Ipinatutupad ng Partnership of Philippine Support

Service Agencies (PHILSSA), sa pakikipagtulungan

ng QC Urban Poor Alliance (QC UP-ALL) at Urban

Poor Alliance sa Kyusi (UPAK) ang proyektong

Institutionalizing Local and National Partnerships

to Address Urban Poverty in the Philippines.

Layunin ng proyektong gawing mas mabilis at epek-

tibo ang pagkamit ng mga maralitang tagalungsod

ng katiyakan sa paninirahan at mga batayang serbi-

syo. Isasagawa ito sa pamamagitan ng pagpapatatag

ng mga ugnayan o partnerships ng mga grupo at

institusyong kumikilos para sa kapakanan ng sektor.

Ito ay naisasakatuparan sa tulong ng Department

for International Development (DFID), isang ahen-

sya ng pamahalaang United Kingdom. Katuwang din

sa proyekto ang Asian Coalition for Community

Action program ng Asian Coalition for Housing

Rights (ACCA-ACHR).

Issue No. 2 July-Oct 2009

BANGON QC! a taya ng Quezon City LGU, umabot sa 50,000 residente ang naapektuhan ng matin-ding pagbahang dulot ng

bagyong Ondoy noong huling linggo ng Setyembre. Mahigit 50 ang na-sawi, at maraming mga inanod ng flash flood ang hindi pa rin natatag-puan. Sa Barangay Bagong Silangan na nasa tabi ng Tumana River, 29 ang namatay, karamihan dito ay mga bata.

Maraming komunidad na miyembro ng Quezon City Urban Poor Alliance (QC UP-ALL) at Urban Poor Alliance sa Kyusi (UPAK) ang naapektuhan ng pagbaha. Ayon sa Ugnayang Lakas ng mga Apektadong Pamilya sa Baybay-ing Ilog Pasig (ULAP), halos 95% ng kanilang mga lokal na samahan, na may 3,500 pamilya, ang nag-ulat na sila ay lumubog sa baha. Sa North Fairview, hindi bababa sa 30 kabaha-yan ang na-wash-out at ang mga pa-milya ay hindi na pinapabalik ng barangay.

Samantala, kaagad na rumesponde ang Homeless Peoples Federation of

the Philippines (HPFP) sa kanilang mga komunidad sa pamamagitan ng feeding program at paglalaan ng pondo para sa mga pamilyang nangangailangan ng house repair. Umabot sa 400 pamilyang miyembro nila ang apektado ng pagbaha.

Matindi rin ang naging epekto ng bagyong Ondoy sa mga komunidad ng Luzon CMP-PO Network at UPAK sa Gulod, Nagkaisang Nayon, Bagong Silangan at Batasan Hills. Tinatayang 30% ng mga apektadong pamilya sa mga lugar na ito ang walang kakaya-hang magpatayong muli ng kanilang bahay.

Ang mga miyembro ng Damayan ng Maralitang Pilipinong Api (DAMPA) sa Bagong Silangan (34 pamilya) at North Fairview (84 pamilya) ay na-bigyan din nila ng relief goods, samantalang 24 na pamilyang miyembro ng Urban Land Reform Task Force (ULRTF) sa Talipapa ang nasa isang staging area sa tulong ng Presidential Commission for the Ur-ban Poor (PCUP).

Ang mga NGOs gaya ng CO Multiver-

sity, Foundation for Development Alternatives (FDA), at Foundation for the Development of the Urban Poor (FDUP), gayundin ang PHILSSA ay nagbigay ng relief goods sa mga apektadong komunidad sa Quezon City.

Ilan sa mga natukoy na maaring tu-gunan ng DFID-QC project ay ang pautang para sa pagpapaayos ng mga bahay (house repairs) at mga pagsa-saliksik na tutulong sa mga komuni-dad na unawain ang kanilang kala-gayan sa harap ng mga panganib at sakuna at alamin ang mga paraan para tugunan ang mga epekto nito.

Kasabay ng pagpaplano para sa reha-bilitasyon ng mga apektadong komu-nidad ang panawagang huwag ipatu-pad ang malawakang pagpapalipat sa mga tao gaya ng ipinag-utos ni Pan-gulong Arroyo. Sa mga darating sa buwan, sisimulan rin sa ilang piling barangay ang isang post-disaster community mapping research kung saan kasama ang pagtukoy ng lupang maaring paglipatan ng mga pamil-yang nasa mapanganib na lokasyon.�

JOHN LAGMAN, UPA

S

kyusiupallbulletin

Mga kaganapan sa ika-2 QC UP-ALL GA

2 kyusiupallbulletin

inanap noong Agosto 30 ang

ikalawang General Assembly

ng Quezon City Urban Poor

Alliance (QC UP-ALL) sa Expo

Centro, Cubao, Quezon City. Dinalu-

han ito ng mga kinatawan ng mga

pederasyong kasapi nito: DAMPA,

HPFPI, LCMP-PO Network, ULAP at

ULRTF. Inanyayahan din ang UPAK

bilang observer.

Ibinalita ni Ping Fampulme ang mga

isyung kinilusan at patuloy na ki-

nikilusan ng QC UP-ALL. Kabilang

dito ang pagbubuo ng Local Housing

Board (LHB) na sa ngayon ay naghi-

hintay pa ng Implementing Rules and

Regulations o IRR. Kasama rin aniya

ang QC UP-ALL sa pagsusulong ng

ordinansang magbibigay pagkakataon

sa sektor na makilahok sa pagdede-

sisyon ng pamahalaang panglungsod

o ang PAT (Participation, Account-

ability and Transparency) ordinance.

Ang nasabing ordinansa ang mag-

bubuo ng isang People’s Council katu-

lad ng sa Naga City .

Bukod sa IRR ng LHB, patuloy pa rin

ang adbokasiya ng QC UP-ALL, ka-

sama ang UPAK, para sa mas maayos

na pagpapatupad ng UDHA. Pinuna

ng grupo ang kawalan ng maayos na

listahan ng mga benepisyaryo ng ba-

tas at imbentaryo ng mga lupaing

maaring gamitin para sa pabahay.

Sa usaping electoral engagement,

hindi lumahok ang HPFPI at DAMPA

sa isinagawang scorecard ng UP-ALL.

Ito ay alinsunod sa konstitusyon ng

kanilang mga pambansang organisa-

syon. Iginalang naman ng ibang mi-

yembro ang desisyon ng HPFPI at

DAMPA. (Sa huling bilang, 32 lokal

na samahan mula sa ULAP, LCMP-

PO at ULRTF ang pumabor na supor-

tahan si Senador Noynoy Aquino sa

pagka-Pangulo.)

Ipinakilala rin ang mga napiling kina-

tawan ng bawat distrito para sa LHB:

Mario Veran (HPFPI) sa District 1,

Ping Fampulme (LCMP) at Ely dela

Cruz (UPAK) sa District 2, Jho Casti-

llo (DAMPA) sa District 3, at Jose

Morales (ULAP) sa District 4. Tinang-

gap ng asembliya ang mga nominado

na nangakong kakatawanin ang

kanilang mga distrito at isusulong ang

agenda ng QC UP-ALL sa LHB. �

G

Katarungan para kay Ka Myrna!

apaslang noong Oktubre 9 si

Myrna Porcare, 42 taong

gulang at lider ng Samahan

ng Magkakapitbahay sa Pechayan

(SAMASAPE), at ang kanyang anak na

si Jimyr ng guwardiyang nagbabantay

sa lupang pinag-aagawan sa Pechayan,

Brgy. North Fairview, malapit sa

Tullahan River.

Ayon sa mga saksi, sinubukang pigilan

ni Ka Myrna ang pagtatayo ng bakod

sa paligid ng pinag-aagawang lupa

dahil wala ito sa inilabas na court or-

der at writ of execution na nakamit ng

umaangking si Melecio Lavares. Ang

2.4-hektaryang lupa sa Pechayan ay

tahanan para sa mahigit 1,000 pa-

milya sa loob ng 20 taon.

Tinamaan ng bala si Ka Myrna sa kan-

yang tiyan. Binaril din ang kanyang 18

-taong gulang na anak na nagtangkang

sagipin ang kanyang ina. Ang 15

gwardyang inupahan ni Lavares ay

may tangang shotguns. Kinasuhan ng

homicide ang mga gwardya noong

Oktubre 9 sa Camp Karingal.

Sa isang misa, binigyang-diin ni Fr.

Robert Reyes sa kanyang sermon ang

kadakilaan ng ina at ng kanyang anak

na protektahan ang kanilang kara-

patan para sa disenteng pabahay. Ang

mga tinaguriang “bayani ng maralita”

ay inihimlay noong Oktubre 22. �

KARAGDAGANG ULAT MULA SA UPA

GLADYS RABACAL, JJCICSI

N

JOHN LAGMAN, UPA

3 kyusiupallbulletin ky

usiupallbu

lletin

Ang kyusiupallbulletin ay ang opisyal na

newsletter ng DFID-QC Project at lumalabas

apat na beses sa isang taon (quarterly).

Ito ay inihahanda ng Education, Research

and Training Committee na kinabibilangan

ng Alternative Planning Initiatives, Inc.

(ALTERPLAN), John J. Carroll Institute on

Church and Social Issues (JJCICSI) at

Community Organizers Multiversity (COM).

Pinondohan ng PHILSSA sa pamamagitan ng

UK DFID at ng ACCA-ACHR, ang

kyusiupallbulletin ang magbibigay ng ma-

hahalagang impormasyon at update tungkol

sa ipinatutupad na proyektong Institutional-

izing Local and National Partnerships to

Address Urban Poverty and Homelessness

in the Philippines sa Quezon City.

Para sa karagdagang impormasyon tungkol

sa proyekto, maaaring makipag-ugnayan sa

Foundation for the Development of the

Urban Poor (FDUP), DFID-QC Imple-

menting Agency (913-2751) o sa

Partnership for Philippine Support

Service Agencies (PHILSSA) (426.4327 |

426.4328 | 426.0811 | 426.6001 local 4854).

WALANG DEMOLISYON KUNG

atuloy ang banta ng demoli-

syon ng mga tahanan ng mga

maralitang tagalungsod sa

Quezon City, lalo na sa mga nakatira

sa mga tinaguriang danger zones

gaya ng mga estero. Sa mga huling

linggo ng Agosto, nakaranas ng

demolisyon ang isang komunidad sa

tabi ng San Juan River sa Brgy. Doña

Imelda.

Sa tinatayang 90 pamilyang nani-

nirahan sa lugar, 7 kabahayan ang

giniba ng mga tauhan ng Metro Ma-

nila Development Authority o

MMDA. Ang mga apektadong pa-

milya ay kasapi ng ULAP-QC.

Bilang tugon, nagsama-sama noong

Setyembre 8 ang mga lider ng QC UP

-ALL at UPAK upang manawagan sa

pamahalaang lungsod na tulungan

silang ipahinto ang nasabing mga

iligal na demolisyon.

Sa isang sulat na ibinigay sa opisina

ni Mayor Sonny Belmonte, iginiit ng

grupo ang pagkakaroon ng sigura-

dong paglilipatan bago isagawa ang

pagpapaalis sa mga tao, ayon na rin

sa Seksyon 28 ng UDHA. Hindi rin

umano makatao ang ginagawang

demolisyon ng ahensya ni Bayani

Fernando dahil isinagawa ito nang

walang sapat na konsultasyon at

habang bumubuhos ang ulan.

Hinarap ni Mayor Belmonte ang

grupo at nangakong mananatili ang

mga tahanan sa Doña Imelda hang-

ga’t walang maayos relokasyon para

sa mga pamilya. Siniguro rin niyang

magiging bahagi ang mga apektadong

pamilya sa proseso ng paghanap ng

solusyon.

Samantala, kinatigan ng Korte Su-

prema ang posisyon ng mga marali-

tang tagalungsod, sa pangunguna ng

Urban Poor Associates (UPA), na

kailangang sundin ng MMDA at iba

pang ahensya ng pamahalaan ang

mga probisyon ng UDHA sa tuwing

magsasagawa ang mga ito ng demoli-

syon. Ibig sabihin, kailangang may

maagang notice, sapat na konsul-

tasyon, at siguradong paglilipatan

para sa mga pamilyang maaapektu-

han. � KARAGDAGANG ULAT MULA SA COM

P

HINARAP ni Mayor Belmonte ang mga lider ng ULAP at QC UP-ALL bilang tugon sa panawagang magkaroon ng moratorium sa mga iligal na demolisyon ng MMDA sa lungsod.

FRANCE CLAVECILLAS, COM

WALANG MAAYOS NA RELOKASYON!

FRANCE CLAVECILLAS, COM

4 kyusiupallbulletin

MARY RACELIS John J. Carroll Institute on Church and Social Issues (JJCICSI) Ondoy’s message

veryone is proclaiming that riverbank settlers must not

be allowed to return and rebuild their shelters. Yet, the

settlers are doing exactly that. Why? Are they simply

stubborn and oblivious to danger? Or is there some-

thing the rest of us do not understand about their survival

strategies?

My visit to a devastated Tullahan River community – below

Quezon City’s North Fairview Bridge – in the aftermath of

“Ondoy’s” flash floods offered some insights. A bevy of baran-

gay (village) officials in their crisp bright-blue uniforms set off

by yellow piping – a dramatic contrast to the faded and damp

clothing of the flood victims – was striding around what was

left of the settlement. Two of them had posted themselves

prominently on an enormous rock that commanded a pano-

ramic view of the settlement. Eyeing clusters of busy residents,

the officials appeared to be making sure that no surreptitious

attempts at housing reconstruction were underway.

The lively if sober scene featured young women and children

washing mud-caked clothes with or without soap, immersed

knee-deep in shallow pools along the edge of the brown and

refuse-strewn river. Young girls were arranging spaces on

makeshift clotheslines to hang up the “clean” laundry. Mothers

were bathing stark-naked shivering toddlers with water from a

source one didn’t even want to contemplate. The men were

mainly fixing something –a chair, a table, a stove – or simply

sitting around and talking. Were they perhaps waiting for the

barangay team to leave so they could continue repairing their

devastated homes?

Aling Edna (pseudonym) told us how she and her neighbors

had attempted to construct temporary shelters on a vacant 2.4-

hectare expanse of private land above them. But no sooner had

they put up their structures than barangay officials were tearing

them down. This was private property, scolded the demolition

crew. Lamented Aling Edna: “Why does our government allow

a single family to hold so much unused land nearby, while

thousands of us here are struggling to find a place where we can

simply rest and begin restoring our lives?”

Their leaders elaborated: “Most of the year, living along the

waterways is fine. If we had any other choice like better land

nearby, we would surely go for it. But we don’t. So, we do the

best we can living here, working hard to make a better life in

the city, feeding our children and sending them to school. Ty-

phoons come and go but we are used to them. We usually move

the women, children and older people to the schoolhouse to

wait out the wind and rain. Some of us stay behind to guard our

houses and possessions. When the weather clears up, we re-

turn, assess the damage and start cleaning up, try to get relief

goods while reconstructing our houses, and go back to our

hanapbuhay (livelihood) as soon as we can. Ondoy took us by

surprise though, like everyone else. The waters rose so quickly!

“Danger zone? Maybe. But living on the river is not as danger-

ous as being forced into faraway resettlement sites where there

is no work. The government dumps thousands of us there with

insufficient food, water, health services, schools, sanitation,

street lights, cheap transportation, but especially no hanapbu-

hay. We cannot survive there. Yet, they still want us to amortize

units that most of us cannot afford and never wanted in the

first place!”

The collective trauma wreaked by tropical storm Ondoy should

at last force us to confront the questions that 3 million poor

informal settlers in Metro Manila have been raising for dec-

ades: “Why is there no place in this city for us to live legally and

productively as the hardworking, upstanding people we are?

We may be poor, but we pay taxes every time we buy some-

thing. And without our services, the city couldn’t operate!”

For urban poor people, living near their sources of income is

central to their survival strategies. Onsite security of tenure

thus commands a far higher priority for them than housing.

Nonetheless, government insists that houses in well laid-out

communities are their primary need, even if these are far out-

side the city and offer no work opportunities. Housing officials

extol the number of units built in Bulacan, Cavite and Laguna

as “filling the housing backlog.” But they say nothing of the

misery they have inflicted upon thousands of evicted families

driven away from their livelihoods in the city to face economic

uncertainty; or about family displacement and the additional

threats to the poor’s already precarious existence.

NGOs and people’s organizations, supported by the United

Nations Habitat, have for decades advocated as most humane

and economically efficient, community proposals for onsite

secure tenure and upgrading according to people’s plans, to-

gether with low interest housing loans that allow for incre-

mental construction. Examples of successful demand-driven

schemes abound in “Presidential Proclamation sites,” like Sama

-Sama in Commonwealth, Quezon City, and areas covered by

the Community Mortgage Program and the Homeless People’s

Federation of the Philippines. Private sector efforts like Gawad

Kalinga and Habitat International likewise affirm the locational

imperative.

If millions of poor Filipinos are to have a place in the city, a

deeper set of issues must now surface. These concern land val-

ues, land availability, concepts of ownership, LGU responsibili-

ties and the right to the city. Ondoy reminded us it is time to

take stock and get serious about urban land reform.

There are vacant lands in many of Metro Manila’s constituent

cities, but they are not available for housing the metropolis’ low

-income workforce. Contributing to this skewed situation are

low idle-land taxation rates, rising land values, obsolete owner-

ship laws and inappropriate institutional set-ups.

The result is helter-skelter city planning that allocates available

land to malls, upscale residential subdivisions and commercial

uses, thus bringing in higher tax collections and, possibly, more

corruption while ignoring the needs of millions of urban poor

families.

The recent calamity was a wake-up call for government policy

planners. Before relegating riverbank dwellers to housing units

in Bulacan and Laguna, officials need to listen to and discuss

real options with the one-third of the metropolitan citizenry

victimized by the flash floods. It is time to clear our societal

channels of the debris formed by obsolete rules and outlooks,

and regenerate ourselves as a fast-flowing mainstream force

toward social reform. As hardworking but marginalized resi-

dents, the urban poor form our metropolis’ workforce. As Fili-

pino citizens, they are entitled to live in it, like everyone else.

That is the message of Ondoy. �

E