chimeres 029

t h eneuron

st imulat ingz i n e

[τεύχος 029] - [250514] - [διανέμεται χωρίς αντίτιμο]

i am the cover...

. β

ρες

τη

ν σ

ωσ

τή σ

ελίδ

α

.03 το ημερολόγιο ενός τρελού [comzeradd]

.04 μία δευτέρα. [βικτώρια λαμπροπούλου]

.06 κάποτε ήταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι [σπύρος σμυρνής]

.08 generation Ω [γιώργος τζαβλάκης]

.09 θα σε περιμένω [δημήτρης νίκου]

.12 16 και 9 [νίκος τζανετόπουλος]

.15 τρία [σελήνη]

.16 τέρι γκίλιαμ - το θεώρημα του μηδενός [baphomet]

.22 η εξίσωση των ιδανικών εργαζομένων [χαρά βογαζιανού]

.26 γενεαλογία [μικέλα φερούση]

.28 η πίεση στην πραγματικότητα [travis bickle]

.30 μερικές σκέψεις πάνω στον θάνατο του παραγωγού

ηλεκτρονικής μουσικής [κωνσταντίνος κ]

.32 κοινόχρηστοι χώροι [γιώργος ευθυμίου]

.34 love will tear us apart [φαίη φραγκισκάτου]

.36 το ντουετάκι... [seitanakos aka πτωχός γιώργος]

.40 ο σίξτ απ’ το βηρό [γιώργος μανάδης]

.41 επίλογος: η καταιγίδα μετά την ηρεμία [filthy pagan]

.42 πτώχευση ε.π.ε. [μικέλα φερούση]

.44 pressure [anathema]

.45 egg [dangeongrind]

.46 τεστάροντας το άγχος [όλγα ακ. & μελινάκι]

.50 enditorial [travis bickle]

i am page 02

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

το ημερολόγιο ενός τρελού [comzeradd] "Τώρα που είσαι νέος να δουλέψεις. Να καταφέρεις να κάνεις κάτι στη ζωή σου".

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η πίεση έχει και τα όρια της. Πόσες φορές μπορείς να το ακούσεις αυτό χωρίς να χάσεις την ακοή σου. Την ψυχραιμία σου.

Να το ακούς συχνά απ' τη γενιά των ανθρώπων που αποφάσισε να πράξει διαφορετικά για σένα. Απ' τη γενιά των ανθρώπων που όσες φορές κι αν ρωτηθεί θα αποκριθεί πως η ευημερία του 2% της κοινωνίας είναι πιο σημαντική απ' το μέλλον σου. Πιο σημαντική απ' το μέλλον των παιδιών τους. Από φόβο μην χάσουν αυτά που έχουν. Το τίποτα.

Όσες φορές κι αν τους ρωτήσεις θα αποκριθούν πως καλύτερα είναι τα πράγματα να μείνουν ως έχουν. Έτσι όπως τα βρήκαμε απ' τους προγόνους μας, απ' τις

i am the un-editorial page

γενιές που πέρασαν. Δεν είναι ώρα τώρα να αμφισβητήσουμε τις αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε. Με αυτές χτίσαμε ό,τι έχουμε. Το τίποτα.

Κι αυτό το τίποτα, αν ήταν κάτι κάποτε, το

υποθήκη το μέλλον σου.

νουθεσίας φαίνεται πως πήγαν

άλλαξαν γνώμη. Έχουν

σε αντάλλαγμα. Το χάρισαν βάζοντας

Όλα αυτά τα χρόνια πίεσης και

χαμένα. Φαίνεται πως τελικώς

γκρέμισαν. Το χάρισαν και δεν πήραν τίποτα

άλλα σχέδια για σένα. Και το μόνο σίγουρο είναι πως πλέον δεν θέλουν να

καταφέρεις τίποτα στη

ζωή σου.

t h e n e u r o n s t i m u l a t i n g z i n e[issue 029]- [2750514] - [chim

eres.gr]

i am page 04

μία δευτέρα. [βικτώρια λαμπροπούλου]

Πάντα πίστευα ότι το γκρι τον πονούσε πιο πολύ.

Ίσως να έφταιγε αυτός ο λοξός μορφασμός πόνου που χαράκωνε τα μάγουλά του όποτε ακουμπούσε με προσοχή και κρατημένη ανάσα τον φακό στο αριστερό του μάτι.

Άτιμες Δευτέρες! Κάθε βδομάδα αυτό το μαρτύριο. Αλλά και τί να κάνεις; Όλοι μας ξέρουμε ότι βδομάδα που να μη ξεκινά στα γκρίζα, δεν υπάρχει. Κι αν υπάρξει, ποιος θα αντέξει άλλο χρώμα; Εμείς σίγουρα όχι. Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε αυτή την πόλη. Εδώ κάθε βδομάδα ξημερώνει και βραδιάζει σε αυτή την μετριοπαθή απόχρωση. Μέτριοι είμαστε κι εμείς…

Πάντως το είχε από καιρό αποφασίσει. Θα τους το μπαστάρδευε το σύστημα! Αλλωστε, δεν τους φοβέρισαν ποτέ για τις συνέπειες. Ίσως κανείς να μην είχε καν προβλέψει τέτοιες με τη σιγουριά ότι δε γεννιέται άνθρωπος που επιλέγει την αυτοκαταστροφή του. Όχι, η καταστροφή ενός είναι πάντα προνόμιο κάποιου άλλου.

Το λοιπόν και για να μη μακρηγορούμε, ήταν αποφασισμένος. Το πρόδιδε η ανάσα του και η νευρικότητα στα δάχτυλά του καθώς ψηλάφιζε την άκρη του κρεβατιού για να μη χάσει τα βήματά του στο σκοτάδι. Ξύπνησε όπως κάθε μέρα στις πέντε το πρωί, γδύθηκε και στάθηκε μπροστά από τον καθρέπτη. Ετσι άδειες όπως ήταν οι κόρες των ματιών του, έμοιαζαν σχεδόν στοργικές. Μα πώς δεν το είχε σκεφτεί κανείς πρωτύτερα; Κάθε χρώμα είναι εμπόδιο, κάθε χρώμα σε περιορίζει. Είναι γυαλιά, μεσάζοντες, ψεύτες. Αν δεν αντέχεις να βλέπεις, χαραμίζεται πάνω σου η ικανότητα να κοιτάς.

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 05

Ανίδεοι.

Θα τους έδειχνε. Θα τους μάθαινε. Θα γινόταν παράδειγμα, θύμα και ανάμνηση. Το κλειδί είναι να σοκάρεις. Όι άνθρωποι έλκονται από την ίδια τους την απέχθεια. Είναι γνωστό.

Όπότε θα άνοιγε την πόρτα με τα μάτια του γυμνά με μόνο μία σκέψη στο νου του.

Άραγε νιώθεις καθαρός όταν ο ίδιος σου ο εαυτός σε εγκαταλείπει;


eres.gr]

i am page 06

κάποτε ήταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι [σπύρος σμυρνής]

Η ιστορία τους μοιάζει κοινότυπη, βγαλμένη από άρλεκιν ή μάλλον παραμύθι. Ένας άντρας και μια γυναίκα που ήταν κάποτε ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Χωρίς όνομα. Χωρίς παρελθόν, χωρίς μέλλον. Μόνο παρόν. Ακροβατούν και οι δύο σε ένα σκοινί πενήντα μέτρα πάνω από το έδαφος. Οι περαστικοί κοιτούν παγωμένοι, σκουντούν ο ένας τον άλλο και δείχνουν εκεί ψηλά στον ουρανό ένα άντρα και μια γυναίκα που κάποτε ήταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι.

Εκείνοι χαμογελούν και τους βρίζουν. Άντε γαμηθείτε μουνόπανα. Τί κοιτάτε ρε; Εμείς θα μείνουμε εδώ ψηλά και σεις εκεί κάτω με το στόμα ανοιχτό θα χάφτετε μύγες. Ξέρετε γιατί; Γιατί ζηλεύετε που είμαστε εδώ πάνω. Ζηλεύετε επειδή δε φοβόμαστε μήπως πέσουμε και σκοτωθούμε. Γιατί εμείς μαλάκες ζήσαμε. Έστω και λίγο. Ναι μας φτάνει και τόσο. Μιλούσαν με μια φωνή. Βραχνή από τα τσιγάρα μα δυνατή και περήφανη. Δεν ήταν ελληνική, δεν είχε πατρίδα, μα αντηχούσε από άκρη σε άκρη σε αυτή τη γαμημένα μονότονη, γκρι πόλη. Κάποιοι κλείνανε τα αυτιά τους. Πονούσαν πολύ και έτρεχαν αίματα από αυτά. Κάποιος ειδοποίησε τα ασθενοφόρα. Μια λευκή παρέλαση οχημάτων κάτω από το σκοινί που ακροβατούσαν οι δυο τους.

Ένας άντρας και μια γυναίκα που κάποτε ήταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Κάτι συνέβη. Πλέον εκεί ψηλά διακρίνεται μόνο ένας. Ποιος να είναι άραγε αναρωτιούνται όλοι από κάτω; Ο άντρας ή η γυναίκα; Κανείς δε μπορεί να διακρίνει ξεκάθαρα. Το σκοινί είναι πολύ ψηλά πια και ο ήλιος τους τυφλώνει. Καυτός με τις αχτίδες του καίει σιγά σιγά το δέρμα των περαστικών, που θέλησαν να χαζέψουν τις ανθρώπινες ατραξιόν. “Το σκοινί, γιατί δεν καίγεται;” αναρωτιούνται. “Πώς αντέχει;”

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

Μια φιγούρα προβάλλει τώρα μπροστά από τον ήλιο. Ανδρόγυνη. Ο άντρας και η γυναίκα που κάποτε ήταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι, έχουν γίνει ένα. Μια ψιλόλιγνη φιγούρα χωρίς φύλο. Βγάζει από το παντελόνι που φορά ένα όπλο. Παλιό σαρανταπεντάρι. Οπλίζει και με μια κίνηση τινάζει τα μυαλά της στον αέρα. Αίματα παντού. Όμως η φιγούρα δεν πέφτει από το σκοινί. Μένει εκεί ψηλά να ισορροπεί στο τεντωμένο σκοινί. Μα όχι δεν είναι μία πια. Είναι δυο οι φιγούρες που κείτονται νεκρές κάπου διακόσια μέτρα πάνω από το έδαφος. Είναι ένας άντρας και μια γυναίκα που κάποτε ήταν ένα αγόρι και ένα κορίτσι.

i am page 07


eres.gr]

i am page 08

generation Ω [γιώργος τζαβλάκης]

Βλέπω τους φίλους μου στο δόκανο πιασμένους.Αιχμάλωτοι των πατρικών ονείρων.Λάστιχα που τεντώνουν οι ενοχές.Βλέπω τους φίλους μου σκυφτοί να βλαστημάνεκαθώς πειθήνια οδεύουν στην πρέσα της ζωής.Απροσάρμοστοι επικοινωνούν μόνο μέσω διαδικτύου.Τα καλοκαίρια κλείνονται σε θαλάμους αποσυμπίεσηςμε φόντο εξωτικά νησιά.Οι φίλοι μου πάσχουν από αγοραφοβίαγι' αυτό κινούνται με συναισθηματικούς ανελκυστήρες.Ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά.Η βαλβίδα σφυρίζει.Η έκρηξη πλησιάζει.

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 09

θα σε περιμένω [δημήτρης νίκου]

Τινάχτηκε απ' τον ύπνο κάθιδρη, λες και έβλεπε κάποιον τρομερό εφιάλτη. Ο εφιάλτης αυτός άρχιζε μόλις άνοιγε τα μάτια της· μάτια κουρασμένα από το κλάμα και την εξάντληση του πολυήμερου κακού ύπνου. Κοίταξε αγχωμένη το ρολόι στο κινητό της, είχε ακόμη μισή ώρα, ήταν τρεις. Ανακάθισε με κόπο στο κρεβάτι και άνοιξε το ραδιόφωνο. Η μουσική πάντα τη βοηθούσε να χαλαρώνει, αυτή τη φορά όμως δε θα ήταν τόσο απλό. Στην απαλή εικόνα του σκοτεινού δωματίου της, παρεμβάλονταν συνεχώς η δική του, όπως τον θυμάται δυο μέρες πριν στο αγαπημένο τους στέκι. Το καφέ που κάποτε είχε αφουγκραστεί μαζί με την αισθαντική μαύρη τζαζ μουσική του τα πρώτα τους “σ' αγαπώ”. Οι ήχοι από το ραδιόφωνο ζωγραφίζουν τώρα τη νύχτα με το ηχόχρωμα της φωνής του. Τα λόγια του, εκείνης της τελευταίας προσπάθειας να της αλλάξει γνώμη.“Έλα μαζί μου”, της έλεγε και τα μάτια του είχαν ήδη γεμίσει από νοσταλγία για αυτό που ήξερε πως αναπόφευκτα θα αφήσει πίσω.“Έλα μαζί μου”, και η σιωπή της τού κατάφερνε δυνατά χτυπήματα στην καρδιά. Σύντομα ο θυμός θα έπαιρνε τον έλεγχο.“Δε μ' αγαπάς!” και το σφυρί σημάδευε τώρα τη δική της καρδιά. Δε θα άλλαζε ωστόσο την απόφασή της.“Δε μπορώ”, με δάκρυα να την πνίγουν.“Δε μπορώ”, με μια άρνηση πεισματική που απευθύνονταν ως ύστατη ικεσία.

Τον καταλάβαινε, όσο κι αν την πονούσε. Ήταν η ευκαιρία της ζωής του. Κοντά τρία χρόνια άνεργος, με μοναδικό πόρο τη μικρή πια σύνταξη του πατέρα του και τη φονική πραγματικότητα ότι τον τρέφουν παρά την ηλικία και τις σπουδές του σε ένα ήδη καταχρεωμένο σπίτι, να του διαλύει κάθε αίσθηση ανδρικής αξιοπρέπειας. Δεν της το είχε κρύψει ότι είχε αρχίσει να ψάχνει δουλειά και στο εξωτερικό, την ήθελε μαζί του σε όλο αυτό. Τον


eres.gr]

i am page 10

υποστήριξε στην αρχή, γιατί βαθιά μέσα της ρίζωσε και μεγάλωνε μια ηδονική βεβαιότητα, δεν πίστευε ότι θα γίνει κάτι. Και τώρα, πώς να πει όχι σε μια τέτοια τύχη, να τον δεχθούν σε μία τόσο σπουδαία για το μέλλον του δουλειά; Η πόρτα αυτή από το εξωτερικό έριξε το μοναδικό φως στο πηχτό σκοτάδι που είχαν παγιώσει όλα αυτά τα χρόνια οι κλειστές πόρτες στην Ελλάδα. Ο μισθός που του προσέφεραν ήταν περισσότερο από καλός, ειδικά αν τον κοιτούσε με βάση τα ελληνικά δεδομένα· με λίγα χρόνια δουλειάς θα ξεχρέωνε, θα βοηθούσε το σπίτι του, θα μπορούσε να γυρίσει πίσω και να φτιάξει τη ζωή του.

Εκείνη ήταν αδύνατο να φύγει. Η μητέρα της τα τελευταία χρόνια είχε μείνει σχεδόν καθηλωμένη πια σ' ένα κρεβάτι, εξαρτημένη από ισχυρά φάρμακα και εξαιρετικά αδύναμες αναμνήσεις. Πού να πάει; Πού να την αφήσει μονάχη σε τέτοια κατάσταση;Θα πεθάνει αν την αφήσει.Δεν έχει άλλον στον κόσμο.Πού να πάει;Θα πεθάνει.“Γιατί δε με καταλαβαίνεις;” την κατηγορούσε.“Γιατί δε με καταλαβαίνεις;” τον εγκαλούσε.Και γινόταν ο θυμός θεόρατο παγόβουνο σε θάλασσα αποχωρισμού, θάλασσα σκοτεινή που εξατμίζει βαριά σύννεφα βροχής και ομίχλη.“Έλα μαζί μου”, θα προσπαθούσε πάλι.“Μείνε μαζί μου”, θα δοκίμαζε μια τελευταία φορά.Είχε πάρει την απόφασή της.

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 11

Το βράδυ εκείνο, ο δύσκολος κοινός δρόμος που κάποτε με ενθουσιασμό και αυταπάρνηση αποφάσισαν, είχε φτάσει η ώρα να σπάσει στα δύο και να βρει πάλι ο καθένας τον δικό του.Γύρισε σ' ένα σπίτι ξένο, ξάπλωσε σ' ένα κρεβάτι που δε θυμόταν, δεν αναγνώριζε, ακούμπησε σ' ένα μαξιλάρι που με οργή την αρνιόταν. Κουράστηκε, απ' όλα.Γιατί να μην είναι όλα λίγο πιο εύκολα; τόλμησε.Το τελευταίο του μήνυμα, μια ημερομηνία και μια ώρα μαζί με έναν αριθμό πτήσης. Ακόμα μια προσπάθεια, σιωπηλή, απεγνωσμένη. Μάταιη. Στην εντεινόμενη ζάλη των μικρών ωρών του μακρινού αποχωρισμού, στο μυαλό της δυο λέξεις παίζουν μια σκληρή παρτίδα πόκερ. Πρόδωσα και προδόθηκα. Ίδια ρίζα, διαφορετική έννοια, ίδιες τύψεις.

Η ώρα πήγε τρεις και μισή. Σηκώθηκε απ' το κρεβάτι και αναζήτησε στα σκοτεινά το πόμολο της μπαλκονόπορτας. Ένα ψυχρό κύμα αέρα μαστίγωσε το πρόσωπό της, πάγωσε τα δάκρυα που έτρεχαν στα μάγουλά της. Κοίταξε ψηλά, αστέρια απόψε πουθενά, ένιωθε τόσο μόνη. Μα πού χάθηκαν τ' αστέρια; Η ώρα ήταν τρεισήμισι. Κρατημένη γερά απ' τα κάγκελα του μπαλκονιού έκλεισε τα μάτια της, έγειρε λίγομπροστά και αφέθηκε στον δυνατό βραδινό άνεμο. Τα μαλλιά της μπλέχτηκαν. Ήταν σα να απογειώνεται.Κι ο αέρας δυνάμωνε.Σαν να απογειώνεται.“Θα σε περιμένω”.


eres.gr]

i am page 12

16 και 9 [νίκος τζανετόπουλος] Θυμάμαι τη γιαγιά μου να λέει «ξανά είναι ανεβασμένη η ρημάδα η μεγάλη και πάλι…». Με υπερβολή σε όλα η γιαγιά μου. Και πλεονασμούς. Πληθωρική στην πίεση και στο λόγο της. Όμως για μένα, 16 και 9 σημαίνει ότι παρότι μου μένουν άλλα 51 λεπτά για να σχολάσω, να καταφέρω να δω μέρα, έχω ακόμα εργασίες τουλάχιστον 4 ωρών με προθεσμία τη λήξη της σημερινής ημέρας εργασίας. Φυσικά, για αυτούς που τα παραδίδω, λήξη της ημέρας εργασίας είναι 00:00 δεδομένου του ότι το «εργασίας» απαλείφεται από την έννοια του τεχνοκράτη που μπαίνει στην πράξη. Αυτά είναι τα νέα μαθηματικά που οφείλει να μάθει κάποιος για να εξακολουθεί να έχει εργασία.

Κοιτάζω το πλάνο που έκανα στην αρχή της ημέρας και ψάχνω να βρω πού παράπεσαν μερικές ώρες. Δυστυχώς αυτά που υπολείπονται να γίνουν απαιτούν καθαρό μυαλό και δημιουργική σκέψη. «Μην κλαίς πάνω από το χυμένο γάλα», «Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται» και άλλα πολλά τέτοια έρχονται στο μυαλό μου που ψάχνει τρόπους να το διαχειριστεί. «Πρέπει να βγουν» αποφαίνομαι και παίρνω την τελευταία βαθιά ανάσα για να φορτσάρω προς τον τερματισμό.

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

«Αρκετά με τα ανθρώπινα. Γράφε!». Κλείνω τον υπολογιστή. «Καλό βγήκε τελικά. Αυτή η λίγο ποιητική καταληκτική παράγραφος βέβαια, ίσως τους κάνει να το διαβάσουν και δεύτερη φορά για να το κατανοήσουν. Μήπως να ξανανοίξω τον υπολογιστή και να την αφαιρέσω; Όχι, θα κάνω την μικρή μου επανάσταση και θα αφήσω να την αφαιρέσουν οι ίδιοι». 21 και 38. Αυτό δεν μπορεί να μου θυμίσει τη γιαγιά μου. Ο πρόχειρος υπολογισμός όμως μου λέει ότι πάλι κάπου έχασα μιάμιση ώρα. Προλαβαίνω το τρόλεϊ πάραυτα, γεγονός που θα αφαιρέσει ακόμα μία ώρα από την ημέρα μου.Βγαίνω στη στάση. «Πρέπει να πάρω τηλέφωνα». Όσα και όσους προλαβαίνω. Μόνο για το παρόν. Κάτι σαν υπενθύμιση ότι «υπάρχω ακόμα στη ζωή σας». «Γιατί πρέπει και όχι θέλω; Χμ, δεν θα πιάσουμε φιλοσοφικές σκέψεις τώρα».Πρόλαβα τρία τηλέφωνα. Το τρόλεϊ ξεκίνησε. Φοράω τα ακουστικά και βάζω μουσική. Βγάζω την ατζέντα με τις αυριανές εργασίες. Γράφω δίπλα σε κάθε μία χρόνους. Προσπαθώ να τις χωρέσω σε οκτώ ώρες

i am the unfortunate page 13

Δίνω στον εαυτό μου ακόμα ένα λεπτό για σκέψη. Μία μικρή πολυτέλεια. Η διαφοροποίησή μας από τις μηχανές.Παραδοχή πρώτη. Ούτε και σήμερα θα δω μέρα. Παραδοχή δεύτερη. Ούτε απόψε θα προλάβω να κάνω τίποτα άλλο. Αυτόματα φτιάχνω και το πρόγραμμα για το υπόλοιπο της ημέρας. Μένει να φας κάτι πρόχειρο, να κάνεις ένα μπάνιο και να σιδερώσεις το πουκάμισο για αύριο. Θα κοιμηθείς λίγο αργά, αλλά προλαβαίνεις να είσαι και αύριο στην ώρα σου στο γραφείο.


eres.gr]

i am page 14

και αρχίζω τα στενέματα.«Δεν χωράνε». Αυτό μάλλον το είπα δυνατά και η κυρία δίπλα μου με κοιίταξε απορημένα. Της χαμογελώ ευγενικά, με ένα υφέρπον «δεν είμαι τρελός» στο βλέμμα, αλλά μάλλον δεν την πείθω. Κλείνω την ατζέντα. Την βάζω στην τσάντα. Προσπαθώ να αιτιολογήσω το χαμένο χρόνο. Κλεισμένος στο μικρόκοσμό μου και την απελπισία της χαμένης ζωής καταλήγω ότι «κάπου εκεί έξω υπάρχει ζωή, απλά δεν ξέρω που είναι το εκεί έξω».Πάνω στο κρεσέντο της σκέψης μου και του “Death is the road to awe” αισθάνομαι ξανά την κυρία από δίπλα να με παρακολουθεί με την περιφερική της όραση. «Παράξενοι άνθρωποι» σκέφτομαι όταν ξαφνικά απλώνει το χέρι της και σταματάει το πόδι μου, που συνειδητοποιώ ότι το κουνάω νευρικά, με μία απότομη κίνηση.«Είσαι καλά παιδί μου; Τί έχεις;» με ρωτάει.«Πίεση…» απαντώ, με τα αποσιωπητικά να περπατούν σαν μυρμήγκια στο λαρύγγι μου.«Τόσο μικρό παιδί; Σκόρδο να τρως» συμβουλεύει και μου ακούγεται σαν συμβουλή από τον Καζαμία.«Ξέρετε στη δουλειά…» ξεκινάω απολογητικά να διορθώσω.«Ε, δεν πειράζει!» με διακόπτει, «Εσύ να τρως». Αυτή η προστακτική, στην τελευταία της φράση, σε συνδυασμό με το φαγητό μάλλον μου ξύπνησε κάποιο παιδικό κατάλοιπο και υποτάχθηκα στο μητρικό πρότυπο με ένα «εντάξει» και μία δεύτερη ενήλικη σκέψη του «τί να σου εξηγώ τώρα;».«Στη δουλειά πιέζομαι, δεν έχω αρτηριακή πίεση» ήθελα να πω, αλλά δεν πρόλαβα.Η κυρία συνέχισε με μονόλογο «Εγώ παίρνω το χάπι μου κάθε μέρα, έχω και το υπογλώσσιο, αλλά εσύ είσαι μικρό παιδί…» Γυρνάω προς το παράθυρο. Κοιτάζω τον αντικατοπτρισμό μου στο τζάμι. «Έχω πίεση, αλλά από αυτή που χρήζει θεραπείας με το υπογλώσσιο της αναισθησίας που δεν έχει εφευρεθεί ακόμα».

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

τρία.

i am page 15

[σελήνη]


eres.gr]

i am page 16

τέρι γκίλιαμ - το θεώρημα του μηδενός[baphomet]

Με αφορμή το νέο τεύχος και τη θεματική ενότητα "Πίεση", η αρχική ιδέα ήταν να γράψω κάτι σχετικά με το κλασικό φιλμ "1984", βασισμένο βέβαια στο ομώνυμο μυθιστόρημα του George Orwell ή για την αγαπημένη ταινία του Terry Gilliam, "Brazil". Κατά σύμπτωση όμως, τις ημέρες που ξεκίνησα να γράφω το συγκεκριμένο κείμενο, κυκλοφορούσε στις Κινηματογραφικές Αίθουσες, η νέα δημιουργία του Γκίλιαμ, με τίτλο: «Το Θεώρημα του Μηδενός» (The Zero Theorem - 2013), όποτε και σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία...

Ήρωας της ταινίας μας είναι ο Qo-hen Leth (Κριστόφ Βαλτς). Μία εκκεντρική και μοναχική ιδιοφυΐα υπολογιστών, που προβληματίζεται από την υπαρξιακή αγωνία. Ο Leth, επεξεργάζεται ένα μυστηριώδες

σχέδιο που αποβλέπει στην ανακάλυψη του σκοπού της ύπαρξης ή της έλλειψής της, στο σύμπαν. Ωστόσο, κι ενώ προσπαθεί απεγνωσμένα να φέρει σε πέρας την αποστολή του, για πρώτη φορά βιώνει τη δύναμη της αγάπης και την επιθυμία να κατανοήσει ακριβώς τον λόγο της ύπαρξης.

«Νομίζω πως είναι η τέλεια ανα-παράσταση του κόσμου που ζούμε αυτή την στιγμή. Όταν είμαι στο Λονδίνο και βγαίνω έξω βλέπω παντού διαφημιστικά μηνύματα, από παντού δεχόμαστε επίθεση. Οι άνθρωποι είναι πολύ απασχολημένοι, τρέχουν στους δρόμους, κάνουν διάφορα. Μοιάζουν ευτυχισμένοι, τουλάχιστον έτσι δείχνουν. Πάντως δεν πιστεύω ότι στην πραγματικότητα είναι». Τέρι Γκίλιαμ

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 17

Παίρνοντας τη σκυτάλη από το θρυλικό «Brazil» του 1985 με τους Jonathan Pryce και Robert De Niro, αλλά και το κλειστοφοβικό όσο και προφητικό «Twelve Monkeys» του 1995, με τους Bruce Willis, Madeleine Stowe και Brad Pitt, ο αγαπημένος Αμερικανός καλλιτέχνης Τέρι Γκίλιαμ, επιστρέφει σ' έναν κόσμο που φαίνεται να γνωρίζει όσο λίγοι.

Μέσα από ένα οργουελικό σύμπαν, το κράτος ως άλλος "Μεγάλος Αδερφός" προσπαθεί και απαιτεί, να κάνει συνέχεια αισθητή την παρουσία του στον πολίτη. Η μοναδικότητα αποκλείεται, η ελευθερία βούλησης είναι σχεδόν άγνωστη λέξη και ο άνθρωπος έχει πλέον αξία μόνο ως καλοκουρδισμένο γρανάζι μίας γιγάντιας, όσο και δυσλειτουργικής μηχανής. Ο

«Αθελά μου, βρίσκω τον εαυτό μου να κάθεται μπροστά στον υπολογιστή και να αποπλανιέται από το διαδίκτυο. Το ίντερνετ μου προσφέρει την πρόσβαση σ’ όλη τη γνώση του κόσμου. Αλλά ανησυχώ: έχουμε ακόμα πραγματικές σχέσεις μεταξύ μας ή μόνο εικονικές; Η ταινία μου μοιάζει να αγγίζει ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους, που είναι διαρκώς συνδεδεμένοι στο ίντερνετ, σε σημείο που να τους απορροφά απόλυτα». Τέρι Γκίλιαμ

Γκίλιαμ παράλληλα θέτει τον σύγχρονο άνθρωπο απέναντι στις ευθύνες του, ασκώντας μία ευθεία κριτική στην τεχνολογική ανάπτυξη των ημερών, η οποία όμως δυστυχώς δε συνοδεύτηκε από ανάλογη πνευματική...

Πρωταγωνιστής στη νέα ταινία του Τέρι Γκίλιαμ «Το Θεώρημα του Μηδενός» (The Zero

Theorem - 2013), είναι ο σπουδαίος Γερμανός ηθοποιός Κριστόφ Βαλτς. Ο βραβευμένος δύο φορές με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, για τις ερμηνείες του στις ταινίες του Quentin Taran-tino, «Inglourious Basterds» (2009) και «Django Unchained» (2012) είναι κι εδώ πολύ καλός, όντας η ψυχή


eres.gr]

i am page 18

του φιλμ. Γύρω του ξεδιπλώνεται το υπόλοιπο καστ, όπου ξεχωρίζουν η Γαλλίδα ηθοποιός Μέλανι Τιερί (Mélanie Thierry - βραβείο César το 2010 για την ερμηνεία της στην ταινία One for the Road) στον ρόλο της μοιραίας γυναίκας, που όμως σταδιακά αφυπνίζει τον ήρωα μας.

Αλλά και ο Βρετανός ηθοποιός Ντέιβιντ Θιούλις (David Thewlis - γνωστός κυρίως από τον ρόλο του στη σειρά των ταινιών του Harry Pot-ter) όπου εδώ ερμηνεύει τον ρόλο του συνδετικού κρίκου μεταξύ του ήρωα μας και του ιδιόμορφου "Αφεντικού". Ο Θιούλις έχει θετική παρουσία στο φιλμ, ενώ λέει χαρακτηριστικά για τον Τέρι Γκίλιαμ: «Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ερχόταν και μου μίλαγε στα πάρτι που πηγαίναμε με τόση αμεσότητα. Είναι ενθουσιώδης, παθιασμένος, αστείος, ευφυής και έντονος.»Το καστ συμπληρώνει ο νεαρός

ηθοποιός Λούκας Χεντς (Lucas Hedges), ο οποίος ήδη έχει προλάβει να μας συστηθεί, μέσα κυρίως από τις δύο τελευταίες ταινίες του Wes Anderson, το «Moonrise Kingdom» του 2012 και το «The Grand Budapest Hotel» του 2014 κι εδώ μας παρουσιάζεται ως παιδί-θαύμα και παράλληλα, γιος της "Διεύθυνσης". Τέλος, σε μικρούς αλλά χαρακτηριστικούς ρόλους συναντάμε τον Ματ Ντέιμον (Matt Damon) στον ρόλο του "Αφεντικού" που κινεί όλα τα νήματα αφ' υψηλού και την αγνώριστη, αλλά πάντα καλή, Τίλντα Σουίντον (Tilda Swinton) ως ψυχοθεραπεύτρια που προσπαθεί να επαναφέρει στην πραγματικότητα τον ήρωα μας.

Αξίζει επίσης να σημειώσουμε την υπέροχη δουλειά που έχει κάνει ο Ντέιβιντ Γουόρεν, production de-signer της ταινίας του Τέρι Γκίλιαμ. Ο Γουόρεν, έχοντας συνεργαστεί

στο παρελθόν με σκηνοθέτες όπως ο Ντάνι Μπόιλ, ο Τιμ Μπάρτον, οΜάρτιν Σκορσέζε, αλλά και ο Τέρι Γκίλιαμ στην ταινία «Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους» για το οποίο κέρδισε και μία υποψηφιότητα για Όσκαρ, είναι ο βασικός υπεύθυνος

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

και η αχαλίνωτη φαντασία του σε συνδυασμό με τους υπαρξιακούς προβληματισμούς των ηρώων του είναι πάντα άξια προσοχής. Με την τελευταία του ταινία «Το Θεώρημα του Μηδενός», ολοκληρώνει επιτυχώς την άτυπη τριλογία φαντασίας, που είχε ξεκινήσει με τα αριστουργήματά του, «Μπραζίλ» και «Οι 12 Πίθηκοι», επιστρέφοντας ανανεωμένος και πάντα ευφάνταστα δημιουργικός...

i am page 19

«Εγώ το βλέπω έτσι: έχουμε πρόσβαση σ’ όλη την πληροφορία και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούμε να ζούμε χωριστά ο ένας από τον άλλον. Μου φαίνεται συναρπαστικό ότι οι άνθρωποι κρύβονται πίσω από ψεύτικα ονόματα, πολλοί νέοι μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο. Πιστεύω ότι έχει σχέση με τη διαφήμιση: οι άνθρωποι παρουσιάζονται σαν θεοί και σαν θεές, όμορφοι και τέλειοι. Μόνο που δεν είμαστε πραγματικά έτσι. Οπότε πώς επικοινωνείς με τους άλλους αν προσδοκούν ότι θα είσαι τέλειος; Το κάνεις στα κρυφά». Τέρι Γκίλιαμ

«Προσπαθήσαμε να κάνουμε μια ταινία τίμια, αστεία, όμορφη, έξυπνη και απρόβλεπτη. Μια απλή ταινία για ένα σύνθετο σύγχρονο άντρα που περιμένει μια κλήση για να δώσει νόημα στη ζωή του. Για τις σχέσεις που δεν μπορείς να αποφύγεις και την επιθυμία για αγάπη. Μια ταινία που κατακλύζεται από γοητευτικούς χαρακτήρες, σοφούς και πνευματώδεις διαλόγους. Που θέτει ερωτήσεις χωρίς να προσφέρει εύκολες απαντήσεις». Τέρι Γκίλιαμ

για την απεικόνιση στη μεγάλη οθόνη του κόσμου που ξεπηδά μέσα από την μοναδική σε έμπνευση και φαντασία, σκέψη του Γκίλιαμ.

Η νέα ταινία του Τέρι Γκίλιαμ «Το Θεώρημα του Μηδενός» (The Zero Theorem - 2013), πραγματοποίησε παγκόσμια πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο στο πλαίσιο του επετειακού 70ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Βενετίας, όπου και προβλήθηκε στο επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ αποσπώντας το Βραβείο: Future Film Festival Digital Award - Special Mention για τον Γκίλιαμ.

Ο Τέρι Γκίλιαμ, είναι σεναριογράφος, σκηνοθέτης, και μέλος της θρυλικής κωμικής ομάδας Monty Python. Τα ιδιόμορφα σύμπαντα που δημιουργεί


eres.gr]

διαφ

ημισ

τικό

μήν

υμα Αν ψάχνεις να εκφραστείς

μέσω ενός σοβαρού και οργανωμένου webradio...

Ένα έχω να σου πω...

ΨΑΞΕ ΑΛΛΟΥ!

Αν ψάχνεις να συνεργαστείς με ενδιαφέρουσες οντότητες που σε νιώθουν και σε πονάνε...

Τότε γίνε παραγωγός στις Χίμαιρες!

(επ

ειδή

σας

άρε

ζε)

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

Αν θέλεις όμως να βγάλεις την κρυμμένη σου γαματοσύνη

Αν θέλεις να ξεράσεις φωτιά

πάνω σε δισεκατομμύρια ακροατές

Στείλε την πρότασή σου στο [email protected]

ή τις γυμνές σου φωτογραφίες

στο [email protected]

Πόση γαματοσύνη μπορείς να αντέξεις πια διάολε;

Τότε γίνε παραγωγός στις Χίμαιρες!


eres.gr]

i am page 22

η εξίσωση των ιδανικών εργαζομένων [χαρά βογαζιανού]

i. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑΚΗ ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΩΝ ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η καταστατική εξίσωση των ιδανικών αερίων δίνεται από τον τύπο:

όπου P η πίεση του αέριου, V ο όγκος του, n o αριθμός των γραμμομορίων, R η παγκόσμια σταθερά των ιδανικών αερίων και T η θερμοκρασία.

Συνεπώς, εφόσον η θερμοκρασία ενός συγκεκριμένου αριθμού γραμμομορίων διατηρείται σταθερή τότε και το γινόμενο της πίεσης επί του όγκου παραμένει στην ίδια τιμή. Συνεπάγεται δηλαδή ότι η πίεση είναι αντιστρόφως ανάλογη του όγκου. Όσο αυξάνει ο όγκος του αερίου, τόσο μειώνεται η πίεση του.

Στην καταστασιακή εξίσωση των ιδανικών εργαζομένων όμως η σχέση του όγκου με την πίεση αποδίδεται από τον παρακάτω τύπο:

Όπου P η πίεση του εργαζόμενου, V o όγκος δουλειάς, n ο αριθμός των συνεργατών, R η μεταβλητή της εύνοιας από τους ανώτερους και Τ ο βαθμός δυσκολίας κάθε εργασίας.

Κατ’ επέκταση και χρησιμοποιώντας τις βασικές μαθηματικές ιδιότητες, η εξίσωση είναι δυνατό να διατυπωθεί σε αρκετές μορφές εστιάζοντας κάθε φορά στην σχέση της πίεσης (P) ή του όγκου V με κάθε μία από τις υπόλοιπες μεταβλητές, εφόσον οι τιμές των υπολοίπων παραμένουν σταθερές. Θα εξεταστεί επίσης κατά ποιον αξιωματικό τρόπο κάποιες μεταβλητές επηρεάζουν κάποιες άλλες.

ii. Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ (Ρ) ΜΕ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ ΕΦΟΣΟΝ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΚΡΑΤΗΘΟΥΝ ΣΤΑΘΕΡΕΣ

P×V ≡n×R×T

P×R≡V×n×T[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 23

Γινόμενο Πίεσης Επί Εύνοιας Από Ανώτερους

Αναλύοντας την αρχική μορφή του τύπου καθίσταται άμεσα αντιληπτό ότι η εύνοια από τα υψηλόβαθμα στελέχη της οποίας γίνεται αποδέκτης ένας εργαζόμενος δρα αντιστρόφως ανάλογα της πίεσης. Όσο αυξάνεται η εύνοια, τόσο μειώνεται η πίεση.

Λόγος Πίεσης (P) προς Όγκο Δουλειάς (V)

Εφόσον ο λόγος της πίεσης προς τον όγκο πρέπει να παραμένει σταθερός αυτό σημαίνει ότι η πίεση είναι ανάλογη του όγκου. Άρα περισσότερος όγκος εργασίας οδηγεί σε περισσότερη πίεση.

Λόγος Πίεσης (P) προς Αριθμό Συνεργατών (n)

Ομοίως με τον όγκο, ο λόγος της πίεσης προς τον αριθμό συνεργατών πρέπει να παραμένει σταθερός. Συνεπώς, αύξηση του αριθμού συνεργατών επιφέρει ανάλογη αύξηση της πίεσης του εργαζόμενου.

Λόγος Πίεσης προς Βαθμό Δυσκολίας Εργασίας

Όσο πιο λεπτούς χειρισμούς και συγκέντρωση απαιτεί μία εργασία, τόσο αυξάνει ο βαθμός δυσκολίας της, γεγονός που αυξάνει αναλογικά και την πίεση του εργαζόμενου.

iii. Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΕΥΝΟΙΑΣ (R) ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ H ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΟΙΠΕΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ

Ως αυτό το σημείο απλά κρατάγαμε σταθερές τις τιμές των περισσότερων μεταβλητών και εξετάζαμε τη μεταβολή των τιμών

TnVRP ××≡×

TnRVP

×≡×

TVRnP

×≡×

VnRTP

×≡×


eres.gr]

δύο μεταβλητών αλλά και ποια είναι η εξαρτημένη σχέση των δύο αυτών μεταβλητών. Σε αυτό το σημείο θα εξεταστεί ο ρόλος της μεταβλητής R ως προς τις υπόλοιπες μεταβλητές που απαρτίζουν την καταστασιακή εξίσωση των ιδανικών εργαζομένων.

Η μεταβλητή, λοιπόν, R ουσιαστικά είναι μία σταθερά η οποία εξαρτάται από το περιβάλλον και το άτομο. Υπό Κ.Σ. και έστω ότι όλες οι υπόλοιπες τιμές της εξίσωσης παραμένουν σταθερές, θα έπρεπε η τιμή της R να είναι ίδια για όλους τους εργαζομένους. Ωστόσο, κάτι τέτοιο είναι τελείως ανέφικτο. Η απόδοση τιμών για το R ειδικά στο ελληνικό εργασιακό περιβάλλον θα μπορούσε να αποτελέσει ξεχωριστό κλάδο στο φάσμα της μελέτης των μιγαδικών αριθμών.

Θα ήταν αναμενόμενο ότι βάσει της καταστασιακής εξίσωσης το R εξαρτάται και παίρνει τιμές από το P, την πίεση δηλαδή στην οποία έχει αποδείξει ότι δύναται να εργαστεί ο κάθε υπάλληλος, από το V, τον όγκο δηλαδή της εργασίας που δύναται να εκτελέσει σε εύλογο χρονικό διάστημα, το n, δηλαδή το πόσο συνεργατικός είναι, αλλά και το Τ, που δηλώνει το πόσο ικανός είναι. Ωστόσο, στην περίπτωση του R η τιμή που του αποδίδεται εξαρτάται από πλήθος εξωγενών παραγόντων, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση συμψηφίζονται και δημιουργούν έναν αλγόριθμο μέσω του οποίου προκύπτει το R. Τέτοιοι παράγοντες είναι η ικανότητα μεταφοράς πληροφοριών για τους λοιπούς συναδέλφους και η μετατροπή τους από ψευδείς σε αληθείς, η αίσθηση ζεστασιάς όλο το χρόνο και η ανάλογη ενδυμασία και η υπέρ του δέοντος χαριτωμένη αίσθηση της ανικανότητας διηθισμένη μέσω μίας παιδιάστικης αθωότητας με το lim του x να τείνει στο λάγνο.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο η σχέση που διέπει το R με τις υπόλοιπες μεταβλητές και ειδικά με την πίεση είναι η:

Ειδικά σε περιπτώσεις όπου το R παίρνει υψηλές τιμές συνήθως παραμένει και σταθερό κρατώντας σε σταθερά χαμηλά επίπεδα τις τιμές της πίεσης, αλλά και των υπολοίπων μεταβλητών.

i am page 24

nTVRP ××≡×

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σημειωθεί και η περίπτωση όπου ο εργαζόμενος είναι αυτοαπασχολούμενος, είναι δηλαδή ο ίδιος εργοδότης του εαυτού του. Σε αυτή την περίπτωση η τιμή του R ορίζεται ως 1 και η πίεση που του ασκείται κατά την άσκηση του επαγγέλματός του εξαρτάται μόνο από το πλήθος των συνεργατών, τον όγκο και τη φύση της εργασίας.

iv. ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΙΕΣΕΩΣ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Ένα εργασιακό περιβάλλον αποτελεί ένα σύστημα εργαζομένων στο οποίο η συνισταμένη της ολικής πίεσης του συστήματος υπολογίζεται από τον ακόλουθο τύπο:

Δηλαδή, η συνολική πίεση την οποία δέχεται το σύστημα των εργαζομένων είναι το γινόμενο των επί μέρους πιέσεων που δέχονται όλοι οι εργαζόμενοι.

Έτσι, εάν μία εργασία τελείται από δύο εργαζόμενους έχουμε:

Από το παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι εάν ο ένας εργαζόμενος λειτουργεί υπό μηδαμινή πίεση, τότε στο συνάδελφό του θα πρέπει να ασκείται πολλαπλάσια πίεση προκειμένου να αποπερατωθεί το οποιοδήποτε έργο.

Ομοίως, εάν και οι δύο εργαζόμενοι δουλεύουν υπό καθεστώς υψηλής πίεσης, τότε και η πίεση στον περιβάλλοντα χώρο θα είναι ιδιαίτερα αυξημένη με αποτέλεσμα τη δημιουργία εντάσεων.

Εν κατακλείδι, θα πρέπει να ειπωθεί ότι στο πέρας του ημερήσιου χρόνου εργασίας η πίεση που έχει δεχτεί κάθε εργαζόμενος εκτονώνεται με παντοίους τρόπους με πιο συνηθισμένο την αποσυμπίεση μέσω αλκοολούχων διαλυμάτων το οποίο θα αναλυθεί εκτενέστερα σε άλλο κεφάλαιο. Εις υγείαν!

i am page 25

P1×P2×P3×... Pv≡Pολ

P1×P2≡Pολ


eres.gr]

i am page 26

γενεαλογία [μικέλα φερούση]

Χρόνια αφού θα έχεις κλάψει υπό την πίεση της νύστας, δε θα θυμούνται παρά ένα βρέφος που υποκινείται από την ανθρώπινη φύση. «Χαριτωμένο» θα λένε και θα αναπολούν ένα «τότε» που το κλάμα έμοιαζε με τη μητρική σου γλώσσα.

Όταν θα κραυγάζεις υπό την πίεση των γονέων, δε θα είσαι παρά ένας άνευ λόγου οργισμένος έφηβος, διευθύνοντας την πρώτη σου μικρή επανάσταση σε έναν κόσμο που δεν καλοδέχεται τις αντιρρήσεις σου. Θα αποσύρεσαι στο δωμάτιό σου χτυπώντας επιδεικτικά την πόρτα,προάγγελος των αυθεντιών που δε θα δεχτείς στη ζωή σου.

Όταν θα ανέχεσαι την κακοτροπιά, θα έχεις ήδη γίνει άλλος ένας χαμένος υπερήρωας που λύγισε υπό την πίεση της επιβίωσης. Θα πιέζεις τότε τον εαυτό σου να δεχτεί τα κακώς κείμενα αυτού του κόσμου, αναλογιζόμενος πως η εσωτερική σου επανάσταση είναι αρκετή για να μη νιώθεις υπόδουλος αυτών που άρπαξαν το σκήπτρο.

Κι όταν θα ασκείς πίεση από καθέδρας, θα γεύεσαι το αποτέλεσμα των απωθημένων σου και τη δύναμη που σού δόθηκε –με την αξία σου, σαφώς- να λιώνεις τον εγκέφαλο των υφισταμένων σου κάτω από ένα ακριβό παπούτσι.

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

για να σιγουρευτούν πως δεν ξέχασες το χάπι. Πιέζουν το πρόγραμμά τους για να

χωρέσουν το ραντεβού σου με το γιατρό, πιέζουν τους εαυτούς τους για να μη σε πιέσουν

κι εσύ, ήσυχος πια σε μια πολυθρόνα ανασαίνεις επιτέλους δίχως πίεση.

i am page 27

Ύστερα αηδιασμένος, θα δίνεις εντολή να σου σκουπίσουν τη σόλα από τη βρώμα

του, σίγουρος πως το παπούτσι σου αξίζει καλύτερη μεταχείριση.

Όταν θα ακούς την πίεση στα μηνίγγια σου, να σφυρηλατεί τη μισή ζωή όπου

καταφέρατε να συνυπάρξετε, θα πιστεύεις πως ήρθε η ώρα της

ανταμοιβής και θα δέχεσαι εσύ πια τις κατηγορίες των εφήβων σου, τα χτυπήματα της πόρτας

του εφηβικού δωματίου. Κι ενώ θα ξέρεις πως έχουν δίκιο, δε θα

μπορείς να μη σκεφτείς πως κάποια μέρα κι εκείνοι θα καταλήξουν σαν εσένα, χαμένοι υπερήρωες που λύγισαν υπό την πίεση της επιβίωσης. Τότε θα σε καταλάβουν.

Τώρα που μόνο μετράς την πίεση, δυο και τρεις φορές τη μέρα, είναι

που δεν υπάρχει πια καμία πίεση. Ένα χάπι και τα ρυθμίζει όλα. Σκύβουν από

πάνω σου οι άλλοτε οργισμένοι έφηβοι


eres.gr]

i am page 28

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 29


eres.gr]

i am page 30

μερικές σκέψεις πάνω στον θάνατο του παραγωγού ηλεκτρονικής μουσικής

[κωνσταντίνος κ]

«Η γέννηση του αναγνώστη πρέπει να εξαγοραστεί με το θάνατο του συγγραφέα», γράφει ο Roland Barthes. Στο έργο του The Death of the Author - 1968 και σε άλλα κείμενα του, ο μεταμοντέρνος – θεωρητικός στοχαστής μας προτείνει, ουσιαστικά, να «ξεφορτωθούμε» το συγγραφέα. Ο Barthes θεωρεί ότι η περιπέτεια της γραφής ουσιαστικά αρχίζει αφού ο συγγραφέας έχει τελειώσει με το κείμενό του. Και ότι δεν υπάρχει μία ανάγνωση ενός λογοτεχνικού έργου, αλλά πολλές, ισάριθμες των αναγνωστών που το έχουν διαβάσει. Ακόμα και με μια επιδερμική ανάγνωση του εν λόγω έργου, είναι σαφές πως ανάγει την παραγωγή νοήματος ως έργο του δέκτη και όχι του πομπού-δημιουργού.

Ξεκινώντας μία άσκηση αναλογιών, αν μπορούσαμε να μεταφέρουμε τον σύγχρονο καλλιτέχνη ηλεκτρονικής μουσικής στην θέση του συγγραφέα, θα μπορούσαμε να τον σκοτώσουμε; Ή μήπως τον έχουμε ήδη σκοτώσει;

Είναι γεγονός ότι το ευρύ κοινό χαίρεται να βλέπει διάσημους μουσικούς που

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

ενδεχομένως να κουβαλάνε ένα σύννεφο από φήμη και λάμψη, αλλά τελικά είναι η μουσική τους και όχι το life story τους που οι ακροατές επιζητούν σε βάθος χρόνου. Η ανάγκη των μεγάλων δισκογραφικών εταιριών για αναπαραγωγή μουσικών μορφωμάτων έγκειται πλέον στο επίπεδο της αυτοσυντήρησής τους σε ένα mainstream καταφύγιο πολύ μακριά από την εσωτερική ανάγκη που γεννάει τη μουσική.

Με το τέλος λοιπόν του Μοντερνισμού οι φωνές των ειδώλων άρχισαν να σβήνουν στο distortion. Η γνωριμία μας με την παρέα του Τριστάν Τζαρά, την nouvelle vague, τον Μάη του ‘68, τα διαρκή τεχνολογικά βήματα, το κύμα του internet και τόσους ακόμα σελιδοδείκτες μας οδήγησε μέσα από αυτόν τον γενικευμένο κατακερματισμό σε αυτήν τη σπουδαία μεταστροφή, σε μια εκ των πραγμάτων μεταμοντέρνα αντίληψη για το τί πραγματικά αποτελεί αξία.

Εξεγερμένοι ακροατές σκοτώνουν πνευματικά δικαιώματα με δημιουργούς τοτέμ και επικαλούνται τη συλλογικότητα, τη συμμετοχή, τη σύμμειξη! Αναζητούν στο search ανοιχτούς κόσμους, όπου τα όρια της καλλιτεχνικής επαφής συγχέονται και συμφύρονται. Δημιουργούν ανοιχτούς χώρους στους οποίους η τέχνη διαμεσολαβείται, κυκλοφορεί και διαχέεται. Διψούν για καθαρή έκφραση και αποστρέφονται τον lifestyle αυτισμό που πότισε την κουλτούρα του μέσου κοινού όλες τις προηγούμενες δεκαετίες. Συναντιούνται σε ηλεκτρονικά ηχοτόπια και σε studio κρυμμένα μέσα σε software.

Γίνεται ευανάγνωστο λοιπόν, πως η σταδιακή αφύπνιση των ακροατών ήταν αυτή που ξεθώριασε τα όρια μεταξύ πομπού, δέκτη, ακόμα και διαμεσολαβητή distributor. Ήταν το αιτιατό στη γένεση, ειδικά κατά την τελευταία δεκαετία, τόσο πολλών ανεξάρτητων labels, τόσων squads, και τελικά στη δημιουργία ενός μεγάλου κύματος. Στην πραγματικότητα, παρόμοια χαρακτηριστικά ενυπάρχουν και σε άλλες, αν όχι σε όλες, μουσικές σκηνές πολλά χρόνια τώρα. Μικρά Labels που δημιουργήθηκαν από παρέες έχουν αναδυθεί και διακριθεί ανάμεσα σε εταιρίες κολοσσούς που εμπορεύονται εύπεπτα μουσικά προϊόντα και είδωλα. Υπάρχει σαφώς μεγάλος βαθμός συσχέτισης μεταξύ της απρόσκοπτης καλλιτεχνικής έκφρασης και των τεχνολογικών εργαλείων και της πρόσβασης σε αυτά. Όταν λοιπόν αυτά τα φράγματα ξεπερνιούνται, μόνο η ίδια η καλλιτεχνική κατάθεση μένει να μας αφόρα.

Στο outro αυτού του συλλογισμού, παρατηρώντας τη σύγχρονη ανεξάρτητη ηλεκτρονική σκηνή και την πλειοψηφία των όποιων genre αγκαλιάζει, μπορούμε να πούμε πως ζούμε (και συχνά συμμετέχουμε κιόλας) σε μια από τις μεγαλύτερες δημοκρατικές εξεγέρσεις στο χώρο της τέχνης. Ποτέ πριν τόσοι πολλοί δεν έκαναν τέχνη για τόσους πολλούς και με τόσους τρόπους. Το «παράδειγμα» του ηλεκτρονικού ήχου δείχνει να επαληθεύει στο έπακρο την εποχή της συμμετοχικής δημιουργίας. Το κοινό έχει πάρει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής πολιτισμού, φέρνοντας την ανάγνωση του κάθε έργου στη νομοτελειακή του εξέλιξη, τη διαρκή αναγέννησή του!

Note: This text was written before the filming of “plugs” documentary in order to sum up some of my thoughts about electronic music production, art and copyright.

i am page 31


eres.gr]

i am page 32

κοινόχρηστοι χώροι [γιώργος ευθυμίου]

Ο χρόνος δεν υπάρχει ως χρόνος, κι αυτό είναι Χρόνος. Ο χρόνος δε νοείται ως μια γραμμική ροή χρονικών σημείων ή ως μια αλληλουχία συμβάντων. Αυτό είναι εξαπάτηση, ή επινόηση που παρατίθεται προς διευκόλυνση στη φιλάρεσκη στα ορισμένα συστήματα λογική. Ο χρόνος δεν νοείται σ’ ένα επίπεδο έξω απ’ αυτόν. Δεν υπάρχει αναγωγή. Όπως τ’ αστέρια υπάρχουν μέσα απ’ το χρόνο αλλά όχι μέσα στο χρόνο. Καθώς οι προβολές τους διανύουν άνισα διαστήματα για να αποκαλυφθεί η ακτινοβολία τους σε άτακτη ροή. Έτσι και στον άνθρωπο, το παρόν, το παρελθόν, το μέλλον συνθλίβονται σ’ ένα άχρονο τώρα, στο ανελέητο τώρα, που αποτελεί την ευλογία και την τιμωρία της ύπαρξης. Συνεχώς. Στο διηνεκές. Αφού ό,τι υπάρχει δε γίνεται να πάψει να έχει υπάρξει.

«Ποιον θα έχω εγώ να με χαϊδεύει άμα σε χάσω;», εξομολογείται η Άννα στον Αντώνη του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη. Το οξύμωρο με την παραπάνω δήλωση είναι ότι απευθύνεται σ’ ένα άτομο, σ’ έναν Αντώνη, που η Άννα δεν «έχει». Αφού αυτά τα δύο άτομα δε συνδέονται σε κανένα πραγματικό-χειροπιαστό επίπεδο. Η Άννα έχει τον Αντώνη, και υπάρχει για αυτόν, μόνο μέσα στο φαντασιακό της. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να χάσεις κάποιον που δεν υπάρχει παρά μόνο στη φαντασία σου; Αν αναλογιστούμε ότι το άτομο σαν οντότητα καθορίζεται απ’ το παρελθόν του

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 33

και τη μνήμη του· κι όπου μνήμη εννοούμε μια σειρά από γεγονότα αναπλασμένα μέσα στην συγκινησιακή ατομική φαντασία, τότε (οπότε) για να χάσεις κάποιον πρέπει να χαθείς εσύ ο ίδιος απ’ ό,τι σε καθορίζει ως ύπαρξη. Μονάδα. Ή ατομικότητα. Φούγκα όπως θα έλεγε και ο David Lynch στο Lost Highway.

«Αθάνατοι όλοι. Αθάνατα όλα. Δεν πρέπειΝα φοβάσαι το θάνατο ούτε στα δεκαεφτάΜήτε στα εβδομήντα. Δεν υπάρχει θάνατοςΟύτε σκοτάδι. Υπάρχει μόνο φως κι αλήθεια.Είμαστε όλοι στην ακροθαλασσιά κι εγώ‘Eνας απ’ αυτούς που ξετυλίγουνε τα δίχτυαΚαθώς η αθανασία περνάει σαν κοπάδι.»Αρσένι Ταρκόφσκι

Σ’ αυτό το συναισθηματικό βάραθρο, ούτε ο θάνατος είναι δυνατόν να αναταράξει το δέσιμο και τις ποιότητες της συσχέτισης μεταξύ των ανθρώπων. Αφού μέσα από τη μνήμη –όπου μνήμη τα σχετικά- οι νεκροί και οι ζωντανοί υπάρχουν στο ίδιο επίπεδο φώτισης και ζωής. Γιατί ό,τι έχει πεθάνει, ακόμα κι αν δε μπορεί να αποτυπωθεί σε σωματική παρουσία-οντότητα, εν τέλει αποτελεί μια αξεδιάλυτη υπόμνηση αυτού που έχει υπάρξει και που συνεχίζει να υπάρχει κινώντας και κατευθύνοντας τα ζώντα τοπία. Γιατί ο θάνατος παραμένει ζωντανός και μετά το θάνατο.


eres.gr]

love will tear us apart [φαίη φραγκισκάτου]

Σ' ένα κανάλι χρήστη στο youtube. Εκεί το βρήκα. Τό ‘χε ανεβάσει πριν λίγες μέρες. Διασκευή του 2006 στο Love will tear us apart. Μια υπνωτισμένη φωνή, σχεδόν αυτιστική. Πολύ διακριτική ενορχήστρωση. Καμία ομοιότητα με την εκτέλεση των Joy Division. Κάτι μου κόλλησε απ’ το κομμάτι. Τό ‘στειλα στο mail του Κώστα, ενός φίλου μουσικού. Μετά από μέρες έτυχε να μιλήσουμε στο τηλέφωνο. Τό ‘χα ξεχάσει αλλά κλείνοντας το τηλεφώνημα τον ακούω να λέει: ’’α, τώρα που το θυμήθηκα, τό ‘χω ακούσει αυτό που μού ‘στειλες, υπέροχη μουσική. Ξέρω, θα το βρήκες υποτονικό, αλλά η οργή του Κέρτις και της Αγγλίας του '80 δεν αναπαράγεται. Τώρα είμαστε σε μια ύπνωση, σε μια κατάπτωση... αυτό είναι το τραγούδι, αυτή είναι η εποχή μας. Θα μιλήσουμε μες τη βδομάδα να βρεθούμε. Φιλιά’’

Ώρες μετά, χαζεύοντας στο διαδίκτυο έβαλα ξανά το βιντεάκι να το ακούσω. Σκεφτόμουν την κουβέντα του Κώστα. ‘’Αυτή είναι η εποχή μας’’. Οι Κινέζοι λέγαν να εύχεται κανείς να μη ζήσει σε ενδιαφέροντες καιρούς. Στο εκεί έξω άνθρωποι που αντί να είναι φυλακή, κυβερνούν ακόμη στην Ελλάδα του 2013. Κάποιοι δεν πιστεύουν ακόμη ότι αυτό που συμβαίνει είναι μόνιμο. Προσπαθούν να αποδραματοποιήσουν και να εκλογικεύσουν μικρές τραγωδίες. Άλλοι κινούνται σαν παίκτες στο σκάκι με μοτό τυπωμένο στο κούτελο, η δική σου δυστυχία - η δική μου ευκαιρία. Στο μέσα μου, έχω κλειστεί σ’ ένα κουτί. Περιμένω την ύπνωση. Αλλά δεν έρχεται. Το κομμάτι έπαιξε και βγήκα από το you-

i am page 34

scan to listen

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am torn

tube. Στ’ αυτί μου συνέχισα ν’ ακούω τις λέξεις ’’and re-sentment rides high, but emotions won't grow’’.

Η ένδειξη της ώρας στο κινητό τηλέφωνο έδειχνε 23.30 καθώς κοίταζα στις επαφές μου το τηλέφωνο του Κώστα. Επέλεξα την ένδειξη κλήση. Μετά από λίγο άκουσα μια λαχανιασμένη φωνή να μου λέει ’’πες μου’’.-Ξέρω ότι είναι αργά και μάλλον ενοχλώ αλλά ήθελα να σου πω ότι ..-Ρε συ Φαίη με πετυχαίνεις στον δρόμο, μόλις τελείωσα απ’ το μαγαζί και την κάνω για σπίτι. Δεν είχαμε κόσμο απόψε αλλά βγάλαμε όλο το πρόγραμμα. Είναι κάτι επείγον που πρέπει να το πούμε τώρα;-Δυο λέξεις, μόνο. Ακόμη κι αν είμαστε σε ύπνωση, ακόμη κι αν είναι αυτή η εποχή μας, είναι προτιμότερο να διαλυθούμε στην προσπάθειά μας ν’ αγαπήσουμε.-... Τι έπαθες; Με παίρνεις τηλέφωνο και μου λες τί ακριβώς;... Α για περίμενε, έχει σχέση μ’ αυτά που λέγαμε στο τηλέφωνο το μεσημέρι..Γιατί όλο αυτό το επείγον, αφού θα βρεθούμε μες τη βδομάδα να τα πούμε..τι έπαθες μ’ αυτό το κομμάτι;-Δε θέλω να μιλήσουμε άλλο γι’ αυτό. Ένιωσα την ανάγκη να σου πω ότι ακόμη κι αν η οργή δεν αναπαράγεται, η ανάγκη για αλλαγή δεν υποχωρεί. Κι αν έτσι διαλυθεί κάποιος, είναι φυσικότερο από το να μείνει λειψός.-Μη σκέφτεσαι τόσο πολύ, θα σε πάρω αύριο να τα πούμε. Καληνύχτα..

Έκλεισα το τηλέφωνο. Ξεκίνησα για τη βραδινή μου ρουτίνα. Ντους, ένα φλιτζάνι κακάο και μετά στο κρεβάτι για ύπνο. Ανοίγοντας τη βρύση του μπάνιου άρχισα να φωνάζω "Ever tried. Ever failed. No matter. Try Again. Fail again. Fail better." Ένα τσιτάτο που μου είχε κολλήσει. Άρχισα να το επαναλαμβάνω ρυθμικά κάτω απ’ το νερό. Σαν μάντρα. Σαν προσευχή. Χωρίς ίχνος μελωδίας, πάθους, οργής.


eres.gr]

το ντουετάκι... [seitanakos aka πτωχός γιώργος]ΙΛΙΟΝ – ΟΛΥΜΠΟΣ (Dan Simmons)

Δύο βιβλία που δύσκολα μπορώ να περιγράψω. Είναι η Ομήρου Ιλιάδα και Οδύσσεια αλλά ταυτόχρονα δεν είναι. Είναι επιστημονική φαντασία αλλά και μία ρεαλιστική απεικόνιση των μαχών που περιγράφει ο Ομηρος απαλλαγμένη από ένα σωρό ποιητικές υπερβολές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σαν βιβλία είναι διασκεδαστικά και αρκετά ευχάριστα για να ξεχαστείς και για να περάσεις αρκετά βράδια αν δεν έχεις λεφτά για να βγεις για μία μπύρα.

Ο συγγραφέας είναι ο Dan Simmons (έχω περιγράψει και άλλη μία διλογία του: Υπερίων και η Πτώση του Υπερίωνα). Ο,τι και να έχω διαβάσει από αυτόν τον συγγραφέα με έχει αφήσει άναυδο από τις γνώσεις του σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα και ο μοναδικός τρόπος που έχει για να τα συνδυάζει όλα μαζί και να κάνει κάτι 100% καινούριο. Στην προηγούμενη διλογία ήταν ο ποιητής Τζον Κιτς. Σε αυτά τα δύο βιβλία είναι η τεράστια γνώση για τον Ομηρο, τον Σαίξπηρ καθώς και για τον Προυστ. Ο μεταφραστής γράφει στο σημείωμα ότι δυσκολεύτηκε να μεταφράσει αυτά τα βιβλία γιατί πρώτα έπρεπε να μελετήσει εκτενέστατα τον Ομηρο και λίγο λιγότερο τα σονέτα του Σαίξπηρ και το έργο του “Η τρικυμία – The Tempest”.

Στα βιβλία αυτά υπάρχουν τρεις φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες ικανές να είναι τρία ανεξάρτητα βιβλία. 1) Η ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων που ζουν στην εποχή του 3.000 μετά ρουβικώνα (περίπου γύρω στο 6.000 με 7.000 μ.Χ.). 2) Η ιστορία δύο ρομπότ από τον πλανήτη Δία και τους δορυφόρους του την ίδια ακριβώς εποχή. 3) Η πολιορκία της Τροίας από τους Ελληνες σε μία περίεργη εποχή.

Στη πρώτη ιστορία υπάρχουν 4 βασικοί χαρακτήρες που μας περιγράφουν τη ζωή στη γη την συγκεκριμένη εποχή. Με λίγα λόγια, πώς στη γη επιτρέπεται να υπάρχουν μόνο 1.000.000 άνθρωποι, και αυτό επιβάλλεται από τους μετανθρώπους που ζουν στον ουρανό. Οι συνθήκες ζωής είναι ένα όνειρο αφού δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Τα σέρβιτορ και τα βόινιξ είναι εκεί για να ικανοποιήσουν όλες τους τις ανάγκες και τις επιθυμίες. Τα πλάσματα αυτά υπάρχουν σύμφωνα με τους ήρωές μας από την αρχή του κόσμου και είναι δώρο στους ανθρώπους από τους μετανθρώπους.

Στη δεύτερη ιστορία οι ηγέτες των ρομπότ παρατηρούν μία εξαιρετικά παράξενη ροή κβαντικής ενέργειας στον πλανήτη Άρη. Στέλνουν μία ερευνητική αποστολή με μοναδικό στόχο και σκοπό να βρουν την αιτία αυτής της ανωμαλίας. Άυτά είναι τα δύο ρομπότ μας και έχουν τη συνήθεια να μελετούν έργα των ανθρώπων της χαμένης

i am page 36

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 37

εποχής. Το ένα ρομπότ έχει έρωτα με τον Σαίξπηρ και το άλλο με τον Προυστ.

Στην τρίτη ιστορία είναι όλοι οι ήρωες των έργων του Ομήρου. Σχεδόν... Οι θεοί, έχουν τις θεϊκές δυνάμεις τους όχι γιατί είναι θεοί αλλά λόγω μιας εξαιρετικά ανεπτυγμένης τε-χνογνωσίας και τεχνολογίας. Για παράδειγμα οι θεοί δεν πετάνε αλλά πλέουν πάνω στο κβαντικό χωρο-χρονικό συνεχές (!!!). Δεν εμφανίζονται όπου θέλουν αλλά διαταράσσουν τις πιθανότητες του κβαντικού χωρο-χρονικού συνεχούς (όχι τηλεμεταφορά,

αλλά κβαντομετα-φορά, έχει μεγάλη διαφορά). Και να μην ξεχάσω ότι υπάρχει ένας ακόμη ήρωας (το όνομα αυτού Χόκενμπερι, διδάκτωρ των Ομηρικών έργων στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ) που παρατηρεί την πολιορκία και αναφέρει όσες παρατυπίες βλέπει μεταξύ της μάχης και των έργων του Ομήρου στην υπεύθυνη για αυτόν μούσα.

Και βέβαια δεν γίνεται ένα τέτοιο έπος να μην έχει και τα ΜΠΆ (Μικρά Πράσινα Άνθρωπάκια). Είναι το κερασάκι στη τούρτα...

Ο τρόπος γραφής του Dan Simmons είναι πάρα πολύ απλός, λιτός, ευχάριστος και σε αρκετά σημεία σατυρικός αλλά πάντα γεμάτος ειρωνεία και καυστικά σχόλια για όλους και για όλα. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που σκέφτονται οι Ελληνες στρατιώτες σε όλη τη διάρκεια της πολιορκίας: Άν ο μαλάκας ο Μενέλαος την είχε λίγο μεγαλύτερη ή γαμούσε λίγο καλύτερα, η πουτάνα η Ελένη θα έμενε μαζί του και εμείς θα ήμασταν με τα παιδιά και τις οικογένειές μας. Άλλά το μεγαλύτερο κράξιμο το δέχεται ο Άχιλλέας: Ο Άχιλλέας, ο πιο θεόμορφος (ήρωας) ανάμεσα σε όλους τους θεόμορφους, αλλά λιγάκι


eres.gr]

i am page 38

χαζούλης ο καημένος, σαν τον Σβαρτζενέγκερ αλλά στο πιο όμορφο. Οι άνθρωποι της πρώτης ιστορίας παρουσιάζονται σαν ηλίθια ζωντόβολα που το μόνο που κάνουν είναι να πηγαίνουν από πάρτι σε πάρτι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης χρησιμοποιώντας κόμβους φαξ για να τηλεμεταφερθούν. Οσον αφορά στις τέχνες και τα ενδιαφέροντά τους, τα νέα είναι μάλλον μαύρα, αφού δεν ασχολούνται με τίποτα. Θέατρο; Μπα... Μουσική; Τί είναι αυτό; Διάβασμα; Γιατί να το μάθω, από τη στιγμή που δεν είναι χρήσιμο; Μόνο τα δύο ρομπότ (από τον πλανήτη Δία) έχουν έφεση στην τέχνη και τις επιστήμες. Οι διάλογοι τους και οι απόψεις τους για τις επιστήμες είναι στη χειρότερη των περιπτώσεων απλώς καταπληκτικοί. Πολλές σελίδες είναι αφιερωμένες στα έργα του Σαίξπηρ και του Προύστ.

Οι τρεις αυτές ιστορίες γίνονται μία μεγάλη ιστορία και είναι ικανές να σας αφήσουν άφωνους με το ηθικό δίδαγμα του όλου έργου (όχι δεν θα σας το πω!). Ενώνονται με ένα μοναδικό τρόπο. Στο τέλος κάθε κεφαλαίου ήμουνα με το στόμα ανοιχτό γιατί υπάρχει από μία ανατροπή χειρότερη και από πυρηνική βόμβα. Σκουληκότρυπες, παράλληλα σύμπαντα, οι θεοί του Ολύμπου, ρομπότ, Τρώες και Ελληνες, ΜΠΆ, ο Σέτεβος με τη Συκοράξα (ήρωες από το έργο του Σαίξπηρ “Η τρικυμία”) μας κάνουν δύο βιβλία ανεπανάληπτης φαντασίας και μοναδικής ομορφιάς.

Το βιβλίο ΙΛΙΟΝ είναι 691 σελίδες και το ΟΛΥΜΠΟΣ είναι 848. Το σύνολο μας κάνει 1.539 σελίδες γεμάτες αγωνία. Σε βάρος είναι λίγο λιγότερο από 2 κιλά καθαρή απόλαυση. Άν σας αρέσει η επιστημονική φαντασία να το διαβάσετε, θα σας ταξιδέψει σε τόπους και χρόνους μοναδικής ομορφιάς και θα σας ταΐσει νέκταρ και αμβροσία σερβιρισμένα από ρομπότ με υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Άν θέλετε να πάρετε μια ιδέα από τα Ομηρικά έπη διαβάστε το, ο Simmons είναι μεγάλος γνώστης των έργων του Ομήρου και τα αποτυπώνει με πάρα πολλές λεπτομέρειες. Άκόμα και στα σημεία που διαφοροποιείται ο Simmons από τον Ομηρο λέει στους αναγνώστες τί γίνεται στην αυθεντική ιστορία. Η μετάφραση είναι ό,τι καλύτερο έχω συναντήσει μέχρι τώρα, αφού και οι δύο μεταφραστές έχουν πιάσει το νόημα του συγγραφέα καθώς και το χιούμορ του.

Καλή ανάγνωση

Τίτλος: ΙΛΙΟΝ, ΟΛΥΜΠΟΣΣυγγραφέας: Dan Simmons

Είδος: Επιστημονική ΦαντασίαΕκδοτική εταιρία: Anubis

ISBN: ΙΛΙΟΝ 978-960-306-455-8 ΟΛΥΜΠΟΣ 978-960-306-615-6

μετά από πολλή σκέψη και αρκετές αράχνες αποφασίσαμε να κλείσουμε την ταχυδρομική μας θυρίδα

αν θέλετε να έρθετε σε ταχυδρομική επαφή μαζί μας παρόλ’ αυτά στείλτε μας στο [email protected] για πληροφορίες

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

ΔΙΆΛΕΞΕ ΕΣΥ ΤΟ ΘΕΜΆ ΓΙΆ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ ΧΙΜΆΙΡΕΣ

ΕΛΠΙΔΆ

ΒΙΆ

ΔΕΡΜΆ

ΚΆΤΆΧΡΗΣΕΙΣ

ΟΙ ΧΆΡΆΚΙΕΣ ΣΤΟ ΔΕΡΜΆ ΆΠΟΚΆΛΥΠΤΆΝ ΜΙΆ ΖΩΗ ΓΕΜΆΤΗ ΒΙΆ ΚΆΙ ΚΆΤΆΧΡΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΚΆΜΙΆ ΠΛΕΟΝ ΕΛΠΙΔΆ

i am page 39

θα υπάρχει online ψηφοφορία στο www.surveymonkey.com/s/W6RQSC5μέχρι 1.7.2014

*δεκτές και ψήφοι διαμαρτυρίας στο [email protected]**σε περίπτωση ισοβαθμίας θα κάνει η μάνα

εκ μέρους του Ν.Γ. ΛυκομήτρουΗ ΣΤΗΛΗ“Ποιήματα και Χίμαιρες” ΘΆ ΕΙΝΆΙ ΠΆΛΙ ΚΟΝΤΆ ΣΆΣ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ

μετά από πολλή σκέψη και αρκετές αράχνες αποφασίσαμε να κλείσουμε την ταχυδρομική μας θυρίδα

αν θέλετε να έρθετε σε ταχυδρομική επαφή μαζί μας παρόλ’ αυτά στείλτε μας στο [email protected] για πληροφορίες


eres.gr]

ο σίξτ απ' το βηρό [γιώργος μανάδης]

1.

Παράγω πάγο καθημερινά. Στις εφτά και εικοσπέντε ταΐζω τις φώκιες.

Συχνά τραγουδώ:

Γούρι γούρι γούρι πέσαμε στους αουγκούρι.

Γούρι γούρι γούρι το μυαλό μου είναι ένα αγγούρι.

4.

Μέγα Σάββατο ήρθε. Τη στιγμή που η κυρά Ευτυχία ανέμενε

πλάι στο άγιο φως. Φουλ αγχωμένη για το αν θα σβήσει.

Τότε του πέρασε τον ιό. Ενενήντα τριών. Επέζησε τρεισήμισι πολέμους

και μία καταστροφή και πέθανε απ' αυτό.

i am page 40

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

επίλογος: η καταιγίδα μετά την ηρεμία [filthy pagan]

Ήταν ξημερώματα Καθαράς Δευτέρας. Η βροχή έπεφτε με τέτοια λύσσα λες και ήθελε να “γδάρει” την πόλη από την ακολασία της Αποκριάς. Οι αστραπές έσκιζαν τον ουρανό και τα μπουμπουνητά που ακολουθούσαν, έδιναν βαγκνερικές μουσικές διαστάσεις στη φωνή του Ιγκόρ:

- Τι έχεις να πεις τώρα;! Ποιος είναι ο βλάκας;! Ποιος είναι ο άχρηστος!; Τόσον καιρό, ενώ εσύ κοιμόσουν, εγώ προετοίμαζα τον ερχομό μια νέας εποχής!

Στην ταράτσα του πιο ψηλού κτιρίου της Πόλης (8 όροφοι με το ζόρι), 2 μορφές κάθονταν απέναντι από έναν δαιμονισμένο Ιγκόρ που κρατούσε ένα ακόμα πιο δαιμονισμένο 45άρι...

Η μία δεμένη χειροπόδαρα, η άλλη άοπλη και βαριά τραυματισμένη.

H γυναίκα πάνθηρας κοιτούσε σαν αυτιστική τον Ιγκόρ, κοιτούσε το θριαμβευτικό του χαμόγελο με τις πινελιές παράνοιας, αριστερά και δεξιά από τα γοητευτικά χειλάκια του.

Δεν άκουγε τίποτα απ’ όσα έλεγε ο αγαπημένος της, καθώς στο μυαλό της παιζόταν ξανά και ξανά η ίδια ατάκα.“Δεν σε χρειάζομαι πια...”Τη σκηνή πoυ εξελισσόταν μπροστά της, την είχε φαντασιωθεί άπειρες φορές άλλα με μια μικρή διαφορά. Ήτανε με το μέρος του Ιγκόρ: Αυτός να γελάει παρανοϊκά και αυτή έχοντας τυλιγμένα τα χέρια της γύρω του, να απειλεί τον Αστυνόμο πως θα ταΐσει τα αρχίδια του στις γάτες. (Παρεπιπτόντως, οι γάτες πέρα από ρέγκα με κοκαΐνη τρελαίνονται και για ανθρώπινους όρχεις και φήμες θέλουνε την εταιρεία γατοτροφών “ΚΟΠΡΟ-ΝΙΑΟΥΡ” να δέχεται ειδικές “δωρεές” οργάνων για να παρασκευάσει την σπεσιαλιτέ της με όνομα “ψιτ – ow”.)

Τώρα όμως αντί για τον άντρα της ζωής της, έχει δίπλα της έναν αποτυχημένο, ένα θύμα. Και στο μυαλό της δεν υπήρχαν πια εκείνα τα συννεφάκια σε σχήμα καρδιάς που έβρεχαν σοκολάτα πάνω σε σατέν στρωμένα κρεβάτια. Υπήρχε μόνο μια ατάκα:“Δεν σε χρειάζομαι πια...”Έτσι της είπε καθώς την πέταξε στον πορτ-μπαγκαζ μαζί με τον μπάτσο, και από την μεγάλη γυναίκα που κρυβόταν πίσω από ένα σπουδαίο άντρα, μεταμορφώθηκε στον μαλάκα της υπόθεσης. Tα τεράστια μάτια που κοιτούσαν πάντα σαν να ψάχνουν για θήραμα, μίκρυναν και πλημμύρισαν με κάτι υγρό, ενοχλητικό και αλμυρό.

Ο αστυνόμος την παρακολουθούσε και ένιωσε να την θέλει ακόμα περισσότερο βλέποντας την πιο νιάου της πλευρά. Η εικόνα της γυναίκας πάνθηρα να κλαίει σιωπηλά τον ξύπνησε. Έπρεπε να κάνει κάτι άλλα τί; Λιγες στιγμές πριν, καθώς ανέβαινε στην ταράτσα είχε καταφέρει να λυθεί και να επιτεθεί στον Ιγκόρ και το μόνο που κέρδισε ήτανε μια σφαίρα στον ώμο. Ήπιε άλλη μια γερή δόση ουισκάρα από το φλασκί που του είχε κάνει δώρο ο παλιός του φίλος Δρ Εκτόπλασμας, και φώναξε στον άλλοτε πιστό του συνεργάτη:

- “Ώστε εσύ είσαι ο Βρωμερός Παγάνας τελικά;”η συνέχεια

εδώ

i am unfinished


eres.gr]

πτώχευση ε.π.ε. [μικέλα φερούση]

Έχουμε πει πολλές φορές ότι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Στην περίπτωση των επιχειρήσεων που κλείνουν η μία πίσω απ’ την άλλη, φαίνεται πως αυτό το στριφογύρισμα κόλλησε στη μία όψη, αφήνοντας ανεξερεύνητη την άλλη πλευρά. Δε φταίει η κρίση τελικά, που οι εταιρείες βάζουν λουκέτο.

Φταίνε οι αχάριστοι υπάλληλοι, που δε δοξάζουν τον ένα και μοναδικό τους ευεργέτη, τον εργοδότη που τους έδωσε να «φάνε ένα κομμάτι ψωμί». Αντ’ αυτού, αρνούνται να καλύπτουν τρεις θέσεις εργασίας με μισθό που κυμαίνεται μεταξύ 1890 και 1930 (χρονολογία, όχι ευρώ) και γκρινιάζουν ακατάπαυστα.

Φταίνε γιατί δε «βάζουν πλάτη» ώστε να ισορροπήσει η εταιρεία, συμπληρώνοντας 40 και 50 ώρες απλήρωτης υπερωρίας, ώστε η εταιρεία να μπορέσει μελλοντικά να τους ανταμείψει για την αλληλεγγύη τους προς τα κέρδη του εργοδότη. Το «μελλοντικά» μεταφράζεται από τον ίδιο τον υπουργό οικονομικών της χώρας, όπερ μεθερμηνευόμενον εστί: «όταν τελειώσει η κρίση». Όταν τελειώσει η κρίση λοιπόν, υποτίθεται ότι θα ανέβει ο βασικός μισθός της συλλογικής σύμβασης και θα ανακάμψουν τα οικονομικά του κάθε υπαλλήλου. Αυτοί οι αχάριστοι υπάλληλοι όμως, δε θα λάβουν καμία αύξηση, δεδομένου ότι έχουν κληθεί να υπογράψουν ατομική σύμβαση ή… καθόλου σύμβαση.

Φταίνε εκείνοι οι ποταποί μισθωτοί, που έχουν το θράσος να ζητούν το μισθό του Φεβρουαρίου, πριν καν τελειώσει ο Μάιος, υποσκάπτοντας έτσι τη βιωσιμότητα της εταιρείας που εκβιαστικά σχεδόν, υποχρεώνεται να συνυπολογίσει στα πάγια έξοδά της, τους μισθούς του προσωπικού που απασχόλησε. Πώς να αντέξει τόσο βάρος μια εταιρεία από μόνη της; Είναι να αναρωτιέται κανείς ποιος εκβιάζει ποιον!

Φταίει κι ο αδαής υπάλληλος του λογιστηρίου, που τολμάει να εκφράσει την απορία του πώς γίνεται να του στέλνουν στο γραφείο τον εκπρόσωπο της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων, για να πληρώσει το leasing για τη Mercedes του αφεντικού, ενώ εκείνος έπρεπε να «βάλει πλάτη» με το τίμημα να μην έχει πληρώσει τρεις μήνες το νοίκι του. Είναι πασιφανές πως το αφεντικό με αυτόν τον τρόπο, προσπαθεί να κλείσει νέες συνεργασίες για να μπορέσει να εξοφλήσει τους αχάριστους υπαλλήλους του. Γιατί αν δε σε δει ο υποψήφιος συνεργάτης με Mercedes, πώς περιμένεις να σου αναθέσει δουλειά;

Φταίνε όλοι αυτοί οι προπέτες που δεν άντεξαν άλλο να περνούν τους μήνες της κρίσης με μηδέν ευρώ, και βάλθηκαν να ψάξουν αλλού δουλειά. Φταίνε που τελικά τη βρήκαν αυτή την άλλη δουλειά, που αν μη τί άλλο, τους προσέφερε τα νόμιμα έσοδα και χωρίς καθυστερήσεις. Φταίνε που προτίμησαν να πάνε σε

i am page 42

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

μια εταιρεία που τους πληρώνει τις υπερωρίες, αντί να τις προσφέρουν δωρεάν για να μπορεί ο εργοδότης να βάζει βενζίνη στη νοικιασμένη Mercedes. Φταίνε γιατί, αντί να προτείνουν από μόνοι τους να μετατραπεί η μισθωτή εργασία σε εθελοντική έως ότου ξεπεραστεί η κρίση, δήλωσαν την παραίτησή τους μία μόλις μέρα πριν φύγουν, αδιαφορώντας για το αν θα μπορέσει ο μέχρι πρότινος εργοδότης τους να τα βγάλει πέρα με τον όγκο δουλειάς των τριών ατόμων ανά θέση. Φταίνε τέλος, γιατί έβαλαν ιδέες και στους εναπομείναντες υπαλλήλους να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο με αποτέλεσμα, να μείνουν στην εταιρεία τόσα λίγα άτομα, που να μη μπορούν να τη λειτουργήσουν πια. Δική τους η ευθύνη που ο εργοδότης λύγισε υπό το βάρος των μισθολογικών χρεών που συσσωρεύτηκαν και που, χωρίς φυσικά να το θέλει ή να το εύχεται, βρήκε τρόπο να απαλλαγεί από την υποχρέωση εξόφλησης, κηρύσσοντας πτώχευση. Δε φταίει λοιπόν η κρίση που κλείνουν οι εταιρείες. Φταίτε εσείς, που στα δύσκολα αποχωρείτε και διαγράφετε από τη μνήμη σας τις καλές εποχές προ κρίσης, όπου ο εργοδότης μοιραζόταν το 0% των κερδών του με εσάς (σε μορφή φιλικού χτυπήματος στην πλάτη ή κομπλιμέντων για το φίνο ντύσιμό σας).

Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, αχάριστοι υπάλληλοι με τα 5 πτυχία και τα 15 χρόνια προϋπηρεσία. Το μόνο που σας ζητήθηκε στο κάτω-κάτω, ήταν να «βάλετε πλάτη»….

HELLAS 2014i am page 43


eres.gr]

pressure [anathema]

As the pressure grows and these feelings flowTrample on bodies, bodies in holes of faithTimes I've asked the lord for forgivenessWhile kept under a spell of a sweating locust's breathNo need to tell me 'cause it's written on your faceSliding down now with the black lights shining

I don't care where you go you won't get away from meBlack as the night is day filled with no sympathyMarching down the hall for a miseryI don't care where you go, you won't get away from me

Mouth tastes of sick, stomach twist insideEverything's wrong and I can't get awayThe gravity of fear you can feel it coming nearIt's coming straight for you, it'll twist and drag you down

I don't care where you go, you won't get away from me

i am page 44

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 45


eres.gr]

i am page 46

τεστάροντας το άγχος . [πηγή: en.wikipedia, μετάφραση: όλγα ακ., επιμέλεια: μελινάκι] .

Το τεστ άγχους είναι ένας συνδυασμός μίας προσληφθείσας φυσικής υπερδιέγερσης, συναισθημάτων, ανησυχίας και αβεβαιότητας αυτοκαταστροφικών σκέψεων και σωματικών συμπτωμάτων τα οποία συμβαίνουν κατά την διάρκεια διεξαγωγής διαφόρων τεστ. Είναι μία φυσική κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι βιώνουν έντονο στρες, άγχος και δυσφορία είτε κατά την διάρκεια είτε λίγο πριν εξεταστούν σε κάτι. Αυτές οι αντιδράσεις μπορούν άμεσα να παρεμποδίσουν την ικανότητα του ατόμου να τα πάει καλά καθώς επηρεάζουν αρνητικά την αισθητοκοινωνική και συμπεριφορική εξέλιξη των συναισθημάτων απέναντι στον εαυτό τους και το σχολείο. Το τεστ άγχους είναι διαδεδομένο στις μαθητικές κοινότητες ανά τον κόσμο και μελετάται επίσημα από τις αρχές του ΄50 ξεκινώντας από τους ερευνητές John Mandler και Seymour Sarason. Αργότερα, ο αδερφός του Sarason, Irwin G. Sarason, συνεισέφερε στην έρευνα επεξηγώντας την σχέση μεταξύ συγκεκριμένων μορφών άγχους και του άγχους εν γένει.

Το τεστ άγχους επίσης μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανταποδοτικό άγχος, περιστασιακό ή άγχος αξιολόγησης. Ορισμένο άγχος είναι φυσιολογικό ή συχνά βοηθάει στο να παραμείνει κανείς πνευματικά ή σωματικά διεγερμένος. Παρ΄όλα αυτά όταν κάποιος βιώνει ιδιαίτερα πολύ άγχος, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συναισθηματική ή σωματική σύγχυση, δυσκολία συγκέντρωσης και συναισθηματική ταραχή. Έχει αποδειχθεί πως το τεστ άγχους έχει αδιάρρηκτα αρνητική σχέση με το αποτέλεσμα μίας εξέτασης, όπως επίσης μαθητές υπό την επήρεια άγχους παρατηρήθηκε ότι αποδίδουν περίπου 12% λιγότερο από τους μη αγχώδεις συνομιλήκους τους. Η χαμηλή απόδοση προκύπτει οχι εξαιτίας διανοητικών προβλημάτων ή μη επαρκούς προετοιμασίας, αλλά επειδή οι συνθήκες εξέτασης δημιουργούν την αίσθηση απειλής για αυτούς, που βιώνουν το άγχος της εξέτασης. Το άγχος που προκύπτει από αυτήν την απειλή διασπά την προσοχή και την λειτουργία της μνήμης.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν οτι το 25-40% των μαθητών βιώνουν άγχος εξέτασης. Μαθητές με περιορισμένες ικανότητες, όπως επίσης μαθητές σε τάξεις υψηλού επιπέδου τείνουν να βιώνουν υψηλής κλίμακας άγχος. Τέτοιοι μαθητές αποσπώνται εύκολα από την διάρκεια του τεστ, δυσκολεύονται να κατανοήσουν σχετικά απλές οδηγίες, καθώς επίσης δυσκολεύονται να οργανώσουν ή να επαναφέρουν στην μνήμη τους σχετικές πληροφορίες.

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 47

i. Σημάδια και Συμπτώματα

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα συναισθήματα άγχους προκύπτουν από την ανάγκη του ατόμου να αμυνθεί. Στο ανθρώπινο είδος τα συμπτώματα άγχους διαρρέουν συνεχώς και σε διαφορετικά επίπεδα εκδήλωσης. Τέτοιες εκδηλώσεις αποτελούνται από αυξημένο καρδιακό παλμό, μπλοκάρουν την έκκριση ορμονών, προκαλούν ανησυχία, όπως επίσης ανεξήγητο φόβο για ένα επικείμενο επικίνδυνο περιβάλλον. Το άγχος προετοιμάζει το σώμα σωματικά, γνωστικά και συμπεριφορικά ώστε να ανιχνεύσει και να αντιμετωπίσει πιθανούς κινδύνους επιβίωσης. Ως αποτέλεσμα το ανθρώπινο σώμα υπεροξυγονώνεται, μεταφέροντας αίμα στους μύες προκαλώντας την εφίδρωση και την διατήρηση της θερμοκρασίας. Στους ανθρώπους ο βαθμός στον οποίο η αντίδραση εξελίσσεται, βασίζεται στην πιθανότητα να συμβούν άσχημα πράγματα στο περιβάλλον τους και στην ικανότητα τους να τα αντιμετωπίσουν. Στην περίπτωση εξέτασης, κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία η οποία θα οδηγήσει στον αποκλεισμό του μαθητή σε κάποιο ανώτατο ίδρυμα. Τα προσωπικά πιστεύω ενός ατόμου για τις ικανότητες του αποτελούν το “γνώθι σαυτόν”, οι οποίες παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάλυση επικείμενων απειλών. Όταν ένα άτομο έχει χαμηλή εκτίμηση στις ικανότητες του είναι πιθανό να προσελκύσει αρνητικά αποτελέσματα όπως η αποτυχία υπό συνθήκες.

Ωστόσο διαδικασίες αξιολόγησης που περιλαμβάνουν τεστ και εξετάσεις θεωρούνται πιο απειλητικές από μαθητές οι οποίοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Υπάρχει διαφορά μεταξύ γενικών διαταραχών άγχους (ΓΔΑ) και του άγχους εξέτασης. Οι ΓΔΑ χαρακτηρίζονται από “ψευδές” άγχος το οποίο έχει ως αποτέλεσμα το άτομο να βιώνει υψηλά επίπεδα άγχους ανάμεσα σε μία ποικιλία καταστάσεων. Εν αντιθέσει, άνθρωποι με άγχος εξέτασης έχουν “σταθερό” άγχος το οποίο οδηγεί σε υψηλά επίπεδα άγχους κατά την διάρκεια εξέτασης.

Τα συμπτώματα του άγχους εξέτασης ποικίλουν από ελαφρά έως σφοδρά. Μαθητές που παρουσιάζουν ελαφριάς μορφής συμπτώματα μπορούν μπορούν να έχουν ικανοποιητική απόδοση. Μαθητές όμως με έντονα συμπτώματα βιώνουν συχνά κρίσεις πανικου.

Τα πιο συχνά σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνουν: πονοκέφαλο, στοματική διαταραχή, φοβίες, απόγνωση, δυσκολία αναπνοής, εφίδρωση, νευρικότητα, κλαυθμό, ανήσυχες σκέψεις και προσωρινή απώλεια μνήμης.

Κατά την διάρκεια υπερβολικού ενθουσιασμού ή άγχους, το σώμα


eres.gr]

i am page 48

εκκρίνει αδρεναλίνη. Η αδρεναλίνη είναι γνωστό πως προκαλεί σωματικά συμπτώματα τα οποία συνοδεύουν το άγχος εξέτασης όπως αυξημένο καρδιακό παλμό, εφίδρωση και ταχεία αναπνοή. Σε πολλές περιπτώσεις η αδρεναλίνη είναι κάτι το θετικό. Εξυπηρετεί στην αντιμετώπιση στρεσογόνων καταστάσεων, εξασφαλίζει την ετοιμότητα και την προετοιμασία. Ωστόσο για μερικούς ανθρώπους είναι δύσκολο να την διαχειριστούν γεγονός που εμποδίζει την συγκέντρωση τους σε κάποιο τεστ.

Το άγχος εξέτασης αποτελείται από:. Φυσική υπερδιέγερση – γνωστή και ως υπερευαισθησία. Σωματικά σημάδια περιλαμβάνουν πονοκεφάλους, στομαχόπονους, ναυτία, διάρροια, υπερβολική εφίδρωση, δυσκολία αναπνοής, χαμηλή πίεση ή λιποθυμία, ταχυκαρδία και ξηρό στόμα. Το τεστ άγχους μπορεί ακόμα να οδηγήσει σε κρίσεις πανικού κατά τις οποίες οι μαθητές μπορεί να βιώσουν ξαφνικό φόβο, δυσκολία αναπνοης και δυσανεξία.

. Ανησυχία, έλλειψη θάρρους – δυσλειτουργικά χαρακτηριστικά. Κάτι τέτοιο περιλαμβάνει θλίψη και καταστροφικές μεταπτώσεις, φόβο αποτυχίας, ανοργάνωτες σκέψεις, αίσθημα ανεκπλήρωτου, ενοχές, σύγχυση και υποτιμητική παρουσίαση του εαυτού τους προς τους άλλους.

. Γνωστική/Συμπεριφορική – ελλιπής συγκέντρωση, “απώλεια μνήμης” ή “πάγωμα”, σύγχυση και ελλιπή οργάνωση. Η ανικανότητα συγκέντρωσης

ένας σπουδαστής απ’ το Πανεπιστήμιο του Μαντράς δένει τα μαλλιά του σ’ ένα καρφί στον τοίχο για να μην τον πάρει ο ύπνος (1905)

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

i am page 49

οδηγεί στη μη επιθυμητή επίδοση στα τεστ, όπως επίσης νευρικές κινήσεις προς αποφυγήν τους. Πολλοί μαθητές επίσης δηλώνουν απώλεια μνήμης παρ΄όλη την επαρκή τους προετοιμασία.

. Συναισθηματική – χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, θυμό και αίσθηση απαισιοδοξίας.

ii. Αιτίες

Συχνά οι γονείς εξαγριώνονται με τους μαθητές που αποτυγχάνουν λόγω του άγχους εξέτασης. Ιδιαίτερα όταν αποσκοπούν σε υψηλή βαθμολογία και όχι στην προσπάθεια που έλαβε μέρος. Οι έρευνες δείχνουν ότι η γονεϊκή πίεση συνδέεται άμεσα με έντονο άγχος και εντονότερα σωματικά συμπτώματα κατά την διάρκεια της εξέτασης. Άλλες αιτίες του άγχους εξέτασης πιθανόν περιλαμβάνουν το φόβο της αποτυχίας, αναβλητικότητα και χαμηλή επίδοση. Επίσης χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος εξέτασης όπως το είδος της άσκησης, η δυσκολία, η ατμόσφαιρα, τα χρονικά όρια, τα χαρακτηριστικά του εξεταστή, το είδος εκπροσώπισης και ο φυσικός χώρος μπορούν να επηρεάσουν το επίπεδο άγχους που βιώνει ο μαθητής. Οι ερευνητές Patwain και Best (2011) εξέτασαν την απόδοση των μαθητών δημοτικού κατά την διάρκεια της οποίας ο δάσκαλος δημιούργησε περιβάλλον πίεσης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μαθητές είχαν χαμηλότερη απόδοση και βίωσαν εντονότερο άγχος εξέτασης και ανήσυχων σκέψεων απ΄ ό,τι στο σύνηθες περιβάλλον τους.

Το άγχος εξέτασης είναι γνωστό ότι εξελίσσεται μέσα σε επιθετικό κύκλο. Έχοντας βιώσει άγχος εξέτασης ο μαθητής ίσως εκδηλώσει φόβο για μία ενδεχόμενη εξέταση ίσως και περισσότερο άγχος από αυτό της προηγούμενης. Αν ο κύκλος συνεχίσει χωρίς επίγνωση ή αναζήτηση βοήθειας, ο μαθητής πιθανά να αισθανθεί αβοήθητος σε μία τετοια κατάσταση.

Οι άνθρωποι που βιώνουν άγχος εξέτασης έχουν γονείς ή αδέρφια με αντίστοιχες διαταραχές. Το άγχος φαίνεται πως έχει γενετικές καταβολές.

Άλλα έκδοχα με το άγχος εξέτασης είναι:

. Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD)

. Τελειομανία

. Χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοκριτική

. Έλλειψη αποφασιστικότητας

. Μη αποδοχή διαφορετικότητας

. Ελλιπής μελέτη

. Ανεπαρκή άσκηση

. Έλλειψη ύπνου

. Διαταραχή διατροφικών συνηθειών.


eres.gr]

i am page 50

enditorial [travis bickle]

Ξεκινάς με μια ιδέα. Να προσφέρεις. Δε θα αναλύσω τί πάει καλά ή κακά με την πάρτη σου και σου μπαίνουν τέτοιες ιδέες. Αλλά όπως και στο Inception, φυτεύεται η ιδέα και αρχίζει να μεγαλώνει, γίνεται παρόρμηση και δράση και τελικώς αποφασίζεις να συμμετέχεις ενεργά.

Αναλαμβάνεις να κάνεις κάτι που δεν σου ζήτησε κανείς. Θέτεις, όπως έχεις μάθει να κάνεις σε όλη σου τη ζωή, τους στόχους και την ποιότητα πολύ ψηλά. Κι όταν αρχίσουν οι αμφιβολίες, ξεσπάς σε αυτόν που είναι κοντύτερα, που βρίσκεις πιο προσιτό, εσένα.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη πίεση. Αυτή που επιβάλλεις εσύ σε εσένα και όχι αυτή που λογίζεις ως εξωτερική. Η τελευταία είναι πιθανόν να μην υφίσταται καν.

Η Φυσική λέει ότι αν είσαι πάνω σε μια βάρκα και πιέζεις το κεφάλι σου προς τα κάτω, η βάρκα δεν πρόκειται να βυθιστεί. Ξεχνάει όμως να αναφέρει ότι πιθανότατα θα αναγκαστείς να πλεύσεις με τρομερό πονοκέφαλο. Ότι αντί να απολαύσεις τη διαδρομή, θα παλεύεις με τον πόνο, θα καταφύγεις στα φάρμακα, θα εκνευριστείς με το ό,τι βλέπεις, θα ζαλιστείς από το κούνημα, θα ξεράσεις... κι αν θέλεις να το φτάσεις στα άκρα, θα μισήσεις τη θάλασσα. Δε φταίει η θάλασσα…

Μπορεί σε κάποια σημεία απόλυτης ναυτίας και στομαχόπονου να μην μπορείς να δείς πέρα από την κουπαστή. Ο πόνος μέσα στο κεφάλι δεν έχει εστία, δεν καταλαβαίνει από απομόνωση και αποκλεισμό, δεν κουράζεται εύκολα. Έρχεται από παντού, ακολουθεί τις ίδιες blitzkrieg τακτικές όπως η έμπνευση και ο έρωτας και ενώ η αυτο-καρατόμηση φαντάζει ως τη μόνη λύση, δεν είναι.

Αφουγκράζομαι, συμπαθώ, εστερνίζομαι και αποφορτίζω.

EMENA…

[issu

e 02

9] -

[250

514]

- [c

him

eres

.gr]

. αγροτικόν . αθήναιο . αλφειός

. βοτανικός κήπος . ελεύθερος τύπος

. εναλλακτικό . έξι συνεργασία θησείου

. κρίκος . λεμόνι . μικρό cafe . ναυτίλος

. παγκάκι . πινέζα . φαρφουλάς . χάρτες

. beduin . zero . hackerspace.gr

. nosotros . solaris . vinyl

θεσσαλονίκη:. ακυβέρνητες πολιτείες . λωτός . σπίρτο . φρειδερίκο αγάπη μου . hemingway . la doze

γιάννενα:. μουσελίμι . θυμωμένο πορτραίτο . parenthesis

λάρισα:. κουρμπέτι. στέκι paratodos. mosh pit

πάτρα:. χαραμάδα. cinema

ηράκλειο:. ορτακιά. ευαγγελισμός

βόλος:. καδράκι . ποδηλάτισσα. felluca

φλώρινα:. εν φλωροίνοι

μυτιλήνη:. μουσικό καφενείο

χέρι με χέρι

θέλεις να κυνηγήσεις την χίμαιρά σου;στείλε ένα demo και κάνε εκπομπή στο webradio ήστείλε το κείμενό σου για να συμμετέχεις στο επόμενο τεύχος του fanzine chimeres

the neuron stimulation zine

συντακτική ομάδα:. [μικέλα φερούση] . [travis bickle]. [baphomet] . [comzeradd]

artwork:. [famous woman walking incognito] . [ποτές]

εξώφυλλο . οπισθόφυλλο:. [έφη θεοδωροπούλου] . [pen & black ink] . [http://efitheo9.wix.com/darklines]

multi-attribution:. [chris-the-abyss] . [fritz w. guerin] . [geralt] . [harry whittier frees] . [hélène bertholier] . [jogo da velha] . [matslovesit] . [montaplex] . [samuel mann] . [search.creativecommons.org] . [thenounproject.com] . [wikipedia] . [zeimusu]

επικοινωνία:. [[email protected]]

διανομή chimeres.gr/zine/map/

αθήνα:

λευκωσία:. οκτάνα . το 5.86

χαλκίδα:. magaret tattoo story

πάρος:. cafe cozy

κύθηρα:. αραχτοπωλείο

αγία άννα:. vinylio

κιάτο:. musica es

σέρρες:. sofa

θήβα:. thebar

[ideas; articles; viruses; painkillers; senses; stupidity; madness; interviews; little green people; mad writers; madder readers; brain pollution; science; music; movies; philosophy; irony; humor; disclosure; mind games; feed-back; communication; creativity; contradic-tion; destruction; pleasure; self torture; math equations; comics; quantum determinations; questioning answers; answering questions; experiments; prophecies; phycoanalysis practice; non-lobotomized brains;]

copyleft:. [διανέμεται με την άδεια “creative commons: attribution-non commercial-share alike” που επιτρέπει την ελεύθερη διανομή με παρόμοια άδεια και αναφορά στην πηγή, για μη- εμπορικούς σκοπούς]

♪♫

i am the antepenultimate page 51


eres.gr]

i am the under-cover...

Documents

chimeres 029