1

IN DIT NUMMER

Burg. Aboutaleb inspireert

2.500 schoolkinderen in

de slums van Mumbai 2

Kids maken eigen

magazine ‘The creation

of our heartbeats’ 3

Tienermeiden Planet

Hope gaan op kamers 6

ANBI-status voor

Planet Hope 6

Workshop Dromen:

wat wil jij later worden?

Interview Anja Ossenblok 7

Say A, B, C

Bijspijkerlessen Engels 8

Cursus tandenpoetsen: meer

dan alleen goed borstelen

Verslag door Gerben Lems 9

Sponsoractie: lopen,

fietsen en zwemmen

voor Planet Hope 10

Van het bestuur

Bericht uit India 11

Burgemeester Aboutaleb maakt

kennis met Planet Hope in India

Begin februari bracht burgemeester van Rotterdam Ahmed

Aboutaleb een werkbezoek aan Mumbai. Tot onze vreugde

wist hij in zijn drukke programma tijd vrij te maken voor een

kennismaking met Planet Hope en het ‘andere India’. Als lid

van het comité van aanbeveling van onze stichting bezocht hij

samen met onze voorzitter Karen Duys een school in Dharavi,

een van de grootste sloppenwijken van Azië.

De burgemeester leidde een delegatie met vertegenwoordigers

van onder andere de Erasmus Universiteit, Kamer van

Koophandel, Havenbedrijf Rotterdam en het Nederlands

Architectuurinstituut. Doel van de reis was het verstevigen van

de economische en culturele banden met India, een belangrijke

groeimarkt voor Rotterdam. lees verder op pagina 2

www.planethope.nl

info@planethope.nl

@PlanetHopeNL

groups Planet Hope

Triodos bank 390369705

Nieuwsbrief Stichting Planet

Hope Nederland

Editie 1, juni 2011

Burgemeester Aboutaleb bezocht een school in Dharavi, Mumbai’s grootste sloppenwijk.

2

Op schoolbezoek in de sloppen van Mumbai

Op 11 februari vertrokken we naar Dharavi, de

grootste sloppenwijk van Mumbai. Tot mijn

verrassing had burgemeester Aboutaleb ook de

Nederlandse ambassadeur in India, de heer

Hiensch, uitgenodigd om met ons mee te gaan.

De lange autorit door het drukke verkeer kon ik

goed benutten om te vertellen over onze

initiatieven en de achtergrond van de Cardinal

Gracias high school die we gingen bezoeken.

De school is een halve eeuw geleden opgericht

door Bonifacius Lamers. Deze Norbertijnse

priester, een Nederlander, was ervan overtuigd

dat ook de kinderen in de sloppenwijken naar

een goede school moeten kunnen gaan. In vijftig

jaar heeft de school zich ontwikkeld tot een plek

waar 5.000 leerlingen in de leeftijd van 3 tot 16

jaar kwalitatief goed onderwijs ontvangen. Veel

kinderen komen uit de laagste kaste, maar de

school heeft zo´n goede naam opgebouwd dat

ook kinderen van de hogere komaf naar deze

school komen. Van de leerlingen is 70% hindoe,

25% moslim en 5% christen. Binnen de school

verdwijnen de verschillen tussen kasten en

religies; elk kind is gelijk. Wel krijgen de armste

kinderen gratis schooluniformen, ontbijt/lunch

en boeken. In het pas gerenoveerde

schoolgebouw werken 150 docenten. Zij zijn de

sleutel voor goed onderwijs en daardoor een

betere wereld voor de kinderen. Met succes: het

slagingspercentage is met 98% enorm hoog.

Welkom door 2.500 kinderen

We werden ontvangen door de schoolband. Met

trommels begeleidden ze ons naar de aula, waar

zo'n 2.500 kinderen ons verwelkomden in hun

mooiste kleren en met een grote glimlach op hun

gezichten. Na een zang- en dansvoorstelling

vertelde de burgemeester op indrukwekkende

wijze over zijn leven. Over zijn jeugd in

Marokko, de komst naar Nederland en de kansen

die hij als jongen kreeg om te studeren. Met zijn

persoonlijke verhaal wist hij de kinderen te

raken. Het was muisstil en je voelde gewoon dat

zij zich in zijn verhaal herkenden. Aboutaleb

eindigde met een inspirerende boodschap: ‚Ik

wil jullie aanmoedigen om door te gaan met

leren en te geloven in een goede toekomst. Heb

zelfvertrouwen en moed, dan gaat er een wereld

voor je open!‛. Maar hij vertrok niet voordat hij

een rondleiding door de school had gemaakt om

uitgebreid met de leerlingen te kunnen spreken.

Daarmee kwam een einde aan een

indrukwekkend bezoek; voor de kinderen, maar

zeker ook voor de Rotterdamse burgemeester.

Burgemeester Aboutaleb (m) en ambassadeur Hiensch (l) luisteren

geboeid naar de directeur van de Cardinal Gracias high school.

Ahmed Aboutaleb: “Ik wil jullie

aanmoedigen door te gaan met leren

en te geloven in een goede toekomst.

Heb zelfvertrouwen en moed, dan

gaat er een wereld voor je open!”

3

Kinderen even journalist en fotograaf

Kids apetrots op hun

eigen magazine ‘The

creation of our heartbeats’

Onderdeel van het empowermentprogramma in

het Planet Hope kinderhuis in Bangalore zijn

themagerichte workshops. Onlangs legden de

kids hun ervaringen vast in een eigen

magazine: ‘The creation of our heartbeats’.

Begin april gaven Karen Duys en Liesbeth

Kersten de aftrap. Liesbeth is directeur van

stichting Pasa la Voz, die deze methodiek heeft

ontwikkeld voor straatkinderen in Peru. Met

steun van de Deloitte Fair Chance Foundation en

stichting Vincentius Rotterdam gingen we in

India met de Planet Hope-kinderen aan de slag.

Zes workshops, honderd kinderen

Gedurende een week organiseerden we zes

workshops voor honderd kinderen. Het

programma was erop gericht de kinderen kennis

te laten maken met activiteiten die voor hen

nieuw zijn, aansluitend bij de workshop die

onderwijskundige Anja Ossenblok een maand

geleden met hen heeft gedaan, en gericht op het

ontdekken en ontwikkelen van hun talenten.

Tijdens een feestelijke bijeenkomst legden we het

programma voor de komende dagen aan de

kinderen en de staf uit. De kids kregen direct een

opdracht mee: verzin een titel voor jullie

magazine. De winnende titel zou een prijs

krijgen. De volgende dag kregen we vele briefjes

met voorstellen. Een groepje oudere meisjes

vormde de jury, die de winnaar bekend maakte:

Kavia (13 jaar), die ‘The creation of our

heartbeats’ bedacht.

Voor de kleintjes was er de workshop

Zelfportret. De dertig jongste kinderen mochten

zichzelf tekenen door op grote vellen te gaan

liggen en elkaars lichaam met een stift op ware

grootte te omlijnen. Vervolgens konden ze het

zelfportret een gezicht geven, haren, kleding

tekenen, inkleuren etc. Daarna vroegen wij de

verzorgers bij de lichaamsdelen vragen te zetten

die de kinderen zelf mochten beantwoorden, in

het Engels of in een lokale taal. Vragen zoals: Dit

vind ik lekker eten... (mond), ik hou van deze

kleur... (ogen), ik ben goed in..., ik wil graag

leren..., ik hou van..., ik vind het niet leuk dat...

(hart), etc. Dat leverde veel leuke en grappige

antwoorden op, maar ook verdrietige. Zo

schreven veel kinderen op dat ze van hun

moeder houden en het niet leuk vonden als zij

hen niet komen opzoeken. Ook gaven velen aan

graag Engels te willen leren spreken en schrijven.

Filmavond met ‘Slumdog millionaire’

De tweede workshop ging over de film ‘Slumdog

millionaire’, een film over kinderen in de

sloppenwijken van Mumbai. Na een filmavond

gingen twintig kinderen de volgende dag met dit

onderwerp aan de slag. Ze werden in koppels

verdeeld en kregen de opdracht voor elkaar

“We like to think about our lives,

what we want to do and what we

like. In our lives we don’t want to be

scared of anybody and we want to

be good persons. This magazine is

the creation of our heartbeats.”

Kavia, 13 jaar

4

vragen te verzinnen en een echt interview te

houden met elkaar. De vragen en antwoorden

werden in schriftjes geschreven, wederom de

keuze om het in Engels of in de lokale taal te

doen. We verzonnen een paar voorbeeld vragen,

waarna de kinderen zelf nog tien vragen moesten

toevoegen. Het was leuk om te zien hoe serieus

de kinderen aan de slag gingen. In stoelen

tegenover elkaar stelden ze elkaar vragen en

noteerden deze contentieus. Ook werd hen

gevraag met de groep een scene uit de film te

selecteren en deze na te spelen. De scene zouden

ze op de feestavond aan alle kinderen en de staf

mogen laten zien. Tot slot vroegen we hen

brieven te schrijven aan de personages uit de film

die zij graag iets wilden vertellen of vragen. We

werden verrast door de uitgebreide brieven met

veel persoonlijke noties die de kinderen schreven

zowel in het Engels als in Tamil en Kannada.

Dromen schilderen

De derde workshops borduurde voort op de

workshop ‘Dreams’ die Anja Ossenblok eerder

gaf. Vijftien kinderen werd gevraagd elkaar te

interviewen over de ervaringen met die

workshops. Daarnaast mochten ze met elkaar een

groot schilderij maken over hun dromen en

concrete toekomst wensen. Vooraf hadden we

materiaal gekocht, zoals tijdschriften om plaatjes

uit te knippen, verschillende soorten en kleuren

papier, verf, viltstiften etc. Weer moesten we de

staf ervan overtuigen dat de kinderen zelf aan de

slag konden gaan en dat zij niet voor de kinderen

de plaatjes hoefden uit te knippen, te plakken

tekenen etc. Het eindresultaat was een schilderij

met mooie tekeningen en betekenisvolle

afbeeldingen en teksten. Het is inmiddels

geplastificeerd en in een frame gezet zodat het in

het huis kan worden opgehangen. De kinderen

waren terecht zeer trots op hun creatie.

Voor de vierde workshops kochten we

eenvoudige fotocamera’s. De vijftien kinderen in

deze groep leerden we fotograferen en zij kregen

de opdracht hun leven in Planet Hope in beeld te

brengen. Het leverde een aansprekende

reportage op, compleet met foto’s en toelichting.

Ook vroegen we hen hun lievelingsplekken te

fotograferen en aan ons uit te leggen waarom

deze plekken hen zo lief waren. Met zichtbare

spanning op hun gezichten lieten de begeleiders

de kinderen zelf hun gang gaan.

Fotostudio Planet Hope

Met een groepje van tien kinderen vormden we

de fotografeergroep. Ook hen leerden we het

fototoestel hanteren en zij kregen de opdracht de

workshops in beeld te brengen zodat we de

foto’s zouden kunnen gebruiken voor het

magazine. Ook moesten zij foto’s maken van de

kinderen aan wie wij gevraagd hadden een

persoonlijk voorwerp mee te nemen naar de

Planet Hope ‘fotostudio’. De mooiste foto’s en

het verhaaltje bij het persoonlijke voorwerp werd

in het magazine gepubliceerd, zo was de belofte.

Er zijn veel bewogen en mooie foto’s gemaakt.

Tot slot fungeerden tien kinderen als ‘creative

directors’. Zij hadden de opdracht de voorpagina

van het magazine te ontwerpen, op papier met

stiften etc. Vervolgens gingen we naar de

grafisch ontwerper van drukkerij Optim

Graphics die samen met de kinderen hun

ontwerp vertaalde in een grafisch ontwerp. Ook

besloten de kinderen welke bijdragen van hun

vriendjes in het magazine zouden worden

opgenomen. Met heel veel inspanning en

Deelnemertjes aan de workshop Dreams (februari 2011), die een

vervolg kreeg in het kidsmagazine.

5

begeleiding van de grafisch ontwerper is het

magazine door henzelf ontworpen. Zij kozen de

kleuren, lettertype, foto’s, interviews, teksten etc.

Een jongen in de groep, die zowel het Engels als

Tamil heel goed beheerst, heeft de Tamil-versie

van het magazine helemaal in het Engels

vertaald. Hierdoor konden we twee versies

uitbrengen die door ons, maar ook de kinderen

en de ouders kunnen worden gelezen. In 16

pagina´s krijg je een goed beeld van wat de

kinderen in hun mars hebben en wat hen

bezighoudt. Op zondagmiddag, het begin van de

zomervakantie, werd de eerste editie aan de

kinderen uitgedeeld. Hun ouders en familieleden

waren erbij omdat zij de kids kwamen ophalen.

Het was ontroerend en mooi om te horen dat

iedereen zo trots op de kinderen was.

Op 1 juni zijn de scholen weer begonnen. Met de

docenten op de scholen maken we afspraken om

ook in de klassen aandacht te besteden aan het

magazine. Dat geeft onze kinderen een gezicht,

ook op de scholen.

De wil en enthousiasme bij de kinderen om

creatief en educatief bezig te zijn is echt enorm

gebleken tijdens de workshops. De kinderen

gingen zelfs ‘s avonds en ‘s ochtends vroeg

verder met hun opdrachten. Iedereen was verrast

door de zelfstandigheid en talenten die de

kinderen deze dagen lieten zien.

Meer workshops

Het komende jaar gaan we door met het

organiseren van (themagerichte) workshops en

het uitbrengen van het magazine waarin de

impressies van de kinderen weer te lezen en te

zien zullen zijn. Binnenkort starten de workshops

Gezondheid en Hygiëne. Het behalen van het

EHBO-diploma door de oudste kinderen maakt

daar onderdeel van uit. Dit zullen wij in

samenwerking met het Indiase Rode kruis

organiseren.

Het magazine ‘The creation of our

heartbeats’ is digitaal door te bladeren op

www.planethope.nl onder ‘Info en media’.

6

Aparte woon-unit voor 16 oudste meisjes van Planet Hope: eerste stap naar zelfstandigheid

Tienermeiden gaan op kamers

Zestien meiden maken half juli de overstap van

kinderhuis Planet Hope naar het Carmel Ghar

girls home iets verderop. Daar leren ze voor

zichzelf te zorgen om later goed voorbereid de

stap naar zelfstandigheid te kunnen maken.

In kinderhuis Planet Hope wonen 140 kinderen

in de leeftijd van 4 tot 16 jaar samen. Het was een

langgekoesterde wens om voor de oudsten een

aparte leefruimte te creëren om hen meer

persoonlijke begeleiding te kunnen bieden op

weg naar zelfstandigheid. Zo ontstaat ook ruimte

voor andere jongere kinderen van wie de ouders

de zorg aan het kinderhuis willen toevertrouwen

terwijl zij wonen en werken in de steengroeven.

Met steun van het Jianderfonds kunnen we een

pilot starten met 16 meisjes in de leeftijd van 13

tot 15 jaar. Op 15 juli verhuizen de meisjes naar

een gehuurd huis, tien minuten van het Planet

Hope kinderhuis vandaan. In de wijk Hennur

Bunde betrekken ze de tweede verdieping van

het Carmel Ghar girls home. In plaats van een

slaapzaal, zullen zij nu met vijf meisjes een

slaapkamer en douche delen. In het gebouw

wonen drie nonnen die de meisjes begeleiden.

De afgelopen weken hebben we een programma

ontwikkeld. De meisjes gaan huishoudelijke

taken leren en zelf hun slaap- en woonruimten

schoonhouden. Onder begeleiding van een kok

maken ze wekelijks een boodschappenlijst, doen

inkopen en koken hun maaltijden. Studenten van

het Kristuhu Jayanthi college verzorgen dagelijks

huiswerkbegeleiding om hen zo goed mogelijk te

helpen hun middelbare school succesvol af te

ronden. In het weekend is er tijd voor

ontspanning en recreatie én nemen zij deel aan

het empowermentprogramma dat wij voor de

oudste kinderen van Planet Hope Kinderhuis

geven. De nonnen geven de meisjes, samen met

een sociaal werker, emotionele ondersteuning en

begeleiden hen in de ontwikkelingsfase naar

volwassenheid. Het is onze wens het Carmel

Ghar huis zo snel mogelijk hun thuis te laten zijn.

ANBI-status voor Planet Hope: giften

donateurs aftrekbaar van belasting

Op 1 januari jl. heeft stichting Planet hope de felbegeerde

ANBI-status van de Belastingdienst ontvangen. Donaties

zijn hierdoor veelal fiscaal aftrekbaar.

Kijk voor meer informatie op www.planethope.nl/ANBI.html

De meiden op het dak van ‘hun’ huis met de nonnen die hen gaan begeleiden.

7

Workshop ‘Dreams’ laat kinderen hun

talenten ontdekken

Wat wil jij later worden?

Afgelopen februari was onderwijskundige

Anja Ossenblok in Bangalore om met de Planet

Hope-kinderen te ontdekken wat hun dromen

zijn, welke talenten ze hebben en wat hun

ambities zijn. Gedurende tien dagen ging Anja

met tientallen de kinderen op zoektocht in de

workshops ‘Dreams’.

De workshops maken onderdeel uit van een

programma dat wij dit jaar met de kinderen zijn

gestart. Het is gericht op het verstevigen van het

zelfvertrouwen, het ontwikkelen van hun ‘life-

skills’, studievaardigheden en beroepsoriëntatie.

Een nadere kennismaking met Anja:

wie ben je en wat doe je in Nederland?

‚Ik werk als senior opleidingsadviseur bij de

lerarenopleiding, Faculteit Educatie van de

Hogeschool Utrecht. Daarnaast heb ik een

bureau gericht op curriculumontwerp, training

en advies.‛

Wat heb je met (de doelstellingen van) Planet

Hope?

‚Centraal in de aanpak van Planet Hope staat het

universele recht van ieder kind op onderwijs.

Planet Hope zet zich in voor de rechten en vooral

ook de talentontwikkeling van kinderen die in

vele opzichten kansarm zijn. Deze aanpak

spreekt mij aan. Ieder kind heeft het recht heeft

om te ‘schitteren’ is mijn diepe overtuiging.‚

Kun je iets vertellen over de workshops die je

hebt gegeven?

‚De uitdaging was om in de workshops de

kinderen/jongeren (vanaf 12 jaar) gericht na te

laten denken over hun toekomst en eventueel

vervolgopleiding. We wilden aansluiten bij hun

eigen beleving en wensen en vooral ook met hen

daarover in gesprek gaan. Hiervoor hebben we

de ‘rugzak’ als metafoor ingezet. De rugzak

gekoppeld aan een toekomstige reis, zicht op

eigen bagage en de wens voor aanvullende

bagage. Ieder kind ging eerst aan de slag met het

dromen: het visualiseren van de toekomst.

Daarna volgde hun beroepswens en het

benoemen en inzetten van hun eigen kwaliteiten.

Op deze manier vulden zij hun eigen rugzak en

onderling werd steeds de opbrengst

uitgewisseld.‛

Wat ervoeren de sociaal werkers van het Planet

Hope kinderhuis de workshops?

‚Zij gaven aan dat ze onder de indruk waren van

het effect van de workshop en het enthousiasme

van de kinderen. Ze namen op een hele

natuurlijke en ontspannen manier hun rol op in

de begeleiding en ondersteuning van de

workshops. Ze gaven suggesties en in die zin

was het echt een teamprestatie.‛

Anja Ossenblok helpt de kinderen met het vullen van hun ‘rugzakje’.

8

Wat is jou persoonlijk het meest bijgebleven?

‚De gedrevenheid, passie en het plezier waarmee

de kinderen aan hun ‘rugzak’ werkten. De wijze

waarop de kinderen hun droom en het verlangen

om te werken aan hun eigen situatie en die van

hun familie konden verwoorden, vond ik zo

treffend en soms ook ontroerend. Verder is de

vraag van een meisje naar mijn beweegredenen

dit te doen mij op een of ander manier

bijgebleven.‛

Wat heb je kunnen bereiken en wat zou het

vervolg kunnen zijn?

‚Het aanbod van de workshop en de

verschillende instrumenten en interventies sloot

goed aan en bracht de kinderen maar ook de

begeleiders van de kinderen in beweging. We

hebben een begin gemaakt en daarmee een basis

gelegd voor vervolgactiviteiten wat betreft

opleidingstrajecten en beroepsonderwijs. Het

vervolg zal zich enerzijds moeten richten op het

versterken van hun eigenwaarde en

employability. Anderzijds op het ontwikkelen

van op maat gesneden onderwijsprogramma’s,

het ontwikkelen van leer-werktrajecten, het

creëren van werkervaring of stageplaatsen en de

verdere professionalisering van de leerkrachten.‛

Hoe heb je je eerste kennismaking met India en

met de verschillende sociale projecten en

activiteiten ervaren?

‚Het was mijn eerste ervaring met India, dus ik

wist niet goed wat ik kon verwachten en hoe

concreet mijn bijdrage zou kunnen zijn. Het

bezoek aan de steengroeven waar de kinderen

vandaan komen, de slums, de scholen en het

kinderhuis gaven een beeld van de harde

realiteit. Maar hartverwarmend en hoopgevend

vind ik de impact van de medische en sociale

projecten op de directe leefomgeving van de

kinderen, de enorme drive en leermotivatie van

de kinderen, en het plezier en enthousiasme van

de mensen waar ik mee gewerkt heb. Think big

act small!‛

Say A, B, C Een aantal kinderen van Planet Hope, die soms

op latere leeftijd in het kinderhuis komen wonen

en dan ook pas naar school gaan, spreken wel

Tamil (uit Tamil Nadu) of Kannada (uit

Karnataka), maar nog onvoldoende Engels.

Om hun schrijf- en leesvaardigheid bij te

spijkeren kregen zij in juni een aantal avonden

bijles Engels. Op de foto laten een paar van de

jongens vol trots hun schriften met hun pas

geleerde ABC zien. De succesvolle bijspijker-

lessen krijgen de komende tijd zeker een vervolg.

‚De gedrevenheid,

passie en het plezier

waarmee de kinderen

aan hun ‘rugzak’

werkten, is me het

meest bijgebleven.‛

9

Breaking Bounderies India

Cursus persoonlijke hygiëne

voor jongeren met een

verstandelijke beperking

Gerben Lems is directeur van Stichting Stras in

Rotterdam. Deze stichting zet zich in voor (jong)

volwassenen met een verstandelijke beperking

op het gebied van wonen, werken en vrije tijd.

Kwetsbare jongeren ondersteuning bieden, door

in te zetten op een veilige sociale omgeving en

het aanbieden van praktische vaardigheids

trainingen. Hen een stevige basis geven, op weg

naar meer zelfstandigheid.

‚Dit voorjaar ben ik als vrijwilliger voor Planet

Hope naar India gegaan om vanuit mijn professie

iets te betekenen voor de jongeren met een

verstandelijke beperking die daar wonen. Het is

mijn passie om kansen te creëren voor jongeren

die zich aan de rand van de samenleving

bevinden. Om ze via praktische training en

empowerment een ‘duwtje’ te geven en met hen

kansen te creëren op een gewaardeerde plek in

de samenleving. Jongeren met een verstandelijke

beperking waar ook ter wereld hebben recht op

onderwijs en een veilige leefomgeving. Dit biedt

hen de mogelijkheid tot het maken van eigen

keuzes en op het verkrijgen van een

rechtvaardige plek in de samenleving.

Dat is ook wat me aanspreekt in de visie en

doelstelling van Planet Hope.

Ik ben op bezoek geweest bij een huis in

Bangalore waar (jong) volwassenen met een

verstandelijke beperking wonen. Wat mij enorm

aanspreekt is hun uitgangspunt: ‘mentally

challenged’. Ze zien het werken met deze

mensen als een uitdaging. Met elkaar op zoek

naar hun kwaliteiten en daar op inzetten. Ik heb

aan 35 jongeren een cursus tandenpoetsen

gegeven. De praktische oefeningen en het

uitdagende lesmateriaal motiveerden zowel

leerlingen als leerkrachten om met veel

enthousiasme tijdens de workshops aan de slag

te zijn. Ik gebruikte een heel groot plastic gebit en

tandenborstel om de techniek te kunnen laten

zien. Ook besteedden we aandacht aan

persoonlijke hygiëne. Hiervoor gebruikte ik een

toilettas met inhoud, die na zij na de cursus

mochten houden. Planet Hope gaat nu iedere

twee maanden langs om nieuwe tandenborstels

te brengen.

De positieve reacties en de spontaniteit van de

deelnemers spatten er tijdens de workshops aan

alle kanten vanaf. Zelden heb ik 35 personen met

zoveel energie met een denkbeeldige

tandenborstel twee lange minuten onder het

zingen van een lied hun gebit onder handen zien

nemen. Ook heb ik ook veel respect voor de

betrokken leerkrachten, die met weinig middelen

maar met veel toewijding met deze groep

werken. Met toenemende verbazing zag ik dat de

muren van klassen prachtig waren beschilderd

met thema's uit de leefwereld van de leerlingen

(zie foto). Iets waar menig Europese onderwijs-

instelling nog een puntje aan kan zuigen.

Wat me bij zal blijven, is het directe contact met

de cursisten en hun enthousiasme. Ook het feit

dat onder grote hilariteit een (erg trotse)

deelnemer een spiegeltje open kreeg, terwijl ik

(de domme leraar) een hele tijd zat te prutsen.

10

Ik heb een goede indruk gekregen van de

potentie van de Indiase jongeren en de

begeleiders. En ook van de wijze waarop vanuit

Nederland verder ondersteuning geboden kan

worden door kennis en expertise over te dragen.

Het zou geweldig zijn als deze (en andere)

jongeren in toekomst praktische vaardigheden

kunnen leren zoals persoonlijke hygiëne,

housekeeping en sociale vaardigheden. Dat

maakt hen onafhankelijker en draagt bij aan het

doorbreken van de vaak negatieve denkbeelden

die velen hebben over deze bijzondere, mentally

challenged medemensen.

Onder de noemer Breaking Bounderies India ga

ik me ervoor inzetten dat in India begeleiders

getraind kunnen worden om de verstandelijk

gehandicapte jongeren allerlei vaardigheden aan

te leren om zelfstandiger te kunnen leven en

wonen. Het Nederlandse lesmateriaal zal

daarvoor moeten worden vertaald en op de

lokale situatie afgestemd. Vervolgens kan het aan

vele organisaties beschikbaar worden gesteld.

Michiel ten Kate, loopt, fietst

en zwemt voor Planet Hope

Op 3 juli vindt een sportieve sponsoractie

plaats, waarvan de opbrengst geheel ten goede

komt aan stichting Planet Hope. Bestuurslid

Michiel ten Kate zal dan in Nuenen de kwart

triatlon volbrengen door 1 km te zwemmen,

ruim 43 km te fietsen en 10 km te rennen.

Hiermee wil Michiel zoveel mogelijk geld

ophalen voor het Planet Hope Learning Centre in

Bangalore. Hier kunnen kansarme jongeren en

vrouwen laagdrempelig en praktijkgericht

(beroeps)onderwijs volgen om de vicieuze cirkel

van kasteloze afkomst, schrijnende armoede en

onvoldoende scholing te doorbreken.

Sponsor 0,10 eurocent per meter

Michiel legt zwemmend, fietsende en rennend in

totaal 54.2 km af, oftewel 54.200 meter. Zijn doel

is om 5.420 euro voor Planet Hope bij elkaar te

sporten: 0,10 eurocent voor elke afgelegde meter.

Al met 10 euro sponsor je 100 meter, maar een

hele kilometer mag natuurlijk ook.

Wie Michiel financieel wil aanmoedigen en

daarmee Planet Hope wil steunen, kan een

bijdrage overmaken op rekening 57.91.22.379

t.n.v. Michiel ten Kate (Zaltbommel) o.v.v.

‘Triatlon voor Planet Hope’. Elke donatie is

welkom!

Kijk voor meer informatie op:

http://web.me.com/mtenkate1/Michiels_triathlon

_for_Planet_Hope

11

Van het bestuur

De zomer is aangebroken in India. Een

temperatuur van meer dan veertig graden

is geen uitzondering in de maanden april,

mei, juni. De scholen gaan acht weken

dicht. Ook voor de 140 kinderen van

kinderhuis Planet Hope breekt de

zomervakantie aan. Hun ouders, die in de

steengroeven werken, halen hen op en

nemen hen twee maanden mee om de

zomervakantie bij familie door te brengen.

De ouders werken in verschillende

steengroeven nabij kinderThuis Planet

Hope. Onder erbarmelijke

omstandigheden hakken zij van grote

rotsblokken steentjes die gebruikt worden

om wegen aan te leggen en huizen te

bouwen. Een bezoek aan de steengroeve is

telkens weer een schok: in de volle zon

staan mannen, vrouwen en kinderen met

bijlen de rotsen fijn te hakken om zo snel

mogelijk een vrachtwagen te vullen.

Immers per gevulde vrachtwagen wordt

men betaald, net genoeg om eten te kopen

en de huur voor de hutjes te betalen die zij

zelf met plastic en bananenbladeren in

elkaar hebben gezet. Zodra de zomer en

de moesson aanbreken, is werken in de

steengroeve vrijwel onmogelijk. Vele

families vertrekken naar hun

geboortedorpen om nog wat geld met

ander werk te verdienen.

Een bezoek aan de steengroeve geeft

telkens extra energie om ervoor te zorgen

dat de kinderen van Planet Hope een

betere toekomst tegemoet kunnen gaan

dan hun ouders die veel respect verdienen

voor het zware werk dat zij dag in dag uit

doen. De sleutel tot die ander toekomst is

een goede opleiding én een baan. En met

die doelstelling op ons netvlies zijn wij de

afgelopen maanden aan de slag geweest.

Onze voorzitter Karen Duys heeft een

sabbatical genomen en is naar Bangalore

gegaan om een aantal activiteiten in gang

te zetten en de voorbereidingen te treffen

voor het realiseren van het Learning

Centre voor praktijk en beroepsonderwijs.

Om hun kansen op een betere toekomst te

vergroten, is in het huidige programma

van het kinderhuis een belangrijke rol

weggelegd voor educatie. Als de kinderen

veertien jaar zijn, beschikken zij over een

goede basis. Maar een basis is niet genoeg

om zich in de maatschappij te redden. Om

werk te vinden en zelfstandig in eigen

levensbehoeften te kunnen voorzien, is

aanvullende scholing nodig. Zij die

daarvoor de intellectuele capaciteiten

hebben, worden gestimuleerd naar het

voortgezet onderwijs te gaan. Jongeren

met een meer pragmatische oriëntatie, de

grootste groep, hebben daarentegen baat

bij praktijkgericht (beroeps)onderwijs om

Het dagelijkse leven van kinderen in de steengroeven.

12

hun talenten verder te ontplooien en goed

onderlegd de arbeidsmarkt op te kunnen.

Hun afkomst en financiële situatie laten

dat echter niet toe.

Om kinderen naast de huidige

mogelijkheden binnen het kinderThuis de

mogelijkheid te geven zich verder te

ontwikkelen, wil stichting Planet Hope

een Learning Centre voor praktijk- en

beroepsonderwijs op zetten voor

(kansarme) jongeren. Allereerst voor

‘doorstromers’ uit kinderThuis Planet

Hope, maar ook voor hun lot- en

leeftijdgenoten. Door hen praktijkgerichte

trainingen te bieden om hun vaardigheden

gericht op peil te brengen, maar ook door

hen te begeleiden naar werk via onder

meer praktijkstages of door hen via

microkrediet te ondersteunen bij het

opzetten van een eigen bedrijfje, worden

hun kansen beduidend groter om te slagen

in de maatschappij. Bovendien draagt

onderwijs bij aan de persoonlijke

ontwikkeling en het verhogen van de

eigenwaarde. Het Learning Centre zal hen

beroepsonderwijs en vaardigheids-

trainingen bieden, afgestemd op de

behoefte van de arbeidsmarkt.

Op dit moment is de fondsenwerving om

het Planet Hope Learning Centre te

realiseren in volle gang. Ons bestuurslid

Michiel Ten Kate draagt zijn sportieve

steentje bij. Op 3 juli doet hij mee aan de

kwart triatlon In Nuenen. De afgelopen

maanden heeft hij flink getraind om 1 km

te zwemmen, ruim 43 km te fietsen en 10

km te rennen. Door sponsoring wil

Michiel zoveel mogelijk geld ophalen voor

het Learning Centre.

Het zal nog even duren voordat het

Learning Centre is gebouwd. In de

tussentijd zetten wij volop in op

bijscholing en begeleiding van de kinderen.

Individuele huiswerkbegeleiding,

cursussen Engels en computer-

vaardigheden in kleine groepen én een

programma gericht op het versterken van

hun eigenwaarde en empowerment zijn

activiteiten die inmiddels zijn gestart.

Verschillende Nederlandse vakkrachten

hebben zich hiervoor vrijwillig ingezet.

Met hart en ziel hebben zij de afgelopen

maanden hun kennis en expertise ter

plekke overgedragen. Wij zijn Michiel ten

Kate, Anja Ossenblok, Liesbeth Kersten en

Gerben Lems daarvoor zeer erkentelijk.

Hun ervaringen en impressies heeft u

kunnen lezen in deze nieuwsbrief.

Met hart en ziel hebben

Nederlandse vrijwilligers

ter plekke hun kennis en

expertise overgedragen

Onderwijs is de sleutel naar een betere toekomst.