The Perfect Stepbrother IIRitmo de mi Corazn (Rhythm of my Heart)+++Introduction+++What if I didnt let him go? Will my heart still be cold? What if I did fought forher? Will we live happily ever after? What if we were meant to be? Will she come back to me?~~~~~~~~~~~~~~~~Who is the most perfect candidate to be The Stepbrother? Third Party? The flirts?The good-lookings? The Heartthrobs?NO.The Exes. But now, the question is Which Ex?Prologue

Ok. So I was livin the life. Yeah, the life. Before I was born, naging instant millionaire ang dad ko when he founded our little family business na itago na lang natin sa pangalang The Coffee Shop. So basically its a coffee shop. My dad, Nikson Custodio, married my mom, Syria Jimenea, soon after everything was settled in the coffee shop. Magkatulong nilang tinaguyod yung business namin until I came along.My mom used to tell me na ako yung pinakamagandang blessing na natanggap nila during those times. Of course, my parents are both happy to have me. Sinong magulang ba naman ang hindi, diba? Sa ganda kong to? Hahaha.. Kidding aside, we were avery happy family back then. Kami na ata ang larawan ng isang perpektong pamilya. Pero as we all know, there are no such thing as perfect and soon enough that perfect picture of a family turned into a nightmare. My mom died. I was 5 years old back then and I dont know what was happening around me. But I know that whatever was happening at that time wasnt good because I was in pain. I lost my mom butit hurts more because I also lost my dad. My dad didnt die he just changed. Yungmasayahin, sweet, romantic at palabirong si Nikko Custodio eh wala na. Naging workaholic, wapakels at EMOngoloid dad na siya. Yun ang major reason kung bakit rin naging ganito ako. The rebel I never imagined I would be. Pero sa harap lang ni dad ako ganun. Pagka naman sina Tito Prince, Tita Sydney at anak nila na bespren kong si Pia ang kasama ko eh mabait naman ako. Naging hate ko lang talaga angdad ko. So anyway, dako naman tayo sa buhay pag-ibig ko. Grade 6 palang ako nunnang mameet ko ang first year na si Glenn. Well, hindi ko naman siya ganun kakilala except by reputation kung saan maganda naman except for the fact na playboysiya. At hindi ko alam kung fortunately ba o unfortunately pero ako ang nagingprospect niya ng mga sandaling iyon. Well, I was young and didnt know any better.And ok, fine, stupid kaya sinakyan ko siya. So basically, naging kami. Dun akoactually nagstart maging the ultimate rebel ever sa harap ng dad ko. Hehe.. If hewas a playboy, I am a playgirl. Alam mo, ikaw na ata ang karma ko. Yan ang laginiyang sinasabi sakin noon. Kasi he changed daw because of me. Yun nga lang I also changed because of him. He was perfect. Mayaman, matalino, musician, at lahatpa ng words starting with M.[except Mabaho ah. Mabango siya. Haha] nangunguna sa words na yun ang mahal ako. Mahal niya talaga ko. Sobra. To the point na nasasakal na ko. Kaya ayun, I end up breaking up with him. Ayoko na. What do you mean ayawmo na? Ayaw ko na as in break na tayo. Hindi siya nakasagot agad nun. Yumuko lang at nag-isip siguro. Saka siya nagsalita nung paalis na ko. Bakit? Malungkot nayung tono ng boses niya nun. Simple lang. Ayoko na. Sawa na ko sayo. So babye! Then I started walking away from him. Wala naman siyang magagawa kasi. Ayaw ko naso ayaw ko na. I love you kaya pakakawalan kita. Pero if ever you realize that Iam the one for you, andito lang ako. And you can always come back to me. Oh come on. Spare me the drama. I never go back to where I came from. So sorry na langkay pareng Glenn. We are over and thats the end. After my story with Glenn ended, JC came along. JC? Hes everything I am. I mean, parehas kami. Malungkot. Galitsa mundo. Ayun. So we just clicked. Parang puzzle pieces na fitted with each other. Yun nga lang, hindi ko inaasahan mainlove ng todo todo kay JC. He was my first love but take note, not my first boyfriend.

My days with JC was simply perfect. I was so happy having him in my life. Pansamantalang nawala yung bad girl na ako at napalitan ng sweet and loving [ew] selfko. I just didnt thought that JC could be my karma. Because he is. Im choosing thebest path for us. He said to me one day. Best path? We are already on the besttrack. Because thats what I think. No, we arent. This is not working, babe. Lets end this. At ayun. First time sa buhay kong nakaranas ng pain. Well, pain in general, hindi dahil parang lagi namang may inflicted pain sakin pero yung pain in terms of love? This is the first time. At pinakamasakit. Kaya ayun, back to the old me na lang ako. The rebel. The playgirl. Put away the pictures. Put away the memories. In the time being, I had to master the art of letting go.+++ 1 +++

[URL=http://www.4shared.com/file/93618284/9de0fbfe/letterTPS2.html]Read Letter [/URL] I crumpled the paper and threw it away. Sanay naman na ako. Kahit nga hindi na siya mag-iwan ng sulat eh. Even if he just go away and leave me without a word, ok lang. Wala rin naman kasing pinagkaiba kung nandito siya o nasa malayonglugar siya. I still cant reach him. Its still as if I dont have a dad. Hoy bruha!Emoticon ka na naman jan sa sulok ha?!! Yang undefined creature na nagsalita nayan ay walang iba kundi ang aking bestfriend na kung tawagin ng maraming tao ayCes dahil sa pangalan niyang Princess. Pero ako at ang mga taong close talaga sakaniya eh PIA ang tawag sakaniya. Galing naman yun sa pangalan niyang Sophia. Una kasi sa lahat hindi ako EMOTICON noh. Tao ako! Tao! Pangalawa, wala ako sa sulok, nasa gitna ako ng kama! Medyo ganyan talaga kami kung mag-usap ni Pia, sigawan mode. Kapag kasi hindi kami nagsisigawan eh malamang magkagalit kami niyan. ]Ay? Tao ka pala?? Amazing! Wahahahahahaha.. sira ulo rin siya eh noh?? Actuallydi ko lubos maisip na anak to ng Tita Sydney at Tito Prince ko eh. panu anlayo layo ng ugali niya sakanilang dalawa. But oh well.. Yada yada. Bat ka ba nang gugulo dito kasi ha? Well, sa totoo lang, nasa bahay nila ako. Dito nga kasi ako laging iniiwan ng dad ko pag nagpupunta siya sa kung saan lupalop ng daigdig. Para ngang mas home ko pa tong bahay nila kesa sa sarili naming bahay eh. Well.. heto nanaman po ang matinis niyang boses. Panigurado may iniisip na kalokohan to. Mom and dad are out the whole day.. kalokohan. Sure. Nakangisi pa ang bruha oh. So? Anu naman? Lagi naman silang umaalis pag umaga ah. Hay naku. Youre no fun at all, Pae. Pae. Kung siya si Pia, ako si Pae. At tulad ng Pia niya, mga close people lang ang tumatawag sakin ng Pae. My real name is Paris Nicole. Your statement is very objective my dear sister. It all depends on your definition of fun. Hay naku. Papaduguin mo na naman ilong ko niyan eh. magmall na nga lang tayo. At hinatakniya ang precious arms ko palabas ng kwarto pababa ng stairs. At nung binuksanniya ang pinto palabas ng bahay?? And just where the two of you are going?? Nakataas ang isang kilay? Check! Nakapamewang? Check! Pia and Pae are in trouble? Check! Hi, ma! Tanging ang mga katagang iyan na lamang ang nasabi ng best friend kong si Pia habang ako eh walang nagawa kundi iflash ang aking killer smile.*Ching! * Too bad, walang effect kay tita Syd ang killer smile ko. Immune na siya. Haha.. Oh? Tatakas kayo? Dun dapat kayo sa bintana dumaan. Tukso pa samin ni TitoPrince habang tumatawa ng kaniyang evil laugh. Ok. Siguro nagkamali ako nang sabihin kong walang pinagmanahan sakanila si Pia. Umupo nga kayong dalawa sa sala,dali. Kakausapin namin kayo ni Prince. Ive got to admit. Medyo weird ang pamilyanina Pia. But who cares? At least theyre family. Umupo naman nga kami ni Pia sa aming respective seats. Usual na naming ginagawa ang bagay na to. Its considered asa family meeting, at oo, kasama ako sa family meeting nila. Para na daw kasi nila akong anak. We waited for what Tita Sydney would say so there was a moment ofsilence. Silence. Silence. Tictoc.tictoc.

Antagal ah. Wahahahaha.. Prince, ikaw ang magsabi sakanila. She finally gave in.haha.. Tita Sydney talaga. Bat ako?! Ikaw na! Eh ikaw gusto kong magsabi eh. bakit buh?! Napasmile naman ako. Ang cute kasi tignan ni Tita Syd at Tito Prince. Kahit matagal na silang mag-asawa, kung titignan para parin silang high school lovers. Oo na sige na. Sasabihin ko na. Baka di mo pa lagyan ng flowery top yung ulam natin mamaya eh. togoinks! Mga kahinaan talaga ni Tito Prince oh. Ok. Its officially summer, diba? Yep. Simula kaninang tanghali since kaninang tanghali nagtapos ang maligayang Junior Year ko at madugong Junior Year ng mga kaklase ko. bwahahahaha.. Soooo were leaving for US this coming weekend. Inayos na namin ang mgadapat ayusin kaya makakaalis na tayo as soon as possible. We-we-wait. US? Weekend? Vacation? At around 8pm, mandatory kay Tita Sydney na dapat nasa kwarto na kami. Nakaligo na at ready to sleep. Though hindi naman mandatory na kailangan atexactly 8pm eh matutulog na. Kailangan lang, wala nang ginagawa ng oras na yun.Bandang 11pm, bagsak na si Pia niyan kaya 10:30pm pa lang tumitigil na yan sa pangungulit sa kin sa kwarto ko at nagmamigrate na siya papuntang kwarto niya. Ako naman, kung kelan lang makaramdam ng antok saka lang matutulog. Sa kasamaang palad, hindi ata ako lapitin ng antok ng mga panahong ito. Its already 2am pero gising na gising pa rin ang diwa ko at alayb na alayb pa ang dugo ko. Waaaaah! I cant take this anymore! Maarte ako eh. hehe.. ayaw ko yung gusto ko nang matulog pero di makatulog. Nakakainis kasi sa feeling eh. parang di mapakali. Kaya namantumayo na lang ako sa oh so malabot na kama ko at nagpunta sa balcony. One thingI love about Tita Sydney and Tito Prince eh talagang pinagawa pa nila tong roomkong ito dito sa bahay nila na exact replica ng room ko sa bahay namin. Astig nga eh. Kaya madali akong nakakapag-adjust matulog kahit sang bahay man ako natutulog. Pero mas gusto ko ang room ko dito, maganda kasi yung view niya sa langit.Unlike dun sa bahay namin, ok lang din naman kaya lang kasi may punong nakaharang. Puno ng kapitbahay namin, umabot ang sanga sa balcony ko. Inappreciate ko angmagandang langit. Lagi ko tong ginagawa, lalo kapag namimiss ko si Mama. Tita Syd once told me na si Mama daw ang pinakamaliwanag na bituin sa langit. Kaya laging ang pinakamaliwanag ang tinitignan ko sa langit. Nikko, Paes dad, wants us togo there. Bakit po? Anong meron? We really dont know pero according to him, meronsiyang special announcement thats why he wants us to be there. Wow ah. Sosyalinsi Tito Nikko, may special announcement, sa US pa. Wahahahaha Haay.. anu bang gustong mangyari ni Papa? Hinawakan ko yung necklace na lagi kong suot. Bigay to nimama. At kinausap ko naman yung pinakamaliwanag na star, like what I always do.In order to talk to mom.

Ma.. Ano bang plan ni God para sakin? Ifast forward natin ang mga pangyayari Ngayon ang araw ng flight namin papuntang US. Naguguluhan nga ako eh. Panu ang gulogulo ng mga kasama ko. yung isa (tito Prince) lamon ng lamon, yung isa naman (Tita Syd) check ng check ng bagahe at para makumpleto ang set, yung isa (Pia) manghang mangha sa airport. Susme. Huwaw! Ang ganda na ng NAIA ah! Dito palang amoyisteyts na! Ignorante. Bag number 20. check! bag number 21. bag number 21?! Bagaddict. Yumyumyumyum! Delicioso! Doro? Ikaw ba yan? At ako? Well, nanonood langako sa kalokohan ng pamilyang ito. Haha.. Di ko lamang inaakalang sa di inaasahang pagkakataon ay may tatawag sa aking byutipul name. Ang Fruit Salad Sisters. Paris Nicole! Si Apple. At kasama pa niya ang dalawang ugly sisters niyang sina Strawberry at Cherry. Nakaformation sila nang kung tawagin nila ay beautiful peninsula (mga kakornihan ng tatlong to eh). Sino naman yang mga yan? Bulong sakin niTita Syd. Pero dahil sadyang pinanganak ata si tita ng may mega phone sa lalamunan eh narinig ng tatlong bruhilda ang bulong niya. Kaya ayun. Disaster. Moral code number 1! Hadlangan ang bawat layunin ni Paris Nicole Custodio! Si Apple Frutana. Siya ang leader ng samahang tinaguyod nila. Ang Anti-Pi-En group. Isang organisasyon ng mga galit at inggit sakin at naglalayong pataubin ako. Moral Codenumber 2! Wag hayaang lumaganap ang Pi-En mania! Si Strawberry Frutana. Siya dawang beta leader. Moral Code number 3! Pataubin lahat ng kakampi at susunod sa Pi-En mania! At si Cherry Frutana. Siya ang pinakabata sa kanilang magkakapatid.Sa ilalim ng kapangyarihan ng lipgloss! Ako si Apple! Strawberry! Cherry Sila angtanging miyembro ng anti-Pi-En group na kung tawagin ko ay Fruit Salad Sisters.At kami ang Frutana Sisters! Natahimik ang lahat ng taong nandito sa airport nanakapanood ng kalokohang pinaggagagawa ng tatlong to. Nabasag lang ang katahimiknang magsalita si Tito Prince. Anu daw? Fruit salad Sisters? NOOOOOOOOooooooooooo!!!! See? Tunog fruit salad talaga pangalan nila e. Wahahahaha.. wahahahaha.. Anu namang sadya niyo dito ha, Apple? Biglang umayos mula sa pagkakaluhod niya (dahil sa pag Noooooo! niya) itong si Apple. At nakakagulat ah. Ngumiti siya. Hindi yung evil smile niya, sincere ang smile na to. Ehehehe.. Sa katunayan niyan, Pi-en gusto lang naming maggoodbye sayo. Pi-En pala ang tawag sakin ng mga taga school. Oo, totoo ang sinasabi ni Apple. Sabat naman nitong si Strawberry.

Have a safe trip! Pangclosing remarks ni Cherry. Yun nga lang, biglang nagbago ang mga mukha nila na parang sinasabing bumagsak sana ang eroplano! Bwahahahaha! Talaga lang ah?! Then out of the blue, biglang may fetus na lumitaw! Este bata pala kasama ang isang batalyong fetus na may hawak na banner. Ate piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii-eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen! Sinu naman yang pumupulupot sayo? Bulong ni Tito Prince.Drum. Drum. Drumdrumdrumdrum.Ako ay walang iba kundi siiiiiiiiiiii.