1

Ιούνιος 2013

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Δασκάλα: Παπαδοπούλου Μαρία

1. ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ

2. ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ

ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

3. ΟΜΟΡΦΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ

ΕΛΛΑΔΑΣ

4. ΦΥΤΑ ΚΑΙ ΖΩΑ

5. ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

6. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ

7. ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΑΣ

8. ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ

ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

9. Η ΠΡΟΚΟΜΜΕΝΗ

ΚΟΤΟΥΛΑ

10.ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΟ

ΓΛΥΠΤΗ ΣΤ. ΓΑΒΑΛΑ

11.ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ

12. ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

13. ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

14. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΑΙΝΙΩΝ

15.Η ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

16. ΕΝΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ

17. ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΕΣ –

ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ-ΑΝΕΚΔΟΤΑ

2

(Κωνσταντίνος Ζέλλερ)

Εδώ και δύο χρόνια είμαι μαθητής του

8ου Δημοτικού Σχολείου Γλυφάδας. Το

σχολείο μου βρίσκεται κοντά στο βουνό, στην

οδό Αγίου Νεκταρίου και Γ. Γεννηματά.

Το σχολείο μου έχει δύο ορόφους και

τέσσερα προαύλια. Η τάξη μου, το Β1,

βρίσκεται στον πρώτο όροφο. Δασκάλα μας

είναι η κυρία Παπαδοπούλου Μαρία και

είμαστε είκοσι παιδιά στην τάξη μου.

Περνάμε όμορφα στο σχολείο και κάνουμε και

διάφορες δραστηριότητες, όπως:

ποδόσφαιρο, χορό, σκάκι, κ.ά.

(Δημήτρης Μπασιάκος)

Την Πέμπτη 23 Μαΐου, πήγαμε εκδρομή

στο δάσος της Καισαριανής. Ανεβήκαμε στο

βουνό και συναντήσαμε αρχικά μια

τετράγωνη λιμνούλα με πράσινο νερό. Μέσα

κολυμπούσαν χελώνες του γλυκού νερού.

Δίπλα στη λιμνούλα υπήρχαν πάγκοι και

παγκάκια όπου μπορούσες να καθήσεις.

Ανεβαίνοντας πιο πάνω είδαμε μια σβησμένη

εστία φωτιάς. Μετά ακούσαμε ήχους

πουλιών. Κατόπιν ανεβήκαμε το ανηφορικό

μονοπάτι και φτάσαμε σε ένα πλάτωμα. Εκεί

φτιάξαμε με γύψο ίχνη ζώων και μετά

φάγαμε με όρεξη κάτω από τη σκιά των

πεύκων. Είδαμε μάλιστα και μια χελώνα. Στη

συνέχεια πήραμε το μονοπάτι και μετά από

αρκετή ώρα, φτάσαμε στο λεωφορείο.

Περάσαμε πολύ όμορφα.

3

(Δημήτρης Αδάμ)

Τρία σημεία στο χάρτη της Ελλάδας, τρεις κοντινοί προορισμοί για να

φτιάξετε τις βαλίτσες σας:

ΠΟΡΟΣ: Γραφικός, με το ιστορικό ρολόι

στο ψηλότερο σημείο της πόλης.

Καταγάλανα νερά στις παραλίες

και πολύ πράσινο. ΠΟΡΟΣ

ΑΙΓΙΝΑ: Η Αίγινα με τις όμορφες παραλίες και με το πασίγνωστο μοναστήρι του Αγίου

Νεκταρίου. Αξίζει να την επισκεφτεί κάποιος, γιατί είναι πολύ κοντά στην Αθήνα.

Μπορεί κανείς να αγοράσει και τα νόστιμα φιστίκια Αιγίνης.

ΥΔΡΑ: Μοναδική και αρχοντική, σκέτη

επαναστάτρια. Με τα γραφικά της

σπίτια και τη μεγάλη της ιστορία.

ΑΛΛΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑ

ΚΡΥΟΝΕΡΙ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

Θεσσαλονίκη

4

ΚΑΛΛΟΝΗ ΛΕΣΒΟΥ

ΚΑΣΤΟΡΙΑ

ΠΡΑΣΙΝΟ ΑΡΚΑΔΙΑΣ ΒΟΥΒΟΠΟΤΑΜΟΣ Ν. ΠΡΕΒΕΖΗΣ

ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ ΑΣΜΗΝΙΟ Β. ΕΥΒΟΙΑΣ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΩΡΙΟ Ν. ΧΑΝΙΩΝ

ΑΣΜΗΝΙΟ Β. ΕΥΒΟΙΑΣ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΩΡΙΟ ΧΑΝΙΩΝ

ΚΟΡΙΝΟΣ ΠΙΕΡΙΑΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

5

Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ

(Κατερίνα Κυριακίδη) Η τριανταφυλλιά είναι καλλωπιστικό και

φυλλοβόλο φυτό. Το χρώμα των λουλουδιών της

είναι ανάλογο με την ποικιλία με την ποικιλία

της. Η τριανταφυλλιά εκτός από τα όμορφα και

ευωδιαστά λουλούδια της, προσφέρει και αιθέριο

αρωματικό λάδι για να φτιάχνουμε αρώματα.

Επίσης τα πέταλα από τα τριαντάφυλλα, μιας

ποικιλίας τριανταφυλλιάς, μπορούν να γίνουν και

γλυκό του κουταλιού.

ΤΟ ΚΡΙ-ΚΡΙ

(΄Αννα Αδάμ) Το Κρι-Κρι είναι ένα αγριοκάτσικο που ζει στα

απόκρημνα βουνά της Κρήτης, στα Λευκά όρη. ΄Εχει

πολύ μακριά γενειάδα και το χρώμα του είναι καστανό.

΄Εχει 32 δόντια και το μήκος των κεράτων του είναι

περίπου 1 μέτρο. Η ουρά του είναι κοντή και ο λαιμός του

χοντρός. Τρέφεται με χλόη, θάμνους, βλαστούς και

φύλλα. Κινδυνεύει από το κρύο, από τις πέτρες που

κατρακυλούν, από τις χιονοστιβάδες, τους λύκους και

από τους ανθρώπους που το κυνηγούν για το νόστιμο

κρέας του.

(Δημήτρης Καρακώστας) Το μήκος φτάνει περίπου το ενάμισι μέτρο και το αρσενικό ζυγίζει 40 κιλά. Τα θηλυκά είναι

μικρότερα. ΄Εχουν και αυτά χρώμα καφέ, όπου την εποχή του ζευγαρώματος, δηλαδή τους

μήνες Οκτώβρη και Νοέμβρη γίνεται ανοιχτότερο. Επίσης ανοιχτότερο γίνεται το χρώμα όταν

αρχίζει να γερνάει, δηλαδή στα 10 χρόνια. Το αγριοκάτσικο Κρι-Κρι είναι το χαρακτηριστικό

ζώο της κρητικής πανίδας και αποτελεί σύμβολο της κρητικής λεβεντιάς. Μπορεί να

σκαρφαλώσει με άνεση σε απόκρημνα βουνά και σε γκρεμούς φαραγγιών και καταφέρνει να

πηδάει πάνω από 8 μέτρα. Τώρα το είδος του είναι υπό την κρατική προστασία των Εθνικών

Δρυμών.

6

ΖΩΑ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ

Η ΧΕΛΩΝΑ ΚΑΡΕΤΑ ΚΑΡΕΤΑ

(Βαρβάρα Αναστασίου) Η χελώνα Καρέτα Καρέτα είναι η θαλάσσια

χελώνα που βρίσκει καταφύγιο στις ελληνικές

θάλασσες της πατρίδας μας. Η Ζάκυνθος είναι

από τους σημαντικότερους τόπους αναπαραγωγής

της, παγκοσμίως.

Η ΚΑΦΕ ΑΡΚΟΥΔΑ

Η καφέ αρκούδα ζει κυρίως στα βουνά της

Βόρειας Ελλάδας. Είναι καφέ και μεγαλόσωμο ζώο.

Το περιβαλλοντικό κέντρο «Αρκτούρος», στο

Νυμφαίο της Φλώρινας, ασχολείται με την

προστασία της καφέ αρκούδας.

(΄Αννα Αδάμ) Είναι πολύ σημαντικό για τον οργανισμό μας να

τρώμε σωστά. Τρώμε;

Πίνουμε καθημερινά 6 ποτήρια νερό;

Το νερό είναι καλύτερο για το σώμα μας απ’ ότι οι

χυμοί που έχουν ζάχαρη. Πρέπει να τρώμε

τροφές πλούσιες σε βιταμίνες. Να προτιμάμε

τροφές χωρίς πολλά λιπαρά και ζάχαρη, δηλαδή

φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ξηροί καρποί

(ανάλατοι), γαλακτοκομικά και άλλα. Να

προτιμούμε τρόφιμα που φτιάχνονται με φυσικό

τρόπο χωρίς χημικές ουσίες.

(Βαγγέλης Βάλβης) Είναι ένας μάγειρας. Φτιάχνει φαγητά που αρέσουν στα

παιδιά.

7

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΜΕ ΗΤΑΝ: αστροναύτης, επιβάτης, βιβλιοπώλης,

ράφτης, μαθητής, μανάβης, γκιόνης, φούρναρης και τραγουδιστής.

Σήμερα Παρασκευή, πρώτη του Φλεβάρη, η

δασκάλα μας μας ζήτησε να γράψουμε μια ιστορία.

Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις εξής λέξεις:

αστροναύτης, επιβάτης, βιβλιοπώλης, ράφτης, μαθητής,

γκιόνης, φούρναρης και τραγουδιστής. Τόσες λέξεις;

Και όλες σε μια ιστορία; Αδύνατον! ΄Οσο και να

προσπάθησα δεν τα κατάφερα. Πρέπει να σκεφτώ κάτι

γρήγορα. Τι όμως; Τι να κάνω;

(Βασίλης Γκατζώνης)

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΒΑΤΕΣ

(Μάρα Διαμαντοπούλου)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις επιβάτες σ’

ένα διαστημόπλοιο που ταξίδευε για τη Σελήνη.

Αυτοί οι τρεις επιβάτες ήταν: ένας

τραγουδιστής, ένας ράφτης και ένας μαθητής και

αφού προσγειώθηκαν στη Σελήνη, είδαν μια πόλη

μαγική. Σ’ αυτήν την πόλη υπήρχαν πολλά

περίεργα πράγματα. Πουλιά που αντί να

κελαηδούν, μιλούσαν σαν άνθρωποι και τα

λουλούδια τραγουδούσαν και γελούσαν. Μόλις οι

επιβάτες είδαν όλα αυτά, έμειναν άφωνοι και

περίμεναν πώς και πώς να γυρίσουν πίσω στη

γη, να δουν τους φίλους τους και να τους

διηγηθούν τι είδαν.

(Δημήτρης Αδάμ)

Κάποτε σε μια πόλη που οι άνθρωποί της είχαν

περίεργα ονόματα και αρκετά μαγαζιά, ζούσαν: ΄Ενας

κύριος, ο Τόμος ο βιβλιοπώλης, ο οποίος είχε γράψει

ένα βιβλίο με αστροναύτες. Ο κύριος Ρεβεροράφτης, η

μανάβισσα η κυρία Μαρούλη, η φουρνάρισσα η κυρία

Κουλούρη και ο κύριος Λάκης ο μικροφωνάκης που είχε

μια καφετέρια. Ο κύριος Λάκης μερικές φορές

τραγουδούσε και έκανε τον τραγουδιστή. Τον φώναζαν

Γκιόνη, γιατί δεν είχε και πολύ ωραία φωνή. Επίσης

είχαν και μερικά λεωφορεία που μετέφεραν επιβάτες και

8

τους μαθητές τις κρύες μέρες του Φλεβάρη. ΄Ολοι τους

ζούσαν μαζί, ευτυχισμένοι και αγαπημένοι.

«ΟΙ ΕΞΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΦΙΛΟΙ» (ΚωστήςΑναγνωστάκης)

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα χωριό της Κρήτης

ζούσαν έξι φίλοι: ο Δημήτρης, ο Βασίλης, ο Κωστής, η

Κατερίνα, η ΄Αννα και ο Θανάσης. Οι έξι αυτοί φίλοι

που ήταν συμμαθητές, ήταν αχώριστοι και έκαναν

όνειρα για το μέλλον. Τελείωσαν το σχολείο και

χωρίστηκαν για να σπουδάσουν. Αλλά πριν χωριστούν

είχαν δώσει μια υπόσχεση, ότι μετά από δέκα χρόνια θα

συναντηθούν στο καφενείο του χωριού. Τα χρόνια

πέρασαν και το καλοκαίρι του 2014 συναντήθηκαν. Ο

Βασίλης είχε πάει στην Αμερική και είχε γίνει

αστροναύτης, ο Δημήτρης φούρναρης, ο Κωστής

τραγουδιστής, η Κατερίνα βιβλιοπώλης, η ΄Αννα

μανάβισσα και ο Θανάσης ράφτης. Οι έξι φίλοι χάρηκαν

που ήταν όλοι καλά και όταν ο Κωστής πήρε τη λύρα

του, άρχισε ένα γλέντι που συμμετείχε όλο το χωριό.

Με μαντινάδες και με τραγούδια, όλοι ευχήθηκαν στους

έξι φίλους να είναι πάντα καλά.

Το Σάββατο το πρωί, 2 του μηνός Φλεβάρη, η μαμά μου

μας πήρε εμένα και τον αδερφό μου και πήγαμε βόλτα στα

μαγαζιά. Μπήκαμε στο λεωφορείο μαζί με άλλους

επιβάτες και κατεβήκαμε στην αγορά. Πρώτα

σταματήσαμε στο ράφτη και πήραμε το παντελόνι του

μπαμπά μας, μετά στο μανάβη και πήραμε μήλα, μετά στο

φούρνο για ψωμί. Μας αρέσει να πηγαίνουμε σε αυτόν το

φούρναρη, γιατί πάντα μας κερνάει κάτι σιγοτραγουδώντας

και η μαμά γελάει και λέει ότι είναι καταπληκτικός

τραγουδιστής. Στο τέλος πήγαμε στο βιβλιοπωλείο.

Συναντήσαμε εκεί και άλλους μαθητές από το σχολείο

μας. Διάλεγαν βιβλία. Ένα βιβλίο έγραφε πληροφορίες για

το γκιόνη, άλλο για την κουκουβάγια. Αφού είδαμε αρκετά,

στο τέλος διάλεξα ένα βιβλίο για το διάστημα. ΄Εγραφε για

αστροναύτες και διαστημόπλοια. Η μαμά το αγόρασε και σε

μένα και στον αδερφό μου και φύγαμε. ΄Ηταν μια πολύ

όμορφη βόλτα στα μαγαζιά. (΄Αννα Αδάμ)

(Θανάσης Κουλούκης)

9

(Μαρία-Ελβίρα Καρυώτη)

Κάποτε, ένα Σάββατο του Φλεβάρη, κλείστηκα στο δωμάτιό μου

και σκεφτόμουν τι στολή να πάρω για τις Απόκριες. Είχα πολλές

ιδέες: βιβλιοπώλη, μανάβη, φούρναρη, και τραγουδιστή. Το βράδυ

πριν κοιμηθώ, είπα στη μαμά μου: «Πάμε με το τρένο στην

Ακρόπολη;» κι εκείνη συμφώνησε. Το μεσημέρι, μέσα στο τρένο,

είδα ένα σοφό επιβάτη που μου είπε: «Αν ψάχνεις για στολή και

σου αρέσουν τ’ αστέρια, να πάρεις στολή αστροναύτη». Τότε τον

ρώτησα: «Πού θα βρω στην Ακρόπολη έναν ράφτη για να μου

φτιάξει τη στολή;» Αφού μου απάντησε: «Θα πας στο ράφτη που

είναι μαθητής και έναν γκιόνη έχει στο μαλλί». Αμέσως πήγα με τη

μητέρα μου στο ράφτη και του ζήτησα να μου φτιάξει τη στολή.

Εκείνος μου υποσχέθηκε ότι θα την έχει έτοιμη σε δυο τρεις

μέρες. Όταν πήγα να παραλάβω τη στολή, έμεινα με ανοιχτό το

στόμα. ΄Ηταν η πιο ωραία στολή που είχα δει και όποιος την

έβλεπε πήγαινε σε εκείνον το ράφτη και την έφτιαχνε, χωρίς καλά

καλά να το σκεφτεί.

(΄Αννα Κεράνη)

Κάποτε, έναν Φλεβάρη που χιόνιζε, ένας

μαθητής, που ο μπαμπάς του ήταν

φούρναρης, πήγε σε ένα βιβλιοπωλείο. Του

άρεσε πολύ το διάστημα και ρώτησε το

βιβλιοπώλη εάν έχει βιβλία με αστροναύτες.

Ο βιβλιοπώλης του έδωσε ένα χοντρό

βιβλίο. Ο μαθητής το διάβασε και του ήρθε

μια ιδέα. Να ετοιμάσει μια αποστολή στο

διάστημα για να δει τους πλανήτες. Πρώτα

πήγε σ’ έναν ράφτη να του φτιάξει μια στολή.

Όταν όλα ήταν έτοιμα, για να μην ταξιδέψει

μόνος του, πήρε μαζί του για επιβάτες έναν

μανάβη και έναν τραγουδιστή.

(Τάσος Βλαστάρης) Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας πρίγκηπας πάνω σε ένα άσπρο άλογο. Καθώς προχωρούσε,

είδε από μακριά ένα κάστρο που έμοιαζε έρημο. Πλησίασε και άνοιξε την πόρτα. Ξαφνικά, βρήκε

ένα κλειδί μπροστά του που ήταν μαγικό. Αυτό το κλειδί μπορούσε να ανοίξει ένα μικρό μπαούλο

που είχε μέσα κρυμμένο το μενταγιόν της καλής τύχης. ΄Οποιος το φορούσε, θα είχε καλή τύχη

για πάντα. ΄Ετσι αποφάσισε να πάει να βρει το μπαούλο.

10

«Ο μάγος και η χαμένη πολιτεία»

(Δημήτρης Καρακώστας) Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας μάγος που ήταν πάνω σ’ ένα κάρο και ταξίδευε. Καθώς

προχωρούσε, είδε από μακριά ένα χωριό στην κορυφή του λόφου που έμοιαζε έρημο. Πλησίασε

και περπάτησε στα έρημα δρομάκια. Αναρωτήθηκε τι είχαν γίνει άραγε οι κάτοικοι.

Ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά του ένα Τζίνι.

- Τι θέλεις εσύ εδώ; ρώτησε το Τζίνι.

- Ψάχνω να βρω κάποιον. Τι έγιναν όλοι;

Τότε το Τζίνι του διηγήθηκε την ιστορία της πόλης: «Οι κάτοικοί της ζούσαν υπέροχα. ΄Ηταν

πλούσιοι. Τα παιδιά έπαιζαν με χρυσά νομίσματα αντί για παιχνίδια. Στις γιορτές, αντί να

διασκεδάσουν, συζητούσαν πώς θα γίνουν πλουσιότεροι. ΄Ετσι το Τζίνι που έβλεπε την

κατάσταση θύμωσε πολύ μαζί τους και τους εξαφάνισε όλους. Μόνο κάθε εκατό χρόνια

επιστρέφουν για να ζήσουν μόνο μία ώρα και μετά εξαφανίζονται.

(Ελευθερία Καλλώνη) Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ιππότης που ήταν πάνω στο άλογό του. Εκεί που πήγαινε,

είδε από μακριά ένα χωριό που έμοιαζε έρημο. Πλησίασε, είδε μια πόρτα και προσπάθησε να την

ανοίξει αλλά δεν μπόρεσε. Ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του ένα Τζίνι και το ρώτησε: «Γιατί

λείπουν όλοι οι χωριανοί;» και το Τζίνι απάντησε: «δεν είναι κανείς εδώ, γιατί το βράδυ έπεσαν

κεραυνοί και κανένα σπίτι δεν έχει αλεξικέραυνο, οπότε έπιασε φωτιά και γι’ αυτό όλοι έφυγαν».

Την επόμενη μέρα, ο ιππότης έκανε μια μυστική ευχή που κανείς ποτέ δεν έμαθε ποια ήταν.

Το Τζίνι την πραγματοποίησε και όλοι οι χωριανοί γύρισαν πίσω ευτυχισμένοι.

Κι έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

(Κωνσταντίνος Γεωργατσέλος) Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μάγος και καθώς προχωρούσε με την άμαξά του, βλέπει

από μακριά ένα χωριό που έμοιαζε έρημο. Πλησίασε, περπάτησε στους δρόμους του, αλλά δε

συνάντησε κανέναν. Καθώς προχωρούσε σε μια γωνιά, βλέπει ένα πιθάρι. ΄Εσκυψε και το

κοίταξε καλά καλά. Μετά το έτριψε λίγο και ξαφνικά πετάχτηκε από μέσα ένα Τζίνι. Ο μάγος

τρόμαξε. «Μη φοβάσαι αφέντη μου», του λέει «κάνε τρεις ευχές κι εγώ θα τις

πραγματοποιήσω». Ο μάγος του ζήτησε: πλούτη, υγεία και χαρά. Τότε μια λάμψη εμφανίστηκε και

οι επιθυμίες του έγιναν πραγματικές. ΄Ετσι έζησε ο μάγος καλά κι εμείς καλύτερα.

ΓΛΩΣΣΑ: 16Η ΕΝΟΤΗΤΑ «ΝΙΩΘΩ», ΣΕΛ.78

(από το βιβλίο της Γαλάτειας Σουρέλη «Ο αγέρας παίζει φλογέρα»)

Στο απόσπασμα αυτό το μικρό πεύκο, ο ήρωας της ιστορίας, είδε στο όνειρό του ότι ταξίδευε.

Όταν ξύπνησε, διαπίστωσε την πραγματικότητα. Η επιθυμία του να ταξιδέψει ως την άκρη της

γης δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί γιατί οι ρίζες του το κρατούσαν γερά κολλημένο στη

11

θέση του. Το μικρό πεύκο στεναχωριέται πάρα πολύ, αρχίζει να κλαίει και λέει τον πόνο του

στις δροσοσταλίδες που κρέμονται στις βελόνες του.

Τα παιδιά φαντάζονται και ζωγραφίζουν τη

συνέχεια της ιστορίας:

1ο τέλος: Ελευθερία Καλλώνη

Η δροσοσταλίδα του είπε ότι τα δέντρα δεν

περπατάνε. Όμως το πεύκο πίστευε ότι κάποτε θα

τα καταφέρει…

Μια ανοιξιάτικη μέρα είδε ένα χελιδόνι να πετά

τριγύρω του.

-Χελιδόνι μου, εσύ που πετάς και γνωρίζεις όλο τον

κόσμο, ξέρεις πώς μπορώ να περπατήσω; ρώτησε το

πεύκο.

-Όχι, δεν μπορώ να ξέρω εγώ, του απάντησε το

χελιδόνι.

Ξαφνικά όμως το χελιδόνι σκέφτηκε κάτι.

-Θα καλέσω όλα τα ζώα που ξέρω και θα τους πω να φέρουν και τους συγγενείς τους.

-Και τι θα κάνουν όλοι αυτοί εδώ; ρώτησε το πεύκο.

-Θα δεις, απαντά το χελιδόνι.

Μέσα σε μια ώρα είχαν έρθει εκεί εκατομμύρια ζώα. Όλα τα ζώα συνεργάστηκαν και

ξερίζωσαν το πεύκο. Το κουβάλησαν ως το απέναντι βουνό και έμειναν όλοι εκεί σαν

μια μεγάλη παρέα.

Το άλλο βράδυ το πεύκο είδε ένα άλλο όνειρο. Είδε ότι ήταν ένα πανέμορφο πουλί

και ταξίδευε. ΄Εφτασε πολύ μακριά, σ’ ένα μέρος που δεν το είχε ξαναδεί,

ανεβοκατέβαινε, στροβιλιζόταν στον αέρα και ήταν πολύ χαρούμενο. Όταν όμως

ξύπνησε και κατάλαβε ότι ήταν όνειρο, στεναχωρήθηκε πολύ. Τότε συνέβη κάτι μαγικό.

Το δέντρο άρχισε να μετακινείται από τη θέση του και σε λίγο περιπλανιόταν

ευτυχισμένο. Ο καλός μάγος του δάσους άκουσε

2ο τέλος: ΄Αννα Αδάμ –

Κωνσταντίνος Γεωργατσέλος

την ευχή του και την

πραγματοποίησε. Μετά από πέντε

ώρες έφτασε στο αντικρινό βουνό,

που ήταν γεμάτο με μυρωδάτα και

πολύχρωμα λουλούδια. Όλα ήταν

υπέροχα. Από τότε και μετά έζησε

εκεί ευτυχισμένο.

12

3ο τέλος: Κωστής Αναγνωστάκης – Κωνσταντίνος

Ζέλλερ

Οι δροσοσταλίδες είχαν φίλους τα πουλιά. Επειδή τα

πουλιά ήταν πολύ δυνατά και πολλά, σήκωσαν το

δέντρο και το βοήθησαν να κάνει το ταξίδι του. Στη

διαδρομή το δέντρο πεινούσε. Τότε συνάντησαν μια

πεταλούδα και ένα πουλάκι. Το πουλάκι επειδή είχε

ήδη μερικά σκουληκάκια στο στόμα του, προσφέρθηκε

να δώσει μερικά στο δέντρο, αλλά αυτά δεν ήταν

τροφή για ένα δέντρο. Μετά από λίγο, έφτασαν στο

απέναντι βουνό και το δέντρο ευτυχισμένο έμεινε για

πάντα εκεί να βλέπει το λαμπερό ήλιο.

4ο τέλος: Κατερίνα Κυριακίδη – Δημήτρης

Καρακώστας

΄Ηταν μεσάνυχτα Πρωτοχρονιάς. Τα παιδιά με

τους γονείς τους στο σπίτι έκοβαν τη βασιλόπιτα

και οι δροσοσταλίδες στόλισαν το δέντρο με ένα

αστέρι, μια σταγόνα και ένα σύννεφο. Το δέντρο

ήταν πολύ λυπημένο και έκλαιγε γιατί δεν

μπορούσε να ταξιδέψει. Και τότε είδε τον Αϊ –

Βασίλη, την ώρα που έφερνε τα δώρα στα παιδιά.

Το δέντρο του ζήτησε να το βοηθήσει να

περπατήσει στη γη. Ο Αϊ – Βασίλης το λυπήθηκε,

το έκανε άνθρωπο και το πήρε μαζί του σε ένα

ταξίδι σε όλη τη γη.

5ο τέλος: Θοδωρής Γαλαίος – Μαρία Ελβίρα

Οι δροσοσταλίδες που είδαν πόσο λυπημένο ήταν το πεύκο, φώναξαν κάποια ζώα.

Τα ζώα αυτά ήταν: το ελάφι, ο ταύρος, ο

βάτραχος, και η κουκουβάγια. Η

κουκουβάγια εξήγησε στο πεύκο: « Τα

δέντρα από τη φύση τους δε γίνεται να

περπατήσουν, γιατί αν όλα τα δέντρα

περπατούσαν, θα επικρατούσε

πανδαιμόνιο…». Μετά από αυτή τη

συζήτηση με την κουκουβάγια, το πεύκο το

πήρε απόφαση ότι τα δέντρα δεν είναι για

να περπατούν και έμεινε εκεί με τους

φίλους του ευτυχισμένο.

6ο τέλος: Βαρβάρα Αναστασάτου - ΄Αννα

Κεράνη

13

Μετά ήρθε και ένα παιδάκι και ρώτησε το πεύκο

γιατί κλαίει. Το πεύκο του είπε ότι το βράδυ είδε

ένα όνειρο πως πήγαινε ταξίδι, αλλά το πρωί που

ξύπνησε, δεν είχε κουνηθεί από τη θέση του.

Τότε το παιδί είπε ότι φτάνουν τα Χριστούγεννα

και ότι αυτό θα πήγαινε ένα ταξίδι με την

οικογένειά του. Ρώτησε το πεύκο αν ήθελε να πάει

μαζί τους. Το πεύκο είπε: «Ναι!» και το παιδί με

τον μπαμπά του πήραν τα τσεκούρια, έκοψαν το

δέντρο και το πήραν μαζί τους. ΄Ετσι επιτέλους

έζησε το όνειρό του…

7ο τέλος: Βλαστάρης Τάσος

Μετά ήρθε ένας ξυλοκόπος , έκοψε το

πεύκο με το τσεκούρι του, το πήρε και το

πήγε στην άκρη της γης.

8ο τέλος: Μαριχρύσα Αναγνωστοπούλου – Ιάσονας Γαβαλάς

Η μια δροσοσταλίδα είπε στην άλλη δροσοσταλίδα να

φωνάξουν έναν ξυλοκόπο που να έχει ένα κοφτερό

τσεκούρι. Αυτός θα πήγαινε να κόψει το πεύκο. Θα το

έκοβε για να το πάρει μαζί του. ΄Ετσι κι έγινε. Ο

ξυλοκόπος ήρθε και άρχισε να κόβει το πεύκο. Η μεγάλη

αδερφή το μετάνιωσε που τον φώναξαν, αλλά τον άφησε

να το κόψει και του ζήτησε να το πάει στο αντικρινό

βουνό. Εκεί οι δροσοσταλίδες το στόλισαν με

χριστουγεννιάτικες μπάλες γιατί ήταν Χριστούγεννα και

από τότε το δέντρο ρίζωσε και έμεινε εκεί.

9ο τέλος: Βασίλης Γκατζώνης – Δημήτρης

Μπασιάκος

Το δέντρο αυτό κατάφερε να ταξιδέψει γιατί ένας

ξυλοκόπος το έκοψε και το πήρε στο σπίτι του.

Εκεί όμως δεν ήταν ευχαριστημένο. ΄Ηθελε να

βγει έξω να μυρίσει τον καθαρό αέρα. Τότε έγινε

κάτι μαγικό. Το δέντρο σηκώθηκε από τη θέση

του, βγήκε έξω, προχώρησε ως το ξέφωτο και

στάθηκε δίπλα σ’ ένα δέντρο. ΄Εβγαλε ρίζες και

έμεινε εκεί για το υπόλοιπο της ζωής του

μιλώντας με τα ζώα και τα άλλα δέντρα και από

τότε ήταν ευτυχισμένο.

14

10ο τέλος: Μάρα Διαμαντοπούλου – Δημήτρης

Αδάμ

Στη συνέχεια το δεντράκι σκέφτηκε να πάει

ταξίδι στην άκρη της Γης. Τότε ένας ξυλοκόπος

πήγε, το ξερίζωσε και το πήρε στο σπίτι του. Το

στόλισε με διάφορα στολίδια. Όμως το δεντράκι

ήταν πολύ λυπημένο. Είχε δει πάλι στον ύπνο

του ότι είχε πάει στην άκρη της Γης. Την άλλη

μέρα ο ξυλοκόπος το είδε που ήταν τόσο πολύ

λυπημένο και όταν το ρώτησε, εκείνο του είπε τι

ήθελε πολύ να γίνει. Τότε ο ξυλοκόπος το πήρε

και το πήγε στην άκρη της Γης.

(Ιστορία της Μάρας Διαμαντοπούλου)

Κάποτε μια προκομμένη κοτούλα ζήτησε από τους φίλους της: το σκύλο, τη γάτα και την

πάπια, να τη βοηθήσουν να φυτέψει σιτάρι. Οι φίλοι της αρνήθηκαν να τη βοηθήσουν και οι μόνοι

που τη βοήθησαν ήταν τα κοτοπουλάκια της. ΄Επειτα, ήρθε η ώρα να μαζέψουν χόρτα. Και πάλι

όμως οι φίλοι της δεν τη βοήθησαν. «Δε θέλουμε να λερωθούμε», της είπαν.

Όταν τελείωσε το καλοκαίρι, η κοτούλα ζήτησε από τους φίλους της να τη βοηθήσουν να

θερίσει το σιτάρι. «Δεν έχουμε καιρό», της απάντησαν.

Όταν ήρθε η ώρα να ψηθεί το ψωμί, η κοτούλα ζήτησε πάλι βοήθεια από τους φίλους της.

«Δεν ξέρουμε να ψήνουμε», της απάντησαν εκείνοι. Το ψωμί μύριζε υπέροχα! Οι φίλοι της

ήθελαν να φάνε, αλλά δεν είχαν βοηθήσει καθόλου στην ετοιμασία του. ΄Ετσι η προκομμένη

κοτούλα έφαγε όλο το ψωμί μόνο με τα κοτοπουλάκια της. Και ήταν πεντανόστιμο…!

(Ιάσονας Γαβαλάς) Ο πατέρας μου ο Στέλιος Γαβαλάς είναι γλύπτης και γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Γονείς του

είναι ο Δημήτριος και η Παναγιώτα και έχουν 6 παιδιά.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Πέρασα πολύ όμορφα όμορφα παιδικά χρόνια. Με τα 5 αδέρφια μου,

όλο παιχνίδι στις αλάνες των Σουρμένων.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Πότε κατάλαβες ότι έχεις ταλέντο;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Από 7 χρονών, στο Δημοτικό. Μου είπε η δασκάλα μου ότι θα γίνω καλλιτέχνης.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Τι σπούδασες; Πού; Πότε έφτιαξες το πρώτο σου έργο;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Σπούδασα Γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και το

πρώτο μου έργο το έφτιαξα σε ηλικία 8 χρονών. Ζωγράφισα τον παππού μου.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Πώς ξεκίνησες και πού αυτή τη δουλειά;

15

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Την ξεκίνησα στην αυλή του πατρικού μου

σπιτιού.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Τι δυσκολίες αντιμετωπίζεις;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Αν αγαπάς τη δουλειά σου, δεν

αντιμετωπίζεις δυσκολίες.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Πόσες ώρες τη μέρα ασχολείσαι; ΄Εχεις

δικό σου χώρο;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Περίπου 12 ως 14 ώρες και στο Μουσείο,

αλλά και στο προσωπικό μου εργαστήριο.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Πώς σου έρχονται οι ιδέες; Από πού αντλείς

τα θέματά σου;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Οι περισσότερες ιδέες έρχονται παρατηρώντας τη φύση, τα ζώα, τους

ανθρώπους αλλά και από το διάβασμα βιβλίων.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Πώς αισθάνεσαι όταν δημιουργείς;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Πολύ όμορφα.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Ποια σημαντικά πράγματα θεωρείς ότι έχεις κάνει ως τώρα;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Η οικογένειά μου, το σημαντικότερο.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Πηγαίνεις και στο εξωτερικό;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Ναι, πηγαίνω στο εξωτερικό (Ιταλία, Γαλλία, Αυστραλία)

ΙΑΣΟΝΑΣ: Ποιο είναι το αγαπημένο σου έργο απ’ αυτά που έχεις δημιουργήσει;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Τα έργα είναι σαν τα παιδιά μας. Όλα τα

αγαπάμε εξίσου.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Εμείς πώς μπορούμε να δούμε τα έργα σου;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Τα έργα μου βρίσκονται σε αίθουσες τέχνης, γκαλερί, μουσεία αλλά και σε

ιδιωτικές συλλογές.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Ποια τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Να κάνω αναδρομική έκθεση και να βοηθήσω τα παιδιά μου να σπουδάσουν

και ιδιαίτερα εσένα Ιάσονα που θέλεις να ακολουθήσεις το επάγγελμά μου.

ΙΑΣΟΝΑΣ: Τι θα ήθελες να πεις σ’ εμάς τα παιδιά για να αγαπήσουμε την τέχνη;

Κ. ΓΑΒΑΛΑΣ: Η δημιουργία είναι το ωραιότερο συναίσθημα. Μέσω της τέχνης ο άνθρωπος

εκφράζει τα συναισθήματά του, αλλά περνάει και μηνύματα που αφορούν όλη

την κοινωνία. Η τέχνη σε βελτιώνει σαν άνθρωπο, ομορφαίνει τη ζωή σου και

είναι μια δουλειά που μπορείς να την κάνεις ως τα βαθιά σου γεράματα.

ΑΓΩΓΙΑΤΗΣ: Είναι ο επαγγελματίας

που κάνει μεταφορές με φορτηγό ζώο.

16

ΒΑΡΕΛΑΣ: ΄Ηταν τεχνίτης ειδικός για

την κατασκευή βαρελιών.

ΖΕΥΓΑΣ: Οι ζευγάδες αναλάμβαναν το όργωμα, τη

σπορά και τη συγκομιδή των χωραφιών. Οι ζευγάδες

όργωναν με το ξύλινο αλέτρι που το έσερναν δύο

βόδια ή μουλάρια.

(΄Αννα Αδάμ) ΓΑΝΩΤΗΣ: ΄Ηταν ο τεχνίτης που επισκεύαζε

τα παλιά χάλκινα σκεύη. Καζάνια, ταψιά, πηρούνια,

κουτάλια. Περνούσε από τις γειτονιές και οι

νοικοκυρές έβγαιναν και του έδιναν τα σκεύη τους

για να τα φτιάξει.

ΛΟΥΣΤΡΟΣ: ΄Ηταν αυτός που είχε ένα

κασελάκι με βούρτσες και βερνίκια

παπουτσιών. Καθόταν σε μια μεριά του δρόμου

στο σκαμνάκι του και είχε μπροστά του το

κασελάκι του. Ο πελάτης πλησίαζε, και

εκείνος του περιποιόταν τα παπούτσια.

Επειδή τα παλιά χρόνια οι δρόμοι ήταν

χωμάτινοι τα παπούτσια λερώνονταν εύκολα.

ΝΕΡΟΥΛΑΣ: ΄Ηταν ένας σε κάθε πλατεία στην

παλιά Αθήνα για να δίνει νερό στα σπίτια, επειδή δεν

είχαν βρύσες. Το επάγγελμα του νερουλά

διατηρήθηκε έως το 1930 που ιδρύθηκε η ΟΥΛΕΝ, η

σημερινή ΕΥΔΑΠ. Ο πιο σημαντικός νερουλάς στο

Μαρούσι ήταν και ο Ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης.

17

(Βαγγέλης Βάλβης)

ΑΡΚΟΥΔΙΑΡΗΣ: Το επάγγελμα του αρκουδιάρη ήταν

συνηθισμένο παλιότερα στην Ελλάδα. Η εκπαίδευση του

ζώου γινόταν με άγριο βασανισμό. Ο εκπαιδευτής τρυπούσε

το χείλος ή τη μύτη για να περάσει το χαλκά, σπάει τους

κυνόδοντες και αφαιρεί τα νύχια του ζώου. Οι διάφορες

φιγούρες και ο χορός με τη συνοδεία ήχων από ντέφι είναι

αποτέλεσμα ξυλοδαρμού, έλλειψης τροφής και τοποθέτησης

πυρωμένων λαμαρίνων. Ευτυχώς το επάγγελμα αυτό στις

μέρες μας δεν υπάρχει πια.

ΓΑΛΑΤΑΣ: Στα παλιά τα χρόνια, στις πόλεις

υπήρχαν γαλατάδες. Μοίραζε φρέσκο γάλα στα

σπίτια. Μεταφορικό του μέσο ήταν αρχικά το

γαϊδουράκι και αργότερα ποδήλατο ή μηχανάκι.

ΚΑΛΑΘΟΠΟΙΟΣ: φτιάχνει καλάθια

ΠΑΓΟΠΩΛΗΣ: Το επάγγελμα του παγοπώλη

πρωτοεμφανίστηκε το 1945. Ο παγοπώλης γυρνούσε

από σπίτι σε σπίτι και έβαζε πάγο στα ψυγεία της

εποχής. Παλιά τα ψυγεία ήταν ξύλινα. Είχαν ένα

δοχείο από λαμαρίνα όπου ο παγοπώλης έβαζε το

πάγο. Κυκλοφορούσε συνήθως με μια χειράμαξα στην

οποία έστρωνε λινάτσες και πάνω τους έβαζε τον

πάγο. Μετά σκέπαζε τον πάγο με λινάτσες. Ο πάγος

ήταν σε παγοκολόνες. Ο παγοπώλης περνούσε κάθε

μέρα και όταν έχει ζέστη μπορεί και δυο φορές την

ημέρα. Τον συναντούσες στις πόλεις και κάθε γειτονιά

είχε τον δικό της. Το επάγγελμα αυτό υπήρχε ως το

1960, οπότε το παλιό ψυγείο αντιαταστάθηκε από το

ηλεκτρικό ψυγείο.

18

Παγωτατζής

(Κωστής Αναγνωστάκης)

ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Παλιά υπήρχαν πολλοί πεταλωτές,

αφού κάθε σπίτι στο σχωριό είχε ζώα για τις δουλειές

του, γαϊδούρια ή μουλάρια. Ο πεταλωτής έβαζε στα

ζώα τα πέταλα, δηλαδή τα παπούτσια τους. Τα

εργαλεία που χρησιμοποιούσαν ήταν: σφυρί, τανάλια,

ένα μαχαίρι σε σχήμα τσεκουριού που λεγόταν

σατράτσι και καρφιά. Τα πέταλα ήταν σιδερένια και

έμπαιναν και στα 4 πόδια του ζώου. Αυτό γίνεται για

να μπορεί να περπατάει στους κακοτράχαλους

δρόμους, χωρίς να πληγώνονται τα πόδια του και για

να διατηρεί την ισορροπία του.

(Ελευθερία) ΝΤΕΛΑΛΗΣ: Τα παλιά χρόνια, ο ντελάλης ή τελάλης διαλαλούσε

όλα τα νέα. Τριγυρνούσε στους δρόμους και φώναζε: «Ακούσατε,

ακούσατε…». Το έκανε όμως και για διάφορες παραστάσεις.

(Μαριχρύσα Αναγνωστοπούλου)

ΠΑΛΙΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΚΑΝΤΑΡΙΑ: Με αυτά ζύγιζαν τα

προϊόντα τους.

19

ΔΡΕΠΑΝΙΑ: Με αυτά τα εργαλεία,

θέριζαν τα στάχυα του σιταριού στα

χωράφια τους.

ΑΛΕΤΡΙ: Με αυτό οι γεωργοί όργωναν τη γη.

(Ελευθερία Καλλώνη)

ΣΚΑΦΗ:Οι νοικοκυρές ζύμωναν εκεί ψωμί.

(Τάσος Βλαστάρης) ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

21 Φεβρουαρίου - Παγκόσμια Ημέρα Μητρικής Γλώσσας

ΜΑΡΤΙΟΣ

8 Μαρτίου - Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας

20 Μαρτίου - Διεθνής Ημέρα της Γης

27 Μαρτίου – Π.Η. Θεάτρου

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

2 Απριλίου – Π.Η. Παιδικού Βιβλίου

ΜΑΙΟΣ

18 Μαΐου – Π.Η. Μουσείων

ΙΟΥΝΙΟΣ

05 Ιουνίου – Π.Η. Περιβάλλοντος

19 Ιουνίου – Π.Η. του Πατέρα ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

20 Ιουνίου – Π.Η. Προσφύγων 3 Δεκεμβρίου – Π.Η. Ατόμων με Αναπηρία

21 Ιουνίου-Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής 10 Δεκεμβρίου – Π.Η. Ανθρωπίνων

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ Δικαιωμάτων

21 Σεπτεμβρίου - Διεθνής Ημέρα Ειρήνης 11 Δεκεμβρίου – Π.Η. του παιδιού

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

4 Οκτωβρίου - Π.Η. των Ζώων

5 Οκτωβρίου – Π.Η. Εκπαιδευτικών

20

Το βιβλίο, που έχω διαβάσει και μου άρεσε πολύ,

είναι «Ο Πρασινοσκούφης» και το έχει γράψει η

Πιπίνα Τσιμικάλη.

Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο που μιλάει για ένα

σκανταλιάρικο καλικατζαράκι, τον Πρασινοσκούφη.

Το καλικατζαράκι αυτό έμεινε κατά λάθος έναν

ολόκληρο χρόνο στο σπίτι κάποιων μυλωνάδων και

τους έκανε πολλές ζημιές. Στο τέλος όμως το

αγάπησαν και έγιναν πολύ καλοί φίλοι.

Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και αστείο βιβλίο.

(Βασίλης Γκατζώνης) «Το Αγόρι των Μελισσών»

Βούλα Μάστορη

Εκδόσεις Πατάκη

Το βιβλίο εξιστορεί τις περιπέτειες του

Κωνσταντίνου, ενός παιδιού που θα μάθει τα

πάντα για τις μέλισσες από τις ίδιες. Θα γίνει ο

Μελισσένιος και θα μπει σε μια κυψέλη. Θα

μαζέψει γύρη, θα ταΐσει τα μελισσόπουλα και θα

ερωτευτεί μια μελισσοπριγκίπισσα.

(΄Αννα Κεράνη)

Ένα πολύ ωραίο βιβλίο που διάβασα,

λέγεται: «Το Ταξίδι της Παπαλωματούς». Το

βιβλίο αυτό μιλάει για ένα κοριτσάκι που ήταν

πολύ πλούσιο και τα είχε όλα, δεν της έλειπε

τίποτα, αλλά και πάλι ήταν πολύ δυστυχισμένο.

Μόνο όταν άρχισε να βοηθάει φτωχούς και

δυστυχισμένους και να τους ράβει παπλώματα,

γέμισε η ζωή της. Ο συγγραφέας ονομάζεται

Jeff Brumbeau και είναι εκδ. Πατάκη.

21

(Ελευθερία Καλλώνη) «ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ» Πολ Σίπτον

Εκδόσεις Σμυρνιωτάκης

Ο Τζέικ βρίσκει στα σκουπίδια ένα ζευγάρι αθλητικά

παπούτσια τα οποία συνειδητοποιεί ότι έχουν κάτι

περίεργο. Τα παπούτσια αυτά έρχονται από το μέλλον!

΄Αραγε θα τα χρησιμοποιήσει στο σχολικό του αγώνα;

«ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΑΡΓΑΛΙΟΜΑΣΤΕ!»

Πολ Σίπτον

Εκδόσεις Σμυρνιωτάκης

Τι θα συμβεί αν εξωγήινοι εισβάλλουν στη

Γη; Ο Μάικ και η Κέιτ ανακαλύπτουν ότι μπορεί

να δημιουργηθεί μια τρελή τρελή κατάσταση…

(Κωστής Αναγνωστάκης)

«Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ» του Ανγκ Λι

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Πι ένα 16χρονο αγόρι από την

Ινδία, μετακομίζει με την οικογένειά του στον

Καναδά, μεταφέροντας μαζί και τον ζωολογικό

τους κήπο. Κατά τη διάρκεια μιας τρομερής

καταιγίδας όμως, το πλοίο βυθίζεται και ο Πι

σώζεται από θαύμα. Θα επιβιώσει πάνω σε μια

σχεδία επί 227 ημέρες κάτω από αντίξοες

συνθήκες, με μοναδική συντροφιά τον Ρίτσαρντ

Πάρκερ, μια τρομακτική τίγρη της Βεγγάλης.

Μια πραγματικά υπέροχη ταινία!

Πήρε βραβείο καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, φωτογραφίας, οπτικών εφέ και καλύτερης

μουσικής. Η αξιοποίηση της τεχνολογίας για την ταινία αυτή είναι καλύτερη από την

αντίστοιχη στο AVATAR, το οποίο μέχρι σήμερα θεωρείται κορυφαίο.

22

(Μαρία-Ελβίρα Καρυώτη)

Η ταινία που προτείνω, λέγεται: «Ο Μπετόβεν»

Στην ταινία αυτή πρωταγωνιστεί ένας σκύλος που το όνομά του είναι Μπετόβεν.

Μια μέρα ένα αγόρι καθώς περπατούσε για να πάει κάπου, συνάντησε αυτόν τον σκύλο και

ήθελε να τον κρατήσει. Επειδή του άρεσε η κλασική μουσική, τον ονόμασε Μπετόβεν. Ο

μπαμπάς του αγοριού όμως ήθελε να τον διώξουν. Με τον καιρό ο Μπετόβεν έγινε διάσημος

και ο μπαμπάς άλλαξε γνώμη. Κάθε μέρα περνούσαν όλο και πιο πολλές περιπέτειες, γιατί ο

Μπετόβεν γύριζε ταινίες και όλοι προσπαθούσαν να του μάθουν τις κινήσεις του. Όμως αυτός

που είχε το στούντιο που γυριζόταν η ταινία μαζί με δύο άλλους άντρες έκλεβαν τα δημοφιλή

σκυλιά και ήθελαν και τον Μπετόβεν. Το ίδιο έκαναν και με άλλα σκυλιά που έπαιζαν σε αυτό

το στούντιο. Στο τέλος, το αγόρι με τον Μπετόβεν κατάφεραν να τους βάλουν φυλακή.

(Δημήτρης Καρακώστας)

Για να δούμε, πόσα ξέρεις για το περιβάλλον και τα ζώα;

Πιάσε μολύβι και ξεκίνα… 1. Ποιο είναι το μεγαλύτερο θηλαστικό στον πλανήτη;

Α. Η φάλαινα

Β. Ο αφρικανικός ελέφαντας

Γ. Η καμηλοπάρδαλη

2. Πόσα δέντρα σώζονται από την ανακύκλωση ενός τόνου χαρτιού;

Α. 1 δέντρο

Β. 5 δέντρα

Γ. 17 δέντρα

3. Πόσα χρόνια χρειάζεται για να λιώσει ένα πλαστικό ποτηράκι;

Α. 50 χρόνια

Β. 100 χρόνια

Γ. 200 χρόνια

ΕΙΔΗΣΗ: ΤΟ ΠΙΟ ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ

Το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου είναι η ροφλέσια.

Ζυγίζει 10 κιλά και μυρίζει πολύ άσχημα. Γι’ αυτό ονομάζεται και

«ψόφιο λουλούδι». Φυτρώνει στην Ασία, πάνω στους κορμούς

κάποιων δέντρων σαν μανιτάρι.

23

(Θοδωρής Γαλαίος)

Επιτραπέζιο: “ENCHANTED FOREST”

Ηλικία: 6+ Παίκτες: 2-6

(1)Σύνεργα: 1 ταμπλό

2 ζάρια

6 πιόνια

13 κάρτες πλαστικές

13 δεντράκια με σχέδια

(2) Σκοπός του παιχνιδιού: Είναι να πάρεις 3 κάρτες από το κάστρο μετακινώντας το

πιόνι με τα ζάρια.

(3) Πώς παίζεται; Μετακινείς το πιόνι σε διάφορα κουτάκια με δεντράκια ώστε να δεις ποιο

απ’ όλα τα δεντράκια είναι όμοιο με αυτό της κάρτας στο κάστρο. Αν είναι όμοιο με την κάρτα

στο κάστρο, παίρνεις την κάρτα.

(4) ΄Ομοιοι αριθμοί: Αν έρθουν όμοιοι αριθμοί ζαριών, μπορείτε να κάνετε τρία πράγματα.

Α) Να πάτε σε όποιο δέντρο θέλετε, χωρίς να μετρήσετε.

Β) Να πάτε στη μέση του κύκλου του κάστρου.

Γ) Να ανακατέψετε τις κάρτες.

(Ελευθερία Καλλώνη)

24

(Δημήτρης Καρακώστας)

Τρεις φίλοι ψαρεύουν σε μια βάρκα, αλλά ένα μεγάλο κύμα

αναποδογυρίζει τη βάρκα τους. Και οι τρεις πέφτουν στο νερό. Οι δυο

έβρεξαν τα μαλλιά τους. Όχι όμως ο τρίτος… Γιατί; (καραφλός)

Γαϊδουρίτσα φορτωμένη, σε σπηλίτσα πάει και μπαίνει.

Τι είναι; Είναι ένα πουλί που γεννάει από τη

(κουτάλι) μύτη. Τι είναι; (μολύβι) (΄Αννα Κεράνη) ΜΑΜΑ: Τοτό, άλλαξες νερό στο χρυσόψαρο;

ΤΟΤΟΣ: Όχι μαμά, δεν το είχε πιει όλο.

Ο Τοτός λέει στους γονείς του: ΄Εσπασα το ρεκόρ! ΄Εφτιαξα ένα παζλ σε

15 λεπτά, ενώ το κουτί έγραφε: «Για 3 έως 15 ετών».

(Ελευθερία Καλλώνη) ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Κλίνε μου το παράθυρο, Νίκο.

ΝΙΚΟΣ: Μα κλειστό είναι, κύριε!

Ο ψύλλος λέει στον ελέφαντα:

- Θα μου δώσεις το μαγιώ σου να κολυμπήσω;

- Α, όχι! Φοβάμαι μη μου το ξεχειλώσεις.

(Δημήτρης Αδάμ)

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Κωστάκη, κλίνε μου το ρήμα τρέχω.

Ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ: Τρέχω, έτρεχα, σκόνταψα, έπεσα,

χτύπησα, έκλαψα, σηκώθηκα, έφυγα.

Ρωτάει ο δάσκαλος τον Τοτό:

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Η μητέρα σου αγοράζει ένα πουκάμισο 40€, μια φούστα 50€

και ένα καπέλο 20€. Πες μου πόσο κάνουν όλα μαζί;

ΤΟΤΟΣ: Όλα αυτά, κύριε, κάνουν τον μπαμπά μου θηρίο ανήμερο.

΄Ηταν δυο καρφίτσες και ανέβαιναν στο βουνό. Βλέπουν έναν σκαντζόχοιρο.

Τότε λέει η μια στην άλλη: «Φιλενάδα, δεν ήξερα ότι υπάρχει και λεωφορείο στο βουνό».