Excerpts of Discussion Threads in a Facebook Page for PUP Sociology Students

On the topic “aktibistang bata (bilang "sociologist" ano sa tingin nyo ang nagtutulak sa mga bata

na imbes n naglalaro e nsa rally/mob?)”

ECDR:

It's rare, though possible, for a teenager to join a protest rally spontaneously and voluntarily. In most cases, s/he is invited

by the group organizing the rally. S/he may not fully understand the causes of the protest or the ideology behind the

slogans shouted, but s/he may have found something interesting in the rally or may have felt strongly about the issue

raised by the rallyists. Otherwise, "hakot" lang siya.

Some Activist Guy (AST):

engels, totoong may mga kaso ng ganoon, lalo na yung BINABAYARAN LANG NG MGA ORGANIZERS PARA SUMALI SA

RALLY, 300/rally. pero hindi matatawaran ang mga taong kumikilos sa gitna ng initan upang singilin ang mga kinauukulan

sa mga tungkuling hindi nila ginagampanan sa lipunan, NANG WALANG KABAYARAN. Sa tingin mo, "hakot" pa ba sila sa

lagay na iyon?

wastong pagsusuri, engels, wastong pagsusuri sa mga bagay-bagay sa lipunan. yan ang susi sa pag-aaral ng lipunan.

ECDR:

May mali ba sa sinabi ko, AST? Tagalugin ko pare: Bihira, ngunit posible, na ang isang tineydyer ay sumali sa kilos-protesta

ng kusa. Sa maraming kaso, naiimbitahan siya ng mga organisador ng kilos protesta. Hindi man niya lubos na nauunawaan

ang adhikain ng protesta o ang ideyolohiya sa likod ng mga slogan na sinisigaw, sasama siya dahil may nakita siya ritong

malapit sa interes niya o ang mga isyung ipinaglalaban ay malapit sa puso't karanasan niya. Kung hindi siya kabilang sa

mga nasabi sa itaas, malamang na-"hakot" lang siya.

Kinontra ba nito yung pananaw mo?

Some Activist Guy (AST):

medyo mabigat kasi ang na-"hakot" eh...at iyon din ang tingin ko sa ibig sabihin ng salitang iyon.

totoo naman ang sinabi mo. pero hindi iyan absoluto. ang mga kabataan na sumali sa pagkilos, ang ilan, ay tulad nga ng

sinabi mo, pero habang tumatagal, umuunlad ang kanilang kamulatan sa krisis na mismong sila ang nakararanas.

ECDR:

"Hakot" talaga yung term na ginagamit whether ng mga aktibista o ng mga reporter. Halimbawa yung mga dinadala ng

congressman namin dati na si Benny Abante sa mga prayer rally ni Gloria sa Quirino grandstand, yung mga kabataang

sumama don ay hakot dahil ni hindi nga nila alam na pupunta si Gloria don sa prayer rally at ni hindi sila myembro ng

church ni Abante (na dating pastor). Sa'kin, basta napilitan lang o pinwersa sumama sa rally (kahit ano pang uri ng rally),

ang tawag ko hakot.

Administrator:

Masyadong niroromanticize ni Arbi ang lahat lahat!! wag kang mag-expect ng mabigat na sagot Arbi, di lahat ng kayang

idea ay katulad mo...ok??

Some student (AB):

madami palang nag-respond sa discussion na ito...sayang lang at hindi ko nalagay ang ilang IMPORTANTENG post sa thesis

namin. ang thesis nga pala namin ay Mga Batang Maagang Namulat:Isang Pag-aaral Hinggil sa mga Batang may Edad na 8

hanggang 13 na kabilang sa Salinlahi: Alliance for Children’s Concerns

habang binabasa ko ang mga nakapost, e kumakabog ang dibdib ko sa mga sagot. ang sakit nyo sa bangs!

pro seriously, nagulat ako sa sagot ni Sir Engels, lalo n sa salitang "hakot"ang bigat!

base sa aming pag-aaral, ang mga batang sumasama ay pawang pinapili kung gusto nilang makilahok sa mga rali. may

malaking impluwensya ang mga tao sa paligid nya sa pagdidisisyon kung sasama siya. pero nasa kanya pa rin ang

pagpapasya.

ang mga bata ay may kanya-kanyang paraan ng pagpapahahayag ng kanyang saloobin.

nililinaw ko lng n ang mga batang nasa ganitong edad ay may karapatang magdesisyon.

at hindi nahahakot lang basta-basta.

karagdagan:

Ang bata ay may kaalaman at kakayahang mapanuri at kritikal at hindi lamang siya tagatanggap ng mga serbisyo kundi siya

rin ay maaring makilahok sa pagsusulong ng kanyang mga karapatan tungo sa pag-unlad at pagbabago.

Ang prosesong pinagdaanan ng mga batang sumasama sa mga pagkilos/rali ay epektibo sa pagpapaunlad sa kanilang

panlipunang kamalayan ng mga bata na humantong sa inisyatibo nilang lumahok sa pampulitikang gawain.

ECDR:

Thanks AB. Pakiramdam ko iniisip niyo na ang pananaw ko ay hakot lang ang mga kabataang sumasama sa political rallies.

Naglahad ako ng ilang dahilan kung bakit sasama ang isang teenager sa political rally. At ang sabi ko kung wala sa mga

dahilan na binanggit ko, malamang hakot siya. O yung sinasabi niyo na binabayaran para sumama sa rally na, in most

cases, rally nina GMA at mga supporters niya, na alam nating walang solid mass based political organization bukod sa mga

supporters nilang LGU officials, na wala ring grassroots political organization.

I've been in many rallies, participated in and observed a lot of them. Nasa Edsa Dos ako ng 3 araw straight walang uwian;

nasa Edsa Tres at Mendiola ako nung mismong oras na na-disperse violently ang mga rallyista don, uma-attend sa SONA

rally kung di maulan. I'm confident that I can discriminate kung sino ang hakot at sino ang hindi. Alam ko rin na marami sa

inyo ang madalas nasa mob, whether organisador o simpleng participant, at may experience kayo na iba sa experience ko,

and we don't need to agree on how we differentially define "hakot." I just don't want to be accused of implying something

that I didn't mean.

On the topic “Common Research Problem of Socio Students”

ECDR:

The common research problems I've noted are the following:

a) students do not know the basic philosophy and principles behind research

b) students do not know how to choose a good researchable and relevant topic\

c) students do not know how to narrow down a research problem

d) students do not know much about theories and which theory is best for their problem

e) students do not know the connection between theory and methodology

f) students do not know how to write review of related literature, most commit plagiarism

g) students do not know how to do quantitative research, but proceed nonetheless

h) students do not know how to analyze their data

Harsh comments, but true. Mula pa noong mga naunang batch sa'min hanggang sa huling batch na kaka-graduate lang.

Some Activist Guy (AST):

hindi ko pa alam eh. kasi hindi pa naman ako nagiging estudyante ng BSSociology eh. magiging estudyante pa lang ngayong school

year. pero kung pagbabatayan ang mga posts dito sa PUP Socio Society, may mga problema dito, unang-una ay ang MALING

PAGSUSURI SA MGA BAGAY. Think about it. ^^

ECDR:

Men, buti na lang nabasa ko 'to kung hindi magkakaroon ako ng maling appreciation sa stance mo. Akala ko naman kasi sociology

student ka. AST, pagkakaintindi ko eto ay discussion group tungkol sa sociology, at hindi exclusive na discussion para sa aktibismo

at Marxismo. Hayaan muna kita maka-isa o dalawang taon sa sociology at maiintindihan mo rin ang mga sinasabi ko. Who knows

baka maging estudyante pa kita.

Agit ka lang men, kaya ganyan mga sinasabi mo. What you're doing is self-propaganda. Wala naman nakikipag-debate sa Marxismo

mo kasi hindi naman yon ang nakasalalay at ini-scrutinize dito. Sociology ang pinag-uusapan dito, hindi Marxist politics. Ganyan din

ako dati, mapusok makipagdebate sa mga tinitignan kong "tanga" sa political economy at "hindi marunong magsuri." May ganyang

trait talaga ang mga Leftist, may pagka-self righteous kaya kine-claim mo na MALI ANG PAGSUSURI namin. Sa pulitika siguro uubra

yung ganyang attitude pero sa sociology hindi.

In the meantime, pwede ka pa rin mag-mob at makibaka ng hindi nag-aaral ng sociology. Kung magso-sociology ka lang para i-

enhance yung stature mo bilang "aral" at "may correct(?) consciousness", mabibigo ka lang dahil kahit maraming maka-Kaliwa sa

faculty ng sociology sa PUP, nuanced ang appreciation namin sa Marxismo at hindi kami basta-basta nagsasabi kung ano ang tama

at maling pagsusuri ng mga bagay-bagay. Hindi ira-rubber stamp ng sociology program ng PUP ang brand ng aktibismo mo, pero

makakasigurado ka na mas marami ka pang matututunan don bukod sa Marxismo.

On the topic “sociologist daw? (tama lang bang graduate ka ng Socio para matawag na ganap na

"Sociologist)

ECDR:

This is a tricky question, but let me suggest a popular answer. We can divide the kind of sociologists into nominal and

practicing, just like with lawyers and catholics. Nominal sociologist are those who earned a degree in sociology but are not

actually using it for any of their concerns. Practicing sociologists are those who are actively using their knowledge in

sociology in most of their activity, or to be more specific, those who are sociologists by profession.

Some former activist-student (MM):

sociologists... taong nag aaral ng lipunan.. kayang bumasa ng sistemang panlipunan kayang ipaliwanag ang sanhi at dahilan

ng pagkilos ng grupo at mga indibidwal.. ang anumang inter aksyon ay kaya niyang mapag ugnay ugnay batay sa kanyang

pinanghahawakang teorya.. sapat na ang isang teorya na kanyang pinaniniwalaan upang maipaliwanag o mabasa ang

galaw sa lipunan.. ang iba pang teorya ay magsisislbing suportang detalye para sa kanyang ganap na pag unawa upang ang

ibat ibang prinsipyo at paniniwala ng ibat ibang namumuno sa bawat grupo ay kaya niyang pagtatahiin upang makagawa ng

bagong konsepto o dili naman kaya maka ambag o ma develop ang dating kaaalaman kung dito ay may pagbabago o

nananatiling matibay ang kanyang inaasahang mangyayari sa pag inog ng daigdig... kaya niya ring magtaya ng mga

kaganapan base sa kanyang pag unawa sa lipunan at sa tunay na kaganapan sa daigdig.. hindi natatapos ang pag aaral ng

sosyolohiya sa apat na sulok ng paaralan kundi nagsisislbing gabay ang ating natapos na kurso upang muling basahin at

pag aralan ang daigdig.. mga kaganapan dito at sa darating na henerasyon.... ang pinaka magandang esensiya ng kanyang

pag aaral ay upang makatulong sa ganap na pagbabago at tunay na pag angat ng sistemang panlipunan..

ECDR:

Anyone can use sociology for whatever ends. This is one of the memorable pieces of caveat made clear by Peter Berger in

Invitation to Sociology. If you have read Marx and you're a capitalist, you'll learn how to prevent or escape the rumblings of

the proletariat. If you're a proletariat, you'll learn how to philosophically demand the surrender of the means of production

from your capitalist boss.

To be bluntly technical about it, a sociologist should not be judged in politico-moral terms, that is, s/he shouldn't be asked

to choose either side (capitalist or proletariat); instead, s/he should be judged in sociological terms, that is, how good s/he

can explain the value of Marxism to either capitalist's or proletariat's purposes.

To demand that we choose sides is to enter the language of morality and politics. We can, of course by all means, choose

sides but there and then we have to put a boundary between sociologizing and moralizing. Otherwise, if we insist on fusing

the two we would sooner or later find ourselves either sacrificing the value of "deeper" understanding of social reality for

the sake of siding with the "good," or we irritate and relativize moral claims for the sake of theoretical integrity.

As human beings, we are very complex and due to this quality we can mix our roles as sociologists and activists, but only to

a certain extent. But sociology, being a uniquely modern scientific enterprise, cannot be ontologically subservient to politics

or morality games.

On the topic “ Climate Change:How well do we understand this phenomena? Should this be a

concern of Sociology Students?”

ECDR:

To the question, how well do we understand climate change, maybe not much, because climate change is a recent subject that entered the discourse of social science. To the question, should this be a concern of sociology students, well the fact that we're talking about it and the a specialized field of sociology (environmental sociology) has been established means that it is now a concern of sociologists. In most contemporary textbooks, you would find a chapter on Human Ecology, Population, and Environment, indicating a significant level of importance given to these issues. Aside from the said blunt answer, let me put this forward. Any phenomenon that significantly modifies patterns of social behavior is worth being concerned about as far as sociology is concerned. I wouldn't be surprised if "environmental psychology" is invented. I hope we don't take seriously the phrase "ganti ng kalikasan" because that would be socializing the natural world. It's like anthropomorphism, which is not theoretically sound, conferring (human) consciousness to things non-human. All these debates about climate change and global warming are very interesting indeed. What I've noticed is that the most common knee-jerk reaction is to condemn the development of technology and its use. Like most knee-jerk analysis, this seems to to make the problem naively simple and hide the complexity behind it. It's easy to shout "back to nature!" but where and what is that "nature?" Can we really get rid of the technology that we have today? I sometimes feel that outright rejection of technology is like rejecting the development of vocabulary. Surely, we don't invent something that we need only to condemn it for harming us. But there are many cases that we weren't able to foresee the risks of our creative actions. That's part of everything we do isn't it? My hunch is that we will still use technology to counter whatever destructive technology we are condemning today. For those who argue that we have to scale back technological advancement, they would have a hard time coming up with alternatives that are commensurable to the existing means of providing massive amount of goods with the least amount of time for an ever growing population. Sa mga nagtatalo kung imperialism ba ang puno't dulo ng environmental destruction, sa tingin ko hindi. Nabanggit to sa libro ni Anthony Giddens, the "productivist paradigm." Pwede pa tong ugatin sa writing ni Martin Heidegger tungkol sa relasyon ng tao at kalikasan, pero eto ang bottomline: Hindi tayo makakawala sa paradigm na kailangan natin parati gawing

productive ang mga resources. Ito daw ang dahilan kung bakit ang tingin natin sa kalikasan ay hindi lang ilog na nilalanguyan o bundok na inaakyat kundi mga ilog na pwedeng gawing fish pond at bundok na pwedeng gawing subdivision. Hanap kasi natin parati yund added value sa mga resources na meron tayo. So regardless kung capitalist, socialist, o mixed economy meron ang isang bansa, undeniable naman siguro na sabihing these countries conduct their economy within the productivist paradigm. Mas intense lang siguro sa mga advanced capitalist countries dahil sa inherent tendency nito na mag-overproduce at mag-over accumulate. Pero kung matatandaan natin sa Soviet Russia at Communist China sa first half ng 20th century, malaki ang naging dependence nila sa mga coal powered plant (lalo na ang China hanggang ngayon) para i-industrialize ang ekonomiya nila at matapatan ang productivity ng US. At ayon sa mga mainstream enviromentalist, dapat matagal ng na-ban ang mga paggamit ng coal energy kasi napakarumi daw nito. Kung sa nuclear power plant ka naman nakadepende, malaki naman daw ang threat ng leak na instant ang damage sa tao at kalikasan. @JC, may nakausap akong mga nagpropromote nung CD na yan ng Global Warming Swindel sa UP. Nagulat ako kasi may mga poster pa silang nag-a-advocate ng nuclear power. Si LaRouche yata ang ideological hero nila pagdating dyan. Ang sinasabi nila "propaganda" lang ng mga advanced, industrialized countries ang global warming para ma-discourage ang mga mahihirap na bansa na mag-industrialize. Kapag nga naman nakapag-industrialize ang mga mahihirap na bansa, mas magiging mahigpit ang international market competition para sa mga bansa tulad ng US, Germany at Japan. Nung panahon na yon, naka-enrol ako sa klase ni Walden Bello at ikinonsulta ko sa kanya yung mga ideas ni LaRouche. Ang maikling sagot niya, hindi credible si LaRouche dahil dati daw far Left tapos ngayon naging far Right, at yung pinapalaganap na theory ni LaRouche as isa lang sa mga version ng mga conspiracy theories na wala gaanong kinapupuntahan.

On the topic “ sabi ng kilos party,, "Di mo mababago ang lipunan mo hangga't di mo nababago ang sarili mo!!", sang ayon ka ba rito??”

Some young new Sociology instructor (JA):

I think you have to do both. Pero mas maganda ikaw muna magbago i.e. magaral ka muna para maintindihan mo ang mundo,

maski sila Marx nagresearch muna, hindi ka Diyos para mabago mo ang lipunan in just one click. Totoong my mga constraints from

the social structures but it does not necessarily mean na imposible ang change sa sarili kasi kung imposible yun eh di hindi dapat

nagkaroon ng phenomenon na social mobility sa field ng social stratification. Again you have to do both, if you cant, change your

self FIRST before influencing others. MAGAARAL ka, ALAMIN MO LAHAT NG PANIG HINDI YUNG NAGPAPAKULONG KA SA ISANG

THEORETICAL ORIENTATION, magingat ka, ISMS are dangerous =) PS. Hindi ko sinasabing madaling magbago ng sarili gawa na

nga ng mga constraints ng social structures but again you have to try and persevere, if you dont try, hindi ka AGENT. You are

doomed to be nothing in this world, nagsocio ka pa. Pahabol nga pala, yung tungkol sa sinabi ni Marx sa itaas, totoo yun pero hindi

iyon yung entirity ng social world, sya rin ang nagsabi na (irerephrase ko nalang) men create the world but they dont create it as

they please. Sa phrase na iyon, again my duality ng social structure. "men create the world" pero hindi ngalang ganap yung

freedom nya sa pagcreate ng realty pero the fact is he is creating it.

ECDR:

Social change is one of the most abused word in activist discourse. Activists talk about it as though they have actually

changed a society by participating in collective action. To be annoyingly theoretically technical about it, social change is

either planned or unplanned. Planned social change cannot be attributed to one individual changing him/herself into a

better human being. Planned social change is usually carried out by a (usually) political group (so there, it's not the

individual) that has amassed critical level of support from the majority thereby legitimizing the (usually radical) changes

implemented by the dominant group.

However, if we take the example of the Katipuneros, we know that they were inspired by the French Revolution, and this

emboldened them to pursue their cause. No one among our heroes had a magical moment of epiphany ala-Buddha and

then suddenly set out to preach the value of revolting against Spain. The desire to change society can dawn upon any

individual whether they consciously want to change society or not, because the impetus to carve a better future is always

there (at least in the modern period). Due to deep crises of legitimacy, movements for change just spring up from

everywhere and it's going to be hard to attribute it to a specific collectivity or to a specific individual.

The task of sociologists is to understand the condition of possibility of (planned) social change. And through this we can

delineate the individual and the collective factors that contributed to it.

Some former activist-student (MM):

hindi tayo hiwalay sa lipunan na nais nating baguhin.. natural lamang na kailangan nating magbago kakalinsabay ng

pagbabagong hinhahanap natin, para saan ang pagbabago kung ang babaguhin ay sistema lamang? sinu nagpapatupad ng

sistema? SABAY DAPAT ANG PAGBABAGO NG SISTEMANG PANLIPUNAN EKONOMIYA KULTURAL AT POLITIKAL...

ang pagturan sa pagbabago sa sarili ay isa lamang na puntos ngunit hindi ito nagngahulugan ng ang pagbabago sa sarili ay

pagbabago sa lipunan... ang lipunan ay punung punu ng inter aksyon sa bawat indibidwal... magsimula ka sa

pagpapanibagong hubog bilang indibidwal at simulan mo rin ang pagbabago ng sistema ng lipunan.. ang lipunan ay may

sistemang umiiral.. kahit gusto mong umiba ng landas kung ang lumang sistema ay nariyan at di binabago kakainin at

kakainin ka parin ng sistema... ang issue lamang dito ay ang indibidwal at ang lipunang kanyang gingalawan.. tayo ang

bumubuo ng lipunan tayo rin ang magbabago nito... walang sariling isip ang lipunan hindi ito nag iisip mag isa para

lumaban sa nais ng pagbabago.. ung nakikinabang sa kasalukuyang sistema ang sasagka sa pagbabago KAYA WAG MO

ASAHAN NA MABABAGO ANG LIPUNAN PAG NAG EVOLVE KA MAG ISA O NA REVOLUTIoNIZEd MO ANG IYONG SARLI?

dahil MAY MGA TAONG AYAW TALAGA NG PAGBABAGO SILA UNG NAKIKINABANG SA LAHAT>> RULING CLASS... hindi sila

matutuwa sa pagbabago mo para sa bayan.. tiyak na sila ay papalag sa gusto nating mangyari di bah.. so ANG TANUNG?

PAG NABAGO MO BA SARILI MO< MAGBABAGO NA ANG LIPUNAN? hindi hindi hindi at isa pang hindi...... ang pagbabago

ay sabay na iinog at hindi ito hiwalay na magbabago ang lipunan at indibidwal ay kaylanmay di maghihiwalay tayo ang

bumubuo sa lipunan habang tayo ay nagsusulong nang pagbabago pansisnin mo, nababago na ren pala ang sarili mo..

tumutugma na ito unti unti sa nais mong pagbabago.. kaya ANG PAGBABAGO MO SA LIPUNAN AY kasabay rin ng

pagbabago ng INDIBIDWAL.. Na may tunggalian ng uri... dalawa sila magkasama ang rebolusyon at ikaw.. ikaw at ang

rebolusyon un ang pagbabago.. at hindi ang sarili lang ang babaguhin.... nag iyong isinusulong at ikaw ay magkasamang

nagbabago..PANSININ MO ANG IKAW NOON AT IKAW NGAUN>> magkaiba di bah.. dahil may nais kang mangyari sa

lipunan.. ang ikaw at ang lipunan at bagong sistema na dapat tumugma sa pangkalahatan..

ECDR:

A change in/of self does not necessarily proceed from a conscious effort to change society. Mao Zedong grew up in a very

traditionalistic China and carried on some of the worst traditional traits of his milieu with him until he became Chairman of

the CCP and "Great Leader" of world communist revolution. Mao established a personality cult, something that is not too far

from the personalistic and patrimonial social milieu that he inherited as Chinese. Josef Stalin was his counterpart in Soviet

Russia. They were great revolutionary leaders, however their major success were only noticeable in the changing of the

political and economic landscape of their nations. It's a long shot to claim that they have made great strides in "cultural

revolution." As a sociologist, we know that the cultural revolution hoped for by the many is the complete transition from

feudal/traditional to modern values.

There is also the disturbing ironic lesson of seeing leaders of democratic revolution use nondemocratic means to

democratize (primarily) access to social services. In these kind of scenarios, revolution is an overrated thing. There's not

one planned revolution in history that has achieved total overhaul of societal conditions. However, its repercussions at a

later historical period are what we see as constitutive of the major changes we have impatiently hoped for.

One more thing, what I notice is that revolutionaries had a radical doubt of the legitimacy of the status quo and were

emboldened to challenge it and present an alternative. That's always the crucial turning point, and not really a cleansing of

one's old attitudes and habits. So it's possible for an individual to participate or even lead a revolution without changing

him/herself radically, and for revolution to triumph without changing much the culture of the people. This is because

(planned revolution) is almost always a political affair, achievements of which are first and foremost political (change of

leaders, change of constitution, change of political structure from hierarchical to democratic, etc...)

Some Activist Guy (AST):

engels, ang pag-unlad ay hindi biglaan. hindi siya isang snap ng daliri mo. ang pagbabago ay matagalan, lalo na sa ating

lipunan na bugbog na bugbog na ng mga ideyalista, burgis, at liberal na mga ideyang false concious na tangan ng isang tao

araw-araw. tama ba?

ang pagbabago sa lipunan ay hindi mabilis. kailangan mo munang masaklaw ang ekonomiya, pulitika, at kultura ng lipunang

iyon. at hindi iyon magagawa ng iisang tao lamang, tama?

kaya mali ang paniniwala ng iba na kailangan muna nilang baguhin ang sarili nila upang mabago nila ang kanilang sarili...

ECDR:

AST, may sinabi ba ko na ang pag-unlad ay biglaan? Saan mo hinuhugot yung mga komento mo sa'kin? That's precisely my

point, that a total overhaul of societal condition would consume a period that will go beyond the lifetimes of revolutionary

leaders. I'm just commenting on Marlon's statement "kaya ANG PAGBABAGO MO SA LIPUNAN AY kasabay rin ng pagbabago

ng INDIBIDWAL."

Mali pala yung ginamit kong salita, dapat PAGBABAGO, hindi pag-unlad. Ang kumpletong pagbabago ng lipunan ay hindi

biglaan. Ngunit ang pag-unlad (in economic and political terms) ay pwedeng mabilisan. In one generation, pwede mong

mapalitaan ang political structure from authoritarian to democratic to socialist to democratic to authoritarian, katulad lang

ng experiences ng mga Latin American nations. Ang ekonomiya ay pwede mo rin baguhin in a span of a few years kagaya

ng ginawang forced collectivization ni Stalin at Mao ng mga economic resources ng Russia at China. O pwede rin naman ang

isang pydual na ekonomiya ay biglang maging kapitalista sang-ayon sa implikasyon ng "shock doctrine" of capitalism ni

Naomi Klein.

Some former activist-student (MM):

kapag ang lider ay hindi pumaloob sa sistemang kanyang isinusulong.. anung klaseng lider cya? ang lider ay kadalasang

icon ng kanyang nasasakupan,, hindi pedeng ang magbabago lang ang sistema at ang nagpapatupad ng sistema ay hindi

sususnod sa pagbabago anung tawag dun pag nagkaganun? PAKITANG TAO? IMPOSTOR? tsk tsk kapag ang lider ay hindi

tumatalima sa ginawa niang sistema.. aba BUWAGIN NA ANG SISTEMA dahil wala ren itong kwenta tulad ng pinalitan nia...

para itong batas ang batas para sa lahat kapag may untouchable na tao sa batas na ginawa.. huwag nalang ipatupad ang

batas.. law applies to all otherwise none at all..

ang alam ko psychologists lang ang nangangatwiran ng ganyan... kc naka pokus cla sa indibidwal... huwag nating kalimutan

na mga sociologist tayo dbah.. kaya dapat nakaangkla lagi ang pagbabagong panlipunan sa indibidwal..

anu bang meron sa russia? di ba bumagsak ang sobyet dahil pinasok ng CIA at nanulsol ng digmaan kaya nga RUSSIA

nalang sila dbah,.. ang china dbah.. pinasok na sila ng mga bansang kapitalista at namuhunan na rin bakit nagkaganun?

anung mali sa mga indibidwal at mga lider nanatili ba ang sistema? anung kulang sa kanila? CULTURAL REVOLUTION!!!!

sinu gagawa nun tayong lahat na mga mamayan at hindi ung taga sunod lang o lider lang lahat dapat magbago hindi iilan

lang para ganap na makuha ang pagbabago at hindi PEKENg PAGBABAGO!! masabi lang na may pagbabago binago na

sistema pagbabago na ba un? binago mo lang sarili mo pagbabago na ba un? nabago mo na nga sistema sarili mo naman

hindi mo binago anu un? alin ang nabago?STRUCTURE LANG NG PAMAMAHALA AT HINDI PAGBABAGO. SA PAPEL SA

BATAS PIRMADO IBA NA ANG GOBYERNO PERO SA ESENSIYA MAY PAGBABAGO BA TALAGA? BRAD ESENSIYA ANG

HINHANAP NATIN SA PAGBABAGO AT HINDI GASGASIN ANG SALITANG PAGBBAGO!!! KAYA DAPAT ANG PAGBABAGO AY

MAY TATLONG SINUSULONG POLITIKA KULTURA EKONOMIYA.. GAGALAW BA YANG TATLONG YAN MAG ISA? HINDI PO...

TAYO GAGAWA NIAN TAYO ANG KIKILOS LIDER AT MAMAMAYAN MAGKASAMA SA PAGBABAGO.. WWAG NATIN ASAHAN

NA ANG SISTEMA AY KIKILOS MAG ISA NA WALANG NAGPAPATUPAD AT SUMUSUNOD.. PAG HINDI KA PUMALOOB SA

PAGBABABGO NA IYONG SINUSULONG.. MAY SARILI KANG MUNDO PAG NAGKAGAYON...

atsaka ang mga bansang mga reds ay pinag aaralan natin kung panu nila naitatag ang kanilang gobyerno.. hindi para

koPyahin lahat lahat kundi para magsilbi lamang GUIDE sa ating SOCIAL change.. ang mga pilosopo at mga lider ng mga

bansang nagtatag ngrevolutionary government ay nagsisislbing icon o huwaran lamang subalit not necesarily na gayahin mo

talaga sila sa bawat kilos kunin ang tama iwanan ang kanilang pagkakamali.. tao sila eh.. natural may negative side kya

lang hanggat kayang bakahin ang pangit na gingawa palitan ng mabuti.. PUMULOT TAYO SA KANILA NG MAGAGANDANG

ARAL AT IWANAN ANG KANILANG MALING PAGTATAYA AT NAGAWA.. nang sa gayon.. ANG PAGBABAGO AY MALAPIT SA

KATOTOHANAN AT HINDI PANLABAS LANG..

ang sistemang panlipunan ay hindi ganun kadali baguhin... baka namamali kau sa pag intindi sa pag unlad at pagbabago..

ang pag unlad ay tila isang hagdanan paakyat. ang pagbabago ay pwedeng masama o mabuti ang dulot.. sa aking

pagtatantya mabuting pagbabago ang pinag uusapan natin.. anu ba ito... hindi ito ung naririrnig nio na baguhin lang ang

gobyerno baguhin lang ang porma pagbabago na.. hindi nangangahulugan na nabago na ang gobyerno ay pagbabago na at

may pag unlad na.. ang pagbabago ng gobyerno ay nakasalalay sa ekonomiya at pulitika... halimbawa ang federal na

isinusulong ng grupo ni gloria, ang epekto nito ay ang pag pasok ng ibat ibang namumuhunan sa ating bansa sapagkat ang

bawat siyudad maging ang mga probinsya ay malayang makipag deal sa namumuhunan ng direkta sa bayan bayan.. ngunit

hindi nangangahulugan na sa pagpasok nila ay magiging kapitalista na ang ating bansa.. ang sistemang panlipunan ay

itinatakda ng ekonomiya mala pyudal pa rin neo capital neo colonial pa rin ang structure nang ating bansa hanggat hindi ito

binabago at mailagay sa natural na sistema base sa pag aaral ng lipunan ay hindi mangyayari ang ganap na pagbabago at

pag unlad.

mahalagang malaman natin kung anung klaseng ekonomiya meron sa bansa.. dun ren nakasalalay ang pagbabago hindi sa

isang pwersahang batas na makpagpapalit ng gobyerno.. unang dapat malaman ang mode sa production at ang relasyon ng

bawat indibidwal sa bawat produksyon na ito.. cnu ang nagmamay ari at cnu ang gumagawa.. kailangang maiayos ito

upang matiyak na may epekto nga ang pagbabagong hinhanap natin..

MAY TANUNG AKO, HIWALAY BA TALAGA ANG INDIBIDWAL SA LIPUNAN? ANG LIPUNAN AY BINUBUO NG MGA GRUPO

ANG GRUPO AY BINUBUO NG INDIBIDWAL.. KAPAG MAY PROBLEMA ANG INDIBIDWAL AY NANGANGAHULUGANG MAY

PROBLEMA ANG LIPUNAN KAPAG ANG TUNGKULIN NG INDIBIDWAL SA KANYANG GRUPO AY HINDI NAGAWA MAARING

MAGKAROON ANG GRUPO NG PAGKAKAMALI SA KANILANG TUNGKULIN KAPAG NAGKAGAYON, ANG GRUPO AY MAARI

RING HINDI MAKAGAMPAN NG MAAYOS SA KANYANG TUNGKULIN SA LIPUNAN.. ANG EPEKTO ANG MAHALAGANG PAPEL

NG GRUPO SA LIPUNAN AY MAAARING MAGKARON NG KAKULANGAN AT KASUNOD NIYON MAKAKAPROBLEMA SA

LIPUNAN.. YAN ANG NAGAGAWA NG BAWAT INDIBIDWAL... NGAUN ANG TANUNG KO, HIWALAY KA BA SA LIPUNAN?

ECDR:

@MM 1st paragraph: Kinukumpara ko ang nangyari sa mga bansang naglunsad ng Marxist revolution sa mga mismong

sinabi ni Marx. Walang sinabi si Marx na i-aggrandize ng mga revolutionary leaders o ng leaders ng communist party, not to

mention ng isang tao sa partido, ang kapangyarihan at awtoridad sa sarili nila/niya. Bilang sociologist nasa interes natin

alamin kung bakit nagkaron ng personality cult around Stalin at Mao, at siguro to a certain extent kay Fidel Castro. Ang

personality cult na tinutukoy ko (sana hindi ito ang first time na nabasa mo ang tungkol sa personality cult) ay hindi

psychological phenomenon. Ito yung ginawa ni Stalin para i-consolidate ang authority ng partido at ng mga Russians sa

kanya. Alam mo rin siguro yung purges na ginawa ni Stalin sa mga nagtangkang kumalaban sa kanyang autoridad. Bukod

dito, nagpatayo din siya ng mga malalaking rebulto niya at nagpaskil ng mga naglalakihang pictures sa buong USSR. Sa

tingin ko hindi ito ang itsura ng yugto ng "dictatorship of the proletariat." Obvious naman na na-corrupt ng kapangyarihan si

Stalin, at nakalimutan na ang itinatatag nilang demokrasya ay demokrasya para sa uring manggagawa o ang demokrasya at

equality na para sa lahat. Yun nga lang, nag-catch up pa rin sa kanya ang traditional social milieu ng Russia (remember that

they were a fuedal-traditional society just before November 1917. Ang political structure kasi nila noon ay monarchic at

authoritarian. @MM 2nd paragraph: Hindi ako trained sa pyschology kahit na 15 units ng psychology ang (forgettably) nakuha natin

noong undergrad. At hindi ako kumuha ng psychology subject sa MA ko sa UP, kaya hindi ako sigurado sa sinasabi mo na

ang ginagamit kong analysis ay psychological. On the contrary, thorough sociologizing ang sinusulat ko dito at hindi ako

nag-focus sa mga individual phenomenon. Pwede mo bang i-point out kung saang parte ako naging psychological?

@MM 3rd paragraph: Di ko alam kung anong history books ang binabasa mo pero sa napakaraming accounts, bumagsak

ang Russia dahil sa hindi na nila makontrol ang sarili nilang political at administrative structures. Sang-ayon sa mga batikang

Marxists sa Europa, iisa lang halos ang singled out na paliwanag sa pagkabigo ng socialist experiment sa Russia--overly

bureaucratized. Yung sinasabi mong bumagsak sila dahil sa CIA ay isa lamang convenient conspiracy theory na

tinatanganan ng mga tamad mag-research. Madali lang kasi ibato ang lahat ng sisi sa imperyalistang US, katulad noong

panahon ni Mao, na para bang lahat ng problema ay eksternal (intervention ng US sa kanila) at walang problemang internal

na nag-contribute sa problema ng mga communist parties. That is bad sociology.

Tungkol naman sa Cultural Revolution na sinasabi mo, I can't help but think na ang ideya mo nito at kung paano ito

isasagawa ay Maoist at hindi galing sa sociology proper. Tama ka, mahirap mangyari ang cultural change/revolution. Minsan

ilang siglo ang kailangang lumipas para mapalitan ang mga cultural patterns of behavior. At hindi ito madadaan lang sa

pagbabago ng mga curriculum sa eskwelahan at pag-eedit ng content ng mass media information. Sa pananaw ko,

incremental cultural change lang ang kayang ma-achieve ng isang consciously planned cultural revolution. In addition, ang

mga lipunan ngayon ay mas differentiated na para isipin pa natin na ang modelo ng pagbabago ay top down o bottom up.

Kasi parang mas horizontal ang image ng pagbabago, kaya nga posible na mag-lag behind ang pagbabago for example sa

relihiyon, edukasyon, sining, sa pagbabago sa ekonomiya at pulitika. Hindi na kaya ng isang institusyon tulad ng estado o

ng ekonomiya na i-direct successfully ang pagbabago sa iba pang institusyon.

Tungkol naman sa kung gumagalaw ba ang mga pulitika, ekonomiya at kultura mag-isa, well, yan ang magic ng lipunan--

umiiral ito regardless kung may pakialam ang tao o wala sa lipunan, regardless kung aktibong mamamayan siya o tambay

sa kanto. Remember the word "sui generis?" Pero totoo na kayang i-alter ng mga tao ang institusyon at yon ay sa

pamamagitan ng mga formal organizations tulad halimbawa ng chamber of commerce ng mga kapitalista o ng mga labor

unions ng mga manggagawa. But then again, tayong mga sociologists ang makakapagsukat at makakapagsabi kung

hanggang saan kayang impluwensiyahan at i-direct ng mga organisasyong ito ang takbo o pagbabago for example ng

ekonomiya.

@MM 4th paragraph: Totoo, napakaraming matututunan ng sociology sa experiences ng Russia at China. Wag mo kong

sisihin kung sila ang ginagamit kong example kasi sila ang pinakakilala pagdating sa Marxist-inspired communist/socialist

revolution. Sa susunod, gusto mo gawa tayo ng comparative analysis ng experience ng North Korea (Kim Il Sung), Vietnam

(Ho Chi Minh), Cambodia (Pol Pot), at Cuba (Fidel Castro) para naman di mo isiping baka may bias ako against Russia and

China.

Kung pino-point out ko man sila para ipaliwanag ang argumento ko, yon ay dahil sa alam ko dito kayo madali makaka-

relate, knowing that you're well versed in what I call "JoMaoism" ang pinagsamang kaisipan ni Joma Sison at Mao Tse Tung,

at alam na alam niyo siguro ang kasaysayas ng Chinese rev. At hindi ko intensyon na iwan ang mensaheng dapat baguhin

ang bad personality traits para magtagumpay ang revolution. Kung papansinin mo, ipinapakita ko na biktima pa rin sina

Stalin at Mao, at ibang pang revolutionary leaders whether communist or not, ng kanilang social milieu. Kaya nga sabi ko

dapat ang task ng sociologist ay saliksikin ang conditions of possibility ng social change para makita kung bakit

nagtagumpay o pumalya ang mga planned revolutions.

@MM 5th & 6th paragraphs: Hindi lang ekonomiya ang dapat tignan para malaman ang conditions of possibility ng social

change. Dapat ay inuunawa din ang lohika ng ibang institusyon at mga interrelationship at interdependencies nila. Ang mga

social institutions ang maituturing na sandalan at paa ng lipunan. Para sa akin, katamaran ng pag-iisip ang mag-stick sa

Marxist analysis ng pol-eco para sa lahat ng topics, although productive ang ganitong diskurso para sa mga aktibista--pero

hindi para sa mga seryosong sociologists. Hindi tayo political economists ng pilosopiya, kultura, batas, at panlipunang

realidad.

@MM 7th paragraph: Madaling sabihin na hindi hiwalay ang tao sa lipunan at i-justify ito sa pamamagitan ng mga "kawing-

kawing" theories. My answer is yes and no. On one hand, the individual is connected to society through meaning because

both can process meaning. On the other hand, individuals act or behave most of the time as if society never exists. Kung

ang Pilipinas ay binubuo pa lamang ng mga clans o tribes at hindi pa centralized ang mga institutions, napakadaling

tanggapin na hindi tayo hiwalay sa lipunan kasi ang clan o ang tribo ang lipunan para sa'tin. Pero dahil sa na-differentiate at

na-centralize ang mga institutional spheres ng bawat clan o tribong ito, nagkaroon ng isang uri ng alienation kung saan

hindi na halos maka-identify ang mga tao kung saan siya kabilang sa lipunan. Kaya naman umusbong ang individualism at

the same time ang universalism ng institutions, dalawang traits na unique sa modern period.

Some former activist-student (MM):

may mga lumabas nang detalye na nakikialam ang CIA sa pag inog nang mundo gayun din ang pagkaluklok ni stalin mismo

sa muling pagkakataon.. sa kanyang panahon.. napaka sensitibo nanag usaping ugnayan ng cia at si stalin at ang

panlalamig ng bawat mamayan nila sa kanilang pinuno gayun din tulad ng sa bawat bansa may personal na adyenda pa rin

ang bawat kapabilang sa kanyang konseho.. kayat ganun na lang at nagiging "liberal" sa termino ito ng partido na

nagsususlong sa ating bansa.. ung iba tawag nila burgis na kultura.. hindi nila naiwaksi ang tamang linyang hnahanap nila..

hindi agad nabuwag ang tunggalian ng mga uri nanatili ang mahihirap may namamalimos at may umaayaw na sa

"dktadurya" ni stalin.. lahat may kasalanan sa pangyayaring iyon.. walang maging abuso sa kapangyarihan kung tunay nga

talagang silang mulat sa kanilang sinusulong mababago ba ang kanilang strakturang panlipunan kung di nila napag

kaisahan? sa huli ang bawat isa sa kanilang konseho ay nagkaroon ng pansariling interes upang magkaroon ng ranggo at

puwesto sa kanilang lipunan.. nawala ang esensiya ng proletaryo.. gobyerno lang nabago ngunit nanatili ang personal na

interes nang nagpapanggap na mga lider para sa pagbabago.. kultura ang hindi nila nagagap dahil sa madaliang pagbabago

hindi namn lahat nakasabay.. maging ang lider nag away away dahil lamang sa posisyon.. na ginasgas ang salitang para sa

proletaryo.. laganap ang pinpatay dahil sa personal at unjust na desisyon.. sensitibo ang detalye nito.. pinaikli ko na lamang

at summarize mula sa source ko.. in short cultural revolution ang nahirapan silang bakahin kaya naging ganun ang bawat

pangyayari.. wala namang makikipag ugnyan sa dayuhang spy kung hardcore talaga sila o sadyang na internalize na nila

ang issue sa pagbaka sa kanilang kultura na linyang masa... lahat ng makapangyarihang bansa sa stratehiyang militar ay

gumagamit ng divide and conquer..

kaya ang usapinsa pagbabago ay NAKASALALAY REN SA KULTURA.

balik tayo sa pinaka top questions sa itaas.. ung lipunan at yung pagbago sa sarli.. may kilala akong pulis..bata pa rin cya

isa cya sa mga makabagong pulis na may mga prinsipyo gayun din ang mga ka sundaluhan na bagong graduate na

lumalaban dahil meron ding bitbit na mga paniniwala..

bilib ako sa pulis na ito mabait siya kumpara sa ibang pulis jan na hanap ay kotong lang lagi.

in fact nakasama na rin natin ito sa ating departamento ng sosyolohiya.. lumalim na rin ito tulad ng iba na nagpakalalim sa

sosyolohiya madami na ren itong masa at lider masa na nakasalamuha.. kaya hindi maaring HINDI NIYA magagap nia ang

kakalaman ng sociology sa lipunan pinag aralan niya ito at nagpakadalubhasa ng apat na taon.. isa siyang sociology at isa

sa mga taong malapit sakin.. nainiwala ako na pinipilit niyang bakahin ang kultura ng mga pulis na may masamang imahe..

bago ang kanyang pagkatao bilang pulis at kahit pa magpakabait cya at baguhin ang sarili upang magsilbing icon sa bawat

kapulisan ay di natin maaasahan na sapamamagitan niyon ay mababago niya ang lumang sistema ng mga kotong at corrupt

police officials.. bilib ako sa kanya, and i pray na lang na sana madami pulis ang maging tulad niya..

ngaun balik tayo dun sa topic kaya ba niyang baguhin ang lipunan sa paraan niyang pag babago sa sarli lamang at hindi

mabago ang buong kapulisan? hindi po.. kahit anung gawin nia kakainin at kakainin pa rin siya ng sistema na kanyang

pinapalooban.. sa huli baka matulad na rin siya at mapaloob sa luma at tradisyunal na sistema ng kapulisan.. wag naman

sana kc proud ako sa kanya.. in fact dapat nga sabay kaming graduate sa pagpupulis dahil niyayaya niya ako na sabay na

kami sa training.. bc pa kc ako nun at sana kung di ako bc malamang mag ka batch kami..

anung aral dito.. HINDI MO MABABAGO ANG LIPUNAN KUNG MAG ISA KA SA PAGBABAGO.. SARILI MO LANG ANG BINAGO

MO..

NAKAKALUNGKOT NGA KUNG LILIMIIN KC HULING KUWENTO NIYA SAKIN ISA SIYA SA MAY HAWAK NG PAMALO SA MGA

AKTIBISTA DUN SA SONA SA BATASAN.. AT ISA SA MGA NAKITA NIYA AY YUNG TUMATAYONG ADVISER NAMIN NOON SA

GRUPO..

PAG NAG REUNION KAMI AT PINAGKUKUWENTUHAN YUNG PANGYAYARING IYON NATATAWA NA LAMANG KAMI.. MULA

SA AMING BURGIS NA PAGTINGIN AT PAG UNAWA, ANG PAGTAWA SA SISTEMA.. BAKIT NGA BA GANUN...

YUN KC CULTURAL REVOLUTION NG BAWAT ISA..

dapat sabay na umiinog ang pagbabago politika ekonomiya at kultura...ang anumang ekonomiya ay ay pinoprotektahan ng

politika upang manatili ito sa pag inog.. walang sasandalang haligi ang ekonomiya na magpapatatag at magpapalakas ng

komersiyo at trading system..seguridad na mapapanatili ng matagal na panahon at mas lalong umusad ito iyon ang

naibibigay ng politika.. gayundin ang kultura sa simula saan ba nagsimula ang ekonomiya.. ang kabuhayan ay nakabatay pa

rin sa pang araw araw na gawain ng mamamayan na ang bawat pangangailangan at pagkilos ay mula pa rin sa kultura

mula sa kasuotan pagkain tahanan at iba pang bagay na pinapanatili ng mga institusyon upang manatiling buhay at maging

daan sa kabuhayan ng bansa.. suriin mo ang lipunan ng pilipinas anu anu ba ang ating kabuhayan sa simulat simula pa? di

ba nagmula ren ito sa ating kultura sa damit nalang halimbawa... dati naka pandamit ang ating sinaunang lahi nang hindi

tulad sa mga banyaga.. nang pumasok ang mga dayuhan tinuruan tayong manamit ng kahalintulad ng kanilang pananamit

upang may mga pilipino na matututong bumili ng kanilang mga produktong mga damit na kahalintulad sa banyaga.. at

hanggang sa ngaun tignan moi ang sarili mo, anu na ba ang pananamit mo ngaun? tulad pa ba ng panahon nila lapu lapu..

ang kristiyano anu ba ang pananamit? ang mga kapatid nating muslim anu ang pananamit? na panatili nila ang kanilang

kasuotan na isa rin na umambag sa industriya ng tela sa pilipinas.. halimbawa sa afrghan o sa iraq na lang dati rati hindi sila

nakakapagsuot ng amerikana ng t shirt o shorts laging nababalot sila ng mga tela sa katawan subalit nang manalo ang US

sa digmaan ay nakakapagsuot na sila ng mga tela na tulad na rin ng ating nasususot nakakabili na rin sila..hindi maglalaon

bubutas nanaman ang mga banyaga ng mga makabagong relihiyon sa kanilang lipunan papasok ang ibat ibang relihiyon

upang maipasok ang mga bagong kaisipan upang makapasok na rin ang bagong kultura unti unti pinagsasabay ng

gobyernong amerika ang pagbabagong politika ekonomiya at kultura..

sa pagpapalit ng sistemang pnlipunan dapat malaman natin ung kultura at politika at ekonomiyang ilalatag.. papanu nga ba

masasabing pyudal ang lipunan?kapitalismo? sosyalismo at ang sinasabi nilang pinakatuktok komunismo?saan mo ba ito

maibabatay anung sandigan ba ng bawat sistema? kung hindi lang sa politika at ekonomiya at kultura ito? ALIN ANG

MAGTATAKDA SA PAGBABAGO.. pakilahad naman ang iyong kaaalaman kung hindi lang sa tatlong ito...

ung politika siya nagpapanatili ng mga institusyon ..ang bawat institusyon ay pumuprotekta ng bawat kabuhayan ng ating

bansa najan sila upang manatiling matatag ang ekonomiya... at ang kultura ang pinaka ugat upang ang kaisipan

pampulitika ay umusbong na siyang nagbibigay seguridad sa ekonomiya sa bansa.. na habang ang ekomiya ay humuhugot

ren ng ideya mula sa kultura.. walang mabibiling produkto ng ekonomiya kung walang gugusto sa produkto at walang

magnanais na bilhin ang isang produkto kung hindi akma naman ito sa kanyang pamumuhay... ant tatlo ay nagtutulungan

sabay itong umiinog.. kultura politika at ekonomiya..

ECDR:

Ang binabanggit mong halimbawa sa taas ay pumapatungkol yata sa pagbabago na naging sanhi ng pananakop ng mga

banyaga. Totoo naman na gusto ng mga mananakop, sa maraming halimbawa sa kasaysayan, na isaksak sa ngala-ngala ng

mga katutubo ang kanilang uri ng pamumuhay at mga institusyon. Banggitin na rin natin bilang halimbawa ang

pagtuturo/pag-i-impose ng banyagang wika at relihiyon at edukasyon sa mga katutubo. Ito ay isang uri din ng planned

social change, na sa perspektibo ng isang bansa, panlabas (external) ang pinanggalingan at hindi galing sa loob (internal),

tulad halimbawa ng Iranian revolution (na anniversary kahapon) at ng iba pa.

Ang pagkakasabay-sabay ng mga ito ay isang conscious effort sa parte ng mga banyagang mananakop na baguhin ang

mundo ng mga katutubo ayon sa kanilang gusto at interes. Sa isang banda, mayroon ding unplanned social change. Dalawa

sa mga pinakasikat na halimbawa ay ang neolithic revolution (pagsasaka) at industrial revolution. Walang isang grupo

(politikal man o ekonomiko) ang nagsimula nito. Ang consequences o repercussions ng mga world historical events na ito ay

hindi matatawaran. Naging possible ang sibilisasyon, ang pagkakaroon ng lungsod at probinsya, at estado dahil sa neolithic

revolution. Naging posible ang pagkakaroon ng middle class at masa, secularization, at pandaigdigang kapitalismo dahil sa

industrial revolution.

Hindi rin matatawaran ang naging epekto ng pagka-imbento ng printing press. Naging posible ang pagsulong ng mga

kaalaman sa agham at pilosopiya, at syempre sa panitikan at edukasyon dahil lamang sa ang anomang impormasyon ay

naging accessible na para sa mas maraming tao. Masasabing ito rin ang naging mitsa ng demokratisasyon sa iba't ibang

aspeto. Kung pa-isa-isa lang ang publikasyon ng mga libro tulad halimbawa ng Noli Me Tangere, baka na-delay pa ng ilang

dekada ang pagsiklab ng Rebolusyong Pilipino na pinamunuan ng Katipunan. Alam naman natin kung ano ang naging papel

ng mga nobela ni Rizal sa buhay ng mga Katipunero. Hindi rin malamang mabubuo ni Marx ang International sa kanyang

lifetime kung pa-isa-isa din ang publikasyon ng Communist Manifesto. Kung ganito ang nagawa ng printing press, paano pa

kaya ang Internet? Ilan lang to sa mga phenomena na hindi nangyari para baguhin ang mundo pero binago nito ang

maraming bagay sa mundo.

Nangyayari rin ang unplanned social change nang hindi alam o hindi na-predict ng mga namuno ng planned social change.

Isipin na lang natin ang repercussions ng French Revolution at Russian Revolution sa mundo. Hindi malamang alam nina

Dennis Diderot at Robespierre na ang French Revolution ang naglatag ng daan para sa modernisasyon ng pulitika at

ekonomiya at kultura ng Europa. Kung hindi dahil sa Russian Revolution, hindi siguro magkakaroon ng (Keynesian economic

measures tulad ng) social security system sa mga First World countries. Wala sa hinagap syempre nina Lenin na ito ang

magiging epekto ng kanilang ginawa.

Labas sa mga phenomena na 'to, mayroon ding batis ng pagbabago na mas tahimik pero ang epekto nama'y kasing laki ng

mga nabanggit sa itaas. Si Durkheim at Weber ang nag-aral nito, mga terminong pamilyar na siguro sa mga seryosong nag-

aral ng sociology: ang pagbabago mula mechanical solidarity papunta sa organic solidarity at rationalization. Dalawang

konsepto na nag-signal ng transisyon ng mundo mula sa pagiging tradisyunal papunta sa pagiging moderno. May maituturo

ba tayong isang interest group na nagsulong na magkaroon ng bureaucracy? Wala. Ano ang bureaucratization: political?

economic? cultural change? Ngunit hanggang ngayon ang matagumpay na pag-iral ng burukrasya ay patuloy na binabago

ang relasyon ng tao sa kapwa tao.

Nasanay tayong isipin na ang rationalization ay nangyayari lamang sa larangan ng agham, pero naipakita ng mga historical

sketches ni Michel Foucault na ito ang isa sa mga sanhi ng pag-usbong ng mga disiplina tulad ng medisina, pedagogy,

military science, psychology/psychiatry, sociology at ng iba pang tinatawag niyang "human sciences." Ipinakita niya ang

kaugnayan ng rationalization sa pagkakaroon ng kategoryang "homosexual" at ang diskriminasyong ibinunsod nito sa mga

bakla at tomboy. Kasama na rin dito ang iba't-ibang paliwanag kung bakit tayo may conception ng normal at abnormal, na

ginagamit ng iba para husgahan at i-discriminate ang mga sakitin, baliw, pasaway, atbp. Ang mga bagay bang ito ay

motivated ng political o economic interests? Hindi automatic at hindi natural ang pagkakasabay-sabay ng pagbabago sa

pulitika, ekonomiya at kultura.

One more thing: it's plausible to say that politics (or the state) controls all the other institutions, mainly through policies and

laws, but that is because in a traditional society like ours, institutions are not clearly (functionally) differentiated. However,

how institutions operate by themselves cannot be legislated nor controlled by politics (as just one of the social institutions).

Can the state legislate that the Church stop doing religious activities? Can politics change the way science works? Can the

state replace old cultural habits with new ones? All of these are possible solely in a very general and limited way. Eventually,

we'll see that institutions have their own logic and that the trend is for them to be autonomous but interdependent from

other institutions.

Some student-activist guy (JK):

engels, s pgkksuri q s mga cnsbi mu, ptwrin at itama kung ako ay ngkkmli, structural functionalist k dba? Tma b? Upang

mkpgbgay linaw lng skn.. Slmat..

my tnun lng aq sau, paano mu ippliwanag ang ktyuan ni focault na sinasabi nyang xa ay hnd postmodrnist gayong cnbi nya

rn n xa ay Nietzschean? At malaki ang ambag ni nietzsche s postmodernism?

ECDR:

No, I'm not a structural functionalist. My perspective is inspired by the ideas of Niklas Luhmann and others theories of

modernity.

As for Foucault and postmodernism, well, the more sophisticated analysts would concede that the originality of Foucault's

work is hard to classify but for the sake of convenience he can be labelled as poststructuralist, another label that he

refused. Though Nietzsche is considered to be the progenitor of postmodern thought, not all Nietzschean-inspired thinkers

can be classified as postmodern. Postmodernism is such a diffuse term, the only sure thing we can claim about it is its

critical stance toward modernism.

Some student-activist guy (JK):

Pkitagalog.. Di ko mgets e! Salamat!

Some former activist-student (MM):

unplaned social change... totoong wala sa hinagap ni marx ang pagkakaroon ng social security system sa mga kapitalistang

bansa...pero their intentions is still there ung konsepto ay naroroon pa rin... nagbigay siya ng ganung idea at binuksan ng

mga kapitalista ang ganung sistema at iba pang bansa at nagkaroon ng kanya knyang katawagan.. pero the idea is still

there that means marx had a great a idea na kayang magsulong ng pagbabago kahit na hindi gamitin ang salitang

revolution.. ngaun ang magandang tanung bakit ginagap ng ibat ibang bansa ang ganung sistema gayung malayo sila sa

sistemang sosyalismo? at bakit?

okay yung magkaroon ng analysis sa cuba north kor.. etc.. pero mas maganda cguru if pilipinas muna ang gawan mo ng

study.. kasi mas makakatulong ito sa mga mag aaral at iba pang nag reresearch.. at maaring makabuo ka ng conclusion na

makakatulong sa pangkalahatang pag aaral sa lipunan... sa ating bayan naman para mas malapit na paraan upang maka

ambag sa ganitong topic..

kung ang mga aktibista at mga sociologists ay gumagamit ng pol eco hanggang ngaun sa pagsususri ng lipunan ito ay dahil

nagiging IMPRESIBO ang detalye ng politika at ekonomiya at relasyon ng dalawa sa PRESENT CONDITION NATIN... kahit

itatwa ito ng iilan na tamd raw na paraan ng pagsusuri ay hindi talaga maitatago ang tunay na kondisyon dito sa pinas...

hindi tayo lalayo muna sa pup... bakit may ACT sa pup? bakit may aktibista sa halos lahat ng colleges? bakit maging ang

mga dean at ibat obang chairpersons jan sa pup ay may pagkiling sa usaping aktibismo?

pag labas mo naman ng pup.. anu ang nakikita ng iyong mata anjan paba si manong pedicab at si manong traysikel? eh si

kuyang mag trotroli njan parin ba? si manong magpipisbol? gusto ko rin kamustahin ang mga matiyaga sa pagsalang sa init

ng xerox..

si kuya at ate na nag aasist sa atin sa computer.. minsan nakikita ko ung tumatao jan sa computer rental minsan ung may-

ari minsan ung tao lang nila..

nagtataasan ung ibang bahay jan sa paligid kc madalas pinaparent nila ung bahay nila, ung iba naman gumgawa ng second

floor para maghanda sa baha.. naalala ko tuloy ung mga mga bahay jan sa tabi ng riles.. nasaan na kaya ung iba simula

nang mawala sila sa kinatitirikan nila dulot ng pagbabago sa rail transit jan... andaming negosyo jan sa tabi ng ating

paaralan at kung anu anu pang anik anik mula sa pagpasok natin sa umaga hanggang sa pag uwi.. eh ung wlang sawa

naming lugawan na may refill kamusta nah? sa paligid may bagong tayong establishments.. sagana sa tax ang baranggay

na yan.. kahit panu nakaka contribute yan sa ating gobyerno.. meron ding underground eco. jan.. jan palang sa pup yan

ha.. basang basa ng pol eco yan.. panu pa kaya sa labas ng komunidad ng pup.. sa ibat ibang school? sa ibat ibang

kumpanya? sa ibat ibang malls centers.. at mga pabrika? sa probinsya? mga city dito sa pinas? sa mga bawat sectors dito?

sino presidente ng pinas? sino senador at mga mambabatas.. ung sa lokal na pamahalaan sino nakaluklok?

kaya matatag ang pol eco ay sapagkat lalong nakikita ng ating mga mata ang pagpapaliwanag ng sitwasyon, ang sitwasyon

na ang nagpapaliwanag at nagbibigay ebidencia sa konsepto ng pol eco.. hindi katamaran ang maniwala sa emprical sa

material na basehan.. lalot sa nag eexist..

hanggat kayang panghawakan ng dialectics ang sitwasyong pagpapaliwanag ng pol eco sa pilipinas ay nakakatiyak ang pag

usbong nang napakaraming tao na tumataas kamao sa pinas.

ang lipunan ay binubuo ng mga tao.. kahit sabihin natin na may pag inog mag isa ang lipunan ito ay dahil sa kontribusyon

pa rin ng mga tao sa lipunan na tahimik na sumusunod sa agos.. ito ay isang ebolusyon na inaantay ang pag inog ng

magdamag ang pagsikat ng araw at paglubog nito.. pwede ung sinasabi mo sa mga taong unconscious at mas iniisip ang

kailangan sa dapat kahit na kanilang nararamdaman ang puwersa ng lipunan.

kung wala ang tao walang sumusunod sa agos walang ebolusyon at walang gagawa ng pag inog nito.. ang salitang lipunan

ay hindi kayang uminog kung wala ang tao rito

kaya rin mapabago ng mga tao ang kondisyon ng kanilang lipunan sa kanilang pagkilos.. in short ang key sa social change

ay ang tao sa lipunan ang kanilang pagkilos at hindi ang society and itself...

ECDR:

Let’s put things again in (sociological) perspective.

I sense that my commentators are thinking two things about my line of argument, one: that I’m DEPOLITICIZING sociology,

and two: that I’m depoliticizing sociology by denying the capacity of humans to effect social change (AGENCY, as it is called

in sociology) and by discouraging the use of politico-economic analysis (or any of its Marxist version).

If they have just read carefully and sensibly the bunch of comments that I’ve written in various discussions here, they would

not have repeated their stale and futile remarks.

First, I am not and CANNOT depoliticize sociology because it always has had political implications for anyone who cares to

derive insights from its studies in politics, or in other words, it has value for political actors, despots and citizens alike.

However, as you can see from the “Invitation to Sociology” excerpt that I posted in the topic “Anong teorya ang gamit mo

sa pagsusuri ng lipunan?”, sociology itself does not have a political ideology nor agenda of its own. Sociologists CAN

CHOOSE to have political ideology (because they are humans who have more complex cognition as compared to the

codified rationalities of social institutions), but not the discipline itself, owing to its received nature as a subset of scientific

discourse. As I’ve suggested, the ontological paradigm and function of science is to establish truths and dispel fallacies. To

this I might add: these truths are not meant to be absolute because continuing research can disprove existing truths with

new truths, and these new truths can be replaced with newer, scientifically validated truths. And so on, and so forth. The

bottomline is science is about (scientifically researched and validated) truth.

Secondly, right from the start I’ve demarcated to kinds of social change namely, planned and unplanned. With this

classification I did not deny that humans can change their social conditions of existence. The only thing that I was trying to

emphasize is that social changes, especially at the macro-historical level, occurred WITH and WITHOUT us knowing who or

what group initiated it IN A CONSCIOUS, PLANNED and SUSTAINED MANNER. This by no means implies that humans are

not the participants in the process of social change. For who or what else can participate in our human social life aside from

humans?

There is a palpable worry that I’m promoting the idea that humans are the losers in the debate between STRUCTURE and

AGENCY. This debate presents the idea that society changes its structure on its own without the intervention of humans

versus the idea that all changes in the structure are caused by conscious human actions. (For anyone who keeps on

updating themselves in sociological theory, this debate is no longer productive but is still a good source of controversy.) Of

course, it is true that humans have consciously and actively effected social change as evidenced by the many revolutions in

history. But there are/were social changes effected by social mechanisms and processes that are by and large NOT

CONSCIOUSLY PERPETUATED by any one human being or any particular social group. And since it is a “subject-less”

process, we attribute its dynamics to no other than the mechanism or process itself, and call it UNPLANNED. To the extent

that we have observed the consistency of these mechanisms and processes, we, as sociologists, baptize them with a

sociological jargon, for example, decentralization, bureaucratization, rationalization, modernization, etc.

To give another example of unplanned social change, consider these phenomena. Marriage used to be fixed and arranged

by familial authorities and pairing up of mates was based on rigid social statuses. Before the modern era, there was no

notion of romantic love, the idea that people marry because of mutual love that is nurtured through courtship. Nowadays

this is not the case. We call people foolish or desperate when they marry for economic convenience or because of a shotgun

pointed blankly at the groom’s head. Romantic love is all around and is deemed to be eternal. Change has come. May grupo

ba sa kasaysayan ng mundo na nagtatag ng “Kilusan para sa Malayang Pagpapakasal?”

Before the emergence of a “true” market, people exchanged goods via the barter system. In view of the need to make

economic transactions more efficient and universal, money was invented. If you compare the kind of societies that used

barter as exchange system and those that predominantly used money, you would see two sharply different societal

conditions. Money became a value on its own. Change has come. May grupo ba sa kasaysayan ng mundo na nagtatag ng

“Kilusan para sa Pagpapalaganap ng Pera?”

I hope that this excursus help explain my central points. The fact that I do not provide (more) examples of planned change

doesn’t mean I don’t believe in agency. I do, because if I don’t I wouldn’t have voted in the recent election or I wouldn’t

enter into teaching. Whenever I appeared to be playing the “structuralist” card, I only wanted to show the COMPLEXITY of

social reality: that it is neither sensible nor productive to REDUCE our theoretical explanation to one side of the arguments.

And it is important to remember that sociology was able to distinguish itself as a unique science because it took

“structures,” “social patterns,” “social processes” as sui generis, which means it is a species on its own. You may argue that

social structures should not be reified (and this you can learn from phenomenological and interpretive and constructivist

theories) and that they are human creations, thus humans can change them. That is true. However, if we just take the fact

of language for example, we would realize that our social constructs also have an enduring and opaque quality that

sometimes you just don’t know how they existed or how they evolve in the first place. I’m referring to grammatical rules of

language. Anong partikular na grupo ang nagdisenyo ng grammar at paano ito nag-evolve? May grupo ba sa kasaysayan na

naatasang mag-imbento at magbago ng grammar? Kapag ba pinagtipon-tipon natin ang lahat ng mga Tagalog para baguhin

ang grammar ng Tagalog makakapag-produce tayo ng bagong Tagalog grammar?

This brings me to the question on the use of Marxism / Maoist political economic analysis / activist / political language in

sociological discussions. These phrases are not reducible into one category but they have apparently become one line of

argument as used by my commentators. I already recognized the usefulness of this kind of argument for activists,

reformers, revolutionaries, etc. Political economy is a paradigm that looks into the power struggle for economic resources

behind any phenomenon. It’s quite obvious that in the discussions here, the Marxist variant of Maoism, with its brand of

political economy and its romanticized outlook of the masses, seems to be the paradigm that is most popular and most

encouraged tacitly. However, popular appeal doesn’t mean validity. It was widely believed before that the earth is flat, but it

was proven to be false eventually. Religious thinking is still very popular, but when it comes to clarifying population issues,

we know it’s not very helpful.

My point, which I think I wasn’t able to communicate effectively, is: I already know these type of arguments and realized

that these are coming from a specifically political language of revolutionary theory and practice. They ask me, what’s the

use of your line of argument vis-à-vis the plight of the masses? I answered: sociology is not about the plight of the masses

or the fate of proletarian revolution; you are coming from and using the language of revolutionary theory and practice that

is why you’re looking for the relevance of my kind of sociology to your political cause. This I see is the main reason why you

keep whining “paano na ang masa?,” “hindi robot ang mga tao na sunod-sunoran lang sa agos ng kasaysayan,” “matuto sa

masa, patunayan ang teorya sa praktika,” etc. You cannot see that you are mixing two types of communication here. You

think that sociology is and should be continuous with and subservient to revolutionary theory and practice. What I’m trying

to say is that “please answer my sociologically grounded arguments with the same sociologically grounded argument of

yours.” This is not being “dogmatic;” this is about respecting the boundaries of types of communication. If we continue to

confuse these boundaries we will slip into the ugly side of polemics and casuistry.

Because of your rigid emphasis on the agency of humans to change society (this, I recognize, is effective when you want to

convince the “falsely conscious” masses that they can change their condition), you cannot appreciate the fact that

sometimes social changes just happen. Because of your seemingly blind conformity to your political ideology of human

emancipation, you cannot appreciate the fact there are things that are of no immediate significance or relevance to the

uplifting of the masses’ plight (that there is science for science’s sake, and not science for the people as Mao would have

preferred.) Let me just console you by saying that in sociology, we do not accuse one another of “modern revisionism,” or

being a “class enemy,” or a “petty bourgeois apologist,” or a “falsely conscious person,” and we don’t have an ideological

police that will persuade you to stick to a single line of thought. There is no revolution to be waged, although you can use

sociology to understand and explain how and why revolutions succeed or fail.

You only wanted to use, or perhaps you only know how to use Marxist/Maoist pol-eco, while I’m synthesizing from the

realities and perspectives of the different social institutions and not just from politics and economy. This is sociology; this is

not about politics and economics only. Sociology is distinguished by a synthesizing and holistic paradigm that “looks at” and

“sees through” the many perspectives used to view society. Sociology observes the observations of not just the political and

economic observers, but the religious, scientific, artistic observers as well. That is why it is the queen of social science, and

not the handmaiden of political economy.

As a final remark, let me say that sociology has been used and continues to be used for political purposes, and that

sociologists have from time to time removed their sociological robes to jump into the political waters. When we want to

come up at an insightful sociological discussion, let’s bracket out our moral and political persuasions. When we want to

pursue a political struggle, stick to your political strategy and take for granted the theory behind it. This is how we can

make the most out of these two activities. Know the relationship between them, but respect their boundaries.

Nakalimutan ko pala idagdag itong dalawang mahalagang punto: Society is not composed of individuals; and family is not

the basic unit of society. The first idea is a product of classical liberal economic philosophy that looks at people like atoms.

The second is a hangover idea from fedual society.

Society is comprised of social interactions and these are the basic units of society. The mere presence of hundred thousand

fans in the football stadium watching the World Cup doesn't make a society. Population is not equal to society. People have

to interact and communicate verbally and non-verbally to manifest society. Society is manifested in human interaction.

When human interactions together with its ideas, feelings, and values crystallize into a consistent pattern we can then speak

of social institutions.

Family is one of the social institutions. In feudal times, the political and economic elite is composed of people related by

blood, and so it is plausible to say that the state, economy and family is not really differentiated. But of course, it is foolish

to think that members of churches are all relatives, or employers and employees are relatives, or scientific researchers are

all relatives, or teachers and students are all relatives. Neither do they treat one another family members. When this

happens (the de-differentiation of family and politics for example) we have political dynasties, nepotism, palakasan system,

and its attendant corruption. When politics, economy, and family coincide, patrimonial and patronage relations ensue.

Some former activist-student (MM):

meron kc na part ng pag aaral ng sociology ang CO dun kc nagkakaron ng mas malaking idea and experience ang nasa

sociology. nagkakaroon ng mass base.. ofcors naranasan nten un lahat.. ung organize na na community may idea na sila

about social change... dun sa bagong area na papasukin sa interview pa lang makikita na may gusto silang sabihin o

mangyari meron silang nais iparating.. pero sabi ko nga hindi sila organiize kaya hindi nila alam kung panu magsimula...

maraming hinaing gusto ng pag unlad ng kabuhayan pero dahil sa mailap sa kanila ang salitang pagbabago na

manggagaling sa kalinga ng gobyerno ay tila nagsasawalang kibo sila.. kadalasan sa kanila alam na nilang hindi sila

papansinin ng nakaluklok.. bakit ko sinasabi ito.. yan kc ang nadadatnan natin sa mga area... kadalasan ang gumagabay sa

kanila ay teoryang dialectics.. kc un ang nababagay sa sitwasyon.. ang hirap naman kc basahin ang sitwasyon kung gagamit

tayo halimbawa ng iba kung wala naman tayo sa community ng mapepera.. siempre ibabatay ang pambasa sa area sa

kaagapay na pambasa sa teorya viseversa.. bakit kalimitan ay dialectics ang nagagamit na pambasa sa community.. hindi

kasi maiwasan na mayorya talagang probinsya ng pilipinas ay mahirap.. mula sa teknolohiya, transportasyon at kung anu

anu pa.. kung mayorya ng ating lugar ay ganun ang sitwasyon marapat lamang na sabihin nating ang bansa ay mahirap..

majority decides.. kung halos lahat na bumubuo sa pilipinas ay ganun ang sitwasyon marapat na same theory ang ggamitin

natin sa pagbasa sa lipunang pilipino.. halimbawang tayo ay nasa komunidad ng mayayaman anu kaya ang dapat nating

gamitin? para maipagtanggol ang kanilang panig ay akmang teorya para sa kanila ang dapat gamitin.. siempre naman

iharap mo sa kanila ang marxismo kundi mapalayas ka agad sa poster parent natin dun...

maraming pambasa ang sociology ng lipunan.. un nga lang use it in a proper places.. mahirap kc ipilit ang ibang teorya na

hindi namn talaga sumusunod sa galaw ng tao, pag iisip at nais na pang hinaharap.. ang subject na sociology ay hindi

marxismo lamang marami ito.. pero bakit halos lahat ay marxismo ang bitbit ng mag aaral sa sociology.. maaring ramdam

na ramdam kc nila sagad hanggang buto ang sitwasyon.. o dahil nakikita nila ang katotohanan ng ating sitwasyon sa

kanilang sariling mata... dati nabibigkas nila ang salitang kahirapan dahil nangyayari sa buhay nila ngaun iba na nabibigkas

nila na hindi lang pala sila ang mahirap marami pala.. nalalamann na nila ang relatibong pagkkaugnay ng sitwasyon nila at

sa iba pa..

wala naman makakatakas sa politika lahat ng bagay may politika.. hindi maiiwasang may politika sa sosyolohiya dahil lahat

ng institusyon ay nakapaloob sa politika.... ganun talaga eh.. gamitin nalang natin ang politika sa tamang paraan..

kung madami sa sociology ang gumagamit ng dialectics sa pagbasa ng lipunan at pantulong sa social change at sapagkat

hatag na hatag sa kanila ang konkretong batayan.. nasa kanila naman kung alin ang gagamitin.. kung halos lahat un ang

ginagamit alam na natin kung bakit.. mahirap diktahan at ibaliko ang katotohanan.

ECDR:

Totoong malakas ang appeal ng Marxismo sa mga mahabagin ang loob sa kalunos-lunos na kahirapan ng mga tao. Totoo

rin na tinanganan ng mga rebolusyonaryo sa iba't ibang bansa ang ideolohiya ng Marxismo para sa kanilang pakikibaka

laban sa mananakop at sa kanilang mga naghaharing uri, panginoong may lupa man sila o mga kapitalista. Hindi

matatawaran ang bagsik at talas ng pagsusuri ni Marx sa kapitalistang sistema at kung paano ito mapapawi ng isang

himagsikan ng mga uring manggagawa.

Pero ang lipunan ay mas komplikado kaysa sa tantya natin dito. Isa sa mga pangyayaring gumimbal sa mundo at sa mga

teorista ng panlipunang pagbabago ay ang Rebolusyong Iran noong 1979. Ang Iran noon ay isang republika na may

moderno at sekular na anyo. Sila ay pinamunuan ng mga pangulo (Shah) na madalas ay lantad na tuta ng Amerika. Dahil sa

krisis na dulot marahil ng problema sa pakikialam ng Amerika at ilan pang sangay-sangay na isyu, naglunsad ng "Islamic

revolution" si Ayatollah Khomeini, isang Muslim cleric na impluwensyal. Sa isang iglap, nagupo nila ang rehimen ng Shah at

pinalayas ang mga Amerikano sa Iran. Mula sa moderno at sekular nitong anyo, taliwas sa mga umaasang gagawin nila

itong sosyalistang bansa, ibinalik ni Khomeini ang Iran sa tradisyunal nitong kaayusan. Mga imam na ang supremo ng bansa

at hindi na mga politiko, at itinalaga nila na tanging Islamic values lamang ang iiral sa Iran at iniwaksi ang mga kultural na

impluwensya ng mga Amerikano. Ang repercussion ng rebolusyong ito ang nagpapalaganap ngayon ng tinatawag na

"Islamic Fundamentalism" na tila bumabalot sa ilang bansa sa Middle East. Paano ito ipapaliwanag ng mga conventional

theories of revolution?

Maraming sociologist na nabasa ko ang naniniwala na may mga teorya na sadyang "pangmasa" at mga teoryang sadyang

"pang-elite." Ganunpaman, walang one-to-one correspondence ang teorya at social class. Si Weber ay nagpanukala ng

konseptong "selective affinity" kung saan malayang pumili ang mga tao, regardless ng kanilang class background kung

anong teorya ang paniniwalaan nila at kung saang class sila mag-i-identify. Totoo rin na ang mga apologist ng kapitalismo

tulad ni George Soros ay mas pinipling maniwala sa benepisyo ng liberal democracy kaysa sa komunismo. Pero muli, hindi

ito automatic o natural.

Sa puntong ito mainam ipaliwanag kung bakit "art" din ang sociology at hindi lang "science." Sociology is art because it

creates new theories. In that narrow sense, as a creative endeavor, sociology is art. But the newly created theory will and

must undergo scientific scrutiny for it to be accepted as valid within the universe of sociological discourse. It would have to

be used in research and it must be able to reveal new problems and questions for it to have significant value to sociology. A

theory that can only propose one, two or three ideas cannot be considered as productive.

Ngayon, kung Marxism man ang gamit ng mga estudyante natin para sa kanilang CO o sa iba pang similar activities yon ay

dahil sa alam naman natin ang bias ng mga guro tulad ni Bobi, Dekong, San Juan, Ruben Dela Cruz, Jojo, etc. Bukod pa

dito, mas agresibo at mas madaming resources ang mga student groups under ng SAMASA na alam naman nating

impluwensyado din ng Marxism o ng MLKM.

Hindi ko sila masisisi kung ganon ang tendency nila pagdating sa sociology. Kaya nga lang, kung creative tayo mag-isip

sociologically, makikita natin na kahit ang ibang teorya na inaakala nating conservative o neutral at kaya mo ring gamitin

para ipaliwanag ang dahilan ng conflict at makapagbibigay-linaw din sa kung paano nababago ang lipunan at kung saan

manggagaling ang pagbabago. It's a matter of thinking creatively and out of the box, so we can realize that the structure of

any theory need not limit or determine our view of society. Again, a wise capitalist can turn Marx into his/her theoretical

friend just as a wise communist can turn Ayn Rand (the philosophical defender of capitalism) into his/her theoretical ally.

Kaya ko nasasabi na katamaran na mag-stick na lang sa isang teorya, kung kaya mo namang mag-isip pa ng iba at gamitin

ito productively. Para sa mga NPA, hindi nila kailangang i-criticize ang Marxism kasi mangangahulugan ito ng pagkwestyon

sa mismong dahilan kung bakit sila nag-NPA, at hindi ito maganda para sa kilusan. Tulad ng nabanggit ko, sa pulitika dapat

may isang stand ka, hindi ka dapat pabago-bago kasi mawawalan ka ng credibility. Pero sa sociology, kahit pagsama-

samahin mo ang sa una'y magkakasalungat na mga teorya, sa isang panibagong synthesis, ok lang. Kung mas

makakapaglinaw ito ng panlipunang realidad, pupurihin ka pa. That's one clear example of the distinction between science

and normative practices.

Some former activist-student (MM):

okay yan maige ang naiisip ng mga estudyante na makagawa ng bagong konsepto sa pamamagitan ng ibat ibang teorya

pero marapat na magkakaugnay ang teorya. kung sakaling mayroon talagang kayang gumawa nun dapat kaya niyang ma i

defend ang kanyang teorya sa mga dating kaisipan o teorya na maaring banta sa kanyang konsepto.

kailangan kasi makita ang stability ng konsepto. sana nga mayroong pilipino na makagawa ng bagong teorya kung meron

man na kayang mag isip ng paraan na hindi na kailangan ang arm struggle basta ba kaya ng konsepto nia magawan ng

paraan ang property sharing without if and buts... basta ba kaya niyang paglapitin ang agwat ng classless at sa mga

reigning full pledge ruling class.. basta ba kayang kontrolin ng kanyang konsepto ang pang aabuso.. ups.. meron ba nun?

ah.. sa cultural rev..

kung meron man sa mga sociologists ang makagawa nun malamang papalakpakan ko.. siempre cgurado na bugbog yun ng

maraming tanung na dapat ay kaya niyang sagutin.. at hindi dapat siya magtampo sa mga sociologists na may bitbit nang

marxismo na handang kumuwestiyon ng bawat ideyang nag eexists sa mga libro sa ating isipan at sa mga materyal na nag

uumpugan.. kc package na yan sa mga dialectics

kung meron mang mas madaming resources ang ibang grupo na may tangan ng marxismo ito ay nangangahulugan na

malawak ang kanilang mass based. mas malawak na mass based ay nangangahulugan na ang konsepto na tangan nila ay

siya ring tangan ng malawak na masa..

sa aking pananaw ang pagpapasya ng nakararami ang nagpapatibay at nagbibigay kapangyarihan sa kanilang

pinagtitiwalaan.

kung pinili nila ang konseptong marxismo ito ay dahil matibay na pagpapaliwanag sa kanila bilang masa. at kanilang piniling

panghawakan prinsipyo.. sabi ko nga sa mga naunang pahayag ko majority decides all. mas madaming resources mas

madaming ebidencia.. meaning nag mamaterial talaga ang konsepto.. at hindi isang simpleng konsepto lang.

totoong may influence ang ibang guro sa co o grupo ng mga estudyante sa sociology para sa co.. pero sociology tayo.. hindi

na tayo simpleng masa na makabasa o baSAHAN Lang ng teorya ay paniniwalaan natin.. tulad pa rin ng pag aaral at

syantipikong pag aanalisa bugbog ren naman sila ng tanung na kaya nilang sagutin... ang bawat estudyante sa sociology ay

may sapat na kaalaman upang kumuwestyon ng teorya...

kung silay naniwala sa prinsipyo itoy dahil nakikita nila at nadarama ang konsepto ng teorya. tulad ren ng iba hindi agad

tayo nainiwala kung walang sapat na basehan.. ganun ang sociologists. hindi niya lulunukin ang teoryang panghahawakan

niya kung hindi naman niya talaga ito naiintindihan talaga.

kung madami sa mga estudyante ay yumakap sa dialectics.. patunay lang na hindi impluwensiya ng grupo o mga guro ang

dahilan. ito ay dahil sa pagpapatotoo ng konsepto sa aktwal na sitwasyon.

base sa mga research ang mga nasa kilusan na nag criticize sa kanilang sarili at sa kilusan na kanilang kinaaniban ay ang

grupong lalong tumatag at dumami ang miyemro maging ang kanilang mass based.ginagawa daw nila ito upang mas lalo

pang mapaunlad ang sarili at kanilang grupo.

sa ganang akin.. tama lang naman yun..dun mo nga malalaman kung may basehan pa ba ang arm struggle o wala na.. dun

mo nga malalaman na nanlalamig ka na ba sa kilusan o hindi.. dun mo malalaman kung maaari pa bang ipagkatiwala mo

ang iyong sarili sa tangan mong teorya.. lahat ng bagay nagbabago ang saltang pagbabago lang naman ang hindi

nagbabago... ngaun kung nakita mo na wala nang basehan ang arm struggle bakit ka pa mag aarmas? kung nalaman mo

naman na may basehan pa anu sa tingin mo ang gagawin mo o mangyayari? ang pag criticize sa marxism ay kailangan

idaan sa konkretong materyal na batayan at hindi isang kaisipan lamang na walang basehan.

sa mga konklusyon ng mga researchers mas dumami pa nga ang naging miyembro nila sa ganung paraan dahil dun palang

sa kritisismo may pinapatunayan na ang kanilang konsepto.

ECDR:

I agree, except for the idea of "majority decides all," o "majority rules." Sa ilang daang teachers sa PUP at sa iba pang

paaralan, ano ang ratio ng may kiling sa Kaliwa kaysa sa Sentro o sa Kanan? Sa ilang libong estudyante sa PUP, ano ang

ratio ng nare-recruit ng mga politically oriented organizations? Siguradong malayo sa kalahati ang porsyento kasi kung

ganoon, malamang mga maka-Kaliwa na ang BOR ng PUP.

Sa bilyong tao sa mundo, ilan ang by default ay mas sa liberal democracy chenes ang kiling? Nagkaroon ng wave of

Marxist-inspired revolts at revolutions sa 1st half ng 20th century pero in recent decades nakapanumbalik ang liberal

democratic at neoconservative regimes. Madami pa rin sila ngayon, majority pa rin tulad ng dati. Kung "majority rules" o

"popularity rules," ibig bang sabihin mas gusto ng marami ang liberal democratic-capitalist order kaysa sa isang Marxist-

inspired na regime?

It's a good thing that the word DIALECTICS is enjoying currency here. I'll just leave a word from the old master dialectician

himself, Hegel, for all to think about: "THE RATIONAL IS REAL, THE REAL IS RATIONAL."

Some former activist-student (MM):

ilan lang naman ang BOR sa PUP, pero sa simpleng pagkiling ng mga estudyante na huwag itaas ang tuition.. lahat

tumugon sa mga paanyaya.. na sino kaya ang nagsimulang kumalampag.. sa interes ng mag aaral namayagpag ang boses

ng mga estudyante... kahit gusto talaga ng BOR na itaas ang tuition.. hindi nila itinuloy ang pagtaas.

madami rin kasi ang tahimik.. pero pag nagsalita sila malakas. at kadalasan ang tahimik na yan pag kina ilangan ang boses

ng tahimik nagsasalita sila.. at base sa karanasan pag humingi ng suporta ang makakaliwang political org. sa silent

majority.. tumutugon cla. baket? kasi ang interes ng makakaliwang politikal groups ay sa interes ng nakararami kaya

tumutugon ren ang tahimik at bagaman hindi umaanib sa makakliwa subalit nagagwa nilang maki join forces for a cause. at

nagsisilbing boses ng makakliwa at estudyante.. yan ang mayorya.. ang mayorya ay ang masa.. ang masang yan ang mass

base ng makakaliwang politikal org. group.

may mga tao kasi na na umaanib upang magbigay serbisyo. sa grupo ng makakaliwa ang bawat kasapi ay hindi nagbibigay

serbisyo para sa grupo lang. ang interes ng makakaliwa ay interes ng masa. kung ganun may pagkakaugnay ang dalawa..

grupo, masa. ang nasa gitna ay miyembro na nagpapatotoo ng "serve the people". ang indibidwal sa grupo ay kumikilos

para sa masa.. halimbawa sa pup activist group at mga estudyante. para maging buo at konkreto ang boses ng masang

estudyante ay kailangang makapag participate ang malawak na masang mag aaral sa sitwasyon for example tuition fee

hike.. ang partisipasyon ay maaring sa signature campaign donation box pposter making slogan teasers pag attend sa mob

at kung anu anu pa.. anu man ang porma ng partisipasyom maliwanag na sila ang unang makaka benepisyo ng kanilang

pag participate..

anuman ang paraan nila.. hindi mo sila maririnigan na i broadcast ang kanilang ginagawa. maliban nalang kung kausapin

mo sila.

ang pagsususri sa mga kilos ng estudyante ay magsisilbing gabay kung paanu mo sila mapapakilos batay sa kanilang interes

siyempre..

ang pagkilos ay may ibat ibang anyo o kaparaanan.. kaya marapat mong suriin kung anu ang nais nang masang estudyante

at ang nais ng makakaliwang grupo sa pup kung mag ka ugnay upang malaman mo kung bakit nagiging isang tinig ang

mga aktibista ng pup at boses ng mga mag aaral kapag hiningi na ng pagkakataon.

On the topic “Anu-ano sa mga ideya ng Marxism ang applicable pa ngayon at ano ang hindi na?”

ECDR:

I feel bad that I made it appear as though Marxism has been sidelined and relegated to the margins of contemporary

sociology. On the contrary, Marxism is still alive. Para sa mga Marxista, eto siguro ang magandang open-ended na tanong:

I-discuss natin kung ano sa mga Marxist ideas ang applicable pa at ano yung mga kaduda-duda. Let's make this a healthy

practice of reflection on our favorite theory.

Some old student-activist guy (GV):

applicable?

kaduda-duda?

di ko gets ung term na kaduda-duda. napaka kolokyal.

Some new young Sociology instructor (JA):

applicable- materialist conception of history specifically how the substructure largely affects the superstructure,

contemporary theorists: Marvin Harris and Stephen Sanderson-their arguments are still convincing, however, they dissociate

themselves from the theory of change (i.e. revolution) connected to dialectical materialism

ECDR:

Kaduda-duda -- ang ibig kong sabihin ay "mahirap paniwalaan"

Administrator:

anung example ng mahirap paniwalaan?? please site an example pls.....naguguluhan po ako eh..(Admin B.)

ECDR:

No way, mahirap paniwalaan na hindi niyo alam ang ibig sabihin ng salitang Tagalog na "kaduda-duda" at kailangan pa ng

example ng mahirap paniwalaan. Eto mismo ang example ng isang bagay na kaduda-duda. Napaka-common ng gamit ng

salitang ito para hindi maintindihan.

Administrator:

broad kasi masyado eh...sige na please....(Admin B.)

Some new young Sociology instructor (JA):

kaduda-duda- universal equality, no stratification, no religion, that in a communistic society we will be able to realize and

actualize our species being, and that communism is realizable

Administrator:

bakit naman nasama ang universal equality sa kaduda duda?aber?..(admin b.)

Some old student-activist guy (GV):

ahahahahaha... cheers!

ECDR:

Yon pala yon, akala ko naman ang magulo ay yung meaning ng salitang "kaduda-duda." Nagsimula kasi sa comment ni GV

na colloquial yung "kaduda-duda" at hindi ma-gets, samantalang ang mga colloquial words nga ang pinakamadaling

intindihin. So hindi pala tungkol sa salita ang problema, kundi sa mga examples ng kaduda-dudang idea sa Marxism.

Sir JA, you almost hit the spot, except that those are not the exact words (again, Words!) that Marx would have used. I

believe the actual phrase is "end of class society" or "end of class struggle." As for stratification and religion, those are

secondary things to the resolution of class struggle, though you can extrapolate that stratification (based on classes, and

not on other factors mentioned by Weber such as status-stratification and power-stratification) is expected to "wither away"

with the end of class society.

Magiging distorted siguro ang discussion tungkol dito kung sa mga terminong "universal equality," "no stratification," at "no

religion," iikot ang mga arguments. Let's just stick to the "end of class society" or "end of class struggle."

At bilang follow through, isa talaga ang pagpawi ng tunggalian ng uri ang pinagdududahang Marxist idea dahil batay sa

historical experiences ng Russia, China, Vietnam, Cuba, etc (isama mo na siguro ang North Korea) hindi naman nawala ang

uri, bagkus ay napalitan lang ang mga kapitalista sa itaas ng social hierarchy ng mga government at/o party bureaucrats.

Though there were very significant improvements in the lives of the workers during these periods of socialist/communist

experiment, the disappearance of their oppressors remains to be seen.

Administrator:

so anung ibig mong palabasin Engels? walang kwentang magrebolusyon? (Admin b.)

Some old student-activist (AEM):

Hmmm...Wala pang nasasagot sa tanong ng TS..

ECDR:

Heavily value-laden ang tanong kung may kwenta o wala ang mag-rebolusyon. Kung pagbabatayan ang 20th century

Marxist revolutions, long shot i-conclude na nawala ang class division sa mga bansang naglunsad nito. Ngayon, para sa'kin,

hindi interes ng sociology na sabihin kung may kwenta o wala magrebolusyon. Ang mas mahalagang tanong siguro ay ano

sa mga desired objectives ng Marxist revolutions ang na-achieve at paano ito na-achieve? Ano ang mga repercussions nito

ngayon sa kasalukuyan? Conversely, dapat ring tanungin kung bakit hindi na-achieve ng Marxist revolutions ang ilan sa mga

desired objectives nila at ano ang chances na ma-achieve ito given the present condition?

Although this is a cheap analogy, maikukumpara ko ang tanong na yan sa tanong na may kwenta pa bang magpadala ng

basketball contingent sa Asian Games o sa Olympics kung di naman natin matalo-talo ang China? Kung patriotic ako,

syempre sasabihin ko "Let's keep on trying! Try and try until we succeed!" Pero para sa mga nagpapaka-realistic at hindi

ganon ka-interesado sa sports reputation ng Pilipinas, sasabihin na lang niya sigurong "Wag na tayo mag-abala, ngayon pa

nga lang eh di na tayo manalo-nalo sa Iran at Korea, paano pa ang China?"

Some old student-activist (AEM):

"Kung pagbabatayan ang 20th century Marxist revolutions, long shot i-conclude na nawala ang class division sa mga

bansang naglunsad nito."

-I don't think every Marxist revolution'scan be equated to end the class struggle, although 'yun naman talaga ang layunin

nito. Hindi mo pwedeng sabihin sa mga workers or peasants na "ok let's end this struggle. let's end our hardships. ;ets end

the class struggle." Kaya nga merong stages ang revolution.

All of them revolutions are just socialist revolution. Winawasak lang nito ang lumang sistema at pinalitan ng sosyalismo. It

doesn't mean that you won your Marxist revolution eh communism na ang sistema ng bansa mo. Kaya nga mas mahirap sa

socialism dahil kailangan mo pang lalaong bantayan na makabalik sa leadership ang mga pinabagsak mo nang ruling class.

Well, mabalik tayo sa tanong. Of course, Marxism is not an absolute theory. Doon pa lang sa kanyang dialectical

materialism, sinasabi na nyang hindi siya absolute. Always synthesize (historically) from thesis and its anti-thesis.

I think Marxism is more of a guide than an absolute theory.

Some old student (TNM):

sabi nga ni Marx "ang kasaysayan ng lahat ng umiiral na lipunan ay kasaysayan ng mga tunggalian ng mga uri.". Isang

labanan na sa bawat pagkakatao'y nagwawakas, kung hindi man sa rebolusyunaryong rekonstitusyon ng lipunan sa

kalahatan, ay sa pagkakawasak na komun ng nagtutunggalian mga uri.

at sa bawat indibidwal na uri, sa grupo o saray sa loob ng isang uri, nagpapakita lamang na ang "bawat tunggalin ng mga

uri ay tunggaliang pampultika".

Administrator:

@Engels: so mas ganun pala?? tandaan mu na lang ang system at class struggle..mukhang nasagot naman ata ang tanung

mo...papalag ka pa? :P

Some new young Sociology instructor (JA):

ako papalag. kung ang ibig sabihin nyo ng class ay based sa private property, MEDYO mawawala nga yung division ng

haves at have nots. Pero kung ganun lang ang basihan natin ng pagtingin ng power sa class, marami tayong hindi

makikitang bagay. Maganda nga na centralized ang control ng property, pati operation. Pero thats the problem, centralized.

lahat ng modernong lipunan, para maging efficient papunta lahat sa bureaucratization, maski mga socialist countries may

bureaucratic structures. Hanggat may bureaucratic structure hindi magkakaroon ng equality. Kailangan ng bureaucratic

structure para maging productive at efficient ang pamamalakad sa buong sistema. Ang problema sa isang bureaucratic

structure, na malinaw na nakita ni Weber, lahat ng resources concentrated sa isang "elite" structure. Isama natin yung

rituals ni Durkheim at Reification ni Burger. Hanggat may tao, at ang tao ay nagkakatipon, natatuon ang atensyon sa iisang

bagay na sumisimbolo sa pagiging isa nila (collective conscience)--rituals--malaki yung tendency ng reification (and here

comes power as a significant element of social life). Ang tanong, cnong kumukontrol ng knowledge production (i.e. ng

nireify, kung anong nireify at kugn anong hindi nireify), malinaw na nakita ni Marx na ang kumocontrol ng means of mental

production ay mga elite. Ang elite ay kahit sinong tao o GRUPO ng tao na nasa taas ng isang social structure. Lahat ng

society, maski primitive, may stratification (pero hindi nakabase sa property kasi hindi pa kaya ng mode of production nila),

lahat ng society may elite, depende pa sa kung cnong magkokontrol ng means of mental at ritual production, worst, kapag

concentrated yun sa isang structure na para bang cla na ang tagapagdefine ng truth, at lahat ng kumakalaban ay

ipinapapatay o pinapatahimik. Walang society na hindi stratified. According kay sir dekong, ginamit ni Marx ang notion ng

communism as an IDEAL TYPE, long before Weber invented the term, para maging analytical devise natin sa pagsukat ng

socio-material condition sa KUNG GAANO NA BA TAYO KALAYO SA IDEAL (i.e. Communism). In short, communism is a

UTOPIA, unrealizable, "class' (not only that based on property but also in authority, prestige, control of material resources)

struggles are endless. Ang majority ng population ay APOLITICAL, bagamat may mga provisions daw na ineenable cla na

makipagparticipate sa planning, dahil KAILANGAN NILANG MABUHAY at gumawa ng mga immediate na bagay na

ikabubuhay nila, hindi katulad ng isang SPECIALIZED sector ng lipunan na nabubuhay para magisip, magplano, at

magpatakbo. kahit sa mga socialistic countries, the great majority of the population are apolitical, worst, many are not party

members. Im not opposed to the possibility that a revolution could radically change all established social structures, its just

that some social structures (i.e. social stratification) are inextinguishable, especially na ang dami dami nang nangyari sa

mundo na imposible na tayong bumalik sa panahon ng primitibo kumonismo. Ang natural resources ay limited, totoo nga na

karamihan sa kanila ay controlled at pinakikinabangan ng elite, pero kahit magkaroon pa ng equality, na isang kaduda-duda

ring salita, the fact still exist that they are limited (if your a materialist, you should also know this) and some will be

allocated "more" and others, with "lesser" amount. Totoong sa isang socialistic na bansa ang social mobility ay mabilis at

unstable (i.e. ang manager ay pwedeng maging tindero, manggagawa etc. vise versa), pero the fact still exist, na kung

gusto mo ng productivity at efficiency, lalo na sa isang lumalaking populasyon, kailangan mong iformalize ang ilang sa mga

structures, in short, ibureaucratize, and bureaucracies have power hierarchies.

Some old student-activist (AEM):

"...especially na ang dami dami nang nangyari sa mundo na imposible na tayong bumalik sa panahon ng primitibo

kumonismo."

>sino ba nagsabing babalik tayo sa primitibo komunismo?

Some new young Sociology instructor (JA):

kaya nga imposible eh, sa primitibo komunismo lang naman kasi posible ang malapit na kundisyo ng equality

Some old student-activist (AEM):

Bakit nga babalik sa primitibo komunismo? I mean babalik ba dyan sa system na yan?

So hindi 'yan Primitive Communism. At sa pagkakaalam ko, hindi ka babalik sa primitive communism. Paakyat ka sa

communism.

>Yang sinasabi mong Utopia ang Communism, I don't think that's an advisable term. Come to think of it, kahit ang

pagtravel around the world ay pwedeng tawaging "Utopia" sa panahon nina Magelan, or Feudalism at that stage of society.

Gayundin, "Utopia" ang tawag sa pangangarap noon ng sangkatauhan na makarating sa buwan, or sa space. Pero nangyari,

di ba.

Maaaring mahirap ngang talusin sa panahon ngayon kung Utopia nga ba o hindi ang Komunismo. Pero hindi ko sinasabing

tama ka. Hindi pa ito kayang patunayang tama o hindi dahil hindi pa naman ito nararating ng tao, gayundin ng kamalayan

ng tao. Dahil kasabay ng pag-unlad ng lipunan ang development ng utak ng tao (remember, you are utilizing only a minute

part of your mind) pwedeng at this stage of society is "Utopia" pa nga siya. Ang dulo nito ay dahil hindi pa kayang isipin ng

isip ng tao. Pwedeng kaya mo naiisip yan any dahil kabilang ka sa mga taong 'yun.

Parang sa lumang stages of society. Whatever thinking that belongs to the higher society than theirs, they presume it as

insane. At this point, kaming naniniwala na possible ang abolition of class (the primary objective of class struggle), could be

insane (pero it doesn't mean na ikaw ay "sane").

Some new young Sociology instructor (JA):

abolition of class, sa sense ng PRIVATE PROPERTY, posible, ang sinasabi ko yung stratification in general, especifically

power, authority, prestige, control of material, mental, at ritual resources kaya ko nasabi na utopian yun. hangat may

society, at nirareify yun, at may elite (kahit hindi nakabase sa private property), imposibleng magkaroon ng universal

equality

pwede nating malessen yung mga ganong forms ng stratification, ang imposibleng burahin, ang stratification, kasi feature

na yung ng society, at ng social existence ng tao. at dahil hindi mageexist ang society ng walang degree ng stratification,

imposibleng magkaroong ng universal equality. Pwedeng flimsy, pero the fact still exist na meron.

Some former philosophy student-activist (XA):

Ang segurado lang sa kasalukuyan at sa panghinaharap ay ang lahat ng bagay ay nagbabago " change is inevitable".

Umuunlad ang kasanayan ng tao at ang kakayanan niyang mag-isip ganon din ang implikasyon nito sa lipunan na kanyang

ginagalawan. Sabi nga habang nililikha ng tao ang kasaysayan, hindi nya alam na nililikha nya ito.

Some young Sociology instructor/activist (AK):

putaragis tunggalian yan o ...next tym pag maulan uli ,sali ako...o kaya pagwala ng nanghohostage at pumapatay ng

inosente.

Some old student-activist (AEM):

Its your mind-consciousness that speak. Nasabi ko na, mahirap isipin 'yung mga bagay na hindi pa abot ng kamalayan mo.

Kung ang premise mo ay hindi pwede ang unversal equality dahil merong stratification bawat society, well, it's you opinion.

As far as materialist on me is concerned, if your mind has been made up (humanism), if everybody become a complete

man, you don't need a society to infuse social control or punishment. But thinking of it, it is a utopia as what you have said.

Mind development coincides with the development of society. If you're a complete human, with no ideas wahtsoever of

exploitation and negative traits, there's no need for government, no need for social structure.

That society is a grand structure. A society guided by the goodbeing of a complete human, and no social structure.

Some new young Sociology instructor (JA):

yung dulo ng sagot mo agency-structure yun, umuunlad nga ang isipan ng tao, no doubt, pero may mga general patterns,

at ang mga general patterns ay likha ng tao, at ng pagiging tao sa loob ng isang lipunang hindi naman nya tuwirang ginawa

ang kulit ni sir aga =) teka yung sumagot pagkatapos kay sir aga, pwede paki tagalog, dinugo ako, pakiayos yung sentence

construction nakakalito

Some former philosophy student-activist (XA):

Ang istraktura na yan ay likha ng Deyaliktikong Materyalismo kung saan umusbong ang tunggalian ng kaisipan, mula sa

kalikasan at ng tao, tao at ng tao.Dito nabuo ang tinatawag nating lipunan mula sa tungngalian at ng kanyang karanasan

bilang umuunlad na tao

Some new young Sociology instructor (JA):

oy hindi ah, sinong nagsabi? maski si Marx may ganyan

Some former philosophy student-activist (XA):

Iho ang aking mga pawang mga sinasabi ay itinuturo ko na.

Some new young Sociology instructor (JA):

maski ang mga guro ay nagkakamali

Some old student-activist (AEM):

@John. Ako ba 'yung sinasabi mong sumagot pagkatapos kay Sir Aga? 'Yung nakakalito kamo 'yung construction?

Some new young Sociology instructor (JA):

eh nalito ako eh sorry

Some old student-activist (AEM):

You mean sentence construction? I don't think something's wrong with them. Mababaw pa nga 'yan. You need to practice

more, as an Instructor of Sociology, by reading some hard-to-find (in this country) socio books at least. You badly need it.

Some new young Sociology instructor (JA):

i have been reading them, its just that your sentence constructions are vague

time out muna, tutulog na ako maaga pa pasok ko bukas, thanks sa magandang discussion. Im not intending to insult

anyone, its just that nalito lang ako sa pagkakakaconstruct ng sentence. I have my own flaws, especially in spelling, and i

admit that. =)

Some old student-activist (AEM):

Vague? Now you're arguing me with my grammar. Oh come on, grow up. Pinagtyagaan ko ngang basahin 'yung mahaba

mong reply na mali-mali ang grammar. Maski tagalog mali pa rin. Check your own muna iho.

Same here

ECDR:

Tignan niyo na, sabi ko na't hindi dapat yung terminong "universal equality" ang gamitin, buti at ini-specify na sir JA ang

ibig niyang sabihin. Magandang habit na dine-define ang terms para mabawasan ang misunderstanding. At tip lang,

pagsasayang lang ng oras na magpunahan sa grammar dahil for the most part naiintindihan naman siguro ang mensahe

kahit bali-baliko ang sentence construction o spelling. Nagkakapersonalan pa tuloy.

Tungkol sa "pagpalag," hindi naipapanalo ang argumento sa pamamagitan ng pangbu-bully at pag-short cut ng mga

argumento.

I just have to reiterate my point so you can see where I stand in the issue of whether revolution is useless or if class

struggle could possibly end. Those things REMAIN TO BE SEEN, subject to EMPIRICAL VERIFICATION, which means the

only way to validate them is to ACTUALIZE them. Now, for the mean time, what sociologists can do is to outline the

conditions of possibility of the Marxist ideals. Marx gave clues and chief of these is the abolition of private property. The rest

of his suggestions contained in the Communist Manifesto reveals the other necessary prerequisites for the "communization"

of (capitalist) society.

The critique of whether capitalism would eventually collapse and will be replaced by socialism then communism is not my

own original critique. Just pick up any mainstream sociology, political science, anthropology and economics textbook and

you'll read the same observation. I'm just confirming that it's one of the main contentions against Marxism.

Based on the flow of the discussion above, I guess it now becomes clear that the "truthfulness" of Marx's suggestion that

class struggle will end with the victory of communist/proletarian revolution and with the withering away of the state is

subject to hope and faith than in anything else. The Hegelian strain in Marx's thought ("change is inevitable;" "capitalism's

inner contradiction will lead to its doom;" "the subjective conditions will change the objective conditions especially when it's

ripe for change") provides the optimism of Marxists, then and now. Sociology, I believe, is not primarily interested in

providing hope for change, as much as it is interested in defining the CONDITIONS OF POSSIBILITY FOR CHANGE. With

this, we put aside the question of whether revolution is useless (that's not my point in the first place when I said "remains

to be seen).

In addition, to comment that criticizing the "failed prediction" of Marx that class struggle will end with a

Marxist/communist/proletarian revolution is a form of dogmatism (because there are still stages of revolution to follow), is

to be blind in a paradoxical way. Ang pag-iinsist na "Huwag muna husgahan ang resulta ng komunistang rebolusyon sa 20th

century dahil may 2 stages pa itong pagdadaanan (Lenin) o ito ay permanente (Trotsky?) bago lubusang makamit ang

features ng isang communist society"-- hindi ba't ito'y porma (din) ng dogmatism? Paano naman nakasigurado na dadaan

nga sa 2 stages (at 2 stages lang ba ang pagdadaanan?) ang revolution bago tuluyang magtagumpay? Sabi nga ni Lenin

hindi dogma ang Marxism kundi guide sa action, pero sino ba ang nag-innovate sa mga teachings ni Lenin at Mao? Ano ba

ang mas kapansin-pansin ngayon, ang pagsunod kay Lenin at Mao at pag-iwas sa "modern revisionism," o ang malalimang

"review" at "rethinking" ng mga kaisipan nila? May nakalikha na ba ng bagong "revolutionary strategy" bukod sa mga

nasubukan na ni Lenin at Mao (urban insurrection at PPW)?

See my point, you're labelling MY ARGUMENT as dogmatist based on YOUR own ARGUMENT'S dogmatism. That's a

beautiful paradox. Love it.

Some old student (TNM):

Totoong ang concept ng class ay nakabatay sa ownership of private property (i.e., the means of production). Class

hierarchies are fundamentally based on economic relations. Pero hindi one way (hindi solely based upon the economic base

structure) ang pag-determine ng class. May dialectical na relasyon ang economic base sa political and cultural

superstructures ng lipunan.

Totoong kung sino ang may kontrol sa ekonomya ay siya ring maghahari politically and culturally, in general. Pero ang

kontrol sa economy ay nagagawa sa pamamagitan ng political control, i.e., the state (see the dialectics?). Kaya nga ang

main task ng kahit anong rebolusyon ay agawin ang political power dahil ito ang pangunahing instrumento ng isang class

para hawakan ang economic power. Therefore, kapag nagrebolusyon, ang immediate na nareresolba ay ang transfer ng

economic and political power mula sa isang class tungo sa ibang class.

Ngunit di dapat makalimutan na bukod sa ekonomya at pulitika ay nariyan ang napakamakapangyarihan ding superstructure

ng kultura. Sa lipunang sosyalista, nagiging mapagpasya sa determination ng class (socialism is still class society) ang

pananatili ng cultural influences ng lumang sistema. For one, dito nagmumula ang peligro ng muling paglitaw ng burukrasya

sa lipunang sosyalista. Yung mga malalagay sa mga pusisyong administrative at managerial ay may (class) tendency to lord

it over society at umangkin sa mga pag-aari ng lipunan. Sa karanasan sa mga bansang naging sosyalista (USSR noon, China

hanggang ngayon), mismong mga Communist Party leaders ang naging bureaucrats—ang bagong elite o bagong burgesya.

So base sa karanasan sa kasaysayan, hindi entirely unfounded ang mga pangambang inilahad.

Ano ang dapat gawin? Sa analysis ng mga nangyari sa USSR noon nabuo ni Mao ang kanyang teorya ng nagpapatuloy na

rebolusyon sa ilalim ng diktadura ng proletaryado. Ang nagpapatuloy na rebolusyon ay tumutukoy sa rebolusyon sa

larangan ng kultura. Tuluy-tuloy na ideological remolding ang objective nito para bakahin ang makauring impluwensyang

pangkultura ng lumang lipunan. Ang layunin dito ay pagresolba sa differences between intellectual and manual labor,

kalunsuran at kanayunan, bago at luma through ideological struggle. Ang struggle na ito gagawin kapwa sa paraang

theoretical at practical (syempre mga pag-aaral at rotation ng mga tao para makaranas ng iba’t ibang trabaho sa iba’t ibang

setting). Ang pangkulturang rebolusyong ito ang magiging pinakamamasalimuot na aspeto ng pakikibaka para kamtin ang

komunismo (mahabang-mahabang panahon ang tiyak na gugugulin dito).

ECDR:

Totoong masalimuot ang cultural revolution, at maraming namatay talaga during the Great Proletarian Cultural Revolution ni

Mao. Buti at ni-raise to ni TNM, kasi ito ay magbubukas sa iba pang question pagdating sa etika at sosyolohiya.

I believe Marx said something like "no social order ever disappears until there is room for the productive forces from the

womb of the old society to develop." Ang nangyari siguro sa Russia, o mas sa China, ay sapilitan(?) na pag-i-institute ng

bagong kultura para ma-combat ang vestiges ng bourgeois culture, dahil siguro aware sila na malaking lundag ang nangyari

mula sa kanilang traditional-feudal social order papunta sa authoritarian socialism. Magandang suriin dito ay kung gaano

kaposible o hanggang saang extent pwedeng maging successful ang isang uri ng state-engineered cultural revolution.

Mayroon din itong ethical dimension, at ang ethical question siguro ay dapat bang mag-suffer ang mga taong hindi

makakasunod sa state-engineered cultural revolution?

Some old student-activist (AEM):

@ engels:

"See my point, you're labelling MY ARGUMENT as dogmatist based on YOUR own ARGUMENT'S dogmatism."

>I don't think na may nagsabi sa 'yo ditong dogmatist ang argument mo. Don't put words on our mouth, alright. If you feel

we accused you as dogmatic, so be it. Pero wag mo sabihing sa 'min nanggaling 'yang paratang na 'yan.

And wala kaming binabanggit na hanggang 2 stages lang ang revolution. Kung ang tinutukoy mong 2 stages ay ang

formulation ni Lenin, well, hindi rin doon lang naman nagtatapos ang class struggle, in case you don't know.

Nasabi ko na, Marxism is more of a guide than an absolute theory. If you are pointing/defining/analyzing his works word for

word, then it's up to you.

Furthermore, you said :"Sociology, I believe, is not primarily interested in providing hope for change, as much as it is

interested in defining the CONDITIONS OF POSSIBILITY FOR CHANGE."

> So, ano ang role ng sociology? Kung gusto mong gamitin ang sociology hindi para baguhin ang lipunan tungo sa

ikabubuti nito ( of course, it's relative kung paano ka titingin), it's your choice. Let us just reiterate that we want to use

sociology to offer something better for the welfare of the people. Ayaw namin 'yung alam mo na nga 'yung lipunan, kaya

mo na ngang ipaliwanag ang mga kilos at galaw sa loob nito, hindi ka pa rin gagawa ng paraan para baguhin ito.

Sabi nga ni Marx,"The philosophers have interpreted the world, but the point is to change it."

We will never look into sociology as a mere academe. It will always be a tool for change.

ECDR:

AEM, hindi sa particular na discussion page ko nakita yung pasaring sa'kin na dogmatic ako at isang tao lang ang nagsabi

non--isa sa mga administrator ang nagpost sa wall ng fan page na to. Hinahanap ko pa uli yung post niya kasi mukhang

natabunan na sa dami o baka binura na. Pagkakatanda ko kasunod yon ng post na to nung Monday:

"di talaga ako makaget-over sa discussion kanina, how to end the class society?? nakakaloka! anu ba daw ba ang

pagkakaintindi nila sa class society? at paanu ito mawawala? paglalasunin na lang kaya???what do you think? ---(admin B)"

Dapat pala ini-specify ko na na si Admin B ang pinatutungkulan ko. Binanggit kasi sa post niya na dogmatic yung paraan ng

pagtingin at hindi raw kasi consistent yung paliwanag. Nung nabasa ko yon, wala akong ibang maisip na pinatutungkulan

kundi ako kasi ako yung nag-initiate ng topic na to.

Anyway, yung pananaw mo na ang sociology ay dedicated sa pagpapaunlad ng lipunan, maraming beses ko nang sinagot

yan sa iba't ibang discussions dito. Kung interesado ka malaman ang position ko sa argument na yan, pakibasa na lang

yung mga comments ko sa ibang topics. Nagsawa na ko ulitin eh.

Some old student-activist (AEM):

Ok Engels. Pero I think you should address it to the proper persona.

And, wala rin akong sinabing sociology should be dedicated sa pagpapaunlad ng lipunan (again, you are putting words into

my mouth). Let me quote myself:

"Let us just reiterate that we want to use sociology to offer something better for the welfare of the people. Ayaw namin

'yung alam mo na nga 'yung lipunan, kaya mo na ngang ipaliwanag ang mga kilos at galaw sa loob nito, hindi ka pa rin

gagawa ng paraan para baguhin ito."

;at,

"We will never look into sociology as a mere academe. It will always be a tool for change."

From my statement, wala akong pananaw na "sociology should be dedicated sa pagpapaunlad ng lipunan." Dahil kung

gano'n ang pagtingin ko, sarado na ako sa iba pang diskurso (notice how you put the word "should"). Ang sa akin ay kung

papaano ko gagamitin ang sociology to offer something better for the people. Those two have very much different meaning.

And 'yung mga sagot mo, I won't bother to backread it, I'm sorry. Matagal nang usapin 'yan sa school of thought ng

sociology. More or less, 'yun din naman ang mga sagot mo.

Administrator:

ay panalo sa sagot ang Alvin...very well said! i love it! :P oo nga kahit kaya mu namang ipaliwanag ang lahat kung wala ka

namang initiative para baguhin ang lipunan...wala ring kwenta..para ka lang kampanerong kuba na patugtug ng lumang

kampana...:P

ECDR:

It's a matter of reading between the lines. There's a superficial semantic difference but looking at the totality of your

comments, they come closer to meaning almost the same thing, especially when you quoted Marx's famous eleventh thesis

on Feuerbach.

I'm a bit disappointed but not surprised that no serious attempt was made to radically rethink the basic propositions of

Marxism in order to contribute to its development as a theory. I guess the majority here are just complacent (an

understated adjective) to rely on the self-validating elements of Marxism (read: praxis and dialectics). How come Marxists

(of any variant) claim to have been engaged in praxis and have been thinking dialectically but Marxism still is found wanting

among contemporary philosophy and sociology, not to mention its efficacy as a revolutionary strategy? It's lame to just

rationalize that it's not absolutely correct (of course, nothing is absolute correct), that it's just a guide, that praxis is what

will make you realize its truthfulness.

When Marxists are put on trial, I believe they should explain themselves in a language or perspective that would satisfy its

critics without saying that its critics are just blinded by bourgeois ideology. It's like asking Christian preachers why we

should believe in Christ's ability to save our souls, and they respond by saying because Jesus said so in the bible and if you

don't believe it you'll go to hell.

So much for "sociological" discussion.

Administrator:

hahaha! smile na lang ako....:D Mabuhay ang mga Sosyolohistang nais mabago ang lipunan! Ania! SOSYOLOHIYA!!

ECDR:

Yon na. Kapag wala nang masabing bagong ideya para i-improve ang Marxism, mag-resort na lang sa pag-quote ng

eleventh theses ni Marx, at umasa na iju-justify na lang ng dialectical movement ng kasaysayan balang araw ang ikinikilos

ngayon sa larangan ng praktika. Favorite theory talaga, ni hindi man lang ma-entertain ang pagiging kritikal sa binansagang

pinaka-kritikal na teorya. Ingat na ingat na parang mumultohin ni Marx at ng mga maralitang api kapag naging kritikal sa

Marxismo.

Wala akong napala sa pag-oopen ng topic na to. Walang gustong seryosong mag-reflect sa prospects ng Marxism sa

panibagong panahon. Uunlad ang pilosopiya at sosyolohiya at revolutionary theory at practice kapag ganyan. Bawal

magduda. Matakot sa modernong rebisyunismo. Bakahin ang burgis na kamalayan (lahat ng hindi itinuro sa mga ED).

Palakpakan. Yehey.

Some old student-activist (AEM):

@ Engels. Masyadong grand ang pangarap mo. From your own words, if you want that "serious attempt to radically rethink

the basic propositions of Marxism in order to contribute to its development as a theory", why don't you do it? Magaling ka

sa teorya di ba? Baka naman ikaw lang ang hinihintay para madevelop ang Marxism.

Kung marami kang pag-aalinlangan sa mga tenets ng Marxism, may pamalit ka ba? And in case you don't know, may mga

serious attempt ang mga western philosophers/sociologists/economists, etc, gaya nina Zizek at Eagleton na "-i-rethink" ang

mga basic propositions of Marxism. Of course, kahit mabasa mo ang mga 'yun, hindi rin naman mababago ang position mo,

di ba?

So ano ba ang gusto mong mapala dito? Your so-called "intellectual masturbation"? Gaya ng pangunahin n'yong ginagawa

noon pang panahon n'yo sa ASAP?

Further, 'wag mong isipin na lagi kaming nagreresort sa mga quotes ni Marx. Ayaw lang naming patulan pa 'yang problema

mo. Hindi namin idedetalye sa 'yo ang mga counter-thesis namin sa mga pinagsasabi mo (para ano pa di ba? hindi ka

naman maniniwala). Sa simpleng paliwanag pa lang, nasagot na namin 'yan sa thread na ito,we just don't want to explain it

word for word and "by the book." "Matalino" nga ang mga termino mo, hindi ka naman naiintindihan ng pangkaraniwang

reader.

Let's face it. Alam nating magkaiba ang position natin. At alam mo ring wala kang mapapala kapag kami ang sumagot. Are

you still wanting na mababago mo ang position namin? I don't think so. From the very start, alam din naman naming

ganyan talaga ang position mo. We don't just think we can let this topic be ignored knowing some socio students might

read this. At least they can choose whom they will believe in.

And, hindi rin kami natatakot sa modernong rebisyunismo. Hinaharap namin ito (kaya nga kahit paano, pinagtitiyagaan ka

naming sagutin). At hindi rin kami taga-sunod lang ng Marxismo. Kahit hindi kami propesor, marunong din naman kami

magbasa at umintindi, at higit sa lahat, marunong gamitin ang mga nababasang ito upang ibahagi sa pangkaraniwang

mamamayan, gamit ang pangkarinwang salitang naiintindihan nila, kasabay na rin ng pakikipamuhay sa kanila.

Matanong kita, naranasan mo na bang mapalayas sa tinitirhan mo, o kaya ay maagawan ng lupang matagal nang sinasaka,

o kaya ay matanggal sa trabaho basta-basta, o kaya ay di makapag-aral dahil mahirap lang ang pamilya?

'Wag mo nang sagutin. Wala ka rin namang mapapala.

ECDR:

Correction lang AEM, hindi ako member at hindi ako naging member ng ASAP nina Jonathan at Glenn, although naging

good acquaintances kami dati. Hindi ko rin to ginagawa para sa intellectual masturbation ko, at siguradong hindi ako ang

may sagot (reverse flattery lang yang ginagawa mo) sa mga tanong ko, kaya nga nagtatanong ako eh. Hindi ako yung

tipong nagtatanong para lang ako din ang sumagot at iparamdam na alam ko yung sagot at kayo hindi. Kapag nagtanong

ako, itinatanong ko yung gusto kong ma-explore na issue katulad lang din ng maraming posts ng ilang Admin dito.

Tungkol sa personal background ko, well hindi ko na kailangang makipamuhay sa "masa" dahil ang pamilya namin mismo

dumaan sa kahirapan at hanggang ngayon ay maituturing na "Class D." Yung mga magulang ko ay mga dating komunista't

organisador ng mga unyon at parating nasa demonstrasyon, meeting, party school ng CP abroad, (kaya ganito pangalan ko)

nung bata pa kami at hindi sila nagkaroon ng stable na income nung una.

Ang mga pinag-uusapan dito ay hindi naman meant na mabasa o ipabasa sa mga "masang naghihirap" di ba?

Pagkakaintindi ko para to sa mga sociology students ng PUP, past and present, kaya mine-maintain ko na sociological ang

takbo ng discussion, kaso madalas ang gusto ng iba ay i-conclude ang mga discussion sa pamamagitan ng pag-aagitate

(may lugar para don at hindi siguro yon dito).

Paano ka naman matutuwang magparticipate sa mga discussion na akala mo exploratory ang dating pero ang papalutangin

din na ideya ay yung alam na ng marami? Tapos unang bugso ng komento, resistant na kagad sa topic. Mula pa noong

active activist days ko hanggang ngayon puro ganyan na narinig ko sa mga ED at seminars. Actually elementary pa lang

naririnig ko na yan sa mga magulang ko.

Hindi na nga siguro produktibo pang mag-participate ako dito dahil sabi mo nga wala rin akong mapapala.

Some old student-activist (AEM):

"Hindi na nga siguro produktibo pang mag-participate ako dito dahil sabi mo nga wala rin akong mapapala."

>Correction, ikaw ang unang nagsabi na wala kang mapapala dito, hindi ako. Ibinabalik ko lang sa 'yo.

Kung naghahanap ka talaga ng sagot, read Zizek and Eagleton at iba pang kontemporaryo nila, baka sakaling may mapulot

ka. Wag kang umasang may makukuha kang sagot tungkol sa mga high-faluting discourse sa Pilipinas, dahil wala namang

established na school of thought dito.

Administrator:

Pasok ulit Alvin! :D

una we try to understand each of both side ng argument or the statement na binibigay ng bawat isa, pero ang sabihing

malabo na or sumthing na wala nang clarification sa ngayon (note to Marxism earlier)ay parang doubtebness yung

pinapakita eh sa makakabasa neto..at tsaka hello? nagpaparticipate kami ng iba pang mga most valuable discussion dito

kaya nga nag-aasert kami ng ilang mga tanung para sa discussion..pero ang ihiwalay mu yung pag-aaral sa sarili mong

bansa at kalagayan neto parang kabaliwan naman ata?..sorry Engels kung sa tingin mo at sabi mu naman eh wala kang

mapapala dito you should get out of here...at sana maraming makaintindi sayo...gow!

Some old student-activist (AEM):

It should be a healthy discussion. And let me finish this off.

Una, ang tanong ng thread na ito ay "Anu-ano sa mga ideya ng Marxism ang applicable pa ngayon at ano ang hindi na?" (I

don't know kung si Engels ang gumawa nito.) Pero nag-dichotomize na agad si Engles sa "end of class struggle" ("Let's just

stick to the "end of class society" or "end of class struggle."-Engels). Kung gusto mong mag-stick sa isang usapin dapat ang

tanong mo ah hindi "anu-ano", dapat sana, "Applicable pa ba ang end of class struggle na theory ni Marx sa ngayon?" That

will funnel all discussion, para hindi sabug-sabog.

Pinakabasic sa paggamit ni Marx ng Left Hegelian (that is, dialectical materialism) principle ang pag-a-assert niya na class

struggle ang nagpapagalaw ng lipunan (the history of all hitherto existing society is the history of class struggle). So, kapag

sinabi mong hindi na applicable ang class struggle, you are destroying his basic premise, you are destroying his whole

theory at all. It is as implicating that Marxism is not applicable at all during these days.

As far as I can practically comprehend, marahas ang tunggalian ng uri (I know Engels believe in stratification, class division,

etc). Problema na kasi kapag sinabi mong "dubious" na ang "end of class struggle" as a theory, you have the tendency to

do and look differently. Kapag sinabi mong imposible na ang pagpawi ng uri (that is impossible na rin ang pangarap ng

sosyalismo na ihanda ang lipunang sosyalista para sa komunismo), imposible na rin na maghangad pa ng radikal na

pagbabago ng lipunan. It will come to a point na you will just propose measures to improve the existing capitalist (or semi-

colonial/semi-fuedal) society. These will come through reforms, reforms, and reforms (although 'yung mga reforms naman

na ito ay mga socialist ideas din naman). And when you do that, you are basically missing the point.

What is the point? The very basic point is that the society is divided by classes and they are constantly into "violent"

struggle. The ruling class will not give up their power, kahit na through reforms. Ok they will approve some reforms, pero

hindi rin naman nila ibibigay lahat ng hinihingi mo. At this juncture, ano ang gagawin mo?

Either you will still believe on your own preconception of the society, or either you will adhere to what I said above but-will-

be-like-those-who-don't-want-to-admit-it-because-of-pride, or you join me/us. It's your call.

ECDR:

Last comment ko na rin to. Last na last.

Ang nasa isip ko nang i-open ko ang question na to ay hindi para i-criticize LANG ang class struggle o class society. Si JA

ang unang nagbigay ng example ng idea ni Marx na kaduda-duda. May sariling dahilan si John kung bakit yon ang mga

ibinigay niyang example at kung bakit yon kaduda-duda para sa kanya. Ang ginawa ko lang ay i-confirm na ISA yon sa

often-said criticism sa Marxism at i-correct na hindi dapat universal equality o no stratification ang salitang paiikutan ng

usapan kasi hindi yon ang mga terminong ginagamit ni Marx. Kaya ang sabi ko "let's stick to the END of class society or

class struggle." Hindi ko kinukwestyon dito ang EXISTENCE ng class struggle o class system sa lipunan. Ang pinupunto ko

ay maraming kritiko na ang pumuna sa PAG-ASA ng mga Marxists na MAGWAWAKAS din ang class struggle at ang maka-

uring lipunan, at isa yon sa dapat gawan ng reflection.

Nang umpisahan ko ang discussion na to ang gusto ko sanan makita sa mga comments ay parang pag-i-inventory ng mga

Marxist ideas at pag-assess kung ano sa mga ito ang applicable, acceptable, believable, at ano ang hindi na. Inaasahan ko

rin sana na mae-explore din ang mga posibleng dahilan kung bakit "tama" pa rin o kung bakit "kaduda-duda" na ang kung

ano man sa listahan ng Marxist ideas.

Implicitly, ako mismo hindi ko na tinatanggap in its entirety ang Marxism, pero naniniwala pa rin ako sa maraming insights

na nailahad ni Marx at ng iba pang Marxists. Ang sa'kin lang ay ma-explore yung merits at demerits ng mga Marxist ideas.

Eh, since wala naman ng iba pang nag-express ng openness na mag-reflect kung ano ba ang mga still correct ideas at mga

posibleng loopholes ng Marxism (bukod sa pagsasabing hindi ito absolute theory), magkanya-kanya na nga lang siguro tayo

ng reflections.

Some old student-activist (AEM):

No, engels, it's not your last. I know it.

(Admin, please let us do this squarely. Thanks!)

Pwede 'yang maraming kritiko nga "ang pumuna sa PAG-ASA ng mga Marxists na MAGWAWAKAS din ang class struggle at

ang maka-uring lipunan."

Ok, ganito. Kundi ako nagkakamali, those critiques belong to postmodern school, hindi ba? So, kung hindi na nga totoong

magwawakas ang class struggle, ano ang pamalit n'yo? Meron ba kayong isa-suggest na bagong teorya na makakatulong i-

ease ang burden ng mga nasa lower strata ng society? Wala rin naman, di ba? (Kung meron man, at kung susuriin, for

whom interest ito?)

Those main critiques doesn't want to build a grand theory to help the common people. Togetehr with neo-liberalism, they

were just another peti- or bourgeois ideologies aiming to indulge the people on selfish individualism. I mean bourgeois

because witting or unwittingly, they are defending the present social system. They might be sound very intelligent, pero

kapag inapply mo na sa society, ganun pa rin, they are still DEFINING the world, but they don't offer any solution. 'Yun ang

sakit ng mga panibagong "namumuna" ng teorya ngayon (postmodernism, that is). They are dichotomizing every single

little thing sa lipunan, wala namang binibigay na solusyon (actually, para rin silang mga classical philosophers).

On the other hand, how can you be sure na passe na ang pagwawakas ng class struggle? 'Yun ba ay dahil nabigo ang

Russia, China at Vietnam (atbpng nagtagumpay na "marxist revolution")? Let me clear theirs, and too, your assumption.

Kung magba-backread ka, nasabi ko nang ang mga rebolusyon ng mga bansang ito ay pawang pagtatagumpay lang na

mawasak ang luma nilang social system, at pagtatatag ng socialist state. Not necessarily na mawawala ang uri sa isang

socialist state. Ang pinapawi lang ng mga nasabing rebolusyon ay ang lumang kalakaran, at hindi ang uri. Wala ring sinasabi

si Marx na kapag nagtagumpay ang isang bansa ay mapapawi ang uri. At kapag nag-regress (gaya ng China) ang isang

socialist state ay failure na ang pagpawi ng uri. Mangyayari lang ang pagtatapos ng class struggle sa isang lipunang walang

uri, at iyon ang komunismo. May nakarating na ba sa komunismong lipunan? Wala pa (iba ang socialism sa communism).

Kagaya ng lipunang kapitalista, matagal din bago mag-evolve ang lipunang komunista. Isipin mo na lang na it took some

thousand or hundreds of years bago mapalitan ang isang world social system (you can read the transition of societies).

Kung gayon, PAANO mo masasabing failure ang pagwawakas ng class struggle, kung ang basis mo lang ay dahil sa

pagbagsak ng mga socialist state?

O kaya naman, sige. Kunwari failure nga ang premise na "end of class struggle". Sige, ok. May pamalit ka bang teoryang

magsisilbi sa interes ng masa? (Baka naman meron ka d'yan, i-share mo naman).

Some old student (TNM):

Sa tingin ko naman totoong ang class struggle ang susing usapin pa din sa pagpawi ng uri at abolisyon ng pribadong pag-

aari. Malinaw noon sa karansan ng dating USSR na hindi nila napanghawakan na ang class struggle ay dapat magpatuloy pa

din kahit sa panahon nang sosyalismo (pre-mature na idineklara ni Stalin na wala ng uri sa USSR subalit hindi sa pagitan

nang imperyalismo at mamamayang Russo, subalit napagtanto niya na mali bago siya mamatay). Isa ito sa dahilan kung

bakit nakabalik sa kapangyarihan ang burgesya sa pamamagitan ng mga modernong rebisyunistang nakapasok na sa

kanilang Communist Party. (rehimeng Khruschov, Breshnev at Gorbachov) Binitiwan nila ang class struggle at nanawagan

para sa mapayapang tunguhin ng sosyalismo pagkatapos ng New Economic Policy nila Lenin at Stalin. Ipinakalat ang samut-

saring ideya tulad ng Party of all People...,Glasnost, Perestroika, Independent Commonwealth State at iba pa.

Sa China naman matapos tukuyin ni Mao ang modernong rebisyunismo at isulong ang GPCR bilang pangunahing armas sa

paglaban dito. Binaluktot nang ilang mga kasapi ng Communist Party at ipinanawagan na ang GPCR ay gera lamang ni Mao

laban sa ilang kasapi ng CPC. Nang tuluyang manghina si Mao at hindi na epektibong makapamuno. Sinira ni Lin Piao

(pangalawa kay Mao at maging asawa ni Mao na si Jiang Qing) ang magandang layunin ng GPCR at iba pang naunang mga

programa. Pinakalat nila ang panawagan na marahas na insureksyon sa ngalan ni Mao. Todong-kaliwa ang kanilang

pagsupil sa mga kritiko ni Mao sa estado, sa partido, sa military, sa akademya at maging sa sining, marami ang pinatay at

ipinakulong. Namayani ang karahasan at kabalintuaan lamang ang rebolusyong pangkultura ng dakilang lider. Masahol pa

nakabalik sa kapangyarihan ang mga rebisyunsitang sinipa na sa Partido tulad ni Deng Xiaoping.

So, ano nais kong sabihin? Sa karanasan ng USSR at China, hindi natatapos ang tunggalin ng uri kahit sa panahon ng

sosyalismo. Ang mga batayang kundisyon upang makapanumbalik ang burgesya dahil may uri pa ang sosyalismo tulad ng

mga intektwal na kanilang nahikayat at naging kritiko nang sosyalismo imbes na tumulong sa pagpapaunlad ng lipunan.

Panunumbalik ng lumang kultura at burges na tunguhin. Ang kundisyon ng pwersa sa produksyon na ginamit upang maging

mapagpasyang salik sa pagpapaunlad ng sosyalismo at hindi ang relasyon sa produksyon at ang panunumbalik lakas ng

kapitalismo matapos ang gera noong World War 2 Hindi tuluyang nadurog ang burgesya at sa halip ay nakabalik pa ito sa

kapangyarihan at gayundin ang restorasyon ng kapitalismo. (nang tuluyang bumagsak ang USSR noong 1991 at ang

kinahaharap ng China sa ngayon)

Tingin ko ang tunggalian ng mga uri ang susing daan para sa rebong pagbabago ng lipunan. Malinaw na ang kasaysayan sa

bawat yugto nito ay nagkakaroon ng di mapagkakasundong mga uri (antagonismo) at ang isa man sa kanila ay kontrolado

ang pulitika at ekonomiya sa isang takdang panahon. Ang tanging masugid na kalaban ng burgesya sa kasaysayan ay ang

proletaryado. Ito din ang may abanteng kaisipan dahil sa mayaman nitong karanasan sa produksyon at pagpapaunlad ng

lipunan. Ito rin ang may kakayahang magwasak ng isang uri at paglaon mulat na papawiin din ang kanyang uri, magbibigay

ng kundisyon upang marating ng tao ang komunismo.

Ito din sa tingin ko ang kulang sa mga naging kritiko ng Marxismo. Lagi na lang nilang kinuwestyon ang ideological aspect

ng Marxismo (tulad ng dialectical materialism, abolition of private property, communism etc.) subalit hindi nila maitanggi

ang naging papel ng proletaryado sa pagpapaunlad ng Marxismo. Maaring may mga nagkwestyon sa pamumuno ng

proletaryado tulad ng mga anarkista at rebisyunsita na lumaon ay tuluyang sumamba sa burges at iba pang counter-

revolution ideas. Tingin ko walang mali o kaduda-duda na dapat tignan sa Marxismo kahit sa kasaysayan nakapasok ang

burgesya sa pammagitan ng mga rebisyunista. Malinaw na naging aral pa nga ito kina Mao na labanan ang modernong

rebisyunismo at ipagpatuloy ang rebolusyon sa ilalim ng diktadurya ng proletaryado.

Panghuli sa pagkakaalam ko ang class struggle ay isang sangkap ng Marxismo. Nanggaling ito sa burges na kaisipan at

mula doon nabuo ni Marx ang teorya niya sa ekonomya kung saan may malinaw na pusisyon ang proletaryado sa sistema

ng kapitalismo (makauring pakikibaka ng proletaryado). Ang syentipikong paglalapat ng Marxismo sa kongkretong

kalagayan ng lipunan sa pamamagitan ng proletariat revolution ang magpapatunay sa kawastuhan ng class struggle.

Magiging gabay din ito ng mga kilusang naniniwala sa Marxismo at sa panlipunang pagbabago.

Some student-activist (JC):

marxism? as far as i know, wala namang kaduda-duda sa marxism.. sa tingin ko rin e wala namang di applicable sa

panahon ngayon, sa context ko ng marxism.. kasi sa pagkakaalam ko sa marxism, nagtuturo to sa'tin kung paano sinusuri

ang kalagayan.. objective conclusions based on objective conditions.. at class conflict at class interest pa rin ang basehan

kapag nagsuri.. but pure duplication of proletariat revolution from other countries is not marxism.. marxism teaches us to

think dialectically and materially.. those who see marxism only as a theory to be studied and to be taught does not know

marxism.. even i, dont know marxism as a whole.. basta ang alam ko, history ang magpapatunay kung tama ang

marxismo..

Some student-activist (GL):

nananatiling relevant ang marxism,, lalu na sa tatlong sangkap at nilalaman nito..una:ekonomiyang pampulitika na nakadiin

sa pangunahing base ng lipunan,anuman ang yugto ng pag-unlad nito,,ibig sabihin eh ang batayan ng pag-iral ng relasyon

ng produksyon at moda ng prroduksyon na pangunahing objective basis para sa isang class struggle para sa isang tiyak na

panahon. Ikalawa: ang Klasikong Pilosopiya ng Alemanya,,ang Dialectical and Historical Materialism na pangunahin ding

nakadiin sa pag-alam o inquiry ng tao bilang subject sa lipunan bilang basic force o subjective force ng pagbabago dahil sa

kamalayan na taglay nito hinggil sa pagharap sa obhetibong kalagayan ng lipunan...pwedeng maging pasibo kung atrasado

ang produksyon o progresiobo, vice versa ng naunan....at ang ikatlo'y ang siyentipikong sosyalismo na syang synthesis ng

naunang dalawa...kapitalismo vs sci.soc..proletarian vs bourgeios..at iba pang mga termino na maaari mo lamang marinig

sa isang tunay,,,at hindi huwad na Marxista....

pero,,,makipot ang pagpapatali lamang sa Marxismo,,,,kailangan pa natin ng mga kongkretong karanasan mula sa mga

dakilang gurong komunista,,,tulad ni Lenin, Stalin, Mao at Ho Chi Mihn,,,,,dito,,,mas higit nating mauunawaan ang

aplikiasyon ng Marxismo sa ibat-ibang lipunan na may partikular na kondisyong umiiral sa eco,pol at kultura.......

ang aking nais lamang ibahagi ay paano nyo mauunawaan ang pinagdedebatehan dito na kahalagahan ng Marxismo kung

mismong ang paglubog sa rebolusyon ay di magawa ng ilang mga tao na sa mga salita'y mga animo'y Marxista,,,ngunit sa

essensya'y ang kanya namang pinagtatanggol na mapanatili ay ang paghahari ng sistemang umiiral ngayon?....

sana'y alam ang terminong Mala-Kolonyat at Mala-Pyudal..........

mayroon ding mga ligal na Marxista,,,,iyon bang mga nakatali lamang sa loob ng akademya,,,,mga M.A daw kuno,,,,lalu

nasa mga intelketwal,,,,,sa aking termino,,,,"Marxist-Academician",,,,mga huwad na Marxistang gunggong sabi ng bokalista

ng Datus Tribe........

basta,,,,asa skul kaman,,,pabrika,,,kanayunan at saan mang lugar na mayroong masang anakpawis,,,,basta para sa

rebolusyon........

iyon ang isang Marxista....nasa hanay ng mamamayan..........