MASTERNEGATIVE

NO. 93-81613

MICROFILMED 1993

COLUMBIA UNIVERSITY LIBRARIES/NEW YORK

as part of the

"Foundations of Western Civilization Preservation Project"

Funded by the

NATIONAL ENDOWMENT FOR THE HUMANITIES

Reproductions may not be made without permission fromColumbia University Library

COPYRIGHT STATEMENT

The copyright law of the United States - Titie 17, UnitedStates Code - concerns the malcing of photocopies orother reproductions of copyrighted material.

Under certain conditions specified in the law, libraries andarchives are authorized to furnish a photocopy or otherreproduction. One of these specified conditions is that the

photocopy or other reproduction is not to be '*used for anypurpose other than private study, scholarship, orresearch.'* If a user makes a request for, or later uses, aphotocopy or reproduction for purposes in excess of "fair

use,'* that user may be liable for copyright infringement.

This institution reserves the right to refuse to accept acopy order if, in its judgement, fulfiilment of the orderwould involve violation of the copyright law.

AUTHOR:

MOLLENHAUER,GUSTAVTITLE:

DE VERBIS CUMPRAEPOSITIONIBUSPLACE'

HALIS SAXONUMDATE:

1881

Restrictions on Use:

COLUMBIA UNIVERSITY LIBRARIESPRESERVATION DEPARTMENT

BIBLIOGRAPHIC MICROFORM TARGET

Master Negative #

Original Material as Filmed - Existing Bibliographic Record

V.4

N

Mollenhauort Gustav, 1866-

De verbia cum praepoaitionibus compositis Poly-

bianis, dinsertatio ••• quaxn ••• scripBit Gustavua

Mollenhauor ••• Halis Saxonum, typis Orphano-

trophei, 1881.

41 p 20i cm.

Thesis, Hallo

Voiumc of painphlcU

200704KJ

TECHNICAL MICROFORM DATA

REDUCTION RATIO: UjLFILM SIZE:___:^jv^_IMAGE PLACEMENT: lA (6^ IB UBDATE FILMED: iJjJlBS INITIALS.j^Qf?HLMEDBY: RESEARCH PUBLICATIONS. INC WOODBRIDGE. CT

BIBLIOGRAPHIC IRREGULARITIES

MAINENTRY:

Bibliographic Irregularities in the Original DocumentList volumes and pages affected; include name of institution if filming borrowed text.

^Page(s) missing/not available:

.Volumes(s) missing/not available:.

iriliegible and/or damaged page(s): / / / ^Page(s) or volumes(s) misnumbered:.

Bound out of sequence:

.Page(s) or illustration(s) filmed from copy borrowed from:.

Other: mi

BEST COPYAVAILABLE

PAGES DAMAGED41-42

]*>•^.%, ,%

^%^. ^^0C

Association for Information and Image Management1100 Wayne Avenue, Suite 1100.

Silver Spring. Maryland 20910

301/587-8202

Centimeter12 3 4 5

iiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiiiii

7 8

liiiilimliiiiiiiiliiiiiiiiiliiiiliii

9 10 11 12 13 14 15 mmiiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiil

Inches

1

TTT

1.0

l.l

1.25

TTT

m

|63

2.8

3.2

3.6

4.0

" u

1.4

2.5

2.2

2.0

1.8

1.6

TTTI

MPINUFRCTURED TO flllM STRNDfiRDS

BY flPPLIED IMRGE» INC.

>v

DE YERBIS CTJl PRAEPOSITIOnBUS

COIPOSITIS POLTBIAMS.

.>\

2 *..-,.'

E *

ii

DISSERTATIO

IMITtURALIS philologica

QUAM

AD SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONOEESAB

AMPLISSIMO PHILOSOPHOEUM OEDINE

IN

ACADEMIA FRIDERICIANA HALENSI

CUM VITEBERGENSI CONSOCIATA

RITE IMPETRANDOS

SCRIPSIT

OUSTAVUS MOLLENHAUERrALAEOMARCHICUS.

A

f r._ (1

%

4

HALIS SAXO]^TJM

TYPIS ORPHANOTROPHEI.

MDCCCLXXXI.

/

:# \

/;

«.*"j».^.«»•

f

«MNBa

\

PARENTIBUS DILECTISSIMIS.

f!

#

l

•AHHMMtHaMaMaa

X olybii historiae etsi ab hominibus doctis summo studio

pervestigata sunt atque pervestigantur, tamen adbuc fere omnes

qni eis operam dederunt in argumento enarrando aut fide scri-

ptoris examinanda versati sunt; de oratione illius nihil fere

vel certe pauca diligentius usque ad hoc tempus exquisita

sunt; nam cum interpretes id maxime egerunt, ut res expo-

nerent, tum ii qui adhuc huic rei operam tribuerunt, in univer-

sum paucisque paginis de tota ejus elocutione disputaverunt. ^

Sed operae pretium videtur esse in singulas partes, in quibus

differt illius genus dicendi a scriptoribus atticis, aliquanto

accuratius inquirere idque eo magis quod, quamquam puriore

quam quisquam aequalium oratione utitur, tamen primus est,

in quo luculentius vestigia quaedam linguae vulgaris quae

dicitur yioiv^ cognoscere possimus, cum ex ceteris illius aeta-

tis scriptoribus nihil nisi perexiguae reliquiae sint servatae.

Atque multis modis haec vestigia orationi Polybianae im-

pressa apparent. Neque enim solum verborum et enuntiatio-

num conjunctio et structura alia saepe est atque in lingua

attica, sed etiara in vocabulorum copia multa commutata

sunt, cum neque verba diversorum linguae graecae generum

inter se distinguantur , sed commisceantur , et multa noven-

tur; huc accedit quod eorum vocabulorum, quae servata sunt,

vis et usus haud ita raro variatur; praecipue etiam observa-

1) Brandstaeter, die Geschichten des atolischen Landes , Volkes und

Bundes, p. 241 sqq. Berl. 1844. — A. Eberhard, ohservationes

polyh. Berol. 1862. — I/Me%e , de Polyhii elocutione,progr. Nordh.

1863.

?

«

x^

MBMBCiMBai

\

— 6 —

nius particulas quae dicuntur saepe longe aliter atque in ora-

tione attica usurpari praepositionesque cum aliam vim rece-

pisse tum multo magis quam apud antiquos scriptores fre-

quentari, cujusmodi nonnulla jam apud Aristotelem et Theo-

phrastum obvia sunt. ^

Atque ut aliquam partem harum linguae recentioris grae-

cae proprietatum adumbremus et cognoscamus ,nobis propo-

situm est de verborum cum praepositionibus compositorum

usu Polybiano disserere et demonstrare quid discrimims m

hac re inter ipsum atticosque scriptores intercedat. Qua m

disceptatione cum omnia verba cum praepositionibus compo-

sita, in quibus aliquid ab oratione attica diversum apparet,

nobis tractanda sint, et de iis quaeram in quibus unum ali-

quid de praepositionibus adnotandum est, et de iis quorum

tota notio mutata est; his praecipue ea quoque adjicienda esse

putavi, quae in oratione attica non inveniuntur.

Sed ut id^quod spectaums aliquanto luculentius perspicia-

tur, breviter mihi praemonere liceat cujusmodi sint composita

illa quaeque causae subsint alieni ab attico sermone usus.

Inter omnes constat in compositione verborum, et prae-

cipue in ea quae cum praepositionibus efficitur, magna ex

parte illam graecae linguae facilitatem atque elegantiam, quae

apud scriptores atticos intellegitur, positam esse, qua princi-

palem quandam notionem multis modis variare possint plu-

resque notiones in unum vocabulum coartare, qua in re longe

alios populos superant. Atque multa hujusmodi composita

etiam Polybius usurpavit, quin etiam ipse formavit vel primus

ex lingua vulgari in orationem ut ita dicam literatam trans-

tulit; qua in re cernitur quanta ejus fuerit ingenii vis.^

1) Horum particularum et praepositionum usus a duobus viris doctis

diligentissime exquisitus est: Rud. EticJcenius, observationes de particu-

larum usu Aristotelis. 1866. — Uber den Sprachgebrauch des Aristo-

teles. Beobachtungen iiber die Prapositionen. Berl. 1868. — et Gui-

fe?w. Jtfwe/Zerws, de Theophrasti dicendi ratione. Arnst. 1874. — Uber

den Sprachgebrauch des Theophrast. Progr. Amst. 1878.

2) Suo enim jure conjiciendum esse puto magnam partem harum

vocum, quae apud Polybium primum inveniuntur, jam diu in usitato ser-

f

^

— 7 —

Alia sunt ea composita, in quibus graecae linguae quasi

senectus apparet. Primum enim saepissime verbum simplex

genuinam suam et plenam vim amisit, qua re scriptor multis

locis compositum quoddam pro simplici verbo attico sumere

cogitur, ut si vis hujus notionis intendenda est, aliam praepo-

sitionem adjici necesse sit; quam ob rem, cum composita Poly-

biana saepe vim verborum simplicium teneant, haud ita raro fit,

ut praepositioni cuidam alicui verbo appositae alia in eandem

fere sententiam inclinans praefigatur, ubi atticis alterutra

praepositio cum verbo conjuncta satis est.

Deinde multa composita nobis occurrunt , in quibus eidem

simplici eadem fere notione alia praepositio atque in lingua

attica praeposita est.

Praeter has mutationes, quibus linguae senectus proditur,

alia non minus gravis causa copiae quidem praepositionum

adnotanda est, conjuncta ea quidem cum sententia de scri-

ptoris rerum officio, qualem Polybius animo suo informavit:

docere vult narratione sua, non solum eos qui in doctorum

numero habentur et qui ad rempublicam accessuri sunt, sed

quorumcunque interest res et tempora cognoscere. ^ Qua re

praeter fidem narrationis orationis perspicuitatem scriptori

rerum maxime petendam esse putat, non adeo facilia et ju-

cunda verba. Itaque fit, ut de industria notiones verborum

praepositionibus praefixis augeat et rationes quamquam ex

orationis contextu ipso apparent praeter necessitatem praepo-

sitionibus indicet, quo facilius sententia enuntiatorum animis

legentium percipiatur.

Haec praemisi, ne iterum atque saepius infra eadem repe-

tere cogar.

Dissertationem ipsam ita institui, ut praepositionum se-

riem secutus primum ea composita tractarem in quibus

abundantia quaedam praepositionum apparebat; deinde ea in

monis genere in usu fuisse, ut his receptis nova quaedam vitalis vis

linguae senescenti injiceretur.

1) Cf. Creuzer, „histor. Kunst der Griech." („dtsch. Schr." tom. mp. 246 sq. et p. 400 sq.)

i

i-

%*

— 8<

quibus praepositio Polybiana pro alia attica videbatur posita

esse; tum ea quorum praepositio quamquam plena vi suoque

jure affixa est tamen notionem ab atticorum usu paullum

recedentem simplici addit; his omnia ea verba composita ad-

jeci, quae in attico dicendi genere non inveniuntur neque

alicubi inseri poterant. In singulis autem ordinibus primum

de iis disserui compositis quae atticae sunt linguae, tum de

iis quae apud alios ante Polybium scriptores et prosae ora-

tionis et poeticae in usu versantur usque ad Aristotelis aeta-

tem, denique de iis quae ex Aristotelis temporibus novata

sunt^ ut simul cognosci posset quibuscum scriptoribus Poly-

bius in singulorum compsitorum usu congruat.

Ex editionibus adbibui Hultschii, ex qua locos attuli, et

Schweighaeuseri, cujus adnotationibus et lexico ad verborum

notiones cognoscendas valde adjutus sum. ^ Praeter hoc

Schweigh. lex. Henrici Stephani thesauro usus sum.

Addendum denique mihi est, me ut quam maximam par-

tem hujus materiae, quam totam congessi, hac dissertatione

tractare atque absolvere possim, quam paucissima verba in

rebus exquirendis facturum esse. Praeterea mihi id quoque

fatendum est me nonnumquam in dubio versatum esse, cuinam

ordini compositum quoddam inserendum esset; neque enim

semper facile intellegi potest, quam vim praepositio quaedam

verbo simplici afferat; huc accedit quod compluribus praeposi-

tionibus sententiae maxime variae subjici possunt,qua re saepe

interpretes quoque inter se dissentiunt.

1) His etiam adiiumeravi ea quae singulis Aeschinis, Lycurgi, Di-

narclii etc. locis occurrunt.

2) Quamquam non semper proprias illas Polybii voces et notiones

satis magna cum diligentia congessit; i^raeterea pauca mihi occurrerunt

composita quae neque in lex. Schweigh. neque in Henr. Steph. thesauro

inveni, cum vel in iis reliquiis Polybianis quae postquam illi thesauri

conscripti sunt, reperta vel a recentioribus hominibus doctis ex codicum

scriptnra emendata sint; neque sunt rara illa composita quae singulis

modo Polybii locis exstant; quod semper adnotavi. ;

AM*I.

Ex verbis cum praepositione di.i(pl compositis unum affe-

rendum est

dfAfido^eXv^ cum notione dubitandi, illis a recentioribus

novatis adnumerandum , cum primum apud Aristotelem inve-

niatur. 32, 28, 5: df.iq)ido^iqoaaa tveqI r&v TtQoaTtLTtTortwv ...

e^aTteGTeile TtQea^evTag. ^

ANA.Plus adnotandum est de verbis cum praep. dvd composi-

tis, ex quibus profero

A. primum ea, in quibus praepositio cum abundantia

quadam videtur apposita esse:

a) compositum atticum est dvalaf-i^dveiv,quod praecipue

in partic. aor. pro simplici sumitur, cum partic. la^wv apud

Polyb. perraro occurrat, dvala^wv saepissime nihil aliud nisi

nostrum „mit" significans^;

3, 35, 7: Trjv . . . OTQaTidv dvaXa^wv . . ., Tjye. 3, 47, 1:

dvala^wv . . . Tovg mjteig jtQofjye. 3, 50, 8: dvaX. ttjiV dvva-

1) Hoc corapos. i. fere est q. ctjU(f(^o^ov elvai , h afiq)i 66^(0 slvai

vel, cum vox afxifiSoiog ap. Theophr. primum exstet (quamquam multo

ante linguae vulgari familiaris esse poterat) , ex enuntiato in quo afjnpl

praeposit. erat coaluit. Cfr. Lobeck. ad. Phryn. p. 199, quod de verb.

ISionouTv et fJ/ov noietaO^at etc. adnotatur.

2) a^ifi^dlleivy verb. poet. , cum dubitandi not. (ut ap. Aelian. et

al.) ap. Pol. legitur 39, 16, 2: negl tav av afiipi^dXlioai ^ievxgivfjaai;

sed hic locus suspectus est, quod prim. cognovit Valesius. „!Afi(fta^r)-

ruiai scripsisset Pol.", adn. Hultschius.

3) NonnuUis ex his locis fortasse eodem jure „reficere" intellegitur.

A.

MK^k;ia^to_^^

— 10 —

utv rtoofJYBv. 3, 65, 3 : ^Soav Tr;v VW^ov d^^alafidvtes . . .^QO-

fjyov. 3, &8, IS: dvaXaliu)v ahois ... rtQol]ys. 3, 77, 1: «»'«*•

Tcis avrod dvvafjeig JtQotjys etc., , „ , „n r .

Adde 4, 36, 4; 63, 4; 67, 6 ; 68, 4; 75, 4. 5, 13, 1; 20, 6,

22, 9; 61, 8; 68, 9; 70, 1 et 3,- 73, 5; 76, 2 etc.

b) apud Hippocratem > unum ex antiquioribus scnptonbus

invenitur , Ao^,.a.,

a.«z«i^«>, laxare, remittere; 6,23, 11: c^re tov de<TMOv

av«y«A«<r^«t. Apud atticos scriptores hac cum notione sim-

plex verbum exstat (cum vocibus <Jeo,<«, vetiQa etc. con-

junctum).

c) ex his compositis recentioris sunt aetatis:

1) dva^Uteiv, 34, 9, 7: ilev»eQor ^dg cpU^ag zrije^y^

fiffr' dva^Mleiv ei7t6Qi.og. Hoc compos. primum apud An-

stotelem et Theophrastum in usu est; ap. Plat. «eadem fere

notione simplex verbum.

2) dvadTfxiSv, prim. ap. Aristot. et Theophr.; ap. Poly-

bium sensu translato inflammari, de odio, quem ipsum sim-

plex quoque assumere poterat; 15, 25, 24: dve^viuaro naUv

h zolg nollo-tg rb nQohtdQXOv fdaog; dvd auget illud ^tahv.

3) dvaadTTetv\ ap. unum Pol. 12, 25\ 2: {Tiftmog) na-

Qanliav6g iau roTs lcoyQdcpotg roTg du6 r<5v dvaaeaaytcevo^

IvMuov noiovfUvoig rdg htoyQafdg. Ap. Xen. jam simplex

notat refercire. o ir o.

4) dvar/inetv, prim. ap. Pol., apud quem legitur 2, 16,9.

(6 JI«<Joe) ad^6f,evog Inb roV uX^ovg tCv dvarrf^otievcov x^ovcov^

itemque 9, 43, 5: d^^&cr^ig tCv yii6vwv exsistit. Apud Xenoph.

de nive dilabente r^-/e<Td«t (vel mTar^^ea»ai) dictum mvem.

5) dva<f»iyyea»at, prim. ap. Aristot, sirapliciter eloqui,

dicere, significat 18, 5, 6: roPro ydQ dvacfiyiyyea»ai -Mxi m»-

6Xov fUv iariv {^eQ^cpavov, od f<.)v dlld Pco,^auov f^ev U-

1) p. 616, 38.

S hot l^.t vertorum thesauro dedderatur; fcva praep. simplicis

verbi notione imminuta per analogiam verborum &vanXn^^Bv, avan.f.-

nXdvm adtUta est.

•f !%

? t

^^

— 11 —

yovrtov dvtyiTov , AhtoXCjv d^ om, dveytrov, ubi leyovriov illud

dvacfd^iyy. recipit. Ap. atticos scriptores idem fere sibi vult

g)&€yye(TS^ai (apud Plat., Xenoph. et al.); ap. Plat. ita etiam

ETtKpd^eyyead^ai.

6) dvacfcovetv quoque verbum huc spectare puto, primura

ab Aristot. usurpatum , cum notione vocem tollendi, emittendi;

3, 33, 4: dvefcbvr^aav H^a ^ml Ttlelovg . . . dixead^ai (pdaviovTeg

(scil. Tov 7z6lei.iov); idem fere apud att. scriptor. simplex ex-

primit.

7) his addo dvaacoQeveiv,quod ap. unum Polyb. exstat,

cujus simplex primum apud eundem occurrit eadem fere cum

significatione exstruendi; cf. 8,35,5: rov xobg dvaao)Qevofxa-

vav, et 16, 11, 4: Sid tov Ttlrjd^ovg Tfig acaQevoiihr^g y^g.

B. Composita ea, in quibus praep. dvd pro alia quadam

est sumpta:

a) attica sunt

1) dvadidovaL, ap. Polyb. idem quod diadidovaL, distri-

buere his locis : 2, 33, 4 : dvadovreg . . . ra SoQaTa t(ov axxto-

Ttiv iq)eaTclrtcov Talg TtQclrtaig aTteiQaig] 5,64,1: ^mTa yhri mxI

yuad^ f]li/iiav dielovteg dvidoaav h/AaTOig Tovg e^tiTtjdeiovg

y.ad^07tlLaf.iovg. In lingua att. vulgo notat procreare, de terra;

paucis locis est porrigere, offerre.

2) dvayualvTtTeiv, apud atticos scriptores non est exceptis

duobus Xenoph. locis, sed illis medio genere usurpatis sensu

neutrali, revelari. Sed ap. Polyb. activo in genere exstat pro

HyLalvTtTeiv vel potius dTtomlvjtTeiv , aperire alicui aliquid;

4, 85, 6: 7tQog TOvgl4^yaiovg dvayixxkvTtTeiv Ti tovtojv; similit.

ap. Eurip. loyovg dvcxvi.

3) dva/iliveiv pro /.aTor/liveiv (quod apud Platonem et

al. saepius), aliquem in lecto considere jubere; 31, 4, 5: ovg

fnev elafjyev, ovg d' dvsYlive.

b) verbum, atticae orationis non est

dvaTtTveiv, quod etiam ap. Hippocr. et Soph. exstat pro

sursum spuere; ap. Pol. est expuere, i. q. dTtOTtTveiv ap. Xen.;

12, 13, 11: ^/.o%Uag avTOjndTCjog ^aditcav TtQorjyelTO Tfjg Tto^Ttfjg

avTc?. aialov dvajtTvcav.

f|i

/

;

--' /.=x^'

— 12 —c) composita recentiora sunt

1) dvaavidTtTeLv, primuni ap. Theoplir. cum notione eflfo-

diendi; ap. Pol. i. q. zoTaaza/rmi' ap. scriptores atticos, ever-

tere; 16, 1, 6: rovg vaovg iyi ^€f,iEluov dveoy,a\pe itoXkovg,

2) dvaOTqatOTcedevuv, primum ap. Polyb., pro ^iexaaxqa-

TOTcedeveiv (Xen.), castra movere; 1, 24, 4: eTHTteoibv avrdig

alq)viduog dvaOTQaTOTtedevovOi . . oxedov elg teTQaxooxMovg

dTthfveivev. 3, 110, 4: (rdiog) dvaoxQaxoTtedevoag TtQofjye,

4, 18, 9: dveoTQaroTtidevoav, dftoXutovreg (pvXa/JjV TtHv xeix^^iv^

C. Ea denique composita affero, de quibus quamquampraepositio dvd plena vi addita est tamen aliquid ab atticis

scriptoribus diversum notandum est:

! Proprius est Polybianus usus hujus praepositionis in

verbis mittendi, ducendi etc, in quibus ei subest propria vis

„hinauf;" qua re de eo dici solet qui ad aliquem dignitate

superiorem ducitur, mittitur etc. ^. Hujusmodi est

1) dvdyeiv, quod quidem praeter scriptores lonicos etiam

apud Xenoph. hanc adducendi vim compluribus locis tenet.

Polybiana sunt exempla 8, 22, 7: vjtoyeiQLog lyivexo xolg

ix^Qolg yiai . . . dvrjyero TtQog xbv ^vrloxov] 8, 26,4: (ol eTti-

Ir^q&ivreg) dvtjyovro ^tQog xbv livvi^av] 20, 11, 5: if.i7teoiov

elg Tovg TtQOv.oiTOvg t&v Ma/.edoviov dvt]yeTO rtQbg Tbv OihTt-

TtoVj 39, 10, 2: coOTe fneTd Ttdoi^g v^Qeiog ovXXr^q^d^ivTag dvax-

d^fjvai dedef-iivovg ; 2, 8, 2: ov/ dllyovg . . . T(dv dXLO'/of.iivtov

dvfjyov. Praecipue igitur de captivis dicitur. ^

1) his videtur adjungondum esse ttvftdidouaxtiv 29, 19, 1, ubi codd.

praebont: ori xKrn rov xiaoov ^v tt» TIsQaevg i^TTr^Oeig medidQuaxeVj

eSo^s rfj avyxXt]T(p, pro antStSo.; nisi cum Hultsch. putandum est, epi-

tomatorem h. 1. aliquid mutasse et uvaS. pro anodidQ. scripsisse. Per

se enim non est, cur avaSi^Q. eodem modo quo (cvcaQ^xeiv (cf. p. 14, et

ex locor. numero 1, 50, 4. 2, 67, 6. 4, 12, 5 etc.) refugiendi , redeundi

not. accipere non possit; quod apud unum Pol. hoc comp. exstat, nonest causa cur id rejiciamus, cum permulta hujusmodi occurrant.

2) nobis nude est „hin ~ zu".

3) simil. 3, 5, 7 dicitur: Inl TiXog avayayeTv , aliquid perficore

(propr. ad finem ducere), quod Schweigh. non recte in ayayelv mutare

'%II

^

^^>

;

— 13 —

2) dva/AxXelo&aL,quod item uno Xenoph. loco^ Polybiano

sensu ad se vocandi („vorladen") sumitur. 1, 32, 3: eyvcooav

01 TtQoeoT(jjTeg dvav.aXelod^ai y.al jtelQav avvov Xafi^dveLv;

3, 71, 6: dva'/,aleodi.ievog . . . Tbv ddeXqov, 5, 16, 1: dva/£c-

leodfievog Tbv ^^QaTov jtaQe/dlei S^aQQelv. Adde passivi gene-

ris exempla 20, 11, 10: elg vTtoxpiag ... ifiTteowv vml Tilog

dvayilrjd^eig eig^^Pcofir^v iy^t fieTrjXka^e Tbv ^iov. Item 32,21,4

aliisque compluribus locis.

3) dvaTti(.i7teLv, etiam ap. Xen., sed cum notione mit-

tendi in montem {elg Tag a/Qag)] ap. Polyb. simpliciter mit-

tere ad aliquem significat; 1, 7, 12: &v dvaTtefxq&ivtcov elg

Trjv '^Pcofxrjv (de vinctis); 29,27, 9: TtQOOTd^avreg avTolg IIo-

XvaQaTov dvaTtifiTteLv elg ^Pcofii]v; 30, 9, 2 i. q. loco anteced.

Add. 5, 28, 4: iTtLOToXai TLveg dve7tifiq)d^r^oav TtQbg avTov.

4) dvacpiQeLv, ap. att. script. saepius cum vi renuntiandi;

ap. Polyb. compluribus locis „perferre aliquid ad aliquem"

(Schweigh.), velut 2, 23, 9: Tolg V7toTeTayfiivoLg dvacpiQeLv

BTtiTa^av dTtoyQacpdg. 2, 24, 10: 'zaTayQacpal dvrjvix^rjoav.

6, 36, 6: TtQbg Tbv x^^l^^^QXOv dvacpiQeL Tb ovvS^)]fia. De epi-

stolis: 5, 38, 2 et 3; 15, 29, 6 etc.

5) ejusdem generis est dva/ofiiCeLv , adducere ad aliquem

(ap. Xen. dvcr/. tl elg Tr]v d/QOTtoXLv etc). 21, 29, 4: eyQaipe

Toig QovQLevoLV dva'/OfiiKeLv Tovg avdQag cbg avTov. ^

2. Alia sunt

1) dvao/evd^eLv (ap. Xen. est transferre, opp. /aTao/evd-

^eLv), apud Polyb. est abolere: 9, 31, 6: dvaoKevdueLv fiilXeTe

owd^/f/ag, bQ'/ovg, Tag fieyioTag 7tioTeLg 7taQ dvd^QC07t0Lg;

voluit, quia vs. 8 subsequitur Inl T^log ayaysTv; sed haud ita raro comp.

et simpl. verba eadem notione inter se conjunguntur. Cf. exempl. sub

inavdyetv etc.

1) h. gr. 7, 4, 33; ubi tamen aliquid a Polybiano usu discrepat, cum

vertendum sit: in jus vocare. Verba sunt: olSs uQxovTsg .. avexalovvTo

(airrovg) eig Tovg (xvQiovg ..

' xal inel ov/ vn^xovov, xaTedixaaav avT&v.

Simil. Lys. p. 144, 34.

2) activum hujus verb. in lex. Schweigh. non affertur neque haec

notio.

t

»»•

— 14 —

9, 32, 8 id. 12, 25, 4: Tlfiaiog iTte^dlsTO iml t^v yLOivrp^ (prj-

(iTqv dvaay£vdt€iv.

2) dvcrvQexeiv] ap. Thuc. praep. notione propria („hinauf");

apud Polyb. est ut apud Homerum recurrere, et proprie, ut

1, 50, 4: del tovq dvaTQixovtag evLTdTTOvreg] 2, 67, 6: dveTge-

Xov elg Tdg e^ dQxf]g Td^eig etc, et improprie: 2, 13, 4: dva-

TQexeiv eTteiQtovTO yiaTa dvvaf^iv, „ emendare pro viribus pec-

cata"; praecipue cum voce XQOvoig conjungitur, ut 1,12,6

etc. , cum notione paulo altius repetendi.

3) huic composito verbo adjicio dvarM^itead^ai , a Polyb.

Herodotea illa notione redeundi usurpatum: 1, 38, 5: "Piofialoi

T&v £x Tfjg vavayiag dva/,o^ia&evTiov dia/,ovaavTeg. 3, 74, 8:

dveKOfxiad^aav . . elg Tr)v nhxyievriav etc.

4) proprium est Polybii verbum dvaUeiv cum notione

abeundi: 5, 29, 8: avTig elg TtaQaxeifiaaiav dvelvae. 2, 32, 3:

dvelvaav h tQv TOTtwv etc. Att. neutraliter exstat pro: sol-

vere alqd. etc.

5) dvayiTaad^ai , apud Polyb. est aliquid recipere (ut apud

Herod.); 2, 1, 6: dve/.Tato ra zaira tijv 'l(ir]Qiav 7tQdy^aTa\

vel i. q. dvala^^dveiv scriptorum atticorum i. e. recreare ali-

quem: 3, 60, 7: dve/TaTO 'ml Tag ipvxag yial Ta awf^aTa Ttuv

dvdQ(dv] vel alicui aliquid restituere: 3,77,6: TtaQelvat ...

TTjv elevd^eQiav dvayiTr^adfxevog ^lTahwTaig etc. Apud Xenoph.

(et Herod.) est: aliquem sibi reconciliare.

ANTLA. Composita, in quibus dvrl praep. abundat.

a) Attica sunt

1) dvd-oixoloyelad^ai, qxxodi verbum ex antiquioribus scrip-

toribus uno Dem. loco ^ occurrit cum not. mutuum pactum

ineundi. Apud Polyb. significat

*r.

1) p. 894, 26. \

— 15 —plerumque: fateri alicui aliquid vel declarare: 5,56,4:

TO0 d' lAvTidxov TtQog avtbv dvd^ofioloyrjaafAevov , diOTi . .;

10, 38, 3 : Tijjv dvd^Ofioloyrjaafxevwv didTi . .; 12, 28, 7 : ymI

di(ki TOiovTog eaTiv, avtbv dvd-OfioXoyovfxevov evxeQeg TtaQa-

aTfjaai Tbv Tifiaiov', 29, 17, 1 : Aev'uog . . . itQog Tivag TtoX-

hxMg dvd^WfioloyelTO . . . firjdev ewQaxevai cpo^eQWTeQOv . .

.

q^d^kayyog May^doviyi^g ; 30, 8, 7: did tCjv ^aadvwv eleyxofie-

vog dvd^wfioloyeiTO yxxl avficpwvog 9jv Ttdat . . . Adde 15,25,4:

Tbv Tflg ^aailiaarjg d^dvaTOv dvS^wfxoXoyifjaavTO (fatebantur se

reginam necasse, vel nude: reginae mortem indicabant); 15,

27, 9: TtQbg ovdev tCjv "keyofievwv dvd^OfioXoyovfxevog e^edvd-rj;

32, 7, 10: TtQbg di Tovg evtvyxdvovTag aTtltog dvS^wfioXoyelTO

TteQi Tfjg TtQa^ewg. Majorem vim haec praeposit. videtur

servasse 10, 45, 10: tovto 6" eOTai /a^tv tov did TavTrjg

Tfjg TtvQaeiag eavTolg dvd^ofioloyr^aaa&ai , di&tL TtQoaexovat,

cum indicet, vicissim id fieri; sed tamen etiam hic deesse

potest.

Aliis locis notio hujus verbi inclinat ad vim consentiendi

vel assentiendi: 5, 105, 2: dvd^ofioloyrjadfievoi TtQbg acpdg

VTteQ Tdov yiaTa fneQog^ yuxl '/.vQwaarteg Tag dialvaeig, exwQi-

adijaav. 15, 19, 9: TtQea^evTag e^ertefiTte Tovg dvd^Ofioloyrjao-

fievovg TteQi tovtwv. 28, 4, 4 : Ttdai Tolg elQrjfievoig dvd^wfio-

loyrjaaTO. 28, 20, 6 : Ttdai Tovroig dvd^Ofioloyrjadfxevog. 32,

5, 3 : yial tovtwv fudQTVQag ijtoiodvTO Tovg neQi Tbv Ti^eQiov.

^ilv dvd^Ofxoloyrjaafievoyv fj avyyilrjTog Tbv aTe(pavov d^tede^aTO.

In elocutione attica eadem haec simplex bfioloyelv com-

prehendit nisi quod „fateri" etiam verbo ^tQoaofioloyelv etc.

attice reddi potest.

Ex decompositis affero

2) dvTi-MXTalhxtTea&aiy etiam ap. oratores, sed cum no-

tione commutandi aliquid aliqua re (r/ Tivog, dwi Tivog; vel

vTteQ Tivog ap. Isocrat.); ap. Polyb. est reconciliari alicui: 15,

20, 5: ov firjv dXkd Tig av ely&twg Tfj Tvxjj fjiefj.\pdfA.evog €7tl

T&v dvd^QWjceiwv TtQayfxdrwv ev TOiovTOig dvTi-A^aTaXkayeirj,

quod attica in lingua Y,aTakkdi:Tead^ai est.

\r,

— 16 —Huc referenduin esse puto

3) ovTiTtaQdyetv, quod uno Xen. loco^ ante Polyb. occur-

rit, cum ap. hunc compluribus locis legatur; absol. positum

est 1, 84, 4: 6jQfir]Gav dvriTtaQdyeiv iv To7g htaiS^QOig ; c. dat.

pers.: 3, 90, 1: dvTLTtaQf^ye To7g Ttole^doLg dsl (de Fabio

dictum); 3, 92, 6 idem; 4, 10, 2: dvTiTtaQdyeiv Toig ^hcoMgTtQoaiQOVfxevog ; 4, 10, 3 id. {amolg).

!AvtI indicat, aliquem inimicum aliquid in hostem facere

velle, quod per se intellegitur;quod idem subintelligendum

esse puto, ubi hoc decompos. c. dat. rei jungitur: 1, 77, 2

et 4: d. TaXg VTtioQeiaig; 3, 53, 4: d. Tolg TtaQiOQeiaig ; 3,

101, 1 : Talg aKQioQeiaig.

b) Ex iis quae a recentioribus novata sunt affero:

1) dvTicpdodo^elv^, ap. unum Polyb. 1, 40, 11: Sci^ia Si

T(p TOVTiov dlooxeQeateQav yevead^ai Trjv avf.i7tloY.rjv dvTKpiXodo-

^ovvreg ol t&v eXecpdvTtov eTtiaTdTat TtQog tov l4adQ0v^av, vLal

fiovlSfievoL Sl' avTdov TtOLfjaaL to 7tQOTeQ7]fiay Ttdvteg &Qfirjaav

ETtl Tovg TtQOMvdvvevovTag i. e. gloriae cupiditate inflammati

laudem velle mereri Hasdrubalis. Eodem modo usurpatur

simplex ap. PoL; cf. 1, 16, 10: (fLlodo^&v elg Tovg "EXlrjvag

„gloriam quaerere ex beneficiis in Graecos collatis" (Schw.);

aliis locis similiter.

2) dvTL^LloveLxetv, primum ap. Pol. , c. not. rixandi,

contendendi, aemulandi cum aliquo, ut att. simpl. 3, 103, 7:

TtQdg TtdvTa dvTLcpLloveL^ofjvTa ; 32, 7, 16: /a^iv Tod TtQbg

firjdiv dvTLg)LXoveLy£Lv Tfj avyAlrp;(t).

Ex decompos. profero:

3) dvTLTtaQaTtoQevead^ai y de quo verbo idem annotandumest ac de v. dwLTtaQdyeLv ; hoc ap. unum Polyb. exstat; 5, 7,

11: de^Ldov TtaQa TtldyLa tljov GQoyiidv xai iluXfdv dvtLTtaQa-

TtOQevofievcov Tdlg xwQaLg (jtaQcoQeiaLg ex conj. Schweigh.)

1) Cyrop. 1, 6, 43: er aoi ijil (fdXayyog &yovTi &kXo^iv no&sv ot noU-fiioL (paivoivTo ^ xccTu nQoacDTiov, bniag ^Qh avTinaQayeiv, „contra hostemducere exercitum" vertitur in Steph. thes.; h. 1. referendum videtur adillud quod dicitur contrarium iter Lacedaemoniorum more factum de quosuo jure dicitur. Cf. VoUbrecht proleg. ad Xen. Anab. § 34.

2) Cf. p. 9 &fi(fido^Hv, et not.

•^

"

A

— 17 —4) dvTLTteQidyeLv

,prim. ap. Polyb.; 1, 22, 8: Ttore fiev

yiaTct 7tQ(jOQQav, 7tOT€ d'dvTL7teQLdyovTeg Tccg e/, TtJov Ttlayicov 7tQoa-

7tL7tTovaag efi^oldg; illud contra hostium navem ex verbis

ipsis apparet. Idem dicendum est, de verbo

5) dvTLTteQiiaTdvaL,primum ap. Aristot. et Theophrastum,

cum notione comprimendi; ap. Polyb. legitur 1, 23, 10: ^tdvtrj

y,aL 7tdvTiog dvTL7teQLLaTafievcov %al avvdiavevovTcov t(jov oQyd-

viov, pro „ circumobsisto " (Henr. Steph. in Thes.)

Sensu translato usurpatum est 4, 50, 1: avrol de tov

Ti^oiTtjv eK Tfjg May,edoviag enayayovTeg dvTL^teQLOTrjaeLv t(J)

TlQOvaicc cpo^ovg Aal y.Lvdvvovg, „vicissim^ timore et periculis

aliquem circumdare" vertit Schweigh.

Ap. script. att. legitur zaxa, yJvdvvov, Ttolefiov tlvl 7teQL-

LaTdvaL.

6) dvTiTteQLaTtdv, prim. ap. Aristot., sed proprie; ap.

nostrum significat aliquem distinere^: 2, 24, 8: lv' efA^alovceg

elg Trjv Tdov Boicov ywQav dvTL^teQLa^tdoat Tovg e^eXrjkv&OTag

;

2, 45, 6: 7tQayfiaTLy,(jog dvTL^teQLajtdaavtog eyeivov yxxl kvfir]va-

fievov Tag htL^oXdg avr&v.

Hac eadem notione sumitur ap. Aristot. et PoL 7teQL-

a7tdv^ ap. Xen. dvtLa^tdv, quod etiam ap. nostrum in usu est.

B. i^vTL in his exemplis alius praepositionis locum tenere

videtur

:

1) dvTL7ti7tTeLv^, primum ap. Aristot. et Theophr., eandem

fere vim atque htL^ti^tTeLv verbum atticum habere videtur 3,

19, 5: OL de '^PcofialoL ^ecoQOvvTeg Ttjv tcpodov Tdov ^IIIvqkjov

eveQybv yjxl avvTeTayfievr^v, dvTe/teaav Tdlg OTteiQaLg '/xxTa^thf/,-

TLyCbg, „irruere in aliquem" Schweigh.

2) dvre^dyeLv, etiam ap. Xen.^, pro „vicissim exporto",

de mercibus ; ap. Polyb. est contra aliquem educere vel exire

;

priore significatione exstat 2, 18, 6 : 7taQayevofievcov de Ttdhv

\

1) fortasse avrl praep. unum abunde indicat, in vel contra aliquem

directum esse aliquid, ut priore loco.

2) nldvTineQlanaafjia- ^fjLnoSiov^ Suid. [impedimentum].

3) cf. p. 19.

4) vect. 3, 2.

\

. \

/

/

'j»5**^

\

— 18 —Tdov KelTdov . . . , Tdre ovy. eT6Xfxi]Oav dvTe^ayayeiv ^PtD/nawi Tce

OTQardTceda; viin intrans. praebet 3, 66, 11: ovdevdg ocpiGiv

dvTe^dyovTog yiaTeoTQaTO/tidevae,

C. Ab usu atticorum scriptorum sunt diversa/ quamquampraep. suam habet signiticationem

:

a) dvTi^dlleLv, quod est ap. Tbuc. in vel contra aliquemmittere; ap. Polybium usurpatur de jaculis quae modo missaremittuntur in eum qui misit ea: 6, 22, 4: wOTe /laT' dvdyzrjv

evd^kog drco Tr^g 7CQioTt]g e[.i[3olr^g yMfucTeoi^aL /,al (.u) dvvaoO^ac

Tovg TtoleiAiovg dm^dlleiv.

b) ionicae vel poeticae orationis sunt:

1) dvTYixelv (ap. Eurip., Gallim.): 21, 28, 9: dvT^xovv ^QogTov erATog ip6g)ov.

2) dvTiTcaleiv, quod primum ap. Hippocr. in usu est, cumnot. resistendi: 18, 46, 15: tovtcov di ineytOTOv Itl to iiir]div

iyc Tf^g Tvxr^g dvTLTcaioaL ^cQog Tr^v i7ci^oX/]v, dll' mclGtgUiTiavTa 7CQog eva yaiQov i/LdQai.ielv,

3) dvTiJcvelv, apud Phocylid. et Soph. ex superioribus

scriptoribus occurens; 25, 3, 20: cke . . tu Tf^g ir<;/?;g ccvt-

ijcvevoe, 7cdvTiov (.leTQiioTaTog (/]*/) i.e. fortuua adversa; „reflante

fortuna" (Schweigh.)

4) dvTLorf/Mv\ ap. Aeschyl. et Eurip.; pensare, ponderarealiquid aliqua re: 29, 22, 2: r/avr] i) r% To7g 7caQd l6yovTa /MTd Uyov i^cLTQlipaL, yav tlvl ovveQyr^oj] /al 7CQ0O&fp;aL

Tr]v avTf^g Q07cr]v, av^Lg olov i/. jneTa/ieleiag dvcLOr^/ovv /jxl

IviLialveo&aL Ta /aTOQd^iof.iaTa 7caQd 7c6dag.

5) dvTL(fcovelv, ap. tragicos usitatum; respondere: 8, 18,11: idv JCQOode^dfievog Trjv i7CL^oh)v li%aLbg dvTiq)iovf]Oi] TolgjceQL NL/6fiaxov; 8, 19, 8: dvTecpcovt^oe , /mI TcaQaxQfjfia Tcdhvi^i^cefixpe tov l^QLav6v etc.

c) a recentioribus sunt formata

a) et praeter Polybium apud alios quoque scriptores

exstant

:

m

i

— 19 —

1) dvTLSoSeiv ^, prim. ap. Polyb. , inter se dissentire : 2, 56,

1: iv 7coXloTg dvTLdo^Cov /al TdvavTia yQacpcov avTcp; 16, 14, 4:

^fxcdv dvTLdo^ovvTcov TCQog avTovg (qui falsas res tradunt).

2) dvTL/uveloS^aL, prira. ap. Aristot.^ not. propria. Ap.

nostrum exstat 2, 66, 3: ov Svvdfievog di la^elv oidev dQyov

ovd' i^OTclov did to TCQog 7cdv iTolf.aog dvTr/dvelo&aL tov Kleo-

fiivr], occurrere.

3) dvTL7CL7CTeLv, prim. ap. x^ristot. (et Theophr.); c. not.

repugnandi, contra spem eveniendi: 16, 2, 1: t(ov /aTa tyjv

jcohoQ/iav dvTLTCLTCTOVTCov avT(p; 24, 13, 5: 6/rdr€ tovtcov

dvTL7CL7CT0L TLg 7CQodi]lcog TOig V7cb ^Pcofialcov yQacfOfiivoLg etc.

Adde 2, 49, 8: av dvTL7CL7CTr] ra Tf]g Ti;/r;g.

4) dvTL7cohTeveod^aL, ap. Dinarchum (et Phalar.): 1, 8, 4:

TLVQLog yevof-ievog tcov dvTL7cohTevoiLtivcov, adversari alicui in

re publica. 4, 14, 2 : twv dvTL7cohTevof.iivcov y^cTrjyoQOvvTcov

avTov; etc.

5) dvioLy.odofielv, prim. ap. Polyb., „praesertim dejectas

ab oppugnatoribus partes muri instaurare": 1, 42, 12: ov ftrp^

dll' ye OTQaTr]ybg . . . ovdiv 7caQihL7ce tcjov dvvaTcov , dhkd Ta

fiiv dvTOLyodoficbv Ta 6" dvTLfieTaXkevcov ov Tr]v Tvxovoav d^coQiav

TcaQetxe Tolg v7cevavTtotg; 16, 30, 6: dtd tCov fxeTdlXcov r^yytQov

o\ Mayed6veg t(o zara ro 7ce7CTco/.bg vTcb t(ov evdoB^ev dwci)-

y,odofir]fiivci) Teixet etc.

6) dvTocpd^alftelv^, prim. ap. Pol., resistere, adversari;

usitatissimum verbum apud nostrum: 2, 24, 1: 7caQa^6hog

dvToq)&alftr]oag [7CQ6g Tt\ 1,17,3: mcila^ov ^aQvriQag 7cqoo-

deiod^aL 7caQaoyevf^g , dC I]g dvTOcpdaXf-telv dvvr]O0VTaL Tolg 7Coh-

fiioLg; 23, 16, 3: 7CQbg to 7clf]Sog dvTocpd^alfMelv „adversari

voluntati" (Schweigh.); multisque aliis locis.

1) non in lex. Schweigh.\

1) cf. p. 9 V. itfKfiSoUlv; ap. Plat. eadem cum notione avriSo^d-

Ceiv legitur.

2) un. loc. de gen. an. 4, 3, ubi xcveTv et avitxivelv inter se oppo-

sita sunt.

3) dtp^alfielv non exstat, sed dtpd^aXfiiav etiam ap. Plat. cum signif.

dolendi ex oculis.

2*

\:\

/

i

— 20 -

Ex decompositis addo

7) ctvTajtoGTtXkELv: 21, 45, 22 : Si^/jQOvg di eYxoGt didoTco

^vTioxog, dc h&v TqaJjv ccD.ovg dvra/coGTilhov (priorum loco

mittere alios).

Adde 32, 5, 3: ^ Gvy7,h]Tog tov GTecpavov a/tede^aTO , . .,

'ml Tct (xiyiGTa tCjv 7taQ avTfj vof.utof.itviov dioQcov avTa/teGTeile.

8) avTiTtaQaytelGiP^ai,prim. ap. Pol. „e regione sitiim esse,

oppositum esse" (Schweigh.): 3, 37, 7: ^ d* EvQco/trj TavTaig

afKpOTiQaig (sc. x^^Q^^Qi ^^ ^ov jtQog tijv f.ieGrjf.i^Qiav To^tov

€7taxovGL Tfjg y,ad^ ^fiag &aXdTTrjg d/tb tCov dvaToltov cbg TtQog

xdg dvGeig) cog ^tQog Tag aQV.TOvg avvi7taQd'/,eiTat '/.aTa to gvv-

exeg d/to tCov dvaTolcdv /taQrjv.ovGa axQt /tQog Tag dvGeig, i. q.

i^ ivavTlov /taQdvieiTaL,

/?) apud Polybium unum in usu versantur:

1) dvTifteTaXlevetv^ „cuniculos contra agere" (Schweigh.)

1, 42, 12 (cf. s. dvTorAodoLtelv p. 19); 16, 31, 8: tov dvTtfie-

TaXkevetv Tolg /tolefuoig d/teGTrpav.

2) dvTt/tvQGeveiv, „vicissim igne signum dare" (Schweigh.):

8, 30, 2: Tov fniv ^vvi^av tdet Gvvdxpavva tTj /toXet . . . dvdipat

TtVQ i/ii Tov Tdcpov . . ., Tovg di /teQt tov TQayi/Mv, ckav

tdcoGt TOVTO ytvofievov, tvdod^ev avTt/cvQGevGat.

Ex decompositis huc spectant:

3) dvTeficpalvetv^, adversari: 18, 28, 12: /teQt tovtcov dvay-

'/xxiov ?jv 7tQoet7teiv xdQtv tov fir^div dvreficpaivetv Tatg fjfieTt-

Qatg d/cocpdGeGtv.

4) dvre/ttG/co/tTetv , vicissim cavillari cum aliquo [itvd]-,

18, 7, 5 : 6 di TiTog ov/ dr^dcjjg ftiv rf/ove tov OtXi/t/tov

xlevd^ovTog' ftrj ^ovXofxevog di TOtg allotg do/elv, dvTe^taGyjjoipe

Tov (DiXt7t7tov,

1) ^ETttXXsvtiv ap. Plat. (pol. p. 288 D) est aera eruerc.

2) ijLi(f(iiv€iv att. propr. ot trans. vi usurpatur {Iv xaroTiTQi^ etc. ap.

Plat). De decomp. cf. adn. Schweigb. ad h. 1. (18, 11, 12).

M i

— 21 —

Ano.A. Praep. d/tb abundanter exstat nuUam novam notionem

simplici verbo addens

a) in verbis quae in oratione attica usurpantur, cujus-

modi sunt:

1) d/caUoTQtovv , ter ex script. att. prolatum^, cum sim-

plex verbum eadem notione apud illos sit vulgatum, apud

nostrum perrarum. Compositum compluribus locis Polyb. legi-

tur: 1, 79, 6: ^aQdw . . . d/cijlloTQtchd^ri KaQxrjdovicov ; 1, 82,

7 : Ta '/aTa Trjv :SaQd6va . . . eTvyxavev d/crjlloTQtcofiiva ; 2, 50,

5 : TceQtxaQcjg ?jv (6 "^QaTog) Tcp firj . , . tov liviiyovov elg Tilog

d7crjlloTQtcoftivov lavTOv ; 3, 77, 7: ^ovUftevog . . . d/calloTQtovv

Tfjg TCQog ''Pcoftaiovg evvoiag [Tovg 'iTahcIrcag] ; 10, 6, 3 : Sc/cav-

Tag d/crjUoTQtco/Jvat '/al /cohfiiovg avTolg 7caQeG'/£va'/£vat

iecprj); 30, 1, 6: rc3v . . . 'Pcofxaicov d/crjUoTQtcofiivc^v Tfjg . . .

Evftivovg evvoiag, Adde 21, 20, 8: dtdovcog [^vctoxov] /caQa-

XQfjfccc Tag /cQOTeQOv dcp ijfic^Jv d^crjlloTQtcoftivag /cdletg; 32, 5,

7: d7cr^UoTQicoTO {ij Gvyylijcog) tov ^aGtUcog; 39, 14, 8: t&v

alhov 'Elhjvcov Gxedov d/cdvccov d/crjUoTQtcofiivcov Tfjg 'Pcofiaicov

cpthag.

2) d/codtdovat; praep. supervacanea est in illa dictione

Gtjvd^rjfia d/codidovat, quae legitur 8, 22, 5: to Gvvd-rjfia

TCQOGGVQi^ag 6 BCoUg d/cidco-ze; 2, 67, 1: to Gvvd^rjfxa . . . d/ce-

dod^ij; 3, 105, 4: tov GwS^tjfiaTog d/codod^iwog ; multisque

aliis locis.

3) d/coTcUvav Ttva d/co Ttvog; activo in genere hoc con '

att. non occurrit, quod est Hippocratis; in passivo semel e

Isocr.^ affertur, sed nudo cum genetivo conjunctum; /chxvav

in attica dictione vulgatum. 3, 57, 4: ov ^ovUfievot /caQ

a/aGTa diaG/cav ttjv dtrjyr^Gtv ovd" d/to/cUvav d/cb Tfjg /CQay-

ftaTt/fjg v/cod^iGecog Tovg cptlrj'/oovvTag.

4) d7coGtco7cdv, quod comp. ex att. script. uno Isocr. loco

reperitur. Schweigh. affert 30, 20, 9: 6 di jaGtUvg Gvfifii^av-

\\

1) Plat. Tim. p. 65 A. Dem. p. 255, 3. Isocr. p. 423 E. (praeterea

ap. Aesehiu. et Hippocr.)

2) Panath. p. 277 D.

v^'

— 20 - — 21 —

Ex decompositis addo

7) avTarcoGTellEiv: 21, 45, 22 : df.i/^QOvg di sYyioai didoTio

^vrloxog, dv hGv tqlcov alXocg avTanoOTellcov (priorum loco

mittere alios).

Adde 32, 5, 3: ^ Gvyvltjcog zov GTecpavov a/tedi^aTO . . .,

Tuxl ta f.dyiGTa t(ov 7taQ avTjj voi.ulof.dviov dcoQiov arraTteGTeile,

8) avTi7caQay.€lGS^ai,prim. ap. Pol. „e regione sitiim esse,

oppositum esse" (Schweigh.): 3, 37, 7: /}6* EvQC07trj Tavraig

aj.icp(yveQaig (sc. xcoQaig, dt tov ^tQog rryv fieGi]fi^Qiav To^tov

ejte%ovGi Tf^g ^m^ ^jndg ^alccrci]g a7tb Ttov avaTol(ov cog ^cQog

rag SvGeLg) cog ^tQog Tag aQVJtovg avTL7taQCiy,eLTat /MTa to gvv-

exeg aTcb tCov dvaTolQv ^caQijmvGa axQt 7CQbg Tag dvGeLg, i. q.

i^ evavTLOv jcaQa/XLTaL,

/?) apud Polybium unum in usu versantur:

1) dvTLiLeTaXleveLv^ „cuniculos contra agere" (Schweigh.)

1, 42, 12 (cf. s. dvTOL/odofieLV p. 10); 16, 31, 8: tov dvTLfxe-

TalXeveLv ToXg ^colefiiOLg d7ceGTt]Gav.

2) dvtL7cvQGeveLv, „vicissim igne siguum dare" (Schwcigh.):

8, 30, 2: Tbv fiiv ^Avvipav tdeL GvvdipavTa Tfj 7t6leL . . . dvdijjat

TtvQ e7ii Tov Tacfov . . ., Toig de 7teQl rbv TQayr/ov, atav

YScoGL TOVTO yLv6f.Levov, evdod^ev dvTLTtvQGevGai.

Ex decompositis huc spectant:

3) dvTeficfalveLv^, adversari: 18, 28, 12: 7teQl tovtcov dvay-

'/mov 9]V 7CQoeL7ceLv x^Q^^ ^oD firfiiv dvTeficpaiveLv Talg ^fieTe-

QaLg dTtotpaGeGLv.

4) dvTe7tLG/xo7tTeLv, vicissim cavillari cum aliquo [Tiva\\

18, 7, 5: 6 de Thog ov/ drfiCjg fiiv jj/ove tov 0l?J7C7COV

xXevdtovTog' f.Li] ^ovl6f.Levog de Tolg alloLg doy.elv, dvTe^ceG/ioil^e

rbv 0ih7C7tov.

1) fiajaXXevetv ap. Plat. (pol. p. 288 D) est aera eruerc.

2) lfx(f>(dvHv att. propr. et trans. vi usurpatur {Iv xuTOTnQio etc. ap.

Plat.). De decomp. cf. adn. Schweigli. ad h. 1. (18, 11, 12).

A. I

Ano.A. Praep. d^tb abundanter exstat nullam novam notionem

simplici verbo addens

a) in verbis quae in oratione attica usurpantur, cujus-

modi sunt:

1) dTtalloTQLOvv , ter ex script. att. prolatum^, cum sim-

plex verbum eadem notione apud illos sit vulgatum, apud

nostrum perrarum. Compositum compluribus locis Polyb. legi-

tur: 1, 79, 6: ^aQdcj . . . d7tr]XXoTQLio&r] KaQxrjdovuov ; 1, 82,

7: rd zara t^ :^aQd6va . . . kvyxavev dTtrjlloTQLiOfieva; 2, 50,

5 : 7teQLyaQr]g 7jv (6 ^^Qarog) T(p fnr] . . . Tbv lAvriyovov elg Telog

d^tt]UoTQLiOf.tevov eavTOv; 3, 77, 7: ^ovl6f.ievog . . . d^talloTQLOvv

Tf^g 7tQbg "PiOfiaiovg evvoiag [Tovg ""iTahiOTag] ; 10, 6, 3 : &7tav-

rag d7ti]lloTQLio/evaL xa^ 7tolefiiovg avrolg 7taQeG/.eva'/evat

(eq)r]); 30, 1, 6: tCov . . . ^PiOfiaiiov d7tr]lXoTQLiOfieviov Tfjg . . .

Evfievovg evvoiag. Adde 21, 20, 8: dLd6vTog [^vtl6xov\ 7taQa-

XQfjficcrdg ^tQ^reQOv dcp f]fi(ov d^tr^lloTQLiOfievag 7t6leLg; 32, 5,

7: d7tr]UoTQiioro (^ Giy/lrfrog) rov ^aGLliiog; 39, 14, 8: tcSv

alliov "Elh^viov Gxedbv aTtdvTiov d7tr]lloTQLiOfieviov Tfjg '"PiOfiaiiov

cpLhag.

2) d7todLd6vaL; praep. supervacanea est in illa dictione

Gvvd^r^fia d7todLd6vaL, quae legitur 8, 22, 5: rb GMr]fia

TtQOGGVQi^ag 6 Bijolog d7tedio'/e; 2, 67, 1: ro Gvvd^r^fia . . . aTte-

d6&ri; 3, 105, 4: rov Gvvd^rifiarog d^todod^evtog ; multisque

aliis locis.

3) d7t07tlavav TLva d7t6 TLvog; activo in genere hoc coi

att. non occurrit, quod est Hippocratis; in passivo semel

Isocr.'^ affertur, sed nudo cum genetivo conjunctum; 7chxvdv

in attica dictione vulgatum. 3, 57, 4: ov ^ovUfievoL 7caQ

r/aOTa diaG7tav Tr]v dLr]yrfiLV ovd" djto^tlavdv d^tb Tfjg 7tQay-

fiaTL/f^g htod^ioeiog rovg tpLlr^/oovvrag.

4) d7toGLi07tdv, quod comp. ex att. script. uno Isocr. loco

reperitur. Schweigh. affert 30, 20, 9: 6 di ^aGLhvg Gvfifii^av-

1) Plat. Tim. p. 65 A. Dem. p. 255, 3. Isocr. p. 423 E. (praeterea

ap. Aeschiu. et Hippocr.)

2) Pauath. p. 277 D.

^mmm

— 22 —Tog avT^ Tod ra^iiov yvoig rrjv xfjg avyyilrfuov 7CQoaiQ€aiv elgTsXog djceoubjtr^aev

, oidevbg (f^aag ^cqoodela^ai ; notionemigitur tantum tacendi habet. Adde 15, 29, 10: al jcollalTdiv yvvaiyL&v i)dkog dQ&oai Tfjv dvad^v^iiav xal ^ceQr/A/Lr^aiv

avTfjg d7ceaico7ccov. 18, 4, 1: Tairr' ehccbv dyceouoycrjOev, 18,7, 2: Tov d" d7roauo7ci]aavTog; ibidem vers. 6: 6 de MaviedwvVTCO^ieididaag oaQddviov d^ceouoTcr^oe. 18, 34, 3: iceQl t&vTtoivrov d7ceoid)7ca. 18, 38, 3: toi^tcov di qcj^^vicov oi f,iev moiTcdvTeg d7ceaulj7cr^aav, b de 18, 51, 1: -cam' ehcdviegdTceoicjfTtt^av. 23, 14, 11: c'6aTe ^u) ^i6vov yLaTaTcXayflvai ndv-Tag, dXM yial tov IrfctjOavTa tov loyov chcoouoTcrjoai. 31, 19,6

:avworjoag to Xeyof^ievov . . . d7ceauo7crjaev.

d7coauo7cavTi, reticere aliquid: 32, 21, 9: 6 de . . . dvay^ca-QijOag TavTtjv Tt)v d7c6}iQiaiv dTceaiiOTcr^ae etc.

5) dicoxQr^od^aL \ „i. q. xQr^oOai'', adnot. Schweigh.: 1,

45, 2: (^ovl6fierog dyieQaioig djcoxQr^aaoO^ac TaXg e/uneQcovSQ^ialg. 3, 70, 9 idem: ^ekov . . . dy.eQaioig d7coxQt]aaad^aiTaig T&v KelTGjv bQ^caig. Adde 15, 25, 17: Ceaxe ^jcQ^Oeoiv)d7coxQrja^ai Tolg ^evoloyr^&eloiv eig tov jcQog ^AvtIoxov jc^le^iov.

b) Composita hujusmodi autiqua, non attica sunt:

1) d7cavay/Aterv, ex superioribus script. ap. Hippocr.«

usitatum. 4, 46, 6 : tCjv de 7tleioTcov 7caQohycoQovwcov ivexei-Qr^aav d^cavay^/taaOevceg ycaQaycoyidteiv. Adde 5, 24, 1: i^drj

Trjg c^oQag ovvayoi^Oijg, drtavay^Aato^ievog ahov OTQaTo^cededeiv-:^qI Trjv h T&v arevdbv e^odov exQt^oaTo OTQaTOTcedeia.^

1) duobiis qiioque Thuc. locis 6, 17 et 7, 42 pro vehementer uticitatur, ut praep. majorem vim rctinuerit; ex Pol. loc. hujusmodi est18, 15, 9: XQfovrai ^h yt\Q jois jrQOiUTctig ol arQcarjyol . . ^ia t6 avfi-(fiQOV 'oTav ys ^i^v iinoxQYiauiVTui

, XQmTm loiTrdv tbg 7T(>od'6Taig.'—

Ap. Dem. p. 555, 21 hoc comp. est: abuti.

2) p. 792 C (ubi TTQoaavayx. et aTravayx. oppos. sunt) etc.

3) priore loco codd. excepto C, qui iTtavayx. a Schvveigh. receptumtradit, m ^Travayx. consentiunt, quod Hultsch. restituit; altero idem Ca ceteris discrepat, cum tcjravTag avayx. tradat, ceteri, quorum in numeroest optimus A, ctjrav ttvayx. praebeant; twrovg omnes habent; qua reHultsch. recte corr. aTravayx. et cum Keisk. ai^Tov. An lcTravTag Avayxa-Cdfiivog tcvToig (yr(>«T07r£tf6i5ay uoster dixit, coU. Appian. civil. 3, 45

1

i

— 23 —

2) d7codt]lovv, „significare alicui" Schweigh.: 15, 4, 3:

7tQdg Maooavdoor]v dce^cefiTteTO ovvex(^g, d7todr]lav avTcp Tiva

tq67cov 7taQa^eprfyi6Teg ehv ol 0oivrAeg Tag OTtovddg. Adde

18, 19, 7: Tayjcjog e7tei.i7tov, d7todr]lovvTeg dfiq)6TeQ0i Tolg

f]ye^6oi To yeyovbg . . . Usitatum est hoc compos. ap. Hippocr.,

Aeschyl. (Aristot.).

3) d^to-MQvcpo^vv; ap. Herodot. vertitur paucis respondere;

ap. Pol. exstat 3, 49, 6:f;

ixev yaQ b 'Podavbg ij d' 'loaQag

7tQOOayoQev6^ievog, Q&tovreg 7caQ evMTeQav Tr]v TtlevQav, mto-

yiOQVcpovOiv avT^g [^^g Nrjaov] to ox^^ca /.aTa Tr]v TtQbg dllr]-

lovg av^7tTcooiv, Scliweigh. interpretante „fastigatam ejus

figuram reddunt", quod idem simpl. verbum significare posset,

si Polybius hoc edi voluisset. Apud poetas quidem veteres

simpl. in medio genere usurpatur notans fastigari (Hom. Dias,

Pind.)

4) idem dicendum est de verbo d^to^vveiv, ap. Euripidem

occurente.^ 1, 22, 7: hti TOVTteQaTog avrov 7tQ0Or]Q^0OT0 Oidr]'

Qovv olov v7teQ0v a/rwJtd.iifiVov .... 18, 18, 13: Cfilo7t6vcog

mtca^v^^ievcov tQv yteQaicSv, „quos (ramulos) magno studio

curaut ut sint praeacuti" Schweigh. vertit; o^vveiv satis.

5) dcpr^ovydteiv,

quiescere, non ingredi (aliquid). 2, 64,

h\ el d' mieivag Tolg loyioiiolg d(fr]Ovxdtoi , %aTa7tlr]^di,ievog

Totg htevavtiovg . . . V7tela^e Ttoir^aaaS^ai Tr]V dvaxcoQr^aiV elg

Tr]v oheiav.^ Hoc comp. legitur in Hippocr. (epist.); apud

Thuc. praecipue saepe simplex v. usurpatur.

c) Ab antiquis scriptoribus sunt aliena composita v.

haec:

a) in aliorum quoque recentiorum scriptis inveniuntur

1) d7tod^Y]Qiovv , familiarissimum nostro verbum, cum no-

tione efferandi: 1,67,6: ov yaQ olov dv^Qcoftivr] xe^(j^««^

\

[tvv XXnv . . aTQaTOTreS^vaag], quod cum parte quidem exercitus, ut

videtur, Philippus progredi volebat, sed nocte interveniente toto cum

exorc. remanere cogebatur?

1) Ap. Eur. Cycl. 456 hoc comp. exsistit in decomp. i^aTio^vveiv

2) C. un. i(fr}avx. habet, quod Schweigh. legi voiebat.

'4

^^^Kmamm^mmm HSPHW—BHMS

24 —\

xaxi^ Gv^4^alv€c Tccg Tocavrag dvvdixeLg, ckav &ia^ eig ogytjv

yial dia^olrjv efiniacooi Ttqog rtvag, cclX" d7ro^Qiovai>aL xbTelevTalov nal 7iaqaoTaTL7Li)v la^i(MveLv did'&eoiv. 1, 70, 1:d^eioQQv OTL TovTtov djcod^tjQiwd^evTcov 'MvdvvevovoL 7tQocfavC}gOL KaQxtjdoviOL ... 1, 79, 8: i^ovlevovTo 7t(Sg . . . a/ro^y-QtcoaaLev ra Tt^&tj TtQog Toig KaQxtjdoviovg. 1, 81, 5; ov^iovov Ta ocoiiiaTa tCov dv&QcoTicov yMi Tiva twv ev avrolg yevvco-

^evcov lli^cDv yial q^vjiidTcov d^todrjQLovod^aL ovjn^aiveL yial tb-Ucog d^ot]&rjTa yiveod^at, Jtolh di ittdhoTa rdg ipvxdg. 1,81,9:d7to&r^QtcoiytvTeg i^ioTijoav Tfjg dvOQcojtivrjg cfvoecog, miiltisquealiis locis. Hoc cornp. prim. ap. Pol. reperitur. ^

2) d7to^Mveiv% prim. ap. Tlieophr.; 32, 23, 6: TovgTmTd Tijv 'haliav dv(^Qco7tovg ovv. l^oileTo y.aT ovdeva TQOJtovd7to^rjUveod^at dtd Trjv jtolvxQOvtov elQrjvijV. Simpl. vulgoin orat. att.

3) djtoyiaQadovierv, prim. ap. Pol., cum not. exspectandi:

16, 2, 8: avTog vitb Tag vrjoidag dvaxcoQrjoag . . . ditemQado-X€t Tdv nvdvvov. 18,48,4: owe^ot^hvov ah(p ^tQeol^evrdgTte^Tteiv

. . ,Yva ^u) do/Sj . . . djto/MQadozelv Tr)v Uviloxov 7ta-

Qovoiav.^21, 36, 3: 7tolh jt^^og i^elaodfiLevog leiag dite/MQa-

d&/£t Toig i/ TTjg Ttolecog.

4) d^tof^taQTVQeh, testificari, primum ap. Polyb. ; 31,7,20:

TtXeloTd ye fiijv ovv/jQytjoav Tolg 'Podiotg TtQdg to Tvyftv ' Tfjg

ovftfiaxiag o\ 7teQt tov Ti^eQtov ... . Ohot ydq d^t^o/^taQTv-

QTfjoavreg ..jtaoL Tolg Tfjg ovyyhjTov doy/taoi Ttejtetd^aQxrj/Avai

Tohg 'Podiovg. Adde 31, 18, 4. 32, 1, 2. Attic. ita simpl.usurpatur, ap. Plat. simil. etiam i^ttfiaQT.

5) d7t07ttOTevetv, confidere; prim. ap. Pol.: 3,71,2: ol

ydQ^Pco^aioL TtQdg fitiv Toig bhljdetg Td^tovg tnd^tTcog elxov...,Tolg d^ i7tt7tedotg /al iptloig djte^tioTevov. ^

1) simpl. ^riQiova^ca invonitiu' Plat leg. p. 935 A ead. not. quasimpl.: efferari.

2) hoc compos. ex emendat. Keiskii (722) ab Hultscli. in contextumreceptum est, aptissimum hujus loci sententiae; Scliweigh. codd. scri-pturam ajidkXva^^ai servavit. Ceterum hoc v. etiam ex Clearcho , recentcom. poeta, citatur.

3) Un. B simpl. inlar€vov praebet.

(

hy

'V

— 25 —»

6) dTtooxeStdtetv, teniere loqui de aliqua re, prim. apud

Aristot.; 12, 3, 7: yxtd^djteQ Si y,al TteQt t&v -^mtd At^vrjv

d7teoyj^6ia7.ev. Ap. Plat. ita simpl.

7) dcfvOTeQelv, prim. ap. Pol. [et Ps. - Hippocr.] : 1, 52, 8:

airvog iv Talg 2vQa/ovoatg vTtifieve, Tovg VMTd 7tlovv dcfvOTe-

Qovvvag i/. Tfjg Meoorjvrjg dvadex6f.ievog i. e. exspectans eos qui

serius (quam ipse) advenerunt. 21, 22, 2: dcfvOTeQOvvTog di

Ttvog Td^ 7tQeo^evTCJv {t&v ''Podicov) eloeyjxlioavTO Tovg ^fiVQ-

vaiovg, cum in tempore non adesset. Att. ita simpl.

/9) apud Polybium solum exstant composita hujus gene-

ris haec:

1) djtod^tvovoO^at: 1, 75, 8: ovvd^ecoQrjoag /aTa Ttvag dvi-

ficov oidoeig djtod^tvovftevov to OTOfta {rov 7toTaf.tov), „arenae

aggere oppleri" (Schweigh.).

2) ditolotdoQelv: 15, 33, 4: tcJov d/ovodvTCOv o\ ftiv dite-

lotdoQOvv avTov, ot di 7tQocod^ovv. ^

3) d7tovQaye7v, „agmen claudere" (Schweigh.): 3, 49, 13:

d^tovQayrjoag fteTa Tfjg ocfeTiQag dvvdfiecog docfahfj jtaQeo/ev-

aoe TTjv diodov avrolg. 3, 47, 1: dvala^cov . . . Tovg Litjtovg

TtQoTjye TOVTOtg d^tovQaydv .... 5,7,11: dTtovQayovvTcov

avtqr T(ov KQt^Tdov; simil. 5, 23, 10. 6, 40, 7. Idem notat

ovQayelv 4, 11, 6.

B. Composita in quibus d^to praep. pro alia exstat.

a) Ex atticis his annumerandum esse existimo

d^tayyilXetv cum Ttohftov voce junctum, bellum indi-

cere, quod legitur 3, 10, 1: ''Pcof^taicov ... d^tayyetkdvtcov avrdig

7t6hftov ... elg 7tdv ovyyaTi^atvov , v7toXaft^dvovTeg avtovg

vt/^r^oetv Tolg dt/aioig, pro i^tayyikhtv 7t6hftov.

b) ex comp. antiquis, non atticis huc spectant

1) d^taQTitetv, etiam ap. Hippocr.,quamquam in pass.

genere vel iutrans. c. not. Ap. Thuc. et al., eadem fere no-

\

1) Casaub. ImloidoQeTv corr.,quod in Steph. thesaur. probatur; sed

hoc quoque conipos. un. ex schol. Plat. Axiochi subditivi et Suid. profer-

tur. Att. juxta verb. koi^ogetv, quod vulgo exstat, ap. Dem. (et Herod.)

etiam ^iaXoi^oQtiad^m (med.) reperitur.

(

/

>>aMJSaC

— 26 —

tione (praeparandi) exstat e^aQZieiv'^ (Polyb. euim usurpat

dQTiKeiv formam pro aQTveiv): 31,20,10: 6 de Y,oiva)v^aag

Tfjg ETii^olrig, dvedt^ctTO rriv re vavv hoi^idaeiv y£ct lalla

TCQog rbv tvIovv d^iaQXLelv.

2) aTvoTvtoeiad^at,perturbari ; etiam apud Empedoclem c.

oveiQovg voce conjuuctum, somnia depellere. Ap. Polyb. usur-

patur de equis qui conturbantur : 3, 53, 10: ev w yiaiQtp avv-

e^rj 7tollovg mTtocg r&v d7te7trot]f,ievcov . . TtaQado^tog ava-

dQaf.ieiv, Plato ita 6ia7tToe7aS^ai usurpavit.

3) d^toay.atovv ; ap. Aristoph. ^ dicitur de pictura, in qua

umbrae dividuntur ab lumine. Ap. Polyb. usurpatur de iis

quibus tenebrae offunduntur: 1,48,6: &are (.irjTe awvorjaac

lar/te avvidelv dvvaaS^ai xb yiv6fievov, dX^ d7toay.OTOVfievovg

V7tb Tfjg . . liyvvog . . djtollvad^ai,quomodo in orat. attica

ETtiayoTovv v. adhibetur.

4) d^toxelv, in Iliad. et ap. Eurip. exstans, pro hj/,elv vel

'^/LaTaxelv '. 34,9,10: dTtoxeofdviov t(jov vdaTcov „defusa aqua"

(Schweigh.).

c) primum ap. Lycurgum occurrit d^toayevaCeiv c. not.

detegendi (propr. : Trjv oQOft^v, tectum); ap. Polyb. est remo-

vere: 4, 81, 11: t« a/ro r^t; y^oQccg d^teayevdtovro. 2, 26, 6:

TavTa (i. e. r^v leiav) d7toay.evaaa(,dvovg yai yevofdvovg evCcb-

vovg ald^ig eyxeiQelv oXoayeQCog. Simili cum significatione

att. in usu versantur dvaayevSCead^ai ^ vel f.ietaayevdl^ead^ai.

C. Ex tertio compositorum verb. genere commemoro

a) ex atticis

1) d7taXyeXv, ap. Thuc. * cum not. dolere desinendi, apud

Polyb. desperandi: 1, 58, 9: o\ 'Pcofidioi /.ai KaQxridoviOi

1) Plat. praebet etiam v. xccraoTvetv. 2) ran. 586.

3) de Polybiano hiijus verbi usu cf. p. 13. Ceterum tamen haec att.

comp. avaax. et jneTccax. non illud xa^iaTtivat itg t6 aaifttXlg exprimunt,

quod ciTib in anoax. voce simplici addere videtur („bei Seito schaffen"),

ut fort. sub Cc ponendum sit.

4) 2,61; cf. Suid.: anctky^acivrag' Tiaga QovxvdiSri «rrl tov nav-

aafAEVOvg alyi.iv.

t

— 27 —

yuxfivovreg f]di] To7g 7i6voig did rrjv avvexeiav tCov yiivdvvcov eig

TeXog d7trjlyovv. 1, 35, 5: Tag d^trjlyrjAviag xpvxag t&v dvvd-

f.iecov e7ti Tb y.QelTTOv rjyayev etc.

2) d^teQeldead^ai , familiarissimum Polybio verbum; apud

Plat. neutraliter exstat : niti aliqua re, ut etiam ap. Polyb. ; sed

multo saepius ap. hunc trans. c. vi adhibetur pro aliquid in

aliquem conferre, ponere in aliquo: 3, 107, 8: TtQbg tovtov

dTteQeldeaSai Tag TtleiaTag ehtidag; alia est structura in rell.

ex incert. libr. 27 (ed. Hultsch. p. 1372): eTti Tiva TOiavTrjv

eX7tida . . . dTtrjQeiaaro Trjv eveatCoaav dTtOQiav. Ut cum voce

elTtida ita saepissime quoque cum vocc. OQyrjv, bQfirjv ,yaQ^^

conjungitur, sequentibus praepp. eig, eTtt etc. ; velut 1, 69, 7:

d^teQeiaovrai . . Trjv hteQ eyeivcov OQyrjv elg amovg, i. e. odium

in eos profundent; et alibi similiter saepe.

3) d^tolveiv verb. ap. script. att. c. n. solvendi, liberandi;

ap. Polyb. notat etiam abire , discedere , et in act. et in med.

(quod plerumque ita sumitur): 11, 16, 6: ey ^taQaTeTayfdvcov

d7tolvaei; „acie instructa se recipere" vertit Schweighaeus.

2, 34, 12: dTtoXvof-dvov avTov jtdliv elg Tag !AxeQQag; et al.

saepe; cf. dvaXveiv p. 14.

Vim transitivam ab atticis alienam ex parte habent:

4) d7todeiliav : 5, 84, h: Ta de 7tMaTa tCov . . d^rjQicov

d7tedeilia Trjv f.idyj]v. 35, 4, 3: tov MaQ/JXlov d^todeiXi&vTog

Tbv /t6XefWv. Adde 35, 3, 4 : (vofiiaavteg) Tbv aTQaTtiybv d/to-

deiXidv Tbv TtbXefwv. Attici dicunt djtodeiXidv ev Tivt, 7tQ6g

TL, vel nude Tiv6g (quod etiam Polyb.).

5) dTtoXrjQeiv, ex prioribus script. uno Dem loco^ c. deli-

randi notione usurpatum; ap. Polyb. est „nugando, delirando

aliquem superare^' (Schweigh.): 34,6,14: TtcSg ovy av ely6-

Tcog do^eiev v7teQ^e^rf/dvai /at dTtoXeXr^Qtf/dvai tbv . . ^Avti-

cpdvrjv;

b) Verb. ionica vel poetica sunt

1) dcfdXXead^ai: 10, 48, 5: 7taQayev6fiievog (6 "0|og) elg

Trjv eQrjfxov eTti Tivag TteTQag dTtOQQ&yag e^cod^el Tb Qevfia Tfj

1) p. 398, 20.

/

\f

— 28 —\

pic( . . €7il Toaovrov cuOTe Tfjg ^tkqag ev rolg /larco ^ieQeat

nlelov tj aTccdiov cxcpdkhad^aL Trjv vMTacpoQcxv avrou, i. e. ut .

.

desiliat. Invenitur hoc comp. etiam ap. Aescbyl. et Aristoph.

2) dcfiipeiv, jam ap. Hipp. et Aristoph., decoquere: 34,

10, 12: Tov dydoou fxegovg f-iovov dcpexpr^M^Tog.

c) Ex compositis a recentioribus fictis affero

a) ea quao ap. alios quoque posteriores script. exstant:

1) djcehtiCeiv, desperare: 1, 19, 12: dycehciaag l4vvi^ag

Ta 7CQdyf.iaTa. 1, 55, 2 : T^g yrjg ovx oAwg d^crjl^titov, 3, 63,

13: drjlov log dvv7c6aTaT0g yivoix av f] T(bv d7tril7ti7.6Tiov

T6lf,ia, multisque aliis locis. Hoc compos. Epicur. quoque

habet.

2) d7tod^eovv\ prim. ap. Pol., deorum honores alicui tri-

buere: 12, 23, 4: heivog (6 Kalha^tvt^g) ^iev ovv d^tod^eovv

!Ale^avdQ0v e^ovh)i>ri, (Tifiaiog de fiell^co 7toiel Tif.ioXeovTa

tCov hcicpaveaTaTcov d^edbv).

3) mcod^ecoQelv,

prim. ap. Pol., longe prospicere; 27, 4,

4 : TcaQe/Alovv Tovg 'Podiovg zara . . to ^caQOv i]avyjav ayeiv,

d^cod^ecoQovvTeg to yivojiievov.

4) d7coy.Qemvvvvai , eavT6v, se suspendere, prim. apud

Aristot.; 33, 5, 2: elg /.Qiaiv dx^^elg /ahodicij Ttov ev. rijc; avlaiag

7taQa7te7teTaaf.iercov iavTOv d^tev.Qefiaaev.

5) d^covrjxead^ai (sinipl. est verb. poet.), prim. ap. Pol.

(saepius ap. Plut.): 16, 3, 14: (6 ^6) d7cev%aT0 JCQog Ti)v htc-

^orjS^ovaav avrcp TQirjfiioliav.

6) dq)i7t7taCea^ai, prim. ap. Pol., i. q. d(pi7t7teveiv verb.

Xenophonteum , abequitare: 29, 17, 5: d^todeihdaag elg 7t6hv

d(pi7C7cdaaT0,

his addo ex decompositis

7) d7cefi(paiveiv,prim. ap. Polyb. 5, 47, 10: xm yaQ av

bhog e^taiveTOv v7tdQXl] /aTa tijv Teyvijv, Tr^v ye avyyQiaiv t6}v

dxpvxiov Tolg ef.iipvxoig evderj /.al Tehlcog d^teficpaivovaav ehog

7tQoa7ti7tTeiv Tolg d^ecofievoig , de comparatione ,quae non est

ad rem apta, non conveniens. Cf. dvTeficpaiveiv p. 20.

1) ^siovv ap. Plat. , sed pro: diis coiisecrare alqd. (rriv dutvofiriv);

O^touv prim. ex Oenom. (saec. II p. Chr.), praeterea ex Jambl. affertur.

k d

— 29 --

8) d^to/jxd^iteiv,

prim. ap. Pol. , remotum ab aliqua re

alicubi versari: 31, 10, 3: 7taQayevi]d^eig avcbg (Taiog 6 rdlXog)

elg Tag ^aQSeig, d^to/aO^iaag ev Tcp yvfivaaico htl Sex fjf^eQag

dirjy.ove tcjov /aTr^yoQOvvrcov. Adde 12, 25 d, 1: (Tifcacog)

d7to'/.ad^iaag lid^rjvrjai axedov eTrj 7cevTr]/ovTa i. e. procul a

patria versatus Athenis.

^) ap. unum Polybium in usu sunt:

1) d^todeQfiaTOvad^ai: 6, 25, 7: (ol S^vQeoi) v7tQ tCov

ofjpQcov d^todeQfiaTOVfievoi y.al f-ivdcdvTeg dvaxQrjaTOi .

.

. yivovtai

7tavTeX(og; dicitur de scuto, „cum corium humore laxatur"

(Schweigh.)

2) d^to^vaTQOvadai: 2, 33, 3: (al fxdyaiQai) ditb TavTrjg

(rfjg TtQcorr^g xaTacpOQdg yMiQiag) evS^ecog dTto^vaTQOvvrat YxxfXTt-

T^ftevai /MTa fiTf/og y.ai /MTa 7tXdTog i. e. acies gladiorum

primo ictu facto statim strigilis (^vaTQa) modo hebetatur.

3) d7tovQo€v: 16, 15, 4: dvay/aa&fjvai . . . elg Trjv Mvv-

Siav dTtovQcoaavrag ya&OQfna&fjvai i. e. adverso vento ductos

ad Myndum urbem appellere cogi.^

AIA.

Verba cum praep. did composita familiarissima sunt

nostro multaque hic offerenda.

A. Abundanter praeter uecessitatem adjecta est praep. did

a) in compositis atticis hisce:

a) comp.

1) dia/^hveaS^ai, ap. att. vulgo cohortari, ap. Polyb.

jubendi notionem recepit: 8, 32, 4: Tolg . . . i]yef.i6ai yjieiveiv

diey£,hvaaTO Tovg evTvyxdvovrag tCov '^Pcofiaicov. oZ^ol . . . STtQaT-

1) pro a7iovov&€T€iv codd. 15, 6, 6: t6 6€ riXos vtco Tfjg Tvxrjg ktio-

vovyh€Tovfi€voi fJ^XQ^ TovTov 7iQ0^€^^xcifi€v cjGt€ . ., Dlnd. corr. oVtcco

vovx^€Tovfi. , quamquam fortasse niliil est mutandum et cum Schweigh.

(adn. ad h. 1.) interpretandum : „licet fortuna (quam utrique incleraen-

tem satis experti sumus) nos dehortaretur, vel nos admoneret ne

pertinaciter persequeremur bellum."

l

**r

7J

— 30 —

Tov ^iEta rairra rd 7tQoaTax^ev. 18, 47, 1: TtgioTdig ixQW^~

Tiaav Toig Ttaq lAvrioxov vtQEG^evTalg, dLavxXev6i.ievoi . . .

jtoleojv tCjv ixev avT0v6(Awv aTtix^G&aL . ., l)Oag de vvv ^taQei-

h](pev . ., hxojQeXv.

2) dia^tefxiteLv vel plerumqiie in med. dLa7tef.i7tead^ai ; ap.

att notare solet: ad homines complures vel in diversas regiones

mittere, ap. Pol. vulgata notio est pro simpl. mittere^: 1, 19,

7 : Tod ^Avvi^ov . . dia7te{.L7to(.ievov avvex^^g ^>t r^g 7t6leiog 7tQdg

Tov Zivviova. 4, 34, 3: oJ 'MvijaavTeg . . Ta TtQayfiLaTa . . .

dLe7tiii7tovTo 7tQdg Tovg AlTcolovg, et aliis a Schweigh. allatis

locis. Adde 1, 22, 1; 62, 3. 3, 15, 8; 34, 4; 40, 7; 69, 5;

84, 1; 106, 7. 4, 16, 5; 17, 6 etc.

3) dLajtoQeiv, etiam in med., hic illic etiam ap. Plat. et

al. notans magna in difticultate versari, animi dubium esse;

ap. Polyb. usitatissimum est pro dubitare, quaerere etc: 1, 60,

6 : TO /.Lav 7tQ(btov dLt]7t6QeL tl dei XQ^/O&aL To7g TtaQOvOL, avllo-

yLUf-Levog (^f ... 4, 20, 2: a^Lov ^Qaxv dLa^tOQfjaaL TteQl Tf]g

KvvaLd^Hov dyQLOTt^Tog, ^tCog ovreg . . . dLtjvey/Jxv etc. Adde

1, 3, 9; 78, 6. 4, 69, 3; 77, 4. 5, 26, 11; 6, 1; 46, 8.

7, 13, 8; 8, 27, 10. 9, 31, 3; 22, 7. 10, 18, 8; 11, 31, 4.

12, 16, 6; 18, 9; 10, 1; 2, 5. 14, 3, 2; multisque aliis

occurrit locis, ubi atticis satis esset simplex.

4) 6La7tQeaftevea&aL, etiam ap. Xen. ^; de usu Polybiano

adnotat Schweigh. in lex. „i. q. simpl."; 1, 11, 11: die^tQea-

^eveTO 7tQbg di.icfOTtQOvg. 1, 83, 3: dLa^tQea^evad^LevoL vxll

'A,o(.iLad(.LevoL dLa l6yov ^tdvtag, . . evd6yj]aav etc. Adde exemplis

a Schweigh. allat.: 2, 6, 9; 12, 3; 13, 7; 20, 5; 23, 2;

34, 1. 5, 63, 2 et 6. 9, 42, 6. 14, 6, 11. 18, 4, 8;

43, 1 etc.

5) dLaTelveLv, ap. att. script. trans. c. vi usurpari solet:

extendere etc. Ap. Pol. eodem modo quo simpl. in ling. att.

sumitur pro: aliquid pertinet ad . ., vel contendere in aliquid.

1) ut ornnino in verbis mittendi , eundi noster hanc praep. saepe abun-

danter adjicit; cf. ex sqq. diuTTQea^eveadai , diatfiivcuy SinnoGxikXsiVi

Su^ixviTa&ai , du^TilTiTeLv etc.

2) h. gr. 3, 2, 24, ubi autem vertendum cst: in diversas mittere

partes legatos.

I^ /i

-^J.i:;;.

— 31 —in aliquem locum etc. 3, 37, 9: 8 (b>/) dLaTelveL ... eo)g elg

TYjv e/LTog (d^dlaTTav). 9, 5, 4: a)g y.ai 7tQdg to. ola dLaTeL-

vovarjg Tf^g eveaTr^yivlag /^laecog. 5, 86, 4 : ohog . . i^ayaycbv

TO acoC6^evov (xeQog Tf]g dvvdfiecog dLheLve ^tQog rdtav, Gazam

petivit (sim. dicit Xen.: TelveLv ^tQog to OQog) etc. Adde

2, 12, 3: (idhaTa ^tQog Tovg "Elh]vag dikeLve.

6) item dLaTr^Qelv et dLacfvldTTeLv simplicium verborum

locum saepissime tenent multoque saepius his occurrunt; SLa-

TrjQetv verbi exempla suut: 1, 7, 7: XQovov TLvd dLeTrjQovv tijv

7t6hv. 1, 45, 14: Telog er/QdTr^aav tCov tQycov yial Ttdvra dLe-

TrjQrjaav dacpal&g etc. Adde 4, 65, 5 : hte^dlovTO dLaTijQelv

TYjv (T^Qav. 4, 84, 5: avTOvg ehvd^eQOvg . . SLaTrjQ^aeL. Ibid.

VS. 9 : dLaTt]Qelv Trjv . . cfLhav. 5, 55, 9 : TavTtjv ttjv aQxrjv

ovfL^aiveL d7tb tCov IleQacbv m dLaTtjQelad^aL. 5, 76, 11: Trpf

TtcxTQLda SLeTrjQr^aav etc.

SLacpvldTTeLv: 1, 78, 8: dLacpvld^avTog avTOv tPjv . . . Tti-

OTLv. 7, 8, 4 : dLecpila^ev avTt^ Ttjv aQyjjv etc. Adde 6, 48, 2

:

Trp^ ilev^eQiav dLacpvldTTeLv ^e^aiwg. 6, 50, l i Tb Ta acpi-

TeQa ^e^aicog dLacpvldTTeLV. 9, 40, 1 : Tb tolovtov rjd-og alel

^ovhTaL dLacpvldTTeLv r) Tcbv ^Ad^rjvaicov 7t6hg. 2, 61, 4 : d/i-

QaLOv diacpvld^ag {vrjv 7t6hv). 3,100,4: ohiag dr/j^Qaiovg

dLecpvhc^e. 3, 102, 5: t.i6hg dLacpvldTTOJV Trjv 7taQef.i^olrjv etc.

7) dLa^tLOTelv, etiam ap. Dem. S cum not. „prorsus dif-

fido" (Henr. Steph. in Thes.); apud Polyb. „i. q. d^tLaTelv''

(Schweighaeus.): 1,67,13: dLa^tLaTrfiavTeg Totg .. ijyeii6aLv.

1, 78, 5: dLa7tLaTOvvTog tov . . fjyei.i6vog. 5, 40, 2: dLa^tLOTrj-

aag To7g 7teQL Trjv avhjv etc. Adde multis locis Schweigh.:

1,67,13; 78,5. 2,21,5; 26,6. 5,52,4; 61,5. 8,19,2;

23, 9. 13, 5, 6. 16, 24, 4. 18, 51, 1.

8) dLa^tLOTeveLv, etiam ap. Dem. et Aeschin.^; ap. Polyb.

„i. q. ^tLaTeveLv" (Schweigh.): 5, 40, 7: Jm/narfitW ttjv iTti

Tdde Tov Ta^QOV dvvaaTeiav IdxaL^.

1) p. 870.

2) ap. Dem. p. 145 forma pass.: fidem invenio; Aeschinis loc. est

p. 54, 39.

]

— 32 —

9) item diaipevdea&aL saepissime i. q. simpl. est, cum

hoc perraro usurpetur, composit. frequentetur ; diaipeijdeiv,

praecip. pass. — eod^ai etiam ap. Demosth. , Plat., Andoc,

Xen. 3,26,5: diexpetGd^aL Tfjg alr]d^eiag iv roikoLg. 3, 63,

12: dieiff€va&ai tov /LQaTelv t&v awiTa^a^itvajv , et multis

aliis loc. a Schweigh. allatis. Adde 11, 17, 1 et 4. 12,11,8.

15, 8, 4; 24, 5. 16, 2, 5; 20, 8. 21, 15, 9. 29, 9, 9. 30, 3, 6.

31, 11, 2; 17, 3. 33, 4, 3.

10) dul/Leiv comp. denique huc referendum est, quod ap.

Pol. simpl. ipsum est in longum trahere (de simpl. cf. 29, 19,

3. 31,10,5 etc). Comp. exstat.: 28,2,4: dielAOfitvcov t&v

dta^ovliwv. 31, 27, 4: Tov xqovov diel'Aoi.ievov. Ap. Pl. legi-

tur: diilA,. Tovg dd-ali.iovg, distrahere ocul. ^

/?) Ex decompositis effero

1) diavayiyvcoayieLv , etiam ap. Isocr.^; ap. Polyb. hac c

perlegendi notione, quam dLayLyvcoavxLv ipsum apud nostrum

praebet (cfr. 3, 32, 2. 21, 11, 3), exstat: 31, 21, 9: avvcd^ag

. . . '/^'keveLv (tov oivoxoov) mtodLdovaL tc^ Jtj(,itjTQici) (rb jzlt-

Toruov) 7iaQaxQfji.ia diavayvcjovaL. 31, 22, 1 : Tavua dLavayvovg

6 ^rjf.irJTQLog^ yial avvvorjaag Tag v/iod-eaeLg.

2) dLacfLevaL, bis ex Xeuoph. ^ citatum, c. n. dimittendi;

2, 54, 14: Tovg Maytedovag ejt olkov dLacpfjrAe TtdvTag elg tt[v

XeLfnaalav. 3, 109, 13: TavTa ml TOLavTa 7taQaY,aleaag d^ev-

TLLog dLacpTf/.e Tovg jtollovg etc. Adde 3, 33, 5; 44, 13; 55, 7;

63, 14; 64, 11. 2, 64, 3. 4, 10, 1. 5, 57, 1; 66, 5; 96, 2. 8,

28, 10. 10, 34, 4. Simpl. plerumque satis erat.

b) Superiorum scriptorum, non atticorum hujus generis

composita sunt haec:

1) dLa^idtea&aL, prim. ap. Eur. ^ (et Theophr.), cogere:

cohibere: 23, 12, 2: dia^taadi^ievog de Ttjy da&eveLav Tfj avvt]-

d^eic^ Tfj TtQO Tov 7taQfjV e^ ZiQyovg elg Meydkrjv 7t6hv av&i^-

^eQOv. Att. simpl. satis.

1) Plat. rep. 4, 440.

2) p. 275 A ot 283 A quainquam codd. inter se non congruunt.

3) h. gr. 4, 4, 13 et 3, 2, 24 („diniittere exerc.").

4) Eur. Iph. T. 1365.

-^

II \f^^

—r '

^ />•>

^

— 33 —

2) dLayQVTtvelv, vox Aristophanis ^, pervigilare. 21,26,11:

Tag vv/Jtag dLayQVTtvcdv dLcoXocpvQaro TtQog atcov. Simpl. ap.

Plat. , et c vv'/.Tag voce conjunctum ap. Xen. ^

3) dLa7teLlelv, verbum Herodoteum:^ 1, 78, 15: ^eTa ds

TadTa dLfjTteLl^aaro f.irjd-eva cptQecv b/tXov 7toleuLOv vjxt'' aut(bv.

c) magna est copia novorum verb. compositorum , in qui-

bus praep. supervacanea est; ex his sunt

a) ea, quae praeter Pol. apud alios quoque usitata sunt,

haec:

ad) composita

1) dLaycovLdv, prim. apud Polyb.^, afflictari, animo angi,

timere: 3, 102, 10: yivvi^ag dLaytovLdaag Tovg "^Pcoijalovg.

3, 105, 5: dcaycovLdaag larj acpaXcxjaL Toig bloLg. 4, 10, 3: dta-

ycovidaavTeg f^r) ... e^tL&QvTaL acpiaLV] et alibi.

2) dLadd/jveLv, prim. ap. Pol. , obtrectare, violare: 4,87,

5: liU^avdQOv, bie Xd^oL vmlqov, dLedavivev. Eadem fere not.

att. simpl.

3) SLa^rjXoTV7teiaS^aL ^, prim. ap. Polyb. , alicui invidere:

rell. 164 (p. 1365 ed. Hultsch.): ol di dLatt]loTV7tovfievoL 7tQdg

Tov 2yLL7ticova STte^dkovTO dLaavQeLv Tag 7tQd§eig avrov. Apud

Plat. ita simpl.

4) dLalyeTv, pr. ap. Pol., dolere: 4, 4, 2: TOig yLyvofievoLg

yjai Tfi 7taQe7tLdrjiJicx tov JcoQLfxdxov dLalyovvTeg.

Adde 16, 34, 4: dLalycdv hti Tolg yLyvof.ievoLg.

5) dLadQdaoead^ai,pr. ap. Pol.

,prehendere: 1, 58, 8: e/.-

^dllovaL yaQ (ol evyevelg OQVL&eg) Tag 7thrfydg, ecog av . .

dllrjlcov dLadQds^covxaL , dum se corripiunt; dLa praep. vi distri-

butiva illud dllrjXcov auget praeter necessitatem. ^

1) ran. 931.

2) h. gr. 7, 2, 19.

3) non aifertur in lexic. Schweigh. Loc. Herod. sunt 2, 121 y et 7, 15

(item ap. Aeschin. c. Tim. p. 12).

4) praeter Pol. un. 2 Macc. 3, 21.

5) in Steph. thes. un. Athen. 13 p. 588 E afFertur.

6) cf. Schweigh. adn. ad h. 1.

3

M(e

k

— 34 —

6) dialto^daOm,

prim. ap. Pol., corrumpere: 11, 7, 2:

jtQOTBQOv mrilLTTB rQv dvad^r^ftccTcov , t6t€ 7cdhv HjtavTa dislco-

^rjoaTo, Ead. fere not. simpl. ap. Plat., Xen.

7) dia^rvQoevead^ai,

pr. ap. Pol., igne signum dare: 1,

19, 7: Tov d' lAvvil^ov dia^rvQGevo/^ttvov vmI diajte^jtofAtvov

awexCog eyi T^g itolecog ^tQog tov ^^vviova. Simpl. act. ita ap.

Xen. (Aristot.). Cf. dvrutvQaeveiv p. 20.

8) diaav.0Q7tiCeiv, pr. ap. Pol., dissipare: 1, 47, 5: {jjtb

Tf^g Tov Qov plag . . . ev&kog ev Tfj -/.aTarfOQa 7taQio&e7a&aL yjxl

dLaayiOQJtilead^aL. 27, 2, 10: ro tCjv Bolojt&v eO^vog . .. ^taL-

daQLCod(:og TtTor^&ev vMTelvd^rj '/.al dLea/OQytia&r] /aTd itoleLg.

Ap. Hecat., Luc, Jos. etc. simpl. ita.

9) dLaaTQaTY/e7v ,pr. ap. Pol., belli arte uti in aliquem:

16, 37, 1: TaiTa dieaTQaTijyei. 21, 39, 9: (oJ raldraL) die-

aTQaTrjyovv Tovg ^Pcouaiovg. Eandem vim habet simpl., diver-

sam ab att. or., 3, 71, 1 et 9, 25, 6.

10) dLaaTaaidLetv, prim. ap. Aristot.^ sed vi trans.: sedi-

tiones inter aliquos concitare; ap. Pol. legitur intr. c. dissi-

dendi notione: 1, 82, 4: o/ de aTQarrjyol . . . dLearaaiaaav jtQog

acpGg. 2, 18, 8: o\ di raldtaL . . . diaaTaatdaavTeg TtQog

acpdg . . . htoirjaavTO Tr)v djtoysoQr^aLv. 4, 53, 7: dieaTaaiaaav

TtQog dXh]Xovg.

11) dLaaTtevdeiv, pr. ap. Pol. : 4, 33, 9: htl Toaovro Ste-

OTtevaav MeyalojtohTaL

.

. . coaTe Meaar^viovg VTtb tcjov avf,t/td-

Xcov TtQoadex^r^vaL. 32, 9, 5: dieaitevaav . . . ol tov Aevvlov

veavia/OL ^tQog tov aTQaTi//bv f-telvaL rbv IIoIv^lov iv Tjj "^Pcoi^ir}.

Rell. 44 (p. 1373 ed. Hultsch.): Tovg aTQaTickag dLaaitevaag.

Att. aTtevdeLv simpl. ead. c. not., sed plerumque cum acc. rei

conjunctum.

12) dLaacfdllead^ai ,jam ap. Aeschin.^; „i. q. simpl."

adnot. Schweigh.: 3, 44, 10: eq^ri Ttollotg avrovg . . . tQyoig /al

yuvdvvoLg iitLAexeiQrf/oTag iv ovdevl dieacpdlO^aL. 3, 81, 12:

ov dceacfdh] rijg ijtL^oUjg; etc. Adde 5, 81, 7. 6, 9, 11. 18, 6, 8.

•'!

1) pol. 5, 4.

2) p. 66, 34 et p. 33, 2. /

— 35 —

13) dLaacpahtea^aL, pr. ap. Pol., munire, tutum reddere

aliquid: 5, 69, 2: Tovg de (TOJtovg) Toig x^i^QOJtoiijTOig /MTa-

a/xvaig dirjafahai^tivog. Eadem fere uotione alibi Polybio

simpl. familiarissimum est, quod pr. ap. Aristot. exstat.

14) dLaipL^VQiteLv,

pr. ap. Pol., inter se susurrare: 15,

26, 8: livxd^itoiTeg /al dLaxpL&vQitovTeg i^el^Qrjaav ovrcog

toaTe ^rjd' autbv eldivaL Ttcdg . . . i/ Tfjg i/:/Xr^aiag diteUd^.

15) SLeQed^iCeLv,

pr. ap. Pol.: 9, 18, 9: dLeQed^iaag Tovg

iv Tfi TtokeL, cum excitavisset.

16) dLeQ^trjveveLv, pr. ap, Pol., interpretari : 3, 22,3: ag

(avvd^rf/ag) za^' Uaov ?jv SvvaTbv d/QL^iaTata dLeQ^tijvevaavreg

ilf.telg v7toyeyQdcpaf.tev.

17) dievTOveXv, pr. ap. Theophr., habere, servare vim: 4,

43, 8: dLtvTOvelv oh olvItl dvvaTaL (6 Qovg) 7tQbg tyjv dvTi-

7iiQag xcoQav. Eandem vim ap. Hippocr. simpl. sumit, quod

non est verbum atticum.

18) dLLxveieLv, pr. ap. PoL, investigare: 4, 68, 3: OLix-

vevovTeg 7teQl Tag 7tQOvof,teiag if.t7ti7tT0vaiv eig Tovg 7teQi ....

Att. ita simpl.

19) SiOQyiKeaS^aL,

pr. ap. Pol., „i. q. simpl." (Schweigh.);

2, 8, 13: SLOQyLad^ivTeg htl rfj 7taQavofiia. 4, 4, 4: SiOQyia-

^eig 6 JcoQifxaxog evrjd^eLg avToig ecprj Telicog vjtdQxeiv. Adde

5, 42, 1. 20, 6, 10.

/9/?) Ex decompositis sunt proferenda

1) SLcr/aTixeLv, pr. ap. Pol., cum verbi /MTixeLv notioni-

bus, i. e. obtinendi, retinendi, coercendi etc: 2, 17, 5: Ta Si

7tQbg Tbv IdSQiav VjSrj 7tQoarj'/ovTa yivog Blo . . SLa/aTiayev.

2, 70, 3 : el . . . htl ^Qayv t&v '/aLQcov dvie^toLrjaaTO ,SLa/aT-

iaxev av Trjv aQX^v. 2, 51, 2: Sior/aTixeiv Tag . . . htij^oldg,

impedirc Simil. 4, 55, 6. 21, 21, 7. 6, 55, 1. Adde 11, 13, 2.

11,, 15, 1 (Sicr/acelxe Tovg f-tiad^ocpoQOvg, cohibebat).

2) Sia/toaTilleiv, pr. ap. Polyb., mittere ad . .; 5, 42, 7:

i7tLaTolrjv 7tldaag drg 7taQ 'AxaLov SLa^teaTalfiivrjv 7tQoarjvey'/£

Tcp ^aaLlel. 18, 22, 2: 7twd^av6fievog Ta avfi^cxivovta TtaQa

Q*

— 36 —

tGjv dLa7ioaTeXXo^evo)v. 31, 23, 13: Ttqoaaviyjbyv rfj jtaQOiaicjt

rov dia7Toaralr]aoinevov Ttgdg avrdv, Adde 5, 17, 9: rovg yqa^-

f^aTocpoQOvg dia^teaTEile 7tqbg Tag . . . avf,i(.iaxidag 7t6Xeig. 30,

8, 5 : og 7.al ^toVkaug elg tijv Maxtdovlav hteTtXeiy.eL dLa^te-

aTaXf.Ltvog V7tb tcov ^tQoeLQrjjLLtvtov,

3) dLaavviaTaaO^aL^, prim. ap. Polyb. , suscipere, inire ali-

qiiid: 1,42, 13: Ttollovg hteQ toijtov tov (.leQOvg, mxl 7taQa-

p6?^ovg dycdvag diaavviaTaTO. ^vvlaTaa&aL TtQdyjud tl et atticis

et Polybio ipsi est familiare c. not. ingrediendi aliquid.

^) Polybii sunt propria, singulis plerumque ejus locis

inventa

aa) ex compositis

1) dLaycovo&eTelv , in certamen committere: 25,4, 7: ed6-

y.ovv yaQ ol ^PiouawL ra /MTa Tovg "^Podiovg vmI ylvMOvg dia-

yiovo&eTeJv. Simil. 9, 34, 3 simpl. adhibetur pro incitare ad

bellum; quamquam bic siniplicis verbi usus ab att. discrepat,

ubi est abs.: certamina instituere spectandi causa, designato-

rem esse; notionis ambitus verbi simpl. amplificatus est.

2) dLoXocpvQea&ac: 21, 26, 11: ycal Tag vv7,Tag dLayQVTtvtov

dicolo(pvQeTO TtQbg atTov, lamentabatur.

3) dLoxvQOvad^ai j munire: 5, 46, 3: /.aTaXa^wv Tbv Qeodo-

Tov ... Ta 7taQd Trjv Xifxvrjv aTevd dL(x)%vQCO(ievov TdcpQOLg xat

xdQa^L. Att. oxvQodv,

§^) ex decompositis

1) dLa7to&vija/,eLv, mori; 16, 31, 8: eTtl Tod 7tTcof.LaTog

SLafAdxead^aL yial dLa7Toi^v^a'/.eLv TTQbg Tovg ^La^Of.tevovg.

2) dLe^r/velad^aL,pervenire ad . ., 10, 29, 3: ovg [TbTtovg]

edet dLe/^dXXeLv avT6v ecog elg Tag v7teQ^oXdg die^r/OLTO, pro

simpl. dcpiKOLTo,

i

— 37 —

3) dLBfi7ti7tTeLv , incidere, „i. q. eftTtivtTeiv'' (Schweigh.).

38, 7, 4: laS^elv elg ttjv 7tQbg 'Pco/naiovg dlhbTQrjTa dLefi7te-

aovTag. Adde 8, 28, 5, ubi ab Hultsch. ex codd. restitutumest, qui dLa^ttTtT^vTcov tradunt: 'iva . . . o\ fuiv htoyeiQLotyivoLVTo t6jv dLefiTtL^tTovrcov. Jlu praeter necessitatem addit

,,{)tnu(ier ju, l^iu gu" vel sira., ut in dLe^L/v, etc.

B. Praep. did pro alia exstat

a) in compositis atticis

aa) cum una praep. conjunctis his

1) dLa/aQTeQelv , ap. att. absol. usurpatum vel c. praep.

conjunctum: 7tQ6g tl etc. Ap. Pol. cum acc. copulatur, per-

ferre aliquid, eodem modo quo attic. eyytaQTeQelv : 37, 10, 4:Trjv e7tL T&v ht7tcov /a/07tdd^eLav . . . awexCog dLa/jx^eQ(ov,

2) dLa7tvelv pro dvaTtvelv, se reficere: 31, 15, 1: dLaTte-

7tvev^/6rteg e/ Tfjg TteQi airtovg yevofuevrjg dvaxeQeiag.

3) dLaayxvaCeLv pro /aTaav^vdteLv vel 7taQaa'/£vdleLv, ali-

quid parare: 15,27, 9: TLveg Ta Ttqbg Tag ^aadvovg OQyavadLea/^vatov. 15, 28, 2: Tdg TtQbg dvdy/ag OQyava dLea/evatov.

Act. hujus verbi pr. ap. Pol. ; med. se parare vel sibi parareetiam ap. att., ut ap. Pol. quoque.

4) dLaTQe7teLVy perturbare, dehortari etc, pro d^toTQeTteiv

atticorum scriptor. : 2, 47, 8 : rjfielle . . . Tovg 7tollovg t&vlAyaLGiv dLaTQex\^ieLv. 5, 4, 10: dieTQeipav (avTOvg) tov fxrj Tele-

aLOVQyffiai ttjv /aTdlrjxpLv Tfjg n6lecog. 5, 69, 11: diaTQaTteig

dag)al(dg e^toLtjaaTo ttjv d^toxcoQr^aLv ; multisque aliis locis.

5) dieQydtead^at (apud Herod., trag., Plat. delere) proYJXTeQydtea&aL

,perficere, ap. Pol. usurpatur: 4, 22, 1: TOLama

dieQyaad^ievoL, 3, 73, 7 : 7tolld yuxl Kayid dLeLQydtovTO. Adde14, 5, 15: TtoXlijov -/ai yjxXCov dLeLQyaaftevcov. 31, 20, 5: ov

avveTtLaxveLv Tolg . . TOLavra dieQyaaaf.ievoLg.

P) ex decompositis hic exhibendum est

dLaviaTaa&aij jam ap. Thuc^ ap. Pol. praecipue pro pro-

rumpere ex insidiis reperitur, quod att. (Thucyd. et al.) est

1) ab Hultsch. ex primae man. scriptura opt. codicis A ^**aw£ffTa>

ad^ca restitutum est; A* ceterique codd. habent <f^ avvlax.1) 4, 128: Tdv avayxal(av ^vfxipoQojv diavaaTag €7iQaaaiv 5ry

— 38 — 39 —i^aviGTaad^ai : 3, 74, 1 : diavaaTccvTOJv Ttov iy, Tfjg ivid^ce^ No-f,iddcov. 5, 13, 8: 6 di 0lh7C7iog ... vTto riva locpov V7teaTdXy,Bc

Tovg 'lllvQLovg , ., S)v diavaaTavTtov etc. 8, 22, 5: ol diava-

aTavTeg i/, Tfjg ividgag. Item 2, 25, 8. 16, 37, 7. Simpl. ex-

surgere est 18, 1, 6; 4, 1.

b) verbum Hippocrateum ^ est

dieyel^eiVy excitare, pro dv- vel ef-, iTteyeiQeiv (nisi

pro simpl. verb. positum esse putas): 12,26, 1: Toig y,otua)-

lAtvovg . . . dieyeiQovaiv al adhiiyyeg.

c) primum ap. Polybium occurrunt

1) dia/leleiVj tivl tl vel plerumque Ttvd d^io Tivog (etiam

nude TLvog)^ aliquem ab aliqua re retinere, impedire, inter-

cludere etc, pro d^royleieiv vel iy/leleiv (quamquam haec

praecipue ap. Herod., tamen compluribus locis etiam attico-

rum script. sim. adhibentur): 1,82, 13: dia/leUov Tag xoqtj-

ylag Tolg .... 1, 73, 6: dicr/leiaavTeg d^cb Tfjg /w^ag Tovg

10, 32, 4: dia/leiovatv d^tb Tfjg Idiag 7taQef,i^olfjg multisque

aliis locis.

2) dta/liveiVj excedere (Ttvdg, d^to Ttvog), vitare (rt) pro

iy/Jkivetv: 11, 9, 8: dta/Xivetv iviovg rjvdy/a^ov Tf^g dyoQdg,

foro excedere. 11, 15, 5: nolv^ioj i^ttTa^e T(p MeyalojtoliTr}]

. . Tovg dta/e/lt/oTag Tf]v cpvytjv avvad^QoiaavTt icpedQevetv . .

.

et alibi.

3) huic verb. dtavevetv Tt pro iyvevetv Tt, poetarum voce,

adjungo (verbum ipsum dtav. jam apud Alexim, med. com.poet.; hac c. not. autem vitandi pr. ap. Pol.): 1,23,8: dii-

vevov Tag tcjliv oQydvcov i^tt^oXdg, vitabant impetus.

4) dta7ttix7tQdvat pro i/n7tt7tQdvat j incendere: 21,46,3:vatg dta7tQf]aat, 31, 12, 11 idem.

rQOTra).., ubi schol. interpretaDtur: evixtv toO avayxctiov avfKpeQovTos .

.

aTtoatag SianQdmTo Tttog. . .

1) ep. p. 1277 , 37 ;praeterea in anth. pal. Hoc comp. non a

Schweigh. in lex. aff.

ii

(

n

^ -

C. Nunc breviter enumero ea verba cum praep. dtd

comp., quae quamquam praep. suam vim tenet, tamen ab

attica elocutione discrepant, cum

a) alius sit illorum usus Polybianus; haec sunt

1) StaiQetv, trajicere, transire; 1, 37, 1: dtdQavteg tov

TtOQOv. 5, 16, 5: dtdQag Tbv y,6l7tov, 1, 24, 5: elg ^aQdova

dtfjQev; saepissime.

2) dtaaTelletv , c. not. dissentiendi, quam uno loco prae-

bet: 18, 47, 11: TiTOv 7tQbg Tb avvadQtov dtaaTeilavTog ^ ovy,

iyvQcbd^Y] t6 dta^o^hov. Ceteris locis cum usu att. congruit.

3) diaxcoQelTtj aliquid contingit (oppos. StaTtiTtTet tl ap.

Aeschin. et PoL); 18, 40, 3: tovto to yevog Tfjg Qc^dtovQyiag

VTtb 7tohk(x)v rjdrj yiyove. yal rd i^iv 7taQd Tolg ahkotg dtaxco-

Qelv Yacog ov ^avf^aaTdv j to di 7ta^ otg fj 7trjyrj Tfjg TOtavTrjg

{mdQyet yayo^tQayfioavvrjg.

4) dtaxetQiuad^at , necare; 8, 23, 8: lAvTio^og dtayexet-

Qtaf-iivog Tbv Idxatov; ap. Xen. act. exstat pro aliquid tractare

etc. Cf. SteQydua&at p. 37. ^

b) antiquae quidem graecae orationis sunt, sed non atticae:

1) dtaQjiid^etVj parare, componere (ap. Eurip. ^ disponere);

8, 7, 1: Tbv TQOTtov tovtov dtrjQinoaiuivot TtQoadyetv dtevoovvro

Tolg TtvQyotgj „in hunc modum instructi" Schw. 8, 27, 5:

TavTa StaQjnoadfxevot TtQbg Tb f.iillov . . i^teTrjQOvv Tovg yMtQOv-g.

2) dtalahXvj jam ap. Eur. ^, colloqui; 1,85,2: dtalahiv

7teQt dtaXvaecog. 9, 32, 1 : d^ecoQQv Tovg 7tollovg iv avroTg

dtalalovvtag VTteQ. . . 22, 12, 6: 7tdvTcov dtaXalovvTCOv 7tQbg

dXXrjkovg.

3) dteQeidead^at j ap. Eur. et Aristoph. ^ propr. : niti aliqua

re, ap. Pol.: contendere inter se; 5, 84, 3: {&rjQia) dieQeido'

1) Guil. Dind. StaatdvTog conj. in Steph. thes. v. 6iiaTafiai.

2) ^taaa(fetv v. fortasse addendum est, quod ex att. script. semel

ex Plat. (leg. 5 p. 733) citatur, praeterea ex Eur. Phoen. 401, ap. Pol.

autem usitatissimum est.

3) Or. 1452.

4) Cycl. 175 ; XaXeTv ap. Pol. saepe i. e. q. Xfystv (ut ap. Aristoph.).

5) Eurip. Hec. 66; Aristoph. eccl. 150.

i-.

— 40\\

fxeva TtEQL Tfjg xcoQag (pugnare de loco). Sim. 21, 24, 14: cpilo-

TL^iog TtQog TovTO dLeQSLdojLiiviov Tdov 7tQea^evTCLtv ^ cum vehe-

menter de hac re contenderent.

4) dLavyaCeLVj etiam ap. Hippocr. *; 3, 104, 5: 6:^« T(p

dLavyaLeLVj „primo diluculo" Schw. Simpl. est usitatum ap.

poetas.

5) SLa<pava/,eLv j v. Hdt. ^; 31, 22, 13: cxqtl dLacpavavLOVTog,

ubi illuxit.

6) dL^MLVj ap. Aesch., Soph., Hdt, Eur. (Aristot., Theophr.):

2, 16, 4: (6 lAjtevvlvog) dLa /nearjg Tfjg , . ^ltaXiag dLrf/.cov elg

To 2L7£h7.dv Y.aTaTeivet 7tekayogj pertinet usque ad ....

c) verba recentiora sunt

a) composita

1) dLa/oXvi.if^6.vj

pr. ap. Pol., 5, 46, 8: n^keLovoiv dLa/o-

Xvf.ipcovT(jov (tov TiyQLv) TtQog avTov , cum complures ad eum

transnarent.

2) dLaTtarelvj pr. ap. Pol., 3, 55, 2: Tavrrjv (rjyv yLovd)

dLaTtatrjaavregj „nivem pertundere calcando" Schweigh. Item

3, 79, 6 : dLaTteTtaTrjfAeviov elg ^ccd^og tCov ^ltov.

3) dLaaaXeveLvy

pr. ap. Pol. , 1, 48, 2 : loaTe xal Tag aToag

dLaaaleveLvj conquassare. Sim. 16, 30, 4.

4) dLaaTvXovVj pr. ap. Pol. , t. t. de muris fulciendis, qui

cuniculis labefactati sunt: 5, 4, 8: t^^aXcOv TtvQ Tolg eQeia^aaLv

ofiov 7tav TO dLeaTvlcoi.ievov mTt^aXe Ter/og. 5, 100, 4: dvo

7tXed-Qa Tov Teixovg . . . dLeatvXtoaav.

5) dLaTacpQeveLV'. 3, 105, 11: tov f.ieTa^v Tovtov . . . SLeTce-

cpQevaav, fossa muniverunt ; 14, 2, 3 : tovtov (tov locpov) . .

.

dLeTcccpQeve.

6) dLodeveLv, pr. ap. Pol. : 2, 15, 5: ol dLodevovteg Trjv

X^^^QCi^y qui (eorum) terram permeant.

7) SLaTtQVTaveveLv^, quod un. ap. Pol. exstat; 4, 13, 7

eTte^vQCoaav (to d6yf.ta), dLa^tQVTavevaavvog to dLa^ovXLO^

(DLXi7t7tov Tov ^aaLlecog.

1) Epist. 1278, 48.

2) Hdt. 3. 86 et 9, 45.

3) ita Hultschius scripsit, fortasse non recte, pro dianQoarnT^v-

aavTog, quod codd. praebent (D ^iaaTQaTSvaavTog)^ nam eodem modo

— 41 —Simplicia non exstant verborum

8) dLadoQaTitead^ai,(simpl. non invenitur nisi ap. lexico-

graphos): 5, 84, 2: er/ xeLQog Talg aaQiaaLg dLadoQaTiCdfievoL

/xxt TVTtTovTeg dllrjlovg; „protensis hastis pugnare" vertit

Schweigh.

9) dLLa&fiiteLv, pr. ap. PoL: 4, 19, 7: ^taQemleL Tofrrov . .

.

dtia&fiiaavTa Tovg Ufx^ovg e^tLTid^ead^at, Tsthmum trajicere.

/?) decomposita:

1) dLe/^cxlleLv,

pr. ap. Pol., iter facere per...: 4, 68, 5:KaTelTti^cov 7aTaTayrjaeLv Tovg Mayxdovag dLe/^alwv ttjv ^TVfi-

cpaliav. 10, 28, 1 : t7jv eQtjfiov . . . die/^alelv. Sim. 10, 29, 3.

2) dLe^dyeLv, pr. ap. Pol. : 1, 9, 5: dacpal&g rjdrj Ta VMTdTtjv dQxtjv dLe^fjyev, regnum administrabat. Sim. dicit 4, 57,

3: Qc^dvficog dLe^dyovrag Ta /aTa tyjv cpvla/jjv, non diligenter

curantes vigilias; 4, 73, 8: 'iva to dr/aLov airtolg . . dLe^dyrjvaL.

3, 77, 4: Tovg avftfidxovg . . . ev 7tdarj cpLlavd^QcaTtia dLe^fjye; etc.

Ad finem faciendi, componendi not. hoc decomp. inclinat

3, 21, 6: dvvaTOv elvaL loycit 7teQl tCov dficpLa^rjTovfievcov Ae^d-yeiv. 5, 1, 5 : loyco dLe^dyeLv tyjv . . . dficpLa^tjvrjaLv.

Item dicitur 1, 71, 1: Tovg ^iovg dLe^ayayoweg, sufiientare. ^_

quo TiQvravEvtLV etiam TiQoaTaTEvHv notionis circuitu prolato significa-

tionem regendi accipere et accus. secum habere poterat. Cf. MuUach:,,®ramm. bcr gric(^. 35urgarf^)r." p. 333, 12. — TTQoaTaTsTv c. acc. con-junctum invenitur ap. Dion. Cass.; cf. Becker. anecd. gr. p. 166, 1.

1) in his decomp. Siax^aXUiv et Sie^ayeiv ^ta praep. suo jure est

adjecta, non item ix, cum v. Sia^aUeiv, dtdyeiv easdem fere notioi

assumere possint; velut Stdyetv pro „regere" dictum invenitur aj

p. 35 B; Dem. pro coron. p. 255; Plat. de rep. 1 p. 344E etc; sedin illa verbi ^ts^dysiv finiendi notione ix praep. praevalere videtur.

[De ceteris verbis cum praep. compositis deo adnuente alio loco agere

mihi in animo est.]

VI TA.

Joach. Christoph. austavus Mollenhauer uatus sum

Marcaviae, in Palaeomarchiae vico, die XI. Decembris a. 1856;

fide institutus sum evangelica.

Primis literarum elementis domi imbutus inde a paschali

tempore a. h. s. LXVIII gymnasium Soltquellense frequentavi,

a viris doctis Wentrup, Assmus, Legerlotz deinceps rectum.

Maturitatis testimonium die XXII. Martii a. 1877 adeptus, cum

nonien apud facultatem philosophicam professus essem, civibus

Universitatis Fridericae Guilelmae Berolinensis rite adscriptus

sum. Per sexies sex menses scholis interfui virorum clarissi-

morum: Curtius, Huebner, A. Kirchhoff, Mommsen, Muellen-

hoff, Robert, Joh. Schmidt, Steinthal, Vahlen, Weber, Zellei

Deinde per sex menses Universitatem Tubingensem adii, ub?

scholas audivi virorum doctorum: Flach, Herzog, E. Rohde,

de Schwabe, de Gutschmidt, de Pflugk - Harttung , et seminarii

philoiogici regii sodalis fui ordinarius. Post hoc tempus Halas

transmigravi ibique me docuerunt per duo semestria bi viri

illustr.: Dittenberger , Droysen, Duemmler, Haym, Hiller,

Keil, Kirchhoff, Kramer, Schum, Ulrici. Quibus praecepto-

ribus doctissimis atque humanissimis meritas gratias et liabeo

et semper habebo.

ih