| Nina van de Wiel | Nr 2185535 | 2012 | Academy for Creative Industies | Tilburg |

April 2012 | Nr. 14 | adviesprijs Benelux € 2,99 | ninavdwiel.wordpress.com | facebook.com

Free limited edition 2012 | periode 4 | semester 2 | CO1M |

Nina naturally since 1990

2

Inhoudsopgave

Thailand

Sencity

Interview met Roy Peters

Intouchables

Gallerij

Boeken

Leer Nina kennen

Studieverhaal

Column

De Afrikaanse olifant

4

6

8

10

12

15

17

16

18

19

Welkom

Mijn kijk op de wereld, dat beschrijft de NINA. Hier komen de dingen aan bod die ik belangrijk vind, leuk vind of juist helemaal niet leuk vind. Ik hoop dat mijn blad u inspireert en misschien kan het u zelfs iets leren. Ik wens iedereen veel leesplezier.

Nina van de Wiel

Volg NINA op twitter.com/ninavdwiel of facebook.com/ninavdwiel

Colofon

Uitgever BuroLaterpostbus 45Oirschot

0499-575710www.BuroLater.nl

HoofdredactieNina v.d. Wiel

RedactieT. v.d. WielH. v.d. Wiel

OpmaakNina v.d. Wiel

Oplage1 exemplaar

Adverteren?BuroLater

0499-575710Sales@burolater.nl

Copyright.Niets uit deze opgave mag

openbaar gemaakt worden door mid-del van druk, fo-

tokopie, microfilm of op welke wijze dan ook zonder

voorafgaande toestemming van

de redactie.

3

ThailandHet land van vrije mensen

Thailand is het toonbeeld van een boeddhistische natie, wat alleen al blijkt uit de prachtige tempels en kloostergemeenschap-pen. Het geloof tekent de schoonheid van het land. Verschil tussen arm en rijk

is te merken. Meer dan de helft van de inwoners bevin-den zich in de stad Bangkok, waar vele hard werken voor lage loon. Maar ook op het land word hard gewerkt, hoewel de mensen hier an-ders en armer wonen, is het

een prachtig aanzicht. Vroeg in de ochtend worden bo-ten vol geladen met talloze kleurige vruchten en bloe-men, waarna zij koers zetten naar de drijvende markt in Bangkok.

Vroeger behoorde iedere boeddhistische jongen zich een tijd terug te trek-ken in een klooster om het leven als een bedelmonnik te ervaren, wat nog steeds gebeurd alleen niet in het algemeen, of voor een ko-rtere tijd. Arme gezinnen sturen hun zonen er voor een lange tijd naar toe, om-dat het klooster zorgt voor een gratis opleiding. Men begroet elkaar in Thailand

nog steeds traditioneel, met de handen tegen de borst gevouwen waarna zij een lichte buiging maken. Het hoofd van een boeddhist is heilig, wordt deze aanger-aakt beschouwd men dit als een forse belediging. Ook worden voeten als onrein gezien,dus gaat men met de voeten richting een Boed-dha zitten, word ook dit gezien als een belediging. Na het overlijden worden

boeddhisten gecremeerd in het crematorium van de tempel en blijven zij hier al-tijd waken. Het boeddhisme is een religieuze stroming die volgens de overlevering is gesticht door Gautama Boeddha. Het doel van de boeddhisten is om bevrijd te worden uit de kringloop van wedergeboorte, om zo nooit meer toe hoeven lijden.

De boeddhist

4

Orang MaluOrang Malu, wat verlegen man betekend, is een beeld van een boddhisatva (boed-dha in wording). De man zit in een ineengedoken houding omdat hij zich schaamt voor het leed en het kwaad wat er in de wereld is. Zijn rug is symboliseert een mensenhart, wat staat voor energie en lev-enskracht. Zijn gezicht staat symbool voor wedergeboorte en goedheid en in zijn zijaan-zicht herken je een foetus, wat symbool staat voor ons-chuld, reinheid en nieuw leven.

De tempel van de smaragdgroene Boeddha

De Wat Phra Kaew is de belangrijkste tempel van Thailand. De tempel bevindt zich in het historische gedeelte van Bangkok, op het terrein van het koninkli-jk paleis. In deze tempel, in tegenstelling tot andere, bevinden zich geen monniken. Alleen historische beelden, prachtige gebouwen en afbeeldingen van boeddhistische goden zijn te zien. In de Ubosoth, het hoofdgebouw, staat de smaragdgroene boeddha. Hij mag misschien niet groot zijn, maar is wel het belan-grijkste symbool voor de Thaise.

Volgens legendes komt de Boeddha oorspronkelijk uit India, maar is voor het eerst gezien in Noord Thailand. De binnenmuur rondom de tem-pel is beschilderd met scènes uit de Thaise geschiedenis. Er zijn reuzen aanwezig (Yaks) die de ingangen van de tem-pel bewaken. Deze reuzen zijn beelden van wel vijf meter hoog.

5

Oorverdovendstilapplaus*****Gebeurtenis Seminar SKYWAY met Sanne Nuij van Arnhem (spreekster) en Serhat Agacan (gast-spreker) Beeld en geluid Skyway en Fontys ho-geschool Tilburg Gezien 7/3 Fontys te Tilburg Publiek 450 studenten fontys hogescholenDoor Nina van de Wiel

Maarliefst negenhonderd wapperende handen de lucht in bij het Seminar over Sencity, een feest voor doven, slechthorende en horende jongeren. Het applaus is bestemd voor Ser-hat Agacan, een 29-jarige jongen, afkomstig uit Turkije. Hij kampt dagelijks met proble-men zoals doof zijn, homoseksualiteit en het HIV virus. Als gastspreker weet hij iedereen stil te krijgen om zijn eigen Skyway ervarin-gen via een doventolk te delen. De organi-satie heeft een geweldig doel voor ogen en vertalen dit naar “het onmogelijke, mogelijk maken”. De lezing zet mensen toe tot actie en ik merk dat de saamhorigheid stijgt bij de luisteraars. De enthousiaste sprekers geven een goede indruk wat al de mogelijkheden bij Skyway zijn en wat voor soort organisa-tie is. Een duidelijk verhaal van Sanne Nuij van Arhnem is het harde applaus waard. Zij verteld duidelijk en gestructureerd en

blijft de luisteraars boeien. Terwijl Sanne verteld merk ik een gezonde spanning op. Wie is die jongen in de hoek en waarom zit er een doventolk bij? Hoort hij niks of hoort hij een beetje, hoort hij bij de organisatie, komt hij ook spreken, of is hij gewoon een leerling van het Fontys? Hij word het podium opgeroepen en Sanne verteld: “Dit is Serhat, hij is doof en hij wil graag zijn ervaringen over Sencity met jullie delen”. Men begint te klappen maar Sanne onderbreekt, natuurli-jk hoort Serhat ons applaus niet, dus word een voorbeeld gegeven hoe doven mensen een applaus geven. Iedereen begint hard met zijn/haar handen te wapperen waarbij een grote glimlach op het gezicht van Serhat verschijnt. Met handen en voeten, een zacht stemmetje en met de hulp van zijn doven-tolk worden we geïnspireerd door het ver-haal van Serhat. Een jongen die mensen met zijn verhaal warm krijgt om Sencity te be-zoeken en te beleven. Dit verhaal verdiend alle aandacht en is een geweldig middel om een duidelijk beeld te geven van de organisa-tie Skyway, dus leef je in en laat je inspireren.

w w w . y o u r - s e n c i t y . c o m

Recensie Sencity

6

7

Nina in een

Notendop

Column Nina v.d. Wiel

Die kleine dingenZe zijn niet nodig

Ze zeggen vaak dat liefde in de

kleine dingen zit, en misschien is

dat ook zo. Maar ik heb het over

die andere kleine dingen, ruzie

over de vaatwasser of over wie

de was ophangt. Gisteren hoorde

ik twee meiden praten over hun

smartphones “hij loopt zo vaak

vast en dan kan ik gewoon zeker

een halfuur niet meer sms’en!”.

Nou wat een ramp dames. Ik

kan er niet zo goed mee omgaan

met dat materialisme, toch doe

ik het zelf ook. Soms even ruzie

maken over wie de auto mee

mag hebben die avond. Maar

toch denk ik daarna, ik mag van

geluk spreken dat wij een auto

hebben! Zoveel mensen heb-

ben geen geld, geen inkomen

en vooral geen luxe. Wij zien

het verschil niet goed meer

tussen wat we echt nodig heb-

ben, en wat pure luxe is. Het is

ook heel moeilijk om je vaak te

realiseren hoe mooi het leven is

met al deze luxe, in vergelijking

met derdewereldlanden, maar

probeer het eens! Hetzelfde met

pesten, ik kan nu echt niet meer

begrijpen waarom we vroeger

wel eens iemand pestte. Als ik nu

in de klas merk dat iemand zich

niet helemaal op zijn plek voelt,

voel ik me geroepen om de sfeer

te verbeteren. Iedereen verdient

aandacht en liefde en iedereen

zou elkaar dat moeten geven. Of

is mijn aanpassingsvermogen ge-

woon erg hoog? Ben ik de enige

die zich geroepen voelt? Ben ik

de enige die denkt dat iedereen

recht heeft op een geweldig

leven, een leuke baan en leuke

vrienden? Natuurlijk ben ik niet

de enige. Waarom gunnen we

elkaar zo weinig? Waarom zijn

er dingen als jaloezie en wraak?

Waarom haat zaaien? Ik weet

niet waarom juist ik zo positief

in het leven mag staan, maar

ik weet wel dat ik het iedereen

gun. Het is namelijk prachtig.

WoordzoekerZoek de volgende eigenschappen van Nina

spontaan | enthousiast | creatief | zelfkennis | betrouwbaar | eerlijk | zelfstandig | aardig | sociaal | trouw | avondmens |

gezellig | ongeduldig |

8

Uitgaan is voor mij een uitlaatklep. Lekker een avond flink dansen met mijn lieve vriendinnen is een van de redenen dat ik er weer een week

tegenaan kan op school!

In de winter is de natuur in Oirs-chot prachtig. De Oirschotse heide is in deze tijd een echt winterwon-derland met glitters,glinsteringen en hier en daar een spoor van een

konijntje in de zachte sneeuw.

Opa, wat was hij een wijs man! En ja, een flinke brompot af en toe maar dat is hem allemaal vergeven. Hij heeft me geleerd dat familie op nummer 1 staat. Ik mis hem nog

iedere dag!

Thuis zijn we met drie meiden, drie eigenwijze en koppige zusjes. Ondanks de ruzies over wie welke kleding aan mag, zijn we een leuk stel. Ik hou van mijn zusjes en samen hebben we gelukkig ook de grootste lol. Zowel de lol als de ru-zies kunnen mijn ouders soms tot

waanzin drijven!

Wandelen met mijn lieve

pleeghondje!

Mijn allerliefste hond Seven

Il bambino tutta la

famiglia Italiana!

9

Op de Koffie bij Roy PetersRoy Peters is al tien jaar eindredacteur bij Hart van Nederland. Hij vertelt met hartenlust over zijn werkzaamheden voor Hart van Nederland

Wat doet een eindredacteur?Mijn taken zijn het aansturen van de redactie, het aansturen van de verslaggevers en eind-verantwoordelijk zijn voor het programma. Dus alles wat goed gaat komt bij mij terecht, alles wat fout gaat komt ook bij mij terecht. Je bent dus als het ware de spin in het web die er voor moet zorgen dat de uitzend-ing aan alle kanten klopt. Ook moet ik zorgen voor een goede samenwerking

Welke studie heeft ugevolgd?Ik heb de school voor Journal-istiek gevolgd in Tilburg, maar dat heet tegenwoordig Fontys Hogeschool Journalistiek.

Hoe bent u bij SBS6 gekomen?Ik ben eigenlijk altijd eindredac-teur geweest, ik ben wel ooit verslaggever geweest maar daar hielp ik ook mee aan de ein-dredactie. Bij SBS6 ben ik me-teen als eindredacteur binnen gehaald.

Een programma maken,

wat kost dat?Nieuws maken is heel duur. Vanaf half 7 zijn er al mensen bezig om het programma te maken. Al die mensen zijn in dienst voor die 18 minuten tel-evisie. Die 18 minuten zijn erg duur dus dat geld moet ergens vandaan komen. SBS is een commerciële omroep en deze krijgen geen subsidies zoals de publieke omroepen. SBS moet het hebben van de inkomsten vanuit reclames. Er kijken 1,5 miljoen mensen naar Hart van Nederland, wat betekend dat de reclame rondom het program-ma erg gewild zijn.

Waarom anders dan het NOS journaal?Dit heeft te maken met hoe we ooit begonnen zijn. NOS brengt bepaald soort nieuws, en als wij datzelfde nieuws gaan zenden dan weet ik zeker dat we van NOS verliezen. Als je iets gaat namaken wat er al is, dan vragen de kijkers zich af waarom ze dan naar HVN moeten kijken. Er is besloten bij de oprichting van HVN dat ze zich moeten rich-ten op het nieuws waar het NOS journaal en het RTL Nieuws

niet naar omkijken. Dat is vaak regionaal nieuws, het kleine nieuws maar ook vaak persoon-lijk nieuws, nieuws met een persoonlijk verhaal. Wij prob-eren nieuws persoonlijk te mak-en. Daar waar het NOS journaal genoegen neemt met een inter-view met de wethouder zullen wij dat nooit doen. Wij zullen eerst de burger aan het woord laten. Als we alleen de weth-ouder kunnen krijgen voor een interview dan is het voor ons geen verhaal. Wij willen per se dat er ‘’gewone’’ mensen in ons programma komen. Wij wil-len het nieuws laten zien door de ogen van de mensen die het zelf meegemaakt hebben. Dat maakt het heel herkenbaar en laagdrempelig. Wij draaien het kleine nieuws niet de rug toe. Maar tegelijkertijd proberen wij het grote nieuws er ook in te verwerken. Ook hier onder-scheiden wij ons weer van bi-jvoorbeeld het NOS Journaal. Wij willen graag iemand inter-viewen die als Nederlander be-trokken is bij bijvoorbeeld de opstand in Libië.

10

Wat is een briljant format?Briljante formats zijn er meer dan genoeg. Op het bureau van de directeur van SBS liggen sta-pels met briljante formats. Het een is nog briljanter dan het andere. Of het ook daadwer-kelijk een succes wordt weet natuurlijk niemand van tevoren. Er zijn formats die op papier schitterend zijn, perfect inge-vuld en je zendt ze uit en er kijkt geen hond naar. Omdat het op de een of andere manier gewoon niet aanslaat. Hoe een-voudiger, hoe beter. Een goed format kun je altijd in een zin uitleggen. Als degene die het format heeft bedacht mij niet in een zin duidelijk kan maken wat het format precies inhoudt dan heeft hij een probleem.

Wie is de grote concurrent?HVN begon en dat bleek vrij snel een doorgaand succes. RTL en SBS kopiëren vaak formats van elkaar. Zo ook deze keer kwam RTL met ‘5 in het land’. ‘5 in het land’ haalde bij lange na niet de kijkcijfers. Wij zeiden altijd tegen elkaar; HVN is de Coca Cola en 5 in het land is de Pepsi. Het enige wat we deden is het programma zou goed mo-gelijk maken. Extra promotie en acties hebben geen zin. Je moet gewoon zorgen zo authentiek mogelijk te zijn. Op moment-en dat het iets minder gaat, en

dat gebeurd bij elk programma, moet je niet in paniek raken. Als je authentiek blijft ben je herkenbaar en dat zijn twee hele belangrijke begrippen in de TV wereld. Herkenbaarheid en au-thentiek blijven. Als mensen het herkennen dan blijven ze kijken.

Wat maakt uw werkdag goed?Het einde van mijn werkdag is de uitzending. Ik werk de hele dag door naar een climax. Als de uitzending erop zit is mijn werkdag ook klaar. Op het ein-de van mijn werkdag moet ik op mijn scherpste zijn. Ik ben het meest tevreden als je dicht bij de perfecte uitzending zit. Of als je heel veel problemen bent tegengekomen die je allemaal hebt weten te torpederen. Ook geeft het een fijn gevoel als je de volgende dag hoge kijkcijfers terugkrijgt. Elke televisiemaker is gevoelig voor kijkcijfers.

Heeft u een droombaan?Ik heb wel het idee dat het een bevoorrechte baan is. Je merkt ook dat de sfeer hier veel re-laxter is dan je waarschijnlijk dacht. Het maken van TV heeft iets magisch. Het is heel stress-vol. Als het mis gaat weet je ook dat 1,5 miljoen mensen het gezien hebben. Vaak heeft de ki-jker het niet in de gaten dat er iets gigantisch mis is gegaan, en

anders vindt de kijker het mees-tal niet zo erg. Daarmee laat je ook zien dat het mensenwerk is en dat er vaker iets mis kan gaan. Teamwork is een sleutelbegrip binnen de televisie. Een goede uitzending is een teamprestatie.

Heeft u advies voor een toe-komstige professional in de entertainmentbranche? Je moet geen 9 tot 5 mentaliteit hebben. Dit werk speelt zich al-tijd ergens in de 24 uur die een dag telt af. Ik werk soms 7 dagen per week, ook in het weekend. Als je in de entertainment indus-trie gaat werken – bijvoorbeeld evenementen organiseren – zul je vooral in het weekend moe-ten werken omdat evenementen in het weekend plaatsvinden. Je moet niet van kantooruren houden. Doe het met passie, zie het niet als een normale baan. En blijf volhouden. Het is een kwestie van lange adem en er-varing opdoen. Als je TV wilt gaan maken, zet ’s avonds thuis de TV aan en kijk ernaar. Wan-neer je evenementen wilt gaan organiseren probeer je dan te verplaatsen in de mensen die het evenement op touw gezet heb-ben. En ga eens kijken achter de schermen bij de opbouw van zo’n evenement.

www.hartvannederland.nl

11

12

Mijnschoolreisje

Wat hebben Tilburg, Maastricht en Spanje gemeen?

Het MBOHet moment dat ik met mijn VMBO-T diploma in mijn zak, de deuren van de middelbare school voor-goed sloot, was het moment dat ik me realiseerde dat ik geen idee had wat ik wilde gaan doen. Alles leek me leuk, de mode, de sport, de zorg en zelfs de techniek. Mijn hartje ging sneller kloppen bij de gedachte dat ik met tekenen, geld kon verdienen. Ik koos Reclame en Vormgeving op de Rooi Pannen te Tilburg. Na een super knutseljaar achter de rug te hebben, besloot ik toch maar dat mijn hart er niet lag. Tekenen en knutse-len bleek meer een hobby te zijn. Maar wat nu? Na een aantal beroepskeuzetesten te hebben gemaakt, waar als conclusie verdacht vaak ‘Pianohandelaar’ werd ge-noemd, ben ik gestart bij het ROC. Weer ging ik naar Tilburg om daar Marketing en Communicatie te gaan volgen. Het enige wat me echt nog bijstaat, naast de

leuke mensen, is mijn buitenlandse stage in Spanje. Si us plauSi us plau is Catalaans voor alstublieft. “Mag ik al-stublieft op stage in Spanje? Alstublieft? Ik wil naar het buitenland! Ik wil reizen, alleen zijn en alleen vrienden maken! Mijn eigen boontjes doppen!” Ge-lukkig was mijn begeleidster het met me eens, en vond me uitermate geschikt voor een stage in Hotel Barcarola in Sant Feliu de Guixols. Wat een heerlijke tijd heb ik daar gehad. Flink stappen en mijn eigen ding doen maar ook heel hard werken en me aan mijn verantwoordelijkheden houden. Ik was werkzaam in de horeca, bij de receptie en in de keuken. Na twee maanden dit alles onder de knie te hebben, werd er plaats gemaakt voor een nieuwe marketing en com-municatie afdeling. Ik en mijn collega gingen aan de slag met een concept voor een tapasbar. Op zowel marketing als communicatie gebied zijn wij tegen ingewikkelde dingen aangelopen maar dit hindert niet! Tapasbar “La Casita”heeft de harten verovert van menig hotelbezoekers en zij zorgen maar al te graag voor een extra inkomen. Dit project is het eerste, volledig en realistisch uitgewerkte project wat ik heb voltooid. Ondanks ik er geen geld mee verdien, ben ik er toch erg trots op.

13

Van Spanje naar MaastrichtGezien ik mijn stage had voltooid met een dikke “uit-muntend” en ik een goede student was haalde ik mijn diploma Marketing en Communicatie. Vol goede moed begon ik aan een Engelstalige studie in Maastricht. European studies op Hogeschool Zuyd leek echt een opleiding voor mij. Ik kreeg veel talen, vakken zoals cultuur en geschiedenis en ik had het vooruitzicht om twee- tot driemaal op buitenlandse stage te gaan en ik mocht een keuze maken tussen de talen Russisch en Chinees. Helaas vergat ik hierdoor het onderdeel “The European Union” en de vele vakken die hier tot toebe-hoorden. Na een halfjaar merkte ik dat mijn interesse voor deze vakken flink afnam door het zien van mijn cijferlijst. De talen waren voldoende tot goed, maar de vakken zoals politiek en recht waren slecht. Ik ben er maar vlug mee gestopt.

Van het ROC naar de FontysNa een halfjaar fulltime gewerkt te hebben als recep-tioniste bij het ROC in Eindhoven, stond ik te trap-pelen om weer te beginnen met een opleiding. In-ternational Event Music Entertainment Studies was mijn laatste keuze. Als dit het niet zo worden, zou ik het helemaal niet meer weten. Maar gelukkig vind ik de opleiding helemaal geweldig. Het creatieve wis-selde precies goed af met het theoretische, wat voor mij ideaal is. De mensen zijn super en er hangt een geweldige sfeer bij deze opleiding. De leraren gaven me het gevoel dat ze echt nog iets wilde overbrengen, ons iets wilde leren, en niet alleen omdat het brood op de plank brengt. Ondanks ik sowieso altijd met plezier na school ben gegaan, haalde deze opleiding het beste in me op. Ik ben altijd best streng tegeno-ver mezelf geweest wat betreft school. Er gelden bij mij ongeschreven regels, ik mis nooit een dag school en ik spijbel niet en als ik ziek ben, ben ik dus ook echt ziek. Ik wil dat de leraren een goede indruk van mijn persoonlijkheid krijgen en me hierdoor meer waarderen. Deze regels, en meer, heb ik altijd in mijn achterhoofd gehouden en ben er nooit van af-geweken. Door IEMES co borrelde mijn drang om creatief bezig te zijn weer gauw op en hiervoor ben ik erg dankbaar.

14

Geef de natuur een toekomst

15

Filmrecensie

IntouchablesHet onaanraakbare raakt

*****

Regie: Olivier Nakache & Eric Toledano | Cast: Omar Sy (Driss), François Cluzet (Philippe), Anne Le Ny (Yvonne), Audrey Fleurot (Magalie), Clotilde Mollet (Mar-celle) e.a.| Speelduur: 112 minuten | Jaar: 2011

Door Nina van de WielIntouchables is de onverwachte winnaar in eigen land. Met bijna twintig miljoen bezoekers mocht de film in eigen land de top drie best bezochte film aller tijden delen met Titanic en Bienvenue Chez les Ch’tis. Nu is het Nederlandse publiek aan de beurt om zich te laten inspireren door het prachtige verhaal.

Het op waarheid gebaseerde verhaal gaat over een onwaarschijnlijke vriendschap tussen de fysiek verlamde miljonair Philippe en zijn verzorger, de net vrijgekomen Driss. De eerste ontmoeting tus-sen de twee zet al direct de toon. Philippe is op zoek naar een nieuwe verzorger. Hij heeft de keuze uit veelal ervaren doch saaie sollicitanten, maar Philippe zet zijn zinnen op de brutale en onervaren Driss, die enkel langskomt voor een krabbeltje zo-dat hij geen gedoe krijgt met de sociale dienst. De keuze maakt Philippes naasten bezorgt, maar zijn argument is even simpel als oprecht: Driss is de enige die hem niet met medelijden behandelt maar hem gewoon als volwaardig mens aanziet.

Natuurlijk is Driss niet blind voor Philippes handi-cap, nee hij maakt er juist erg veel brute grappen over. Het knappe is dat deze allemaal doel treffen zonder dat het een melige bende wordt of dat het de sympathie voor Driss schaadt. De voornaamste reden hiervoor is dat al deze grappen geaard zijn

op een dramatische basis, maar het helpt ook ze-ker dat Philippe zelf over een gezond gevoel voor humor beschikt. Daardoor hoeft de kijker de vele grappen nooit als denigrerend of respectloos te beschouwen. Driss’ invloed reikt echter verder dan een humoristische verzorging: hij laat Philippe kennismaken met enkele (al dan niet verboden) geneugten des levens en voorziet hem van een aantal mooie levenslessen, die ervoor zorgen dat Philippe zich voor het eerst in lange tijd wat emo-tioneler openstelt.

In de film wordt Driss van alle kanten belicht, maar blijft Philippe toch een onbeschreven blad. Het is duidelijk dat hij rijk is, maar hoe is hij dat geworden? Had hij een geniaal idee of was het een harde saaie zakenman? Ondanks zijn verlamming en emotionele geslotenheid verkeert Philippe nog steeds in rijke kringen en maakt hij nog steeds zakelijke beslissingen, maar vreemd genoeg geeft de film nooit een hint over wie hij precies was voor het ongeluk.

Gelukkig valt op de chemie tussen de twee hoofd-personen niet veel op te merken. Beide acteurs laten zich van hun beste kant zien (voor zijn rol van Driss kreeg Omar Sy in Frankrijk dan ook de César toegekend) en elke scène die ze delen laat de film volledig sprankelen. Na de film worden foto’s van de echte hoofdpersonen weergegeven, waardoor je even in gedachten wegzinkt. Het is een prachtig verhaal, het is goed acteurwerk en het is zeker de moeite waard om de film te bekijken.

16

Wat was ik toch puberaal. Altijd maar die woordenwisseling met mijn vader en liegen tegen mijn moeder. Waarom deed ik die din-gen toch? Gelukkig ben ik wat ouder geworden en besef ik wat zij allemaal voor mij doen. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet als ik ze niet meer heb. Mijn pap en mam. Ook zij heb-ben natuurlijk wel eens een slechte dag, als er dan drie ruziënde dochters uit elkaar gehaald moeten worden, verbeterd de sfeer niet echt. Ik zie dingen in mijn ouders die ik nu in mezelf herken, heerlijk is dat. Papa lekker eigenwijs en mama die altijd voor iedereen klaarstaat. Het mooiste is als zij samen de slappe lach hebben, wat meestal op vakantie gebeurd. Ik weet nog dat ik en mijn twee zusjes wat kleiner waren, en we met zijn vijven in een stacaravan sliepen op een camping in Italië. Tijdens de siësta moesten we allemaal naar bed maar wij meiden gingen natuurlijk niet slapen. Opeens begint de hele caravan te schudden. Ik rende uit bed in paniek dat er een aardbeving kwam maar wat bleek, lagen papa en mama helemaal in een deuk om een grapje wat mama had gemaakt. Ze lagen te huilen van het lachen en ze konden alleen maar hoge piepjes uitbrengen. Ik vind mijn ouders dan het mooist, als ze samen zo genieten van elkaar, alleen maar om een dom grapje.

Column Nina van de Wiel

Mijn oudersZe zijn toch best wel tof

Quotes van NinaLife is wonderfull

kijk in de spiegel, en zeg dat je geweldig bent

allemaal een stapje dichterbij, is eigenlijk één hele grote stap dichterbij

Als ik dood ben, herinneren mensen mij als iemand die iets heeft betekend voor iemand, mensen, dieren, natuur, grootschalig of klein, het maakt niet

uit. Ik ga pas dood als ik gestraald heb.

foto bewerkt

foto gemaakt

poster mediadesign

assesmentcommunicatiemiddel

17

Gallerij

18

Er zijn twee soorten Afrikaanse olifanten, nameli-jk de savanneolifant en de bosolifant. Het zijn beide prachtige dieren om te zien. Olifanten zijn de grootste landdieren ter wereld, de savanneolif-ant wordt nog groter dan de bosolifant en zijn slagtanden zijn meer gebogen. Daarnaast heeft de bosolifant rondere oren. Recent onderzoek heeft uitgewezen dat deze ondersoorten zoveel verschillen dat ze mogelijk als aparte soorten be-schouwd kunnen worden. Van alle olifanten heeft de Afrikaanse olifant waarschijnlijk het meest te li-jden gehad van stroperij om het ivoor. Het Wereld Natuur Fonds komt onder andere voor de olifant op door zijn leefgebied te beschermen en door de handel in ivoor te bestrijden.

Olifanten zijn de grootste dieren op aarde. Het mannetje, een stier, weegt ongeveer 6000 kilo. Stieren zijn groter dan de vrouwen, genaamd de koeien. Olifanten leven in families op graslanden en in bossen. De groep wordt meestal begeleid door de sterkste koe. De koeien blijven heel hun leven in een groep, maar de mannetjes doen dat niet, die verlaten de groep als ze 12 tot 16 jaar oud zijn. Stieren leven hierna in groepen die al-leen maar uit mannetjes bestaan, maar heel af en toe sluiten volwassen stieren zich bij een groep aan die uit wijfjes bestaan.

Een grote groep olifanten wordt een kudde ge-noemd. Het is een echt kuddedier en leeft samen met zes tot zelfs tweehonderd soortgenoten. Een kudde kan goed met elkaar overweg en zorgt voor elkaar. Olifanten verdedigen het territorium zoals de hond en kat dat ook doen, alleen zij doen dat wel op een andere manier. Ze steken hun oren zi-jwaarts en laten snuivende en trompetterende ge-luiden horen om de vijand weg te jagen. Een echte aanval begint zonder waarschuwing. Ze houden hun slurf aan een kant en ze duwen de slagtanden naar voren. De slagtanden worden ook gebruikt om te helpen bij het eten en voor het zoeken naar zout in de grond. Deze slagtanden groeien het hele

leven door. Een olifant gebruikt de ene slagtand meer dan de andere, net als mensen, die zijn ook links of rechtshandig. Om eten beter te kunnen kauwen heeft de olifant grote tanden met scherpe randen. Een olifant heeft maar vier van die grote tanden in zijn bek, maar in een leven krijgen olif-anten ongeveer vierentwintig tanden. Ze wisselen ongeveer vijf keer. Het wisselen gaat niet zoals bij de mensen, dat de hele tand er in een keer uitgaat. Bij de olifanten brokkelt er ongeveer 1/3 deel van de tand af. Dit gebeurd zo’n drie keer totdat de gehele tand eruit is. Zo is er ruimte gecreëerd voor een nieuwe tand. Een enkele keer gebeurt het dat de tand er wel in een keer uitgaat, maar dan heeft de olifant waarschijnlijk kiespijn gehad. Als de laatste vier afgesleten zijn kan de olifant niet meer kauwen en gaat hij dood. De tand is in het begin nog erg ruw en als hij glad wordt moet hij eruit, want dan kan er niet meer goed gemaald mee worden.

De Afrikaanse olifant

19

BoekenBoekrecensies

Duizend schitterende zonnenEen bestseller

*****Door Nina van de WielTitel: Duizend schitterende zonnen | auteur: Khaled Hosseini | uitgever: Riverheadbooks, 2007 | ISBN: 0030857683, 9864367463610 | lengte: 397 pagina’s |

Khaled Hosseini is een geweldige auteur. Net als ‘De vliegeraar’ is ook Duizend schitterende zon-nen een prachtig boek om in een adem uit te lezen. Het verhaal speelt af in de oorlog van Afghanistan, waarbij de cultuur erg naar voren komt. Het gaat vooral over de onderdrukking en mishandeling van twee vrouwen, Mariam en Laila. Zij zijn ge-trouwd met dezelfde man die hen niet goed ver-zorgt. Het boek geeft goed de waarheid weer en is daardoor erg indrukwekkend en bijzonder. Hos-seini schrijft in een stijl die echt raakt. Er is sprake van een zoektocht naar geluk, die niet helemaal gevonden wordt. Het boek is goed geschreven in een duidelijk tijdsbeeld. Je wordt meegenomen in de vriendschap tussen Laila en Mariam. De ro-man is opgebouwd uit vier delen, welke alle vier even goed zijn. In het verhaal is sprake van een alwetende verteller, die van beide hoofdpersonen weet wat ze denken en doen. De verteller is het hele verhaal impliciet aanwezig. In deel I heeft Hosseini gekozen voor het camerastandpunt van Mariam, in deel 2 lees je het verhaal vanuit Laila’s ogen. In deel drie wisselt het per hoofdstuk af, boven het hoofdstuk staat vermeld wie aan het woord is, en deel 4 is beschreven vanuit Laila’s ogen. Laat u leiden door een geweldig, realistisch en bijzonder verhaal.

Modoceen speciale vriendschap

****

Titel: Modoc: The true story of the Greatest Ele-phant that ever lived | auteur: Ralph Helfer | uit-gever: HarperCollins, 1998 | lSBN: 0060929510, 9780060929510 | lengte: 325 pagina’s |

Door Nina van de WielGebaseerd op de gebeurtenissen van een dieren-trainer vertelt Ralph het ware levensverhaal van Bram Günterstein, zoon van een olifantentrain-er bij een circus in Zuid-Duitsland. Bram wordt geboren op dezelfde dag als Modoc. Zij groeien samen op, worden onafscheidelijk en ze vormen een samen een eenheid. Helaas worden ze gesc-heiden en begint Bram met een avontuur. Helaas wordt het verhaal iets ingewikkelder door de schrijfstijl. Het boek beschrijft wat de wetensc-hap denkt over het vermogen dieren om emoties te voelen. Modoc is een van de meest geweldige boeken waarin een echte vriendschap wordt be-schreven tussen mens end dier, het inspireert en verwarmt het hart van dierenliefhebbers.

Africaneedswater.com

Waar was jij.. zonder douche?

20