Embed Size (px)
Citation preview
REMAIN IN LIGHT PRESENTEERT
2
PRAKTISCH
RELEASEDATUM:
15 APRIL 2015
NATIONALE RELEASE: CA 90-95 KOPIEËN
LANDELIJKE PERSVOORSTELLING
27 maart – 12:30u – Pathé City
RODE LOPER PERS
8 april – De Filmhallen Amsterdam
inschrijven via: [email protected]
DISTRIBUTIE BENELUX
REMAIN IN LIGHT Van Hallstraat 54
1051 HH Amsterdam www.remaininlight.nl
BOEKINGEN
Joop Verdenius, Katrien Lamers & Katrien Remijn
[email protected] / [email protected] / [email protected]
020 4864940
PUBLICIST
Kay Doms
+32 499 93 46 22
3
SYNOPSIS
Wanneer de ondeugende eekhoorn Surly per ongeluk de wintervoedselvoorraad van de dieren laat opbranden, wordt hij uit het park gezet. Om zich uit de situatie te redden bedenkt hij samen met zijn trouwe rattenvriend Buddy een plan op een notenwinkel te beroven. In de kelder liggen genoeg nootjes om maandenlang van te eten. Maar wanneer het duo ontdekt dat een bende boeven andere plannen heeft met de winkel moeten ze de hulp van de andere dieren uit het park inroepen.
4
SPECIFICATIES
LAND: Verenigde Staten, Canada, Zuid-Korea (Nederland)
JAAR: 2014
DUUR:
85 minuten
BIOSCOOPFORMAAT: 2.35 : 1
VERSIE: 2D en 3D
GELUID:
Dolby Digital
Taal: Nederlands
5
CAST DE NOTENKRAAK
Surly Charly Luske Andie Birgit Schuurman Raccoon Aart Staartjes Grayson Tony Neef Mol Johnny Kraaijkamp Redline, blauwe muis Enzo Knol Jimmy, marmot Stephan Evenblij Johnny, marmot Frank Evenblij Precious Thijs van Aken Lana Gaby Blaaser Fingers Rinie van den Elzen Lucky Fred Meijer King Pim Vosmaer Jamie Vajen van den Bosch Mus Tim Douwsma Meisje Kim Feenstra Beveiliging Daan Weterings Rat 1 / Agent 1 Juus Piek Rat 2 Joost Pronk Agent 2 Robin van der Heiden Duif Edna Kalb Grijs Muisje Aniek (via Doe Een Wens) Vrouwtjes Marmot Nafiesa Rasoelbaks Gestreept eekhoorntje Oscar van der Heiden Spelende meisje Evie Havik
6
CAST THE NUT JOB
Surly Will Arnett Andie Katherine Heigl Raccoon Liam Neeson Grayson Brendan Fraser Mol Jeff Dunham Redline, blauwe muis Rob Tinkler Jimmy, marmot Gabriel Iglesias Johnny, marmot Joe Pingue Precious Maya Rudolph Lana Sarah Gadon
CREW
REGIE SCENARIO
PRODUCERS
EXECUTIVE PRODUCERS
MONTAGE CASTING
SCRIPT SUPERVISOR
Peter Lepeniotis Lorne Cameron Peter Lepeniotis Woo-Kyung Jung Graham Moloy Daniel Woo Hong Kim Jay Ahn Mike Karz William Bindley Paul Hunter Joanne Boreham Robert McGee Michael Schwartz
7
OVER CHARLY LUSKE
Charly Luske – SURLY
De Nederlandse zanger, acteur en presentator Charly Luske (°19 september, 1978 – Amsterdam) heeft er geen onaardige carrière op zitten. Hij is reeds meermaals de leadzanger in een jongensband geweest, verscheen in verscheidene succesvolle musicals en kon ook zijn talenten als acteur en presentator op televisie in de kijker zetten. Creatief is hij echter pas volledig losgekomen na zijn deelname aan The Voice of Holland. Sindsdien is hij dan ook bewust volledig voor zijn muziek gaan kiezen. Reeds op jonge leeftijd maakt Luske zijn intrede in de entertainmentindustrie. Als oudste zoon in een muzikaal gezin wordt hij door zijn vader aangespoord om klassieke zanglessen te volgen. Een ervaring die hem ten goede komt wanneer Luske vier jaar later nationaal zijn talenten in de verf kan zetten wanneer hij samen met zanger Gordon een duetnummer mag opvoeren in het televisieprogramma Lucky Lotto Live Show (1995-1996). Naar aanleiding van een advertentie van een modellenbureau schrijft zijn moeder hem vervolgens in om auditie te doen voor een nieuwe boy band, Velvet. Met Luske als leadzanger weet de jongensgroep onmiddellijk te scoren met het hit nummer Weg Van Jou. Nadat de groep uiteenvalt gaat Luske daarna in 2001 wederom als hoofdzanger aan de slag bij Boyband, een groep ontstaan uit de gelijknamige musical waarin hij datzelfde jaar de hoofdrol voor zijn rekening nam. Na Boyband, een musical over de weg naar de top van de populaire jongensgroep The Backstreet Boys, volgen nog meer musicals. Zo is hij samen met Froukje de Both en Linda Wagenmakers onder meer te zien in Love Me Just a Little Bit More (2004), fungeert hij als alternate voor Antonie Kamerling en Danny de Munk in respectievelijk de op Jan Wolkers gelijknamige roman gebaseerde musical Turks Fruit (2005-2006) en De Tovenaar van Oz-productie The Wiz (2006-2007), kan hij rocken op de muziek van Queen in de Duitstalige rockmusical We Will Rock You (2007-2008) en neemt hij de hoofdrol voor zijn rekening in The Full Monty (2009-2010), naar het verhaal van de gelijknamige film uit 1997. Vervolgens zal hij zijn rol als alternate in We Will Rock You hernemen als de productie tussen 2010 en 2011 naar Nederland trekt.
8
Hoewel Luske steeds met zorg zijn musicalrollen selecteert, begint bij de zanger al snel ook weer de goesting naar boven te komen om andermaal met verscheidene muziekbandjes en diverse formaties de pop podia te beklimmen. Daarop besluit hij voor een tijd zijn musical carrière op een lager pitje te zetten om zich ten volle te richten op zijn muziek. In 2011 maakte hij op die manier deel uit van de kandidaten in de tweede editie van het televisieprogramma The Voice of Holland. Voor zowel het publiek als de jury is hij de gedoodverfde winnaar, echter in de halve finale moest hij zijn meerdere erkennen in Chris Hordijk. Met zijn eerste single, een bewerking van Anouks Nobody’s Wife die hij voor de talentenjacht opvoerde, belandt hij in april 2012 op de zesde plaats in de Nederlandse Single Top 100. Daarna volgen ook nog de nummers Meant To Be en Slow Down. Naast zijn zang- en musical carrière maakt Luske eveneens de overstap naar film en televisie. Na een gastrol als danser in de komische film Costa! (2001), over proppers aan de Spaanse Kust, verschijnt hij in een episode van de populaire jeugd-soapserie ZOOP (2004-2006), over een groepje jongeren die een opleiding voor dierenverzorger volgen en maakt hij voor twee seizoenen deel uit van de vaste cast in de bekroonde familiereeks Meiden van De Wit (2002-2005). Ook verleent Luske zijn stem aan verscheidene animatiefilms. Zo is hij te horen als Stefano de zeeleeuw in het derde deel van de animatiereeks Madagascar 3: Op Avontuur in Europa (2012), mag hij datzelfde jaar Adam Sandler vervangen als de eigenaar van het hotel, Graaf Dracula, in de Nederlandstalige versie van Hotel Transylvania (2012) en vertolkt hij de oude jeugdvriend van de gelaarsde kat, Humpty Alexander Dumpty, in de spin-off van de Shrek-filmreeks, De Gelaarsde Kat (2011), origineel getiteld als Puss in Boots. Nadat hij eveneens te zien is als het vriendje van Kristel in K3 Bengeltjes (2012) en De Club van Sinterklaas & Het Geheim van de Speelgoeddokter (2012) keert Luske als de ondeugende eekhoorn Surly in De Notenkraak (2014) opnieuw naar de animatiefilm.
9
OVER BIRGIT SCHUURMAN
Birgit Schuurman – SANDIE De carrière van de Nederlandse rockzangeres, actrice en presentatrice Birgit Schuurman (°1 juli, 1977 – Utrecht) wordt gekenmerkt door vele vertakkingen. Zeventien jaar na haar eerste stappen in de muziekwereld als zangeres met een oosterse inslag heeft ze al drie soloalbums, een televisieserie, verscheidene presentatieopdrachten, kortfilms, toneelstukken en musicals op haar naam staan. En ook op filmgebied heeft ze niet stilgezeten. Werd ze vroeger vaak vernoemd als ‘zus van Katja’, dan heeft ze zich ondertussen genoeg als zelfstandige veelzijdige artieste bewezen. Enkele jaren voor ze haar vwo-diploma behaalt gaat Schuurman aan de slag als zangeres. Aanvankelijk betreft het vrijwel onbekende R&B en dance-projecten. In 1995 begint ze samen met haar oudere zus Katja, eveneens een bekende actrice, zangeres en presentatrice, het bandje Jeunes Turcs. Pas een aantal jaren later, nadat ze ervoor opteert het een tijdje rustiger aan te doen, bereiken haar singles A Little Famous en Maybe the Wine een landelijk publiek. Toch zal het nog duren tot 2001 vooraleer Schuurman haar muzikale doorbraak zal maken met het nummer I Know uit haar album Few Like Me. Het daaropvolgend jaar produceert ze met de hulp van haar fans Alright, een muzieknummer opgenomen op het groot jongerenevenement Megafestatie waarvan ze de opbrengst volledig schenkt aan de liefdadigheidsorganisatie War Child, een instantie die zich inzet om kinderen te helpen bij het verwerken van hun oorlogservaringen. Nadat ze besluit niet langer in zee te blijven gaan met haar platenmaatschappij Virgin, met wie ze haar eerste album kon produceren, wordt Schuurman in september 2003 een platencontract aangeboden door Purple Eye Entertainment. Na enig uitstel kan ze met hen in 2005 haar tweede album, Sticky Tales, uitbrengen. Niet lang daarna volgt haar Amerikaanse plaat True Stories I Made Up, met zowel oude als nieuwe nummers speciaal samengesteld voor de Amerikaanse markt. Haar muzikaal succes, ze wordt door het ochtendprogramma Good Morning San Diego zelfs de “Gwen Stefani van Amsterdam” genoemd, zet ze vervolgens voort met een bijdrage aan het album Stilte opname van Arthur Umbgrove en Alberto Klein Goldewijk, alsook is ze in 2014 op het programma Ali B en de Muziekkaravaan te horen met het nummer Nu de wind draait.
10
Het duurt niet lang vooraleer Schuurman ook haar acteerdebuut kan maken. Zo is ze in 2004 te bewonderen als Pi, een chinees meisje dat Floris uit de handen van een bende soldaten helpt te ontsnappen in de actiefilm Floris (2004). Het daaropvolgend jaar neemt ze naast Jeroen Spitzenberger, Waldemar Torenstra en Katja Herbers de rol van één van de zes dertigers in de komische relatiereeks Lieve Lust (2005-2006) voor haar rekening. Haar acteertalenten kan Schuurman ook scherpen in verscheidene theaterproducties waaronder de musical De Jantjes (2004-2005), één van de klassiekers in de Nederlandse amusementswereld, en het toneelstuk Sexual Perversity (2006), gebaseerd op Edward Zwicks romantisch drama About Last Night (1986). Begin 2007 gaat de ontroerende tweepersoonsmusical The Last Five Years, waarin Schuurman samen met Ara Halici het hartverscheurend vijfjarig huwelijk tussen Cathy en Jamie neerzetten, van start. Voor haar rol wordt ze tijdens het John Kraaijkamp Musical Awards Gala bekroond met de John Kraaijkamp Musical Award voor Beste Vrouwelijke Hoofdrol. Ook voor haar volgende acteerrollen weet Schuurman steeds een balans te vinden tussen film, televisie en theater. Nadat ze eind 2008 onder regie van Bart Dokter als een lesbienne die door een medische fout in een rolstoel belandt verschijnt in de kortfilm Wielklem (2008), is ze terug op het podium te zien in Extreem (2009-2010), een intrigerend stuk over het zoeken van de grenzen tussen schuld en boete na een mislukte verkrachtingspoging. In de thriller De Eetclub (2010), naar de gelijknamige bestseller van Saskia Noort, neemt Schuurman vervolgens de rol op van één van de intrigerende vrouwen van de Eetclub. Onder regie van haar man Arne Toonen is ze nadien te zien als een verkoopster in Dik Trom (2010), een familiefilm over een obees gezin dat verhuist naar een dorp bewoond door enkel gezondheidsfreaks, en maakt ze deel uit van de cast in het drama Lotus (2011), waarin via een mozaïekvertelling over een periode van 24 uur de complexiteit van eenzaamheid bij een groepje Rotterdammers uit de doeken wordt gedaan. In 2011 gaat een langgekoesterde droom van Schuurman in vervulling. De actrice kan immers eindelijk haar muzikale theatershow Het Grote Verlangen opvoeren, een intieme voorstelling waarin het publiek niet alleen zichzelf kan herkennen maar bovenal Birgit kan leren kennen. De reacties op de productie zijn zo enthousiast waardoor Schuurman in het najaar van 2012 opnieuw met het programma op tournee kan gaan. In de tussentijd blijft Schuurman ook actief als actrice. Voor de veelgeprezen actiekomedie Black Out (2012), over een ex-crimineel die wakker wordt met een gat in zijn geheugen en een lijk naast zich, herenigt Schuurman zich niet alleen met haar man, die nogmaals de regie voor zijn rekening neemt, maar mag ze voor het eerst ook het scherm delen met haar zus Katja. Recentelijk was ze nog te zien als de moeder van Casper die nadat hij ontdekt dat ze ernstig ziek is op zoek gaat naar zijn afwezige vader in de romantisch jeugdfilm Pijnstillers (2014), gebaseerd op het gelijknamige kinderboek van Carry Slee. Met De Notenkraak (2014) verleent Schuurman voor het eerst haar stem aan een animatiefilm.
11
OVER TONY NEEF
Tony Neef – GRAYSON Hoewel de Nederlandse zanger, (musical)acteur, tekstdichter en stemacteur Tony Neef (°29 januari, 1961 – Leek, Groningen) vooral bekend is voor zijn musicalwerk, heeft de veelzijdige vocalist ook andere uitstapjes gemaakt in de artiestenwereld. Reeds op jonge leeftijd ambieert Neef een carrière als zanger. Desondanks, alvorens aan de Academie voor Lichte Muziek in Hilversum te studeren, geniet de aspirant muzikant in de jaren 80 in eerste instantie een niet-voltooide opleiding in Andragogie aan de Universiteit van Groningen. Na zijn afstuderen in 1991 maakt Neef vervolgens zijn eerste stappen in de entertainmentindustrie als leadzanger in de muziekvoorstelling Jeans 2, 3 en 4 (1990-1995) van theaterstichting Jeans waarmee hij op tournee gaat doorheen zowel Nederland als België. Samen met het Orkest van de Koninklijke Luchtmacht speelt hij gedurende die periode ook mee in On The Air (1994-1995), een productie over de radio tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarna hij zijn musicaldebuut kan maken als deel van de ensemblecast van Evita (1995-1996), een musical over het leven van de Argentijnse first lady Eva Perón. Het duurt niet lang vooraleer Neef midden jaren 90 nationale bekendheid vergaart dankzij zijn vertolking van Chris, een Amerikaanse soldaat die ten tijde van de Vietnamese oorlog verliefd wordt op een Vietnamese prostituee, in de Nederlandse herwerking van Miss Saigon (1996-1999), een musical over onmogelijke liefde. Zijn succes levert hem al snel meer rollen op in succesvolle musicals. Zo kan hij schitteren als de beruchte advocaat Billy Flynn in Chicago (1999-2001), is hij te zien als één van de eersteklas passagiers in Titanic (2001-2002), kan hij swingen als DJ Monty op de muziek van de Bee Gees in Saturday Night Fever (2002-2003), fungeert hij als alternate van René van Kooten in de meermaals bekroonde adaptatie van Victor Hugo’s gelijknamige boek Les Misérables (2008-2009), en is hij nog tot mei te bewonderen als de impresario Max Detweiler in de succesvolle hartverwarmende klassieker The Sound of Music (2014-2015). Voor zijn bijdrage als de saaie accountant Oscar, de love-interest van het titulair personage, in de musical Sweet Charity (2005-2006), gebaseerd op Federico Fellini’s film Le notti di Cabiria (1957), wordt Neef in 2006 genomineerd voor een Musical Award in de categorie Beste Mannelijke Hoofdrol. Ook voor zijn rol als Wim Sonneveld in de muzikale theatervoorstelling Sonneveld (2014) mag de zanger een nominatie voor diezelfde prijs in ontvangst nemen.
12
Ook op het gebied van de kleinkunst voelt Neef zich op zijn gemak. Tussen grootschaligere producties in schittert hij als solist in het veelgeprezen theaterprogramma Telkens weer het dorp (2003-2004), een hommage aan het werk van de Nederlandse tekstschrijver en kunstschilder Friso Wiegersma, oogst hij veel lof voor de cabaretvoorstelling Purper 100 (2006), en weet hij zich ook staande te houden in de muziektheaters The World Goes ‘Round (2008) en Vroeger of Later (2012), respectievelijk een eerbetoon aan schrijvers John Kander en Fred Ebb en het repertoire van componist Robert Long. Naast het leven als musicalacteur probeert Neef ook zijn zangcarrière van de grond te krijgen. In 1999 kan hij daarbij zijn kinderdroom in vervulling brengen als zijn soloalbum Nooit Verwacht in roulatie wordt gebracht. Maar ook met de schlager act Heidi Und Die Heino’s waarmee hij samen met Brigitte Nijman en Rolf Koster in 2002 de single Ich Bin Wie Du covert, maakt Neef naam voor zichzelf. Dankzij de aandacht van de media maakt het trio vervolgens een compilatie van diverse Duitse schlager hits waarmee ze regelmatig optreden. Zijn stem verleent Neef bovendien meermaals aan verscheidene (animatie)films – en series. Zo was hij onder meer te horen als Hercules in zowel de Disney film Hercules (1997) als de animatiereeks Hercules: The Animated Series (1998-1999), neemt hij in het eerste onderdeel van immens populaire Harry Potter-reeks, Harry Potter en de Steen der Wijzen (2001) de rol van de tovenaar professor Krinkel voor zijn rekening, later zal hij te horen zijn als de bloedhond Kolier in de twee laatste delen van de avonturenfilms Harry Potter en de Relieken van de Dood Deel 1 (2010) en Harry Potter en de Relieken van de Dood Deel 2 (2011), vervangt hij de Engelse acteur Rupert Everett als prince charming in de Nederlandstalige versie van Shrek 2 (2004) en Shrek de Derde (2007), vertolkt hij de vader van Miley Cyrus’ alter ego in de komische jongerenreeks Hannah Montana (2006-2011), heeft hij een kleine rol in de succesvolle Disney film Frozen (2013) en is hij een incompetente eekhoorn die door de andere dieren beschouwd wordt als de held van het park in De Notenkraak (2014).
13
OVER JOHNNY KRAAIJKAMP
Johnny Kraaijkamp – MOL Samen met zijn beroemde vader, Johnny Kraaijkamp sr., en actrice Martine Bijl veroverde de Nederlandse acteur Johnny Adriaan Kraaijkamp Jr. (°22 februari, 1954 – Amsterdam) begin de jaren 90 de harten van miljoenen Nederlanders in de komische televisieserie Het Zonnetje in Huis (1993-2003). De rol als Erik Bovenkerk was het begin van een hele reeks komische rollen. Als zoon van schrijfster Rim Sartori en komiekacteur John Kraaijkamp sr. duurt het niet lang vooraleer Kraaijkamp zelf zijn acteerdebuut kan maken. Zo verschijnt hij als driejarige al als clown op televisie en kan hij reeds op tienjarige leeftijd zijn debuut maken op het toneel als Fagin, een crimineel die dakloze jongens aanzet om voor hem te stelen, in de musical Oliver! (1963), gebaseerd op Charles Dickens’ roman Oliver Twist. Gesteund door zijn vader besluit hij daarop een toneelopleiding aan de Amsterdamse toneelschool te genieten, waarna hij al snel een reeks gastrollen weet te strikken voor theaterproducties van gezelschappen als Het Publiekstheater en de Haagsche Comedie. Kort na zijn afstuderen in 1977 kan Kraaijkamp voor zijn filmdebuut rekenen op de steun en begeleiding van zijn vader als ze zij aan zij verschijnen in de komische televisiefilm De Verlegen Versierder (1978), een samenwerking die de acteurs doorheen hun carrière voor verscheidene theater- en televisieproducties kunnen herhalen. Na een verschijning in de misdaadthriller Grijpstra & De Gier (1979), Dokter Vlimmen (1979), het drama The Lucky Star (1980) en een vaste rol als een net afgestudeerde advocaat in de komische serie Drie recht, één averecht (1988) kan Kraaijkamp een gastrolletje strikken als militair in de reeks De Brekers (1988), een grappig hoorspel- en televisieserie waarin zijn vader één van de hoofdrollen draagt. Daarna zal het duren tot midden de jaren 90 vooraleer de acteurs samen nogmaals het kleine scherm kunnen delen. Voor de komedieserie Het Zonnetje in Huis rond de familie Bovenkerk kunnen ze voor negen seizoenen lang een moeilijke vader-zoon relatie neerzetten. Hoewel zijn filmografie in hoofdzaak gedomineerd wordt door televisie, heeft Kraaijkamp eveneens een belangrijke (stem)bijdrage kunnen geven aan het succes van de Nederlandse kinder- en jeugdfilm. Inmiddels heeft de acteur immers meermaals zijn stem verleend aan de nasynchronisatie van verscheidene succesvolle Amerikaanse animatiefilms. Zowel Belle en het beest (1991), Alladin (1992), Lady en de Vagebond, Stuart Little 2 (2002), Finding Nemo (2003) en De Notenkraak (2014) pronken op zijn palmares. Maar ook de kinder- en jeugdfilms van eigen bodem doen regelmatig beroep op Romeyn om gestalte te geven aan een personage dat duizenden kinderen kan boeien. Vooral met het personage van Dolf de Kraai, de pestkop in Alfred Jodocus Kwak verruimt hij zijn nationale bekendheid. Ook voor de Belgische film Piet Piraat en de Betoverde Kroon (2005) mag hij als slechte piraat, Kapitein Snorrebaard, opdraven.
14
OVER AART STAARTJES
Aart Staartjes – RACCOON Staartjes' carrière begon in 1957, toen hij samen met Herfst en zijn andere vriend Ben Rowold een pantomimegezelschap vormde, genaamd 'Pantalone'. Nadat hij de Mulo had afgerond, ging hij naar de kweekschool voor onderwijzers, maar stapte al snel over naar de toneelschool in Amsterdam. Al tijdens zijn studie was hij in verschillende stukken op de televisie te zien. Na zijn eindexamen in 1961 speelde hij bij diverse toneelgezelschappen, zoals het Nieuw Rotterdams Toneel. Daar speelde hij een rol in 'Een opgemaakt bed', een toneelstuk van Dimitri Frenkel Frank. Het meest bekend werd Aart Staartjes als bedenker en samensteller van een aantal baanbrekende kinderseries. In 1972 bedacht hij voor de VARA De Stratemakeropzeeshow. Thema van dit kinderprogramma was het doorbreken van een aantal taboes. Zo schreef Hans Dorrestijn het legendarische 'Poep en pies menuet'. Er zou geen televisie worden gemaakt voor kinderen vanuit het gezichtspunt van volwassenen, maar kindertelevisie vanuit het gezichtspunt van het kind. Staartjes bracht een schrijvercollectief bijeen, met onder anderen Willem Wilmink, Hans Dorrestijn, Jan Riem en Karel Eykman, die teksten schreven die door Staartjes, Wieteke van Dort en Joost Prinsen werden uitgevoerd op muziek van Harry Bannink. Het programma liep van 25 oktober 1972 tot 26 december 1974. In januari 1974 bedacht hij een programma voor de allerkleinsten, De film van Ome Willem met Edwin Rutten in de hoofdrol. De serie werd een groot succes en eindigde pas op 14 mei 1989. De Stratenmakeropzeeshow kreeg een vervolg met J.J. De Bom voorheen De Kindervriend dat van start ging op 3 april 1979 en Staartjes weer verenigde met het schrijverscollectief en Joost Prinsen en Wieteke van Dort. Hoewel minder taboe doorbrekend dan De Stratenmakeropzeeshow, was ook J.J. de Bom een groot succes. Op 28 mei 1981 haalde de VARA de show uit bezuinigingsoverwegingen van het scherm. Nadat hij 1981 verantwoordelijk was geworden voor Sesamstraat zou Aart Staartjes nog een programma voor pubers maken onder de titel Geef je ouders maar de schuld. De VPRO zond het in het seizoen 1985-1986 uit. Op 3 januari 1988 ten slotte ging Het Klokhuis van start. Sinds 1984, na het verdwijnen van Piet Hendriks uit Sesamstraat, speelt Staartjes in het kinderprogramma mee als Meneer Aart. Hij is daar een lichtelijk chagrijnige figuur, die vaak zegt dat het vroeger veel beter was en veel te mopperen heeft, vooral op de dieren Tommie, Ieniemienie, Purk en Pino, die hij steevast "Pienjo" noemt. Hij gaat gekleed in een kostuum met daar opgespeld een koninklijk lintje. Meneer Aart werd halverwege de jaren tachtig aan
15
Sesamstraat toegevoegd omdat critici de serie te idyllisch en zoetsappig vonden ("een paradijs zonder slang"). Door de jaren heen werd hij duidelijk wat milder en na het overlijden van Lex Goudsmit nam hij diens rol als 'opa van Sesamstraat' zo'n beetje over. Meneer Aart is een van de weinigen in Sesamstraat die niet zichzelf maar een typetje spelen. Als chagrijn van Sesamstraat fungeert inmiddels Buurman Baasje, gespeeld door Martin van Waardenberg. Op 10 april 2009 maakte Staartjes bekend in zijn laatste seizoen in Sesamstraat te spelen. Meningsverschillen over de aanvangstijd van het programma maken dat het van Staartjes "niet meer hoeft". Hij zei dit tijdens een interview bij DWDD en hij gaf hierbij aan dat er een website geopend werd waar mensen hun steun kunnen betuigen aan de actie. Op 22 april 2009 werden bijna 200.000 steunbetuigingen overhandigd aan televisiedirecteur Gerard Timmer van de NPO. Door zijn Meneer Aart-imago werd Staartjes weinig voor andere rollen gevraagd. In 2006 kwam daar verandering in, toen hij te zien was in de hoofdrol van circusdirecteur Willy Waltz in de serie Waltz. Staartjes heeft jarenlang Sint Nicolaas verwelkomd. In 1982 deed hij dit voor het eerst, in 1983 nam hij ook de presentatie voor zijn rekening. In 1984 deed Edwin Rutten het. Vanaf 1985 deed Staartjes het weer en dan elk jaar trouw tot 2001. In de begintijd rommelde het nogal achter de schermen. Zo waren er problemen tussen Staartjes, de toenmalige hoofdpiet Piet Römer en de toenmalige Sinterklaas Adrie van Oorschot. Onder invloed van Aart Staartjes werden veranderingen doorgevoerd. De grootste was in 1986, toen Bram van der Vlugt – een oud-klasgenoot van Staartjes bij de toneelschool – de nieuwe Sinterklaas werd, tot groot verdriet van Van Oorschot. Het commentaar van Aart Staartjes was echter wel een groot succes. Pas in 2001 stopte hij, omdat hij met pensioen ging. Zijn commentaar heeft zelfs geleid tot de oprichting van de Aart Staartjes-fanclub: op ludieke wijze werd Staartjes tijdens de intochten getrakteerd op spandoeken en gebak. (Wikipedia)
