BE MY EVERYTHING [Second Book of Bad Meets Evil]

© 2012 Witcheverwriter

All Rights Reserved

~ ARIANNA ~

Pain. Grief. Agony. Suffering. Heartache...

Five long years since he's gone... Five long years of hoping and waiting

for nothing. Five long years of misery and woe. Five long years.........

and still counting

Everything in me has changed. No. Everything in me, worsen... No more a

loud bully, but still a bully. Now, they call me the 'evil bitch'.

Because I am. And I don't care. An evil bitch and witch to anyone. Caring

for no one even myself.

Why? Of all people, why him? Why us?

Some say; "if you love someone, you should let them go". But they never

say what to do if they don't come back. Others say; "if you love someone,

fight for them till you get them". I did. Guess what? Can never have him

again.

Forever? Don't kid me. There's no such thing as forever. All we have is

between hello and goodbye. Truth is... forever's a lie. And life doesn't

turn out exactly as we plan it.......

My love, my Troy, my everything... Now that you're gone... who will be my

everything?

***

SERYOSONG PAALALA:

Hindi ko kayo pinipigilang mag-expect na buhay si Troy. Alam n'yo yan.

May chance at possibility dyan na kahit gatuldok lang 'yan, chance pa

rin. Pero tandaan n'yo. Hindi ko kasalanan kapag nabigo kayo. ;)

Ang akin lang, try to jump your imaginations sa future while reading this

book. Five years na ang lumipas so malayo na si A at ang iba pa sa high

school story nila. Kuha?

Meaning? May PRIVATE chapters ding magaganap. Katulad sa BME 1, may BS

din. Pero hindi ko alam kung katulad ng sa BME 1, e, light din dito. In-

edit ko itong author's note na'to kaya kung nabasa mo ito dati, pasensya

na, hindi ko alam kung matutupad ko ang beri beri light lang na BS na

sinabi ko. Yae na, baka i-private ko na lang uli.

Lastly... Pakiusap lang, h'wag n'yong asahang magkakaroon ng kamukhang

kamukhang mukha si Troy. Kambal? Kaloka namang kambalan 'yan, hiya naman

daw ako kay Arianna't Brianna. Carboncopy with no relation? 'Di ako

naniniwala dyan hangga't 'di ako nakakakita ng patunay kaya walang

carboncopy. Jusko, gugulong ako sa munggo 'pag ginawa ko 'yang dalawang

'yan. Will roll like a buffalo. LOL. XD

Oyy... Yung mga nakagets sa buffalo. Kung may pagka-KPOP ka... alam na.

HAHAHA ;)

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 1. Slut. (p.1 of 14)

1. SLUT.

ARIA:

Limang taon na ang lumipas mula nang iwan niya ako.

Limang taon ng paghihirap.

Limang taon ng hindi pagtanggap.

Limang taon na... pero kahit lumipas man ang buong buhay ko, hinding

hindi ako makaka-move-on sa pagkawala ni Troy.

Sa paglipas ng mahabang panahon. Nagbago ako. I am not my old self. Lalo

akong lumala. Ang tingin nga nila sa akin ay isang witch.

Hindi tumataas ang boses ko hindi katulad noong high school student pa

lang ako. Hindi na ako gano'n.

I am always calm. But my eyes can 'kill' sabi nga nila.

Oras na magalit ako, alam na nila kung saan sila lulugar.

Isinuot ko ang shades na hawak ko at hinila na ang suitcase na dala ko.

Nag-umpisa na akong maglakad pababa ng eroplano hanggang sa loob ng

airport.

Galing ako ng New York, may konting aberya kasi ang boutique ko roon na

pag-aari rin ng kompanya ko. Oo. Ang kompanya ko.

Isang fashion company na ang pangalan ay 'Helen'.

At ako, kilala bilang isang sikat na designer, Aria Salamat.

Pero never kong ipinakita ang mukha ko sa newspapers, articles, news

reports, at maski na sa internet. I never walked after my show ended. I

let my baby Queen instead.

Habang naglalakad ako, may namataan na naman akong.... kamukha ni Troy.

Lagi na lang.

Lagi na lang akong nagha-hallucinate.

Laging umaasa na sana panaginip lang ang lahat.

Na sana kunwari lang ang lahat. Na sana pinalabas lang ni Tito Gab na

patay na si Troy para lang mailayo sa'kin.

Na sana..... buhay pa siya.

Pero kasi hindi eh. Wala na siya.

Nandoon ako noong gabing naaksidente siya.

Kitang kita ko pa. Kitang kita ko kung paano pilit isinasalba ng mga

doctor ang buhay niya. Kitang kita ko rin nang magderetso ang linya ng sa

monitor.

Kitang kita ko...... ang walang buhay niyang mukha.

Ang sakit. Ang sakit sakit.

Hindi lang talaga matanggap ng sarili ko na wala na siya.

Kaya lagi na lang akong parang baliw. Kada may makitang hawig o kamukha

ni Troy, sinusundan ko para lang masatisfy ako.

Hanggang sa...... parati na lang akong bigo.

Katulad ngayon. Sinundan ko ang isang lalaking naka-cap, wearing a pair

of maong pants and a white t-shirt with a black bag strapped at his back.

Sobrang hawig ni Troy.

Sobrang hawig nito ang likod at side view ni Troy. Parang ito ang pinaka-

kamukha ni Troy sa lahat ng nakita kong kamukha niya.

Sinundan ko ng sinundan ang papalayo ng lalaki.

Maraming tao. Marami akong nabubunggo pero tuloy lang ako sa pagtakbo.

O____O

Parang si Troy talaga! Kamukhang kamukha niya!

God!

Hanggang sa......

*Baam!*

"Shit." I cursed as I bumped my body to someone's.

"Ow. Fuck." Inis din ang tono ng buong buong boses ng lalaking

nakabungguan ko.

Pero hindi ako dapat magsayang ng oras.

Si Troy iyon!

No.... I mean.... Kamukhang kamukha ni Troy!

Humakbang ulit ako paalis para sundan ang hinahabol ko.

Pero para lang mapigilan sa braso ng lalaking nakabungguan ko.

"Where the hell are you going?" He asked through gritted teeth. His eyes

throwing flames over me.

Tinanggal ko ang shades na suot ko. Tinitigan ko sya ng parehong

intensidad. "Fuck off." I told him word by word, as cold as ice.

Pero hindi pa rin niya tinanggal ang kamay niya sa braso ko.

"You little hellcat! Let me do this to you and I'll tell you to fuck

off!" Galit na galit ang tono nito pero katulad ng sa akin, hindi rin ito

nasigaw. Itinuro nito ang damit na natapunan ng hawak nitong iced coffee.

Hindi ko sya pinansin. Nilibot ko ang paningin ko kung nasaan ang

sinusundan ko.

"Shit." I cursed as I didn't get any sight of the man. "Bullshit."

Napakagat-labi ako.

I am sure si Troy..... No. Pero....... kamukhang kamukha talaga ni Troy!

Damn this man! Kung hindi dahil sa kanya, malamang na nasundan ko sana

ang lalaki!

"Yeah, right. Bullshit." He mocked me and that made me turn to face him.

I sighed. Habang hawak niya ang braso ko ay kinuha ko ang wallet ko mula

sa shoulder bag ko. "How much?" Hindi pa siya nakakasagot eh inilabas ko

na ang five thousand mula sa wallet ko. "Is it enough?"

Hindi siya sumagot. His eyes narrowed and not before long, his lips

twitched, forming an evil grin.

That.... evil grin.

Just like.... Troy's.

Ganoong ganoon si Troy kapag nang-iinis siya. Kapag nagyayabang. Kapag

may pinaplano...

"I've lots of that. How about a night, slut?" Taas kilay na pang-aasar

niya. Nang-uuyam ang tono nito. Na para bang tinatantya niya ang

hangganan ko.

"Dream on, asstard." I smirked. Ipiniksi ko ang braso ko para pakawalan

niya pero lalo lamang humigpit ang hawak niya.

"Ma'am!" Narinig ko ang boses ni Molly, ang assistant ko. Sakto. Buti na

lang dumating siya. "Naku, sir. Pasensya na po kayo. Si ma'am po ba ang

may gawa niyan sa inyo? Sorry po, sir! Sorry!" Tuloy-tuloy na hinging

paumanhin ni Molly sa lalaking may hawak sa braso ko.

"Not my fault, stupid Molly." Iritadong sabi ko kay Molly.

Ang tanga.

Kasalanan ko ba? Kung iniwasan ako ng lalaking 'to, mabubunggo ko ba

siya?

Ang stupid ni Molly! Pag nagsorry ba siya, babalik ba 'yung kape mula sa

damit papunta sa cup? Stupid.

"And whose fault do you think?" Singit ng lalaki.

"Coffee's." I sarcastically answered. Smirked and then raised a brow.

Lalong naningkit ang mga mata nito.

"Naku, sir. Sorry po talaga. Hindi po sinasadya ni ma'am. Ako na po ang

humihing------ Ma'am! Ma'am, saan po kayo pupunta?? Ma'am!"

Hindi ko pinansin ang pagsigaw ni Molly.

Nang lumuwang kasi ang pagkakahawak sa akin ng lalaking mas malamig pa

ang boses kesa sa katarayan ko, sumalisi agad ako ng takas.

Iniwanan ko ang suitcase na dala ko. I'm sure naman na kukunin iyon ni

Molly. Ang mahalaga ay makita ko ang lalaking sobrang hawig ni Troy!

Nilibot ko ang paningin ko at matuling naglakad-takbo ako. Wala akong

pakialam kahit medyo hingal na ako.

Mawawalan na ako ng pag-asang makita ang lalaki nang biglang paglingon ko

ay makita ko siya.

Ang lalaking may suot ng puting damit, cap at black bag.

Alam ko namang ganito lagi ang resulta, pero bakit hindi ako masanay-

sanay?

Isang malalim na buntong hininga ang pinawalan ko.

Kamukha lang ni Troy, pero hindi siya.

Kitang kita ko naman ang pagkamatay ni Troy, pero bakit pilit pa rin

akong umaasa?

Eh.... wala na siya.

"Ma'am! O jusko naman kayo sa pagtakbo!" Hingal na hingal na reklamo ni

Molly nang maabutan niya ako.

Hindi ko sya pinansin. Umikot ako at nagpatuloy nang maglakad.

"Lord! Ano'ng nangyari sa'yo? Bagong uso? Kapeng disenyo? Ibang klase

'yan, ha?" Natatawang boses ng lalaki ang narinig ko pagtapat ko kung

nasaan ang lalaking natapunan ko.

Nagtama ang tingin namin sa isa't isa.

Nagsukatan lang kami ng tingin.

Hanggang sa makalagpas ako sa kanya.

Those eyes.....

*

"Where's my baby?" Tanong ko kay Molly nang nasa parking lot na kami sa

labas.

"Si bebe Queen po? Ah, nasa kotse po ni sir Angelo. Natu------" Nabuksan

ko na ang pinto ng backseat ng kotse ni Angelo bago pa man matapos ni

Molly ang sasabihin niya. "Tulog po", mahinang tinapos niya ang sinasabi

niya.

Tinitigan ko ang baby ko at si Angelo. Pareho silang tulog habang kalong

ni Angelo si Queen.

Si Tim Angelo Piero, ang lalaking nagbantay sa akin bago mawala si

Troy...... hanggang ngayon na wala na siya.

Kung bakit napagtyagaan at natikis niya ang ugali ko ay hindi ko alam.

Siya lang. Siya lang ang nagtyaga sa ugali ko.

Si Angelo lang.... ang hindi umalis sa tabi ko.

"Key." Inilahad ko ang kamay ko kay Molly.

Pero nag-alangan muna siya. Tumingin tingin siya sa natutulog na si

Angelo, parang gusto niyang humingi ng tulong mula rito.

"Give me the key." I commanded.

"A-ah... O-opo." Matuling kinuha niya sa bulsa ang susi ng kotse ko na

naka-park sa katabi ng kay Angelo.

Walang sabi-sabing umalis ako dala ang kotse ko.

*

"Another tequila here." Sabi ko sa bartender. Nakakadalawang baso na ako.

"Hi, miss? You alone?" A familiar voice came from behind. Naupo siya sa

katabing stool na inuupuan ko.

"Angelo, ikaw na naman?" Inirapan ko siya.

"Bakit? Lagi namang ako lang, ha?" Nangingiting sabi niya.

I rolled my eyes. "Shut up, Gelo."

"Okay, boss."

Napailing na lang ako. Hanggang kailan niya ba ako pagtyatyagaan?

"Hininhintay ka na nila Tita Min sa bahay nila kanina pa. Hindi mo ba

siya pupuntahan?" Tanong niya pagkaraan.

"Sino?" Patay-malisyang tanong ko.

"Si TJ."

"Patay na siya, di ba?" Sarkastikong balik-tanong ko.

Hindi ko matanggap na wala na siya. Pero napakadaling lumalabas sa bibig

ko ang salitang 'patay na siya'.

Weird, right?

"Yeah, and it's his fifth year death anniversary."

"So? Ano'ng gusto mong gawin ko?"

"A, nag-eexpect sila Tita na darating ka. Kahit hindi ka sumulpot sa

puntod niya kanina dahil nadelay ang flight mo, inaasahan nilang pupunta

ka sa bahay nila."

"Para?"

He sighed. "May kaunting salu-salo sa ba-----"

"That's my point. Salu-salo? Para saan?

Para ipamukha sa akin na patay na si Troy? Para isampal sa mukha ko na

ako na lang ang hindi maka-move-on at na lahat sila nagtatawanan at

naaliw sa pagku-kwentuhan? Ano? Ganoon ba ang gusto nilang mangyari?!"

Hindi ako sumisigaw pero galit ang boses ko.

"Hindi naman sa gano'n, gusto lang nila na-----"

"Kailangan ko bang magsaya? Hindi pa rin ba nila ako naiintindihan?

Kailangan ko bang magpaluto ng lechon kasi anniversary ng pagkamatay

niya?

Lagi niyo na lang akong kinukulit kapag death anniversary niya.

Sabihin mo nga, kailangan ko ba talagang i-celebrate ang pagkamatay

niya?!"

Nakakainis! Sobra na!

I can't believe them! Dahil kahit kailan, hinding hindi nila ako

maiintindihan!

"Gusto nilang sumaya ka na, Arianna." Mahinahong sabi niya. "But you must

let yourself. Just...... move on." Nakayukong sabi ni Angelo.

Move on?

I smirked. "Well, watch me move on."

Tumayo ako at naglakad. Hinila ko ang kwelyo ng isang lalaking nadaanan

ko at dinala ko siya papunta sa gitna ng dance floor.

I gave him a one-sided, seductive smile.

Nag-umpisa kaming magsayaw sa maharot at malakas na tugtog.

Nakakadiri.

"Woohoo! Dance! Yeah!"

I smirked as he placed his hands to my waist.

Wrong move.

*Blag!*

The next thing I knew, nasa sahig na ang lalaking hinila ko.

"Asshole! You want me to kill you?!" Galit na galit na sigaw ni Angelo sa

lalaki. Agad namang dumating ang dalawang bouncer ng club.

Sinuntok kasi ni Angelo ang lalaking hinila ko at humawak sa akin.

Nang mapahinuhod si Angelo ay hinila niya na ako palabas ng club.

"Stop. You're hurting me, Angelo." Angal ko sa kanya. Sobrang higpit kasi

ng pagkakahawak niya sa wrist ko.

"I said stop, Piero!" Ulit ko nang hindi pa rin niya ako bitawan. I

called him his surname to let him know I am now angry.

"There! Masaya ka na?" Sarkastikong tanong niya nang bitawan niya ako at

harapin.

I smirked. "Di ba ang lagi nyong sinasabi sa'kin eh makisalamuha ako sa

mga tao? I did! What now?! Ano'ng pinagpuputok ng butse mo?!" Nagpipigil

na tanong ko sa kanya.

Galit sya. Galit ako.

"Arianna, iba ang pakikisalamuha sa pakikipag-flirt!"

"Well that is my version!"

"God, why can't you just live like your old self?!"

My old self?

"I can't be my old self! I just can't be!

Noong sariwa pa ang pagkamatay niya, hindi naman ako nagbago, ha? In fact

akong ako ang ako noon! Very fragile! Very fragile that I always find

ways to kill myself!"

Totoo. Kung ilang beses ko ng pinagtangkaan ang buhay ko.

Gusto ko na kasi siyang sundan. Gusto ko na siyang makasama ulit...

"Pero lagi nyo na lang akong pinipigilan! Ngayong nagbago ako mali pa

rin? Tell me Angelo, what the hell is wrong with you all?!" Maluha-luha

kong sabi kay Angelo.

Sa kanya lang ako nakakapaglabas ng emosyon. Sa kanya lang.

Suddenly, he hugged me.... tight.

"You know what? Matagal na kitang hindi nakikitang umiiyak. The last time

I did? His last year's death anniv."

Nagsimula nang mag-ulap ang paningin ko.

Totoo. Hanggat maari, hindi ako nagpapakita ng kahinaan sa kahit na sino

man maliban kay Angelo.

I am the greatest bitch, so why would I?

"Cry, Arianna. Cry... It wouldn't less the pain, but it'll help for a

moment."

Hinimas-himas niya ang likod ko.

With that, napaiyak na akong tuluyan.

His words. Lagi na lang akong pinapaiyak ng mga salita niya. Ang lakas

makaapekto ng mga salita niya.

Siya lang ang may ganitong impact sa akin.

Si Angelo lang....

"What a scene."

O____O

A not so familiar voice broke the atmosphere.

Lumayo kami ni Angelo sa isa't isa. Para lang makita ang isang lalaki

wearing his..... evil grin.

Those eyes.....

Airport......

Coffee......

O____O

"Small world, huh? Slut?"

And then he smirked.

***

A/N:

MAY TITLE NA ANG BAWAT CHAPTERS. KATULAD NG SA SOFT COPY NG BOOK ONE.

People, people people.

Alam nyo yung laughtrip? Feel na feel ko yun e. Hahaha.

Natatawa ako sa iba sa inyo. Promise. Take note, iba ang natutuwa sa

natatawa, ha? HAHAHA.

Kapag sinabi ko bang buhay si Troy..... ano pa ang thrill ng story?

Kapag sinabi ko namang patay na talaga si Troy..... aabangan nyo pa kaya

ang story na 'to?

--Sige. Mamili kayo kung ano'ng gusto nyo!

Hahaha(sarcastic). Nakakatawa lang talaga.

Kung ayaw nyo naman kasing basahin to. Then go! Feel free to close this

tab.

Wag nyo na akong takutin.

Hindi ko naman kayo pinipilit di ba?

Makibalita na lang kayo kung ano nang nangyayari sa story para malaman

nyo.

Ang sa'kin lang naman....

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 2. Been there, done that. (p.1

of 12)

2. BEEN THERE, DONE THAT.

"What did you call her?" Angelo asked the guy through gritted teeth. His

eyes narrowed and I can sense trouble.

As always. He's always there to defend me.

"What? Slut? Why? Did I make the boyfriend mad?" Kunwari ay patay

malisya, pero taas-kilay na tudyo ng lalaking estranghero.

"You---"

"Don't, Angelo. He's not worth it." I said the words while looking at the

stranger. Raised one brow and made a bitch face.

Pinigilan ko rin sa braso si Angelo nang akmang lalapitan niya ang

lalaki.

Nagsukatan lang kami ng tingin habang parehong nakataas ang tig-isang

kilay namin.

Hindi ko namamalayang napatagal na ang titig ko sa kanya.

Really... parang gustong manlabo ng mga mata ko.

His smirk. His gaze. Naaalala ko talaga si Troy sa kanya.

Kaya naman ako na ang unang nagbawi ng tingin.

"Let's go, Angelo." Medyo hinila ko ang braso ni Angelo.

"Call her that again and you'll regret it." Banta ni Angelo sa kanya.

"Come on, Angelo!" I said, annoyed that there goes his protectiveness

again when I can handle it myself.

Nagpahinuhod naman si Angelo. Masama ang tinginan nila sa isa't isa

hanggang sa makatalikod na kami.

"Lord!" Sigaw ng isang paparating na lalaki.

Pero hindi ko na narinig pa ang pinag-usapan nila dahil pumasok na sila

sa loob ng club.

"Kilala mo ba ang sira-ulong 'yon?" Huminto si Gelo at seryosong tumingin

sa'kin. Bakas ang galit sa boses.

"No." Tipid kong sagot.

"Then why did he call you slut?!" Galit na tanong niya.

"Maybe because he wanted to." I rolled my eyes. "Really, Gelo? I don't

care." I gave him an angry squint as I grope at my shoulder.

Ow, shit.

"Lagi naman! Lagi namang you don't care! Kailan ka----"

"Enough, okay? Let's just go home. Go get the car here. I don't wanna

walk." I said, cutting his words.

Tinitigan niya muna ako ng matagal sa naniningkit niyang mga mata.

Galit, pag-aalala, at pagpaparaya.

He sighed. "Stay here. Wait for me." He said as he set out to get the car

at the parking lot.

Wait for me?

Gusto kong matawa sa sinabi niya.

Sinabi na rin sa akin ni Troy 'yun, eh. Ano ngayon? Naghihintay ako sa

wala!

Angelo, hindi ko siguro kakayanin kung pati ikaw mawawala pa sa'kin. Pero

sana maintindihan mo kung bakit ayaw kong pahalagahan ka.

Takot na kasi akong mabigo. Takot na akong maiwan ulit. Natatakot

akong.... madagdagan ang sakit.

Pinawi ko ang luhang gustong mamuo sa mga mata ko.

Umikot ako at bumalik ako sa loob ng club. Naiwanan ko kasi ang shoulder

bag ko sa counter.

Agad ko namang nakita ang bag ko pagdating ko sa counter. Kaya lang nang

aalis na ako ay narinig ko ang pangalan ko.

"Aria S. of Helen Fashoin Company? Why?" Sabi ng isang babae na nasa

kanan ko. May kausap rin siyang isa pang babae.

"Her grandfather made an announcent that she's going to make her face

public any day next two weeks, right?" Sabi ng kausap nito.

Kumunot ang noo ko. Lolo did?!

Bullshit!

Hindi ko napigilang mapaupo sa stool na kanina ring inupuan ko. Sa tingin

ko kasi, hindi lang iyon ang patutunguhan ng pag-uusapan ng mga babaeng

'to.

I'll name them B1 and B2. Like how I gave name to anyone who likes to

gossip about me - Bitch.

Now they are Bitch1 and Bitch2.

"Yeah, so?" Tila hindi interesadong tanong ni B1.

"That table at the very corner of the room. I overheard their

conversation. They are making a bet." Pagbibigay alam ni B2.

Bet?

Huh. Bet pala, huh?

Hindi ko na pinakinggan ang pagpapatuloy ng usapan nila. Agad na nagtungo

na ako sa katabing table sa sulok ng inginuso kanina ng babae.

I sat down at the couch and leaned there to further hear the

conversations from the beside table.

"My car!"

"Kotse mong bulok!"

"Kotse pa rin!"

"I bet my dog!"

"Ayos 'yan! Pampulutan 'no? Parang kanto-kanto lang? Umuwi ka pa sa

inyo't magpa-dede ng aso!"

"Tangna 'to! Eh, ikaw? Ano bang pusta mo?!"

"Eh, buhay mo!"

"Ulol mo!"

"Hindi sa'yo!"

"Pakyo!"

I shook my head in frustration. Napapikit din ako dahil sa pagkainip.

Pinag-uusapan nila ang ipupusta. Napag-usapan na kaya nila ang

pagpupustahan? Baka naman hindi pala ako ang pagpupustahan, eh

ingungudngod ko sa baso si B2!

"Tama na nga kayong tatlong bugok! Ipusta niyo na lang mga girlfriend

nyo! Ako ipupusta ko si Cherry, oh! Ipusta nyo na mga syota nyo!"

"Pota! Kahapon lang Apple 'yan, ha? Naging Cherry na?"

"Walang pakialamanan! Bukas, para mas masustansya, sasagutin ko na rin si

Pepper! Oh dalawa na 'yun, ha? Si Apple at si Pepper! Ipusta nyo na

inyo!"

"Gago. Akala ko ba si Cherry?"

"Ah, ewan! Nalilito na 'ko! Basta syota na lang ang ipusta!"

"Haha! Tangna! Ang sama mo tol!"

"Ako? Masama? Eh ayain nyo lang 'yung mga 'yun, pustahan, hindi ko na

kailangang ipusta pa."

"Hilig pumusta! Hahaha! Sabagay, may point ka!"

Naihilamos ko ang mga palad ko sa mukha ko.

Ilang kabulastugan pa muna nila ang maririnig ko bago ko marinig ang

talagang pakay ko?

Nabu-buwisit na 'ko, eh. Gusto ko na silang sakalin isa isa para lang

sabihin nila sa akin ang pustahan nila!

"Sige na, deal na! Ipusta lahat ng syota, tapos!"

"Shoot! Oh, tapos?"

"Ano'ng tapos?"

"Gago. Sino'ng gagawa ng pang-aakit na kilabot kay mystery Aria Thank

You?! Wag ako, ha! Feeling ko panget 'yan! Tinatago mukha, eh!"

"Ganun ba 'yun? Malay mo mas maganda pala sa mga model niya?"

"Malay! Eh ano'ng malay ko? Buti na'y sigurado! Baka iya'y hukluban na

pala!"

"Ulol! Kaka-twenty three pa lang hukluban na?"

"Aba, ano'ng malay ko? Palibhasa, basta babae updated ka!"

Nagpinting ang tenga ko sa mga narinig ko.

Thank You?!

How dare them make fun of our family name?! And how dare them make fun of

me?!

Tatayo na sana ako para sugurin sila isa-isa pero napigilan ko ang sarili

ko.

Makahulugang ngumiti ako.

Mas mabuti nang mabigo sila sa plano nila.

Gusto pala nila ng laro, ha? Pwes. Pagbibigyan ko sila.

"Alam ko na kung sino." Isang bagong boses ang nagsalita.

At isang saglit na katahimikan din mula sa table nila ang nangibabaw.

"Nah. Been there, done that." Isang pamilyar na boses naman ang

nagsalita.

o___O

That.... voice.

"C'mon, Lord! Move on na kayo ni Hero! Wag kj!"

Napatiim ang bagang ko.

Lord?

Him again? Was that his real name or what?

The hell I care!

"No." The so-called Lord said with his same cold voice.

"Yes na 'yan! Mag-yes ka na!" Kantyaw ng mga kaibigan niya.

"No."

"You win this bet and I'll tell you where she is."

"No-- what?!" Tila nagulat na tanong ni L.

"Her location, or no?"

Isang saglit na katahimikan ang muling nangibabaw.

"Yes." That L answered.

Napabuntong-hininga na naman ako sa gulo ng pag-uusap nila.

Tapos na.

Nalaman ko na ang pustahan nila.

At sisiguraduhin kong mabibigo sila.

How about I seal their own deal?

An evil smile played across my lips.

Tumayo ako sa couch at kinuha ko ang isang baso na may lamang tubig at

nilagyan ko iyon ng ice cubes. I stirred it well and not before long, I

walked to their table.

Sa half circle na ikot ng upuan nila, nakita ko agad kung nasaan ang

hudas na Lo--- L na iyon. Luckily, Isang lalaki lang ang pagitan bago ko

siya maabot.

They were busy talking and so I'm ready to seal the deal.

Nagkunwari akong naglalakad lang at pagtapat ko sa kanila ay ibinuhos ko

ang laman ng baso sa tapat mismo ng L na iyon.

Walang makapagsasabing hindi ko sinadya iyon when it was so very obvious

that I stretched my hands to give him the treatment.

Of course, they were all taken aback.

"Shit!" L cursed as he jumped up.

But of course! That was way too cold! Sa may toot niya kaya tumapon.

Huh. Say hello to the greatest bitch.

I smirked. Looked at his blazing eyes and smiled my infamous witch smile.

"Oops." I smirked again and then placed the glass on their table.

Naglakad ako paalis.

Same here, L-whoever-you-are. Same here.

Bet? Been there, done that.

Deal sealed? Right?

"Hey, slut!"

Ganoon na lang ang gulat ko nang may humawak sa braso ko at iikot ako.

At ang lalong nakapagpalaki ng mga mata ko ay nang biglang......

hinalikan niya ako!

O_____O

Halos hindi ako makagalaw sa bilis ng pangyayari.

No one ever kissed me except Troy.

No one ever dared to kiss me except from TROY!

How dare he?!!

Gamit ang buong lakas, tinulak ko siya ng pagkalakas-lakas!

At nang magkalayo kami ay agad kong pinadapo sa kanya ang kamao ko.

I didn't know how to punch but my instinct just did.

"Die, you asstard!!!" Nagngingitngit na sigaw ko sa kanya pagkatapos ay

tumalikod ako at naglakad ulit paalis.

Gusto kong maiyak.

Gusto kong maiyak pero hinding hindi ako iiyak!

Lahat sila nakatingin, kaya hinding hindi ako iiyak! Hindi ako iiyak

dahil lang sa isang walang kwentang lalaki!

Tuloy-tuloy akong naglakad.

Pero pag-angat ko ng paningin ko, bigla na lang akong napahinto.

Halos mapatda ako sa kinatatayuan ko.

He is staring at me with a mixed expression.

His face is of pure disbelief and shock.

He stares at me..... with a hurt expression.

"Angelo..."

***

A/N:

Hello! Ako nga po pala si Z. Ang nawawalan ng usb at tinatamad mag-ulit

ng soft copy ng book one. Mehehehe. ;)))

Oh, siguro naman naaalala nyo pa ang lolo ni A? E ang 'Wait for me'?

Tapos yung kabulastugang convo ng grupo ni Lord, wag nyong masyadong

pakaintindihin yun dahil inintroduce ko lang naman sila sa inyo. Ibang

book sila pero masasaksihan nyo rin sila dito. :)

"May anak ang TroYan?" "Si baby Queen nasaan?" "Ang barkada nasaan?" "Si

Keslo nasaan?" "Si B, nasaan?"

"Ilabas mo na si Keslo!"

*hilamos ng mukha*

Oh jusko! Hindi ko sila kayang ilabas lahat sa isang chapter! Chapter 2

pa lang tayo kaya antay antay muna naman. Ilalabas ko sila pero teka lang

naman. Saguli. MAGHINTAY mga kapatid. Hahaha.

Umiikot pa lang sa isang araw ang chapter 1 at chapter 2. Malay nyo the

next day sa story ilabas ko na sila? =)

Isang araw pa lang pero marami na ang naganap sa buhay ni A. Trust me.

Marami na. :)))

Eto malala: Kahit walang thrill basta ILABAS MO NA SI TROY!

HAHAHA. Laptrip ampotek! xDDD

Oonti daw readers ko pag hindi na 'to KATHNIEL!

Ano'ng say ko dyan? Eto lang:

"K. ;)"

Hindi po ako galit sa nakaraang author's note ko. Nawalan lang ng mga

'Hahaha' galit na agad? No. Hindi po. :))))

Again! READ BETWEEN THE LINES. Ibino-bold at ina-italic ko na sila kaya

wag nyong asahang sasagutin ko ng matino ang mga tanong nyo po. :)

Matutong umintindi. ^^

EVERY CHAPTER IMPORTANTE. ACTUALLY, UMPISANG UMPISA PA LANG. CHAPTER ONE

PA LANG, NAGSIMULA NA ANG BIG TWIST. Tagung-tago nga lang. ;) Oh? Paano?

Hanapin po. Hindi makita? Abangan na lang. :)

IMPORTANTE ANG ROLE NI KESLEY TERRELL III. BOW.

Z.

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 3. Very familiar feeling. (p.1

of 10)

"A wonderful gift may not be wrapped as you expect."

-Jonathan Lockwood Huie

3. VERY FAMILIAR FEELING.

"Angelo..."

Parang may kumurot sa puso ko nang makita ko ang pagtalikod sa akin ni

Angelo.

Pain all over his face.

Parang gustong tumulo ng mga luha ko. Umalis siya. Umalis siya....

"Aw, that's sad", a voice from behind mocked me.

Tinignan ko ng masama ang ngayon ay nakatayo ng lalaki.

Damn this man! Kasalanan niya 'tong lahat! Kasalanan niya!

Kinuha ko ang pinakamalapit na basong naabot ng kamay ko at ibinuhos ko

sa mukha niya ang laman noon. Sa bilis ng pangyayari ay hindi niya na

nahulaan na gagawin ko 'yon.

"Now, that's very sad. Asshole!" Galit na galit na umalis ako.

Sinundan ko si Angelo sa labas pero hindi ko na siya nakita pa. Dinala

niya ang kotse ko.

He has his own key of my everything. That's how close we are. It's like

he's my very bestfriend, my brother, my.... lover.

But no. No one. No one can replace Troy in my heart. No one...

*

Natagpuan ko na lang ang sarili ko na nakatunghay sa puntod niya. Sa

isang private memorial na kakaunting ilaw sa mga poste lang ang tanging

liwanag.

Lagi na lang. Lagi na lang kapag nagkaproblema ako, sa puntod niya ang

takbo ko.

Hindi na nga ako takot sa dilim, eh. Kahit na gabing gabi na, sa kanya pa

rin ang takbo ko.

Because I feel safe whenever I'm with him.... even if he always makes me

cry.

"Limang taon na, Troy. Limang taon... I missed you. I missed you so

much", I said as my tears started falling rapidly.

I feel safe, yet I feel so alone.

"Bakit kasi hindi ka lumaban? Sabi mo babalikan mo ako, di ba? Sabi mo pa

nga maghintay ako. Pero bakit iniwan mo ako?" Iyak na naman ako ng iyak.

Kada punta ko sa kanya, lagi na lang akong umiiyak. Hindi ako masawa sa

mga paulit-ulit kong tanong at hinanakit sa kanya.

Hindi ko lang kasi matanggap hanggang ngayon. Ang hirap kasi. Ang hirap

tanggapin... "Bakit kasi pinaasa mo pa ako? Eh, iiwan mo lang pala ako.

Ang sakit , Troy. Ang sakit. Kung alam mo lang...."

Tuloy tuloy ang agos ng mga luha ko. Hanggang sa.... bumuhos ang malakas

na ulan.

Ang nakakatawa lang, parang nakikiiyak sa'kin si Troy ngayon.

"Umiiyak ka rin ba?" Ang lakas ng buhos ng ulan. Wala na akong makita

dahil sa mga luha ko. Basang basa na ako. "Umiiyak ka 'no? Kasi wala ako

dyan? Kasi mas pinili mo dyan kesa sa'kin? Gago ka kasi, eh. Kung sana

lumaban ka.... Kung sana buhay ka!"

Nakipagsabayan ako sa lakas ng buhos ng ulan.

Ang sakit. Hindi mabawas-bawasan ang sakit habang tumatagal.

Akala ko ba time will heal all wounds? E punyeta! Limang taon na pero

bakit ganito pa rin kasakit?

Sobrang sakit eh!

"Bumalik ka na kasi. Bumalik ka naman, Troy.... O kaya.... kunin mo na

ako. Isama mo na ako. Troy naman eh. Hanggang kailan ba ako maghihirap?

Troy.... please!"

Tumingala ako at hinayaan kong tumulo sa akin ang malalakas na patak ng

ulan.

Ang sakit. Sobrang sakit pa rin.

Bakit hanggang ngayon sobrang sakit pa rin?

Sa sobrang sakit wala akong ibang magawa kundi ang umiyak. Hanggang

sa..... mapalingon ako sa isang bulto ng katawan na nakatayo malapit sa

isang poste ng ilaw.

That.... familiar stance.

Inaninag kong mabuti ang mukha niya na natatakpan ng liwanag na tumatama

sa mukha nito.

Very familiar....

At ganoon na lang ang paghagulgol ko nang makita ko ang mukha ni Troy.

Iyak ako ng iyak habang papalapit siya sa'kin.

Please, don't tell me I'm dreaming.. Don't tell me I'm only

hallucinating.

Please....

Hindi pa rin matigil ang paghagulgol ko hanggang sa makalapit siya

sa'kin.

"Troy.... Troy....."

Hanggang sa yakapin niya ako.

Panaginip ba ito? Hindi naman, di ba? Kasi nararamdaman ko, eh. Ramdam na

ramdam ko. Totoo siya. Si Troy.... Si Troy siya..

Lalo akong napahagulgol nang higpitan niya ang yakap sa akin. Siya. Si

Troy siya... Please, tell me it's him.

Inangat ko ang paningin ko para siguruhin na si Troy talaga siya.

At tama ako. Si Troy nga....

Pero bakit.... bakit nawawala siya?

Bakit.... bakit unti-unting naglalaho ang mukha niya?

No! No! Troy, don't leave me, please!

Troy......

And then everything went black.

*

Masakit ang ulo ko nang magmulat ako ng mga mata. Umayos ako ng upo.

Nasaan ako?

Inilibot ko ang tingin ko sa lugar kung nasaan ako.

Isang puting kwarto. Hospital bed. Dextrose.

Pa'no ako napunta rito?

Wait.... si Troy!

Si Troy... sure akong si Troy ang nakita ko kanina!

Inalis ko ang kumot na nakatakip sa katawan ko at akmang bababa nang

bigla na lang bumukas ang pinto. Agad akong napatingin sa pumasok.

"Tan...."

Si Kristoffer! Hindi ko inaasahang makikita ko siya rito. Ang alam ko ay

nasa America pa rin siya, hindi ko alam na nakauwi na pala siya.

"Why are you here? No. Don't answer that. I'm leaving." Dire-diretsong

sabi ko.

Sure akong si Troy ang nakita ko. Siya rin siguro ang nagdala sa'kin

dito. Kailangan ko siyang hanapin!

Kahit masakit ang ulo ko pinilit ko pa ring tumayo. Tinanggal ko ang

dextrose na naka-inject sa kamay ko.

"Tan! Ano ka ba?!" Bulyaw sa'kin ni Kristoffer kasabay ng paglapit niya

sa'kin. Pinigilan niya akong makalabas.

"Let me go! I need to find him! Buhay siya, Kristoffer! Buhay si Troy!"

Nagpumiglas ako sa kanya.

Kailangan kong makita si Troy. Gusto ko ulit siyang mayakap.

"What? Arianna, wala na si TJ!"

"No! Nakita ko sya! Niyakap nya ako! Sya rin ang nagdala sa'kin dito!

Buhay siya! Buhay siya!" Bakit ba ayaw niyang maniwala sa'kin? Buhay si

Troy!

"Ano ba'ng sinasabi mo? Ako ang nagdala sa'yo rito! Ako ang yumakap

sa'yo! Ako rin ang napagkamalan mong si Troy!"

Napatigil ako sa sinabi niya.

Hindi..... si Troy?

"B-but..."

"Ako 'yon, Arianna. Napagkamalan mo akong siya. Nag-hallucinate ka na

naman." Malumanay na paliwanag niya sa'kin.

"Pero... si Troy 'yun eh. Siya 'yun." Iiling iling na sabi ko.

Sure ako na si Troy 'yun, eh.

"That was me. Umuwi ako kasi alam kong sa kanya na naman ang tuloy mo

ngayong death anniversary niya. Umuwi ako kasi nag-alala ako. At tama nga

ako, nandoon ka. Nagpapakamatay sa lakas ng ulan at taas ng lagnat mo. It

was me. And yes, you even called me Troy because you were hallucinating.

Please, Tan? Bumalik ka sa kama, mahina pa ang katawan mo."

Iginiya niya ako pabalik sa kama. Nag-hallucinate na naman ako. Dahil sa

taas ng lagnat ko, nag-hallucinate na naman ako.

"Pero siya 'yun, eh. Siya 'yun....."

Bubulong bulong pa rin ako hanggang sa bumukas na naman ang pinto.

Napalingon kami sa pumasok.

"ABULAGA! WAAAAA! Bakit gumising ka na? Ibubulaga kita, eh! Ang

dayaaaaa!" >/\<

I glared at him.

"Waaaa! Ang sama ng tingin mooo!" >/\<

I continued glaring at him.

"Sabi ko nga tatahimik na po." (_ _''')

Bumuntong hininga ako.

"Annipie naman! Hindi mo man lang ba ako namiss?"

"Pwede ba? Ang tanda mo na hanggang ngayon ang isip bata mo pa rin?

Magbago ka na nga!" Mataray na sabi ko sa kanya.

Naiirita ako. Para siyang tanga. Daig niya pa ang babae kung umarte.

"Gaya ng pagbabago mo?" Biglang seryosong balik niya sa'kin.

Napatiim-bagang ako. "Stop being childish, Kesley. I'm sick of that."

Nag-iwas ako ng tingin.

"Huh! Ayoko nga! Bleeeeh!" Kunot noong napalingon na naman ako sa kanya

para lang makitang nakalabas pa ang dila niya.

"Stop that!" Mariing sabi ko.

"AYAW. Bleeeeh!" :P Patuloy siya sa pang-iinis.

At oo. Naiinis na ako. Nakakairita siya. Sobra.

"Para kang tanga! Alam mo ba 'yon?!"

Pero parang wala lang siyang narinig.

"Fuck, you're so annoying! Stupid!"

Bigla ay ngumiti siya ng mapakla. "Look who's talking."

Lalong nadagdagan ang pagkainis ko.

"Tama na, Third." Awat sa kanya ni Kristoffer.

Sisigawan ko na sana ulit siya nang biglang bumukas na naman ang pinto.

"Oh, A. Gising ka na pala." Bungad ni Julia.

"Duh", I rolled my eyes. Obvious ba?

"Beybiiiiiii! Omigosh! Okay lang you? Natawagan ko na si fafa Tim!

Pupunta na raw----"

"Please? Naiirita ako sa inyong lahat." Putol ko sa sinasabi ni Ej.

Napatigil sila sa paglapait. Si Brianna, Bea, Julia, Kiray, Lexi, at si

Yen.

"What I mean is you all get out." Mataray na sabi ko sa kanila. Hindi ba

nila nahahalatang ayokong makasama sila? Lagi na lang kailangan ko pa

silang paalisin? "What? You want some kind of a reunion? Go have one. But

spare me." Sarkastikong sarkastikong sabi ko sa kanila. "Now, out." I

said as cold as ice. Pero wala pa ring nagsalita. Lahat sila nakatingin

lang sa'kin.

"Fuck. Can't you just all get out?!" I hissed at them.

Pero wala pa ring natinag sa kanila.

"Fine! I'm leaving." Pinilit kong tumayo.

"Tan, hindi mo pa kaya."

"Get off!" Nagpumiglas ako sa hawak sa'kin ni Kristoffer.

"Guys, pwedeng iwan nyo muna kami?" Napahinto ako at napatingin sa

nagsalitang si Brianna.

Nagtitigan lang kami.

Sumunod naman sa kanya ang lahat at nagsilabasan na sila, pati si

Kristoffer.

"Ano na naman?" Mataray na tanong ko sa kanya nang mapag-isa kami sa

kwarto.

Sesermunan niya na naman ako? Lagi na lang may misa kapag naabutan niya

ako. Ano'ng bago do'n?

"Arianna....." Tinitigan niya ako ng matagal. "...... Troy's not dead."

O____O

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Parang dumagundong ang puso ko.

"W-what?"

"Troy is not dead...."

***

A/N:

Dundun-dundun! XD

Omo! Tapos biglang sumulpot si Troy sabay kantang.. "I'm still alive...

I'm still alive!" Gamit ang boses ni GD! Hahahaha.

Buhay si Troy?

BUHAY?!

MABUHAY! *O* HAHAHA.

Tengne! Kagago tong utak ko puro Bigbang laman. Kaya nga pasensya sa late

update e. :DD

Team Angelo? Team Lord? Team Keslo? Team Kristoffer? Team Troy?

Omo omo omo! Daming boylets katimang lang. XD

Osya.. bahala na kayong mag-hintay sa next update. Mawindang kayo. Go! :)

Read between the lines. ;)

Z. [BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 4. The cruel truth. (p.1 of

8)

"Look, I have a strategy. Why expect anything? If you don't expect

anything, you don't get disappointed."

-Patricia McCormick

4. THE CRUEL TRUTH.

Halos hindi ako makahinga sa narinig ko.

Buhay si Troy....

Buhay siya..... I knew it. Buhay siya!

P-pero... pero paano? Kitang kita ko kung paano siya nawalan ng buhay....

Paano'ng.....?

"'Yun ang gusto mo'ng marinig, di ba? Na buhay pa si Troy? Na hindi pa

siya patay?"

Umangat ang paningin ko kay Brianna.

Sarkastiko ang tonong gamit niya. Bigla ay nawala ang pag-asam sa mukha

ko.

Nangunot ang noo ko.

Ano'ng ibig niyang sabihin?

"Di ba? Well, ipaparinig ko sa'yo kung iyan ang gusto mo. Troy is not

dead. He isn't!"

Nagtagis ang mga bagang ko.

Hindi ko akalaing sasabihin ni B ang mga ito...

Akala ko, totoo. Akala ko may pag-asa. Kasi, pwede namang buhay si Troy,

eh. Na pinalabas lang lahat ng daddy niya? Na kaya hindi ako pinalapit

man lang sa puntod niya kasi..... wala naman talaga siya doon. Na kaya

hindi ko siya nakikita ngayon ay dahil itinatago lang siya o kaya nagka-

amnesia. Pwede naman 'yun, di ba?

Pero...... kitang kita ko kasi. Kitang kita ko noong mawalan siya ng

buhay.

At ngayon si B.... Binuhay niya ang pag-asa ko, pero biglang pinatay din.

Sobrang sakit....

Agad na nangilid ang mga luha ko. "Stop..." I trailed. Pinipigilan ko ang

pagtulo ng mga luha ko.

"Ano, masaya ka na? Hindi siya patay! 'Yun ang gusto mong paniwalaan, di

ba?!"

"Stop..." This time nakikiusap na ang tono ko.

Bakit kailangan niyang ulit-uliting hindi patay si Troy, gayong

isinasampal niya sa'kin ang katotohanang wala na siya?

"'Yun ang gusto mo'ng marinig, di ba?! I'll tell you! TROY. IS NOT.

DEAD!"

"STOP! Damn it!" Kasabay ng pagsigaw ko ay ang pag-uunahan ng mga luha

ko.

Kapatid ko ba siya? Bakit ganyan siya? Ang sama sama niya!

"No! Hindi ako titigil hangga't hindi ka tumitigil dyan sa kahibangan mo!

Patay na si Troy, Arianna! Patay na siya!"

Naitakip ko ang mga kamay ko sa tenga ko. "Tama na... Tama na...."

Nanghihina kong pakiusap sa kanya.

Ang sakit ng mga sinasabi ni B. Ang sakit...

"Kasi kung hindi mo siya tinaboy, hindi siya sasama sa daddy niya! Kung

noong una pa lang pinaglaban mo na siya, hinding hindi mangyayari sa

kanya 'yon! You know what? Ikaw ang may kasalanan sa nangyari sa kanya!

Pinaglaban kita, Arianna! Pinaglaban ko kayo ni Troy kahit alam kong ang

kompanya ang nakasalalay! Pero ano? Ano'ng ginawa mo? Isang kausap lang

sa'yo ng daddy niya, tinalikuran mo na agad siya?"

Humahagulgol na ako. Nahihirapan na akong huminga.

Kasalanan ko ang lahat. Kasalanan ko.....

"Limang taon na, Arianna! Limang taon nang wala si Troy! Limang taon ka

ng nagluluksa! Nagbago ka ng ganyan? Bakit?! Kasi nasasaktan ka? Eh, sino

ba'ng may kasalanan? Kami ba? Kami ba ang nagdesisyon para sa'yo? Kami

ba? Ha, Arianna? Kami ba?!"

"TAMA NA!" Sigaw ko. Iyak na ako ng iyak.

Kahit nakatakip na ang dalawang kamay ko sa mga tenga ko, rinig na rinig

ko pa rin ang mga sinasabi niya.

Tumutusok sa puso ko ang matatalim na katotohanang sinasabi niya. "Tama

na. Please.... Tama na...."

Hindi ko na kaya... Wag niya ng dagdagan pa....

"'Yun ang gusto mong marinig, di ba? Gusto mo ba araw-arawin kong sabihin

sa'yo? TROY IS NOT DEAD!"

Parang mababaliw ako sa sobrang sakit ng mga pinagsasasabi niya. Sobrang

nasasaktan ako. Hindi ba niya alam kung gaano kasakit ang mga sinasabi

niya?

Ang sakit sakit.

Hindi ko namalayang bumukas ang pinto, basta na lang naramdaman ko si

Angelo na nasa tabi ko.

Hinawakan niya ako sa magkabilang braso at pinunasan ang mga luha ko.

"My god.... What the hell are you doing, Brianna?! Hindi mo na kailangang

sabihin sa kanya ang mga 'yon!" Sigaw niya kay Brianna.

Niyakap niya ako ng mahigpit.

"Kailangan, Tim! Kailangan! Limang taon na siyang ganyan. Kailan niya

matatanggap ang katotohanan? Kailan siya matatauhan? Wala na si Troy!

TROY IS DEAD!"

Lalo akong napahagulgol sa huling sinabi niya. Parang patalim na tumarak

sa dibdib ko ang huling sinabi niya.

Ang sakit. Sobrang nahihirapan na akong huminga sa sakit.

"Tama na, B!" Sigaw ulit ni Angelo.

"No! That girl is insane!"

"SHE'S NOT INSANE!" Mariing sigaw ni Angelo. "She's not!"

"I am Angelo. Thanks for defending, but I know I am." Gusto kong isatinig

sa kanya iyon pero sobrang nanghihina na ako.

"She's not, B. She's just.... still hurting."

Natahimik na lang bigla sa loob ng kwarto.

Walang maririnig kundi ang mahinang paghikbi ko.

"Hush, Arianna. God, don't cry", mahigpit na niyakap ako ni Angelo at

inalo. "Iwan niyo muna kami."

Maya-maya pa, narinig ko na lang ang mahinang pag-click ng pinto,

senyales na nakaalis na si B, at hindi ko alam kung nasaksihan ng barkada

ang nangyari.

Ang sakit, sobra. Hindi ko alam kung paano ide-describe ang sakit na

nararamdaman ko.

Totoo naman ang lahat ng sinabi ni B, eh. Totoo lahat. Kung hindi dahil

sa'kin, malamang buhay pa si Troy. Malamang kasama ko pa siya. Malamang

hindi ako nagkakaganito. At malamang..... masaya pa rin ako.

Napahigpit ang hawak ko sa damit ni Angelo.

Si Angelo lang ang lagi kong nakakapitan. Siya lang lagi ang handang

dumamay. Nasawa na ata sila, kasi tinataboy ko sila. Pero si Angelo,

kahit ano'ng taboy ko sa kanya, hindi siya nang-iwan...

Ang sakit lang. Hindi ko na alam kung ano'ng gagawin ko pag pati si

Angelo nawala sa'kin.

"It's okay, Arianna. Nandito lang ako." Patuloy lang siya sa pag-alo sa

akin.

"Don't leave me, please?" Nanghihinang pakiusap ko sa kanya. Humihikbi pa

rin ako.

"Hush, hindi kita iiwan. Don't cry, please? I don't want you to cry....."

Napapikit ako ng mariin sa sinabi niya.

Marahang tumango ako.

Kagaya ni Troy, ayaw din ni Angelo ng umiiyak ako. Their lines...... God!

Sana si Angelo na lang si Troy....

Hikbi lang ako ng hikbi habang yakap ako ni Angelo. Hanggang sa hindi ko

namamalayang, nakatulog na pala ako...

*

Nagising ako sa mga boses na narinig ko.

Nag-uusap sila ng mahina at malamang ay para hindi ako magising.

Hindi ko naibuka ng maayos ang mga mata ko. Sumasakit pa rin ang ulo ko.

"Look, iho. Gusto ko lang sumaya ang apo ko. At alam kong ikaw lang ang

may kayang makapag-pasaya sa kanya."

Dahil sa sakit ng ulo ko, mas pinili kong magkunwari na lang na tulog pa

rin. Parang biglang kinutuban ako ng hindi maganda sa narinig ko.

Boses ni lolo ang narinig ko. Una, gusto niyang palabasin ako sa publiko,

ngayon naman.... ano 'to? God, he's going overboard!

"Parang anak na ang turing ko sa'yo, Tim. Sang-ayon ako sa papa."

Oh my god. Pati si daddy?

"Hindi po kasi gano'n kadali 'yon. Mas lalong masasaktan si Arianna kung

ipipilit nyo ang gusto nyo."

For the nth time, I was touched by Angelo's words.

"Makakalimutan niya rin si Troy, Tim. Sa tamang panahon...."

"Tito, alam ko po. Pero hindi sasang-ayunan ni Arianna 'yan. Look, lo,

tito. Hanggang ngayon masakit pa rin sa kanya ang nangya---"

"I know. We know... Kaya nga ang gusto ko, ikaw ang pumalit sa puwang na

iniwan ng unang minahal niya."

"Pero lo......"

"Please? Marry my granddaughter, Tim."

Nahigit ko ang paghinga ko sa narinig ko.

I knew it.

"I agree. Make her happy..."

Yes, maybe he can....

"Marry my daughter, Tim Angelo."

BUT HELL NO!

***

A/N:

Hey, peeps! About sa dedic po. Uhh. Paki-PM po ako. PM not chat or post

sa MB. PM po. Personal message. Intiendes? ;)

Soft copy! Ang totoo niyan, nasa chapter 31 pa lang ako ng pag-edit. Eh,

di ba 53 chapters? Anak ng tokwa ang katamaran ko benteng mahigit na lang

kinatatamaran pa. Hahaha. Antay antay po, gaya ng Book One, matatapos ko

rin ang soft copy. XD

Oh? Buhay si Troy no? Maniwala kayo kay B! Mwahahaha! Aaraw-arawin kayo

ni B. XDDD

Eto, seryoso.... Wag nyong hayaang lituhin ko kayo. ;)

--Z. [BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 5. He and his. (p.1 of 9)

5. HE AND HIS.

Pasilip-silip ako sa hallway ng ospital.

Walang nagbabantay sa'kin kaya naman sakto ang timing sa pagtakas.

Tatakas ako. Hindi dahil ayaw kong pakasalan si Angelo, kundi dahil hindi

ko siya gustong pakasalan.

Kasal na ako. Bakit ko kailangang magpakasal pa ulit?

Masakit ang lahat sa'kin. Ang ulo ko, ang katawan ko, pati na ang puso

ko.

Tatakas ako para makalayo. Malayo sa pamilya ko. Sa mga kaibigan ko. Sa

mga ala-ala ni Troy....

Para akong isang secret agent sa ginagawa ko. Wala akong heavy make-up

ngayon dahil inalis na malamang ng mga nurse. Nag-suot pa ako ng cap para

mas maging tago. Hindi rin ako naka-high heels dahil magiging sagabal sa

pagtakbo. At wala akong dinalang kahit na anong gamit na pwede akong ma-

trace ng pamilya at mga kaibigan ko.

Panay masid ang ginawa ko hanggang sa makalabas ako.

At sa ginawa ko, si Keslo--- I mean, si Kesley ang naalala ko.

Noong naging epic fail na spy kami sa pagsunod kina Margarette at......

Troy.

:(

Nasasaktan na naman ako.

Lahat konektado kay Troy. Kaya paano ko siya makakalimutan?

Okay lang... Wala naman akong balak.

Saktong paglabas ko ng ospital, nakita kong bumaba mula sa sasakyan si

Angelo at Brianna.

O_____O

Shit!

May nakita akong isang lalaking papasok ng kotse niya kaya by impulse,

tumakbo ako papunta doon at dali-daling pumasok sa passenger seat. Tinted

naman kasi kaya ito na ang safest na taguan.

"Sorry. May pinagtataguan lang ako ka------"

O_____O!

"IKAW?!" Hindi makapaniwalang tanong ko.

Sa dami ba naman ng tao, eto pang demonyo?!

Pero nagtaka pa siya at tinitigan muna akong maigi.

Tapos parang naalala niya na ako.

"Oh, hi slut. Missed me? So now you stalk me?"

~____~

Sinabi ko bang safest? Napakalaking JOKE.

"Duh. Pwede ba? May pinagtataguan lang ako kaya wag kang assuming."

Inirapan ko siya at itinuon sa labas ang pansin ko.

"K, slut." Napapikit ako ng mariin. Namumuro na sa'kin 'tong hinayupak na

'to.

Kalma, Aria. Kalma.

Hoo.

Dumilat ulit ako para tignan kung nakapasok na ba sa loob si Angelo at

Brianna nang pagdilat ko.... nakababa na ang bintana sa side ko!

O____O!!!

"Shit! What the fucking hell are you doing?!" Agad-agad na dumausdos ako

pababa ng upuan.

"Doing them a favor." Kibit balikat na sagot niya

"Paandarin mo na!" Gigil pero pigil ang sigaw na sabi ko sa kanya.

Pero ang putsa! Nag-straight face lang! Putaragis na poker face 'yan!

"Aaaah! What the fu---aaw!"

"Paaandarin mo o tatapyasin ko 'yang pantalon mo para mas feel mo?"

Naninigkit na mga matang tanong ko sa kanya. Kinurot ko kasi siya sa hita

ng pagkadiin-diin.

*Pak! Pak! Pak!*

"Shit ka! Wag mo 'kong hampasin, gago!" Mas lalo kong diniinan ang kurot

sa hita niya.

Tangna, pinaghahampas ba naman ang kamay ko!

*Pak! Pak! Pak!*

Patuloy lang sya sa paghampas sa'kin. Nak ng putsa!

Hindi ko na lang siya kinukurot. Hampas at kurot na may kalabog sa hita

pa!

"Stop, you little hellcat!"

"Paandarin mo na, pakyu ka!"

Wala akong tigil sa paghampas at kalabog sa kanya na sinasangga niya

naman ng isang kamay niya.

"Aray! Pakshet, wag ang mukha ko! Ahhh! Sheeet!" Ginugulo-gulo niya ng

kamay niya ang mukha ko!

Letse! Para siyang batang stupid!

"WHOAAAAAH!"

O_____O!!!!

Akala ko nilipad na ang puso ko sa biglang pag-andar ng kotse!

"Fuck! That hurts..." Mahinang bulong niya sa sarili niya habang

hinihimas-himas ang hita niyang ni-riot ko.

"Huh. Buti nga sa'yo." Mahina ring bulong ko na sakto para marinig niya

at pagkaraa'y umaayos na ako ng pwesto.

Ano ba 'tong napasukan ko?

Pero sige. Sa ngayon, sa kanya muna ako sasama.

Tsk. Itinuon ko na lang ang pansin ko sa labas.

Curse lang siya ng curse habang nag-da-drive. Ako naman walang pakialam.

Saan ba ako pupunta ngayon? Ten thousand pesos lang ang nasa bulsa ko.

Paano ako mabubuhay nito? Ang kompanya ko. Alam ko namang aasikasuhin ni

Angelo 'yun.

Si baby Queen, alam ko namang aasikasuhin siya ni Angelo.

Ang paghahanap sa'kin... Tyak... Aasikasuhin din 'yun ni Angelo.

Lagi na lang si Angelo....

Pinikit ko ang mga mata ko at sumandal sa seat ko.

Ke naka-dilat o naka-pikit, mukha lagi ni Troy ang nakikita ko.

Naaalala ko lang ang lahat ng pinagsamahan namin.

Mahigit isang taon....

Asaran... Kulitan... Kiligan... Pero ngayon... sakit na lang ang natira.

Nararamdaman kong may mga luha na ang nag-aambang tumulo mula sa mga

mata. Pumikit ako ng mariin para pigilan iyon.

Hanggang sa.... hindi ko namamalayang naka-iglip na pala ako.

*

Nananaginip ba ako?

*Poke. Poke. Poke.*

May tumutusok sa tagiliran ko.

Sino siya? Bakit niya ako sinusundot?

Teka... Isang tao lang ang gumagawa sa'kin nito, ha?

Siya ba?

Sino siya?

May narinig ako...

Hindi ko alam kung tama ba ang narinig ko, o nililinlang lang ako ng

imahinasyon ko. "Helen..."

Iyon ang narinig ko.

Tama ba? Iyon nga ba?

Pero iyon talaga ang narinig ko.

Nananaginip na naman ba ako?

Ang boses niya....

Pumupungay pa ang mga mata ko nang dumilat ako.

Tumingin ako kay Lord.

Naabutan ko pang susundutin na naman dapat niya ako pero napahinto siya.

Hindi iyon ang mahalaga.

Ang narinig ko....

"A-ano'ng... ano'ng..... sabi mo?"

Pinakatitigan ko siya.

Siya ba ang nagsalita kanina? Totoong totoo ang boses.

Wala namang ibang tao sa loob ng kotse...

Sya ba....?

Pero bakit...... si Troy ang naaalala ko?

Bakit.....?

"What?" Parang patay malisya pero parang medyo nataranta ring tanong

niya.

Hindi ko mabasa. Ang galing nyang mag-poker face. Para talagang si

Troy....

Si Troy na kapag alam kong may kakaiba sa takbo ng isip... patay malisya

lang.

Hindi ko alam pero bakit nakikita ko si Troy sa kanya?

Kapag galit si Troy, kung magmura siya, grabe sa lutong. Si Lord naman,

grabe rin sa lutong magmura, kaso english nga lang.

Para siyang english version ni Troy.... Pero si Troy talaga...

"Y-you said.... H-helen, right?" Tanong ko sa kanya.

Kakagising ko lang pero bakit nawiwindang ako? Bakit ganun?

"I didn't." -_____-

"Yes, you did! You said Helen!"

Narinig ko. Bakit niya kinakaila?

"Tss. Stupid." 'Tss. Engot.'

Oh my god.

"Troy....." Hindi ko napigilang lumabas sa bibig ko ang pangalan ni Troy.

"Tss." He smirked.

Iyon lang at lumabas na siya ng kotse.

Gusto kong maiyak.

Wala akong balak na mag-move-on.... lalo na ngayong.... pinapaalala niya

sa'kin si Troy. His evil grin. His smirk. Ang pag-sundot niya sa bewang

ko. 'Stupid' at 'tss'....

'Sexy ka pa rin kahit ang taba ng babyfats mo.'

'Engot.'

'Tss.'

Tuloy-tuloy na nag-flashback sa'kin ang ala-ala ni Troy...

Naluluha na naman ako.

Bakit ganito?

Posible bang.....

Isa lang ang gusto kong makita sa kanya ngayon.....

His smile.

Sino ba talaga siya?

Troy... Lord...

Magkahawig ang mukha, kilos, ugali.

Bakit feeling ko.....

***

A/N:

WOHOHO! Nag-edit ako ng pictures ni Troy at Lord---------->

5 years na ang lumipas. Isipin nyo na lang magkahawig sila, ha? Walang

basagan! HAHAHA. Saguli mga ginoo't karamiha'y mga binibini. :')

Marami ang naguguluhan. Sino daw ba si Angelo at saan siya galing?

Si ANGELO po ang nagbantay kay Arianna noong makatulog siya sa infinitree

nila noong hapon hanggang gabi bago maaksidente si Troy.

Kuha? :)

SOFT COPY! Sa wakas ay natapos ko na. *0* Nasa profile ko po ang soft

copy ng Bad Meets Evil!

Follow niyo ako sa twitter! Nasa profile ko. :) Mas active ako doon kesa

fb e. :) Tsaka, nag-iiwan ako ng clues doon. ;)))

Okay. Yung totoo.

Sino si Lord? ;)

--Z.

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 6. Follow the Lord. (p.1 of 10)

6. FOLLOW THE LORD.

Sinundan ko si Lord sa restaurant kung saan siya pumasok.

Nagtuloy siya sa isang table kung nasaan ang mga kabarkada niya.

Namumukhaan ko sila, sila rin 'yung mga nasa bar noong nakaraang gabi.

"Lord! Oooooooh-kay? Who's that---oh! Ikaw 'yung.....!" Sabi ng isa.

Pinaglipat-lipat niya ang tingin sa amin ni Lord.

Okay.

Awkward.

-_____-

Iwanan ba naman ako ni Lord na nakatayo. Bigla na lang siyang umupo sa

isang upuan, ni hindi man lang nang-aya!

"Uy, upo ka. Dito oh." Nag-hila ng isang upuan mula sa kabilang table ang

kanina ring nagsalita.

Tinignan ko lang siya tsaka ako naupo.

"Hello, Miss....?" Tanong ng isa.

Napatingin ako kay Lord. Iba talaga ang feeling ko.

Naghintay ako na ipakilala niya ako pero nag-iwas lang siya ng tingin!

Hell! May iba talaga, eh!

Huminga ako ng malalim. Oo nga pala, may pustahan sila.

"Yanna. I'm Yanna Santana." Titig na titig lang ako kay Lord habang

sinabi ko 'yun.

Iba talaga. Parang dati niya pa ako kilala.

Hindi niya ako nilingon pero.... napakunot ang noo niya.

Shit. Bakit???

"Hi! Ako si Mav! May boyfriend ka? Gusto mong mag-apply ako sa'yo?" Sabi

ng isa na Mav nga raw ang name.

Napakunot-noo lang ako.

"Loko ka talaga Mavin! Tigilan mo nga!" Binatukan si Mav ng isa. "Hi. Ako

naman si Migs." Pakilala niya.

"I'm Nicholas. Nich for short."

"At ako naman si Alec."

"May absent sa'min. Si Hero. Wag mo na siyang hanapin hindi naman siya

importante." Sabi pa ni Gav.

Alanganing tinanguan ko lang siya. Like I care. Duh.

Kung ano-ano ang itinanong nila sa akin about sa nangyari noong nakaraang

gabi sa club. Pero panay ngiti lang ang sinasagot ko sa kanila.

Ngiti?

Kailan pa ba ulit ako nangiti? Ngayon na lang ulit, ha? Hindi ko alam

pero natutuwa ako sa mga oras na 'to. Hindi dahil sa kalokohan ng mga

bagong kakilala ko. Kundi dahil sa isang taong, parang kilala ko. "Pero

sa tingin mo, love is blind, di ba?" Tanong ni Mav kay Migs.

Hala. Napunta na pala sa love ang usapan nila?

Shet. Panay titig kasi ako kay Lord eh! May iba kasi talaga.

"Lul. Sa pagkakaalam ko love sees all!" Salungat sa kanya ni Migs.

"Love sees all but tends to be blind! Ulol kayo, di nyo alam 'yon?" Sabat

ni Nich.

"Putangna. Kelan pa nagkamata 'yang love na 'yan? Kakornihan niyo. Dya na

nga kayo!" Sabi sa kanila ni Alec tapos tumayo na siya.

"Sa'n punta pre?" Nich.

"Bibiling kausap." Sagot ni Alec tapos nagtuloy-tuloy na siyang lumabas.

"Uy, sama ko! May tingi ba niyan?" Habol ni Mav sa kanya.

"Pakyo kayo hintayin niyo 'ko! Baka may buy one take one!" Habol din ni

Migs.

"Pa'no, Panginoon? Paalam!" Iyon lang tapos umalis na rin agad si Nich.

At kami na lang dalawa ni L ang naiwan dito.

Awkward. May utak ako kaya alam kong style lang nila 'yon para maiwan

kami ni Lord dito. Ang tanong lang.... bakit?

Hanggang sa bigla na lang tumayo si L tapos naglakad palabas ng restau.

Ako naman sinundan ko siya.

Biglang huminto siya sa paglalakad nang siguro maramdaman niyang

nakasunod ako.

"Why are you following me, S?" Medyo iritado niyang tanong.

"S?"

"Slut."

Heol. -_____-

Napa-roll eyes na lang ako, pati napangiwi na rin. Shet sa slut naman.

"What?" Untag niya sa'kin nang hindi pa rin ako nasagot.

Pero hindi pa rin ako sumagot. Iniwas ko lang sa kanya ang tingin ko at

nag-patay-malisya.

"Tss." ~___~ Iyon lang at nagpatuloy na ulit siya sa paglalakad.

Napangiti ako. Nakita ko na naman ang pag-tss niya. Eh feeling ko kasama

ko na rin si Troy eh.

"Why are you following me, really? You're really my stalker aren't you?"

Iritadong tanong niya nang huminto ulit siya.

"Woot. Hangen." Tingin dito, tingin doon. Patay malisya ang peg.

Haha. Bakit natatawa ako sa loob-loob ko ngayon?

Good sign to, di ba?

After.... five years. :)

Iiling-iling na naglakad na lang ulit siya. Ako naman sumunod na lang

ulit.

Bakit ganito? Kakaiba ang feeling ko sa kanya? Bakit parang gusto ko,

laging nasa tabi niya?

Eh kasi iba talaga eh....

Hanggang sa pumasok siya sa loob ng kotse. Agad agad na sumunod din ako.

Kunot noong napatingin siya sa'kin nang parehong nasa loob na kami ng

sasakyan.

Sa gilid ng paningin ko, nakita ko ang pagsalubong ng mga kilay niya.

Nagpatay-malisya na lang ulit ako at tumingin sa labas.

Hindi ko mapigilang mapangiti. Kainis. Bakit ganito 'tong nararamdaman

ko?

*

Nakarating kami sa mansyon.... err. Bahay niya. Ubod ng laki.

"Really, why are you following me, huh, S?" Umupo siya sa long couch sa

living room.

Ako naman nanatiling nakatayo lang.

Sa tono at kilos niya, para siyang nagpapaamin ng katulong kung may

ninakaw ba ito o wala.

Natatawa tuloy ako. :)

"What's funny, S?" ~_____~

Napanguso ako sa sinabi niya. "Tss. L." I rolled my eyes. Di sya masawa

sa kakatawag sa'kin ng slut! "I'm not malibog, S." ~____~

0.0?

Ano daw?!

"....Even if I kissed you." -____-

0_0

"It's just a kiss." -____-

0_____0

"Even if I touched your butt." -____-

O_____O

"They're small though." -____-

O///////O

"But I'm not malibog." -____-

>///////<

"Ano ba'ng sinasabi mo?! L for Lord! Gago ka pinaalala mo pa!" >//////<

Shet na shet sa kashitan naman 'tong L na 'to!

Ano ba'ng pinagsasabi niya?! Pinaalala pa 'yung..... 'yung.....

Nahawakan niya kasi ako dun noong hinalikan niya ako e.

>/////>

"Ahh." -_____- Tapos tumango lang siya at nag-straight face na ulit.

Putangna talaga! Totoo ba siya? PAKSYET EH! >___<

"So why did you follow me all the way here?" Medyo tumaas ang isang kilay

niya.

"Patira."

Biglang nanlaki ang mga mata niya kasabay ng pagsalubong ng mga kilay

niya.

"You're the one who's malibog, S." =____=

0___0?

Ako?

Ano ba'ng sabi ko? Sabi ko lang naman eh patir------

"Pakyu ka talaga! Hindi ka ba sanay magtagalog o ginogoyo mo lang ako

dahil naiintindihan mo naman ang ibang sinasabi ko? Patira kako! I mean,

let me live in your house!"

Taragis. Nanlalapot pawis ko sa mga pinagsasabi niya eh!

Hindi daw malibog? E kung ano-anong sinasabi niya eh! Putris na Lord 'to!

"Ahh. Why?" -_____-

Ahh na naman? Haynako!

Teka. Why? Ah...eh bakit nga ba?

"K-kasi..... W-wala akong pera. W-wala akong m-matutuluyan." Tumingin ako

sa ibaba.

Nagsisinungaling ako.

Ang totoo nyan.... gusto ko lang naman kasi siyang makasama eh.

"Poor." Iyon lang tapos bigla na siyang tumayo at umakyat na sa hagdan.

Iniwanan na naman ako. :(

Naupo na lang ako sa katapat ng kaninang inupuan niya.

Maya-maya pa, may bumabang hindi naman katandaang babae na naka-uniform

na pang-maid.

"Magandang araw, Miss." Lumapit siya sa'kin. "Ihahatid ko na po kayo sa

kwarto niyo."

Bigla akong napangiti sa sinabi niya. Matuling tumango ako at sumunod na

sa kwartong pinaghatiran niya sa'kin.

Mayaman si Lord. Kung mayaman ako, mas siya.

*

Kinagabihan, nagising ako sa ingay na nanggagaling sa ibaba.

Nakatulog na naman ako. Ang sakit kasi ng ulo ko hanggang ngayon. May

sinat pa ata ako. Okay. May lagnat pa 'ko. :|

Bumaba ako at nakita ko sa may garden, nanduduon ang barkada ni Lord. Ang

lalakas ng tawanan nila. At nag-iinom din sila.

Ayaw ko namang puntahan sila dahil ang awkward lang, grabe.

Nagtuloy na lang ako sa pool side. Tanaw ko pa rin sila. Dejoke. Siya.

Tanaw ko siya.

Bakit ko naman sila tatanawin? Eh siya lang naman ang hanap ko?

Hindi ko pa siya nakikitang mag-smile. Pero naiimagine ko na si Troy sa

kanya. Pa'no pa kung mag-smile siya?

Umihip ang malakas na hangin. Bigla akong gininaw kaya naman

napahalukipkip ako.

Habang naglalakad ako ng sobrang bagal, nakatunghay din ako sa pool.

Natawa ako sa sarili ko. Dati, kapag nakakakita ako ng pool. Bigla bigla

na lang akong tumatalon. Hindi naman ako sanay lumangoy pero basta basta

na lang akong tumatalon. Kasi nga gusto ko ng mamatay. Gusto ko ng sundan

si Troy. Pero lagi nang nandyan si Angelo kaya hindi ako mamatay-matay.

Life saver ko kasi siya eh.

Pero ngayon, nakatunghay na lang ako sa pool.

Iniisip na kung bakit hindi ako mamatay-matay. Siguro, may dahilan ang

nasa itaas. Aaminin kong galit ako sa kanya, pero hindi mawawala ang

katotohanang siya pa rin ang nakakaalam ng lahat. May dahilan siya...

sigurado.

"Patapon na ba ang buhay mo? Akin na. Sasaluhin ko."

Bigla akong nalingon sa pamilyar na boses na nagsalita mula sa likod ko.

O_____O

Ano'ng.... ginagawa niya rito?! Paanong.... nahanap niya ako?!

Teka... Bakit.....?

Nakangiting binati niya ako.

"Hi, Ann!"

"KESLO?!"

***

A/N:

Nabuhay po si Troy. Na-reincarnate siya sa katauhan ni Hermes Romano sa

Operation: Stealing The Bad Boy. De joke. Pa-plug lang po. -_____-

Pansinin nyo muna ang new story ko habang naghihintay kayo ng update

dito. HAHA.

KathNiel din po iyan. :)

Ang dami ng napag-iisip sa twist netong book two. Hahaha.

Si Troy at si Lord, iisa? Bakit tinawag na Helen ni L si A? Bakit ganun

na lang mag-react si L na parang kilala niya si A? Bakit pumayag si L na

tumira si A sa bahay niya? Paanong napunta sa bahay ni L si Keslo?

Magkakilala ba si L at Keslo? Bakit alam ni Keslo kung nasaan si Ann

niya? Bakit malaki ang role ni Keslo? At bakit hindi pumunta si Kath sa

Skydome?

LOL. Nakita ko lang sa timeline. Hahahaha. XD

--Z.

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 7. Deja vu. (p.1 of 10)

7. DEJA VU.

"KESLO?!"

Hindi ako makapaniwala sa taong nasa harapan ko ngayon.

Totoo ba 'to? Paano'ng.....?

Pero bakit.... parang gulat na gulat din ata siya?

"Whoah." Mahinang sambit niya sa sarili niya.

Napakunot ang noo ko. Siya pa talaga ang nagulat ngayong ako 'tong dapat?

"A-anong.... tinawag mo.... sa'kin?" Hindi makapaniwalang tanong niya.

Tinawag ko sa kanya? "Kes-----" Oh my god. "Ley. Kesley..." Maski ako

nagulat sa hindi ko namalayang nasabi ko. "Kesley! I said Kesley! Ano

ba'ng ginagawa mo dito, ha Kesley?!" Biglang tinarayan ko siya.

"Hindi! Sabi mo Keslo! Waaaaa! Keslo? Waaaaa! AAAANNNNNNN!" @0@

~_____~

"Pwede ba? Ang ingay mo." Pagtataray ko sa kanya.

"P-pero.... Waaaaa! Tinawag mo talaga 'kong Keslo? Teka lang, kailangan

kong tumalon!" Pagkasabing-pagkasabi niya nun, bigla na lang siyang

nagtatalon. "Whoah! AAAANNNNN!!!!"

Nanlaki ang mga mata ko nang bigla na lang yakapin niya ako.

"Ann! Ikaw ba talaga 'yan? Hindi ka si Bergi? Hindi 'to mind fuck? Ikaw

talaga?! WHOAH!" Tapos niyakap niya ulit ako.

Hindi ko mapigilang mapangiti. Hanggang ngayon ba, Bergi pa rin ang tawag

niya kay Brianna? Sus. Wala talaga siyang pinagbago. :)

Kahit hindi sila nagtagal ni B, mas boto naman ako kay Keslo para sa

kapatid ko. Pero ganun talaga, eh.

Ni isang loveteam nga sa barkada, wala ng natira.

Siguro kung buhay pa si Troy.....

Oo nga pala....!

"Tumawa ka???" | "Magkakilala kayo ni L???" Magkasabay kaming nagtanong.

Inawat ko siya nang magsasalita na naman dapat siya.

"Ako muna ang sagut-----"

"Hi, guys!" Napalingon ako sa lalaking ngayon ay nasa likuran na ni

Kesley---lo. Ay, syet. Ano ba'ng tawag ko sa kanya?

(___ ____''')

Nabaling ang parehas naming pansin sa kanya.

"Hi! I'm Hero. Nice to meet you!" Nakangiting pagpapakilala niya sa'min.

Ah. Siya 'yung absent kanina sa restau?

"Kesley, pre. But call me Third." Pakilala din ni Kesl----O! Keslo! Keslo

na nga ulit!

>____>

Nagkamayan pa sila habang ako nakatayo lang. Kahit isip bata pa ring

makitungo sa'kin si Keslo, sa harap ng ibang tao, ang manly niya. Sobra.

"You're Yanna, right?" Tanong sa'kin ni Hero.

Magtataka pa lang ako kung bakit alam niya ang pangalan ko pero naunahan

niya na ako.

"Cellphone. Mavin." Nakangiting sabi niya. Napa-ah na lang ako ng walang

tunog. "Hi!" Dagdag niya.

"Hi." Nahihiyang ngumiti na lang ako. Hindi ako sanay makisalamuha talaga

sa mga lalaki.

Ilang taon bang si Angelo lang ang kasama ko? Simula nang mawala si Troy,

ni hindi ko na ginustong mapalapit sa ibang lalaki dahil para sa'kin, si

Troy lang. Si Angelo lang talaga ang matigas na panay lapit at intindi.

Grabe, ngayon ko lang ata naa-appreciate ang effortS ni Angelo. :'(

"Hoy! Tara na kayo dito! Join us, guys!" Sigaw sa'min ni Nich mula sa

garden.

"Tara!" Aya sa'min ni Hero tapos nauna na siyang maglakad papunta kung

nasaan ang barkada niya.

Kami ni Keslo naiwan sa may likuran niya at sumunod na rin kami sa kanya.

"Langya ka. Pa'no mo nalamang nandito ako? Nagtataka na talaga 'ko sa

inyo ni L, ha." Mahinang sita ko kay Keslo habang naglalakad kami.

"L?" Sandaling nagtaka pa muna siya. "Ah! Si Krystanlord? Kanina ko lang

siya nakilala, bakit? Kanina ka pa nga namin inaantay na magising eh."

Titig na titig siya sa mga mata ko kasi ganun din ako. Tinitignan ko kung

may bakas ng pagsisinungaling sa mga mata niya.

Pero wala. Mukhang totoo ang sinasabi niya.

"Grabe! Hindi ako sanay, Annipie! Ngayon mo lang ulit ako tinignan ng

hindi galit. Nakakapanibago talaga."

Bigla naman akong nahiya kaya nag-iwas ako ng tingin.

Hanggang sa makarating kami sa garden. Umupo kami ni Keslo na magkatabi.

Tapos katapatan namin si L, Mavin, Alec. Sa side naman namin si Nich,

Migs at Hero.

Tapos ayun. Na-OP naman ako sa pag-uusap nila.

"'Tol, bukod sa loveless kayo ni Lord, mukhang may less pa sa'yo, ha?"

Tanong ni Migs kay Hero.

"Jobless, shet." Napabuntong-hiningang sagot ni Hero.

"Gago ka kasi sinagad mo tatay mo, dispatya ka tuloy sa sarili nyong

kompanya. Hahaha! Kaululan mo kasi, di ka mag-seryoso!" Nich.

"Buti nga siya jobless at loveless lang, eh! May mas lalala pa ba sa

sexless?! POTA!" Mavin.

*Pak!*

Bigla na lang binatukan ni L si Mavin.

"Ah! Pakshet!" Reklamo ni Mav. Tapos nagkatinginan sila ni L. Si L parang

tinuro-turo ako gamit ang mga mata niya. At na-gets ko kung bakit.

"He-he. Andyan ka pala, Yanna." -____^V Nag-peace sign pa siya tapos

nagbalik na ulit sila sa kwentuhan nila.

(--,----''') Kung alam lang nila. Nagawa ko na 'yun, eh. >//>

Sa buong pagku-kwentuhan nila, na kay L lang ang buong pansin ko. Si

Keslo kasi nakikisali din sa usapan nila.

"Uwi na tayo, Ann. Usap tayo." Napapitlag ako nang biglang nabulong si

Keslo sa'kin. Ang lapit ng mukha niya sa mukha ko.

Biglang natingin ako kay L at ganun din siya sa'kin. Hindi ko

maintindihan kung bakit sumama ang tingin niya...... kay Keslo?

Kaso biglang nag-iwas din siya ng tingin kaya nalito na lang ulit ako.

Grabe siyang manglito.

"Hindi ako uuwi. Dito lang ako." Sabi ko kay Keslo na kay L pa rin

nakatingin.

Sa isang direksyon lang siya nakatingin pero bakit feeling ko pinapanuod

niya kami ni Keslo sa gilid ng mga mata niya? Hindi kaya paranoid lang

ako? "Bakit hindi? Nawiwindang na sila kakahanap sa'yo." Sabi ni Keslo.

"At sinabi mo sa kanila kung nasaan ako?!" Angil ko sa kanya.

"Nye? Ngayon lang kita masosolo tapos ipapaalam ko agad kay Tim? Uso?"

Bigla akong nalingon sa kanya sa sinabi niya.

"Ano'ng sabi mo?" Kunot-noong tanong ko.

"Kako muntik ko ng ipaalam kay Tim kung nasan ka." ('''---,--)

Lalong kumunot ang noo ko.

"Hindi iyon ang sinabi mo, Kesley."

"Iyon." -.-

"Hindi iyon ang narinig ko."

"Pero iyon ang sinabi ko. Magaling ka pa sa nagsalita. Uwi na tayo!"

Pinaningkitan ko siya ng mata habang siya nag-iwas lang ng tingin sa'kin.

"Lika nga dito." Tumayo ako at hinila siya paalis ng garden. Nang

makarating kami sa pool area, kinompronta ko siya. "'Wag na 'wag mong

ipaalam kahit kanino kung nasaan ako. Kuha mo? O baka naman may iba ng

may alam? Malilintikan ka talaga sa'kin Kesley." Seryosong sabi ko sa

kanya. "Wala pang may alam bukod sa'kin." ( ---o--)

Ang weird ng itsura niya. Para siyang may tinatago na ewan.

Pero atleast, wala pang may alam bukod sa kanya. Gusto ko pang mag-stay

dito at patunayan ang hinala ko.

"At pa'no mo nga pala nalamang nandito ako? Feeling ko talaga may

koneksyon kayo ni L noon pa man, eh."

"Annibabes naman. Ganto 'yan eh. Bale kasi lab na lab kita alam mo 'yun,

di ba? Kaya hindi mo man pansin, dati pa, may bodyguard ka na."

B-body...guard?

Lalong kumunot ang noo ko.

"Bodyguard?!"

"Ah-huh." Tumango-tango siya.

"Bakit ako may bodyguard?!"

"Ang hanep mo kaya sa takasan! Patawa ka ba, Annipie? Aba akala mong

ngayon ka lang natakas, ha?" Nang-iinis na sabi niya sa'kin.

Totoo. Madalas akong tumakas noon.

"P-pero.... bakit hindi ko alam? Ni hindi ko napapansin." Mahinang sabi

ko.

"Syempre naman, Ann! Ay josko! Bumalik ka lang sa dati kinulang na talino

mo? Malamang naman na ginera mo ko pag nalaman mong may bodyguard ka!

Heollll!" (____.____)

Sabagay. May point siya.

"Eh pero akala mo hindi kita gegerahin ngayong nalaman ko na?! Sira-ulo

ka, Keslo!" Seryosong sabi ko sa kanya.

"Ay, gano'n? Okay lang. World war III? Sige teka tawagin ko lang ArmaLite

kong pangalan eh Bergi. Tsaka pala ire-ready ko na ang tangke kong

pangalan eh Tim. Sige, ha? Magre-ready lang ako sa gera natin.

Paalaaaaaaaam!" Sumaludo pa siya tapos talagang aalis na siya kaya naman

hinila ko siya sa kwelyo niya.

"Aaack! Di pa 'ko ready! Kiss pa lang naka-ready kooooooo!" >_______<

"Stupid. Let's talk." ~______~

"Whoah! Text lang 'yung kanina? Di ba 'ko nakapag-reply? Baka delayed

lang!" -0-

"Joke 'yan?" ~____~

"Hindi. Quotes." >____>

"Ah. Eh, kung quotes-tusan kaya kita dyan??"

"Eto naman! Hehe. Grabe, Ann. Nakikipagkulitan ka na ulit! Kaso hindi

talaga katulad ng dati pero galing! Bumabalik ka na. Unti-unti ka ng

nagiging si Yann----oo nga pala. Bakit Yanna ang pakilala mo sa kanila?"

Nang-iintrigang tanong niya. "Ah.... eh....." Sasabihin ko ba sa kanya?

Na pinagpupustahan nila ako??? No. Hindi pwede. Pauuwiin na talaga niya

ako.

Alam ko na! Ang totoong pakay ko dito.

"K-kasi... Alam mo Keslo, feeling ko hindi patay si Troy. Atsaka si Lord,

feeling ko siya si-------"

Bigla na lang may dumaan sa mismong pagitan namin ni Keslo. Sa laki ba

naman ng daan, sa mismong gitna talaga namin?

Teka.... noon --- nangyari na 'to, ha?

Nangyari na 'to......

"Troy....." Si Lord, feeling ko siya si.... Troy.

Biglang bumilis na naman ang tibok ng puso ko.

Shit. Deja vu?

Si Troy, ginawa niya na rin 'to sa'min ni Kristoffer noon, di ba?

Actually, ugali niya 'yun kapag ayaw niya sa kausap kong lalaki. At

ngayon.....

"Troy!" Hindi ako pwedeng magkamali. Si Troy at si Lord ay iisa!

Huminto siya at tumingin sa'kin.

"Ikaw si Troy! Ikaw si Troy, di ba? Niloloko niyo lang ako na patay ka

na! Ikaw si Troy!" Para akong maiiyak na ewan. Iba ang pakiramdam ko

kapag nandyan si Troy o si Lord. Iisa lang sila. Di ba?!

Pero bakit.... ang sakit ng sinabi niya.... nila?

"Go on. Fool yourself." Iyon lang at pumasok na si Lord sa loob ng bahay.

"Ayun. Kaya naman pala. Feeling mo iisa sila ni Troy kaya ayaw mong

umuwi? Ibang klase ka, Arianna. Hanggang ngayon pa rin pala tanga ka....

Sige, mauna na 'ko. 'Wag kang mag-alala, hindi ko sasabihin kahit kanino

kung nasaan ka. Hahayaan muna kita dito sa kahibangan mo. Pag natauhan

ka, tawagan mo na lang ako. Pero oo nga pala may Angelo ka't dakilang

epal lang ako. Sige, mauna na lang ako. Laglag kita dyan sa pool eh."

Iyon lang at umalis na rin si Keslo.

Maliliwanagan ba ako sa sinabi ni Lord? O maguguulahan sa sinabi ni

Keslo?

Pero pareho lang sila ng ibig sabihin.

Nagpapakatanga na naman lang ba ako?

***

A/N:

O di ba? May isa sa inyo na malapit na malapit na sa big twist ang hula.

Galing galing! *0*

Haha! Nakakatuwa ang pagiging detective nyo! Lahat ng butas tinitignan!

Pati si Hero na extra lungs eh. Haha. Si Hero ay hindi po si Keslo. Ayan

nilinaw ko na ho, ah? :))))

Sigi lang po sa hula. :D

--Z.

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 8. More sure than ever. (p.1 of

10)

8. MORE SURE THAN EVER.

Ilang segundo rin akong natulala sa sinabi ni L at Keslo.

Pero biglang natauhan ako.

Hinabol ko si L.

Kung hindi siya si Troy, bakit niya ako tinawag na Helen? Iyon lang ay

sapat ng ebidensya na iisa lang siya at si Troy.

Tinawag niya akong Helen. Rinig na rinig ko 'yun, at alam kong hindi ako

nananaginip lang ng mga oras na 'yon! Tinawag niya akong Helen!

Naabutan ko si L na paakyat na sa malaking hagdanan. "If you're not Troy,

why then you called me Helen?"

He stopped at his tracks upon hearing my question, but he didn't turn to

face me.

"I didn't."

Hindi ako naniniwala. "Yes, you did."

Tila siya nairita nang pumihit siya paharap sa'kin. Matiim na tinitigan

niya ako.

"Believe me. I didn't."

Para akong maiiyak na talaga. Ang mga mata ni Troy, katulad ng kanya. Ang

boses niya, hawig sila. Para na rin akong nakatingin sa mga mata ni Troy

habang nagsisinungaling siya. "You are Troy. Bakit ka ganyan? Bakit hindi

ka pa umamin? Sobrang hirap na hirap na ako. Alam ko namang ikaw 'yan,

eh. Bakit sinasaktan mo pa ako?"Nangingilid na ang mga luha ko. Kung

hindi siya si Troy, bakit ganto ang nararamdaman ko? "Ikaw 'yan Troy

eh.... Please naman...." Humihikbi na ako.

Siya si Troy. Siya......

Nakita ko pa ang pagbuntong-hininga niya na parang naawa siya sa'kin. "I

am not him."

"You are." Tinatagan ko ang sarili ko at pinakatitigan ulit siya. "You

called me Helen. And that proved it." Taas-noong sabi ko sa kanya. Iyon

lang ay sapat ng ebidensya.

"Shit. I told you I didn't." Tiim-bagang na sabi niya.

"You called me Helen. And you're denying it because you are Troy!" Sigaw

ko sa kanya habang naiyak na ako ng tuluyan. "Ano ba, Troy?! Bakit ka ba

ganyan?! Bakit kailangan mo pang magsinungaling? Bakit kailangan nyo pang

palabasin na patay ka na!?! Bakit kailangan ko pang magdusa?! Bakit

kailangan ko pang masaktan? Paulit-ulit na lang! Paulit-ulit na lang

akong nasasaktan....." Hindi ko na mapigil ang mga luhang pumatak mula sa

mga mata ko.

And in a flash, he was inches away from me while strongly grabbing me by

my left arm. Napatitig ako sa kanya. Kitang kita ko sa mga mata niya na

hindi siya galit, bagkus, para siyang naaawa sa akin na para ring

nagpipigil maiyak.

Pero..... bakit?

Sa lahat ng kinikilos niya, lalo lang nabubuo sa isip ko na iisa lang

siya at si Troy. Kung ide-deny nya naman, sana naman galingan niya na!

Fuckshit lang kasi, eh!

"I didn't call you Helen. Believe me, I didn't." Mariing sabi niya

sa'kin.

No. "I can't believe you." Nakipagtagisan ako ng titig sa kanya.

"You should", he said through greeted teeth. Bigla ay dumapo ang isa niya

pang kamay sa bandang itaas ng dibdib ko. "See this?" Titig na titig na

hamon niya sa akin.

Napakunot ang noo ko. Bumaba ang tingin ko sa bagay na tinutukoy niya. At

doon ay napamura ako sa isip ko.

Shit.

Hawak niya ang pendant ng kwintas ko kung saan naka-engraved ang pangalan

kong..... Helen.

"I told you I didn't call you. I just read this." Tukoy niya sa kwintas

ko. "Now, tell me if you still can't believe me." Titig na titig na sabi

niya sa'kin.

Sapat na ba'ng batayan na suot ko ang kwintas ko? Paano kung nakahanap

lang siya ng dahilan? Paano kung nagkataon lang na suot ko ang kwintas ko

at ginawa niya itong dahilan?Paano kung paraan niya lang ito para lusutan

ang katotohanan? "You're right......" Biglang nagliwanag ang itsura niya

sa sinabi ko. Parang nakahinga siya ng maluwag. "......I can't",

pagtatapos ko.

Dahil lalo mo lang pinapatunayan sa akin na ikaw siya.

"What?!" Kunot noong tanong niya.

Matamlay na ngumiti ako sa kanya. "As long as I can feel it, I wil never

stop believing."

At first I can see his shoulders tensed. But just like a defeated one, he

sighed. "It's up to you." With that, he left me.

Yes, it's all up to me.

*

Kinabukasan, hindi ko inaasahang darating si Keslo sa bahay ni Lord.

Base kasi sa sinabi niya sa'kin kagabi, ramdam ko ang inis at dismaya

niya sa akin. Pero nakuha niya pa ring puntahan ako ngayon. Para lang

suyuin ako at piliting pauwiin.

"Tara na kasi, Annipie!" Pangungulit niya sa'kin habang nasa sala kami at

nakaupo sa wooden set. Kaaalis lang din ni L nang dumating siya.

"Wag kang makulit. Hindi ako uuwi." Medyo naiirita na naman ako sa

kakulitan niya. Maya-maya lang pag hindi pa siya tumigil masusungitan ko

na naman siya. Ang kulit kasi.

"Hindi mo ba namimiss si baby Queen? Hinahanap ka na niya!"

Nang marinig ko ang pangalan ni baby Queen, biglang parang gusto ko nang

umuwi. Pero hindi. Hindi ako uuwi. Kailangan kong magtiis.

"Miss... I miss her so much, but that doesn't mean I'm going home."

"Annipie naman!"

"Tch! Don't sweat Keslo. I don't when I won't." May pinalidad na sabi ko

sa kanya.

"Patay na si Troy! Wag mo na siyang hanapin sa katauhan ng iba!"

I glared at him. What the hell did he just--- "You shut up or I'll kill

you." I warned him.

"Kill my ass! Na para bang mabubuhay si TJ pag pinatay mo 'ko!" Halatang

naiinis na rin siya. "Lahat ng tao namamatay, Ann. Tao tayo eh. Hindi

tayo pwedeng mabuhay ng hindi namamatay. Tanggapin mo na lang na maikli

lang ang pinahiram na buhay kay TJ. Tanggapin mo na lang...."

"Damn you! Umalis ka na nga!" This time talagang nabwisit na 'ko sa

pinagsasabi niya. "Aalis na talaga 'ko! Huh!" Tumayo siya at inismiran pa

ako.

Ang kapal ng mukha! Kung ano'ng sineryoso ng mukha niya kanina, gano'n

namang kinaarte ng pang-iinis niya ngayon. Napaka-isip bata pa rin pag

ako ang kaharap! Bakit ba nakaka-bwisit siya ng sobra?

Umalis na nga siya palabas ng bahay habang ako naman nagngingitngit ang

kalooban sa mga pinagsasabi niya.

May point siya, oo. Pero hindi niya na kailangang ipamukha sa'kin iyon.

Kahit limang taon na ang lumipas, parang kahapon lang nangyari ang lahat.

Masakit pa rin.

*Beep. Beep. Beep. Beep.*

May naramdaman akong vibration sa couch na inuupuan ko. Nang hanapin ko

kung saan ang pinanggalingan ng vibrate eh nakita ko ang cellphone na

malamang ay kay Keslo dahil nasa kaninang pwesto niya ito at wala naman

kaya akong dalang cellphone.

Kinuha ko ang cellphone at tinitigan iyon. May incoming call galing

kay..... 'Hotdog' ????

Sino si Hotdog? Chicks ni Keslo? Sus. Hindi naman ako pakialamera kaya

hinayaan ko lang na mag-ring ang cellphone niya. Napaka-litang talaga ni

Keslo. Babalik na naman siya dahil nakalimutan niya ang cellphone niya,

eh naaalibadbaran na nga ako sa kulit niya! Tss!

Hanggang sa natigil ang pagtawag ng Hotdog na 'yun. Sa wakas natigil din.

Pero biglang may nag-message. Hmmm... Naku-curious ako. Hindi kaya si

Brianna ang hotdog niya? Baka lang kasi.... diba dahil sa burger kaya

tinawag niyang Bergi noon si B? Baka kaya si Bri nga? Kasi nagsawa sila

sa burger kaya hotdog naman?

Okay, ang lame. -____-

Pero naku-curious talaga ako. Baka mamaya alam ni B kung nasaan ako dahil

sinabi ni Keslo tapos baka biglang sumulpot na lang dito 'yung babaeng

'yun. Masasakal ko si Keslo. Pero baka nga si B.....

Ang engot lang kasi ni Keslo wala man lang lock ang cellphone.

Ini-open ko ang message at napa-heol lang ako sa nabasa ko.

['Hoy. Tres.']

Sigurado na akong si Bri nga si Hotdog. Si Bri lang naman ang madalas

tumawag ng Tres kay Keslo e.

"AHA! Usisera ka!" Bigla na lang may humablot sa cellphone na hawak ko.

Nakita ko si Keslo na nasa harapan ko na.

Inirapan ko siya. "Nagtext si B. Sinabi mo ba sa kanya kung nasaan ako?"

"Si Bergi?" Kunot noong tanong niya.

"Oo. Si Hotdog mo. Tss. Hotdog na pero Bergi pa rin ang tawag?" Inirapan

ko ulit siya.

"H-hotdo----HOTDOG?!" Para siyang nagulantang at the same time nataranta

siya sa pagbuklat sa cellphone niya. "Hoy, Tres? Hoo." Binasa niya pa ng

mahina ang text message.

"Bakit? Hindi ba si B si Hotdog?" Tanong ko sa kanya.

"H-hindi.... I mean....." This time, parang kinakabahan na siya. "Siya

kasi.... Ano....."

Napakunot ang noo ko sa pagkautal niya. Bakit kailangang kabahan? "Tss.

Bagong chicks?"

Napakurap-kurap siya. "Pa'no mo nalaman?" Biglang nagliwanag ang mukha

niya. "Whoah! Ang talino mo, Annipie!" Umupo na naman ulit siya sa tabi

ko. Naweirdohan lang ako sa kanya. Kasi.... biglang nagkwento siya.

"Nagkakilala kami dahil sa hotdog! Hahaha! Ang galing nga eh! Kaya hotdog

tawag ko sa kanya! Hahaha!"

Naningkit ang mga mata ko sa dahil sobrang weird niya. Parang pilit ang

explanation niya.

Weird.

"Alis na 'ko taaga, ha? Baboo! Haha! Pakilala kita kay Hotdog pag kami

na! Hahaha! Ba-bye Ann! Lamyu kita!" Kumaway-kaway pa siya paglabas niya

ng bahay.

Tss. Ang weird talaga.

*

Kinagabihan, ang awkward nang maghapunan kami.

Kami lang ni L ang kumakain dahil sa laki ng bahay niya, siya lang ang

nakatira bukod sa dalawang maids. Though sanay ako nang tahimik kapag

kumakain, actually sa lahat ng gagawin ko gusto ko tahimik lagi. Pero

ngayon sobrang awkward. Parang biglang hindi ako sanay ng tahimik.

Hanggang sa natapos kaming maghapunan, wala pa rin kaming kibuan.

Syempre, ang awkward pa rin dahil sa nangyari kagabi.

Wala akong ibang magawa kaya pumasok na lang ako sa kwarto ko. Pero dahil

wala pa rin akong magawa, napagpasyahan ko na lang na lumabas ng bahay

para magpahangin.

"Five years ago. Yes..."

Palabas na sana ako ng bahay pero pagbaba ko ng hagdan, sa veranda,

narinig kong parang may kausap si L.

Biglang naagaw ang atensyon ko. Five years ago?

What was there five years ago? When five years ago.......

"I am..."

Mas lalo kong pinakaigihan ang pakikinig.

Bumibilis na naman ang tibok ng puso ko.

Ano'ng..... siya?

Pero sapat na ang huling narinig ko sa mga gumugulong pilit sa isipan ko.

What he said....

"Yes....."

Now, I'm dead sure....

"........Salamat."

***

A/N:

Nakaka-OMG na naman ba? Hahaha. Grabe ha. Naaaliw ako sa mga hula niyo.

Haha.

Hoy L. First time magtagalog? Ano 'yan? First time? Biggel? PBB? Lol.

Sinasabi ni L? Salamat daw? o____O

^____________________________________________^

--Z.

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 9. Believe them or not? (p.1 of

12)

9. BELIEVE THEM OR NOT?

Five years ago? Salamat?

Mas lalo akong nagsiksik sa mahabang kurtina at nakinig sa sinasabi ni L.

"Yes.... I- " Napahinto siya sa hindi ko malamang dahilan.

Shit. Kinikilabutan ako sa mga narinig ko. Five years ago....what?

Salamat? It's Troy's surname! It can't be that he was thanking the person

on the other line because he was like far from speaking Tagalog for a

certain THANK YOU!

"It's his surname.... Yes.... Find out what happened five years ago."

Hindi ko alam pero biglang na-down na naman ako.

Biglang magkakaroon ng pag-asa pero bigla-bigla ring mawawala.

'Kasi, nag-expect ka', ang sagot ng isang maliit na parte ng isip ko.

Nag-expect ako? Siguro.

Oo. Nag-expect nga ako.

Pero paano'ng......

Paano niya nalaman ang apelyido ni Troy and why does he need to know what

happened five years ago? But the point is.... Why is he so mysterious?

Who is he, really?

"I can see your foot, Mrs. Salamat."

O___O

Mrs... Sal----

Parang lumundag ang puso ko sa narinig ko. Nataranta ako sa biglang

sinabi niya.

So kaya siya napahinto kanina eh dahil nakita niya ako?!

Stupid! Engot! Napaka-engot ko talaga! Kung hindi niya malamang

naramdaman ang presensya ko, baka malamang na nasabi niya ang totoo!

Ang totoong TOTOO!

Dahil kahit narinig ko pang pinapahanap niya ang impormasyon about Troy

five years ago, hindi ko pa rin maiaalis ang umasa na siya at si Troy ay

iisa.

Kung naramdaman niya pala ang presensya ko, malamang na hindi totoong

pinapahanap niya nga ang mga impormasyong 'yon!

Stupid!

Lumabas ako mula sa kurtina at nakita ko siyang nakataas na ang kilay sa

akin.

Hanggang dun lang. Halatang hinihintay niya ang explanation ko.

"Why?" I broke the silence.

"Yeah.... Why?" He lazily repeated.

Naningkit ang mga mata ko.

"Pa'no mo nalaman ang apelyido ko? Namin?" Kinikilatis ko ang expression

sa mukha niya habang tinatanong ko siya.

He rolled his eyes off of me then back again.

"O matagal mo nang alam kung sino ako?" Mas lalong naningkit ang mga mata

ko. Kahapon lang kami muling nagkita. Pa'no niya nalaman ang pangalan ko?

Sumandal siya sa balustre at pinatong ang likod ng magkabilang braso

doon.

"Why were you at the hospital the same day I was too? Was it all mere

accident... or not?"

Paano kung siya rin ang nakita ko noon sa sementeryo at hindi talaga si

Kristoffer? Kasi hanggang ngayon, hindi ako naniniwalang si Kristoffer

ang yumakap sa akin.

I knew the feeling, it wasn't him.

Hindi kaya alam din ni Kristoffer na si Troy si L at tinatago lang nila

sa'kin ang lahat?

Pero para saan? Bakit kailangang itago pa nila sa'kin?

"Yes..." Ang tanging sagot niya.

Napakunot ang noo ko.

Yes what?

"...And no."

Huh?

"Yes it was all an accident and no, it isn't anymore."

Lalong napakunot ang noo ko. Ano'ng pinagsasabi niya? Ano'ng yes and no?

Ano daw?

Naguguluhan na talaga 'ko.

"The first time I saw you, nevermind 'coz I don't care. The second at the

club, you pissed me, I kissed you. The third at the hospital, you used me

so you escaped. Yes. That was all accidental. We met accidentally." Kung

aksidente lahat 'yon, what isn't anymore?

"But me having you live in my house isn't." He continued. "Because I am

smart, I figured you heard my conversation with my friends at the club

that's why you gave me that cold treatment, right?"

Cold treatment? Natawa naman ako sa isip ko. Napaka-literal.

Pero tama siya. Wala namang dahilan para ganunin ko siya, eh.

Hindi niya hinintay ang sagot ko at nagpatuloy lang.

"After what happened that night, I still don't care about you. I'm

looking for someone and that's none of your business. You heard me agree

with my friends' plan which is true. I agreed.... So I have my business

investigated... and you just happened to be my business."

Napapikit ako. Kapag talaga mayaman.....

May bodyguard ako, may nag-imbestiga sa'kin. Eh, ano pa ba'ng gusto

nilang isikreto sa'kin?

"Fate, right? I never would've thought you were that Aria S. So me having

you here so close would be an advantage. I even planned on seducing you

here but for a reason, I can't. At first, I don't get it. Why must you

introduce yourself as Yanna Santana? That bothered me because I knew your

identity then. And then I remembered you heard our talk. That maybe you

wanted to prove that I can't win our game. But still, I was wrong...." So

kaya pala napakunot ang noo niya nung sabihin kong Yanna Santana ang

pangalan ko? Napatitig ako ng maigi sa kanya.

"I accidentally heard your conversation with Third. You used that reason

for another reason... and that is to prove I am him."

Hindi ako makapagsalita.

Totoo. Totoong ginamit ko lang na dahilan ang pustahan nila pero ang

totoo, gusto kong patunayan na siya si Troy. Dahil wala naman talaga

akong pakialam sa pustahan nila, eh. Simula lang nung marinig ko siyang

tawagin akong Helen.

"I don't know if I resemeble him that you insist me for being him---"

"You do." I said cutting him.

"Or that my attitude is the same as---"

"That too."

"But I am not him."

Napapikit ako. May kasiguraduhan sa tinig niya pero hindi ko alam kung

maniniwala ba ako.

Para kasing totoo na hindi.

Para siyang nagsisinungaling na hindi.

Pagdilat ko, umalis siya sa balustre at lumapit sa'kin. Nilahad niya ang

kamay niya. "Krystanlord Darcus." Tinitigan ko ang kamay niya.

Krystanlord Darcus... Ikaw ba o hindi? "You can also have me

investigated."

Napapikit ulit ako kasabay ng pagbuntong hininga.

"Now go home."

Sa muling pagdilat ko, hindi na nakalahad ang kamay niya. Pagtingin ko sa

mga mata niya, hindi na rin siya sa akin nakatingin.

"They're here."

Napakunot ang noo ko.

Sino'ng----

"Meoow."

Unti-unti akong napalingon sa likod kung saan nakatingin si L.

Shit.

"Q-quee....n." Nanlaki ang mga mata ko. Aside from Queen, he who wa

carrying Queen was staring at me with that hurt expression of him.

"Angelo....."

But then, he managed to smile, again. For me.

"In case you want to go home...." Binitin talaga ni Angelo ang sinasabi

niya.

Halatang binibigyan niya ako ng choice.

Nakangiti siya pero alam kong pilit lang ang ngiting 'yon. Nagpabalik-

balik ang tingin ko sa kanya at kay Queen. Yes, Queen is my precious cat.

A black, scary cat. She was a kitten when I found her at Troy's grave.

Pagkalibing kay Troy, noong nawala na ang mga tao, sa kadahilanang ayaw

ng daddy ni Troy-ni Don Gabriello-na makita ako sa mga araw na

pinaglamayan hanggang sa araw na ilibing si Troy, noong nawala lang ang

mga tao tsaka ako nakalapit kay Troy-sa puntod niya na.

Sa hindi ko malamang dahilan, binantayan lang ako ni Queen doon. Nakaupo

lang siya sa tabi ko na sobrang kinairita ko. Ilang beses ko rin siyang

tinaboy dahil nandidiri ako sa kanya.

Sobrang itim niya, pula ang mga mata, sariwa pa noon ang malaking sugat

niya sa bandang pisngi niya sa kaliwa kaya naman sobrang nakakadiri siya.

May dugo pa kasi. Kung ilang beses ko siyang tinulak-tulak palayo sa'kin.

Pero balik pa rin siya ng balik.

Para siyang si Troy.... Kung ilang beses ko nang tinaboy, pero isang

salita ko lang, handang handa siyang bumalik.

Naawa ako kay Queen kaya inuwi ko siya. Inisip ko na baka siya ang

pinadala ni Troy para alagaan ako. Para bantayan ako.

Pero kulang na lang eh agawin sa'kin nila B si Queen para lang itapon sa

malayong lugar. Kung nandiri ako kay Queen, mas nandiri sila. Para raw

akong baliw sabi ni daddy.

Kaya mas lalo akong naging pursigidong alagaan si Queen. Tinuring ko

siyang anak ko. Bakit kasi ni hindi man lang ako nabuntis? Bakit ni hindi

man lang nag-iwan si Troy ng dahilan para mabuhay pa ako? Kaya si Queen

ang tinuring kong anak. Dahil parang siya na rin ang iniwan sa'kin ni

Troy. Now that I'm looking at her, I so wanted to hug her.

Bumaba siya mula kay Angelo at tumakbo papunta sa akin. Yumukod ako para

kunin siya, saka ako umikot at tumingin kay L.

Kung maniniwala ba ako sa mga sinabi niya, hindi ko alam.

"Now leave... and live normally. I heard you were like a living zombie."

I pouted. Alam niya rin pala 'yun.

Kung aalis ako, hindi ko na siya makikita. Hindi ko na masisigurong hindi

nga siya si Troy. Hindi ako matatahimik.

"Well, I don't want to see your ugly face again but maybe Maritha and

Jing will want to."

Nung una napakunot pa ang noo ko, pero nagliwanag bigla ang mukha ko nang

maintindihan ko.

Ibig niyang sabihin....?

"I can come?....Again?" Puno ng pag-aasam na tanong ko.

Kahit na hindi niya derektang sinabi, ganun pa rin naman ang ibig sabihin

nun, di ba? Dinahilan niya pa talaga si Aling Maritha at Jing. Sila kasi

ang dalawang kasama ni L dito. Halos kasing tandaan ko lang si Jing at sa

kanya rin ako nanghiram ng damit na suot ko. Mabait sila ni Aling Maritha

sa'kin. For his answer, he smiled.

And when he did, I thought my heart skipped a beat.

No. It did.

Kinikilabutan ako.

In this world, can two person have the same feeling?

Napapikit-pikit ako. Nginitian ko siya.

Pero biglang nawala ang ngiti niya. Bakit?

"Tss." Nag-tss lang siya tapos biglang nilagpasan na ako at umakyat na sa

hagdan.

Ano ba 'yun? Nangiti lang ako nag-tss na?

Kapukin ko pa 'yun eh!

Pero promise. Babalik talaga ako.

Kahit mapatunayan kong hindi siya si Troy, atleast, para ko na ring

nakita si Troy sa katauhan niya.

Siguro nga hindi siya si Troy.

Humarap ako kay Angelo at lumapit sa kanya.

Ngumiti na naman siya ng pilit at lumabas na ng bahay. Sumunod lang ako

habang nilalaro-laro ko si Queen.

Namiss ko talaga si Queen ng sobra.

Pumasok kami sa sasakyan ni Angelo at umalis na.

Hindi ko alam pero naiilang ako bigla.

Paano niya kaya nalaman kung nasaan ako? Pinahanap niya rin ba ako? O

sinabi ni L? Hindi kaya may contact siya at si L dahil si L ay si TJ?!

"It was Third." "H-huh?" Napatingin ako sa kanya sa biglang pagsasalita

niya.

"Alam ko namang hindi ka magtatanong kaya ipapaalam ko na."

Hindi kasi ako nagtatanong at ako na lang mismo ang aalam. Pero ano'ng si

Keslo?

"Kay Third ko nalaman kung nasaan ka."

Nanlaki ang mga mata ko. Si Keslo ang nagsabi kay Angelo?! Napaka talaga

niya! Sabi niya hindi siya magsusumbong pero-

"Hindi sa gusto niyang sabihin pero kinailangan niyang sabihin."

Lalong napakunot ang noo ko.

Kinailangan?

"Nagpunta ako sa bahay niya. I overheard his conversation with someone

and they were talking about keeping an eye on you."

Si Keslo? At sino? Ang secret bodyguard ko ba na hindi na secret?

Keeping an eye daw. Syempre, wala ng ibang pagsasabihan nun si Keslo

kundi ang bodyguard, di ba?

May iba pa ba?

"Inagaw ko sa kanya ang cellphone niya at nakita kong Hotdog ang naka-

save na pangalan ng kausap niya. Tinry kong kausapin pero hindi na

nasagot. Pinilit ko siyang paaminin kung sino ang kausap niyang 'yon."

Hotdog? Eh, di ba iyon 'yung bagong chick ni Keslo na nakilala niya ng

dahil sa Hotdog? Bakit naman sasabihin ni Keslo sa babae niya 'yun?

Wait....

"Ang sabi sa'kin ni Third, it was your bodyguard."

B-body-guard? Hot-HOTDOG?!

What in the world....?

Hah!

New chick... Bodyguard... Hotdog... Krystanlord... Keslo...

Now, everything's suspicious!

Paano kung si Keslo pala ang kausap ni L kanina at hindi ang P.I niya?

Paano kung... kung... kung talagang... nagsisinungaling lang si L!

Well, Keslo is LYING!

Ako ba ang niloloko niya o si Angelo? Pero para saan naman at lolokohin

niya si Angelo? O baka naman kaming dalawa ni Angelo ang niloloko niya!

That nincompoop Keslo!

He's hiding something.

***

A/N:

Sino ang paniniwalaan nyo? At ano ba ang pinaniniwalaan nyo? Ano nga kaya

ang tinatago ni Keslo? Sino si Hotdog?

*Pinapasabi ni Hotdog : Hotdog..... cheesedog tae mong bilog-bilog.*

Hahaha. Oy BME1 convo ng TroYan! So si Troy agad si Hotdog? Hahahaha.

Eh kasi natawa talaga ko sa TENDER JUICY HOTDOG! Hahaha. Hindi ko talaga

naisip yown. XD

Bakit nga ba hindi ko naisip yun? Kasi hindi lang talaga napasok sa utak

ko o kasi hindi talaga si Troy si Hotdog?

So malay nyo si hotdog nga si L.... tapos sabi nyo si Hotdog din si Troy?

So si Troy ay si L?! HUWAT?! Pero malay nyo nga. Malay nyo lang naman.

Malay nyo.... At malay ko sa inyo. Hahaha. :P

----

Baby Queen at the side-------->

Iimagine nyo na lang na may scar siyang malaki sa kaliwang pisngi niya.

Gaya ng pag-imagine nyo na magkamukha si Troy at Krystanlord, dahil wala

akong makitang kamukha ni Daniel e. Wapakels. Haha.

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 10. L with who? (p.1 of 12)

10. L WITH WHO?

Halos isang linggo kong hindi mahagilap si Kesley Terrel the THIRD!

Grabe. Hindi ko alam kung pinagtataguan niya ba 'ko o sadyang busy lang

talaga siya.

Ngayong araw na 'to ang sabi niyang uwi niya galing sa Tagaytay kung saan

siya magtatayo ng isang villa. Engineer kasi ang loko. Kahit ganun 'yun

matalino rin 'yun at siya ang boss bukod sa boss niya.

Balak ko na nga sana siyang sugurin sa Tagaytay kundi lang talaga naisip

kong tinatamad ako, eh.

Pagbalik ko kasi sa bahay, naging aloof na sa'kin si Angelo. Minsan na

lang siyang pumunta sa bahay ko at pag pumunta siya kadalasan si baby

Queen pa ang pakay. Samantalang dati kukulitin niya pa 'ko pansinin ko

lang siya. Ayaw ko naman siyang tanungin dahil... ayoko. Kaya hinayaan ko

na lang. At parang hindi pa rin naman ako bumalik sa dating ako. Sa Yanna

noon. Hindi ko pa rin kasi gustong kausapin isa man sa barkada at sa

pamilya. Lalo na ang pamilya. Si lolo, pinipilit na 'kong ipakasal. Eh,

kasal na nga ako! Ang kulit talaga! Palibhasa matanda na, eh.

At iyon pa ang isang dahilan kung bakit awkward ako ngayon kay Angelo....

Ang kasal.

Ginugol ko na lang ang halos isang lingo ko sa pag-iisip ng mga clues at

pagko-connect-connect sa mga kaganapan these past few days.

Nagawa pa nga ako ng list of clues, eh.

Ang mga sinabi ni L sa'kin na aksidente lang kaming nagkita. 'Yung sa

coffee bump. Sa club. Bet. Hospital...

Para namang totoo na aksidente lang 'yung pagkikita naming 'yun. Oo.

Parang kapani-paniwala. Pero parang hindi talaga ako naniniwala. Shit!

Fuckshit!

Five long years na nagluksa ako then in a blink biglang magiging

detective ako! Shit lang talaga. Hindi ko alam kung bakit biglang pumasok

sa isip ko na buhay si Troy at isang malaking JOKE lang ang lahat. Basta

bigla ko na lang naramdaman, eh. Noong narinig ko 'yung Helen? No...

Noong may yumakap sa akin sa puntod niya noong gabi ng 5th year death

anniv niya. Sigurado kasi ako sa yakap na si Troy talaga 'yun eh. Kilala

ko kasi ang yakap ni Troy. Pero pa'no kung imagination ko na naman 'yun?

Tapos naba-bother din ako sa halik ni L sa'kin noon sa club. Oo. Hindi ko

kasi alam kung ano talaga ang naramdaman ko nung hinalikan niya ako noon,

eh. Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Hindi ko na maalala.

Paano kung si L si Troy at noong gabing 'yun sinundan niya ako sa puntod

ni Troy at siya ang yumakap sa'kin? L at Troy?

Pero kasi nakita ko talaga si Troy nung namatay siya....

Pwede bang bumangon ang isang patay at muling mabuhay?

Hindi ko na talaga alam kung ano ang paniniwalaan ko. Ipahukay ko kaya

ang labi ni Troy para masiguro ko? Shit, kinikilabutan naman ako.

Pero these past few days.... Nababawasan ang sakit.... Ang kirot.... Ang

harot...

"Fuckshit! Ang harot, ah!" Pinalis ko ang kamay na yumuyugyog sa balikat

ko. Nakayuko kasi ako sa tuhod ko habang nakaupo ako sa front porch

stairs ng bahay ni Keslo. Hinihintay ko nga kasi siya kanina pa at gabi

na pakyu siya sobrang tagal niya.

"Ann kooooo. Namiss mo 'kooooo." Malambing at mapanuksong boses ang

narinig ko kasabay ng patuloy na pagyugyog sa balikat ko.

Sa kanya pala 'yung sasakyang nahinto, akala ko sa kapit-bahay niya lang.

Nagsisimula na 'kong mag-ready. At pag-angat na pag-angat ko ng ulo ko,

biglang hinawakan ko siya sa kamay at pinilipit ko sa likod niya.

"A-aaah! Masakit!" Mas lalo ko pang hinigpitan nung umangal siya.

"Masakit nga! Ow! Masakiiiit! Napakasakiiiiiiiit..... kuya Eddie....ng

sinapit- Aaaa-w!"

Mas hinigpitan ko pa ang pagkakapilipit sa kanya tapos pumihit ako

paharap sa bahay niya kaya ganun din siya. Tinulak tulak ko siya at

giniya papunta sa front door niya.

"Kakanta-kanta ka pa dyan, ha? Hala, sige! Buksan mo 'yang pinto!" Utos

ko sa kanya.

Masunurin naman ang bata at kinuha na sa bulsa ang susi niya. Nahihirapan

siya kasi medyo naka-bend ang katawan niya. Hawak ko rin kasi siya sa

batok niya at ang left free hand niya lang ang available at the moment.

Pumasok na kami sa loob at kinapa na niya sa gilid ang switch ng ilaw.

Giniya ko siya sa couch niya tapos nang makarating kami dun, tinulak ko

siya paupo at parang gangster na sinipa ko siya sa dibdib. Mahina lang

naman dahil naka-heels ako.

"Aray naman! Sabik lang?" Tapos tumingin siya sa paa ko... pataas. "Wow,

legs. Magstrip-tease ka, Ann? Uuuy! Strip tease! Strip tea-!"

Mas lalo kong diniinan ang pagkakasipa ng paa ko sa dibdib niya. Naka-

short fit maong short kasi ako at litaw ang legs ko.

"Tumahimik ka dyan dahil nasa hot seat ka!" Banta ko sa kanya. Hindi ako

nasigaw pero may warning sa tono ko kahit duda ako kung nasindak ba siya.

Siya pa. Siya lang ang sumusuway noon pa man sa mga sinasabi ko. Tss.

Sinimangutan niya lang ako tapos tumahimik na siya. Good.

Matamang tinitigan ko siya.

"Isang tanong isang sagot. Sino si Hotdog?"

Umikot ang mga mata niya. Ang arte niya sobra.

"For the past five years, nito mo lang ako ulit kinulit dahil lang dya-"

Mas diniinan ko pa ang sipa sa kanya.

"Sino si Hotdog?" Ulit ko sa tanong ko. Sinabi ng isang tanong isang

sagot lang, eh.

Bumuntong hininga siya. He looked pissed at the very moment. And it's the

first time I saw him smirked and then he said: "Hindi si TJ."

Hindi si TJ.....

Shit. Parang nalaglag ang puso ko sa sinabi niya. Naging emotionless na

naman ang mukha ko. Hindi ako makapagsalita. Paano'ng-

"Pa'no ko nalamang si TJ ang akala mong si Hotdog?" Parang nababasa niya

ang isip ko at naunahan niya na ang sariling tanong ko. Umismid uli siya.

"Simple lang. Hindi ka naman magkakaganyan kung hindi si TJ, eh."

Napatiim-bagang ako. Gano'n ka-obvious? Pero hindi. Baka acting niya lang

'yan. Sino si Hotdog?

"Ann... Isipin mo nga kung bakit ko sasabihin kay Tim na bodyguard mo si

Hotdog? Ano? Naisip mo na naman na buhay si TJ at baka may kinalaman ako

sa pagtatago niya? Isipin mo... bakit? Para saan at pagtataguan ka ni TJ

sakaling buhay man siya? Hindi ba dapat lumitaw na siya at nagsama na

ulit kayo kung buhay nga siya? Ano'ng dahilan para magtago siya?" My

eyebrows pushed together. Oo nga. Wala ngang dahilan na pagtaguan niya

ako... Kami... Sakaling buhay nga siya. Pero bakit ba kasi ganito ang

feeling ko? Talaga bang magkahawig at magkamukha lang ng kilos at ugali

si Troy at Kystanlord?

Kung wala ngang dahilang para pagtagua-No. Meron palang dahilan....!

"Ang daddy niya!" Tama! "Tutol ang daddy niya sa'min kaya baka ayaw

niyang magpaki-"

"Heooooollll! Naman ANN!!!! Patay na nga si TJ! Anak ng galunggong naman,

oo!" Parang mas baliw pa sa'kin si Keslo. Mukha siyang naubusan ng

energy.

Nakakainis!

"Ang kulit kulit mo, Ann, ha! JEPENGSON MULTUHIN MO NGA NG ONE TIME 'TONG

ASAWA MO! PLEASE LANG, O! JUSKO NAKAKAGAGO!" Sinampal niya pa ang noo

niya na parang hindi niya na talaga kayang i-tolerate ang kabaliwan ko.

"Sino ba kasi s Hotdog?! Paksyet kung sinasagot mo na lang kasi kung sin-

"

"AYAN! AYAN SI HOTDOG! AYAN! TITIGAN MO MAG-EYE TO EYE PA KAYO! JUSKO KA

ANN NAKAKATIMANG KA!" Lumingon ako sa pinto kung saan siya nakaturo

at.....

Isang alanganin ang ngiti na babae ang nakita kong nakatayo ng awkward sa

may pinto. Familiar siya. Nakita ko na ba siya?

"Hi.... Ate? Hehehe." Awkward na nginitian niya ako tapos medyo nag-wave

pa siya ng konti pero ang awkward talaga.

Ate? The who?

"Oh, ayan! Titigan mo! Eye to eye kayo habang ganto pa rin tayo! Di ka

ngawit? Ako nangangawit para sa'yo, jusmiyo!" Medyo naiirita na si Keslo.

Sinimangutan ko muna siya bago dahan-dahang inalis ang paa ko sa dibdib

niya. Dumiretso ako ng tayo at binalik ko ang tingin sa babae.

Pamilyar talaga ang mukha niya.

"Nagkita... na ba tayo?" Alanganing tanong ko sa kanya pero automatic na

rin ang taas ng kilay ko. Nasanay na kasi akong magtaray. Old habits die

hard. Kaya nga ang hirap tanggapin na wala na si Troy.Kahit ilang years

pa ang lumipas at lilipas, mahirap talagang tanggapin kapag sagad-

sagarang mahal mo.

Pero para kasing nagkita na kami nitong girl na 'to.

"OO! MGA DAANG BESES NA PERO DAHIL BANGAG KA EVERYDAY, YOU NO REMEMBER!"

"TUMAHIMIK KA NGA!" This time sinigawan ko na si Keslo. Aba kung

makasigaw siya ngayon, ha? High lang? "Try mong ipakilala!" sabi ko sa

kanya.

"Si HOTDOG nga, di ba? Paulit-ulit ulit?! Jusko talaga!"

Ano ba'ng problema nitong Tres na 'to? Bakit ba ang init ng ulo niya?!

Sumasakit tuloy bigla ang ulo ko.

Medyo kumalma ako. Sumasakit talaga ulo ko. Nagbuntong-hininga ulit ako

bago 'yung babae ang binalingan ko.

"Your name?" I asked her.

"K-kim", para siyang natatakot habang sinasabi sa'kin 'yun. Like I'll eat

her. -____-

Wait... "Kim...?"

She gulped. "K-kim Angela.... Piero."

0_____0 Boom.

Kapatid ni Angelo......

Loading....

Oh my god?

"Oh, alam mo na kung bakit bodyguard mo ang sinabi ko kay Tima-Tim?

Taragis kung alam ko lang na nadito ka hindi ko siya dadalhin dito! Ayan

tuloy, hule!" Sumingit si Keslo. Pero hindi ako makapagsalita kaya hindi

ko pinansin ang himutok niya.

Hell. Kapatid ni Angelo yet I can't even recognize her? Alam kong

nagkikita na kami dati that's why she's familiar but hell! I can't even

recognize other people's faces except the old ones and L and friends? Oh,

there's Molly. But shit. Ganito pala ako kawalang-buhay dati?

Pinilig ko ang ulo ko sa isiping 'yon. Hinarap ko ulit si Keslo. "Bakit

mo naman kailangang sabihan si Angela na bantayan ako?"

"Ang sabi ko babantayan kita hindi babantayan ka niya."

"I-I.... know?" Naguguluhan ako. Ano ba 'to?

Oo nga. Sabi nga ni Angelo ang sabi raw niya siya ang magbabantay sa'kin.

Ang sabi kasi sa'kin ni Angelo, ang saktong narinig niya raw eh; "Alam ko

kung nasaan si Ann ko. Babantayan ko siya kaya magselos ka." Iyon daw

mismo ang line na narinig ni Angelo. Syempre, di ba? Kay Troy niya lang

naman 'yun sasabihin.... Di ba? Pero.... Kay Angela pala....???

"Tch! Mapa-praning na lang ba naman! Nag-uusap kami ni Kim tungkol sa

pagbabantay ko sa'yo. Nagpapaalam ako nun sa kanya kasi baka minsan ko na

lang siya mapuntahan dahil nga mas babantayan na kita kasi di mo na

kasama si Tim. Pinagseselos ko siya ng konti. Konti lang naman kasi

dinidskartehan ko pa lang at malay ko kung magseselos nga siya. Tapos

ayun. Biglang dumating si Timang-Tim pala, sabay hablot ng cellphone ko.

Syempre nataranta 'ko! Kaya ang sabi ko bodyguard mo. Sino pa bang ibang

papasok sa isip ko nun kundi bodyguard mo, di ba? Bigla bigla naman

kasi."

O-kay? Shet. Sakit sa ulo.

So... hindi talaga nagsisinungaling si Keslo na new chick niya si Hotdog?

Hindi siya nagsinungaling sa'kin... pero kay Angelo! "Okay. Lilinawin ko,

ha? Teka..." Umayos ng upo si Keslo. Magkatabi kami sa long couch. Tapos

biglang inusod-usod niya 'ko. "Usod annipie! Di kita lamyu ngayon. Kaye,

lamyu kita pero try mong maupo. Uso ba ngawitan? Sit here, dahlin'",

tinap ni Keslo ang kaninang pwesto niya at masunurin namang lumapit si

Kaye-Kim pero nakita ko pang binantaan niya ng tingin si Keslo. Tsk! Ang

hilig kasi mag-iba ng tawag ni Keslo, eh. -____-

Sa'kin, Ann at kung anik-anik pa. Kay B, Bergi. Kay Troy, Jepengson,

though ako ang nauna sa tawag na 'yun. Kay Tim minsan Timang-TimAngelo

raw nga naman. Hay nako. Tapos kay Angela, Kaye at Hotdog? Binibinyagan

niya ulit kami sa sarili niya, eh. Tss.

"Okay, ganito 'yan, eh. Kailan ba 'ko nagsinungaling sa'yo, ha, Ann?"

Tanong niya sa'kin.

"Madalas noon", sagot ko. 'Yung mga pakulo niya noong una kaming

magkakilala pero ang totoo gusto niya lang sundan ako? Loko 'yun, di ba?

"That was all jokes, Ann. Pero niloko ba kita ng seryoso? 'Yung alam kong

masasaktan ka? Hindi naman, di ba?"

Nag-isip ako. Oo. Wala. Hindi nga. Ang totoo, siya lang lagi ang

nagpapasaya sa'kin noon kapag malabo kami ni Troy. Siya lang. Gusto niya

masaya ako. Pero prangka siya kapag seryoso na, kapag kailangan na.

Umiling ako bilang pagsang-ayon. Gulo, di ba? Pero sumang-ayon ako.

Ewan ko pero parang natauhan ako sa sunod na sinabi niya.

"Di ba hindi? Kaya bakit naman kita lolokohin?"

*

[Now Playing: Stop and Stare by One Republic ---->]

Kung bakit dito ako dinala ng mga paa ko, hindi ko alam. Siguro dahil

gusto kong makita ang mukha niya? Malamang.

Nilibot ko ang mata ko sa buong kabahayan.

L's house.

Kilala na ako ng guard kaya pinapasok niya na agad ako.

Haaay. Hindi talaga ako makapaniwala. Nawindang ako sa wala.

Kaya pala nagsinungaling si Keslo kay Angelo, kasi nga bawal pang mag-

boyfriend 'tong si Angela. Kaloka. At kaya pala hindi niya agad sinabi

sa'kin kung sino si Hotdog, eh dahil baka isumbong ko raw sila kay Gelo.

Simpleng butas pinapalaki ko. Ano ba 'yan. Umalis na nga ako sa bahay ni

Keslo nung maconfirm ko na nabaliw lang talaga ako, eh. Aba, na-op kaya

ako sa kanila. At ayokong nakakakita ng lovers. Sakit sa mata. Tss.

Napailing ako.

Nagtuloy lang ako sa loob ng bahay ni L. Gusto ko siyang makita. Gustong

gusto ko. Oo. Hindi nga siya si Troy. Pero gusto ko pa rin siyang makita.

Kaya pumasok ako hanggang sa loob ng bahay niya.

But suddenly, I stopped dead in my tracks.

Siya lang naman ang gusto kong makita, eh. Siya lang. Pero bakit pati

siya? Panibagong magpapabaliw sa'kin? Panibagong pasabog?

Kung babae ang kausap at katawanan niya, malamang okay pa, eh. Pero 'yung

lalaki..... at hindi ko inaasahan?

Siya lang ang gusto kong makita pero ano'ng ginagawa niya rito?

Lagi na lang. Maguguluhan, biglang malilinawan tapos biglang maguguluhan

ulit. Ano ba talaga ang totoo?

Hindi ko na talaga alam kung maniniwala ako sa lahat o hindi....

Ano 'to? L with.....

"Don Gabriello???"

***

A/N:

Hahaha. Grabe. Kada-update laging bitin sa huli 'no? Series ata eh. -___-

=)))

Malinaw na 'yung kay Keslo at Hotdog. E pano 'yang kay L? Ano 'yan? Ano

'yan? Tawanan with the Don?! Lululuuuuuuh! Gay -.- JOKE! HAHA;)))

Next update na ang revelations. ;)

--Z.

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 11. There goes our forever. (p.1

of 9)

11. THERE GOES OUR FOREVER.

Wala ng silbi ang pagtatago. Nakita ko na sila, nakita na rin nila 'ko.

Bakit ako magtatago? Kung pwede namang komprontahin ko na lang.

Dahil kanino ba kaya ako nagbago? Dahil kanino kung bakit nagpursigi

akong umangat lalo ang buhay ko?

Dahil sa taong kaharap ko.

Ang sakit lang nung ako na nga 'yung nawalan ng asawa't mahal, ako pa

'yung pinagkaitan. Oo. Inaamin ko, sinisisi ko rin ang sarili ko sa

nangyari kay Troy. Kasalanan ko. Kung hindi ko siya tinawagan, malamang

na nakaalis siya ng bansa ng ligtas. Pero pinigilan ko siya. Kasi mahal

ko, eh. Hindi ko kayang mawala. Pero ang sama lang kasi... hindi lang

naman siya ang nawalan! Ako! Ako rin! Lalong lalo ako! Oo nga't ama siya,

pero asawa ako! May karapatan ako!

Ang sakit lang na hindi ko man lang nahatid sa huling hantungan si Troy.

Tapos ngayong nagkita na naman kami, parang anumang segundo may lalabas

na bodyguards at ipagtatabuyan na naman ako.

Bakit? Kasi nahuli ko sila? Sila... ni L?!

"Ano'ng ginagawa mo rito?!" Mariin at ma-awtoridad na tanong niya agad.

Kusa na lang tumaas ang isang gilid ng mga labi ko.

"Hello to you too, dearest father-in-law", I smirked as I said the words.

Awful.

Nagpalipat-lipat ang tingin ni L sa'kin at sa matandang katabi niya.

Sorry Troy, pero hindi ko kayang igalang ang daddy mo.

"Am I missing something here?" Maang na tanong ni L.

Lumipat ang tingin ko sa kanya. "Who are you, really?" Tinatagan ko pa

ang sarili ko kahit parang maiiyak na naman ako. Hindi ko kasi alam kung

ano ang iisipin ko sa mga pangyayari sa buhay ko. Kasi kung umaarte lang

siya, the best siya.

Isang maang na tingin ang binigay niya sa'kin. "Aren't we done about me?"

Pero sa kabila ng pagiging "kalmado" niya, nakikita ko ang nerbyos sa mga

mata niya.

One thing out of everything I love about Troy? His eyes. Because they

can't lie. And everytime I look at L's, I feel like looking at my love,

Troy.

"Then why are you with him? Kung hindi ikaw si Troy, bakit kasama mo ang

ama niya?"

I saw him gulped. Binibigyan ko lang ba ng meaning ang lahat? O may ibig

sabihin talaga ang lahat?

"Let's talk, young lady." *

Sobrang nanlulumo ako nang makauwi ako. Hindi ko nga alam kung paano pa

ako nakapag-drive pauwi, eh. Hindi ako makapaniwala sa mga narinig ko.

Hindi ko alam kung maniniwala ako, pero siguro kailangan na...

Pagbukas ko ng pinto ng bahay ko, nalanghap ko agad ang amoy ng namiss

kong pagkain-carbonara. Si Angelo... nandito na naman siya. Hindi niya

talaga 'ko matitiis. Siya lang naman ang nagluluto ng carbonara para

sa'kin, eh.

Tumuloy ako sa kitchen ko at tama nga ako, nakikita ko siyang may

hinahalo sa kawali habang may idinial siya sa phone niya. Hindi niya pa

rin nararamdaman ang presensya ko.

"Third! Ano? Hindi ba bumalik dyan? Wala pa rin hanggang ngayon, eh!-Gagu

neto! Di kasi tinanong kung sa'n pupunta!-Eh nagtatampo pa ko kunwari,

eh!-Tss! Oo na! Five minutes pa, hahanapin ko na siya!"

Malungkot na napangiti ako sa narinig ko. Bakit ba ang tyaga ni Angelo

sa'kin? Oo, alam kong may gusto siya sa'kin. Pero kahit kalian, hindi

niya ginamit ang panahong magkasama kami para lang mapansin ko ang

pagtingin niya. Hindi niya sinamantala. Basta nandyan lang siya... hindi

ako iniwan.

Unti-unti akong lumapit sa likuran niya. Ang engot niya rin, hindi niya

maramdaman na nandito na ang hinahanap niya at patuloy pa siya sa

pangungulit kay Keslo? Ang engot!

Huminto ako sa likuran niya... at niyakap ko siya. Niyakap ko siya, sa

unang pagkakataon. Niyakap ko siya, hindi niyakap niya ako.

Hindi ko alam kung nagulat siya sa ginawa ko, pero naramdaman kong dahan-

dahang hinawakan niya ang braso ko. Mas lalo kong hinigpitan ang yakap

ko.

"Angelo........ ang sakit." Hindi ko na napigilan ang mapahagulgol. Ang

sakit kasi. Sobrang sakit.

"Arianna...."

"Wala na talaga siya..... Wala na...." Hagulgol pa rin ako ng hagulgol.

Sobrang sakit lang 'yung after five years, magkakaroon ako ng pag-asa na

isang malaking joke ang lahat. Nagkaro'n nga, naglaho naman agad.

Hindi nagsalita si Angelo. Lagi naman. Kapag hindi ko na kaya at siya na

lang ang takbuhan ko. Kapag umiiyak na ako. Hindi siya magsasalita. Basta

nandyan lang siya, hindi ako iiwan. Siya ang dakilang WonderWall ko. Si

Angelo....

"His heart.... Someone owns his heart now....." And that someone is

him.... Krystanlord. "He's gone, Angelo.... He's really gone", para akong

tanga. Iyak ng iyak sa likod niya. Ang sakit. Ang sakit sakit. Wala na.

Wala na talaga.

"Alam mo bang hanggang sa huli, lumaban pa pala si Troy?" Oo, lumaban

siya. Hanggang huli, lumaban siya.

"Lumaban pa siya! Noong nakita kong nagdiretso ang life line niya, alam

ko nawalan na 'ko ng malay nun. Pero alam mo bang lumaban pa pala siya?

Tumibok ulit ang puso niya! Siguro naalala niya ang promise niya

na......... babalik siya.... Na babalikan niya ako...." Sobrang sakit.

Lumaban siya, eh. Hagulgol na ako ng hagulgol. Ang sakit kasi. Puta!

Lumaban siya pero...... "Pero putangna lang, Angelo! HINDI SILA LUMABAN!

Lumaban si troy hanggang huli pero dahil brain-dead na siya hindi na sila

lumaban! Pero may puso pa siya, eh! Buhay ang puso niya! Bakit hindi man

lang sila lumaban? LUMABAN SI TROY HANGGANG HULI, PERO SINUKUAN NILA SI

TROY!"

Fuckshit!

Ang sakit lang. Na hindi nila ako hinintay magkamalay para mag-desisyon

para sa asawa ko. Asawa ko 'yun, eh. Nasa akin ang karapatan. Pero oo nga

pala, hindi alam noon ng daddy ni Troy na kasal na kami. Pero ang sakit

kasi.... lumaban siya, eh. Lumaban siya kasi nangako siyang babalik siya!

Humarap si Angelo sa'kin at ngayon, siya naman ang yumakap sa'kin. Ang

warm ng yakap niya. Lalo akong napapaiyak kasi nalalaman kong may

dumadamay sa'kin at hindi ako iiwan.

'Please, Angelo? Wag mo rin akong iwan, please?'

Nararamdaman ko na lang na hinalikan niya ako sa buhok ko, pina-pat niya

na rin ang likod ko. Pinapatahan. Inalo-alo ako hanggang sa kumalma ako.

Pero ang sakit talaga.

"Alam kong masakit pa rin, Arianna. Pero hindi pa ba sapat ang limang

taon? Limang taon na... Tama na... Sapat na ang limang taong pagdurusa.

Masakit, oo. Pero please lang, sumuko ka na. Tama na. Sabi nga nila,

lahat ng mabigat gumagaan.... kapag binibitawan."

Lalo akong napaiyak.

Kaya ko ba? Kakayanin ko ba?

............. Ang i-let go si Troy?

*

[Now Playing: Now That You're Gone by Juris]

Play------------------------>

Kinabukasan, nagpunta ako sa puntod ni Troy.

"Cutiepatootie! Miss me?" Malungkot na ngumiti ako. Naupo ako sa damuhan.

Wala akong kahit na ano'ng dala para sa kanya. Hindi niya naman madadala

sa langit.

"Alam mo bang nagkita kami ng daddy mo kagabi? Sorry, ha? Tinarayan ko na

naman siya. Pero kasi ang sama niya talaga", para akong batang

nagsusumbong sa tatay. Nakakatawa lang ako. "Lumaban ka pa pala. Hindi ko

man lang alam na lumaban ka pa pala." Nag-umpisa ng tumulo ang mga luha

ko.

Si L, hindi niya alam na may heart donor niya kaya hindi niya rin alam na

anak ng business partner niya ang pinaiimbestigahan niya. Naaksidente si

L, at dahil matalik na kaibigan ng papa nito ang daddy ni Troy, sa kanya

idinonate ang puso ni Troy.

Pero hindi niya alam 'yun kasi hindi pinaalam ng mga magulang niya. Hindi

ko alam kung bakit. Pero ang engot niya pa rin kahit na.

Ang daddy naman ni Troy, hindi rin pinaalam at nakuntento na lang sa

pakikipagkwentuhan kay L. Ang ewan nun. Jusko. Kami ni L, pareho kami

kagabing nagugulat sa mga pinagsasabi niya, eh. Wicked father-in-law!

"Kung hindi pa 'ko dumating, hindi pa malalaman ni L na nasa kanya ang

puso mo. Imagine? Kaya pala napakawalang-puso niya. Wala kasi siyang

puso. Haha! Puso mo kasi 'yun! Hindi niya puso 'yun!" Singhot ako ng

singhot kasi iyak ako ng iyak. Tawa ako ng tawa kahit iyak ako ng iyak.

Tapos may biglang pumasok sa isip ko...... "Di ba sa'kin lang ang puso

mo?"

Bigla na lang napatitig ako ng husto sa pangalan ni Troy. Parang tumigil

ang mundo ko.

Troy Jefferson Salamat-Fontillejo. Di ba.... sa'kin lang ang puso mo? Di

ba?

Tuloy-tuloy na naman ang agos ng mga luha ko. Nag-angat ako ng ulo kasi

tutulo na ang sipon ko. Pero pag-angat ko ng ulo, may nahagip ang

paningin ko. Sa may di kalayuan sa tabi ng isang puno..... Oo. Naghaha-

llucinate na naman ako.

Sa nanlalabo kong paningin, ngumiti siya.

Hell, Troy! Ibig bang sabihin.... Payag ka sa naisip ko? Bakit ka

ngumingiti? Dati naman tinitignan mo lang ako, ha? Bakit ngayon ngumiti

ka? Payag ka?!........ Shit! Payag kang....... maging akin siya?

Ang daya naman Troy, eh!

Pa'no na ang forever natin?

Napapikit ako ng mariin at lalong bumilis ang pag-agos ng mga luha ko.

At sa muling pagdilat ko.......... wala na si Troy.

I guess that's his answer.

I looked up in the sky and smiled bitterly.

"There goes our forever....." [BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) -

12. Happy, cutiepatootie, pogi, baby. Happy birthday, Troy! (p.1 of 19)

12. HAPPY, CUTIEPATOOTIE, POGI, BABY. HAPPY BIRTHDAY TROY!

YANNA:

Yes, I'm back. Yanna's back. Though, not at all.

Aaminin ko, masakit pa rin pero kailangan ko na talagang tanggapin.

Limang taon na. Tama na siguro. Sabi nga ni Angelo, lahat daw ng mabigat

gumagaan pag binitawan. Pero hindi ko naman binitawan si Troy, eh. Parati

pa rin siyang nasa puso ko. Ang binitawan ko?............... Ang pag-

asang muli pa kaming magkakasama.. sa mundong ito. Dahil sigurado akong

hihintayin niya ako, magkakasama ulit kami... sa ibang mundo.

I let go a deep sigh as I look up the sky. Nasa veranda ako ng kwarto ko.

Ng dating kwarto ko.... Kung saan maraming alaalang nabuo sa amin ni

Troy.

Pumikit ako nang tumama sa akin ang sariwang hangin. 'Happy,

cutiepatootie ko, pogi, baby, love....', I smiled. '.....happy birthday.'

Hindi ko isinatinig pero siguro naman narinig niya ang naisip ko. Di ba?

*Baby baby baby koooooo. Ang sexy sexy sexy moooooo. Na-ii-nip-inip na

'koooooo. Sagutin mo na ang tawag ko. Lol."

Natawa ako nang tumunog ang cellphone ko. Balik na ulit sa dating

ringtone. Hehe. Namiss ko 'to, sa totoo lang. Pinakaiingatan ko ang

memory card ng dati kong cellphone. Pati lahat ng laman nun kinopya ko sa

lahat ng gadgets na meron ako. Siniguro kong hindi mawawala ang mga

records na boses ni TJ pati ang lahat ng pictures namin. Ito na lang

kasi... Sa mga 'to na lang ako sasaya. Pero ngayon ko na lang ulit

ginalaw ang lahat. Noon kasi, ultimo katiting na boses niya pa lang ang

naririnig ko, iiyak na kagad ako. Eh, ayaw ko na ngang umiyak noon dahil

bitch na ako. Kaya ngayon na lang ulit.

Sinagot ko ang tawag ni L.

Yes. Krystanlord. We still keep in touch. Masungit sya pero makulit na

ako. Nasa kanya ang puso ni Troy, kaya dapat maging akin pa rin 'yun.

Kahit ano'ng mangyari. Dapat akin pa rin 'yun.

"Oh?" Bakit kaya siya tumawag? First time 'to, ha?

["Happy new year."]

"Huh-?"

*Toooot*

Napatingin na lang ako sa cellphone ko. Pagbabaan daw ba 'ko? Tumawag

para lang bumati ng happy new year? Ba namang tao 'yun.

Yes, January 1 ngayon. New year, and Troy's birthday.

Ilang buwan na naman ang lumipas, parang kahapon lang death anniv niya,

ngayon naman, birthday na niya. Habang lahat ay abala sa pagce-celebrate

ng bagong taon, mas ginusto kong mapag-isa sa araw na 'to. Syempre,

malamang na nagpuntahan sila papa Ren at mama Min sa puntod ni Troy. At

baka kasama na rin sila mommy at daddy kaya wala sila dito sa bahay

ngayon, at ang barkada.. Pero ako? Ngayon lang ako naglakas ng loob na

balikan ang mga lugar kung saan nakasama ko si Troy. Nakakainis lang.

Isang beses lang namin na-celebrate ni Troy ang birthday niya, hindi pa

magkasama, through video call lang. Nakakainis! Ang dami naming plano sa

future, eh. Ni hindi pa nga namin nace-celebrate ng magkasama ang

birthday niya, syempre new year din. Ultimo nga Christmas, eh. Nakakainis

lang.

Pagkatapos kong pumunta sa dating bahay ko na nakatira pa rin ang mga

magulang ko, dumiretso ako sa old school namin. Nagpunta ako sa stairs ng

THE room. Agad na nag-flash back ang mga memories.

His first promise. First kiss. First love....

My every first..... Troy.

Isang oras din siguro akong nanatili sa hagdanan nang mapagdesisyunan

kong magtungo naman sa.... Infinitree.

Habang nagda-drive ako, parang bumabalik ako sa nakaraan. Ngayon na lang

ulit ako bumalik sa lugar na 'to. Ang saya na masakit pa rin.

Huminto ako sa isang tabi.

Masyado na ba 'kong makakalimutin? Di ba dito 'yun?

Bumaba ako ng sasakyan at nilinga-linga ang paligid.

Dito 'yun, eh. Hindi ko pwedeng makalimutan kung nasaan ang infinitree

namin! Dito 'yun! Pero..... nasaan na???

May nadaang ale kaya tinanong ko siya. "Ale, di ba dito 'yung bukid?

Nasaan na po?"

Wala na kasi akong makita ni anino ng bukid. May napakalaking pader kasi

na nakaharang. Ano'ng nangyari na?

"Aba'y 'yung dating bukid ba ang sinasabi mo? Nakow! Noong nakaraang taon

pa wala iyon! Nakita mo iyan? Tatayuan na 'yan ng bagong gusali! Mall

baga...! Naku, sige ine, hano? Ako'y magbebenta pa ng mga mani ko."

Pagkasabi nun, umalis na agad 'yung ale na may dalang timba ng mga mani.

Bigla akong nanlumo. Ano ba naman 'to? Bakit naman nawala na? Shit lang,

oh!

Agad na tinawagan ko si Molly.

"Yes, ma'am?" Bungad niya agad.

"Molly. Hanapin mo kung sino ang bumili ng lupa dito sa..." Sinabi ko ang

lugar. "Alamin mo kung baka pina-relocate lang ang mga puno at hindi

ginawang papel o panggatong. At kung pinarelocate man, alamin mo kung

saan. I need the informations asap", iyon lang at ini-end ko na ang

tawag. Jusko 'yung asap na 'yun baka abutin pa ng isang lingo 'yun o

higit pa! Sa dami ba naman ng puno! Baka ginawa ng panggatong 'yun,

makakapatay ako. :(

Napapikit ako ng mariin. Sana nirelocate na lang. Sobrang meaningful ng

puno na 'yun, eh. Ang daming nasaksihang kaganapan sa buhay namin ni Troy

'yun. Infinitree namin 'yun, eh. Kahit maging milyon pa halaga nun mabawi

ko lang 'yun.

I sighed as I went inside my car again. Wala. Sa puntod ni Troy na lang

ako tumuloy.

Wala na sila mama Min kaya malamang mga nakauwi na. Naupo ako sa lagi

nang pwesto ko at ikinabit ang earphone ng mp3 na iniwan niya. I clicked

the play button.

Then again.... His voice..... singing 'Forever'.

Nilagay ko ang parehong palad ko sa damuhan sa bandang likod ko atsaka

ako pumrente ng upo. Ang sarap pakinggan ng boses niya kapag kumakanta.

Lalo na 'yung gabing kinanta niya sa'kin 'yung 'No One Else Comes Close'

isang gabi sa kwarto ko? Nakakamiss, sobra. Ang lamig ng boses niya.

Nakakaantok. Ang sarap pakinggan.

Pero itong kantang 'to? Ang sakit. Kasi naalala ko pa rin ang mukha niya

noong nagmamakaawa siyang 'wag ko siyang iwan. At alam kong umiiyak rin

siya habang nirerecord ang kantang 'to. Grabe. Ang sama ko lang.

Dumilat ako at nakita ko na naman siya sa isang puno. Then in a blink,

wala na rin agad siya. Napangiti na lang ako. Bantay sarado pa rin pala

'ko ni Troy hanggang ngayon. Hehe. Ahh! Biglang may naalala ako. Kinuha

ko agad ang wallet ko mula sa pouch na dala ko. Kinuha ko doon ang sulat

na iniwan niya kasama ang mp3 at bear, binasa ko 'yon.

[Aalis lang ako, pero iiwan ko sa'yo ang puso ko. 'Wag mo 'kong

ipagpapalit, ha? Mahal na mahal kita. Alaways remember that, Helen. I

love you....

Till eternity.]

Ito ba 'yun? Umalis nga siya, pero iniwan niya ang puso niya.

Shit lang, Troy! Napaka-literal mo kahit kalian, eh! Ayun, iniwan mo nga!

Kay Kystanlord! Jusmiyo, sakit mo sa bangs pati from head to toe! Psh! So

kaya ka payag na kunin ko ang puso mo? Ngumiti-ngiti ka pa noon! Saksakin

kita, eh! Tss!

*Baby baby baby k-*

Sa sobrang inis ko hindi ko na pinatapos ang boses niya at agad na

sinagot na ang tawag. Naku lang talaga, Troy!

["Babes, sa'n ka?"]I rolled my eyes upon hearing the voice. Err, Keslo.

"Earth, ikaw?"

["Oo, kay Jepengson? Punta kami dyan! Seeya!"]

*Tooot*

Peste 'yun, ah? Pinagbabaan ako? At pag earth si TJ agad? Sa bagay, sya

naman talaga mundo ko.

So, ibig sabihin hindi pa rin sila napunta rito? Hay, gusto ko sanang

mapag-isa, eh. Pero yae na nga.

Ilang minuto pang pagpapahangin at pag-reminisce, dumating na nga sila.

Sila.... As in..... sila.

Hindi lang ang dating barkada, pati na rin ang mga bago. L, with some of

his friends. Angelo, with the old barkada.

At talagang nagsama pa si L? Wala ba'ng ibang appointments 'tong mga 'to?

Si Mavin at Migs? At natanaw ko rin si Nich na driver ng sasakyang dala

nila. Kasi kung ang dating barkada lang, tiyak naman na maglalaan sila ng

oras tuwing birthday ni Troy, eh. Lagi naman kasi.

"Bebi! Amishoo!" Hug at beso agad si Ej.

"Miss you, beh", beso din sila Julia, Bea, Lexi, Yen, at Kiray. Nagbeso

ako sa kanila pero as usual, nakastraight-face pa rin ako. Si B? Awkward

pa rin kami dahil sa limang taong nagdaang puro sagutan ang drama namin.

Haaay. Gusto ko namang ibalik ang dati naming samahan pero hindi naman

ganun kadali 'yun.

"Smile naman dyan, baks!" Bati ni Kiray.

"He-he", nagbigay ako ng awkward smile tapos balik awkward face ulit.

Hindi pa rin kasi talaga ulit ako sanay.

"Oh, ano 'yang mga 'yan? Picnic ba 'to?" Baling ko na lang sa dalang

basket ni Neil at Derick, drinks naman na dala ni Diego. As usual, hindi

pa rin nawawala ang pagkataray sa tono ko. Old habits die hard talaga.

Halos five years kayang ang lamig ng expression ko. Daig ko pa Ice Queen,

eh.

Nauna sila kasama ang mga girls dahil nagpark pa ng mga sasakyan sila

Gelo, Keslo, Tin, Nich, and I think pati si Jake dahil five ang nakita

kong kotse.

"Kilala mo naman 'yang baho na 'yan. Parang silent reader laging silent

pero nagtatampo na sa loob-loob niya", sagot ni Neil. Ano daw?

"Baka magtampo 'yang iglot na 'yan kaya dito na lang kami kakain. Ikaw

din malamang di pa nakain, eh!" Sagot sa'kin ni Derick.

Oo. Hanggang ngayon 'yung mga tawagan nila na si TJ talaga ang nanguna

gamit gamit pa rin nila. Baho, itlog, itnok, iglot, manok.... Hay nako!

Mas lalo siyang nakakamiss, eh. :'('Yung mga tawag niya na happy,

sexypatootie/sexy, baby/baby ko. Hanubayan! :(

"Why is your face like that? Em here. Still thinking of me?" Naupo sa

tabi ko ang nagsalitang si Krystanlord.

Oh, jusko po! Pag tinagalog bale ganito 'yan, eh: "Bakit? Lungkot pa rin?

Dito na 'ko oh, iniisip mo pa rin ako?"

Pag nadagdagan pa 'yan ng 'abusado'..... Eh, jusmiyo marimar! Troy na

Troy, eh! Pag talaga nagkataong sabihin niya sa'kin ang 'sexypatootie' or

just a simple 'Uy, sexy'? Eh, nako! Aangkinin ko na talaga siya! Troy na

Troy, eh!

But no. Hindi siya si Troy, eh. Nasa kanya lang ang puso ni Troy pero

hindi siya si Troy. Paano ako makakamove-on ng husto sa kanya kung siya

lang lagi ang iisipin ko? Ito naman kasing si L! Puso lang ang nasa kanya

pero parang pati brain isinalin!

Relax, Yanna. Relax. Hoo. Unti-unti. Dahan-dahan. Makaka-move on ka rin.

"Tss. Pighead", I rolled my eyes off him then turned to face Mav. 'Yoko

siya munang kausapin, Troy na Troy kasi. "Wala kayong lakad? Date kaya?"

Tinignan ko silang dalawa ni Migs.

"Wala 'no! Chicks ka dyan! Baka sinisiraan mo 'ko dito kay Bea ko, ha?"

Si Migs ang sumagot na nilinga pa si Bea. Si Bea naman medyo kinilig!

Kaya pala may bitbit 'tong si L, eh!

Remember? Wala ng natirang loveteam sa barkada. Nakakalungkot talaga.

Maski si Kiray sinukuan na si Ej.

"Ewan ko sa'yo, Miguelito. Sabi ko date! Wala akong sinabing chicks.

Huling huli, eh", iniripan ko siya. Sila Bea naman kasi, nagpapauto sa

mga kaibigan ni L. If I know. Tss.

"Ganun din 'yun, eh!" Umupo si Migs sa tabi ni Bea. "Tabi tayo. Hehe."

Napailing na lang ako.

"Fafa L! Bakit ikaw there? You lipat-lipat here! We'll make landi landi!

Hihihi!" (o^0^)o Ej.

"Gross", mahinang bulong ni L. Sa sobrang hina ako lang ang nakarinig ata

dahil ako lang ang malapit sa kanya at katabi niya.

"Landi mo", sabi ko sa kanya.

"Whatever", sagot niya at pustahan kahit di 'ko nakita may kasama pang

irap 'yon.

Dumating na rin ang mga nag-park ng mga dalang kotse. Sila Gelo, Keslo,

Tin, Jake, at Nich.

Umusog ako palapit kay L tapos tinawag ko si Gelo. "Here, Ge", tukoy ko

sa tabi ko. Gusto ko kasi pag andyan si Gelo, katabi ko siya lagi. Pero

narinig ko namang bumulong si L ng: "Tss. The moves." Bumaling ako sa

kanya. "Try mo kasing umusod dun", at inirapan ko na naman siya. Aba,

damoves daw nadikit lang?!

Ewan. Oo nga't kaya naging in-touch kami, eh dahil sa kinukulit-kulit ko

sya dahil akin nga ang puso ni Troy at iniwan niya para sa'kin 'yun. Pero

hindi ko mapigilang mainis sa ugali niya. Bukod sa kasing yabang siya ni

Troy, aba mas sumosobra pa! 'Yung kay Troy nato-tolerate ko pa, eh. 'Yung

kanya? Jusko po umapaw!

At ewan ko naman dito sa lalaki na 'to. Crush din ata ako, eh! Di man

lang lumalayo! Tamo ngayon, nagpunta pa rito. Ay, oo nga pala, donor niya

si Troy. Hehehe. Pero ramdam ko crush ako niyan. Suuus.

Naupo si Keslo, Nich, Jake, at Tin sa harap namin, bale sa damuhan,

nakaikot kami sa puntod ni Troy. Malayo-layo naman kasi ang spacings ng

mga grave, eh.

"Annipie!" Pagkaupong pagkaupo ni Keslo tinawag agad ako.

"Ano?" Tinatamad na tinignan ko siya.

"Hi!" ^_____^//

Inirapan ko na lang siya. Naging extra mabait na kasi siya sa'kin simula

nung malaman ko 'yung sa kanila ni Angela. Pero wala naman talaga akong

balak sabihin kay Angelo 'yung tungkol sa kanila, eh. Wala akong balak

mangialam sa buhay ng ibang tao dahil ayaw ko ring pinapakialaman ng iba

ang buhay ko. At isa pa, mukhang wala na naman ata sila ni Gela, eh. O

kung naging sila nga ba? Ah, ewan ko sa kanila!

"Siya ba 'yung may-ari ng puso mo, pre?" Tanong ni Nich kay L. Medyo

pumaling pa siya para mabasa ng husto ang nakasulat sa lapida. Sa'min

kasi nakaharap. Tinanguan lang siya ni L bilang pagsang-ayon.

"Uy, pre. Salamat", kausap ni Nich sa puntod.

Medyo napangiti ako.

"Oo nga, pre. Salamat sa puso mo", ganun din si Migs.

Iba talaga ang mga lalaki 'no? Parang ang tagal ng magkakakilala sa unang

kita pa lang. Kaya matulin silang nagkasundo-sundong lahat nila Derick,

eh.

"Salamat talaga, pre! Kasing salamat ng Salamat sa pangalan mo. Hehehe",

medyo natawa pa si Mav sa sarili niyang joke.

"Gusto mong magkakilala kayo ng personal?" Matalim na tinignan ko siya.

Gawin daw bang joke ang apelyido namin?!

"Uy, biro lang! 'To naman! Pero salamat talaga, 'tol!" Balik-kausap niya

sa puntod.

"Ayan, gago! Na-laser-eyes ka tuloy! Hahaha! Tigilan nyo nga si

Jepengson! Pag kayo sinagot nyan!" Sabat ni Keslo.

Sus! Ako nga kada punta kinakausap ko, eh! Ni 'hi' wala, sila pa kaya?!

Nakakatampo talaga pag nagparamdam siya sa iba!

Nagkwentuhan lang kami-okay. Sila pala. Hindi kami kasali nila L at Gelo.

Ako, walang pakialam sa pinag-uusapan nila. Si Gelo naman pag tahimik ako

minsan tatahimik lang din 'yan pag feeling awkward 'yan. At si L naman,

forever tahimik 'yan pag walang kakausap. Ang awkward nilang dalawa sa

totoo lang. At may isa pa palang awkward!

Si Kristoffer/Tin!

Nasa harapan namin siya pero panay tingin niya sa dalawang katabi ko. Di

kaya bumigay na 'tong si Tin? De joke.

"Tara na nga't kumain!" Aya ni Diego.

Ayun. Kumain na nga sila ng mga sandwich na dala nila. May snack at

fruits din pati drinks.

Inilingan ko ang mansanas na inalok sa'kin ni L. Actually hindi naman

niya inalok, parang pinakita lang. Nako. Tapos nung umiling ako hagis

agad sa loob ng basket! Eh, sa wala akong ganang kumain, eh.

Tapos biglang sabay sabay na nag-abot sila Tin, Keslo, at Gelo. Si Tin,

moo. Si Keslo, strawberries. Si Gelo naman apple juice. Inabot ko na lang

ang apple juice na inalok ni Gelo. Nauuhaw lang ako pero mas mauuhaw kasi

ako sa moo.

Nagbigay naman ako ng bahagya-bahagyang bahagyang 'sorry-look' sa dalawa.

"Tss", narinig ko pa'ng bulong ni L.

Problema na naman nito?

"Bogs, paabot ngang chopstick", sabi ni B kay Keslo. May hawak siyang

isang small box na kimbap ang laman.

Naghanap naman agad si Keslo ng chopstick sa basket. "Oh, Bergs. Catch!"

Hinagis niya tapos nasalo naman ni B .

"Ayiiiie! Muling ibalik? Haha!" Tukso agad ni Derick.

"Ang alin?" Patay malisya pa si B.

"Ang dati. Hindi ata mababalik ang bukas kaya baka ang dati. Ikaw, Bergs!

Napaghahalatang di ka makaget-over sa'kin, oh!" Keslo.

"Saksakin kita netong chopstick, gusto mo?" B.

"Oo nga! Ikaw, Tatlo?! Tig-isa kaming chopstick, gusto mo?" Sabat ni

Neil. Sila ata ni B ngayon.

"Di, bebs. Leave it to me. Miss na ata si Jepengson niya, eh. Baka

gustong sumunod." B.

"Ehem", kunwaring napaubo ako. Pero obvious naman 'yun na warning ang

ginawa ko.

Oo na. Sensitive pa rin ako kapag iba na ang nagsalita. Ewan. Ang gulo

ko.

Nagtuloy lang ang kwentuhan at biruan nila.

"Yanni! Naalala mo 'yung one time na naglasing ka kasi nag-away kayo ni

TJ tapos di ba ayaw niya ng umiinom ka kaya uminom ka ng bongga? Haha! Di

pa namin nasabi pero halos maging kasing pula kaya ng color red si TJ

nun! Hahaha!" Tawa ng tawang sabi ni Bea.

Lasingan kasi ang topic nila tapos eto napunta na sa'kin ang spotlight.

But what? Ako? Lasing? Si Troy kasing pula ng color red?

"Oo, beh! Hahaha. Ang tawa ko nun sa kabugakan nyo! Hahaha!" Julia.

"Ang gaga mo nun, bakla! Haha!" Lexi.

"Sinabi nyo pa mga 'te! Haha!" Kiray.

"Truelalu ang eklavu mo nun, baklush! Wehihi!" Ej.

"Tama." Yen.

Nye? Lahat sila nag-react?

Pero teka. One time lang naman ako naglasing ng hindi alam ni TJ, ha?

Tapos... tapos andun pala siya?? EMEGED.

"Bakit di ko maalala?" Takang tanong ko.

"Malamang bangag ka! Hahaha!" Sagot ni Kiray.

"Tss. Ikwento nga", sabi ko.

"Eh, kasi, vakla...... You made almost strip-tease na kaya! Wahaha!" Ej.

O////o

Ako? Strip tease?!!

"Yes! Hahaha!" Bea.

"Parang tanga lang", bulong ni B pero nakangiti. Uy, wow. Makatanga

naman.

"Dumating kaya si TJ sa bahay namin nun", sabi ni Lexi. Oo, naalala ko sa

kanila ako huling nalasing, eh. "Tapos inaaya ka niyang umuwi. Eh, kaso

super bangag mo tapos biglang sabi mo; "Lemme tease you beybeh!" Haha!

Kwela mo nun, day!" Tatawa-tawa niyang kwento.

O////O

"Ganto 'yun, eh: 'Lemme tease you, beybah!'" Inulit ni Kiray na sinamahan

pa ng bangag look at shenglot effect.

>///<

Oh my god. Nagawa ko 'yun?

"Tapos bigla kang nag-careless whisper sabay sayaw! Hahaha!" Lexi.

"Akala ko nga may contest sila ng kamatis sa papulahan, eh! Hahaha!"

Julia.

"At ang akala ko pahhihintuin ka ni TJ o pauupuin sa isang tabi. Haha!

Alam mo'ng sabi, beh?" Oo, Kiray. Alam ko. Alam na alam ko kaya nga

ano????? "Sabi ba naman; 'Pigilan nyo 'ko...... Susunggaban ko 'to.'

Hahahaha! Ang epic lang kaya nun, promise! Hahahahaha!"

O//////O

Oh my god. As in..... OH MY GOD.

O/////O

"Hahaha! Ngayon ko lang naalala 'yan, beh! Ayaw kasing pasabi ni TJ noon,

nahiya ata. Haha!" Bea. "Nahiya pa amputek! Hahaha!" Tawa rin ng tawang

sabi ni Derick.

Lahat sila nagtatawanan maliban kay L at Gelo pero nangiti din sila.

Emeged.

TiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiJeeeeeeeyy! Kainis 'to! >//<

"I'll just do the honor if I was him", bulong na naman ni L.

H-huh?! Ano daw?!

Biglang tingin ko sa kanya.

"Kidding." -_____-

Ano ba naman 'to!

Sana nakitawa na lang din siya, eh. Nagsalita pa! Shet. Namumula na ata

ako. Huhuhu.

"Kaya pala ayaw mong magstrip-tease sa'kin, Annipie, ha? Pero kay

Jepengson game na game ka! Luuuuh!" Keslo.

"Gagong TJ 'to! Makasunggab! Hahaha!" Sabi ni Jake na nakatingin sa

puntod ni Troy.

OMG. Nakakahiya 'to, TJ! Ano ba 'tong nagawa mo?! Huhuhu.

Habang tampulan ako ng tuksuhan biglang natanaw ko na naman siya sa isang

puno.

Gahd! 'Pinapahiya mo 'ko, nakikita mo? Kalokohan mo talaga! HMP!'

Inaasahan kong ngingitian ako ng ilusyon ko pero bakit parang mula sa

malayo, he looks.... Hurt?

Nang biglang pumaling ang ulo ni Keslo at saktong natakpan ang imahe ni

Troy. Nagulat ako, sa totoo lang.

"Annipaaaaaaaaaaay?"

"O-oh?"

"Libog kako ni Jepengson mana ako!"

"Ah.... Oo", ang tanging sagot ko.

"Mm-hh! Anu ba 'yun? Akala ko nakita ko si TJ", mahinang sabi ni Yen.

Nasa line namin siya kaya nung tignan ko siya, sa direction kung saan ako

nakatingin kanina, dun din siya nakatingin.

O____o

Kinikilabutan ako na ewan.

"Ano 'yun, Yen?" Tanong ko. Nakita niya rin si Troy???

"Ah, kasi.... Akala ko lang nakit-Sino 'yun???" Naputol ang sagot niya.

Napatingin kaming lahat sa tinignan ni Yen.

Isang kotse na paparating galing sa right side, entrance.

"Baka sa iba ang dalaw", sabi ni Nich.

"Eh, familiar ang car-Oh my god?" Matatandain kasi 'tong si Yen.

Matalino.

Tinignan ko ring mabuti ang loob ng kotse. Hindi naman kasi tinted ang

sasakyan kaya nakita ko rin, namin.

At................. Si Joyce.

Pagbaba niya ng sasakyan. Naglakad agad siya papunta sa'min.

Wearing her pair of floral polo shirt and maong pants with a pair of

stylish high heels, she walked towards us. Lahat kami pwera kay L na alam

kong hindi interasado, napatayo. Sila, naexcite. Ako, kinabahan.

At tulad nga ng inaasahan ko....

*SLAP!*

Ang unang bati niya sa'kin.

Doon lang napatayong bigla si L. Nahawakan na ako ni Angelo sa

magkabilang braso at kitang kita ko pa nang hawakan ni L ng mariin sa

isang braso si Joyce.

Hindi ko pinansin ang sakit sa lutong ng pagkakasampal ni Joyce. Kulang

pa 'yun. At hindi niya rin pinansin ang diin ng pagkakawak sa kanya ni L.

"Wasn't my hello so sweet, dear sister-in-law-but-not-anymore?" A

sarcastic smile curved her lips.

Pero hindi ko pinansin ang sinabi niya at imbes, napatingin ako kay L.

Ang diin ng pagkakahawak niya kay Joyce.

***[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 13. S. (p.1 of 8)

13. S.

Ang sama talaga ng tingin ni L kay Joyce. As in.

Ang sama, na nakakakaba..... na nakakapagtaka.

"L..." Hinawakan ko siya sa braso at doon lang siya parang natauhan.

Biglang bumitiw siya sa hawak niya kay Joyce. Nagbuntong-hiningang yumuko

siya at tumingin na lang sa ibang direksyon.

Hindi ko alam kung bakit ganoon ang naging reaksyon niya pero binalewala

ko na lang iyon. Tinignan ko naman si Angelo at saglit na hinawakan ang

kamay na nakalagay sa balikat ko. Sign na okay lang ako, kaya naman

binitawan niya na ako.

"Joyciemenezzz! Bad!" Lumapit si Ej sa'min.

Tumingin si Joyce sa kanya ng masama tapos biglang............ ngumiti?

"Wiii! Namiss ko kayo, guys!" Biglang yumakap siya kay Ej tapos ganun din

sa mga barkada.

At kami.... naweirdohan. Lalo na si L at sila Nich, Migs at Mav. Hindi

naman kasi nila kilala si Joyce. Medyo natawa nga ako sa reaksyo nila,

eh.

Pero dahil biglang tumingin ulit sa'kin si Joyce, sumeryoso ulit ako.

"Ano'ng ginagawa mo rito?" Tinaasan niya pa 'ko ng kilay.

"Seriously, Joyce? Asawa ko", I smirked a liitle.

Yes, isa sa mga dahilan kung bakit hindi man lang ako nakalapit sa

kabaong ni Troy, si Joyce.

"Na tinaboy mo."

Boom.

Parang kutsilyong tumama sa puso ko 'yung sinabi niya.

"Joyce.... pinigilan ko siya."

"Kaya namatay siya", umismid pa siya sa sinabi niya. Ang sakit. Ako

talaga ang sinisisi niya sa pagkamatay ni Troy. Oo. Ako naman talaga.

Pero masakit kung ipapamukha pa niya. "Alam mo dapat talaga hindi na kita

tinawagan noon, eh. Ang tanga ko lang para tawagan ka pa. Well, yeah.

Everything's in the past now." Pagkasabi niya no'n, tinignan niya si

Angelo, pagkaraan.... huminto kay L. "And I see you're over my brother

now", she smirked.

L clenched his teeth.

"Joyce, he's our new friend", B butted in.

"Well, yeah. He have my brother's heart, right?" Ang sarcastic ng

pagkakasabi niya no'n. Alam niya pala, ni hindi man lang ipinaalam

sa'kin. "At kaya naman pala nakamove-on na 'to", tukoy niya sa'kin.

"Magkamukha nga sila, 'no? Kahit hindi halata", umismid na naman siya

pagkaraan. Nakipagsukatan pa siya ng tingin kay L hanggang siya rin ang

unang nagbawi.

"Uy, Tatlo! Henge ngang cola!" Sabi niya kay Keslo.

"Huh! Ayaw! Sinampal mo Annipie ko. Bleeh!"

"Wow. Tatag mo, dude! Si Kris, tinaboy, kapatid ko tinaboy, ikaw tinaboy.

Aba, kahit may mga bago na siya", talagang pinagdiinan niya ang mga

salitang 'mga bago' tsaka niya sinulyapan si Gelo at L. "...matatag pa

rin ang kapit nyo sa kanya, ha? Aba naman. Kakaibang gayuma. Ha-ha."

Sarkastikong tumawa siya.

Sinubukan pa nina Ej at Keslo na ibahin ang mood kanina, pero mukhang

ayaw paawat ni Joyce. Palibhasa ngayon na lang ulit kami nagpang-abot

dahil aloof ako sa mga tao noong mga nakaraang taon.

Hanggat kaya ko, pinipigilan ko ang sarili ko na sagutin siya. Kapatid

siya ni Troy, eh. At mahal na mahal ni Troy ang kapatid niya.

"Joyce, tama na", nagsalita si Julia.

Joyce waved her one hand and smiled. "Sige na, tama na nga. Pero paalala

lang, ha?....... Baka mamatay din kayo."

"JOYCE!" Sabay sabay na sigawan ng mga girls.

Nanlaki ang mga mata ko. Napatiim bagang ako kasabay ng pagkuyom ng mga

palad ko. Ang sakit magsalita ni Joyce. Gusto ko siyang kontrahin. Gusto

ko siyang sagut-sagutin. Pero hindi. Dahil totoo naman ang sinabi niya.

Naramdaman ko na lang na biglang hinila ako ni L sa palapulsuhan tapos

hinatak ako paalis. Hindi na ako nagsalita. Gusto ko na ring umalis dahil

baka mas lumaki pa kapag nagtagal na magkasama kami ni Joyce.

Narinig ko pa nga ang mahina niyang pagsabi ng: "bitch". Hindi ko na lang

pinansin.

Na-gets agad ni Nich ang ginagawa ni L kaya nang madaan kami sa kanya,

inabot niya agad ang susi ng sasakyan kay L. Oo nga pala, iisa lang ang

sasakyang dala nila.

Hindi rin ako manhid. Alam kong baka masaktan o nasaktan si Angelo sa

pagsama ko kay L. Pero kailangan kong lumayo kay Joyce, eh. Baka

magkasagutan kami.

Pinasok ako ni L sa passenger seat tapos pumasok na siya sa driver's

seat.

Hindi ko alam kung saan niya balak kaming pumunta pero hinayaan ko lang

siya. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana sa mga ulap. Lutang. Walang

pumapasok sa isip ko kundi ang mga sinabi ni Joyce.

Hanggang sa makarating kami sa isang lugar. Pumasok kami sa building at

hanggang sa elevator sumusunod lang ako sa kanya. Hindi ko alam kung saan

kami papunta pero nang lumabas kami sa elevator, medyo napangiti ako.

Walang katao-tao. Sa rooftop ng building. Rooftop garden.

Wala pa ring nagsasalita sa'min. Naupo ako sa wooden bench doon. Nag-

indian sit ako dahil mas komportable ako doon tsaka ako tumingala sa

kalangitan. Ang sarap ng hangin. Si L, umupo rin siya sa tabi ko.

"I don't like her", he suddenly said.

Alam ko kung sino ang tinutukoy niya. Si Joyce.

"Yeah, I can sense she don't like you either", I smiled faintly. Pero

'yang nagmamay-ari ng puso mo, mahal na mahal niya si Joyce. I sighed.

"She called you a bitch."

Concern ba 'to? Medyo na-sweet-an ako dun, ah?

"When in fact you're a slut."

O_O

"Huy, gagu! Maruming babae ba 'ko?! Hindi ako ganun! Makaano naman 'to!"

Hanggang ngayon talaga hindi pa rin niya ako tinitigilan sa slut na 'yun.

Tsk.

"You were. When I first saw you, I saw you as a slut", he said matter-of-

factly.

Napasimangot ako. Di naman ako maduming babae, ah? Siya nga ang first

kiss ko aside from Troy and take note, after five long years.

"You were very dirty that time. With that.... heavy, dark colors on your

face? You creeped me. You disgusted me that I saw you as slut." Napangiwi

ako. Napakaliteral naman pala talaga nito! Marumi nga ang mukha ko! Eh,

ayaw niya sa make-up sa mga babae, eh! Heavy at dark make-up pa ang

nakalagay sa mukha ko noon! Slut nga!

"Till now?" I asked.

"Not anymore. Just.... Don't wear them again."

I smiled. Siya naman talaga kasi ang dahilan kung bakit tinigilan ko ang

pagme-make up. Ayaw niya raw kasi. Kaya ayun. Para hindi siya mainis pag

nakikita ako, hindi na lang ako nagme-make up.

"Ganda ko kaya nun", natatawang sabi ko sa kanya.

"Tss."

Sumimangot na lang ako. 'Yung pag-tss niya, si Troy talaga naaalala ko.

"Pero bakit ba hindi ka nagta-tagalog? Eh, naiintindihan mo naman",

tanong ko sa kanya. Never ko pa talaga siyang narinig mag-tagalog. Except

sa surname namin ni Troy na hindi naman talaga consider na tagalong dahil

surname nga.

"Just don't want", tamad na sagot niya.

"Pero sanay ka?" Kasi di ba? May mga nakakaintindi lang pero hindi naman

sanay at nahihiya?

"Yeah", tipid niya pa ring sagot.

Nagbuntong-hininga na lang ulit ako tapos mahabang katahimikan ang

bumalot sa'min. "L......" Tawag ko sa kanya.

"Yeah, S?"

Lumingon ako sa kanya. "Why is that you still call me S? Akala ko ba

hindi na 'ko slut sa paningin mo?" Kung never kasi siyang nagsalita ng

tagalong, never ko pa rin siyang narinig na tinawag ako sa pangalan ko.

Aside dun sa 'Helen' na binasa nga lang daw niya sa kwintas ko.

Nagkibit-balikat lang siya at hindi ako sinagot.

"Huy. Bakit nga?"

Lumingon siya sa'kin at tumitig sa mga mata ko. Matagal muna niya akong

tinitigan. Medyo naiilang na nga ako pero gusto ata nito ng patatagan

kaya hindi ako nag-iwas ng tingin. Hanggang sa nagsalita na siya......

"Hmm... cause it can also mean................... Sexy?"

Biglang nawala ang maliit na ngiti sa mga labi ko. Natulala lang ako sa

kanya.

Tama ba ang narinig ko?

A-ano'ng......... "S-se-sexy?"

Inalis niya ang tingin sa'kin tapos may ngiting sumilay sa mga labi niya.

Pero saglit lang at nawala rin agad. "Nah. I like it 'slut'."

Pagkasabi niya nun, tumayo na siya. "Let's go." Naglakad siya papunta sa

elevator habang ako naiwang naguguluhan at tulala.

Sexy......

"Psst. Sexy mo po." "Sexypatootie ko!" "Sexy sexy shet."

Umiling ako habang nag-flashback na naman sa isip ko ang pagtawag sa'kin

ni Troy ng sexy sa maraming paraan.

No, Yanna. Hindi siya si Troy. Hindi. Puso lang ni Troy ang nasa kanya.

Hindi siya si Troy.

Mariing ipinikit ko ang mga mata ko at pilit na kinalma ang sarili ko.

"No..... Hindi siya si Troy......"

***[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 14. Barkada night. (p.1 of

23)

14. BARKADA NIGHT.

"Alam mo, beh. Paranoid ka lang kasi nasa kanya ang puso ni TJ", Julia

said.

Paranoid nga lang ba ako?

Nasa bahay ko kami ngayon, inside my room to be exact. Nakahiga, upo,

dapa, kanya-kanyang pwesto kaming apat. Ako, si Julia, Bea, and.... B.

Three days na ang nakalipas simula nung birthday ni Troy, bagong taon,

sinampal ako ni Joyce, at tinawag akong Sexy ni L. Three days na pero

ngayon ko pa lang naikwento sa kanila ito. 'Yung tungkol sa 'sexy' thingy

at mga suspetya ko. Busy din kasi sila sa mga works nila.

At kami naman ni B. Oo, may konting ilangan, pero I'm sure pawala na 'yun

ng bongga. Nagpapansinan na kasi kami. Model siya ng mga designs ko noon

pa man. At siya rin ang nagkunwaring ako noong nilabas ang mukha ko, I

mean, niya, sa publiko. Alam naman nilang kambal kami. Ayaw ko lang

talaga sa attention ng mga tao. Hehe. Kitams? Hindi nga lang katulad

noong dati na super twins talaga. But hey, babalik pa 'yun. :)

Pero eto kasing gumugulo sa isip ko...... Si L kasi, eh!

"Tingin nyo? Bakit kasi sa dinami-rami, sexy pa? Hindi ko nga naisip

'yun, eh. Natatak na sa utak ko 'yung slut", sabi ko.

Binabagabag kasi talaga ako sa pagtawag sa akin ni L ng sexy. Actually,

hindi niya naman ako tinawag na sexy, sinabi niya lang na pwedeng meaning

nun is 'yun nga.

PERO BAKIT BA KASI SEXY PA????!! Parang sinusubo niya sa'kin na siya

talaga si Troy, eh.

"Malay mo, nagkataon lang", sabi ni B.

Aba, malay ko talaga. Kung pwede lang halungkatin utak nung L na 'yun,

why not?

"NAGKATAON??!!" Whoah, Bea! "Nagkataon ba 'yung tss, pag-poke sa tyan,

pag-evil grin at lalong lalo na 'yung SEXY? Puso lang ang nilipat, nakuha

na ang lahat? HUMIGAD! No, beh! Siguro si TJ 'yan tapos pina-retoke lang

nung hukluban niyang ama tapos nagka-amnesia tapos ngayon naalala ka na

kaya sinusundan ka na! TRUST ME, BEH! Ginagawa 'yan ni Krystan para

iparating na siya talaga si TJ! Pinapa-feel niya na sa'yo lahat cause he

wants you back! Right? Beh! I can feel it in my bones! That KRYSTANLORD

IS TJ!"

O_O

Darn. Pa'no ako hindi maniniwala, eh may isang kontra? Hindi ko alam kung

ano tuloy ang papaniwalaan ko. Dati naman kasi maka-TinTan siya, pero

nung naging kami na ni Troy hanggang kasalan, naging solid TroYan na

siya. Ngayon pa? Eh, wala na. TT_TT

Pero nagulo ako sa sinabi niya. Pinapa-feel sa'kin ni L na siya si Troy

dahil kung si Troy man siya, gusto niyang makuha ulit ako? Eh, bakit di

na lang siya magladlad para the end na?

"Bea, you're not helping! Kita mong nonsense na lang ang pinagsasabi

nitong kambal ko, ginagagaran mo pa!" Banat ni B kay Bea.

Bakit ka naman ganyan, B?

"Everything is making sense, Bree! Don't you get it? Bakit biglang

magkakilala na lang si Krystan at ang daddy ni TJ? Business associates?

Hah! My ass! I'm sure palusot lang 'yun dahil nahuli sila ni Yanna na

magkasama! Think about it, guys..... TJ is Krystan! Bakit bigla biglang

susulpot si Joyce now na friend na natin si Krystan? Bakit hindi niya

sinabi sa'tin na his brother donated his heart 'daw' according to the

wicked old? Don't you think na gawa-gawa lang nila ang lahat? Di ba?

See?"

Well, yeah. Bea has a point.

"Chill, Bey. Nagkataon lang ang lahat. Joyce, of course every birthday

naman ng kuya niya, andyan lagi 'yan, eh. That can't be considered as

'biglaang sulpot'." Kontra ni B.

"Eh, bakit pala mag-stay na rin siya dito? Eh, dati naman asiwa 'yun sa

presence ni Yanyan. Hmp", iningusan ni Bea si B.

"Ano'ng malay ko? Debuh? Try mo Bey maging detective. Duh", tapos

bumaling sa'kin si B. "Tsaka, move on na lang kasi, twin. Five years na,

tama na."

I sighed. "Yeah, earth. I'm trying." I'm trying naman talaga, kahit

mahirap.

"Know what? I don't get you, B", naniningkit ang mga matang sabi ni Bea.

Parang nagda-doubt talaga siya sa pinagsasabi ni B.

Ano ba naman, Bey. Ayoko na, eh. Ikaw naman 'tong...... Josko! :/

"What? I am just being realistic! Hello?!" B.

"Eh, bakit parang may alam ka na hindi namin alam?" Bea confronted. 'To

talagang si Bea! Huhu. Kasalanan nito pag umanib ako sa kanya.

Nakamasid lang kami ni Julia sa kanilang dalawa. Para kaming nanonood ng

debate.

"Ano na naman? Nako, Bea, ha. Gusto mo bang ipahukay natin ang libingan

ni TJ? Game ako para malaman na natin ang totoo! Oh, ano?" Hamon ni B.

Seryoso siya.

Napaisip ako. Eh, kung ipahukay nga kaya namin? Psh. Babalahurain ko pa

libingan niya. Katayin pa 'ko ni Joyce nun.

Ako na sana ang sasagot pero inunahan na ako ni Bea. "H'wag na nga. Hmp.

Tanggap ko na rin naman na wala na si TJ, eh. Matagal ko nang tanggap

'yun. Kaso 'yang mga kinwento kasi sa'tin ni Yanni tsaka itong mga past

events. Ewan...." Bumuntong hininga siya, ganun din si Brianna.

"Haaaaaay....... buhay." Ang lalim ng buntong hininga ni B.

"HOY, BA'T PARANG MAY PINANGHUHUGUTAN 'YAN?!" Hot seat ba si B?! Nako,

Bea!

*Pak!*

"Ouchy, ha!" Reklamo ni Bea. Ayan tuloy. Binatukan kasi siya ni Julia.

"Naku, Bea, ikaw. Kaya hindi maka-move-on 'tong si bebe, eh! Maka-bigay

ka kasi ng meaning sa lahat. Di ka na lang nag-abogado, neh?" Ayan,

nagsalita na ulit si Julia.

"Try mo po'ng maging flight attendant 'te. Swak na 'ko dun, eh!

Atsaka..... ikaw! Ikaw nga 'tong hanggang ngayon nag-aaral sa law school

pero hindi mo iniimbestigahan 'yang kaso ni TJ natin! Huhuhu. Hechu ko

kayo ni B!"

Omg, Bea. Akin lang po si TJ. Huhu. Anobayan. Alam ko sa mga flight

attendant hindi taklesa, eh. Affected na ako sa mga sinasabi mo. TT.TT

"'Yun nga, nag-aaral pa lang ako, hindi pa certified. May hinala pero

walang ebidensya", makahulugang sabi ni Julia.

Ano na naman?!

"AAAH! 'YOKO NA! Sakit sa bangs, shet. Mag-sketch na lang ulit ako",

nagwalk-out na ako. Oo, nagwalk-out ako sa sariling kwarto ko. Bakit

naman kasi sila ganun? Oo nga, ikinwento ko 'yung mga suspetya ko. Pero

bakit ginagagaran pa nila? Di ba pwedeng kontrahin na lang nilang lahat?

As in lahat? Si Bea, nako! Tapos si Julia.... Kunwari pa nung una, may

hinala rin pala! Eh, ano ba kapag may hinala?

INIISIP NILANG BUHAY SI TROY KUNG MAY HINALA!

Dalawa na sila ni Bea, my gahd! Buti na lang wala si Kiray, Lexi, Ej and

Yen ngayon. Nakuuuu. Gulo nun. Rambol sa thoughts.

Nagtuloy ako sa study room ko tapos na-upo sa working table ko nang

biglang tumunog ang cellphone ko.

"Yes?"

["BEH!"]

Nailayo ko sa tenga ko ang cellphone ko. "Ang sigaw, Kiray."

["OMG. Don't glare at the phone. I can feel it, beh!"]

Psh. Kiray talaga. Nagbabago-I mean bumabalik na nga ako sa dating ako,

eh.

"Ano na naman buh kasi? Arte pa, baba ko 'to."

["Haha! Sarreh! Uhh.... Papunta na kami dyan! I texted the others

already. Syempre, except kay Joyce, baka alam mo na. Hehe. 'Yun lang.

Kbye! Mwa!"]

Napailing na lang ako. May usapan kasi na iinom daw dito sa bahay ko.

Barkada night. Lahat ng barkada. No, not lahat pala. Oo nga, maraming

nadagdag. Angelo and L and the friends, pero kulang na kulang. Bukod sa

wala si Joyce, wala na rin si..... Troy.

Di ko na ipinaalam dun sa mga bugak na nasa kwarto ko na papunta na dito

ang iba pa. Alam na nila 'yun, eh. Sila pa.

Biglang kinuha ko ang sketch pad at HB pencil sa table ko. Nagsimula na

naman akong gumuhit ng panibagong design for a shoe. May bigla bigla na

lang kasing napasok sa isip ko at kailangan ko nang iguhit 'yun bago pa

mawala ang concentration ko.

*Baby baby baby koooooo. Ang sexy sexy sexy moooooo. Nai-inip-inip na

'kooooo. Sagutin mo na ang tawag ko. Lol.*

Tch! Di ko pinansin ang natawag. Baka kasi biglang mawala sa isip ko ang

design na ginagawa ko. Istorbo. Shet.

*Kapoot. Nakanta na nga di pa rin nasagot. Busy? Sige ipagpalit mo ako.

Ganyanan? Tss. Sige! Ipagpalit mo ako!*

Di ko pa rin pinansin. Huhu. Boses ni TJ. TT_TT

*HOY! KASAMA MO BA SI BIEBER? UPAKAN KO 'YANG ITLOG NA 'YAN!*

Nawala na tuloy ako sa concentration ko. TT_TT

*Tengene, tagal ha! SEEEE-XYYYY! PATOOOO-TIIIIEEEE! NYETA. 'YOKO NA, TABA

MO!*

Jusko. Namimiss ko 'yung mga bad words niya. Saklap. </3

Nagri-ring pa rin pero vibrate na lang. Natapos na kasi dun ang record ng

boses ni Troy.

Tapos nahinto na rin ang tawag. Tapos tumawag na naman.

*Baby baby baby koooooo. Ang sexy sexy sexy moo-*

Longest ringtone ever. Kaya ito ang favorite ko, nandyan na kasi lahat,

eh. Sweet, kayabangan, seloso, mainipin, kalog, gago. Troy na Troy ang

ringtone ko na 'yun,,eh. All in one, Troy is the one. </3

=(

"Yes, cutiepats? I'm sexy and I know it", nakangiti pa ako nung sinagot

ko ang tawag.

Haha. Alam ko naman kasi kung sino 'tong natawag. Sa kanya ko na lang

kasi sine tang ringtone na 'yun.

["Troll."] Pustahan pa tayo na naka-straight face 'yan.

"I'm actually talking to your heart, moron", I rolled my eyes. Ano'ng

akala niya? Psh. "What do you want?"

["You, S. What do you want?"]

"Obviously your heart."

["Try harder."]

"Okay. Him back?"

["Why not you follow him?"]

"Guess he doesn't want me there?"

["Cause you're annoying."]

I glared at my phone. Sungalngalin ko siya, eh. Sinasagot ko lang naman

mga tanong niya! Siya nga 'tong mas madalas ng tumawag, ako pa ang

annoying?!

"Ano ba? Tatawag-tawag ka pa, mambu-bwisit ka lang pala. Natulog ka na

lang sana! Ano ba kasing kelangan mo?!"

["I'm at a store. I'm asking you, what do you want?"]

Ay. Nasa store pala siya. Tamang tama.

"Oh, whisper." Sagot ko.

["Huh?]Parang napaisip siya sa kabilang linya. [Okay, that's loading.

We're talking on the phone so why need? Whisper what, S?"]

Okay. Nalito naman si kuya.

"With wings, ples."

.................................

Define, KATAHIMIKAN.

["Should I kill you later?"]

"HAHA! Tange, seryoso! Color byolet wag blue, neh?" :)

["Seriously???!!!"]

"Onga! Kulit pala!"

["I'm here to buy drinks, just so you know."]

"Padamay na rin! Wala na 'kong stock baka mamaya na ako magkar-"

["I swear, I'll kill you."]

-.-

Buti pa si Troy hindi nahihiya pag nagpapabili ako noon.

"Psh! Bahala ka na sa drinks. Isaw na lang sa kanto tsaka chicken skin!

Kbye."

Ini-end ko na 'yung call. Hmp. Haha. Siguro nag-blush 'yun pagkaintindi

sa napkin! Di ko pa nakitang mag-blush 'yun, eh! Lasingin ko kaya mamaya?

Chos!

"Oh, eh bakit ngingiti-ngiti ka dyan, abeRRR?"

Napatingin ako kay Bea. Nakasandal siya sa hamba ng pinto ng study ko.

Nakataas ang mga kilay niya. Pati na rin nila Julia at B.

"Pag may funny, mapapangiti. Di nyo alam 'yun?" Inirapan ko sila. Issue

na naman! Alam ko namang issue ako kina Angelo at L, eh.

"Ows? Ang alam ko kasi beh, pag may kilig, lihim na napapangiti." Ito

talagang si Bea!

Tapos biglang 'yung expressions nila, halatang may meaning na.

"Yiiiiiieeeee!" Sabay sabay silang nag-ayie tapos 'yung ngiti nila mga

nakakaloko na.

"Beh, boto ako kay Krystan! Bad boy! Hihi!" Julia giggled. Hay nako.

Parang noon lang.

Kay Troy siya, kasi bad boy si Troy, good boy si Tin.

"Kay Tim na lang, twin! Maalaga ng bongga!" Tumaas-taas pa kilay ni B.

"HMP! TROYAN FOREVAH!" Bea walked out.

Tignan mo 'yun. Gulo. >.<

*

Dumating na ang barkada at pumwesto na kami sa living room ko. Sila Lexi,

Yen, Kiray and Ej pa lang, actually.

"Ge!" Kadarating lang din ni Angelo. Lumapit ako sa kanya nung dumating

siya.

"Oh, pinagluto ka ni mama", may inabot siya sa aking foam box. Binuksan

ko and.... Yummm! Lasagna courtesy of Tita Therese, Gelo's mom. Mahilig

talaga 'yun na ipagluto ako ng lasagna. Kay tita kasi nagmana ng kabaitan

si Gelo, pati skills sa pagluluto.

"Kiss tita for me", nginitian ko siya tapos tumango naman siya.

Tapos nagdatingan na rin ang ilan sa mga boys. Sila Jake, Derick, Diego

and Neil.

"FAFA JAKEEYYY!" Tumakbo si Ej kay Jake tapos kumapit siya sa braso nito.

Hanggang ngayon crush niya pa rin lahat ng gwapo in the world.

"Huy, Ej! PDA! Magseselos si Bea!" Ayos 'tong si Jake, ah. Haha.

"Huh? May sinabe ka koya?" Inirapan ni Bea si Jake.

"Patay na! Muling ibalik ba?" Neil.

"Eh, kung binabalik kita sa tyan ng nanay mo?" Angil sa kanya ni Bea. Si

Bea 'yan, eh! Haha.

"Kami na lang kaya ni Ni/Ney ko ang muling ibalik? Hano?" Tinaas-taasan

pa ni Derick ng Kilay si Lexi.

Si Lexi naman nag-yuck face pero mukhang kinilig naman!

"WALA KAMING SINABE!" Sabay sabay na sabi nila kay Derick. Pang-asar

talaga sila. Haha.

"Echuserong froglet ka talaga Direk! Hmf!" Biglang napahinto si Ej nung

natingin siya sa pintuan. "OMG! L and the gang! MAH FAFAS!" *O* Nganga

talaga si Ej, jusko po.

Dumating na kasi sila L, Migs, Mavin, Nich, Alec and Hero.

"Yo, mehn!" Nag-body-body kaagad ang mga boys. Hindi uso sa kanila ang

shake hands at apiran lang. -.-

Ewan ko pero magaan naman ang loob ni Angelo sa kanila. Kay L lang talaga

may tension.

Si L naman lumapit sa'kin tapos nakataas ang kilay na inabot niya ang

plastic bag na hawak niya. Isaw and chicken skins. Wala naman 'yung

pinabili ko. Pa-shy pa. Tss.

Eh, bakit ba naman kasi hindi ka nahihiya sa kanya? Si Troy ba siya?Sigaw

ng maliit na parte ng isip ko.

Eh, bakit nga ba? Hay, ewan!

Kinuha ko na lang 'yung plastic sa kanya tapos nagtuloy na ako sa

kitchen. Inayos ko na 'yung pulutan. Sila naman, ayun sa sala nagwa-war

of the gods na ata.

"AAA~HAAAAHHHH~", bigla akong napatingin sa pakantang-sigaw na 'yun.

"~NAMBOOOOOONG."

~.~

Kailangang epic lagi ang entrance niya?

"Mudshakes and icecream? Gimme", tukoy ko sa mga dala niya. Yes! Nagc-

crave pa naman ako sa icecream ngayon.

Aabutin ko na sana nang biglang ilayo niya. "Hep-ep! Kiss meh!" Sabay

point niya sa right cheek.

Ayan. Sinupalpal tuloy ni Angelo ang mukha niya. Haha! Buntot ko talaga

'tong si Angelo. Di ko namamalayan nasa tabi ko na pala, eh.

"Not a chance, Kenshong!" Ayan na silang dalawa. Nako. Haha.

"Pwe, TimAng! Ang alat!" Pinahid ni Keslo ang bibig niya.

"Bakit mo kasi tinikman?!"

HAHA. Natawa na lang ako sa kanilang dalawa.

Si Angelo kasi, siya 'yung tipong seryoso kung seryoso. Pero game na game

sa kalokohan 'yan. Ayan nga, eh. Kung TimAng ang tawag ni Keslo sa kanya.

Kenshong o Kenkoy naman ang balik niya. Haha.

*

"YEAH-BAH! FINGERAN NA MGA PRE!" Derick announced.

~o~

Nanlaki ang mga mata ng barkada ni L. Si L naman, as usual, no reaction.

"SHIT PRE! GANYAN DITO???!" Nicholas.

Nagtawanan naman kaming mga nakakaalam.

"Kapukin kita dyan, eh! Wag mga green! Laro po iyan, mga tsong! Halatang

malilibog!" Binato ni Diego ng mani si Nicholas.

"POWE! HAHAHA!" Tawa ni Mav!

"Ay, ganun? Haha. Akala namin kung ano. Ang word naman kasi. Haha!" Alec.

"Talaga nga naman, oo. Kalibugan ng buwan na ba? Tsk tsk." Jake.

"Oh, game. Ganito 'yan......."

(A/N: At dahil natatamad ng bongga ang author. Let's skip the fingeran

part. Hoy. Di po kalibugan ang fingeran na 'yan, mga brods. XD Ano 'yan

eh. Ganito.... Forefingers lang ang unang panlaban. Tapos titirahin nyo

ng finger nyo 'yung finger ng kalaban tapos kung ilan 'yung finger na

pinantira mo, ia-add 'yun sa finger ng kalaban mo. Unang maka-five

fingers, tanggal. You need to survive. Fingeran. Bow. XD)

"TUNG UNU! Lakas maka-Math naman ng fingeran na 'yan! Dami natin! 'Yoko

nyan!" Reklamo ni Hero.

Haha. Dami nga kasi namin, eh. Puno kaya ang sala ko. "Okay, STEP-NO na

lang, guys! Hehe!" Keslo.

Oh, sakto. "Walang squared tiles bahay ni Yanna, gago!" Binatukan ni Neil

si Keslo.

Thought so. Haha.

"Edi sa banyo, same to you!" Binatukan din ni Keslo si Neil. "Nag-suggest

lang, eh! Kesa walang laro!"

"Try mong mag-isa sa banyo! Naku, Pangatlo! Tatluhin ko 'yang itlog mo,

eh!" Neil.

Maryosep.

Hindi na lang kami naglaro. Nag-kantahan na lang sila sa magic sing.

'Yung totoo? Hindi ko alam kung saan nanggaling 'yung magic sing na 'yun.

May nagdala ba sa kanila?

Ang gulo na ng sala ko. Ngaragan na 'to sa linisan, wala pa naman akong

katulong.

Napapadami na ang inom namin. Dalawang oras na halos kami nainom, eh.

Pero hindi pa lasing ang mga boys, magda-drive pa kasi sila pauwi, eh.

I'm sure kanya kanyang hatid sa girls 'yan. Delikado matipuhan ni Ej!

Haha.

Ang ingay nila, grabe. Sarap talaga pag may baklang barkada.

"May amats na ata si Coleta", sabi sa'kin ni Angelo. Nakapatong kasi ang

ulo ko sa balikat niya habang nakain ng isaw. Sa sahig kami nakaupo.

Tinignan ko si Neil na medyo mukhang bangag na nga.

"Mukha nga", natawang sagot ko. Sinaok ko 'yung isaw nang.... "Ay,

natulo."

"Tae, ba't mo naman ako tinuluan?" Cute ni Gege. Natuluan ko kasi pants

niya sa leg part.

"Haha. Sorry na", tapos pinahid ko 'yung natulong sauce, sinandal ko na

ulit ang ulo ko sa balikat niya.

Pinanuod lang namin sila na magkantahan. Di kasi kami game ni Angelo sa

kantahan. Well, pati na rin si L, syempre.

Speaking of the devil. Sa pwesto ni Neil, nasa sahig din kasi siya. Sa

itaas niya, sa couch, si L. Napatingin ako sa kanya at nakatingin din

pala siya sa'kin.

Naks. Sama ng tingin. Sarap dukutin.

Hindi ko siya kinulit ngayon, hindi niya rin ako pinapansin ngayon. Wow.

Bago.

Inirapan ko lang siya. Sorry naman. PMS, PLES.

Nahikab ako bigla. Di naman marami ang nainom ko, eh. Pero gabi na kasi

kaya nakakaantok na.

"Antok na?" Tanong ni Gelo.

"Hmnn...", tumango ako.

"Dito 'ko tulog?" Tanong niya. Eh, may kwarto kasi talaga siya dito sa

bahay ko. Bantay sarado kasi ako sa kanya, ayaw niyang mapahamak ako.

"Ikaw bahala", nginitian ko siya.

Ginulo-gulo niya ang buhok ko tapos nahikab na naman ako.

"Nye? Haha. Tulog na kasi!" Kulit ni Ge. Eh, hindi ko kasi mapigilang

mahikab. Hehe.

"Hmm... Pauwiin mo na nga sila", biro ko sa kanya.

"HOY, UWIAN NA!" Biglang sumigaw si Angelo.

Hinampas ko nga! Feel na feel ko ang vibration ng katawan niya kaya!

Nakasandal ang ulo ko, hello?! Lakas makasigaw! Biro lang naman 'yun!

Gelo talaga.

"Haha. Sorry na rin!" Natawa pa siya. Naku, kung di ka lang cute.

"KJ nyo! Lakas nyong makalandi tapos pauuwiin nyo pa kami? Try nyong

magkulong sa kwarto! CHE!" Iningusan ni Lexi si Angelo. Lasing siya.

Ano na naman ang malandi? Kung hindi lang lasing 'yung babaeng 'yun.

Nako.

"Tara na, tara na! Di sanay sa puyatan ang prinsesa. Hehehe", sabi ni

Migs, ako ang tinutukoy. Prinsesa, tss!

"Ow-kie! You make hatid me na, fafa Hero!" *O* Ej.

"Kadiri 'to! Babaero ako, hindi baklaero! Dun ka kay Jake!" Sigaw ni Hero

sa kanya. Haha. Kaloka 'tong mga kaibigan ni L. "Bree! Hatid kita?"

Baling niya kay B.

"No thanks", sagot ni B. "Bogs, layuan mo nga ako!" Angil naman ni B kay

Keslo. Para kasing pusa si Keslo kung makasiksik kay B. Haha. Naku si

Hero. Kay B pa poporma, eh kung dakilang babaero siya, mas malala sa

pagiging player 'yang si B. Ewan lang kung bakit di niya pinagbibigyan si

Hero.

"Akey na lungs kachi, mah Hero! Chigi na, fafa! PLES PLES PLES!" *O* Ej

to Hero.

"YAK!" Hero.

Haha. Konting kulitan pa, nagkayayaan na rin sila. Tinulungan muna ako ng

girls na maglinis ng mga kalat. Si Lexi lang naman ang medyo may tama,

eh.

Kukunin ko na sana 'yung plate ng natirang pulutan kaso biglang umilaw

ang cellphone na nakapatong sa table.

*Hotdog calling*

Kay Keslong cellphone pala.

"Kembong, natawag si Hotdog mo", tinapik ko siya sa braso niya. Naka-upo

kasi siya sa couch pero nakapikit ang mga mata niya. Hindi ko sinabi na

si Gela, hindi pa rin kasi alam ni Gelo na may thing sila Gela at

Kembong. Though hindi ko alam kung meron pa rin. Di ko na sila nakikitang

magkasama, eh.

"Sagutin mo nga, 'nambong", nakapikit pa rin siya. Aba't utusan daw ba

ako? May tama na rin ba ito?

Wala, si Angela naman 'yun kaya sinagot ko na lang. "Hello?"

Pero walang nasagot. Naku. Baka akalain ni Angela chicks ako ni Keslo!

"Ah, Gela, si Ate A 'to. Medyo bangag si Keslo, eh", mahinang sabi ko

kasi nandito pa ang barkada, baka marinig nila.

Bigla na lang naputol ang tawag.

Tangnes. Pinagbabaan ako ni Angela? Loko 'yun, ah.

"Kembs, binabaan ako ni Ge-Hotdog mo."

Pero nag-smirk lang si Keslo.

Luuh. Ano ba'ng nangyayari sa kanila?

Hindi nagtagal, nag-uwian na sila. Kanya-kanyang drive. Ang mga girls

hinatid pa ng boys. Si Angelo na lang ang naiwan.

Kaso......

"Tsk. Arianna, tumawag ang mama. May problema sa isang kompanya. Di kita

masasamahan ngayon", sabi niya pagkababa niya ng phone.

"Okay lang, 'to naman. Sige na", nginitian ko siya.

Si Angelo talaga, nag-aatubili lagi kapag sangkot ako. Hindi niya naman

ako priority pero ginagawa niya akong priority niya.

Katulad na lang sa Helen Company na pag-aari ko 'kuno'. Hindi naman

talaga ako ang nagmamay-ari nun, eh. Sa akin lang nakapangalan. Halos kay

Angelo 'yun, eh. Siya ang nagtaguyod talaga ng kompanya na 'yun.

Pinahiram niya ako ng pera pero hindi niya na hinayaang bayaran ko 'yun.

Ako nga ang president at siya ang vice. Pero siya talaga ang gumagawa ng

lahat. Ako lang sa designs. Tama ba 'yun? Spoiled na spoiled ako kay

Angelo, eh. Pero ngayon, bumabawi na ako. Hindi ko alam kung bakit, pero

napakalaki ng tiwala sa'kin Angelo.

"Okay, sunduin kita bukas?" Tanong niya nang nasa may labas na kami.

"H'wag na. Baka magtampo na kotse ko nyan, eh", sagot ko. Hatid sundo

kasi niya ako madalas.

"Okay, okay", tapos kiniss niya na ako sa noo. "Goodnight", nakangiting

sabi niya.

Nginitian ko rin siya. "Goodnight, Ge. Ingat sa pag-drive."

Pero tinitigan niya lang ako. Ngiting ngiti siya, grabe. May amats din

ata ito, eh!

"Huy, Angelo. Matunaw ako."

Natawa siya. "Nakakatuwa lang kasi. Dati para kang robot kumilos. Sungit

sungit pa. Pero ngayon pa-smile smile ka na. Lakas ng epekto ni TJ sa'yo

'no? Kahit puso na lang...."

Talagang naa-amaze pa rin siya kapag nakikitang ngumingiti ako. Tsaka,

hindi niya man sabihin ngayon, alam kong nagseselos siya kay L. Nasabi

niya na sa'kin 'yun, eh.

"Di ko pa napapasalamatan si Krystan. Alam mo na, inis pa rin ako",

that's about the kiss incident sa club. "Pero kung hindi dahil sa kanya,

hindi ko alam kung ngingiti ka pa." Nakaka-guilty. Hindi niya ako

nakitang ngumiti man lang noon. Mula noong bantayan niya ako sa

infinitree namin nung araw na mawala si Troy, puro iyak na lang ang

nakita niya sa'kin. Ilang beses niya akong tinry patawanin pero lagi ko

lang siyang hindi pinapansin. Pero kapag iiyak na ako, siya lagi ang

nandyan. Para bang tinaken for granted ko siya.

Samantalang noong pinilit siya ng lolo at ni daddy na pakasalan ako, siya

pa mismo ang pumigil. Hindi niya sinamantala ang bagay na 'yun.

Kaya babawi ako ngayon, Angelo.

"Huy. Sorry na. H'wag ka nang madrama dyan", biro ko sa kanya.

"Oo na po. Bye na nga", ginulo-gulo niya pa buhok ko. Pumunta na siya sa

sasakyan niya pero bago pumasok tinawag na naman ako. "Arianna!"

"Yes?" Nakangiting sagot ko.

"Goodnight, Arianna!"

Haha! Iyon lang pala 'yun.

"Goodnight, Ge!"

Ayun, umalis na siya.

Pumasok na ulit ako sa bahay ko tapos nag-ayos pa ng kaunti. May mga

kalat pa pala sa sahig.

Narinig kong bumukas ang pinto. Di ko pa na-lock, eh. Sino naman kaya ang

bumalik? Si Angelo?

"Oy, Ge. Baki-"

Natigilan ako nang hindi si Angelo ang makita ko.

O_O

Nanlaki ang mga mata ko. Bigla na lang may hinagis na bomba-

De joke. Plastic na may lamang....... tatlong balot na....... whisper

with wings.

Naks. Purple pa.

"Tss."

"Bumili ka talaga? Uy, thank y-" wala na pala akong kausap. Hahaha! May

lahi bang kabute si L? Eh, multo kaya?

***

A/N:

Haba ng update! Malaman yan kahit ganyan! ;)

ComVo naman dyan! =))

New barkada:

Angelo, L and the gang--------------------->[BME 2] : BE MY EVERYTHING

(Completed) - 15. Angela and Angelo. (p.1 of 22)

15. ANGELA AND ANGELO.

Naglalakad-lakad ako sa puting buhangin sa dalampasigan. Ang sarap ng

simoy ng hangin. Ang sarap ding pakinggang ng lagaslas ng tubig.

Sana kasama ko si Troy ngayon dito. Sa magandang lugar na 'to, sana hawak

niya ang kamay ko. Nakatitig siya sa mga mata ko habang sinasabing mahal

niya ako.

Sana..... kaso, imposible.

Nasaan ka na ba kasi, TJ? Ha, happy? Cutiepatootie, baby....

"Psst, sexy!"

Napalingon akong bigla sa boses na tumawag sa'kin. At paglingon ko......

oh my god.

"T-troy?"

Swear, I'm dreaming. Don't dare wake me up, please. No. Don't.

Nginitian niya ako. "Hinahanap mo ako, 'no?"

Hinahanap? Ako? Hinahanap ka? Kung alam mo lang. Bawat araw hinahanap

kita. Hinahanap ko ang yakap mo, halik mo, kayabangan mo, pagiging

seloso't kasungitan mo. Oo, Troy. Hinahanap ko ang lahat sa'yo....

Hinahanap ko ang tayo.

"Di ba sabi ko sa'yo hindi mo naman ako kailangang hanapin?" Ngumiti pa

siya. "Baby ko....... kusa akong darating."

Hindi ko alam pero biglang may mga luha na ang bumagsak mula sa mga mata

ko. Ang line na 'yun. Naaalala ko 'yun, eh. Nasabi niya na sa akin dati

'yun.

Hindi ako pipikit. Dahil alam kong panaginip na naman ito. Hindi ako

pipikit. Dahil alam kong mawawala na naman siya sa paningin ko kapag

ginawa ko.

Hindi nga ako pumikit, pero nawala pa rin siya sa paningin ko.

Bigla na lang siyang nawala. Nasaan? Nasaan na siya? Nilibot ko ang

paningin ko sa paligid pero walang Troy. Wala siya.

Nasaan na siya?

"I'm here."

Bigla akong napalingon sa kahawig na boses. Kahawig pero iba.

"L?"

Si L ang nasa harapan ko. Bakit siya nandito?

"You were looking for me, stupid."

"No. Si Troy.... Si Troy ang hinahanap ko." I'm sorry, L. Pero si Troy

ang hinahanap ko.

"Idiot. I'm here-baby ko."

Oh my god.

No. Don't fuckin' kid me.

BAKIT BIGLA NA LANG NAGING SI TROY SI L?

But I don't care. Baka mawala na naman si Troy!

"Troy!" I called, reaching my hands for him.

"Yes, S?" Shit. Bakit naging si L na naman?!

Papalit-palit sila ng mukha. Ano'ng ginagawa nila? Ano'ng nangyayari?

"L....."

"S.-Sexy ko-Hey, slut-"

Nalilito na ako. Sa harap ko mismo nagpapalitan ang mukha nila. Natatakot

na ako.

"Troy... L..."

"Your ex?-Sino'ng L?-He's dead-Pinagpalit mo na 'ko?"

Kinikilabutan na ako. Bakit ganito? Ano na ba 'tong nangyayari?

Iisang katawan pero papalit-palit ng mukha.

"S-sino ka?" Sino ba talaga siya? Bakit.... Bakit papalit-palit sila ng

mukha? Si L ba siya.... o si Troy?

Biglang naging dalawa na sila. L and Troy. Oh my god. What's happening?

Para akong minumulto. Nagiging isa sila, nagiging dalawa. Pinaglalaruan

ba nila ako?

Huminto silang dalawa na magkahiwalay. Sabay nila akong ngitian.

"Ako/Me" Magiging isa na naman sila nang biglang......

*BOOG!*

Umuungol ako. Parang may kumalampag sa pinagpapatungan ng ulo ko. Pero

bakit umuungol ako? "It's me, S! Wake up, you idiot! Wake up!"

"Hmnn.... T-L..."

*PAK!*

"A-AH.... AW!" Bigla akong napabalikwas nang may sumampal sa pisngi ko.

"DAMN! WHO THE HELL DID THA--L??????!!"

He raised his two hands in the air, face level, as if in in defense. But

hell, I swear by his looks that he didn't regret what he have done!

"Well, I can explain." He shrugged his shoulders.

Fudge. Kinuha ko ang designer's album ko at inakma sa kanya. Nakatulog

kasi ako sa loob ng opisina ko sa working table ko.

May kasabihan nga, di ba? Lokohin mo na ang lasing 'wag lang ang bagong

gising, baka ka bambuhin. Okay, dinagdagan ko lang. Pero babambuhin ko

talaga 'tong L na-Wait....

Bigla akong natigilan.

Panaginip.......

Tinignan ko si L. Tinignan ko lang siya ng matagal.

"I know. You dreamt of me, right? Ew, HD. Your eyes were drooling", he

rolled his eyes.

Biglang nahaplos ko ang mga mata't pisngi ko.

My god. I'm crying! Pinahid ko ang mga iyon at naguguluhang napaisip.

Hindi ko na rin pinansin ang biro niya. Naguguluhan lang ako sa panaginip

ko.

A-ano'ng...... Hindi ko na maalalang bigla. Ano nga 'yun?

Teka. Isip isip. Tchhh.

Basta alam ko si L tapos..... si Troy din ata? Nya. Nakalimutan ko na!

Ganito talaga ako madalas managinip, biglang nawawala sa memory ko. Hala.

Ano nga 'yung panaginip ko?

Nako, nakalimutan ko na agad talaga! Tsk. Ewan!

"Kelangan mo?"

"I'm bored", tipid na sagot niya tsaka naupo sa settee.

"So? Hindi po ako clown", sabi ko sa kanya. Pag bored sa'kin pupunta?

"Weh? But I thought-" bago pa siya makapag-joke eh nag-glare na ako sa

kanya. "Or not", tapos nag-roll eyes pa siya! Irap pa! Arte talaga nitong

L na 'to.

Nag-inat pa siya habang mukhang hihilata na sa couch. Bored na bored na

ata talaga siya.

"I'm really, really bored", sabi niya more on sa sarili niya. Infairness

kay L. Humahaba na ang lines niya.

"Sabay ka na lang sa'min ni Gelo mag-lunch", aya ko sa kanya. Nag-text

kasi si Gelo sa'kin na puntahan niya raw ako for lunch.

Bigla naman siyang bumaling ng tingin sa'kin. "No, thanks", sabay tumayo

siya tapos naglakad papuntang pinto. Oo nga pala, awkward sila. "I'll go

ahead", 'yun lang tapos lumabas na nga siya. Nag-vibrate ang cellphone

ko. Si Angelo, nagtext.

[From: Gege

Can't have lunch with you. Dalhin ko si Mama sa hospital. Don't worry,

okay? Eat well, Arianna.]

Tsk. Si Tita Therese, masakitin siya masyado lalo na ngayon. Mukha lang

siyang masigla pero sakitin talaga. Hindi ko alam kung ano'ng sakit niya

pero I'm sure na hindi lang siya basta basta sakit.

I sent a reply to Angelo.

[Samahan kita, Ge?]

And I got his reply in less than a minute.

[No need. Check-up lang 'to. Enjoy your lunch. :)]

I sighed. Dadalawin ko na lang si Tita Therese tonight.

Lumabas na ako at hinabol si L. Naabutan ko naman siyang pasakay ng

elevator kaya pumasok na rin ako.

Tinignan niya lang ako pero hindi naman niya ako pinansin. Ano kaya 'yun?

Pinuntahan ako tapos hindi naman ngayon mamamansin?

"Hoy, arte",tawag ko sa kanya pero NR lang siya. Arte talaga!

Last na 'to. Nako. "Huy." Pero hindi pa rin siya sumagot. "Kay", I

snorted. Di ko na rin siya pinansin.

Huminto sa 6th floor ang elevator tapos may mga lalaking pasakay. Five

sila. Binati muna nila ako tapos mga ngingisi-ngising nagsipasukan na sa

loob.

Nagulat na lang ako nang sa may bandang gilid ko sa unahan, nandun na si

L. Eh, parang kanina lang nasa tig-isang sulok kami, ha!

Kunwari pa 'tong lokong 'to! :'>

Huminto na naman sa 5th floor tapos this time girls and boys na ang

pumasok. Shet, dami namin sa loob. Lunch break kasi, eh.

Naggigitgitan na kami kaya lalo akong nagulat nung pumihit si L paharap

sa'kin. 'Yung pinoprotektahan niya ako habang siya 'yung nasisiksik?

Napatitig ako sa mga mata niya at ganun din siya. Tapos.... sabay kaming

nagbawi ng tingin.

Namumula na ata ako. Ano ba 'to? Ang awkward pa.

"Okay ka lang?" tanong ko sa kanya sa cold na tono. Bakit ganito? Feeling

ko talaga namumula ako.

"Shut up."

ABA! Siya na nga itong inaalala siya pa 'tong masu-

Bumukas na ang elevator at nagsilabasan na ang lahat. Si L din tuloy-

tuloy ng lumabas.

Tignan mo 'yun! Napaka-bipolar talaga! Pupuntahan ako tapos iisnob-in

lang! Iwan ba naman ako?!

Hay, ewan ko sa kanya! Mag-lunch akong mag-isa ko! Che!

"'NAMBOOOOONG!"

-_-

Napalingon ako sa tumawag na 'yun. Huhulaan pa ba natin kung the who?

"Oh? Ginagawa mo dito?" Medyo medyo mataray pa 'ko. Si L kasi panira ng

mood. Grabe.

"Kung pwede sanang manligaw", sabi niya with matching taas-taas ng kilay

pa.

"Oo naman!" Nakangiting sabi ko sa kanya tapos biglang nagliwanag ang

expression niya. "Wag lang sa'kin." -_-

"Ann naman, eh!" >.<

"Tch. Ano nga?"

"Lunch date tayo!" Sabi niya with matching taas-taas ng kilay ulit.

"Lunch na lang wala ng date." -_-

"Dali na! Date tayo! Libre ko!" Consistent 'tong kumag na 'to.

Pero dahil wala rin naman akong kasabay, "O-"

"Kay." Butiking pike! Bakit bumalik 'to? Nagdrama lang, gano'n???

"Hoy, KrySATAN! Nauna ako! SHOO!" Tinulak ni Keslo si L.

"I got her first, Trikeyboy", tapos biglang inakbayan ako ni L.

Whoah. What's that Trikeyboy? Nickname ni L for Keslo?

"Huhu. Trikeyboy daw", bumusangot na sabi ni Keslo. Tapos biglang....

"SHOO THAT ARM!" Turo niya sa kamay ni L na nakaakbay pa rin sa'kin.

"O-oh", parang biglang nahiya si L o ako lang 'yun? NR as usual kasi

siya.

Hindi na lang ako umimik. Ang ingay ni Keslo. Hanggang ngayon may pagka-

isip bata pa rin siya. Macho macho pa naman. Pero bakit kaya sa'kin lang

siya nagbabata-bataan? Kasi sa nakikita ko naman kapag malayo ako sa

barkada, normal na Third lang siya. Pero kapag ako na ang kasama niya,

nagiging si Keslo/Kembong siya. And I wonder why.

"Eherm", tumikhim ako. "Ano 'yang Trikeyboy na 'yan?" Kompronta ko sa

kanila.

"Nakasagi ako ng tricycle kagabi, Annambong", nakabusangot na sagot pa

rin ni Keslo.

So, nakasagi siya ng tricycle, okay.

"Eh, bakit alam mo? Magkasama kayo?" baling ko kay L. Pero..... inirapan

niya lang ako.

Naku, ha!

"Oo. Nainom kami kagabi nila Derick kasama sila, eh. All boys party

party! Hahaha!" At masaya sila, ha? Talagang close na sila sa gang ni L?

"Tara na nga! Bwiset 'tong Satanas na 'to! Panira ka ng lunch date! Amp!"

Nailing na lang ako. Ang kulit nga ni Keslo pero ang sungit naman nitong

si L. Tsk.

Kotse ni L na lang ang ginamit namin. Si Keslo kasi, nag-taxi lang pala

dahil nasa talyer nga ang sasakyan. Ako naman, tinatamad mag-drive.

Sa malapit na restau lang kami nag-stop. Hindi ko alam kung may naka-

plaster ba sa katawan ko na 'kiligin kayo' o ano. Bakit kasi kinikilig

ang mga babaeng nadadaanan namin?

"Pogi ko talaga", hinimas-himas pa ni Keslo ang baba niya nang makaupo na

kami sa table namin.

"Duh", inirapan ko na lang siya. Feelingero. Mas gwapo si-si Mr. Gwapo

(a.k.a Troy), sino pa ba? :(

"OMG. Ang gwapo nila."

"Lalo si kuyang naka-black. Shet."

Napangiwi lang ako sa narinig ko sa kabilang table na malapit sa'min. Si

L kasi ang naka-balck. Naku. Kung alam lang nila. May mas gwapo pa po

dyan mga ineng.

"Bakit kasi sumama ka pa, Satanas?" ~_~ Keslo to L.

"Tss", nag-twitch lang ang upper left side ng lips ni L.

Ewan ko sa kanila.

Natapos din kaming kumain tapos si L pa ang nagbayad. Ang kuripot lang ni

Keslo, talagang pinagpilitan niyang si L ang magbayad, eh. Haha. Loko

talaga.

"OMG. Ate, ate!" Biglang may lumapit sa'kin na estudyante.

"Oh?" Whops. Mataray ako. Stranger kasi. Hindi pa rin ako sanay sa ibang

tao. Sorry.

"A-ah.... P-pwede pong magpa-picture sa boyfriend mo?" Tapos tumingin

siya sa isa niyang friend na nakaupo pa rin.

Boyfriend? Sino? Hala. Nagmumulto sa kanila si Troy?

-_-

"Sige, okay lang sa'kin", mayabang na singit ni Keslo. Yabang talaga

nitong batang 'to.

"Talaga po? Kyaaa!" Tapos tumingin ulit si girl sa kaibigan niya. "Dali!

Pumayag friend ng couple! Picturan mo kami! Hihi!" *0* Sabay tumabi 'yung

girl kay L at si Keslo, naitsapwera na.

Pfft. HAHA. Yabang pa, Keslo. Sige lang. HAHAHA.

"Tsk. Go away", blank expression na sabi ni L sa girl. Nagulat pa 'yung

girl tapos biglang nadisappoint ang itsura.

Hindi ko masisisi si L. Ramdam ko siya, eh. Parehong ayaw namin sa ibang

tao.

In the end, kay Keslo na lang sila nagpa-picture.

Hinatid namin ni L si Keslo sa bus stop tapos ayun kami na lang ni L ang

natira sa loob ng sasakyan niya. Lumipat na rin ako sa passenger seat

kasi natakot naman daw ako sa glare ni L.

Ang awkward lang sa loob. Sanay naman ako ng walang kumakausap sa'kin

pero ngayon, si L kasi ang kasama ko, eh. Ewan ko ba pero parang

nararamdaman ko si Troy sa kanya tapos gustong gusto ko na kukulitin siya

kapag wala kaming ginagawa.

"Huy. Sungit mo?"

"What?" Tanong niya pero sa daan lang siya nakatingin.

"Ano'ng what? Sungit mo nga kako."

"Yeah?"

-_______-

Ayoko na. Suko na 'ko sa sungit niya. Sana hindi na lang siya sumasagot

kapag badtrip siya, eh. Parang si Troy. Tsk.

*Baby baby baby koooooo. Ang sexy sexy sexy moooooo*

Bigla akong napatingin kay L. Ringtone for him-his heart lang 'to, ah?

Bakit..... tinatawagan niya ako habang nagda-drive? Wala naman siyang

hawak na cellphone? Luh.

Pero napatingin ako sa expression niya nang marinig niya ang ringtone ko.

Para siyang naging....... uneasy?

Ngayon niya lang kasi narinig 'tong ringtone ko dahil sa kanya ko lang

nga sinet. Pero bakit parang hindi siya mapakali? Oo, blank pa rin ang

expression niya. Pero kasi...... nahuhuli siya sa matuling pagblink-blink

ng mga mata niya. ARGH. Stop the f*cking thought, Arianna. His heart,

okay? Just his heart.

UGH. FINE.

"Huy, natawag ka?" Tanong ko sa kanya. Sinikap kong hindi isipin ang

bagay na pilit pumapasok sa isip ko.

*Sagutin mo na ang tawag ko. Lol.*

"I don't have my phone with me."

Oh.

Sinagot ko na lang ang tawag.

"Hello?"

["Yanna!"]

"Yes?"

["Migs 'to!"]

"Oh?"

["Pahabaan ng sagot! HAHA."]

-___-++

"Ulul. Ano po?" Naka-shabu ata 'tong si Migs, eh. Pa'no hahaba ang sagot

ko, eh wala pa naman siyang matinong tanong.

["Kasama mo si Lord?"]

"Baka ikaw kasama mo pakisabi ibalik dito asawa ko." -____-

["Huy. Ito naman! Si Krystanlord kasi!"]

-____- "Oo. Kasama ko."

["'Yun. Pasabi naiwan niya pepon niya dito sa condo ko, ha?"]

"O-" binaba na. "-kay." Bastos na bata. Pagbabaan daw ba ako. Bumaling

ako kay L. Itong bruhong 'to? Curious na pero dahil badtrip magtitiis na

lang, eh. Reminds of a certain person. -___- "Hoy, L. Naiwan mo raw cell

mo kila Migs."

"Heard everything."

-___-

OKAY! Tae. Yoko na. Troy.... Huhu. :(

Nakatanggap naman ako ng tawag kay Gelo. Uso tawagan?

"Uy, Ge?"

["Hey, favor please?"]

Hala. Ngayon lang 'to nahingi ng pabor sa'kin, ah? Mukhang importante.

"Sure. Ano yun?"

[Pasyal ka sa bahay mamayang gabi. Request ni mama. Nabuntis atang mag-

isa, napaglihihan ka.] "Huy, gagu! Haha!" Loko nitong si Angelo talaga!

Pero biglang may naramdaman akong hindi ko maintindihan. Si Tita Therese?

Bakit kaya?

["Totoo! Naglilihi ata, gusto kang makita."]

"Loko! Haha. Sure! 'Yun lang pala, eh." Iyon pa rin ang sinagot ko in the

end.

["Hoo. Bait. Haha."] Loko talaga nitong si Gelo. ["Thanks! See you

later!"]

Natapos na ang usapan namin ni Gelo nang mapatingin ako kay L.

"Tss", nag-tss siya!

Ano'ng problema niya?!

Tss ka rin! Che!

Hanggang sa maihatid ako ni L sa building ko, hindi pa rin siya namansin.

Ano kayang naging problema nun?

Yae na nga.

*

Kinagabihan, sa bahay nila Tita Therese nga ako nagtuloy. Pagpark ko sa

labas nila ng kotse ko, namataan ko si Angela na pababa ng taxi.

Hindi siya diretsong maglakad. Shit. Lasing si Gela. Patay 'to kay

Angelo.

Dali-dali akong lumabas ng kotse ko tapos nilapitan ko si Angela.

"Hey. Careful, Gela", inalalayan ko siyang makatayo ng maayos. Sinilip ko

ang driver at ipinakita niya sa akin ang 1,000 peso bill. Marahil ay

bayad ni Gela. "Keep the change", sabi ko kay manong tapos inalalayan ko

na si Gela papasok sa loob ng bahay nila. Oh, ayan. Loko ka, Gela.

Sinwerte tuloy si manong. Hehe.

"OW! IT'S ATE EYYYYY! HE-HE-HE-HE!"

UGH! Muntik na kaming mabuwal!

"Gela, walk straight!" Akala ata nitong babaeng 'to malakas ako, eh.

"HIK! Alam mo ba Ate? TANGA TANGA MO! Hihi-hik!"

Tinulak ko siya ng malakas kaya napaupo siya sa lupa.

De joke. -_- Kung pwede lang, eh. Babaeng 'to! Pasalamat siya't kapatid

siya ni Gelo!

Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya. Baka hindi naman talaga ako

'yung sinasabihan niya, eh. Lasing nga kasi.

"ATE EYYYYYYYYO!!!"

UGH. Nakukulili ako!

"Ano ba 'yun, Angela?" Nagtitimpi na lang ako. Pinagbibigyan ko since

lasing nga. Pero mamaya lang itatapon ko na 'tong batang 'to.

Kung bakit ba naman kasi kay layo din ng entrance nitong bahay nila, eh.

Mayaman kasi. Tsk.

"Hotdog! Call me Hotdog, Ate EYOW!"

~___~

"Okay, Hotdog it is. Okay? Tara na sa loob, pwede?"

"Naniwala nam-hik!-HAHAHA! Naniwala naman! Hahahaha!"

Napahinto akong bigla. Napatitig ako kay Angela.

"What did you say?" Lasing lang ba talaga siya?

"EYYYYOW! HAHA."

SH*T.

"Hey, Gela. I'm asking. What did you say?" Nabu-bwisit na ako. Parang may

laman 'yung mga sinabi niya, eh. Ano'ng naniwala naman ako? May

nanloloko?!

"ATE EYYY-OW! WEHE.... STUPID MO! HINDI AK-."

"ANGELA!" Bigla akong napatingin sa bagong dating na si Angelo.

"SKLVIAHSDIDK, koya. Ugh", Angela murmured tapos biglang naliay 'yung ulo

niya. Gagu 'to, nagulat ako!

Mabilis na nakalapit si Angelo sa'min. "KIM ANGELA! WAKE UP, YOU BRAT!"

Niyugyog ni Angelo si Angela. "Ah, shit", nasapo na lang ni Gelo ang noo

niya. Tsk. Hindi lang kasi ako ang sakit sa ulo ni Angelo.

"Huy, baka may problema lang si Gela. 'To naman", pampalubag loob ko kay

Gelo. Pero sa totoo, mukhang ako ang may po-problemahin kay Angela.

Parang may something, eh. Gelo just sighed. Binuhat niya si Angela na

ngayon, eh tulog na. Bride style. Tapos pumasok na kami sa loob. Ako pa

ang nagbukas ng pinto dahil, syempre.

Dinala niya muna si Angela sa kwarto nito tapos inutusan ang isang maid

na linisan si Angela. Ako naman, naiwang nag-iisip sa living room nila.

Umaalingawngaw lang sa isip ko ang mga sinabi ni Angela kanina.

'Ang tanga tanga mo.'

'Call me Hotdog.'

'Naniwala naman!'

Tang-ina. Naguguluhan na talaga ako.

Tapos 'yung last line bago dumating si Angelo....

'STUPID MO! HINDI AK-'

UGH! 'Yung pinipilit kong hindi maniwala sa kagagahan ko, pero sila naman

'tong nagsusulsol? Fuck.

"Arianna, iha!" Bumungad kaagad sa akin ang malambing na boses ni Tita

Therese. Pababa siya ng hagdan kaya sinalubong ko siya.

Nagbeso ako sa kanya. "Kamusta po ang check-up, tita?"

"Oh, so sweet of you. I'm okay, iha. Tumatanda lang", biro pa ni tita.

Nginitian ko na lang siya. Mukha talagang masigla siya. Pero alam kong

hindi. Nagkwentuhan lang kami sa living room hanggang sa bumaba na si

Angelo.

"That brat. Humanda siya paggising niya", inis na sabi ni Gelo.

"Relax, Tim Angelo. Ganyan ka rin naman!" Natatawang sabi ni Tita

Therese.

Nangiti lang ako ng peke. Naglalasing pala si Angelo? Wala man lang akong

kamalay-malay.

"Señora, nakahanda na po ang hapunan", pagbibigay alam ng mayordoma nila.

"Oh, halika na kayong dalawa", aya sa'min ni Tita. Sumunod naman kami ni

Angelo.

"Miss mo 'ko, 'no?" Bulong ni Angelo habang papunta kami sa dining room

nila.

"Lul", natatawang sabi ko sa kanya. Magkukulit na naman siya.

"Ouch", tapos humawak pa siya sa dibdib niya, kunwaring nasaktan talaga

pero natawa ring bigla.

"Haha. Gagu nito", mahinang sinuntok ko na lang siya sa braso.

Tinitigan na naman niya ako ng naa-amaze na titig.

Bigla tuloy akong nag-straight face. Hehe.

Bigla namang kinurot niya ako sa pisngi. "Cute mo po. Haha", tapos

inunahan niya na 'kong pumasok. Sira-ulo talaga 'yun. May ano ba sa ngiti

ko? Nakakahawa ba? Kanya nga 'yung nakakahawa, eh. Loko talaga.

Normal na hapunan lang ang nangyari. Oo nga pala. Wala ng papa si Angelo.

Heart attack caused Tito Rene's death. Bata pa sila ni Angela nun. Kaya

nga napakamaasikaso rin ni Angelo sa business nila, eh. Bilin kasi ng

papa niya sa kanya iyon.

"Iha. What do you think of my son?"

Kung normal na taong hindi sanay mag-control ng emosyon, baka nabilaukan

na ako. Sakto kasi sa pagsubo ko ng pagkain 'yun, 'no. Tsk. Pero dahil

sanay akong maging blangko, naging pino pa rin ang reaksyon ko.

"Makulit po, Tita", nakangiting sagot ko kay Tita.

Kinunutan lang ako ng noo ni Angelo. 'Yung pabiro pa rin. Binigyan ko

lang siya ng 'totoo-naman' look.

"Talaga? Sa'yo lang ata makulit ang anak ko, ha?" Makahulugan ngumiti si

Tita kay Angelo.

"Ehem", napatikhim lang si Angelo habang nangiti naman ako. Cute nilang

mag-ina. Haha. Palihim na tuksuhan.

"Kung magpakasal na kaya kayo?"

"Ma!"

Buti na lang wala akong sinubong pagkain o ininom na tubig.

Shit. Ito na naman. Sinabi na nga ba't may purpose ang pag-request sa'kin

ni Titan a ito, eh. Una, ang lolo't daddy. Ngayon naman...... si Tita.

"Why? Arianna, anak. Hayaan mong tulungan ka ng anak ko na makapag-move

on."

"Ma naman!"

Hindi ako makapagsalita. Nakayuko na lang ako.

Napapaisip.

"Kung tutuusin, para na nga kayong mag-asawa. Wala lang legalidad."

No. May asawa ako. Legal.

"Ma, stop it."

"But why? Gusto ko lang namang maging masaya kayo pare-"

"Ma, stop!" Sinigawan na ni Angelo si Tita.

Bakit? Dahil alam niyang sensitive pa rin ako pagdating sa topic na 'yan.

Oh, Angelo.

"Tim Angelo! H'wag mo akong sigawan!" Ma-awtoridad na sabi ni Tita.

Tama naman si Tita, eh. Si Angelo kasi, parang tatay ko 'yan. Parang

kapatid. Parang bestfriend. Parang asawa......

Ngayon, isa lang ang gustong mangyari ng lahat.....

Ang kasiyahan ko.

Kaya nilakasan ko ang loob ko na magsalita.

"Tita!" Kunwari pa akong ngumiti. "Pag-iisipan ko po."

***

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 16. Goodbye. (p.1 of 14)

16. GOODBYE.

Nakapag-decide na ako.

Kailangan ko nang mabuhay ng matino.

Oo. I considered everyone in family's proposal.

As in everyone.

My parents, Lolo, Brianna, Mama Min and Papa Ren. Joyce of course, walang

pakialam.

Binigyan nila ako ng two months to prepare.

I'll marry Angelo.

Yes, I'll marry him. I've decided. Bakit? Dahil kung susuriin, wala naman

talaga akong pagpipilian. Angelo and who?

Kristoffer?

No.

He was my bestfriend. Can't see anything more on us aside from being

close friends.

Krystanlord?

His heart.......... But I can't be selfish, right?

Oo. Aaminin ko. Gusto ko siya. Hindi ko alam kung gusto ko siya dahil

siya ay siya o dahil puso ni Troy ang puso niya. Hindi ko alam. Hindi ko

maintindihan. Gusto ko siya. Oo. Gusto ko siya.

I asked that two months time to figure things out. To figure my feelings

out.

Kaya kung piliin kong hindi magpakasal dahil may iba akong gusto,

igagalang nila iyon.

Pero nahahati ako, eh. Hindi kay Angelo at Krystanlord kundi kay Angelo

at sa sarili ko.

"Oh, em, geeeee! Look, bebe! Look, look, look!" Hinatak ako ni Bea

papunta sa kung saan. Oo. Literal na hatak. Ano ba 'to?

"Ano na naman?"

Nasa old school namin kami ngayon. Kami lang dalawa ni Bea ang magkasama

dahil biglaang ang pag-aaya ng loka. Papunta pa naman na sana ako sa

puntod ni Troy.

"Look! See it yourself kaya? Walang mata?"

Inirapan ko siya at itniuon na ang tingin sa bagay na tinuro niya

Sa mini-museum kasi kami ngayon sa loob ng library. Ang tinuturo niya sa

aking bagay, eh yung isang notebook na nakabuklat.

Tinitigan kong mabuti........ ang sulat ko at ang mga litrato namin ni

Troy.

"Gaaaah! That was our project, right? 'Yung pinasagutan ko sa inyong

slumbook? Great display!" Natutuwang sabi ni Bea.

Nangiti ako. Ito 'yung Couple Slumbook namin ni Troy.

*

Naghiwalay kami ni Bea nang pauwi na kami galing sa old school.

Pina-xerox ko ang couple slumbook namin ni Troy na display sa museum.

Grabe. Nakakatuwang isipin na sa amin ang napiling slumbook na i-display

sa museum. Kaya gaya ng balak ko kanina, nagtuloy ako sa puntod ni Troy.

Naupos ako sa lagi nang pwesto ko at inumpisahang basahin ang mga

kalokohang sagot namin ni Troy sa slumbook.

Haha. Ang baliw talaga kapag siya ang kasama. Hindi ko tuloy mapigilang

i-recall ang memories ko with him.

Hindi ako magda-drama ng sobra.

Last na 'to. Promise.

*Flashback:

"Huy. Sagutan natin slumbook ng group nila Bea", tinabihan ko si TJ.

Recess kasi ngayon tapos wala naman kaming magawa kaya nakaupo lang kami

sa hallway.

"Pang-corny lang 'yan, e", tamad na sagot niya. KJ talaga nitong

boyfriend ko na 'to!

"Pag inlove di ba corny? So corny tayo kaya sagutan na natin! Dali na!

Couple slumbook, oh."

Couple Slumbook ang napiling gawin nila Bea sa hindi ko na matandaang

project.

"Adik ka rin, eh. Tapon mo pa 'yan."

E bakit si Ka Sungit na naman ang peg niya?

Natigilan tuloy ako sa pangungulit. Sumimangot na lang ako. Kaya ko lang

naman gustong magsagot sa slumbook kasi remembrance 'to, eh. May

possibility na i-display sa library, mini museum o sa bulletin sa school.

Maganda 'yun, di ba? Sungit na naman niya kaya tumalikod na lang ako at

tatayo na sana paalis pero inawat niya 'ko sa braso.

"Huy. Galit na? Lika na nga."

Kung kalian talaga nabwisit na 'ko tsaka lang siya papayag, 'no? Lakas

tama talaga nitong bwisit na 'to!

Pero dahil mahal ko siya at gusto kong i-broadcast sa susunod pang

generations ng school na couple kami, hindi na ako nag-inarte pa. Haha.

Naupo ulit ako sa tabi niya tapos nag-umpisa na kami. Taga sagot lang

siya habang ako ang taga-sulat.

Umpisa sa Layer One:

Couple's Names: Helen Arianna Santana ? Troy Jefferson Salamat

Oo, I really did put a heart in between our names.

Couple's Official Name: TroYan

Adik ni TJ! Nilagyan niya talaga ng JEJE! Argh.

Birthdates: October 2, 1995 and January 1, 1994

Hair color: Both black

Eye color: Both black

Righty or Lefty: Both righty

Endearments: Happy. Cutiepatootie and Sexypatootie. Baby.

Layer Two:

(Guy) Favorite food: Lips ng sexy ko.

Promise. Pinilit niya talaga akong isulat 'yun. Baliw baliw.

(Girl) Favorite food: Edi lips din ng cutiepats ko!

Syempre, papatalo ba 'ko? E pinilit niya 'ko, eh. Hahaha. Ginusto ko

naman. Ano buh.

Favorite song: Happy by NeverShoutNever and No One Else Comes Close by

Joe

Actually, pinagtalunan muna namin 'yan bago ko isulat. "Mas gusto ko

'yung No One Else! Lamig ng boses mo dun pampaantok!" Type na type ko

kaya talaga boses niya nung kinanta niya 'yun. Tapos ang sweet pa ng

atmosphere namin nun kasi nakahiga kami sa kama ko habang magkayakap.

Though maganda din 'yung Better Together na kinanta niya noon sa

infinitree namin.

Promise, mas nagustuhan ko talaga ang No One Else. Sarap kaya sa feeling

nun.

"Edi pareho mong ilagay!"

"Song lang nakalagay. Isa lang dapat!" Kulit niya nakakainis.

"De sulatan mo ng S!"

"Eh bakit ka nakasigaw?!"

"Sulatan mo ng S", bulong niya.

"JOKE BA 'TO?! KJ!!!"

"TAENA MAY LALAKI KA NA NAMAN! TJ AKO HINDI KJ!"

"EWAN KO SA'YO!"

Argh! Bipolar! Pakilig tapos biglang pang-asar! Five minutes kaming

huminto sa pagsagot kasi nabwisit talaga ako. Para kaming istatwa lang

habang nakaupo. Walang imikan pero magkatabi. Hindi na siya nakaakbay

sa'kin pero dikit na dikit pa rin kami. Kamusta naman sa drama?

Narinig ko na lang bigla na may tumutunog na kanta. Paglingon ko, si TJ

kumakanta.

[NP: Happy by NeverShoutNever]

Play--------------->

You make me happy whether you know or not

We should be happy, that's what I said from the start

I am so happy

Knowing you are the one that I want for the rest of my days

For the rest of my days

Through all of my days

Napapangiti ako.

Kinikilig ako.

Shet.

Ang cute niya! Ginagaya niya 'yung accent nung singer! Ang cute! GAAAAAH.

Ang cute niya. Grabe. Tapos kinanta niya talaga ng buo 'yung kanta.

Talaga 'to! Iinisin ako tapos pakikiligin din bigla! Kainis! :'>

I'm happy knowing that you are mine

The grass is greener on the other side

The more I think the more I wish

That we could lay here for hours and justa reminisce

UH OOH-OOH

Naalala ko 'yung infinitree namin pero natawa ako. Hahahaha.

'Yung.... Ooh-ooh! Hahaha! Ang cute nung pagka-ooh-ooh niya! Hahaha.

May pataas-taas balikat at papikit-pikit pa habang nakanguso sa ooh-ooh.

HAHAHA!

"Oh, gwapo ko 'no? Kilig ka naman dyan." Balik sungit na naman siya! Hari

ng ka-bipolar-an. Ugh. "Sulat mo na lang kasi pareho PO." Tapos biglang

mamumu-po eh ang lakas makakilig sa'kin ng ganun.

"Oo na nga po", kunwari pang patampo effect, e kinikilig na nga talaga

'ko. Deym.

Third layer na kami. Last layer. Pinakamatinding tanong. Pinakamahirap na

tanong.

What is love?:

and

Is love difficult?:

"Uy, cutiepats. Ano'ng lalagay natin? What is love daw?" Tanong ko sa

kanya.

Adik adik niya. Panay untog ng ulo sa ulo ko! Nakaakbay kasi ulit siya

sa'kin tapos nakasandal ang ulo niya sa right side ng ulo ko dahil nasa

right side ko siya.

Gaah. Ang PDA namin. Nakakainis. :'>

"Hmm..." Kunwari pang nag-iisip 'to! Pero nagulat talaga ako sa sinagot

niya. "Love is...... kitang mahal?"

Please.... Kinikilig ako. Sasabunutan ko 'tong baliw na 'to. Pakilig

masyado. Shet shet shet.

"Gumaganon! Haha. Sige na nga." Pero sulat agad habang kinikilig!

Tengene, ples. Kinikilig talaga ako. Hahaha.

"What is love?: Love is.... naming mahal ang isa't isa."

Sht. Hahaha. Okay. Move on, Yanna. Move on.

Bago namin sagutan 'yung last question, may naalala ako. Tumakbo ako

papasok sa room kaya iniwan ko siya.

Pagbalik ko ang sama ng tingin sa'kin ni TJ!

"Bakit mo 'ko iniwan?"

"Uyyy. Haha. May kinuha lang po", tapos naupo na ulit ako sa tabi niya.

Nilabas ko 'yung pictures namin na kinuha ko sa wallet ko. Polaroid

shots.

Madami 'yun, eh. Kaso 2 pages lang naman 'yung slumbook at talagang pang

sa amin lang. Kaya tatlo lang ang pwede.

Habang namimili ako, binuburara niya ang slumbook namin. HAHA. Gagu

talaga ng mokong na 'to.

Nakapili na ako. Isang matino, isang medyo matino at isang wacky ang

napili namin. Cute namin, grabe. Hehe.

Tapos nabasa ko 'yung mga sulat niya.

Ano ba 'yun?! Jusko po! May 'Heh betlog!' 'badodels -.-' 'Bading ka

naman' 'nyenye' at may isang burado pa!

Gulay! Ano'ng ginawa niya?!

Parang kinakausap niya 'yung slumbook namin, eh! Mygahd!

"ARGH! BAKIT MO BINURARA?"

"Design 'yan!"

Design daw! Argh! "ANO 'TONG BURADO NA 'TO?" Turo ko dun sa burado. Shet

ang burara na ng slumbook namin.

"Secreeeet", mapang-inis na sabi niya.

Kainis!

Sinimangutan ko na lang siya tapos ako naman ang nagsulat sa slumbook

habang 'yung pictures naman pinagdiskitahan niya. Kung ano ano na ata

sinusulat niya dun pero kahit ganun siya, isa lang ang naisipan kong

isulat sa ibaba ng note.

Sinulat ko doon ang 'I love you, Troy :)'.

Bigla namang inagaw niya sa'kin 'yung slumbook.

Tapos nung nabasa niya 'yung sinulat ko, para siyang kinilig na ewan.

Parang eng-eng, nakakainis! Kinikilig tuloy ako! :''>

Tapos nagsulat ulit siya habang ako naman inasikaso ko 'yung sinulatan

niyang pictures na napili namin. Haha. Loko talaga.

Sa picture namin na pareho kaming nakanguso, sa ibaba nun, nagsulat siya

ng; 'Pakiss :* Lol. Sa sexy ko hindi sayo'

Napakabaliw niya, grabe! >/<

Tapos sa matinong picture namin sa gitna, nagdrawing siya ng arrow na

nakatutok sa kanya na may nakalagay na; 'Shet pogi'.

NAPAKAYABANG PO.

Tapos ang pinaka natawa ako, eh 'yung sa last picture, isang mata niya

lang ang kita dahil natatakpan ng bangs niya. Kaya nagsulat siya ng;

'Kitang kita ka ng isang mata ko'.

MATAKOT KAYO SA GWAPO. HAHA. Adik.

Kaloka ang slumbook namin na ito.

Sweet sa kalokohan.

Nagdrawing pa nga siya ng malaking heart tapos sa loob no'n nilagay niya

ang 'Helen of Troy'. In response naman sa sinulat kong 'I love you, Troy

;)', nagsulat ulit siya. Parang 'yung mute reaction niya lang kanina; 'Uy

I love you daw'. Ganyang 'yung mababasa mo kung nakita mo ang reaction

niya kanina. Haha. Tapos ang pakilig, eh 'yung; 'Hi, Helen ;)'.

Eh ano ba ang Helen? Pagiging possessive, di ba?

Nagnakaw pa ng halik sa kasagsagan ng pagkilig ko! Kainis 'to.

Matapos naming kulitin 'yung slumbook, naalala kong may last question pa

pala.

Last question: Is love difficult?

"Huy. Mahirap daw ba ang love?" tanong ko sa kanya.

"Ikaw. Ano'ng sagot mo?" Balik tanong niya sa'kin.

"Hmm... Mas mahirap ang math?"

Binigyan niya ako ng ako-ba'y-niloloko-mo? look.

Luh. Ano'ng ginawa ko?

"Mahirap walang makain." Sagot niya.

Edi siya na. Tss. "Dami mong alam."

"Madami langgam."

"Naku, oo na! Blangkuhin na nga lang!"

End of Flashback*

Kaya blangko ang tanong na "IS LOVE DIFFICULT?"

Ngayon kung sasagutin ko siya, ilalagay ko ang sagot na "NO".

Why? 'Cause love isn't really difficult. People are.

Kagaya ng nangyari sa'min ni Troy. Mahal namin ang isa't isa. Okay na

lahat. Naikasal na kami. Pero tao ang may problema. Ako ang naging

problema.

Naalala ko tuloy noon sa steps ng THE room. Noong sinagot ko siya at

official nang kami.

Naalala ko..... binagabag ako ng "Helen is the reason for the fall of

Troy". At nangyari nga. Ngayon.... Sa version namin..... "Helen is the

reason for the death of Troy".

'Tangina, wag kang umiyak.'

Umalingawngaw sa isip ko 'yung boses ni Troy kapag nakikita niyang

umiiyak ako.

Paiyak pa lang ako kaya napigilan ko.

Tumingin ako sa lapida niya.

Those happy memories with us together... I miss you so much, TJ. I'll

always remember us. Our love. Our forever.... Helen of Troy. Now, I won't

cry. I promise, I won't. Thank you, Troy.

I love you, goodbye.

***

A/N:

Sa gilid po 'yung original Couple Slumbook ng TroYan ------------->

'Yan lang ho ang nakayanan ko kaya i-appreciate nyo na lang po. Hehe.

Open in new tab para mas kita. :) [BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed)

- 17. Why, Keslo? (p.1 of 13)

17. WHY, KESLO?

"For exactly how many days?" I asked Angelo who then has shoved his

suitcase in the boot.

Nasa labas kami ng bahay niya. Napasugod ako dahil sa biglaang desisyon

niya.

Hindi lang ako mapakali. Ilang araw kaya siyang mawawala? Parang hindi

ako sanay na hindi ko siya makikita ng kahit dalawang araw lang, eh.

Maybe a day or okay, two, but more than two? No.... siguradong hahanap-

hanapin ko siya. Paano? Eh, sa loob ng limang taong wala na si Troy, ni

hindi pa ako iniwan ni Angelo ng higit sa dalawang araw. Para na nga

kaming mag-asawa, di ba? May kwarto siya sa bahay ko at siya lagi ang

kasama ko.

Sa sobrang tagal ko na siyang kasama, hindi na ako sanay nang wala siya.

"A month."

Parang sobrang nanlumo ako sa sinabi niya. No. Nanlumo pala talaga ako.

Ang tagal naman. Bakit ang tagal?

Sumandal siya sa likod ng kotse niya at marahang bumuntong-hininga.

"Arianna, alam mong makakabuti sa atin ito. Sa'yo... Sa desisyon mo.

Ayoko namang pilitin ka sa bagay na hindi mo gusto."

There goes our marriage talk.

Heto na naman siya. Ginagawa na naman niya kung ano ang alam niyang tama.

Hinding hindi niya ako pinilit sa anumang hindi ko gusto. Kaya

ngayon..... didistansya siya.

Napabuntong-hininga na lang din ako. Tumabi ako sa kanya at sumandal sa

pulang kotse niya.

"So magpapamiss ka lang pala, gano'n?" medyo nilangakapan ko ng biro

iyon. Pero sa totoo lang, ang bigat sa pakiramdam na aalis siya.

Parang........ parang ayaw ko na wala siya sa tabi ko.

"You can include that", he chuckled a little. "But I want you to sort out

your feelings, Arianna. Ayokong pilit ang desisyon mo. Ayokong dahil lang

sinabi o pinressure ka nila. Ayoko nun. Kung magpapakasal tayo, gusto

ko........."

Hindi niya naituloy ang sinasabi niya pero agad na naintindihan ko 'yon.

Humarap siya sa akin at hinawakan niya ako sa magkabilang balikat,

pinaharap niya ako sa kanya. "Naiintindihan mo naman ako, di ba?"

Hindi ako makatingin sa mga mata niya. Nakayuko lang ako. Bakit parang

maiiyak ata ako? Nangingilid ang mga luha ko. Bakit ganito?

Pakiramdam ko ba..... iiwan niya ako.

Iiwan niya rin ako.

May mang-iiwan na naman sa akin.

Iiwanan na naman ako.

Bakit ganito? Ang bigat..... ang sakit.

"Hey", nag-aalalang hinawakan niya ang mukha ko at itinaas. Agad na

tumulo ang luha ko.

Damn. Bakit ganito?

"Hey, bakit ka umiiyak?" pinunasan niya ang mga luha ko. Para akong

batang mahiyain na inagawan ng lollipop na pinapatahan ng isang mabait na

estranghero.

"Hindi pa man, miss mo na agad ako? Lumalakas lalo fighting spirit ko

nyan, ah", nakuha pa niyang magbiro.

Hindi ako natawa. Aalis siya, ano'ng nakakatawa?

Wala akong masabi. Pinipigil ko lang ang mga luhang nagbababdya na namang

tumulo sa mga mata ko. At kusa na lang lumabas sa mga bibig ko ang mga

katagang;

"Babalik ka sa'kin, ha?"

Umalpas na naman ang mga traydor kong luha. Kasi kahit naman noong

nagbago ako, umiiyak pa rin naman ako basta sa kanya, eh. Kaya ngayon,

hindi ko mapigilan.

Doon na ako kinabig ni Angelo at niyakap ng mahigpit.

"Oo, babalik ako. Kaya please..... hintayin mo ako."

Hindi ko alam pero bigla na lang akong napahagulgol.

May dating nagsabi sa akin no'n, eh. Sabi niya rin hintayin ko siya pero,

hindi na siya bumalik. Hindi na babalik. Hindi na pwede.

Paano kung pati siya, hindi na bumalik? Paano kung katulad ni Troy......

Damn, bakit ang drama ko?

Pero hindi ko na talaga kakayanin kung pati si Angelo mawawala sa akin.

Ayoko. Selfish na kung selfish.

Iniharap niya ako sa kanya at sinalubong ko na ang mga titig niya.

Sisinghot singhot pa ako. "Bumalik ka. Bumalik ka, ha? Please? Walang

masamang mangyayari sa'yo. Walang aksidente. Bumalik ka. Babalik ka

dapat, ha? Please?"

Wala akong pakialam kahit tinatawanan niya pa ako. Kung alam niyo lang

ang feeling ng minsan nang naiwan at hindi na binalikan, maiintindihan

nyo rin ako.

Angelo stares at me with all seriousness in his eyes, telling me he'll

definitely fulfill his promise; "Babalik, ako. Pangako.... At sa pagbalik

ko't ako ang pinili mo....... Sorry, pero...... magiging makasarili na

ako."

**

"Keslo, magpakulo ka nga ng tubig", sabi ko kay Keslo habang nakadapa ako

sa long couch ko at hinihimas-himas ko ang ulo ng inaantok na baby ko.

"Bakit magpapakulo?"

"Eh, baka para kumulo", obvious ba? "Papaliguan ko si Queen, giginawin

siya kapag walang halong mainit."

"Duh, Ann! Uso hot shower?" Nilingon ko siya sa katapat na couch namin.

"Duh, Keslo, ako ba'y engot? Sira ang shower ko kaya nagpapainit ako

sa'yo", inirapan ko pa siya.

Sira kasi ang shower ko at hindi pa dumarating ang plumber na tinawagan

ko. Ayaw ko namang makigamit sa kwarto ni Angelo, mamaya maburara ko pa

'yun. Di ko nga pinapasok kwarto nun, baka mamiss ko lalo.

Two weeks na since umalis siya. Walang palya naman siya kung tumawag kaya

okay pa naman.

"Hay, nako. Pwede namang si Satan na lang, ako pa talaga!" reklamo ni

Keslo nung tumayo siya.

Nilingon ko naman ang sa katabi ni Keslo na single couch. Prenteng

prenteng nakahiga si L doon habang nakapikit. Nakalaylay ang mga binti

niya dahil syempre, hindi naman siya kasya sa single couch na 'yun. Sa

armrest naman siya nakaunan. Pa-cool lang.

"Tss. Bwisitang 'yan. Tambayan ba ang bahay ko?" inirapan ko pa si L

kahit hindi niya naman nakita dahil hindi nga siya nakatingin at

nakapikit pa. Nilingon ko ulit si Keslo. "Ikaw naman feeling bwistprend

ko, di ba? Kaya sige na, pakulo na."

"Naks, sakit magsalita! Tse!" at nagtuloy na si Keslo sa kusina ng bahay

ko.

Napangiti na lang ako. Ang cute niyang magtampu-tampuhan.

Pero 'yung dating bestfriend ko..... si Tin..... pareho kaming...

ikakasal na. Napabuntong-hininga na lang ako. Hindi ko na siya gaanong

nakakausap dahil busy siyang masyado sa business nila. Hindi pa rin ako

nakakabawi sa pagiging cold ko sa kanya noong mga nakaraang taon. Miss ko

na rin siya, eh. :( Ikakasal na siya kay Tricia, na dapat noon pa.

Si Keslo at L naman. Hindi ko alam kung bakit simula nung umalis si

Angelo, mas dumalas na silang pumupunta sa opisina ko o kaya naman dito

sa bahay ko. Kung hindi sabay, palaging may isa sa kanilang parang

nagbabantay sa akin.

Para silang bodyguards-slash-suitors ko.

Pok!

"Aaah!" napatingin ako sa lalaking naghagis ng throw pillow sa akin.

"Problema mo?" medyo asar na tanong ko sa kanya. Aba, papansin naman

siya. Muntik pang tamaan si baby Queen!

"I'm bored", ang tanging sagot niya.

Kukutusan ko na talaga 'tong L na 'to, eh! Kapag bored siya, kung anu-ano

na lang ang pumapasok sa utak niya. Minsan, biglang susulpot, mamimitik,

manunulak, o kung anu-ano pa. Katulad ngayon, namato naman ng unan!

Binato ko pabalik sa kanya ang unan. "Pakamatay ka na!" iningusan ko pa

siya.

Kaso...... biglang sumeryoso naman ang mukha niya.

Oo nga pala, muntik nang mamatay siya kung hindi dahil sa puso ni Troy.

Hala. Joke lang naman 'yun, eh.

"Huy. Joke lang 'yun", sabi ko sa kanya pero wala siyang reaksyon.

"ANN! DI PA NAKULO!" parang wangwang naman kung maka-eksena si Keslo.

"Alam ko. Kakasalang mo lang, di ba?" inirapan ko pa siya. Isip bata.

"Hoy, Satanas. Umuwi ka na nga sa inyo", baling ni Keslo kay L na

sinamahan pa ng tapik sa tuhod.

"Fuck off."

Hala. Nagalit na nga ata.

"Yabang! Safuckin kita dyan, eh!" Naku Keslo. Awat na.

Sumama na ang tingin ni L sa kanya. Si Keslo naman, ginaya ang tingin ni

L kaso halatang nang-iinis!

BAM!

Sapul na sapul sa mukha ni Keslo ang throw pillow na binato ni L! Hala!

"TAE, MASAKIT 'YUN! SAFUCKAN NA 'TOOOO!!! RAAAAAAH!"

Ayun. Nagsu-fuck-an na nga sila ng throw pillows.

Haaaay.

"Get off, bitch!" sabi ni L kay Keslo dahil nakapatong si Keslo sa kanya

kaya dehado siya.

Haha. Bitch daw! Bakla talaga si Keslo para kay L.

"HEH! BITCHIT KA! BITCHIT! BITCHIT! BITCHIT!" Keslo.

Pak! Pak! Pak!

"Shit! Not my face, you dope!"

Tek, ang protective talaga ni L sa mukha niya! Siya na gwapo! Mas gwapo

nga lang si Troy.

Natawa na lang ako sa kakulitan ni Keslo na dinamay pati ang seryosong si

L.

Oo nga pala. Hindi ko pa nasasabi sa kanila na nakapag-desisyon na ako sa

kasalang gusto ng pamilya ko. Sa kasal namin ni Angelo. Wala pang may

alam sa barkada. Busy kasi sila kaya hindi pa ulit kami nagkikita-kita.

Kaya nga naisipan kong ayain sila ngayong gabi sa bahay ko.

Nauna lang talaga si L at Keslo dahil gusto lang nila.

Ewan ko ba sa kanila. Mamayang gabi pa naman darating ang iba, pero sila,

ngayong hapon pa lang, nandito na.

"Umuwi ka na kasi, bakit ka ba nanditong betlog ka!" Pak!

Betlog..... Ano ba 'yan. Ang impluwensya ni Troy.... :(

Nai-imagine ko tuloy na si Troy ang kakulitan ngayon ni Keslo dahil sa

pagtawag niya ng betlog na 'yun.. :/

Hindi pa rin sila natitigil sa pagwre-wrestling nila.

Biglang tumagilid si L at tinulak si Keslo kaya nalaglag sa sahig si

Keslo.

"ARAY, ANG PWET KO!"

Haha. Tunog ng pagkakalaglag, eh!

Hinayaan ko na lang sila. Pumunta ako sa kusina kasama si Queen at

hinintay na kumulo ang pampaligo niya.

**

Nagdatingan na ang iba pang barkada bandang alas nueve na. Matapos nilang

maghappy-happy, inagaw ko ang atensyon nila.

"Nakapagdesisyon na ako.........." Lahat sila seyosong naghihintay lang

sa susunod kong sasabihin.

"..............Magpapakasal na ako kay Angelo."

Iisa lang naman ang reaksyon nila, eh. Gulat.

May dalawang namukod-tangi lang talaga.

Si L...... at Keslo.

L clenches his fists, while Keslo............... walked out.

**

Three days na since 'yung announcement ko sa bahay ko.

Masaya naman sila para sa akin.... Sa amin ni Angelo. Kaso si Keslo,

matapos ang gabing 'yun, hindi ko na ulit siya nakita. Ang weird nga, eh.

Si L na lang 'yung nagpupunta sa opisina o sa bahay. Si Keslo, wala

talaga. Pero siguro, busy lang 'yun.

"Oh, B?" sinagot ko ang tawag ni Brianna. Bakit kaya?

["A! Nakita mo ba si Bogs? Hindi namin siya mareach ng barkada"] may pag-

aalalang bungad agad ni B.

Bogs? Kung Bogs...... si Keslo?

Hindi nila macontact si Keslo? Bakit? Hindi ko naman kasi 'yun

tinatawagan kaya hindi ko alam na hindi ma-contact. Baka nga kasi busy

kaya hindi ko gustong abalahin pa. Hindi rin naman kasi nagpupunta si

Keslo sa akin.

"Hindi, B. Baka naman may malaking project at sobrang busy." Siguro may

natanggap na malaking project, di ba? Nakalimutan lang magpaalam.

["No. I called his company. Hindi nga rin daw nila ma-contact and three

days na ring hindi pumapasok si Kesley. I don't know what's gotten into

that idiot."]

Napakunot ang noo ko. Saang lupalop naman nagpunta si Keslo at walang

paalam kahit kanino? Three days? Since my announcement, right?

But why?

"Natawagan mo na si Tita Olivia?" tanong ko kay B. Tita Oivia is Keslo's

mother and our old short time Physics teacher.

["Oo. Nag-aalala na nga rin si Tita kaya ako napatawag sa'yo. Baka kasi

nagpaalam siya sa'yo."]

"Sa akin? Bakit naman sa akin?" Lalo akong nagtaka.

["Lagi namang sa'yo unang nagpapaalam si Bogs pag aalis siya, eh."]

"Huh? Sa akin?" Lalo akong nalito. Ano'ng sa akin nagpapaalam? Bakit wala

akong matandaan? ["Ugh, nevermind. Just call me na lang if may balita ka

na sa kanya, okay? Bye!"]

Doon natapos ang pag-uusap namin ni B.

Nalito tuloy ako. Sa akin laging unang nagpapaalam si Keslo? What?

Pero teka..... may problema kaya si Keslo? Bakit naman bigla-bigla na

lang siyang mawawala? At saan naman 'yun pumunta o nagtago? Nako, Keslo!

Nasaan kaya 'yung isip batang 'yun?

Wait... Si Hotdog! Angela!

I called Angela right away. Posible kayang magkasama sila? Baka nagtanan?

Duh. Tanan. Tss. At isa pa, alam ko, matagal na silang wala, eh? Or

again, kung naging sila nga ba. Hay, ewan!

Tatawagan ko na nga lang! Wala namang mawawala.

Pero tatawagan ko pa lang si Angela, tumatawag na siya.

In time!

"Hey, Angela!"

["Ate Arianna...."]

Biglang parang kinabahan ako sa tonong gamit ni Angela.

**

Dali-dali akong nagpunta sa bahay ni Keslo. Tumawag si Angela at tatlong

araw na daw na nagkukulong sa madilim na kwarto si Keslo. At tatlong araw

na ring lasing!

Damn. Ano ba'ng nangyayari kay Keslo?!

"Angela!" Naabutan ko si Angela na nakatayo sa labas ng bahay ni Keslo.

"Ate...." Wala akong makapang ekspresyon sa mga mata ni Angela. Ano ba'ng

nangyayari talaga?!

I'm remaining my cool but I'm beginning to freak out inside!

"Angela, nasaan si Keslo?" tanong ko sa kanya. Tinignan ko ang buong

bahay ni Keslo, wala man lang ni isang ilaw na bukas. Ano ba 'to?!

Tumingin si Angela sa bahay. Sa bintana ng kwarto ni Keslo, to be exact.

Senyales na nadoon nga si Keslo.

"Tatlong araw na siyang wala sa sarili niya. Ayaw niyang ipabukas ang

kahit isang ilaw dahil ayaw niyang magpakita kahit kanino. Para akalain

nyo na wala siya rito. Ako lang 'tong mapilit dahil alam ko. Hindi ko na

alam ang gagawin, ate. Ni ayaw niyang kumain..." nakita ko nang mangilid

ang mga luha ni Angela. "Sobrang tigas ng ulo niya."

Shit. Ayaw kumain? Nagkukulong? Lasing?! What the hell is going on?!

Naguguluhan na talaga ako. Why, Keslo? "A-ano ba'ng nangyari?"

Pilit na ngumiti si Angela at tumitig sa mga mata ko. "Puntahan mo siya,

ate. Tinawagan kita........ dahil ikaw ang kailangan niya." A-ako???

Wait.. What's really going on? Ano ba'ng pinagsasabi ni Angela?

"Please lang. Alam kong masasaktan siyang lalo kaya please, ate.

Please.... Tawagan mo ako kapag...... iniwan mo na siya."

***

A/N:

Di ko na binalikan kaya sorry kung may typos.

Malamang na may clue na kayo kung ano ang nangyayari kay Keslo, di ba?

Kaya kung Keslo lover ka, maghanda ka na sa next chapter. Promise. Maski

ako, hindi ko kinaya.

LOL. Pero totoo.

UYYYY! HAHAHA. Pansin nyo guys? Hinadali ko ang scenes, di ba? Nauubusan

na kasi ako. XD

Naka-focus na kasi ang utak ko para sa mga pasabog. Pero few chapters na

paikot-ikot muna tayo. Pagkatapos nun, be ready na ;)

Clues?

Follow nyo ako sa twitter nasa profile ko, madalas akong mag-iwan ng

clues doon. At chika chika na rin tayo there sa twitter =)

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 18. Revelations; Inside the

clown, there's a monster. (p.1 of 20)

18. REVELATIONS; INSIDE THE CLOWN, THERE'S A MONSTER.

5 YEARS AGO.....

Nakarinig ng katok mula sa pinto si Mrs. Olivia. Nang buksan niya ay

nakita niya ang isang binatang walang kasigla-sigla ang tikas at itsura.

Nakayuko lang ito at sa kaunting pagitan ay nalanghap niya ang amoy ng

alcohol na nanggagaling mula rito.

"Oh, TJ. Ikaw pala 'yan", nagulat ang ginang nang lubos na mamukhaan ang

isa sa kanyang mga estudyante.

"May itlog po ba dyan?" ni parang hindi bumuka ang bibig na tanong ni TJ.

"A-ano kamo?.... Ahh... si Third ba? Saglit lang at tatawagin ko."

Nalilito man, alam ng ginang kung sino ang hinahanap ni TJ dahil alam

naman nitong bukod sa magkaklase at magkapitbahay ay ito rin ang isa sa

mga kaibigan ng anak. Naalala niya ring kung anu-ano nga pala ang tawagan

ng mga magkakaibigan.

Tinawag niya na lang ang anak na kasalukuyang nasa kwarto.

**

Sa likod bahay ng pamilya Terrell....

"Tangna, Tres."

Hindi malaman ni Third kung tatawa ba siya o maaawa kay TJ. Paano ay

walang kasigla-sigla ang buong pagkatao nito sa nakikita niya.

Paano'ng hindi? Sa hirap ba naman ng mga pinagdaraanan nito at ni

Arianna?

Alam niya naman na mangyayari ito, eh. Alam nila ni Brianna. Alam nilang

magkakahiwalay nang pilit ang dalawa. Kaya nga hangga't hindi pa nahuhuli

ang lahat ay ginawa nila ang lahat ng kanilang makakaya para lang sa mga

ito. Pati pagpapakasal.....

Pero tinapos agad 'yon ni Arianna. Ilang araw matapos ikasal at mapabisa

ang kasal ng mga ito, tinapos agad ni Arianna 'yon. Saksi silang lahat na

magkakaibigan doon, eh. Saksi sila sa pagmamakaawa ni TJ dito. Saksi sila

sa paghihiwalay ng mga ito.

"Ano, suko na agad? Mahilig ako sa banat, alam mo 'yan! Banatan kita

dyan, eh! Literal!" seryoso pero may halong pagbibirong sabi niya kay TJ.

Pero wala pa ring epekto iyon kay TJ. Napabuntong-hininga na lang siya.

"Naguguluhan lang si Ann sa ngayon. Bigyan mo ng oras, kusang babalik

sa'yo 'yon." Doon niya nakita ang pag-ismid ni TJ. "Punyeta kailan pa?!

Kung kailan wala na 'ko?"

Nagulat siya. "'Wag mong sabihing..... sasama ka sa daddy mo?!" Bigla ay

kinabahan si Third. Hanggang dito na lang ba talaga ang mga kaibigan

niya? Para saan pa't........

Tumayo si TJ at diretsong tumingin sa mga mata niya. Doon niya nakita ang

tila patay na kaibigan na pisikal na buhay na lang. Shit, he cursed.

"Hoy. Habang wala ako, alagaan mo. Puta, walang talo-talo."

Iyon lang at nag-umpisa nang maglakad paalis si TJ.

Nagtagis ang mga bagang niya. Ano'ng ibig sabihin nito? Na sa kanya

ipinagkakatiwala si Arianna? Alam ba nito kung gaano kasakit at kahirap

sa kanya na gawin 'yon?

Naikuyom niya ang mga palad niya. Hindi niya namalayang huminto pa pala

si TJ.

"Masaya siya sa'yo kaya pasayahin mo siya habang wala ako. Tres......

alagaan mo."

**

"Oh, Bergs?" wala sa sariling sinagot ni Third ang tawag ni Brianna.

Kasalukuyang nakahiga siya sa kama niya at iniisip ang ang mga sinabi ni

TJ kanina sa kanya. Gabing gabi na pero hindi pa rin siya makatulog sa

sobrang pag-iisip. May kung ano kasi ang bumabagabag sa kanya.

["B-bogs......"] Brianna cracked.

Umiiyak si Brianna?

"Huy, bakit ka umiiyak?" doon na siya napabangon at naupo. Bakit umiiyak

si Brianna?

["Kesley...... naaksidente si TJ."] Doon pa lang ay kinilabutan na ang

buong katawan niya. Parang may bumundol sa buong pagkatao niya. Kay TJ?!

Kay TJ na kanina lang ay kausap niya?!

Sa pumipiyok na boses ay muling nagsalita si Brianna. At parang may kung

ano'ng bumundol sa kanya sa sunod na narinig niya: ["Kesley...... patay

na si TJ."]

***

PRESENT........

ARIANNA:

Umalis na si Angela at ako naman, pumasok na sa bahay ni Keslo.

Ang dilim. As in wala talagang kabukas-bukas na ilaw man lang. Kaya

nagbukas ako. Hindi ko naman kabisa ang bahay ni Keslo kaya baka mamaya

madapa o madulas ako.

Sarado ang kwarto niya pero hindi naka-lock. Pinihit ko 'yun at unti-

unting binuksan. Patay din ang ilaw sa kwarto ni Keslo at galing sa ilaw

sa labas, nakita kong wala naman sa kama si Keslo.

Hala. Ano ba 'to?

Doon ko nakita ang anino ng ulo na tumungga mula sa isang bote.

Promise. Akala ko aatakahin ako sa gulat, eh! Ulo ang una kong nakita,

sino'ng hindi matatakot dun? Tsk!

Nasa gilid siya ng kama, sa sahig nakaupo at nakasandal lang sa kama niya

habang umiinom ng alak.

"Hoy, Keslo. Ano ba'ng trip 'to? Feeling haunted house na 'tong bahay

mo?" agad na kinapa ko ang switch ng ilaw at pinindot iyon.

"PUTA, ANG LIWANAG!" sigaw agad ni Keslo kasabay ng pagyuko.

Ako? Napahumindig ako.

Paano'ng hindi? Ngayon ko lang siya narinig na nagmura. Ngayon ko lang

siya narinig na sumigaw na puno ng galit sa boses. Ngayon ko lang siya

nakitang nagkaganito. Bakit???

Kinakabahan man, unti-unti akong lumapit sa kanya. "A-ano ka ba? Malamang

ilaw kaya maliwanag!" I acted like a pro. Like I'm not nervous.

Pero hindi siya sumagot. Nakayuko lang siya. Shit, ang weird. Umupo ako

sa harap niya at tinignan siya, kaso yukong yuko lang siya kaya hindi ko

makita ang mukha niya.

"Keslo..." I slightly poked his left arm. But still, he remained still.

"Hoy. Keslo." This time, unti-unti na niyang itinataas ang ulo niya.

At nang lubos kong makita ang itsura niya, nahigit ko ang paghinga ko.

Si Keslo ba talaga ito? Bagsak ang mukha niya, pumayat talaga siya! 'Yung

mga mata niya, natutulog pa ba siya?! Bakit? Bakit nagkakaganito si

Keslo?

Shit. Ano bang problema niya?!

Pero nang lubusang maiangat niya ang ulo niya at nang nagtama ang mga

paningin namin, as if on cue, nag-iba ang itsura niya.

"ANNNN! UUUYYY! AAAAAH~NAMBONG!" pakantang sabi niya agad nang makita

ako. Parang scripted. Automatic ang pekeng ngiti niya.

Ngayon lang pumapasok sa utak ko.....

Ganito ba talaga siya kapag nakikita ako? Kanina, hindi niya ba alam na

ako ang pumasok at nagmura siya? Hindi niya ba narinig na nagbiro muna

ako at hindi niya ba namamalayang may tao na pala kaya nagmura na agad

siya?

Alam kong umaarte lang siya kapag ako ang kaharap niya. Nagbabata-bataan

para lang patawanin ako. Pero..... ganito ba siya kapag wala siya sa

harap ko?

Itinabi niya sa gilid ang bote ng alak na hawak niya at pinunasan niya

ang bibig niya gamit ang likod ng palad niya. Sinuklay niya rin ng mga

daliri niya ang buhok niya at inayos iyon tsaka siya muling bumaling sa

akin.

"Annambong! He-he!"

Nagtagis ang mga bagang ko. Hindi dahil galit ako sa nakikita ko kundi

dahil naiiyak ako.

Kapag kaharap ko siya, nagpipilit lang pala talaga siyang ngumiti?

"Uyyyy, Ann! Eto, ha. Teka. Uhh.... Ubas ka ba?" ngingiti-ngiti pa niyang

sabi kahit ang lamlam na ng mga mata niya. Parang isang iglap lang

babagsak na siya. Ano ba 'to? Bakit siya ganito?

"Stop, Kesley", I used my warning tone.

"Kasi mahirap balatan ang kamatis", parang walang narinig na dugtong niya

tsaka siya tumawa ng halatang halata namang pilit na tawa.

Please, bakit siya nagkakaganito? Naguguluhan na ako. Sa sinabi ni Angela

kanina at sa kinikilos ni Keslo ngayon. Bakit?!

Pwede namang 'wag niya na lang akong pasayahin, di ba? Lagi ko naman

siyang tinataboy noon, di ba? Bakit hindi na lang siya magsawa at hayaan

ako? Bakit? Bakit nagkakaganito siya ngayon? Dahil ba hindi ko

nasusuklian ang atensyong itinutuon niya sa akin?

"ANN! Saging ka ba?"

"Tama na, Kesley!" hindi ko na napigilang sigaw. Hindi ako sanay na

nakikita siyang ganito. Bakit ba kasi? Shit!

"Hindi ka saging, 'no! Ang saging may puso! Ikaw, wala!"

Lalong nagtagis ang mga bagang ko kasabay ng pagkunot ng mga noo ko. What

the hell?!

"TANGINA SA'KIN KA KASI PINAGKATIWALA NI TJ, EH!"

W---W-what?

"Sa'kin ka niya pinagkatiwala, Ann! Sa akin! SA AKIN HINDI KAY TIM

ANGELO!"

Hindi ko alam pero unti-unti nang nangingilid ang mga luha ko.

"Alam mo bang noong nasa isang subdivision pa tayo, pinuntahan ako ni TJ

sa amin bago siya..... bago siya....." Hindi man niya maituloy, parang

naintindihan ko na agad. Nagpunta si Troy sa kanya bago umalis at

naaksidente si Troy?

"Ann, pinuntahan niya ako sa amin, eh. Kasi aalis siya. Alam niyang aalis

na siya. Pinuntahan niya ako para sabihing alagaan kita. Alam mo ba kung

gaano kasakit sa'kin noong sinabi niya sa'kin na alagaan kita? Masakit,

Ann, eh! Masakit!"

A-ano ba 'to? Ano bang pinagsasabi niya? Hindi ako makapagsalita.

Naguguluhan ako. Sobrang naguguluhan ako.

"Naisip ko... bakit ko siya susundin, eh gago siya? Bakit ko siya

susundin, eh iiwan ka niya? Walang talo-talo? Alam mo bang sinabi niya

sa'kin na alagaan kita pero walang talo-talo?! Alam mo ba kung gaano ko

gustong bugubugin si TJ noon? Pero Ann nagpigil ako dahil alam ng buong

mundo na masasaktan ka kapag sinaktan ko siya!" Oo na. Oo na! Tama na,

Keslo. Tama na.

"Kaya para makaganti ako sa gago. Balak kong hindi sundin ang bilin niya.

Alagaan?! LETCHE!"

Naiiyak na talaga ako. Ngayon ko lang siya nakitang ganito. Nasasaktan

ako. Nasasaktan ako.

Keslo.....

"Wala akong planong lapitan ka man lang kapag iniwan ka niya. Ipinangako

ko sa sarili ko 'yon, eh. Ipinangako kong hindi hindi ako lalapit once na

iwan ka niya. Bakit? Dahil alam kong lalo lang akong mapapalapit sa'yo at

baka hindi ko na matakasan ang nararamdaman ko. Wala akong balak na

lapitan ka pa, Ann, eh. Wala............ PERO PUTANGINA NG GAGO NAMATAY

SIYA! NAMATAY SI TJ, EH! NAMATAY SIYA!"

Ngayon, nagtuloy-tuloy na ang agos ng mga luha ko. Hindi lubos na pumasok

sa isip ko ang ibang sinabi niya pero parang kutsilyong tumarak sa puso

ko ang huling mga salita niya.

Tama na. Ang sakit pa rin, eh. Ang sakit.

Napapikit na lang ako.

Sige, hahayaan kitang ilabas ang lahat ng hinanakit mo sa akin, Keslo.

Kahit nasasaktan ako, hahayaan kita. "Para akong minumulto ni Tj araw-

araw. Sinusundan ako ng boses niya na nagsasabing alagaan kita. Alagaan

kita. Alagaan kita. Iyon ang huling salita niya sa akin, Ann. 'Alagaan

kita'. PERO PAANO KITA AALAGAAN KUNG NI ANINO KO AYAW MONG MAKITA?!!!!"

Nakikinig lang ako sa mga salita niya habang nagpipigil ng mga luha ko.

"Paano kita aalagaan kung mas pinili mo ang estrangherong si Tim Angelo

kesa sa akin-sa amin na mga kaibigan mo?!"

"Ang hirap sa akin, eh. Ang hirap..... Sa akin ka niya ipinagkatiwala

pero ni hindi ko man lang magawang lapitan ka."

Hindi ako malapitan? Nagsawa sila pero si Angelo lang ang hindi. Si

Angelo lang ang nagtiis. "Keslo.... Si Angelo lang ang hindi nang-iwan,

eh. Si Angelo lang ang hindi nagsawa kahit tinataboy ko rin siya. Siya

lang ang laging nando-"

"SIYA LANG ANG NAKIKITA MONG LAGING NANDOON KAHIT PAREHO KAMING

NAKABANTAY SA'YO!!!"

"A-ano?" P-pareho sila?

"Ann, daig pa ako ng hangin noon. Ang hangin hindi mo nga nakikita,

nararamdaman mo naman. Pero Ann, ako? Hindi mo na nga ako nakikita, hindi

mo pa ako nararamdaman!"

'Yung sinabi ni B.... Sa akin daw laging nagpapaalam si Keslo? At nang

mga panahong miserable ako, lagi lang nakabantay sa akin si Keslo? H-

hindi ko..... Wala akong matandaan.

"Andyan lang ako, Ann, eh. Lagi lang akong nakabantay sa'yo. Halos

magpabaya na nga ako sa pag-aaral ko noon, eh. Pero si Tim lang talaga

ang nakikita mo. Parang lahat kaming mga kaibigan mo, natagpuan mo sa

nag-iisang estrangherong 'yon."

P-pero.... May dahilan kasi ako.

"Bakit, Ann? Bakit....?"

'Bakit? Bakit ayaw kong makita ang kahit sino sa inyo noon? Bakit? Simple

lang, eh. Dahil may ala-alang naiwan si TJ sa bawat isa sa inyo. Na kada

makita ko kayo, naalala ko ang mga panahong magkakasama tayo. Lalo ka na,

Keslo. Lalo ka na. Lalong lalo ka na. Tapos itatanong mo kung bakit?'

Gustong isatinig iyon pero luha lang ang naging tugon ko kay Keslo. Hindi

ko magawang magsalita.

Si Angelo lang kasi ang walang ala-ala kay TJ, eh. Si Angelo lang. Ni

hindi pa kasi sila nagkita, eh. Kaya mas gusto ko siyang kasama noon.

Dahil kahit ilang daang beses ko siyang makita, walang TJ na nagpapaalala

sa akin sa kanya.

"Magpapakasal ka. Magpapakasal ka......"

Kasal?

Oo. Siguro nga tama na magpakasal na ako kay Angelo. Marami na akong

nasasaktan.

"Bakit, Ann? Hindi ba pwedeng 'wag na lang? Hindi ba pwedeng sa iba na

lang? Hindi ba pwedeng..... sa akin na lang?"

"A-ano?" Napakunot ang noo ko. Sa kanya? A-anong ibig niyang sabihin?

"Mahal kita, eh."

Biglang nanlaki ang mga mata ko. A-anong.....

"Mahal kita, Ann... Shit, MAHAL KITA, EH!"

Hindi ko alam kung ano'ng mararamdaman ko sa mga oras na ito. Basta alam

ko, nagugulat lang ako sa mga nangyayari ngayon.

"Mahal kita, eh. Noon pa man mahal na kita."

"Keslo.... A-ano bang... Ano bang pinagsasabi mo?!"

"Mahal kita, Ann! MAHAL KITA PERO DAHIL MAHAL NYO NI TJ ANG ISA'T ISA,

KINIMKIM KO 'YON!!!"

Hindi ako makaapuhap ng salita. S-si Keslo? M-mahal..... mahal niya ako?

Noong kami pa ni Troy.... Mahal niya na ako????

"Si Margarette.... Si Brianna.... Si Kim Angela...." May tumutulong mga

luha sa mga mata niya nang tignan niya ako. "Oo. Oo, Ann. Oo...........

PUTANGINA KO NA PERO GINAMIT KO LANG SILA!!"

A-a.... "Ano?" Tama ba ang narinig ko? A-anong........ Umiiyak na

nagpatuloy siya. "Si Margarette. Wala akong katiting na gusto man lang sa

kanya pero pinilit ko dahil akala ko magiging hadlang siya sa inyo ni TJ.

Kasi akala ko magiging bitch siya at aagawin niya si TJ sa'yo. Kasi akala

ko masasaktan ka ng dahil sa kanya. Kasi gusto ko masaya ka, eh. Kay TJ

masaya ka kaya gusto ko kay TJ ka na lang. Masaya ka, eh. Masaya ka."

So.... Ginamit niya lang si Margarette? Dahil akala niya magiging hadlang

si Margarette sa amin ni TJ? Nagawa niya 'yon? Keslo????

"Si Brianna? Oo, gago na ako! MAGKAMUKHA KAYO, EH! Gago na ako dahil

pinilit kong ibaling sa kanya ang atensyon ko dahil kamukha mo siya! Kasi

akala ko dahil magkamukha kayo.... Akala ko kaya ko rin siyang mahalin,

eh. Akala ko matutuon sa kanya at mawawala sa'yo ang pagmamahal ko. Pero

sino'ng ginago ko?! Ginamit ko lang si Brianna, Ann! GINAMIT KO LANG SI

BRIANNA DAHIL NAKIKITA KITA SA KANYA!"

S-si Brianna.... Ang kambal ko....

"Fuck! Fuck! Fuckshit!" he cursed.

At.... "S-si Angela..... G-ginagamit mo lang din..... si Angela?"

Umismid pa siya nang tumingin siyang muli sa akin.

"Obvious ba? Obvious ba, Ann?"

Napabuga ako ng hangin dahil sobrang hindi ako makapaniwala. Pinahid ko

ang mga luhang pumupuno sa mukha ko. Si Keslo..... Si Keslo na akala

ko.... akala ko hindi kayang gawin ang mga ganoong bagay..... Pero dahil

sa akin..... nanggamit siya ng ibang tao.

Kababata ni TJ..... kambal ko...... ngayon naman..... kapatid ni Angelo.

Si Margarette.... Feeling ko sineryoso niya ang long distance

relationship nila noon, eh. Si Brianna.... Alam ko, iniyakan pa siya ni

Brianna noong maghiwalay sila, eh. At ngayon, si Angela..... siya ngayon

ang nagagamit at....... nagpapagamit?!

Oo. Di ba? Alam ni Angela na may gusto sa akin si Keslo kaya ako ang

tinawag niya. Alam niya na ba noon pa man at nagpapagamit na lang talaga

siya?

Fuck. Fuck. Ano'ng ginawa ko? Ano'ng ginawa ko kay Keslo?!

"Ann, ibinilin ka sa akin ni TJ dahil ako raw ang nagpapasaya sa'yo, eh.

Ako raw. Sa akin ka ibinilin, eh. Pero bakit kay Tim ka bumaling? Akala

ko mabibigyan ako ng katiting na pag-asa dahil binigyan ka ni Tim ng

space ngayon, eh. Akala ko sa akin na.... pero..... pero si Krystan....."

Si L?

"Lagi na lang akong nasasapawan ng mga kailan mo lang nakilala. Ann, kung

ako ba sila, mapapansin mo ba ako? Kung ako ba sila, magugustuhan mo rin

ako? Ann..... ano ba kasing meron sila na wala ako?!"

Shit. Alam niyang may gusto ako kay L? "Ann, hindi ba pwedeng 'wag ka na

lang magpakasal kay Tim? O kaya.... Hindi ba pwedeng sa iba na lang?

Hindi ba pwedeng..... sa akin na lang?"

"K-keslo....." Now, what? Sobrang manhid ko ba talaga?

"Ann, please? Papasayahin naman kita, eh. Papatawanin kita katulad noon.

Aalagaan kita. Tutal sa akin ka inihabilin ni TJ, eh. Sa akin ka na lang,

please? Ako na lang. Ako na lang....."

Nagtagis ang mga bagang ko.

Dahil lang sa kanya ako inihabilin, hindi ibig sabihin na siya na rin ang

kailangan kong mahalin.

Oo, naaawa ako sa kanya. Pero bakit naiinis din ako?

Ito na ba ang sinabi ni Angela kanina? Na alam niyang hindi ko pipiliin

si Keslo?

Oo. Tama nga siya.

Tama na siguro. Kapag nagtagal pa ako sa harap niya, lalo ko lang siyang

masasaktan. Lalo lang. Kaya tumayo na ako. Pero bigla namang hinawakan

niya ang kamay ko.

I pressed my lips together, fighting back my tears.

"Ann, please? Sa akin na lang. Sa akin na lang kasi......"

Pero kahit ano'ng gawin ko, tulo pa rin ng tulo ang mga luha ko.

"Keslo, tama na." Iyon lang ang lumabas sa bibig ko. Umiiyak kasi ako.

Ayaw ko nang magsalita. Pero ang higpit ng hawak niya sa akin, eh.

please.... Ann."

Kahit may inis akong nararamdaman, mas nangingibabaw ang awa at sakit.

Ngayon ko lang nakitang nagkakaganito si Keslo. Ngayon ko lang nakitang

umiiyak siya.... nagmamakaawa. Ang sakit. Pero alam kong mas nasasaktan

siya.

Ang masayahing si Keslo sa harap ko..... miserable pala kapag wala ako.

God.... Ano ba 'to?

"Keslo, tama na", tinatagan ko ang boses ko.

"Ann, please? Papasayahin naman kita, eh." Pero patuloy lang siya sa

pagmamakaawa niya.

Si TJ at ang pagmamakaawa niya noon..... Shit, magkaibigan nga kayo!

Bakit nyo ba ako pinapahirapan ng ganito?! Shit. Shit. Shit!

"Ann, kayang kaya kitang pasayahin, eh. Marami akong alam na paraan para

sumaya ka. Papasayahin kita. Kaya bigyan mo ako ng chance. Please? Kayang

kaya-"

"KESLO, TAMA NA!"

"KAYANG KAYA KITANG PASAYAHIN SA PARAANG ALAM KO, ANN! PERO HINDI KITA

KAYANG SAKTAN KAHIT ALAM KO KUNG PAANO!"

Napahinto ako.

It's like his words have hidden meaning. But then I remembered he's not

sane at the moment.

I closed my eyes and heaved a sigh.

Kung ano-ano na lang ang pinagsasabi niya dahil lasing at nagmamakaawa na

siya.

Kapag nanatili pa ako rito.... Lalo lang siyang masasaktan.

Pinilit ko na lang na kunin ang kamay ko mula sa kanya.

"ANN!"

Shit! Humagulgol na siya!

Niyakap ko siya. God, why is this happening?! "Keslo, tama na. Mahal

kita. Mahal kita, pero hanggang kaibigan lang 'yon."

"Tangina! Bakit sinabi mo pa?! Hindi mo ba alam na iyan ang pinakamasakit

na marining sa mga katulad ko? Mahal bilang kaibigan?! Sana sinabi mo na

lang na hindi mo ako mahal! Bullshit!"

Lalong humigpit ang yakap ko sa kanya.

Tama na, Keslo. Tama na.....

Nasasaktan akong nakikita siyang ganito. Nasasaktan ako.

Wala siyang ibang hangad kundi ang kasiyahan ko pero binalewala ko lang

siya. Ang sama ko. Ang sama sama ko.

I turned him into a monster. A monster to some but always a clown infront

of me. Shit. Forgive me, Keslo...... Ilang sandali pang yakap-yakap ko

lang siya. Niyakap ko lang siya hanggang sa huminahon siya.

Nagulat na lang ako nang biglang marahang itinulak niya ako. "Ya,

Annambong! Chansing ka, ha!"

I looked at him, confused.

Pinahid niya ang mga luha sa mga mata niya at nakangiti nang tumingin sa

akin.

"Ann, ang pangit mo! Punasan mo nga 'yang luha mo! Kadiri!"

Shit.

He's back to his act.

Hindi ko na kaya. Isang iglap nag-iiba siya. nagpipilit siyang tumawa.

Hindi ko na kayang makita siyang ganito. Tumayo ako at nagtuloy nang

lumabas. Pero nasa may pinto pa lang ako ng kwarto niya nang pigilan ako

ng salita niya.

"Pwede bang kapag nagkita ulit tayo..... umakto kang parang hangin lang

ako?"

Hangin.....

"Hindi mo nakikita... kahit alam mong nasa paligid mo lang ako."

In short.... Iwasan kita.

Mariing ipinikit ko ang mga mata ko kasabay ng tuloy-tuloy na pag-agos ng

mga luha ko.

I'm sorry, Keslo..... I'm sorry......

Sa nanginginig kong kamay, tinawagan ko si Angela.

"Angela...." Pero dahil sa iyak ako ng iyak, ni hindi ako makahanap ng

salitang sasabihin ko.

Pero alam kong naintindihan na ni Angela ang pagtawag ko. ["I know, ate.

Papunta na ako."]

Thank you, Angela.

Nagtuloy-tuloy akong umalis ng bahay ni Keslo at nag-drive pauwi. Pero

dahil sa parang hindi ako makahinga, inihinto ko sa isang tabi ang kotse

ko at lumabas. Doon ako umiyak.

Ang sakit. May nasasaktan pala ako ng sobra, ang manhid manhid ko pa.

Bakit hindi ko alam? Bakit hindi ko nalaman na may gusto pala sa akin si

Keslo? No.... Mahal niya ako. Mahal niya ako pero binabalewala ko lang

siya!

Sorry, Keslo.... Sorry..... I'm sorry.....

Kinakalma ko lang ang sarili ko. Pero pagbaling ng tingin ko sa kabilang

intersection, lalong napaiyak ako nang makita ko siya.......

Si Troy.

Please, tell me you're real. Please.....

Kusa na lang akong dinadala ng mga paa ko papunta sa kinaroroonan niya.

Curse the passing vehicles! Baka mawala si Troy sa paningin ko!

Kaya nagmadali akong maglakad.

Pero isang mahaba at papalapit na busina ang nagpahinto sa akin sa

kinatatayuan ko.

Nasisilaw ako sa ilaw.

Pero ibinalik ko kay Troy ang paningin ko. Nag-aalala at takot ang itsura

niya. Hanggang sa tumakbo siya papunta sa kinaroroonan ko.

Ang pagtakbo niya at ang papalapit na sasakyan patungo sa akin...........

*EEEEEEEENGK!*

"Ano ba?! Magpapakamatay ka ba?!"

Hindi ko pinansin ang sigaw ng galit na lalaki na malamang ay nagmamay-

ari ng sasakyan. Ang tanging napagtuunan lang ng pansin ko, ay ang boses

ng taong nakayakap sa akin ngayon: "Shit."

That voice....

Nang tingalain ko siya.... nahigit ko ang paghinga ko.

Tama ba kung sino ang nakikita ko?

***

A/N:

Hindi kayo naiyak? Huhu. Naiyak ako nung tinype ko 'to, sorry naman. Ako

na. Ako na :(( Ramdam ko kasi si Keslo syempre ako me gawa sa kanya. Huhu

:'( HAHA.

Ewan ko. Dapat talaga pang kay Keslo lang 'tong chapter na 'to pero alam

nyo naman ako laging may pambitin sa huli. Hehehe. ;)

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 19. Mutual feelings, yet another

twist. (p.1 of 20)

19. MUTUAL FEELINGS, YET ANOTHER TWIST.

"Troy...."

Tama ba ang nakikita ko? Siya... Si Troy. Si Troy....

"Get back tou your senses!"

And in a blink... "L....?"

"Shit. Are you out of your mind?!"

Pero imbis na magulat ako dahil siya ang nasa harapan ko, bigla na namang

tumulo ang mga luha ko.

Napagkamalan ko na namang si Troy si L. Pero..... Si Troy 'yun, eh. Si

Troy 'yun. Si L..... si Troy siya. Kitang kita kong tumakbo siya

papalapit sa'kin. Kitang kita ko. Bakit ganito? Bumabalik na naman ang

kahibangan ko.

Hindi ko namamalayang buhat buhat na pala ako ni L. Hanggang sa ipasok

niya ako sa loob ng kotse ko. Hindi sa driver's seat kundi sa passenger.

Nanginginig lang ako. Humihikbi at ewan ko ba, takot na takot ako.

Hinintay kong tumama sa akin ang kotse pero natakot ako nang sobrang

lapit na nito. Natakot ako. Takot na takot.

Troy, ganito rin ba ang naramdaman mo noong gabing 'yon?

"Shit", L's curse made me flinch. "Sorry...." He threw me an apologetic

look. "But look at you. You're trembling!" agad na hinubad niya ang suot

niyang jacket at ibinalabal iyon sa katawan ko.

"Stupid. I was near my death and you expect me to stay cool?" gusto kong

isatinig iyon pero nanginginig talaga ako. Hindi ko maibuka ang bibig ko

para makapagsalita. Napapikit na lang ako.

Natatakot pa rin ako. Para akong nakakita ng multo habang malapit na ang

kamatayan ko pero isinalba ako ng inakala kong multo.

"I'll drive you home", sabi ni L. Siya na nga ang nag-drive. Narinig ko

na lang na may tinawagan siya para ipakuha ang kotse niya.

Gusto ko siyang tanungin kung paano niya ako nakita. Kung paano'ng

nagkataon na naman na nadito siya. Kung sinusundan niya ba ako o talagang

nagkataon lang. Pero wala. Walang ni isang salita ang lumabas sa bibig

ko. Natabunan ako ng takot at kaba.

Nagkataon nga lang ba o sinusundan niya talaga ako?

Hanggang sa makarating kami sa bahay ko at inihinto niya na ang sasakyan,

tahimik na yakap yakap ko lang ang tuhod ko. Walang nagawa si L kundi ang

buhatin ako papasok ng bahay ko.

Ayoko nito. Ayoko na mahina ako. Ayoko na wala akong magawa. Pero bakit

parang gusto kong alagaan niya ako? Samahan niya ako sa mga oras na ito?

Fuck, Arianna! Hindi siya si Troy! Hindi siya si Troy kaya tigilan mo na

'yang kahibangan mo! sermon ko sa sarili ko. Ayoko nito. Tama na. Gusto

ko nang magmove-on. Pero paano? Kung nasa kanya ang puso ni Troy.....

Ito ba ang dahilan kaya pansamantalang lumayo si Angelo? Gusto niya

bang..... mamili ako sa kanila ni L?

Damn! Bakit ba kasi nagkaletse-letse ang buhay ko?! Isa lang naman akong

simpleng mag-aaral noon, e! Pero bakit ganito na ngayon? Bakit.....

Bigla kong hinablot si L sa dulo ng damit niya nang pagkaraan niya akong

ihiga sa kama ko ay akmang aalis na siya. "Please?.... Stay...... please?

H'wag mo 'kong iwan", hindi nakatingin sa kanyang sabi ko.

Nahihibang na nga talaga ako. Feeling ko kasi, siya si Troy. At gusto ko,

samahan niya ako ngayon.

I heard him sigh. Naupo siya sa gilid ng kama at sumandal siya sa

headrest. Nagulat na lang ako nang hawakan niya ang kamay kong nakahawak

sa laylayan ng damit niya. Nanginginig pa rin pala ako at nalalamukos ko

na ang damit niya.

"Calm down, S. You need to calm down." I don't know but I think there's

something in his voice that made me calm down. Suddenly, I felt safe.

Unti-unti akong humihinahon habang nakahawak pa rin ako sa damit niya, at

siya naman sa kamay ko.

Pagod na ata ako. Nanghihina na ang katawan ko. Hanggang sa unti-unting

natitigil na ako sa pag-iyak ko... Babagsak na rin ata ang mga mata ko.

Hindi ko na kaya. Inaantok na ako.

So much for this day....

Nakatulog na ba ako? O akala ko lang? Basta bigla ko na lang nahigpit ang

hawak ko sa damit ni L nang maramdaman kong gumalaw siya.

"H'wag mo akong iwan, please? H'wag....." H'wag Troy... Please, 'wag...

Hindi ko alam kung ano na ang kinakatakutan ko ngayon. Kung ang mga

nangyari kanina, o ang isiping pagmulat ng mga mata ko, wala na siya sa

tabi ko.

Naramdaman ko na lang na nakaakbay na siya sa akin at hinahaplos niya na

ang balikat ko, habang ang kamay niya ay bumalik sa pagkakahawak sa kamay

ko.

Si Troy siya. Panaginip man ito o ano... Alam ko, si Troy ang katabi ko

ngayon...

Lalo akong nagsumiksik sa kanya. And in my half awake sense, I know...

naramdaman ko... niyakap ako ni Troy... "I won't."

**

"L?!!!?!" napabalikwas ako ng bangon.

What the hell? Bakit ako nakayakap kay L?! Hindi lang 'yon! Nakayakap din

siya sa akin at nakahawak pa ang kamay niya sa kamay ko!

"Ugnghhh...." He moaned.

"Y-you...."

PAK!

I kicked him and then.... BAM! Nahulog siya sa sahig.

"F*ck! Oww", napahawak si L sa balakang niya.

Hah! Dapat lang na masaktan siya! Bakit niya ako yakap yakap?! Manyak

talaga siya! Malibog, kainis!

His glare was instant when he turned to me. "What the fuck did I do?!"

bulyaw niya.

"Ano sa tingin mo? Nakayakap ka lang naman kaya sa akin! LIBOG!" ganting

bulyaw ko sa kanya. May gana pang magalit, e, siya na nga itong

nagsamantala sa pagtulog ko!

"Are you serious?" kunot-noong tanong niya.

"Duh?" obvious ba?

"Hah. You sure is crazy", iiling-iling na sabi niya tsaka siya tumayo.

"It was you who helplessly cried for me not to leave you, you stupid

slut", he murmured.

"Hoy! Ano'ng pinagsasabi mo dyan?! Kailan ako umiyak-"

And then like a flash of light, everything that happened last night

flashed back.

Natutop ko ang bibig ko nang maalala ko na nakita ko na naman si Troy

bago ako muntik na masagasaan. And then there was L...

Shit. What the hell is wrong with me? Tama na. Move on na nga, e!

Napagkamalan mo na naman siya, Arianna. L is not Troy. Cut the nonsense!

sermon ko sa sarili ko. Ipinilig ko ang ulo ko sa isipin na namang iyon.

Tama na. Nahibang lang ako kagabi dahil sa mga nagya-Shit...

Keslo...

Nagui-guilty na ako. Shit. Paano'ng hindi si Keslo ang unang pumasok sa

isip ko? Nasaktan ko si Keslo! F*ck. Ganito na ba talaga ako kamanhid?

Keslo.... Oh my god. Keslo... I'm sorry.

Inayos na ni L ang sarili niya at nakapoker face na tinignan ako. "Oy, S.

I have to go. Cry a river and you're dead", banta niya pa. Paano niya

nalamang iiyak na naman ako mamaya? Kaloka, siya na mind reader! "It's

not your fault if you're a one hell of a numb so forget what happened

last night. And hey, thank you for the wonderful kick. Very much

appreciated after you glued me at your side", he rolled his eyes and then

he smirked.

"Tsh", napabusangot na lang ako. Paano ko kaya makakalimutan 'yung

nangyari sa amin ni Keslo kagabi? Unexpected sa akin 'yun, e. Ni hindi ko

naisip na may sikretong pagtingin si Keslo sa akin at bigla-bigla na lang

siyang sasabog ng ganoon. Paano'ng makakalimutan ko na lang basta basta

'yun?

"I said I'm going", pukaw niyang muli sa atensyon ko.

Napakunot-noo ako sa kanya. "Oh? Hahatid pa kita? Laki-laki mo na."

Tapos nag-lift sa isang side ang lips niya with matching glare pa.

Hanggang paglabas niya ng kwarto ko, pinigilan ko ang mapangiti.

"Byeee, Elllllll!" pinagkalambingan ko pa ang pahabol kong goodbye nang

mawala na siya sa paningin ko. Doon na ako nangiti. Gusto niya pa ihatid

ko siya sa labas. Lokong 'yun talaga-

DAMN. DAMN. DAMN! Ano'ng karapatan kong ngumiti? The eff?! Nakalimutan ko

na bang may isang tao na naman akong nasaktan kagabi?!

What the hell am I doing? I feel guilty, yes. Pero bakit nagagawa ko pa

ring ngumiti? God, sobrang sama ko ba talagang tao?

Hindi ko nga ba kasalanan na manhid ako? O kasalanan ko na hindi ko

inintindi ang nararamdaman ng ibang tao?

I sighed. I think I need to hear Angelo's voice.

**

Dalawang linggo na naman ang lumipas. Gaya ng payo ni Angelo, L, at ng

buong barkada, hindi ko dinibdib ng sobra ang confession ni Keslo sa

akin.

Naintindihan nila ako. At kinonsola nila si Keslo para sa akin, at

syempre, para pagaanin man lang ang loob ni Keslo. Hindi ako gaanong nag-

alala dahil hindi ako pinag-alala ni Keslo. Nakibalita kasi ako sa

barkada, syempre. At sabi nila, Keslo's doing fine. After daw ng gabing

iyon. He is trying to live normal. Trying his best to move on and be

happy with the help of friends and works.

Keslo never falied to amuse me.

Hindi siya nagbago. Hindi katulad ko.... maraming nagbago.

Siguro bored na bored na ako sa mga nakalipas na araw na iyon kung hindi

dahil sa.... L and the Gang.

Sa nakalipas na mga araw ba naman kasi, puro kalokohan ang dala nila.

Kapag hindi na ako busy sa trabaho at mag-uumpisa na akong ma-bored,

bigla bigla na lang silang susulpot.

Ang old barkada kasi, sinabihan ko na si Keslo na lang ang intindihin.

Busy din kasi sila sa kani-kanilang trabaho kaya nagpapalitan na lang

kami ng mga text messages.

Ganun din naman ang sinabi ko sa gang ni L, e. Kaso makulit sila at hindi

pa rin nakalimutang pasayahin ako. Kahit hindi sila laging kumpleto kapag

nagpupunta, si L naman laging sure na kasama. Nagtataka nga ako kung

hindi ba busy sa trabaho 'yun, e. Laging present.

Pero may isang beses naman na kumpleto sila at bigla na lang silang

sumulpot sa bahay ko wearing party hats with cakes and beers

pa.......................

"Happy birthday to you! Happy birthday to you! Happy birthday, happy

birthday... Joke lang na birthday mu... YEHEY! Happy birthday, everyone!"

At naiwan akong kunot-noo at pigil ang ngiti sa harap mismo ng front door

ko nang bigla na lang silang kumaripas papasok sa bahay ko.

Really? Seryoso sila? Hindi man lang pina-blow ang kandila sa akin at

inunahan pa ako ni Mavin!

Kaloka, wala namang may birthday pero may cakes ang part hats pa sila!

Natatawang napailing na lang ako.

Itinalikod ako ng naiwang si L at itinulak ako papasok sa loob ng bahay

ko. Sinamaan ko siya ng tingin. Makatulak! Pero natawa ako nang binelatan

niya ako. Weirdo talaga niya!

Kung anu-ano lang naman ang ginawa nila sa bahay ko. May dala na naman

nga silang magic sing, e. Hilig sa kantahan!

Pagkaraan naman nun, umuwi na rin agad sila. Mga nagkalat lang. Binwisit

lang si baby Queen at pinag-tripan. Jusko. Ang haharot nila. Akala ata

Barbie si Queen.

"Hoy, ikaw. Linisin mo 'yang kalat nyo", utos ko kay L.

Aba. Kasalanan niya. Hindi agad siya umuwi, e. Tumihaya muna siya sa

couch kaya ayan, magdusa siya.

Sinamaan niya muna ako ng tingin bago tumayo at nag-umpisang maglinis.

Maarte. Sasamaan muna ako ng tingin pero susunod din naman agad! Reminds

me of a certain pers-I need to stop there.

Napabuntong-hininga ako. Kinarga ko si Queen at lumabas ako ng bahay.

Nagtuloy ako sa wooden swing at doon ako naupo habang nilalaro-laro si

Queen.

Napapaisip kasi ako. Dapat bang layuan ko si L? Kasi..... talagang

nagpapaalala ang mga kilos niya kay Troy, e. Puso lang ni Troy ang nasa

kanya, pero bakit pati kilos, hawig na hawig niya? Dapat bang paiwasin ko

na siya? Pero masaya ako kapag kasama ko siya, e. Minsan, gusto ko laging

nasa tabi ko lang siya. O dahil wala lang si Angelo sa tabi ko?

"What the hell?! Why did you leave me?" asar ang itsurang L ang bumulaga

sa akin. Sinundan niya pala ako sa labas dahil lang iniwan ko siya?

See? Ganyang ganyan 'yung si Troy, e. 'Yung sisingkitan muna ako ng mata

bago sabihing.... "ba't mo 'ko iniwan?" kahit saglit lang naman akong

nawawala.

Kada kilos at salita nila, magkamukha.

"'Wag ka ngang ano. Dito lang naman ako", sabi ko sa kanya.

Pero parang naasar talaga siya. Padabog na naupo siya sa tabi ko.

Napakunot ang noo ko. Ano'ng problema niya?

"Meron ka ba? Init ng ulo mo, ha."

"Tss!" tumalikod siya bigla ng upo at inilabas lang ang cellphone at

hindi na niya ako pinansin pa.

Ano ba 'yun? Adik ata, e. "Tss ka rin!" ginaya ko siya at tumalikod din

ako mula sa kanya.

Magkatalikuran kaming nakaupo sa wooden swing. May katext siguro siya

habang ako naman nilalaro ko lang si Queen.

"What the hell, L?!" napakapit ako sa sandalan nang bigla na lang niyang

iduyan ang swing. Muntik na kaya akong hindi maka-balance!

"What? Isn't this a swing? It is meant to swing, idiot", sabi niya mula

sa likuran ko.

"I know, asshole! 'Di lang ako prepared! Bwiset!" binunggo ko ng likod ko

ang likod niya.

Pero gumanti siya. "Not my fault, slut."

Ginitgit ko rin siya. "Asstard!"

"Cry baby."

Lalo ko siyang siniksik. "Ugh, I'm not!"

"Tell that to your cat", saby siksik ulit sa akin.

"Ugh! I so hate you, L!" huminto na ako sa paggitgit sa kanya. Kainis.

Cry baby daw ako? Hindi naman!

"The feeling's mutual, S."

"Heh!" Iningusan ko na lang siya at hindi na ako nagsalita.

Mahabang katahimikan ang bumalot sa amin. Maski si Queen, tahimik lang sa

kandungan ko.

After a long moment, I asked him. "Why?" mahinang tanong ko.

"What why?" takang tanong niya.

I sighed. "Why d'you hate me?"

"Why do you to me?" he asked back.

"I don't hate you. I was just kidding", I answered. Biro lang naman kasi

talaga, sineryoso pala.

"Oh, I forgot to laugh."

Bwiset 'to. "Ewan ko nga sa'yo!" Kahit hindi niya nakita, iningusan ko

siya. Kainis!

'Di ko na siya kinausap uli kaya tahimik lang kami.

Pero siya naman ata ang hindi nakatiis at siya na ang bumasag ng

katahimikan sa pagitan namin.

"S..."

"Ano?" asar na sagot ko nang malumanay na tawagin niya ako.

But then.... A long moment of silence filled us.

"I like you."

W-what-

What?!!?

Parang huminto ang tibok ng puso ko, pero nang muling tumibok, sobrang

bilis na nito.

Kinilabutan ang buong katawan ko. Tama ba ang narinig ko?

"W-what... do you-"

Pero bigla na lang siyang tumayo at umalis. Sa sobrang bigla ko, hindi ko

na siya nagawang habulin pa. Naiwan lang akong tulala.

Did he just..... confess?

**

That was four days ago. And ngayon, ni hindi pa ako nakakatanggap ng

tawag or text man lang mula sa kanya. Hindi ko tuloy alam kung trip niya

lang 'yun o seryoso siya.

"Ayyiiie! Congrats, fafa Kris!" masayang bati ni Ej kay Tin.

"Salamat, Ej", nakangiting tugon ni Tin kay Ej.

"Congrats, pre!" "Congrats, Kris!" Kanya-kanyang bati ang barkada kay

Tin.

"Salamat. Salamat", parang nanalo sa senado namang nagpasalamat 'tong si

Tin.

"Trish! Congrats, mars!" sinalubong agad ng girls ang paparating na si

Trisha.

Yes. Ikinasal na sila kanina. Hindi masyadong bongga, sa judge lang dahil

hinadali. Buntis na kasi pala si Trisha. Wala man lang akong alam sa mga

pangyayari. Ikinwento lang sa akin ni Tin two days ago. Nagpunta sila sa

bahay ko para nga ipaalam ang kasal nila at na buntis na si Trisha.

Masaya ako para sa kanila. Dahil isa ako sa dahilan kung bakit kasal na

sila.

Dapat kasi matagal na, e. Kaso itong si Tin, umasa pa pala sa akin.

Umasang may pag-asa pang maituon ko sa kanya ang pagtingin ko. Kaya ayun,

na-depress, si Trisha ang sumalo and then the rest is history na.

Sabi na... hindi lang si Keslo ang nasaktan ko. Si Tin din. At dahil

nasaktan ko si Tin, nasaktan din si Trisha. Damay-damay pala. Kagaya nang

nasaktan ko si Keslo... tatlong tao agad ang nadamay. Margarette, my twin

Brianna, and Angela.

Napangiti ako ng mapakla. Parang domino lang.

"Ikaw na, pare." Napalingon ako sa nagsalitang 'yon.

Si Keslo.

Sa totoo lang, naninibago ako. 'Yung boses niya, hindi 'yung maingay na

katulad noong dati.

Kanina pa kami magkakasama ng barkada pero kami lang ni Keslo ang

awkward.

Napalingon din siya sa akin at nang magtama ang mga tingin namin, nagulat

na lang ako nang bigla siyang ngumiti.

A smile... that is not fake. Not forced, but a true smile.

I smiled back. Pero ako na rin ang unang nagbawi ng tingin. Hindi ako

sanay. Parang biglang nahihiya ako sa harap niya.

"Tan..." napukaw ni Tin ang pansin ko.

"Hey", I smiled. "Congrats", nakangiting binati ko sila ni Trisha.

"Ninang ka, ha?" nakangiting sabi ni Trisha.

"Syempre, lalaki 'pag ninong", biro ko sa kanya.

"Loka!"

Pare-pareho na lang kaming natawa.

May kaunting salu-salo lang sa bahay na regalo ng both parents ng

newlyweds. Exclusive for barkada, some close friends and relatives ng

both parties lang.

Ako naman, awkward. Walang nag-ooccupy ng isip ko. Wala si Gelo, wala si

L. Nababagot ako pero dahil kasal ito ng dating bestfriend ko, syempre,

tiniis ko.

Hanggang sa nagkayayaan nang umuwi ang barkada.

"Hey, Migs", tawag ko kay Migs nang pasakay na siya sa sasakyan niya.

"Yup?"

"Ah.... si...."

"Lord?"

Napahinto ako nang diretsuhin ako ni Migs. Ang obvious ko ata.

"Yanna, matagal na naming kilala si Lord. At alam namin kung gaano siya

nahihirapan ngayon."

Biglang napakunot ang noo ko. "Ano'ng ibig mong sabihin?"

Pero umiling lang si Migs. "Ikaw ang dapat umalam niyan", makahulugang

sabi niya. Hindi ko maintindihan. Ano ba'ng ibig niyang ipahiwatig? "O,

pa'no? Una na 'ko, ha?" tipid na nginitian niya ako.

Nalilitong tinanguan ko na lang siya. Hanggang sa makaalis siya, hindi ko

pa rin makuha ang ibig sabihin niya.

Si L... nahihirapan?

**

"Ate Yannaaaa!" masayang sinalubong ako ni Jing. "Hey", nakangiting

ginantihan ko ang yakap niya. Si Jing ay kasambahay ni L. Sila ni Aling

Maritha ang kahuntahan ko noong ilang araw lang na nakitira ako dito sa

bahay ni L.

Oo. Nandito ako ngayon sa bahay ni L. Paano, hindi ako mapakali sa sinabi

ni Migs kagabi. Nahihirapan daw si L. Ewan ko pero nag-aalala talaga ako.

Para kasing may hindi tama, e.

"Naku, anak! Mabuti naman at napadalaw ka!" masayang niyakap din ako ni

Aling Maritha. Ginantihan ko rin ito ng yakap.

"Ito, o. May pasalubong ako sa inyo. Pasensya na at hindi po

nakakadalaw", hinging paumanhin ko kay Aling Maritha at inabot sa kanila

ang tig-isang paper bag.

"Naku! Nag-abala ka pa."

"Thank you, ate!"

Parehong nginitian ko na lang sila.

"Ay, si sir Krystan nga pala", nahalata siguro ni Aling Maritha na

hinahanap ko si L dahil palinga-linga ako sa bahay.

"Naku, ate! Kasama ang jow-"

"Bata ka, tumahimik ka nga!" naputol ang sinasabi ni Jing nang sawayin

siya ni Manang. "Nanduon, iha. Puntahan mo na lang. Sa garden", sabi sa

akin ni manang.

Napatango na lang ako. Nalilito man, nagtungo na lang ako sa garden. Sino

naman kaya ang kasama ni L?

Medyo malapit na ako sa garden. Nakita ko na si L. Nakataas ang isang

kilay niya habang nagpipigil ng halatang ngiti. Nakaupo siya sa sa bench

kaharapan ang...... isang babae.

Ano 'to? Parang bumibigat ang mga hakbang ko...

Nagtititigan sila ng babae. Parang nagpapatagalan ng titig at nagpipigil

na lang si L ng tawa niya.

Dapat pa ba akong tumuloy?

"Mmm!" biglang pinitik ng babae si L sa noo at napahawak naman si L sa

noo niya. "Hule! Pumikit ka! Blee",binelatan pa ng babae si L.

"Tsh!", asar na hinimas ni L ang noo niya at asar ding tinignan ang babae

pero halata namang nangingiti na.

'Yung babaeng kakulitan niya. Sino siya? Kapatid ni L? Pinsan?

Hanggang sa malingon sa akin ang babae.

"Oh! Hi!" nakangiting kinawayan niya pa ako.

Hindi ko magawang ngumiti. Ewan ko ba kung bakit.

Hanggang sa lingunin ako ni L at magtama ang mga tingin namin.

"S..." tila nagulat pa siya nang makita ako.

Napalunok ako. "Hi", wala sa sariling sabi ko.

"S... what are you..." parang nataranta bigla si L. "What are you do-"

Pak!

Bigla na lang siyang binatukan noong babae.

"What the eff, L?!" kunot-noong binalingan ni L ang babae.

L?

"Ipakilala muna kasi ako!" ganting bulyaw ng babae kay L pero agad na

naging malambing ito. "Love you too, L!"

What....? Parehong L ang tawagan nila? At ano'ng...... I love you?

"Hi, miss! Ako si Lillian. L's L and we were the L-overs reunited! Hihi!"

makilig-kilig na pahayag ng babae at bigla-bigla na lang itong nag-

straight face. "Ew, ang jologs ko." -_-

Pero imbis na pagtuunan ko ng pansin ang pamilyar na ugali niya, parang

may kung ano'ng nagpabigat sa dibdib ko.

Si Lillian. Siya 'yung dating girlfriend ni L. Siya 'yung dati pang

hinahanap ni L. Siya ang dahilan kung bakit handa akong paglaruan ni L

noon malaman lang kung saan siya nagtatago. 'Yung pustahan nila na hindi

na natuloy dahil nabisto ko sila at dahil naging magkakaibigan na kami.

Ang dahilan ng mga iyon...... si Lillian.

Kaya pala wala nang time sa akin si L. Nagpakita na kasi si Lillian.

Nagbalik na ang mahal niya.

Tinignan ko si L, pero nakaiwas ang tingin niya sa akin. Hindi niya ako

matignan.

Ano 'yung sinabi ni Migs kanina? Nahihirapan si L? Bakit?

Iyong sinabi sa akin ni L na gusto niya ako.... Ang nahihirapang sinabi

ni Migs.... Ang pagkataranta ni L ngayon....

Isang konklusyon lang ang nabubuo sa isip ko ngayon, e. Isang

posibilidad.

Posible bang..... mahal niya pa rin si Lillian pero gusto niya na ako?

I mentally smirked.

Ano pa'ng binatbat ko?

***

A/N:

Ang tulin na ng mga pangyayari. Pansin nyo? MWA-HA-HA!

Pipilitin kong pagkasyahin sa isang chapter ang susunod. Pero kapag

hindi, magiging dalawang chapters pa.

Meaning : One or two chapters to go... end na. ;)

Happy Anniversary sa amin ni Watty! May gift ako sa inyo pero late, ha?

;)

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 20. The decision. (p.1 of 18)

20. THE DECISION.

"A-ah... Napadaan lang ako. Ano... S-sige..." Iyon lang ang nasabi ko at

agad na umalis na ako ng bahay ni L.

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Selos? Selos ba ito?

Pero.....

I heaved a sigh. This can't be. Yes, I like him, I admit. But no, I don't

think I love him already? Maybe... yes? No, I think no.....

Pero bakit ba ganito ang nararamdaman ko? Am I jealous or... am I just

feeling betrayed?

Oo. Marahil ang huli. Naiinis ako. Magconfess ba naman na gusto ako then

the other day bigla na lang hindi magpaparamdam tapos ngayon naman

nagkabalikan na sila ni Lillian? Oo. Naiinis ako. Feeling ko pinaglaruan

ako. Feeling ko, pinagtripan ako.

Hay, nako!

Pagdating na pagdating ko ng bahay ko, dumapa agad ako sa malapad na

couch. Agad namang nilapitan ako ni Queen.

"Baby.... Naiinis ako...! Tch!" pagmamaktol ko kay Queen. Napasimangot na

lang ako nang gayahin niya ako at nahiga siya sa harapan ko at pupungay-

pungay ang mga matang nginiyawan ako.

Spoiled na pusang 'to! Kaya tumataba, e. Laging inaantok!

Nilabas ko na lang ang cellphone ko. Tatawagan ko si Angelo. Sana hindi

siya busy. Kahapon lang siya pumalya sa pagtawag sa'kin. Busy ata ang

loko. Namimiss ko lalo tuloy.

*The number you dialed is-*

"Anak ng teteng! Angelo naman, e! Bakit nakikisabay ka pa?" Naiinis na

talaga ako ngayon. "Naman kasi, may palayo-layo pang nalalaman, e!" Sige,

Arianna. Sigaw pa!

Ewan ko. Maiiyak na ata ako. Hindi na nga siya tumawag kahapon, hindi pa

sumasagot sa tawag ko ngayon! Kainis. Naiinis na talaga ako. Gusto ko na

ng carbonara ni Angelo. Gusto ko nang makita 'yung ngiti niya. Gusto ko

na siyang makita...

"Huhu. Angelo....! Walang 'ya ka, umuwi ka na kasi!" binato ko sa sulok

ng couch ang cellphone ko. Walang kwentang cellphone, hindi naman siya

tumatawag kasi! Si Queen naman, wala ring kwenta! Hindi man lang ako

aluin! Pasalamat 'tong spoiled scary cat na 'to, mahal ko siya. Kundi,

tinapon ko na siya! Kainis. No help! "Gelo kasi.... uwi na....! Kainis,

oo na nga, miss na kita!" para akong bata na hindi isinama ng mga

magulang sa perya.

"Hey..."

Bigla na lang akong napabalikwas ng bangon nang may magsalita mula sa

likuran ko. Si Ange- "E-L...." si L pala. Bakit sinundan niya ako?

"Let's talk."

Wow. Like a boss. -_-

Inis na nag-indian sit ako. Siya naman, naupo sa tabi ko.

One minute... two minutes... three... four.... Leshe! Let's talk daw, e,

lagpas limang minute na atang hindi naman siya umimik!

"L-I mean, Lillian...." he started. Sa wakas.

At ano? Ano si Lillian? Friends lang? Ide-deny niya ba? O baka naman

hindi talaga sila?

"Yes, we're back together."

Saglit na napigil ko ang hininga ko at hindi ko maintindihan ang

nararamdaman ko nang pakawalan ko ang hininga ko. "Oh...." I uttered.

Ewan. Parang naiinis lang ako. Hindi. Oo, naiinis talaga ako. Matapos

magconfess.... Gago pala siya, e.

"I like you. I do... but I love her."

Ha-ha! Pompyangin ko 'tong L na 'to, e! Di ko naman tinanong, letse! Ewan

ko. Hindi ako nasasaktan. Shit, oo, nasasaktan pala. Gusto ko siya, e.

Pero f*ck, more on inis ang nararamdaman ko, e. Shit.

"We were on the same boat. Admit it... We used each other."

Pabalang na tinignan ko siya. Ginamit? Kami? Naggamitan?! Ako? Ginamit ko

siya? Whoah... What an accusation! "I am not following", I sarcastically

said.

"Let's not deny, S", sa pagkakatong iyon, hinarap niya na ako at tinignan

sa mga mata. "Tell me, you always see him in me, right?"

Napakurap-kurap ako sa sinabi niya. Dahil lagi naman, kapag nakatitig ako

sa mga mata niya, mata ni Troy ang nakikita ko. Parang..... ngayon.

Bigla ang pag-iwas ko ng tingin sa kanya.

"I know... everyone knows."

Napalunok ako. "What do you really want?"

"I told you we were on the same boat."

Kunot noong tinignan ko siya. Ano bang ibig niyang sabihin?

"I too.... I always see her in you."

At parang automatic na unti-unting nawawala ang pagsasalubong ng mga

kilay ko. That... that familiar....

"You're just like her. Your attitude. Your being like a bipolar.... And

you, aside from her.... Calling me L."

O-oo. Iyong unang kita ko kay Lillian. Hindi iba ang nakita ko sa kanya.

Ang pamilyar na ugali niya. A-ako... Oo nga. T-tama... "But... she's

calling you L for another meaning, right?" Dahil noon, inakala niya agad

na malibog ang ibig sabihin ko sa pagtawag sa kanya ng L when in fact it

was because of his nickname, right? So that means....

"Yeah. She meant it for Libog."

"Oh....." I thought so.

"I know I definitely have to stay away from you. You were mistaking me as

your past lover and I knew then I was beginning to like you because you

are really just like her. I.... I always have this urge to.... to protect

you... To stay by your side... Because I have hurt her. And I know I'm a

jerk for saying this but I wanted to protect you because I feel like

protecting her when I do to you."

So......

Hah.... I'm getting everything.

So kaya niya ako madalas.... As in madalas, na samahan, ay dahil kaugali

ko si Lillian at hindi lang iyon, pareho namin siyang tinawag na L. Hindi

lang iyon....

"Sinaktan mo siya. Kaya ba pinagtaguan ka niya?" tanong ko sa kanya.

Sa naging reaksyon niya, parang gusto niyang i-deny ang paninigurado ko.

"I didn't want to... I mean..."

"At dahil sa pustahan iyon?" Right? Dahil naaalala ko, ayaw niyang

tanggapin sa una ang pustahan ng barakada niya sa akin dahil sabi nga

niya, nagawa niya na iyon. Hindi ba?

He sighed in defeat. "Okay, you got it."

"Tss!" Galing ko palang umintindi. Syempre, napagdaanan ko, e.

"But, admit it, S. You always see him in me, right? Like when you always

want me by your side... Pleading-"

"Hoy, Sobra ka!"

He groaned. "Stop denying, will you?"

Sinamaan ko siya ng tingin at inirapan siya. Oo na. Nitong nakaraan lang

dahil kay Keslo, 'no. "Okay, I believe you now. Naggamitan nga tayo." Oo

na. Aminado na nga. "Pero bakit kasi nagconfess ka pa?!" Dapat hindi na

lang, e! Pampagulo lang. Tsk.

"What? I need to. I don't want to be like Third. I have to tell you than

keep it in myself."

O-okay. Again, may point siya.

"And besides, it is not important........ You're getting married."

O-ooh...... How considerate.

But... "Yeah, you're right", tipid na napangiti ako.

May buhay si L, may ibang mahal siya. At ayaw kong manira ng relasyon.

Naramdaman ko na kung gaano kasakit 'yun, e. Ayaw kong maranasan nila ni

Lillian 'yon. Hindi naman kasi siya si Troy, e. At sarili ko lang ang

lolokohin ko kung patuloy ko siyang gugustuhing manatili sa tabi ko.

Tumayo si L kaya naman napatayo rin ako. Nilingon niya ulit ako. Bago

siya nagsalita, isang malalim na buntong hininga muna ang pinakawalan

niya. "That's it. I just wanted to clear things."

Tinitigan niya ako sa mga mata na parang hinihintay niya ang sasabihin

ko. Akala niya ba may sasabihin ako sa kanya? Akala ko rin, e. Pero hindi

ko alam kung ano ang gusto kong sabihin kaya hindi ako makapagsalita.

Nagulat na lang ako nang bigla ay yakapin niya ako.

"I'm sorry... I'm sorry."

"What for?" Bakit bigla na lang siyang nagso-sorry?

Kumalas na siya sa yakap at tinignan ako sa mga mata. "Everything..."

What? I don't understand. Magsasalita na sana ako nang unahan niya ako.

"S... do you...." parang nag-aatubili pa siya sa gusto niyang sabihin.

"You like me too, right?"

And I was caught off guard. Diretsuhin ba naman ako. Pero siguro, wala

namang mangyayari kung itatago ko o sasabihin, e. Kaya heto na rin lang,

aminin na. "Yes. Gusto rin kita... I think I like you just as you like

me." Sa paraang ginusto mo ako dahil sa pagkakahawig ko ng ugali kay

Lillian, ganoon din kita ginusto sa pagkakahawig mo ng ugali kay Troy.

Hindi lang ugali, pati ang ibang bagay at pagkakahawig ninyo ng ibang

features. Especially your eyes... Pero parang nagulat pa siya sa sinabi

ko. Hindi agad siya makapagsalita.

Napayuko siya and I heard him sigh. "And so we better stop right here."

Napapikit ako. Bakit ang lungkot ng boses niya? Is this goodbye? Hindi

naman, di ba? Bakit kailangang malungkot?

"Bago lumalim, kailangan na nating tapusin."

Napasinghap ako pagkaraa'y napamaang sa narinig ko. Si L....

nagtagalog???

Unang pagkakataon ko siya narinig na nagtagalog. Pero hindi iyon, e. Ang

lungkot sa boses niya....

Pero mas napasinghap ako nang pag-angat niya ng mukha niya, may luha na

ang tumulo sa pisngi niya.

Paang may kumurot sa puso ko. Why.... Why is he crying? I don't know,

but... his eyes... Something in his eyes... Seeing him cry.... made me

cry.

"S, please...... be happy", with that, he left me stunned.

Hindi ko alam kung bakit bigla-bigla na lang tumulo ang mga luha ko.

Bakit siya umiyak? Hindi naman kami madrama kanina pero bakit a second

after, ganito na? Bakit pati ako napaiyak?

"Bakit hindi mo siya pigilan?"

Bigla na lang akong napalingon sa likuran ko.

"Angelo???" Si Angelo! Nasa hagdanan siya. Kanina pa ba siya nandito?

Yes, of course kung nasa hagdanan siya! Ibig sabihin.... Narinig niya ang

lahat!

"Oo. Narinig ko ang lahat. Pati ang pagmamaktol mo dahil sa hindi ko

pagtawag. Sorry naman, gusto ko lang i-surprise ka. Kanina pa ako rito,

sa kwarto ko."

I missed him. I missed him so much. 'Yung live na boses niya sa personal.

Parang taon tuloy kaming hindi nagkita. Mahirap talaga kapag nawala ang

nakasanayan mo na.

Ewan ko. Hindi ko na alam. Now, I don't know what to feel, anymore.

Seeing L cry, seeing Angelo here, again... Ewan ko... Nagugulat ako sa

mga nangyayari.

Unti-unting lumapit sa akin si Angelo. At paglapit niya sa akin, pinahid

niya agad ang mga luha ko at ikinulong niya sa mga palad niya ang mukha

ko.

"Alam mo kung bakit ako lumayo, di ba?"

Imbis na tumahan ako, lalo pa akong napaiyak sa sinabi niya kaya

napapikit ako.

Angelo, ayan ka na naman, e. Sa walang katapusang pag-intindi. Ayan ka na

naman.

"Remember what I always told you?"

Umiling ako ng todo kahit tandang tanda ko. Hindi naman ganito ang iyak

ko kanina, e. Pero dahil kay Angelo nagtuloy-tuloy na ang agos ng mga

luha ko.

"Minsan, kailangan nating maging makasarili." Lalo akong napailing at

napaiyak. "H'wag mo akong intindihin, Arianna... Pigilan mo siya kung

mahal mo na siya."

Fuck... Mahal? Ganoon ba kadali iyon? Na dahil kamukha at kahawig siya ni

Troy, siya na agad ang mamahalin ko? Sa tinagal-tagal ng panahon, isang

tao lang ang nagawa kong mahalin, e. Isa lang.... siya lang.... siya pa

rin.... si Troy lang.

Hanggang ngayon.... Hindi ko pa rin alam kung sino ang makakapagpaniwala

ulit sa akin sa salitang 'yan.

Hindi ko pinigilan si L dahil hindi ko gustong pigilan siya. Gusto ko

siya, oo. Pero hindi sapat para pigilan ko siya. Ngayon, sasabihin niyang

pigilan ko dahil mahal ko? Bakit? Alam niya ba ang takbo ng puso ko?

Alam niya bang hindi naman ako nasaktan ng sobra sa pag-alis ngayon ni L

kumpara sa pag-alis niya dahil sa kaek-ekan niyang distansya distansya?

Alam niya ba?!

Alam niya ba na hindi ko pinigilan si L dahil noon pa man, may desisyon

na ako? Hindi naman, e! Hindi!

Bakit ba ang tanga mo rin minsan, Angelo?! 'Ikaw ang pinili ko! Ikaw ang

gusto kong magturo ulit sa akin kung paano magmahal. Ikaw. Dahil hindi ko

na talaga kakayanin kung pati ikaw, mawawala sa akin. Kaya gusto ko,

ikaw. Ikaw, Angelo... Ikaw.' Gusto kong isatinig ang lahat ng saloobin ko

sa kanya pero natabunan ako ng hikbi ko. Naiinis ako. Angelo, naiinis ako

sa'yo.

"Go, Arianna. Fight for him if you love him."

Ang tigas mo, Angelo. Nasasaktan ka, alam ko. Sabi mo maging makasarili

ako, pero bakit hindi mo magawa sa sarili mo?

Pabalang na tinabig ko ang kamay niya at lumabas ng bahay para sundan si

L. Susundin ko ang gusto ni Angelo at susundan si L. Susundan ko siya

hindi para pigilan, kundi para.....

"Gago ka! Mahal mo siya, gago ka, shit ka!" napahinto ako sa may gate

nang marinig ko ang boses ng babae na iyon.

Si Lillian?

"What are you saying? L, stop!" L-Lord tried to stop Lillian from hitting

him on the chest.

"What am I saying??? Really?! You're asking!?!! Fuck you, L! Mahal mo

siya, gago!" Lillian, she's crying.

Pinunasan ko ang mga luha ko. Ano'ng pinagsasabi ni Lillian?

"What? I love you... It's you! What are you-""Tanga-tangahan lang,

gano'n? Mahal mo siya, L! Nagtagalog ka, gago! Sa akin ka lang

nagtatagalog pero ngayon..... You love her, idiot!"

Napasinghap ako sa narinig ko.

What? That's why.....?

SLAP!

Isang malutong na sampal ang dumapo sa pisngi ni L at pagkaraa'y tuloy-

tuloy na sumakay ng kotse si Liliian at pinaandar iyon.

"Lillian!.... Shit", L cursed as he went in his car and followed Liliian.

And once again, I was left there, stunned.

L.... do he really.... Love me?

I immediately stormed inside my house. I found Angelo sitting on the sofa

but then immediately stood up when he saw me coming.

"Walang 'ya ka! Kasalanan mo 'to, e! Okay na, Angelo. Okay na, pero.....

Nakakainis ka! Nakakainis ka! Shit, Angelo. Nakakainis ka!" pinagdadamba

ko siya sa dibdib niya.

Ang gago, hindi man lang umilag! "Ano ba, Angelo? Martyr ka ba talaga?!

Bakit ganyan ka?!"

Naiinis na talaga ako sa kanya. Wala siyang pakialam-no. Hindi saw ala

siyang pakialam... Iniinda niya lang kahit nasasaktan ko na siya! Pisikal

o emosyonal, tinitiis niya! Bakit siya ganyan?!

"Ano na namang ginawa ko?" clueless pang tanong niya.

"'Yun nga, e! Wala kang ginawa! Pupuntahan ko si L pero wala kang ginawa,

suportado mo pa! Ano ba'ng utak ang meron ka? Nagpamiss ka tapos biglang

susulpot ka na lang, ipagtatabuyan mo ako sa iba?! Fuck naman, Ge!"

tinulak ko siya ng malakas sa dibdib niya at tinalikuran siya.

Nakakainis! Wala man lang siyang ginawa. Hindi man lang ako pinigilan.

Tuloy, may narinig at nasaksihan pa ako! Nakakainis lang talaga, e!

Sinundan ko si L para sabihin sanang h'wag nang saktan ulit si Lillian,

pero bago pa man, may bumulaga na naman sa akin na bagong pampagulo!

Shit. Sobrang nakakainis...!

"Bakit, Arianna? May karapatan ba ako?"

I stopped dead in my tracks.

"Ano ba ako sa buhay mo? Wala naman, di ba? Ano'ng karapatan ko? Gusto ko

lang naman, sumaya ka. Kaya nga suportado kita. Oo, gustong-gusto kong

pigilan ka kanina. Pero mas pinigilan ko ang sarili ko na pigilan ka. May

karapatan ba ako?....... Arianna, di ba wala?"

Shit. Ang mga traydor kong luha. Ito na naman sila. Gustong mag-unahan.

Pero bago pa tumulo nang tuluyan ang mga luha ko, galit na hinarap ko

ulit si Angelo.

"Karapatan?! Iyon lang ba ang kailangan para tigilan mo 'yang kamartyran

mo? Angelo, nasasaktan ako sa kamartyran mo pero alam kong mas nasasaktan

ka sa sobrang kamartyran mo! Karapatan? Iyon lang ba? Iyon lang pala, e!

Simula ngayon, binibigyan na kita ng karapatan!!"

Bigla na lang napatiim-bagang siya. "Arianna, you don't have any idea

what you are saying."

Humakbang ako papalapit sa kanya.

"Really? Nakalimutan mo na ba ang sinabi mo sa akin bago ka umalis?"

Bigla ay napatitig siya sa mga mata ko. Na parang binabasa niya ang nais

kong ipahiwatig mula sa mga mata ko.

Yes, I am referring to what his last words before he left... Na kapag

pinili ko siya, magiging makasarili na siya.

Nagsasalubong ang mga kilay niya. parang hindi siya makapaniwala sa

sinasabi ko.

Stupid, Angelo. Just stupid.

I punched him hard in the chest. Baka sakaling matauhan siya. "I am

choosing you, idiot! Now you have every rights."

Unti-unting nagliliwanag ang ekspresyon ng mukha niya pero wala pa ring

salita ang namutawi sa bibig niya. Sobrang nagulat ko ba siya?

'Yung inis ko, unti-unting napapalitan ng ngiti. Napapangiti ako sa

nakikita kong reaksyon niya. Nakapamili na naman kasi talaga ako, e.

"Yes. I chose to marry you", I smiled as I told him my decision.

Parang hindi pa rin siya makapaniwala sa sinabi ko. Akala niya ba nagjo-

joke ako? "Hello, Angelo? Pinili po kita? Wala bang thank you dyan?" biro

ko sa kanya.

Nagulat na lang ako nang biglang yakapin niya ako. Mahigpit... "God....

God, I don't know what to say... I.... Thank you, Arianna. Really...

Thank you! God, I can't believe it!"

Loko. Nag-thank you nga talaga! Naman, Angelo.... Lalo akong napangiti.

Yes, sana hindi ko na pagsisihan ang desisyon kong ito. I know, hindi ko

na pagsisisihan ito. I want me to be happy. At alam ko.... hinding hindi

ako sasaktan ni Angelo. At alam ko rin, na masasaktan lang ako kapag

hindi siya ang pinili ko. Lagpas limang taon.... Siya na ang nakasanayan

ko.

Umalis siya sa pagkakayakap sa akin at hinawakan ang mgakabilang balikat

ko.

"How about Krystan?" he asked.

"What about him?" I asked back.

"Don't you... love him?"

"I'm in the process." I shrugged.

At parang bumagsak ang mukha niya sa sinabi ko.

Idiot. "That's why I only like him", I added, which is true. We decided

to stop, right? Though, last minute I happened to know L's true feelings

for me. Whether he loves me or not, I think it's best for both of us....

users. Ha-ha. What a word. And base from what I accidentally heard from

L, he still loves Lillian. More than me, I'm sure on that. "Guess what? I

like you more."

I smiled as he sighed in relief.

Kaloka itong si Angelo. Hindi ko alam kung ano'ng gagawin ko sa taong

ito, e.

Pero nagulat na lang ako sa biglaang tanong niya.

"Paano kung nagsisinungaling lang siya na nasa kanya ang puso ni TJ?"

"Ano? Ano ba namang tanong 'yan, Angelo?" Pagkarinig ko palang sa

pangalan, idagdag pa ang tanong, automatic ang pagpawi ng ngiti sa mga

labi ko. Ganda-ganda na ng mood, e.

Pero parang hindi niya ako narinig at nagpatuloy lang siya.

"Paano kung siya talaga si TJ?"

"Angelo?!" Nagpapatawa ba siya? Alam niya higit sa lahat na sensitive ako

pagdating kay Troy!

Tipid na ngiti ang sumilay sa mga labi niya. "I-I'm sorry..."

"Hindi siya si Troy. Okay?" nasigurado ko na 'yon, e. "Panira ka ng mood,

alam mo 'yon?" automatic irap ang natanggap niya mula sa akin. He sure

know how to spoil the mood. Just great! "I'm sorry, okay? Syempre,

natatakot lang ako. Feeling ko nananaginip kasi ako", nakayukong sabi

niya.

Napatitig ako sa anyo niya. Haay, Angelo, ano ba'ng gagawin ko sa'yo?

I just reached for him and pulled him into a hug. "I am real and so are

you. We are real, Angelo. Thanks for always being there, and I want you

to still be by my side. Help me move on, okay?"

Ginantihan niya ako ng yakap. "I will. I promise, I will. Thank you for

choosing me, Arianna. You don't have any idea how happy I am. I can't

explain in words, but... God, I'm so happy!" he exclaimed.

I smiled. I think it's a start of my happy life, right? It's time for me

to be happy again, right?

He cupped my face and stared right into my eyes. "Can I finally say I

love you?"

I chuckled. Goodness, he suck in joking! "Come again?"

Once again, he pulled me into a hug. A tight one. "God, I love you,

Arianna! I love you!"

And all I did was laugh. Now, I still can't say those three words. But

who knows?

That's why I want you to teach me, Angelo. I want you to teach me how to

love you.

'Cause right now, I'm in the process...

***

A/N:

Tim Angelo and Krystanlord at the side. Kunwari close sila dito. Lels.

Haha.

------------------------------>

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - 21. Be your everything. (p.1 of

24)

21. BE YOUR EVERYTHING.

TWO MONTHS LATER.......

Gabi na at pauwi na ako galing sa opisina ko. Bukas, kasal na namin ni

Angelo kaya pareho kaming nag-overtime sa trabaho dahil one month ang

honeymoon namin. Paano, si mommy at Tita Therese two months pa ang gusto!

Natawaran lang namin ni Angelo, e.

Naglalakad na ako sa basement papunta sa kotse ko nang bigla na lang may

mga nakaitim na lalaki ang sumulpot sa harapan ko.

"A-ano'ng-phhp! Hmmp!" Kahit ano'ng pagpiglas ang gawin ko, malalaki sila

at malalakas, nagawa nila akong buhatin!

What the hell? Kini-kidnap ako?!

Oh my god. Swear, kinakabahan ako.

Angelo! Angelo!

Hanggang sa maisakay ako sa isang van. Kinuha nila sa akin ang bag ko na

naglalaman ng mga gamit ko ultimo cellphone ko! God, ang lakas ng kabog

ng dibdib ko! Kinikidnap ako!

First, I tried to calm down. Sa mga ganito, ang alam ko, dapat

tinatandaan ang mga mukha ng mga kidnapper, e. Kaya isa-isa ko silang

sinulyapan-I mean, sinamaan ng tingin. Kinakabahan ako pero parang dala

ng pagiging masungit ko, automatic ang pagsama ng tingin ko sa kanila.

Dalawang lalaki sa magkabilang gilid ko. Dalawa rin sa unahan.

Nakakatakot sila. Lalo na nang matingin ako sa salamin at magtama ang

tingin namin ng driver.

Lalo akong kinabahan sa tingin niya at sa pag-ismid niya. Hindi na

maganda itong kutob ko na 'to. Paano ngang hindi maganda? E, kasalukuyang

kini-kidnap lang naman ako!

Pero.... Sino ang nag-utos sa kanila? Why? I mean.... What the hell is

going on?!

Nang bigla na lang may kung ano'ng magaan ang humaplos sa gilid ng leeg

ko. Bigla ring nagdilim ang paningin ko.

**

"Hmnn..." napaungol ako nang unti-unti ay nagkakamalay na ako.

Nakatulog ako? Ang sakit ng katawan ko... Kaya naman pala. Nakatali kasi

ang mga kamay ko at nasa likod ko. Pati ang mga paa ko, nakatali rin! May

tape ang bibig ko at hindi rin ako makapagsalita. Pero nasa malambot ako

nakapwesto, e. Kama? Oh my god. Don't tell me...... rape?! No. Please,

no.

Nasaan ba ako? Ang dilim. Wala akong makita!

Ilaw sa lampshade lang ang nagsisilbing liwanag pero mahina lang iyon, e.

Iyong side lang na 'yun ang naiilawan at wala akong makita maliban sa

table drawer na pinagpapatungan ng lampshade.

Hanggang sa bigla na lang bumukas ang pinto at isang tao ang pumasok.

Madilim. Hindi ko makita ang mukha. Pero sa tindig, nang pumwesto siya

malapit sa may lampshade, alam kong lalaki siya.

No... Nanginginig na ako. Please, no....

Hanggang sa..... isa-isahin niyang tanggalin ang mga saplot niya.

Oh my god, oh my god... Nanginginig na ako ng sobra.

Angelo... Angelo...! Help me... Help me, Angelo!

Wala ba'ng sasagip sa akin? God... please!

Palapit na sa akin ang lalaki at ang natira na lang sa saplot niya ay....

boxer.

Oh my god! Nagsumiksik ako sa headboard nang malapit na malapit na siya

sa akin.

No... Please, no. Oh my god, Angelo!

Hinaplos niya ang buhok ko at sobrang pangingilabot ang naramdaman ko.

Tinanggal niya rin ang tape na nasa bibig ko at mas lalo akong

kinilabutan nang haplusin niya ang pisngi ko. Hanggang sa naramdaman kong

malapit na ang mukha niya sa mukha ko.

"Please, don't. Please... Please..." Napapikit ako kasabay ng pagtulo ng

mga luha ko... Someone help me! Angelo... "Troy!"

Parang akala ko, katapusan ko na. Pero ilang segundo ang lumipas, wala

akong naramdamang kahit ano na ginawa ng lalaking estranghero sa akin.

Huminto siya. Huminto siya sa paglapit ng mukha niya sa akin. Pero nang

magsalita siya....... "Kaloka, bakla. Kunwari wala akong narinig."

At para akong sinabuyan ng malamig na tubig sa boses na narinig ko. What

the..... Unti-unti kong idinilat ang mga mata ko. Hindi ko pa rin makita

ang itsura niya pero panaka-naka naaninag ko na.

"Walang 'ya kang bakla ka!" Pak! I kicked him hard on the chest that made

him fall on floor.

"Aray naman, ati!"

"HAH!!! E-JAAAAY! Bwisit kang bading ka!"

At ganoon na lang ang inis ko nang bumukas ang pinto at isang batalyon ng

kababaihan ang pumasok sa loob. Bumukas ang ilaw at halos mapasabunot ako

sa sarili ko pero dahil nakatali nga pala ang mga kamay ko, nagngitngit

na lang ang mga ngipin ko.

"SURPRIIIIISE!" sabay sabay na sigaw nila.

"Surprise?! Hah! Mga bwisit kayo! Hindi nyo ba alam na natakot ako?!

Argh!" Kainis! Halos maihi ako sa takot! Akala ko talaga kinidnap ako!

Akala ko mare-rape na ako!

"Mas natakot naman ang beauty ko, 'no! Look at.... O-HEM-GEE MY BOOBS!"

sabay tinakpan ni Ej ang boobs niya.

"Feelingerong palaka! TSE!" Bwiset! May gana pang alalahanin ang boobs

niya matapos akong i-prank ng ganito katindi?! "Kalasin nyo na nga 'tong

mga tali sa akin!"

"Hep-hep! Hindi pa kami tapos!" sabi ni Lexi.

"Ano na naman?!"

"Sshh, bebe!" saway ni Julia sa akin.

Aba?!

"Ej, are you ready, dah'lin?" Bea.

"In all fairness, hindi! Duh, it's so nakakaderder mga 'tiiii!" Ej.

"Oo nga! Sa akin nga hindi pa niya nagagawa iyan, e! Hmp!" Kiray.

"Kiray, hanggang ngayon?! Kung kinakalas nyo na 'tong tali, di ba?" sabat

ko.

"EPAL!" nagitla ako nang sabay sabay silang sumigaw.

Hah! Ako pa? Ako pa ngayon?!

"Baks, dali na. Naiinip si Yan", said Yen to Ej.

Bumusangot muna si Ej. "Huhu. My virgin..... nothing." Ano daw?!

Tapos bigla na lang umayos siya ng tayo at nag-asta-astahan ng lalaki.

Tumikhim-tikhim pa. "Let's get it on", pinalaking boses na sabi ni Ej.

"Okay, okay!...... Ladies and hidden beki!" turo ni Brianna sa amin at

kay Ej.

Ano ba'ng pakulo nila?

"Presenting.... Arianna's entertainer of the night! ~ ETHAAAAAN~~JOHN!"

"Woohooo!!!!"

What the.... Bigla na lang may malanding tugtog ang pumainlalang sa buong

kwarto at nag-sexy dance si Ej papalapit sa akin!

"ETHAN JOHN, MANDIRI KA NGA!" bulyaw ko sa kanya kahit ba natabunan iyon

ng sigawan ng barkada.

"Oo, 'te! Diring diri po ang beauty ko idamay pa ang puri ko!" balik

bakla na naman siya pero habang nagsasayaw pa rin! "Pero tiis tiis dahil

regalo ko na sa inyo 'to", at nagboses lalaki na naman siya.

"Aaaack! Nakakadiriiiiiiiiiiii!" Ako lang ba o pareho kami ni Ej na

sumigaw? Haha! Swear, nakakadiri!

**

Hoo! Nakahinga din!

Lumabas kasi ako ng hotel room matapos ko silang iwan doon at magparty-

party sila, bahala sila.

Hotel ito nila Nich kaya sagot ni Nich ang bayad. Galante ng ninong.

Sayang hindi ko nakuhang sponsor.

Naglalakad ako sa hallway nang biglang magulat na lang ako sa taong

nakasalubong ko.

"L...!" Si L. Bakit... "A-ano'ng ginagawa mo dito?" nalilitong tanong ko

sa kanya. At bakit parang nakainom siya?

"I....."

"What? You what? Hey, ako ba ang ipinunta mo rito?"

Kasi ako lang naman ang close niya sa mga babae sa barkada, e. Feeling

close? Duh, hindi 'no.

"Of course, stupid. It's funny, you're asking", iiling-iling na tugon

niya.

See? Hindi naman kasi talaga palakausap si L sa girls at ako lang ang

madalas niyang kausapin lalo noong wala pa si Lillian.

"T-teka... Hoy. Baka hindi alam ni Lillian 'to, magseselos 'yun", sabi ko

nang maalala ko si Lillian. Selosa kasi 'yun, minsan ako ang dahilan ng

tampuhan nila.

"Yeah.... No."

Nako. Patay. Hindi nga alam. Kapag ito nahuli.... Tsk. Bakit ba nandito

ito ngayon at wala sa party ni Angelo? Sabi nila magkakasama raw lahat ng

boys sa party ni Ge, e. Maski nga si Keslo. Now.... Why is L?

"S...."

"What? You've something to tell me?"

"Yeah... I.... I'm....."

Napakunot ang noo ko. Malamang na may sasabihin siya sa akin kung ako ang

ipinunta niya rito, di ba? Pero hindi niya maituloy. "L...." akmang

aalalayan ko siya dahil feeling ko ba ay matutumba siya dahil sa

kalasingan niya, pero bigla na lang niyang tinabig ang kamay ko.

"No, forget it", with that, umalis na siya.

What? May gusto siyang sabihin, e. Tsaka saan siya pupunta? Lasing siya!

Susundan ko na dapat siya nang marinig kong tinawag ako ni Brianna.

"A!"

Napalingon ako sa kanya. "H-huh?"

"Tim's calling!"

Tumatawag si Angelo, pero si L kasi.... Napalingon ako sa likod ko pero

wala na si L sa hallway. Malamang nakaliko na siya. Pero kasi.... lasing

siya, e. Baka kung mapaano pa siya. Gusto ko siyang sundan...

"A...!" B called once again at napalingon na naman ako sa kanya.

Oo nga pala. Ikakasal na ako kay Angelo. Hindi maganda kung may makakita

sa amin lalo pa't mainit ang mata ng media sa amin ni Angelo.

Oo. Kailangan kong isipin ang sasabihin ng ibang tao kay Angelo. Kilala

siya dahil sa murang edad ay successful na siya sa larangan ng business

at hindi maganda sa image niya kung hindi pa nga kasal, may issue na

agad. Tatawagan ko na lang sila Hero.

"Yeah, I'm coming", tinanguan ko siya at lumapit sa kanya.

Kinuha ko ang cellphone ko at sinagot ang tawag ni Angelo. Ang loko.

Tumawag lang pala para kamustahin ako at kung okay lang daw bang

makipagsayaw siya sa babaeng nagse-sexy dance sa kanya!

"Magtigil ka, idi-divorce kita!" biro ko sa kanya. Pero seryoso. Subukan

niya lang.

["Haha! Pakasal muna kasi! Pero yes, boss! Hindi na po-"]

"Hindi NA?!" Meaning nakipagsayaw na siya?

["Hindi, hindi! Kako, hindi ako makikipagsayaw!"]natatawang depensa niya

agad. Tumawa pa, e. ["Basta ba 'wag kang makikipag-dirty dance kay Ej,

e."]

"Bakla naman-T-teka....! Bakit alam mong si Ej ang entertainer namin

ngayon?" 'Wag niyang sabihing....

["Syempre, sigurista 'to. Haha. 'Wag tayong makipagsayaw, deal 'yan! Kita

tayo bukas sa altar, I love you!"]

*Duut*

Napangiti na lang ako nang putulin niya na agad ang tawag. Ang kulit ni

Angelo. Pasimpleng seloso ang loko. Iku-kwento ko pa lang sana na

nakidnap kuno ako, mukhang hindi na pala kailangan. Kasabwat ang loko!

Bago ako pumasok ng kwarto, tinawagan ko muna si Hero since siya ang

pinaka-close kay L. Ayun. Sinabi ko na lasing at nanggaling nga rito sa

hotel nila Nich. Tinapos ko ang tawag at bumalik na ng kwarto.

Pagbalik ko sa kwarto, nagsasayawan na ang mga babae. Si Ethan John, nasa

gitna. Nagse-sexy dance! Aba, kinareer ang pagiging macho dancer! Haha.

Natawa na lang ako. Ang barkada talaga.

Napapangiti na lang ako habang tinitignan silang magsayaw. Pero may

gumugulo sa isip ko, e.

Hindi ako pupuntahan ni L dito kung wala siyang importanteng sasabihin sa

akin....

"Ariiiii~yannaaaaaa!" nabigla na lang ako nang hilahin ako nila Yen at

Lexi patayo at inakay sa gitna kung nasaan si Ej.

"Guys, magagalit si Angelo!" natatawang awat ko sa kanila.

"Okay lang, 'yan! Walang laglagan!" walang pakialam na nagsang-ayunan ang

lahat sa sinabi ni Kiray.

Napailing na lang ako. Oo nga. Si Ej naman ito. Walang talo-talo. If I

know! Baka sinusulit din ni Angelo ang pagiging single nun! Tsk!

"Okaaaaay!" at nakipagsayaw na rin ako sa kanilang lahat.

Tuluyang isinantabi ang pagpunta ni L ng lasing. Wala lang siguro 'yun...

**

"Ten-ten-tenen. Ten-ten-tenen. Ten-ten-tenen ten-tenen ten-teneeeeen!"

sabay sabay na kumanta ang bakarda nang bumaba ako ng sasakyan.

All eyes sa akin.

Agad na napangiti ako. Kinakabahan ako kanina pero medyo nabawasan nang

makita ko na sila ngayon. Pero ewan. Kinakabahan talaga ako. Nanlalamig

pa ang mga kamay ko.

Four in the afternoon ang kasal namin ni Angelo pero dahil maka-Filipino

time ako, delayed na ng thirty minutes ang kasal. Hehe.

Naglapitan ang barkada sa akin. Mga sira talaga sila. Mag-uumpisa na ang

kasal, huhuntahin muna ako?

"Yanyan, inunahan mo na naman kami! Lagi ka talagang nauuna, kaloka!"

Napangiti na lang ako sa sinabi ni Yen. "Parang sinabi mo na 'yan kagabi,

e!" natawa kong sabi na tinawanan din naman nila.

"Tsaka ano'ng laging nauuna? Duh. Nakakalimutan nyo na bang may anak na

si Joyce?" Kiray blurted.

Napalingon ako kay Kiray at agad ding nagbawi ng tingin. Tipid na

napangiti na lang ako. Oo, may anak na si Joyce, wala man lang atang

balak ipaalam sa amin. Kung hindi pa nakita ni Yen, hindi namin

malalaman. Si Yen din kasi ang nagkwento sa amin.

"O, tama na 'yan! Andito na sila mommy, exit na mga abay", pag-iiba ni B.

Doon nga dumating si mommy at daddy kaya naman nagpaalam na sila at umuna

nang pumasok sa simbahan. Lumakad na rin sila sa loob. Inilahad sa akin

ni daddy ang kamay niya. Senyales na kailangan na naming maglakad papasok

sa simbahan, patungo sa altar.

Bigla na namang lumakas ang tibok ng puso ko. Kinakabahan na naman ako ng

sobra. Naranasan ko na ang ikasal pero bakit kinakabahan pa rin ako?

Ewan ko. Kumpara noon na biglaan at siguradong sigurado ako kahit ganoon,

ngayon, planado pero parang nag-aatubili ako. Kung kailan last minute,

tsaka ko pa naramdaman ito. Para kasing.... No. Sigurado na ako, e.

Nasiguro ko iyon sa another two months na lumipas. Sapat na ang two

months ulit ng pag-iisip. Sa two months na 'yun, sigurado na ako, e.

Kasama pa nga ako sa pag-aayos ng kasal namin. Ngayon pa bang kinakabahan

lang naman ako? Oo. Kinakabahan lang ako kaya ganito.

Isinantabi ko ang kabang iyon at kung ilang beses na humingang malalim.

Inabot ko ang kamay ni daddy at nginitian sila ni mommy.

"Baby, I love you", mommy stole me from daddy and pulled me into a tight

hug.

"Mame, kung kalian palakad na tsaka talaga ako paiiyakin?" patampong biro

ko kay mommy.

I feel sorry for my parents. Kahit kasi bumalik na ako sa pagiging

mapagbirong Yanna, hindi ko na nakuhang maging close ulit ng sobra sa

kanilang dalawa. Dala na rin kasi ng trabaho ko.

"Ay, oo nga! Hihi. Tara na, tara na!" at natatawang nagpaakay na lang ako

sa kanya. Kumapit ako sa braso ni daddy pero nakahawak pa rin siya sa

kamay ko, habang nakahawak din si mommy sa kabilang kamay ko. Si mommy sa

left, si daddy sa right.

Flashes of cameras are everywhere. Ito na nga ba ang ayaw ko, e. Designer

ako, hindi artista. Businessman si Angelo, hindi artista. Pero bakit ang

daming may interest sa kasal namin?

Ahhh, ewan! Natatabunan ng kaba ang inis ko. Lalo pa nang makita ko.....

si Angelo.

I gulped then let out a sigh upon seeing his, of course, as expected,

nervous smile. Hindi ko alam kung matatawa ako o lalong kakabahan.

Hindi ko alam kung bakit parang nag-i-slow motion ang lahat pero ang

bilis naming nakarating sa altar. Hindi ko na alam kung ano ang

nangyayari. Basta na lang nakarating na kami kay Angelo at first time...

As in first time... I felt shy infront of him.

"Tim..." nagtinginan lang ang daddy at si Angelo. Pagkaraa'y parang

nagkaintindihang tinanguan ni Angelo si daddy at ibinigay na ni daddy ang

kamay ko kay Angelo.

Nagkatitigan kami, at sabay na nahihiyang nagbawi ng tingin.

"What in the world is wrong, Ge? I feel awkward", I murmured.

"Parang ikaw lang, ha. Akala ko nagback-out ka na, pakaba ka masyado! At

maiihi na po ata ako sa tagal mong maglakad", sabi niya. Parang sermon sa

pandinig ko. Haha.

Natatawa ako. Matagal pala? Bakit parang feeling ko, in a blink lang nasa

harap niya na ako?

Hay, ewan! Halo-halong emosyon ang bumabalot sa akin.

"You look so beautiful", he murmured and I flushed red. It eases a little

bit of my nervousness yet it made my heart raced. I am wearing one of my

designed wedding dress. A simple yet elegant one. Siya pa nga ang pumili

dahil ayaw niya ng revealing. Syempre, si Angelo pa.

Hanggang sa sabay na kaming naglakad.

And like yesterday.... I was saying I do. Yesterday, to the one I love,

now, to the one I've begun to love.

Not as a friend, but as a man.

I know. In time....

"You may now kiss the bride!"

**

Pumainlalang ang pangkasal na kanta na kaninang kinanta ng barkada sa

akin habang pareho kaming pababa ni Angelo ng altar.

We're married. Yes, we are, now. Punong-puno pa rin ako ng samu't saring

emosyon sa kasalan na ito. I'm so happy. Para bang panibagong buhay ito

sa akin, e, nagka-label lang naman kami ni Angelo. Wala namang nabago

bukod sa pangalan ko. Paano, sanay na ako na siya ang laging kasama ko.

Kinabahan lang talaga ako. Iba kasi talaga ang feeling ng kinakasal. The

crowd applaud as we took our steps down. I managed to smile at the

cameras only for this special day. Exception. Pagbigyan, ika nga.

Lumibot ang mga mata ko sa mga taong dumalo sa kasal namin. Friends and

friends of friends. Reporters.. Angelo's relatives and mine.

But I searched the important ones.

There.... My parents with-I know-tears of joys in their eyes, and so as

Tita Therese at the other side.

And then lolo in a wheel chair with Queen on his lap. I smiled at lolo.

Siya talaga ang nagpresintang mag-alaga ngayon kay Queen. But Molly is at

their side din naman.

Pero nang makita ko ang parents ni Troy-Mama Romina and Papa Ren-parang

gusto kong maiyak. Isa sila sa nagbigay ng basbas sa kasal namin ni

Angelo. Syempre. Natural lang iyon. Dahil hangad nila ang kaligayahan ko

gayong wala na si Troy. Masaya sila dahil akala nila, wala na akong pag-

asang sumaya. Masaya sila dahil unti-unti, natututunan ko na kung paano

ulit maging masaya.

Bago pa tumulo ang mga luha ko, pinigilan ko na iyon at nginitian ang mga

magulang ni Troy na naging at hanggang ngayon, itinuturing ko pa ring

magulang. I smiled as they both smiled back.

And then the barkada... all smiling wide as ever.

Angela with... Keslo. Hindi ko alam kung gaano katagal kami nagkatitigan

pero 'yung ngiti niya, ngiting nagsasabi na masaya siya para sa akin....

Maiiyak na ata ako. Hanggang ganito na lang ba kami ni Keslo? Hindi na

kayang ibalik ang dati? Minsan naiisip ko, kung mahal niya ako, bakit

hindi niya ako pinaglaban? And then papasok na lang sa isip ko na... oo

nga pala, five years na siyang lumaban. Sa mga oras na ito, ngiti lang

ang alam kong maitutugon ko sa ngiti niya. And then my eyes settled

at.... Lillian and L. Masaya si Lillian pero..... yeah, inasahan ko na

ang walang ekspresyon na mukha ni L. Pero parang may iba na..... ewan.

Walang matino ang pumapasok sa isip ko ngayon. Sumimangot na lang ako

nang iwasan ni L ang tingin ko na para bang hindi niya ako gustong

makita. Araw ng kasal ko kung makapagsungit naman siya! Hay...

But as I was roaming my eyes at the crowd. A certain someone caught my

attention.

Hanggang dito?

Troy.....

Pero hindi iyon ang ikinalungkot ko, e. Ang ikinalungkot ko.... nang

makita kong ngitian ako ng imahe niya. Nginitian niya ako.... Pero may

luha na tumulo mula sa mata niya.

"Mrs. Piero?" Napukaw ni Angelo ang pansin ko. At nang muli kong hanapin

mula sa kumpol ng mga tao kung saan naka-pwesto ang imahe ni Troy kanina,

wala.... Wala na.

At alam ko kung bakit ganoon ang rekasyon ng imahe ni Troy sa akin. Ibig

sabihin lang.... Siguradong masaya si Troy sa desisyong ginawa ko.

Binalingan ko ulit ng tingin si Angelo. Tinaasan ko siya ng kilay habang

nagpipigil ng ngiti. "Yes, mister?" kunwaring pagtataray ko.

"Oho. Hindi pa man, under na ako?"

Natawa ako. "Ang arte mo po! Haha! 'Wag ka nga. Kinakabahan pa rin ako

hanggang ngayon, ano ba", bulong ko sa kanya na bigla namang

nakapagpabunghalit sa kanya ng tawa. Ano ba 'to? Tinawanan pa ako?

Kinurot ko nga sa braso!

"Ow! Haha. Sorry na. Cute mo po kasi."

Napakagat labi ako. Ewan ko, napapakagat-labi na lang ako kapag naku-

cute-an ako kay Angelo, e. Kinikilig ata ako. Ano ba 'to!!!!

Hanggang sa alalayan niya ako papasok sa bridal car. Siya, saglit na

kinamayan muna ang ibang mga kaibigan. Of course. Expected ko na 'yon.

Hanggang sa pumasok na rin siya sa kotse.

Pinaghawak ko ang pareho kong mga kamay. Paano, nilalamig pa rin ang mga

kamay ko dala ng nerbyos. Pero kinuha niya ang isa kong kamay at

hinawakan iyon.

Nagkatitigan kami. Pero ang weird lang, e. Hiyang hiya kami pareho! "Ge,

ano ba 'to! Parang hindi tayo, e!" hindi nakatinging sabi ko sa kanya.

Tawang tawa ako sa aming dalawa. Para kaming strangers na na-love at

first sight at diretsong kasal agad, e. Ano ba naman 'to.

Mahinang tumatawa siya. "Sinabi mo pa. Kung kalian ba naman kasal na."

"Naku, ser. Marami talagang ganyang nagkakahiyaan pa kunwari!" sabat ni

manong driver.

Pareho na lang kaming natawa ni Angelo. Kunwari lang pala, e. Parang kami

nga. Haha.

Nagtuloy kami sa bahay ko, hindi sa reception. Ngayon na rin kasi ang

alis namin papuntang Hawaii. Our one month Hawaii honeymoon gift from our

parents. Nandito na rin kasi ang gamit ni Angelo dahil syempre, prepared

na ang lahat. Dito rin 'yan tumirang tunay dahil nga sa inayos na namin

ang kasal namin.

Ngayong gabi ang flight namin to Hawaii. Excited akong mag-relax!

Nagbihis kami pareho ni Angelo. Pati ako nagtanggal na ng heavy make-up,

courtesy of my super arte of a twin, Brianna.

Matapos kong maayos ang sarili ko, napatingin ako sa wallclock. Quarter

to seven na. 8PM ang flight namin. Pinuntahan ko sa kwarto niya si Angelo

pero wala siya doon kaya bumaba ako. Doon ko naman siya nakita sa

terrace. Nakatayo siya doon at nakatingin sa langit na para bang ang

lalim ng iniisip niya.

"Ano'ng drama, Ge?" pukaw ko sa pansin niya kaya biglang napalingon siya

sa'kin.

Napangiti naman siya kasabay ng pagyuko. Naku 'to. "Ano po'ng iniisip

mo?" tanong ko kasabay ng pagkapit ko sa braso niya.

Nagulat na lang ako nang tanggalin niya iyon. Pero agad din akong

napangiti dahil para lang pala hawakan ang kamay ko. Minsan talaga

pakilig 'tong Gelo na 'to, e. Hehe.

"Huy. Higpit ng hawak, ha? Possessive much?" bati ko sa pagkakahawak niya

sa kamay ko.

"Bakit ba? Akin ka na, ha?" sinabayan pa niya ng sunod-sunod na taas ng

kilay.

"Tsh!" kunwaring iningusan ko siya.

"O, ito naman. Wala lang....." he paused for a second. "Para kasing

nananaginip lang ako", sabi niya.

Napatingin ako sa kanya at nginitian siya. "Ako rin naman hindi pa lubos

na makapaniwala."

"Na kasal ka na sa akin?" tanong niya.

"Hindi. Na kasal na tayong dalawa."

He narrowed his eyes at me.

"Syempre naman kasi ang tanungan! Haha. O, bagong kasal. Wala munang

mang-aaway!" natatawang depensa ko agad.

Marahang kinurot niya na lang ako sa ilong pagkaraa'y inakbayan ako. He

hugged me sideways as I rested my head on his chest.

[Now Playing : Be Your Everything by Boys Like Girls]

----------------------->

"I love you..." he whispered.

Napapikit ako. "You know I do too, Angelo." Naumpisahan ko na iyon,

matagal na. Noong piliin kita.

Hindi mahirap na mahalin ang kagaya niya. Malapit na. Malapit na sa

pagmamahal ko kay Troy. Malapit pero alam kong..... walang makakapantay.

"I'll do everything and anything to make you happy, Arianna."

Feeling ko ba, natatakot siya na baka hindi niya ako mapasaya. Parang

kinakatakutan niya na hindi ako liligaya sa piling niya. Na parang wala

siyang kumpyansa sa sarili niya pero dahil mahal niya ako, lahat gagawin

niya.

I smiled. "I know." I know you will, Angelo. I know.... "Gagawin ko rin

ang lahat para maging masaya ang pagsasama natin."

How I wish I can make myself love you that much in an instant. Pero kasi,

hindi ganoon. But I know, slowly... without me knowing it.... I will.

Lalong humigpit ang hawak niya sa kamay ko.

"Hindi ko alam kung bakit sa kabila ng kasungitan mo sa lahat ng tao

noong panahong kasama kita, e, nagustuhan pa rin kita. Why I always

wanted to protect you and be with you, I don't know.... Hindi man ako ang

unang dahilan ng muli mong pagngiti, I'm happy that you still chose me to

be the one to be a part of your everyday."

Siguro akala niya hindi niya ako napapangiti. Akala niya hindi niya ako

napapasaya. Akala niya, pero akala niya lang talaga. Dahil noong kahit

ilang taon na ang lumipas at hindi pa rin ako makapag-move-on kay Troy,

habang umiiyak ako, may ngiti ang sumilay sa mga labi ko noong siya na

lang ang taong nasa tabi ko at pilit pa rin akong sinusubukang pangitiin.

Natatandaan ko iyon. Tandang tanda ko.....

Ang pagtalikod niya dahil akala niya, banas na ako sa pangungulit na

ginagawa niya. Pero pagtalikod niya, umiiyak ako habang malungkot na

nakangiti. Dahil maswerte ako, may Angelo na nagtyatyaga sa isang kagaya

ko.

Ewan. Pero siya lang ang naaalala ko. Hindi ang barkada. Hindi si

Keslo... Kaya nga doon nag-umpisa ang pagiging malapit ko sa kanya, e.

Kaunting inilayo niya ako sa kanya para titigan. "Walang bibitaw, ha?

Para kasing hindi ko kaya."

Gusto niya ata akong paiyakin, e. Bibitiw? Ngayon pa? Simula pa nga lang

ito, e... Oo naman. Walang bibitiw... Sabi mo 'yan, ha?" balik ko sa

kanya.

"Promise."

"I don't want a promise, Angelo. Just do it."

"I will... No matter what, I will..." He pulled me back and held me

tightly in his arms. "Arianna...", he paused for a while. And as he

breathe, "please, let me be.... Let me be your everything."

Tinanggal ko ang hawak niya sa kamay ko. Hindi para taliwasin ang sinabi

niya kundi para bigyan siya ng lakas ng loob.

Niyakap ko rin siya.

That's why I chose you, Angelo. Troy will always be here in my heart. A

large part of it will forever be his. But now that I can't be with him, I

want somebody to be my everything. And it happened to be you.

Yes, Angelo. I want you to be my everything.

***

A/N: Hanapin... hanapin...

Dejoke. ;)

O, guys. Walang boycott, ha? Magcomment kayo! Hehe. Gusto kong malaman

kung ano ang naramdaman nyo sa final chapter na ito. Yes, you read it

right. Final chapter na ito. Comment nyo kung ano ang na-feel nyo.

Kinilig o hindi? Kinabahan o hindi? Nadisappoint o hindi? Matulin, bitin,

hinadali, nakakainis? Lol. Masaya sa dalawa o hihiling ng hiwalayan sa

mga santo't santa? May inasahan o wala? Gusto ng book 3 o tama na?

Kaloka.

Comment nyo. Kahit 'wag nyo nang iboto. Basta lang malaman ko ang

saloobin nyo. Ha? Your comments-wheter it's good or bad, positive or

negative-it will surely made my day. Kaya maglabas ng mga saloobin. Ha?

Picture ng mga main casts sa gilid-------------->

Oooooy.... ;)))))

O, move on. Last na. About my gift.... pinag-iisipan ko pa kung sa fans

lang o sa lahat na. ;)

'Yun lang. Annyeong, goodbye, adios! Hop, syempre may PS.

PS. Nasa sa inyo na kung aabangan nyo pa ang Epilogue which will be

posted on Friday.

Syempre may PPS.

PPS. Kung ayaw mo nang madagdagan ang sakit na dala ng istoryang ito,

please... ako na ang nagsasabi sa'yo, h'wag mo nang basahin ang Epilogue.

'Yun lang po. Kbye.

COMMMMMMMEEEEEEEENT!!!!! XD[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) -

EPILOGUE (p.1 of 8)

EPILOGUE

Boog!

"Aww, sorry, miss!" the guy automatically apologized after accidentally

hitting me.

I gave the guy a slight smile then slightly nod in response. Naramdaman

ko na lang na may braso na ang nakaakbay sa balikat ko. Nilingon ko siya,

at nginitian.

"We're home", he smiled his angelic smile which made my heart flutter. I

bit my lower lip. Bakit ang gandang lalaki ng asawa ko? Ang amo ng mukha,

nakadagdag gandang lalaki pa.

Yeah, we're home again. Balik Pinas na after a month of our honeymoon

which also became our vacation. 30 days of happiness. Grabe. Noon na lang

ulit ako naging masaya.

"Hah", I faked a sigh. "And it's gonna be work, work, work", natatawang

iniikot ko ang mga mata ko.

"Sino ba kasi'ng may sabi na maging magaling na designer ka?" natatawang

biro niya sa akin na sinimangutan ko na lang.

"Nagsalita ang hindi sikat", bubulong-bulong na sabi ko pero hindi niya

ata talaga narinig dahil inayos niya saglit ang bagahe namin.

Paano? May mga dalawa o tatlong reporters ang kumukuha pa rin ng pictures

namin, e, sikreto na nga itong pag-uwi namin, gabi pa. Nakakaloka, hindi

naman kami artista.

Noong kasal namin, marami ang reporters, kaya ngayon sinikreto na namin

kahit kina Tita-I mean Mama Therese, Angela and sa parents ko at kay Bri.

Paano, sila ang pumayag sa mga reporters noon. Minsan lang daw naman.

Pero hindi pa rin kami nagtiwala ni Angelo sa kanila ngayon. Alam naman

naming pareho, lalo pa sina Mommy at Mama Therese. Naku...

Dahil nakaakbay si Angelo sa akin, ipinulupot ko sa bewang niya ang kamay

ko at pareho na kaming naglakad.

**

"Hello?" sinagot ko ang tawag ng secretary ko. "Oh, Molly?"

["Ma'am.... About sa ipinapahanap nyo pong puno...."]

Oh! Infinitree namin ni Troy! Nakita na? Ilang tawag na ba ang natanggap

ko na hindi pa rin makita? Nakita na ngayon?

[".......Wala po talaga, e."]

Bigla akong nadisappoint. 'Yun na nga lang, e. 'Yun na lang....

Napabuntong hininga ako. Ilang buwan ko nang ipinapahanap ang infinitree

namin ni Troy, pero wala talaga.

Napatingin na lang ako kay Angelo nang hawakan niya ang kamay ko. May

pag-aalala na naman sa mga mata niya. Parang sinasabi niya na 'wag akong

mag-alala dahil makikita ko rin iyon.

Si Angelo talaga.... Nasasaktan 'yan, alam ko. Pero kahit nasasaktan

siya, tinitiis niya dahil mahal niya ako. Sobrang swerte ko sa kanya.

Napaka-maintindihin niya. Hindi niya ako kailanman pinilit. At ngayon, he

wants me to take my time in moving on. Oo, unti-unti, nagiging okay na

ako. Syempre, dahil 'yun kay Angelo. Kaya nga gagawin ko ang lahat,

masuklian lang ang pagmamahal niya.

Nginitian ko siya at hinawakan din ang kamay niya. "Okay lang, 'no",

nakangiting pagsisiguro ko sa kanya. "Let's go home."

**

"Ge, kain muna tayo. Nagugutom ako", I unconsciously pouted. Gutom na

kasi talaga ako.

"Pa'no natulog lang sa eroplano", sisi pa ni Angelo kaya lalo akong napa-

pout. E, sa inaantok ako, e. "Oo na po, pout ka pa dyan."

"He-he." Syempre, hahayaan ba akong magutom niyan?

Isa pa, gabi na. Sure na gutom na rin si Angelo, hindi naman kami nag-

dinner sa eroplano. Balak na lang naming huminto sa hindi mataong

restaurant. Wala lang. Ayaw ko lang ng matao. Mainit talaga ang mata ng

publiko sa akin. Sa amin ni Angelo. Syempre. Big companies, nagsanib.

Kaya nga... reporters. Ugh...

Italian restaurant ang nadaanan namin kaya doon na lang namin

napagdesisyunan na kumain.

Magpapark na kami ng sasakyan nang bigla na lang...... may isang bata na

kumaripas ng takbo!

"AAAAAAH!" napasigaw ako kasabay ng pagpikit ko nang magpreno si Angelo.

Pero bago ako tuluyang napapikit, nahagilap pa ng mga mata ko ang isa

pang bulto ng katawan na kumaripas papunta sa bata.

God! Kumaripas din ang pagbilis ng tibok ng puso ko. Ang lakas ng

pagpreno ni Angelo. Hindi pa naman siguro kami huli, di ba? Nakabundol ba

kami ng bata? Oh my god.... Oh my god....

"Arianna, are you okay?" ako agad ang inalala ni Angelo. Kinakabahang

napalingon ako sa kanya. Nagtama ang mga tingin namin at marahang

tinanguan ko siya. "Dito ka lang. I'll check." Wala sa sariling napatango

na lang ako.

Bumaba na si Angelo at naiwan ako.

No. Please, hindi sana kami nakabangga.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Kahit kinakabahan ako, nanginginig

ang katawan ko na bumaba na rin ako ng sasakyan.

"Ayos lang ho kayo?" boses agad ni Angelo ang narinig ko. And thank god!

Nasa gilid ng daan ang bata at lalaking sumagip dito! "Pasensya na...

hindi ko alam... Bigla bigla na lang siyang tumak-" naputol ang paghingi

ng tawad ni Angelo nang isang babae naman ang dumating. Napalingon ako sa

babae kasabay ng pagsara ko ng pinto ng sasakyan.

"Oh my god! What happened?" puno ng pag-aalala ang boses nito.

Wait... Isn't that..... Margarette?

It's really her!

I'm sure si Margarette siya. Pero hindi niya ata ako napansin dahil sa

lalaki at bata agad siya nagtuloy. Sinundan ko na lang siya ng tingin.

Nilapitan niya ang dalawa na ngayon ay nakaupo na ang lalaki habang

nakatayo naman na ang bata. Nakatalikod ang bata sa direksyon ko at

nakaharap sa lalaki kaya hindi ko makita kung may sugat ba sila o wala.

Isa pa, hindi ko magawang lumapit sa kanila. Dala na rin ata ng kaba.

Sobrang kinabahan talaga ako.

Naramdaman ko na kung paano muntik na mabundol ng sasakyan, e. Ano na

lang kaya ang naramdaman noong bata?

Nilingon ko si Angelo pero bakit parang... natigilan siya?

"God! Are you alright?" nabaling ang tingin ko kay Margarette na agad na

chineck ang katawan ng bata.

"M-mom.... 'my", hindi pa diretsong tugon ng bata.

May anak na si Margarette?

Napayakap ng mahigpit si Margarette sa bata at kitang kita ko ang pag-

aalala sa mukha niya.

"H'wag mo nang uulitin 'yon, okay? Pinag-alala mo kami ni papa", sabi ni

Margarette sa anak. Nilingon ni Margarette ang lalaki sa tabi niya na

natatakpan niya at ng anak niya kaya hindi ko makita. "TJ, are you

alright?"

Parang huminto ang paligid ko sa narinig ko.

Did she just.....

No.

I mentally shook my head.

Imposible...... Imposible.

Tumayo si Margarette at dumiretso ang tingin niya sa nasa harapang si

Angelo. Hindi niya pa rin ako napapansin.

"I-I'm sorry, hindi ko nabantayan nang maigi ang anak ko. We were at the

side lane and he suddenly just.... I'm sorry", hinging paumanhin agad ni

Margarette kay Angelo.

"Baby, don't do that again, okay? Look what happened! Muntik ka nang

masagasaan!" sermon ni Margarette sa bata.

"M-m-mu... shoo...." mangiyak-ngiyak na usal ng bata.

Hindi ko maintindihan ang sinabi ng bata dahil hindi ko rin magawang

ibaling sa kanila ang tingin ko. Ewan ko pero parang may kung ano'ng

humahatak ng tingin ko papunta sa lalaking sumagip sa bata-sa ama nito.

Gusto ko kasing makita ang mukha niya. Hindi ko maintindihan kung

bakit.... "Huuu..... Pa-paaa!" umiyak ang bata at yumakap sa nakaupo pa

ring lalaki.

"It's okay, baby. It's okay."

Parang may kung ano'ng bumundol sa buong pagkatao ko.

Parang huminto ang tibok ng puso ko nang marinig ko ang boses na 'yon.

Ang boses na kahit ilang taon pa ang lumipas, alam ko at kabisado ko.

No. Please, no. Please.... Please.....

Ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang tumayo ang lalaki at

mapaharap sa akin.

"Pasensya-"

No. No. No.....

Parang hindi ako makahinga pero ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko.

Natulala ako.

Tuloy-tuloy ang agos ng mga luha ko.

No.....

"T--troy........"

God. Tell me I'm dreaming.

Please, tell me its isn't true.

Someone tell me.

Angelo... Margarette...

Please....

Hindi. Hindi siya 'yan... Kamukha lang. Kamukha lang. Hindi siya si

Troy...

No...

"Helen....."

***

EPILOGUE; BAD MEETS EVIL, AGAIN.

[BME 2] : BE MY EVERYTHING (Completed) - So... (p.1 of 1)

Link ng book 3 ay nasa gilid. Thank you. I love you.

=== THE END ===