Maximus dolor, inquit, brevis est. Sed videbimus. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Sed quae tandem ista ratio est? Sit enim idem caecus, debilis.

Minime vero, inquit ille, consentit. Respondeat totidem verbis. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Sin aliud quid voles, postea. At enim hic etiam dolore.

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quis est tam dissimile homini. Idemne, quodiucunde? Nescio quo modo praetervolavit oratio. Scrupulum, inquam, abeunti; Non potes, nisi retexueris illa.

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Sed nimis multa. Scrupulum, inquam, abeunti; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Respondeat totidem verbis.

Quis hoc dicit? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Memini vero, inquam; Cur iustitia laudatur? Immo videri fortasse. Comprehensum, quod cognitum non habet? Ita credo.