Microbiostratigraphy of the Jahrum Formation in Nimbashi ...jssr.ui.ac.ir/article_23584_5ee808dc71b820ed1ba3a7a7c400ba9b.pdf · Serra-Kiel et al., 1998, were compared and then their

Copyright©2018, University of Isfahan. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License (http://creativecommons.org/licenses/BY-NC-ND/4.0), which permits others to download this work and share it with others as long as they credit it,

but they can’t change it in any way or use it commercially. Doi: 10.22108/jssr.2019.113070.1069

http://ui.ac.ir/en

Journal of Stratigraphy and Sedimentology Researches University of Isfahan

Vol. 34, Issue 3, No. 72, Autumn 2018 pp. 15-18

Received: 26.09.2018 Accepted: 02.01.2019

Microbiostratigraphy of the Jahrum Formation in Nimbashi section, West Estahban, Fars

Reza Sadeghi* Assistant Professor, Department of Geology, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran

Maryam Jokar M.SC. in Geology, Department of Geology, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran

* Corresponding author, e-mail: [email protected]

Introduction:

Zagros sedimentary basin in the south and southwest of Iran holds oil and gas huge reservoirs. This basin which bordered the

closure of the Paleotethys ocean (Berberian and King 1981), with high thickness of sedimentary sequences laid down in the Mesozoic and Cenozoic. The Jahrum Formation is carbonate sequence that has deposited during the Paleocene–Eocene series

(Motiei 1993) and is the carbonate reservoirs rock of the same age in the Zagros sedimentary basin. This research investigates the

sedimentary sequence of the Jahrum Formation in TangNimbashi section, to reach the purposes of biostratigraphy, determination of relative age and compare with other sections. This stratigraphic section was measured in detail at 29° 07' 49" N and 53° 55' 30" E

and is located in northern flank of Tudej (Toudaj) anticline (west Estahban, Fars province), in the Interior Fars subzone, Fars sub-

basin and Zagros simply folded belt.

Material & Methods:

Includes five stages: a) survey and recording geographic

coordinates with global positioning system (GPS) and

recognition of the lower and upper boundaries. b) Measuring

of the degree and direction of dip (32˚SW) and strike

(N85˚W) of layers with compass and determining the

direction of the travelling angle (N5˚E). c) Measuring the true

thickness of the strata perpendicular to their strike by Jacob

Staff and numbering of beds. d) Field description (lithology,

stratification, color, fossils) and photography of outcrops. e) Systematic sampling at intervals of two meters and

sometimes one meter. Finally the stratigraphic section was

measured 628 meters and 338 rock samples were collected

and also 153 photos were taken. Then thin sections were

evaluated and photographed with binocular microscope in

plane polarized light (PPL). Also, different references were

used to identify the genus and species of microfossils: (Rahaghi 1980; Loeblich and Tappan 1988; Vecchio et al. 2007;

Hottinger 2007 & 2014; Boudagher-Fadel 2008 & 2018; Ozgen-Erdem 2008; Sirel 2009; Di Carlo et al. 2010; Alan 2011; Salih 2012;

Molina et al. 2013; Zhang et al. 2013; Deveciler 2014; Bukhari et al.

2016).

Discussion of Results & Conclusions:

The Jahrum Formation with dolostone, dolomitic limestone

and limestone units and medium to very thick stratification,

has been deposited on the low-rise, foothills, limestone and

marly limestone units of Sachun Formation with very thin to

medium stratification. Due to the lack of a detritus unit and

paleosol this boundary is sharp, homocline and probably

conformable. Its upper boundary after two steps of gradual

change and conversion, homocline and conformable its own

longer and bladed units to low-rise and foothills units in 505-

553.5, 553.5?-575.5? and 575.5-593 meters of the Pabdeh

Formation, finally this formation (Jahrum Formation) is

covered by Quaternary poorly consolidated alluvial deposits.

So, it is impossible to get exact and certain conclusions about

this boundary, now. In fact, based on field studies,

petrography, microfacies, and microbiostratigraphy, it seems

that inthe thicknesses mentioned above, the Jahrom and

Pabdeh formations have become interfingering or

intertonguing (Pinch-out) each other. With detailed field and

laboratory examinations on outcrops and thin sections from

the bottom to the top of the Jahrom Formation has been

includes 7 lithostratigraphic units (J.1-J.7) and the Pabdeh

Formation has been includes 2 lithostratigraphic units

(P.1&P.2). Based on identification of 34 genus and 29

species of benthic foraminifera, and 7 genus and 1 species of

planktonic foraminifera and according to their pattern of

dispersal 13 zonations were recognized. In order 9

assemblage biozones, 2 barren intrazones, 1 barren interzone

and 1 indeterminate zone (not well determined). Separated

assemblage biozones with biozonation of the benthic

foraminifera of the Paleogene sub-system in Zagros basin

was suggested by Wynd (1965) and Adams and Bourgeois

(1967), also with biozonation of the shallow larger benthic

foraminifera (SLBF) of the Tethys basin was proposed by

Serra-Kiel et al., 1998, were compared and then their age was

determined. The relative age of the Jahrum Formation in this

section from 0–20 meters not well determined because of

processes of dolomitizatoin, recrystallization, diagenesis and

finally absence of index microfossils (foraminifers). But the

http://dx.doi.org/10.22108/jssr.2019.113070.1069

http://ui.ac.ir/en

http://ui.ac.ir/en

Journal of Stratigraphy and Sedimentology Researches University of Isfahan, Vol. 34, Issue 3, No. 72, Autumn 2018 16

relative age is estimated from 20 to 143 meters: Late

Paleocene? to Early Eocene series (Late Thanetian? –

Ilerdian) and from 143–628 meters: Middle Eocene series

(Lutetian–Bartonian). This age is suggested with 7

assemblage biozones, including: Alveolina ellipsoidalis-

Orbitolites spp. assemblage biozone, Dictyoconus-

Coskinolina-Haymanella assemblage biozones (this

assemblage has three assemblage sub-biozones: Alveolina-

Haymanella-Medocia, Dictyoconus-Coskinolina-Alveolina

and Dictyoconus-Coskinolina-Haymanella), Somalina-

Medocia assemblage biozone, Nummulites-Alveolina

assemblage biozone, Linderina assemblage biozone, that is

comparable with assemblage zone 43 and assemblage

subzones 44, 48, 49, 50 and 51 (Wynd 1965), Coskinolina sp.-

Rhapydionina sp. assemblage zone (Adams and Bourgeois 1967)

and also shallow benthic zones (SBZ.) 6, 13, 14 and 17 (Serra-

Kiel et al. 1988).

Keywords: Folded Zagros, Interior Fars, Jahrum Formation,

Microbiostratigraphy, Benthic Foraminifera.

References

Abolghasemi L. Mirzaee Mahmoodabadi R. Gorgij M. N.

2011. Microfacies and sedimentary environments of

the Jahrum and Asmari formations in Estahban. 1st

National Geological Conference of Iran, Azad

University of Shiraz, 14 p. (in Persian)

Aghanabati A. 2013. Geology of Iran, third edition.

Geological Survey and Mineral Explorations of Iran

Publication, Tehran, 586 p.

Accordi G. Carbone F. and Pignatti J. S. 1998. Depositional

history of a Paleogene carbonate ramp (Western

Cephalonia, Ionian Islands, Greece). Geologica

Romana, 34: 131-205.

Adams T. D. and Bourgeois F. 1967. Asmari biostratigraphy,

Geological and Exploration Division. Iranian Oil

Offshore Company Report, no. 1074. (Unpublished)

Ahmadi V. and Norouzi O. 2011. Microfossils biozonation of

Jahrum Formation in north and southeast of

Estahbanat. 1st National Geological Conference of

Iran, Azad University of Shiraz, 14 p. (in Persian)

Alan B. 2011. The Eocene (middle-late Eocene) benthic

foraminifera definition and biostratigraphy of shallow

marine sediments in Malatya basin. Ph.D. thesis,

University of Ankara, 257 p. (Unpublished)

Alizadeh S. 2010. Persian Gulf, gulf of energy. Journal of

Safir-e Omid (Scientific, Educational and Research

Journal of Oil, Gas and Petrochemical Industries, 2

(5): 76 p. (in Persian)

Berberian M. and King G. C. P. 1981. Towards a

paleogeography and tectonic evolution of Iran.

Canadian Journal of Earth Sciences, 18: 210-265.

Boudagher-Fadel M. K. 2008. Evolution and geological

significance of larger benthic foraminifera. first

edition, Elsevier,Amsterdam-Boston-Heidelberg-

London-NewYork-Oxford-Paris-SanDiego-

SanFrancisco-Sydney-Tokyo,571p.

Boudagher-Fadel M. K. 2018. Evolution and geological

significance of larger benthic foraminifera. Second

edition, London, University College London Press,

693 p.

Bukhari S. W. H. Mohibullah M. Kasi A. and Iqbal H. 2016.

Biostratigraphy of the Eocene Nisai Formation in

Pishin Belt, Western Pakistan. Journal of Himalayan

Earth Sciences, 49 (1): 17-29.

Deveciler A. 2014. Description of Larger Benthic

Foraminifera Species from the Bartonian of Yakacık-

Memlik Region (N Ankara, Central Turkey). Ankara

University, Faculty of Engineering, Department of

Geological Engineering, 06100 Tandogan, Ankara,

35 (2): 137-150.

Devoto G. 1964. Zone ad Alveolinidae nel Cretaceo e

Paleocene del Lazio ed Abruzzo Centro-Meridionali.

Geologica Romana, 3: 405-414.

Di Carlo M. Accordi G. Carbone F. Pignatti J. 2010.

Biostratigraphic analysis of Paleogene lowstand

wedge conglomerates of a tectonically active

platform margin (Zakynthos Island, Greece). Journal

of Mediterranean Earth Sciences, 2: 31-92.

Drobne K. Cosovic V. Moro A. and Buckovic D. 2011. The

Role of the Palaeogene Adriatic Carbonate

Platformin the Spatial Distribution of Alveolinids.

Turkish Journal of Earth Sciences, 20: 721-751.

Hottinger L. 2007. Revision of the foraminiferal genus

Globoreticulina Rahaghi 1978, and of its associated

fauna of larger foraminifera from the late Middle

Eocene of Iran. Carnets de Geologie/Notebooks on

Geology, Brest, Article 2007/06 (CG2007-A06), 1-51

p.

Hottinger L. 2014. Paleogene larger rotaliid foraminifera

from the western and central Neotethys, In Bassi, D.

(Ed.). Springer, 196 p.

Jalali M. R. 1987. Stratigraphy of Zagros Basin. National

Iranian Oil Company, Exploration and Production

Division, Report no. 1249 and 1072, 34-36.

James G. A. and Wynd J. G. 1965. Stratigraphic

nomenclature of the Iranian Oil Consortium

agreement area. American Association of Petroleum

Geologists Bulletin, 49: 2182-2245.

Jokar M. 2018. Lithostratigraphy, biostratigraphy and

sedimentary paleoenvironment of the Jahrum

Formation in Tang-e Nimbashi, West of Estahban,

Fars Province, M.Sc. Dissertation, Payame Noor

university of Shiraz, 151 p. (in Persian)

Kalantari A. 1992. Lithostratigraphy and microfacies of

Zagros orogenic area, S.W. Iran. National Iranian Oil

Company Publication, Exploration and Production,

Geological laboratories, no. 12: 421 p. (in Persian)

Karampour B. Mousavi R. Aharipoor R. and Ghofrani E.

2009. Interpretation of microfacies and diagenetic

sequence of the Jahrum Formation in type section (S.

Jahrom). Journal of Sediment and Sedimentary Rock,

2 (4): 57-66. (in Persian)

Karampour B. 2010. Petrography and sedimentary

environment of the Jahrum Formation in Sarkhun gas

field (Bandar-e Abbas) and type section (S. Jahrom),

M.Sc. Dissertation, university of Shahid Beheshti,

College of Earth Science, 261 p. (in Persian)

Khajooei M. H. 2015. Microbiostratigraphy and microfacies

of Jahrum Formation in the East of Jahrom, Fars

Province, M.Sc. Dissertation, Payame Noor

university of Shiraz, 160 p. (in Persian)

Khatibimehr M. and Moallemi A. 2009. Comparison of

sedimentation history of Jahrum (Zagros) and Ziyarat

(Alborz) formations based on benthic foraminifera.

Microbiostratigraphy of the Jahrum Formation in Nimbashi section, West Estahban, Fars 17

Quarterly Iranian Journal of Geology, 3 (9): 87-102.

(in Persian)

Khatibimehr M. Adabi M. H. Mousavi R. Vaziri-

Moghaddam H. and Sadeghi A. 2013. Microfacies,

geochemistry and sedimentary environment of the

Jahrum Formation in kuh-e Gach, southeast Lar.

Quarterly Iranian Journal of Geology, 7 (26): 97-118.

(in Persian)

Loeblich A. R. and Tappan H. 1988. Foraminiferal genera

and their classification: Van Nostrand Reinhold

Company. New York, 970 p.

Moallemi A. Adabi M. H. and Sadeghi A. 2010.

Interpretation of the sedimentation history of the

Jahrum Formation in Bushehr area based on benthic

foraminifera and strontium isotope. Quarterly Journal

of Geosciences, Geological Survey & Mineral

Explorations of Iran, 19 (74): 169-176. (in Persian)

Moallemi S. A. Daneshian J. and Hosseinzadeh M. 2014.

Lithostratigraphy, Microfacies Investigation and

Paleoenvironmental Reconstruction of the Jahrum

Formation in the West and North of the Bandar

Abbass Area, South Iran. Advances in Environmental

Biology, 8 (4): 963-974.

Mojab F. 1982. Middle Eocene Assilinid foraminifera from

Iran. Aspect of Micropalaeontology, 80-109 p.

Molina E. Alegret L. and Serra-kiel J. 2013. Los

microfossiles del Prepirineo de Arguis (Huesca),

breve guia para observarlos y reconocerlos.

Naturaleza Aragonesa, 30: 4-12.

Motiei H. 1993. Stratigraphy of Zagros. Geological Survey &

Mineral Explorations of Iran, 536 p. (in Persian)

Motiei H. 1995. Petroleum geology of Zagros. Geological

Survey & Mineral Explorations of Iran, 1009 p. (in

Persian)

Nafarieh E. Vaziri-Moghaddam H. and Taheri A. 2010.

Biostratigraphy and paleoecology of the Jahrum

Formation in the northern flank of kuh-e Gach

anticline, Lar area. Journal of Science, university of

Tehran, 35 (4): 11-19. (in Persian)

Nafarieh E. Vaziri-Moghaddam H. Taheri A. and

Ghabeishavi A. 2012. Biofacies and palaeoecology of

the Jahrum Formation in Lar area, Zagros Basin, (SW

Iran). Iranian Journal of Science & Technology, 1:

51-60.

Noormohammadi Z. 2007. Biosratigraphy of the Jahrum

Formation (Type section) at the Tang-e Ab area in

southeast of Shiraz, M.Sc. Dissertation, university of

Isfahan, College of Science, 123 p. (in Persian)

Noormohammadi Z. Vaziri-Moghaddam H. Taheri A. and

Rahmani A. 2010. Stratigraphy and biofacies of

Jahrum Formation in the type section, southeast of

Shiraz. Journal of Science, shahid Chamran

University of Ahvaz, 2: 61-77. (in Persian)

Ozgen-Erdem N. Inan N. Akyazi M. and Tunoglu C. 2005.

Benthonic foraminiferal assemblages and microfacies

analysis of Paleocene-Eocene carbonate rocks in the

Kastamonu region, Northern Turkey. Journal of

Asian Earth Sciences, 25: 403-417.

Ozgen-Erdem N. 2008. Biostratigraphy of Thanetian-Ilerdian

benthic foraminifera in the Akcatas-Cebeci (NW

Tosya-SE Kastamonu) region. Bulletin of the Mineral

Research and Exploration, 137: 49-59.

Rahaghi A. 1980. Tertiary faunal Assemblage of Qum-

Kashan, Sabzewar and Jahrum areas. National Iranian

Oil Company,Geological Laboratories Publication, 8:

64 p.

Sadeghi R. 2010. Biostratigraphy, microfacies and sequence

stratigraphy of the Asmari Formation in Fars Zone.

Phd. Dissertation, university of Isfahan, College of

Science, 345 p. (in Persian)

Sadeghi R. Karampour B. 2011. The study of

lithostratigraphy and sedimentary environment of the

Jahrum Formation at the type section. Payame Noor

University of Jahrom, 108 p. (in Persian)

Sadeghi R. Amirshahkarami M. and Jokar. M. 2015a.

Introduction of Microfacies and Sedimentary

environment of the Jahrum Formation in West of

Estahban, Fars Province. 33rd National Geosciences

Symposium, 8 p. (in Persian)

Sadeghi R. Khajooei M. H. and Jokar M. 2015b.

Lithostratigraphy and sedimentary environment of the

Jahrum Formation in two anticlines of Jahrum and

Tudej. Iranian Journal of Petroleum Geology, 4 (8):

85-111. (in Persian)

Salih H. D. 2012. Larger benthic foraminiferal assemblages

from Sinjar Formation, SW Sulaimaniyah City

Kurdistan region, Iraq. Iraqi Bulletin of Geology and

Mining, 8 (1): 1-17.

Serra-Kiel J. Hottinger L. Caus E. Drobne K. Ferrandez C.

Jauhri A. K. Less G. Pavlovec R. Pignatti J. Samso J.

M. Schaub H. Sirel E. Strougo A. Tambareau Y.

Tosquella J. and Zakrevskaya E. 1998. Larger

foraminiferal biostratigraphy of the Tethyan

Paleocene and Eocene. Bulletin de la Societe

geologique de France, 169 (2): 281-299.

Scheibner C. and Speijer R. P. 2009. Recalibration of the

Tethyan Shallow-Benthic Zonation across the

Paleocene-Eocene Boundary, the Egyptian Record.

Geologica Acta, 7: 195-214.

Seyrafian A. 1998. Petrofacies analysis and depositional

environment of the (Eocene), south-southwest of

Burujen, Iran. Carbonates and Evaporites, 13 (1): 91-

99.

Seyrafian A. and Mojikhalifeh A. 2005. Biostratigraphy of

the Late Paleogene-Early Neogene succession, North

Central border of Persian Gulf, Iran. Carbonate and

Evaporites, 20 (1): 91-97.

Sirel E. 2009. Reference sections and key localities of the

Paleocene stages and their very shallow/shallow-

water three new benthic foraminifera in Turkey.

Revue de Paleobiologie, Geneve, 28 (2): 413-435.

Taheri A. Vaziri-Moghaddam H. and Seyrafian A. 2008.

Relationships between foraminiferal assemblages and

depositional sequences in Jahrum Formation, Ardal

area (Zagros Basin, SW Iran). Historical Biology, 20:

191-201.

Vaziri-Moghaddam H. Seyrafian A. and Taraneh P. 2002.

Biofacies and sequence stratigraphy of the Eocene

succession, at Hamzeh-Ali area, north-central Zagros,

Iran. Carbonates and Evaporites, 17: 60-67.

Vecchio E. Barattolo F. and Hottinger L. 2007. Alveolina

horizons in the Trentinara Formation (Southern

Apennines, Italy). stratigraphic and paleogeographic

implications, Rivista Italiana di Paleontologia e

Stratigrafia, 113 (1): 21-42.

Journal of Stratigraphy and Sedimentology Researches University of Isfahan, Vol. 34, Issue 3, No. 72, Autumn 2018 18

Wynd J. G. 1965. Biofacies of the Iranian Oil Consortium

Agreement area: Iranian Oil Operating Companies,

Geological and Exploration division, Report no.

1082.

Zhang Q. Willems H. and Ding L. 2013. Evolution of the

Paleocene-Early Eocene larger benthic foraminifera

in the Tethyan Himalaya of Tibet, China.

International Journal of Earth Science, 102: 1427-

1445.

Zohdi A. Mousavi-Harami R. Moallemi S. A. Mahboubi A.

and Immenhauser A. 2013. Evolution, paleoecology

and sequence architecture of an Eocene carbonate

ramp, southeast Zagros Basin, Iran. GeoArabia, 18

(4): 49-80.

‌شناسي‌نگاري‌و‌رسوب‌هاي‌چينه‌پژوهش

‌7937پاييز‌‌سوم،،‌شماره‌72سال‌سي‌و‌چهارم،‌شماره‌پياپي‌

‌72/71/7937:‌تاريخ‌پذيرش‌‌‌‌‌‌‌‌‌4/7/7937:‌تاريخ‌وصول

‌‌34-‌79صص

فارس استهبان، باختر باشی، نيم رشب در جهرم سازند نگاري چينه ریززیست

‌تهران،‌ايران‌،نور‌دانشگاه‌پيام‌بخش‌علوم‌پايه،‌،شناسي‌زميناستاديار،‌گروه‌،‌رضا صادقی

‌تهران،‌ايران‌،نور‌دانشگاه‌پيامبخش‌علوم‌پايه،‌‌،شناسي‌كارشناس‌ارشد‌گروه‌زمين،‌مریم جوكار

چکيده

هاي‌ديگر‌‌رشتعيين‌سن‌و‌مقايسه‌با‌ب‌نگاري،چينهزيست اهداف‌برآورد‌باشي‌بانيم‌تنگ رشب سازند‌جهرم‌در رسوبي پژوهش،‌توالي در‌اين

‌خورده‌و‌پهنه‌چين‌فارس‌زيرحوضه‌زيرپهنه‌فارس‌داخلي،،‌(هباناستباختر)ج‌تاقديس‌تود‌شمالي‌دامنه‌دررش‌نامبرده‌ب.‌بررسي‌شده‌است

واحدهاي‌ صورت‌ناگهاني،‌همشيب‌و‌احتماالً‌پيوسته‌روي‌سازند‌جهرم‌به‌.متر‌است‌5/555يا‌‌5/071هناي‌آن‌و‌پ‌گرديده‌ساده‌زاگرس‌واقع

ساز‌خود‌به‌واحدهاي‌‌پيوسته‌واحدهاي‌تيغه‌بار‌تغيير‌و‌تبديل‌تدريجي،‌همشيب‌و‌2گرفته‌و‌پس‌از‌ قرارمارني‌سازند‌ساچون‌‌مارني‌و‌آهک

زي،‌‌فبران‌ك‌از‌روزن گونه‌23 و جنس‌94با‌شناسايي‌.‌شود‌هاي‌آبرفتي‌نامتراكم‌كواترنري‌پوشيده‌مي‌مانند‌سازند‌پابده،‌سرانجام‌با‌نهشته‌پهت

گستره‌زاگرس‌و‌ در پالئوژن زيرسيستم انيزم-زيست هاي‌بندي‌پهنهپهنه‌تجمعي‌درون‌آن‌تشخيص‌داده‌شد‌كه‌با‌استفاده‌از‌‌زيست‌7تعداد‌

.گردد‌مياني‌پيشنهاد‌مي ائوسن‌بااليي؟‌تا تيس،‌سن‌نسبي‌سازند‌جهرم‌از‌پالئوسنت

زي‌فك‌رانب‌روزن نگاري،‌چينه‌ريززيست سازند‌جهرم، فارس‌داخلي، خورده،‌چين زاگرس: يكليد يها واژه

‌

13779725910:‌نويسنده‌مسئول‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌Email: [email protected]

Copyright©2018, University of Isfahan. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons

Attribution License (http://creativecommons.org/licenses/BY-NC-ND/4.0), which permits others to download this work and share it

with others as long as they credit it, but they can’t change it in any way or use it commercially.

7937 پاييز، سوم، شماره 72و چهارم، شماره پياپي شناسي، سال سي نگاري و رسوب چينههاي پژوهش‌74

مقدمهكه‌با‌‌طوري‌هايران‌بر‌بستر‌بزرگي‌از‌منابع‌انرژي‌قرار‌گرفته،‌ب

ميليارد‌بشکه‌‌0/797تريليون‌فوت‌مکعب‌گاز‌و‌‌7175داشتن‌

ذخاير‌نفت‌%‌3/71ذخاير‌گاز‌و‌%‌2/75)نفت‌قابل‌برداشت‌‌به(جهان ترتيب‌دومين‌و‌سومين‌كشور‌جهان‌از‌نظر‌ذخاير‌‌،

زاگرس‌ رسوبي حوضه(.‌Alizadeh 2010)هيدروكربوري‌است‌

(Zagros Sedimentary Basin) باختري‌جنوب و جنوب در

جاي خود در را گاز و نفت ذخاير‌عظيم ،(ايران‌جنوبي)ايران‌

اقيانوس‌تتيس‌ شدن‌بسته از پس كه حوضه اين .است‌داده‌ ‌گرديده (Paleotethys)ديرين Berberian and King) ايجاد

در‌ كه رسوبي‌است هاي‌توالي از زيادي برايست ،‌داراي(1981

.‌اند‌شده گذاشته‌برجاي سنوزوييک و مزوزوييک هاي‌دوران‌كربناته سازند ‌توالي ‌سري‌جهرم، ‌طي ‌در ‌كه ‌است هاي‌‌اي

و‌(‌Motiei 1993)اي‌پالئوسن‌تا‌ائوسن‌رسوب‌نموده‌‌چينه‌زمان‌سنگ ‌رسوبي‌‌مخزن‌از ‌حوضه ‌در ‌سنين ‌همين ‌كربناته هاي

‌به ‌ميشما‌زاگرس ‌آيد‌ر ‌نرگ. ‌ميدان ‌در ‌نمونه سي‌براي

(Nargesi Oil Field)هزار‌‌ ‌ده ‌بيش‌از ‌توان‌توليدي‌بالغ‌بر ،‌مي ‌دارا ‌را ‌روز ‌نفت‌در ‌Motiei 1995)باشد‌‌بشکه همچنين‌(.خيز‌ نفت‌(Gulkhari Oil Field)اين‌سازند‌در‌ميدان‌گلخاري‌

‌ ‌بوشگان ‌ميدان ‌در ‌نفت‌‌(Bushgan Oil Field)بوده، حاوي

‌پ ‌در ‌و ‌ سغيراقتصادي بندرعباس‌به‌‌(Hinterland)خشکي

Sarkhun Gas)رخون‌مخزن‌اصلي‌گاز‌ميدان‌س عنوان‌سنگ

Field)مي‌به‌‌ ‌آيد‌شمار ‌در. ‌تفاوت وضعيت‌‌درواقع

‌و‌زمين ‌رسوبي‌شرايط‌ساختي مولد‌‌زاگرس،‌حوضه‌محيط‌با‌سازند‌اين‌براي‌گوناگون‌هاي‌رخساره‌ريززيست ‌كه ‌شده

هاي‌‌نش‌و‌تجمع‌ريزسنگوارهچگونگي‌پراك‌بررسي‌و‌شناخت

‌رانب‌روزن) ‌نه( ‌مي‌آن، ‌اي‌چينه‌زيست‌هاي‌ويژگي‌توان‌‌تنها‌ب‌سازند ‌ناحيه ‌هر ‌براي ‌را ‌بلکه‌هجهرم ‌آورد، ‌شرايط‌دست

‌مي‌گذاري‌رسوب‌زمان‌بر‌حاكم ‌برآورد ‌قابل ‌نيز، گردد‌‌آن

(Jokar 2018).مرتبط‌هاي‌مار‌كم‌تحقيقش‌به‌بنابراين‌با‌توجه‌‌

;Abolghasemi et al. 2011 )‌هباناست‌منطقه‌در‌سازند‌جهرم‌با

Ahmadi and Norouzi 2011; Sadeghi et al. 2015a)موقعيت‌ ،‌

‌تنها‌مورد‌رشب ‌نه ‌به‌مي‌پژوهش ‌و‌‌تواند ‌بنياني صورت

‌داده ‌تکميل ‌يا ‌و ‌بازنگري ‌در ‌‌كاربردي ‌اين‌‌چينههاي شناسي

‌به ‌واقع‌‌سازند ‌مفيد ‌فارس ‌زيرحوضه ‌از ‌نقطه ‌اين ‌در ويژهتر‌آينده‌نيز‌خواهد‌‌هاي‌گسترده‌ساز‌پژوهش‌شود،‌بلکه‌زمينه

‌.بود‌

یابی راه دست و شناسی جغرافيایی، وضعيت زمين موقعيت

پژوهشمورد رشب به‌‌شناسي‌چينه‌رشب‌و‌ناحيه ‌پژوهش :‌باشي‌نيم‌تنگ)مورد

Tang-e Nimbashi‌)هاي‌كشور،‌‌از‌نگاه‌جغرافيايي‌و‌نقشه‌راه

هبان‌و‌فسا‌و‌هاي‌است‌در‌استان‌فارس‌و‌در‌محدوده‌شهرستان

‌دقيق‌به ‌‌طور ‌در ‌است‌3تر ‌شهر ‌باختر ‌كيلومتري ‌22هبان،

‌رونيز‌و ‌شهر خاوري‌‌كيلومتري‌جنوب‌‌775كيلومتري‌خاور

‌است‌ ‌گرفته ‌قرار ‌شيراز ‌)شهر ‌(7شکل ‌مختصات‌. همچنين‌رش‌برابر‌باجغرافيايي‌اين‌ب :˝43‌17‌˚23عرض‌شمالي‌و‌‌

˝91‌55‌˚59از‌ديد‌جايگاه‌‌(.‌7شکل)باشد‌‌طول‌خاوري‌مي‌

‌تودج‌‌شمالي‌يال‌در‌شناسي‌نيز،زمين Kuh-e)تاقديس‌كوه

Tudej / Toudaj)ارتف‌‌ ‌بيشينه ‌با ‌‌2301اع ‌)متر ،‌(7شکل

‌داخلي ‌فارس ‌/زيرپهنه ‌،(Interior Fars Sub-Zone)دروني‌‌زيرحوضه ‌كمربند‌‌(Fars Sub-Basin)فارس ‌يا ‌پهنه و

Zagros Simply Folded Zone or)ساده‌زاگرس‌‌خورده‌چين

Belt‌)ترين‌راه‌دسترسي‌مناسب‌(.7شکل‌)است‌‌گرديده‌واقع

‌آن، ‌جاده‌به ‌آسفالته‌از سمت‌‌به‌كيلومتر‌‌3درازاي‌به‌اصلي

شيراز‌و‌سپس‌پيمودن‌‌-هباناست‌هبان‌در‌جهت‌مسيرباختر‌است‌به‌‌4طول‌به‌سنگي‌-خاكي‌فرعي‌جاده‌يک سمت‌‌كيلومتر

‌(.7شکل‌)است‌‌باختري‌جنوب‌

پيشينه پژوهش‌ديرباز‌ هيدروكربور، داشتن دليل‌به كمربند‌رسوبي‌زاگرس از

وسيله‌به سپس و خارجي نفتي هاي‌شركت‌شناسان‌زمين توسط

‌زمين نفت ملي شركت شناسان‌زمين ‌سازمان ‌و شناسي‌‌ايران

هاي‌‌البته‌با‌وجود‌تمامي‌پژوهش.‌گرديده‌است‌كشور‌بررسي

رسوبي‌‌حوضه‌گوناگون‌جهرم،‌شرايط‌سازند‌شده‌روي‌انجام

‌همواره ‌كه ‌شده ‌همه‌بررسي‌كمبود‌سبب جانبه‌‌هايروي‌آن‌‌اقتصادياي‌و‌‌رخساره‌شناسي،‌شناختي،‌سنگواره‌چينه

‌شدت‌احساس‌گردد‌هب ‌جهرم سازند. رسوبي‌مخزن سنگ،

‌75 فارس‌استهبان،‌باختر‌باشي،‌نيم‌رشب‌در‌جهرم‌سازند‌نگاري‌چينه‌ريززيست

حوضه ترشيري سيستم هاي‌نهشته‌سنگ از بخشيو‌‌كربناته

‌پالئوژن زيرسيستم در دريا پيشروي‌با كه است زاگرس

‌در هم‌آن جغرافيايي گسترش بيشترين و شده گذاري‌رسوب

هاي‌زيرپهنه تمامي در كه‌طوري‌هب ،بوده فارس زيرحوضه

Interior Fars)آن‌‌(ساحلي+ساحلي‌نيمه)و‌خارجي‌‌اخليد

Sub-Zone and Exterior Fars Sub-Zone: Subcoastal +

Coastal) گردد‌مي يافت (Motiei 1993.)هاي‌‌ويژگي‌

‌نيز، اي‌چينه‌زيست‌سنگ ‌James andتوسط بار نخستين آن

Wynd‌(1965) نگت‌ نمونه رشب در سازنداين‌.‌گرديد تدوين‌

ترتيب‌هب آن بااليي و پاييني مرز و داشته براست متر ‌5/407آب،

سازند با فرسايشي ناهمساز و ساچون سازند با قاطع و همساز

پيشنهاد‌دو باگزارش‌گرديده،‌همچنين‌دو‌نامبرده،‌ آسماري

هنوز‌هم‌ كه تجمعي پهنه‌زيرزيست پنج تجمعي‌و‌پهنه‌زيست‌سن مورد ‌است، ‌همگاني ‌ا‌را‌آن پذيرش ‌برش از لگودر

‌‌Mojab(.Motiei 1993) اند‌كرده اعالم مياني ائوسن تا پالئوسن

‌پرداخته(1982) ‌مياني ‌ائوسن ‌آسيلينيدهاي ‌مطالعه ‌به و‌‌،

‌ ‌سازندريززيستاي ‌‌Jalali‌(1987توسط‌اين )‌ ‌Kalantariو

(1992‌ )‌ & Seyrafian (1998 همچون افرادي شده،مطالعه

2005)،‌Vaziri-Moghaddam et al.‌(2002)،‌Taheri et al.‌

(2008)،‌ Khatibimehr et al.‌(2009 & 2013)،‌Nafarieh et

al.‌(2010 & 2012)،‌Moallemi et al.‌(2010 & 2014)و‌‌

Zohdi et al.‌(2013‌)،روي‌آن گوناگوني هاي‌بررسي به نيز

‌پژوهش‌.اند‌پرداخته ‌‌البته روي جانبه‌همه شناسي‌زمينهاي

،Noormohammadi(2007) ‌توسط تاكنون‌نمونه رشب

Karampour et al.‌(2009)‌ ، Karampour(2010)‌،

Noormohammadi et al.‌(2010)‌ ،Sadeghi‌(2010)‌،Sadeghi et al.‌(2015b) و‌Khajooei‌(2015‌)انجام‌پذيرفته

‌ هاي‌يافته كه شناسي،‌سنگ بندي،‌چينه ،هناپ دربارهنويني‌را

ي‌آن‌رسوب‌محيط و‌نگاري‌چينه‌زيست زبرين، و‌زيرين مرزهاي .ندا‌هنمود ارايه

‌

‌ كوه تاقدیس شمالی یال در باشی نيم تنگ رشب از (D)شناسی و نقشه زمين( C)اي ، تصویر ماهواره(B)دسترسی راه ،(A)جغرافيایی موقعيت -1 شکل

.فارس، هباناست باختر ج،تودِ‌


پژوهش روشكمک‌‌جغرافيايي‌به موقعيت ثبتد‌و‌بازدي(‌الف:‌شامل‌پنج‌گام

‌تشخيص‌(GPS)ياب‌‌مکان ‌بااليي و پاييني مرزهاي‌و (‌ب.

‌جهت‌اندازه ‌و ‌مقدار ‌ گيري ها‌‌اليه امتداد و (SW˚32)شيب(N85˚W)ياب‌‌جهت وسيله‌به‌(Compass)و‌محاسبه‌مقدار‌و‌‌

‌پيمايش‌ ‌N5˚E)جهت‌زاويه امتداد بر متركشي‌عمود(‌پ(.

ژاكوب‌ از‌ميله استفاده ها‌با‌چينه حقيقي پهناي تعيين و ها‌اليه

(Jacob Staff)صحرايي‌ توصيف(‌ت.‌گذاري‌متراژها‌و‌شماره‌

برداري‌‌عکس و (يا‌محتواي‌سنگواره رنگ، بندي،‌چينه جنس،)‌7و‌گاهي‌‌2 منظم‌با‌فواصل برداري‌نمونه(‌ث.‌ها‌خنمونر از

‌ ‌كه ‌‌مجموع‌درمتري ‌متركشي،‌025مقدار ‌995 تعداد متر

از سپس‌.عکس‌نيز‌گرفته‌شد‌759و‌‌برداشت سنگي نمونه

‌نازك سنگي، هاي‌نمونه ‌ميکروسکو مقطع ‌با ‌و پ‌تهيه

‌طبيعي ‌نور ‌در ‌و‌‌مورد‌(.PPL)‌دوچشمي بررسي‌قرار ‌و‌تصويربرداري ‌گونه‌جهت‌گرفتند ‌جنس‌و ‌شناسايي

‌از‌ريزسنگواره ‌‌ها، ‌مختلفي ‌گرديدمنابع Rahaghi)‌استفاده

1980; Loeblich and Tappan 1988; Vecchio et al. 2007; Hottinger 2007 & 2014; Boudagher-Fadel 2008 & 2018; Ozgen-Erdem 2008; Sirel 2009; Di Carlo et al. 2010; Alan 2011; Salih 2012; Molina et al. 2013; Zhang et al. 2013;

Deveciler 2014; Bukhari et al. 2016).‌

پژوهش هاي بحث و تحليل یافته

شناسی رش چينهسازند جهرم در ب سنگینگاري چينه

باشی نيممتر‌از‌سازندهاي‌ساچون،‌جهرم‌و‌‌519به‌اندازه‌‌رشدر‌اين‌ب

‌995تعداد‌‌،متري‌1-025متراژ‌شد‌كه‌از‌جهرم‌متركشي‌/پابده

‌ ‌برداشت‌گرديد ‌سنگي ‌)نمونه ‌‌9و‌2اشکال ‌پ(. سازند‌هناي‌دربرگيرنده ‌اگر ‌‌جهرم ‌1-515متراژهاي ،5/559-515‌،

متر‌و‌اگر‌‌5/071،‌متري‌باشد‌539-025؟‌و‌5/559-5/575؟

‌؟ ‌باشد،‌5/559-5/575متراژ ‌پابده ‌سازند ‌به ‌مربوط ‌متري ؟

سازند‌پابده‌نيز،‌اگر‌هناي‌پ(.‌9شکل‌)متر‌خواهد‌بود‌‌5/555متري‌باشد،‌‌5/575-539و‌‌515-5/559متراژهاي‌‌‌دربرگيرنده

‌؟‌00 ‌آن‌5/559-5/575متر‌و‌اگر‌متراژ ؟‌متري‌هم‌مرتبط‌با

‌ ‌متر‌خواهد‌بود‌55باشد، متراژ‌)‌حد‌پاييني‌سازند‌جهرمدر‌.

‌واحدهاي‌(صفر ‌آهک‌بيشتر، ‌كم‌مارني‌و ارتفاع‌و‌‌مارني‌نرم،

‌چينهماهوري‌سازند‌س‌تپه ‌متوسط‌‌اچون‌با بندي‌بسيارنازك‌تا

‌هم‌به ‌‌صورت ‌واحدهاي ‌به لوميتي،‌ود‌بيشترراستا

‌تيغهود‌آهک ‌و ‌سخت ‌آهکي ‌و ‌با‌‌لوميتي ‌جهرم ‌سازند ساز

‌تبديل‌مي‌چينه ‌بسيارضخيم ‌‌بندي‌متوسط‌تا (‌2شکل‌)گردند‌به‌ ‌توجه ‌با ‌اين‌‌واحد‌تخريبي‌و‌نبودكه ‌خاك‌قديمي‌در يا

مرز‌را‌اين‌توان‌نوع‌‌،‌مياي‌چينه‌اصول‌سنگبازه‌و‌تنها‌برپايه‌

‌شيب‌هم ‌احتماالً ،‌ ‌پيوسته ‌نوع ‌از ‌نمودو ‌قاطع‌اعالم .‌ حد‌در

‌ ‌نيز، ‌بااليي ‌سازند ‌همسازاين ‌تبديل ‌و ‌تغيير ‌دوبار ‌،پس‌از

بلندتر‌سازند‌جهرم‌به‌واحدهاي‌‌واحدهاي‌تدريجيِ‌وپيوسته‌‌‌ستپ ‌متراژهاي ‌در ‌پابده ‌سازند ‌515-5/559تر -5/575؟،‌‌؟5/559 هاي‌آبرفتي‌‌نهشته‌با‌سرانجام‌،متري‌5/575-539و

با‌بررسي‌دقيق‌‌.(2شکل‌)شود‌‌نامتراكم‌كواترنري‌پوشيده‌مي‌آزمايشگاهي‌روي‌نمونه ترتيب‌از‌‌به‌،هاي‌سنگي‌صحرايي‌و

-J.1)اي‌در‌سازند‌جهرم‌‌چينه‌واحد‌سنگ‌7پايين‌به‌باال‌تعداد‌

J.7‌ )‌ ‌سنگ‌2و ‌سا‌چينه‌واحد ‌در ‌اي ‌پابده (‌P.1 & P.2)زند

‌.(9شکل‌و‌‌7جدول‌)‌داده‌شدتشخيص‌

‌

.باشی نيم شناسی تنگ رش چينهدر ب جهرم و پابده هاياي جداسازي شده درون سازند چينه واحدهاي سنگ -1جدول

‌‌


‌

‌، همساز اي از مرز تغيير و تبدیل گوشه( 2) .متري صفر متراژ در جهرم و ساچون سازندهاي پيوسته و ناگهانی همشيب، احتماالً تبدیل مرز( 1) - 2شکل نشده كواترنري در متراژ فتی سختهاي آبر دیل سازند جهرم به نهشتهمتري و نمایی از مرز تب 395جهرم در متراژ و پابده هايسازند و تدریجی پيوستهارز با بخش آهندار كه هم چرتی هاي کهرها و گ هگچها، نوارها، ر بسيارضخيم برنگ كرم با الیه -بندي ضخيم واحد آهکی با چينه (5. )متري 826

.چرتی سازند پابده است هاي آهک سنگغيررسمی ‌

شناسای رش چيناه نگاري زیستی ساازند جهارم در با ينهچ

باشی نيمرش،‌ين‌بدر‌ا سازندهاي‌جهرم‌و‌پابده سن‌نسبي تعيين جهت

‌79وجرود،‌تعرداد‌‌‌م‌رانبر‌‌نش‌روزنبا‌توجه‌به‌چگونگي‌پرراك‌

‌پهنره‌تجمعري‌‌‌زيسرت‌‌نهقالب‌‌پذيرفت‌كه‌در‌انجامبندي‌پهنه

(Assemblage Biozone)،سررنگواره‌مكرر/پهنرره‌برري‌‌دو‌درون‌‌(Barren Intrazone)سرنگواره‌‌مكر‌/پهنه‌بي‌،‌يک‌بين‌(Barren

Interzone)تعيرين‌‌غيرقابرل‌/نامشخص/و‌يک‌پهنه‌مبهم‌‌(Not

Well Determined / Indeterminate Zone)انرد‌‌‌ارايه‌گرديرده‌‌

،‌برا‌اسرتفاده‌‌‌جداشدههاي‌زيستي‌‌تجمع(.‌9شکل‌و‌‌‌2جدول)

زي‌زيرردوره‌پرالئوژن‌‌‌‌فران‌كر‌بر‌‌بندي‌زيسرتي‌روزن‌‌از‌منطقه Adams andوWynd (1965‌)حوضرره‌زاگرررس‌كرره‌توسررط‌

Bourgeois‌(1967‌)برا‌‌‌همچنرين‌‌و(‌9جدول‌)تنظيم‌گرديده‌

‌زي‌عمرق‌‌زي‌برزر ‌كرم‌‌‌ران‌كرف‌بر‌‌بندي‌زيسرتي‌روزن‌‌منطقه

(SLBF:Shallow Larger Benthic Foraminifera/SBZ:

Shallow Benthic Zones)كه‌توسرط‌حوضه‌تتيس‌‌Serra-Kiel

et al.‌(1998‌)مقايسره‌و‌سرپس‌تعيرين‌‌‌‌(4جدول‌)ارايه‌شده‌‌،

به‌جديد‌ترتيب‌از‌قديم‌ رش‌بهب‌اين‌در (.9شکل‌)‌شدندسن‌هاي‌زيستي‌زير،‌تشخيص‌و‌از‌يکرديگر‌‌‌،‌تجمع(پايين‌به‌باال)

‌(.9شکل‌و‌‌2جدول‌)اند‌‌تفکيک‌گرديده

‌

.آنها بران روزن نشراكبرپایه چگونگی پ باشی نيم رش تنگدر ب جهرم و پابده هايسازند بندي زیستی پهنه -2جدول


Not Well:1] 1غيرقابال تعياين / نامشاخ / پهناه مابهم

Determined / Indeterminate Zone]

اي‌‌شردن،‌ريزسرنگواره‌‌‌لوميتيدليل‌دو‌متري‌به‌21تا‌‌1از‌متراژ‌

يافت‌نگرديد‌و‌بنابراين‌با‌توجه‌به‌عردم‌امکران‌ارايره‌تجمرع‌‌‌‌‌

توان‌سن‌نسبي‌دقيقي‌را‌براي‌ايرن‌برازه‌پيشرنهاد‌‌‌‌‌زيستي،‌نمي

توان‌بره‌طرور‌كامرل‌دربراره‌‌‌‌‌‌همين‌دليل‌هم،‌نمي‌البته‌به.‌نمود

مرتبط‌دانستن‌اين‌بيست‌مترر‌بره‌سرازند‌سراچون‌يرا‌سرازند‌‌‌‌‌‌‌

هراي‌‌پس‌تنها‌برپايه‌مقايسه‌داده.‌جهرم،‌اظهارنظر‌قطعي‌نمود

رش‌نمونه‌و‌اي‌در‌اينجا‌با‌ب‌چينه‌هاي‌سنگ‌صحرايي‌و‌ويژگي

ازند‌جهررم‌‌هاي‌موجود،‌اين‌قسمت‌با‌احتمال‌به‌س‌رشديگر‌ب

‌(.9شکل‌)‌تخصيص‌يافته‌است

‌

-Alveolina ellipsoidalis:2] 2تجمعااایزیسااات پهناااه

Orbitolites spp. Assemblage Biozone] ‌و(‌مترري‌‌749ترا‌‌‌21متراژ‌)هنا‌متر‌پ‌729اين‌تجمع‌زيستي‌با‌

.‌Alveolina cf./aff:هرراي‌شاخصرري‌ماننررد‌رخنمررون‌گونرره

ellipsoidalis‌،Orbitolites complanatus‌،O. cf.

complanatus‌،O. sp.همچررون‌ييهرراهميررابي‌نمونرره‌و‌‌:‌

Biloculina/Pyrgo sp.‌،Quinqueloculina sp.‌،

Haplophragmium sp.‌،valvulinids‌،bivalves‌،

gastropodsو‌‌green algaesايررن‌‌.تعيررين‌گرديررده‌اسررت‌‌‌

ائوسرن‌‌تا‌‌با‌توجه‌به‌بازه‌سني‌پالئوسن‌بااليي‌ويژه‌به‌مجموعه

‌Alveolina ellipsoidalis‌(Devoto 1964; Accordiگونه‌پاييني

et al. 1998; Serra-Kiel et al. 1998; Ozgen-Erdem et al. 2005;

Vecchio et al. 2007; Ozgen-Erdem 2008; Scheibner and

Speijer 2009; Drobne et al. 2011; Zhang et al. 2013;

Boudagher-Fadel 2018)برا‌پهنره‌‌‌‌معرادل‌‌تواند‌ترا‌حردي‌‌‌ي،‌م

و‌‌‌49‌Wynd‌(1965‌:)Miscellanea-Kathinaتجمعرررررررري

‌تجمعي‌ درنظر‌‌44‌Wynd‌(1965‌:)Opertorbitolitesزيرپهنه

پهنه‌زيستي‌شرماره‌‌و‌همچنين‌به‌مقدار‌بيشتري‌با‌گرفته‌شود‌

0‌Serra-Kiel et al.‌(1998‌)ن‌زيايپرر‌)‌آغازين‌ايلرديبه‌سن‌

دهنررده‌‌و‌نشرران(‌4و‌‌9ول‌اجررد)‌شررود‌مطابقررت‌داده(‌پرراييني

.‌پالئوسرن‌برااليي؟‌ترا‌ائوسرن‌پراييني‌باشرد‌‌‌‌‌‌‌زمراني‌‌هاي‌سري

از‌کرردام‌هيچاگرچرره‌يررادآوري‌نمررود‌كرره‌‌‌‌بايررد‌بنررابراين

‌Wynd(‌44)و‌زيرپهنره‌‌‌(49)‌شراخص‌پهنره‌‌‌هاي‌ريزسنگواره

‌تشابهبرپايه‌‌تنها‌زماني‌سازيو‌معادل‌نگرديدنديافت‌‌(1965)

ران‌بر‌‌ترين‌روزن‌اما‌الاقل‌يکي‌از‌شاخص‌،پذيرفت‌انجامسني‌

خروبي‌‌‌شناسرايي‌شرد‌كره‌بره‌‌‌‌پهنه‌‌در‌اين‌زيستائوسن‌پاييني‌

‌(.5تا9شکال‌ا)وجود‌اين‌سري‌زماني‌را‌تأييد‌نموده‌است‌

‌

‌

‌

‌

‌

‌

‌

‌

‌

‌

‌

‌


و (1983) وایند: توسط شده ارایه حوضه زاگرس، در ائوسن -پالئوسن بزرگ زي فك بران روزن برپایه جهرم سازند زمانی -زیست بندي پهنه -5جدول

(.1981) آژبور و آدامز

‌

:12 & 3,5] 12 و 3 ،5 تجمعی هاي پهنه زیست

Dictyoconus-Coskinolina-Haymanella Assemblage. Biozones]

‌ ‌749-775متراژهاي‌)متري‌‌773اين‌مجموعه و‌‌905-235، Dictyoconus :هاي‌شاخص‌حضور‌گونه با(‌متري‌071-539

cf./aff. indicus‌ ،D. sp.‌ ،Coskinolina cf./aff. Liburnica‌،C. cf./aff. perpera‌،C. sp.‌،?Coleiconus sp.،‌Cushmania

sp.‌ ،Haymanella cf. huberi‌ ،H. cf. paleocenica،H. cf.

elongata‌‌ ‌و ‌ديگري‌هاي‌گونههميافتي ‌اهميت ‌:همچون‌باAlveolina cf. stercusmeris‌ ،A. cf./aff. aragonensis‌ ،A.

cf./aff. stipes‌ ،A. spp.‌ ،Peneroplis sp.‌ ،Penarchaias

glynnjonesi‌،Medocia blayensis‌،M. cf./aff. Blayensisو‌‌‌ ‌مانند‌ييها‌نمونههمچنين :Praerhapydionina delicata‌،

Spirolina sp.‌ ،Spiroloculina sp.‌ ،Pyrgo/Biloculina sp.‌،

Triloculina trigonula‌ ،T. sp.‌ ،Quinqueloculina sp.‌،Bigenerina sp.‌ ،Textularia sp.‌ ،valvulinids‌ ،Reussella

sp.‌ ،Discorbis sp.‌ ،unidentified genus‌ ،gastropods‌،bivalves‌،green algaes‌،red algaes‌،crinoids‌،echinoids،‌

bryozoers‌،ostracodsو‌‌tube feetبرخي‌‌.گردد‌مشخص‌مي‌ داده تشخيص زي‌فك بران‌روزنهاي‌‌ها‌و‌حتي‌گونه‌از‌جنس

‌اين‌ ‌در ‌سني‌نمايانگر‌تجمع‌9شده ‌با ‌و ‌يکسان‌بوده ‌كامالً ،‌بيشتر‌ ‌51با‌زيرپهنه‌تجمعي‌شماره‌ق‌تطاب‌قابلائوسن‌مياني،

Wynd‌(1965):‌Dictyoconus-Coskinolina-Orbitolites

complanatus‌‌ ‌زيستي ‌پهنه ‌Adams and Bourgeoisو(1967‌ :)sp.-Rhapydionina sp.‌Coskinolinaهستند‌‌ Alveolinaشاخص‌ دليل‌حضور‌گونه‌بههمچنين‌.‌(9جدول‌)

cf./aff. stipes‌،با‌پهنه‌زيستي‌شماره‌قياس‌قابل‌تا‌حدي‌‌نيز


79‌(SBZ.13)‌Serra-Kiel et al.‌(1998‌ ‌لوتسي( ‌سن ن‌بهپهنه‌تجمعي‌را‌‌درواقع‌اين‌زيست‌.(4جدول‌)د‌نباش‌آغازي‌مي

نماينده‌سري‌كه‌همگي‌پهنه‌‌توان‌در‌قالب‌سه‌زيرزيست‌مي‌(:5تا‌9شکالا)‌بندي‌نمود‌،‌دستهندا‌ائوسن‌مياني

‌

-Alveolina-Haymanella :3] 5تجمعیپهنه زیرزیست

Medocia Assemblage Sub-biozone] Alveolina cf. stercusmeris، Alveolina cf./aff. stipes،

Haymanella cf. huberi، Haymanella cf. paleocenica،

Medocia blayensis، Medocia cf./aff. blayensis،

Pyrgo/Biloculina sp.، Triloculina trigonula،

Quinqueloculina sp.، valvulinids، red algaes، crinoids

.echinoids و

-Dictyoconus-Coskinolina :5] 3تجمعیپهنه زیرزیست

Alveolina Assemblage Sub-biozone] Dictyoconus cf./aff. indicus، Dictyoconus sp.، Coskinolina cf./aff. Liburnica، Coskinolina cf./aff.

perpera، Alveolina cf. stercusmeris، Alveolina cf./aff.

aragonensis، Alveolina cf./aff. stipes، Alveolina spp.، Haymanella cf. paleocenica، Haymanella cf. elongata،

Praerhapydionina delicata، Medocia blayensis، Medocia cf./aff. blayensis، Pyrgo/Biloculina sp.،

Triloculina trigonula، Triloculina sp.، Quinqueloculina sp.، Textularia sp.، valvulinids،

unidentified genus، bivalves، crinoids، echinoids و ostracods.

-Dictyoconus-Coskinolina :12] 12تجمعیپهنه زیرزیست

Haymanella Assemblage Sub-biozone] Dictyoconus cf./aff. indicus، Dictyoconus sp.،

Coskinolina sp.، ?Coleiconus sp.، Cushmania sp.، Haymanella cf. paleocenica، Haymanella cf. elongata،

Peneroplis sp.، Penarchaias glynnjonesi، Spirolina sp.، Spiroloculina sp.، Pyrgo/Biloculina sp.، Triloculina

sp.، Quinqueloculina sp.، Bigenerina sp.، Textularia

sp.، valvulinids، Reussella sp.، Discorbis sp.، unidentified genus، gastropods، bivalves، green algaes،

echinoids، bryozoers، ostracods و tube feet.

:10 & 4] 11و 4سنگواره مك/سنگواره هاي بی پهنه درون

Barren Intrazone] ‌‌درون ‌شماره ‌‌4پهنه ‌جهرم، ‌سازند ‌‌721مربوط‌به متراژ‌)مترآبي‌-هاي‌سبز‌‌هنا‌دارد‌و‌تنها‌داراي‌جلبکپ(‌متري‌235تا‌‌775‌باشد‌ليتي‌ميوماتواستر ‌‌درون. ‌شماره ‌سازند‌‌71پهنه مرتبط‌با

(‌متري‌5/575تا‌‌5/559متراژ‌)متر‌‌22جهرم؟‌يا‌سازند‌پابده؟،‌آوارهايي‌از‌گروه‌‌و‌زيستهنا‌داشته‌كه‌فقط‌واجد‌ميليوليدها‌پ

بنابراين‌با‌توجه‌به‌كاهش‌بسيار‌.‌ها‌و‌خارداران‌است‌اي‌دوكفه‌‌شديد ‌ريزسنگوارهيا ‌به‌حذف ‌و ‌نمونه‌ها ‌نبود هاي‌‌ويژه

‌ارايه‌زيست پهنه‌و‌تعيين‌سن‌نسبي‌ناممکن‌بوده‌و‌‌شاخص،توان‌سن‌‌شناسي،‌مي‌تنها‌برپايه‌جايگاه‌هر‌كدام‌در‌ستون‌چينه

(.9شکل‌)‌مياني‌را‌براي‌آنها‌پيشنهاد‌نمودائوسن‌سري‌

Somalina-Medocia Assemblage:6] 8پهنه تجمعی زیست

Biozone] ‌داشتههنا‌پ(‌متري‌905-445متراژ‌)متر‌‌51اين‌تجمع‌زيستي‌‌،Somalina stefaninii،‌S. cf. stefaniniiي‌ها‌و‌با‌ظهور‌گونه

S. praestefaninii‌‌ ‌گردد‌مشخص‌مي‌.S. spو ‌هاي‌سنگواره.د،‌ان‌رسانيده‌هم‌هب‌حضور‌مجموعه‌اين‌رد‌كه‌ديگري‌‌Alveolina cf. callosa:عبارتنداز ،A. cf./aff. stipes‌ ،A.

cf./aff. elongata‌ ،A. cf./aff. aragonensis‌ ،A. cf.

stercusmeris‌ ،A. oblonga‌ ،A. aff. oblonga‌ ،A. spp.‌،Borelis vonderschmitti‌ ،?Coleiconus sp.‌ ،Coskinolina

cf./aff. Liburnica‌،C. sp.‌،Haymanella cf. elongata،H.

cf. paleocenica‌،H. sp.‌،Orbitolites complanatus‌،O. cf.

complanatus‌ ،O. sp.‌ ،Opertorbitolites sp.‌،Praerhapydionina delicata‌ ،Peneroplis sp.‌ ،Medocia

blayensis‌ ،M. cf./aff. blayensis‌ ،Rotaliconus cf.

persicus‌ ،Reussella sp.‌ ،Pyrgo/Biloculina sp.‌،Triloculina trigonula‌ ،T. sp.‌ ،Quinqueloculina sp.‌،

Spiroloculina sp.‌ ،Bigenerina sp.‌ ،Textularia sp.‌،


Olssonina sp.‌ ،valvulinids‌ ،gastropods‌ ،bivalves‌،echinoidsو‌‌corals‌.قابل‌انطباق‌به‌خوبي‌‌،گروه‌از‌زيستا اين

‌ ‌شماره ‌تجمعي ‌زيرپهنه ‌45‌Wynd‌(1965با :)Somalina‌‌‌مي ‌)باشند ‌9جدول هاي‌شاخصي‌‌گونه پيدايش همچنين‌با(.

‌همانند :A. cf. callosa‌‌ حضور‌گونه‌‌و‌A. cf./aff. Stipesو‌شاخص‌ديگري‌مثل :A. cf./aff. elongataحدودي‌هم‌‌ ‌تا ،

به‌‌(SBZ.13)‌79هاي‌زيستي‌شماره‌‌با‌پهنه‌ترتيب‌توانند‌به‌مي‌لوتسي ‌سن ‌شماره ‌و ‌آغازي ‌بارتني‌(SBZ.17)‌77ن ‌سن ن‌به

ارايه‌شده،‌مقايسه‌Serra-Kiel et al.‌(1998‌)آغازي‌كه‌توسط‌‌ ‌)گردند ‌4جدول ‌نشان( ‌شواهد، ‌اين ‌تمامي ‌‌كه سري‌دهنده

‌(.5تا‌9لاشکا)‌استائوسن‌مياني‌

‌

.(1996)كيل و همکاران -راس :تتيس، ارایه شده توسط ائوسن در حوضه -زي پالئوسن عمق زي بزرگ كم فران كبَ روزن زمانی زیست بندي پهنه -4جدول

‌


Nummulites-Alveolina:7] 1پهنه تجمعی زیست

Assemblage Biozone] (‌متري‌445-475متراژ‌)داشته‌هنا‌پمتر‌‌91اين‌تجمع‌زيستي‌

‌گونه ‌حضور ‌به ‌توجه ‌با ‌شاخصها‌و ‌همچوني ‌:ي

Nummulites globulus‌،N. cf./aff. globulus،N. cf./aff./gr.

atacicus‌،N. cf. perforatus‌،N. cf. mamillatus‌،N. spp.‌،Alveolina cf. stercusmeris‌ ،A. oblonga،A. cf./aff.

aragonensis‌،A. cf./aff. elongataو‌‌A. spp.قابل‌تطابق‌با‌‌‌ ‌شماره ‌تجمعي ‌57‌Wynd‌(1965زيرپهنه :)Nummulites-

Alveolina‌‌ ‌)بوده ‌9جدول ‌با( Alveolinaگونه وجود و

cf./aff. elongata زيستي‌ ‌پهنه ‌با ‌مقايسه ‌قابل ‌‌77شماره‌،(SBZ.17)‌Serra-Kiel et al.‌(1998‌ ن‌آغازي‌به‌سن‌بارتني(

(‌ ‌4جدول ‌ب( ‌كه ‌هست ‌زيست‌طوركلي‌هنيز، ‌دو هنه‌‌هر

‌‌نشان ‌سري ‌دهنده ‌مياني ‌‌.باشند‌ميائوسن هاي‌‌نگوارهسديگر‌شامل مرتبط ‌تجمع ‌اين ،‌‌Medocia cf./aff. blayensis:با

?Daviesiconus sp.‌ ،Orbitolites complanatus،O. cf.

complanatus‌ ،O. sp.‌ ،Haymanella cf. elongata‌،Praerhapydionina delicata‌ ،Pyrgo/Biloculina sp.‌،

Triloculina trigonula‌ ،T. sp.‌ ،Quinqueloculina sp.‌،Textularia sp.‌ ،Olssonina sp.‌ ،Bigenerina sp.‌،

Reussella sp.‌ ،valvulinids‌ ،gastropods‌ ،bivalves‌،echinoids‌،crinoidsو‌‌ostracods(5تا9شکال‌ا)د‌نباش‌مي‌.‌

‌

[Barren Interzone:8] 6سنگواره مك/سنگواره بی پهنه بين

91‌‌ ‌)متر ‌‌475متراژ ‌متري‌515تا ‌واجد‌پ( ‌فقط ‌و ‌دارد هنا

‌به‌وماتوآبي‌استر-هاي‌سبز‌جلبک ‌توجه ‌با ‌نبودليتي‌است‌كهپهنه‌و‌‌ويژه‌انواع‌شاخص،‌امکان‌ارايه‌زيست‌ها‌به‌ريزسنگواره

‌جايگاه‌ ‌برمبناي ‌تنها ‌و ‌نبوده ‌فراهم ‌نسبي ‌سن تعيين

سازند‌‌7شماره‌)پهنه‌همسن‌‌كه‌بين‌دو‌زيست‌آنشناسي‌‌چينه

‌ ‌شماره ‌و ‌پابده‌3جهرم ‌سازند ‌مي( ‌گرفته، ‌آن‌قرار را‌‌توان

‌(.9شکل‌)ائوسن‌مياني‌دانست‌مربوط‌به‌سري‌

‌

-Globigerina:11 & 9]11و9تجمعی هاي پهنه زیست

Globorotalia-Hantkenina Assemblage Biozone]

‌ ‌زيستي ‌تجمع ‌‌00اين ‌)متري -539 و‌515-5/559متراژ‌واجد(متري‌5/575 ‌:شناور هاي‌ريزسنگواره ،

Globigerinatheka cf. barri‌ ،Hantkenina sp.‌،

Globigerina spp.‌ ،Globorotalia spp.‌ ،Globanomalina

sp.‌ ،?Planorotalites sp.‌ ،?Zeauvigerina sp.‌،calcisphaeres‌ ،Halobia sp.،كَفبَروزن‌‌ ‌:زيران

Discocyclina sp.‌ ،Assilina aff. spira‌ ،A. spp.‌،

Operculina spp.‌ ،Lenticulina sp.‌ ،Reussella sp.‌،

Textularia sp.‌ ،Pyrgo sp.‌ ،Quinqueloculina sp.و‌‌

‌echinoidsو‌‌gastropods‌،bivalves:‌همچونآوارهاي‌‌زيست

‌است .‌ ‌مجموعه ‌اندازهاين ‌‌تا ‌شماره ‌تجمعي ‌پهنه ‌با ‌47اي

Wynd‌(1965‌ :)Truncorotaloides-Porticulaphaera-

Globorotalia spinulosa‌‌ ‌پابده ‌سازند ‌معادلدر سازي‌‌قابل‌است ‌نمونه. ‌ك‌البته ‌به‌فهاي ‌مجموعه ‌اين ويژه‌‌زي

Operculina spp.، Assilina spp.‌‌ نيز،‌‌.Discocyclina spو

شناسي،‌بيشتر‌‌شان‌در‌ستون‌چينه‌با‌توجه‌به‌جايگاه‌قرارگيري

‌معادل ‌زيرپهنه‌قابل ‌با ‌در‌‌سازي ‌مياني ‌ائوسن ‌تجمعي هاي

‌مي ‌جهرم ‌‌سازند Nummulites-Alveolina)باشند

Assemblage Subzone No.51‌ .‌Assilina cfحضور‌گونه(.

spira‌‌ ‌ميهم ‌حد‌كه ‌تا ‌ودتواند ‌پهنهي ‌زيستي‌‌نمايانگر هاي

‌‌شماره ‌‌79هاي ‌.‌Serra-Kiel et al(SBZ.13 & 14)‌74و(1998‌ ‌لوتسي( ‌سن ‌آغازيبه ‌‌-ن ‌باشد ‌)مياني ،‌(4جدول

اين‌تجمع‌به‌سري‌ائوسن‌‌مرتبط‌دانستنشاهدي‌مؤثر‌جهت‌

‌(.5تا9شکال‌ا)مياني‌است‌

‌

Linderina Assemblage:13] 15تجمعیپهنه زیست

Biozone] ‌ ‌زيستي، ‌تجمع ‌‌75آخرين ‌پمتر ‌هنا ‌)داشته ‌071-025متراژ

‌متري ‌با( ‌‌Linderina brugesiهاي‌‌گونه ظهور كه ‌.L. sppو

‌ ‌و ‌‌گونه‌اينمشخص‌گرديده ‌شماره ‌تجمعي ‌زيرپهنه ‌43باWynd‌(1965‌ :)Linderina(9جدول‌)به‌سن‌ائوسن‌مياني‌‌‌،

‌Nummulites:شامل ديگر هاي‌نگوارهس‌.باشد‌قابل‌انطباق‌مي

spp.‌ ،Medocia aff. blayensis‌ ،Cushmania sp.‌،

Dictyoconus cf./aff indicus‌ ،D. sp.‌ ،Coskinolina sp.‌،


Somalina stefaninii‌ ،Orbitolites complanatus‌ ،O. cf.

complanatus‌،O. sp.‌،Haymanella cf. elongata‌،H. sp.‌،

Peneroplis sp.‌ ،Alveolina spp.‌ ،Praerhapydionina

delicata‌ ،Pyrgo/Biloculina sp.‌ ،Triloculina trigonula‌،T. tricarinata‌ ،Quinqueloculina sp.‌ ،Spiroloculina sp.‌،

Reussella sp.‌ ،Bigenerina sp.‌ ،valvulinids‌ ،gastropods‌،

bivalves‌ ،green algaes‌ ،red algaes‌ ،crinoids‌ ،echinoids‌

‌(.5تا‌9لاشکا)هستند‌‌bryozoersو‌

‌‌4شکالا)‌بران‌شناسايي‌گرديده‌روزنبازه‌سني‌‌توجه‌بهبا‌پس

‌همچنين‌و‌(2جدول‌)هاي‌مشخص‌شده‌‌پهنه‌و‌زيست(‌‌5و

‌Wynd‌(1965)هاي‌زيستي‌‌بندي‌پهنهگيري‌از‌‌بهره ،Adams

and Bourgeois‌(1967)‌‌ ‌Serra-Kiel et al.‌(1998)و(‌ ‌‌9جداول ‌در(4و ‌جهرم ‌سازند ‌نسبي ‌سن رش،‌ب‌اين‌،

ائوسن‌‌-پالئوسن‌بااليي؟‌‌زماني‌هاي‌سري‌تواند‌دربرگيرنده‌مي

‌.(9شکل‌)باشد‌‌ائوسن‌ميانيتا‌پاييني‌

‌

‌ .، ناحيه خاوري استان فارسستهبان، باختر اجاز تاقدیس كوه تود باشی نيم گاري سازندهاي جهرم و پابده در برش تنگن چينه ستون زیست -5شکل


‌Figure 4. General view of some selected microfossils of the Jahrum formation in the study section (PPL.). 1:

Nummulites globulus Leymerie, 1846, X494, Axial Section, Sample No. N471. 2: Nummulites cf. globulus

Leymerie, 1846, X494, Axial Section, Sample No. N471. 3: Nummulites aff. globulus Leymerie, 1846, X494,

Equatorial Section, Sample No. N467. 4: Nummulites cf. perforatus (Montfort, 1808), X494, Axial Section,

Sample No. N459. 5: Nummulites cf. mamillatus (Fichtel & Moll, 1798), X494, Axial Section, Sample No. N471.

6: Nummulites cf. atacicus Leymerie, 1846, X494, Axial Section, Sample No. N471. 7: Nummulites sp.

Lamarck, 1801, X670, Subaxial Section, Sample No. N447. 8: Discocyclina sp. (Gumbel, 1870), X494,

Incomplete Subaxial-Axial Section, Sample No. N539. 9&10: Assilina aff. spira (de Roissy, 1805), X214 &

X214, Axial Sections, Samples No. N537 & N537. 11&12: Operculina sp. d’Orbigny, 1826, X494 & X670, Axial

Sections, Samples No. N545 & N537. 13: Linderina brugesi Schlumberger, 1893, X494, Oblique Centered

Section, Sample No. N615. 14: Rotaliconus cf. persicus n. gen. n. sp. Hottinger, 2007, X494, Subaxial Section,

Sample No. N428. 15: Medocia blayensis Parvati, 1971, X494, Subaxial Section, Sample No. N299. 16: Medocia

blayensis Parvati, 1971, X494, Equatorial Section, Sample No. N438. 17: Reussella sp. Galloway, 1933, X494,

Axial Section, Sample No. N619. 18: Discorbis sp. Lamarck, 1804, X494, Axial Section, Sample No. N600. 19:

Alveolina cf. ellipsoidalis Schwager, 1883, X670, Axial Section, Sample No. N20. 20: Borelis vonderschmitti

(Schweighauser), 1951, X297, Equatorial Section, Sample No. N365. 21: Alveolina cf. callosa Hottinger, 1960,

X214, Subaxial Section, Sample No. N387. 22: Alveolina cf. aragonensis Hottinger, 1960, X670, Axial Section,

Sample No. N369. 23: Alveolina oblonga d’Orbigny, 1826, X670, Equatorial Section, Sample No. N411. 24:

Alveolina cf. stipes Hottinger, 1960, X297, Axial Section, Sample No. N403. 25: Alveolina cf. stercusmeris

Mayer-Eymar, 1886, X670, Equatorial Section, Sample No. N473. 26: Alveolina sp. d’Orbigny, 1826, X494,

Subequatorial Section, Sample No. N461.


Figure 5. General view of some selected microfossils of the Jahrum and Pabdeh formations in the study section (PPL.). 1: Orbitolites complanatus Lamarck, 1801, X494, Subaxial Section, Sample No. N459. 2: Opertorbitolites sp. Nuttall, 1925, X494, Axial Section, Sample No. N437. 3: Coskinolina cf. liburnica Stache, 1875, X297, Axial Section, Sample No. N389. 4: Coskinolina cf. perpera Hottinger & Drobne, 1980, X494, Axial Section, Sample No. N305. 5: Dictyoconus cf. indicus Davies, 1930, X670, Axial Section, Sample No. N623. 6: Dictyoconus sp. Blanckenhorn, 1900, X670, Axial Section, Sample No. N627. 7: ?Coleiconus sp. Hottinger & Drobne, 1980, X494, Axial Section, Sample No. N600. 8: Cushmania sp. Silvestri, 1925, X494, Subaxial Section, Sample No. N600. 9: Spirolina sp. Lamarck, 1804, X494, Axial Section, Sample No. N599. 10: Somalina stefaninii Silverstri, 1939, X297, Axial Section, Sample No. N420. 11: Somalina praestefaninii n. sp. Boukhary et al., 2006, X297, Axial Section, Sample No. N432. 12: Haymanella cf. elongata Sirel, 2010, X494, Axial Section, Sample No. N439. 13: Haymanella cf. paleocenica Sirel, 1998, X494, Subaxial Section, Sample No. N301. 14: Haymanella cf. huberi (Henson, 1950), X494, Subaxial Section, Sample No. N143. 15: Praerhapydionina delicata Henson, 1950, X494, Subaxial Section, Sample No. N445. 16: Pyrgo/Biloculina sp. Defrance, 1824, X494, Axial Section, Sample No. N368. 17: Quinqueloculina sp. d’Orbigny, 1826, X494, Equatorial Section, Sample No. N411. 18: Triloculina trigonula (Lamarck, 1804), X494, Equatorial Section, Sample No. N610. 19: Triloculina tricarinata d’Orbigny, 1826, X494, Equatorial Section, Sample No. N618. 20: Valvulinid sp. d’Orbigny, 1826, X494, Axial Section, Sample No. N438. 21: Peneroplis sp. de Montfort, 1808, X494, Equatorial Section, Sample No. N597. 22: Penarchaias glynnjonesi n. gen. (Henson, 1950), 1808, X494, Subaxial Section, Sample No. N613. 23: Penarchaias glynnjonesi n. gen. (Henson, 1950), X494, Oblique Section, Sample No. N604. 24: Globigerinids d’Orbigny, 1826, X100, Axial Section, Sample No. N579. 25: Hantkenina sp. Cushman, 1924, X100, Axial Section, Sample No. N507. 26: Globorotalids Cushman, 1927, X100, Subaxial Section, Sample No. N507. 27: Globigerinatheka cf. barri Bronnimann, 1952b, X100, Axial Section, Sample No. N507.


شناسی سازند جهرم در برش تنگ چينههاي ویژگی

نو و هاي فينو، گ آب و برش رش نمونه تنگباشی، ب نيم

نگوروا

/ Kuh-e Tudej)ج تود/ شناسی كوه تودِج برش چينه

Toudaj ){باشی نيم تنگ}

‌داخلي،‌در ‌فارس ‌چين/پهنه‌زيرپهنه ساده‌‌خورده‌كمربند

‌زيرحوضه ‌و ‌‌گرديده‌واقع‌فارس‌زاگرس ‌)است (.‌0شکل

يا‌‌5/071باشي‌‌نيم تنگ رشب در جهرم سازند هناي‌حقيقيپ

‌است‌5/555 ‌متر .‌ ‌زيرين ‌ساچونمرز ‌سازند ‌با چون‌س/آن

‌ ‌است‌‌،(قاطع/واضح)ناگهاني ‌پيوسته ‌احتماالً ‌و همشيب

تغيير‌و‌تبديل‌گام‌مرز‌زبرين‌آن‌نيز،‌بعد‌از‌دو‌(.‌9و2شکال‌ا)

بلندتر‌سازند‌‌ساز‌و‌تدريجي،‌همساز‌و‌پيوسته‌واحدهاي‌تيغه

‌ت ‌واحدهاي ‌به ‌پ‌پهجهرم ‌و ‌در‌‌ستماهوري ‌پابده ‌سازند تر

‌ ‌؟515-5/559متراژهاي ‌‌5/559؟-5/575، ‌5/575-539و

‌ته ‌وسيله ‌به ‌درآخِر ‌سخت‌نشست‌متري، ‌آبرفتي ‌‌نشده‌هاي

‌‌كواترنري‌پوشيده‌مي ‌شود اظهارنظر‌قطعي‌كه‌به‌همين‌دليل،

‌امکان ‌مرز ‌اين ‌نمي‌درباره ‌‌پذير ‌شکاا)باشد ‌9و2ل درواقع‌(.

‌بررسي ‌سنگ‌برپايه ‌صحرايي، ‌ر‌هاي ‌و‌‌خسارهشناختي، اي

‌اين‌ريزسنگواره ‌به‌شناسي، ‌مي‌گونه ‌متراژهاي‌‌نظر ‌در ‌كه آيد

‌بهنامب ‌پابده ‌و ‌سازندهاي‌جهرم ‌ويا‌نگا‌صورت‌بين‌رده، شتي

‌‌زبانه ‌Interfingering or Intertonguing/Pinch-out)اي به‌(

‌رش،نسبي‌سازند‌جهرم‌در‌اين‌بسن‌.‌اند‌يکديگر‌تبديل‌شده

(‌نايلردي -پاياني؟ نتانتي(پاييني‌ ائوسن بااليي؟‌تا از‌پالئوسن

‌تا ‌ ائوسن‌و ‌نبارتني‌-نلوتسي)مياني ‌مي( ‌زده شود‌‌تخمين

‌9شکل‌) ‌تعيين‌‌زيست‌7و‌اين‌سن‌براساس‌تشخيص‌( پهنه

،‌49كه‌قابل‌مقايسه‌با‌پهنه‌تجمعي‌شماره‌(‌2جدول‌)گرديده‌

‌زيرپهنه‌ هاي‌‌هاي‌تجمعي‌شماره‌و‌زيرپهنه‌44تجمعي‌شماره

Coskinolina،‌پهنه‌تجمعي‌57‌Wynd‌(1965)و‌‌45‌،43‌،51

sp.-Rhapydionina sp.‌(Adams and Bourgeois 1967)و‌‌

‌زيست ‌‌پهنه‌همچنين ‌تجمعي ‌SBZ)هاي ‌‌شماره( ‌0هاي ،79‌،

‌5تا‌‌9جداول‌)باشند‌‌مي‌77‌Serra-Kiel et al.‌(1998)و‌‌74

‌(.7شکل‌و‌

/ Kuh-e Jahrum / Jahrom)شناسی كوه جهرم رش چينهب

Pedman ){آب برش نمونه تنگ}

‌چين ‌پهنه ‌فارس‌داخلي، ‌زيرپهنه ‌زاگرس‌و‌‌در ‌ساده خورده

ضخامت‌سازند‌جهرم‌(.‌0ل‌شک)زيرحوضه‌فارس‌قرار‌دارد‌

‌ب ‌اين ‌اندازه‌‌451،رشدر ‌‌متر ‌شده Sadeghi and)گيري

Karampour 2011‌ )‌ ‌و ‌بهمرز ‌آن ‌زبرين ‌و ‌با‌‌زيرين ترتيب

‌احتماالً‌ ‌و ‌همشيب ‌قاطع، ‌آسماري، ‌و ‌ساچون سازندهاي

‌است ‌ناپيوسته ‌پژوهش‌. ‌جديدترين ‌برپايه ‌نيز ‌آن ‌نسبي سن

‌پذيرفت ‌انجام ‌(2015‌Khajooei)ه ‌مياني ‌ائوسن ‌-نلوتسي)،

(‌ن‌پاياني؟پريابني‌-ن‌آغازيپريابني)سن‌بااليي‌تا‌ائو(‌ن؟بارتني

قابل‌مقايسه‌با‌پهنه‌‌زيست‌5مبناي‌تشخيص‌تعيين‌شده‌كه‌بر

‌تجمعي‌زيرپهنه ‌‌شماره‌هاي ‌45هاي ،43‌ ،51‌ ،57‌‌ پهنه‌و

‌‌تجمعي ‌‌59‌Wynd‌(1965)شماره ‌تجمعي‌و پهنه

Nummulites spp.-Discocyclina spp.‌(Adams and

Bourgeois 1967)،(7و‌شکل‌5جدول)‌پيشنهاد‌گرديده‌است‌،‌

(Sadeghi 2010; Khajooei 2015.)‌

‌

(Kuh-e Finu)شناسی كوه فينو رش چينهب

خورده‌ساده‌‌هاي‌چين‌در‌زيرپهنه‌فارس‌داخلي‌و‌در‌مرز‌پهنه

ل‌شک)و‌رورانده‌زاگرس‌از‌زيرحوضه‌فارس‌واقع‌شده‌است‌

0‌ ‌اين‌ب(. ‌در متر‌و‌مرزهاي‌‌570رش‌ضخامت‌سازند‌جهرم

‌هم ‌سازندهاي‌گورپي‌و‌رازك، ‌بااليي‌آن‌با شيب‌و‌‌پاييني‌و

‌ ‌باشد‌ميناپيوسته ‌م. ‌ائوسن ‌نيز، ‌آن ‌نسبي ‌بااليي‌سن ‌تا ياني

و‌شکل‌‌5جدول‌)گزارش‌گرديده‌است‌(‌نپريابني‌-نلوتسي)

7)،‌(Zohdi et al. 2013.)‌

‌

(Kuh-e Genau / Genow)نو شناسی كوه گ ش چينهرب

‌پ ‌زيرپهنه ‌چين‌سدر ‌پهنه ‌بندرعباس، ‌ساده‌خو‌خشکي رده

‌فارس‌ر ‌زيرحوضه ‌است‌زاگرس‌و ‌يافته ‌)خنمون (.‌0شکل

‌در‌آن‌با‌ضخامت‌ ‌و‌‌025سازند‌جهرم متر‌مشخص‌گرديده

ترتيب‌با‌سازندهاي‌گورپي‌‌مرزهاي‌پاييني‌و‌بااليي‌آن‌نيز،‌به

‌ناپيوسته‌است‌صورت‌هم‌و‌رازك‌به ‌شيب‌و سن‌نسبي‌اين‌.


‌ ‌مياني ‌ائوسن ‌نبارتني‌-لوتسين)سازند، ‌است‌( ‌شده برآورد

‌.(Zohdi et al. 2013)،‌(7و‌شکل‌‌5جدول‌)

‌

(Kuh-e Anguru)نگورو شناسی كوه ا رش چينهب

‌پ ‌زيرپهنه ‌چين سدر ‌پهنه ‌بندرعباس، ‌ساده‌ خشکي خورده

و‌ضخامت‌(‌‌0شکل)زاگرس‌و‌زيرحوضه‌فارس‌قرار‌گرفته‌

‌باشد متر‌مي‌275رش‌سازند‌جهرم‌در‌اين‌ب مرز‌زيرين‌آن‌.

‌پيوسته‌‌با‌سازند‌پابده‌به صورت‌تدريجي،‌همشيب‌و‌احتماالً

شيب‌همراه‌با‌‌صورت‌هم‌بااليي‌آن‌با‌سازند‌آسماري‌بهو‌مرز‌

‌پيوسته ‌ا ناپيوستگي ‌گزارش‌شده ‌ستنما ‌نسبي‌سازند‌. سن

زيست‌پهنه‌‌2رش،‌برپايه‌تشخيص‌و‌تفکيک‌جهرم‌در‌اين‌ب

‌ ‌شماره ‌تجمعي ‌زيرپهنه ‌با ‌آنها ‌انطباق ‌تجمعي‌‌57و ‌پهنه و

‌ ‌ائوسن‌مياني‌59‌Wynd‌(1965)شماره (‌بارتنين‌-نلوتسي)،

‌ائوسن‌بااليي‌ت ‌نپريابني)ا ‌است‌( ‌)تعيين‌گرديده و‌‌5جدول

‌.(Moallemi et al. 2014)،‌(7شکل‌

‌

‌.نگورو در زیرحوضه رسوبی فارسنو و اهاي جهرم، فينو، گ رش كوهج با بجهرم در برش كوه تود شناختی سازند هاي چينه مقایسه ویژگی -3جدول

‌‌


(.7959برگرفته‌از‌شركت‌ملي‌نفت‌ايران‌)نگورو در حوضه رسوبی زاگرس نو و اهاي تودِج، جهرم، فينو، گ شناسی كوه رش چينهب 3جایگاه -8شکل

اي سازند جهرم در برش كوه تودج مقایسه و تطابق ناحيه

،3 جدول)نگورو نو و افينو، گهاي جهرم، رش كوهبا ب

(1و8 شکالا

زير‌سازند‌جهرم‌در‌‌‌باتوجه‌به‌سازندهاي‌رخنمون‌يافته

ج‌و‌هاي‌تود‌و‌كوه(‌پابده/گورپي)نگورو‌نو‌و‌اهاي‌فينو،‌گ‌كوه

‌ ‌سکوي‌(ساچون)جهرم ‌عمق ‌كه ‌گفت ‌بتوان ‌شايد ،

‌ب‌رسوب ‌در ‌نزديک‌به‌‌رشگذاري‌سازند‌جهرم هاي‌درون‌يا

‌خشکي‌بندرعباس‌نسبت‌به‌زيرپهنه‌فارس‌داخلي‌سزيرپهنه‌پ

‌است ‌بوده ‌بيشتر ‌مقايسه‌. ‌روي ‌از ‌مورد ‌اين البته

‌ب‌ريزرخساره ‌با ‌نمونه ‌برش ‌گازي‌هاي ‌ميدان ‌زيرزميني رش

‌توسط‌ ارايه‌گرديده،‌‌نيزKarampour‌(2010‌)سَرخون‌كه‌قبالً

‌مي‌به ‌تأييد ‌قابل ‌باشد‌خوبي ‌گرفتن‌. ‌درنظر ‌با همچنين

(‌كراز)نو‌هاي‌فينو‌و‌گ‌سازندهاي‌زبرين‌سازند‌جهرم‌در‌كوه

‌كوه ‌‌و ‌و ‌اهاي‌جهرم ‌آسماري)نگورو ‌مي( گونه‌‌توان‌اين‌نيز،

انتهاي‌ائوسن،‌درياي‌جديدي‌‌پنداشت‌كه‌با‌پسروي‌دريا‌در

نمايد‌كه‌در‌نواحي‌‌ليگوسن‌پاييني‌شروع‌به‌پيشروي‌ميدر‌ا

‌زاگرس‌چين‌دروني ‌در‌‌تر ‌اما ‌آهکي‌آسماري، ‌سازند خورده

‌زاگ ‌به ‌نزديک ‌مناطق ‌آواري ‌سازند ‌رورانده ‌را‌رازرس ك

‌.برجاي‌گذارده‌است

‌ب ‌در ‌جهرم ‌سازند ‌ستبراي ‌مقايسه ‌نامبرده،‌‌رشاز هاي

(‌متر‌025)شترين‌پهنا‌مربوط‌به‌برش‌كوه‌گنو‌آشکار‌گرديد‌بي

باشد‌‌مي(‌متر‌275)رو‌نگوارش‌كوه‌و‌كمترين‌پهنا‌متعلق‌به‌ب

‌ب ‌دو ‌هر ‌پ‌رش‌نيزكه ‌زيرپهنه ‌بندرعباس‌واقع‌‌سدر خشکي

‌.اند‌گرديده

‌ ‌مرز ‌بنوع ‌در ‌پاييني‌سازند‌جهرم قاطع،‌ج‌تودرش‌كوه

‌پيوسته‌تعيين‌گرديد‌كه‌در‌ ‌هاي‌كوه رشبهمشيب‌و‌احتماالً

‌نگوروا ‌كوهتدريجي،‌همشيب‌: ‌پيوسته، نو‌و‌هاي‌گ‌و‌احتماالً

قاطع،‌همشيب‌و‌احتماالً‌:‌كوه‌جهرمهمشيب‌و‌ناپيوسته،‌:‌فينو

‌.ناپيوسته‌است

‌ب ‌در ‌بااليي‌سازند‌جهرم ‌نوع‌مرز دليل‌تودِج‌بهرش‌كوه

‌پوشيدگي ‌در ‌اما ‌قابل‌تعيين‌نيست، :‌نگوروا‌هاي‌كوه رشب،

همشيب‌:‌نو‌و‌فينوهاي‌گ‌كوهنما‌و‌همشيب،‌‌ناپيوستگي‌پيوسته


‌ناپيوسته ‌و ‌جهرم، ‌كوه ‌ناپيوسته‌: ‌احتماالً ‌و ‌همشيب قاطع،

‌.گزارش‌گرديده‌است

پهنه‌تجمعي‌مرتبط‌با‌سازند‌جهرم‌در‌حوضه‌‌زيست‌3از‌

‌(9جدول‌)‌زاگرس ‌تعداد ،0‌ ،5‌ ،5‌ ،5‌‌ تجمع‌زيستي‌با‌‌9و

نو،‌هاي‌جهرم،‌تودِج،‌گ‌رشترتيب‌در‌ب‌هاي‌اصلي‌به‌همان‌نام

‌گرديده ‌شناسايي ‌اَنگورو ‌و ‌‌فينو ‌)اند ‌5جدول ‌برش‌( ‌در كه

‌ب ‌در ‌و ‌بيشترين ‌انمونه ‌تجمع،‌رش ‌تعداد ‌كمترين نگورو

خوبي‌جايگاه‌مناسب‌برش‌نمونه‌‌تشخيص‌داده‌شده‌و‌اين‌به

‌.سازد‌را‌نمايان‌مي(‌آب‌نگت)

‌45هاي‌‌پهنه‌تجمعي‌شماره‌هر‌چهار‌زيست ،43‌ و‌‌51،

57‌Wynd‌(1965)هاي‌‌رشدر‌ب اند،‌كه‌مرتبط‌با‌ائوسن‌مياني‌

‌جهرم‌و‌گ ‌ب‌نو‌تشخيص‌داده‌شدهتودج، ‌در ‌اما رش‌فينو‌اند،

‌43هاي‌‌شماره ‌ب‌57و‌‌51، ‌‌57نگورو‌تنها‌شمارهرش‌او‌در

‌رش‌نامبرده‌اول،‌تمامي‌زيستبنابراين‌سه‌ب.‌يافت‌شده‌است

‌به‌پهنه ‌سري‌ائوسن‌مياني‌را ‌كامل‌‌هاي‌تجمعي‌نماينده طور

‌.باشند‌دارا‌مي

‌بد ‌روي ‌پژوهشي ‌كار ‌سه ‌از ‌هيچکدام ‌نمونه‌ر رش

(Noormohammadi 2007; Karampour 2010; Khajooei 2015)‌،

‌هاي‌شاخص‌زيست‌رش‌ديگر،‌ريزسنگوارهبرش‌تودج‌و‌سه‌ب

‌‌پهنه ‌تجمعي ‌سري‌Wynd‌(1965)هاي ‌نمايانگر هاي‌‌كه

& .Kathina sp., Miscellanea sp)پالئوسن‌و‌ائوسن‌پاييني‌

Opertorbitolites sp.‌)يا‌نشانگر‌ائوسن‌‌و(‌‌44و‌49)هستند‌

‌ & .Chapmanina sp., Pellatispira sp)بااليي

Baculogypsinoides sp.‌)يافت‌نشدند‌و‌فقط‌(59)باشند‌‌مي‌،

Baculogypsinoides sp.ب‌‌ ‌رش‌ااز .Moallemi et al)نگورو

(‌Karampour 2010)رش‌نمونه‌از‌ب.Chapmanina sp و‌(‌2014

‌اند‌گزارش‌گرديده ‌سري‌زماني‌باالگفت‌. ‌تعيين‌سه پس‌اگر

ها‌در‌دو‌ران‌نامبرده‌باشد،‌اثبات‌آنب‌تنها‌وابسته‌به‌حضور‌روزن

‌.خشکي‌بندرعباس‌ممکن‌نيست‌سفارس‌داخلي‌و‌پزيرپهنه‌

‌انتهاي‌ب ‌ا‌رشدر ‌و ‌فينو ‌بدون‌وجود‌هاي‌جهرم، نگورو

،‌59‌Wynd‌(1965)پهنه‌‌هاي‌ويژه‌زيست‌تمامي‌ريزسنگواره

امکان‌تعيين‌سري‌ائوسن‌بااليي‌برپايه‌حضور‌گونه‌شاخص‌

Nummulites fabianiiبه‌ ‌گرديده‌‌، ‌فراهم خوبي

(Noormohammadi 2007; Karampour 2010; Moallemi et al.

2014; Khajooei 2015‌ ‌است( ‌را‌. بنابراين‌ابتداي‌سازند‌جهرم

Alveolinaهاي‌جايگزيني‌همچون‌‌توان‌با‌يافتن‌گونه‌نيز‌مي

ellipsoidalisبااليي‌‌ ‌پالئوسن ‌از ‌دنيا ‌مختلف ‌نقاط ‌در ‌-كه

‌.ائوسن‌پاييني‌گزارش‌شده،‌تعيين‌سن‌نمود

‌زيست ‌به ‌وج‌پهنه‌باتوجه ‌گرديده، ‌جدا ‌تجمعي ود‌هاي

‌ب ‌تمامي ‌در ‌مياني ‌ائوسن ‌اما‌‌رشتوالي ‌دارد، ‌قطعيت ها

‌برش‌پاييني‌ ائوسن -؟بااليي پالئوسن‌هاي‌چينه‌سنگ ‌در تنها

در‌جهرم،‌فينو‌ائوسن‌بااليي‌نيز،‌فقط‌هاي‌‌سنگ‌و‌نهشتهج‌تود

‌.اند‌و‌انگورو‌يافت‌شده

‌

نتایج

‌ برمبناي‌-7 ‌روزن گونه‌23 و جنس‌94شناسايي ران‌ب‌از

ران‌شناور،‌تعداد‌هفت‌ب‌گونه‌از‌روزن‌7جنس‌و‌‌7زي‌و‌‌فك

ترتيب‌در‌سازندهاي‌جهرم‌و‌پابده‌‌پهنه‌تجمعي‌به‌و‌دو‌زيست

‌تشخيص‌داده‌شدند ‌پ‌اين‌تجمع. ‌با هاي‌‌بندي‌هنههاي‌زيستي،

‌روزن ‌ك‌زيستي ‌كم‌فبران ‌و ‌بزر ‌زيردوره‌‌عمق‌زي زي

‌ ‌حوضهپالئوژن ‌‌در Wynd 1965; Adams and)زاگرس

Bourgeois 1967‌ ‌حوضه( ،‌(Serra-Kiel et al. 1998)تتيس‌‌‌و

بر‌اين‌اساس،‌سن‌نسبي‌.‌مقايسه‌و‌سپس‌تعيين‌سن‌گرديدند

‌ ‌متراژ ‌از ‌جهرم ‌‌1سازند ‌‌21تا ‌فرايندهاي‌‌بهمتري دليل

‌سنگ لوميتيود ‌عوامل ‌ديگر ‌و ‌مجدد ‌تبلور ‌و‌‌شدن، شدگي

اما‌.‌باشد‌هاي‌ويژه،‌قابل‌ارزيابي‌نمي‌ريزسنگوارهدرنتيجه‌نبود‌

‌ ‌سن‌نسبي ‌‌21متراژ ‌‌:متري‌749تا ‌زماني ‌بازه ‌هايسريدر

و‌(‌نايلردي -بااليي؟ نتانتي)پاييني‌ ائوسن بااليي؟‌تا پالئوسن

‌ ‌‌749متراژ ‌‌:متري‌025تا ‌زماني ‌بازه مياني‌ ائوسن‌سريدر

‌.شود‌تخمين‌زده‌مي(‌بارتنين‌-نلوتسي)

‌پژوهش‌-2 ‌مح‌بيشتر ‌نسبي ‌سن ‌سازند‌ها ‌پاييني دوده

‌ب ‌محل ‌در ‌سريجهرم ‌به ‌را، ‌نمونه ‌همچون‌‌رش هايي

هاي‌پاييني،‌‌ائوسن‌پاييني‌و‌بدون‌جداسازي‌بخش‌-پالئوسن

‌ ‌پالئوسن ‌بااليي ‌و ‌پالئوسن‌(James and Wynd 1965)مياني ،


‌ ‌پاييني ‌ائوسن ‌تشخيص ‌بدون ‌و ،‌(Rahaghi 1980)بااليي

‌ ‌‌-بااليي؟پالئوسن ‌پاييني ‌Noormohammadi 2007)ائوسن و‌(

‌بااليي؟ ‌‌-پالئوسن ‌پاييني؟ ‌Karampour 2010)ائوسن نسبت‌(

‌چينه‌داده ‌موقعيت ‌برپايه ‌بيشتر ‌سنين ‌اين ‌كه شناسي‌ اند

‌بو ‌در ‌يکديگر ‌به ‌نسبت ‌سنگي ‌يا‌احدهاي ‌و ‌نمونه رش

‌ب‌يافته‌برمبناي ‌ارايه‌‌رشهاي ‌مناطق ‌ديگر ‌در ‌مشابه هاي

‌ا‌گرديده ‌به ‌باتوجه ‌بهدوند‌و ‌اصالً ‌لوميتي‌بودن‌اين‌قسمت،

‌نمي ‌داده نظر ‌برپايه ‌تعيين‌سن ‌كه شناسي‌‌هاي‌ريزديرينه‌آيد

اند،‌انجام‌گرفته‌‌رش‌نمونه‌يافت‌شدهكافي‌كه‌دقيقاً‌در‌محل‌ب

‌.باشد

‌ب‌رسوب‌-9 ‌در ‌جهرم ‌پژوهش‌گذاري‌سازند رش‌مورد

‌تا پالئوسن) ‌پاييني ائوسن بااليي؟ )‌ ‌از ‌بزودتر ها‌‌رشديگر

‌مياني) ‌ائوسن ‌اتمام‌( ‌با ‌همزمان ‌ولي ‌گرديده، آغاز

‌ته(مياني ائوسن)نو‌برش‌گگذاري‌در‌‌رسوب نشست‌آن‌نيز‌‌،

‌ب ‌توددر ‌استرش ‌رسيده ‌پايان ‌به ‌ج ‌آغاز‌. ‌زمان بنابراين

بوده‌و‌(‌Diachronous)گذاري‌سازند‌جهرم،‌دو‌زمانه‌‌رسوب

‌بسمت‌كوه‌به ‌تودج ‌كوه ‌ف‌ترتيب‌از ‌جهرم، ‌گهاي ‌و‌ينو، نو

هاي‌‌درواقع‌برمبناي‌داده.‌گردد‌مي(‌تر‌جوان)نگورو‌جديدتر‌ا

رسد‌كه‌هرچه‌از‌‌نظر‌مي‌رش،‌بهسنجي‌نسبي‌در‌اين‌پنج‌ب‌سن

‌بخش ‌بسمت ‌رورانده ‌زاگرس ‌مرزي ‌داخلي‌نوار تر‌‌هاي

‌سازند‌جهرم‌كمتر‌‌زاگرس‌چين ‌سن‌پايه ‌پيش‌رويم، خورده

‌.شود‌مي(‌تر‌جوان)

‌ته‌-4 ‌اتمام ‌زمانه‌‌زمان ‌دو ‌نيز، ‌جهرم ‌سازند نشست

‌باشد‌مي ‌رسوب‌طوري‌هب. ‌پايان ‌سن ‌در‌‌كه ‌آن گذاري

بوده،‌ولي‌در‌(‌بارتنين)نو‌ائوسن‌مياني‌هاي‌تودج‌و‌گ‌تاقديس

‌جهرم،‌تاقديس ‌ا‌هاي ‌و ‌فينو ‌بااليي ‌ائوسن (‌نپريابني)نگورو

‌است .‌ ‌دادهبنابراين ‌زمان‌براساس ‌ب‌چينه‌هاي ‌آمده،‌‌هاي دست

بازه‌زماني‌ائوسن‌مياني‌تا‌توان‌چنين‌برداشت‌نمود‌كه‌در‌‌مي

زيرپهنه‌گذاري‌سازند‌كربناتي‌جهرم‌در‌هر‌دو‌‌بااليي،‌رسوب

‌پ ‌و ‌داخلي ‌مي‌سفارس ‌انجام ‌بندرعباس ‌اما‌‌خشکي گرفته،

‌اين‌سازند‌در‌زيرپهنه‌فارس‌‌موجوديت‌درياي‌رسوب دهنده

‌قديمي ‌ظاهراً ‌باالي‌داخلي، ‌پالئوسن ‌به ‌و ‌بوده ‌تر نتانتي)ي؟

‌.رسد‌مي(‌نايلردي )ائوسن‌پاييني‌‌يا‌و(‌بااليي؟

نگاري‌در‌يک‌‌چينه‌هاي‌نوين‌زيست‌يافتههيچکدام‌از‌‌-5

‌سن ‌از ‌حاصل ‌كه ‌اخير ‌زماني‌‌دهه ‌مرز ‌روي ‌نسبي سنجي

‌تبدي ‌آسماري ‌سازند ‌به ‌جهرم ‌سازند ‌روپلين/ريابنينپ)ل در‌(

‌نمونهب ‌‌نگت‌‌رش ;Noormohammadi 2007 & 2010)آب

Karampour 2009 & 2010; Sadeghi 2010; Khajooei 2015‌)

‌از‌باشد،‌مي ‌ناشي ‌كه ‌آشکوب ‌اندازه ‌در ‌زماني يک‌‌نبود

‌ ‌فرسايشي ‌Disconformity)ناپيوستگي ‌نشان‌( ‌را، باشد

‌اند‌نداده پيرامون‌نوع‌اين‌مرز‌در‌Aghanabati‌(2013‌)حتي‌.

‌رش‌نمونهمحل‌ب ‌ناپيوستگي‌فرسايشي‌مشهور، ‌بر ‌افزون ‌به،

‌پيوسته ‌ناپيوستگي ‌‌وجود ‌Paraconformity)نما ‌اشاره‌( نيز

كه‌داده‌گردد‌كه‌واقعاً‌تا‌زماني‌بنابراين‌پيشنهاد‌مي.‌نموده‌است

‌بههاي‌سن ‌مطلق ‌وقفه‌روش‌ايزوتوپ‌استرانسي‌سنجي م،

اند،‌‌زماني‌بين‌ايندو‌سازند‌را‌در‌مقطع‌نمونه‌به‌اثبات‌نرسانيده

‌زمان ‌‌چينه‌نبود ‌يافتهاي‌برگرفته ‌اين‌از ‌نيز ‌با‌‌هاي‌پيشين قدر

‌و ‌نگردد ‌‌قطعيت‌اعالم ‌يا ‌حوضه‌دستکم ‌نقاط ‌تمامي براي

‌.زاگرس‌تعميم‌داده‌نشود


پهنه چين نگورو در زیرحوضه رسوبی فارس ازنو و ا، فينو، گ(نمونه رشب)ج، جهرم هاي تود رش كوهاي سازند جهرم در ب چينه تطابق زمان -1شکل

.خورده ساده زاگرس

‌

تشکر و سپاسگزاري

‌ارزشمند ‌رهنمودهاي ‌و از ‌گرانقدر بزرگوار،‌‌داوران استادان

نور‌مركز‌‌همچنين‌از‌دانشگاه‌پيام.‌گردد‌صميمانه‌قدرداني‌مي

‌به ‌و‌‌جهرم ‌صحرايي ‌وسايل ‌قراردادن ‌اختيار ‌در دليل

‌ ‌آقاي ‌از ‌و ‌بآزمايشگاهي ‌كاظمي، ‌بهمنيار خاطر‌‌همهندس

‌.شود‌همراهي‌در‌كار‌صحرايي‌تشکر‌مي

‌References

Abolghasemi L. Mirzaee Mahmoodabadi R. Gorgij M.

N. 2011. Microfacies and sedimentary

environments of the Jahrum and Asmari

formations in Estahban. 1st National Geological

Conference of Iran, Azad University of Shiraz,

14 p. (in Persian)

Aghanabati A. 2013. Geology of Iran, third edition.

Geological Survey and Mineral Explorations of

Iran Publication, Tehran, 586 p.

Accordi G. Carbone F. and Pignatti J. S. 1998.

Depositional history of a Paleogene carbonate

ramp (Western Cephalonia, Ionian Islands,

Greece). Geologica Romana, 34: 131-205.

Adams T. D. and Bourgeois F. 1967. Asmari

biostratigraphy, Geological and Exploration

Division. Iranian Oil Offshore Company

Report, no. 1074. (Unpublished)

Ahmadi V. and Norouzi O. 2011. Microfossils

biozonation of Jahrum Formation in north and

southeast of Estahbanat. 1st National Geological

Conference of Iran, Azad University of Shiraz,

14 p. (in Persian)

Alan B. 2011. The Eocene (middle-late Eocene)

benthic foraminifera definition and

biostratigraphy of shallow marine sediments in

Malatya basin. Ph.D. thesis, University of

Ankara, 257 p. (Unpublished)

Alizadeh S. 2010. Persian Gulf, gulf of energy. Journal

of Safir-e Omid (Scientific, Educational and

Research Journal of Oil, Gas and Petrochemical

Industries, 2 (5): 76 p. (in Persian)

Berberian M. and King G. C. P. 1981. Towards a

paleogeography and tectonic evolution of Iran.

Canadian Journal of Earth Sciences, 18: 210-

265.


Boudagher-Fadel M. K. 2008. Evolution and

geological significance of larger benthic

foraminifera. first edition, Elsevier,Amsterdam-

Boston-Heidelberg-London-NewYork-Oxford-

Paris-SanDiego-SanFrancisco-Sydney-

Tokyo,571p.

Boudagher-Fadel M. K. 2018. Evolution and

geological significance of larger benthic

foraminifera. Second edition, London,

University College London Press, 693 p.

Bukhari S. W. H. Mohibullah M. Kasi A. and Iqbal H.

2016. Biostratigraphy of the Eocene Nisai

Formation in Pishin Belt, Western Pakistan.

Journal of Himalayan Earth Sciences, 49 (1):

17-29.

Deveciler A. 2014. Description of Larger Benthic

Foraminifera Species from the Bartonian of

Yakacık-Memlik Region (N Ankara, Central

Turkey). Ankara University, Faculty of

Engineering, Department of Geological

Engineering, 06100 Tandogan, Ankara, 35 (2):

137-150.

Devoto G. 1964. Zone ad Alveolinidae nel Cretaceo e

Paleocene del Lazio ed Abruzzo Centro-

Meridionali. Geologica Romana, 3: 405-414.

Di Carlo M. Accordi G. Carbone F. Pignatti J. 2010.

Biostratigraphic analysis of Paleogene lowstand

wedge conglomerates of a tectonically active

platform margin (Zakynthos Island, Greece).

Journal of Mediterranean Earth Sciences, 2: 31-

92.

Drobne K. Cosovic V. Moro A. and Buckovic D. 2011.

The Role of the Palaeogene Adriatic Carbonate

Platformin the Spatial Distribution of

Alveolinids. Turkish Journal of Earth Sciences,

20: 721-751.

Hottinger L. 2007. Revision of the foraminiferal genus

Globoreticulina Rahaghi 1978, and of its

associated fauna of larger foraminifera from the

late Middle Eocene of Iran. Carnets de

Geologie/Notebooks on Geology, Brest, Article

2007/06 (CG2007-A06), 1-51 p.

Hottinger L. 2014. Paleogene larger rotaliid

foraminifera from the western and central

Neotethys, In Bassi, D. (Ed.). Springer, 196 p.

Jalali M. R. 1987. Stratigraphy of Zagros Basin.

National Iranian Oil Company, Exploration and

Production Division, Report no. 1249 and 1072,

34-36.

James G. A. and Wynd J. G. 1965. Stratigraphic

nomenclature of the Iranian Oil Consortium

agreement area. American Association of

Petroleum Geologists Bulletin, 49: 2182-2245.

Jokar M. 2018. Lithostratigraphy, biostratigraphy and

sedimentary paleoenvironment of the Jahrum

Formation in Tang-e Nimbashi, West of

Estahban, Fars Province, M.Sc. Dissertation,

Payame Noor university of Shiraz, 151 p. (in

Persian)

Kalantari A. 1992. Lithostratigraphy and microfacies

of Zagros orogenic area, S.W. Iran. National

Iranian Oil Company Publication, Exploration

and Production, Geological laboratories, no. 12:

421 p. (in Persian)

Karampour B. Mousavi R. Aharipoor R. and Ghofrani

E. 2009. Interpretation of microfacies and

diagenetic sequence of the Jahrum Formation in

type section (S. Jahrom). Journal of Sediment

and Sedimentary Rock, 2 (4): 57-66. (in

Persian)

Karampour B. 2010. Petrography and sedimentary

environment of the Jahrum Formation in

Sarkhun gas field (Bandar-e Abbas) and type

section (S. Jahrom), M.Sc. Dissertation,

university of Shahid Beheshti, College of Earth


Khajooei M. H. 2015. Microbiostratigraphy and

microfacies of Jahrum Formation in the East of

Jahrom, Fars Province, M.Sc. Dissertation,

Payame Noor university of Shiraz, 160 p. (in

Persian)

Khatibimehr M. and Moallemi A. 2009. Comparison of

sedimentation history of Jahrum (Zagros) and

Ziyarat (Alborz) formations based on benthic

foraminifera. Quarterly Iranian Journal of

Geology, 3 (9): 87-102. (in Persian)

Khatibimehr M. Adabi M. H. Mousavi R. Vaziri-

Moghaddam H. and Sadeghi A. 2013.

Microfacies, geochemistry and sedimentary

environment of the Jahrum Formation in kuh-e

Gach, southeast Lar. Quarterly Iranian Journal

of Geology, 7 (26): 97-118. (in Persian)

Loeblich A. R. and Tappan H. 1988. Foraminiferal

genera and their classification: Van Nostrand

Reinhold Company. New York, 970 p.

Moallemi A. Adabi M. H. and Sadeghi A. 2010.

Interpretation of the sedimentation history of the

Jahrum Formation in Bushehr area based on

benthic foraminifera and strontium isotope.

Quarterly Journal of Geosciences, Geological

Survey & Mineral Explorations of Iran, 19 (74):

169-176. (in Persian)

Moallemi S. A. Daneshian J. and Hosseinzadeh M.

2014. Lithostratigraphy, Microfacies

Investigation and Paleoenvironmental

Reconstruction of the Jahrum Formation in the

West and North of the Bandar Abbass Area,

South Iran. Advances in Environmental

Biology, 8 (4): 963-974.


Mojab F. 1982. Middle Eocene Assilinid foraminifera

from Iran. Aspect of Micropalaeontology, 80-

109 p.

Molina E. Alegret L. and Serra-kiel J. 2013. Los

microfossiles del Prepirineo de Arguis

(Huesca), breve guia para observarlos y

reconocerlos. Naturaleza Aragonesa, 30: 4-12.

Motiei H. 1993. Stratigraphy of Zagros. Geological

Survey & Mineral Explorations of Iran, 536 p.

(in Persian)

Motiei H. 1995. Petroleum geology of Zagros.

Geological Survey & Mineral Explorations of

Iran, 1009 p. (in Persian)

Nafarieh E. Vaziri-Moghaddam H. and Taheri A. 2010.

Biostratigraphy and paleoecology of the Jahrum

Formation in the northern flank of kuh-e Gach

anticline, Lar area. Journal of Science,

university of Tehran, 35 (4): 11-19. (in Persian)

Nafarieh E. Vaziri-Moghaddam H. Taheri A. and

Ghabeishavi A. 2012. Biofacies and

palaeoecology of the Jahrum Formation in Lar

area, Zagros Basin, (SW Iran). Iranian Journal

of Science & Technology, 1: 51-60.

Noormohammadi Z. 2007. Biosratigraphy of the

Jahrum Formation (Type section) at the Tang-e

Ab area in southeast of Shiraz, M.Sc.

Dissertation, university of Isfahan, College of


Noormohammadi Z. Vaziri-Moghaddam H. Taheri A.

and Rahmani A. 2010. Stratigraphy and

biofacies of Jahrum Formation in the type

section, southeast of Shiraz. Journal of Science,

shahid Chamran University of Ahvaz, 2: 61-77.

(in Persian)

Ozgen-Erdem N. Inan N. Akyazi M. and Tunoglu C.

2005. Benthonic foraminiferal assemblages and

microfacies analysis of Paleocene-Eocene

carbonate rocks in the Kastamonu region,

Northern Turkey. Journal of Asian Earth

Sciences, 25: 403-417.

Ozgen-Erdem N. 2008. Biostratigraphy of Thanetian-

Ilerdian benthic foraminifera in the Akcatas-

Cebeci (NW Tosya-SE Kastamonu) region.

Bulletin of the Mineral Research and

Exploration, 137: 49-59.

Rahaghi A. 1980. Tertiary faunal Assemblage of Qum-

Kashan, Sabzewar and Jahrum areas. National

Iranian Oil Company,Geological Laboratories

Publication, 8: 64 p.

Sadeghi R. 2010. Biostratigraphy, microfacies and

sequence stratigraphy of the Asmari Formation

in Fars Zone. Phd. Dissertation, university of

Isfahan, College of Science, 345 p. (in Persian)

Sadeghi R. Karampour B. 2011. The study of

lithostratigraphy and sedimentary environment

of the Jahrum Formation at the type section.

Payame Noor University of Jahrom, 108 p. (in

Persian)

Sadeghi R. Amirshahkarami M. and Jokar. M. 2015a.

Introduction of Microfacies and Sedimentary

environment of the Jahrum Formation in West

of Estahban, Fars Province. 33rd

National

Geosciences Symposium, 8 p. (in Persian)

Sadeghi R. Khajooei M. H. and Jokar M. 2015b.

Lithostratigraphy and sedimentary environment

of the Jahrum Formation in two anticlines of

Jahrum and Tudej. Iranian Journal of Petroleum

Geology, 4 (8): 85-111. (in Persian)

Salih H. D. 2012. Larger benthic foraminiferal

assemblages from Sinjar Formation, SW

Sulaimaniyah City Kurdistan region, Iraq. Iraqi

Bulletin of Geology and Mining, 8 (1): 1-17.

Serra-Kiel J. Hottinger L. Caus E. Drobne K.

Ferrandez C. Jauhri A. K. Less G. Pavlovec R.

Pignatti J. Samso J. M. Schaub H. Sirel E.

Strougo A. Tambareau Y. Tosquella J. and

Zakrevskaya E. 1998. Larger foraminiferal

biostratigraphy of the Tethyan Paleocene and

Eocene. Bulletin de la Societe geologique de

France, 169 (2): 281-299.

Scheibner C. and Speijer R. P. 2009. Recalibration of

the Tethyan Shallow-Benthic Zonation across

the Paleocene-Eocene Boundary, the Egyptian

Record. Geologica Acta, 7: 195-214.

Seyrafian A. 1998. Petrofacies analysis and

depositional environment of the (Eocene),

south-southwest of Burujen, Iran. Carbonates

and Evaporites, 13 (1): 91-99.

Seyrafian A. and Mojikhalifeh A. 2005.

Biostratigraphy of the Late Paleogene-Early

Neogene succession, North Central border of

Persian Gulf, Iran. Carbonate and Evaporites,

20 (1): 91-97.

Sirel E. 2009. Reference sections and key localities of

the Paleocene stages and their very

shallow/shallow-water three new benthic

foraminifera in Turkey. Revue de Paleobiologie,

Geneve, 28 (2): 413-435.

Taheri A. Vaziri-Moghaddam H. and Seyrafian A.

2008. Relationships between foraminiferal

assemblages and depositional sequences in

Jahrum Formation, Ardal area (Zagros Basin,

SW Iran). Historical Biology, 20: 191-201.

Vaziri-Moghaddam H. Seyrafian A. and Taraneh P.

2002. Biofacies and sequence stratigraphy of

the Eocene succession, at Hamzeh-Ali area,

north-central Zagros, Iran. Carbonates and

Evaporites, 17: 60-67.

Vecchio E. Barattolo F. and Hottinger L. 2007.

Alveolina horizons in the Trentinara Formation


(Southern Apennines, Italy). stratigraphic and

paleogeographic implications, Rivista Italiana di

Paleontologia e Stratigrafia, 113 (1): 21-42.

Wynd J. G. 1965. Biofacies of the Iranian Oil

Consortium Agreement area: Iranian Oil

Operating Companies, Geological and

Exploration division, Report no. 1082.

Zhang Q. Willems H. and Ding L. 2013. Evolution of

the Paleocene-Early Eocene larger benthic

foraminifera in the Tethyan Himalaya of Tibet,

China. International Journal of Earth Science,

102: 1427-1445.

Zohdi A. Mousavi-Harami R. Moallemi S. A.

Mahboubi A. and Immenhauser A. 2013.

Evolution, paleoecology and sequence

architecture of an Eocene carbonate ramp,

southeast Zagros Basin, Iran. GeoArabia, 18

(4): 49-80.

‌

Documents

Microbiostratigraphy of the Jahrum Formation in Nimbashi ...jssr.ui.ac.ir/article_23584_5ee808dc71b820ed1ba3a7a7c400ba9b.pdf · Serra-Kiel et al., 1998, were compared and then their