçon.»Jeregardel'objetdudélit.«Metsdesvêtements,bordel,quandtusorsdetachambre!»grogné-je.
Merde.J’essayaisderestercool.C’estraté.Gameover.Ilmordsalèvreinférieure,commes’ilcherchaitquelquechosedesarcastiqueàdire.«Tuvois,
Logan,c’estexactementça.C’estmonappartementencemoment.Donc,jepeuxmepromenerhabillécommejeveux.»
«Ehbien,danscecas»,commencé-je.Jemelèveetm’étire.«Emilyetmoiallonsresterdanssachambreunmoment.Jusqu'àcequetudécidesdemettredesvêtements.»Jetapotesongenoudécouvertetluifaitunsourirecomplice.«Iln'yavaitpaslatélédanssachambreladernièrefoisquej’yaipassélanuit.»Sonsourirefaiblit.«Maisjesuissûrquenousallonstrouverquelquechosepournousoccuper.»Jeluifaisunclind’œil.«Jepariequetuaimeraisbienêtreàmaplaceencemoment.Etd’une,pournepasavoiràm’entendreavecEmily.»Jemontremesoreillespourluirappelerquejesuissourd.«Etdedeux,pourpouvoirêtreseulavecelledanssachambre.Nu.»Jefaisuntss,tss,tssavecmabouche.«Biensûr,situétaishabillé,onpourraitpasserunmomenticiavectoi.»
Ilselèveetmarchelourdementverssachambre.Uneminuteplustard,ilrevientenpantalonettee-shirt.
«Merci»,dis-je.«Jenet’enpriepas»,répond-il.Ilseredresseetmeregardepar-dessuslecanapé.«Tusaisqueje
l’aieueavant,non?»dit-il.«Jesaisquetut’esgrilléenl’insultant.»Jecroiselesbrassurmapoitrine.Savoirqu’ilatraité
Emilyd’idiotemedonneenviedeluifoutredesclaques.Sesépaulessontsecouéesderire.«C’estcequ’ellet’adit?»Ilcommenceàzapperleschaînessur
latélé.Ilmeprovoque,maisjenepeuxpasm’arrêter.«Seulleroidesconsessaieraitdeblesserunefille
commeelle»,dis-je.Ilselèveetsedirigeverslacuisine.Iltapotemapoitrineenpassant.«Rappelle-toi,monpote.»Ilse
metdevantmoi,etseslèvresarticulentlentement.«C’estmoiquil’aidépucelée.»Ildoitvoirlacolèresurmonvisage,carilsereculebrusquement.Maisilsaitqu'ilm’aeu.IlainsultéEmilyenparlantdechosesintimesquinedevraientjamaisavoir
quittélachambre.Jeréfrènemonenviedeluicasserlagueule.«Oh,çatedérange,n’est-cepas?»demande-t-il.«Lefaitquej’aieétéàl'intérieurd'elle.Quejel’ai
euesurmoietsousmoietquej’aieeusaboucheautourdema…»"Jelepoussesifortquesatêtecognelemur.Jepeuxsentirlavibrationdansleplancher.«Tagueule»,
dis-je.«Pourquoi?»Ilsourit.«Tu.As.Du.Mal.A.Suivre?»dit-illentement.«J’aibaisétacopine.»Il
hausselesépaules.«Outubaisesmacopine?Jenesaispaslequelc’estdesdeux.Maisjesaisquejenesuispasobligéd’aimerça.Elleselasseradetoi,etàcemoment-là,jeseraiiciaveclabénédictiondesonpapa,attendantdeluimettrelabagueaudoigt.»
«Ҫaneseproduirajamais»,grogné-je.J’aienviedeluienfoncerlevisagedanslemur,maisjesaisquejenepeuxpas.
«Onverrabien»,dit-il.«Trouvetoiunappartettire-toidesavie,Truc.»Ilgrincedesdents.«C’estpasTruc,c’estTrip.»«C’estcequej’aidit,Truc.»Jemetsmesdoigtsdevantmabouche.«Ohnon!»Jepleurniche
commeunefille.«J’aifaituneerreur?Parfois,nouslesmecssourds,nousnepouvonspasprononcercorrectement.»Jepeuxtrèsbienprononcer,maisjechoisisdenepaslefaireparcequej’airéussiàl’énerver.«Tucomprendsmonproblème,n’est-cepas,Truc?»J’attrapeledevantdesontee-shirtettiresonvisageprèsdumien.«Sijamaistuparlesd’Emilydelafaçondonttul’asfaitilyauneminuteàn’importequi,ycomprismoi,jeferaiunpetitcollieravectapetitebite,jel’attacheraiautourdetagorgeetjeferaiunjolipetitnœud.Compris?»
Sonregardsedétournedumien.Jepensequ’ilaenfincompris.«Jepensequ’Emilypeutfairesespropreschoix.»Ilajustesesvêtementsquandjelelâche.«Ellelesadéjàfaits.»Jeparleàsondosàcetinstant.Saporteclaque.Jemedirigeverslachambred'Emily.Peut-êtrequejepeuxl'aideràs’habiller.Maisquandjesuissur
lepointdetournerlapoignée,laported'entrées’ouvreetsesparentsentrent.Ilsontpeut-êtrefrappé.Jen’ensaisrien.IlmesemblequeTrucseseraitprécipités’ilavaitentenduunesonnerieouquelquechose.OuEmilyl’auraitfait.Cesontsesparentsetilspayentleloyer,doncjesupposequ'ilspeuventfairecequ'ilsveulent.
«Logan»,ditsamère,enseprécipitantversmoi.Elleestdélicieuseetjesuissurprisdel’aimerautantqueça.Ellemeserreettapotemondos.«OùestEmily?Est-cequelesvêtementsquej’aienvoyésconvenaient?»Elleregardemeshabitsetgrimace.Jevoisqu'ilssontvraimentchicsquandM.MadisonaideMmeMadisonàôtersonmanteau.Elleportedesperlesetdesdiamants,etsarobebleuecoûteprobablementplusqu'unevoiture.
«Emilys’habilled’abord»,dis-je,enmontrantlachambred’unsignedetête.Elleseprécipitedanscettedirectionetseglissedanslachambredesafille,refermantlaporte
derrièreelle.JerestelààregarderM.Madisoncommeunidiot.Jemesuisridiculiséladernièrefoisquejel'aivu,
enpartantcommejel'aifait.Jeveuxvraimentavoirdebonnesrelationsaveclui.Jetendsmamain,etlaserrefortenleregardantdanslesyeux.
«M.Madison»,commencé-je.Jenesaispasquoidire.«M.Reed»,répond-il.Illâchemamainetmeregardecommes’ilattendaitquejem’excuse.Jenele
feraispourrienaumonde,parcequejepensequ’onnedoits’excuserquequandonregrette.«Logan»,rectifié-je.Ilhochelatête.«M.Madison,jevoulaisvousparler»,commencé-je.Jen’arrivepasàtrouverlesmotsjustespour
direcequej’aienviededire.«Oui,c’estcequej’espérais.»Ils’assiedsurunechaiseetmefaitsignedem’installersurlecanapéenfacedelui.Jem’assieds
précautionneusement,hésitantsurlafaçondeprocéder.«Ladernièrefoisquenousavonsparlé...»«Vousvoulezdirequandvousêtespartietavezcasséquelquechose?»demande-t-il.J’aibesoind’unecigarette.Jepeuxpresqueensentiruneentremesdoigts.«Cen’étaitqu’une
poubelle.»Ҫaauraitpuêtresonvisagesijen’étaispasungentleman.Etsicen’étaitpaslepèred'Emily.«Cettepoubellenevousavaitfaitaucunmal.»Maisilsouritenparlant,etlapressiondansma
poitrineserelâcheunpeu.«M.Madison,jepensequejedoisvousexpliquermesintentionsenversvotrefille.»Ilhausselessourcils.«Continuez.»«Jel'aimecommeunfou,etjevoudraisavoirvotrepermissionpourl'épouser.»Jeclignedesyeux
danssadirection.Ilfaudraitquej’endiseplusetc’estsurleboutdemalangue,maislesmotsnesortentpas.
«Non.»C’esttoutcequ'ildit.JusteNon.«M.Madison»,commencé-je.«J’aimeraisvraimentavoirvotrebénédiction.»«Maréponseesttoujoursnon,jeunehomme.»Ilsepenche,posantlescoudessursesgenoux.«Avant
lanaissanced’Emily,j’imaginaismafuturefamille.Jerêvaisd'unemaisonpleined'enfants.Maiselleaétélaseule.Nousavonsdécouvertàl'écolematernellequequelquechoseclochaitenelle.»Ilsecouelatête.«Jevoussouhaitedenejamaissavoircequec’estd'avoirunenfantàproblèmescommeEmily.Ҫaaétéunegrossedéceptionpournoustous.»
Jemecaledanslecanapé.Jen’arriveplusàreprendremonsouffle.Jeseraisplusqu’honoréd'avoirunefillecommeEmily.
Ilpoursuit,ensecouantlatête.«Ceneserajamaisunegrandefemmed’affairesniunescientifiqueniunmédecin.Ellenepourrajamaisréaliserlesrêvesquenousavionspourelle.Maisellepeutfaireunbonmariage.»Ilsepencheetmeserrelegenoucommes’ilpartageaitunsecretavecmoi.«Etvous,monpetit,vousnecorrespondezpasauxcritères.»
Illèvesamainenl’airquandj'ouvrelabouche,alorsjelareferme.Jeressemblesansdouteàunpoissonéchouésurlaterreferme.
«Vousvousoccuperezdevotrepetitsalondetatouage,vousaurezunpetitappartementdemerdeetvousachèterezàvotrefemmeunminusculediamant.Etvousserezheureuxcommeça.Maismoijeneseraijamaisheureuxpourmafille.Elleméritemieux.»
«C’estvrai»,acquiescé-je.«Elleméritemieux.»Elleméritemieuxquelepèrequ'ellea.Ellemérited'avoirunpèrequipeutvoirlabeautéetl'intelligencequisontenelle.«Elleméritemieux»,répété-je.
«J'aidécidédelalaissers’amuserunmoment.»Ilsepencheenarrièreetcroisesesmainssursonventre.«Maisquandtoutseraditetfait,jecomptequ’ellefasseunbonmariage.Etvousn’êtespasimpliquédansceprojet.»
«Mais…»Jenepeuxmêmepassortirunephrase.Jesuiscarrémentterrassé.«Iln’yapasdemais»,dit-il.«Emilyvitsondernierflirtavantdes’installeravecunhommebien
soustousrapportscommeTrip.»«Trippensequ'elleestidiote»,dis-je.Jenem’enrendsmêmepascomptejusqu'àcequejecroise
sonregard.Jenevoulaispasdireçaàhautevoix.
Ilhochelatête.«Cegarçonsaitnommerleschoses,maisilestd’accordpours’enaccommoder.Elleferaunebonneépouse.Ellepondraquelquesenfants,etelleseraheureuse.»Ilsouffle.«Ellemettradecôtécettefoutueguitareetvivralaseuleviequiluiconvient,celledefemmedequelqu'und'important.»
«Jesuisdésolé,maisjenesuispasd’accord,monsieur.»Ilrenifle.«Biensûr!»Jepousseunsoupir.«J’espèrevousfairechangerd'avis,monsieur.»Ilsecouelatête.«Riennemeferachangerd’avis.J’aicompriscequeseraitl'avenird’Emilyau
momentoùj’aidécouvertqu'elleneseraitjamaiscapabledelire.»Ilsautesursespieds.«Cen’estpasunproblème.Nousembaucheronsdesnounousquipeuventliredeshistoiresauxenfants.Etpeut-êtrequesesenfantsneserontpascommeelle».
JeprieDieuquechacundesesenfantsdevienneexactementcommeelle.Elleestarchi-parfaite.«Ҫanem’empêcherapasd'essayer.»Ilfautqu’ilconnaissemesintentions.«Jecomptemerendre
dignedevotrefille.Jeveuxêtresûrquevoussoyezaucourantdemesintentions,monsieur.»Ilregardesamontre.«Allezvoushabiller.Jenevouslaisseraipasnousmettreenretard.»Jemelève.Jenepeuxplusmeretenir.«Monsieur,avectoutlerespectquejevousdois,vousêtesun
sacréimbécilesivouspensezqu’Emilyeststupideouincapabled'apprendre.Elleestbrillante.Elleauradesenfantsbrillantsetferadeschosesbrillantes.Etellelesferaquandelleseramariéeavecmoi.»Sesyeuxs’emplissentdecolère.J’aiexagéré,maisjem’enfiche.«Jeseraishonorédel'avoircommefemme,exactementtellequ’elleest.»
«C’estparcequevousn’avezpasd’ambition»,dit-ilenriant.Jesuiscontentdenepaspouvoirl'entendre,parcequejel'imagineaussigrinçantqu’uncloufrottésuruntableaunoir.«C’estcequ’onapprendquandonvientdenullepart.Onapprendàn’avoiraucuneambition.»
Jemeretourneetmarcheverslachambred'Emily,moncœurbattantsifortquej’ail’impressionqu’ilvabondirhorsdemapoitrine.Jefrappeàlaporte,etEmilyouvre.J’ailesoufflecoupé.Elleporteunerobeivoirequisoulignetoutessescourbes,quelquesbijouxclinquantsquisontprobablementdesvraisetcoûtentunbraset,avecsestalonsdequinzecentimètres,ellem’arrivemaintenantaumenton.
Sesyeuxseplissent.«Tuvasbien?»,demande-elle.Elleregardepar-dessusmonépauleversl'endroitoùsonpèreestassis.Tripsortdesachambre,etilesthabillépourlafête,avecunbeaucostumeetdeschaussuresnoires.Ilporteunecravate.M.Madisonal’airvraimentheureuxdelevoir.Moi,d'unautrecôté...Jepourraisaussibienêtrelechewing-gumcolléàlasemelledesachaussure.
«Trèsbien.Tonpèreapeurquenoussoyonsenretard.»Jefaisunpasdanslachambreetlaissesamèrem’emporterdansunefrénésied’habillage.J’essayedechasserdemonespritlescommentairesdeM.Madisonparcequejesuisécœuréchaquefoisquejepensequ’Emilyagrandiaveccethommecommemodèle.Ellesavaitqu’ilétaitcommeça.Pasétonnantqu'ellesoitpartie.
Jesuisbiendécidéàchangersavie.Etjevaislefairetoutsimplementenl’aimantexactementtellequ’elleest.Cen’estpascommesij’avaislechoix,detoutefaçon.
Jerefermelaportederrièremoi,lalaissantavecsonpèreetsonex-petitami.Del’autrecôtédelapièce,samèremefixe,toutentapotantdupiedsurleplancherdechêne.«Qu’est-cequ’ilafait?»demande-t-elle.
«Qui?»demandé-je.Jesaisàquiellefaitréférence,maisj’aiunproblèmeavecM.Madison,pasavecMmeMadison.
«Voussaveztrèsbienqui.»Sonpiedcommenceàbougerplusvite.«Ilm’énervetellementparfois.»Elleprendunechemiseetlatientcontremapoitrine.«Pascelle-là»,dit-elled'unairabsent.Elleenprenduneautre.Puisuneautre.«C’estunefilletrèsintelligente,etilneluifaitpasdutoutconfiance.»Sesyeuxseremplissentdelarmes,etmoncœurvacille.Cettefemmesaitquiestsafille.Ellelesait.
«Pourquoilelaissez-vouslatraitercommeça?»demandé-je.«Oh,ilestvraimentbonpourellequandelleestlà.Alors,ellenesaitpascombienils’inquiètepour
elleoucombienilplanifiepourêtresûrqu'elleauracedontelleabesoin.»Quoi?C’estcequ’ellepensequ'ilfait?Ilrabaisseleurfilledevanttoutlemonde,etilvientdeme
direenpleinefacequ’Emilyétaitstupide.«Lunettesroses»,murmuré-je.
«Pardon?»dit-elle,enlevantlesyeuxdelapiledevêtements.Elletiresalèvreinférieureentresesdentsetlatriture.EllemerappelletellementEmily.
«Rien»,dis-je.«C’estcelle-là?»Jeprendslachemisequ’ellemetend.«Combienvousdois-jepourtoutça?demandé-je.Jeneveuxpasêtreredevableenverscethomme.
Ellemeregardecommesijevenaisdeluidirequej’avaistuésonchat.«Combienvousmedevez?»«Pourlesvêtements?»«Oh,cesonttousdesMadisonAvenue»,dit-elle.«Ilsfontpartiedelanouvellelignedevêtements.
Emilyenporteaussi.Onenverrabeaucoupaujourd'hui.Vousnousrendezvraimentserviceenvenantetenportantlesvêtements.Ilssontfaitspourunpublicplushypeetplusjeunequenotreclientèlehabituelle.Nousnesavonspassiçavavraimentdécoller.»Ellemesouritetpasseunemainsurmajoue.Elledésignelelit.«Pantalons,chaussettes,chaussures,etdeuxtee-shirtssuperposés.»Ellesourit.«Sivousêtesd’accord,bienentendu.»
«Ҫairatrèsbien»,dis-je.«Merci»,dit-elleenmeregardantdanslesyeux.«Jen'aiencorerienfaitpourl’instant.»Jeluisourisparcequesesyeuxseremplissentdelarmeset
jeneveuxpasqu'ellepleure.«Vousenavezfaitplusquevousnelesaurezjamais.»Ellerenifleetquittelapièce.Jemelaisseretombersurlelit,etjefrottemonvisageaveclespaumesdemesmains.Putain!Mais
qu’est-cequejevaisfaireaveclepèred'Emily?Jeparsenguerreseuletsansarmes.
EMILY
Quelquechosenevapas.Jenesaispascequis’estpassépendantquejem’habillaismaisquelque
chosenevapasdutout.OndiraitqueLoganmordl'intérieurdesajoue,etmonpèrearboreunairsatisfaitetarrogant.Biensûr,c’esthabituelchezmonpère,maislàc’estpirequed’habitude.Loganfermelaportedelachambrederrièremoi,etmamèreestlà-dedansaveclui.
«Papa»,dis-je.«Est-cequeLoganvabien?»MonpèrehausselesépaulesenregardantsonBlackberry.Ilnelèvepaslesyeux.«Commentle
saurais-je?»«Tun’étaispasentraindeluiparler?»Jedésignedupoucelaportedelachambrefermée.«Ilavait
l'airirritéquandilestentrédansmachambre.»Papasourit.«Jepensaisquec’étaitsonhumeurhabituelle.»«Loganestungarçonbien,papa»,lancé-je.Jenesaispaspourquoijefaisça,maisjelefais.Son
opinioncompte.Jeveuxluifaireplaisir.Jepensesimplementquec’estimpossible.Tripmefaitsignedelesuivredanslacuisine.JeneveuxpaspasserdutempsavecTrip.Maisilse
lève,etjemesensobligéedelesuivre.Quandj’arrivedanslacuisine,ilestappuyécontrelecomptoir,lesbrascroiséssursapoitrine.«Tu
saisbeaucoupdechosessurLogan?»demande-t-il.«Jesaistoutcequejedoissavoir.»Jen’aipasbesoind'expliquernotrerelationàTrip,surtoutpasà
lui.«Luietmoiavonseuunepetiteconversationpendantquetutepréparais.»Sesyeuxseplissent.«Tu
veuxsavoircequ'ilavaitàmedire?»«Pasvraiment.»Jelèveunemainquandilcommenceàparler.«Pourquoitufaisça,Trip?»Ilessayed’attrapermoncoudemaisjel’évite.«Em»,dit-il.«N’essayeplusdemetoucher,Trip»,l’avertis-je.LavoixdeTripseradoucit.«Onétaitbienensemble,avant.»«Non,onétaitpasbien.C’étaithorrible.»Ilchangedetête.«Rienqu’àlafin.Onétaittrèsbienjusqu'àcesoir-là.»Jemesouviensdecettenuitcommesic’étaithier,etçamefaittoujoursaussimal.«Jen’aipasdroitàdescirconstancesatténuantesparcequej’étaissaoulquandjel'aidit?Tunepeux
pasmepardonner?»Ilrouleunemèchedemescheveuxautourdesondoigtetlatiregentiment.Jerepoussemescheveuxsurmesépaules.
C’étaitnotredînerderépétitionpourlemariageettousnosamisétaientlà:«Em,tusaiscequetuveux?»demande-t-ilenpassantunbrasautourdemesépaules.Ilme
regarde,etjepeuxvoirdanssespupillesdilatéesqu'ils’esttapéquelquechosed'unpeuplusfortquelechampagne.Jedétestequandilestbourré,maisjedoisletolérer.Jel’épousedemain.Jeregardelaserveuse,quitientsonstyloenattendantdeprendremacommande.«Que
recommandez-vous?»demandé-je.C’estleplussûrmoyendem’ensortirsanslirelemenu.«Choisisquelquechose,chérie»,m’exhorteTrip.Ilouvrelemenuetj’essayedelire,maisles
lettressemélangentdevantmesyeux.Jerestemuetteparcequ'elleattendetluiaussi,etilsattendenttous.JeregardelasœurdeTrip.«Qu'est-cequetuprends?»«Jen'aipasencorecommandé»,dit-elle.Elleparcourtlemenuunmomentetpassesacommande.Jefermemonmenu.«Jeprendraislamêmechose.»Tripré-ouvremonmenu.«Commandecequetuveux,machérie.Allez,tupeuxlefaire.»J’enlèvesonbrasdemesépaules.«Jeviensdecommander,Trip.Pourquoitunecommandes
pas?»Jeluisourisettapotelecôtédesonvisage.Sesyeuxsontbordésderougeetpastoutàfaitconcentrés.
«Lislemenu,putain,Em!C’estpassorcier.»Ilritetrenifle,etsescopainsrientaussi.Ilsnesontpasaucourantpourmadyslexie,etquelalectureestdifficilepourmoi.Maislui,ilestaucourant.Sasœurdit:«Elleadéjàcommandé,Trip.Laisse-latranquille.»Ilmontrelemenu.«Maiselledevraitcommandercequ'elleveut.Pascequelesautresveulent.»
«Nesoispasstupide,Em.Lisceputaindemenu.»Leslarmespicotentledosdemescils.«Laisse-moimelever,Trip»,dis-je,enluifaisantsignede
melaisserpasser.«Pourquoi?»«Parcequejedoismelever.»Mavoixsebrise,etjedétesteça.«Dégage!»Jelepousse,etilse
lèveentitubant.«Em,tuesridicule»,dit-il.Maisilafinalementcomprisqu’iladépassélesbornes.Jecommenceàcomptersesréflexionssurmesdoigts.«D'abord,j’étaisidiote.Maintenant,jesuis
ridicule.Tuveuxcontinuer?»Jemetsmesmainssurmeshanchesetlefusilleduregard.«Em»,dit-il.Ilsecouelatête.«Quoiquetucommandes,c’estbien.»Ilmontrelachaise.
«J’essayaisjustedet’aider».Jetremblesanspouvoirarrêter.Cen’estpaslapremièrefoisqueçaarrive.Maisc’estlapremière
foisqu'illefaitdevantd'autrespersonnes.Jemetournepourpartir.«Oùvas-tu?»crie-t-iltandisquejesuisdéjàentraindepartir.«Jepars.»Ils'assied.Maisjepeuxencorel’entendre.«Elleseraderetourdansuneminute.Désolé,lesgars.
Ҫadoitêtreunefroussepré-mariage.»Froussepré-mariage,moncul.«Aquoipenses-tu?»dit-ilgaiement.«Jepensaisàcesoir-làaurestaurant,lesoird’avantlemariage»,avoué-je.«Lesoiroùj’aitoutgâché.»Iltendlamainversmoietjefaisunpasdecôté.«Nemetouchepas»,dis-je.«Trèsbien»,aboie-t-il.«Alors,parle-moi.Onn'ajamaisparlédecesoir-là.Onn’ajamaisparlédu
pourquoidetondépart.C’estàcausedetesdifficultésd’apprentissage?»Ilessaied’avoirl’airintéressé,maisjepensetoujoursqu’ilsefichedecequejeressens.
«Jepeuxtrèsbienapprendre.»Jemontremapoitrinedudoigt.«Jesuisintelligente.»«Jesaisquetuesintelligente.Jesuisdésoléd’avoirditlecontraire.Jesaisàquelpointtues
intelligente.»Jemedétournedelui.«Tum’astraitéed’idiote.Tul’asfaitdevanttesamis.»«J’étaissaoul!»dit-il.Ilregardepar-dessussonépauleetsecalme.«Detoutefaçon,est-cequeje
n’aipasdroitaupardonpouravoirchoisilemauvaismot?»«Est-cequejen’aipasdroitaupardonpourêtredyslexique?»demandé-je.«J’aisupportéassezlongtempstadyslexie,Em»dit-il.«Tuassupportémadyslexie?»Jenepeuxpascroirequ'ilvientdedireça.«Tunepeuxmêmepaslireunputaindemenu,Em.Ҫapeutêtreunpeufrustrantparmoments.»Ilme
sourit.Maisc’estundecessouriresoùlesyeuxnesourientpas.«Commentpenses-tuqu’onsesentquandonestmoi,Trip?C’estmoiquinesaispaslire.»«Tun’essayesmêmepas!»Ilmontresapoitrinedudoigt.«J’étaislàcesoir-làmoiaussi.Tune
voulaismêmepasregarderlemenu.Tuauraispuaumoinsessayer.C’esttoutcequejevoulaisquetufasses.»
«Logannem’obligejamaisàregarderlemenu»,répliqué-je.C’estterribled'utiliserLogancommeexemple,maisilestunexemplepourtousleshommes.Ilesttoutcequ'ilsdevraientêtre.Ilestgentiletattentionnéethyperintelligentettalentueux.Etilm’aime.
«Logannepeutsansdoutepaslireunmenuluinonplus.»Jesuffoque.«Commentoses-tu?»«Ilestsourd,Emily»,répond-il.«Tun’auraispasputomberplusbas?»Ilsecouelatête.«Ouest-
cecequetucherchais?Quelqu'unplusdetonniveau?»Qu'est-cequeçaveutdire?«Loganesttoutcequetuneserasjamais.»«Ehbien,j’espèrebienquejeneseraijamaissourd,tatoué,etpauvre.»Ilsouffleparlenez.«Laconversationestterminée.»Ilmefusilleduregard.«Apparemment.»«Trouve-toiunappart,Trip.Vite.»Ilhochelatête.«Jevaisessayer.»
«Essayevraiment».Ilhochedenouveaulatête.JelaisseTripdanslacuisine.Alorsquejeretourneausalon,laportedemachambres’ouvre,et
Logansort.J’enailesoufflecoupé.Ilporteunpantalonnoir,uncolroulénoir,etilaunechemisebleuroiàmancheslonguesaucoldéboutonné.Ilneportepasdecravate,etiln’en'apasbesoin.Bontédivine!Ondiraitqu'ilsortdelacouvertured'unmagazine.Ilaunevestejetéesursonépaule,qu’iltientavecsonindex.
Ilrelèveleborddesonpantalon.«Ceschaussettesnesontpastrop?»demande-t-il.Ilportedeschaussettesàrayuresmulticolores.Ilsourit.
Jesecouelatête.«Riendetoutçan’esttrop.»Jeleregardedelatêteauxpieds,etdespiedsàlatête.MonDieu,qu’ilestbeau!«Tuesmagnifique.»
«Jepensequejesuispasmal,hein?»demande-t-il.Iln’apasl'airtrèssûrdelui.«Logan,vousêtessuperbe»,ditmamère.Elleapplauditcommesielleétaitauthéâtre.Monpèreestentrainderegardersontéléphone.«Onpeutpartir,maintenant?»Loganaidemamèreàmettresonmanteau,puism’aideàmettrelemien.Ilsepencheàmonoreille
tandisqu’ilmefaittourner.«Tuestrèsappétissante.»Moncœurbondit.Toiaussi,signé-je.Ilhausselessourcils.Neparlepascommeça.Jeporteuncaleçonensoiequetamamanachoisi.Il
ajustesonpantalon.Jeluisouris.Nousentronsdansl'ascenseur,etilsigneàmonintention.Est-cequetuvasbien?Tuas
l'aircontrariée?Jevaisbien.JeviensdedireàTripqu’ilfautqu'ilsetrouveunappart.Ilroulelesyeux.Ilenadéjàun.Ilvalefaire.Jelecroiraiquandjeleverrai.Henryseprécipitepourouvrirlaportequandnousarrivonsenbas.«Vousêtestrèsbelle,Mlle
Madison»,dit-iltandisqueTrippénètredanslalimousine.Jeserrelamaind’Henry.Iltientlaportedelalimousine,etjemeglisseàl'intérieur.Logans’assiedàcôtédemoi,etjenemesenspasenpaixtantquesonépaulenetouchepaslamienne.
Tuessûrequeçava?demande-t-il.Ilpasseunemèchedecheveuxderrièremonoreille,sesmainss’attardantsurmatempe.Jemecambrecontreluicommeunchatettiresamainpourpouvoirembrasserlapaumedesamain.
J’appuiematêtesursonépauleetj’acquiesce.Jevaisbien,dumomentqu’ilestàmescôtés.
LOGAN
Jenesaispascequiestarrivépendantquejem’habillaismaisilyaeuquelquechose.Jepeuxlevoir
parlafaçondontEmilysetient,commesielleétaitsoudaindeglaceetellequ’ellesepréparaitàcequ’unmarteaufasseéclatersasurfacefragile.Jesuisd’uncôtéd’Emily,etTripdel'autre.Sacuissetouchelasienne,etelleserapprochedemoipournepasletoucher.Ilécarteencoreplussesjambes.Jemepenchepourleregarderetjefixesajambe.Ilsedécalesubtilementtandisqu’unprofondsoupirsortdesapoitrine.Maisiln’estpluscolléàelle.
Sesparentssontassisenfacedenous,etsonpèreestconcentrésursonBlackberry.SamèreregardemonéchangederegardsavecTrip,etellemesourit.«Votresessiond'automneacommencé,Logan?»demande-t-elle.
Jeprendslamaind'Emilyetmêlemesdoigtsauxsiens,nospaumessefaisantface.«Oui,madame.J’aicommencéilyaunesemaine.»
«Nedevriez-vouspasêtrechezvousentraindefairevosdevoirs?»demandebrusquementsonpèreenlevantlesyeuxdesontéléphone.
«Non,monsieur.J’aidéjàfaittoutmontravail.»«Quelleestvotrematièreprincipale?»demandeMmeMadison.«JefaisundoublecursusArtetPublicité»,dis-je.Emilytiresurmonbrasensepenchantenavantsursonsiège.«Tudevraisvoirquelques-unesdeses
œuvres.C’estvraimentincroyable.»«Vousfaitesdelapeinture,Logan?»demandesamère.«J’utilisedifférentsmédiums»,dis-je.«Selonlasituation.»Ellemontreletatouagesurlepoignetd'Emily.«Commecelui-ci?»«Oh,cen’estpasluiquil’afait»,ditEmily.«C’estsonfrèreaîné,Paul».Ellecaressel’intérieurde
sonavant-bras.«C’étaitunesurprisepourLogan.»«Commentvousêtes-vousrencontrés?»demande-t-elle.Ellepenchelatêtesurlecôté.Quelque
chosemeditqu'elleconnaîtdéjàl'histoire,maissonmariamisdecôtésonBlackberryetilestentraind’écouter.
Emilymeregardeetelleclignesesjolisyeuxmarron.«Jesuisallédanssaboutiquedetatouagepourmefairetatouer.»Ellesourit.«Etilm’adraguée.»Ellemepousse.«Jepeuxleurdirecequis’estpasséaprès?»Jepeuxsentirsonrirecontremonflanc.
«Ellem’adonnéuncoupdepoingdanslafigure,MmeMadison.»Jelèvelamainetcaressedistraitementmonnez.
«Ilaessayédemedraguer,etj’étaisencolère.»Ellehausselesépaules,maiselleritencore.«Jen’oublieraijamaissonregard.»
«Uninstantjepensequejevaispasserunpeudetempsavecunejoliefille»,dis-je.Emilypressemamainquandjedis«passerunpeudetemps»parcequenoussavonstouslesdeuxquej’aiessayédecoucheravecelle,commejelefaisaisavectouteslesfemmesquejerencontrais.«Etl’instantd’après,ellemecasselenez.»
Emilyrit.Elletiremamanchejusqu'àcequejelaregarde.«Tun’asjamaisréessayéavecquelqu'und'autre?Aprèsça?»
«Non,çam’aguéridemeshabitudes»,dis-je.Jerisparcequemaintenant,c’estdrôle.Cen’étaitpasaussidrôlesurlemoment.Ҫafaisaittrèsmal.
«C’étaitlecoupdefoudre?»demandesamère.JeregardeEmilydanslesyeux.Ellem’aintriguédèslemomentoùj’aivuletatouagequ'ellevoulait.
Ilyavaittellementdechosesdanscedessinqueçam'adonnéenviedefairesaconnaissance.Maisellenevoulaitpas.«C’étaitpresquelecoupdefoudrepourmoi»,avoué-je.
Tripenfonceundoigtdanssagorgecommepoursefairevomir,maisjepensequejesuisleseulàle
voir.«Ҫam’aprisunpeuplusdetemps»,dit-elle.«Luietsesfrèresm'ontlaisséresteraveceuxunpetit
moment.»Sonpèrehausselessourcils.Emilysedépêchededire«Iladormisurlecanapéetm’alaissésachambre.»Sonpèremefixe.Jen’aidormisurlecanapéquelamoitiédecettepremièrenuit.Lerestedutemps,
jel’aipassédanslelitavecelle.Maisjen'aipaseuderelationsexuelleavecellejusqu'àcequ'ellesoitprêteàs’ouvriràmoi.Audébut,elleavaittropdesecrets.
«Mafamilleaimeraitvousinviteràdînerunsoiravantquevousquittiezlaville.Pourquetoutlemondepuissefaireconnaissance.»Jenel'avaispasencoreditàEmily,maisc’estPaulquienaparlé.C'estunebonneidée.
«Jepensequec’estunetrèsbonneidée,Logan»,ditMmeMadison.«Ҫaseracertainementunesoiréeintéressante»,ajouteironiquementM.Madison.«J’aieumonemploidutempslasemainedernière»,ditEmily,pourchangerdesujet.Sonpère
pousseunprofondsoupir.«J’espèrequeçaneserapastropdurpourtoi,machérie»,ditsamère.Emilyseraidit.«Ҫameconvientparfaitement.»«Ettamusique,chérie?»demandesamère.Aumoins,elleessaiedeparaîtreintéressée.«Ilyaungrandspectacleprévuàlafindelasemaine.Jedoisprépareruneœuvreoriginalepourla
jouer.»Sessourcilssefroncent,etjevoisqu’ellestresseunpeu.«Çaal’airsuper»,ditsamèreavecungrandsourire.Elletiresurlamanchedesonmari.«N’est-ce
pas,chéri?»Ildégagesonbras.«Ҫaasurtoutl’aird’unepertedetemps.»«Emilyestunemusiciennedetalent»,glissé-je.Jenevaispasleslaisserrabaissersonart.«Vousne
l’avezmêmepasentenduejouer.»«Etvous?»réplique-t-il.«Peut-êtrequejenepeuxpasl’entendre,maisjepeuxvoirlapassiondanssesyeuxetsentirlajoie
danssoncœurquandellejoue,M.Madison»Jeprendsunegrandeinspiration.«Lepublicl'aime.Etelleaimelamusique.Alors,j’adorelaregarderjouer.»Jemepencheetl’embrassesurlefront.«Jeseraiàtonspectacle,c’estsûr.»
Ellemesouritetposesatêtesurmonbras.«Nousaussi»,déclaresamère.Jen’ycomptepasvraiment.«J'espèrequetutesortirascetteidéedemusiquedelatêterapidementetquetureviendrasàlavie
réelle.»Jemeraidis,etpressesamain.«C’estlavraievie,papa»,dit-elle.«C'estmavie.Etjesuisentraindevivrelaviequejeveux.»Samèreluifaitunclind'œil.«Laisse-lafaire,chéri»,dit-elledoucement.Maisilyaunecertaine
duretéderrièresesmots,sij’encroissaposturecorporelle.Toutlemondesetaitdanslalimousine.Jeregardelesautres,touràtour,justepourêtresûrdenerien
manquer.Maispersonneneditrien.Emilyregardeauloin,parlafenêtre.Etilyavisiblementunfosséentresesparents.Tripestcalmeettranquille.L’enfoiré.
EMILY
Loganestleplusbelhommedelasoirée.Etjenedispasçaparcequec’estlemien.Ilyabeaucoup
demannequinshabillésenMadisonAvenue,maisaucund'entreeuxn’aaussibelleallurequeLogan.Ilesttoutsimplementmagnifique.
Lanouvellecampagnepublicitairedemonpèreestaffichéesurdespanneauxdanstoutelasalle.Logans’arrêteenfacedel'und’euxetplisselenez.
«Ҫaneteplaîtpas?»demandé-je.Ilhausselesépaules.«Si,si.C’estpasmal.»Jepenchelatêteenessayantdevoircequeluivoitdanslesimages.«C’estquoileproblème?»Ilhausselesépaulesànouveau.«Bof,rien.Jepensejustequeçapourraitêtremieux.»Tripluitapesurl’épaule.«Jevaisdireaugrandchefcombientuaimessacampagnedepub.»Ilme
faitunclind’œil.Quelabruti.Jenepeuxpascroirequej’aienvisagéunjourdel’épouser.«Tonpèreaurauneraisondeplusdemehaïr»,ditLogan.Maisilserremamain.Unedesmannequinss’approchedenousetposeunemainsurlebrasdeLogan.«Voulez-vousdanser
avecmoi?»demandet-elle.Ilsecouelatêteetdéclinepoliment.Puisilajoute:«Jevaisdanseravecmacopine.»Ilmeprendla
mainpourquejemelève.Ilmesourit.«Jenepeuxpassentirlerythmedecegenredemusique.»Ilregardelesautrescouples.Jevoismonpères’avanceraveclemannequinquiaabordéLogan,etje
roulelesyeux.Loganmeprenddanssesbrasetmetsamaindanslamienne.Ilmetireprèsdelui,etnoussommesàunsoufflel’undel’autre,sansnoustoucher,etmoncœursemetàflotter.Vais-jeunjourm’habitueràêtreaveccethommequimefaitmesentirsiparfaite?
Ilcaptelerythmedelamusiqueenregardantlesautresdanseurs.«Tudansesbien»,dis-je.Ilsouritethausselesépaules.«Mamannousafaitprendredescoursdedansequandonétaitpetits.Paulafaituneannéededanseclassiqueavantd’avoirlecouragededirequ’ilnevoulaitplusenfaire.»Ilrit.Jeneconnaispasdesonplusagréablequesonrire.
Quandnousnoussommesrencontrés,ilneparlaitpasdutout.Ilarecommencéàparlerpourmoi,etilluiafalluencoreplusdetempspourapprendreàrire.Parfois,ilnesaitpass’ilparledoucementoufort,etiln’adaptepasassezbiensavoixàlasituation.
C'estlecasmaintenant.Monpèremelanceunregardnoir.JeregardeLoganetsourit.«Qu'est-cequitedérange?»demande-t-il.«Riendutout»,dis-je.Etc’estvrai.Jedonneraismonbrasdroitpoursavoix,sionmedisaitqueje
devaischoisirentrelesdeux.Entendresesparoles,sonrireetsespenséesesttoutpourmoi.Monpèredanseprèsdenous,ettoutàcoup,ilnoussépareetprendlaplacedeLogan.«Vous
permettez?»demande-t-ilàLogan,maisilneleregardepasenposantlaquestion.Logansoulèveunsourcilinterrogateuràmonintention.J’articulelemotdésolée.Ilsouritetsecouela
tête.Monpèreaabandonnésapartenairesurlapistededanse,etelleserapprochedeLoganentendantles
bras.Loganlaregardeunpetitmoment,etjevoissapoitrinesegonflertandisqu’ilprendsamainensoupirantetmetlasiennesurlatailledelafille.Jen’aimepasça.Pasdutout.
«Arrêtederegardercommeça,Emily»,avertitmonpère.«Toutvabienpourlui.»«Jenesuispasinquiète,papa»,protesté-je.Bon,jelesuisunpeu.Logann’estpashabituéàces
genresdefêtes.Ilyabeaucoupdegensiciquifontbeaucoupd'argent.«Mmmmmm»,fredonne-t-il.Ilmefaittourner,etétonnamment,çamefaitrire.Monpèreal'air
heureux....Quelquechoseseprépare.Jepeuxlesentir.Ildansetoutautourdelapistejusqu'àcequejeperdecomplètementdevueLogan.«Tupeuxtrouver
mieux,Em»,dit-il.«Beaucoupmieux.»
Jeserrelesdents.«Définislemotmieux,papa»,répliqué-je.«Jedoutefortquejepuissetrouvermieuxqu’unhommequim’aimecommeunfou,quiprendrasoindemoietquiseralàpourmoipourlerestedemavie.»
«Iln’estpascommenous,Em»,ditmonpère.«Iln’estpascommetoi,papa»,dis-jeensoupirant.«Maisilestcertainementcommemoi.»«Tupeuxtrouvermieux.»Ilpinceleslèvres.«Tripcraintquetupensesquetunepourraspastrouver
mieuxqueLoganàcausedetadyslexie.»Jem’arrêteetfaisunpasenarrière.«Quoi?»Ilauraitpuaussibienmedonneruncoupdegenou
dansl’estomac.Tripm’aditlamêmechose,maisjenepensaispasquemonpèreallaitadhéreràça.«Jeveuxjustecequ’ilyademieuxpourtoi.»«Alorslaisse-moifaire»,dis-je.Jerecule,etjemarcheauborddelapistededanseàlarecherche
deLogan.Jesuisentraindebouillir.Lesgensreculentpourmelaisserpasser.SaufTrip.Tripm’emboîtelepasetmetendlesbraspourdanseravecmoi.
«Non,merci»,dis-jesèchement.«Quelestleproblème?»demande-t-il,commesiçaleregardait.«Rien.»Jen’aipasenviedeparleràTrip.«TuesencolèreparcequeLoganestsortiaveccettefille?»Jeleregardedanslesyeuxetsonregardm’évite.«Quellefille?»demandé-je.Lafilleavecquiil
dansait?«Pourquoiferait-ilça?»«J’ensaisrien,maisilsavaientl’airdebiens’entendre.»Ilhausselesépaulesetmontrelaterrasse.Loganpasselaporteaumoment-mêmeoùjevaissortir.Ilestentrainderentrersachemisedansson
pantalon.Moncœurs’arrête.Ilpassesamaindanssescheveuxetpousseunsoupirdecontrariété.«Oùétais-tu?»demandé-je.«Avecl’appâtdeTrip,jesuppose.»Ilattrapemoncoudeetmetireverslaterrasse,etjeconstate
qu’elleestvide.Elleadûpartirparlaportedecôté.«Jenepeuxpascroirequ'ilm’aitfaitça.»Ilregardeenl'airetbalancesatêted'avantenarrière.«Enfait,jepeuxtoutàfaitlecroire.C’estTrip,aprèstout.»
«Aitfaitquoi?»Jesuistotalementperdue.«Elleaditqu'ellesesentaitmaletqu’elleavaitbesoind’air.Etqu’elleavaitlatêtequitournaitetne
pouvaitpasmarcherseule.Alorsjel’aiamenéeici.Puissamaladies’esttransforméeenmainsdepieuvre.»Ilmetripotefrénétiquement,imitantsesgestes.Ilmefixe.«C’estTripquit’asenvoyéeici?»
Oui,c’estlui.«Pourquoi?»«Cetenfoiréaessayédemepiéger»,grogne-t-il.Ilfrappelemurduplatdelamain.«Jevaistuer
cettepetiteordure.»Jeposeunemainsursapoitrine,etilfermelesyeux.«Ellet’adragué?»demandé-je.«Sionpeutappelerçadraguer»,dit-il.Ilposesamainsurlamienne,etjepeuxsentirlebattement
régulierdesoncœur.«C’étaitpluscommesiellevoulaitsebaisseretmesucerlabite.J’aieudumalàluiéchapper.»
Jemetsmamainsurmabouche.Cen'estpasdrôle.Vraimentpas.Maisjelaisseéchapperunrire.Ilal’airsidécouragé.Ilserrelespoings.«Jesuisdésolée»,dis-je,quandilmeregardedanslesyeux
«Tutrouvesçadrôle»,dit-ilens’avançantversmoi,meforçantàfaireunpasenarrière.Mondostouchelemur,etsesmainsencerclentmatête,m’empêchantdebouger.«Tutrouvesçaamusant,n’est-cepas?»Maissavoixs’estradoucieetilenfouitseslèvresdansmoncou.
«C’est-à-direquetufaisaisvraimentunedrôledetête!»dis-je.Ilsouritenfin.«Unetêtequidisaitquejedoisfoutrelecampd’ici?»Ilm’embrassedoucementettendrement,etje
merendscomptequ'ilaunetachederougeàlèvressurlajoue.Jel'essuieavecmonpouce.«Ellet'aembrassé?»demandé-je.«Elleaessayé.Maisj’airéussiàl’éviter»,dit-il.Ellevoulaitabsolumentmelaisserdestracesde
rougeàlèvres.»J’essuieunetracesursoncou.Ҫadevraitmemettreencolère.Ilsavaientespérémemettreencolère
contreLogan.Maisjesuissimplementtriste.Ҫamefaitmalqu'ilsaienttentécetrucsurunhommesibon.«Jesuisdésolée»,dis-jeenappuyantmatêtecontresapoitrine.Ilprenduneprofondeinspiration,etjepeuxsentirquesatensiondiminue.
Mamèrepasselatêtesurlaterrasse,l’airinquiet.«Ah,vousêteslà!»dit-elle.«C’estl’heuredudîner.»
«Tuveuxrentreràlamaison?»demandé-jeàLogan.Jeneluienvoudraispass’ilvoulaitpartir.Ilhausseunsourcilincrédule.«Etleslaissergagner?Iln’enestpasquestion.Tuasperdularaison
ouquoi?»Ilmeprendparlamainetmetireverslatablefamiliale.PapaetTripontl’airpenauds,etmaman
sembleperdue.«Bienessayé»,marmonné-je.«Em»,ditTrip.«Onenparlerauneautrefois»coupé-je.Tripacquiesce.J’aipeurdeluiavoirdonnédel'espoiralorsqu’iln’yenapas…etqu’iln’yenaura
jamais.
LOGAN
Jenepeuxpascroirequ'ilsaientfaitça,putain!Qu’ilsaientfaituntrucsibas,sidégueu,si
sournois…Jetireunechaisepourqu’Emilypuisses'asseoiretjelapousseverslatable.Jem’assiedsàcôtéd'elle.Leserveurnousapporteunmenuetlelaissedevantnous.Ilyapeudechoix.
Tripouvrelaboucheetcommenceàlirelemenuàhautevoix.«Arrête!»ditsèchementEmily.Triplèvelesyeux,laboucheencoreouverte,aumilieud’unmot.«Jevoulaisjustet’aider.Jesais
combientuhaislesmenus.»J’aienviedeluicasserlagueule.«C’estbon»,ditEmily.Ellesepenchepar-dessusmonépauleetregardemonmenu.«Qu'est-ceque
tuprends?»demande-t-elle,enmesouriant.Jesaisqu'ellen’estpasentraindelirelemenu.Ellenelefaitjamais.Etelleneleferaitsurtoutpasdevanttouscesgens.Elleveutgarderlesecretsursadyslexie.Etellerefusedemontrersafaiblesse,mêmeàunetablepleinedegensquisontdéjàaucourant.
«J’hésiteentrelepoulet,lebœufetlepoisson»,dis-je,pourluidonneruneéchappatoire.«Quelplataupoulettuvoudraisprendre?»demande-t-elle.Elleveutdupoulet.Bien.Allons-ypourledeuxièmeindice.«Celuiauparmesan.»Sonvisages’illumine.«Oh!Moiaussijeveuxça!»roucoule-t-elle.«Jepensequejevaisprendrelefilet»,dis-jeauserveur.«Apoint.»«Jecroyaisquetuvoulaislepoulet»,dit-elle.Jesecouelatête.Jevoulaissimplementêtresûrqu'elleprennesonpoulet.Ellecomprend
immédiatement,etmoncœurseréchauffedevantsonvisagebéat.C’estsifaciledelarendreheureuse.Sifacile.N’importequiavecuncœuretlamoitiéd’uncerveaupourraitlefaire.Maisj’aidelachanceparcequec’estmoiqu’elleachoisi.
Tripreniflebruyammentdel'autrecôtédelatable.Iln’apasl’aircontent.«Quic’était,lablonde,Logan?»demande-t-il.«Vousaviezl’airdebienvousentendre.»
J’avaleunegorgéed’eau.«C’estàtoidemeledire,Trip»,dis-je.«Commentlesaurais-je?»demande-t-il.«Jepensequec’estunedesmannequins.Certainementpas
quelqu'unquejefréquenterais.»«Etpourquoi?»demandeEmily,avecunsouriremielleux.«Ellenegagnepasassez?»Jemeretiensderire.Lerepasestservi,etc’estvraimentdifficiledeliresurleslèvresquandlesgens
mangent,doncjemanquedesmorceauxdeconversation.Audessert,j’arriveàensaisirunpeuplustandisquelesfourchettesetlesverresralentissentleurrythme.
«Emily»,ditsonpère.«LemembreduCongrèsetsonfilssontici.Jevoudraisquetulesrencontres.»Ilselèveettendlamain.
Ellelaprend,puisregardepar-dessussonépaule.Jesignelemotoktrèsrapidementethochelatête.Ellepeutyaller;jemedébrouillerai.
MmeMadisonestentraindeparleràunefemmesursadroite,etTripmefixe.Alors,jeprendslebloc-notesquej’aitoujoursdansmapoche,tirelepetitboutdecrayoncoincédanslesspirales,etcommenceàdessiner.M.Madisonaunpetitproblèmedanssacampagnepublicitaire,etjepeuxlerésoudre,doncjeveuxlefaireparécrit.Peut-êtrequ’ilnel’utiliserajamais,maiss’illefait,çapeutmefairemarquerdespointsaveclui.J'endoute.Maisonnesaitjamais.
Jemetsmesidéessurlepapier,esquissantdesmotsetdesscènesquipourraientservirpourunepubtéléoupapier.JesuistotalementabsorbédansmonprojetquandEmilyrevient.Elles’assiedàcôtédemoietdit«Jesuisderetour.»
«Alorsmonmondeestcomplet»,réponds-je.Elleroulelesyeuxetsepenchepourm’embrasserrapidement.«C’étaitringard»,dit-elle.Jehausselesépaules.Jem’enfiche.C'estvrai.
«Qu’est-cequetufais?»demande-t-elle,enregardantmescroquis.«Jegribouille»,dis-jeenluisouriant.Elleprendlebloc-notesetlefeuillette.«Ilssontvraimentbien»,dit-elle.Ellemeregarde,sesyeuxbrunsgrandsouverts.«Jeveuxdire,
vraiment,vraimentbien.»Ellemerendmonbloc-notes,etjesecouelatête.«C’estprobablementpaslapeine»dis-je.Ellepousseunsoupir.«Probablementpas.»Jeposemonbloc-notessurlatableetmelève.«Viensdanseravecmoi»,dis-je.Jelatiredansmes
brasetlafaittournersurlapistededanse.Elleestàboutdesoufflequandnousrevenons.Jecherchedesyeuxmonbloc-notes.«Hum»,dis-je.«Iladisparu.»«Quiadisparu?»demande-t-elle.Sesjouessontrosesetsonsouffleestcourt.«Monbloc-notes.»Ellemordillesalèvreinférieure.«Peut-êtrequ’undesserveursl’aramasséparerreur?»,suggère-t-
elle.«Tuveuxquejedemande?»Jesecouelatête.«C’étaitjusteunbloc-notes.»J’enaiplein,etilsfinissentéparpillésdanstoutela
maison.Maisquandonestsourd,onnesaitjamaisquandonpeutenavoirbesoind’un.Ellemeregardetimidementetdit:«Onpeutallerencoredanser?»Jeferaisn’importequoipourelle.Donc,nousallonsdanserlerestedelanuit.
EMILY
Ҫafaitunpeubizarrequandlalimousinedemonpères’arrêtedevantl'immeubledeLoganpourle
déposer.Ilmeregardecommes’ilvoulaitm’emmeneraveclui,etj’aienvied’yaller.Maismonpèreestdanslavoiture,etjesaisqueçaneluiplairaitpas.JepousselajambedeLogan,etilsepencheettendlamainàmonpère.
«Mercipourcettemerveilleusesoirée,M.Madison»,dit-il.Ilsouritàmamère.«EtMmeMadison.»
Àcontrecœur,monpèreluiserrelamain.Loganmeregardeunefoisdeplus,m’embrassesurlefront,puislechauffeurouvrelaporte.Ilsortdelavoitureetjelesuis.
«Turestes?»demande-t-il,leregardpleind’espoir.Jesecouelatêteetdésignelavoituredelatête.«Non.Ilvamerameneràmonappartement.»Sonvisagechanged’expressionetilregardelesétoilesenpoussantunlongsoupir.Jeneveuxpasle
quitter.Jeveuxresterici.C’estchezmoi.Chezmoicen’estpasmonappartement,surtoutquandTripFieldsestdedans.
Monestomacsetordrienquedesavoirquejenevaispasdormirdanssesbrascesoir.Ilnejetterapasunejambesurmesfessesnuesetnemetiendrapasprèsdelui.
«J’aicoursdemainàneufheures,etj’aiunautrecoursàmidi.»dis-je.«Donc,jeteverraidemainsoir?»
Ilsecouelatête.«Mescoursnecommencentpasavantquinzeheureslelundi,etensuitej’aiTPàdix-huitheurestrente.»
«Oh.»Lafenêtredelalimousines’abaisse,etmonpèreaboiedansmadirection.«Jesais!»crié-je.«J'arrive!»Loganentouremonvisagedesesmainsetdit:«J’aienviedet’embrasser.»Monpèrecommenceàsiffler,lafenêtretoujoursbaissée.JesuiscontentequeLogannepuissepas
l’entendrecarc’estvraimentdéplaisant.«J’aienvied’êtreembrassée»,dis-je.Ilgémitetappuieseslèvressurmonfronttandisqu’ilinspireetexpire,unefois,deuxfois,troisfois.Dansunmondeparfait,jepourraisrentreràlamaisonetnouspourrionsparlerjusquetarddanslanuit
autéléphone.Maislàcen’estpaspossible.Loganpeututiliseruntéléscripteurmaisceneseraitpaspareil.
«Emily!»Monpères’impatiente.«Jedoisyaller»,dis-je,etjedéposeunrapidebaisersurseslèvres.Lechauffeurmetientlaporte,
etjemeglissedanslavoiture.J’ail’impressionqu’ilarefermélaportequimèneaubonheur,parcequejedoisquitterLogan.Jepousseunlongsoupiretm’appuiecontreledossier.Ҫacraint.
LOGAN
Jemontelesescaliersencourantàtoutevitesse.Paulestdanslacuisineetsetourneversmoiquand
j’entreencourantetclaquelaporte.«DouxJésus!»dit-il.«Quelqu'unavolétoustesvêtementsett’asramenéàlamaisonhabillée
commeunpingouin.»«Jepeuxempruntertamoto?»demandé-je.Jesuiscomplètementessoufflé.Jedoisyaller,etjedois
yallervite.«Ilfaittropfroidpourfairedelamoto,idiot»prévient-ilenplissantlesyeux.«Tulaveuxpour
quoi?»PaulauneroutièreSuzukiqu'ilagagnéeauxcartes.Ilneconduitpasàcettepériodedel'année.«Jepeuxl’emprunter?»demandé-je,enmedépêchantd’allerprendremacombinaisondoubléeetun
bonnetdelaine.Jen’aipasassezd'argentpouruntaxietlemétroprendraittropdetemps.Ilouvreuntiroiretfouillededanspourtrouverlesclés.Ilmelesjetteetmoncœurbondit.Sijeme
dépêche,jepourraispeut-êtrearriverchezEmilyavanteux.«Merci»,dis-je.JemetsmacombinaisonetprendlecasquedePauldansleplacard.Lamotoestausous-soldansle
garage,maisiln'yapasdegardeàcetteheuredelanuit.Jedescendslesescaliersencourant,enespérantqueceputaind’engindémarre.
Cequiesténervantaveclesvoituresetlesautresenginsàmoteur,c’estquejenepeuxpasentendrequandilsdémarrent.Maisjepeuxsentirlesvibrations,alorsjeposeunemaindessusettournelaclé.Ellevibrependantuneseconde,puiss’arrête.Biensûr,ilfallaitqueçaarrive.Jesuisengoncécommeuncochondansuntutuetcetteputaindemotoneveutpasdémarrer.Jetournelaclédenouveau,etlamotorepart.Jeregardederrièremoilafuméenoirequisortdutuyaud’échappementetj’enfourchel’enginetenlèvelabéquille.L’airestfroidcommelesseinsd'unesorcièredansunsoutien-gorgeenlaiton,maisj’aiunmauvaispressentimentenpensantàEmilyseuleavecTrip.C’estcommeça.Jenesaispaspourquoi.Maisc’estcommeçaetjedoislarejoindre.
Lesruesdelavillesontassezdégagéesetlesvoituresontroulédessustoutelajournée.Apartdesflaquesdeverglas,jenesuispastropinquietpourl’étatdelaroute.
Ilmefautunequinzainedeminutespourmerendrechezelle.Jevoislesfeuxarrièredelalimousinequis’enva.HenryouvrelaporteetregardetandisquejegarelamotodePauldevantlaporte,enscrutantlafenêtred’Emily.Elleadéjàdûmonter.
Henrymefaitsigned’entrer.«Mettezçaàl'intérieur»,dit-il.Ildésignelamoto,puisl’intérieur,commes’iln’étaitpassûrquej’aiecompris.«Sivouslalaissezlà,quelqu'unpourraitlavoler»,prévient-il.
C’estunepetitemoto,maisellevalaisserdestracessurlescarreauxsijelarentreàl'intérieur.Ilhochelatêtedansmadirectionetmefaitsigned’entrerdanslehall.
J’arrêtelemoteuretpousselamotodanslehall.Ilmemontreunlocal,etjefaisroulerlamotoverslà-bas.Ilprendunseauavecuneserpillèredanslelocaletnettoierapidementlestracesderrièremoi.
«Désolé»,dis-je.«Pasdesouci.»Ilpenchelatêteversmoi.«Pourquoin’étiez-vouspasavecMlleMadison?»
demande-t-ilenfronçantlessourcils.«Problèmetechnique»,dis-je,enôtantmonbonnetdelainedematête.Jesouffledansmesmains.
Ellessontcongelées,malgrémesgantsépais.Ilmefaitsignedem’approcherduchauffagesoufflantdesonbureau.«Réchauffez-vousunpeu.
Après,vouspourrezmonter.»Jeleregardeducoindel'œil,commesijeposaismaquestionàlalégère.«Lesparentsd'Emilysont
enhaut?»Ilsecouelatête.«Iln’yaqueletype.Lepetitenfoiré.»HenryestNew-Yorkaisjusqu’auboutdes
ongles.Jen’entendspaslesaccents,maisàsafaçondeparler,jesaisd’oùilvient.J’éclatederire.«Oh,sivoussaviez!»dis-je.«Jesais.Ilapiquéunecrisehierquandjeneluiaipasdonnédeclé.»Illèvesondoigtenl'air
commes’ilvenaitdeserappelerdequelquechose.«Enparlantdeça,j’aivotreclé.»Ilouvreuntiroir,ensortunepetiteenveloppemarron,etlaplacetriomphalementdansmamain.Jesuissicontentquejepourraisl'embrasser.Jesecouelaclédansmamainetl’enfilesurmonporte-clés.
«Merci»,dis-je.Ilmontrel'ascenseurdelatête.«Vousferiezmieuxdemonter.Ellen'avaitpasl'airtrèsheureuse
quandilssontarrivés.»«Qu'est-cequivousfaitdireça?»«Ilavaitl’aird’avoirunmancheàbalaidanslecul»,dit-ilensouriant.«Cettefilleneluiaccordera
pasunregard,etencoremoinsautrechose.»Ilfaudravraimentquej’embrasseHenry.Jetendslesbrasverslui,etilfaitunbondenarrière.Ilest
lestepourunepersonnedesonâge.«RéservezçaàMlleMadison»,dit-ilenriant.Jedéboutonnemacombinaisonetl’enlève.«Jepeuxmettreçaaveclamoto?»demandé-je.Ilouvre
laportedulocaletjelaposesurlaSuzuki.JeregardeHenry.Ilal'airfatigué.«Vousnerentrezjamaischezvous,Henry?»demandé-je.Ondiraitqu'ilestlàchaquefoisqueje
viens.Ilsouritdoucement,maispasaveclesyeux.«Mafemmeaeuunaccidentvasculairecérébral,alorsje
travaillepourpayersessoinsmédicauxencemoment.»Ilhausselesépaules.«Ilsm’ontproposédesheuressupplémentaires,alorsjelesaiprises.»
«Jesuisdésolépourvotrefemme»,dis-je.«Ellevaguérir?»Sesyeuxévitentlesmiens.«J’espèrebien.»Sapoitrinesegonfled’unlongsoupir.«Elleesten
maisonderepospourlemoment.»Ilsourit.«Jel'aivueàmidi,etjevaisallerydormircesoir.»Jepressesonépaule.S’ilyaunhommequiabesoind'uncâlin,c’estbienHenry.Danslelangagedes
mecs,unepressiondel'épauleestlamêmechosequ’uncâlin.«Vousdevriezrentrerchezvous.Vousvousreposeriezmieux.»
Ilsouritetdit:«Jenepeuxpasdormirsanselle,alorsilvautmieuxquejedormeàlamaisonderepos.Jepréfèredormirdansunfauteuilenluitenantlamainquedormirdansleplusgrandetleplusdouxlitdumonde.»Ilsecouelatête.«Unjour,voussaurezcequeçafaitdeseréveilleravecunefemmetouslesjourspendantprèsdequaranteans.»Ilpointel’ascenseurdudoigt.«Vousentendrezlesbruitsdespetitspiedslespremièresannées.»
Jemontremesoreillesetrit.«Jenepourraipasentendrelespetitspas,Henry.»Ilal'airunpeudépité.«Maisjecomprendscequevousvoulezdire.»
«MlleMadison,c’estlafemmedevotrevie,n’est-cepas?»demande-t-il.Moncœursegonfle.«Laseuleetl’unique».Ilmetapesurl’épaule.«Alors,allezlachercher.»Ilmepousseversl'ascenseur.«Allez-y
maintenant.Vousn’avezpasbesoindetenircompagnieàunvieillard.»Jesourisetluifaissigneenmedirigeantversl'ascenseur.Jemeretourneàladernièreminute.«Sije
peuxfairequelquechosepourvotrefemme,Henry,n’hésitezpasàmeledemander.J’aibeaucoupdefrères,etilssontvraimentbonspourtransporterlesmeublesouautrechose.Quandelleseraprêteàreveniràlamaison.»
Ilsourit.«Jevaisvousprendreaumot.»«Ilssontbonspourpasgrand-chosed’autre»crié-jetandisquelesportesdel’ascenseurseferment.
Saufpourmesoutenirdanstoutcequejefais.Saufpourm’aimerinconditionnellement.Saufpourmebotterlesfessesquandjesuisstupide.Ilssontinutiles,c’esttout.
Jesouristoutletempsdutrajetenascenseur.Jenefrappepasquandj’arriveàlaported'Emily.Aulieudeça,j’utilisemaclé.
EMILY
Tripseglissedansl'ascenseurderrièremoietilaleculotd'essayerdemecoincer.Ilmetsesbrasde
chaquecôtédematêtepourmebloquer.Jedétournemonvisage,parcequ'ilatropbu.SonhaleinesentleJackDanielspur.
Ilétaittrèscalmedanslalimousine,maisjeleconnaisassezpourdécodertouslessignes.Jeposemamainsursapoitrineetlepousse.«Recule,Trip»,dis-je.
Ilsepenche,merespirantdanslevisage.Jetournelatêteetfermelesyeux.SebattreavecTripquandilestsaoulc’estcommefrapperunchiot.Unchiotenragéquial'écumeauxlèvresetessayedemordre.C’estleseultypedechiotauqueljenemegêneraispasdemettreuncoupdepieddanslesdents.
«Jeneveuxpasreculer»,éructe-t-il.«Tuaimaisbienquandonétaitaussiproches.Tudisaisquejenetemontraispasassezd'affection.»
Ilpassesamaincharnuesurlecôtédemonvisage.«Dégage,Trip»dis-je.Ilmesuffiraitdelepousserungrandcoup,etiltomberaitcommeunemerde.J’ensuissûre.
Letintementdel'ascenseurretentit,etjemeglissesoussonbras.Ilgrogneetmesuitjusqu’àlaporte.«Dépêche-toi»grommelle-t-il.«J’aienviedepisser.»
Jesecouelatête,lelaissepasseretilsemetàcourirverslestoilettes.Ilnefermepaslaportedestoilettes,etjepeuxl'entendre.Cen’estmêmepaslapeined’essayerdeluiparlerdemanquederespect.Ilesttropsaoul.
Jeregardeavecenvielaported'entrée.Maintenantqu'ilestàl'intérieurdel'appartement,jepourraisprendreuntaxietallerchezLogan.Moncœurseréchauffeàcetteidée.Jemetourneverslaporte.Iln'yariendontj’aiebesoinici.Monsacestencoreàl'appartementdeLogan.Etmoncœuraussi.
Tripattrapemoncoudeetdit:«Oùcomptes-tualler?»justeaumomentoùj’atteinslaporte.«JevaischezLogan»,dis-je.Pasbesoindeluimentir.«Laisse-moipasser.»Ilsetiententremoietlaporte,lesbrascroisés,lespiedsécartés.Merde.Jedevraissimplementaller
dansmachambreetattendrequ’ils’écroule.Jemeretournepouryaller,maisilm’attrapeànouveau.Jesecouemonbraspourlefairelâcher.Çafaitmal.
«Arrête,Trip»,dis-je.«Vatecoucher.»Ilsaisitmeshanchesetmetireverslui,sefrottantcontremoi.«J’iraisituviensavecmoi.»Jen’iraismêmepasausupermarchéaveclui,alorsaulit…«Tuesbourré,Trip.Vadormir.»«Jesuispasbourréaupointdel’avoirmolle»,dit-il.Oui,jepeuxsentirçacontremonventreàl’endroitoùilsecollecontremoi.Jerespireprofondément
etprendssonvisagedansmesmainsenleregardantdanslesyeux.«Vaaulit»,dis-jedoucement.«Onparlerademain.»
Ilpenchelatêteetm’embrassedanslecou.Puisilmemord,etsucemapeau.Jelerepousse,couvrantmoncoudemamain.«Qu’est-cequetuasfait,Trip?»crié-je«MonDieu,maistuescomplètementtaré!»
«C’estjusteunemorsured'amour»,dit-ilensouriant.«Tuaimaisbienquejetemordillelecou.»«Tunem’aspasmordillée»,dis-je.«Tuvoulaismesucerlesangouquelquechosedecegenre.»«Jevaissucerautrechose»,dit-il,tandisquesamainsaisitmapoitrine.Jenepeuxpasm’enempêcher.Jelegifle.Jelegifleenpleinefigure.Jel'aifrappésifortquejedois
secouermamainpourfairepasserladouleur.C’estalorsquejeréalisequelaporteestouverte,etqueLoganchargeàtraverslapiècecommeun
taureauetfrappeTripdanslescôtes,puistombeparterreaveclui.«Logan!»crié-je,enletirantparl’épaule.IlalesmainsautourdelagorgedeTripetdessonsqueje
necomprendspassortentdesabouche.Jenel'aijamaisvuaussiencolère,maisapparemmentlesémotionsaffectentsonlangage.
Tripgrogneau-dessousdelui,etjevoiscequivasepasseravantlui.Tripattrapeunvasequisetrouvesurlesolàcôtéducanapé,etillesaisitpourfrapperLoganàlatête.MaislevaserebonditsurledosdeLoganettombeparterre.Ilestenplastique,doncjenesaispascequeTrippensaitfaireavec.
«Laisse-le,Logan»,dis-jeenmettantmonvisageprèsdusien.«Laisse-le.Ilestsaoul.»Maisilnelelaissepas.IlgardeungenousurlapoitrinedeTrip.Ilneluifaitpasmal,maisille
maintientparterre.«Qu’est-cequ’ilt’afait,cetenfoiré,pourquetulegifles?»demande-t-il.«Ilestsaoul.Laisse-leseleverpourqu’ilaillesecoucher.»LoganenlèvesespoucesdelagorgedeTripetTripprendunegrandeboufféed’oxygène.«Appelle
lesflics,Emily»,commenceàcrierTrip.Loganleserredenouveau.«Ilfautqu’illafermes’ilveutquejelelaisseselever.»IlregardeTrip.«Jedétestelesivrognes»,
dit-il.«Jevaistelaisserteleverettuvasallerdanstachambre.Compris?»Triphochelatête.Loganrecule,etTripserelèvedifficilement,enmanquantdetomber.«Jedevrais
appelerlesflics.»«Jepourraisleurdirecommenttum’asagressée?»demandé-je.Ilal'airdéconcerté.«Jevoulaisjustet’embrasser»,gémit-il.Ilestmochequandilboit.Trèsmoche.Jesecouelatête.«Maisjenevoulaispasquetum’embrasses.»Jepousseunlongsoupir.J’ai
l’impressionquequelqu'unadéfaitlebouchond’ungrosballonàl'intérieurdemoi.«Vatecoucher,Trip.Onparlerademain.»
Tripacquiesce.Iltitubejusqu’àsachambreetfermelaporte.Jeprendsuneprofondeinspiration,etLoganmetireverslui.Jelelaissemetenirparcequejepense
qu'ilenabesoinencoreplusquemoi.Jereculeetsecouemamain.J’aivraimentfrappéTriptrèsfortetmapaumemepicoteencore.
«Qu'est-cequ'ilafait?»aboieLogan.Jesecouelatête.Ilnemelaisserapasenpaixtantquejeneluiauraispastoutdit.«Ilaessayéde
m’embrasser.C’esttout.»Ilposesonpoucesurmeslèvres.«Ilt'aembrassée?»demande-t-ild’unevoixdouceetrespectueuse.Sesyeuxscrutentlesmiensetje
saisqu'ilcherchetousmesindicesnonverbaux.«Non»,assuré-jeensecouantlatête.«Ilaessayédem’embrasser.C’esttoutàfaitdifférent.»Je
déclipselabarrettedemescheveuxetlesdémêleavecmesdoigtstandisquejemedébarrassedemeschaussuresd’uncoupdepied.«Qu’est-cequetufaisici?»demandé-je.
«Jem’inquiétaispourtoi»,admet-il.Sonvisageestdemarbre.«Etj’avaisraison,apparemment.»Jepassemesbrasautourdesatailleetleserrefort.«Jesuistellementheureusequetusoislà.»Il
m’aideàôtermonmanteau,etsesmainssurmesbrassontglaciales.«Pourquoituessifroid?»demandé-je.
«Jesuisvenuenmoto»,avoue-t-il.«Enmoto?»«Oui,enmoto!»assure-t-il.«Tuasunemoto?»Jenesavaispasqu'ilenavaitune.«ElleestàPaul.Ilmel’aprêtée.»Ilinclinematêtesurlecôtépourregardermoncou.«C’estquoi
ça,bordel!?»aboie-t-il.Jesecouelatête.«Rien.»«Cen’estpasrien,Emily.»Ilrugit,etjem’attendsàlevoirbattresapoitrineàlamanièredeTarzan
dansuneseconde.Ceseraitplutôtsexy,enfait.Jeneveuxplusenparler.«Jesuisheureusequetusoisici»,dis-je.«Tupeuxm’aideràenlevercette
robe?»demandé-jepourluifaireoubliermoncouetlamarquelaisséeparTrip.Ilmemontrelachambreetmetapesurlesfesses.«Danslachambre»,dit-il.IlfixelaportedeTrip.«Ilesthorsd’étatdenuirepourcettenuit.Ilnenousdérangerapas.»J’aiassezvuTripboirepour
savoirqu’ilestpartipourlanuit.«Tupasseslanuitici?»Ilmesuitdanslachambreetverrouillelaportederrièrenous.Avecunregardpensif,iltiremalèvre
inférieured’entremesdentsavecleplatdesonpouce.Jen'avaismêmepasréaliséquej’étaisentraindelamordre.
«Tunesaispasàquelpointj’avaisenviedeletuerquandj’aivusesmainssurtoi.»,dit-il.«Pasautantquemoi.»JetourneledosàLogan,etildescendlentementlafermetureéclairdema
robe.Ilpoussemescheveuxversmonépaule,puisilappuieseslèvressurmonépaule,etçamerendtoutechose.«Pourquoituesvenu?»demandé-je.
Ilhausselesépaules.«Jenevoulaispasdormirsanstoi.»Ilmepincelenezetcommenceàdéboutonnersachemise.Illaposesurledosd'unechaiseetsecouelesplis.Lesportantsavecles
vêtementsquemamèreaenvoyéssonttoujoursdanslecoin.«Tusais»,dit-il.«J’aiparléavecHenry,enbas.Tusavaisquesafemmeestmaladeetqu’elleestdansunemaisonderepos?»
Jerestebouchebée.Jen'enavaisaucuneidée.«Est-cequ'ellevabien?»demandé-je.«Ilyvatouslessoirspourdormirparcequ'ilditqu'ilnepeutpasdormirsanselle.»Ilsouritet
soulèvemonmenton.«Jeveuxqu’onsoitcommeeuxquandonseravieux.»Ilsourit.«Onestdéjàcommeeux»,dis-je.C'estvrai.JenesuispassûrequejepourraisvivresansLogan.Ilsedéshabillecomplètementetseglisseentremesdraps.Jemeprépareàpasseruntee-shirtquandje
l’entendsgrommeler.«Non,nefaispasça»,dit-ild’unevoixrauque.Jehausselesépaules,baisseleslumièresmaisneles
éteinspasetjesautedanslelitaveclui.Etlà,ilmemontretouteslesraisonspourlesquellesjenedoisplusjamaisdormirloindelui.Ensuite,ilmemontreencoreplusderaisonsquandilmetiredanssesbrasetmetientcontreluitoutelanuit.
LOGAN
J’aimesentirsesjambesécartéesautourdemoi.J'aimeçaplusquejeneledevrais.Sesbrassont
enroulésautourdemataille,etsonvisageestappuyécontremondos.Jeluiaifaitmettrelecasque,maisnousn’allonsquejusqu’aucoindelaruepourquejeladéposeàJuilliard.Ducoup,jenem’inquiètepastropdemefaireprendresanscasque.Jemegareenfacedel'immeubleoùalieusonpremiercoursetj’arrêtelemoteur.
«Tuveuxquejet’accompagnejusqu’àtasalledecours?»demandé-jetandisqu’elledescenddelamotoetdéclipselecasque.Ellemelepasseensouriantetsecouelatête.
«Jepeuxlatrouvertouteseule.»Ellesepencheenavantetappuieseslèvressurlesmiennes.Jelatireversmoi,pasencoredécidéàlalaisserpartir.Elleal’airtoutefraîcheetexcitéeavecsaqueuehauteetsonsacàdosjetésursonépaule.Elleditquelquechosecontremeslèvres,etjemereculepourpouvoirvoirsonvisage.Mercipourlabalade,signe-t-elle.Derien.MonDieu,qu’elleestjolie!Ellesouritetrougit.Mercipourlanuitdernière,aussi.Jebandeimmédiatement.Soisprudente,dis-je.Sinon?taquine-t-elle.Jelatireversmoiparl’écharpe,etellerit.Jepeuxsentirletremblementdesonventrecontrema
hanche.Jet'aimetellement,putain!dis-je.Jenepeuxpasarrêterdeleluidire.Elleroulelesyeux,m’embrasserapidementetdit:j’adorequandtudeviensromantique.Moiaussi,
jet'aime.Jelapousseverssonbâtimentetluitapesurlesfesses.J’aiquelquechoseàfairecematin.Quelque
chosedevraimentimportant.Ellemefaitsigneens’éloignant,etpresquesansremuerlesdoigts.Puisellesignejet’aimeetjesaisquemonnomestécritjusteendessous.
Jem’arrêteàlamaisonpourprendreunedoucheetmechanger.Jeveuxavoirl'airfraisquandjevaisallervoirsonpère.Jedoisluiexpliquer,d'hommeàhomme,pourquoiEmilynevapasresterdanssonappartement,oudumoinspastantqueTripyest.Cettemarquesursoncouestinexcusable.Ondiraitqu'ilessayaitdelamarquer,mêmesielleestàmoi.Etjenepeuxtoutsimplementpastolérerça.Queseserait-ilpassésijen’étaispasarrivé?
Paulvientdeseleverquandjesorsdelasalledebains.«Heureuxdevoirquetuesredevenunormal»dit-ilenmesouriantpar-dessussatassedecafé.
JedisàPaulcequis’estpasséàlafêteaveclamannequin.Jeluiparledupèred'EmilyetjeluidiscequeTripafaitjusteavantquej’arriveàl'appartementd’Emilylanuitdernière.
Ilsecouelatête.«Quelmerdier!»dit-il.«Qu'est-cequetucomptesfaire?»Jepousseunsoupir.«Jepensequejedoisallerparleràsonpère.Aujourd'hui.»Ilhochelatête.C’estlentmaisc’estquandmêmeunsignedetête.Ilesthésitant,etjenecomprends
paspourquoi.«Quoi?»demandé-je.«Quoiquetufasses,iln’approuverapas.Ilveutqu’elleaituncertainstyledevie.»«Emilynesaitpaslire»,laissé-jelaisseréchapper.Paulrecrachesoncafé.«Quoi?»s’exclame-t-il.«Ellepeutlire»,rectifié-je.«Elleconnaîtleslettresetsaitcommentépelerlesmots,maiselleest
dyslexique.Lireestvraimenttrèsdifficilepourelle.Voilàpourquoisonpèreveutqu’ellesemarie.Voilàpourquoiilneveutpasqu'elleailleàlafacetpensequ'elledevraitjusteépouserunricheabruti.Ilnepensepasqu'ellevautmieuxqueça.»
«Aïe»,dit-il.Ildittoujoursçaquandilruminesurunsujetdélicat.«Tuneluidiraspasquejet’aiditqu’ellenesavaitpaslire,n’est-cepas?Elleesttrèsfortepourle
cacher.»Ilinspireprofondément.«Jelesavaisdéjà.Jel'aivuefairelalectureàHayley.»Ilmeregardedans
lesyeux.«C’estpourçaquetuluiasparlé?»J’aipasséhuitanssansdireunmot.Etellem'adonnéenviedeparlerànouveau.
J'acquiesce.«Ellenepouvaitpaslirecequej’écrivais.»«Tuluiastoujoursparlé,n’est-cepas?»Ilsourit,maisc’estundemi-sourire.«Quasimentdepuislejouroùjel'airencontrée»,avoué-je.«Jesuisdésolédenepasvousl’avoir
dit.»Jemesensmalmaintenant.Jesuisrestédesannéessansparler.«Vousm’aveztousaidéàmerenfermeretànepasparlerpuisquevousaveztousapprisàsigner.»
«Tuessourdcommeunpot,abruti.Qu’est-cequ’ilfallaitfaire?»Destasdefamillesdesourdsn’apprennentjamaislalanguedessignes.«Jesuisdésolé»,répété-je.
«C’étaitplusfaciledenepasparler.»«Elleneterendpaslaviefacile,n’est-cepas?»«Quoi?Ellemerendtoutfacile.Jen’aimêmepaschoisideparler.Ҫas’estpassétoutseul.»Je
souris.Ellemebouleverse.«Jel'aimetellement!»«Jesaisquetuveuxtecomporterenhomme,maissonpèrevaterendrelavieinfernale.»«Jesais.»J’aimeraisqueçanesoitpaslecas.«Maisjemesensobligéd’êtrefrancaveclui.»«Tuvastefaireunsacrémaldetêteàforcedetecognerlatêtecontrecemur.»«Elleadûmettreuneécharpeàl'écoleaujourd'huipourcachersoncou.»«L’enfoiré!»jurePaul.Samentredanslacuisineencaleçonettee-shirt,etensegrattantleventre.«Bonjour»,dit-ilense
dirigeantverslacafetière.IlsepassequelquechoseavecSametPete,signePaulderrièresondos.Tuesaucourant?Quoi?demandé-jeOnlesavusavecBone.Pourquoi?Mesmouvementssontexagérés.Jesuissoudainénervé.Ilsnient.Maisj’aientendudeschoses.Ilhausselesépaules.Jevoulaisjustesavoirsituétaisau
courant.Jenesaisriendutout.J’aiétéoccupéàautrechose.Désolé.Tuveuxquejem’enoccupe?Ilsecouelatête.Jevaislefaire.Samsetourneversnous.«Lesgars,vousparliezdemoncul,n’est-cepas?Ilsourit.«Jesaisqu'ilest
trèsbeau,maisessayezdevousretenir.»Sammefaitrire.Ilestspécial.«Sam,tupensesquetupourraisfaireledînerdemainsoir?Jeveux
inviterlesparentsd'Emily.»Paulrecracheànouveausoncafé.«Ici?»demande-t-il.J'acquiesce.«Jeveuxqu’ilsvoientcequ’estnotrefamille.Enchairetenos.»«Pourquoidois-jecuisiner?»ronchonneSam.«Parcequetuesleseulquisaitlefaire.»Jelescrute.«Faisdeslasagnesouquelquechosedece
genre.»Jejoinsmesmainscommepouruneprière.«S'ilteplaît?»Ilsoupireetdit:«D’accord.Maistumerevaudrasça.»
M.etMmeMadisonontunesuitedansl'undesplusgrandshôtelsdelarégion.C’estHenryquimel'adit.Commentlesait-il,jen’ensaisrien,maiscethommeestmalincommeunsinge.Jem’arrêteàlaréception,metordantlesmainstandisquejedemandeleurnumérodechambre.Jedoisenfinir.Jedoisleurdirequ’Emilynereviendrapasàl’appartementtantqueTripseralà.
Laréceptionappelleleurchambre,puisilsmenotentleurnumérodechambresurunpapier.Mesgenouxsontstablesalorsquel'ascenseurmontejusqu’audernierétage.Biensûr,ilssontaudernier.Etdansunesuite.
MmeMadisonm’ouvrelaporteetmelaisseentrer.Ellem’étreintbrièvement.«Toutvabien?»demande-t-elleenfronçantlessourcils.
«Oui,toutvabien»,dis-je.«Votremariestici?Jevoudraisluiparler,siçanevousdérangepas.»Ellescrutemonvisageeninclinantlatêtedecôté.Enfin,sonmasqued'indifférencerevientsurson
visage.Maiscettefemmeesttoutsaufindifférente.Elledésignedudoigtuneporteouverte.M.Madisonestassisderrièreunbureaudansunepiècequiestplussomptueusequetouslesbureaux
quej’aiejamaisvus.Illèvelatêteetmerejetteunepremièrefoisquandilrefusedecroisermonregard.«Logan»,dit-il.«Qu'est-cequivousamèneici?»Ilnelèvepaslesyeuxdesespapiers,maisilfaut
quejeluiparle,detoutefaçon.«M.Madison»,commencé-je.«Jedoisvousparler.»Jemontrelachaise.«Puis-jem’asseoir?»Il
meregardepar-dessusseslunettes.«S’illefaut.»Ilcroisesesmainssurlebureau.J’aifinalementsonattention.Bien.«J’aivouluvenirvousvoird’hommeàhomme,monsieur,»dis-je.«Jecroisqu’iln’yaqu’unhommeici,fils»dit-il.Macolonnevertébraleseraidit.Cen’estpasmafautes’iln’estpasunhomme.«Quoiqu'ilensoit,
TripestalléunpeutroploinavecEmilylanuitdernière.»Iljettesonstylosurlebureau,etjeleregardetournoyerjusqu’àcequ’ils’arrête.«Dequoiparlez-
vous?»«Lanuitdernière,quandvousavezlaisséTripetEmilyàl’appartement,ilaessayédel'embrasser.»«Qu’est-cequevousinsinuez,Logan?»demande-t-il.«Ilsontétéfiancés,bonsang!Ilyaeudes
chosesentreeux.Etlàçarefaitsurface.»Sonregardestfroid.«Jesaisquevousl'aimez,maiscequis’estpassélanuitdernièredoitvousprouverquetoutn’estpasfinientreeux.Ilyaencorequelquechose.»
«Quelquechose?»demandé-je.«Oui,quelquechose.Ill'aimetoujours,etellepenseencoreàlui.»Ilal’airréellementdésolé.«Je
suisdésoléqueçan’aitpasmarché.»Ilsereplongedanssespapiers.Jesuisviré.«Emilyneretournerapasàl'appartementtantqueTripnepartpas.»Jem’avancedansmonsiège
jusqu'àcequejesoisperchésurleborddelachaise.«Ellevavivreavecmoi.Jevoulaisjusteêtresûrquevoussoyezaucourant.»
Ilsecouelatête.«Non,fils»,commence-t-il.«Jenesuispasvotrefils»,coupé-je.«Logan»,gronde-t-il,«mafillevivraexactementlàoùjeluidisdevivre.»«Commentçaamarchépourvousl'andernier,monsieur?»demandé-je.Jemeforceàrestercalme.
«Jenevousdemandepaslapermission.Jevousdiscequivasepasser.SivousfaitespartirTripdesonappartement,elleyretournera.Sivousnelefaitespas,ellevivraavecmoi.Parcequejenelalaisseraipasyretourner,pastantqu’ilestlàpourlaharceler.»Jelefixe.«Avez-vouscompris,M.Madison?»
Sonvisagedevienttoutrougeetsespupillesserétrécissent.Ilestencolère,tellementencolèrequ’ilpeutàpeinerespirer.«Vousprétendezmedirecequemafilleferaetneferapas,M.Reed?»
«Jeneprétendsrien,monsieur»,rétorqué-je.«Jevousdissimplementcequ’ilfautfairesivousvoulezquevotrefilleretourneàsonappartement.»Jemelèveetajustemonjean.«Cefutunplaisir,M.Madison.»
Jemarcheverslaporte.Maisvoilàquej’aperçoismonbloc-notes,celuiquej’avaisàlafêtehier.IlestàcôtéducoudedeM.Madison.
«Jecroisquec’estàmoi»,dis-je.Jetendslamainpourleprendre.«Pardon?»ditM.Madison.«ҪaappartientàTrip.»Ilritettapotesatempe.«Ҫac’estungarçon
fûté.Dommagequevousn’ayezpassontalent.»Ilouvremonbloc-notesetmemontremespropresdessins.«Cegarçonatrouvéunmoyendechangermacampagnepublicitaire.Etilestsacrémentbon,jel’avoue.Jesuisplutôtfierdelui.»Ilmesouritetfeuillettemesdessins,melesmontrantunparun.
«Quandvouslesa-t-ildonnés?»demandé-je.«Cematin.Ilatravaillédessustoutelanuitdernière.»Justeàcemoment,Trippasselaporte.Sonsourires’effacequandilmevoitentrainderegardermon
proprebloc-notes,lesdessinsquej’aifaitsetleprojetquej’aiinventé.«M.Madisonétaitjustemententraindememontrertesdessins»,dis-je.«Jenesavaispasquetuavaisçaentoi,Trip.»
«C’estdrôletoutcequetupeuxfairequandtuasquelquesheuresdevanttoi,n’est-cepas?»Tripajustelavestedesoncostumeetjevoisqu’ilestnerveux.«J’aifaitçalanuitdernièreenattendantEmily.»Ilmefixe.Ilveutsavoirsijevaisosernierqu’Emilyétaitavecmoi.Jenevaispasnierquoiquecesoit,etjenevaispasrevendiquerquoiquecesoit.Pasaujourd'hui.
Tripmesouritquandjenerépondspas.Ilpensequ'ilagagné.Maisjenepeuxpasm’enempêcher.Jedoislefaire.Jeprendsmonélanetlefrappeauvisagedetoutesmesforces.Ils’écraseparterrecommeunemerdeetM.Madisonseprécipitedederrièresonbureau.Ilappellelasécurité,maisilsn’ontpasbesoindevenir.J’enaifinipourlemoment.
«MadameMadison»,dis-jeenpassantdevantelle.Jerefusedecourir.Jemesensvraimenttropbienencetinstant.Ceconnardestallongéimmobilesurlesoletc’estmoiquil’aimislà.Jemesenspluslégerquejenel’aiétédepuisqu'ilestarrivéenville.
MmeMadisonmesourit.«Logan»,dit-elleeninclinantlatête.Elleaenviedesouriremaiselleseretient.«Mercid'êtrepassé.»Ellerecouvresabouchedesamainpourempêcherunrired'éclater.
«Toutleplaisirestpourmoi»,réponds-je.Jesors.J’enaifiniici.Carrémentfini.Maisjemeretourneauderniermoment.«Nousaimerionsvousinviteràdînerdemainsoir,sivous
êtesdisponible.»«Aquelleheure?»demande-t-elle.«Huitheures?»Emilyvousdonneral'adresse.»«Alors,àdemain.»Ellemefaitunsignedelatêtetandisquejemeglissehorsdel’appartement.Je
secouemamain.Çafaitunmaldechien.Maisçaenvalaitlapeine.
EMILY
Ilesttard,maisjenepeuxpasencorepartir.Jen'aipasfinid'écoutermonmanuelpourpouvoirfaire
mesdevoirs.J’aiétéattentiveencoursetj’aimêmeprisquelquesnotes,maisjedoisécoutermesmanuels,contrairementàlaplupartdesétudiants.Jesuisassisedanslabibliothèqueetj’écoutemonprogrammetexte-parole.Jesuisunebonneauditrice,etjepeuxmerappelerlaplupartdeschoses.Ilmefautsimplementdeuxfoisplusdetempspourécouterquelqu'unlirequesijepouvaisliremoi-même.
Quandj’aibienintégrélecoursd'aujourd'hui,j’enlèvemoncasque.Jeregardemesnotesetsouris.Jepeuxfaireça.Jesuisfutée.Etj’aigardémonsecretassezlongtemps.Tousmesprofesseurssontaucourantdemadyslexie,etbienqu’ilsnefassentrienpourmefaciliterlatâche,ilssontd’accordpourtravailleravecmoi.Ilsetrouvequebeaucoupdemusiciensprodigesontdumalàapprendreausenstraditionnel,dumoinsc’estcequeditl’undemesprofesseurs.Ilamêmeavouéqu'ilavaitdes«troublesdutraitementdel’informationnondiagnostiqués»quiluirendentl'apprentissagedifficile.Voilàpourquoiils’esttournéverslamusique.J’aimebeaucoupM.Ball.Ilm'agardéaprèslecourspourparlerdemeslimites.Oudemonabsencedelimites,commeildit.
J’aiessayédeluiassurerquejepeuxfairetoutcequ'ilmepropose,etjepensequ'ilacompris.C’estcequejeveux.Jeleveuxtrèsfort.Jeveuxexcellerdansquelquechose,mêmesijelis,ausenstraditionnel,àunniveauCP.J’aigardémonsecretassezlongtemps.Ilesttempsdelerendrepublic.Alorsc’estcequejefais.
LeprofesseurBallaidechacundenousàtravaillersonœuvrepourl’audition.Jeluiaiexpliquécequejevoulaisfaire,etilasembléintrigué.Logannepeutpascomprendrelamusique.Ilnepeutpascomprendrelamontéeetladescentedesnotes,etilnepeutpascomprendreletemponilerythme,àmoinsqu’ilyaitunebassepuissante.Jeveuxtraduirelamusiqueenquelquechosequ'ilpeutcomprendre.LeProfesseurBallm'amisencontactavecundesesautresélèvesquifaitdel’audiovisuel,etilvam’aideràfaireuneprésentationmulti-niveaux.Jeconnaisdéjàlachanson.Jel'aieuedanslatêtependantdesannées.Jel'aiécritequandjeregardaismonpèredormir.Jemedemandaispourquoijenevalaisrienàsesyeux.Jeconnaislachanson,etjeconnaislesnotes.Maintenant,jen’aiplusqu’àtravaillersurlaprésentation.
Jelèvelesyeuxquandunhommes’assiedenfacedemoi.Logansouritetrespirefort.Ilposesatêtesursonmentonetclignesesjolisyeuxbleusenmeregardant.«Toncopains’énerveraitsijem’asseyaisavectoi?»demande-t-ilavecunsourirecontagieux.
«Moncopaintebotteraitlesfesses»,dis-jeaussisérieusementquepossible.Maisjelaisseéchapperunrire.Jeregardetoutautourquandlebibliothécairetapesurlebureauavecsarègle.JesignepourLogan.Moncopainvatebotterlesfesses,répété-je.Tuasintérêtàsortird'ici.C’estunmonstrede
cruautéquandonleprovoque.Ilritsilencieusement.MonDieu,ilesttellementbeauquandilsourit.Etquandilnesouritpas.Et
quandildort.Etquandilestréveillé.Etquandilrespire.Ilprendmamainetlacaresseavecsonpouce.Lachaleurm’envahitaussitôt.Jeretiremamainpour
éviterdemetransformerenflaqued'eausurleplancher.Qu’est-cequetufaisici?demandé-je.Ilhausselesépaules.Jepensaisquetuvoudraispeut-êtrequejeteramèneàlamaison.Vraiment?Ilhochelatête.Jesouris.C'esttropgentil.Complètementégoïste,corrige-t-il.Jeleregardedanslesyeux.Pourquoi?Peut-êtrequejevoulaisjustesentirtesjambesécartéesautourdemoisurlamoto.Ilremueses
sourcilsdansmadirection.Jemepencheenavantcommesijevoulaisluidireunsecret.Peut-êtrequemoiaussijeveuxavoir
lesjambesécartéesautourdetoi.Ilgémitetattrapemamain.Iljettemonsacsursonépauleetmetireverslaporte.Cettefois,iladeux
casques,etilm’aideàenfilerlemien.J’adorequ'ilessaiedeprendresoindemoi.Monappartementouletien?demandé-je.Ilrepousselescheveuxquipendentautourdemonvisageetlespoussesouslecasque.Jeneveuxpas
queturetournesàtonappartementtantqueTripestlà.Ilscrutemonvisage.Tuesd’accord?Trèsbien,dis-je.J’aimebienquandtufaistonhommedeNéandertal.Jesouris,etilmontesurla
moto.Jegrimpederrièreluietpassemesmainsautourdesataille.Ilsifflemalicieusementquandjesoulèvesontee-shirtetposemesmainssurlapeaudoucedesonventre.Nousfilonsàtraverslesruesjusqu’auparkingdesonimmeuble.Ilsecourbeendeuxetmejettesursonépaule.
«Tun’aspasencorevul’hommedeNéandertal»,prévient-ilenmeportantdanslesescaliers.
LOGAN
Jesuisplusnerveuxquejenedevraisl’être.Mesfrèresontnettoyétoutelajournée,etSamacuisiné
commeungrandChef.Ilporteuntabliermaculédesaucetomate,etEmilynettoiederrièreluitandisqu’ilsedéplaced’unecasseroleàl’autre.Samaimecuisiner.Iln'estjamaisplusheureuxquequandilpréparequelquechoseàmangerpourquelqu’un.
J’auraisdûmieuxplanifiercedîner.Lavaissellen’estpasassortie,maisilafalludresserlatableavec.Quantànoschaises,ellesnevontpasdutoutavecnotreminusculetablepleinederayures.C’étaitcelledemamanetpapa,etjel'aime.Ilyadesannéesdedisputesetd'amourgravéessursasurfacerugueuse.IlyadestracesdepetitesvoituresetdeséraflurescauséespardesprojetsdeSciencesratés.Arrêtedet’inquiéter,ditEmily.C’estjusteundîner.Cen’estpasjusteundîner.C’esttellementplus.Jenesuispasinquiet.Tamamanvaadorerlanourriture.Ettonpèrenepourrapasseplaindredela
cuisinedeSam.Ҫa,j’ensuissûràcentpourcent.Ilpeutnepasaimerlesconvivesouledécoroulespotsdemoutardequenousutilisonscommeverres,maisilvaadorerlanourriture.
Emilyseprécipiteverslaporteetl'ouvredèsquelasonnerieretentit.Sesparentsarrivent,etsonpèreregardenotreappartement,lenezenl'air.Samères’extasiesurlesodeursdecuisine.
«Maman,papa»,dit-elle.«VoilàPauletSam,etvousavezentenduparlerdeMatt.»Matts’avanceetleurserrelamain.«Jepensequej’aiunedetteenversvous»,dit-il.«Vousnenousdevezrien»,répliquesamère.ElletireMattsurlecôtépourpouvoirluiaccorder
toutesonattention.Samenlèvesontablieretdéclare:«LeChefafini.C’estauxserveursdepasseràl’action.»«Tunerestespas?»demandé-je.Maisqu’est-cequisepasse?JedoisallerchercherPete,dit-il.Ildevraitêtreàlamaisondepuisdesheures.Ilsepassequelquechose?Ilhausselesépaules.Jen’aimepasça.Ilnemeregardepasenface.Jereviensdèsquejeletrouve.Garde-moideslasagnes.IlhochelatêteendirectiondeM.Madison.
Celui-làal’airdepouvoiravalersonpesantdenourriture.IlsouritetsefaufileparlaporteavantquePaulnepuissel'attraper.
«M.Madison»,dis-jeentendantlamain.Illaserrefortetlasecoue.«Logan»,dit-il.«Mercipourl’invitation.»«Mercid'êtrevenu.»«Onpeutcommenceràmanger?»demandePaul.
Laconversationestguindée,nosassiettessontmaintenantvides,ledessertaétéconsommé,etjesuisàpeuprèsconvaincuqueM.Madisonn'apasdutoutd’âmequandSamentreencourantdansl’appartement.Ilestsale,sachemiseestdéchirée,etilembaumecommes’ilavaitdormidansunebenneàordures.Jesuisdésolé,signe-t-ilàEmily.Illuijetteunregardnavré.Maisonaunproblème.Peteaété
arrêté.Pourquoi?demandePaul,maisiladéjàtraversélapiècepourprendresonmanteau.Jesuisjuste
derrièrelui.OnétaitavecBone,avoueSam.IléviteleregarddePaul.Etlesflicssontarrivés.Oùest-ilmaintenant?
Aucommissariat.Ilsluiontmislesmenottes?demandePaul.Samacquiesce.Emilyavutoutelaconversation.Jeviensavecvous,dit-elle.J'acquiesce.Ettesparents?Emilydemandeàsesparentss’ilspeuventnousmenerjusqu’aucommissariat.Jepensequenousen
avonsfiniaveceux,maisleurchauffeurgarelavoitureetilssortentavecnous.«Jeveuxsavoirdansquoimafilleestimpliquée»,ditM.Madisonquandjeleurdisqu’ilsnesont
pasobligésdeveniravecnous.J'acquiesce.Sic’étaitmafille,jevoudraisveniraussi.Paulappuiesurlasonnettedubureauetattendl'officierdegarde.Jenepeuxpassuivrecequ'ils
disent,maisjesaisquePaulvameledirequandçaserafini.Paulprendsatêtedanssesmainsetseretourneversnous.«Ilsnevontpaslelaisserrentreràla
maison.Illuifautunavocat.»Emilysedirigeverssonpèreettiresursaveste.«Papa,tupeuxappelerquelqu’un?»Ilsecouelatête.«Ilesttempsderentreràlamaison,Emily.»Ilsaisitsoncoude,maisellesedégage
desonemprise.«Jenerentrenullepart.»«Situviensavecmoimaintenant,jeluitrouveraiunavocat.»Ilal'airsuffisantetj’aienviedelui
casserlagueulecommejel’aifaitavecTrip.Jemerecule,etPaulsaisitmonbras.Laisse-moilefaire,signe-t-il.Moi,jen’auraispasàleregretterplustard.Moinonplus.Emilys’éloignedesonpèreetsetientavecMatt,Pauletmoi.«Vousdevriezrentrer»,dit-elle.«Moi
jeresteici.»Elletourneledosàsesparents,etnouscommençonsàréfléchirsurlafaçondetrouverunavocatpourPete.
Çasentvraimentmauvais.Cen’estpasjusteunegardeàvuede24heures,expliquePaul.Ilestvraimentdanslamerde.
Çava.Nouspourronsnousensortir.Nousyarrivonstoujours.Maiscettefoiscen’estpasaussifacile.Peteattendsamiseenexamen.Jesoupire,etlesparentsd’Emilys’envont.Elleresteavecnous,biensûr,etnousaideàélaborerun
plan.Ellefaitpartiedelafamille.Jelatireversmoi.Ilsgardentmonfrère,maisjeramèneEmilyàlamaisonavecmoi.
Ellem’aideàmedéshabiller,puisellemepoussesurlelitetm’aideàoublierlemerdierdanslequelPetes’estfourré.Dumoinspourcesoir.
EMILY
Mamèrem’attenddevantl'écoleaprèsmonderniercours.Elleveutallerausalondepédicure,mais
c’estgénéralementlesignequ’elleveutmeparler.Jeprendsunegrandeinspirationetmeglissedanslavoiture.
Elletapotemongenou.«Jenevaispastetortureraveclapédicureaujourd'hui.»Ellemesouritcommesielleattendaitquejeparle.
«Maman»,commencé-je.Elleattendpatiemmentenmesouriant.Jenepensaisjamaismeretrouverdanscettesituationvis-à-visdemamère.
Ellelèveundoigtpourm’arrêter.«CommentvaPeter?»«Toujoursenfermé»,marmonné-je.Ellepinceleslèvres.«Jeneveuxpasenentendreparler,maman.Ilafaituneerreur.CelanesignifiepasqueLogansoitune
erreur.»Ellefroncelessourcilsetposeunemainsursapoitrine.«Ai-jejamaisditqueLoganétaituneerreur?
Cegarçonestlameilleurechosequitesoitarrivée.»Mêmeavectoutcequis’estpassé,ellepensetoujoursça?Jemepencheetl’entouredemesbras.
«Merci.»«Quepuis-jefairepouraméliorerleschosesentretoiettonpère?»«Luifaireunelobotomie?»Ellebalancesatêted'avantenarrièrecommesielleexaminaitlaquestion.«Lecastrer?»Sessourcilsserelèventjusqu’àlaracinedesescheveux.«Jenepensepas.»«Pfff»soufflé-je.Maisellemefaitrire.«Ilnepeutpascontinueràmefaireduchantageavecson
argent.Ouàleurfaireduchantage,danslecasprésent.»Jecroiselesbrassurmapoitrine.«Jepensequetuluiasmontréquel'argentnecomptepaspourtoi.Nipoureux.»Ellemefixe.«Quoi?»demandé-je.«Qu'est-cequejepeuxfairepouraméliorerleschosesentretonpèreettoi?»demande-t-elleà
nouveau.Jehausselesépaules.«Ettonspectacle?C’estpourquand?»«Demainsoir.»«Tuveuxqu’ilvienne?»Estcequejeleveux?Jenesaispas.Ilnevapasapprécier,detoutefaçon.«Penses-y»,dit-elle.«Amène-le.Ceseraladernièrefoisquej’essayedeluiplaires’ilnevientpas.»Ellehochelatête.Elleacompris,jepense.
EMILY
Cesoirestmongrandsoir,etlasalleestpleine.L'annonceurs’emparedumicroetremercielepublic.
Juilliardnefaitpasdanslademi-mesurequandilagitdespectacles,etcelui-cinefaitpasexception.Ilyadeslumières,descamérasetilvayavoirdel’action.
Jesuisunpeunerveusequandilsappellentmonnom.LeprofesseurBallm’assurequepersonnen'ajamaisjouéunmorceaucommeça,etils’inquièteunpeupourmaprésentationd'ensemble.Letimingdoitêtreparfait,sinonriennefonctionnera.J’airépétéjusqu’àplussoif.J’aiàpeinepasséunpetitmomentavecLogandanstoutelasemainepourperfectionnermonmorceau.Etlui,ilaétéunpeupréoccupéparleproblèmedePete.Maischaquenuit,jedorsdanssonlit.Chaquejour,jemeréveilledanssesbras.Chaqueminute,jesaiscombienilm’aime.MalgréleproblèmedePete,Loganseconsacreàmoi.Peteaunavocatcommisd’office,maissonsortestencoreindécis.
Jemedirigeverslascène,etjenepeuxmêmepasvoirlepublicàcausedeslumières.MaisjepeuxentendretouslesfrèresReedquandilscrientmonnometm’acclament.Jelèvelamainpourprotégermesyeux,etjelesvois.Ilssontdeboutentraind’applaudir.Lerestedupublicestmodéré,maisSamhurle,«Montre-leur,Emily!»Ilmefaitrire.Paulsiffledansmadirection.Jesuistellementheureusequ'ilssoientlà.Maislapersonnequej’attendaisleplusn'yestpas:monpèren’estpasaveceux.Mamèreestlà,maispasmonpère.
J’auraisdûsavoirqu'ilpensaitcequ'ildisaitquandilm’avaitlaisséecettenuit-là.J’auraisdûsavoirquec’étaitfini.J’enailapreuvemaintenant.Mais,là,jevoislesgensselever,etuneformemasculineseglisselelongdelarangéeetrejointlesquatrefrèresReedetmamère.
Monpèreestici.Ilestvraimentici.Deslarmespiquentledosdemescils.Monpèren'estpasdeboutentraind’applaudiravecles
garçons.Ҫaamêmel’airdel’énerver.J’auraisaiméquemonpèresoitaussienthousiastequelesReedquandils’agitdemamusique.
Jem’assiedssurletabouretdevantlemicro,etjebranchemaguitaresurl'ampli.Jeparleaupublic.«Bonsoir,amis,famille,etinvitésdemarque.»Jeprendsunegrandeinspiration.«J’espèrequevousserezindulgents,parcequejevaisessayerquelquechosedenouveaucesoir.»Jeris.«Jevoulaisélevermamusiqueàunautreniveau.»Jehausselesépaules.«J’espèrequeçavousplaira.»JeregardeLogan.Puis,jeregardemonpère.«Etj’espèrequeçaluiplaira.»
J’airéglélesécransetlesprojecteursderrièremoiavantlareprésentation,maisjecommenceparjouerunesimplemélodie.Jeregardepar-dessusmonépaulepourm’assurerquemontimingestbon.Despapillonssemettentàvolersurl'écranderrièremoi,etjejoueaurythmedeleursmouvements.J’aitoutparfaitementchronométré.Ilsnefontpasquevoler,ilsbougentaurythmedelachanson.
JevoisLogansepencherenavantsursonsiège.Cettepartieestpourlui.C’estpourqu’ilpuissesentirlerythmeetlemouvementdemachanson.C’estlaclédesolquiluimanque.C’estlapartieoùilnepeutpassentirlerythmedelabasseàtraversleplancher.Maisilpeutlevoir.
Jecontinueàjouer,etlespapillonsmontentetdescendentaveclesnotesdemaguitare.Ilsvolenthautetilsvolentbas,etilscontinuentàbougerenrythme.
J’ouvrelabouche,etlespapillonsdeviennentlesparolesdemachanson.Jelesaiparfaitementadaptésautempoetàlamélodie,etilsdeviennentgrandsquandmesmotssontpuissantsetpetitsquandmesmotssontdoux.Lesmotssurl'écransontpourLogan.Lesenvoléeslyriquesdecemorceausonttoutespourlui,maislesmotsquisortentdemabouchesontpourmonpèreetpourluiseul:
TUDORSDEPUISUNMOMENT,maintenant.Jet’observedepuistoutcetemps,maintenant.
C’estsidur,sidur,quandtuesréveilléCarquandtumeregardes,çamefaitsouffrir,tusais.
J'essaied'êtreToutcequetuvoudrais,Maistusaiscequec’est.Personned'autrenesaitQuejenepeuxpasêtrecequetuvoudrais.JeregardelesmotssurlapageMaisilsbougentetnesontpassages.Ilsmebattentmêmesij’essaie,Pourquoimoi?Nulnelesait.Latempêtefaitrageautourdemoi.Jevoudraistantêtredanstesbras.Maisjen’auraispascebonheur.Jevislahonteetladouleur.
J'essaied'êtreToutcequetuvoudrais,Maistusaiscequec’est.Personned'autrenesaitQuejenepeuxpasêtrecequetuvoudrais.
JeregardelesmotssurlapageMaisilsbougentetnesontpassages.Ilsmebattentmêmesij’essaie,Pourquoimoi?Nulnelesait.
Entendmesmots,entendmavoixEtd’unJet’aimelibère-moiJesuisprêteàtoutoublier.J’aitantbesoindetoi....Mmmmmmmmmmm
J'essaied'êtreToutcequetuvoudrais,Maistusaiscequec’est.Personned'autrenesaitQuejenepeuxpasêtrecequetuvoudrais.JeregardelesmotssurlapageMaisilsbougentetnesontpassages.Ilsmebattentmêmesij’essaie,Pourquoimoi?Nulnelesait.
TUT’ESRÉVEILLÉMAINTENANT.Etmoij’attendaiscemoment,Peux-tumeprendrecommejesuisnéeAulieudevouloirmechanger?
Plusquetouttudevraism’aimerMaistupréfères,jelesais,N’importequid’autreàtescôtés.LarouteestlongueetcabosséeMaisquandjeveuxabandonnerIlnemelaissepasdésespérer,Papa,mêmesitum’asabandonnée.
Cen’estpasmafautesijesuisnéecommeça,Maistupourraismevoirautrementquecommeça.Parcequejenesuispasunepoupéecassée,Etjen’aijamaiscesséd’espérerQu'unjourtuverrasquejesuisjustemoi...Papa.
Lamusiques’arrêteetlalumièredesprojecteurss’éteintdoucementtandisquelepublicrestecomplètementsilencieux.J’essuieleslarmessurmonvisageetposemaguitaresurlecôté.Leslumièresdelascènetardentàserallumer,etjenesaispaspourquoi.
Ilyaunelonguepause.Peut-êtrequejesuisalléetroploin.Peut-êtrequejedevraism’enfuirdelascèneplutôtqued'affronterleméprisdupublic.Jeviensdevidermoncœurici.Etjel'aifaitpourunseulhomme.Biensûr,leslumièresetlaperformanceétaientpourLogan.Jevoulaisqu’ilsachecequej’avaisàdire,etilnepouvaitpasentendrelesparolesdemachanson.Lereste...
J’entendsdesmainsapplaudir.Cen’estpaslepublicentier.C’estseulementdeuxmainsquiapplaudissent.Clap.Clap.Clap.Clap.C’estlentetméthodique.Etpuisj’entendssavoix.
«Bienjoué,Emily!»Moncœurbonditdansmagorge.Cen’estpasLogannil’undesfrèresReed.C’estmonpère.Mon
pèrem’applaudit.Leslumièresdelascènereviennent,etjelevoisdeboutaupieddelascène.Ilapplauditcommeun
fou,etleslarmescoulentsursonvisage.Ҫan’apaspuautantletoucher.«Emily!»hurle-t-il,lesmainsencornetdevantsabouche,mêmesijenesuisqu’àtroismètresdelui.
«Jesuistellementfierdetoi!»Ilcriedesmotscomme«brillant»,«incroyable»et«génial»,etilsetourneversquelqu'underrièreluiendisant:«Mafilleestsidouée!Vousavezvuça?»Ilpleuresanshonte,etmoiaussi.
Lafouleseremetdel’explosionémotionnelledemonpère,etilsselèventtouspourm’applaudir.Jemedirigeversmonprofesseuretildit:«Excellenttravail,MlleMadison.»
«J’aitoutbienfait?»demandé-jecalmement.Ilpointesondoigtverslepublic.Ilssonttousdebout.C’estunestandingovation.«Ouah!»soufflé-je.
«Félicitations,MlleMadison.Jediraisquevousaveztrouvévotrevocation.»Ilmefaitsigned’avancer.«Saluez.»
Jem’avancesurmesjambestremblantesetmeplieendeuxpoursaluer.Lepublicapplauditàtoutrompre,etmonpèreesttoujoursdeboutdevantlascène.C’estleplusbruyantdetous.Illèveundoigtpourmedired'attendre.Jelevoiscontournerlascèneetmonterlesescaliers.Etdevanttoutelasalle,monpèremesoulèveetm’étreint.Ilmefaittournoyer,etmespiedsvolentdanslesairs.«Jesuistellementfierdetoi,Emily!»hurle-t-il.
Iln'atoujourspasessuyéleslarmesdesonvisage,etilnesemblepass’ensoucier.Ilmeparleàl’oreille.«Jenesavaispas,Emily.Jesuisunidiot.Jenesavaispas.»Ilmeserreànouveaucontrelui.«C’estlaplusbellechosequej’aiejamaisentendue.»Ilprendmonvisageentresesmainsetmeregardedanslesyeux.«Pourras-tumepardonner?»
Ilmelâchesansattendrelaréponseetsedirigeàgrandspasverslemicro.«C’étaitmafille»,dit-il.«Jenesavaispasqu'elleavaitcetalent.»Ilmeregarde,lavoixbrisée.«Jen'aijamaisétéaussifier.»
Leprofesseurnousfaitsignedesortirdescèned’ungesterapidedupoignet.Jetiremonpèreverslerideauetnousnousglissonsderrière.Là,jevoistouslesfrèresReedetmamère.
Samarriveenpremierjusqu’àmoi.Ilmesoulèveetmefaittourner.«Tuleurasmontré!»dit-ildansmonoreille.Ildéposeunbaisersonoresurmajoue.Paulébouriffemescheveuxavecsagrandemain,etMattmetireversluietmeserrefort.
«Loganestparti?»luidemandé-jequandilfinitparmelâcher.Ilsecouelatête,sourit,etindiquequelquechosepar-dessusmonépaule.Loganestappuyécontrele
mur.Ilneseprécipitepasversmoi.Aulieudeça,ilrestedebout,leplatdesonpiedappuyécontrelemur,legenouplié.Ilaunbouquetderosesàlamain.
Jet'aime,signé-je.Ildonnelesfleursqu'iltenaitàmamère,puisilmerépondensignant.Tuasétégéniale.Ilmontremon
pèreetsourit.Demande-lui.Iltedira.Puis,ildevientplusgrave.Tul’asfait,Em.Tul'asfait!Jesaiscequemonpèrepense.JeveuxsavoircequepenseLogan.Qu'est-cequetupensesdema
représentation?Jemordsmalèvreinférieure.Jen’avaispasressentilamusiquedepuisquej’aiperdul’ouïe,maislàjel’airessentie.Merci.
Maisjesavaisdéjàquetuétaisdelabombe!Jem’élanceetpassemesbrasautourdelui.Ilsoulèvemonvisage.«Personnen'ajamaisfaitquelquechosecommeçapourmoi.»«Jeferaisn’importequoipourtoi.»Mamères’avanceenfinpourmeserrerdanssesbras.«Tuauraisdûvoirlevisagedetonpèrequand
tuascommencéàchanter.Ilnesavaitpasquetuavaisçaentoi.Etpuisilaréaliséqueçaparlaitdelui.Ilasanglotépendanttoutelachanson.»
«Jen’aipassangloté»,protestemonpère.Savoixestrauquemaisenjouée.«Pleuré?»suggèrePaul.«Pleurniché?»avanceMatt.«Gémiscommeunbébé?»ditSam.Monpèresoupire,maisiln’estpasencolère.«Jesuistellementfierd'elle!»Moncœursedilate
dansmapoitrineàsesmots.Loganpasseunbrasautourdemesépaules.«Moiaussi.»Paulcrie«Jepensequenoussommesunanimes!»«Jemeursdefaim»,crieSam.«Onpeutallerchercherunetarte?»Ilsefrotteleventre.Paparit.«Jepayelatarte.»«Mieuxvautparlerdetartesaupluriel»,ditPaul.«Vousn’avezvisiblementjamaisvucesgarçons
manger.»Nousnousrendonsaurestaurantàpied,cariln’estqu’àquelquesminutesdemarche.Monpèremetsonbrasautourdemesépaulesetmarcheàcôtédemoi.«Tum’asvraimentsurprisce
soir»,dit-ildoucement.«Jesais.»Jeris.Maiscen’estpasunsujetcomique.Paspourmoi.«Jesuisdésolé,Em.J’auraisdût’écouterjouerdepuislongtemps.J’auraiscomprispourquoituas
cettepassionpourlamusique.Tuasdutalent.»Jepassemonbrasautourdesatailleetmepencheverslui.«Mercipapa.»Loganetlesgarçonsontdéjàtraversélarue,toutcommemamère.Jemebaissepourattachermon
lacet,etmonpères’arrêteaumilieudelaroute.Ilm’attend.J’entendslecrissementdespneusavantdevoirlavoiturefoncerdansnotredirection.Leverglasdans
larueestminceetnoiretdifficileàvoir.Lavoiturenepeutpass’arrêter.Monpèresetientlà,immobile,figédanslalumièredesphares.Lavoiturefaituneembardée,maisçanesuffitpas.Monpèreestsursatrajectoire.
Lascènesefigedansmatête,commeunfilmjouéauralenti.«Papa!»crié-je.Jecoursverslui,maistandisquejeregardepar-dessussonépaule,jevoisle
momentoùLoganprendsadécision.Sesyeuxbleusrencontrentlesmiens,etilsoutientmonregardpendantqu’ilsejettedevantlavoitureetpoussemonpèreversletrottoir.Monpèretombesurlebitume
àcôtédemoi,etlavoiturefrappeLogandirectementauxgenoux.Ilsurvolelecapotetrouledanslepare-brise.Uncoupdevolantfurieux,etlavoiturefoncedansleparkingdansuncrissementdefreins.Logantombeducapotdelavoitureetatterritsurlebéton.Ilrestelà.Jeregarde,paralyséeparlapeurtandisquej'attendsqueLoganserelève.Maisilnelefaitpas.Ilnebougepas.Etpuis,jevoisdusangcoulersursonfront.
Jecoursjusqu’àLoganetsaisitledevantdesonmanteau.«Logan!»crié-je.«Logan!».Paulm’arracheàLoganetmepoussedanslesbrasdeMatt.Jemedébats,donnedescoupsdepiedet
hurle,jusqu'àcequeMattenroulesesbrasfermementautourdemoi.IlnemelaissemêmepasregarderLogan.Jelegriffeetluidonnedescoupsdepied,etilgrognequandjeluidonneuncoupdetêteaumenton.
«Arrête!»souffle-t-il.Ilmemaintientfermementdanssesbrasetm’empêchedemetournerversPauletSamquis’occupent
deLogan.Ilsluifontdubouche-à-bouche.JepeuxentendreSamcompter,etjepeuxentendrePaulquiinspireetexpire.Letempsparaîtlongjusqu’àl’arrivéedel'ambulance.IlshissentLoganàl'intérieur,etmoijerestedanslarueavecMattquimaintientmesmainsderrièremondos.PaulmonteavecLogan.Uneautreambulancearrive.J’entendslessirènes.Etc’estlàquejeréalisequelasecondeestpourmonpère.
Jeregardeparterre.Ilestcomplètementimmobile,etmamèreaposésatêtesursonventre.Ellesangloteetluicaresselevisage.Jeregarde,sachantqu'ildoitêtretroptardpourmonpère.IlestaussiimmobilequeLogan.Personneneluiafaitdebouche-à-bouche.PascommepourLogan.Lesambulancierschargentmonpèredansl'ambulance,etjerestelà.Jemesensmorteàl'intérieur.Jenesaispasquoifairenioùaller.Mamèremontedansl'ambulance,etilsfermentlesportesderrièreelle.Ҫamerappellel’époqueoùMattétaitmalade,etoùj’aidûappelerl'ambulancepourlui.Ilsm’ontlaisséemonteraveclui.Personnenem'alaisséeattendredanslaruesanssavoirquoifaire.
MattetSammetirentverslavoituredepolicequiattend.«Monte»,expliqueMattenpoussantmatêteverslebascommeonlevoitfairedanslessériespolicières.Ilseglissederrièremoietpasseunbrasautourdemesépaulesenmetirantverslui.Ilmeregardedeprès.«Tun’aspasététouchée,n’est-cepas?»demande-t-il.
Jesecouelatête.«Moinon.MaisLoganoui.»OhmonDieu.Logan.Loganaététouchéparlavoiturefolle.Ilaroulésurlecapotetdanslepare-
brise.Puisilestrestéétendusurlebitumefroid,immobile.PauletSamluiontfaitdubouche-à-bouche.«Ilnerespiraitplus»,dis-je.Jecommenceàtrembler.«Non,ilnerespiraitplus».LamaindeMattcaressedistraitementmonépaule.«Tuaspeur?»Mavoixtremble.«Jesuisterrifié»,avoue-t-il.«Lavoitureallaitdroitsurmonpère.»«Jesais»,grogne-t-il.«Pourquoia-t-ilfaitça?»Jerongemonongle,déchirantlachairjusqu'àcequejesenteladouleur.«PourquoiLoganfait-ilcequ’ilfait?»«J’aivusonregard.»Jelaisseleslarmesroulersurmesjoues.Mattsoulèvemonmenton.«Quelregard?»demande-t-il.«J’aivuquandiladécidédelepousserdumilieu.»Jenepeuxpascroirequ'ilaitfaitça.Pourquoi
ferait-ilça?«Cetenfoiréaintérêtàvivre»,murmureMatt.«Siilnelefaitpas,jeletuerai.»LepoliciernouslaissedevantlaportedesUrgences.MattprendunedemesmainsetSamprend
l'autre.J’aimeraistantquePetesoitlà.Merde!Pete!«Quelqu’unaappeléPete?»demandé-je.«Petenepeutpasrecevoird’appels»,merappelleSam.«Ilfaudraallerlevoir.»Samacquiesce.Mamèrecourtversmoiquandnousentronsdanslasalled'attente.Ellemeprenddanssesbras,mais
jelarepousse.«Oùsont-ils?»«IlssontauxUrgences.Onnepeutpasentrer.»Ellesetordlesmains.«Logannerespiraitpas.»Elle
meregardedanslesyeuxencherchantuneconfirmation.Dequoi,jenesaispas.«Etpapa?»demandé-je.«Etpapaquoi?»«Ilrespirait?»«Oui,tonpèrerespirait.»Lepoidssurmapoitrinenedisparaîtpas.Pasdutout.
«MaisLogan...»dit-elle.«J’aipeurqueçanesoitpasbon,Emily.»«J’aipeur,maman.»Paularrivedufonddel'hôpital,etilpassesamaindanssescheveux.Ilnecessepasdeselestriturer.
MattetSams’approchentdelui,etPaulsecouelatête.Ilnesaitrien.«Pourquoia-t-ilfaitça?»criePaul.Puiscegrandgaillardselaissetomberparterresurlesdalles.
Mattsebaissejusqu’àlui,leprenddanssesbras,etSams’accroupitàcôtéd'euxetposesamainsurlebrasdePaul.Paulestsecouédesanglots.
Jesaispourquoiill'afait.Ill'afaitpourmoi.L’ai-jesuppliéduregard?Luiai-jedemandésilencieusementdesauvermonpère?A-t-illuquelquechosedansmesyeuxquil’apousséàagir?Est-cemafaute?
EMILY
«Jeneveuxpasêtreici»,chuchoté-jeàPaultandisqu’ilm’accompagnedansl'église.Mesjambes
tremblent.Jecrainsquelecercueilsoitouvertpourquelesgenspuissentvoirlecorps,doncjefaisensortedenepasregarderdanscettedirection.
«Moinonplus»,répond-il.«Idem»,ditMattderrièrenous.Nousnousglissonssurlebancetnouspoussonspourlaisserune
placeàSam.SamsembleperdusansPete.C’estcommes’ilavaitperduunepartiedelui-mêmequandsonfrèreestparti.Ilregardeconstammentpar-dessussonépaulecommes’ilrecherchaitsamoitié.MaisPeten’estpaslà.Peteattendtoujourssamiseenexamen.
Leslarmesmemontentauxyeuxquandleprêtrecommenceàparlerdeviesperduesetdelatragédiedeperdreunfrèrebien-aimé,unfilsetunami.Ilparledevolontédivine,depuissancedel'âme,etdelafoiquiguéritlesblessures.Jenemesenspasguérie.Quandest-cequeçavacommencer?Bientôt,j'espère.
Quatrejourssontpassésdepuisl'accident.Quatrejoursàréfléchirsurcequiauraitpusepasser.Surcequis’estpassé.Quatrejoursàréfléchiràtouteslesfaçonsdontj’auraisdûvivremaviedifféremment.Etàtouteslesfaçonsdontilauraitpuvivresaviedifféremmentaussi.
Monpèretendlamainversmoietpressemonépaule.Ilmetoucheplusmaintenantqu’ilnel’ajamaisfaitauparavant.Ilmemontreplusd’affectionetmeditqu’ilm’aime.C’estcommes’ilserendaitcomptedetoutcequiaétéperdu,etqu’ilnevoulaitpasmanquerunejournéeniunmotniquoiquecesoitd’important.Mamèren’estpasvenue.Elleestoccupéeàuneaffaireimportante,a-t-elledit.
Lediscoursduprêtrecontinuemaisjenel’entendsplusjusqu'àcequeMattprennemamainetlaserrefermementalorsquelecercueilestemmené.Onnevapasàl’inhumation.Onferanoscondoléancesici.Noussortonsdel'église,etjeregardedanslesyeuxd'unemèreblessée.«Jesuisvraimentdésoléepourvotreperte»,dis-je.
«Merci»,répond-elle.Maisc’estparréflexe.Ellealeregardmortetjemedemandesielleretrouverajamaiscemorceaud'elle-mêmequ'elleaperduquandelleaperdusonfils.RicardoSantiagoconduisaitlavoiturecesoir-là.C’étaitunjeunededix-huitansquirentraitchezluienrevenantdelabibliothèque.Ilétaitdanslarueetn’apasvuleverglasquiavaittransformélarouteenpatinoire.Ilnel’apasvujusqu'àcequ'ilperdelecontrôledelavoiture.IlaenvoyévalserLogan,etlavoitureestpasséesurlajambedemonpère.Papaestsurdesbéquillesavecunemauvaiseentorse,maisilvaguérir.Ricardoestmortsurlecouplorsquesavoitureaheurtéunevoitureenstationnement.
Jemesouviensvaguementd’avoirvulamèredeRicardoàl'hôpitalaprèsl'accident.Jemesouviensqu’ilsluiontparlédesamortpresqueinstantanéedanslasalled'attente.Jemesouviensavoirpenséqueçaauraitpuêtrenous.Maisnous,onnenousadonnédesnouvellesquebienplustard.Etellesn’étaientpasbonnes.
«Jesuisdésoléepourvotreperte»,dis-jeàlapersonnesuivanteenluiserrantlamain.ToutelafamilledeRicardoestlà.Ilavaittroisfrèresetdeuxsœurs.Sonpèreestunricheavocatdelaville.Entoutcas,c’estcequej’ailudanslejournal.
MattetPaulm’ontcouvéedepuisquec’estarrivé.Ilsnemelâchentpas.Quandjedors,l'und'euxmejetteunecouverturedessus.Quandjemeréveille,l'und'euxmerappellequ’ilfautmanger.Quandjevaisàlasalledebains,l'und'euxrestedevantlaporte.
Ilyaunechosedontjesuisabsolumentsûre:c’estquemavien’estpascomplètesansLogan.
LOGAN
Iln'yapasunendroitdemoncorpsquinemefaitpasdemal.Jeremuemonorteiletessayedelever
mamain,maisjenepeuxpas.Jeclignedesyeuxpourlesouvriretregardedroitdevantmoi.Ҫafaittropmalderegarderàgaucheouàdroite.Desformessedéplacentdevantmoi,maisellessonttropfloues.Jen’arrivepasàsavoircequec’est.Jefermeànouveaulesyeuxetdérivedanslesténèbres.Jesuiscontentparcequelàoùilyalesténèbres,iln'yapasdedouleur.
EMILY
Quelqu'unsecouemonbras.«Em»,ditunevoixdouce.Puis,elleinsiste:«Emily!»Jechassecebruitdemoncerveaucommesic’étaitunetoiled’araignéequimependaitdevantle
visage,maisilnecessepas.«Emily,bouge-toi,putain!»JeclignedesyeuxetaperçoitMattenfacedemoi.«Ilestréveillé»,dit-il.Ilsourit.Jerepousselescheveuxdemonfront.«Quoi?»Jenepeuxpasycroire.«Ilvientdebouger,Em»,expliqueMatt.Ilapresquelevertige.Ilm’enlèvelacouvertureetmeprend
parlamainpourmetirersurmespieds.«Valuiparler.JedoisappelerPaul.»Lesgarçonssontrestésàtourderôleavecmoiàl'hôpital.Onnepeutrentrerqu’àdeuxpersonnesàla
foisdanslachambre,etjenevoulaispaslaissermaplace.Paul,MattetSamavaientl’aird’accord.Ilsserelaientpouralleràlamaisons’occuperd’Hayley,etl'und'euxesttoujoursavecmoi.
JemarchelentementversleborddulitetscrutelasilhouettedeLogan.«Iln’estpasréveillé»,dis-jeenmeretournant.MaisMattestparti.Jeregardemieux,etjevoisunminusculebattementdecil.«Logan!»crié-je.C’estidiot,jelesais,parcequ’ilnepeutpasm’entendre.
Jem’assiedsauborddulitetprendssamaindanslamienne.Jevoissespaupièresbouger.Jeregardeplusbas,etsesorteilsondulent.Pourtant,sesyeuxsontfermésetilestimmobile.Tropimmobile.
UnmédecincourtdanslachambreetsoulèvelespaupièresdeLogan,éclairantsonvisageavecunelampe.Ilsursaute.Jelevois.
«Est-cequ'ilvaseréveiller?»demandé-je.Jeretiensmonsouffleenattendantsaréponse.Lemédecinpinceleslèvres.«Peut-être.»Peut-être.Ceseulmotmesuffitpourreprendreespoir.Jem’écartededevantlemédecin.L'infirmière
meprendparlesépaulesetmepoussedoucementverslefonddelapièce.Mattrevientdanslachambre.«J’aiappeléPauletSam.Ilssontentraind’arriver.»Jehochelatête.JenepeuxpasdétachermesyeuxdeLogan.Ilabougé.Jenepensaisjamaislevoir
bougerànouveau.Loganasubiuneterribleblessureàlatête.Ilafallul’opérerpoursoulagerlapressiondansson
cerveau,etilavaitaussidesblessuresinternes.Ilaperdusarate,etsajambedroiteestcassée.Ilsl’ontréparéeetilaunplâtre.Soncorpsestcouvertdebleus.
JeregardeMatt,etsesyeuxsontremplisdumêmeespoirquelesmiens.«Ilvaallerbien,n’est-ce-pas?»demandé-je.
Ilhochelatêteetmetirecontresapoitrine.«Biensûr»dit-ildansunsouffle.Ilpenchelatêteetmerenifle.Puisilmurmuresuruntonthéâtral:«Maintenantqu'ilseréveille,tuvaspouvoirallerprendreunedouche.Tupues.»
Jem’écartedelui.«Jenepuepas!»«Tuasunesaletête,Em»,plaisante-t-il.Ilébouriffemescheveux,etjem’enfiche.C’estvraique
j’aiunesaletête.Jesoulèvemonbrasetmerenifle.Jepue.JenepeuxpasvoirLogandansl’étatoùjesuis.
Quelquesminutesplustard,PauletSamentrentdanslachambre.Paulportelesacdetoilequicontientmesaffaires.
«MercimonDieu!»taquineMatt.Ilmefaitpivoterverslasalledebainsetfaitunsignedelamain.«Vaprendreunedouche.Tunepeuxpastemontrercommeçaquandilseraréveillé.»
J'acquiesce.«D'accord.»Sammereniflequandjepasseàcôtédeluietsepincelenez.«Jenesenspassimauvaisqueça»,grogné-je.Ilgrimace.«Si!»«Trèsbien!»dis-je.«Jevaismedoucher.»Jepointemondoigtverseuxtrois.«Maisvousmele
payerez.»«Jetepayeraiunbongeldouche»,marmonnePaul.Maisilsourit.JevaisdanslasalledebainetmeglissedanslapetitedouchedelachambredeLogan.Jen’aipas
besoindegrand-chose,maisjedoisfairedisparaîtrelacrasseaccumuléeparquatrejourspassésàl’hôpital.Jem’habillerapidementetbrossemescheveux.Enrevenant,jetrouvelestroisfrèresentrainderegarderLogan.Mattal’airderéciteruneprière,maisjenepeuxvraimentl'entendre.
«Vousnepouvezpaspriersansmoi»,protesté-je.Jefaisunpasenavantetmejoinsàleurcercle,tandisqueMattpriepourLogan.Etmoiaussi.
LOGAN
Jemesenscommetirédel'obscuritéquandquelqu'untiresurmonorteil.Desdoigtsglissentlelongde
montalon,etjebougemonpiedpourm’endébarrasser.Paulavaitl’habitudedefairecraquermesorteilsquandnousétionspetits.Ilattrapaitmachevilleetm’immobilisaitpendantqu'iltiraitsurmesorteilsjusqu'àcequ'ilscraquent.Ҫanefaisaitpasmal,maisc’étaitsacrémenténervant.Etc’estaussiénervantmaintenant.J’aimevraimentl'obscurité.Iln'yapasdedouleurdansl'obscurité.
Jesensunedouleurdansmonbras,etjecommenceàflotter.Ladouleurseretire,etj’ail’impressionquequelqu'unm'alibéré.Jeclignedesyeuxetlesouvrepourvoirjusqu'oùj’aiflotté,etjevoisEmily.J’ouvrelabouchepourluidirequejesuisvachementheureuxdelavoir.Elleestfloue,maisjecligneetreclignedesyeuxjusqu'àcequejelavoieplusnettement.J’essayedeparler,maisjenepeuxpas.Magorgeestsèche,etaucunsonn’ensort.Maisjemesouviensquejesuissourd.Jenepeuxpasentendremaproprevoix.Pasbeaucoup,entoutcas,etsurtoutpassansmesappareils.Mesappareilsontdisparu.
Oùsuis-je?Jenepeuxpasmerappelercommentjesuisarrivéici.MaisPaul,MattetSamsontentraindemeregarder.SampleureetPaulmetsonbrasautourdelui.Jepeuxliresurseslèvres.Quelquechoseàproposd’êtreunemauviette,maisquec’estnormalquandvotrefrèrerisquedemourir.Ilpeutpleurertantqu'ilveut.
OùestPete?Ilnedoitpasêtrelà.Maisoùonestaufait?L'obscuritéessayedem’attirer,etjelarepousse.Jepousse,pousseetpousseencore,maiselleme
prenddanssesgriffesetserredetoutessesforces.
EMILY
Logannes’estpasréveillédepuissadernièreprisedemédicamentscontreladouleur.Lesmédecins
disentqu'ildevraitavoirdeplusenplusdepériodesdeluciditéaufuretàmesurequelesjourspassent,maisçafaitdesheuresqu’iln’apascillé.Jesuisfatiguée,tellementfatiguée.Etquandjepensequej’aiprisunedouchepourça!
«Tudevraisfaireunesieste»,ditSam.C’estàsontourderesteravecmoi.«Tucroisqu’ilvaseréveillerunjour?»demandé-je.Ilhochelatête.«J’ensuissûr.»«Pourquoi?»Ilhausselesépaules.«J’ensuissûr.C’esttout.»J’aimeraisenêtreaussisûrequelui.«TuasparléàPete?»Ilsecouelatête.«Ilsneveulentpasnouslaisserlevoir.Tonpèreessayedefairequelquechose.»MonpèreaaidépourladéfensedePete.Ilaembauchéunavocatpénalisteetapayépourqu’ilsoit
bienreprésenté.Maiscen’estpassûrqueçaluisoitd’unegrandeaideauprocès.«Tonpèreestunmecplutôtcool»,ditSam.J'acquiesce.«Ilpeutl’êtreparfois.Ilpeutaussiêtretrèscon.»«Ilessaie,entoutcas.C’esttoujoursmieuxquerien.»Monpèreestcommeunpit-bull,toutàcoup.Ilestaimant,affectueuxetenjoué,etpourtantilyaune
toutepetitepartiedeluiquisebattrajusqu'àlamort.EtilsebatpourlesReed.Ils’estbattupourLogan,enluitrouvantlemeilleurneurologue.IlaluttépourPete,etilytravailletoujours,etilsebatpourmoi.Ilvienttouslesjoursmeparler.Iladesbéquilles,maisilvamieux.IlculpabilisebeaucoupparrapportàLogan.
Sams’assiedetposesespiedssurlereborddulit.Ils’enfoncedanslefauteuiletcroiselesbras,puisfermelesyeux.Lapièceestsombre,etpersonnenebouge.Ils’endortrapidement.Lesgarçonssonttoustrèsfatigués.JeregardeLoganetpassemondoigtsurseslèvres.Ilnebougepas.Jeregardeversletransatqu’uneinfirmièrem’aapporté,etjeneveuxpasl'utiliser.JerepousselescouverturesetmeglissedanslelitavecLogan.Samouvrelesyeuxetmeregardequandilsentlelitbouger.Ilsecouelatêteetsourit.«Situessayesdeprofiterdeluipendantsonsommeil,jeleluidiraiquandilseréveillera»,plaisante-t-il.
Jeposematêtesurl'épauledeLogan,enfaisantattentionàsesfils,sestubesetsescontusions.«Tucroisqueçaledérange?»demandé-je.
Samrit.«Jepensequeçaluifaittropplaisir.Tuplaisantes?»Jem’installecontreLogan,etmedétendenprenantunegrandeinspiration.Jelaisselesommeil
s’emparerdemoi,etjerêvedeLogan.
LOGAN
Jemarchedansunchampdefleurs.Ellessontgrandeurnatureetontdescheveuxnoirsavecunemèche
bleuesurlecôté,etellestendentlesbraspourmecaresserquandjepasseàcôtéd’elles.J’essayed’ensaisirunemaisellemeglissedesmainsetsemetàcourirauloin.J’essayed’ensaisiruneautre,maisellefaitlamêmechose.
J’aiarrêtéderêverenparolesdepuislongtemps.Jenerêvequ’enlanguedessignes,maisj’entendsunevoix.«Logan»,dit-elle.C’estunevoixquejeconnais,etlechampsentsoudainl’odeurdemamère.Lesfleurss’effacent,etellesetientlàdanscetespaceouvert,sagranderobeblanchetourbillonnantautourd'elle.Ellenesignepas.Jepeuxentendresavoix,commejelefaisaisjusqu'àmesdouzeans.Jepeuxl’entendreclairement.
Ellenes’approchepasdemoi.Ellemetsesmainsautourdesaboucheetdit:«Logan!Ilfautrentrer!»«Jesuiscensépartirduparcetrentreràlamaisonquandleslumièresdelarues’éclairent.Sijenerentrepasàlamaison,ellevavenirmechercher,etjen’aimepasça.C'estembarrassant.Alors,jerentretoujoursàlamaisonavantqueleslampadairesnes’éclairent.
Jusqu'àaujourd'hui,apparemment.Jenetrouvepasleperronàcausedetouteslesfleurssauvagesquisemettentaumilieu.Sielles
n’étaientpaslà,jeseraisàlamaisondepuislongtemps.Lafleurlaplusprochedemoicourbeunpétalepourmefairesigned’avancer.Elleneparlepas.Elleouvrelabouche,maisellen’apasdevoix.Mamèresi.Ellemetdenouveausesmainsencornetautourdesabouche.Elles’impatiente.Jeferaismieuxdemedépêcher.
«Logan,c’estl’heurederentrer!»hurle-t-elle.Lesfleurssefanentets’élèventdansl'aircommeunejoliefuméedecigaretteirisée,jusqu'àcequ'il
n’enresteplusqu’une.Mamèrehurleànouveaudansmadirection.Jeclignedesyeuxetregardeverslehaut.Ilyaunefaiblelumièreau-dessusdemoi,etdesmachines
s’allumentàmagaucheaurythmedemesbattementsdecœur.Jeremuemondoigt.Monnezmedémangeetj’aienviedelegratter,maislorsquejetentedeleverlebras,ilestlourd.Ilestbeaucouppluslourdquecequ’ilétaitavant.Jegeinsenessayantdelesoulever,puisjefinisparleramasser.Maisilesttroplourdetretombesurmapoitrine.
Ilyaunpetitbourdonnementcontremagorge,etjelèvelatêtepourregardercequec’est.Cen’estpaslafilleauxcheveuxbleus.Jecligneànouveaudesyeux.Çafaitmaldelesgarderouverts.Jeregardelaformeàcôtédemoietc’estmonEmily,blottiecontremoi.Maiselleestblonde,maintenant.
MercimonDieu.Biensûr,ellenepouvaitpasêtreailleurs.Jeforcemonbrasàsesouleveretmetslamainsurlecôtédesonvisage.Malheureusement,jetapesajouetropfortetellesursautedansmesbras.Elleseredresseetmeregarde.
«OhmonDieu!»dit-elle.«Tuesréveillé?»Jetentedehocherlatête,maisçafaitmal.«Jepensequeoui»,dis-je.Maismagorgeestsèche.Elle
sepenche,prendunetasse,etmetunepailledansmabouche.J’aspire,puisellemelareprend.«Pastrop»,prévient-elle.Sesyeuxsontremplisdelarmes.«Tuesvraimentréveillé?»demande-t-
elleànouveau.EllesepencheetsecouelajambedeSamquiestposéesurleborddemonlit.Ilfaitunbondetmanquedetomberdelachaiseenessayantdeseredresser.
«Logan?»demande-t-ilensepenchant.Emilyluiditquelquechose,etilseprécipiteenavant.Ilmeregardeetditdansunlongsoupir:
«Merci»,enregardantleplafond.«Qu'est-cequis’estpassé?»demandé-je.Unelarmeroulesurlajoued’Emily,maisjevoisqu’aufond,elleestfâchéecontremoi.«Tuasfait
unebêtise.Etjepensaisquetuallaismourir.»Elleprendmonvisagedanssesmains.«Tuesvraimentrevenu?»
«Revenud’où?»Ellerigole.«Delàoùtuétaispendantdixjours.»Dixjours?Maisdequoielleparle?«Tuasétéheurtéparunevoiture.»Lessouvenirsmepercutentcommelavoiturel’afaitcettenuit-là.Voilàpourquoijesuisblessé.Voilà
pourquoijesuisdanscelit.«Ettonpère?»demandé-je.«Ilvabien,andouille»,ditSam.Jehochelatête.«Bien.»«Sijamaisturefaisuntrucaussiidiotpouressayerdetefairetuer,Pault’étranglera»,prévientSam.
Maisilsaisitmamainetlatientfermement,nospoucescroiséscommefontlesgensquandilsseserrentlamain.«Jesuiscontentquetusoisderetour»,dit-il.Sesyeuxbleus,quiressemblenttellementauxmiens,scrutentmonvisage.«Tut’escassélatête.Etlajambe.»Ilsepencheenavantcommes’ilvoulaitmeconfierunsecret.«Etj’aientendudirequetut’escassélabite,aussi.Emilyestsurtoutbouleverséepourça.Ellesefichepasmaldetajambe.»
Immédiatement,jechercheàvérifiermaboîteàoutil.Maisilrit.«Emilyt’aideraàvérifierplustard.»«Ellenepassevraimentpasbeaucoupdetempsdanscecoin-là»,dis-je.J’ailatêtequitourneà
causedesantidouleurs.Samsedétournepourrire.«Ilestvrillé»,dit-il.Levisaged’Emilyvireaurouge.«Jenepeuxpascroirequetuaisditça.»Ellepoussesalèvreinférieureenavant,ettoutcequeje
peuxpenser,c’estquej’aienviedel'embrasser.Maisjenepeuxmêmepasleverlatête,etencoremoinsfaireautrechose.
«Désolé»,grogné-je.«J’aimal»,dis-jeendéplaçantmonbras.Emilym’embrasselajoue.«Jevaisvoirsil'infirmièrepeutt’apporterquelquechose»,dit-elle.«Ils
voulaientqu’onleurdisesituteréveillais,detoutefaçon.Jerevienstoutdesuite.»Ellesortdelapièce.«C’estlapremièrefoisqu'elletequittedepuisqueças’estpassé»,ditSam.
«Enfin,saufpourl’enterrement.»«Quelenterrement?»Sonvisageestsolennel.«Legarçonquiconduisaitlavoiturequit’estrentréededans.Ilestmort.Elle
estrestéeicitouslesjourssaufpouralleràl’enterrement.»Pendantdixjours,ellenem’apasquitté?«Pourquoi?»«Ellenevoulaitpaspartir.Jenesaispas.Mattadûl’obligeràprendreunedouche»,rit-il.«Ҫal’a
miseencolèrepourdesheures.»«J’auraisaimévoirça.JepensaisqueMattnepourraitjamaislacontrarier.»Jegémis.J’aivraiment
mal.«Lalunedemielestterminée»,dit-il.«Onpeutt’excuseruncertaintempsquandtuaslecancer»,
ditSam,commes’ilénonçaituneévidence.«Maisaprès,lesfillesrecommencentàtetraitercommeunquelconquetrouduc.»
«OùsontMattetPaul?»demandé-je.«PaulaHayleycesoir,etMattestallédormiràlamaison.»Jehochelatête.«EtPete?»LevisagedeSams’assombrit.«Toujoursenfermé.»Moncœurbonditdansmapoitrineàcesmots.Uneinfirmièreentredanslapièce,etelleporteune
seringue.MercimonDieu.Ellesourit,maisnemeparlepas.Lespersonnesentendantess’inquiètenttoujoursdecequej’entendsoun’entendspas,doncellesévitentdecommuniqueravecmoisaufsiellessontobligées.
«Bienvenuedanslemondedesvivants»,dit-elleenfin.Jesensunebrûluredansmonbras,puisladouleurs’estompe.
J’ailatêtequitourne,maisilyaunechosequejedoissavoir.JeregardeSam.«J’aivraimentcassémabite?»
LavueduriredeSammerenvoiedanslesbrasdeMorphée.
EMILY
Loganserendortquelquesinstantsseulementaprèss’êtreréveillé,maisjesuissûrequ'ilreviendraà
lui.Jenesuispasaussiinquiètequejel'étaisavantqu'ilnemeparle.«Oùsontsesappareilsauditifs?»demandé-jeàSam.Logannepeutpasentendrelesmots,maisil
peutentendrecertainssonsavecsesappareils,parcequ'illuiresteuntoutpetitpeud’ouïe.Etlesappareilsfontdiminuerlesbruitsdefond.
Ilhausselesépaules.«Tuasvérifiédanssesaffaires?»Ilpointeledoigtversunearmoiredel’autrecôtédelapièce.DedansilyaunsacavectoutcequeLoganavaitsurluilorsdel'accident.Jefouille,maisnetrouvepaslesappareilsauditifs.
Jeramasseunepetitebarreargentée.«Qu'est-cequec’est?»demandé-je.Samrougit.«Piercing»,marmonne-t-ilenévitantdemeregarderdanslesyeux.«Oh»,dis-jeenretenantunricanement.TouslesbijouxdeLogansontdanslesac.Ilsluiontenlevé
toussespiercingsetlesontmisdecôté.Mêmeceluiàlabasedesonzigouigoui.Bontédivine.J’ouvresonportefeuille,justeparcuriosité.Ilyaundessinaufusaindemoidanslecompartiment
permisdeconduire,etunpeud'argentenespècesdanslecompartimentporte-monnaie.Ilyaunpapierplié,etjel'ouvre.Jenepeuxpasm’enempêcher,lacuriositéestplusforte.Jemerendscomptetoutdesuitequec’estlemotquejeluiaiécritquandjeluiaifinalementditmonnom.Leslarmesmebrûlentlesyeux.Ill’agardé.Ill’aaussifaittatouersursesfesses,maisilgardemonmotsurluicommesic’étaitimportantpourlui.«Iln'yapasd’appareilslà-dedans.»
«Ilsontpeut-êtreétéperdusdansl'accident.»«Ilvafalloirluienacheterd’autres.»Samsouffle.«Tusaiscombiençacoûte?»Jelèvelesyeux.Jenesaispasdutout.«Cher?»«Beaucouptropcherpournous.»Sesmotsviennentdufonddesagorge.«J’enaimarred’être
pauvre,putain!Ҫacraint.»«Tafamilleestrichedepleindechosesquemafamillen’apas»,luirappelé-je.Jeleregardetandis
qu’ilpassesamaindanssescheveux,d’unairfrustré.«C’estpourçaquePeteafaitcequ'ilafait?»Ilhochelatête.«Jepense.»«JeluiavaisditdenepasfairequoiquecesoitavecBone.Qu'illuicauseraitdesennuis.»Jelui
avaisditçailyadesmois,quandilacommencéàparleraveccemec.JedétestedireJetel’avaisbiendit,maisquandjelefais...
«J’étaislàcesoir-là»,laisseéchapperSam.Ilfrottel’arrièredesatêterasée.«Quelsoir?»«LesoiroùPeteaétéarrêté.J'yétais.Onétaitentraindedéchargerlecamionensemble.»«Oh!»Jenesaispasquoidired’autre.«CommentçasefaitquePetesesoitfaitarrêteretpas
toi?»«Petem'aregardéetm'aditdecourir.Alors,j’aicouruetPetes’estfaitprendre.Jenemele
pardonneraijamais.»Ilmordsalèvreinférieure,ettrituresonpiercingavecsalangue.«Ilm'aditquesijemedénonçais,ilnieraitquej’étaisaveclui.Salecon.»
«Tul’asditàPauletMatt?»Jenesaispaspourquoiçam’intéresse,maisc’estcommeça.Ilacquiesce.«Ilssontaucourant.»Ilsecouelatête.«JepensaisquePaulallaitmetuer.»«Qu'est-cequ'ilafait?»Ildonneuncoupdepieddansunemottedeterreimaginaire.«Ilm'aembrassé.»Ilhausselesépaules.
«C'esttout.»«PourquoivousvousêtescompromisavecBone?»demandé-je.Jenepeuxpasm’enempêcher.Tout
lemondesaitquiestBoneetcequ'ilfait.Ilsoupire.«Onvoulaitêtresûrsd’avoirassezd'argentpourpayerletraitementdeMatt,s’ilenavait
besoind'unnouveau.Alors,onacommencéàfairedespetitsboulots.Riend’illégal.»Illèveunemaincommepourjurer.«Jelejure.Onnel’auraitpasfaitsiçaavaitétéillégal.»
«Quelgenredeboulots?»Ilnemeregardepas.«Livrerdescolis,deslettres.Recouvrerdessommesd’argent.Déchargerdes
camions.Cegenredechoses.»C’étaittotalementillégal,etillesavait.«Petepayeleprixfort.»Ilgémitetpasseunemaindanssescheveux.«Jenemelepardonnerai
jamais.»«Monpères’enoccupe»,luirappelé-je.«Tonpèreestdevenufaiseurdemiracle?»demande-t-ilenhaussantlessourcils.Jeris.«Pasladernièrefoisquej’aivérifié.»Ilsetaituneminute.«Eh,Em»,dit-il.Jelèvelesyeuxverslui.«Jeneteremercieraijamaisassez
pourcequetuasfaitpoursauverlaviedeMatt.»J’agitemamainensignededénégation.«C’estrien.»Sesyeuxseplissent.«Tuaimesmonfrère,n’est-cepas?»JeregardelasilhouetteendormiedeLogan.«Plusquetout.»«Tuvasdevoirtemarieraveclui.»Jefaissemblantdefairelamoue.«Ehbien,sijesuisobligée…»Samrit.«Jesuiscontentqu'ilsoitavectoi.Onesttouscontentsd’êtreavectoi.»Leslarmespiquentmescils,maisjeclignedesyeuxpourlesempêcherdecouler.Sammetireverslui
etm’étreintet,pendantuneminute,jenesaispasquoifaire.Mattmefaittoujoursça,maisSamjamais.Samsedétournedemoi,etjevoisletatouagesursanuque.Jenesaispaspourquoijenel’avais
jamaisremarqué.Ilyamarqué«Pete»engrosseslettresgothiques.«PourquoituaslenomdePetetatouésurtoncou?»demandé-je.Ilfaitungrandsourire.«Quandonavaitdouzeans,notrepèren’arrivaittoujourspasànous
distinguer.Alors,iladécidédetatouernosnomsdansnoscous.»Sonsourires’agrandit.«Quandilnousafaitasseoir,ilm’ademandéquij’étaisetj’aiditPete.AlorsilamarquémonnomsurlecoudePete.Notremèreétaithyperencolère.Tunepeuxpassavoir.»Ilsefrottelanuque.«Maisçameplaîtbien.»
«Moiaussi.»
Ҫ
LOGAN
afait
unesemainequejemesuisréveillé.J’aieuhypermalpendantdesjours,maisçavamieux.Aujourd'hui,jepeuxrentreràlamaison.Emilyvavenirmechercher,etnousallonsàsonappartement,carelleaunascenseuretquejenepeuxpasprendrelesescaliers.Majambeestdansleplâtredumilieudemacuisseàmesorteils.Ҫamedémangecommeunfou,maisilnefautpasquejegratte.
L'infirmièrem’aideàm’installerdansunfauteuilroulant.Ilsdisentquejenepeuxpasyallersurmesdeuxjambes.J’aitellementenviederentreràlamaison.OudumoinsallerquelquepartoùjepuissedormirdansunlitavecEmily.Quelquepartoùjepuisselaserreretlagarderprèsdemoi.Jeveuxnejamais,jamaislalaisserpartir.
Ellesortdel'ascenseurjusteaumomentoùnousallonsleprendre.Ellesourit,etmoncœuressaiedefaireunsautpérilleuxdansmapoitrine.Jel'aimetellement,putain.Elletientlaportedel'ascenseur,etl'infirmièremepoussedevantelle.Prêtàrentreràlamaison?demande-t-elle.J'acquiesce.C’estimpolidesignerdevantlespersonnesentendantes.Jelesais,maisilfautquejelui
dise.Ilmetarded’êtreàlamaisonpourtemettredanslelit.J’agitemessourcilsdanssadirection.Elleglousse.Tuesassezenformepourça?Ilfaudrapeut-êtrequetutemettesdessus.Merde.Jebanderienqued’ypenser.L'infirmièrequiestdansl'ascenseuravecnoustrébuche,seheurtantàmachaise,etjelavoistousser
danssonpoingfermé.Emilyluitapotesurledos.«Vousallezbien?»demande-t-elle.Lafemmehochelatête.Jepensequ'ellerit,maisjen’ensuispassûr.Uneberlinenoires’avancelelongdutrottoir,etjevoislepèred'Emilyauvolant.Monregardcroise
lesien,etellesourit.Ilvoulaitlefaire,signe-t-elle.Pourquoi?Ellehausselesépaules.Demande-lelui.«Logan»,ditsonpèreenguisedesalutation.Sesyeuxcroisentlesmiens,etilmetendlamain.Jela
prends,etsapoignéedemainestfermeetpuissante.«Commentallez-vous?»«Prêtàrentreràlamaison,M.Madison.»«Appelez-moiRalph»,dit-il.Monestomacseserre,etjeregardeversEmilymaiselleestentrainde
rangermesaffairesdanslecoffre.J’essayedemeleverenmetenantaureborddelaporte.Jememetsdanslesiègeavantparcequ'ilyaplusdeplace.Jesautesurunpiedjusqu'àcequejesoisdanslabonnepositionetmelaissetomberdanslavoiture.
Quandlaportesereferme,l'infirmièrequimepoussaitsetourneversmoietsigne,J’espèrequeçavaviteallermieux.Merde.Ellesaitsigner.Jefrotteunemainsurmonvisaged’unairgêné,maisellerit.Prenez-lecool,etessayezdenepastropenfaire,dit-elle.
Jehochelatêtetandisquelachaleurenvahitmonvisage.Emilysouritetsecouelatête.Gaulé.Voilàpourquoiilnefautpassignerdevantlesgens.Etenplus,c’estimpoli.
Sonpèrerestesilencieuxduranttoutletrajet.Ilneditpasunmotetellenonplus.Lorsquelavoitures’arrêtedevantl'appartementd’Emily,ilsortetm’ouvrelaporte.Jeluitendsde
nouveaulamain.«Mercipourlabalade,monsieur»,dis-je.Ilrepoussemamainetm’aideàm’installersurmesbéquilles.«J’aimeraismonterpourqu’onparle.»Jeregardedenouveauendirectiond’Emily,maiselleestdanslesiègeconducteuretmefaitaurevoir
delamaintandisqu’elledémarre.«Oùva-t-elle?»demandé-je.«Fairedescoursesetcherchervosmédicaments»,dit-il.«Undemesfrèresauraitpulefaire.»Ilagitesamain.«Paslapeine.»Henry,leportier,seprécipiteetm’aideàpasserlaporte.«Contentquevoussoyezderetour,
Logan!»dit-il.«Moiaussi»,dis-jeenriant.Lepèred'Emilysourit,etjenesaistoujourspasquoifairedecetteamitiéinattendue.Ilestcalmedans
l'ascenseur,etilneditrienquandjeprendsmacléetouvrel'appartementd’Emily.Jedevraisprobablementexpliquerpourquoij’ailaclé,maisjen’enaipasvraimentenvie.
Jemelaissetombersurlecanapé.Jesuisépuisé,etpourtantjen’aipasbeaucoupmarché.«Vousavezmal?»demande-t-il.«Non.»Jeregardetoutautourdelapièce.«OùestTrip?»Jepensaisletrouverencaleçonsurle
canapéd’Emily.«IlestretournéàLA»,répliqueM.Madison.Ils’assiedenfacedemoisurlecanapéetsemblemalàl'aise.Maisiln’estpasmalàl’aiseparce
qu’ilnesaitpasquoidire.Ilestplutôtmalàl’aiseémotionnellementparlant,cequifaitquemoi,jenesaispasquoifairepourlui.
«Pourdebon?»demandé-je.«Oui.»«Oh!»Jenem’yattendaispas.«Logan,jevousdoisdesexcuses»,dit-il.Sesjouessontroses,etilal’airinquiet.«Cen’estvraimentpasnécessaire,M.Madison»,commencé-je.Ilmecoupeenlevantlamain.«Ralph»,corrige-t-il.«Jedoisvousremercier»,dit-ilencore.«Ce
quevousavezfaitétaittrèscourageux.»«Vraiment…»dis-je,enessayantdelecouper.«Laissez-moifinir,putain!»dit-ilsanssedépartirdesonsourire.IladitPutain?«Vousaveztraînéavecmesfrères?»demandé-je.Ilrit.«Non,maisjesuisdumêmequartierquevous,putain.J’avaisjusteoubliéaupassaged’oùje
venais.»Jenesaispasquoidire.JenesavaispasqueM.Madisonétaitd’unefamillepauvre.«J’aigrandidansunmilieutrèspauvre.Dansunquartierpirequelevôtre.»Ilpousseunsoupir.
«Quelquepartaucoursdemonascension,j’aiperdudevuecequiétaitimportant»,dit-il.«Mafamilleesttoutpourmoi.Sanselle,jenesuisrien.»
Ilgrimace,commes’ilnesavaitplusquoidire.«Jesuisfierquevousfassiezpartiedelaviedemafille.Jenepourraispasêtreplusheureux.Ellea
choisilabonnepersonneàaimer.»«Merci,monsieur»,dis-je.Jesuisprisdecourt,etj’ail’impressionquemonmondeaétéchamboulé.
Jen’airienvuvenir.«Jesaisquevousavezl’intentionderesterpourtoujoursavecmafille.»Ilmetlamaindanssapoche
etensortunepetiteboîteàbijoux.Illadéposedansmamain.Jel'ouvre,etilyaunepetitebaguedefiançaillesavecundiamantàl'intérieur.Ilfaudraitsansdouteunmicroscopepourvoirlediamant,maisc’estok.Labagueestbelle,elleestfinementgravée.Ondiraituneantiquité.«Sivousdécidezdelademanderenmariageunjour,sachezquevousavezmabénédiction.Etvouspouvezutiliserlabaguedesagrand-mère.»Toutàcoup,ilestmalàl’aiseànouveau.«Ouvouspouvezenutiliseruneautre.Ҫan’apasd’importance.»
Jemesouviensdecequ'ilm'aditunefois,surlefaitd’acheteràmafemmeunpetitdiamantetvivreavecelledansunpetitappartementdemerde.Ilhausselesépaules.Ils’ensouvientaussi.
«Merci,monsieur.»J’ail’impressionqu’onm’avolémonsensdelarépartie.«Jenesaispasquoidire.»
«Jeneveuxpasdirequ’ilfautleluidemandertoutdesuite.»«Jeprévoisdeleluidemanderdèsquepossible»,avoué-je.J’aiplanifiéçadepuisquejemesuis
réveilléàl'hôpital.Jeneveuxpasm’éloignerd'elleuneseuleseconde.Etpourtoujours.«Quandvousleferez,vousaurezmabénédiction,etcelledesamère.»Ilpointeundoigtversmoien
signed'avertissement.«Jepensequevousêtesunhommebon.Maissivousfaitesquelquechosequiluibriselecœur,attendez-vousàsubirlespiresdeschoses.»Ilmefixe.«Jeconnaisdumonde.»Maisil
sourittoujours.Jeregardemajambecassée.«PerdreEmilyseraitunepunitionsuffisante»,dis-je.Jedoisluidire
quelquechose.Jeprendsunegrandeinspiration.«Jedoisvousdirelavéritésurquelquechose.»Ilhausselessourcilsetsepencheenavant.«Allez-y!»«Jen’aipasessayédevouspousserdelaroutecettenuit-là.Emilyarrivaitderrièrevous,etje
voulaisl’attraper.Alors,jevousaipoussé,enespérantquevoustomberiezsurelleàlamanièredesdominos.»Jehausselesépaules.«Çaamarché.»
Ilglousse,etsapoitrineestsecouéederires.«Jelesais.»«Vouslesavez?»Commentdiablelesait-il?«Oui,j’aivuvotreregard.Personnen’aaussipeurpourunhommequivientdevoustraitercommede
lamerde.»Ilsereculesursonsiègeetplisselesyeux.«Quandvousavezvucettevoiturearriver,vousavezeuceregardquim'aditquevousétiezamoureuxfoudemafilleetquevousvoussacrifiriezpourelle.»Ilmontrelabagued’unsignedetête.«C’estpourçaquejevousaidonnémabénédiction.Pasparcequevousm’avezsauvélavie.»
«Oh.»J’aiprobablementl’airidiot,maisjenesaispasquoidire.«Deuxpetiteschosesavantqu’Emilynerevienne.»Ilregardeavecanxiétéverslaporte.«D’abord,
quandvousserezprêt,ilyaunstagequivousattendàMadisonAvenue,auServicePublicité.Vousêtesunartistedetalent,Logan,etj’aibesoindequelqu'uncommevous.»Illèveunemainpourmefairetairequandj’ouvrelabouche.«Tripm'aavouéquec’estvousquiavezconçucettecampagnedepublicité.Etvousêtestrèstalentueux.»Ilsourit,etsesyeuxsourientaussi.Peut-êtrequej’aipristropdemédicamentsantidouleur.«Cen’estpasparcequevousépousezmafillequevouscommencerezenhautdel’échelle.»
Jeluijetteuncoupd’œil,medemandantquiestcethommeassisàcôtédemoiquichantemeslouanges.«Jenem’attendspasàuntraitementspécial».D’ailleursjenel’accepteraispas.
Ilregardeverslaporte.«Ladeuxièmechose»,dit-il.Ilpassesalanguesurseslèvresetsesyeuxcroisentlesmiens.«Pensez-vousquevouspourriezcréeruntatouagepourmoi?Jeveuxquelquechosequireprésentemavie.Untatouagequisignifiequelquechosepourmoi.»
Ilveutuntatouage?«Avez-vousuneidée?»demandé-je.Ilsecouelatêteettapesurmongenouvalide.«Jesaisquevousalleztrouverquelquechosede
parfait.»Laportes’ouvre,etEmilyentredanslapièce.Jefourrelaboîteaveclabagueentrelescoussinsdu
canapé.«Réfléchissez-yetfaites-moisavoirquandvousserezprêtàlefaire»,dit-il.Ilmetundoigtdevantsa
bouchecommes’ilvenaitdemeconfierunsecret.J'acquiesce.IlembrasseEmilysurlajoueetsort.Elleseprécipiteversmoi.«Qu'est-cequ'ilt’adit?»Jenepeuxtoujourspaslecroire.«Ilm'aditqu'ilm’aimait.»Jegrimace.Elleroulelesyeuxetmecognel’épaule.«Soissérieux.»«Jelesuis»,répliqué-je.«Jesuisblessé.Nemefrappepas.»J’attrapesesmainsetlatireversmoi.Elles’assiedàcôtédemoi.«Qu’est-cequ’iladit?Envrai?»demande-t-elle.«Iladitquejepeuxtedemanderenmariage»,dis-jeenappuyantmonfrontsurlesien.Jel'embrasse
rapidement.Elleposeunemainsursapoitrineetrespirefort.«Quoi?»Jehausselesépaules.«Jeluiavaisdemandéavantl'accidentsij’avaissapermissionpourte
demanderdem’épouser.Ilavaitrefusé.»Jeregardeverslaporteparlaquelleilvientdepartir.«Ilachangéd’avis.»Jetendslamainverslescoussinsducanapéetsorslaboîte.Jevoulaisattendreuneoccasionspéciale,maisjen’aiplusenvied’attendre.Jeveuxluipasserlabagueaudoigtdèsquepossible.Jeveuxqu'ellesoitàmoi.Touteàmoi.
Sesyeuxs’agrandissentquandjeluimontrelaboîte.«Jenepeuxpasvraimentmemettreàgenoux»,m’excusé-je.Sesyeuxseremplissentdelarmes,etjeremetslaboîteentrelescoussins.«Nouspouvonsfaireçauneautrefois»,dis-je.«Tuplaisantes?»demande-t-elle.Elleentortillesespoingsdansmachemiseetmetireverselle.
«Demande-moi.Demande-moi.Allez,demande-moi!»Elleasonvisagesousmonnezetjen’aijamaisétéplusamoureuxd’ellequemaintenant.Maiselleserassoit,puismeregarded'unairpenaud,etdit:«Enfin,situveuxmedemander.Tun’espasobligédemedemandersituneveuxpas.»
Jepassemonbrasautourdesatêteetfrictionnesoncrâneavecmonpoing.«C’estpasquejeveux.
C’estquejesuisobligédelefaire.»Ellemeregarde,sespenséesaussiembrouilléesquesescheveux.«Jenepeuxpasvivresanstoi,idiote»,tenté-jed'expliquer.Ellesouritàcetermed'affection.Ilfutuntempsoùcemotl’auraitdémolie;maintenantc’estjusteun
mot.Unmotrigolo,avecça,parcequ’elleestlecontraired’uneidiote.«Jet'aime»,dit-elle.Ellem’embrasse,etglissesalanguedansmabouche.Ladouceurdesalangue
contrelamiennemefaitimmédiatementbander.«Sorslaboîte»,dit-elle.Jepeuxsentirsonsouriresurmeslèvresquandellerecommenceà
m’embrasser.«Quelleboîte?»demandé-je.«Labague.Demande-moi?Jeprometsquejevaisdireoui.»«Quellefillefacile!»taquiné-je.Ellen'apastoujoursétéfacile.Ҫaaétésacrémentdurdel'aimeraudébut,maisjenepouvaispas
m’enempêcher.Elleestcommelemorceaudemoiquim’amanquétoutemavie.Jenepeuxpasimaginerdepasserunseuljoursanselle.Moncœurbatdansmapoitrinecommeunmarteaudecouvreur,mêmesiellevientdemedirequ'elleallaitaccepter.J’ouvrelaboîte,etellegrincesursesgonds.
«Veux-tum’épouser?»demandé-je.Elleprendlaboîteetserassoit,ensouriantlaboucheouverte.C’estunmélangedecrainteetde
bonheur.«J’avaisl’habitudedelaregarderquandj’étaispetite.Monpèredisaitquemonrichemarim’achèteraitungrosdiamantetqu’onvivraitheureuxpourtoujours.Maistoutcequejevoulaisc’étaitcettebagueetunmariquim'aime.»
Jesoulèvesonvisagejusqu'aumienenpoussantsonmentonavecmondoigt.«Jet'aime.»Jefroncelessourcils.«Tuasoubliédedireoui?»
«Jen’aipasoublié»,réplique-t-elle.Elleposelaboîtesurlatableetselève.«C’estjustequejen’aipasencoreditoui.»Elleindiquelacuisinedudoigt.«Tuveuxquelquechoseàboire?J’aisoif.»Elleselèvecommesielleallaitpartirmaisj’entortillemonpoingdanssontee-shirtetlatireverslebas.Jeprendslaboîte,ensorslabagueetlatiensenl’air.
«Epouse-moi,Em»supplié-je.«Situdisoui,onferatoutletempsl’amouretonvivraheureuxpourtoujours.»Jevoudraisrire,maisjenepeuxpas.Cen’estpasvraimentdrôle.«Epouse-moi,Em»répété-je.«S’ilteplaît.»
Ellemeclaquelefrontaveclapaumedesamain,etjesuismomentanémentsonné.«Biensûrquejevaist’épouser»,dit-elle.Ellemelaisseglisserlabaguesursondoigt.«Jen’avaispasenviedetefaciliterlatâche,idiot!»dit-elle.Elles’installeàmescôtésetenfouitsonnezdanscetendroitquiesttoutàelle.Iln'yapasdesecretsentrenous.Plusmaintenant.Etc’esttropbien.
Jel'embrasse.«Onpeutalleraulitmaintenant?»demandé-je.Çafaitdessemainesquejen’aipasétéàl'intérieurd'elle.Biensûrj’étaisinconscientlaplupartdutemps,maisjenelesuisplus.Etj’aibesoind'ellecommedel’airquejerespire.
Elletapesurleplâtrequimontejusqu'àmacuisse.«Jesensqueçavaêtreunpeudifficileàmanier.»Jesecouelatête.«Ilfaudraquetutemettesdessus.»Jelatiresurmoietsoulèvesontee-shirt,
caressantlapeaulissedesonventreavecmesdoigts.Elletiresontee-shirtpar-dessussatêteetregardeverslaporte.«Quoi?»demandé-je.Marespirationestsaccadée.
«Ilyaquelqu’unàlaporte»,dit-elle.Elles’effondrecontremoietrespirefortpendantuneminute.Jeprendsunoreilleretleposesurmonentrejambe,enmaugréant.
Quandelleouvrelaporte,sesparentsentrententrombe,suivispartousmesfrères.«Bienvenueàlamaison!»crientmesfrères.Lamèred'Emilysaisitl'annulaired’Emilyetlelèveenl’air.«Tuasditoui?»demande-t-elle.«Biensûr»,ditEmily.Mesfrèresviennentmeféliciter,etsonpèreestradieux.Qu’est-cequise
passe?Mattarriveavecdespizzas,etilsejettesurEmilypourlaserrerdanssesbras.Ilplongesonvisage
danssescheveux,etjepensequ'illarenifle.«Tusensbon»,dit-il.Elleluidonneuneclaque,etilrit.«Elleaditoui,hein?»demandePaulens’asseyantàcôtédemoi.Ilregarderl’oreillerposésurmes
jambesetglousse.Bravopourletiming,lesgars,signé-je.Ilfaitl’innocent.C’esttoujourslebontimingpourunefêtedefiançailles.Ilmontrel’oreillerdudoigt
ethausseunsourcil.Tuaslerestedetaviepourtireruncoup,signe-t-il.Ilpousseunsoupir.Jepeuxvoirsapoitrineseremplird'air.Jelesferaipartirdansunpetitmoment.Promis?
Ilrit.Promis.Ilmefaitunsourirecomplice.Tuaslerestedetaviepourfairel'amouraveccettefemme.
Jelaregarde,etellemesouritenpoussantsescheveuxderrièresonoreille.Jesais.Etj’ycomptebien.Samafaitdescupcakes,signePaul.Tuenveuxun?Ilselève.JemangeraisàpeuprèstoutcequeSamfait.Portem’endeux.Tucomptesdevenirgrasetparesseuxmaintenantquetutemaries?Ettoi,c’estquoitonexcuse?demandé-je.Ilmecognel’épaule.Jegrimaceparcequejesuisencore
endolori.Paulmeregardedanslesyeux.Tuasbienfaitdechoisircelle-là,signe-t-ilendésignantEmilydelatête.
Ehbien,sijamaisturencontresunefillequitefracasselenezquandtularencontres,épouse-la,luidis-je.Ilritetvachercheruncupcake.Jefrottel’arêtedemonnezetréfléchis.J’attrapelaserviettesurlatableetcommenceàgriffonnerletatouagequejevaisfaireàsonpère.
Jepensequ'illuifautunpanneauindicateuroùMadisonAvenueetlaFamilleconvergeraient.Familleseraenhautetbeaucoupplusimportante.MadisonAvenueseradécoréedelumièresetdebabiolestandisqueFamilleseraconfortableetagréable.Peut-êtreavecunpeudefiligraneetdesignesanciens.MadisonAvenue,endépitdetoutessesrichesses,aural’airpauvreencomparaison.Jenesaispasencorecommentjevaislefaire,maisjevaistrouver.Enbas,j’écrirailesmotsqu'ilm'aditsquandilaparlédutatouage:mafamilleesttoutpourmoi.Sanselle,jenesuisrien.
Moiaussi,jepourraismetatouercesmotssurlapoitrine.Parcequ’ilsmevontbien.
EMILY
Jerefermelaportederrièrelafamille.Loganal'airfatigué.L’accidentn’estpastrèsvieux,etilest
toujoursenconvalescence.Enfait,jelesailaissérestertroplongtemps.«Tuasbesoindetesantidouleurs?»demandé-je.Ilsecouelatêteetmefaitsignedevenir.«Pasencore»,dit-ilenmetirantverslebaspourqueje
m’asseyesursongenouvalide.Ilaposél’autrejambesurlatablebasse.Ilgrimacedèsqu’ilbouge.Ilamal.Jelevois.Ilsoulèveleborddemontee-shirtpourpouvoirglissersamaincontremapeau.Satêteretombesurlebordducanapé,etilmeregardeavecsesyeuxbleusmi-closetpétillants.
Bontédivine,qu’ilestbeau!Etilesttoutàmoi.Samaingrimpesousmontee-shirtjusqu’àcequ’ilsentelepoidsdemonseindanssamain.Sonpouce
glissesurmontéton,etçairradiedanstoutmoncorps.«Logan»,protesté-jemollement.«Tun’espasassezenformepourlabagatelle!»Jecouvresamain
aveclamienneetlapresse.Maislachaleurdesamainsuinteàtraversmontee-shirt.Jemecambreenm’appuyantcontrelui.Jenepeuxpasm’enempêcher.C’estLogan.
Ilmepencheenarrière,etjesuisblottiedanslecreuxdesonbras,couchéesursesgenoux.Iltiremontee-shirtau-dessusdemesseinsetmeregardeenseléchantlesbabines.Ildéclipselafermeturefrontaledemonsoutien-gorgeetpenchelatêtepourprendremontétondanssabouche.
Noussommesenchevêtrésetsalanguecontinuesontendreetcoquinmanège.J’halèteetjenepeuxpasm’empêcherdemetortillersurlui.Ilrit,etc’estunsonvoilé.«Net’inquiètepas.Jevaism’occuperdetoi»,dit-il.
D’ungesterapide,ildéboutonnemonjeanetbaisselafermetureéclair.Ilmeregardedanslesyeuxenmettantsamaindansmaculotte.Ilseglissedansmachaleuretvadroitàmonclitoris.Samainestgênéeparl'étroitessedemonjean,etillabougeenpetitscerclesserrés.Ilmefautplusqueça.«Allonsaulit»,dis-je.
«Jepensaisquetunedemanderaisjamais»,dit-ilavecunrire.Jel'aideàseremettresursespiedsetluipassesesbéquilles.Ilsedirigelentementverslachambreàcoucher.
«Tuessûrquetun’aspasbesoindeprendreunantidouleur?»demandé-je.Iladescernesetl'airfatigué.
Ilsecouelatête,posesesbéquillescontrelelit,etfaitglissersonshortdesportetsoncaleçonjusqu'àsesgenoux.Jem’avanceetretiresachaussure,puissachaussette.Celaprenduneminutepourfairepassersonshortpar-dessussonplâtre,maisjelefais.Ilestdurcommedelapierreetsavirilitémesautelittéralementàlafigure.
«Tusais,quandtut’esréveillé,tuétaisàmoitiéassomméparlesmédicaments,ettuasditàSamquejenepassaispasassezdetempsdanscecoin-là».Jeleprendsdansmamainetlèvelesyeuxverslui.
«J’aiditça?»Ils’étouffe.Ilpoussedansmamain.«Jenevoulaispas.Jeneparlejamaisdechosesaussipersonnellesaveceux.»Ilsoulèvemonmenton.«Tumecrois,n’est-cepas?»
J'acquiesce.Jelèchesonglandpourpre.Moncorpsestprêtpourlui.Ҫafaittroplongtempsqu’iln’apasétéàl'intérieurdemoi,maisjeveuxfaireçapourlui.Unbruitsourds’échappedesagorgequandjeprendsleboutdesavirilitédansmabouche.Jepassemalanguetoutautour,etilpoussedansmabouche.Jeregardesesyeuxbleus,etiljure.
Jelaissetombersaqueueavecunbruitsecquandilmeprendetmejettesurlelit.Jehalète,maisilneditpasunmot.Ilsetournesurlecôtéetm’installepourquemesfessessoientcoincéesentresescuisses,avecmesmolletsposéssurlui.Puisilglisseàl'intérieurdemoilentementetprofondément.Ilm’étire,etjeressensunlégerpincementdenepasavoirétéavecluidepuissilongtemps.
Sesmouvementssontlentsetposésquandilpousseetseretireenbasculantlégèrementseshanches.Ils’appuiesursonbrasrepliépourpouvoirmeregarder.Sesdoigtstaquinentmestétons,etjesuiscouchéelàavecLogan,etilestàl'intérieurdemoi,etjemefiched’êtretotalementnueetqu’ilmeregarde.Parce
quejeprofitedechaqueseconde.«Jenevaispasdurertrèslongtemps»,prévient-il.«Nem’attendspas»,insisté-je.«Jen’aipasbesoindejouir.»Ilgrogne,maisc’estplusunreniflement.«Si,tuasbesoindejouir.»Ilglissesesmainsjusqu’àma
fenteetentremeslèvres,trempantsondoigtetenretirantnossucspourhumidifiermonclitoris.Ilfrotteenpetitscerclesserréstandisqu’ils’enfonceenmoilentement.Jetiremalèvreinférieureentremesdentsetouvrelesyeux.Loganestentraindemeregarder.MonDieu,qu’ilestbeau!
«Tuasbesoindejouir»,répète-t-il,etsesmotsfontseserrermonestomac.J’ysuispresque.Presque.Jechevauchesabite,montantetdescendanttandisqu’ellepalpiteàl'intérieurdemoi,etjelaissemesjambess’écarterencoreplussursescuisses.Avecleboutdesesdoigts,ilfrottemonclito,etnoustrouvonsunrythmequimeplaît.
«Jouissurmabite,Em»supplie-t-il.Etçafinitdemetournebouler.Jemebrise,ravagéeparmonorgasme.J’ail’impressionquejevaismecouperendeux,maissesdoigtsralentissentetilmefaitredescendre,tremblementaprèstremblement,jusqu'àcequ'ilpousseàl'intérieurdemoiunedernièrefoisetserépandeàl'intérieurdemoienjouissant,metrempantavecsapartielaplusintime.
Jeresteallongéesursoncorps,nue,essayantdereprendremonsouffle.Ilseretiredemoilentementetentremblant.«Jecrainsdet’avoirunpeusalie»,dit-il.Iltendlamainverssesbéquillespourselever.«Jevaistechercheruneserviette.»
Jefaisunbondettraverselelitàtoutevitessepourluiarrachersesbéquillesdelamain.Ilgrogneettendlamainpourlesattraper.Jelesmetsdel’autrecôtédelapiècepourqu’ilnepuissepasselever.«Restelà»,dis-jeenpointantmondoigtdanssadirection.
Ilritettiresontee-shirtpar-dessussatête.Ilnes’étaitpascomplètementdéshabillé.«Onpeutfaireunepetitesieste?»demande-t-il.
Jevaisàlasalledebainetmenettoie,puisreviensdanslachambreavecunchiffonpassésousl'eauchaude.Jeleluipasseetilsenettoie,puiss’allongesurlelit,unbrasderrièrelatêtepourpouvoirmeregarder.Jesuiscomplètementnue,etjem’enfiche.
«Jedevenaisfou,jemedemandaisquandilsallaientpartir»,avoue-t-il.Ilfrottesesmainssursesyeux.Ilestàdeuxdoigtsdecapoter.
«Moiaussi.»Jevaisluichercheruncachetd’antidouleuretdel'eau,etjeleregardel’avaler.«Tuveuxquelquechoseàmanger?»demandé-je.
Ilsecouelatêteetbâille.«Tuveuxfaireunesiesteavecmoi?»Ilmeregarde,etsonamourpourmoisereflètesurmonvisage.Jen’auraisjamaispensépouvoirêtreaussiheureuse.
Jegrimpedanslelitetroulesursapoitrine,danscetespacequiestfaitjustepourmoi.Nousavonstouslesdeuxunetonnededevoirsàrattraper,maisnosprofesseursontététrèssympasquandjeleuraiditcequis’estpassé,surtoutpourLogan.J’aienregistrémescours,cequejefaistoujours,detoutefaçon,etjelesaiécoutésquandj’avaisunpeudetemps.Ilaprisbeaucoupplusderetardquemoi.«Tuaurasdesdevoirsàfairequandtuteréveilleras»,l’avertis-je.Jemeblottiscontrelui.
«Jeprévoisdefaireuntasdechosesquandjemeréveillerai»,dit-ilenbâillant.Ilrit.«Commequoi?»demandé-je.«M’occuperdetoi.»Ilritetmeserrefort.Ilsoulèvemonbrasetembrasseletatouageàl’intérieurdemonpoignet.Jeregardeletatouagequia
toutdéclenché.Loganm’alibéréequandiladéverrouillémonmonde.Ilestlapaixdemonâme.C’estluiquiabrisémeschaînes,etjel'aimepourlavie.
«Despromesses,toujoursdespromesses!»murmuré-je.Jefermelesyeuxetm’endorsaurythmedesoncœur.
AUTRESOEUVRESDETAMMYFALKNER
Grand,Tatoué,etEnvoûtantSecrète,Sexy,etSpirituelle
Calmement,Prudemment,ComplètementJalousieetPetitsCaramels
24HeuresLarevanchedeReaganetlarupturedesfiançaillesd’Emily