Μετά τη νίκη των κυπρίων, όλος ο κόσμος βγήκε στους δρόμους κρατώντας ελληνικές σημαίες και πανηγύριζε.

Και πρώτοι από όλους οι μαθητές βγήκαν στους δρόμους κρατώντας ελληνικές σημαίες.

Πολλά παλλικάρια θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας μας.

Μερικοί από τους ήρωες που θυσιάστηκαν για την παρτίδα μας.

Γρηγόρης Αυξεντίου υπαρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α.

Οι Άγγλοι κατακτητές

έκαναν πολλές

προσπάθειες για να τον

συλλάβουν και τον

επικήρυξαν με 5.000

λίρες. Ο Αυξεντίου πάντα

τους ξέφευγε και ποτέ δεν

έχασε το κουράγιο του.

Μια φορά μεταμφιέστηκε

σε καλόγερο και κέρασε

τους άγγλους διώκτες του

χωρίς να τον αναγνωρίσουν.

Το κρυσφήγετο, δηλαδή το μέρος που κρυβόταν ο Γρηγόρης Αυξεντίου.

Οι Άγγλοι έλαβαν πληροφορία

από ένα βοσκό ότι ο Αυξεντίου

και η ομάδα του κρύβονται σε

μια σπηλιά κοντά στη Μονή

Μαχαιρά στο όρος Τρόοδος.

Αμέσως, 60 στρατιώτες

έφθασαν εκεί και

περικύκλωσαν τη σπηλιά και

του ζήτησαν να παραδοθεί. Ο

Αυξεντίου έστειλε έξω τους

άντρες του και αυτός έμεινε

μέσα. Αρνήθηκε να παραδοθεί

και τότε οι Άγγλοι έριξαν

βενζίνη πάνω στο κρυσφήγετο

και την έκαψαν μαζί με τον ήρωα Αυξεντίου.

Τραγούδι: Εις του Μαχαιρά τα όρη

Εις του Μαχαιρά τα όρη βλέπω τον

Γρηγόρη τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον υπαρχηγό

του θείου Με τα παλληκάρια γύρω κάθεται και λέει Για τη λευτεριά μας όλα να τα δώσουμε σε

ώρα” Κι όταν ο στρατός των Άγγλών πλέυρισε

τριγύρω είπε “φύγετε” κι εκείνος επολέμησε σαν

“ηρως Δοξα και τιμή σε σένα “ηρωα Γρηγόρη που πεσες σαν Λεωνιδας εις του Μαχαιρά

τα όρη Σταυραετός του Μαχαιρά

Μπήκε νωρίς στον αγώνα, από τα

μαθητικά του χρόνια κιόλας. Το

1953, σε ηλικία 15 ετών, κατεβάζει

και τεμαχίζει την αγγλική σημαία στο

Κολέγιο της Πάφου, κατά την ημέρα

στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ στο

Λονδίνο. Δύο χρόνια αργότερα,

συλλαμβάνεται ως μέλος της

νεολαίας της ΕΟΚΑ, επειδή

συμμετείχε σε παράνομη πορεία.

Στις 18 Δεκεμβρίου 1956

συλλαμβάνεται ξανά και

κατηγορείται για κατοχή και

διακίνηση παράνομου οπλισμού.

Οδηγείται στο θάνατο σε ηλικία 17

χρονών

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Θα πάρω μιαν ανηφοριά

Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον

πατέρα μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές. Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές. Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το

καλοκαίρι Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά. Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι, το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό. Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον

θρόνο, βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό. Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.

Των αθανάτων

Των αθανάτων το κρασί το ‘βρετε σεις και πίνετε ζωή για σας ο θάνατος κι αθάνατοι θα μείνετε

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης έγραψε πολλά ποιήματα και πολλά από αυτά έγιναν τραγούδια.