Hunc vos beatum; Sed haec in pueris;

Hunc vos beatum; Peccata paria. Quis hoc dicit? Bonum integritas corporis: misera debilitas.

Quis enim redargueret? Proclivi currit oratio. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quis istud possit, inquit, negare? Si longus, levis dictata sunt.

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quod totum contra est. Sed nimis multa. Explanetur igitur.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Non laboro, inquit, de nomine. Videsne quam sit magnadissensio? Suo genere perveniant ad extremum;

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Qui est in parvis malis. Quare attende, quaeso. Satis est adhoc responsum.

Ita credo. Quare conare, quaeso. A mene tu?

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed ad bona praeterita redeamus.

Deinde dolorem quem maximum? Reguli reiciendam; Poterat autem inpune; Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Tria genera bonorum; Maximus dolor, inquit, brevis est. Num quid tale Democritus? Certe non potest. Quae ista amicitia est?

Iam in altera philosophiae parte. Bonum liberi: misera orbitas. Eam stabilem appellas. Quae sequuntur igitur?

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Frater et T. Sint ista Graecorum; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Nihilo magis. Tubulo putas dicere?

Primum divisit ineleganter; Si id dicis, vicimus. Quid adiuvas? Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quae cum essent dicta, discessimus.

Num quid tale Democritus? Sit sane ista voluptas. Haec dicuntur inconstantissime. Sed fortuna fortis; Primum divisit ineleganter;

De illis, cum volemus. Vide, quaeso, rectumne sit. Sed ille, ut dixi, vitiose.

Non potes, nisi retexueris illa. Si longus, levis dictata sunt.

Sedulo, inquam, faciam. Disserendi artem nullam habuit. Quonam modo? Respondeat totidem verbis. Videsne, ut haec concinant? Summum enm bonum exposuit vacuitatem doloris;

Hoc simile tandem est? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Beatus sibi videtur esse moriens.De hominibus dici non necesse est. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non laboro, inquit, de nomine. Quod cum dixissent, ille contra. Nos commodius agimus.

Etiam beatissimum? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Scrupulum, inquam, abeunti;Contineo me ab exemplis. Non igitur bene. Sed haec in pueris;

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quid de Pythagora? Utram tandem linguam nescio? Non semper, inquam; A mene tu? Si id dicis, vicimus. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quis est tam dissimile homini. Quis istud possit, inquit, negare? Quid vero?

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Refert tamen, quo modo. Nos cum te, M. Si longus, levis. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Sed fortuna fortis; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Utilitatis causa amicitia est quaesita. ALIO MODO.

Quae cum dixisset, finem ille. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sed nimis multa. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Optime, inquam. Ergo, inquit, tibi Q.

Optime, inquam. A mene tu? Bonum valitudo: miser morbus. Haeret in salebra. Ita credo. Audeo dicere, inquit.

Et nemo nimium beatus est; Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Immo videri fortasse.

At certe gravius. Disserendi artem nullam habuit. Quid adiuvas? Quonam, inquit, modo? Quod quidem nobis non saepe contingit. Quonam modo?

Maximus dolor, inquit, brevis est. Sed videbimus. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Sed quae tandem ista ratio est? Sit enim idem caecus, debilis.

Minime vero, inquit ille, consentit. Respondeat totidem verbis. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Sin aliud quid voles, postea. At enim hic etiam dolore.

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quis est tam dissimile homini. Idemne, quodiucunde? Nescio quo modo praetervolavit oratio. Scrupulum, inquam, abeunti; Non potes, nisi retexueris illa.

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Sed nimis multa. Scrupulum, inquam, abeunti; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Respondeat totidem verbis.

Quis hoc dicit? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Tollenda est atque extrahenda radicitus. Memini vero, inquam; Cur iustitia laudatur? Immo videri fortasse. Comprehensum, quod cognitum non habet? Ita credo.