Embed Size (px)
Citation preview
Met je smartphone door
de Transvaal
Maart 2012 | Vijfde jaargang
Huurdersmagazine Stadgenoot
Wie zijn toch die mannen in witte pakken?Ontdek het op pagina 14
De KlussenbusJe bent jong en je klust wat
Aaf Brandt Corstius ziet overal ruimtemannetjes
Stadleven 1 | 20122
inhoud
woord voorafYoung and the city
De Transvaalloop
Met je smartphone
door de buurt6Club TrouwEen stukje Berlijn
in Amsterdam10Aaf Brandt Corstius ziet overal
ruimtemannetjes11De KlussenbusJe bent jong en je
klust wat12
DiamantbuurtWat doen die mannen
in witte pakken?14De StudioGAK-gebouw wordt
studentencomplex16Het bestuur
Over de sociale rol
van Stadgenoot20Jacqueline van Ham
‘Denken mét de huur-
ders, niet over hen’23
Herinnert u zich die van u nog? Op 1 januari
zorgvuldig op een briefje geschreven of zelfs uit
het hoofd geleerd, maar tegen de tijd dat nu de
eerste lentestralen op onze snoet schijnen, zijn
ze allang weer vergeten. Goede voornemens.
Zou u dit jaar niet écht stoppen met roken en
vaker naar de sportschool gaan? Gelukkig zijn
onze bestuurders Gerard Anderiesen en Marien
de Langen hun plannen voor dit jaar met Stad-
genoot niet vergeten. Stadgenoot richt zich
vooral op bewoners in het ‘middensegment’,
starters en studenten, zo vertellen ze in het
interview op pagina 20.
De jonge stedeling, dus. Maar wie is dat nou
eigenlijk? 'Dat ben jij!' riep mijn manager Pim
de Ruiter uit, toen ik hem ernaar vroeg. Vereerd
dat ik met mijn 31 lentes nog in de categorie
jong pas, gaf ik hem natuurlijk meteen gelijk.
Als geboren en getogen Amsterdamse, ben ik
een echte stedeling. Mocht u mij ooit onver-
hoopt op het platteland aantreffen, help mij
dan, want dan ben ik hopeloos verdwaald. En
ik ben niet de enige voor wie dit geldt, want de
stad is al jarenlang in trek bij expats, studenten
uit binnen- en buitenland en zeker ook bij een
heleboel creatievelingen, zo ontdekte onze
columniste Aaf Brandt Corstius (p. 11). De jonge
stedelingen komen naar Amsterdam omdat zij
de stad een eigenzinnige, inspirerende plek
vinden. Op hun beurt maken zij van Amster-
dam een bruisende, creatieve stad waar altijd
wel iets te beleven valt. Zo ook de studenten
van de Academie van de Stad die onlangs een
wedstrijd wonnen voor de leukste smartphone-
applicatie. Zij bedachten een rondleiding door
de Transvaalbuurt, waarover je alles kunt lezen
op pagina 6.
En omdat niet iedere expat of student een hoge
huurprijs kan betalen, richt Stadgenoot zich
dit jaar extra op hen. Want
Amsterdam heeft hen
net zo hard nodig als zij
de stad. Dat is nou wat
ik een goed voornemen
noem.
Helene van Santen,
Eindredacteur
Stadleven.
3
Doodknuffelen
‘Mijn wooncarrière ging van start in de Blankenstraat, in de
Czaar Peterbuurt. Er heerste woningnood en ik stond op het
punt om met mijn toenmalige man in te gaan wonen bij mijn
ouders, toen er opeens een woning vrij kwam. Twee kamer-
tjes en een keukentje. We hebben er vijf jaar gewoond. Op de
Eilanden heerste een sterke saamhorigheid. Je had zo ruzie,
maar de volgende dag was dat voorbij en riepen ze: ‘Kom hier
schat, dan knuffel ik je dood!’
Volwassen worden
‘Daarna gingen we op de Dubbelmondehof wonen. Daar was
dat anders. Bij iedereen ging de deur op slot. Toch was het
gezellig. Hier groeide mijn zoon Mark op en er waren veel
gezinnen. Dat deel je. Hier werden wij volwassen, zou je
kunnen zeggen.’
‘Het voelt hier net als vakantie’
1968
1974
1992 - nu
Wilt u ook vertellen over de verschillende plekken waar u heeft gewoond? Mail naar [email protected]
mijn wooncarrière
Net Centerparcs
‘De Dubbelmondehof ligt in Osdorp. Dat was toen echt aan de rand van de stad,
met allemaal kassen op de plek waar ik nu woon. Toen de Olympische Spelen in
1992 naar Barcelona gingen in plaats van naar Amsterdam, hadden ze de tuinders
wel al uitgekocht om hier het Olympisch dorp te bouwen. Dat werd gewone sociale
woning- en nieuwbouw. Ons blok op de Houthalenstraat werd het eerst opgeleverd
en het was net Centerparcs; zo mooi, zo ruim en zo groen. Ik had de hele tijd het
gevoel alsof ik op vakantie was.’
‘Mijn eerste man overleed op dit adres. Dat was heel treurig. Toeval wil dat hier
veel weduwen wonen. Daar zou de woningbouw meer beleid op kunnen maken.
Bijvoorbeeld door een gesprek aan te bieden over hun woonsituatie. Want een
groot huis alleen is heel wat anders. Met Pierre ben ik twee jaar terug getrouwd in
de molen van Sloten. Het was een groot knalfeest.’ Pierre: ‘Ik kom uit het zuiden
en daar was alles ruimer dan aan deze kant van de rivier. Maar hier was het groen
en ook de vele fietspaden vielen me op. Bovendien kan ik in het tuinhuisje achterin
mijn passie kwijt: het op één na oudste beroep: hout draaien.’ Nellie: ‘Die levens-
grote Pinokkio heeft hij ook gemaakt. En een parfumverstuiver voor mij. Mooi hè?
Inmiddels komt hier nu de derde generatie over de vloer. Ik ben hier gelukkig. Als je
hier woont, ben je rijk.’
Tekst Hanne Reus | Fotografie Hans van der Vliet
Nellie Hamers-van Rossum (1947) ging van Centrum naar West. Haar wooncarrière
noemt ze een stijgende lijn. In Nieuw Sloten was ze één van de eerste bewoners.
‘Daarvoor was hier alleen maar kastuinbouw.’
Stadgenoot
4
onderzoek
Stadleven 1 | 2012
5
kort nieuws
Stadgenoot
buurt in beeld
6 Stadleven 1 | 2012
7
buurt in beeld
‘De wandelapp is een cadeautje van Stadgenoot’,
zegt ook gebiedsmanager Jet Bicker Caarten.
‘Om de buurtbewoners te bedanken voor hun
inzet. Er zijn hier heel veel goede initiatieven
geweest, niet alleen in het tegengaan van
criminaliteit, maar vooral in het bevorderen van
de leefbaarheid. Nu het weer veel beter gaat
met de Transvaalbuurt willen we de buurt ook
onder de aandacht brengen. Bovendien bestaat
deze mooie buurt 100 jaar.’
Interactieve wandeling‘Het ATCB, het bureau voor toerisme in Amster-
dam, heeft wandelingen ontwikkeld voor het
programma Andere gezichten van Amsterdam,
voor buurten die net buiten de gebaande paden
liggen. Wij vonden dat de Transvaalbuurt ook
zo’n wandeling verdient. We hebben studenten
Interactieve Media van de Academie van de
Stad gevraagd een interactieve wandeling
te ontwikkelen die je via je smartphone kunt
volgen’, aldus Arda Gillissen. Dat precies deze
week ook het rapport Wonen in Amsterdam
verschijnt, een tweejaarlijks onderzoek onder
Amsterdammers, waaruit blijkt dat geen enkele
buurt meer lager scoort dan een 6, kan bijna
geen toeval zijn. ‘Het gaat goed met alle
Amsterdamse wijken.’
De Transvaalbuurt in Oost stond jarenlang te boek als een achterstandswijk. Maar bewoners, ondernemers, stadsdeel, corporaties en andere betrokken organisaties zorgden voor nieuw elan. En nu heeft de buurt zelfs zijn eigen wandelapp. ‘Om toeristen en Amsterdammers eens op een andere manier door een historisch stukje stad te leiden’, aldus Arda Gillissen, communicatie-adviseur bij Stadgenoot. Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Hans van der Vliet
Het loopt lekker inde Transvaalbuurt
>
Stadgenoot
Starters en jonge gezinnen
Een kleine multiculturele buurt in Amsterdam
Oost. Je vindt hier veel betaalbare woningen
in een levendige buurt. Vooral de laatste jaren
trekken veel jonge stedelingen deze kant op.
En dat zie je bijvoorbeeld terug in de komst van
meer horeca. Maar Stadgenoot wil de buurt
nog aantrekkelijker maken voor starters en
jonge gezinnen. Studenten van het nabijgele-
gen Louise Wenthuis en de Van der Kunbuurt
moeten de brug over, de buurt in. En er liggen
plannen om het mooie Krugerplein, met zijn
vleugelnootbomen, her in te richten.
8
buurt in beeld
Stadleven 1 | 2012
Amsterdamse Schoolstijl
De Transvaalbuurt is aan het begin van de
vorige eeuw gebouwd. Architect Berlage
ontwierp het stratenplan en veel huizen zijn
gebouwd in de typische Amsterdamse School-
stijl. Wie erop let, ziet mooie doorkijkjes,
hoekjes en erkers. De straatnamen verwijzen
naar de Zuid-Afrikaanse geschiedenis, maar het
waren vooral joodse mensen die hier voor de
oorlog woonden, in kleine woningen. Tijdens
de Tweede Wereldoorlog werden op het Kruger-
plein razzia’s gehouden.
9
buurt in beeld
Slemp21 januari: op deze druilerige zaterdagmiddag
is het desondanks een drukte van belang in de
kleine Krugerkamer, een trefpunt voor vergade-
ringen en bijeenkomsten, gecombineerd met
lekker eten. Het is één van de initiatieven die de
buurt een nieuw gezicht geven. Aan de lange
tafel zitten studenten van de Academie van de
Stad. Er zijn bewoners, historicus Ton Heijdra,
die veel over de Transvaalbuurt schreef, mensen
van Stadgenoot. Deze middag worden de vijf
wandelapps getest en wordt er één tot winnaar
uitgeroepen. Er zijn hapjes die de historie van
de buurt in zich dragen, maar ook het heden-
daagse karakter weerspiegelen. En er is een
kruidendrank, die de uitdagende naam Slemp
draagt.
Verhalen van bewonersDan vertrekken de groepjes, gewapend met een
lunchpakket en paraplu. Mobiele telefoon in de
hand. Na een wat aarzelend begin, want zo’n
wandelapp is geen alledaagse kost, bewegen
zij allemaal een kant op. Peter en Louise wonen
met Wiske aan de Ringdijk. Na een korte wande-
ling bereiken ze de Transvaalkade en groeten
de overburen. Somara en Chanury, die de app
mede bedachten, volgen op een kleine afstand.
Hun app werkt met user generated content, zo-
als de meeste studenten hebben toegepast. De
basis vormen verhalen van bewoners. Je kunt
ook je eigen verhalen toevoegen. Even verder-
op, op het Krugerplein, vertellen docenten Rob
Prass en Robbert Ritmeester van de HvA dat ze
vooral letten op gebruiksvriendelijkheid, design
en toegevoegde waarde. Gebiedsbeheerder Paul
de Haas heeft het vooral over de vooruitgang
in de buurt. Hij wandelt met plezier door ‘zijn
wijk’ en praat enthousiast over de bewoners-
initiatieven, de buurttuinen en het project
Verticaal Groen, waarbij met blauwe regen een
straat werd opgevrolijkt.
En de winnaar is… Terug in Krugerkamer worden de formulieren
ingevuld. Er is sprake van enige opwinding
als de winnaar bekend wordt gemaakt. I am
United heet de groep studenten, bestaande uit
Samantha Degens, Chris Hoksbergen, Tom Wu,
Dennis Ziel en Chris Romer, die de winnende
app maakte. Een app in Layar die dertien mar-
kante punten in de buurt behandelt, in gespro-
ken tekst, film en foto. Geen route, maar een
random invulling, gebaseerd op verhalen van
bewoners. Je richt je telefoon op een punt dat
je interesse heeft en je wordt erheen geleid.
Stadgenoot
De Transvaalloop is te volgen via
Layar (www.layar.com); zoek op
'Transvaalbuurt'.
‘Bestaat dit, midden in Amsterdam?’
Olaf Boswijk (33), eigenaar club
TrouwAmsterdam:
‘Een stad bouwen binnen een stad. Dat
is wat ik drie jaar geleden voor ogen had
bij het oprichten van TrouwAmsterdam.
Ik wilde een bijzondere plek creëren in
Amsterdam, mét internationale allure.
Zelf voel ik me – wellicht doordat ik deels
in Londen ben opgegroeid – niet echt
Hollands. Amsterdam voelt inmiddels wel
als mijn thuisstad, maar ik ga ook erg
graag de stad uít. Ik reis veel, zowel privé
als voor werk. Naast clubeigenaar ben ik
al jaren DJ, dus ik bezoek niet alleen
muziekconferenties, maar reis ook als
artiest af naar andere clubs over de hele
wereld. Vanaf buiten ziet ons pand aan de
Wibautstraat er eigenlijk niet uit. Maar
zodra je binnenstapt, denk je: bestaat dit,
midden in Amsterdam? Mensen vergelijken
het wel eens met een loods in Berlijn of
een warehouse in New York. Vroeger zat
hier de drukkerij van onder andere het
Parool en Trouw. In de vrij smalle maar
hoge ruimte zie je nog steeds oude in-
dustriële architectonische details terug.
De muren van de benedenverdieping
zijn destijds bijna hermetisch geïsoleerd
vanwege de drukpersen die geen geluids-
overlast mochten veroorzaken. Het geeft
de ruimte vandaag de dag een bijzondere
akoestiek. We zitten hier tijdelijk, met
een huurcontract dat nog drie jaar loopt.
Fijn, want zo werken we met het hele
team naar een climax toe. Wat ik daarna
ga doen? Geen idee. Ik ben niet zo van
het vooruitplannen. Hier ben ik ook min
of meer ingerold. Voordat ik clubeigenaar
werd, hield ik me vooral bezig met
programmeren van bands en DJ’s voor
Club 11, de voorganger van Trouw-
Amsterdam. Toen 11 stopte, lag er een
kans voor mij en een paar anderen uit het
11-management om verder te gaan. Op
een andere locatie. Toen Stadgenoot ons
dit gebouw aanbood, wisten we meteen:
dit is het! Een pot goud aan het einde van
de regenboog.’
Tekst Wendy Dekker | Fotografie Wout Jan Balhuizen
10
de ondernemer
Stadleven 1 | 2012
column
Ik fietste over straat, gewoon door Amsterdam, en
ineens keek een ruimtemannetje mij aan. Hij was
geel met groen, had kleine pootjes en grote ogen.
En ik keek er niet eens van op, want ik word heel
vaak ineens aangekeken door een ruimtemannetje,
dat tegen de muur van een gebouw zit, of vlak onder
een straatnaambord, of onder de goot van een afdak.
En u heeft ze ook gezien. Ik weet het bijna zeker.
U heeft ze ook gezien.
En nee, ik ben niet gek.
Space Invaders heten ze, en ze zijn kunstwerkjes.
Ze zijn van kleine vierkante mozaïeksteentjes gemaakt,
die tegen muren van huizen en kantoorgebouwen in de stad worden geplakt. Dat doet een straatkunstenaar,
een Fransman, die zich Space Invader noemt.
En u moet ze hebben gezien. Al zijn ze klein. Het leuke aan de Space Invaders is: je kunt tijdenlang langs
dezelfde straat fietsen, en niets valt je op. En dan ineens, op een dag, kom je erachter dat al die tijd, op jouw
eigen saaie fietsroute, een klein geel-met-blauw of groen-met-rood of oranje-met-paars mannetje je aankeek.
Vanaf een muur. Met grote, onderzoekende ogen.
Ik dacht dat Space Invader inmiddels minstens honderd van zijn wezentjes door heel Amsterdam had opge-
plakt, want ik kom ze vaak tegen. Maar na lang zoeken kwam ik op zijn site, die space-invaders.com heet.
(Ja, ik weet ook niet waarom dat zoeken zo lang duurde.) Op de site houdt de kunstenaar bij in welke steden
hij ruimtemannetjes heeft opgeplakt, en hoeveel. In Amsterdam zijn dat er nu 26. ‘Invasie van Amsterdam
> succesvol’ staat er in het Engels op de site. Kennelijk zijn 26 ruimtemannetjes genoeg om een kleine stad
als Amsterdam te overmeesteren, vindt Space Invader zelf. Ook heeft de kunstenaar er trots een piepklein
krantenartikeltje uit 2000 bij gezet, waarin de dienst Binnenstad van Amsterdam dreigt de ruimtemannetjes
te verwijderen. De dienst Binnenstad houdt niet van ruimtemannetjes. De dienst Binnendstad beschouwt
ze als graffiti.
Maar dat weghalen is uiteindelijk niet gelukt, of misschien komt Space Invader vaak terug om nieuwe
mannetjes op gebouwen te plakken, want ik zie ze nog steeds. En ze geven me altijd een vrolijk gevoel –
vooral als het laat op de avond is en rustig op straat. Want hoe tegenstrijdig het ook klinkt: het heeft iets
geruststellends om, als je helemaal alleen door de stad fietst, ineens een ruimtemannetje tegen te komen.
Space Invader
(1975) is columniste en schrijfster. In
haar vaste column in Stadleven schrijft
ze over haar leven in de stad.
11
Aaf Brandt Corstius
Stadgenoot
12
reportage
Stadleven 1 | 2012
‘Door met mij of met bewoners te praten, leert hij beter Nederlands. Nou ja, Amsterdams dan hè.’
13
reportage
De leerlingen op de Klussenbus zijn bijna allemaal
jongeren met problemen. Zoals gedragsproblemen
of autistische kenmerken. Door de werkdiscipline,
het voorbeeld van de werkmeester en door het con-
tact met de bewoners, leren ze het vak. Zo maken ze
uiteindelijk meer kans op een baan. De Klussenbus
heeft drie maanden proef gedraaid in Nieuw-West en
draait nu al een paar maanden op volle kracht. Sinds
begin februari rijdt in Noord een tweede Klussenbus.
Werkmeester Henk Wegman en zijn leerling Andou
Haseth (19) beginnen ’s ochtends om 8 uur. In hun
zakcomputer zien ze de adressen van de wonin-
gen waar ze die dag de APK (Algemeen Periodieke
Keuring) gaan doen. Dat houdt in: kleine defecten
verhelpen in de woningen, zoals lekkende kranen,
klemmende deuren of een kapot slot. Kortom: het
onderhoud dat in het serviceabonnement zit.
Beter Nederlands lerenAndou heeft trouwens geen gedragsproblemen. Hij
heeft zijn opleiding elektrotechniek al afgerond en
loopt nu stage om beter Nederlands te leren. Andou
komt van Curaçao en heeft het Nederlands daar
maar weinig gebruikt. ‘De komende drie maanden
loopt hij dus met mij mee,’ zegt werkmeester Henk.
‘Door te praten met bewoners of met mij leert hij be-
ter Nederlands spreken. Nou ja, Amsterdams dan hè.’
‘Andou kan door zijn opleiding elektrotechniek
al heel veel zelf,’ zegt Henk. ‘Laatst heeft hij dan
ook een half uur op de bank zitten praten met
een bewoner, terwijl ik een stopcontactje aan het
repareren was. Voor Andou heeft dat op dat moment
het meeste nut. Zo kijk je per leerling waar hij het
meeste baat bij heeft.’
Niet meer in de rijIn een woning aan de Dorus Rijkershof, bij de Sloter-
plas, lopen Henk en Andou de woning na op kleine
gebreken. In deze woning zijn de raam-openhouder-
tjes boven de balkondeuren stuk en de douchekop
lekt. In de wc loopt de stortbak heel langzaam weer
vol. ‘Een kapot membraantje’, constateert Henk.
Andou kijkt een beetje zuinig, want de wc ruikt niet
zo fris. Maar toch heeft hij het probleem in no-time
opgelost. ‘Geen rij meer bij de wc op verjaardagen,’
stelt Henk tevreden vast. ‘Nu is het weer echt feest.’
Papiertje bij de ventilatieBij de volgende woning, aan de Dominee H. van
der Laanstraat, krijgt Andou een wc-papiertje in zijn
hand gedrukt. ‘Wat doen we daar ook alweer mee?’
vraagt Henk. ‘De ventilatie controleren,’ weet An-
dou. En hij houdt het papiertje bij de ventilatie om
te zien of de lucht goed wordt afgezogen. ‘Die doet
het prima’, stelt hij vast.
Andou is nog maar drie dagen bezig met zijn stage.
De komende drie maanden loopt hij drie dagen per
week mee met Henk. Van ’s ochtends 8 tot ’s mid-
dags 4, zo’n tien woningen per dag. ‘Uiteindelijk wil
ik iets doen met computers, of elektrotechniek’, zegt
Andou. ‘Maar deze stage is leuk omdat het allemaal
verschillende klussen zijn.’
Huurders in Nieuw-West of Noord met een serviceabonnement (zie kader) krijgen tegenwoordig meestal niet één, maar meerdere servicemonteurs tegelijk over de vloer. Want in die stadsdelen is de Klussenbus actief, bemand door een werkmeester en zijn leerlingen. Zij verzorgen kleine reparaties in de woningen. En tegelijk leert de leerling, die vaak een moeilijke achtergrond heeft, het vak. Tekst Joram Bronwasser | Fotografie Wout Jan Balhuizen
Stadgenoot
Hoe werkt de Klussenbus?
De leerlingen van de Klussenbus komen
van het Nova College, het Bredero Col-
lege of het ROC op Maat. Het bedrijf Fu-
turo leert de jongeren werken en pakt
tegelijkertijd achterliggende problemen
aan. Onder begeleiding van Futuro
gaan de leerlingen aan het werk voor
onder andere Stadgenoot. Zo leren de
jongeren om te werken. En maken ze
meer kans op de arbeidsmarkt.
Wat is een serviceabonnement?
Sommige zaken repareert Stadgenoot,
andere dingen doet u zelf. Met een
serviceabonnement neemt Stadgenoot
veel van die kleine reparaties van u
over. Zoals het repareren van lekkende
kranen, hang- en sluitwerk of stopcon-
tacten en schakelaars. Daarvoor sluit u
voor € 7,10 per maand een serviceabon-
nement af. Kijk voor meer informatie
op www.stadgenoot.nl of bel de Klan-
tenservice (020-511 80 00).
Klussenbus helpt jongeren aan het werk
14
reportage
Stadleven 1 | 2012
Zo pakt Stadgenoot asbest in de Diamantbuurt aan
In de Diamantbuurt werkt Stadgenoot aan het weghalen van asbest houdende platen in de wanden en plafonds van 385 bergingen, verdeeld over drie woonblokken. Het werk is in januari begonnen en moet in juli klaar zijn. De gezondheidsrisico’s voor bewoners zijn zeer klein, zo meldt de GGD. Toch kiest Stadgenoot ervoor om de asbest snel te verwijderen. Tekst Joram Bronwasser | Fotografie Hans van der Vliet
Elk trappenhuis telt vier woningen en een zolder. De zol-
der is verdeeld in vier en soms acht bergingen. De platen
voor de tussenwanden bestaan voor 5 tot 10 procent uit
asbest. Zo lang bewoners niet in het materiaal boren of
het schuren, is er geen risico. Als bewoners het materiaal
wel hebben bewerkt, is er een klein risico.
In de Diamantbuurt is op straat duidelijk te zien dat hier
hard gewerkt wordt aan het verwijderen van asbest. Bus-
jes van de verschillende bedrijven die hieraan meewerken
staan her en der geparkeerd. Er staan containers en in
een bestelauto is een mobiel laboratorium ingericht. Bij
drie panden tegelijk staat een aggregaat en een perslucht-
installatie voor de slopers die vier etages hoger aan het
werk zijn.
Spullen onder de doucheZenuwcentrum voor de operatie is het huismeesterkan-
toor aan de Diamantstraat 148. Bouwvakkers, controleurs
en andere werklui lopen af en aan, bewoners komen langs
met vragen. Projectleider Rob Boomgaart van Stadgenoot
coördineert het werk: ‘Ik ga nu even kijken bij een me-
vrouw bij wie we in de berging losse vezels hebben gevon-
den. Haar spullen worden afgespoeld onder een douche.
Voor de spullen die niet gewassen kunnen worden, krijgt
ze een vergoeding. Die moeten worden vernietigd.’
‘De meeste bewoners ondergaan het gelaten’, gaat Rob
verder. ‘Ze vinden het vervelend, maar tegelijk weten
ze dat het nodig is. Een paar mensen zijn ook ongerust
en een enkele keer zelfs boos. Het is natuurlijk ook erg
vervelend en daarom proberen we alles zo goed mogelijk
op te lossen. In de eerste plaats voor de veiligheid van de
bewoners.’
Mobiel laboratorium in de straat‘Tot nu toe zijn in twee van de 385 bergingen asbestvezels
gevonden’, zegt Rob. ‘Die worden met voorrang gesaneerd.
We gaan van zolder naar zolder, met drie teams tegelijk.
De zolders worden afgesloten, de platen worden vervol-
gens verwijderd. Daarbij werkt iedereen heel precies en
wordt alles dubbel en dwars gecontroleerd.’ In het huis-
meesterkantoor verwerken twee controleurs van ingeni-
eursbureau Oesterbaai de testresultaten op hun laptop. Na
het verwijderen van de platen controleren zij of de ruimtes
goed schoon zijn. ‘Dat gebeurt hier allemaal ter plekke’,
vertelt één van hen. ‘We hebben hier een mobiel laborato-
rium waarmee we controleren of een ruimte helemaal ve-
zelvrij is. Na het weghalen van de platen wordt elke ruimte
drie keer van top tot teen schoongemaakt. Daarna doen wij
de controle en kunnen we de ruimte meestal vrijgeven.’
Risico’sRob van Strien, adviseur Milieu & Gezondheid bij de GGD,
geeft uitleg over de risico’s. ‘Het is onmogelijk om vast te
stellen hoe groot het risico voor de bewoners is geweest,
maar zelfs voor mensen die lang in hun berging verblij-
ven en die in de muur geboord hebben gaat het om een
onmeetbaar klein risico. Mensen die daadwerkelijk ziek
worden door asbest, zijn vrijwel uitsluitend mensen die
jarenlang met asbest hebben gewerkt.’
Het weghalen van de asbest duurt naar verwachting tot in
juli. Stadgenoot brengt bewoners regelmatig op de hoogte
met nieuwsbrieven en huisbezoeken. Woont u in de buurt
en heeft u vragen? Kom dan langs bij de huismeesterspost
in de Diamantstraat. Openingstijden en meer informatie
vindt u op www.stadgenoot.nl/diamantbuurt
Zit er asbest in uw woning?
In principe kan asbest
voorkomen in alle
woningen die gebouwd
of gerenoveerd zijn voor
1993. Bijna altijd zit de
asbest opgesloten in
ander materiaal. Zolang u
niet in asbesthoudend ma-
teriaal boort, het schuurt
of het op een andere ma-
nier breekt of beschadigd,
is er geen risico. Gaat u
klussen of wilt u meer
weten? Ga dan naar
www.stadgenoot.nl
15
reportage
Stadgenoot
16
de studio
Stadleven 1 | 2012
GAK-gebouw
krijgt tweede leven als wooncomplexVanaf september zullen de eerste nieuwe bewoners het voormalige GAK- gebouw weer tot leven wekken. Dan herbergt de noordvleugel van de oude kantoorkolos aan het Bos en Lommerplantsoen 320 starterswoningen en 2.000 m2 commerciële ruimtes. De verbouwing is een project van Stadgenoot en projectontwikkelaar AM. Tekst Joram Bronwasser | Fotografie Hans van der Vliet
17
de studio
Stadgenoot
Op de tijdelijke vestiging van ateliers na, heeft de ruim 40.000 vierkante
meter kantoorruimte sinds 2005 voornamelijk leeggestaan. In de tussen-
liggende periode zijn er verschillende plannen voor het pand ontwikkeld.
Uiteindelijk zijn Stadgenoot en AM in december 2011 gestart met de bouw
van de woningen. De buurt rond het gebouw is de afgelopen jaren com-
pleet veranderd. Aan de Hoofdweg zijn nieuwe woongebouwen neergezet,
het Bos en Lommerplein is bebouwd en de A10 is overbrugd met twee
nieuwe kantoorgebouwen. En nu is het monumentale GAK-gebouw dan
eindelijk zelf aan de beurt. ‘Het is een groot gebouw, het is een monument
en er staat natuurlijk al heel veel kantoorruimte leeg in de stad’, zegt Niek
Verveen, senior marketingadviseur bij Stadgenoot. ‘We moesten dus met
een goed doordacht plan komen voor een nieuwe bestemming.’
Betaalbare woonruimte‘Als woningcorporatie heeft Stadgenoot de taak om betaalbare woonruimte
te bouwen voor mensen die daar anders moeilijk aan kunnen komen’, zegt
Niek. ‘Studenten, startende ondernemers en andere jonge stedelingen
zijn ontzettend belangrijk voor de stad. En door deze woningen te bouwen,
geven we hen een plek.’ En dat de doelgroep warmloopt voor De Studio, is
volgens Simon Uildriks, manager Projectontwikkeling, overduidelijk: ‘De
toeloop tijdens de open dagen was veel groter dan we hadden verwacht.
Ook het aantal belangstellenden dat zich inschreef voor een woning,
overtrof onze verwachtingen. Een maand na de start van de bouw was
tweederde van de woningen al verkocht of in optie.’
Levendigheid en creativiteitBehalve de 320 appartementen krijgt De Studio, naast allerlei voorzienin-
gen, ook 2.000 m² commerciële ruimtes. ‘Kleinschalige bedrijfsruimte voor
startende ondernemers’, aldus Simon. ‘En je kunt denken aan verhuur per
werkplek voor zzp’ers. Met verschillende functies in één gebouw krijg je
een mooie wisselwerking. Goed voor levendigheid en creativiteit.’ Wat er
met de andere twee vleugels van het voormalige kantoorgebouw gaat
gebeuren, is nog niet bekend.
GAK-gebouw
krijgt tweede leven als wooncomplex
Interesse in een betaalbare starterswoning?
In het vroegere GAK-gebouw komen 320
koopwoningen voor jonge starters, studenten
en ondernemers. De woningen kosten vanaf
€ 89.500 (vrij op naam, inclusief erfpacht) en
beginnen bij 28 m². Elke woning heeft een
eigen keuken, badkamer, vloerverwarming en
-koeling. In het gebouw is een servicebalie,
een wasserette en een koffiecorner. Interesse?
Ga naar www.de-studio.nl
Revolutionair in 1960
Het GAK-gebouw is opgeleverd op 1 september
1960 en bood plaats aan 3.000 medewerkers.
De bouw begon al in 1957. Het uiterlijk en de
bouwtechnieken die zijn gebruikt, waren in
die tijd revolutionair. Bovendien is het gebouw
een ontwerp van de bekende architect Ben
Merkelbach.
Het pand is ontworpen om de twee hoofdkan-
toren van de Gemeenschappelijke Adminis-
tratiekantoren (GAK) onder te brengen in één
pand. Voor de wat jongere lezers: het GAK was
een instantie die verantwoordelijk was voor de
administratie rond (de voorlopers van) de WW
en WAO-uitkeringen. Het GAK is opgericht in
1952 en sinds 2002 onderdeel van het UWV.
18
Nieuw bij de Klantenservice
klantenservice
1 Huur niet meer pinnenDe meeste huurders van Stadgenoot betalen
hun huur en andere kosten, zoals de servicekos-
ten, via een automatische incasso. Een aantal
huurders maakt hier echter geen gebruik van.
Sinds eind vorig jaar is het niet meer mogelijk
om uw huur aan de balie van de Klantenservice
aan de Sarphatistraat 370 per pin te betalen.
U kunt de huur wel betalen via een automati-
sche machtiging, een acceptgiro die u iedere
maand van ons krijgt, of via een periodieke
betalingsopdracht bij uw bank. Wilt u toch de
huur liever via pin betalen, dan kan dat bij een
GWK-travelex kantoor. Neem wel de rekening/
acceptgiro van Stadgenoot mee. Bij een filiaal
van uw eigen bank kunt u ook terecht met de
acceptgiro. De bank zorgt er dan voor dat de
betaling op de rekening van Stadgenoot wordt
bijgeschreven. Aan deze manier van betalen
zijn kosten verbonden. Voor meer informatie
hierover kunt u terecht bij uw bank.
2 InloopspreekuurHeeft u problemen met het betalen van uw
huur? Dan verzoeken wij u om contact met ons
op te nemen om te praten over een mogelijke
oplossing. De afdeling Incasso is op werkdagen
van 13.00 tot 17.00 uur te bereiken via het
telefoonnummer 020 - 511 8000 of u kunt ons
bezoeken op ons kantoor aan de Sarphatistraat
370 op werkdagen van 9.00 tot 17.00 uur.
Is het voor u niet mogelijk om contact met ons
op te nemen tijdens kantooruren, dan bieden
wij u de mogelijkheid om langs te komen op één
van onze maandelijkse inloopspreekuren. Tij-
dens deze spreekuren kunt u ook bij ons terecht
voor algemene informatie over huurbetalingen
en huurtoeslag.
De inloopspreekuren vinden plaats aan de
Sarphatistraat 370 op de volgende dagen:
• Zaterdag 24 maart 2012, van 10.00 tot 12.00 uur
• Zaterdag 21 april 2012, van 10.00 tot 12.00 uur
• Dinsdag 24 april 2012, van 17.30 tot 20.00 uur
• Zaterdag 19 mei 2012, van 10.00 tot 12.00 uur
• Dinsdag 22 mei 2012, van 17.30 tot 20.00 uur
Als u naar het inloopspreekuur komt, hoeft u
geen afspraak te maken. Wel vragen we u om
alle papieren/documenten mee te nemen die te
maken hebben met uw vraag of probleem. Let
op: Tijdens de inloopspreekuren is het mogelijk
om uw eventuele betalingsachterstand per pin-
betaling te doen; maar tijdens kantooruren niet.
3 Digitaal huur opzeggenAls u gaat verhuizen en uw huur bij Stadgenoot
wilt opzeggen, kunt u dat vanaf nu digitaal
doen. Wel zo makkelijk! Voorheen moest altijd
een formulier worden gedownload, dat vervol-
gens moest worden opgestuurd. Dat hoeft nu
niet meer. Als u uw huur wilt opzeggen, kunt u
dat op onze website doen: www.stadgenoot.nl/
huur-opzeggen. In de toekomst wil Stadgenoot
het voor meer formulieren mogelijk maken om
digitaal in te vullen.
4 Nieuwe ingangDe ingang van de Klantenservice aan de Sarpha-
tistraat 370 is veranderd. Voorheen zat de ingang
aan de Sarphatistraat zelf, nu kunt u de Klanten-
service vinden aan de zijkant van het gebouw.
(Zie foto hierboven)
Een nieuw jaar, dat brengt veranderingen met zich mee. Ook bij de Klantenservice van Stadgenoot. Zo houdt onze afdeling Huurzaken voortaan regelmatig een inloopspreekuur en kun je, als je gaat verhuizen, je huur digitaal bij ons opzeggen via onze website. Een overzicht van de meest recente veranderingen. Tekst Helene van Santen | Fotografie Fedde de Weert
Stadleven 1 | 2012
19
zo wonen wij
Maaike: ‘Ik woonde hier eerst in mijn
eentje, maar miste een huisgenootje.
Toen ik tijdens de introductieweek
van mijn studie geschiedenis Ellen
ontmoette, die hoognodig een kamer
zocht, was mijn keuze snel gemaakt.’
Ellen: ‘Ik vond het echt gaaf dat
Maaike me vroeg om bij haar te
komen wonen, we kenden elkaar im-
mers pas een week. Maar we hebben
het superleuk samen. We hebben al-
lebei een eigen kamer, de woonkamer
delen we. Daar zitten we vaak samen
te studeren, gezellig is dat!’ Maaike:
‘Als studenten hebben we het echt
goed voor elkaar! De meesten moeten
hun douche en badkamer met ande-
ren delen, maar wij hebben alles voor
onszelf. Het is echt ons eigen huisje,
al hebben we aan het interieur niet
zo veel aandacht besteed. De meeste
spulletjes kregen we van familie, maar
de schilderijen hebben we zelf gekocht
om het toch een beetje af te maken.’
Ellen: ‘Het is echt relaxed hier. Soms
sta ik op het balkon om me heen te
kijken, en dan realiseer ik me hoe blij
ik ben dat ik hier woon. Een eigen plek
in Amsterdam! Ik vind de buurt heel
leuk. Er is genoeg te zien, zoals het
Bos en Lommerplein en steeds meer
kunstenaars openen hier winkeltjes.’
Maaike: ‘Het enige minpuntje is dat
het huis best gehorig is. En het ruikt
hier soms muf.’ Ellen: ‘En de duiven op
het balkon, die maken alles vies! Maar
voor de rest is het helemaal top. Dat
besef ik elke keer als ik thuiskom.’Tekst Yvonne Polman | Fotografie Hans van der Vliet
Ellen Perik en Maaike Bloem •
Jacob van Arteveldestraat, West
• driekamerwoning • sociale
huurwoning • sinds 2010
Tekst Helene van Santen | Fotografie Fedde de Weert
Stadgenoot
‘Als studenten hebben we het echt goed voor elkaar’
‘Onze sociale rol is veranderd, maar niet verdwenen’
Gerard Anderiesen en Marien de Langen lopen lang genoeg
mee in de corporatiewereld om te weten wat er speelt.
Brievenschrijvers, zoals hierboven aangehaald, richten zich
vaker tot de bestuurders. ‘Maar die emotie is oprecht’, zegt
Gerard. ‘Het is vaak de ervaring van wat redelijk is, die een
bepaalde verontwaardiging met zich meebrengt. En dus
moeten we ook reageren. Ons verhaal uitleggen. Dat heb ik
gedaan. En ik kreeg een keurig bedankbriefje terug.’
Investeren in de stad‘Natuurlijk schudden we onze sociale veren niet af’, zegt
Marien. ‘Maar de wereld verandert, dus we zijn niet meer die
corporatie die we vijftig jaar geleden waren. De associatie met
arbeiders en lage huren is achterhaald. De stad is veranderd,
we moeten ons richten op andere groepen en we hebben te
maken met andere politieke besluitvorming.’ Hij noemt het
afschaffen van de subsidies. Corporaties moeten sinds enkele
20
interview
Stadleven 1 | 2012
In een brief aan bestuurder Gerard Anderiesen verweet een huurder Stadgenoot dat het zijn sociale veren had afgeschud. ‘Ik loop daar dan toch even mee rond’, geeft hij toe. Maar vervolgens schreef hij een bevlogen en uitvoerig antwoord terug. Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Jan Freriks
jaren hun eigen broek ophouden. ‘Op zich is daar niks mee, als
het wonen wel wordt gesubsidieerd betalen we dat ook met
zijn allen. Het betekent wel dat een corporatie scherper dan
voorheen naar inkomsten en uitgaven moet kijken. We hebben
een streefhuurbeleid geformuleerd, waarin we het evenwicht
zoeken tussen voldoende aanbod voor verschillende inkomens-
groepen en het genereren van voldoende opbrengsten. Ove-
rigens wordt het overgrote deel van onze woningen verhuurd
tegen een huurprijs lager dan 650 euro. Maar drie procent van
onze woningen heeft een hogere huurprijs.’ Om het kapitaal
op peil te houden, worden daarom ook woningen verkocht.
‘Dat doen we om weer te kunnen investeren in de stad’, zegt
Gerard. ‘We maken geen exorbitante winsten. En het geld dat
we verdienen, wordt uitgegeven aan beheer, onderhoud en
nieuwbouw. Dat het goed gaat in Amsterdam, in vergelijking
met andere steden, komt ook door investeringen van de corpo-
raties. We zijn wat meer ondernemer geworden, maar wel één
met een sociale doelstelling.’
Sociale nodenStadgenoot investeert vooral in de zwakke plekken en de
kwetsbare groepen van de stad. Bijzonder is de samenwerking
met zorginstellingen, waardoor vorig jaar bijvoorbeeld een
nieuwe voorziening voor de opvang van dak- en thuislozen
opende. ‘Laten we het zo zeggen: we bekijken de sociale noden
van de stad telkens opnieuw. Nu zie je die nood vooral in buur-
ten als Geuzenveld en Bos en Lommer. Daar moeten we onze
verantwoordelijkheid nemen. De buurt waar onze brieven-
schrijver woont, merkt misschien te weinig van onze aanwezig-
heid. Er is minder sloop en nieuwbouw, dus we zijn minder
zichtbaar.’ Sociaal beheer is ook een taak van de huismeester,
zeggen beiden. Was die vroeger vooral de klusjesman, nu is
hij in de buurt de verbindende factor tussen verschillende
groepen en instanties. Stadgenoot heeft 35 huismeesters in de
stad, dat aantal is nog niet eerder zo hoog geweest.
Middensegment‘We zien ook noden in het middensegment, waar de huurgrens
is opgetrokken, daar moeten meer woningen beschikbaar ko-
men’, aldus Gerard. ‘Dit jaar wordt ongeveer 20 procent van de
vrijkomende woningen aangeboden met een huur tot 900 euro
in het middensegment aan huishoudens met een inkomen tot
50.000 euro.’
Starters en studentenEn dan zijn er nog de starters en studenten in de stad. Jaren-
lang stond Amsterdam te boek als een stad waar geen kamer
te krijgen was, tenzij je een enorme zak geld meenam. Marien:
‘We bieden een oplossing door meerdere studenten in een
woning te huisvesten, zodat ze de hoge huren kunnen delen.
Dat is toch de charme van Amsterdam. Een stad waar iedereen
door elkaar en met elkaar woont.’
BeeldvormingGerard en Marien erkennen dat de beeldvorming van corpora-
ties aandacht behoeft. ‘We moeten vaker de dialoog zoeken.
Social media spelen daar een belangrijke rol in. En we moeten
proactiever zijn, dat geldt voor alle corporaties. De huurder
is mondiger en wil gewoon meer weten. Dan moet je zelf de
regie voeren. Een mooi voorbeeld? Toen bij renovatie van de
Diamantbuurt asbesthoudende stof werd aangetroffen, zijn wij
zelf naar Het Parool gestapt om het verhaal uit te leggen. Dan
voorkom je dat zo’n verhaal via een ander kanaal naar buiten
komt. En zo moeten we dus ook vaker onze sociale opgave voor
deze stad uitdragen. Nee, we zijn onze sociale veren niet kwijt.
Die rol is veranderd, maar niet verdwenen.’
interview
21Stadgenoot
‘We bekijken de sociale noden van de stad telkens opnieuw’
22
stadgenoot verkoopt
Aan de Oostelijke Handelskade aan de zuidelijke IJ-Oever in Amsterdam bouwt Stadgenoot het karakteristieke appartementencomplex Argentinië. Het project heeft een tijdloze klassieke architectuur, is ontworpen door Breitman & Breitman - Krier en is prachtig gelegen direct aan het water. Argentinië ligt tussen de Veemkade en Oostelijke Handelskade, in een bruisend gebied met talloze voorzieningen als winkelcentrum Brazilië, restaurant Fifteen, Lloyd Hotel, Muziekgebouw aan het IJ en de Passenger Terminal Amsterdam.
Argentinië is opgedeeld in twee bouwblokken met in totaal 216 appartementen en heeft een
3-laagse parkeergarage met 259 parkeerplaatsen. In het eerste blok worden 108 appartementen
en op straatniveau voorzieningen als winkels en kantoren gerealiseerd. Het eerste blok
wordt dit voorjaar opgeleverd.
Stadleven 1 | 2012
Wonen aan het water in project Argentinië
Soort woningen 216 appartementen
Oppervlakte vanaf ca. 90 tot 110 m² g.b.o.
Aantal kamers 3- en 4-kamer appartementen
Verdiepingen diverse
Indicatieve vanaf ca. € 350.000,-koopsom tot € 500.000,- v.o.n.
Bijzonderheden • 259 ondergrondse parkeerplaatsen
• inclusief keuken en badkamer
• prachtig gelegen aan het water
Heeft u interesse in dit project?
Neem dan contact op met een van de verkopende
makelaars of kijk op www.argentinieamsterdam.nl
Broersma Nieuwbouw
Koningslaan 14, Amsterdam
T 020 - 305 97 88
Hallie & Van Klooster makelaardij
Donker Curtiusstraat 1, Amsterdam
T 020 - 681 67 16
Stadgenoot Woonmakelaars
Buikslotermeerplein 428, Amsterdam
T 020 - 511 80 00 (optie 2)
Binnenkort in de verkoop!
23
Jacqueline van Ham (1970) is sinds oktober 2011 de nieuwe directeur Strategie en Beleid van Stadgenoot. Zij waakt over het behalen van de maatschappelijke doelstelling van de woningcorporatie. Haar motto: ‘Denken met de huurder, niet over de huurder’. Even kennismaken.
Stadgenoot
mijn werk
‘Als directeur Strategie en Beleid waak ik over de balans
tussen de financiële en maatschappelijke doelstellingen van
de corporatie’, vertelt Jacqueline. ‘Belangrijk, want in tijden
van crisis staan beide onder druk. Dat betekent zorgen voor
goede kwaliteit, binnen de begroting. Daarbij is een scherpe
focus van belang. Wat doen we wel, wat niet? Zodat we
wát we uiteindelijk doen, ook heel goed doen.’
Een plek in de stadEen voorbeeld is de aanpak van de middeninkomens. ‘Sinds
de overheid de inkomensgrens van ruim € 33.000,- heeft ge-
steld voor sociale huur, is er een groep bewoners die tussen
wal en schip valt. Mensen die boven die grens zitten, maar
te weinig verdienen voor de vrije sector of koopwoningen.
Specifiek voor die groep kijken we wat we kunnen doen om
hen een plek in de stad te geven.’
Denken vanuit de huurderIn alles staat de klant (huurder, huiseigenaar, of anders,
red.) centraal. ‘We huisvesten zo’n 65.000 mensen, dus zij
zijn vanzelfsprekend ons uitgangspunt. We willen huurders
betrekken en met hen samen bedenken wat nodig is. Daar-
voor zijn er klantenpanels en zijn we in de wijken aanwezig
door de BuurtEntree’s en de huismeesters. Het is van belang
dat ook zij weten wat ons beleid is en dit uitdragen. Het
begint met een goed beleid, maar uiteindelijk moet het in
het denken en werken van heel Stadgenoot verankerd zijn.
‘Samen bedenken wat nodig is’
Stadgenoot in ‘t kort...
‘Groot hart voor de stad.’
Het grootste misverstand over mijn werk is...
‘Beleid maken in een ivoren torentje. Bij dat beleid begint
het pas, de strategie wordt werkbaar gemaakt zodat het
in de hele organisatie verankerd is en iedereen weet waar
Stadgenoot voor staat.’
Amsterdam & ik…
‘…dagen elkaar uit. Amsterdam is altijd in beweging, daar
voel ik mij bij thuis.’
En we moeten ons telkens de vraag stellen: wat merken de
huurders hiervan? Zo houden we effectiviteit in het vizier.
Daar maak ik mij hard voor.’
Aan het roerAls Jacqueline naast haar drukke baan nog een paar spaar-
zame vrije uurtjes kan vinden, gaat dat doorgaans op aan
sport. ‘Spinning, skiën en zeilen. Vaak met mijn dochters
van zeven en dertien. Zeezeilen komt er nu niet meer van,
maar op de Friese meren kunnen we onze lol niet op. En zet
mij dan maar aan het roer.’
Tekst Hanne Reus
old & new amsterdam
Eindredactie Helene van Santen
Vormgeving Milja Oortwijn
Coverbeeld Hans van der Vliet
Medewerkers Wout Jan Balhuizen,
Joram Bronwasser, Gijs Coffeng,
Aaf Brandt Corstius, Wendy Dekker,
Jan Freriks, Anneke Hymmen,
Yvonne Polman, Hanne Reus,
Hans van der Vliet.
Drukker Offset Vandevelde
Stadleven is een uitgave van
Stadgenoot. Het huurdersmagazine
verschijnt vier keer per jaar. Niets uit
deze uitgave mag zonder schriftelijke
toestemming van Stadgenoot
worden gekopieerd en/of gebruikt.
Klantenservice
020 - 511 80 00
Website
www.stadgenoot.nl
Bezoekadres
Sarphatistraat 3701018 GW Amsterdam
Postadres
Postbus 7001000 AS Amsterdam
Contactgegevens
Colofon
De Diamantbuurt bestaat, de naam zegt het al, uit straten met edelsteennamen, zoals Diamantstraat,
Robijnstraat, Saffierstraat, Smaragdstraat, Topaasstraat en Granaatstraat * De wijk werd gebouwd in de jaren
'30 in Amsterdamse Schoolstijl * In de wijk staat een voormalig badhuis uit 1926, toen de huizen nog geen
douches hadden * In de Diamantstraat is het monumentale gebouw van Diamantslijperij Asscher gevestigd.
Hierin werd ooit de grootste diamant ter wereld (Cullinan) geslepen * In de Diamantstraat staat het huis
waar Karel en Gerard van het Reve in hun jeugd woonden. Ook speelt het boek De Avonden van Gerard van
het Reve zich in de wijk af (op de Schilderskade 66 oftewel Jozef Israëlskade), waarin hij in de ruit graveerde:
‘C'est ici que Gérard du Rêve vivait, travaillait. 1923’. * In de Diamantstraat staan een paar kleine arbeiders-
huisjes van architect A.L. van Gendt, die in de 19e eeuw zijn gebouwd als modelwoningen voor arbeiders in
een landelijk poldergebied van de toenmalige gemeente Nieuwer-Amstel, met als doel de dreigende annex-
atie door Amsterdam te dwarsbomen. De stadsuitbreiding is er later omheen gebouwd. De arbeidershuisjes
zijn vandaag de dag een rijksmonument
De Diamantbuurt
Tolstraat Voormalige diamantslijperij Asscher gezien vanuit de Diamantstraat
1978 2012
