PP 4276

.Z5 E6

Copy 1

PP 4276

.Z5 E6

Copy 1

PimARI TJSTI STNTACTICOCAPITA QUINQUE.

DISSERTATIO INAUOURALIS PHILOIOGHCA

aUAM

AUCTORITATE AMPLISSIMI PHILOSOPHORUM

IN AOADEMIA ALBERTINA ORDINISAD SUMMOS

m PHILOSOPHIA HONOEES

BITE CAPESSENDOS

DIE IX. M. JTJLII A. MDCCCLXAai HORA XII L. C.

PUBLICE DEFENDET

AUCTOH

OSKAR ERDMANNTHORUNENSIS.

ADVERSARIOEUM PARTES AGENT

:

0. CARNUTH, sTiiD. phil.

R. HIRSCH, STUD. PHIL..

HALIS,

TYPIS ORPHANOTEOPHEI.

%-\Z^OSQ

PRAECEPTORIBUS DILECTISSIMIS

PROF. D«. K. LEHRS

PROF. D«. K. W. NITZSCH

PROF. D«. 0. SCHADE

STUDIOKUM IN ACADEMIA ALBEETINA MODERATOEIBUSDOCTISSIMIS ET LIBBEALISSIMIS

PIO GRATOQUE ANIMO

AITCTOR.

§1.

De generibus nominum.

1. Substantivomm naturale, quod dicitur, genuspraevalet prae eo, quod grammatica forma postulat, nonnuUis

locis, inter quos lenissima est structura, quam vides p. 4, 134

rjl^ov TleXia f.dyaQov' — tcov d^ aKOVGaig amog VTtavTia-

G£v — TvQOvg yevsa , ubi praecedenti pronomini per apposi-

tionem additum est yeved ; et eodem modo secundum Boeckhii

explicationem participio masculini generis appositum est e&vog

n. 5, 43 {.leTaC^avxa Kal vvv Tebg i^idTQajg dydlkec, v,eivov

bf^ioOTtoQOv sd^vog. *)

Audentius est frgm. 157 g)iXa Tevy erceq^vev , S^dXkovTag

rj^a, ubi participium post nomen positum est; et cpovog de

femina dictum femininum sumsit genus p. 4, 250 Mrjdeiav Tav

ne?uao (povov, quamvis similia exempla nonnulla apud alios

inveniantur (Eurip. Iph. Aul. 794 ttjv yovov. Arist. thesm. 541

TTjv cpd-OQOv). — Lenius est, quod doXov appositum est femi-

nino pronominis p. 2, 39 dvTe doXov — d-eoav.

2. Praeterea annotandavidentur nonnulla substantiva, quibus

femininum genus aut ubique aut nonnuUis locis a Pindaro

tribuitur contra aliorum scriptorum usum : ^loS^fiog et ^KQdyag

urbs ubique, ubi distingui possunt genera; mwv ubique; alcov

1) T. Mommsenus sdvog refert ad Aeginetas , cf. libellum quem scripsit

„Pindaros. Kiel 1845." pag. 47 et editionem novissimam; qua de re de-

cernere non audeo.

Erdmaun, De Pindari usu syntactico. 1

tribus locis p. 4, 186 (ubi xbv alwva metro repugnasset) p. 5,

6. n. 9, 44. (alias ubique masculinum) ; ai^rjQ bis: ol. 1, 6.

ol. 13, 85. (tribus locis distingui potest masculinum genus:

ol. 7, 6. 7. n. 8, 42. frgm. 250); lla(pog -d^rjXeia ol. 3, 29.

(ut saepe apud alios); iTtTioi n. 9, 52. i. 4, 5. ol. 8, 51.

ol. 6, 14. p. 4, 17. — iTtog avsiiiosGGa ol. 4, 7.

3. Neutrum genus nonnunquam ad personas referri

videmus, ita tamen, ut sententia universe dicta omnes res am-

plecti videatur, quamvis de hominibus tantum vel animantibus

certe agi e totius loci conexu appareat : i. 6, 17 af.iva(xov£g

^QOTol, OTL fiirj — i^Uijzai. p. 1, 13 oGGa di fxi] 7t£q)Llr]y.e

Z£vg, aTvQovTai.

4. Nonnunquam praecedente substantivo masculino vel

feminino continuatur oratio pronomine relativo plurali neutrius

generis, ita ut ab una re transire videatur poeta ad omnes

ejusdem generis res, de quibus in universum aliquid praedi-

catur: p. 2, 74 ov^ aTcdTaiGi Sv/.idv T£Q7t£Tai' ola ipi-

^Qcov TtaXd/Liaig £7t£T alel ^qotcj quales res seqmmtur. p. 6,

21 dy^ig iq^rjfxoGvvav, Ta 7toT£ — (favTL — OiAiQag vwv

7taQaLV£Xv. p. 1, 72 v^qlv idcov — oia Ttdd^ov. p. 3, 17

ia%dv v/i£vaLa)v — ola — cpi?JoiGLV.

E contrario nomini collectivo generis neutrius succedit

pronomen relativum masculinum, eligens de multis unum ho-

minem p. 3, 21: £Gtl Si cpvlov — /naTaiOTaTOv , oGTLg

aiGxvvcov hjtLywQia 7ta7tTalv£L ra jTOQGOj.

5. Adjectiva et participia neutrius generis substan-

tivorum in modum saepissime usurpavit Pindarus, qua in re

Homeri certe consuetudinem longe excedit. Adjectiva ea, quae

objecti in modum cum verbis conjuncta in adverbiorum abierunt

notionem , coUegi in accusativi usu describendo § 4 , 5 ; e cete-

ris notavi (secutus ordinem Ki-uegeri Synt. Att. 43, 4, 1—28)

a) locum significantia : ol. 13, 57 £7t d/tcpoT^Qa (.layav

Tdfiv£iv Tilog. ol. 1, 113 to £OyaT0v. p. 11, 52 ra (.liGoa.

p. 3, 22 £7tLXC0Qia. ol. 11, 45 iv xa&aQqt iii loco arhonhus

non consito;

b) tempus significantia : p. 8, 92 iv o/Jyco. p. 3, 105

ig /iay.Q6v. i. 5, 57 iv ^QaxiGTOig;

c) res ipsas omnino, quibus tribuitur adjectivorum notio,

significantia : p. 3, 52 TrqoQavia TtlvovTag. p. 4, 221 dvzi-

TOf-ia odvvav. o\.2, 85 eg to 7tdv in vulgus; itavTi p. 5, 23.

— ol. 1, 31. n. 9, 33 aicLGTOv. p. 5, 33 onoaa daidala.

i. 5, 20 Tedf-iLOv oacpeGTaTOv. n. 7, 5 sn Yoa ob easdem

causas. i. 1 , 38 to f.iev e^iov meum cons%lmm\

participia: frgm. 49, 3 t(x)v eovtcjov, p. 3, 20 tcov

aTceovTwv. n. 3, 19 SQdcov soLKOTa f.WQcpa;

permulta denique adjectiva, quibus moralis quaedaminest

notio, haud raro conjuncta etiam cum aliis adjectivis: p. 3, 81

£v Ttaq iolov TcrjiLiaTa ovvSvo. ol. 1 , 99 to alel itaQa/iieQOV

eolov. n. 9, 6 TeTeleOf,ievov eoXov. ol. 12, 12 eoXov ^a&v.

n. 8, 22 artTeTai eolcov, yuQOveoOi ovk eQi^ei. i. 6, 47 to

Se TtaQ dUav yXvKv. ol. 11, 91 xaXd eQ'^aig. p. 3, 83 Ta

%aXd, p. 8, 88 -/.aXov Ti veov. i. 6, 2. 7, 70 xalcov. n. 8, 34

To fLiev lafiTtQdv — tcov d^ dcpdvTcov. frgm. 242 Tifna. p. 8,

93 To TeQTtvov. p. 10, 19 tcov ev ^Eklddi TeQitvcov. ol. 14, 6

^a TeQTtvd v.al Ta yXvnea itdvTa. i. 6, 40 TeQrtvbv ertdfieQOV.

ol. 11, 93 ^Qayv Ti TeQTtvov, ol. 1, 30 auavTa t« fielXiya.

n. 7, 67 ^iaia ndvTa. frgm. 49 , 2 to de firj JcX cpiXTeQOv.

ol. 2, 58 Ta d^ ev Tade /dibg aQ%a dXiTQd. i. 6, 43 Ta

fiaKQd (n. 4, 33);

d) conditionem sive statum aliquem signiiicantia

:

n. 11, 42 ev dfiel^ovTi vicissim. n. 3, 75 cpQOvelv Tb TtaQ-

%ei/Lievov secundum praesentem rerum statum. p. 4, 92 tccv

ev dvvaTco cpiXoTdTcov. n. 3, 58 ev dQ{.ievoiOi itdvTa &v(.ibv

av^cov. ol. 2, 33 aTeiQel ovv dya-O^cp. p. 12, 30 ro /LLOQOif^iov

ov TtaQcpvxTov. ol. 2, 62 (56) oidev Tb (.leXXov. ol. 12, 9

Tmv fieXXovTcov cpQadal. frgm. 173, 3 tc5 TtaQeovTi eTtaivrjOaLg.

ol. 13, 103 (99) Ta d' eooo/ieva.

e) Interdum etiam apud Pindarum neutra adjectivorum

significare videntur vim animi, qua efficitur status aliquis,

ubi pro abstractis substantivis fere posita videntur: n. 7, 50

dQaov (.LOi Tod^ eljtetv, ubi d^Qaov dictum est eadem signifi-

catione qua ToXfLa. i. 1, 63 (55) rtoXXdm val to oeocojta/Levov

(Mommsenus: oeOLyafxevov) evd^v/Lilav /nel^co cpeQei, ubi dicere

poterat poeta: rj Oiyrj.

l^'

Similia sunt to Gvyyaveg p. 10, 12. n. 6, 8, quod totam

indolem hominis amplectitur, et, quae maxime ei opposita sunt

apud Pindarum, t« dtdaxTd n. 3, 41; ol. 2, 71 (69) aTid

ccdiKcov ex8iv xpv%dv = mto ddiyilag; et in eodem carmine

ol. 2, 57 (52) Ttaqalvei dvgcpQOvcov, quod unus certe scholiasta

legisse mihi videtur , explicans : tcov dvgKohov (pQOvrldcov,

fortasse etiam alii;quare dubito num recte scripserit Mommsenus

dcpqoovvav ; Dindorfi certe mutatione : dvgcpqovav non opus esse

videtur, quum satis multa exstent exempia adjectivorum si-

militer usurpatorum.

Neutrum adjectivi praedicati in modum haud raro con-

jungitur apud poetas cum substantivis;quod liberius factum

videtur a Pindaro etiam per accusati^iim : i. 6, 23 ayei d*

dQETav ovx aloxwv cpvag.

§• 2.

De nuinerorum usu.

1. Singularis nominis collectivo sensu pro toto genere

rerum positus paucis locis invenitur apud Pindarum, ut ol. 7,

19 ^gyalcx Gvv alxjiia pro alx/^ialg vel potius alxi^nfiTaig (Eurip.

jnvQia ^oyxrj , alia). Sed quod Kruegerus afi^ert exemplum

(synt. dial. 44, 1, 1) p. 4, 256 dfxaQ }] vvv.TEg non prorsus

simile videtur Homerico illo vv-ATag te v.al riJ.iaQ, quum de

certo quodam die, qui fato praestitutus erat, dicat Pindarus;

neque cum Bernhardio (Syntax. pag. 59) i. 4, 45 (40) TtvQyog

ita explicare velim, quum non intelligam, cur in praeclaro illo

loco phires una turres statuendae sint.

2. Haud raro vero pluralis pro singulari positus est,

ubi sententia divulgatur ab eo de quo tunc agitur homine ad

omnes qui ejusdem conditionis esse possunt; quam structuram,

optime convenientem dithyrambo, qui rebus gestis celebrandis

quam maxime intentus accuratam subtilemque orationem non

curat, vides frgm. dith. 3, 10 yovov vTvdTcov TtaTeQcov

(.ieX7te(.i£v yvvatKcov tb Kad(,Leicov £f.toloVj ubi de uno

Dionyso agitur.

i. 4, 39 (35) UyE rlveg Kmvov, riveg ''Ey.TOQcc necpvovy

Y.al M^ivova %al'/.oaQav' tlq Trjleq^ov' xoloiv AXyivav

7tQog)eQ£i GTO/Lia itaTQav, ubi imius Achillis facta memoraiitur.

i. 7, 35 Ji xe fiaoyofievav r] Jibg naQ ddelcpeolaiv,

licet antea nullus memoratus sit Jovis frater nisi Neptunus.

ol. 8, 45 ovK ccTeQ Ttaidcov oe&ev , dkl' af^a TtQOJTOig

Kal TezdQTOig, ubi praecipue de Telamone et Neoptolemo

cogitasse Pindarum puto, quamvis illi Peleum, (frgm. 158)

huic Epeum socium fuisse traditum sit. — Ita etiam p. 4, 50

dXkodaTtav yvlvaixcov ev le%eGiv dictum est de sola Malache

Euphemi uxore, et frgm. 158, 3 (.leTa l^coGTrJQag ^f.ia(^6vog

llS^ev de Hippolytae zona (nisi ibi servandum est IdfioCpvag et

i^coGtrJQag adjectivi in modum cum eo nomine conjungendum,

quod in masculino genere facillime fieri potest, ut ol. 1, 80

avdQag /LuaGTrjQag. n. 1, 16 TtoUfiov fuaGrrJQa Xaov. i^. 3, 7

rJQcoa dXytTrJQa. p. 1, 95 tov zavQcp navTrJQa — WdXaQiv, in

feminino audacius mihi videtur).

3. Saepe apud Pindarum variatur structura inter sin-

gularem et pluralem numerum, plerumque ita, ut a multis

universe memoratis sequente pronomine Tfg sive oGTig transitus

fiat ad singulos quosque homines: ol. 1, 82 &ave%v oiGtv

dvdy/.cx — Ti x£ Tig avcovvfiov yeQag — ei/JOi; ol. 3, 11 vIg-

GovTai ert av^QCjortovg doiSai, o) Tivi aTQeytrjg '^ElXavodinag

— diA.cpi KOfiaiGi pdlrj xoGfiov iXaiag. cf. i. 2, 1. 4.

Etiam exaOTog additur verbi plurali numero, ceterum non

mutata structura: n. 7, 54 cpva d^ emOTog diacpeQO(A.ev. (Sed

p. 9, 98 cum Mommseno scribendum videtur chg emGTai;

Eoeckh. : eKdGTrj.)

Liberrime a singulari ad pluralem numerum transit Pin-

darus i. 1 , 40 ei d aQeTq zaTaKeiTai — xQrj viv ev-

QOVTeGGiv dydvoQa Ko/ATtov cpeQetv.

Ubi plures appellantur, mox ad unum mox ad omnes

convertitur oratio: p. 11, 62 KdoTOQog ^iav Ge Te ava^ IIo-

XvdevKeg, vlol d^ecov; et simili modo in rebus gestis nar-

randis liberrime permutatur subjectum n. 7 , SQ 6 de 2kvqov

fiev d/LiaQTe' TtXayx^evTeg de — tKOVTO' MoXoGoiq d' e/ii^a-

oiXevev. — p. 1, 48 TtaQe/ieivev , avi% evQioKOVTo.

4. Cum nominibus collectivis singularibus verbi pluralis

numerus conjunctus est interdum apud Pindarum, accommo-

data ad sensum potissimum verborum structura: p. 2, 46 ex

d' iyevovro GTQaTog -davf.iaOTdg, aucfOTeQOig bi-ioloi TO/.evGiv.

n. 6, 32 TcalaiffaTog ysvsa' Xdia vavGToUovceg irrr/.ojiAia.

Praedicatum singularis numeri ad subjectum plurale refe-

rendum est ol. 2, 10 ^r/,€?uag eoav 6cpS^a?.u6g; cujus stru-

cturae secundum Mommseni scripturam duo praeterea accedunt

exempla: p. 8, 95 G/.iag ovaq avd^qcoTtOL (Boeckh. : av&qio-

Ttog)'., et ol. 10, 5 aqya appositum ad nomen plurale vf.ivoi

(B. aQyai).

E contrario plurale praedicatum cum nomine singulari

conjunctum est p. 4, 21 yaXav didovTi ^eivicc, ut interdum

apud alios poetos dcoQa, eqya, similia.

5. I^eutra adjectivorum saepe plurali numero sine verbo

substantivo Igtiv ita posita sunt, ut sequatur infinitivus sub-

jecti vices tenens (vide aliorum exempla apud Kruegerum 44,

4, 2): n. 8, 4 ayaicaTct — eTcr/.QaTelv. p. 2, 81 advvaTa —iY,^aX€h'. ol. 1 , 52. n. 4, 71 arcoQa. p. 1 , 34 ior/.OTa. p. 4,

247 (.lav.Qcx jiioi, velG&ai. — Ita etiam in interrogatione p. 9,

36 oGia — TCQogevey/elv

;

Quibus addo similia exempla p. 2, 21 l^iova cfcxvrl

ravTa ?,iy€iv' tov eveQyeTav — TiveGd^ai. p. 3, 20 ]]qc(to

Tcov a7ce6vTcov ' oca '/,al 7CO?.Xol Tcad^ov , ubi pronomina ad

unam sententiam referenda videntur. (Cum ultimo loco confer

exempla quae coUegi §. 1, 4.)

Cognata videtur cum hoc usu notissima illa Graecorimi

consuetudo, e qua cum neutro plurali verbi singularis numerus

conjungitur; quam nonnunquam Pindarus neglexit: p. 1, 13

oGGa ,«/} 7C€cpi?.7]/,e Zevg, arv^ovrai — ciioiTa, ubi personae

neutro significantur. i. 7, 47 veaQav edettav Gocpcov GTOiiiaTa

•— aQ€Tciv, ubi Gocfcov GTOuaza dictum est simili significatione

ac Gocpoi. i. 4, 10 dvo de rot ^coag acoiov itiovva Tcoi/iial-

vovTi — , eX Tig ev jcaGxcov ?.6yov iGlov dx.om], ubi res inter

se diversae distinguuntur. Restant tres loci: ol. 2, 83. ol. 11, 85.

p. 4, 121, ubi ejus structurae rationem afterre non possum.

6. Jam venimus ad usum illum antiquitus a grammaticis

Pindaro tributum, e quo nomina etiam masculini femininive

generis pluralia conjunguntur cum singulari numero verbi.

Quod nihil difficultatis habet, ubi ea nomina mixta sunt aut

cum singularibus aut cum neutris, ut p. 10, 41 vdooi d' ome

yrJQag xeKQaTai leqa yevea. Fortasse etiam frgm. 45, 15

(cum Schneidewino) Ycov cpo^ac qoda Te subjecta habenda sunt

utriusque verbi ^dllerai et fAlyvvrai.

Sed negari non potest, nonnunquam a Pindaro etiam

soli masculino aut feminino substantivo pluralis numeri ante-

positum esse verbum singulare, ubi poeta res de quibus

agitur velut unam notionem mente complexus ^) non ita multam

habuit rationem sequentium vocabulorum grammaticae formae.

Quod factum est in fragmento dithyrambico alacris sane vi-

vique sermonis: frgm. 45, 16. 17 aiewai t 6[.icpal (.lelewv avv

ccvlolg, dxelTai ^ef-iiXav ehKaiiiTtvxa xoqoI; et p. 10, 71 ev

d^ dyad^oloi yielrai TcaxQcoiai zeSval Ttoluov xv^eQvaoieg in

carmine ab adulescentulo poeta composito (si quidem fides ha-

benda est scholiastae hanc scripturam defendenti, contra alte-

ram: ^el.vxai).

Tria denique ejus structurae exempla Pindarica a gram-

maticis allata sunt, admodum sane obscura, confer frgm. 265.

286 ed. Boeckh. — Sed ol. 8, 8 Eoeckhius optime restituit

XixaL., et p. 9, 32 KexetinavTai pluralis verbi forma ha-

benda est.

Quam maxime vero tenendum videtur, talem structuram

antecedente nomine nunquam inveniri apud Pindarum ; nam

ol. 10, 4 f.LeXiydQveg vjlivoi, vgtsqcov aQ%d Xoycov TelXeTai ycal

TtiOTov oQKiOP iLieydXaig dQeTaXg longe aliter, quam in prae-

cedentibus exemplis, res se habet, quum verbi numerus ac-

comodatus sit ad proximum nomen dQy^d, subjecto per appo-

sitionem additum; fortasse etiam sequens subjectum oQXiOV

1) Mommsenus Pindaros pag. 57 : wenn der Plural vorangeht , so

ist die Individualisierung des Begriffes im Einzelnen dadurch veranschau-

licht; cum qua explicatione confer quae §.1, 3. 4. notavi facillimi a

singulis rebus ad generales sententias transitus exempla. — Eodem loco

Mommsenus rectissime annotat, in omnibus iis locis non mutata sententia

supponi posse etiam singularem numerum; similes praeterea linguarum

semiticarum usus comparat.

poetae erat in mente. ^) Quare facillime ea structiira ex-

plicatur.

7. Dualis numerus paucis tantum locis legitur in Pin-

dari carminibus; cum plurali mixtus est n. 10, 64 (l^r/Jod-av

— e/iirjGavTo) et ol. 9, 45, ubi etiam participii dualis cumverbi plurali conjunctus est: IIvQQa ^evxaliwv ts IlaQvaaov

liara^avTB s&€vto — xTrjoaGd^av. Quibus locis etiamsi plu-

ralis pro duali usurpatus est, tamen nolim consentire cumFriederichsio (Pindarische Studien pag. 10), qui etiam dualem

formam yaQvevov ol. 2, 87 sine ullo discrimine pro plurali

positam esse contendit^), quum aptissima mihi videatur scho-

liastae explicatio, qui ad duos adversarios eo loco Pindarum

allusisse annotavit.

§. 3.

De nominativi et vocativi usu.

1. Interdum nominativus cum vi antepositus est, ut de-

signet res aut personas de quibus quam maxime agitur, neque

vero sequentia ei constructioni adaptantur: ol. 8, 37 ylav/.ol

Si Sqcc/ovt €g TTVQyov €ga).X6(.i€voi TQ€ig — oi dvo jnev

ytd7t€T0v — ; eJg S' dvoQOVGer. p. 1, 148 jnrj?.a yaQ tol iycb —i(pirjfxi' aXXd '/.al G'/a tctov (novaQXOv y,al d^Qovog — Ta

(.l€V XvGov a(.i(.uv.

Comparari potest n. 2, 17 oGGa 6" d(i(p did^Xoig — Ti-

(iodrj(ddai i^oxctkaToi TtiXovTai.

Etiam alii casui libere mutata structura apponitur nomi-

nativus n. 6, 32 BaGGidaiGiv ca ov Gnavitei' TiaXaiqaTog

1) Eadem est sententia Griinimii in programmate Bielefeldensi : „Delectionibus Pindaricis nuper a Mommsenio prolatis.*' 1866. Praeterea de

loco i. 4, 65 (51), ubi de eadem structura cogitat Mommsenus, vide

§. U, 4, d.

2) Etiam Homericis carminibus non concedit eum usum Ellendt, Ueber

den Einfluss des Metrums auf Wortbildung und "Wortverbindung bei Homer.

Regim. 1861. pag. 9: Der Pluralis (wo das Metrum es erlaubt) stebt fiir

den Dualis, nicht aber der Dualis fur den Pluralis. Die wenigen Stellen,

welclie dagegen sprechen, sind anders zu erklaren oder ungeschickte Kach-

bildungen.

yevecc . . . .\ et post infinitivum, cui subjecti accusativus ad-

dendus erat, pergitur nominativo participii haud dubie ad id

subjectum referendi: p. 9, 91 (Da(.d (sc. avxbv) — evKlet^ccL

aiyaXbv af.ia%avLav eQycp g)vyc6v.

In allocutione nominativus positus est (Krueger: epi-

phonematischer Nominativ) p. 5, 46 (43) f.iaKaQiog og eieig

— orjf.ie7a; et, ut saepe apud Homerum, q)lXog pro vocativo

usurpatum n. 3, 76.

2. Yocativo Pindarus suum ipsius genium alloquitur

ol. 2, 98 (89). n. 3, 26. frgm. 88, 1. 236, 2.

Interjectionem lo, ubi ob metrum non requiratur, ante

vocalem omitti a Pindaro notat Boeckhius not. p. 4, 250 (cf.

ol. 1, 107. 6, 12. 77. 88. ol. 11, 96 (92). p. 10, 10). —Singularem ejus interjectionis coUocationem notat Grodofredus

ol. 8, 1 f.iaTeQ (x> XQvooGTecpavcov aed-lcxtv,

Yocativus gravitatis et claritatis causa positus est ante

pronomen secundae personae p. 7, 10 "IdjtolXov , ot xeov ye

dofxov erev^av , et v. 14 co MeycxxXeeg, vfiai. — ol. 8, 15.

Saepe apud Pindarum structura incepta est vocativo,

cujus postea non habita est ratio, praesertim ubi statim in

initio carminum dii invocantur; cf. ol. 4, 1. 10. ol. 8, 1. 12.

n. 8, 1. p. 1, 1. et alia exempla collecta a Godofredo

pag. 20.

De accusatiYi usu.

Accusativo objectum cum verbis duplici modo conjungitur,

ut significet aut rem eam sive personam, quae transitivi quod

dicunt verbi actione afficitur, aut, quod a Graecis potissimum

vario modo usurpatum est, ipsam actionem verbi sive id quod

ea actione perficitur vel in ea continetur, velut ficxxeo^ai ficc-

Xrjv KaXrjv, quod fieri potest in verbis et transitivis et in-

transitivis.

1. De primo genere objecti non ita multa sunt comme-

moranda apud Pindarum. Cum accusativo personae conjuncta

10

sunt nonnulla verba affectum quaedam animi significantia:

Taq^slv frgm. 76; qjQiOGco ol. 7, 38, ut saepe apud alios;

sviLieveco — benevolo animo excipio p. 4, 128, quod rarum est;

axvvfiiaL cum accusativo pronominis neutrius to p. 7, 18 (apud

Homerum plerumque cum genetivo conjunctum). — Praeterea

notavi Gedsv OTta (.laLO f.isvoL n. 3, 5. p. 11, 51. ol. 1,

46; et eadem appetendi significatione praedita f.t€ravLG-

GOf-iaL 7cXovTOv p. 5, 9; et, quod singulare videtur, TteL-

QaodaL yvvaXy.a p. 2, 34 (ut activum paucis locis apud alios:

Ar. pax 747 al. ; medium quoad ego scio nunquam);

(.levco cum accusativo conjunctum est ol. 9, 96 (90). i. 6,

48 (cum acc. et inf. p. 3, 16); et, quod prorsus singulare est,

eTCOfiaL uno loco n. 10, 37; non necessaria est ea constructio

ol. 6, 71. — Cf. praeterea §.5,8.2. Alterum objecti genus (Gr. Curtius: inneres Object;

Krueger: Accusativ des Inhalts) saepe apud Pindarum cum

verbis conjungitur, interdum liberius fortasse quam apud alios.

Ita legitur i. 7, 54 (A.dyag evaQL/.i(3Q6TOv eQyov zoQVGGovTa.

ol. 4, 22. 13, 29 VLKCOV Sqojliov, et similiter n. 5, 5 vlymv

GTecpavov (qui vincendo comparatur) ; n. 10, 26 y.QaTelv

GTecpavov (antea cum eodem verbo conjunctum est alio sensu

objectum "EXlava OTQaTov). ol. 7 , 82 evzvxecov aXkav Itc allcx

(vlyav). — Similiter verbis eundi additum est objecti loco

iter perfectum sive via qua quis profectus est: frgm. 84, 4

eiCLGyoTOv ccTQaTCOv eGGvfneva. i. 4, 60 (54) dQOf-iov evdvjco-

QYjGai. p. 8, 42 TcXayav devzeQav bdov eld^etv. ol. 6, 25 bdbv

ayefiovevGca. ol. 7, 90 v^Qiog ex^Qav bdbv ev^icooel. frgm.

201 JcoQiav e^acve v(.ivcov yJkev&ov ; et etiam liberius trans-

lata significatione n. 7, 51 etTcelv y.vQiav bSbv loycov loqui

rectam verhormi viam sicut: ire rectam viam.

Yerbo TcxfiveLv singulari modo additus est accusativus teli,

quo quis caedit n. 3, 33 VTceQallov aixfiav ccxiivcov (cf. nostrum:

eine gute Klinge schlagen); ipsa caedendi sive pugnandi actio

objecti in modum conjuncta est cum eo verbo ol. 13, 57: f/r

dficpoTeQa (layav Tdftvetv Telog\ cf. i. 3, 53: aly.av ^Tav —

Taficov.

Bis legitur tcvq jcvecov ol. 7, 71. 13, 90 (87); dl/.dv

bQcTvTa ol. 9, 111 (119); voe xqvgov ol. 7, 50 (i. 6, 5 et

11

apud alios cum dativo instrumentali) ; i. 5 , 74 Ttioco ocpe

JiQKag vdcoQ; n. 10, 75 dsQi.ia, Teyycov SdytQva (cum dat.

ol. 4, 17 ov ipEvdeC xey^co Xoyov); liberius dicta videntur ol.

3, 20 ocp&aXf.LOV avxecpXe^e (.iriva et in ejusdem carminis

versu 23: ov KaXa devdQea dcclXev 6 xcoQog,

quod verbum

alibi a Pindaro cum dativo instrumentali conjungitur.

Secundum hanc exemplorum copiam equidem etiam p. 1, 98

ovSe viv cpoQi-uyyeg — -noivcovlav f,iaX^ayiav — dexovTai ita ex-

plico, ut xoivcovlav dexovtai dictum sit aeque ac Se^iv deyiovtai =accipiunt (in) societatem; quae structurae explicatio (de qua

idem sensit Goram philolog. XIV, 241 sqq.) multo melius mihi

placet, quam altera, e qua mivcovia accipiendum esse dicitur

pro KOivcovov.

NonnuUis locis non nomen ipsum, sed pronomen relativum

de eo pendens ita per accusativum cum verbo conjunctum est:

i. 3, 53 Yore ^iav ^YavTog alytav cpoiviov , tccv TajLicuv —f.iOf.icpav exei; et similiter n. 10, 45 %alyibv i^ivQiOv . .

., ovxe

KXeiTcoQ .

.

. naQ z/iog d^ijyie dQ6f.icp ovv jtodcJov %eiQcZv Te vi-

%aOai od^evet accusativum ovTe pertinere puto non solum ad

'^'iyjtfi, sed etiam ad inlinitivum viKaoai, ut dictum sit xaX-mv

viKav aeque ac OTecpavov viKav , cf. exempla supra collecta. —ol. 6, 12 alvog, tov — cp-D-ey^aTo.

3. Cum eb, quod in antecedentibus exposui, objecti ge-

nere cognatus mihi videtur liberior ille accusativi usus notis-

simus, ut nomina per eum casum verbis et persaepe etiam

adjectivis addita significationem eorum acrius determinent, nova

aliqua memorata notione, ad quam pertinet actio verbi sive

vis adjectivi.

Sic apud Pindarum saepissime accusativo ponuntur

a) corporis partes:

p. 3, 48 liieXT] TeTQcofievoi. n. 9, 26 vcoTa TVJtevTa.

n. 10, 44 htieooafievoi vcotov ytQoytaig. p. 4, 183 TtTeQoloi

vcJoTa TtecpQiKOVTag. i. 3, 87 Xevyicod^eig xcxQa fivQTOig. ol. 6,

56 ^e^Qeyfievog a^Qov ocofia. i. 2> , 4.1 xQcoTa XcxfiTtei. i. 2,

8 aQyvQCod^eloai TtQogcorta; et omisso verbo p. 6, 14 cpcxei

Se ^XQogcoTtov ev yiad-aQcT) (sc. wv). ol. 1, 68 Xccxvat viv

fxeXav yeveiov eQecpov , ubi talis accusativus explicandi gratia

12

additus est alteri, ut saepe. p. 2, 38 sldog jtqiTtev d^vyaieqi

Kqovov. n. 10, 15 oipcv eeid6f.Levog\

b) animus animique virtutes

:

i. 1, 41 el (5' aqeTa AaxaAeiTai naGav OQyav. n. 6, 4

Ti 7CQogq)eQOiiiev ij jLieyav voov rj q)voiv ad^aiaTOig. p. 1, 95

vt]?Ja voov. ol. 1, 41 daf^evTa g)Qevag 'ifieQO). n. 4, 35

Yvyyi elyio(.iai tjtoq. p. 10, 22 JiTtrjinwv v.eaQ. n. 8, 24 rfioQ

aXy.i(.iov. i. 3, 71 ipvxav ay,a/.i7rT0g. n. 9, 26 aioxvv^rjfiev

d^vfiov. i. 7, 5 ayvvfievog ^vf.i6v. i. 7, 25 TtiwTOi dvf.i6v.

n. 6, 73 (66) Tayog deXcpivi 1'gov; paullo audentius talis ac-

cusativus etiam cum substantivo conjungitur: i. 3, 65 firjTiv

(5' dlwTti]^; et cum pronomine qualitatis: frgm. 4, 6 oloi d'

ccQeTav Sel(piveg;

c) vestimenta, similia:

n. 11, 16 yav ejtieaGeod^ai. n. 6, 20 eQvea GTecpavco-

Gafievog; et singulariter verbo GTeyeod^ai accusativus ejus rei

additus est, contra quam se tegit aUquis : p. 4, 81 dfiql de

TtaQdaXea GTeyeTo cpQiGGovTag ofi^QOvg.

Memorabiles sunt nonnulli loci, ubi tales accusativi nomi-

num prorsus fere in adverbiorum usum abierunt: n. 11, 24

efiav do^av = med quide^n sentejitia. p. 2, 84 Kv/.oio di/.av

in morem lupi. i. 5 , 55 (58) tov ^Qyelov TQOitov — Argivum

in modum. n. 3, 75 cpQovelv ro TtaQv.eifievov = sape^-e se-

cundum praesentem rerum statum; et, quod maxime singulare

videtur, p. 1, 81 '/.cuqov el cpS^ey^aio = si opportune verha

feceris. Eodem referenda videntur Telog frgm. 77, 2. Te}^v-

Tav n. 11, 16 = postrejno.^)

Haud raro apud Pindarum adverbia sive similes locu-

tiones praefixo articulo eodem modo velut substantiva ac^usa-

tivo casu ponuntur extra constructionem sententiae: p. 8, 51

To d^ or/oS^ev dvTia jtQa^ei = quod ad doinestica attinet, con-

trario se Jiahebit, ubi facillime ea verba conjungi poterant cmn

sententiae constructione : ra d' oY/od^ev dvrlcc TtQa^ei. n. 4,

69 radeiQcov to TtQog t6cfov ov iteQaTov ultra Gadiros occi-

dentem versus non progrediendum? cf §.5, 8. (Sed n. 8, 42

Tcc fiev dficpl 7t6voig iTteQcoTaTCc non verto cum Boeckbio: et

1) Nisi ibi Televrav andvxav appositum est subst. ycdar.

13

in Idborihus quidem maxime , sed vfteQcoTaza adjectivum esse

puto, conjungendum cum verbis: t« Gjiiq)! novoig: quae ad

Idbores (sc. ludicros) pertinent, summa sunt)

Eodem modo positum puto etiam neutrum adjectivi

cum articulo conjunctum p. 10, 12 to Se Gvyyevig 8/Li^£^aK€v

Xyyia jtaxQog = quod ad ingenium attinet , sequitur vestigia

patris; quare non necessarium est cogitare de transitiva signi-

ficatione perfecti fyi^s^ayiev,quod fecit Boeckhius.

4. Aeque ac actio ipsa verbi quasi objectum accusativo

casu cum eo conjungitur, appositiones quoque, quae ad

illam actionem pertinent, eodem casu toti sententiae inter-

dum etiam a Pindaro adduntur, quod nonnunquam factnm est

apud alios poetas, saepe apud Euripidem. Ita haud raro po-

situm est aTtOiva: ol. 7, 16 alviaco avdga Trvy/Liag ajioiva,

p. 2, 14. i. 3, 7. i. 7, 4.

Similiter i. 3, 61 nelvov aipai nvqobv vjuvcov — Ttay-

yiqatiov ox e q) (xv co (.t STtcc^tov nomen OT8q)(xvco{.ia appositum

puto non ad Jtvqoov, quod parum aptum videtur, sed ad

totam sententiam.

Memorandum est denique %(xqiv, quae vox nonnuUis locis

integram substantivi notionem servavit, ut ol. 11, 78 s^covv-

(,iiav xcxQiv vizag ayeQcoxov K£ladrjo6f.i£^a , ubi etiam cum ad-

jectivo conjuncta est, et p. 11, 10 ocpQa &e(.iiv KeXaSrjOeTe —Q)rj^aig %aQiv aycovi xe KiQQag. n. 7, 75 viKcovzi ye %aQiv

^^

aliis vero locis jam praepositionis fere in modum id vocabulum

usurpatum videmus, ut p. 3, 95 /ilibg %aQiv. p. 1, 76 A^a-vaicov %(XQiv; qui usus, ab Homericis carminibus alienus, per-

vulgatus est postea in Attico sermone.

5. Neutrum genus adjectivorum saepissime a Pindaro cum

verbis conjungitur, et ita quidem, ut modo servaverint ea ad-

jectiva notionem objecti, modo plane in adverbiorum rationem

abierint, quae fortasse non inutile erit enumerare.

p. 2, 20 dQaxelo docpaleg. n. 7, 66 deQKO(iiai Xa/tTtQov.

n. 4, 39 cpd^oveQa ^leTtcov. i. 6, 27 Iotco oacpeg. ol. 11, 93

y.evea Ttvevoatg. n. 3, 41 aXXoT^ aXXa Ttvecov. p. 11, 30 %a-

(irjXa Ttvecov acpavTOv pQe(,iei. n. 3, 40 (.leya ^Qi&ei. ol. 13, 83

evoTtXia ejtait^ev. ol. 14, 17 yovcpa ^i^covTa. n. 3, 82 ta-

Tteiva ve(iovTai. p. 11, 51 dvvaTa (.iai6(ievog. ol. 3, 17 TtiOTa

14

(pQOvlcov. n. 4, 95 f^iaXavM. cpQOvkov. ol. 2, 87 ay.Qavxa ya-

Qvezov. p. 8, 82 'Aaxa cpQOvkov. ol. 9, 4 aQXia itirjdoiLUvog.

ol. 8, 73 aQf.ieva itQa^aig (= ev TtQa^aig; cf. n. 3, 58 ev

aQ{.dvoiGi). p. 2, 61 '/.evea TcaXaLf.iovelv, p. 6, 19 oyjd^cov

VLV STtiSe^La yuQog. ol. 13, 23 evQv dvdoocov. i. 2, 35 jj.a-/.Qa

SiaxrjGaLg. p. 1, 45 /Lia-AQa Qtipaig. n. 10, 76 oqS^lov cpwvaGe.

ol. 9, 109 OQ-d^LOv ojQvoaL. p. 9, 38 ylaQov yeLuGoaLg. ol. 1,

36 Ge & dvTia TtQOTeQOJV (fS^ey'§Of.iaL. p. 8, 51 dvTia TtQa^ei.

ol. 13, 53 TtaTQog dvTia. n. 3, 46 Yoa dve/.LOig. ol. 7, 45

eTti^aivei dTe'/,i.iaQTa. frgm. 239, 3 IW Tt/.eouev. i. 7, 46

^i;»' dXeyetv (= «;(<«). ^oP.Aft ol. 1, 46 saepe. tcc TtolXd

p. 2, 54. n. 2, 2. p. 9, 57 TtXelGTa vL'/.dGavTa. ol. 1, 53.

n. 3, 44 SajLiLvd. n. 7, 43 TteQLGod. p. 1, 37 AotiTOJ^. p. 5,

118. n. 7, 45 ro Xontov. ol. 1, 50 devTaTa postremo'^ p. 4,

299 TtQogcpaTOv. nuper. p. 1. 19 TtdveTeg. i. 3, 83 Gvveyig,

n. 11, 44 alibi e/ii7tav. p. 10, 33 efiTtedov. ol. 1, 114 tto^-

cjtoj^. n. 9, 29 wg TtOQGLGTa. n. 4, 92 e^oycoTaTa. (n. 8, 43

VTteQCOTaTa}) n. 11, 26 '/aLUov. n. 3, 49 ro TtQcoTOv. n. 5,

25 TtQCOTLGTOV. i. 5 , 7 TQLTOV. p. 4, 79 df.lCf6TeQ0V.

Quin etiam adverbii in modum cum altero adjectivo con-

junctum est neutrum adjectivi p. 2, 77 «r6j'£g ^i/eloi.

Articulus cum talibus adjectivis conjunctus (qui saepe

invenitur apud Theocritum , cf. id. 1 , 40 /dfivovTi to /aQTe-

Qov. 3, 3 TO y.aXov TtecfiXrjfieve) , apud Pindamm praeter Ta

TtoXXd, To XoLTtov , To TtQcoTOv bis tantum legitur: n. 4, 33

Ta fxa'/Qd e^evverteiv. i, 6, 43 Ta fia/Qd TtaTtTaiveiv , ubi

tamen id adjectivum objecti notionem servasse videtur.

Pronomina denique notavi: ti et tl haud raro: ol. 1,

82. p. 10, 4; ol. 7, 45. p. 1, 90. 7, 18. n. 6, 4. oJa saepe.

ra fiev = partim p. 11, 46. n. 3, 43. alibi. Ta de ol. 13, 53.

t6 p. 5, 38. To y.al = quare etiam ol. 6, 56.

6. Duo diversorum generum objecta Pindarus non raro

cum uno verbo conjungit, ut cum verbis eQecpco ol. 1, 67.

voGcpiCco n. 6, 62. eQrjfioco p. 3, 98; et, quod audentius vi-

detur, itavco n. 3, 39 ovde vtv ertavGe cf63og d'/fidv cpQevcov.

JjQdTTco = exigo dehitum, cum duplici accusativo conjunctum

est ol. 3, 7: GTecpavoi TtQdGGovvi fie tovto — y.Q^og (p. 9,

103 cum accusativo et infinitivo) , et eadem significatione

15

TtQccTTeaS^ac ol. 11, 30. Denique inter verba rogandi llaoo-

jiial 0£ jtalda i. 5, 45; ccTtavTag eYqeTO Ttalda ol. 6, 49;

restant didaO'/.io n. 3, 55 ei Ttivco sensu transitivo usurpatum

in futuro: i. 5, 74 Ttloco oq)e ^iQKag vdcoQ. — Etiam xalsco

cum Friederichsio (Pind. Stud. p. 31) cum duplici objecto con-

junctum puto p. 4, 194 Zrpm xal coxv/tOQOvg KVf,idTcov Qirtag

avi(.icov eKcxXet vvyiTag Te xal Ttovxov KeXevd^ovg a(,iaTa t

evq)QOva, Kal cpiXlav vootolo (idiQav, ubi accusativi ante ver-

bum eKaXei positi indicant numina, quae invocantur, accusa-

tivi post verbum positi eas res, quas ab iis petit lason; et,

quod singulare videtur, df.iei^O(xai p. 9, 38 tov di KevTav-

Qog — (irjTiv edv a7ta(.iei^eT0.

7. Etiam praedicati accusativum Pindarus haud raro

ad accusativum alterius nominis apponit. Quod fit secundum

communem linguae G-raecae usum post verba appellandi et

enuntiandi, ut %aXelod^ai i. 5, 53. everteiv frgm. 51. e^evejteiv

ol. 8, 20. leyco frgm. 87, epod. 1: davfidtco , tL {.le Xe^ovvTi;

quibus locis adnumeranda videntur exempla structurae auda-

cioris p. 4, 6 x^jOev olmOTrJQa BdTTOv , i. e. vaticimndo in-

dicavit conditorem; et n. 5, 9 Tdv jtOT^ evavdQOv d^eooajao

(welche sie erhaten als eine wohlhewohnte).

Similiter usurpantur verba efficiendi: p. 2, 39 dvTe doXov

avTcp d-eoav /liog JtaXdfiai. i. 2, 46 ejtel ovk eXivvoovTag

avTOvg (sc. v(ivovg) eiQyaodjnrjv. Etiam apud alia verba ob-

jecto alter accusativus ita apponitur, ut in eo sententiae vis

quam maxime posita sit: n. 7, 27 ov xQdTiOTOv — Tto-

Qevoav ZecpvQOiO itofiTtai, quae verba copiosius exponunt sen-

tentiam: qui validissimus erat. ol. 1, 59 e^ei ^lov efiTtedo-

(xo%d^ov — TeTaQTOv Jtovov. ol. 2, 76 ov TtaTrjQ e%ei —

jtdQed Qov. p. 5, 15 to /Liev — e^ei ovyyevrjg ocpd^aXiibg al-

doioraTOv yeQag secundum Eriederichsium (Pind. Stud.

pag. 47). — Similia sunt i. 5, 48 ov jtd(i7tQC0T ov deS-Xcov

KTelva. i. 7, 40. n. 2, 7.

Etiam per prolepsin ita adjectiva conjunguntur cum

substantivis,quod haud recte Dissenus ad ol. 1, 68 rarissi-

mum esse dixit apud Pindarum. Nam statim in eodem carmine

tria exstant exempla: ol. 1, 68 Xdyvai viv (.leXav yeveiov

£Q€q)0v; 82: tI xe Tig dvcovv(iOv yrJQag— eipoi; 88: eXev—

16

Ttaqd^ivov avvevvov; quibus etiam clariora sunt alia exempla:n. 1, 43 OQ&iov avT£iVEV -/MQa. ol. 13, 83 Tellsi ^sarv

dvvaf.iig y,ai xav Ttaq elTtida xovcpav /.TiGiv = ita ut facihlima sit; frgm. 247 d-sdg — /neXaivav yiaqdiav eGTV(peli^ev.

n. 4, 4 f.ial-9^ay,a yvla Tsyysi.

8. Accusativi extensionem loci sive temporis in-

dicantes pauci leguntur apud Pindarum, communi usui con-

gruentes: n. 7, 38 o?dyov xqovov. i. 4, 28 f.ivQiov xqovov.

i. 3, 6 ^dvva xqovov. n. 1, 69 tov ajiavTa xqovov. p. 1, 57Tov TtQogiQTtovTa xQovov. ol. 13, 26 xQovov aitavTa. ol. 1, 115TovTOv xQovov (per vitae tempus).

Praeterea tria tantum restant exempla: ol. 13, 76 (73)

vmTa TiOiTa^aTO. p. 4, 26 dcodexa afieQag. p. 4, 228 oqo-

yviav o%it,e vwtov yag.

9. Yerbis movendi saepe per accusativum tanquamobjectum additur et persona ad quam, et locus in quem diri-

gitur motus; qualia notavi apud Pindarum: r/Mv ^ e^i/Ja^ai,

dcpi^eod^ai, el^elv {oixvelv p. 5, 80?), (iiolelv, ^rjvai (ol. 2,

95), xaxa^rjvai, eyy.aTa^rjvai , vioaeoS^ai, (.leTaviaaead-ai,

TtQogeQTteiv , yaTadQaf.ielv , emevai, eTteiyeiv, exempla enu-

merare longum videtur. Audacius vero esset p. 5 , 71 (.lolQd

Tig dyev Ttolvd-vTov eQavov, quare scribo cum Mommseno:ay ev.

§. 5.

De genetivi iisu.

Genetivi Graeci usus solemnis is est, ut conjungat

nomina substantiva cum nominibus ^);

quod vario modo,

1) Concedit hoc etiam is, qui'omnes casus cum verbis primum con-

jnnctos esse contendit, Ebinger, de genetiri apud Graecos poetas antiquis-

simos usu, Eegim. 1862, qnum dicat in fine quaestionis: „ substantiri

proprius est casus genetivus, quoniam substantirum statum immanentem,

non actionem accidentem describit, atque genetiyus rem significat, intra

quam hic status immauens cogitatur. " Sed hunc vulgatissimum genetivi

usum non primitivum esse censet, sed ortum ex conjunctione cum verbis,

ita ut prius dictum sit (vel antecedat saltem in cogitatione) : ^/»«5 est

17

factum est etiam in Pindari carminibus. Quare significat ge-

netivus

:

1. rem quae est in possessione alicujus, ut ol. 1, 9

oorpcov (.ir^TieoOi, alia;

2. rem quae originem ducit ab aliquo, ut saepissime

filius patris, similia; ubi ex exemplorum copia memorabo tres

genetivos de solo articulo pendentes, omisso viog: n. 5 , 13

6 xag d-eov. ol. 2, 46 tov ^lvrjoida/nov. ol. 11, 70 ^ajLiog

cohQO^iov. (cf. Mommsen., Mus. Ehen. lY, 548.)

3. causam efficientem sive aiictorem rei (genetivus

subjectivus) : ol. 5 , 20 ^afivicxdcjv yvvaLKcov i§ aTLjiuag. p, 4,

51. 260 ovv Ttf.i^ -d-ecJov heneficio deorum (erga homines); et

similiter dictum est ol. 2, 65: TtaQo. (.lev Tif.dotg S-ecov apud

homines a diis honoratos. p. 12, 4 a-d^avcxTcov avdqcov te ovv

ev{,Levicx.

4. materieme qua quid perfectum est, cujus usus non

ita pervulgati apud alios sunt exempla Pindarica omnia: p. 4,

71 TjXot adccfiavrog. i. 1 , 67 (ivQOtvag oxecpavog. p. 4, 240

ovecpavot Ttolag. n. 5, 54 avd-ecov TCotdvTa OTecpavco^iaTa. ol.

2, 72 avd-e/iia %qvoov cpXeyet. v. 74 b^/ioXot twv (sc. dvd^e-

(.icjov). i. 1, 20 (18) cptdlatot %qvoov. p. 1 , 6 xeQavvdv aevdov

TtvQog. — (de loco p. 4, 206 veoxTtOTOv XtS-cov SevaQ v. pag. 25.)

5. qualitatem nomini ei, de quo pendet genetivus,

propriam, quod raro invenitur apud Pindarum: n. 8, 3

avdyyiag %eQol ^aOTaCetg manihus necessario coercentihus-,

se-

cundum cujus exempli structuram legere malim p. 4, 234

drjoatg dvdyxag evTeotv av^evag, ubi dvdyxag aeque bonis et

scholiorum et codicum praesidiis mihi firmari videtur, atque

avdyxa (Schneidewin.) sive cxvdyxatg (Mommsen.) quae ex

avayytag mutari facile poterant a scholiasta, cui offensioni erat

locutio sane insolita; minus probabile videtur contrarium.

(Cum verbo substantivo conjunctus est talis genetivus p.

3, 60: otag eljiiev dtoag, vide infra.)

patris quam ^lius patris;quare ita quaestionis ordinem disponit, ut ubique

a genetivo cum verbis conjuncto exordiatur; qua in re cum eo facere non

possum. Immo quum ab antiquissimis temporibus genetivum quam maxime

cum substantivis conjunctum esse constet, in Pindari constietudine expo-

nenda ab hoc usu proficiscendum esse ptitavi.

Erdmann, De Pindari usu syntactico. 2

18

Haud raro vero secundum usum poetarum vulgatissimum

e contrario aliqua res, quae cum altera comparatur sive cui

alterius notio tribuitur, ita cum ea in unam coalescit signifi-

cationem, ut genetivo cum ea conjungatur, ubi nos interdum

nomine composito utimur. Quod plerumque quidem ita factum

est, ut tales rerum virtutes, de quibus quam maxime agitur

in rebus narratis, eligantur et quasi praevalentes regant ge-

netivum nominis; interdum vero — ut in loco infra allato

n. 10, 73 — ea structura usus Pindarus etiam in epithetis

ornantibus, quae dicuntur, nihil fere valentibus ad res eas,

quae tum narrantur, illustrandas.

Exempla sunt: n. 10, 36 iv dyyecov eQvxGiv , ubi ayyvj

ipsa dicuntur 6^x?y, quoniam oleum quasi includunt (cf. Home-

ricum illud ey.Qog odovTcov). p. 10, 46 TtoivD.ov '/.(XQa — dga-

kovtcjOV cpo^aiGL = crinihus qui erant ser^entes ; nos : wii

Schlangenhaaren.

Similia sunt: n. 10, 42 Koqivd^ov iv (.ivyolg. p. 8, 63

Hvd-Mvog iv yvcxloig, i. e. in montuosa Pythone. (Matthiae

gramm. gr. §. 316.)

Eodem referendum videtur substantivum ^la cum gene-

tivo nominis conjunctum, quod vides apud Pindarum

nominativo positum ol. 11, 26 ^ia '^HQa/JJog (e scri-

ptura Boeckhii). n. 5, 12 ^la 0c6kov '/.Qiovvog;

accusativo positum ol. 1, 88 eHev Olvojncxov ^iav. i. 7,

54 iYjta(.i(hv . . . MeLLvovog ^iav. p. 11, 61 KcxoroQog ^iav;

cum praepositione conjunctum n. 10, 73 iTi

ddeXcpiov ^iav xcoQtjoev , ubi prorsus [Sia suam vim perdidit,

ut de persona ipsa tantum (de eodem Castore, qui memoratur

in ultimo loco p. 11, 61) dictum sit, quum agatur ibi de

Castore , vulnerato et moribundo.

Multo magis suo juris mansit dlxd i. 3, 53: ioTe (.idv

udYavcog dXy.dv cpoiviov audivistis de Ajacis 7^ohore; et similia

sunt oS-evog '^(luovcov ol. 6, 22. ^HQa/leog frgm. 5, 5. o&evog

deliov levooo(.iev p. 4, 144. — n. 10, 13 d^Qix1.fe d' aix(ndr

L4(i(pLTQvcovog = Amphitruonem hasta excellentem.

Interdum similis esse videtur usus Pindaricorum illorum

vocabulorum d'/(iri, acoTog; ita n. 4, 62 XeovTCov ovvyag —dx(idv Te deivoTdTcov odovrcov poetice dictum videtur ?vhur

19

dentium eadem fere significatione quam dentes rdbusti] et p. 4,

131 'lEQOv ev^toag acotov. i. 7 , 16 %«^tVa>?^ acoTOv axQOV sen-

tentia mihi videtur esse ea, ut ev^cod et xdQixeg ipsae dicantur

summae flores.

Substantiva abstracta verbalia vero (ut Soph. Aj. 159:

TtvQyov QVf.ia = 7tvQyog Qv6f.i€vog (nos: Thurmschutz) ; Soph.

Aj. 1076 f.i7]div (pofiov TCQO^lrifLa e%cov. Eur. El. 1241 jie-

QiOGov axd^og yvvaiKcbv) ita cum genetivo nominum conjuncta

apud Pindarum non inveni.

6. vel omnino rem cum alia aliquo modo cohaerentemsive conexam significat genetivus: ol. 6, 15 €7CTd TtvQav

— vexQcov mortuorum, qui septem rogis impositi erant. ol. 3,

18 oticpavog aQeTav corona virtutihus debita. i. 1, 24 tcov

(sc. eQyfxdrcov) eQveOLv, ol. 1 , 80 tojv (aiS-lcov) avd^eotv. n. 10,

67 ayaXfia ^tSa signum Plutoni sacrum. Interdum urbium

nominibus genetivus dei ejus, cui maxim^ deditae sunt, prae-

ponitur: ol. 6, 5 Zfiog ev JJioq. (cf. ol. 2, 3 infra); quin etiam

substantivo a nomine urbis derivato talis genetivus additus est

p. 1 , 15 fda (5' eKTtQeTtrjg zliog '0Xvf.i7tidg,quum quaecun-

que ad eam urhem pertinebant cum love ipso arctissime con-

juncta esse viderentur.

Eodem modo de Thearorum coUegio ApoUini sacro dictum

est n. 3, 70 oefivbv dyladiOi f^ieQifivaig IJvd^iov QeaQiOv

(non enim fieQifivaig cum genetivo Uvdiov conjungendum esse

puto, sed aylaal fLiiQif.ivai dictum esse conseo de laboribus

ad res ludicras pertinentes).

Haud raro genetivi tales, quales adhuc enumeravi, prae-dicati in modum verbo addito cum eo nomine, de quo pen-

dent, conjunguntur. Quod vulgatissimum est in verbo elvat:

p. 3, 60 oiag eifiev aloag. ol. 2, 3 Ilioa fiiev Jiog {eotiv).

n. 10, 46 fia^QOTiQag aQi^firjoai oxolag. ol. 9, 53 yielvcjov 6'

eooav vfieTeQOi TtQoyovoi iUorum (filii) erant vestri proavi.

Eodem modo usurpata sunt etiam verba yiyveod^ai et q)V'

Teveod^ai: ol. 6, 49 Ooi^ov avTov cpa yeydxeiv TtaTQog. p. 4,

144 dfifieg av yteivcov qjvTevd^evTeg, et in eodem carmine p. 4,

256 yivog Evcpdf,iov tpvTevd-ev, et verbum appellandi p. 3, 67

ri Tiva ^aTotSa neyilrjfiivov rj naTiQog; quorum exemplorum2*

20

paulo audacius constructa videntur ea, quibus nomen ipsum,

de quo pendeat genetivus, deest.

Interdum etiam alia verba ita genetivis addita sunt: ol. 8,

43 cpaafia KQOvida 7te(.icpd^ev ^aQvydovjtov z/tog. n. 3, 52

Xeyo(.ievov de tovto TtQOTeQcov ejtog eyw, ubi tamen participia

facilius ad structuram se applicare videntur. n. 1, 8 aqyal

pe^lrjVTai — d^ewv fundamenta jacta sunt tanquam deorum

(Jundamenta). ol. 4, 10 ^avfuog yaq %/.ei oyecov (6 yxo(.Log\

ubi etiam dicere poterat poeta: '"Fav^uog eoTi. Audacissima

vero videtur esse structura alius loci, si quidem hoc modo ex-

plicanda est, p. 4, 244 y.elTo yaQ l6x(.ia (t6 deQ(ia, v. 241),

SQaKOVTog d' etyeTO Xa^QOTaTav yevvwv , ubi fortasse permixtae

sunt duae structurae : tiv dQav.ovTog yevvcov = es war (im Be-

sitz) des Brachenschlundes , et : eYyeTO vTto Sq. yev. = es wu?'de

hewahrt vom Drachenschlunde ; certe ita intellexisse videntur

hunc locum et scholiastae, explicantes: ,,Xei7tei de rj vito^',

,,y.aTeiyexo vnb tcov deivoTccTcov tov dQa'/.ovTog yevvcov^^ et

Boeckhius, vertens : draconis te?iebatur saevissi^nis malis.— Quae

structurae explicatio, licet audacissima, melius tamen mihiplacet

quam altera , e qua pependisse dicatur vellus de faucibus draconis

(qua significatione praeditum est eyo(iai apud prosae orationis

scriptores, nunquam apud Pindarum, qui omnino in hoc solo

carmine v. 233 et 244 medio ejus verbi usus est), quod minime

convenit cum verbis: /eXTO ^^6y(icc et totius loci sententia. —Quare aut eam quam supra protuli interpretationem tenendam

aut locum corruptum esse judico ; cujus medela fortasse est:

Xa^QOTaTcx yevvcov (cf dUaiog ^evcov ol. 2, 6. iv oocpolg dv-

Sqcov n. 8, 41), aut: eiye t6 Xa^QOTaTov yevvojv.

Adjectivis iis, quae possessionem rei sive conjunctio-

nem cum aliqua re indicant, in lingua G-raeca aut genetivus

additur aut dativus,quod multo saepius factum est a Pindaro,

ita ut ea adjectiva nondum substantivorum induisse videantur

structuram (quod fit, si conjungitur cpiXog dvdQog, similia),

sed praevaleat in.iis notio actionis, quae ad aliam rem sive

personam pertineat et ab ea excipiatur (quod fit, si dicis : q^ilog

dvdQi). — Quare vide de iis dativi descriptionem §.6, 7.

Ex adverbiis restant praeter ea, quae in dativi usu

describendo memoravi, ea, quae loci conjunctionem denotant;

21

e quibus cuin genetivo conjuncta inveni apud Pindarum: OTti-

d-ev Ttvoiag ol. 3, 31 (Mommsenus TtvoLoig, quae non tolera-

bilis videtur structura). ol. 6, 63. frgm. 261. — p. 4, 191. i. 3,

79. frgm. 227 VTtSQd^sv. p. 9, 31 yiad-VTteQ&ev. frgm. 227

v£Q3ev, lcpvTteQd-ev. ol.3, 12 vifjo-d-ev.— svdov q)aQ£TQag

ol. 2, 84. d^alaGoag ol. 7, 62. ^OXv/UTtov p. 11, 64, quod ra-

rissimum est apud alios (cum dat. n. 3, 52. n. 7, 44). Quibus

adnumerabo etiam avxa GxoTtov n. 6, 30. avrla o\. 1 , bQ.

ol. 13, 55. e[.i7taXiv yvco/^iag p. 12, 32. teQXpLog ol. 12, 11.

— ol. 11, 87 ^LKOVTL xo itdlLv veoTatog adversariam juven-

tutis partem, i. e. senectutem ingresso; et, quae jam ad par-

titivum genetivi usum pertinere videntur, ol. 11, 2 TtoS-i

q)Qev6g et ol. 2, 46 o&ev a7t€Qf.iaTog e%ovrL QLt,av, [unde se-

minis, i. e. e quo semi?te radicem hahent (secundum Momm-senum, Mus. Rhen. lY, 549). — Confer aQxad^ev cpvxlag

ol. 9, 55.

^ExaTL, quae vox apud Pindarum prorsus adverbii in

modum usurpata est, non solum, ut in Odyssea et apud

Hesiodum, conjungitur cum genetivo indicanti deum, cujus

voluntate et numine aliquid fit, sed etiam cum aliorum no-

minum genetivis: p. 10, 58 sytatL OTecpdvwv. n. 8, 47 enari

Ttodwv.

7. Objectivi qui dicitur genetivi exempla memoranda

nonnulla videntur.

Saepe res quae arcetur altera, per genetivum cum ea

conjungitur: n. 7, 96 SvvaraL de ^qotoIolv dlyidv dixayja-'

vLav dvg^arcov do/iev, ubi dXm est vis, quae valet contra

aliquid, ut transeat in hanc significationem : auxilium contra

difficultates,

Similiter victoria reportata sive carmen, quo ea celebratur,

dicitur p. 5, 106 XvtrjQLOv dajtavav. ol. 7, 77 Xvtqov ov/i-

cpoQag. i. 7, 1 Xvtqov Ka/.idTcov. (cf n. 10, 76 XvOLg Ttevd-icov.

p. 4, 63 Ttoivd cpcovdg.) aTtOLva ol. 7, 16. p. 2, 14. n. 7, 16.

i. 3, 7. i. 7, 4. dyiog nXaydv n. 3, 18. Ttovcov XaxQog n. 4, 2.

p. 4, 187 cpdQfj,aytov dQexdg. Leonis pellis dicitur ol. 9, 98

cpdQf-iaytov ipvxQdv avQav; cf. p. 4, 221 dvTiTOfxa odvvdv.

ol. 8, 7 Tcov de fA.6%d'COV dfxitvodv.

22

Haud raro substantiva abstracta a verbis derivata

cum genetivo objectivo conjuncta sunt: i, 5, 70 ^evcov evcQ-

yeGiaig. ol. 3, 21 y.QLGig ae-d^Xcov. XQrJGig n. 1, 30. ol. 10, 2.

XQSiai (piXwv n. 8, 42. IvGig n. 10, 76. eg ai.iel^tv yXdyovg

frgm. 73, 4. — p. 4, 112 y.adog wgeiTS (pdLf.dvov. ol. 2, 6

OTXLg'^ P- 4, 218 ToyJcov aldco reverentia erga parentes] ol. 7,

44 IlQo/Liad^eog aldcog. p. 9, 39 neid-ovg leQav cfL?.OT(XTcov

persuaswnis ad amores.

Audentius est p. 2, 63 d^QaGog deLvcjov 7toXef.icjov ; et

Xoyog cum genetivo ejus de quo sunt sermones, p. 7,

10 Xoyog EQexS^iog doTcov. n. 4, 71 Xoyov ^la/Mv TraiScov;

et e Mommseni scriptura ol. 7, 86 eTeQOv Xoyov (Boeckh.

erceQOv).

8. Partitivus genetivus invenitur

conjunctus cumpronomine p. 9, 33 Tig dv^QcoTtcov.

p. 3, 103 eL TLg ^vaTcov. i. 3, 1. i. 5, 10 el' Tig dvdQcov.

ol. 1, 104 ixrj TLva — tcov ye vvv;

cum adjectivis n. 8, 41 ev Gocpolg dvdQcov. p. 11,

52 Tcov df.L txoXlv — to- LieGGa. ol. 13, 57 ejT dficpOTeQa

fxayav in utraque pugnaruin parte. — Quibus adnumerandum

est etiam ol. 2, 6 otxlv SiyMLOv ^evcov, nisi ibi ^evcov est ob-

jectivus genetivus pendens a substantivo o^riv: justum in re-

verentia erga hospites; certe eadem laus tribuitur homini diviti

i. 6, 70. ol. 3, 40. n. 1, 20 alibi;

cum superlativis: ol. 3, 40 TiXeiGTaiGL ^qotcov —TQaTtetaLg. i. 7, 23 yeSvoTaTov eTtLX^ovicov. i. 6, 5 tov cpeQ-

TaTOv &ecov. p. 6 , 25 fidXLGTa d-ecov. p. 10 , 24 tcc fieyiGT —ded^Xcov. p. 8, 65 t6 /neyLGTov — xaQfiaTcov, ita etiam cum

verbo similis significationis n. 1, 14 aQLGrevco (= aQLGTog eii.ii)

evyaQTtov xd^ovog; et adverbiis ol. 9, 69 e^oxcog ejtoiy.cov.

ol. 1, 2 e^oxa rtXovTOv. ol. 8, 23 avd^QCOTtcov. p. 5, 24

exaiQcov.

Cognatus est comparativus genetivns, quem post com-

parativum gradum adjectivi Pindarus haud raro posuit: ol. 1,

5. 7. 2, 95. 8, 63. 9, 104. p. 1, 85. 5, 102. 8, 92 (96). —n. 4, 6. 38. 81. n. 9, 32. i. 1, 2. 5. 6, 22. 7, 34. frgm. 266;

ter additum est adjectivnm aXXog: ol. 1, 5 ur^yeT deXiov

23

aytOTtet aXXo d-aXTtvotsQOv aOTQOv. ol. 9 , 104 {-vtl aXXai bdojv

odol 7teQair£Qai. i. 7, 34 KSQavTOv xQeaoov aXlo ^eXog.

Interdum non prorsus accurata est comparatio, sicut ol.

1, 7 ^OXv/iiTtLag dycova cpeQxeQOv. p. 8, 92 (96) xQtaaova

jtXovTOv (.ieQL(.ivav. p. 5, 102 (109) -/.Qeaaova aXi%iag voovy

ubi genetivus comparativus positus est pro r/ cum ipso gene-

tivo, cf. Krueger 47, 27, 1. dial. 47, 27, 2. (Positum est

ri post comparativum ol. 13, 109. p. 4, 210. n. 7, 21.)

Aeque posita sunt cum genetivo comparativo adjectiva et

adverbia notionis comparativae : i. 4, 3 TteQuoaiov aXXcov. —TteQav n. 5, 21. i. 5, 23; et, quod singulare videtur, TteQazog

n. 4, 69 FadeiQcov %o JtQog t,6cpov ov TteQarov ultra Gadiros

occidentem versus non progrediendum. ') — TtQlv wQag p, 4,

43, quod perrarum esse dicit God. Hermannus ad Yig. 742;

nec minus verba: 7taQa(iei^0f.iai n. 11, 13 et Tig (lOQcpa rta-

Qa^ievaexai aXXcov, ubi Boeckhius et Mommsenus contra co-

dices scripserunt (iOQcpcxv , secuti structuram ejus verbi quae

legitur p. 2, 50 TtaQajLiel^erai deXcplva; viKaad^ai (eadem

significatione usurpatum qua apud prosaicos scriptores rjTTa-

ad^ai) n. 9 , 2 ^elvcov vevlxavzai d^vQai portae inferiores sunt

hospitibus , superantur i. e. transeuntur ah hospitihus.

Genetivum partitivum cum verbis conjunctum, ita ut

certa tantum rei pars actione verbi afFecta videatur, cernis i. 3,

51 Tcov re yaQ xal tcov didol. ol. 3 , 33 tcov vlv i/neQog ea%ev

— cpvxevaai. p. 2, 90 atcxd-^iag Tivbg eXm^ievoi. frgm. 88, 1

eQcorcov dQejtead^ai. — Ceterum plerumque genetivo cum verbis

conjuncto sensum partitivum inesse probabile est; quod quammaxime fit in verbis nanciscendi et tangendi, quorum

nonnuUa — ijjavco, S-iyycxvco, aTtTOjLiai cum compositis — Pin-

darus solus etiam cum dativo conjungit; cf. §. 6, 7. — Cumsolo genetivo (aut accusativo) conjunguntur: Tvyxccvco ol. 2, 47.

51. p. 9, 41. 10, 26. i. 3, 61. 7, 35. p. 1 , 35 secundum

Mommseni scripturam; Boeckh. TeXevzdv accusativum. — cumacc. n. 7, 55. — Xdyxdvco ol. 14, 2? i. 7, 64. frgm. 45, 6. 126,

4. — saepius cum acc. — %vQeco i. 5, 36 nvQrjae daivv^ievcov

;

1) Msi genetivus radeCQoyv conjungendus est cum verbis : ro nqbgC6(pov, ita ut ea verba subjecti locum teneant.

24

Mommsenus fortasse rectius daivvfx^vov. — (sTtiKVQCo dubito

an ol. 6, 7 cum genetivo acpd-6vo)v conjungendum^sit.) — [.le-

Texo) p. 2, 83. eiriToaoe '/.QrjjLivdvTiov p. 4, 25. — cum accu-

sativo participii p. 10, 30 (33). — eTte^aoe sensu transitivo

i. 1, 40 (sTte^a cum dat. n. 3, 19. cum dat. p. 1 , 18.) —^alelv cum genetivo rei petitae ol. 1 , 58 Y.e(palag ^alelv.

dvTi^olrjOai ol. 13, 30. — dvT6f,ievog p. 2, 71. dvTaoaLg

dXcooiog (Eoeckhius aliter explicat genetivum); sed GvvavTO-

(Aevog i. 2, 2. dvTtdtco, VTtavTid^co cum dat. — exeod^ai Tivog

p. 4, 233 etxeT eqyov = incipiehat opus; dvTeyofiaL "Hqay.Xeog

n. 1 , 33 = omne studium ad Herculem celebrandum contuli. —yevofiai p. 9, 35. 10, 7. n. 6, 27. 7, 87. — TteLQdco cumgen. n. 5 , 30 (= appetere aliquid quod non conceditur). — TteL-

QdofiaL n. 1, 43. n. 11, 23. ol. 2, 57. p. 4, 84; sed cum acc.

p. 2, 34 z/Log azoLTLv eTteiQaTo (ut activum Ar. pax 747.

7teLQ7]Ti^eiv M. 47; medium, quoad equidem scio, nusquam

alibi). — ccQxco = dominus sum cum genetivo rei vides p. 4,

230 aQy^ei va6g; ubi incipiendi vim habet, cum genetivo con-

junctum est solum medium: p. 4, 30 cpiXicov ejtecov aQyeTo.

n. 5, 25 ^Log dQyofievoi; activum cum accusativo conjunctum

est n. 3, 10 vfivov aQye et cum dativo (instrumentali) i. 5, 37

GTtovdalg cxQ^aL.

Inter verba appetendi cum genetivo conjuncta sunt:

eQafiaL p. 2 , 27. 3, 20 alibi. deofiaL n. 7, 13. SLipdco n. 3, 6.

{fiaiofiaL ubique cum acc.)

Verba sentiendi et reminiscendi: f.ie(xvaGd^aL n. 1,

12. 7, 80. 9, 10. p. 9, 81. semel cum acc. pronominis: i. 7,

26 TavTa y.al d^ecov ef.iefivavT dyoQai. — TteQL'/.i]deod^aL Sl-

zaicov n. 10, 54.— IdS^eod^aL oUivisci ol. 8, 72. p. 4, 41. —dnovco semel cum genetivo personae ita usurpatum est, ut

omnino in experiendi significationem transiret : n. 2, 14 '^E'/.tcoq

.AlavTog d'/,ovGev == expertus est; praeterea id verbum con-

jungitur cum genetivo personae ejus, quae sonum profert p. 4,

135 Tw^' dxovGe. ol. 8, 81. p. 1, 27. frgm. 8, 1; semel cum

accusativo personae, de qua quis audit verba p. 9, 112 in

prolepsi: dyiovGev Javaov — otl evQev; cum genetivo rei au-

ditae i. 7, 31. p. 1, 2. cum accusativo rei ol. 6, 66. p. 5, 101.

i. 4, 15. 5, 40. frgm. 91, 3. 169.

25

Etiam verbi STtiyiyvcoomo aoristus semel cum genetivo

conjunctus est p. 4, 279: eTtiyvo) Kvqdvcc — Si-Kaiav ^ajno-

(flXov TtQajtidtov (//. 357 yvco x^^Of.ievoio).

9. Denique cognatus cum partitivo usu videtur is quoque

genetivus, qui liberiore modo adjectivis^ verbis, vel

etiam toti sententiae ita additur, ut significet (ut ait Ebinger

pag. 25) „eum quasi circulum (Bereich), in quo res aut

facta aut cogitata quidem est;^' quem vario modo usurpavit

etiam Pindarus.

Ita verbis alQico,

(.idQTtTco, similibus praeter accusativum

objecti additur genetivus, indicans partem eam, qua quis tra-

hitur etc. : p. 9, 122 TtaQd-ivov %eQl xsiQog slcov. n. 11, 32

Tov d' av — %uq6q elxcov oniooco. p. 6, 19 oyjS^cov viv iiti-

de^ia xsiQog. n. 1, 44 avysvcov (.laQipag ocpiag; quibus exem-

plis addo n. 7, 94 djncporeQag xeiQog icov, ubi prorsus ad-

verbii in modum genetivus significat locum, intra quem aliquid

factum est.

Etiam verbo dysoiLiai cum dativo vel praepositione con-

juncto res ea, in qua quis antecedit alios, genetivo addita est

duobus locis: p. 4, 248 TtollolOiv ayrj^iai Oocpidg. n. 5, 25

iv Se /Lieoaig l^TtolXcov dyelito Ttavxoicov vof^cov; et f.ieTe%co

conjunctum est cum dativo personae,genetivo rei p. 2 , 83 ov

o\ fiexexco d^Qdoeog.

Genetivus pretii positus est apud verbum itQiajnai p. 6,

39; simile est ol. 12, 12 eolov ^ad-v TtrjfiaTog Tteddfienpav

(p. 4, 17 id verbum cum praep. dvTi conjunctum); quibus

locis adnumero adjectivum ijtd^iog TtdvTcov n. 7, 89.

Etiam adjectivis liberiore modo explicandi causa gene-

tivus additur: p. 2, 80 d^dnTiOTog elfn dXfiag; et p. 4?

206 veoKTiOTov Xid-cov ^cofioio d-evaQ genetivum jungere malim

cum adjectivo: nuper exstructum e lapidibus.

Causam significat talis genetivus ol. 7, 6 d^r^xe viv

taXcoTov ofiocpQovog evvdg propter concordem torum invidendum,

cum adjectivo verbali; et n. 1 , 25 oitlcov yoXwd-eig iratus

propter arma cum participio conjunctus.

Tempus denique indicat genetivus, ad totam sententiam

se applicans: ol. 6, 61 vvKTog vrtaid-Qiog. p. 4, 40 eoiteQag.

ol. 2, 93 enaTOv ye iTecov. ol. 13, 37 f.irivbg tcovtov. (Sed

26

i. 3, 36 ita explicare genetivum TtotyiiXtov fj.rjvcov vetat collo-

catio verborum.)

Huic liberiori genetivi usui cognatus est etiam genetivus

quem dicunt absolutus, de quo dicam in participiorum usu

describendo.

10. Restat genetivus conjunctus cum verbis, adjectivis,

adverbiis iis, quibus separandi significatio inest, in quo

usu genetivus Graecus suscepisse videtur ablativi deper-

diti vices.

a) verba transitiva: TtaQaocpaXXco n. 11, 31. Tia-

QaXvco ol. 2, 52. Xvco p. 11, 34 dofxovg sXvaev cc^QOzaTog,

p. 3, 50 Xvaaig aXXov aXXolcov dyjcov (cum praep. i/, ol. 4,

23. i. 7, 5). OTSQiG/,(o n. 8, 27, SQrjfnoco cum acc. et gen. i. 3,

25 vtcpag 7toXef.LOto tsggcxqcov dvdQcov iQrjjiicoGe fidy.aiQav

sGTtav (cum duplici acc. p. 3, 97). duetQco p. 6, 27. dfieQSco

ol. 12, 16. dTcavQaco i^. 4. , 150.— ol. 9, 89 GvXa&elg dyeveicov

modo ereptus (egressus) e pueris. djtoGvXdco p. 4, 110. vcpai-

Qsco n. 7, 79. nXeTtTco ol. 1, 60: d&avaTcov -/.Xexpaig — Gvf.t-

TtoTatg vexTaQ dcdxev.

b) verbaintransitiva (verba egendi): yaTttoj ol. 2, 86.

dfj.7tXaY,ecjo ol. 8, 67. dfiaQTavco n. 7, 37. cpeiGaG^at -/eXevd-ov

n. 9, 20. i. 5, 34. i. 7, 7 TtavGaftevoi dTtQa/Tcov y.ayxov (sed Ttavco

cum duplici acc. n. 3, 37; cum simplici n. 6, 21. i. 7, 13. 35).

Similiter paullo audentius cum genetivo conjuncta sunt

verba dXccG&at et 7tXc(vaGd-at: ol. 1, 58 evcfQOGvvag aXdTca.

n. 8, 4 xatQOv ftrj TtXavad-evTat = 7ion aberrantem ah op-

portunitate.

Praeterea saepissime cum tali genetivo conjuncta sunt

verba composita cum praepositionibus dno, e^, jtaQa, quae

enumerare longum est.

c) adjectiva separandi notione praedita collegi: vij-

Ttotvog expers p. 9, 58. ddar^ftcov Motoav frgm. 295. ayvcoTa

^rjQcov p. 9, 58. i. 2, 30. ayvcoGTog xl^ievdecov ol. 6, 67.

aTtetQaTog xaXcov ol. 10, 18. cf. n. 1, 23. cxTteiQog i. 7, 70?

frgm. 107, 2. djtoyiXaQog p. 5, 50. drtdoQog p. 8, 86 {GvvdoQog

et similia cum dat.). oQcpavog ol. 9, 61. i. 3, 26. 6, 10; et

eundem in modum constructum est etiam substantivum

OQCpavia i. 7, 6: firjT* sv OQCpaviq TtsGcoftev GTSCpavcov.

27

d) adverbia: axEQ n. 7, 27 saepe. axeqd^e ol. 9, 78.

e^co Ttloov p. 11, 39. cpQevcov ol. 7, 47. i. 5, 68 (72). p. 1, 44.

frgm. 239, 2. TJjlod^ev n. 2, 12. r^Ze Jtarqag p. 11, 23. aWi;

et avevd-e saepe.

Postremo annotabo, etiam duorum genetivorum conjun-

ctionem minime fugere Pindarum, velut n. 2, 4 yial od' avrjq

yiaxa^oXav leqwv dycovcov viyiacpoqlaQ dedeyiTai, ubi memo-

randa est collocatio genetivorum, quum verba leQcov aycovcov

antecedant genetivum vixacpOQiag, de quo pendent. Praeterea

confer ol. 8, 81. i. 3, 38. n. 4, 71.

Cetera quaestionis capita IX sumptibus orphanotrophei Halensis

propediem prodibunt.

i

LIBRARY OF CONGRESS

003 055 212 P

VI TA,

Hermann Theodor Oskar Erdmann natus sum

die XIV. mensis Februarii anni ]\n)CCCXLYI Thoruni patre

Hermanno v. d. m., matre Rosa e gente Hoppe,adhuc yiventibus. Fidem profiteor evangelicam. Quarto anno

aetatis cum patre transmigravi in vicum Altfelde Borussiae

occidentalis ; ubi a patre optimo literis imbutus sum. Deinde

ab auctumno anni MDCCCLIX per quatuor annos alumnus fui

Gymnasii Thorunensis, cujus praeceptoribus quum aliis tum vel

maxime W. A. Passovio directori, morum non minus quam

studiorum moderatori, piam gratamque memoriam servabo. Cummaturitatis testimonio dimissus auctumno anni MDCCCLXUIin universitatem Lipsiensem me contuli, ubi philologicis studiis

deditus per quatuor semestria interfui scholis proff. ill. G.

Curtii, Westermanni, Klotzii, Zarnckii, Drobischii,

Weissii; exercitationibus Zarnckii theotiscis, Zilleri pae-

dagogicis. Inde mense Octobri anni MDCCCLXY Berolinum

me contuli, ubi civibus universitatis literarum Fridericae Grui-

lelmae adscriptum docuerunt me per duo semestria proff. ill.

Hauptius, Kirchhoffius, Trendelenburgius, Stein-

thalius, Benarius; exercitationes frequentavi Muellen-

h ff i i theotiscas , Trendelenburgii philosophicas. Postremo

in patriam provinciam redux auctumno anni MDCCCLXYI in

universitatem Albertinam me contuli , ubi receptus a prorectore

magnifico Wagnero in civium academicorum numerum inter-

fui scholis proff ill. Lehrsii, Friedlaenderi, Schadii,

Nitzschii; quibus aeque atque iis, qui antea bene de me

meriti sunt, viris doctissimis gratias ago quam maximas sem-

perque gratiam habebo.

LIBRARY OF CONGRESSllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllltl !

003 055 212 P ^